schoof kerst de sterren van de hemel vbg&Israël Het Joodse Lichtfeest

het verhaal van Dorien Doorn bijbelstudie Maria, de eerste leerling

onderwijs op reis met God column mussenpootjes

missie in actie boer zoekt... dak- en thuislozen

gratis uitgave van de vrije baptistengemeente groningen – verschijnt 5 keer per jaar

2011 – december

2

Mijn man was een keer op een personeels-feestje, waar je alleen verkleed de dansvloer op mocht. Voor de gelegenheid lag er van alles klaar aan brillen en pruiken. Het was nog nooit zo’n vrolijke boel geweest en hij had ook nog nooit zoveel collega’s zien dansen. Blijkbaar durf je veel meer achter een bril of een pruik.

Dat doet mij denken aan de jaren dat wij samen met onze vriendengroep verkleed als zwarte pieten mee deden aan de intocht in een naburig dorp. Dit was in het westen van het land, dus dit naburige dorp zal je waarschijnlijk niet kennen. Een van onze vrienden drukte het destijds zo uit: “Je weet dat de mooiste dag van het jaar is aangebroken als je ‘s morgens drie zwarte maillots over elkaar heen aan staat te trek-ken” De beste vent was in het dagelijks leven al prettig gestoord, als zwarte piet ging hij uit zijn plaat!

Want onder zo’n zwarte krullenbol mag even alles. We reden gratis een stuk mee in de bus en deelden snoepgoed uit. We gingen achterop een politiemotor zitten en klommen op het dak van het gemeentehuis. We deden een dansje rond het bordje ‘verboden het gras te betreden’ en we mikten pepernoten bij auto’s naar binnen. Als de avond viel en onze taak er op zat hielden we ons pietenkostuum aan. Want dan kwam het mooiste onderdeel: met een piet of twintig de woonwijken in! We belden dan bij willekeurige huizen aan en voordat de man of vrouw des huizes iets uit kon brengen ban-jerden we in pieten-polonaise en onder luid gezang het huis binnen. We deden een rondje door de huiska-mer en walsten ook meteen weer naar buiten. Daarbij

het huis in een zee van pepernoten achterlatend tot in de lampenkappen en achter in de keukenkastjes aan toe. ‘Lachen’ vonden we dat toen. En de kinderen die nog op waren tijdens onze bezoekjes vonden het prachtig. Maar inmiddels heb ik zelf een huishouden en snap ik wel waarom niet iedereen ons met open armen verwelkomde!

Bij de Here Jezus hoef je niet in pietenkostuum aan te komen, want daar kijkt Hij dwars door heen. Vlak voor ik tot geloof kwam wist ik eigenlijk niet zeker of ik dit een verontrustend idee of een veilig idee vond. Ik kan me niet verschuilen achter een pruik of een bril en me swingender voor doen dan ik eigenlijk ben. Jezus weet wie ik ècht ben. Maar als ik verdriet heb of boos ben hoef ik me ook niet groot te houden of dingen uit te leggen. Jezus weet wie ik echt ben.Het gekke is dat ik met name in het begin mezelf wel eens betrapte op een zwarte piet-gebed. Dan zat ik achter een masker, als iemand anders te bidden, om-dat ik vond dat het een mooi gebed moest zijn. Zelfs als ik alleen bad. Dan gebruikte ik mooie woorden om een lelijk gevoel te verbergen. Maar daar gelooft God niet in. God gelooft in jou en mij. Zonder schmink en zonder polonaise.

Ook in deze Schoof vertellen weer veel mensen uit de gemeente eerlijke verhalen. Ik hoop dat jullie daar weer net zoveel van genieten als wij.

