1

J O U R N A A L

Nr. 1 jaargang 1

december 2008

- St.-Martinusdag

2008

- Foppe en zijn

Jong Oranje

- Literatuur

- Xplore India

- Interview Yasmin

2

Voorwoord, Inhoudsopga-ve en colofon

2

Column: ‘Nuttig’ 8

Rachels Recensiehoekje

9

Interview: Leerlingenraad

15

Foppe en zijn Jong Oranje

16/17

Verhaal: ‘Geesten’ 18

Interview: Yasmin van RReADY

19/20

Xplore India 2008 4/7

Gedicht: Recht op Vrijheid’

3

Computeronderzoek 12/14

St.-Martinusdag 2008 10/11

Inhoudsopgave

Voorwoord bij het verschijnen van het leerlingenblad 2008

Voor je ligt – kun je dat zeggen bij een digitale tekst? – het eerste leerlingenblad anno 2008

van het Sintermeertencollege!

Het is een poging om het verschijnsel schoolblad op onze school nieuw leven in te blazen. In

het verleden zijn er al verschillende bladen op het SMC geweest, prachtige uitgaven, met

fraaie artikelen van leerlingen en leraren, mooie betogen, boeiende puzzels, leuke illustraties.

Blijkbaar ging het telkens ergens fout, want na enige jaren stoppen deze publicaties.

NU GAAN WE HET OPNIEUW PROBEREN! Maar zonder jullie hulp lukt het niet: het is

jullie blad, met jullie teksten, foto’s, tekeningen, jullie columns, jullie verontwaardiging en

vrolijkheid. Al die teksten willen wij graag doorgeven via dit moderne medium.

Voel je je geroepen om mee te doen: graag! Meld je aan bij een van de redacteuren, veel tijd

kost het allemaal niet!! We zoeken bijvoorbeeld iemand die puzzels kan maken, een sportre-

dacteur, iemand met een neus voor schoolfeitjes…

We hopen dat jullie veel plezier gaan beleven aan het schoolblad!

Namens alle medewerkers groet ik jullie van harte!

H.M.J. Broekmans

Ps Het spreekt vanzelf dat we geen discriminerende of

anderszins beledigende teksten willen ontvangen,

laat staan dat we die zouden plaatsen. Maar eigenlijk

beschouwen we dit als een overbodige opmerking.

COLOFON Dit blad is het leerlingenblad van het

Sintermeertencollege te Heerlen.

Redactie: Sjors Vonken

Djim Waalboer

Melanie Muijs

Madi Kliffen

Nils Rompen

Shauney Cordewener

Rachel Kleeven

Renee Bialoskorski

Fleur Voragen

Tijn Kersjes

Fotografie, samenstelling en vormgeving:

Jasper Kroese

Begeleiding: H. Broekmans

De redactie behoudt zich het recht voor teksten te weige-

ren en /of in te korten.

3

Recht op Vrijheid De nieuwe zonsopkomst geeft iedereen een De nieuwe zonsopkomst geeft iedereen een De nieuwe zonsopkomst geeft iedereen een De nieuwe zonsopkomst geeft iedereen een nieuwe kans.nieuwe kans.nieuwe kans.nieuwe kans. Een nieuwe kans om te leven.Een nieuwe kans om te leven.Een nieuwe kans om te leven.Een nieuwe kans om te leven. Een nieuwe kans om vrij te breken, maar dat Een nieuwe kans om vrij te breken, maar dat Een nieuwe kans om vrij te breken, maar dat Een nieuwe kans om vrij te breken, maar dat kan ik niet.kan ik niet.kan ik niet.kan ik niet. Ik ben gevangen.Ik ben gevangen.Ik ben gevangen.Ik ben gevangen. Niet in een cel, maar in mijn eigen land.Niet in een cel, maar in mijn eigen land.Niet in een cel, maar in mijn eigen land.Niet in een cel, maar in mijn eigen land. Er woedt een oorlog en ik kan niet weg.Er woedt een oorlog en ik kan niet weg.Er woedt een oorlog en ik kan niet weg.Er woedt een oorlog en ik kan niet weg. Ik blijf denken, ik heb recht op vrijheid.Ik blijf denken, ik heb recht op vrijheid.Ik blijf denken, ik heb recht op vrijheid.Ik blijf denken, ik heb recht op vrijheid. Ik heb recht op de vrijheid om te leven, te Ik heb recht op de vrijheid om te leven, te Ik heb recht op de vrijheid om te leven, te Ik heb recht op de vrijheid om te leven, te spelen en te zeggen wat ik wil.spelen en te zeggen wat ik wil.spelen en te zeggen wat ik wil.spelen en te zeggen wat ik wil. Maar die vrijheid heb ik niet.Maar die vrijheid heb ik niet.Maar die vrijheid heb ik niet.Maar die vrijheid heb ik niet. Ik heb geen controle over mijn eigen leven.Ik heb geen controle over mijn eigen leven.Ik heb geen controle over mijn eigen leven.Ik heb geen controle over mijn eigen leven. Ik ben bang.Ik ben bang.Ik ben bang.Ik ben bang. Bang dat ik nooit de vrijheid krijg die ik ver-Bang dat ik nooit de vrijheid krijg die ik ver-Bang dat ik nooit de vrijheid krijg die ik ver-Bang dat ik nooit de vrijheid krijg die ik ver-dien.dien.dien.dien. Bang dat ik nooit uit deze cel wegkom.Bang dat ik nooit uit deze cel wegkom.Bang dat ik nooit uit deze cel wegkom.Bang dat ik nooit uit deze cel wegkom. Ik wil rennen, maar kan het niet.Ik wil rennen, maar kan het niet.Ik wil rennen, maar kan het niet.Ik wil rennen, maar kan het niet. Ik ben te moe.Ik ben te moe.Ik ben te moe.Ik ben te moe. Moe van het vluchten voor de angst, elke Moe van het vluchten voor de angst, elke Moe van het vluchten voor de angst, elke Moe van het vluchten voor de angst, elke dag.dag.dag.dag. Soms droom ik.Soms droom ik.Soms droom ik.Soms droom ik. In die dromen ben ik vrij.In die dromen ben ik vrij.In die dromen ben ik vrij.In die dromen ben ik vrij. Vrij van alles en iedereen om te doen wat ik Vrij van alles en iedereen om te doen wat ik Vrij van alles en iedereen om te doen wat ik Vrij van alles en iedereen om te doen wat ik wil doen.wil doen.wil doen.wil doen. Misschien dat die dag ooit komt.Misschien dat die dag ooit komt.Misschien dat die dag ooit komt.Misschien dat die dag ooit komt. Madi KliffenMadi KliffenMadi KliffenMadi Kliffen

