2 Groninger Studentenkrant Entree

ColofonGroninger StudentenkrantSt. Walburgstraat 22C9712 HX GRONINGENwww.studentenkrant.orgISSN 09270237

De Groninger Studenten-krant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Gro-ningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van 6000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehoge-school en andere locaties in Groningen.

StichtingsbestuurVoorzitter: Sybrenne Len-stra (06-49105092), acquisitie en pr: Hanna Mai Hulshof (06-12939719) en Rigje Rosier (06-42021286), penningmeester: Arjan Kwakernaak (06-49779297) bestuur@studentenkrant.org

HoofdredactieRicus Dullaert (06-41886410) en Zosia Kooi (06-12540884)hoofdredactie@studenten-krant.org

EindredactieJan Luursema

RedactieFloris te Boekhorst, Deir-dre Das, Roza Freriks, Frieda Hamster, Hanneke Jansen, Peter Keizer, Jan Luursema, Maaike Piscaer, Bart Jan Teunisse, Pieter Visser, Sjef Weller, Ester Westerhuis, Hans van der Woude, Wanda van der Zee

FotografieJan Luursema, Moniek Steenbergen, Ester Wester-huis, Liz Wijma, Wanda van der Zee

VormgevingRicus Dullaert

MedewerkersJacob Creuzfeld

DrukwerkGrafische Industrie de Marne

CoverfotoJan Luursema

WebmasterPeter Keizer

Studentenkrant April 2007InhoudGesprek Karina Schaapman

Ex-prostituee en PvdA-gemeenteraadslid Karina Schaapman vindt dat hoerenlopers een stuk strenger aangepakt moeten worden. ‘Mannen hebben ook wel eens de neiging iemand in elkaar te slaan. Er laten zich toch ook geen mensen tegen betaling in elkaar meppen?’

In De Wereld Draait Door vroeg men zich af of de Amsterdamse afde ling van Loesje op sterven na dood was. De Studentenkrant keek hoe het met Loesje in Groningen gaat. Ze blijkt nog even baldadig als altijd.

Aan het begin van de avond zijn de toiletten van de meeste kroegen nog redelijk schoon. Het is echter de kunst om ze ook als het feest gedruis allang is losgebarsten picobello te houden. Welke kroeg heeft het schoonste toilet van Groningen?

Pagina 3

Pagina 5

Pagina 6/7

Pagina 9

Achtergrond Loesje

Uitgespreid Toilettentest

Cultuur De Hyena’s

Fotostrip Ester Westerhuis

Surf naar www.studentenkrant.org voor meer nieuws over het Groninger studentenleven. Lees de laatste berichten, nieuwe columns en spannende recensies.

Terwijl Nederland in een deuk ligt door de Lama’s, heeft Groningen zijn eigen stand-up comedygeheim: de Hyena’s. Een keer per maand krijgt dit comedycollectief Huis de Beurs helemaal plat.

Het gesprek Groninger Studentenkrant 3

Ex-prostituee Schaapman: pak hoerenlopers harder aan

‘Geen vader wil zijn dochter als hoer zien’Nederland hanteert een liberaal prostitutiebeleid. Amsterdams raadslid, schrijfster en ex-pros-tituee Karina Schaapman keert zich fel tegen deze aanpak. ‘Staan klanten er wel eens bij stil wat ze met hun vraag naar seks veroorza-ken? Een prostituee krijgt te ma-ken met agressie, jaloezie, drugs, ziektes, snoeiharde penetraties en perverse sekseisen. Dat vraagt op z’n minst om een volgroeid li-chaam, om kennis van zaken en een stevige persoonlijkheid. Hoe-veel achttienjarige prostituees voldoen aan die eisen?’

Door Roza FreriksFotografie Liz Wijma

‘Hoerenlopen is niet normaal,’ luidt haar heldere bood-schap. ‘Waarom gaan wij ervan uit dat mannen nu een-maal een seksuele behoefte hebben die bevredigd dient te worden en waarom bevraagt niemand hen daar kritisch over?’ Schaapman schuwt de confrontatie duidelijk niet. Het raadslid voor de PvdA kreeg landelijke bekendheid toen haar boek ‘Zonder moeder’ in 2004 uitkwam. Het is haar autobiografie, waarin zij vertelt hoe ze via jeugd-zorg, de kraakscene, de entourage van Herman Brood en de prostitutie uiteindelijk weer omhoog krabbelde. Het is geschreven in diezelfde indringende stijl waarmee zij tegenwoordig haar standpunten ten aanzien van prostitutie verdedigt. De zinnen zijn kort en krachtig, de waarheid spat van de bladzijden af.

‘Dit boek is in de eerste plaats mijn eigen verhaal, maar ik zie het wel in een bredere context. Het is een instrument voor anderen om dingen bespreekbaar te maken. Veel oudere vrouwen konden na het lezen van mijn boek voor het eerst met hun dochter over seksualiteit praten.’

Die openheid wil niet zeggen dat ze nooit bang is voor de reacties die haar publieke optreden oproept. ‘Dat lijkt maar zo. Ik bluf mezelf het leven door! Als ik voor zo’n zaal als vanavond sta, zweet ik peentjes, maar ik heb wel een over-tuiging en die wil ik overbrengen. Hoewel, we zijn nu ook harde criminelen op de wallen aan het aanpakken en dan doe ik wel wat voorzichtiger. Ik ben ook niet gek natuurlijk. Dan calculeer ik wel in hoever ik moet gaan. Maar som-mige dingen moeten gezegd worden.’ Op de Aletta Jacobs Lezing, ter gelegenheid van internationale vrouwendag, pleit zij voor een beleid waarbij de hoerenlopende man nu eens centraal wordt gesteld. Hij zou ontmoedigd moeten worden gebruik te maken van de diensten van prostituees en streng vervolgd moeten worden wanneer hij gebruik maakt van illegale prostitutie.Schaapman legt uit dat de discussie over prostitutie vaak strandt in een woud van regelgeving en beleidsvoorstellen. Het probleem wordt vaak op een hele academische wijze benaderd, zonder er een duidelijk oordeel over te vellen. ‘Over hoerenlopen wordt in zijn algemeenheid gesproken alsof het een mensenrecht betreft. Correctie: een man-nenrecht. Iedere man voelt wel eens de aandrang iemand in elkaar te rammen. Toch wil dat niet zeggen dat er van overheidswege dienstverleners gecreëerd worden die zich betaald in elkaar laten meppen. Bij prostitutie redeneren we heel anders. Iedere op-groeiende man in onze maatschappij voelt wel eens de aan-drang seks te hebben met een vrouw zonder echt contact te maken. De behoefte aan een wip kan gemakkelijk worden bevredigd door naar de hoeren te gaan. Waarom zeggen we als samenleving niet dat die drift te leren beheersen bij het proces van volwassenwording hoort? Waarom erken-nen we niet dat prostitutie nooit een prettig en bevredigend beroep kan zijn?’

Schaapmans betoog richt zich onder andere op het begrip ‘vrijwilligheid’, wat in de Nederlandse wetgeving over dit onderwerp een grote rol speelt. Volgens haar is het zelden een vrijwillige keuze als hoer te gaan werken; het is een vak waar je door omstandigheden inrolt. ‘Welke vader wil zijn dochter nou in de prostitutie zien werken?’ Zij vraagt zich af of armoede ooit een vrijwillige keuze mogelijk maakt.Ter illustratie vertelt het raadslid over een Amsterdamse studente, die in wanhoop via de PvdA-site contact met Schaapman zocht. Deze studente had een torenhoge schuld en had via marktplaats.nl gezocht op ‘snel geld verdie-nen’. Zo kwam ze bij een escortservice terecht. Dezelfde avond nog werd ze in uitdagende poses gefotografeerd en als ‘nieuw meisje’ op de website gezet. Ze lieten haar een nepcontract afsluiten, waarin stond dat ze 1000 euro moest betalen om met het werk te kunnen stoppen. ‘Na een paar dagen merkte ze dat ze niet was opgewassen tegen het werk en de sekseisen van haar klanten, die zonder con-doom wilden en hardhandig en pervers waren. Het lukte haar niet die knop om te zetten. Ze weigerde bepaalde

handelingen en de baas kreeg klachten over haar.’ Het ‘functioneringsgesprek’ dat hier op volgde, liep uit op een verkrachting. Toch kreeg zij geen hulp van de politie, zij was er immers ‘vrijwillig’ in gestapt.Door haar aanpak krijgt Schaapman vaak het verwijt dat zij prostituees in een slachtofferrol plaatst. Hierdoor zou ze de emancipatie van de ‘zelfstandige sekswerker’ onmogelijk maken. De politica trekt zich hier weinig van aan. ‘Het is niet mijn bedoeling prostituees uit te sluiten, te stigmatiseren of rechteloos te laten worden. Ik verzet mij echter wel tegen het beeld van de sterke, stoere, trotse, vrije, zelfstandige prostituee zoals dat voornamelijk door belangenorganisaties als De Rode Draad wordt neergezet. Ieder onderzoek bewijst dat prostituees meestal niet vrij en zelfstandig zijn, ook al zouden hoerenlopers, exploitanten en belangenorganisaties dat nog zo graag willen.’

