Sinds Roland Garros 2005 wonnen ‘the big three’ (Federer, Nadal … · 2019. 7. 14. · In een...

1
column Wielernatie België ls later de Grote Geschiedenis van het Belgisch Cyclisme in de 21ste eeuw wordt geschreven, zal het jaar 2019 een apart hoofdstuk krijgen. De tekst zal als volgt beginnen: “In april verbe- terde Victor Campenaerts het wereld- uurrecord en plots werd België een tijdritnatie. Enkele maanden later be- gonnen Belgen ineens zware bergrit- ten te winnen, klimtruien te verzamelen en werd België ook een natie van klimmers. En toen moest Remco Evenpoel nog komen…” Donderdag 11 juli en de rit van Mulhouse naar La Planche des Belles Filles zal een pagi- naatje krijgen. Eerst was er een kopgroep met veel Belgen, daarna reed een Belg weg, maar werd teruggepakt, waarna een selectie werd doorgevoerd. In het verleden was dat het sein om de Belgen ongenadig over boord te kiepe- ren. Niet donderdag in de las- tige Vogezen-rit. Oké, Thomas De Gendt was er dan wel af, maar met Tim Wellens, Xan- dro Meurisse en Dylan Teuns bleven drie Belgen over in een kopgroep van vier. Op de laatste steile klim hal- veerde de groep tot twee lei- ders: een Belg en een Italiaan. Tot vorig jaar zouden die op een paar kilometer van de aan- komst zijn overvallen en voor dood achtergelaten door de klassementsmannen en hun meesterknechten. Niet donder- dag. De twee zouden sprinten om de overwinning. Normaal legt een Belg dan de duimen. Niet donderdag op La Planche des Belles Filles. Teunske snelde tegen die 24 procent op, liet de king of the mountain van de voorbije Giro achter en reed recht in de armen van zijn eigen belle lle. Drie Belgen op het podium na een van de lastigste ritten van deze Tour de France: twee voor de etappe en een andere Belg die de bolletjestrui mocht aantrekken. De ene bolle- tjestrui is de andere niet, die van Greg Van Avermaet op de Kapelmuur was een grap. Wellicht zal ook Wellens die niet kunnen hou- den, maar zijn ambitie om ervoor te gaan maakt wel deel uit van een ongeziene bewust- zijnsverruiming. Overigens was die donderdag 11 juli ook de dag waarop België ein-de-lijk een achtervol- gingsland werd. De U23 brak het Belgisch re- cord achtervolging: 3:56.818 alstublieft en dat op een zeer trage baan met moeilijk lopende bochten. Robbe Ghys, Sasha Weemaes, Fabio Van den Bossche en Gerben Thijssen: de ploeg voor Tokio is gekend. Of er zit iets in het kraantjeswater, of er is sprake van een echte revival, of het is toeval, maar er is íéts aan de hand in dit wielerland. Wat precies, dat valt pas over enkele jaren te achterhalen, maar ondertussen wijzen alle te- kenen erop dat we ons mogen opmaken voor een paar mooie jaren. Vette jaren? Ook dat valt nog af te wachten. Wie uit een woestijn komt, is al snel blij met een dode mus. Het werd hoog tijd. Van alle traditionele wielerlanden heeft België – zeg maar Vlaande- ren, want na Philippe Gilbert is het Waals cy- clisme één zwart gat – de grootste dichtheid aan talent. Dat heeft zich na de jaren 70 zelden nog vertaald in de uitslagen. Dat we er al meer dan veertig jaar niet in slagen om een grote ronde te winnen, is beschamend. Dat we de laatste jaren ook elke renner met klassements- ambities hebben afgebrand of het dwingend advies gegeven om toch maar voor de eendags- klassiekers te kiezen, getuigde van bekrompenheid en klein denken. In 2019 is een nieuwe gene- ratie Vlaamse renners opge- staan. Victor Campenaerts was de eerste: onbevreesd ambities uitspreken en die ook nog waarmaken. Het valt niet te onderschatten wat dat wereld- uurrecord heeft losgemaakt bij zijn collega’s, het respect voor Campenaerts oversteeg de ploegen en de landsgrenzen. Plots werd België een tijdrit- natie. Wout van Aert won een WorldTour-tijdrit en werd de beste van het best bezette nati- onaal tijdritkampioenschap ooit. In deze Tour sleurde hij samen met Tony Martin zijn ploeg Jumbo- Visma als eerste over de streep in de ploegen- tijdrit. Van Aert (en Mathieu van der Poel) leerden dit wielergekke landsgedeelte dat cros- sen een ideale trainingsvorm kan zijn voor de weg, als je daarnaast maar genoeg uithouding traint. Het is wellicht geen toeval dat de aller- beste renners van het moment allemaal een verleden hebben in andere disciplines. Nu moeten we nog een stap zetten. Dylan Teuns, gevraagd naar zijn klassementsambities in de toekomst, vatte het samen voor alle Bel- gen: velen hadden het hem gevraagd, hij had er al over nagedacht en misschien zou het er ooit wel van komen, maar hij was ook gek van het eendagswerk en bovendien – het allerbe- langrijkste van zijn betoog– was hij niet ge- traind om drie weken lang te presteren. Hoog tijd voor Belgische renners om anders te trai- nen en zich ook te bekwamen in het langere rondewerk. Drie Belgen en een Italiaan rijden voorop in de finale van een bergrit in de Tour de France: Tim Wellens, Giulio Ciccone, Xandro Meurisse en Dylan Teuns, de latere ritwinnaar. © REUTERS Of er zit iets in het kraantjes- water, of er is sprake van een echte revival, of het is toeval, maar er is íéts aan de hand in dit wielerland A