4

A ls je mij, of de andere leerlingen van cluster 1 na de selectie had

gevraagd wat we nou werkelijk van de Xplore India verwachtten, dan had ik op dat moment nooit kunnen beden-ken wat het voor me betekend heeft. Ik schreef me in – en werd uitgekozen - voor de reis van mijn leven, maar ik had nooit kunnen dromen dat het zo geweldig zou zijn als het uiteindelijk was. Iedere kennis en ie-dere vriendin vraagt me hoe het was. Ik kan het niet uitleg-gen. Want hoe druk je in een paar woor-den uit hoe 3 weken met mensen van onze leeftijd uit een compleet andere cultuur voelden? Hoe leg je uit hoe het voelt om uit een vliegtuig te stappen, en meteen onder-gedompeld te worden in India en alle rariteiten die daarbij horen? De geur, de temperatuur, de mensen, de stad. Niks in Delhi, nee werkelijk niks, was te vergelijken met Nederland. In twee dagen ervoeren we de stad en zagen we de highlights, van een tombe, tot de India Gate, tot een bizar ritje met een riksja. Het was genieten. In 5 dagen reden we door de bergen naar Leh. Een tocht, waarvan we de details zo goed mogelijk geheim hiel-den voor het thuisfront, tot we er na thuiskomst samen over zouden kunnen lachen. We zagen tientallen autowrak-ken in dieptes liggen, kwamen groep-jes nomaden in de meest onherbergza-me gebieden tegen

Xplore India ~ Door Imke Straaten ~

en sliepen in tenten met zicht op de mooiste sterrenhemel die we ooit gezien hadden. Allemaal grootse ervaringen, maar niks vergeleken met wat nog zou volgen. Hoe leg je uit hoe waardevol het is om door een poort te lopen bij een

klooster en je meteen thuis te voelen? De mon-nikjes van Spituk, zo klein als ze wa-ren en vaak nog nauwelijks Engels sprekend, stelden ons meteen op ons gemak. In de amper 4 dagen die we met hen

doorbrachten werd het contact steeds makkelijker, werd Jennie steeds vaker gevraagd om ‘Boem tjieke boem’ te doen en voelden we steeds vaker dat een klein handje onze hand opeiste. We verfden sa-men hun kloosterschool, werkten samen aan de Mandala en namen elke ochtend om 6 uur deel aan het Punjab, een ochtendgebed. Na vier dagen viel het afscheid iedereen ontzettend zwaar. Voor het eerst realiseerden we ons dat we gedag zeiden tegen vrienden, hoe dierbaar de monnikjes voor ons waren ge-worden en hoe erg we zouden gaan missen. De impact van een project als Xplore werd duidelijk. Na een geslaagd waterproject met Lamdon School in Leh, dat toch voor een paar logistieke probleem-pjes zorgde, toen bleek dat niet

5

overal in de rivier water was, reden we na een nacht in Tongspon Guesthouse door naar de Tibetan Children Village in Choglamsar. De dag dat we arri-veerden was iedereen moe, na de drukke dag ervoor, maar toch zette ie-dereen zijn beste beentje voor om het ijs – de leerlingen waren best verlegen – te breken. We deden spelletjes, praatten en sportten samen, maar een echte verbintenis voelden we ’s avonds pas, na een vredesceremonie. Want hoe leg je uit hoe het voelt, om met kinderen, die zelf gevlucht zijn of ouders hebben die gevlucht zijn uit Ti-bet, de film ‘Vlucht over de Himalaya’ te kijken en vervolgens allemaal in een cirkel te staan en gezamenlijk een kaarsje op te steken voor vrede, over-al ter wereld. Bij iedereen liet die avond een enorme indruk achter, bij velen liepen de emoties hoog op. De dagen erna – health, nature en en-vironment-day – leerden we steeds meer over Tibet en India. Waar we in Spituk soms moeilijkheden hadden met de taal, ondervonden we in het TCV nauwelijks problemen. Het meisje met wie ik zelf opschoot, Urgen, ver-telde honderduit over haar vaderland, de Dalai Lama en de verhoudingen tussen India en Tibet. Ik leerde ontzettend veel over de cul-tuur en ging bepaalde dingen ook steeds beter begrijpen.