Schaapman velt een duidelijk moreel oordeel over prosti-tutie en hoerenlopers. ‘En daar ontkom je ook niet aan als je de feiten kent.’ Zij kent die als geen ander. Toen zij een aantal jaar terug in haar boek vertelde over haar prostitutie-verleden wisten veel vrouwen uit de branche haar opeens te vinden. ‘Ik vond dat ik al die misstanden niet kon ne-geren, maar zou dan wel de eeuwige ex-prostituee blijven, terwijl ik in ’81 al gestopt ben.’ Ze begon toch samen met collega’s onderzoek te doen en werd zo de woordvoerder van de PvdA op dit gebied. ‘Op een gegeven ogenblik be-sloot ik het niet meer erg te vinden als ex-prostituee gezien te worden en van dat gegeven mijn kracht te maken. Wat ik wel vervelend vind, is dat ik daardoor in het debat soms in de hoek wordt gedrukt van de ‘mevrouw die nog wat verwerken moet’.’Zij maakt echter allesbehalve een zwakke indruk. Als je nu naar haar leven kijkt, mag je wel zeggen dat ze heel wat overwonnen heeft. ‘Ik heb veel geluk gehad in het leven en de liefde. Ik ben ook altijd de juiste mensen tegengekomen op het juiste moment. In m’n slechtste situatie, in mijn zwerfperiode toen ik sociaal heel ‘deep down’ was, kwam ik Herman Brood tegen in Groningen. Ik heb het dus echt niet allemaal op eigen kracht bereikt.’Naar eigen zeggen heeft de spreekster een ‘aangeboren eigenwijsheid en positivisme’. Ten aanzien van de prostitu-tie is deze instelling moeilijker vast te houden. ‘Prostitutie is een illusie, die voor beiden partijen, de man en de vrouw, in stand wordt gehouden. Het is helaas ook een illusie dat we het helemaal zouden kunnen voorkomen, maar ik vind wel dat we de ergste uitwassen tegen moeten gaan. Het enige wat ik nu kan doen is het bespreekbaar maken en het laten zien.’ ‘Het beleid in Nederland gaat uit van de prostituee die zelf voor haar rechten op komt, maar je moet maar net het vermogen hebben je te ontwikkelen in het leven en voor jezelf op te komen. Dat vind ik het tragische, het merendeel kan dat niet. Als ik mezelf vergelijk met ex-collega’s uit die tijd, kan ik zeggen dat ik het gehaald heb en zij niet. Ze zijn verslaafd geraakt of er psychisch aan onderdoor gegaan.’

4 Groninger Studentenkrant Nieuws & Achtergrond

Kort

jes

‘Alle dagen heel druk’ niet altijd leukHet klinkt humoristisch: ‘Alle Da-gen Heel Druk’. Je krijgt meteen een beeld van het cartoonfiguur Speedy Gonzales en er wordt vaak lacherig over gedaan. Toch is ADHD helemaal niet grappig. Het is een stoornis die voor de ‘patiënt’ serieuze gevolgen heeft, zo ernstig zelfs dat het kan leiden tot sociale problemen en het niet kunnen vol-brengen van een studie. Dit wil echter niet zeggen dat er geen hoop is. Want waar het probleem erkend wordt, kan er naar een oplossing gezocht worden.

Tekst en fotografie Ester Westerhuis

‘Ik ben mijn hele leven eigenlijk al best vervelend. Thuis was ik druk en zocht ik altijd de grenzen op, dat zorgde voor heftige conflicten. Op den duur werd ik er zo onzeker van dat ik naar een psycholoog ben gestapt. Hij stelde vast dat ik ADHD had.’ Dit vertelt Manon Lemkes. Manon is 26 jaar en er inmiddels vijf jaar achter dat ze ADHD heeft. Volgens haar is ADHD zeker geen modeziekte en is het goed dat er in de wetenschap steeds meer aandacht aan besteed wordt. Ook Ton Boekhorst, studentenpsycholoog aan de RuG, vindt dat ADHD een echt probleem vormt. ‘Het is een neurobio-logische stoornis en dus niet iets wat opgewekt kan worden door bijvoorbeeld het eten van teveel suiker. Je bent niet af en toe druk, maar 24 uur per dag, zeven dagen per week! Je vergeet dingen, bent chaotisch, kan niet plannen en kan je aandacht er slecht bij houden.’

De gevolgen van ADHD voor een studie kunnen erg heftig zijn. Samenwerken gaat vaak niet omdat de student moeite heeft met het op tijd maken van groepsopdrachten, en al-leen studeren lukt niet omdat er een chronisch gebrek aan concentratie is. Nou lijkt dit niet veel af te wijken van de ‘gewone’ student, maar het verschil is dat ADHD’ers er geen invloed op hebben. ‘Ik had de hele tijd het gevoel dat ik kopje onder ging en dat frustreerde mij enorm’, vertelt Manon. Volgens Boekhorst is dit een veel voorkomend ver-schijnsel. ‘Deze mensen hebben iemand nodig die hen uit de chaos trekt, die dingen voor hen structureert.’ Pas na veel sessies bij een psycholoog, medicijnen en/of hulp van een ADHD-coach kan de student productief bezig zijn. Manon heeft dit zelf ervaren. ‘Ik ben begonnen met mavo, ben twee keer blijven zitten op de havo, ben toen mbo gaan doen en ben nu bijna afgestudeerd aan HBO-Biotechnologie. Ik heb geluk dat ik zoveel doorzettingsvermogen heb en dat heeft me zeker ver geholpen.’ Toch waren het de medicijnen en het veranderen van haar denkpatroon die haar de rust gaven om te kunnen slagen.

ADHD’ers lopen nogal eens tegen vooroordelen aan. ‘Als je mensen vertelt dat je ADHD hebt denken ze dat je elke seconde van de dag als een gek rondrent!’ Toch kan het niet vermelden ervan voor misverstanden zorgen, omdat het ge-drag van een ADHD’er asociaal en ongeïnteresseerd aan kan doen. ‘Ik ga bij mijn aankomend sollicitatiegesprek dan ook niet vertellen dat ik ADHD heb, dat kan later altijd nog’.

Boekhorst raadt dit ook niet aan. Toch zegt hij dat er niet alleen negatieve kanten aan de stoornis zitten. ADHD’ers zijn namelijk vaak ontzettend creatief, extravert en vaak de gangmakers binnen een groep. ‘In de ideale wereld zou het vermelden van een dergelijke stoornis tijdens zo’n gesprek geen schade aanrichten. Maar helaas.’ Daarnaast wil hij wel benadrukken dat het vermelden ervan in sommige situaties juist essentieel is. Als je door ADHD problemen met je studie ondervindt, is het belangrijk dat je dit aan je studieadviseur meldt. De RuG neemt dit probleem heel serieus en zal je altijd helpen bij het zoeken naar een oplossing.

De hele zomer keihard werken om je collegegeld te kunnen ophoes-ten behoort vanaf september tot de verleden tijd. Naar alle waarschijnlijkheid kunnen studenten dan namelijk tot het vijfvoudige van hun collegegeld lenen. De regeling is vooral bedoeld om studenten meer financiële armslag te geven en dure studies in het buitenland te bekostigen.

Door Ricus Dullaert

Bijna ging het hele plan niet door. Het lenen van het col-legegeld, een plan dat al uit 2004 stamt, was namelijk gekop-peld aan het invoeren van het leerrechtensysteem. Sinds de komst van het nieuwe kabinet is het echter helemaal niet meer zeker dat dit omstreden systeem er daadwerkelijk komt. Minister van Onderwijs Plasterk heeft aangegeven ‘na te zullen gaan denken’ over hoe het nu verder moet met het hoger onderwijs. Het lenen van het collegegeld dreigde hierdoor buiten de boot te vallen. Plasterk heeft op aandrin-gen van de Tweede Kamer echter besloten alvast in te stem-men met de regeling. Studenten mogen dus gedurende vijf jaar hun collegegeld bijlenen. ‘Het is vooral handig voor studenten die naar het buitenland gaan. Dat is vaak duur, en zo hebben ze toch de benodigde financiën’, aldus Hans van der Broek, woord-voerder van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Daarnaast kunnen studenten vanaf komend studiejaar over de hele wereld hun gewone studiebeurs ge-bruiken. Daarmee zijn er veel meer mogelijkheden tot een

verblijf in het buitenland. Is Van den Broek niet bang dat studenten de mogelijkheid tot bijlenen zien als een voorlopig gratis vakantie of breed-beeld-tv? ‘Dat is de eigen verantwoordelijkheid van de stu-dent. En ze moeten het uiteindelijk toch terugbetalen.’ De definitieve vorm waarin de regeling gegoten gaat worden, is nog niet helemaal duidelijk. ‘De minister gaat hier de ko-mende weken nog over nadenken. Dat gaat in overleg met studenten en andere mensen uit het veld.’ Ook andere veranderingen in het onderwijs die op til waren worden uiteindelijk van de baan geschoven. Zo gaat de ge-plande renteverhoging over de studieleningen na heftig protest van studenten niet door.