Namens de redactie veel leesplezier gewenst!Annemieke van der Lans

beste lezersvan de schoof!redactio

neel

3

inhoud

colofonHoofdredactie Annemieke van der Lans Redactie Gera Folkers, Sietske Kremer en Martine Roukema Ontwerp en opmaak Marjoke Knoop - Geertsema Fototeam fototeam@vbgroningen.nlKomende deadlines Schoof februari 2012: 8 januari 2012| Schoof april 2012: 4 maart 2012| Schoof juni 2012: 6 mei 2012| Schoof oktober 2012: 9 september 2012| Schoof december 2012: 4 november 2012Vragen en opmerkingen Voor vragen en opmerkingen kunt u een email sturen naar de hoofdredacteur: r.a.vanderlans@gmail.comAanleveren kopij Artikelen dienen uiterlijk de dag van deadline per mail te worden aangeleverd op het adres: schoof@vbgroningen.nlBinnen 2 dagen na de deadline stuurt de redactie een bevestiging dat het artikel is ontvangen.De redactie behoudt zich het recht voor de stukken niet te plaatsen of in te korten.

vbg | ... vaste prik uit de gemeente

onderwijs op reis met God

diensten mee op ontdekkingsreis

missie Nederland word wakker!adoptieplan Vinkhuizen

kinderwerk ‘Is jouw deur nog op slot?’

kerst De sterren van de hemel

facilitair beste (potentiële) klussers (m/v)

jeugd een jaar God2Live

zorg gemeentezorg: je uitstrekken naar innelijke heelheid

voorwoord contrast

het verhaal van Dorien Doorn

vbg & Israël het Joodse Lichtfeest

zendelingen uitgelicht: Jolanda Datema

bijbelstudie Maria, de eerste leerling

bediening in de spotlight stadskerk klusser

van dichtbij bekeken het vliegtuig als zendingsgebied

nieuw leven nieuwe leden

column mussenpootjes

4

6

8

20

30

32

34

38

40

10

12

14

16

18

20

26

28

18

25

34

39

missie in actie

boer zoekt... dak- en thuislozen

kerstverhaal kerst 2011

Pieterpad fotoverslag

vacatures Er is weer ruimte binnen taakgroep Publiciteit!

contact vbgKerkgebouw Stadsparkkerk, Snelliusstraat 89, Groningen, 050-5271902 Voorganger Wim Stoorvogel, WStoorvogel@hetnet.nl, 050-5492027 Secretariaat Klaas Paauw, 050 – 5291300 Webadres http://vbgroningen.nl E-mail info@vbgroningen.nl

4

voorw

oord

In zekere zin waren ook Adam en Eva voor de zondeval net zo naïef als kleine kinde-ren1. Ze kenden weliswaar geen kwaad, maar het goede ook niet. Toch leek de vrucht van de boom van kennis van goed en kwaad - waar ze niet van mochten eten - een belofte in te houden van avontuur2. En dat hebben ze geweten. Ze ervoeren aan den lijve het kwaad toen ze uit het paradijs werden gegooid en tussen de doornen en distels verder moesten leven. Het contrast was enorm! Ze wisten nu pas wat goed was.Kinderen leren gaandeweg in het leven wat goed is en wat kwaad is. Een peutertje leert dat je niet aan de kachel moet komen, want die is heet. Als kind leer je hoe je veilig een drukke weg kunt oversteken en een jongvolwassene leert zelfstandig te leven in een complexe maatschappij vol kwaad. In je ontwikkeling als mens leer je het goede kennen in het spanningsveld met het kwade. Door die kennis van goed en kwaad ontstaat vanzelf een hunkering naar het verloren Paradijs. Een gezond en zinvol leven vol zonneschijn, warme relaties en volop eten, drinken en mooie kleren. Maar helaas leven we in een wereld waar oorlogen en crisissen normaal lijken te zijn. We gaan van de hongersnoden in Afrika

naar de kredietcrisis in Europa door naar een dreigende atoomoorlog in het Midden-Oosten. En alles komt steeds dichterbij omdat de wereld een groot dorp is gewor-den. Het contrast met wat we wensen en wat er aankomt, wordt steeds groter. En zo ontstaat angst om het kleine beetje wat we nog aan goed hebben, kwijt te raken.

