INTERVIEWS - FOTO’S - TECHNIEK - EIGEN MENING & WERK

MENTOR JEF SCHRIJVERSSCHOOLJAAR 2011-2012

GIP

TAAL&BEELDMUZIEK

TIN

A H

ERB

OTS

3

INTROMUZIEK

Altijd al ben ik gepassio-neerd geweest door muziek en moet ik toegeven dat het enige wat ik vlot & met ple-zier lezen kan muziekrecen-sies of tweets van artiesten zijn. Om mijn liefde voor foto-grafie en muziek te combi-neren trek ik wekelijks naar het Brusselse om zelf concerten vast te leggen voor het webzine Indiestyle.Al snel besliste ik om als onderwerp voor rock- en concertfotografie te kiezen. Een tak in de fotografie die mij keer op keer opnieuw kan boeien.Ik moet zeker even vermel-den dat ik op gebied van fo-tografie het meest heb bijge-leerd uit het fotograferen op concerten. Je leert je camera als geen ander kennen en moet er snel mee om kunnen gaan. Dit deel in de fotografie wordt door velen gedaan, maar weinigen sla-gen er in om dit ook ‘juist’ te doen. Voor som-migen hoeft het technisch niet oké te zijn, maar doorheen de jaren dat ik op het Colomaplus Instituut zit, is er iets dat aan mij knaagt bij het zien van onscherpe beelden.

Deze tak in de fotografie lijkt mij dan ook één van de moeilijkere. Het is een kwestie van licht en ritme juist in te schatten. Ook is het zeker de bedoe-ling om de juiste sfeer weer te geven en dit is niet altijd even simpel wanneer er een massa springende fans ach-ter je staat en je helemaal niet graag gezien wordt bij het publiek. De menigte werpt continu neerkijkende blikken naar je omdat je gratis en voor niets hun zicht wat komt belemmeren. Dan zijn er nog de crowd-surfers en rondzwervend bier die op ieder moment op je camera neer kunnen ko-men. Het licht in de zalen is ook niet altijd om over naar huis te schrijven. Ondanks al deze negatieve punten is concertfotografie toch een van mijn favoriete bezigheden. En doordat ik

vaak alleen foto’s gaan trekken moet, ben ik een stuk sociaal vaardiger geworden. Het is een moeilijk en een vrij ondergewaardeerde kunde, maar het heeft mij letterlijk het licht doen zien.

‘HET ENIGE WAT IK VLOT & MET PLEZIER LEZEN KAN ZIJN MU-ZIEKRECENSIES OF

TWEETS VAN ARTIES-TEN’

Tina Herbots

Tina Herbots

4

INHOUDCONCERTFOTOGRAFIE

ZO DOE JE HETCONCERTFOTOGRAFEN

FOTOBESPREKINGENEIGEN WERK

MEDIABRONNEN

DANKWOORD

0509152540515354

55

Anno 2012 is concertfotografie al lang niet meer onbekend bij het gro-te publiek. Maar waar begon het nu juist allemaal? Welke invloed had-den Rock ‘N Roll bands op hun toenmalige fotografen in de seventies?

6

Tijdens het interviewen van verschillende concertfotogra-fen kwam ik al snel tot het besef dat het ruige Rock ‘N Roll -gehalte van ‘Bands on tour’ er al lang is uitgezon-gen. Dezer dagen moet je als zanger namelijk je stem ver-zorgen als je bij de subtop wil horen. Dus drugs, roken en drank zijn bijna volledig uit den boze.

In de seventies daarentegen was de concurrentie nog lang niet zo groot. M’n dronk toen zoveel als m’n wou en

datzelfde geldt ook voor drugs. Een fotografe die we allemaal kennen heeft deze scènes van dichtbij mogen meemaken. Het was Annie Leibovitz die in 1975 ‘The USA Tour’ van The Rolling Stones op de gevoelige plaat vastlegde. Annie ging volle-dig op in het leven van de berucht en beroemde. Al snel had zij te kampen met een drugsverslaving. 8 jaar later ging ze werken voor Vanity fair, een Amerikaans tijd-schrift gericht op mode en

popcultuur. Sinds dien is ze terug clean.

In die tijd was het al bij al niet moeilijk om als concert-fotograaf bestempeld te wor-den. Eén of andere vriend met een camera kon de tour-fotograaf zijn van dé band van het moment. En wat ze-ker niet ontbrak bij deze niet-opgeleide fotograaf; zin om mee te genieten van seks, drugs, rock & roll.