Lenen voor collegegeld of tvKandidaten U-raad mogen op borden plakken

Kandidaten voor de universiteitsraad van de RuG mogen vanaf nu verkiezings-borden gebruiken. De gemeente wil zo voorkomen dat de verschillende fracties gaan wildplakken. De verkiezingsborden worden in de studentenbuurten en op het terrein van de universiteit geplaatst.Burgemeester Jacques Wallage onthulde afgelopen week samen met de Groningse studentenorganisaties het eerste studen-tenverkiezingsbord.Een woordvoerster van de studentenor-ganisatie Landelijk Overleg Fracties (LOF) juicht het initiatief toe. ‘De opkomst bij dergelijke verkiezingen is doorgaans vrij laag. De verkiezingsborden kunnen de opkomst wellicht stimuleren.’

Geld vangen voor je scriptie

Weken op je scriptie gezwoegd, en hem daarna in de kast gelegd om er nooit meer naar om te kijken? Vanaf nu kun je geld vangen voor je scriptie! Studenten aan HBO-instellingen en universiteiten kunnen hun scriptie aanmelden via www.scrip-tiewinkel.nl. Deze scripties verschijnen met een samenvatting op Scriptiewinkel.nl. Tegen een vaste vergoeding van 40 euro kunnen vervolgens de scriptie en het cv van de auteur besteld worden. Taeke Kuyvenhoven, uitgever van Scrip-tiewinkel.nl: ‘Een korte proefperiode heeft enkele tientallen bestellingen en een groeiend aantal bezoekers op de site opge-leverd. We merken dat Scriptiewinkel.nl in meerdere behoeften voorziet. Bedrijven beschouwen het als mogelijkheid om snel en effectief kennis en marktinformatie op te doen.’

Manon Lemkes

Foto Jan Luursema

Nieuws & Achtergrond

Groninger Studentenkrant 5

Van der Bij is een actief lid van de ludieke actiebeweging. Ze is al vanaf haar jeugd geïntrigeerd door de posters. Enthou-siast laat ze haar oude middelbare schoolagenda’s zien. Allemaal van Loesje natuurlijk. Vervolgens komt haar bachelorscriptie geschiedenis uit de kast. Onderwerp: feministische teksten van Loesje door de jaren heen. En ook na het afstuderen laat Van der Bij Loesje niet in de steek. Komende september gaat ze namelijk op het internationale hoofdkantoor in Berlijn werken. Maar vanavond is het schrijfavond. Nadat we getrakteerd zijn op een goed glas wijn en een maaltijdsalade gaan we op weg naar het Gsb-pand aan de Sint Walburgstraat, dat de schrijvers mogen gebruiken. Een vegetarische maaltijdsalade uiteraard, geheel in lijn met de vooroordelen over activisten. Dat zijn im-mers toch meestal linkse, geitenwollen sokken dragende veg-etariërs? Van der Bij pareert deze opmerking gelijk: ‘Op zich draagt Loesje een liberale gedachte uit. Namelijk vrijheid voor het individu. Bovendien is Loesje voor iedereen en van ieder-een. Ik heb een brede vriendenkring en ken genoeg VVD’ers die ook gecharmeerd zijn van de teksten.’ Spannend is het altijd weer om te zien hoeveel mensen op komen dagen. Van der Bij: ‘Loesje is geen sterk georganiseerd collec-tief. We hebben wel een mailinglist, maar ik heb van de meeste mensen niet eens een telefoonnummer. Verplichtingen zijn er niet voor de Loesje schrijvers. Iedereen die zin heeft in een schr-ijfavond kan komen.’ Als het verzameltijdstip is aangebroken en weer voorbij gegaan, worden er toch maar een paar mensen gebeld. Wanneer een aantal andere actieve leden is gearriveerd maakt het collectief eerst de grijze massa los door middel van associatieve woordspelletjes. Daarna komen de actuele onder-werpen aan bod waarover de posters dit maal moeten gaan. Zo

dra er voldoende geschikte onderwerpen zijn genoemd wordt

het stil in de vergaderruimte en grinniken de activisten alleen nog af en toe als ze een goede inval hebben.Als het vervolgens over het plakken van de posters gaat, legt Veerle Brems (22), deze avond leidster van de schrijfavond, uit wat de procedure is: ‘Het is niet illegaal om de plakzuilen van posters te voorzien, maar we doen meer. Er zijn gewoon veel te weinig plakzuilen en die worden bovendien allemaal met commerciële troep gevuld. Dus vaak gaan we vaak over op elektriciteitskastjes.’ Er zijn dan ook wel een aantal rechts-zaken geweest, maar die heeft Loesje allemaal gewonnen. Brems: ‘Loesje plakt niet om de openbare ruimte te vervuilen en dat is een groot verschil.’ Toch wil de politie nog wel eens moeilijk doen als plakkers op heterdaad worden betrapt. Eén aanwezige, Maarten van Grootel (23), is wel eens opgepakt: ‘De politie probeert je vooral een beetje bang te maken, ze kunnen je vervolgens maximaal zes uren vasthouden maar dat is het dan ook.’ Overigens spendeerde deze plakker slechts één uurtje in de cel. Een week later is het dan tijd om te plakken. Een grote groep blije meisjes zwerft die avond gewapend met winegums, plaksel en posters lachend door Groningen. Slechts één keer, wanneer er een politiewagen langs rijdt, klinkt het codewoord ‘Frikadel-len!’, maar verder verloopt de avond rustig en volgens plan. ‘Als er morgen iemand met een kuthumeur langs dit kastje rijdt en weer vrolijk wordt, hebben we ons doel bereikt’, zegt één van de plakkers luchtig, terwijl ze haar handen weer warm probeert te krijgen. Zo gauw ze hun ronde gelopen hebben en de posters geplakt zijn, haken ze bij elkaar in, op naar de kroeg. Hier in Groningen is ook Loesje student.

Het spijt me zeer, maar het gaat de laatste tijd zo goed met me dat ik me helemaal nergens meer druk om kan maken. Het meest frappante is dat ik me eerst heel erg kut voelde. Toen heb ik een therapie gevonden die mijn leven veranderd heeft en ervoor zorgde dat ik me beter voel dan ooit. Het begon laatst op een middag toen ik opstond. Ik was nog halfbezopen van de avond daarvoor en krabde aan mijn lul. Daarna haalde ik mijn krantje uit de bus en na één blik op de voorpa-gina van de wakkerste krant van Nederland wist ik dat het miszat: instant depression.

Het kwam door het bericht dat vermeldde dat de minister van Volksgezondheid happy hours aan banden wilde leggen. Happy hours, waar ben ik zonder happy hours? Happy hours zijn daadwer-kelijk de meest vrolijke, gelukkige uren van mijn dag. Op dat moment had ik het echt helemaal gehad met kabinet Betutteling IV.

Sommige mensen zullen het misschien wel kans-loos vinden dat ik elke donderdag achter twintig verschaalde biertjes aan de bar hang in The Palace, maar het doet mij altijd veel plezier. Hele-maal als er dan een of andere blonde bimbo naar me toekomt die dan vraagt: ‘Zijn die allemaal voor jou?’ Standaard antwoord ik dan: ‘Nee, die zijn voor mijn twintig vrindjes die toevallig net allemaal moeten zeiken.’ Als het sletje in kwestie dan antwoordt: ‘Oh, wat heb jij veel vrienden’, dan kan mijn avond niet meer stuk. Dat zou ik dus allemaal gaan missen in de toekomst. Mijn wereld stortte in. Wat moest ik verder zonder mijn vrolijke uurtjes? Ten einde raad ben ik naar de studentenpsycholoog gestapt. Ik volg dan wel geen college, maar betaal wel collegegeld dus ik heb het volste recht om me even te laten behan-delen door zo’n pauper. Toen ik daar aankwam heb ik tegen die geitenwollensok gezegd: ‘Ik voel me kut, maar ik wil me goed voelen: regel het even.’

Na een kort gesprek waar ik het succesverhaal dat Jacob Creuzfeld heet uit de doeken deed, keek hij me eens goed aan en deelde hij mij vervolgens mee: ‘Meneer Creuzfeld, u bent een zeer moeilijk geval, maar er is tegenwoordig een therapie die waarschijnlijk echt iets voor u is. Het heeft te maken met dames, maar niet de dames waar u zo vruchteloos naar op zoek bent. Het gaat om dames die in ieder geval niet teveel praten. U moet gaan koe-knuffelen om het con-tact met de natuur terug te vinden.’ Om aan te geven hoe radeloos ik was: ik ben op mijn mooie fiets gaan zitten om mij richting Usquert te begeven waar de koe-knuffel therapie moest plaatsvinden. Ik kwam daar aan en zag de andere ‘cursisten’ al staan: de grootste proleten uit stad en ommeland die je je maar kan voorstel-len, maar dan nog erger. Toch heb ik doorgezet en ben gaan knuffelen met Berta 48. Ik moet zeggen: ik heb nog nooit zoveel liefde ontvangen als van Berta 48. Daarom besloot ik om elke dag te gaan en dat doe ik nu dus ook.

