In deze editie van “the post”

De laatste loodjes voor de zomervakantie, het mooie weer is alvast begonnen en iedereen maakt zich massaal klaar om lekker op vakantie te gaan, festivals te bezoeken en maximaal te chillen.

Gelukkig gaat Scrum niet chillen deze zomer!! Het festivalseizoen dient zich weer aan en Scrum zal op menig festival te gast zijn.

Marco Hulsebos / Robin SlutterHoofdredacteurs The Post

Komende optredens 3Waar staat Scrum de komende tijd?

Verslag Skagen 2011 5

The nights at the pub 2011-2012 4

Ons derde avontuur in Denemarken

Fan interview 8In deze editie: Desiree a.k.a. Togair

Onder de loep: Laura 10De barvrouw uit onze Pub

De zomer door. 12Vakantie? Wij gaan gewoon door.

And now for something completely different 13Zingen kan Skottie, maar hij heeft nog meer talent!

Berichten aan Scrum 14

Scrum Online 15

30-07-2011-- om 23:00 Ameland Midzomerfeest

01-08-2011-- om 22:30 Veenhoopfestival

05-08-2011-- om 20:00 Openluchttheater Valkenburg

06-08-2011-- om 21:30 Dicky Woodstock te Steenwijk

26-08-2011-- om 23:00 Boerenrock te Drouwenermond

27-08-2011-- om 16:30 Oranjerock te Katwijk

01-10-2011-- om 20:30 HuneFestival te Ruinerwold

02-10-2011-- om 16:00 Akoestisch De Bastaard te Kampen

07-10-2011-- om 23:30 Knypster Merke te De Knipe

29-10-2011-- om 21:30 MFC de Bining te Hemrik - Opsterland

Ander nieuws...Keuzes moet je maken. Soms gaat dat vanzelf en soms doe je daar wat langer over, zeker als het wat lastigere keuzes zijn. Maurits, onze violist, heeft besloten omScrum te verlaten. Geen makkelijk besluit. Maurits gaat zich richten op verschillende muzikale projecten, waar hij meer tijd voor wil vrijmaken. Natuurlijk vinden wij het erg jammer, maar respecteren zijn keuze. Wij danken Maurits voor zijn inzet en zijn zeer bijzondere spel, dat vereeuwigd is op ons laatste album Killing Time.

Mochten er mensen zijn die een goede vervanger voor Maurits weten dan houden we ons aanbevolen(reacties naar marco@scrummusic.nl).

Verslag Skagen 2011Ondertussen is het de derde keer dat we naar Skagen Denemarken mochten afreizen. Dit keer hadden we de wens om met onze eigen techniek (eigen drums, versterkers en in-ear monitoring) te kunnen werken. We zouden dus een tweede bus mee moeten nemen en dus ook een extra technicus/chauffeur. Daarom hebben we ondersteuning gevraagd aan het Nationaal Fonds voor de Podiumkunsten. De regeling die het NFPK heeft voor buitenlandse optredens bleek inderdaad hiervoor van toepassing en daarom mochten we dus rekenen op ondersteuning. Onze eigen techniek kon mee en een extra bus en technicus/chauffeur werd geregeld! Onze eigen monitorman Wilco kon niet mee, hij stond op het punt vader te worden. Gelukkig konden we ook voor hem een goede bekende, Joris, als vervanging regelen. De crew was compleet.

Zoals elk jaar vertrokken we in de nacht van donderdag op vrijdag. Halverwege de rit reden Robin en ik even in de bus met daarin de techniek. Robin achter het stuur en ik als bijrijder. De smaak in onze monden was niet geheel fris te noemen, dus gingen we op zoek naar iets eetsbaars. Robin vond naast enkele Rennies ook kauwgom. Yes, lekker fris. Althans dat duurde slechts een enkel moment. Robin’s gezicht vertrok zoals ik dat nog nooit gezien had. Toen kwam ook ik er achter: Nicotine kauwgom! Geen aanrader! Een tankstation was snel gevonden om die bizarre smaak tegen te gaan. Eerder dan verwacht waren we al in Arhus waar onze Deense vriend wederom tosti’s en een lekkere lunch klaar had gemaakt. Toen die naar binnen gewerkt was door de hongerige wolven kon de reis vervolgt worden naar Skagen.