VAN TOEN TOT NU

Rolling Stones, Annie Leibovitz

7

Vandaag de dag zou je om te beginnen al in het bezit moe-ten zijn van een kwalitatieve spiegelreflex camera. Wat ervaring in de fotografie komt hier zeker ook aan te pas. Het is aan de concertfo-tograaf om de sfeer van die avond op zo’n juist mogelij-ke manier weer te geven. De kijker die het muziekspekta-kel heeft moeten missen wil graag zien hoe het geweest is en diegenen die wel aanwe-zig waren kijken graag terug op een leuke avond. Concertfotografie is dezer dagen niet meer uit de media weg te denken. Je komt het

tegen in magazines, kranten en vooral op het internet in webzines. En wanneer het aantal concertfoto’s stijgt, stijgen ook de fotografen. De concurrentie hierin is enorm groot en dat komt deels doordat er nu veel van deze eerdergenoemde webmagzi-nes zijn. Zij geraken gemak-kelijk aan accreditaties voor een fotopas. Want welke groep maakt nu niet graag gebruik van gratis reclame? Ook doen foto’s op het inter-net veel sneller de ronde dan in tijdschriften of kranten. Fotografen zien dit dan ook vaak als een race om hun fo-

to’s zo snel mogelijk op het internet te plaatsen. Vooral op festivals trekken ze na de eerste drie nummers van het optreden spoedig naar de VIP-ruimte om hun net ge-maakte beelden te bewerken en meteen op het wereld wij-de web te gooien. Door de grote concurrentie is er weinig kans dat je in dit aspect in de fotografie naam kan maken. Maar velen doen het voor het plezier en de er-varing.

Buraka Som Sistema, Tina Herbots

8

CSS, Tina Herbots

99

Veel heb je niet nodig om aan concertfotografie te doen, maar er zijn toch een aantal dingen die je best kan gebruiken tijdens het uitoefenen van dit aspect in de fotografie.

10

De eerste tip die ik wil meegeven is dat je best be-gint in een jeugdhuis of iets dergelijks. De lichtomstan-digheden zijn daar vaak ronduit slecht en zo leer je je camera tot het uiterste te drijven. Hier gaan de foto’s vaak Facebook op en zien heel wat mensen ze. Vergeet dus zeker niet je naam te vermelden, zo geef je jezelf toch iets of wat buurtbe-kendheid. Eens je al een aardig portfolio op zak hebt, kan je je gaan aan-melden bij online-maga-zines.

Tegenwoordig mag je in zo goed als geen enkele grote concertzaal nog met een ‘professioneel’ toestel foto’s maken en moet je dus ac-creditaties voor een fotopas aanvragen. Dit gebeurt via het management van de groep of via de zaal. Bij kleinere groepen is de kans groot dat je de fotopas krijgt en dat komt doordat die foto’s dan eigenlijk gra-tis reclame voor de groep zijn.

HOE EN MET WAT

HET VERKRIJGEN VAN DE GEGEERDE FOTOPAS

EEN TAS MET LICHTSTERKE OBJECTIEVEN

Door de vaak moeilijke lichtsituaties is het belang-rijk om zoveel mogelijk licht op te vangen in je camera. Daarom is het ze-ker aangeraden om voor een lichtsterk objectief te kiezen. Ikzelf maak ge-bruik van een Canon 50mm 1.4 en een 24mm 2.8. Beide zijn vaste len-zen. Lichtsterke objectie-ven zijn net iets duurder

maar zijn hun geld zeker waardig (kunnen ook per-fect als portretlenzen ge-bruikt worden). Deze ob-jectieven met vaste brand-puntsafstand zijn enorm goed van kwaliteit en je leert anders te kaderden door dat je niet kan in- en uitzoomen. Weet dat dit niet altijd ideaal is. Weet ook dat je lichtsterke ob-jectieven kan kopen met

enorme zoom en ongeloof-lijk goede kwaliteit. Maar houd in je achterhoofd dat duur materiaal nog geen goede concertfotograaf maakt.

11

OORPROPPEN

Dit lijkt een banaal stuk om het over te heb-ben, maar het is nog zo belangrijk en iets waar de beginende eventfotograaf niet meteen aan denkt. Als je nog veel genieten wil van concerten raad ik oorpropjes streng aan. Je staat meestal dicht bij de versterkers en dit schaadt je oren dubbel zo hard dan dat je ge-woon in het publiek zou staan. In Botanique & Ancienne Belgique te Brussel zijn deze gratis in de bar te verkrijgen. Het is trouwens een hype aan het worden om ze toch in te steken. Dragen is dus de boodschap!

EEN BODY MET EEN HOGE ISO-WAARDE

Wanneer je je een nieuw toestel aanschaft, zou je er op moeten letten dat het zeker een ISO-waarde van 1000 kan behalen. Niet alleen dat is belangrijk; ook ga je best even na hoe het met de ISO-ruis verhouding gesteld zit. Ideaal is om op 1600 ISO te kunnen fotograferen zonder dat ruis je beeld overheerst.

NABEWERKINGEN

Al is het maar een aanpassing in de witbalans, Photoshop of Lightroom gebruiken zal je. Ook kan je met zulke programma’s je naam op de foto’s zetten. Programma’s als Bridge zijn dan weer enorm handig om je beelden te organise-ren.