Sindsdien gaat alles supergoed. Vrouwen ruiken het blijkbaar dat je die gevoelige koeienknuffelaar bent. Zo lag ik laatst lekker te ronken in mijn in december nog verschoonde bedje, terwijl er een wild wijf binnenstormde en mij bijkans totaal verkrachtte: ik weet niet wat me overkomt sinds ik met Berta knuffel.Ik ben inmiddels zelfs zo positief dat mijn vrindjes ervan moet walgen, maar dat is hun probleem niet het mijne. Zelfs als dat happy hour echt verdwijnt laat ik me niet gek maken. Dan ga ik gewoon wat vaker knuffelen. Anders kan ik altijd nog net zoals die andere alcoholistische profeet (sorry, net zoals bij een gestoorde gek ben ik er mij van bewust dat dit een pleonasme is) altijd nog water in alcohol veranderen. Niet in wijn, maar in bier natuurlijk.

Loesje bestaat alweer bijna 25 jaar. Ontstaan uit een reactie op de toenmalige actiebewegin-gen die een te radicale weg had-den ingeslagen, zo vertelt Fleur van der Bij, masterstudente Ge-schiedenis aan de RuG en sinds lange tijd enthousiast Loesje-volger. ‘De oprichters wilden op een positieve manier actievoeren. Door middel van humoristische teksten mensen aan het denken zetten over maatschappelijke problemen. Humoristische tek-sten met een scherp randje dus.’

Door Floris te Boekhorst en Roza Freriks

Ook VVD’ers houden van LoesjeBerta 48

ColumnDoor Jacob Creuzfeld

‘U moet gaan koe-knuffelen’

Actiegroep gaat humoristisch met sociale problemen om

Bron: www.loesje.nl

Nieuws & Achtergrond

De toiletten in de &ZO zijn absoluut stijlvol, voor zover je dat kunt zeggen van een plek waar mensen hun behoefte doen. Op de begane grond zijn de heren-toiletten zonder meer schoon te noemen. De zwarte tegels waarmee vloer en wanden zijn bedekt glimmen als spiegeltjes. De pisbakken vertonen weinig tot geen sporen van overmatig gebruik. Ook slaat er niet direct een overweldigende urinegeur op het reukorgaan. Op de grond rondom de toiletpotten weinig tot geen sporen van urine, braaksel of gebruikt toiletpapier. Een situatie die in een uitgaansgelegenheid toch als opmerkelijk mag worden beschouwd op een vrijdagnacht rond drie uur. Duidelijk is dat het personeel de tent ook tussen de bedrijven door schoon houdt.

Ook houdt de &ZO duidelijk rekening met het type publiek dat zij aantrekt. Voor het altijd aanwezige arsenaal aan overmatig ijdele jongemannen hangt er een robuuste spiegel. Goed bekeken van de &ZO: hierin kunnen meerdere mannen tegelijkertijd hun haar doen. Dit zou anders immers zonder twijfel tot enorme rijen in de herentoiletten leiden. Wellicht dat daarom ook de tegeltjes zo glimmend worden gehouden?

Uit

gesp

reid

Uitgespreid

Toile

tten

test

Toilettentest

Bij een trendy gelegenheid als het News-Cafe verwacht je minstens zulke trendy toiletten. Om daar te komen moet je eerst een lange steile trap af die niet zou mis-staan als moordwapen in een goedkope horrorfilm. Erg steil dus, helemaal als je in beschonken toestand met vertrokken gezicht en handen tussen de benen de trap af moet rennen. Enfin, bij het binnen-lopen van de ruime toiletten valt ons al meteen de penetrante urinegeur op. Geen prettig begin dus. Het urinoirgedeelte bij mannen bestaat uit een lange alu-minium saamhorigheidspisbak. Zo een waar je al kletsend en plassend elkanders geslachtsdeel kunt beoordelen, mits het druk is natuurlijk. Het doorspoelen gaat naar wens, geen natte kruizen of straaltjes die in verkeerde richtingen schieten. Echter, de vloer is wel behoorlijk nat. De Studentenkrant vroeg zich dan ook af in welk vocht onze schoenen rondplas-ten. Het gewone toilet ziet er wel goed uit, behalve dan de stapel toiletpapier die in de hoek van het hokje ligt. Net of iedereen alsnog de pot miste nadat hij of zij het afveeggedeelte afgerond had. Gelukkig zagen de andere potten er goed uit. Het handenwassen gebeurt aan een mooie, moderne wastafel met kitscherige spiegels. De prullenbak puilt inmiddels al uit van de droogdoekjes en deze zijn dan ook bijna op. Later op de avond belandt de helft van deze doekjes natuurlijk op de grond, wat voor de nodige smeerboel zorgt.Toch is het algemene beeld van de toilet-ten wel goed: het is er ruim, het ziet er leuk uit en is redelijk schoon.

NewsCafe

7

&ZO8,5

Aan het einde van de avond nemen we nog even een afzakkertje in het altijd stampvolle keldertje ‘de Tapperij’. De toiletten zijn smerig, wat niet verwon-derlijk is na een lange nacht toilet-bezoeken door studenten waarvan het richtingsgevoel enigszins beperkt is geraakt. Een vrouwvriendelijk aspect is de afvalcontainer naast het toilet. Echter de tien-wc-rollenhouder is leeg, overblijfselen zijn rondom het toilet te vinden in de vorm van natte hoopjes en versierd met afval en sigaretten. Na een serieuze waarschuwing van een vrouw ‘of we echt wel zeker wisten dat we deze toilet in gingen’ afgesla-gen te hebben, troffen we de pot tot de rand toe gevuld met een onsmakelijke brei van alles wat je in een kroeg vind. Het doet je weinig als je veel bier op hebt maar bij nadere inspectie van deze toilet kunnen we niets anders geven dan een dikke onvoldoende.

De Tapperij

2

De goede bedoelingen spatten van dit toilet af. Het is een ruim hok waarin alle benodigdheden aanwezig zijn. Het prullenbakje staat trouw in de hoek, er is voldoende toiletpapier. Zowel de heren- als de damestoiletten hebben een wastafel, mét zeep en handdoek. De ijdele mens zal zich misschien storen aan het feit dat het spiegeltje bij de dames heel klein is en bij de mannen geheel afwezig, maar wie gaat voor de creatieve ervaring komt ruimschoots aan zijn trekken. Hier zien we namelijk een krijtmuur en het plafond dreunt gezellig mee met de muziek, waardoor je ook deze twee minuten niets van de uitgaan-servaring hoeft te missen. Helaas blijft de realiteit ergens vlak na de goede bedoelingen steken. Al snel blijkt het licht van het damestoilet kapot, en nog weer wat later staat er een smerige laag water op de grond. Uiteraard drijft het handdoekje daar zielig en drijfnat ergens in rond, tussen iets wat waarschijn-lijk ooit wc-papier was. Wanneer daar vervolgens nog een lange sliert van aan de schoenen van uw verslaggever blijft plakken, heeft dit toilet het absoluut verbruid.

5

Binnen kent iedereen elkaar en als je er nooit komt voel je je niet heel welkom. Dan maar naar de wc. Daar treffen we al net zo’n gezellige bende aan: stel-letje vriendinnen die wachten tot de andere naar de wc is geweest. En het is er al niet erg groot. Als je dan eindelijk aan de beurt bent, (het is niet helemaal duidelijk wánneer je aan de beurt bent) wurm je jezelf het kleine hokje in. Tja, ze proberen het goed met een eigen wasbakje en spiegel. Rondom de spiegel liggen wc-papiertjes en ook in de rest van het toilet ligt overal wc-papier. Een vloer van grote witte tegels, met daarop een mini-male wc pot zonder wc-klep tussen wel aardig witte muren.Maar veel aan de wc is slecht. Het duurt even voordat je droog op de wc-bril kan zitten. Er is één vrouwen-wc waardoor er dus een stuk of drie keer aan de deurkruk wordt getrokken. Om de tijd dat je moet wachten nog wat langer te maken kan je handen was-sen in het toilethokje. Zo wordt de rij buiten alleen maar langer. Met al die vriendinnetjes die mee komen staat er dus een rij van ongeveer acht meisjes als ik het toilet uit kom. Fijn.