En weer wordt het kerst in deze donker wordende wereld. Het is geen wonder dat onze verre heidense voorouders bij de zonnewende een feest van hoop orga-niseerden. Een feest waarin warmte en gezelligheid, de kou en donkerheid van de kortste dag verdreven. Waar de kale bomen vervangen werden door het eeuwige groen van de dennenboom. Was het wel wijs van de eerste zendelingen in die heidense wereld om dat feest te ‘kerstenen’? Toen ik een kleine jongen was deden we in elk geval niet aan een kerstboom, omdat het ‘heidens’ was met een rooms tintje. Het leek me echter als kind wel erg gezellig en warm. Maar we hadden geen alternatieven, want het was ook een arme tijd.

Vandaag zoeken we de zon op of de sneeuw als we voldoende geld hebben. Als we maar

con trastHet goede leer je pas waarderen in contrast met het kwade. Als kind begin je al te leren wat goed is en wat verkeerd is. Ouders beschermen hun kinderen tegen het kwaad door ze onder de wet te plaatsen, maar daarmee wordt wat niet mag wel steeds aanlokkelijker.

5

meer licht zien. Licht is essentieel voor ons leven. In de donkere winterperiode grijpen veel mensen in Scandinavië maar de drank als alternatief voor hun depressies. Mensen volgen daar lichttherapieën. En een oud-collega uit Helsinki vertelde mij eens dat ze blij was als het ging sneeuwen: dan werd alles lichter. Een witte kerst lijkt voor de thuisblijvers dan ook wel het ultieme geluk: vrede op aarde met eeuwig groen en lichtjes. Helaas is het een paar dagen later weer januari en dan duurt het nog vijf maanden voor het lente is. Het contrast wat we beleefden met kerst wordt zo wel erg groot. Is er dan nog wel hoop?

Jesaja doet de hoop herleven met zijn pro-fetie: “Het volk dat in de duisternis voort-gaat, zal een groot licht zien; een licht, dat straalt over hen die in een land van dichte duisternis wonen.”3 Dat is nogal een con-trast. Daar kan geen kerstboom tegenop! Maar dat licht begint klein, met een ge-boorte van een baby. “Want een Kind is ons geboren, een Zoon werd ons gegeven en de heerschappij zal op zijn schouders rusten. Dit zullen zijn koninklijke titels zijn: Won-derbare Raadgever, Machtige God, Vader der eeuwen, Vorst van de vrede. Aan zijn groeiende en vredevolle bewind zal nooit een einde komen.”4 Waarom komt die Ko-ning eigenlijk niet meteen in Zijn volle glorie en heerlijkheid om een einde te maken aan de duisternis en het kwaad? Omdat het contrast van goed en kwaad voor velen nog niet zo groot is dat ze tot inkeer komen5. En die heerschappij geldt alleen voor mensen die Hem vrijwillig aanvaarden. Dus heb

geduld, het moet nog donkerder worden.

In vroegere tijd - zo’n 1000 jaar daarvoor - was er een koning die, toen hij al het kwaad had overwonnen, recht en gerechtigheid handhaafde. Nu was er een oorlogsslachtof-fer in zijn land die op zijn vlucht verlamd was geraakt en nu in het plaatsje ‘Niets’ woonde. Vroeger was hij een prins geweest, maar door zijn handicap zag hij nu zichzelf als een dode hond. Hij had geen eigenwaar-de meer. Maar er is altijd hoop. Want er was een oude belofte van de koning aan zijn vader! En koningen houden hun belofte en onze vluchteling werd verhoogd tot prins. Hij ging wonen in het paleis en werd rijk en kreeg veel bedienden, hij trouwde en kreeg kinderen. Het contrast kon niet groter zijn. En weet dat dit geen sprookje is, het is een geschiedenis in de Bijbel6. De Koning die komende is, heeft dezelfde belofte gedaan aan zijn en jouw Vader. Heb geduld, alles komt goed.