12

Hoe kan je nu succesvol fo-to’s nemen op een concert? Eerst en vooral moet je de standaard regels van in de grotere zalen in gedachte houden; No flash & first 3 songs. In het begin zal je misschien denken dat de No Flash regel overbodig is maar de flash zou irriterend kunnen zijn ten opzichte van de artiest en uiteindelijk is het toch altijd mooier om het aanwezige licht ten volle te benuttigen. Zo zal je ook de sfeer beter kunnen weerge-v e n .

De “first 3 songs” regel is een iets minder dankbare re-gel. Vooral omdat bands pas tegen het einde van hun set op hun energiekst zijn. Aan de andere kant zorgt die tijdsdruk er wel voor dat je de 3 eerste nummers met volle concentratie benut.Dan zijn er nog een paar punten waar ik op wil wijzen die vooral te maken hebben met respect voor de mede-mens. Wanneer er op een concert geen frontrow is voorzien, dan is het aan jou, als concertfotograaf, om op

tijd de zaal in te trekken om goed vooraan te staan. Je gaat niet 5 minuten voor de hoofdact begint jezelf tussen fans wringen die wél betaald hebben om hun idool te zien. Je camera is geen kanon. 6 foto’s per seconde maken hoeft niet. Het is vooral sto-rend voor omringende. En bij een intiem optreden betuigt dat ook van weinig respect tegenover de muzikanten.

Zo, je hebt alles wat je nodig hebt. Nu zijn er en-kel nog een paar regels die je in acht moet nemen.

Black Box Revelation, Tina Herbots

13

Een goede concertfoto maken hangt af van verschillende factoren. Is het buiten op een festival weide of in een concertzaal? Is het een bewegelijk stel mannen of eerder een rustiek duo die met weinig tierlantijntjes muziek ma-ken? Elke situatie is anders en daarom bena-druk ik nog maar eens hoe belangrijk het is om je eigen camera te kennen. Op knopjes drukken kan iedereen, maar er is meer dan dat. Selecteer een zo laag mogelijke ISO waarde. ISO 200 is uiteraard beter dan ISO 1600, maar als je heel wat bewegingson-scherpte hebt door dat je dan een trage sluiter-tijd neemt kan je beter je ISO wat verhogen. Door de lichtsituaties is ISO 200 in de praktijk bijna nooit te behalen. Ten tweede, observeer. De lichtshows op concerten hebben vaak een patroon. Neem heel even de tijd om dat pa-troon te ontdekken en dan weet je perfect wanneer je op het juiste moment met het juiste licht een foto kan maken. Heel wat fotografen fotograferen met hun camera op manueel.

Ik moet toegeven dat ik op Av schiet. Ik stel mijn ISO in naargelang de lichtsituatie, het di-afragma verander ik heel de tijd en dan is het aan de camera om voor mij de juiste sluitertijd te kiezen. Dan stel ik hem ook in op 1/2 stop onderbelichten. Als je kan, verander dan ook eens van stand-punt. De kijker ziet graag beelden vanuit een verrassende hoek. Als fotograaf het je hier soms de mogelijkheid toe om vrij rond te be-wegen, maak hier dan ook zeker gebruik van. Na het concert ga je aan de slag met het selec-teren van foto’s. Niemand kijkt graag naar een album van 200 foto’s van eenzelfde concert. Dus wees selectief en kies er de besten uit. Kwaliteit gaat nog steeds boven kwantiteit. De geselecteerde beelden kan je nu gaan be-werken in Photoshop, Lightroom of iets derge-lijks. Vaak is dit gewoon het aanpassen van de witbalans, helderheid, contrast en verzadigen. En vergeet er niet je naam op te vermelden!

Tina Herbots

14

The Van Jets, Tina Herbots

15

ʻ

15

Fotografische beelden maken doorgaans geen geluid, dus is het aan de concertfotograaf om gevoel in het beeld te steken. Bij wijze van spreken; het geluid er te laten uitvloeien. In het vol-gende hoofdstuk zal ik een paar fotografen bespreken wiens beelden mij kunnen doen luisteren naar fotografie.

16

ROCKFOTOGRAFEN

ALEX VANHEE

Vanhee, een vaste waarde in de Belgische concertfotografie. Al 20 jaar lang fotografeert hij ar-tiesten op een intieme manier, dit op en achter het podium. Alex is steeds onderweg van concert naar concert en dat is aan zijn portretten te merken. Deze zijn steeds snel en spon-taan. Maar toch slaagt hij er keer op keer in om de integriteit van die persoon weer te geven. Wanneer ik te horen kreeg dat we een fotograaf moesten inter-viewen, wist ik meteen dat ik voor deze sympathieke man uit het Gentse zou kiezen. Ik be-sloot om hem hierover aan te spreken op Facebook, omdat af-spreken via mail mij iets meer houterig leek.

Tina Herbots

INTERVIEW

Niet lang na dit Facebook bericht spraken we af in het ABCafe te Brussel, waar trouwens een muur bedekt is met foto’s die Vanhee maakte. Dit merkte ik op tijdens dat ik hem op-wachtte. Toen kwam er een vlaag van gezonde stress op mij af en ook het besef dat we hier met een topfotograaf te maken hebben.