Sommige Tibetanen vonden ons zo leuk dat ze hun ouders aanzetten om typisch Tibetaans eten voor ons te koken. We keken March of the Pinguins, dis-cussieerden over global warming, bezochten een Tibetaanse dokter en leerden van alles over wildlife in Lad-akh. Na een ceremonie bij de grote Stupa’s, vlakbij ons kamp, namen we ook afscheid van deze groep. Hoewel we, gedurende de dagen, het gevoel hadden dat het hier minder makkelijk ging, was het afscheid ook hier moeilijk. Voor de Tibetaanse kinderen terugliepen naar het TCV, kreeg iedereen kadootje als aanden-ken aan de tijd die we met hen door-brachten. Toen ze de poort uitwan-delden, zongen ze de liedjes die we hun hadden geleerd, net zo lang tot ze te ver weg waren om het nog te horen. Opnieuw een deel van de reis afgesloten. De dag erna bezochten we Shey Lamdon school, op onze eerste cul-ture day. De school, waar een Ne-derlandse vrouw, Saskia, al enkele jaren aan verbonden is, had ons uit-genodigd om een wall-painting te ko-men maken en met hun kinderen te praten. De hele school bestond maar uit 104 leerlingen en allemaal kwa-men ze om met ons te zingen en te spelen. Een heel cultureel programma kre-gen we voorgeschoteld en onze in-breng, het dansje dat we in Chog-lamsar verzonnen hadden, was een daverend succes. Keer op keer wer-den we gevraagd om het nog een keer op te voeren. Na 4 keer waren we inmiddels zo ver uitgelopen dat we echt moesten ophouden. De kin-deren op Shey waren misschien wel de meest enthousiaste die we gezien hadden, en daar zijn was echt genie-ten.

6

De wall-painting werd schitterend, en na een potje Kho-Kho ( typisch Indiase sport ), werden we uitvoerig bedankt voor de dag, en meteen gevraagd of we nog een keer terug wilden komen. ’s Avonds gingen we terug naar Spituk. Voor velen voelde door de poort lopen als thuiskomen, en dat ge-voel bleef. We zagen nog een keer de mas-ked dances van de monniken, en na af-loop gingen we naar binnen waar een Pun-jab gebeden werd en tegelijkertijd door de hoogste lama onze mandala vernietigd werd. In een schitterend zakje kreeg ieder van ons, en iedere afgevaardigde van de scholen die we bezocht hadden, een beetje zand van de mandala, om ons project in Leh nooit te vergeten. Een beetje beduusd brachten we onze eerste dag terug in Leh door. Bij de meesten van ons moesten de ervarin-gen nog een beetje bezinken en door-dringen. Er werd flink gewinkeld voor de mensen thuis. Sommige mensen bleken talent te hebben voor afdingen en op de twee ochtenden gingen een aantal mensen mee met Jos. De eerste morgen werd een Japans-Koreaanse Vredestempel bezocht, en de tweede morgen werd Xplore India alvast afgesloten op het hoogste punt van Leh. Die nacht sliepen we kort en niet veel later zaten we in het vliegtuig naar De-lhi. Na een voorspoedige vlucht, met waanzinnig uitzicht op de Himalaya ( een beter afscheid hadden we ons niet kunnen wensen ), kwamen we aan in Delhi, waar we meteen doorreden

naar de sloppenwijken. We bezoch-ten de Hope Foundation en kwamen in contact met leprapatiënten en hun familie. Het maakte een ongelofelijke

indruk om te zien hoe die mensen daar leven, hoe weinig ze krijgen ( een uitkering van 1000 roepie per maand, om in levensonderhoud te voorzien !! ) en hoe uitzichtloos hun toe-komst is. Velen van hen waren verdreven uit hun dorp/stad toen bleek dat ze lepra had-den, anderen meldden zich vrijwillig aan bij Hope. Judith, dokter Paul en ikzelf trokken handschoenen aan en bonden mondkapjes

voor en verbonden in de verbandka-mer de wonden van patiënten. We werden allemaal stil van wat we za-gen. Dat allemaal na nauwelijks drie uur in het dorp. De dag erna zagen we het andere uiterste van de Indiase maatschap-pij. We bezochten de VIS, een inter-nationale school in een van de rijkste wijken van Delhi. In een auditorium, waar onze school trots op zou zijn, zagen we optredens, werden er pre-sentaties gehouden en werd er uit-voerig gediscussieerd. Het was best heftig, om van zo’n armoede ineens in zo’n rijkdom terecht te komen. De jongen met wie ik sprak had al in Cyprus en Frankrijk gewoond en be-reidde zich voor om volgend jaar naar Amerika te vertrekken. Thuis hadden ze verschillende be-diendes, hij liep op dure gympen. Een uitzondering was hij niet, van alle kanten hoorden we soortgelijke verhalen.