Daar aangekomen werden we warm ontvan-gen bij de check-in. Polsbandjes om, eetbon-nen geregeld en snel naar het hostel. Dit jaar hadden we een upgrade van de kamers. Iets groter en een eigen douche en toilet op de kamer. Verbetering t.o.v. de vorige jaren, waar de kamers kleiner waren en we toilet en douche mochten delen met zo’n 40 andere muzikanten. Hier waren we toch wel blij mee. We besloten even een biertje te drinken in Skagen om daarna wat te slapen. Zo gezegd, zo gedaan. Dan is het toch wel brak opstaan na twee uurtjes op bed te hebben gelegen. Een duidelijk bewijs dat wij, gelukkig maar, ook ouder worden.

Eerst maar eens even eten, een soort van lasagne met rode kool. Als hongerige wolven eet je soms alles. Vervolgens rustig de spullen gepakt en richting haven gegaan. Iets vroeger dan we normaal op lokatie zijn, dit omdat Joris graag controle had over spullen waarmee hij nog niet eerder gewerkt had. Geen probleem natuurlijk, dus lekker in alle rust alles opgebouwd en afgestemd met de lokale crew. Backstage uiteindelijk kennis gemaakt met onze Scandinavische agent, die daar met een Amerikaanse band aanwezig was. Met hem even de plannen besproken onder genot van een biertje. Toen was het Scrum tijd: 00:45 u. 75 minuten lang knallen in de haven van Skagen. Dan weet je weer waarvoor je bijna 16 uur in de auto hebt gezeten. Een volle tent, geen mens mocht er meer bij, 1 eruit = 1 erin, blije gezichten, handtekeningen zetten. Joris had zijn handen vol, did a great job. Wel fijn als je met eigen drumkit, versterkers en in-ear monitoring kunt spelen. Hoort veel vertrouwelijker allemaal. Met zijn allen de boel weer afbreken en nog een laatste biertje in de backstage tent. Ondertussen is het bijna 03:00 uur en hebben we zonder een echte nacht toch wel heel

veel uren in de benen. Voldaan gaan we terug naar hostel waar we, alweer in bijna daglicht, na een gezamenlijke whisky in een diepe slaap met veel gesnurk vallen. Een enkeling blijft nog even buiten hangen.

De volgende ochtend natuurlijk niet het ontbijt gehaald. Maar ook hier krijgen we, net als bij de toewijzing van de kamers, een speciale behandeling. Het ontbijt wordt nog even voor ons geregeld, tafels gedekt, koffie gezet. Heerlijk kunnen we dan in alle rust ontbijten. Ik word gebeld of we ‘s middags op de Ceilidh (soort van samenkomst/presentatie voor publiek van alle muzikanten van het festival) kunnen komen. Ik bedank, omdat we rust moeten pakken na een heftige dag gister en om zo die avond goed te kunnen presteren. Dus gaan we ‘bijna traditioneel’ met zijn allen naar het strand. Maurits blijkt daar net vandaan te komen, heeft de ochtend “hard gelopen”. Naar het strand en terug. Dapper. Wij gaan met de auto. Ook zoals vorige jaren gaan we ‘culinair genieten’ van hotdogs en hamburgers. Bij zee smaakt alles. Na een verfrissende wandeling door de duinen en over het strand, een korte stop bij het samenkomen van de twee zeeën, dezelfde wandeling over het strand en door de duinen terug, gaan we terug naar het hostel.

Na een korte rustpauze gaan we richting kulturcentre. We spelen die avond om 21:20 u. Na Savage Rose en voor Beth Hart. Net als vorig jaar is het een mooie aanblik als we onze busjes naast die van de an-dere artiesten zetten. “Klein op de weg, groots op de bühne.”, schreef een Kamper journalist over onze trip naar Skagen. Die uitspraak bleek meer dan waar. Eerst maar eens eten. Grappig dat vele vrijwil-ligers van het festival je aanspreken dat ze Scrum zo gaaf vinden en vanavond zeker komen kijken. Ze regelen dan ook nog wel eens wat extra’s voor je. Een Killing Time CD is dan in goede handen gegeven.