Transcript of Sinds Roland Garros 2005 wonnen ‘the big three’ (Federer, Nadal … · 2019. 7. 14. · In een...

Page 1: Sinds Roland Garros 2005 wonnen ‘the big three’ (Federer, Nadal … · 2019. 7. 14. · In een zenuwslopende rally op 2-1 in de derde set kantelde de partij weer in het voordeel

19DeMorgen. ZATERDAG 13/07/2019

Als je me op mijn zeventiende had verteld dat ik WK’s zou spelen, had ik je laten opsluiten

PETER CROUCH, OUD-SPITS VAN LIVERPOOL EN ENGELAND, STOPT OP 38-JARIGE LEEFTIJD, IN ‘THE GUARDIAN’

column

HANSVANDEWEGHESportjournalist@hansvdw

Wielernatie België

ls later de Grote Geschiedenis van hetBelgisch Cyclisme in de 21ste eeuwwordt geschreven, zal het jaar 2019een apart hoofdstuk krijgen. De tekstzal als volgt beginnen: “In april verbe-terde Victor Campenaerts het wereld-uurrecord en plots werd België eentijdritnatie. Enkele maanden later be-gonnen Belgen ineens zware bergrit-ten te winnen, klimtruien te

verzamelen en werd België ook een natie vanklimmers. En toen moest Remco Evenpoel nogkomen…”

Donderdag 11 juli en de rit van Mulhousenaar La Planche des Belles Filles zal een pagi-naatje krijgen. Eerst was er een kopgroep metveel Belgen, daarna reed een Belg weg, maarwerd teruggepakt, waarna een selectie werddoorgevoerd. In het verleden was dat het seinom de Belgen ongenadig over boord te kiepe-ren. Niet donderdag in de las-tige Vogezen-rit. Oké, ThomasDe Gendt was er dan wel af,maar met Tim Wellens, Xan-dro Meurisse en Dylan Teunsbleven drie Belgen over in eenkopgroep van vier.

Op de laatste steile klim hal-veerde de groep tot twee lei-ders: een Belg en een Italiaan.Tot vorig jaar zouden die opeen paar kilometer van de aan-komst zijn overvallen en voordood achtergelaten door deklassementsmannen en hunmeesterknechten. Niet donder-dag. De twee zouden sprintenom de overwinning. Normaallegt een Belg dan de duimen.Niet donderdag op La Planchedes Belles Filles. Teunskesnelde tegen die 24 procent op, liet de king ofthe mountain van de voorbije Giro achter enreed recht in de armen van zijn eigen belle fille.

Drie Belgen op het podium na een van delastigste ritten van deze Tour de France: tweevoor de etappe en een andere Belg die de bolletjestrui mocht aantrekken. De ene bolle-tjestrui is de andere niet, die van Greg VanAvermaet op de Kapelmuur was een grap. Wellicht zal ook Wellens die niet kunnen hou-den, maar zijn ambitie om ervoor te gaanmaakt wel deel uit van een ongeziene bewust-zijnsverruiming.