17

Alex, je ruis loze beelden maken mij benieuwd om te weten met welk materiaal jij zoal werkt.. Met Nikon D3 en Nikon D700. Die D700 heb ik nog maar pas en is eigenlijk om-dat ik een back-up toestel nodig had. Ik had 1 digitaal fototoestel en 2 analoge. Midden in het festival sei-zoen, wanneer ik in Amerika zat, was er iets mis met m’n sluiter. Toen heb ik mij dus de D700 aangekocht als back-up. Ik ben er content van. Het is zowat dezelfde kwaliteit als de D3, alleen wat lichter gemaakt, wat voor mij wel wat minder is want ik ben nogal een slordig ie-mand (lacht).

Dat is vaker zo met fotogra-fen, niet? Dat denk ik eigenlijk niet. Er zijn veel fotografen die hun lens zo in plasticjes draaien en terug mooi in’t tasje stop-pen.. Bij mij is dat een ramp. En daarom, nee niet alleen daarom.. Ik gebruik meestal vaste lenzen en ik vind dat ze dat op school eigenlijk zou-den moeten verplichten! Want dan leer je je lens ken-nen in feite. Dan heb je uw frame en je beweegt gewoon. Nooit bang worden om met uw breedhoek zowat dicht te gaan. Ikzelf heb als zoom al-leen maar een 80-200. Deze heb je zeker nodig in concert-

fotografie,zodat je toch een beetje kan manoeuvreren qua cadrage.

Hoe kwam je bij de Morgen terecht?Ik wou gewoon persfotograaf worden. En nu ja, de link met muziek was er. Altijd al ge-weest. Het begon met dat ik vroeger nog meewerkte aan een festival in Poperinge en daar dan wat foto’s beginnen maken. Toen ik dan ik mijn derde jaar fotografie zat moesten we een persoon volgen. Ik koos voor Salim Seghers, een charmezanger want ik had gehoord dat hij verschillende facetten had, dus die was lee-raar, woonde in een villa, maar die ging elke middag bij zijn moeder eten daarbo-venop leidde hij een show-bizz leven. Da’s nu toch een mooi verhaal? Dit had ook met muziek te maken, zie je. En in mijn eindwerk had ook terug te maken met muziek. Ik ging dan playback wed-strijden bezoeken en daar koos ik een aantal personen uit die er mij fotogeniek uit-

zagen. Ik stapte op die men-sen af en vroeg of ze hun nummer dat ze eerder op het podium brachten, eens in een plaats te brengen waar ze re-peteerden of woonden. Dus meestal is dat dat in de slaapkamer, garage, woon-kamer,.. Dat leidde tot een contrast tussen dat showbizz element en de Vlaamse huis-kamer die ik altijd al heel fascinerend heb gevonden. In zekere zin had dit ook weer met muziek te maken. Met mijn eindwerk ben ik naar ‘de Morgen’ gestapt en toen hebben zij dat meteen geplaatst. In die tijd was er iedere week een dubbelpagi-na in de krant met allerhande reportage werken. Van bin-nen- en buitenland. De ene week ging dat over oorlog en de andere over de jacht. Maar die ene week was het mijn eindwerk dat verscheen. Toen kwam ook net de VTM uit en liep er een Soundmix Show met Bart Kaëll, dan had ik een aanleiding om mijn beel-den in de pers te brengen. Er zaten toen ook nog wat c o n c e r t f o t o ’s i n m i j n portfolio. En ja, ze vroegen mij van:”Wil jij concerten doen?” En kijk, ik ben daar nooit meer uit geraakt.

‘Ik gebruik meestal vaste lenzen en ik vind dat ze dat op

school zouden moeten

verplichten!’

18

Velen zien concertfotografie niet als een kunst, maar meer een weergave van het moment. Wat is jouw mening daarover? Kunst ja.. (zucht). Je kan zeggen dat het een zekere kunde is die je onder controle moet hebben.. maar (zucht).. kunst.. Ja, je stelt een moeilijke vraag hé! Oké, dan vind ik dat dat geen kunst is. Maar meer een ambacht. Pas op, ik heb veel respect voor mensen die hun ambacht goed doen. Zoals een goede hoeden-maker of een goede bakker. Ben ook zot van bakkers. Ik check dat ook altijd, zo van: Hmm, hoe zou dit taartje hier smaken? Ik wil maar zeggen, h e t i s g e e n kunst om een aardbeitaartje te maken, maar e e r d e r e e n kunde.

Ik vraag mij af of het vroe-ger al zo po-pulair was om aan concertfo-t o g r a a f t e doen?Neen, helemaal niet. In de jaren ’90 stond ik soms alleen of eens met 3 voor een podium. Dat was het. Hier in België hadden we geen muziekbladen en magazines waren toen niet geïnteresseerd in muziek, buiten HUMO. Vrouwenbladen bestonden ook nauwelijks. Buiten de Marie-Claire of zo iets voor de ‘bomma’s of de wat rijpere vrouwen. Dus daar zit zeker al geen muziek in. En er waren ook veel minder concerten als nu. Het was veel alternatiever. Het is allemaal mainstream geworden. Ik heb ook toen interviews gedaan met fotografen uit de jaren ’50 ’60 en dat waren eigenlijk alle-

maal outlaws. Muzikanten waren gespuis waar mensen op neerkeken. Dat was vuil. En nu zijn dat sterren. Heel die impact is com-pleet verandert.