Kerst laat ons slechts een contrast beleven van enkele dagen. Maar het is ook een be-lofte. Een witte kerst met groen en lichtjes in een fysiek duistere wereld, waarna de zon elke dag weer iets langer gaat schijnen. Het herinnert ons aan de belofte van onze Vader dat de zon van de gerechtigheid zal opgaan voor hen die ontzag hebben voor de Koning.7 Hij komt!

Gezegende kerstdagen en een hoopvol 2012!Wim Stoorvogel

Romeinen 9: 11Genesis 3:6Jesaja 9:1 (HB)Jesaja 9:5,62 Petrus 3:92 Samuël 9Maleachi 4:2

1

2

3

4

5

6

7

con trast

6

keihard werken aan talent

door

: Sie

tske

Kre

mer

Dorien Doorn (19) is eigenlijk al best wel beroemd.

VBG’ers kennen haar als zangeres op het podium en ook buiten de kerkmuren hoorden mensen haar stem: ooit kwam Dorien behoorlijk ver in het tv-programma X-factor. Sinds eind 2010 reikt haar talent zelfs tot in Australië, waar Dorien hard studeert aan het Hillsong International Leadership College.

Niet wie ik benBeauty, brains en een dijk van een stem. Dorien heeft het allemaal. Toch is één van de eerste dingen die ze zegt: “Het draait niet om mij in dit leven. Alles moet wijzen naar Jezus.” Zingen betekent ontzettend veel voor haar, maar op het Hillsong College ontdekt ze juist dat haar zangtalent niet hetzelfde is als haar identiteit. In Doriens eigen woor-

den: “Het is niet wie ik ben, maar het is iets dat God mij gegeven heeft om van te genie-ten en om anderen van te laten genieten.”

Apart gezet door GodDat inzicht had ze op een gewoon conserva-torium waarschijnlijk niet zo snel gekregen. Daarom is ze blij dat ze de reis naar Australië heeft ondernomen. Dorien ziet haar stu-diejaar aan het Hillsong College als een jaar dat ‘apart is gezet door God’. Hij laat Dorien haar dromen zien. En die zijn groot: “Ik weet zeker dat God mij geroepen heeft om in de gemeente te zingen en de gemeente te leiden in aanbidding.”

Diep geworteldEen ambitieuze toekomst voor een 19-ja-rig meisje uit het kleine Groningse dorpje Oldehove. Maar haar overtuiging is geen grootspraak, het klinkt juist diep geworteld als ze verder uitlegt: “God heeft mij talenten gegeven. Hij heeft een plan voor mijn leven en ik wil Hem volgen waar Hij mij leidt. Als ik zing, leid ik mensen in aanbidding en wijs ik naar Hem. Als ik vriendelijk ben en bemoe-

dig, reflecteer ik Zijn liefde en Vaderhart. Als ik anderen help en meer gun dan mijzelf, ben ik Zijn hand en voet. Ik bid dat mijn leven Zijn liefde laat zien en mensen nieuws-gierig maakt naar God.” Wauw!

Christelijk leider wordenOm die droom na te streven, heeft Dorien niet stil gezeten. Na het halen van haar havodiploma in 2009 werkte ze anderhalf jaar bij de thuiszorg en in een supermarkt om het geld bij elkaar te sprokkelen voor het eerste collegejaar van het Hillsong College in Sydney. Op dit College worden jongeren vanaf 18 jaar opgeleid om christelijke leiders te worden. Dorien volgt de studierichting Worship & Creative Arts. Naast algemene hoofdvakken als Nieuwe/Oude Testament, Persoonlijk evangeliseren, Christelijke theo-logie en Kerk & Ministry volgt ze vakken die zijn toegespitst op haar stroming, zoals Mu-sicianship en Songwriting. Voor een van de laatste opdrachten voor het eind van haar eerste schooljaar schrijft ze bijvoorbeeld een nummer voor de Black Eyed Peas!

het

verhaal van..