De Negende Cirkel

De Kar is een kleine kroeg, dus ruime wc’s mag je daar ook niet verwachten. Toch is één van de twee dames wc’s zo klein dat je zo ongeveer met je neus tegen de deur aanzit. Al onprettig om het ruimtegebrek dus, maar nog meer omdat grote delen van het deurko-zijn beplakt zijn met kauwgom. Een toch echt wel té hoog gehalte aan menselijke sappen dus.In meer onzekere tijden waren ook de sloten niet te vertrouwen. De ene kreeg je niet meer open en de andere niet dicht. Gelukkig zijn beide sloten nu weer helemaal in orde. Schoon zijn de wc’s zeker niet, maar dat kan misschien komen omdat er deze keer net een dame haar avond-eten over de vloer heeft verspreid. Omdat we niet alleen negatief wil-len zijn lijkt het fair om te vermelden dat er wél wc-papier is. Wat in de rest van de stad een zeer zeldzaam gegeven blijkt. Spiegels zijn zowel verticaal als horizontaal aanwezig. De wachttijd kan je dus goed benutten met het poederen van je neus. Dit kan leiden tot grappige conversaties met onbekende lotgenoten. ‘Vind je mijn haar niet te pluizig of mijn buik te dik?’ ‘Nee joh, en een fijne avond nog hé!’

De Kar

6

5

Krap! Het woord ‘claustro-fobie’ is zeker niet verspild aan deze toiletten. En de Studentenkrant doet door-gaans liever rustig haar behoefte in ruime toiletten. Nu moeten er tijdens het stappen wel eens conces-sies gedaan worden maar het is wel fijn als we onze kont kunnen keren. Zodra je voor het urinoir staat wordt er met enige regelmaat een deur tegen je rug opengeslagen. Overi-gens is de lucht wel goed te harden, geen vervelende urinegeur. Ook is het er redelijk schoon. Dachten we. Eenmaal aangekomen bij het gewone toilet is de conclusie ‘slagveld’ gerechtvaardigd. Het is net of er iemand dronken in slaap is gevallen op de toiletpot, met het toiletpapier nog

in de hand. Vervolgens is hij of zij langzaam van de

pot afgegleden, daarbij de toiletbril en het toiletpapier in de val meenemend. De bril ligt naast de pot en een entourage van toiletpapier ontsiert de boel. Een zwerver zou hier zijn behoefte nog niet willen doen. Het handen wassen gaat bij een erg klein wasbakje, waar je de helft van de tijd weer die verrekte deur tegen je aan krijgt. Het handen drogen onder de blower geeft hetzelfde beeld. Kortom: niet echt een toilet waar je met plezier je ding doet.

4

Het Parlement

Shadrak

In het man-nentoilet is geen wc-papier of handzeep te vinden. Er liggen wel zeepjes in de pisbakken, bedoeld om de geur wat te verzachten. Deze vermenging produceert echter een missel-ijkmakende lucht die ook aan de tafeltjes net buiten het toi-let te ruiken is. Het vrouwen-toilet is aangenamer om in te vertoeven. Vrolijke tegeltjes, vrij schone toiletten en er is zelfs wat leuks om te doen. Je kan namelijk een boodschap

achter-laten, niet alleen

in de wc maar ook

op de deur, met vrolijk

gekleurde krijtjes. Het

hartvormige gat in de deur maakt het toilet

helemaal af. Een grote pre, er is handzeep. Dit compen-

seert het feit dat er vrij weinig wc-papier te bekennen is. De verlichting is ook goed, als je in de spiegel hebt gekeken dan is de illusie of waarheid dat je er goed uitziet niet als sneeuw voor de zon verdwenen.

De Spieghel7

ToilettentestIedereen stelt het moment tijdens het stappen zo lang mogelijk uit, maar tal van uurtjes en een boel biertjes later moet het moment er toch eens van komen: een bezoekje aan het toilet. Heel af en toe is dat geen probleem, maar in sommige kroegen kun je het gerust plassen met hindernissen noe-men. De lange rijen, het tekort aan wc-papier of de afwezigheid van een wc-bril kunnen zo’n bezoekje een stuk minder aangenaam maken. De Studentenkrant ging vroeg op de za-terdagochtend op onderzoek uit en zet de beste plasplekken voor je op een rij!

Tekst: Floris te Boekhorst, Roza Freriks, Pieter Visser, Ester Westerhuis, Liz Wijma en Wanda van der Zee

Fotografie Wanda van der Zee

8 Groninger Studentenkrant Sport

(Advertenties)

Vinden veel studenten het een hele opgave om één keer per week een rondje te rennen, voor rechtenstudente Adrienne Herzog is hardlopen haar leven. Dit jaar werd zij voor de derde keer op rij Nederlands kampioene veld-lopen. Maar haar dromen reiken veel verder. De Studentenkrant sprak met dit aanstormend talent over haar toekomst en haar sport.

Door Hanneke Jansen

Afgelopen februari sleepte de 21-jarige sportster haar derde Nederlandse titel veldlopen binnen. Dit kwam voor haar zeker niet als een verrassing: ‘Ik had wel verwacht dat ik zou winnen. Het was ook de enige plek waar ik tevre-den mee zou zijn. Maar ik moest natuurlijk wel op scherp staan, zeker omdat ik de favoriet was. Dan ben je kwetsbaar omdat mensen naar je kijken en omdat je de tactiek moet bepalen.’

Adrienne is erg blij met de Nederlandse titel, maar haar doelen liggen nu over de grens. ‘Vorig jaar en dit jaar was het gat tussen mij en de tegenstanders al erg groot. Ik wil gewoon meer halen en dan moet je verder kijken.’ Daarom is ze nu aan het trainen voor het Europees Kampioenschap onder de 23 jaar dat deze zomer plaatsvindt. ‘Binnenkort ga ik naar Portugal op trainingsstage. Ik maak zeker kans op een medaille en ik ga natuurlijk voor goud.’

Hoewel de jonge hardloopster diverse titels heeft behaald in het veld, liggen haar specialiteit en haar passie echt bij het baanlopen. Ze blinkt uit op de 1500 meter en de vijf ki-

lometer. ‘Uiteindelijk zou ik graag een olympische medaille willen behalen. Sinds ik in het Noorden bij Eddy Kiemel ben gaan trainen, ben ik heel erg hard vooruit gegaan. Die lijn moet ik doorzetten. Het gaat heel lekker, maar je weet natuurlijk nooit wanneer je aan je plafond zit.’

Het aanstormend talent besteedt ruim twintig uur per week aan haar sport. Toch weet ze haar sportieve inspan-ningen te combineren met een studie Rechten aan de Open Universiteit. ‘Ik heb geen standaard studentenleven. Ik heb vooral veel contacten uit mijn sport en uit mijn trainings-groep. Natuurlijk ken ik ook wel studenten hier, maar het is niet zo dat ik nog heel laat uitga. Daar heb ik ook echt geen behoefte aan. Soms wordt er aan me gevraagd of ik dat niet mis en of ik het niet moeilijk vind om die dingen op te geven. Maar ik heb echt een gaaf leven. Ik ga vaak naar het buitenland. Dus ik heb echt niet het idee dat ik iets opgeef. Mensen die dat wel hebben, zijn vaak ook degenen die het niet volhouden. Bovendien heb ik wel een tijd gehad dat ik wel uitging, maar na een maand had ik zoiets van: okee, dit is het?’

‘Als topsporter heb ik wel discipline me aan mijn studie te wijden. Ik heb ook wel eens momenten dat er niets uit mijn handen komt. Dan staat mijn hoofd er totaal niet naar. Ik vind het moeilijk om me te focussen op twee dingen. Ik kan ergens helemaal voor gaan en alles tot in de perfectie uitvo-eren. In de periodes dat ik al mijn energie in de sport steek, ligt mijn studie helemaal stil. En dan is het wel moeilijk om dat weer op te pakken.’

‘Als ik niet zou hardlopen, zou ik nooit gekozen hebben voor deze droge studie. Daar zou ik mijn energie totaal niet in kwijt kunnen. Dan was ik misschien naar de kunstaca-demie gegaan. Taal- en Cultuurwetenschappen lijkt me ook hartstikke leuk. Maar Rechten is gewoon een studie waar ik op zich wel geïnteresseerd in ben en ik kan de boeken gemakkelijk meenemen op trainingsstage. Maar als ik niet zou sporten, zou ik zeker iets anders kiezen.’

Nu ze haar plekje in Groningen heeft gevonden, overweegt Adrienne om volgend collegejaar te beginnen met een Top-sport Regeling aan de RuG, waarbij je je studie kunt aan-passen aan je sport. Maar haar studie zal nooit ten koste gaan van het hardlopen: ‘Ik ga echt voor mijn sport. Dat is iets wat ik niet wil opgeven. Ik vind het lekker om er een studie naast te kunnen doen en natuurlijk is het ook be-langrijk voor je ontwikkeling. Maar ik vind dat in Neder-land wel erg sterk de nadruk hierop ligt; kiezen voor ze-kerheid. Ik leef nu en ik ben nu met deze droom bezig. Daar wil ik met mijn hoofd helemaal bij zijn.’