Overigens was die donderdag 11 juli ook dedag waarop België ein-de-lijk een achtervol-gingsland werd. De U23 brak het Belgisch re-cord achtervolging: 3:56.818 alstublieft en datop een zeer trage baan met moeilijk lopendebochten. Robbe Ghys, Sasha Weemaes, FabioVan den Bossche en Gerben Thijssen: de ploegvoor Tokio is gekend.

Of er zit iets in het kraantjeswater, of er issprake van een echte revival, of het is toeval,maar er is íéts aan de hand in dit wielerland.Wat precies, dat valt pas over enkele jaren teachterhalen, maar ondertussen wijzen alle te-kenen erop dat we ons mogen opmaken vooreen paar mooie jaren. Vette jaren? Ook dat valtnog af te wachten. Wie uit een woestijn komt,is al snel blij met een dode mus.

Het werd hoog tijd. Van alle traditionelewielerlanden heeft België – zeg maar Vlaande-ren, want na Philippe Gilbert is het Waals cy-clisme één zwart gat – de grootste dichtheidaan talent. Dat heeft zich na de jaren 70 zeldennog vertaald in de uitslagen. Dat we er al meerdan veertig jaar niet in slagen om een groteronde te winnen, is beschamend. Dat we delaatste jaren ook elke renner met klassements-ambities hebben afgebrand of het dwingendadvies gegeven om toch maar voor de eendags -

klassiekers te kiezen, getuigdevan bekrompenheid en kleindenken.

In 2019 is een nieuwe gene-ratie Vlaamse renners opge-staan. Victor Campenaerts wasde eerste: onbevreesd ambitiesuitspreken en die ook nogwaarmaken. Het valt niet teonderschatten wat dat wereld-uurrecord heeft losgemaakt bijzijn collega’s, het respect voorCampenaerts oversteeg deploegen en de landsgrenzen.Plots werd België een tijdrit -natie.

Wout van Aert won eenWorldTour-tijdrit en werd debeste van het best bezette nati-onaal tijdritkampioenschapooit. In deze Tour sleurde hij

samen met Tony Martin zijn ploeg Jumbo-Visma als eerste over de streep in de ploegen-tijdrit. Van Aert (en Mathieu van der Poel)leerden dit wielergekke landsgedeelte dat cros-sen een ideale trainingsvorm kan zijn voor deweg, als je daarnaast maar genoeg uithoudingtraint. Het is wellicht geen toeval dat de aller-beste renners van het moment allemaal eenverleden hebben in andere disciplines.

Nu moeten we nog een stap zetten. DylanTeuns, gevraagd naar zijn klassementsambitiesin de toekomst, vatte het samen voor alle Bel-gen: velen hadden het hem gevraagd, hij hader al over nagedacht en misschien zou het erooit wel van komen, maar hij was ook gek vanhet eendagswerk en bovendien – het allerbe-langrijkste van zijn betoog– was hij niet ge-traind om drie weken lang te presteren. Hoogtijd voor Belgische renners om anders te trai-nen en zich ook te bekwamen in het langererondewerk.

Drie Belgen en een Italiaan rijden voorop in de finale van een bergrit in de Tour de France: Tim Wellens, Giulio Ciccone, Xandro Meurisse en Dylan Teuns, de latere ritwinnaar. © REUTERS

Of er zit iets inhet kraantjes -water, of er issprake van eenechte revival,of het is toeval,maar er is íétsaan de hand indit wielerland

A

omhakken om zijn 21ste grandslamtitel te beha-len. Want ook als hij wisselvallig speelt, benadert Djokovic de perfectie als hem het mes op de keelwordt gezet. 

Een rally van 45 slagen in de halve finale tegenRoberto Bautista Agut was de adembenemendereis door de ziel van de nummer één van de wereld. Theatraal legde hij zijn rechterhand achter zijn oor. Zagen jullie dat punt? Daaromsta ik als titelverdediger weer in de finale.