.

Een paar tranen maarBijna 365 dagen geleden stond ze op Schip-hol afscheid te nemen van haar familie. ‘Vol adrenaline’ voor de reis die ze ging maken. En in de wetenschap dat ze haar ouders, broertjes, zusjes en vrienden een tijdje niet live zou kunnen zien. “Het afscheid van mijn familie was inderdaad niet echt het leukst,”vertelt Dorien. “Al ging het op Schip-hol eigenlijk best goed: een paar tranen maar!” Tijdens de audities van het Hill Song College was Dorien onder de indruk van het talent om zich heen, maar ze besloot al snel niet te gaan vergelijken, maar gewoon te genieten: “Ik vind het heerlijk om in deze creatieve, muzikale omgeving te zitten. Overal door school heen staan piano’s, mensen nemen gitaren mee en we hebben zelfs dansstudio’s!”

Urenmarathon zelfs op zondagMaar het is een druk programma. Vaak komt ze pas ’s avonds laat terug in haar huis in Glenwood, Baulkham Hills. Zelfs op zondag draait Dorien een urenmarathon: haar werk in het callcenter van de Hillsongkerk start al om 6.30 uur. “Elke zondagochtend zit ik achter

mijn bureau data te verwerken. Niet echt iets dat je leuk zou noemen, maar mijn collega’s Chris, Lindi en Rachael maken het gelukkig supergezellig. Vanachter het bureau van Chris komt een continu gezucht dat het zo vroeg is, Rachael is hard aan het werk en zegt de hele tijd tegen Chris dat hij niet zo moet zeuren. Lindi kletst alles bij elkaar over van alles en nog wat en beantwoordt onder-tussen de telefoon en ik beschouw het hele gebeuren glimlachend vanachter mijn desk.”

Paardrijden in de wildernisIn een normale week heeft Dorien maar weinig tijd om veel mee te maken van Aus-tralië. Ze zit hele dagen op school en in het weekend gaat ze met een straatteam op pad om praktische klussen te doen, of een luiste-

rend oor te bieden. Maar af en toe heeft ze gelukkig vakantie. Dan gaat ze bijvoorbeeld naar haar oom, tante en nichtjes die dichtbij haar wonen. En ook heeft ze wel eens een zaterdagmiddag over voor de stad Sydney. Een van haar meest ontspannen momenten beleefde ze in de plaats Attunga: “Heerlijke natuur, prachtige bossen en bergen en lek-ker paardrijden in de wildernis.”

Nederland - home townMaar een echte ‘Aussie’ is Dorien er nog niet van geworden. Haar tempo past in geen enkel opzicht bij de Australische laid-back-mentaliteit: “Mijn Australische vrienden trekken me geregeld terug en zeggen dan dat ik minder snel moet lopen.” Bovendien mist ze haar familie en ook de VBG komt geregeld in haar gedachten: “de KC-band en Alienke! - als ik namen mag noemen”. Dan zijn er nog de kleine dingetjes die ze mist: ”zaterdagavond op de bank hangen en op tv naar Ik hou van Holland of The Voice of Holland kijken. En zelfs: voetbal! In Australië is iedereen helemaal gek van rugby. En dan

heb je nog die rare winter met 15 graden...” Nee, Nederland zal voor haar toch altijd thuis zijn.