Medaille winnen belangrijker dan uitgaan

De Groninger Studentenkrant zoekt

nieuwe, enthousiaste en geschikte

bestuursleden voor 2007/2008!We zijn op zoek naar een:

- voorzitter

- penningmeester

- acquisitie en PR (2x)

Bestuurservaring is niet vereist, eerder commissiew-

erk wel een pre! Het kost je per week ongeveer 10 tot

15 uur, je ontvangt hiervoor een

bestuursbeurs.

Kijk voor meer informatie op

www.studentenkrant.org of mail naar

bestuur@studentenkrant.org.

Vind je schrijven ontzettend leuk of ambieer je

zelfs een carriere in de journalistiek? Dan is de

Groninger Studentenkrant de krant voor jou.

We zijn nog op zoek naar enthousiaste redac-

teuren. Bel voor meer informatie 06-41886410 of

mail naar

groninger.studentenkrant@gmail.com

Foto Jan Luursema

Cultuur Groninger Studentenkrant 9

Hyena’s lusten Lama’s rauwGr

unne

n ro

cks

Foto

Est

er W

este

rhui

sTe

kst:

Est

er W

este

rhui

s &

Ric

us D

ulla

ert

In Groningen kan weer gelachen worden. Stand-up comedygroep De Hyena’s treedt elke eerste woens-dag van de maand op in Huis de Beurs. De Studentenkrant ging langs en maakte gelijk een bezoe-kersrecord mee. Vorig jaar moesten de Hyena’s nog een optreden aflas-sen, omdat er maar een handjevol bezoekers waren gekomen, maar vanavond is zit de zaal goed vol met een dikke honderdvijftig man.

Door Deirdre DasDe Hyena’s is een groep van vijf jonge stand-up comedians die een jaar geleden werd opgericht. Aanvankelijk speelden ze nog in het kleine zaaltje van Huis de Beurs, maar al snel was er zo veel belangstelling dat ze moesten verhuizen naar de grote zaal. Deze is in nachtclubstijl ingericht met tafeltjes. De eerste Hyena die door de MC op het podium wordt geroepen is Gijs Nillesen. De student Communicatie- en Informatiewetenschappen is de nieuwste aanwinst van de groep. De halve finalist van het Leidse cabaretfestival krijgt de sfeer er gelijk goed in met zijn zangkunsten en tips voor een tussenuur. Als tweede betreedt Timo Septer het toneel. Zijn intelligente grappen krijgen het publiek meer dan eens aan het lachen. Ronald Smink is de laatste Hyena voor de pauze. De McDonaldsmedewerker uit Joure laat het publiek bulderen van het lachen met zijn uitzinnige expressieve performance. Na de pauze vertonen nog twee Hyena’s hun kunsten: Anne Jan Toonstra, die vorig jaar nog het Groninger Studentencabaretfestival won en halve fina-list van hetzelfde festival Merijn Scholten, die de avond in stijl afsluit met rake observaties en imitaties. Cabaretier Toonstra (27) vindt het belangrijk dat de Hyena’s optreden in een ‘relaxte kroegsfeer, zodat mensen op woensdagavond nog even langs kunnen komen voor ze de stad ingaan’. Hij benadrukt wel dat stand-upcomedy niet betekent dat alle grappen op het podium uit de mouw worden geschud. ‘Alle teksten zijn van tevoren geschre-ven, maar natuurlijk improviseer je wel met dingen die

gebeuren terwijl je op het podium staat.’ Zijn collega Septer (28) vult aan: ‘De grappen bedenk ik van tevoren, maar welke ik ga doen bedenk ik ter plekke.’ Voor inspiratie kijkt hij in de krant wat er die week speelt. De stand-up comedy is voor hem vooral een hobby. ‘En af en toe verdien je wat.’ De Hyena’s worden steeds populairder en denken dan ook aan een uitbreiding van hun werkgebied. ‘We krijgen steeds meer optredens, dus we hebben versterking nodig’, zegt Toonstra. Willem Scholten is ‘achter de schermen’ actief bij de Hyena’s. Hij gaat verder in op de zoektocht naar nieuwe Hyena’s: ‘Iedereen die grappig is en nog niet met een rolla-tor loopt mag bij ons auditie komen doen’, zegt hij met een knipoog. ‘Nee, serieus. We zijn op zoek naar jonge mensen tussen de twintig en de dertig jaar oud. En het liefst een vrouw.’ Scholten ontkracht het misverstand dat de Hyena’s afgeleid zouden zijn van de Lama’s van BNN. ‘Wat wij doen is heel iets anders dan wat zij doen. We moesten een naam hebben en kozen voor de Hyena’s omdat het pak-

kend was. Bovendien wordt de hyena geasscocieerd met lachen en is het een dier met kloten.’ Hyena Smink (22) heeft al wat ervaring opgedaan in de stand-up comedywereld. Afgelopen jaar won hij de jury- èn de publieksprijs van het cabaretfestival in Zwolle. Ook trad hij op tijdens de KEI-week. Dat was een wat minder leuke ervaring, omdat hij werd uitgejoeld door de KEI-kindjes. ‘Ze vonden mijn negergrap niet zo leuk.’ Smink zou ‘liefst morgen’ zijn beroep maken van het stand-uppen. Hij hoopt dat de Hyena’s binnenkort worden vergezeld door een vrouwelijke cabaretier. ‘Dat zou echt leuk zijn. Vooral als ze de andere Hyena’s voor lul kan zetten.’ Volgens Smink moet een nieuwe Hyena vooral lef hebben. ‘Als je het al eng vindt om een presentatie te houden, dan is dit niets voor jou.’

Als je denkt dat jij de nieuwe Hyena zou kunnen worden, neem dan contact op via de internetsite van de Hyena’s: www.hyenascomedy.nl.

De liefhebber van de betere techno- en electromuziek kan sinds twee maanden weer zijn hart ophalen in Gronin-gen. Simplon organiseert elke maand Nieuw Vuil, waar grote en kleine namen uit de electro-wereld hun kunsten mogen vertonen. Deze keer was het de beurt aan het Britse Computer Controlled DJ’s en Hollands trots Cosmic Force. Om kwart voor één is er in Simplon nog geen ziel te bekennen. Het publiek bestaat uit een aantal muur-bloempjes die in groepsformaat aan de zijkant van de dansvloer staan en hier en daar is een zeldzame danser te bekennen. De muziek is al lekker, maar de DJ moet net als de bezoekers duidelijk nog opwar-men. Anderhalf uur later is de sfeer volkomen omgesla-gen. Een tweede en een derde DJ hebben het podium

beklommen en de er staat een golvende mensenmassa uit zijn dak te gaan. De beat is lekker en hard en zelfs bezoekers die duidelijk minder danservaring hebben voelen de nood om de voeten van de vloer te gooien. Techno is een muziekstijl die door niet veel mensen geliefd en/of bekend is. Toch krijgt de muziek steeds meer aandacht en groeit de liefde ervoor bij het publiek.Groningen is vanouds een echte technostad. In de jaren ’80 en begin jaren ’90 was er een bloeiende scene die elk weekend uit zijn dak kon gaan. In de nieuwe eeuw werd dit voortgezet door de Zapclub, totdat die ruzie kreeg met Simplon. Nieuw Vuil moet het gat vullen dat is ontstaan na het vertrek van de Zap-club, en probeert ook de eclectische stijl te gebruiken die de Zapclub kenmerkte. Naast techno gooien de organisatoren het op ‘vuige electro, geen duffe perfor-manceloze druk-op-de-knop-acts’. Aan de reactie van het publiek op vooral de Britten lijkt het hiermee wel goed te zitten. Supervette beats met een smerig randje.

Dat is gelijk het leuke aan Nieuw Vuil. Het is niet zo gelikt als de gewone discotheken, en de muziek is misschien juist daarom gewoon ontzettend goed. Ei-genlijk is het jammer dat Simplon niet vaak door het mainstream-publiek bezocht wordt, want deze avond heeft het best in zich om een breder dance-publiek aan zich te binden.

Nieuw Vuil liet in Simplon goed zien welke kwali-teiten techno en electro ons te bieden heeft. De kaarten waren dan misschien niet uitverkocht, maar de zalen waren drukbevolkt en de sfeer was ontzet-tend goed. De mensen die nu nog twijfelen raden wij aan om op 14 april de volgende Nieuw Vuil te bezoeken. Houd je er niet van dan ga je gewoon weer weg, maar krijg je de smaak te pakken dan heb je ‘een friend for life’.