7

Opnieuw discussieerden we over glo-bal warming, maar nu waren we nauwelijks aan het woord. Deze jon-geren, realiseerden we ons, zijn echt bezig met dit probleem, gaan stude-ren en zullen over een aantal jaar zelf misschien iets aan dit probleem proberen te doen. Nog niet zagen we zulke gemotiveerde knappe koppen. Na een estafette namen we afscheid en gingen we terug naar ons hotel, voor de allerlaatste avond. De tassen werden ingepakt en om half 4 ver-trokken we al met alle koffers in de bus naar de Taj Mahal, een snoepuit-je dankzij de KLM! Op de warmste dag van de hele reis zagen we dit wereldwonder, en ondanks alle din-gen die we al in de weken ervoor hadden gezien was dit een giganti-sche ervaring. We bezochten ook het Rode Fort van Agra en om half 9 kwamen we op Indira Gandhi Inter-national aan, waar we wachtten op het moment dat we in het vliegtuig naar huis konden stappen.

Om 9 uur ’s ochtends waren we thuis. Zelfs nu, nadat ik dit hele verhaal ge-schreven heb, kan ik nog niet geloven dat ik dit allemaal beleefd heb. De foto’s en de verhalen zijn er, en ik weet ook wel dat ik er was, maar het voelt zo onwerkelijk dat we dit alle-maal in zo’n korte tijd hebben mogen meemaken. Dankzij Xplore heb ik nu vrienden aan de andere kant van de wereld, heb ik tientallen adressen en visitekaartjes mee naar huis gekregen en heb ik mijn horizon ongelofelijk kunnen verbreden. De herinneringen aan de dingen die we in India gedaan hebben, zal ik nooit meer vergeten. Het verhaal van onze reis zal ik mijn leven lang blijven navertellen. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik meemocht en dat ik dit heb mogen meemaken. Ook al is voor ons het belangrijkste deel van het project nu voorbij, ik zal me blijven inzitten en ik verheug me nu al op de verhalen van een mogelijke Xplore-reis volgend jaar.

Het was geweldig!

8

M aken wij eigenlijk wel effectief gebruik van (de functies van) onze school? Als ik zie dat sommige leraren het smartboard (van zo’n 1300 euro) gewoon laten voor wat het

is en de aantekeningen dan op het krijtbord ernaast gaan overnemen van het uitgeprinte blaadje, als

er een scooter gestolen wordt en op de camera’s (die onze veiligheid waarborgen) is niet te zien wie

de dader is, begin ik toch te twijfelen.

Over veiligheid gesproken; een punt in de schoolgids is dat we gebruik maken van schoolpasjes om er

onder andere mee te betalen, zodat je ‘alleen’ geld nodig hebt om op te laden. Of het nu veiliger is om

het in een geldautomaat te gooien (en in de rij te staan) dan het gewoon aan de dames van keuken te

geven, daar ben ik nog niet helemaal uit. Een feit is wel dat je dan maar een maal in de rij hoeft te

staan en dat spaart weer tijd, zodat je tenminste weer vlug bij de keuken bent voordat het luik weer

eens te vroeg dichtgaat. Bovendien: tijd is ook geld!

Ook lekker nuttig zijn de nieuwe kluisjes: je moet je pasje (daar is ie weer!) voor de sensor houden en

dan maar maken dat je op tijd bij je kluisje bent. Zo niet, dan heb je pech en kun je weer opnieuw

beginnen. Lang leve de sleutel, die we overigens na een jaar nieuwe kluisjes weer terug kregen en dat

opnieuw indelen kost ook weer tijd.

Als we al die tijd, die we verspillen met deze onzin eens omrekenen en dan kijken hoeveel geld we er

aan overhouden, (tijd is immers geld, zoals we al zeiden) dan denk ik dat de redactie van dit blad er

een paar avonden flink van kan profiteren...

Dus doe je best!

Wil je eindelijk eens af van je ongelezen

boeken, ben je uitgeknuffeld met je knuffels, omdat er

betere alternatieven zijn, ben je te volwassen gewor-

den voor je speelgoed?

Geen probleem!

De Sinterklaasactie op 5 december biedt uitkomst:

breng je overbodige boeken, knuffels, speelgoed mee

naar school en deponeer al die spullen bij de hoofdin-

gang. Via dhr. Breemen komt alles bij de stichting Ormus en op die

manier beleven jouw spullen een tweede leven!

9

LEZEN & ��������!! ��������!! ��������!! ��������!!

De tweeling ~Een film van Ben Sombogaart~

Anna en Lotte, een tweeling, worden na de dood van de ou-ders voor de Tweede Wereldoorlog gesplitst. Anna gaat naar een Duits boerengezin, terwijl Lotte in luxe wordt ondergebracht bij een rijk gezin in Nederland. In 1990 ontmoet de 74-jarige Lotte een Duitse vrouw in een kuuroord. Het blijkt Anna te zijn en tijdens een reeks ontmoetingen halen de twee zussen dier-bare en vooral minder dierbare herinneringen op uit hun van elkaar gescheiden leven. Deze oorlogsroman van Tessa de Loo is ook verfilmd. Ben Sombogaart maakt er, zoals gewoonlijk, een meester-werk van.