Twee aanbiddingsavondenDorien is dan ook blij dat ze in december een paar weken terug naar Nederland kan komen. Haar eerste studiejaar zit er dan op. De totale Hillsongstudie duurt drie jaar, vier zelfs als je er nog een theologische degree achteraan wilt doen. Of Dorien die com-plete opleiding gaat afmaken? Dat hangt af van dingen als geld en tijd en Gods plan-nen. Maar het tweede jaar wil ze in ieder geval mee gaan pakken vanaf januari 2012. Tijdens haar verlof in Nederland neemt ze eerst een paar dagen de tijd om met haar familie door te brengen. Daarna gaat ze vier

weken lang full time geld verdienen voor haar tweede studiejaar en in de tussentijd organiseert ze in Nederland ook nog twee aanbid-dingsavonden. “Avonden waarop we lekker veel gaan zingen en God groot maken.” Ook wil ze op

deze avonden iets meer vertellen over haar belevenissen en haar plannen voor het komende jaar. Een optreden op een podium zal wel weer even wennen zijn, denkt ze: “Het afgelopen jaar heb ik bijna niet op een podium gestaan en al helemaal niet voor veel mensen.” Maar als ze eenmaal zingt, verdwijnen haar zenuwen als sneeuw voor de zon. Want het podium is voor Dorien de plek waar God haar roept. De aanbiddingsavonden die Dorien organi-seert zijn op: 18 december in Den Helder en op 6 januari in de VBG. U bent hiervoor van harte uitgenodigd! Houd het mededelingen-blad in de gaten voor meer informatie, of mail naar: doorndorien@gmail.com.

Wilt u Dorien financieel steunen? Giften kun-nen worden overgemaakt op rekeningnum-mer 32.39.09.019, t.n.v. Dorien Doorn. Meer weten over Doriens leven en opleiding in Australië? Volg Dorien op: doriendoorn.waarbenjij.nu

door

: Sie

tske

Kre

mer

“Zingen betekent veel voor me, maar het is

niet wie ik ben.”

8

het Joodse Lichtfeest

9

&

Israël

Vele jaren geleden zijn Betty en ik met Kerst en Nieuwjaar

in Israël geweest. Naar men zegt is daar het Kerstfeest ontstaan. Maar juist als je de Kerst- en Nieuwjaarsdagen wilt ontvluchten, ben je daar op de goede plek.

Vrolijk Chanoekafeest! Tijdens ‘onze kerstdagen’ wordt er in Israël en in de joodse huizen over de hele wereld een ander Lichtfeest gevierd. In Johannes 10:22 en 23 lezen we: ‘In Jeruzalem werd het feest van de Tempelwijding gevierd; het was winter. Jezus liep in de tempel, in de zuilengang van Salomo.’ Jezus was tijdens dit feest van de Tempelwijding in Jeruzalem aanwezig. Het was en is voor de Joden het ‘Feest van het Licht’. Over heel de wereld begroet men elkaar tijdens die dagen met: “Chak Chanoeka Sameach!” Vrolijk Chanoeka-feest! Destijds waren wij bij diverse joodse gezinnen uitgenodigd dit feest mee te vieren.

Ontwijde tempel Het Chanoekafeest, of Tempelvernieuwingsfeest, wordt gevierd vanaf de 25e dag van de wintermaand, Kislev. In 2011 vindt het Chanoeka-feest plaats van 21 tot en met 28 december. De oorsprong stamt uit de tijd dat de Syrische koning Antiochus Epiphanes IV het land Israël veroverde en de tempel ontwijdde door een beeld van Jupiter in het heiligdom te plaat-sen en een varken te offeren op het altaar. Ook werd het de joden verboden om de wetten van Mozes te houden. Uiteraard kwamen de joden hiertegen in opstand en met name de priesterfamilie van de Mac-cabeën heroverde in 164 vóór Christus Jeruzalem en de tempel. Groot wonderOp de 25e Kislev reinigde Judas Maccabeüs de tempel en vond men nog één kruikje olie voor de Menorah, normaal genoeg voor een dag. Er zijn echter acht dagen nodig om nieuwe olie te maken. Toch stak men direct de kandelaar aan om de tempel te verlichten en er gebeurde een groot wonder, want op dat ene

kruikje olie brandde de kandelaar acht dagen lang, tot men de nieuwe olie klaar had. Daarom duurt dit feest ook acht dagen en wordt er bij de Joden thuis een achtarmige kandelaar of Chanoekia gebruikt. Iedere dag steekt men een kaarsje extra aan tot ze bij de achtste dag allemaal branden.