Het bijkt dat Savage Rose niet kon optreden, hiervoor kwam Hush in de plaats. Een Deense artiest ala Ilse de Lange. Door het reisschema van Beth Hart, ze moet de volgende dag in NL spelen, heeft ze een uiterlijke vertrektijd. Het aangepaste tijdschema leert ons dat wij eerder moeten beginnen en minder tijd hebben voor onze opbouw. Met een goede voorbereiding moet dat lukken. Ware het niet dat Hush te laat begint en veel te laat stopt. We lopen 15 minuten in op schema, omdat we alles netjes backstage hadden voorbereid. Ook dat is een voordeel als je met je eigen spullen werkt. De show was groots. Niet vaak sta je op de buhne en heb je het gevoel onderdeel te zijn van iets dat vele malen groter is dan de som der delen. Dit was zo’n avond. De backdrop kwam prachtig uit, goed uitgelicht door de lichtman. The Hills in the Highlands was een waar diamantje. Zo rustig en simpel gespeeld en daardoor zo sterk en overtuigend! Klein op de weg, groots op de bühne. Helaas blijkt dat wij door het strakke schema van Beth Hart geen toegift mogen doen, Amazing Grace blijft dus achterwege. Natuurlijk zijn wij hier niet blij mee, het publiek echter nog minder. De presentator wordt door de hele zaal keihard uitgejouwd. Dat geeft een goed gevoel, maar toch is er iets niet afge-maakt. Het is niet anders en terwijl wij diep buigen voor het Skagens publiek, staat de eerste backline van Beth Hart al op de buhne, terwijl de onze er nog af moet. Niet geheel chique naar mijn idee, zeker niet als onze gitaren bijna beschadigd raken. Dit kan ik, enigszins gefrus-treerd, nog net voorkomen. Nadat onze spullen van de bühne zijn, gaan we richting onze merchandise stand. Daar is het druk, erg druk. We staan ruim een uur handtekeningen te geven en te praten.

Foto’s met fans worden gemaakt. Ondertussen is Beth Hart begonnen. Lijkt het nu of de zaal minder gevuld is? Na een aantal songs blijkt dat inderdaad het geval. Als dat ook nog de volgende ochtend door de hosteldirecteur bevestigd wordt, geeft dat toch wel een goed gevoel. We did it again! We bezoeken de afterparty en de alweer hongerige wolven gaan nog even ranzig snacken in het centrum. Terwijl ik dit schrijf, denk ik dat we toch eens op ons eetgedrag moeten gaan letten. Gelukkig zijn de Skagendagen maar één keer per jaar. Uteindelijk drinken we nog wat bij het hostel en gaan we weer voldaan snurken.. eh.. slapen.

De volgende ochtend zijn we net op tijd voor het ontbijt. Weer krijgen we het verzoek of we ‘s middags bij de haven kunnen komen. Weer een soort van gezamenlijke show met verschillende muzikanten van het festival. Omdat Fred die middag moet repeteren voor zijn gastoptredens bij Carlos Nuñez en The Chieftains, zeggen we toe even te komen. Of we nog wat gaan doen, zien we daar wel. Natuurlijk ontkomen we er niet aan. We besluiten iets verrassends te doen: één nummer, geen instrumenten, alleen zang, Loch Lomond dus. Via een piano app op mijn Iphone geef ik Skottie de toonsoort aan, waarna hij inzet. Het publiek is muisstil en als we het laatste refrein eindigen, geeft het publiek ons werkelijk een ovationeel applaus. Toegegeven, hij was mooi. Wat een geweldige ervaring weer. Zelfs alle muzikanten stonden backstage te applaudiseren. Enkele mensen kwamen backstage naar ons toe met grote complimenten: “This is the best goosebumps I’ve ever had on Skagen Festival, I’m here for 20 years now.”, “You guys, you’re rare. You rock, are great instrumentalists and now can sing acapele. Awesome”. Dit is een ervaring waar we toch ook zelf wel een beetje van stonden te kijken. “We flikken het gewoon weer.” is een veel gehoorde uitspraak van ons.