Djokovic had de ideale loting en bleef daaromkeurig onder de radar: Kohlschreiber, Kudla, Hur-kacz, Humbert, Goffin en in de halve finale Bau-tista Agut, die eigenlijk een vrijgezellenfeest opIbiza had gepland. De 32-jarige Serviër lijkt zichevenals vorig jaar geruisloos te herstellen vaneen minidepressie op Roland Garros.

KEEPEN OP GRASBautista Agut had Djokovic dit seizoen weliswaartwee keer verslagen, in zijn eerste halve finaleop Wimbledon kon de 31-jarige Spanjaard hemslechts anderhalve set pijnigen. Met een vlijm-scherpe return op het eerste punt had BautistaAgut de toon gezet, maar pas in de tweede setdrukte hij Djokovic met zijn vlakke slagen ach-teruit. De titelverdediger ploeterde, mopperdeen leek zijn forehand kwijt.

En toen was daar die allesbepalende rally, bijeen 4-2-voorsprong voor Djokovic en het tweedebreakpoint voor Bautista Agut in de derde set.Het was een slagenwisseling die je vroeger opgras niet zag, gravel- of hardcourttennis vanaf debaseline. Djokovic moest keepen zoals alleen hijdat kan. Glijden doen tennissers normaal gespro-ken alleen op gravel.

Bautista Agut stuurde, had lengte in zijn sla-gen, maar kon de genadeslag niet uitdelen. Hetpubliek begon te giechelen. Zagen ze een einde-loze slagenwisseling? De apotheose was een back-hand langs de lijn van Djokovic, als een messteekdie Bautista Agut in het hart trof. De afloop wasonvermijdelijk. Djokovic won (6-2, 4-6, 6-3, 6-2)en gaat op voor zijn vijfde titel op Wimbledon.

Wimbledon: vrouwenfinale (vandaag) en mannenfinale (zondag) live op Eurosport

mend gevecht met heerlijke slagenwisselingen,waarbij Federer en Nadal de snoeptrommel lietenrondgaan.

De vlakke forehand van Federer, inside-out alshij om de backhand heen liep, tegenover de krulvan Nadal. De voluit geslagen, topspin backhandvan Federer was ook nu om te smullen, terwijlNadal met dat wapen ook een verwoestendekracht kan genereren. Hij etaleerde bovendienverbluffend voetenwerk na enkele volleys vanFederer, die zich prompt weer terugtrok op debaseline.

In een zenuwslopende rally op 2-1 in de derdeset kantelde de partij weer in het voordeel vanFederer. En alsof de oude tennisgoden het hemhadden ingefluisterd, won Federer een cruciaalpunt aan het net. Zijn service draaide weer, defoutenlast bleef laag en met een lovegame haaldeFederer set 3 binnen: 6-3.

Nadal oogde aangeslagen en was minder vastvanaf de baseline dan gebruikelijk. Hij strooidemet onnodige fouten, oogde flets en maakte verkeerde keuzes. In een wurgende spanning benutte Federer pas zijn vijfde matchpoint. 

“Ik ben uitgeput”, was zijn eerste reactie.“Steeds als ik dacht dat ik er was, kwam Nadalmet soms ongelooflijke slagen terug in de wed-strijd. Ik denk dat het niveau van twee kantenheel hoog was.” 

Volgende maand wordt de Zwitser 38 jaar. Alshet hem lukt om op Wimbledon zowel Nadal alsDjokovic te verslaan, mag dit zijn ultieme mees-terwerk worden genoemd.