Alex zeg eens, word je het niet stilletjes aan beu, concertfotografie? Iedereen hoopt dat denk ik, want iedereen vraagt mij dat altijd! (lacht) Nee, omdat moes-ten ze mij iedere zondag vragen om in de re-gen de voetbal te gaan fotograferen.. Ik zou het wel een paar keer doen, maar zou het ze-ker geen tien jaar volhouden. Ja, dat is ge-

woon.. Ik hou van muziek. Ik hou van foto-g r a f i e . D a t geeft me nog steeds een kick.

En oordopjes, g e b r u i k j e die? A l t i j d . O o k omdat je met fotografie het g e l u i d n i e t hoeft te horen want als men-

sen je foto bekijken, horen zij ook niets hè. Nog iets dat mij enorm enerveert; bij sommige passages hoor ik dan mensen naast mij ‘tjik tjik tjik tjik..’ Het is niet wanneer het volume omhoog gaat, dat je iets ziet. Iemand die doof is zou even goed concertbeelden maken als iemand die wel hoort, denk ik.

Alex, graag zou ik je willen bedanken voor dit leerrijk interview. Ook wil ik je nog feli-citeren met je ‘Faces’ expo. Dank u, dank u. En jij bedankt voor deze ge-zellige babbel, Tina.

Alex Vanhee

19

Alex Vanhee, Chris De Block

20

ANTON CORBIJN

Anton Corbijn, geboren in 1955 is een Nederlands fotograaf die vooral bekend is geworden door zijn foto's van rockmusici en andere artiesten. Tevens is hij gra-fisch ontwerper, filmmaker, doet hij de art direction en regie voor videoclips en ontwerpt decors voor popconcerten van onder andere Depeche Mode. Zijn carriè-re begon als hoofdfotograaf van het bekende Nederlandse tijdschrift OOR.Corbijn fotografeerde beroemdheden als David Bowie, Miles Davis, Joy Divisi-on, Björk, New Order, Stephen Hawking, Elvis Costello & Clint Eastwood. Buiten beroemdheden, fotografeerde hij ook zichzelf. Maar dan verkleed en op-gemaakt als een bekend persoon. In deze reeks zien we Anton (Ian) Curtis, Anton (Freddie) Mercury, Anton (Jimmy) Hendrix en anderen. Als filmmaker regisseerde hij ‘Control’, een verhaal gebaseerd op het leven van Ian Curtis (Joy Division). Voor dat prachtstuk sleepte hij in 2007 twee prijzen in de wacht op het filmfestival van Cannes.

Anton (Jimmy) Hendrix, Anton Corbijn

21

Tom Waits, Anton Corbijn

22

ANTON

INTERVIEW

Hoe ben je aan concertfotografie begonnen? Via via eens voor een podium terecht gekomen met een camera en sindsdien verder blijven gaan met de combinatie muziek en fotografie. Toen richtte ik met een vriend een collectief op en ben ik het altijd op heel actieve basis blijven doen. Het is pas sinds de laatste jaren dat ik actief meetour met bands en hun bestaan op en naast het podium documenteer.

Als je één van je foto's zou moeten aanduiden als beste werk, welke zou dat dan zijn en waarom?Morgen zou ik wellicht iets anders zeggen maar op dit moment is dat een foto van Ian Clement - Wallace Vanborn. Om het stom te zeggen vind ik dat het plaatje klopt en bovendien is het voor mij persoonlijk ook ge-woon een heel leuke herinnering aan m'n allereerste tour. Hier begon het zowat allemaal en tegelijk is deze foto ook nog eens genomen tijdens de eerste dag van m'n allereerste tour. Symboliek en al!

Zie je concertfotografie als een kunst, of eerder een weergave van het moment?Dat is zo een oneindige discussie waarin je nooit ie-dereen gelijkgestemd in zal krijgen. Voor mij persoon-lijk is concertfotografie geen kunst. Dat wil niet zeg-gen dat ik niet kan genieten van een beeld en me kan verliezen in bijvoorbeeld de tijdloosheid ervan. Dan denk ik in dit geval aan iconische portretten enzo. Misschien is dat dan juist wel een soort van kunst, maar ah, wie zal het definiëren? Het maakt mij ook niets uit.

Naar wie kijk je als fotograaf op, wie zijn jouw invloeden?Ik denk dat Anton Corbijn wel enorm veel invloed op mijn werk heeft. Verder heb ik het op dit moment vooral voor de Britse fotograaf Steve Gullick. Zijn beelden pik je er zo uit en meestal werkt hij ook gewoon met uitsluitend goeie bands.