Later die middag eten wij, een Schots Ierse rockband uit Nederland, Mexicaans in het Noordelijkste puntje van Den-emarken. O wat zijn we internationaal bezig! We gaan richting het hostel om de auto’s in te pakken, zodat we na de gastoptredens van Fred direct naar huis kunnen vertrekken. Ook speelt Dougie MacLean die avond, de schrijver van Caledonia, wat ook op ons album Killing Time staat. Natuurlijk moeten we die man even ontmoeten. Na zijn show staat hij buiten gewoon tussen het publiek lekker zijn biertje te drinken en peukie te roken. Ik stel me even voor en het blijkt dat hij ons kent. Ik had nl. al contact met zijn management gehad over het opnemen van de track op ons album. Het blijkt dat een goede vriend van hem, Andrew (eigenaar distilleerderij Edradour, waar wij in 2008 te gast waren) het constant over Scrum heeft. Andre heeft ook Dougie’s Caledonia whisky geproduceerd, welke door onze vrienden van Van Wees in Nederland op de markt gebracht wordt. Prachtig kleine wereld is het toch. Fred doet zijn prachtig ding bij Carlos Nu-ñez (een soort van André Rieu, maar dan op de fluit en bagpipe) en later die avond bij de bekende The Chieftains. Een aantal van ons lag te slapen, als voorbereiding voor de lange nacht die ons te wachten stond. Anderen waren aanwezig en kwamen met een groot enthousiasme terug. The Chieftains bleken echt geweldig. Uiteindelijk zijn we om 0:30 uur vertrokken richting Nederland. In Arhus stoppen we om onze Deense weer thuis af te zetten. Ondertussen is het bijna 03:30 uur als we afscheid van Sjors nemen. De rit terug is lang, een afgesloten snelweg leidt ons door de binnenlanden van Noord Duitsland. Uiteindelijk en dan echt uiteindelijk zijn we thuis. Voor mij is het dan 15:35 uur. De Skagendagen zijn voorbij. Het was wederom een gave ervaring.

(alle foto’s in dit verslag zijn gemaakt door Bo Hellum - http://www.skagensbilleder.dk)

Wil je je eerst voorstellen voor degene die je niet kennen?Nou, ik ben Desiree, maar mijn vrienden noemen me Togair (Mijn naam in het Schots-Gaelic, voor zover we dat kunnen achterhalen, dan!). Al ruim 10 jaar gelukkig getrouwd met Remondo. Wij hebben 2 kattenkinderen. Naast mega-Scrum fan ben ik ook volledig Schotland gek! Net als Skottie, eigenlijk!!We hebben niet zo’n gebruikelijke hobby. Wij doen aan re-enactment. Oftewel.. levende geschiedenis. Wij zijn Nederlandse zeelui/piraten uit 1705. Heel leuk om te doen! Ik ben prettig gestoord, altijd in voor een geintje en nogal druk. Ik hou van mensen om mij heen, gezelligheid. Lekker koken, Scotch Single Malt of rum erbij, Scrum uit de speakers blèrend en dan vooral héél véél lol met elkaar hebben!

Wanneer en hoe ben je met Scrum in aanraking gekomen?2 jaar geleden stonden we met ons zooitje ongeregeld, Allemansend (die piraten), op het Castlefest. Vrijdagavond stond Scrum op het programma. We hadden nog nooit van ze gehoord, dus we hadden zoiets, “what the hell?! We zijn er nou

Ik werd volledig uit mijn schoenen geblazen! Ik vond ze helemaal geweldig! Ik heb vreselijk staan huilen bij “The Hills in the Highlands”; daarin wordt zo goed mijn heimwee naar Schotland en de melancholie die daarbij hoort verwoord... Het raakte me echt heel diep in mijn ziel. Daar moest ik echt even van bijkomen! En verder was het alleen maar volledig uit m’n dak gaan! Die avond hadden ze er gelijk een grote fan bij!!!