Anne Jan Toonstra weet het zelf ook niet meer. Foto Moniek Steenbergen

Groninger stand-uppers groeien uit tot fenomeen

Nieuw Vuil houdt van lekker smerig

10 Groninger Studentenkrant Advertenties

Recensies Groninger Studentenkrant 11

Norah Jones - Not too lateDoor Floris te Boekhorst

‘Norah Jones heeft met haar zoetgevooisde stem weer een pareltje gecreëerd. Vanaf de allereerste aanhef is het alsof je in een warm bad wordt on-dergedompeld.’ Zo zou je deze recensie kunnen beginnen. Daarentegen zou je ook kun-nen beginnen met te zeggen

dat het weer allemaal bij hetzelfde is gebleven en dat de zangeres niets nieuws laat horen in vergelijking met voorgaande albums.

Interessant is wel dat Jones niet heeft gekozen voor covers, maar alle nummers zelf heeft geschreven. En dat pleit toch voor de artieste. Als singer/ songwriter heeft ze zeker grote kwaliteiten. Een mooi voorbeeld hiervan is Not My Friend. Lieflijke arpeggio akkoorden op de gitaar zorgen voor het juiste bedje waar Jones haar vocalen overheen legt. Een snerpende gitaar op de achtergrond zorgt voor het rauwe randje dat de songtekst over een vergane vriendschap nodig heeft. Zonder twijfel één van de hoogtepunten. Ook My Dear Country doet het muzikale hart sneller kloppen. Aardig ook dat de zangeres hier een politiek standpunt inneemt. Dit is echter net zo weinig verrassend als de muzikale inhoud. Jones is het duidelijk niet eens met de huidige stand van zaken in Amerika. Verder springt Sinkin’ Soon er tussenuit. Hierin eindelijk niet het lief-lijke Jones-geluid, maar eerder een cabaretesk nummer dat sterk doet denken aan de muziek van Tom Waits, één van de muzikale voorbeelden van de zangeres.

Verder blijft het echter bij de welbekende mix van jazz-ballads met country en soms een vleugje soul. Weder-om die lieflijke gitaarakkoorden, met zachte kwastjes op de drums en af en toe een strijkers- of blazersar-rangementje. Geen plaat dus die bestaande meningen zal doen veranderen.

Kasabian - EmpireDoor Ricus Dullaert

Hoewel ze in Nederland nooit heel erg zijn doorgebroken, vult Kasabian in Engeland hele voetbalstadions met idolate fans. Hun reputatie hebben ze voornamelijk te danken aan het self-titled succesalbum Kasabian, dat het viertal uit een plaatsje vlakbij Leicester

definitief op de kaart zette. De Britten komen nu met een nieuw album, Empire, dat in Engeland gelijk op nummer één binnenkwam. Kasabian stond er vorige maand nog mee in de Para-diso. Als je de cd voor het eerst in je stereo doet word je niet gelijk gevangen door de muziek. Maar ach, wat niet is kan nog komen, denk je dan. Maar nee. Na de cd enkele keren gehoord te hebben, blijf je met een onbevredigd gevoel zitten. Wat kan het nou toch zijn? Kasabian speelt dezelfde combinatie van indierock en elektronica die we van hun eerste album kennen, en dat is nu juist het probleem. Kasabian heeft de for-mule van het eerste album genomen, en die eindeloos herhaald. De titelsong Empire is wel aardig, maar blijft gewoon niet hangen. Shoot the runner, nummer twee, lijkt teveel op het oude materiaal. En daarna gaat het eigenlijk alleen maar bergafwaarts. Misschien zijn de verwachtingen iets te hoog gespannen; als je nog nooit iets van Kasabian gehoord hebt, klinkt Empire ongetwijfeld heel aardig. Maar de sterrenstatus die de band in Engeland heeft, wordt bij lange na niet waargemaakt. De reactie van het publiek in de Parad-iso was tekenend: ze reageerden lauw op de nummers van het nieuwe album, en pas toen oude hits als L.S.F. en Club foot werden gespeeld ging het los. Hoewel de band misschien het excuus aan kan voeren dat nieuwe nummers minder goed ontvangen worden, gaat dat in dit geval niet op. Kasabian zakt met Empire behoorlijk door het ijs.

300Door Maaike Piscaer

Eén brok testosteron. Zo kun je de lang verwachte film ‘300’ het best om-schrijven. Gedurende de hele film zien we niks anders dan mannen met strak afgetrainde six-packs in louter een cape en een kort broekje andere mannen in elkaar trimmen, terwijl de oneliners en het bloed je om de oren vliegen. ‘No Prisoners. No Mercy.’ Dat is het motto waarmee de oude Spartanen de strijd ingin-

gen. ‘300’ is gebaseerd op het epische stripboek van Frank Miller, die ook Sin City schreef. De film brengt het verhaal tot leven door live actie te combineren met virtuele achtergronden. Alle scènes zijn voor een blue-screen opgenomen. Het resultaat is overweldigend. De beelden zijn snel, de muziek opzwepend, de kleuren donker en dramatisch, waardoor je wordt meegesleept in een surrealistische wereld. Door de special-effects lijk je je te wanen in een videogame, waarin the ‘good guys’ (de Spartanen) het moeten op nemen tegen de ‘bad guys’ (de Perzen). De film gaat over de slag bij Thermopylae. In 480 v. Chr. stuurde de Perzische koning Xerxes zijn gigan-tische leger naar Griekenland om stad voor stad het land te veroveren. Leonidas, de Spartaanse koning, trok er echter met driehonderd van zijn beste mannen op uit om de Perzen een kopje kleiner te maken. En dat kopje kleiner moet je letterlijk nemen. Het grootste deel van de film spat het digitale bloed bijna het filmscherm af.

De verhaallijn is wat aan de matige kant. Nadat de Spartanen bij Thermopylae zijn aangekomen, blijven ze daar de hele film. Verwacht zeker geen historisch accuraat Grieks kostuumdrama als Troy of Alexander. Hoewel de historische feiten grotendeels kloppen, wordt dit gepresenteerd met de dikke knipoog. De Spartanen worden neergezet als brute emotieloze vechtmachines, die het op moeten nemen tegen de mystieke, extroverte, bloeddorstige Perzen. Daarnaast bevat de film een hoog ‘Lord of the Rings’ gehalte. Een leek op het gebied van de Griekse oudheid zou haast geloven dat het leger van Xerxes voornamelijk bestond uit reuzen, freaks, neushoorns, olifanten, slaven, nin-ja’s, misvormden en andere excentrieke vechtersbazen. Hoewel dit voor de meeste filmliefhebbers waarschijn-lijk geen probleem is, zal een gemiddeld classicus dit al snel bestempelen als ‘verkrachting’ van het Griekse epos. De sfeer die in de film wordt geschept past niet binnen een klassiek-historisch verhaal. Daar komt bovenop dat de dialogen zich beperken tot het hoogst noodzakelijke en stuk voor stuk klinken alsof ze voor de trailer bestemd waren (This is where we live! This is where they die!) Kortom, er is duidelijk gekozen voor de slicke knokfilm, in plaats van diepgang.

Toch lijkt ‘300’ de best bekeken film van dit jaar tot nu toe te worden. Op de dag van de première in Amerika waren alle bioscopen uitverkocht en is een winst gedraaid van 70 miljoen dollar. Het publiek lijkt razend enthousiast, terwijl de critici vooral erg verdeeld zijn. De film is ook bij de Iraanse president Ahmadine-jad in het verkeerde keelgat geschoten en lijkt een internationaal relletje te gaan worden. Hoe dan ook, ‘300’ heeft alles in zich om een kaskraker te worden. Liefhebbers van een stevig historisch potje knokken en heroïsche over the top oneliners: ‘Sparta is waiting’.

Snakes on a PlaneDoor Pieter Visser

Deze film die op voorhand al als cultfilm werd bestempeld, bezet een tweede plaats in de DVD top 50 en schept met een hoofdrol-speler als Samuel L. Jackson hoge verwachtingen. Deze verwachtin-gen worden echter gelijk de grond in geboord. Wat een kutfilm!Voordat het zaniken begint, eerst even een korte samenvatting: Een jonge kerel is getuige van een

moord op een aanklager. De moord wordt gepleegd door Eddie Kim, een beruchte gangsterbaas. Om te getuigen tegen deze slechte meneer moet de kroonge-tuige naar LA gevlogen worden, onder begeleiding van US Marshal Flynn (Samuel L. Jackson). Kim wil de getuige dood en ziet ‘als enige optie’(dat zegt ‘ie echt!) het plaatsen van een stel reptielen in het vliegtuig. Tadaa!De enige potentiële verrassing in de film wordt door de titel al weggegeven en wat overblijft is een film die barst van de clichés, slechte acteerprestaties (zelfs Jackson wordt hierin meegezogen) en een onwaar-schijnlijke opeenstapeling van problemen. Dit allemaal naast de slangenplaag die heerst in het vliegtuig. En ook naast een groep passagiers die bestaat uit (hoe kan het ook anders): ambitieuze pin-upgirls, excuusnegers en –homo’s, een paranoïde healthfreak, iemand met vliegangst en wat dies meer zij. De special effects zijn tenenkrommend slecht, net als eigenlijk alle scènes, en elke geloofwaardigheid ontbreekt. Bij gebrek aan ruimte in deze recensie laat ik het hierbij, en daar mag de maker van deze film zich gelukkig mee prijzen. Nog één ding: Jackson roept ergens nog iets van ‘Great, snakes on crack!’. Ik vraag me af of ook de regisseur hier misschien niet zijn vingers van af kon houden bij het maken van deze film...