Anton Coene, afkomstig uit Gent en 21 jaar, is een tourfotograaf wiens foto’s we herkennen aan de ana-loge toets die ze hebben. In zijn portfolio zien we vooral beelden die hij maakte op tour met artiesten als Triggerfinger, Blood Red Shoes, Intergalactic Lovers en meer. Hij benaderd artiesten zo rauw mogelijk, portretten maakt hij amper en schaamte is er niet. Het zijn ongeregiseerde beelden van een band op weg naar het podium, erop, ernaast en eronder.

23

COENE

Nog tips die je mij kan geven? Goh, blijf vooral bezig en probeer je te onderscheiden van de grote hoop con-certfotografen die er de laatste tijd zijn. Probeer wat ruimer te kijken dan het podium en de artiest en het licht.

Wanneer is een foto voor jou geslaagd en wat kan er voor jou niet in een concertfoto?Alles kan en de foto is geslaagd als hij meteen een goeie indruk nalaat bij de eerste aanblik. Als je moet zoeken naar de schoon-heid erin kan het alleszins al geen geslaagd beeld zijn.

Anton Coene, 15 december 2011

24

Band Of Skulls, Tina Herbots

25

ʻ

25

Van heel de scriptie had ik het het moeilijkst met het bespreken van de fo-to's. Als eerst was ik ervan overtuigd dat een goede concertfoto beslist wordt door de lichttechnicus. Niets is minder waar. Al moet ik toegeven dat een goede lichtshow wel iéts tot de foto bijdraagt. Maar er is natuurlijk meer dan dat. Na het fotograferen van een concert heb ik vaak de gewoon-te om mijn foto's van die avond te vergelijken met wat andere fotografen er toen van bakte. Zo viel het mij op dat met hetzelfde licht en onderwerp er toch een duidelijk onderscheid te maken is tussen een goede en een 'slechte' foto. De volgende reeks foto's zijn er die mij doorheen de jaren zijn bij gebleven.

26

Dit beeld spreekt mij niet alleen aan om-dat we hier te maken hebben met een top-performer. Neen, ook omdat zijn expres-sie aantoont dat hij er zelf van geniet. Als concertfotograaf trek je op een avond al snel 100 foto’s van één en dezelfde per-soon. Deze zal er niet altijd even enthou-siast of flatteus opstaan en dus is het aan de fotograaf om uit die 100 foto’s een paar beelden te kiezen die de juiste ge-voelswaarde vertonen. Aan deze eis is zeker voldaan. De gevoelswaarde hangt samen met sfeer, sfeer die hier deels gemaakt is door het tegenlicht. Dit beeld is één van de weinige foto’s, waar er gebruik is ge-maakt van tegenlicht, die mij aanspreekt. Waarschijnlijk komt dit doordat Arno’s gelaat volledig zichtbaar is, desondanks

het licht dat langs achteren instraalt. Er is zelfs nog heel wat detail te zien in de diepe zwarten. Deze punten maken dit voor mij een sterke foto. Het beeld wordt overheerst door voorna-melijk koele kleuren. Al moet ik zeggen dat die rode lampen iets zwoels bij me opwekken. Koel maar zwoel, net zoals zijn muziek.Hier zal een ISO-waarde gebruikt ge-weest zijn van om en bij de 1000. Dit is er nauwelijks aan te zien want ruis is er amper. Dat wilt in mijn ogen zeggen dat het contrast en ook de helderheid beiden net goed zitten. Bij opname is er juist be-licht geweest, anders had de fotograaf in een bewerkingsprogramma moeten op-helderen en was de ruis wel zichtbaar.

Alex Vanhee

27

Alex Vanhee

Een typisch voorbeeld van een goede concertfoto. De kleur zit goed, alsook de scherpte, de com-positie en niet onbelangrijk; het in-strument staat mee in beeld. De gi-taar en de beweging van de armen van de muzikant lopen in één rech-te lijn én de 3/4 regel is hier op toe-gepast. De achtergrondkleur is koel, maar het gezicht toont warm. Er zal hier een diafragma gebruik ge-

weest zijn van 5.6-8, want het sta-tief van de microfoon is maar licht-jes onscherp en de artiest en zijn gitaar zijn ook volledig scherp. De bewerking is heel netjes en simpel gehouden. Dit is ook een mooi voorbeeld van ‘wachten op je juiste moment en selectief zijn’.

28

Dit portret van Ruben Block is waarschijnlijk het meest gekende van Alex Vanhee. Ook is dit de promofoto van zijn expo ‘Faces’. Bij het kijken naar dit beeld, voel ik een zekere spanning. Rubens ogen zijn haarscherp, wanneer de rest van zijn gelaat lijkt te verdrinken in de onscherpte. Of het analoog of digitaal is kan ik alsnog niet zeggen. Maar het lijkt analoog te zijn door de lichte korrel. Het is zacht licht dat op de rechterhelft van zijn hoofd schijnt, dit creëert een zekere diepte. Door de neu-trale kleren en achtergrond wordt al mijn aandacht gevestigd op Block.