Beschouw je jezelf als een echte fan en wat betekent Scrum voor jou?Ja, ik denk het wel! Ik heb iedere dag Scrum opstaan, ik MOET mijn dagelijkse dosis hebben, anders gaat het niet goed. (o; En dan natuurlijk lekker hard! Dat geeft regelmatig problemen op mijn werk, er wordt dan geschreeuw dat de muziek zachter moet.Mijn antwoord is dan standaard “Ja, ja, na dit nummer!”, maar die werkt niet meer zo goed.. Ik heb hier getuigen voor, toch mannen!? (ik twitter veel) Ook ben ik ze altijd bij iedereen aan het promoten, bij vrienden, op het werk, waar dan ook!!

“Zo vaak als ik kan ga ik naar ze toe, want er gaat niets boven

Scrum live, dat is iedere keer weer een gigantisch feest!”

Een echte Scrummer herken je altijd aan:De beat van Ossie en de banjo van Skottie. Dé combinatie van folk met een lekkere beat. Ik vind dat Scrum daar absoluut een unieke sound in heeft. Je herkent hen écht uit duizenden!

Hoeveel optredens heb je al met een bezoekje vereerd?Nog niet zoveel, moet ik tot mijn schande bekennen. Ik denk een stuk of 10-12 optredens. Festivals waar ze een weekend staan tel ik dan als 1 optreden. Er komen er nog een aantal aan dit jaar, waar ik van plan ben bij te zijn!Wat was voor jou het meest indrukwekkende, spectaculairste, geweldigste, keihardste optreden, oftewel bij welk optreden ging je het gruwelijkst uit je dak? Bij alle optredens ga ik volledig uit mijn dak. Probeer maar eens bij Scrum stil te blijven zitten. Lukt me niet eens achter mijn bureau op ‘t werk of thuis! Maar als ik er dan 1 optreden moet noemen dan was dat... eeuuuhhhh... het optreden in Hellevoetsluis met hun theatertour “A Night at the Pub”. Het dak ging er daar letterlijk vanaf! Wat een gigantisch groot feest was dat, zeg!! De fles Black Bottle hielp ook wel hoor! Lust u niet?? Geef maar hier!! (o:

Wat vind je van het nieuwe album “Killing Time?Helemaal te gek!! Geweldig! Bizar goed! Er staan veel snellere nummers op dan op “Pro Libertate” (Killing Time, Fuck Ups, No Rain in the Pub, Final Victory, Whisky Lullaby) afgewisseld met humor en mooie gevoelige nummers. Ik vind het écht een geweldige CD, waar ze heel goed een balans hebben weten te vinden tussen folk, rock en mooie, gevoelige muziek! Een heel knap staaltje werk!

Wat stroomt er door jouw aderen? A) bloed waarvan een deel Schots B) whisky C) anders namelijk: Het Scrum-virus en Rum! Maar ik hou wel de Schotse traditie in ere, antwoord A slaat op Ré (mijn man); die heeft nog Schots bloed door zijn aderen stromen! Ik blijf toch steeds maar terugkomen bij Schotland.. (o;

Favoriete scrumsong:Mijn absolute favoriet is “The Hills in the Highlands”! Zoals ik al vertelde raakte dat nummer mij heel diep in mijn ziel op het Castlefest toen ik het voor het eerst hoorde, en dat doet het nog steeds! Iedere keer als ik het hoor moet ik een traantje wegpinken. Het blijft een gevoelige snaar raken, omdat als ik hier ben, ik Schotland zo mis! Skottie kan het écht zo mooi weemoedig zingen... Dan lopen de rillingen over mijn rug en de tranen over mijn wangen!