Overdosis ~Een boek van Helen Vreeswijk~ Helen Vreeswijk had het vroeger op school moeilijk door haar dyslexie. Ze moest altijd saaie boekjes lezen, daarom be-sloot ze zelf te gaan schrijven. Nu schrijft ze voor de jeugd, ze wil kinderen waarschuwen voor alle gevaren in het leven. Ik heb haar boek Overdosis gelezen. De twee-eiige tweeling Sanne en Emma verschillen veel. Sanne is slim en Emma is stoer. Hun vrienden groepje probeert vaak nieuwe dingen uit. En dan komen drugs in beeld… het begint bij een jointje en af en toe een pilletje, maar langzaam valt de groep uit een. Sanne wordt afhankelijk van de drugs. Kan Emma haar zus redden? En welk geheim draagt Sanne met zich mee? Dat zul je moeten lezen in het boek Overdosis. Meer boeken van Helen Vreeswijk: De stalker, Chatroom, Eerwraak, en Loverboys. Deze boeken zijn geschikt voor leerlingen uit de derde en vierde klassen.

10

11

De elfde van de elfde op Sintermeerten

De Martinusdag van 11 november jl. was, zoals gebruikelijk, een doorslaand succes:

de opbrengst bedroeg een keiharde € 14.191, 97 !! Iedereen die daaraan op wat voor

manier dan ook heeft meegewerkt: BEDANKT!

Speciaal willen we noemen Brugklas B1k: deze klas zorgde voor het hoogste be-

drag! De leerling die het meeste geld ophaalde is Lieve Faessen. BRAVO!

Naast de kaartenactie was er op de elfde van de elfde ook op school heel erg veel te

beleven (op het Vrijthof in Maastricht kan het lang niet zo leuk geweest zijn, hetgeen

overigens ’s avonds bij L1 werd bevestigd!). De fancyfair was gezellig en druk be-

zocht, de medewerkers van Xplore gaven boeiende toelichting bij hun reis door In-

dia in de afgelopen zomer, ’s middags werd er door een fiks aantal leerlingen hard –

en soms wat minder hard – gelopen op Terworm en ’s avonds presenteerden de mon-

niken zich op school met prachtige religieuze dansen en een indrukwekkend traditio-

neel avondgebed.

Kortom, een zeer geslaagde dag. De bijgaande foto’s geven een leuke indruk ervan.

Foto’s: Jasper Kroese

12

Promotieonderzoek: 'Becoming a critical websearcher, effects of

instruction to foster transfer’

In het schooljaar 2006/2007 en 2007/2008 hebben de klassen L3a, L3b en L3c samen met de leraren dhr. Zijlstra en dhr. Reinders

(docenten geschiedenis) meegewerkt aan het promotieonderzoek 'Becoming a critical websearcher, effects of instruction to foster

transfer’ van mevr. Amber Walraven van de Open Universiteit. Dit on-derzoek werd gehouden op het Grotiuscollege in Heerlen, het Stella

Maris in Meerssen en het Sintermeertencollege en is reeds afgerond. Vandaar dit artikel, dat het onderzoek kort samenvat en een blik geeft

op de resultaten.

Het doel van het onderzoek was er achter komen hoe leerlingen in de derde klas van het VWO informatie zoeken op Internet, onder andere met behulp van Google, en hoe je onderwijs zou kunnen ontwerpen om leerlingen te leren informatie op Internet te beoordelen. Gedurende het project van 4 jaar zijn er 3 onderzoeken uitgevoerd. In het eerste onderzoek is gekeken naar criteria die leerlingen en do-centen gebruiken voor het beoor-delen van informatie als zij infor-

matie zoeken op Internet. Aan dit eerste onderzoek hebben enkele leerlingen en docenten van het Sintermeerten meegedaan. Uit dit onderzoek bleek dat leerlingen en docenten na afloop van de opdracht best wel criteria kunnen noemen waarop ze de informatie kunnen beoordelen (bv. wie de informatie geschreven heeft, of wanneer de informatie voor het laatst is bijgewerkt), maar dat ze deze criteria niet gebruiken als ze bezig zijn met het beantwoor-den van een vraag. Om er voor te zorgen dat leerlingen deze criteria juist wel gaan gebruiken als ze op Internet zoeken, zijn er in schooljaar 2006/2007 twee geschiedenislessenseries ontworpen. Doel van deze lessenseries was leerlingen leren informatie te beoordelen, op een zodanige manier dat ze dit beoordelen niet alleen bij geschiedenis deden, maar ook bijvoorbeeld tijdens opdracht voor biologie. Hoe je nu het beste onderwijs ontwerpt dat er voor zorgt dat leerlingen de vaardigheden vaker gebruiken, daar bestaan verschil-lende theorieën over.