Chanoeka in GroningenVorig jaar was ik op de achtste dag van dit feest, samen met vele joodse gezinnen, in de synagoge van Groningen. Eerst werd er buiten op straat door de rabbijn een grote chanoekia aangestoken en later bin-nen een kleinere. Iedereen is op dit feest in een op-perbeste stemming en de avond wordt doorgebracht met allerlei leuke spelletjes, terwijl men zich ook nog eens tegoed doet aan lekkere hapjes en drankjes.

Jezus de SjamasjDe Chanoekia heeft nog een extra arm, zoals je op de foto kan zien. Dit is de Sjamasj of dienaar, waarmee de overige kaarsjes worden aangestoken. In Marcus 10: 45 zegt Jezus: “want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen”. Jezus is de Dienaar, de Sjamasj, die het Licht doorgeeft aan anderen. Jezus zegt in Johannes 8:12 “Ik ben het Licht voor de wereld”. Hij is de Messiach, dat is de Gezalfde (met Gods Geest gezalfd).

Namens de werkgroep VBG & Israël, Jan Boonstra

Chanoeka in de Synagoge van Groningen

Links: Chanoeka viering in de synagoge van Groningen – buiten op op straat wordt door de rabbijn een grote chanoekia aangestoken. Foto: Gerhard Taatgen

10

vbg | onderwijs

Burcht Reinhardstein, waar we de nacht doorbrengen

op reis met GodHet is donker. Erg donker. Voor

mij kronkelt een slang van lichtjes behoedzaam tussen de bomen en de rotsen door. Naar beneden. Langs de steile helling. Dan zie ik links van mij in het dal een door vuur verlichte plek opdoemen. Ook ik begin af te dalen over het smalle steile pad, bestaande uit rotsen en boomwortels. Beneden blijkt het vuur afkomstig te zijn van vele fakkels en in het flakke-rende licht ontwaar ik de contouren van wat lijkt een eeuwenoud kasteel. We worden welkom geheten door de 4e Musketier.

Een queesteOp het kasteel ontvangen wij een opdracht, die voor een ieder anders kan zijn. Mid-den in de nacht zitten we in de kapel en ik overdenk mijn queeste. De reden waarom ik hier ben. Na nog geen drie uur slaap kruipen we uit onze tenten. Het is nog steeds donker als we alles weer inpakken. Na een vluchtig ontbijt zijn we klaar voor onze missie: Een veertig uur durende tocht, samen met God.

Te midden van het explosieve kleurenpalet van de herfst lopen we onwennig het water in. De climax van het weekend van de 4e Musketier, een mannenbeweging die man-nen traint om te leven voor hun Koning, is begonnen. We worstelen ons door het snel stromende water over de stenen die op de

bodem liggen. Menigeen gaat onderuit en kopje onder in het ijskoude water. Met elke stap die ik zet voel ik de pijn in mijn voe-ten. Ook ik ga onderuit, maar word snel opgevangen en weer op mijn benen gezet. Langzaam ga ik verder met mijn bijbel in de hand. Dan voel ik de warme gloed van de zon op mijn schouders. Ik kijk achterom. Omhoog. En ik zie de zon volop schijnen. Ik kijk naar mijn bijbel en een tekst schiet door mijn gedachten. ‘Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad’ (Psalm 119:105). Het lijkt alsof de zon feller gaat schijnen en ik merk dat ik dankzij het licht de stenen op de bodem duidelijker kan zien liggen. Stap voor stap ga ik verder. Ver-wonderd. En zonder weer te vallen stap ik uiteindelijk de oever op.