Favoriete bandlid:Ik ga me niet laten verleiden tot zo’n uitspraak. Alle bandleden zijn goed. Zes fantastische muzikanten. Zet ze bij elkaar en je hebt SCRUM. Het gaat om het geheel. De jongens vullen elkaar fantastisch aan. Het doet me wel een beetje denken aan Queen. De som van het geheel maakt deze geweldige band! Ze weten elkaar zo goed aan te vullen en op te zwepen dat wij als publiek elke keer weer een fantastisch optreden te zien krijgen! Als voetnoot wil ik toch wel zeggen dat ik een enorm zwak heb voor de pipes. ;-) En als ik er dan toch eentje moet noemen... dan zeg ik Marco! Omdat ik met hem meestal interactie heb als ik bij het podium sta. Kan wel lekker geinen met hem! (o: Voel me nu heel schuldig tegenover de anderen. Dat wordt taart bakken en meenemen naar het volgende optreden om het goed te maken... (o;

Probeer maar eens bij Scrum stil te blijven zitten.. Lukt

me niet eens achter mijn bureau op ‘t werk of thuis!

Foto: Stan Bouman

Stel jezelf even voor. (Naam, werk, interesses, hobby’s, etc. Je weet wel)Laura Heitink, geboren op 23 mei 1985.Werkzaam als reisadviseur bij Globe Reisburo in Aalten.Ik woon met Robin en onze twee katjes (Eddie en Bössel) in Etten.Gek op muziek (van alles, maar met name de wat stevigere rock en metal), reizen en lezen.

Wat is jouw rol binnen Scrum?Mijn grootste rol binnen Scrum is barvrouw tijdens de theatervoorstelling J, maar ik doe ook af en toe de merchandising.

Hoe ben je bij Scrum gekomen?Via Robin :-)Ik kende Scrum alleen van naam en had wat nummers gehoord via een wederzijdse vriend en vond het erg leuk.Toen ik een tijdje later als ‘de vriendin van’ mee ging naar een show was ik helemaal enthousiast. Vanaf toen ging ik eigenlijk ieder optreden mee. Dat is nu wat minder geworden, maar als ik kan, ga ik mee!Tijdens de opnames van Pro Libertate heeft Robin me gevraagd of ik ‘The Fields of Athenry’ wilde inzingen. Willen was ’t probleem niet, maar op dat moment durfde ik het echt niet. Volgens mij had Robin mij nog nooit horen zingen! Zelfs dát vond ik eng!Toen ze later The Fields live gingen doen (tijdens het concert met het Ettens Mannenkoor), heb ik al mijn moed bij elkaar verzameld en ben er gaan staan.Na die keer volgden nog een paar optredens en zo ben ik er eigenlijk in gerold.

Wat is het leukste moment dat je tot nu toe met Scrum hebt meegemaakt?Dat zijn wel meer momenten, maar dan ga ik toch voor de eerste keer Castlefest waarbij ik (zonder dat ik het van te voren wist) het podium op werd geroepen om ‘The Fields of Athenry’ te zingen.Sta je daar niets vermoedend cd’s en t-shirts te verkopen, hahaha!En al die mensen die er stonden! Ik schrok me rot. Daarna mocht ik ook mij allereerste handtekening zetten in het cd boekje! Ik dacht dat er iets mis was met het boekje dus wilde al een nieuwe pakken, maar ze wilden mijn handtekening! Heel apart…

Zijn er ook dingen binnen Scrum of tijdens optredens die je minder leuk vindt?Ik ben niet zo’n held op het podium. De zenuwen worden wel iets minder, maar spelen nog wel een erg grote rol en dat vind ik af en toe wel jammer.Echt dingen binnen Scrum weet ik niet… Altijd leuk en gezellig, hahaha!

Hoe bereid jij je voor op een theatervoorstelling?Als ik binnen kom, begin ik met het klaarzetten van ‘mijn’ bar, was ik de glazen af en kijk ik of alles wat ik nodig heb er is.Aan mentale voorbereiding doe ik niet echt. Als de rest erg druk is, sluit ik me daar meestal voor af. En nee, ik ben dan dus niet chagrijnig ;-)!