13

In ons onderzoek hebben we twee theorieën gebruikt. Het Sintermeerten ge-bruikte één van deze theorieën, die ontworpen is door dhr. Zijlstra en dhr. Reinders. De lessenserie bestond uit 15 lessen over de Tweede Wereldoorlog, met daar-in veel aandacht voor het evalueren van informatie op Internet. Uit de resultaten van het gehele onderzoek van 2006/2007 op de drie scho-len bleek dat leerlingen: 1) Na de lessenserie beter informatie en websites konden evalueren 2) Het evalueren niet alleen deden bij geschiedenis, maar ook bij bijv. biolgie 3) Beide theorieën (dus beide lessenseries) even goed waren 4) De vooruitgang van de leerlingen nog wel wat beter kon Daarom hebben we in 2007/2008 nog een lessenserie ontworpen. Deze keer ontwierpen we met docenten van Grotius, Stella Maris en Sintermeerten 1 lessenserie. De goede dingen van de twee voorgaande series werden samen-gevoegd, en we verwachtten dat de lessense-rie dan nog succesvoller zou zijn. In het laatste onderzoek hebben we gekeken of de lessenserie effectief was (dus of leerlin-gen leren informatie te evalueren en of ze dat dan ook gaan doen bij bijv. biologie) en of leerlingen wel genoeg van de geschiedenisin-houd leren als er ook zoveel aandacht is voor Internet. Daarom hebben we binnen Sinter-meerten een andere derde klas genomen (die van meneer Boel), en zij hebben gewone les-sen geschiedenis gehad. Alle drie de klassen kregen wel hetzelfde proefwerk. Uit de resultaten van dit laatste onderzoek (van 2007/2008) bleek: 1) Leerlingen leren beter informatie evalueren tijdens geschiedenis opdrach-ten 2) Leerlingen nemen deze vaardigheden niet mee naar andere vakken 3) Leerlingen die aangepaste lessenserie kregen, hebben betere cijfers voor hun proefwerk Het is heel mooi dat leerlingen beter leren evalueren en betere proefwerkcij-fers halen, maar een belangrijk doel van de lessen is niet gehaald. Het was namelijk de bedoeling dat leerlingen ook in het vak biolgie beter zouden gaan evalueren en dat is niet gebeurd. Dit is verrassend, omdat in het tweede on-derzoek dit wel was gelukt. Hoe kan het nu dat als je twee goede dingen sa-menvoegt, het resultaat niet beter wordt? Daar hebben we natuurlijk over na-gedacht, en we denken dat we een verklaring hebben.

14

Wetenschappelijk onderzoek doen is een proces wat niet altijd vlekkeloos ver-loopt. Zo hebben we niet goed genoeg nagedacht wat het voor de docenten betekende om de goede dingen uit de lessenserie die ze het vorig jaar NIET hadden gegeven, nu uit te voeren. Bovendien hadden we het ontwerpen van de lessen verdeeld over 4 docenten. In de eerste serie waren twee docenten verantwoordelijk voor alle lessen, en wisten die twee docenten dus ook pre-cies hoe elke les er uit zag. Tijdens deze twee serie, waren niet alle docenten betrokken bij het ontwerp van alle 15 lessen. Daarbij kwam dat sommige les-sen uitvielen, of dat we gewoon te veel wilden doen in te weinig tijd, waarbij we wat hebben moeten schrappen. De lessenserie is dus niet helemaal uitge-voerd zoals gepland. Het liefst zouden we de lessenserie nog een keer uitpro-beren, zodat alle lessen gegeven worden zoals gepland, en zodat we echt kunnen zeggen wat het effect is van de lessenserie. We denken namelijk nog steeds dat deze lessenserie leerlingen ook kan leren informatie te evalueren in andere vakken dan geschiedenis.

Na afloop van de derde studie is er voor belangstellende do-centen van Sintermeerten, Grotius en Stella Maris nog een middag georganiseerd waarin mevrouw Amber Walraven de resultaten van het onderzoek besprak, de betrokken docen-ten vertelden hoe het project was verlopen, en twee leerlin-gen van Sintermeerten hun mening over de lessen gaven. Met dank aan: Mevrouw Amber

Walraven

Amber Walraven vertelt de conclusie van het onder-zoek op de middag voor belangstellenden.

15

Op een vrijdagmiddag in een tussenuur sprak ik met twee leden van de leerlingen-

raad; Jasper Meessen en Thomas Deguelle, zijn beiden 18 jaar en zitten beiden op

hockey.

Wat is de leerlingenraad? “De leerlingenraad is een groepleerlingen die zich inzetten voor de medeleerlingen.

Op het moment bestaat de leerlingenraad uit 8 leden, uit verschillende niveaus en

leerjaren.”

Hoelang zitten jullie al bij de leerlingenraad? “Thomas zit nu in zijn vierde jaar en Jasper in zijn tweede”

Waarom zijn jullie bij de leerlingenraad gegaan? “Gezelligheid, vrienden zaten erbij en ze zagen dat er dingen beter konden.”

Wat regelt de leerlingenraad? “Elk jaar een kerstgala voor de bovenbouw, ze keuren het leerlingenstatuut goed,

hebben een aantal vertegenwoordigers in de MR (medezeggenschapsraad), ze staan

elk jaar op de open dag en ze hebben de broodjesautomaat geregeld(!!)”

Wat vinden jullie het leukste om te regelen? “Het kerstgala”

Waar zijn jullie op het moment mee bezig? “Er staat een aantal spectaculaire dingen op de planning, maar daar laten we ons nog

niet over uit.”

Waar en wanneer vergaderen jullie?