Ruben Block, Alex Vanhee

29

Intergalactic Lovers, Anton Coene

Het eerste wat mij in dit praaltje van een beeld opvalt is het sublie-me tegenlicht. Hierdoor wordt mijn aandacht al meteen naar het midden gezogen en concentreer ik me volledig op de muzikante in kwestie. Het is anders bekeken en geeft de kijker een andere visie op het gegeven. In Antons foto’s komt steeds de analoge toets terug en ook in dit beeld zien we dit. Dit gaat gepaard met warme kleuren en een korrel. Ik gok erop dat hij diafragma 8 gebruikte, een groot-hoek objectief en scherp stelde op oneindig. Een ISO van om en bij de 1000 zal gezorgd hebben voor deze gezellige korrel wat het beeld nog charmanter maakt.

30

Patrick Morrissey, Anton Corbijn

31

Zoals ik al zei, maakte Anton Corbijn heel wat portretten van be-roemde mensen. Onder wie ook Morrissey. Harde zwart wit beelden als deze zijn kenmerkend aan Corbijns stijl van foto’s. Dit past heel goed bij ruige Morrissey met z’n jeansvest. Doordat hij wegkijkt geeft het een mysterieuze sfeer. Ook de achtergrond die doodloopt in diepe zwarten zorgen hiervoor. Het wit achter hem fleurt de boel dan weer op. Het licht is hard en direct en valt neer op de linkerkant van zijn gezicht. Dit is hoogstwaarschijnlijk wel analoog gemaakt. En dat voel je ook. Het beeld is scherp in de voorgrond en er is wei-nig scherpte/diepte.

32

David Bowie, Anton Corbijn

33

Als je Anton Corbijn heet en je fotografeert beroemdheden, dan kan David Bowie hier zeker niet aan ontbreken. Al heb ik het gevoel dat hij er iets of wat ongemakkelijk bij staat. Na even kijken naar z’n gezichtsuitdrukkingen zou ik denken dat hij er zich onzeker bij voelt. Anders dan in vele andere portret-ten van Corbijn, is het licht hier relatief zacht gebleven. Het komt alweer zijlings aan en ook loopt het in de linker onder-hoek dood naar zwart. Bowie is scherp en achtergrond is licht-jes onscherp. Alles is hier vrij neutraal, wat een rustiek beeld schept.

34

Page K. Parsons

35

Hét soort beeld dat ik nog graag in mijn portfolio zou willen hebben, al ziet het er niet moeilijk uit om te maken. Dit beeld is gemaakt in California. Veel zon en blauwe hemels. Ik heb er geen idee van of het moeilijk is om zo concertfoto’s te maken, maar ik hou ervan om naar beelden als deze te kijken. Het geeft mij een warm gevoel en zin voor de zomer. Ze zijn simpel, als-ook van bewerking. De bewerking is enorm netjes en helder. Aan de randen is er wel wat doorgedrukt. Al geeft deze foto een warm gevoel, toch heeft Page Parsons deze ietwat koeler be-werkt. De compositie is strak en niets stoort. Op één dingetje na dan en dat is het roze iets links onderaan. Het beeld is fan-tastisch scherp en dat is logisch, want met zoveel licht kan je al een stuk hoger gaan met de diafragma's. Op een dag hoop ik ook naar die kanten te trekken om daar dit te kunnen doen.

36

Iggy & the Stooges, Karen Vandenberghe

37

Een beeld waar velen het woord ‘vies’ wel eens zouden naar durven smijten en niet onterecht. Maar er zit meer in dit beeld. Iggy is om te beginnen, ondanks al zijn ruwe bewegingen, enorm scherp. Elke ader is zichtbaar. Wat ik het leukst vind aan dit beeld is het standpunt. Je voelt echt dat Karen Vandenberg-he eerst door de knieën is gegaan en daarna zoveel mogelijk onder de artiest is gaan staan om deze foto te maken. Dat geeft een dynamiek. Net of je zijn beweging doorheen de foto kan voelen. De kleur is vrij koel en wat verzadigd. Wat mij ook op-valt zijn de blauwe contouren rond z’n lichaam. Knap werk.

38

Ik moet eerlijk toegeven dat ik heel wat moeilijkheden had met het vin-den van concertfoto’s die me iets zeiden. Deze is zeker één van de top-pers. Dit is zo’n beeld dat technisch en inhoudelijk heel sterk is. Waar-schijnlijk gebruikte Bart hier een diafragma van rond de 2 en een vrij snelle sluitertijd. Laat ons zeggen 1/100. Van last van ruis, kan ik hier niet spreken. De parallelle verhouding tussen de voorste en achterste gi-tarist zorgt voor een sterke compositie. Het licht lijkt de rook door de ruimte te sturen en dit creëert een sfeer. Die sfeer werd ook goed aange-pakt door het koele kleurgebruik met een warme toets.