Hoe heb je het ervaren om “Caledonia” in de studio in te zingen en hoe ervaar je het live op het podium?Ik vond het super spannend!Voor het eerst dat ik überhaupt in een studio kwam. Zweethandjes en bibberknieën.De eerste keer dat we Caledonia live deden was op Casltefest. Ik weet ’t nog goed. Strak van de zenuwen, want we hadden ‘m nog nooit ‘samen’ gespeeld. Alleen ingespeeld voor de cd.‘Ja, we nemen ‘m nog wel even snel door’ werd er gezegd. à NIET dus. Van alles ging er door me heen (gelukkig ook de goede noten en tekst)…

Zou je meer in het theater willen doen in de toekomst en zo ja, wat?Nee, echt ambities heb ik niet. Ik vind het een eer dat ik nu een vast onderdeel mag zijn van ‘Night at the Pub’ en dat ik af en toe tijdens een andere show een nummer mee mag zingen.

Doe je verder, buiten Scrum om, iets met zang of muziek?Ik zit bij MPG (Musical Producties Gelderland).Verder luister ik veel naar muziek en ga ik graag naar concerten.

Foto: Stan Bouman

Nog een paar keer zetten we dit seizoen onze pub in de theaters. Want als het buiten mooi weer is, is onze kroeg gesloten en kun je ons vinden op festivals. Toch maken we deze zomer hierop één uitzondering. Vrijdag 5 augustus gaan we naar het Openluchttheater in Valkenburg. Dat belooft een mooie avond te worden, wanneer we eenmaal tussen de Limburgse rotsen onze kroeg opgebouwd hebben.

Dit jaar zijn/waren we o.a. te zien op het Bevrijdingsfestival in Zwolle, Keltfest, Zwarte Cross en natuurlijk gaan we weer naar het Skagen Folkfestival in Denemarken. Daar delen we de bühne met o.a. Beth Hart. Ook staan we weer in Koudum en keren we na een aantal jaren terug op Oranjerock in Katwijk. Met name voor Fred zal dat een bijzondere show zijn, want hier speelde hij enkele jaren geleden voor het eerst met ons mee. Reden voor een extra whiskymoment. Helaas staan we dit jaar niet op Castlefest, maar wel weer op het Veenhoop Festival.

We hebben een hele gave backdrop laten maken. Hopelijk kunnen we deze overal waar we spelen ophangen. Het is geen klein doekje namelijk. Natuurlijk spelen we een aantal nieuwe nummers van ‘Killing Time’. Het wordt in ieder geval lekker knallen met een enkel rust moment.

Helaas heeft het uitzetten van het nieuwe album richting de Nederlandse radiozenders nog geen echt effect gehad. Een aantal DJ’s hebben het Scrumgevoel nog niet te pakken. Dat volgt vanzelf. Aanhouders winnen immers altijd!In september gaan we ons weer richten op de theatershows, volgend seizoen staan er maar liefst zo’n 35 op de agenda! Er is dus vast een theater dat dicht bij jou in de buurt ligt. In september mogen we ons ook buigen over wat we na ‘A Night at the Pub’ gaan doen in het theater. We doen ons best om er weer iets heel moois van te maken.

Tijdens onze theatervoorstelling in Nieuwegein waren onze vrienden van whiskyimporteur Van Wees te gast. Mr. Van Wees himself had ons nog nooit live gezien. Erg gaaf om zijn enthousiaste reacties te horen. In de foyer van het theater zijn mooie plannen gesmeed. Nu is het tijd voor de uitwerking daarvan en kijken of we het allemaal kunnen realiseren. Zou echt waanzinnig zijn! Jullie merken dat vanzelf .

De plannen om in Duitsland aan de slag gegaan worden steeds concreter. Zoals nu gepland gaan we in het najaar starten met een eerste single en in januari 2012 komt in Duitsland het album uit. “Wie großartig ist das?!” De bedoeling is dat we in 2012 de eerste shows in Duitsland gaan doen.

Wij hopen velen van jullie te zien tijdens een van de optredens!

Geniet van de zon, de whisky en het bier!

Scrum

De sprookjesachtige setting van het Openluchttheater

Valkenburg waar we een feestje gaan bouwen!

Op woensdagavond 31 augustus 2011 zal onze zanger Skottie de hoofdrol gaan spelen in een bewerking van Pink Floyd’s The Wall, op een extra avond tijdens het jaarlijkse Stadsfeest te Doetinchem, gebracht door MPG (Musical Producties Gelderland), waarvan Skottie deel uitmaakt.