DesperationDoor Wanda van der Zee

Een bezeten sheriff arresteert toevallige voorbijgangers op de snelweg in Nevada, die in het uitgemoorde dorpje ‘Desperation’ in zijn gevangenis belanden. Onder de slachtoffers zit een jong knaapje dat intens gelooft in de kracht van God. Bij de ontsnappingspoging uit het demonische dorpje geven de vijf volwassenen zich, nogal opmerkelijk, volledig aan hem over.

Stephen King’s boek Desperation is door regisseur Mick Garris vertaald naar een TV-film. Toch is de ver-filming qua art direction en set decoratie te meten met de bioscoopfilms. Het acteerwerk van de hoofdrolspe-lers is echter erg ongeloofwaardig. Zo lijkt Mary, wiens man voor haar ogen is doodgeschoten, dat incident al snel vergeten te zijn. Acteur Ron Perlman in de rol van meedogenloze sheriff, haalt het niveau enigszins omhoog. In de eerste helft is het horrorverhaal nog vrij logisch opgebouwd en de spanning goed te voelen. De tweede helft is van beide nauwelijks sprake meer. Het knulletje doet steeds meer bijbelgerelateerde uitspra-ken, alsof je naar een veredelde EO film aan het kijken bent. De andere personages gaan ook irriteren en je leeft steeds minder met ze mee. Voor mijn part had de ‘demon’ veel eerder een einde mogen maken aan deze eindeloze film.

v

Recensies

CD Film DVDIn samenwerking met videotheek Sleaze

12 Groninger Studentenkrant Nadruk

altijd 20% kortingop vertoon van je ov-jaarkaart of studentenpas

geldig t/m 31 mei 2007 - niet geldig in combinatie met andere acties - niet geldig vooreat-out - 20 % niet geldig op dranken - alleen geldig bij bestelling van een hoofdgerechtmaximaal 1 voucher per persoon - toon je pas voor je bestelt

wagamama.nl

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

-----------------------------------

-----------------------------------

noodlebar

Uit

ladd

erD

oor

Piet

er V

isse

r

Al weken staat het op de agenda van de Studentenkrant: Pappa Joe. Dit gezellige steakcafé staat vooral bekend om zijn over-heerlijke burgers, die volgens de leus op het raam altijd vers worden gegrild op een origi-nele houtskool barbecue. Dit is toch minstens een onderzoekje waard.

Behalve burgers biedt Pappa Joe voor de fijnproever nog een heel scala aan andere gerechten. Na een snelle blik op de menukaart wordt al snel duidelijk dat vlees hier de boventoon voert. Mocht je hier overi-gens ernstige gewetensbezwaren bij hebben: ook voor de vegetariër is er genoeg keus. De Veggie burger is zelfs voor de meest doorgewinterde vleeseter het overstapje waard.

De gerechten variëren van 12 tot 17 euro. Daarnaast kosten alle burgers slecht 6,25. Ook daarmee kun je meer dan voldaan de tent weer verlaten. De burgers bevatten namelijk 200 gram puur rundvlees. Verder wordt bij de entrecote en de spare ribs ook zeker niet bezuinigd op de porties. En het vlees is goed. Héél goed. De burger zijn mals, sappig, krokant en goed van temperatuur. Ook de spare ribs en entrecote zijn uit de kunst. Geen wonder, na navraag blijkt het vlees

van een speciale boerderij te komen en dat proef je er zeker vanaf. Klein minpuntje bij de spare ribs is wel dat de saus nogal ‘chinees-achtig’ overkomt. De normale saus smaakt beter. Ook de kruidenboter lijkt direct uit de vriezer te zijn gehaald. Gelukkig is het brood warm genoeg om de boter er op weg te laten smelten.

De bediening bestaat voornamelijk uit studenten. Ze zijn een tikje onervaren, maar wel erg gezellig. Vooraf wordt keurig gevraagd hoe we onze burgers willen. ‘Kan daar wel verschil in zitten bij burgers?’, vra-gen we ons af. Maar ja hoor, het verschil tussen een rare en medium burger is overduidelijk. Dat mocht trouwens ook wel: we hebben meer dan een half uur hongerig uit moeten kijken naar onze stukjes vlees.De ambiance is erg gezellig: veel houten accenten, leuke gekleurde muren, ouderwetse ventilatoren aan het plafond en veel vintage troep ter decoratie. Alles past perfect in de sfeer die Pappa Joe wil uitstralen: relaxt en ongedwongen.Wie zin heeft ergens even een snelle hap te halen of eventueel iets uitgebreider wil dineren, is bij Pappa Joe aan het goede adres. Heb je trouwens geen zin ergens te gaan zitten, maar wel in een overheerlijke burger, afhalen kan ook!

Pappa Joe goed ingeburgerdSK

pade

Dinsdag 3 April: Bingo, met prijzen en foute muziek. Kult, 22:00

Woensdag 4 April: Interview Remko van Broekhoven, Selexyz Scholtens, 20:00

Vrijdag 6 April: Culturele studentenweek: Passion Lounge. De Pud-dingfabriek, 21:00

Zaterdag 7 April: Club Pepper meets Earth, Huize Maas, 23:00

Zondag 8 April: Grease the Musical, Martiniplaza, 15:00

Maandag 9 April: Royalty Bandcontest, met vakjury. Café de Toeter, 16:15

Woensdag 11 April: Studentendiscussiecafé, USVA, 20:00

Donderdag 12 April: Babel, Images, 20:00 (ook 13, 14, 15 april, zelfde tijd)

Vrijdag 13 April: Amsterdam Klezmer Band, met C-mon & Kypski. Vera.

Zaterdag 14 April: Bløf & Support act, Martiniplaza, 20:00

Zondag 15 April: FC Groningen – NEC, Euroborg, 14:30 Dinsdag 17 April: Bert Klunder, Een vrolijke avond. Cabaret. Ooster-poort, 20:15

Woensdag 18 April: An inconvenient Truth, film Al Gore. MustSee Euroborg, 19:00

Donderdag 19 April: Dubbelconcert Room Eleven + Festa!, USVA, 20:30

Vrijdag 20 April: Naakt in de pudding, De Puddingfabriek, 21:00

Zaterdag 21 April: Club met Peren, Simplon, 23:00

Zondag 22 April: Lievestro 6, jazz. De Spieghel, 21:00

Maandag 23 April: Internationaal Studenten Theater Festival, USVA.

Woensdag 25 April: Guido Weijers, Xipnao! Stadsschouwburg Gronin-gen, 20:15

Donderdag 26 April: Buckshot Soulsearching, Buckshot Café, 21:00

Vrijdag 27 April: Pacific’s Alternative 80’s Party, Pacific Bar, 22:00

Zaterdag 28 April: Rhythm & Bluesnight, De Oosterpoort, 20:00

Zondag 29 April: FC Groningen – FC Utrecht, Euroborg, 14:30

Maandag 30 April: Vrijmarkt, centrum.

April Lief dagboek, Dinsdag 6 maart. Knockout geslagen met systema-training (Russische vechtsport). Had eerst een tand door m’n lip, waardoor mijn kleren onder het bloed zaten. Dacht dat ik wel door kon gaan, maar kreeg daarna al snel per ongeluk een kaakslaag. Hierna kan ik me niet zoveel meer herinneren.

Maandag 12 maart. Bij de dokter geweest. Ben er achter gekomen dat ik onder andere allergisch ben voor katten. Als ik zelfs maar in de buurt ben van die luie, irritante gluiptijgers begin ik al te niezen. Dezelfde week biedt een vriendin van mij me een kat aan, waarvoor zij geen ruimte meer heeft. Heb ik alleen maar een stel sadisten als vrienden?

Vrijdag 16 maart. Hoorde dat er op werk iemand ont-slagen was, omdat hij betrapt werd op blowen op de wc. Erg snugger hoor. Hoe weinig zelfdiscipline moet je hebben om niet even te wachten tot je thuis bent of zelfs even tijdens je pauze naar buiten te lopen om daar naar Happy Land te reizen?

Donderdag 22 maart. Met huis-genoten gezellig samen gegeten en gedronken. Daarna wedstrijdje gedaan wie de foutste openingszin-nen kende. Ik had met glans gewon-nen met o.a. de zin: ‘Zeg meisje, ik ben dan wel niet de knapste jongen hier in de kroeg, maar wel de enige die met je wil praten!’ Hierna me even afgevraagd waarom ik nog steeds vrijgezel ben.

Bart Jan Teunisse

Doo

r M

aaik

e Pi

dcae

rFo

to E

ster

Wes

terh

uis