Federer moet in de finale echter nog een eik

baseline

VANDAAG RIT 8

Ard ières

Azergu es

Loire

Bré venne

R hône

venne

Rhône

Lyon

Cercié-en-Beaujolais

Tarare

Lamure-surAzergues

ChénasCrêches-sur-Saône

Marcenod

Saint-Symphorien sur-Coise

Sorbiers

Courzieu

MÂCON SAINT-ÉTIENNE 200KM

MÂCON

SAINT-ÉTIENNE

Côte d’Affoux

Côte d’Aveize

Côte de la Jaillère

S

3

3

2

2

2

2

2

Côte de la Croixde Part

Col de la CroixPaquet

Col de la Croixde Thel

Col de la CroixMontmain

IT 8RG AAANDV

SAINTNÂCOM KM200ÉTIENNE-SAINT

ue gugueeA

Laeseerr-

ezAzur

zAzmLaLamurm u

2

MontmainCol de la Cr

Saônes

CeC

Cer

aC ch

-Bea

e

ujo

Sahhe Saô eCrC

lllooouu

ss

ssssssiiiiiiiaaaeCe

ah naasCrC

B

chê

eaeeBeaujolais

us su

Â

r

S ône

e

ne

c

i r

-rhe r

Be

êches-sur

Beaujolaisole

r

aci eié

r

C en-

Â

Ce

NÂCOMS

2

2

oixCol de la Crde Thel

oixCol de la Cr

MontmainoixCol de la Cr

raaaa

L

aarar erarea eeeerarTTTTararTarar

SAINT

Côte d’Aff

eveizCôte d’A

eCôte de la Jaillèr3

3

yonC

sui o Coise

M

C

s

d

e s

y n

e

r

CCou ieuu yyoyyLu

orym en seSaSain

irbie

oni

rb

n pho

b

yo

orbi

e

C

n

hiieôiieiee

S

v

en Coise

S

mS

od

É

un sur-n surS

enod

on

e

LLLLLLyonLyonLyon

ÉTIENNE-SAINT

ouxCôte d’Aff

e

2

2

de PartoixCôte de la Cr

Paquet UITSLAG RIT 7

KLASSEMENT

MORGEN RIT 9

Allie r

A ll ag

non

Dore

Lignon

G

Arlanc

Saint-JustSaint-Rambert

ChamblesUsson-en-Forez

JavauguesLa Vialette

AmbertIssoire

Yssingeaux

SAINT-ÉTIENNE BRIOUDE 170,5KM

BRIOUDE

SAINT-ÉTIENNE

S

3

31

Côte de Saint-Just

Mur d’Aurec-sur-LoireCôte des

Guillaumanches

IT 9RMORGEN

ÉTIENNE

nn

eeA

va

ss e

A

V et

g

oi

A

Vs

Vial

A

I soi

V

oognno

gn

Iss

aagll alA

Issoirroir

va sueJJaJa

-SAINT

IOUDEBR

3

JustCôte de Saint-

KM

S

s

ere t

YY

ab R bertm e

ssingeauxngeauxs

rtAm

ingeaux

tA t R

ez

innS st

mb ter

o

R

eo o

si

UAr nn

geaux

J-RRa bn R

SS

JRR berb rt

aFor

e

z-en

ssi

ez

sss

s

Ar

t aRaaambert

eauxn

m

n

a

U

mbmb

YYY

amb rt

n n enson-en-blesC mbbl

Ratnt-

rla

uintSa

usst-

unt-

JuJusst

an

Sain -SainSaint-Sa nt-

,5170BRIOUDEÉTIENNE

ÉTIENNE-SAINT

S

31

-e

Just

Loir-surMur d AurecMur d’AurCôte des

Guillaumanches

ASSEMENTKL

IT 7RG AUITSL

JustCôte de Saint- ss ngeauxnssingeauxY s eassisss geauxngeauxn

iLn

YYJust

Serena Williams voor nummer 24

Ook in cijfers wil ze de groot-ste tennisspeelster aller tijdenworden. Daarom nam de inseptember 38 wordende Serena Williams haarcarrière weer op na degeboorte van dochtertjeAlexis Olympia in sep-tember 2017. De Australi-sche Margaret Courtheeft met 24grandslam -zeges – dehelft daarvan

verloren. Dit seizoen sukkeldehet tennisicoon met de kniemaar tegen Simona Halep vandaag lijkt nummer 24 erdan toch aan te komen. De 27-jarige Roemeense, voor heteerst in de finale in Londen,won maar één keer op tien duels van Williams. Hun eersteontmoeting kwam er trouwensacht jaar geleden in de tweederonde van Wimbledon. SerenaWilliams won toen in drie sets.(FDW)

behaald in het amateurtijdperk– nu nog die ere titel nog achterhaar naam staan.

Sinds ze mama werd, kreegWilliams al twee keer dekans om het aantal te eve-naren. Maar de finales vorig jaar van Wimbledon(tegen Angelique Kerberin drie sets) en de US

Open (het memora-bele debacle

tegen NaomiOsaka) gingen

88%Sinds Roland Garros 2005 wonnen ‘the bigthree’ (Federer, Nadal en Djokovic) 88 procentvan alle grandslamtitels