“We vergaderen elke maandag in de 2e bovenbouwpauze, op het moment hebben we

geen vaste locatie. Eerst was dit een ruimte in het noodgebouw, maar nu wachten we

nog op een nieuwe locatie, deze wordt nog intern geregeld.”

Mochten jullie na het lezen van dit interview interesse hebben gekregen om de leer-lingenraad te versterken? Dan kun je altijd contact opnemen via email; leerlingenraad@sintermeerten.nl Bedankt voor dit interview.

16

Foppe en zijn Jong Oranje

Hier had eigenlijk een artikel moeten staan over de trai-ningen van Jong Oranje, op de voetbalvelden van Weltania tegenover onze school, en de resultaten hier-van in de wedstrijd die een week na dato plaats vond. Helaas is dit artikel niet op tijd bij de redactie aangeko-men, waardoor we deze helaas niet kunnen plaatsen in deze uitgave. Wel hebben we de bijbehorende fotoreportage van de trainingen, die je vindt op de pagina hiernaast. Het artikel zal worden geplaatst in de volgende uitgave van het ‘Sintermeertencollege Journaal’.

17

18

“Het is nu of nooit Guido! Je laatste kans!” zei Tim. Guido stak zijn hand uit en Tim pakte hem vast. “GUIDO EN TIM, schei nu meteen uit met armpje drukken!” riep meneer Smans kwaad. Ze gin-gen recht zitten. “Gered door de bel…,” fluisterde Tim. Na school zouden Tim en Guido een balletje gaan trappen. Eenmaal aangekomen bij Guido’s huis zagen ze een politieman voor de deur staan. “Wie is dat?” fluisterde Tim in Guido’s oor, waarop Guido antwoordde: “Ah rustig maar, dat is on-ze buurman, meneer Silvers. Hoi meneer Silvers!” Meneer Silvers: “Hoi Guido, geen kattekwaad uithalen hè, of ik sla je in de boeien.” Silvers knip-oogde naar Guido. Die meneer Silvers toch… Toen Guido zijn tas binnen had gelegd, gingen Guido en Tim naar het veldje. Ze waren een partij-tje aan het spelen. Het stond 2-0 voor Tim, Guido kwam aan om te scoren. Tim kwam op hem afrennen, en opeens…stopte hij. Guido liep door en scoorde. Hij liep juichend naar Tim toe. Hij keek naar Tim, die naar de bosjes staarde. Ook Guido keek nu naar de bosjes. Tim: “Heb je het ook wel eens, dat je iets hoort, en dat er dan niets is? Dat je schaduwen ziet, waar ze niet zijn…?” Guido schudt zijn hoofd. Tim: “Ik wel, het kijkt nu naar me, luistert naar me en ik kan er niets aan doen. Ik heb het gevoel alsof ik gek word…” Er liep een rilling over Guido’s rug. Hij had nu ook het gevoel alsof iets…of iemand hem aanstaar-de. Toen zag Guido dat Tim naar zijn fiets was gelopen. Guido: “Begin ik te goed te worden?” Guido lachte, maar Tim reageerde niet. Guido zag angst in zijn ogen. Tim verliet Guido zonder iets tegen hem te zeggen, behalve de woorden “Ik zal je missen”. Die avond kon Guido niet slapen. Wat deed Tim raar. Waarom deed hij zo eng? Toen hij de volgende morgen wakker werd, liep hij naar beneden. Hij zag meneer Silvers en een collega aan hun keukentafel zitten. Guido: “Meneer Silvers, wat doet U hier?” Silvers: “Hoi Guido, ga zitten, ik moet je iets vertellen…” Plotseling moest Guido denken aan gisteren. Hij ging zitten. Silvers: “Tim…ik weet niet hoe ik je dit goed kan zeggen, dus ik zeg het maar gewoon…Guido…” Silvers keek Guido vol vertwijfeling aan: “Tim is dood…”

In elke uitgave van het ‘Sintermeertencollege Journaal’ verschijnt een verhaal geschreven door

onze schrijfster Shauney Cordwener. Deze keer het eerste deel van het verhaal...

19

Yasmin Karssing (14) uit Hoensbroek hebben we kunnen zien schitteren in het pro-

gramma junior song festival (JSF) inmiddels weten we dat Yasmin goed kan zingen

behalve dat, kan ze ook goed dansen, in musicals zingen en is ze te zien in menige mo-

dellen bladen. We hebben Yasmin opgezocht en haar een aantal vragen gesteld:

Wat zijn je hobby’s? Zingen, dansen, acteren, computeren, maar ook kunstschaatsen.

Wanneer ben je begonnen met zingen? Eigenlijk al mijn hele leven! Maar voor echte professionele dingen vanaf mijn 10de.

Je hebt ook al in Musicals gespeeld welke (vertel daar eens iets over)? Mijn eerste professionele musical was ‘Annie’ dat heb ik 2 seizoenen gedaan. Het eerste seizoen

speelde ik 26 voorstellingen als ‘Tessie’, en het 2e seizoen speelde ik 25 voorstellingen als Duffy. Na

Annie werd ik aangenomen voor de musical ‘Pinokkio’. Daar speelde ik de rol van Isabella. Op dit mo-

ment ben ik druk bezig met repeteren voor de Vlaamse versie van ‘Annie’ wat eind December in premi-

ère gaat. Daar ga ik ook Duffy spelen.