Skottie, groot liefhebber van Pink Floyd, is erg blij met deze kans. “Ik droom er al jaren van om deze rol een keer te mogen spelen. Het mag dan een bewerking zijn van het origineel, waardoor sommige scènes heel anders uitpakken, maar desalniettemin wordt het groots!Ik heb mezelf voor moeten nemen het origineel hier en daar los te laten en er een geheel eigen draai aan te geven, hetgeen niet heel

kent en kunt dromen. Toch gaat dit lukken; we zetten iets heel moois neer in augustus!”.

Afgelopen januari speelde Skottie tijdens 3 uitverkochte voorstellingen zijn eerste grote rol binnen MPG, als het personage The Duke uit

veronderstelling dat alles op de aarde gewoonweg te koop is”. Dat er overeenkomsten zitten tussen de rol van The Duke en die van Pink is mooi meegenomen. “Zowel The Duke als Pink hebben de eigenschap erg explosief te kunnen zijn en de wereld niet te zien zoals deze werkelijk in elkaar steekt.

Bij The Duke kwam het met name door het feit dat geld van kinds af aan een grote rol in zijn leven speelde, bij Pink door het verlies van zijn vader, de druk van zijn overbezorgde moeder, een leraar die hem in zijn schooljaren op zijn huid zat en natuurlijk overmatig drank-en drugsgebruik in zijn latere leven als rockster”.

Compleet met live band en een 45-koppig orkest, licht, geluid, effecten en een LED-wall zal dit concert zeker de moeite waard worden...

Dus: willen jullie Skottie eens van een heel andere kant zien, ga dan nu naar www.musicalproducties.nl en bestel kaarten voor slechts €10,- per stuk!

KAARTEN €10,- VIAWWW.MUSICALPRODUCTIES.NL

31AUGUSTUS

Simonspleinaanvang: 21:00 uur

The

Wall

Written by Roger Waters

Musical Producties Gelderland

grafische productie

# Henk Oosterveen schreef:Via internet jullie optreden tijdens Bevrijdingsfestival 2011 in Zwolle meegemaakt. Fantastisch optreden. Ik ga zeker nog een keer een optreden van jullie meemaken.

#Famke schreef:Jullie hebben mij zeer gelukkig gemaakt met het feit dat jullie dit jaar weer op het veenhoopfestival verschijnen!!! Joehoe…! THX

Ans (180) Bedankt voor het fantastische optreden in de Drentsche Schans. Helemaal geweldig!!! Jullie hebben d’r weer een groot aantal fans bij.

Dave (187)heeygisteravond was erg leukheb de longen uit me lijf gezongen bij drunk againals ik 16 ben zullen we dan een keer naar de pub

Marieke Oldenboom

hihi hier in hongarije hebben julie dr n fan bij , moes veel moeite doen om men cds terug te krijgen van men collega :P

Annely Keegstra

Erg genoten van jullie gisteren in spijkenisse.geweldige show.

http://scrum.hyves.nl/

http://scrummusic.hyves.nl/De Scrumhyve, hier kun je zelf foto’s / video’s uploaden of een leuk stukje over scrum schrijven

http://myspace.com/scrummusicnlDe myspace van Scrum.

Facebook ScrumDe facebook van Scrum.

http://www.youtube.com/ScrumMusicOns youtubekanaal

http://ididid.eu/groups/97979Waar speelt scrum en ben jij erbij?

www.twitter.com/Scrummusic –> De twitter van Scrum, blijf op de hoogte wat de band aan het doen is.

www.twitter.com/marcohulsebos –> De twitter van Marco, zeer actief twitteraar, vaak ook ‘s nachts aan het twitteren.

www.twitter.com/RobinSlutter –> De twitter van Skottie, gunt je een blik in zijn afwisselende bezigheden.

www.twitter.com/Ossie15 –> De twitter van Ossie, wat doet de scrumdrummer in het dagelijkse leven.

Mis je Scrum nog ergens op internet? Laat het ons weten! bart@scrummusic.nl

The Post werd mede mogelijk gemaakt door “Black Bottle”. All rights reserved.

© ScrumMusic 2010