The Bony King Of Nowhere, Bart Vandersanden

39

Of dit een toevalstreffer is of niet, ga ik me niet over uitspreken. Maar een geweldig dynamisch beeld is het zeker. Ik kan mij in-beelden dat wanneer die confetti in het rond vliegt het moeilijk is om scherp te stellen op het hoofdonderwerp. Hier is dit goed gelukt. Naar bewerking toe vind ik hem ook heel sterk. Het be-houden van de speelse kleuren geeft mij de indruk dat het een plezierig concert was.

I’m From Barcelona, Bart Vandersanden

40

WERK DAT IKZELF

REALISEERDE

41

Howler, Tina Herbots

42

Deze steekt erin omdat deze foto iets bombastisch uitstraalt. Niet alleen door de wilde haren, maar ook door het licht en de centrale compositie. Wanneer een artiest recht in je lens kijkt wordt een foto al snel interessanter, zo is dat ook met deze. Dit beeld is haarscherp en ik heb de bewerking simpel en mooi gehouden.

CSS, Tina Herbots

43

CSS, Tina Herbots

Hier is de interactie tussen de beide personen leuk. Op zo’n moment moet je snel zijn en dat is mij aardig gelukt. Ook is de zangeres haar aangezicht nog relatief scherp. Ik herinner mij dat ik hier een dia-fragma van 1.8 gebruikte en verhoogde toen ook snel mijn ISO waar-de van 800 naar 1600 om de artieste zo scherp mogelijk te kunnen af-beelden.

44

Bij het fotograferen op een HUMO’s Rock Rally in Genk, kreeg ik Stijn Meuris in de gaten. Na wat aandringen van mijn gezel-schap, stapte ik er op af en vertelde hem dat ik graag een leuk portret van hem zou willen maken. Meteen was hij hier enthou-siast over en kwam hij gewillig mee de gang in om aan een korte, spontane shoot te beginnen.

Met klamme handen begon ik hieraan en het zat meteen goed. Stijn werkte heel goed mee en ging steeds juist staan hoe ik het hem vroeg.

Ikzelf ben enorm fan van dit beeld. Ge-woon al omdat Stijn Meuris hier wordt af-gebeeld zoals hij is. Een sympathieke, grappige man met een serieus kantje.

Het harde contrast en de donkere, verza-digde kleuren zorgen voor iets mysterieus. De onscherpte van de bril ten opzichte van zijn gezicht zorgt voor een andere kijk op een portret.

Meuris was ook tevreden.

45

Stijn Meuris, Tina Herbots

46

47

Foto’s waar er volgens mijn niets valt op aan te mer-ken. Simpel maar duidelijk. Hoe een krant het zou wil-len. Geen storende objecten voor de artiest. Klassiek

licht en geen al te gekke bewerkingen.

48

Buraka Som Sistema, Tina Herbots

49

Zo zie ik mijn beelden het liefst. Haarscherp, strak en kleuren die passen

bij het onderwerp.

50

Black Box Revelation, Tina Herbots

51

ʻ

51

Zoals Alex Vanhee in zijn interview vermeldde, waren muzikan-ten vroeger gespuis. Nu daarentegen worden ze aanzien als grootse sterren en komen ze overal voor in verschillende media.

52

ROLLING STONE.

Rolling Stone, ook wel Rolling Stone Maga-zine genoemd, is een Amerikaans muziektijd-schrift dat in 1967 werd opgericht. Het is ge-vestigd in New York en brengt jaarlijks 24 nummers uit. Rolling Stone werd opgericht door Jann Wenner, die tot op heden de hoofd-redacteur is. Het blad groeide in de beginjaren uit tot een invloedrijk medium op het gebied van muziek, cultuur en politiek, later door The Guardian omschreven als "De bijbel van de Sixties en de tegencultuur". Rolling Stone is met een oplage van 1.5 miljoen het meest gele-zen muziektijdschrift van de Verenigde Staten.

Tegenwoordig vind je foto’s van artiesten en concertfoto’s overal. Maar het delen van liefde voor muziek wordt al langer dan vandaag gedaan. Magazines als Rolling Stone, OOR en

Melody Maker, verspreiden al een hele tijd hun woord en beeld over muziek en showbizz.

53

ʻ

BRONNEN

WWW.GOOGLE.COMWWW.WIKIPEDIA.ORGWWW.CORBIJN.CO.UKWWW.ALEXVANHEE.BEWWW.SHOOTTHESTAGE.COMWWW.ANTONCOENE.BEWWW.PAGEPARSONS.COMWWW.TINAHERBOTS.TUMBLR.COM

54

Het was aangenaam om alles wat ik weet over concertfotografie te bundelen in een boekje. Ook leerde ik heel wat bij uit de interviews. Jammer genoeg kon ik niet op stage. Maar op één of andere manier ga ik weke-

lijks op stage wanneer ik zelf foto’s ga maken.

Graag zou ik nog de mensen bedanken die mij hierbij hielpen. De fotografen die hun foto’s in High-Res door-stuurden en diegene die ik heb mogen interviewen. Ook

Indiestyle.be om mij de kans te geven om meermaals zelf de concertzalen in te trekken met m’n fototoestel.

2012, Tina Herbots

55