Is junior songfestival het eerste waaraan je mee doet (van programma’s)? Het is niet mijn eerste tv-programma. Eerder zag je me in al in ‘de auditie high school musical’, ‘kids

top 20’ en ‘Pinokkio kids’. Al is dit wel het eerste programma, waar we pas écht veel aandacht mee

krijgen.

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen? Ook via musicals. Zo ken ik Robin en Dilara van ‘Annie’. Die kenden elkaar weer van iets anders. Rose-

Anne kende ik van allerlei audities. Zij kende Dilara ook weer van iets anders. We zijn uiteindelijk sa-

mengekomen, toen we alle vier in ‘Pinokkio’ speelden.

Lees snel verder op de volgende pagina!

20

Hoe komt het dat jullie hebben meegedaan aan het juniorsongfestival? Rose-Anne had sowieso al het jaar ervoor meegedaan, maar is niet doorgekomen vanwege speelbeur-

ten. Ik droomde ook al jaren om mee te doen. Toen waren wij van plan om mee te doen, maar we wilden

een groepje. Toen vroegen we dilara en later ook Robin erbij, en zo is RReADY ontstaan.

Waarom de naam RReADY? Alleen onze naam was een beetje lang, dus verzonnen we bij de auditie een naam. Na lang denken,

kwam iemand op RReADY. De R van Robin, ReA van Rose-Anne, D van Dilara en de Y van mij.

Waarom het liedje Musical? We wilden geen standaard onderwerp als liefde, oorlof of milieu. Omdat we alle 4 druk bezig waren in

de musicalwereld, vonden we dat wel een leuk onderwerp.

Hoe reageerde jullie toen jullie doorwaren? Toen we Sipke-Jan hoorde zeggen dat we door

waren, ging er van alles door ons hoofd heen.

Whaa!! Videoclip,Liveshow, eigen liedje opne-

men. We konden het niet geloven en schreeuw-

den alles uit!

Is het een hechte groep geworden? Jazeker! We missen elkaar nu heel erg! Geluk-

kig komt er snel weer een reünie aan! Ik had

nooit gedacht dat we zo hecht zouden worden.

In de halve finale zijn jullie afgevallen,

maar dankzei de ‘wildcard’ mochten jullie

toch nog door, hadden jullie dit ver-

wacht? Nee, totaal niet! We waren ook echt verbaasd

dat we werden overvallen! We waren echt superblij, zeker omdat het Nederlandse publiek je dus wel

goed genoeg vond!

Jammer genoeg zijn jullie 2de geworden, gaan wij nog meer van jullie horen? Natuurlijk! We liggen niet stil. We verheugen ons nu al op een volgende plaat. Haha ik kan niet wach-

ten!!

Jullie zijn 2de geworden van het publiek kregen jullie de volle 12 stemmen, in België mag

in de finale alleen het publiek stemmen, hadden jullie het liever ook zo gehad, of vinden

jullie dat de vak/kinder jury ook nog zijn stem mag uitbrengen? Zoals het in Nederland gaat is het misschien wel eerlijker, maar als ik nu mocht kiezen? Dan kies ik

wel voor België, hoor! Dan hadden we dus gewonnen!!

Vind jij dat Marissa terecht heeft gewonnen? Ik vind het wel terecht! Ze heeft echt een leuk liedje, en ook een dijk van een stem! Ze gaat zeker

ver eindigen in Cyprus!!

Door: Melanie Muijs

Deelnemers Nederlands AVRO Junior Song Festival

21

De huidige naam De huidige naam De huidige naam De huidige naam van dit blad is van dit blad is van dit blad is van dit blad is natuurlijk niet flitsend genoeg! Wij zouden graag van jullie natuurlijk niet flitsend genoeg! Wij zouden graag van jullie natuurlijk niet flitsend genoeg! Wij zouden graag van jullie natuurlijk niet flitsend genoeg! Wij zouden graag van jullie een veel betere naam willen ontvangen.een veel betere naam willen ontvangen.een veel betere naam willen ontvangen.een veel betere naam willen ontvangen. Stuur een leuke, boeiende, opvallende, in alle Stuur een leuke, boeiende, opvallende, in alle Stuur een leuke, boeiende, opvallende, in alle Stuur een leuke, boeiende, opvallende, in alle Sintermeertense opzichten treffende titel voor dit blad naar Sintermeertense opzichten treffende titel voor dit blad naar Sintermeertense opzichten treffende titel voor dit blad naar Sintermeertense opzichten treffende titel voor dit blad naar volgend e volgend e volgend e volgend e ---- mailadres mailadres mailadres mailadres

schoolkrant@sintermeerten.nlschoolkrant@sintermeerten.nlschoolkrant@sintermeerten.nlschoolkrant@sintermeerten.nl De winnaar ontvangt van ons, naast eeuwige roem, een leuke De winnaar ontvangt van ons, naast eeuwige roem, een leuke De winnaar ontvangt van ons, naast eeuwige roem, een leuke De winnaar ontvangt van ons, naast eeuwige roem, een leuke prijs!!prijs!!prijs!!prijs!!

22