10

11

Meer greep op de BijbelGods Woord. De waarheid. De lamp voor onze voeten... Tenminste, als we erin slagen Gods Woord op een verantwoorde wijze toe te passen in ons eigen leven! Daarom start in januari 2012 de cursus ‘Hoe krijg ik meer greep op de bijbel?’ Het doel van deze cursus is om te leren Gods Woord meer en meer op een verantwoorde manier te laten spreken.De zes manieren om meer greep op de bijbel te krijgen worden uitgebreid behan-deld. Laagdrempelig, overzichtelijk en erg enthousiast, vertellen de cursusleiders hoe cruciaal de context is voor het begrijpen van de bijbel. Met duidelijke oefeningen waarmee je meteen aan de slag mag, leer je je de aangeboden lesstof eigen te maken. Een fijne cursus waar je leert de juiste vra-gen te stellen aan de tekst, zodat je beter inzicht krijgt in de oorspronkelijke betekenis en deze betekenis ook kunt door vertalen naar het leven van vandaag. Deze cursus wordt gegeven door Joost de Vries en Arjan Zantingh en duurt vier avonden (16-1, 30-1, 13-2, 27-2). Tijd: 19:30-22:00. Aan de cursus zijn geen kosten verbonden. Opgave: arjan.zantingh@vbgroningen.nl.

Rondreis door het Nieuwe TestamentIn het voorjaar van 2012 begint de cursus ‘Rondreis door het Nieuwe Testament’. Om deze cursus te kunnen volgen is geen voorkennis van de bijbel nodig. Een jaar daarvoor startte de rondreis door het Oude Testament. Dit was een bijzondere cursus en ik kijk dan ook uit naar deze nieuwe rondreis. Maar de cursus is ook prima te volgen als je de eerste cursus niet hebt gevolgd. De cursus is bedoeld voor iedereen die graag meer (basis)kennis van de bijbel wil. Onderwerpen die aan bod komen zijn de globale inhoud van de bijbelboeken, historische achtergronden en de lijnen door de bijbelboeken heen. De Here Jezus zal centraal staan.Bij deze cursus hoort prachtig full-color materiaal van de ETA. Dit betreft niet alleen het Nieuwe Testament maar ook het Oude Testament. De cursus duurt vijf avonden (12-3, 26-3, 23-4, 21-5) en wordt gegeven door Arjan Zantingh. Tijd: 19:30-22:00. Kosten: 27,50 Opgave: arjan.zantingh@vbgroningen.nl. Voor mensen die de cursusmap al in hun bezit hebben bedraagt de cursusprijs € 5,00.

Team 84Ergens in Duitsland in een wegrestaurant zitten vijf leden van Team 84. Onze Mus-ketier-reis nadert zijn einde, we zijn bijna thuis. Eén van de mannen zegt: “Tijdens de laatste kilometers die we vrijdagnacht liepen, dacht ik aan één ding en dat was om straks samen met mijn vrouw aan onze keukentafel te zitten, daar kijk ik echt naar uit”. Instemmend wordt er geknikt. Gave kerels. Met het hart op de juiste plek. Moe maar voldaan geniet ik van de gesprekken en de openheid aan tafel.

Ik kom tot het besef dat deze reis bijna ten einde is, maar dat ik me klaar kan maken voor de volgende. Wederom een reis met God. Een rondreis door het nieuwe testament wellicht. Of een nieuw avontuur om meer grip te krijgen op de bijbel. Ik ben benieuwd hoe dat zal verlopen.

teks

t: H

ans

de Jo

ng

11

12

vbg | diensten

mee op ontdekkingsreis

team B

In de VBG staat in een cyclus van vier weken elke zondag een ander aanbiddingsteam op het podium. Deze teams (A t/m D) hebben alle vier een eigen stijl. Suzan Mercera is aanspreekpunt voor team B en leidt het koor van ongeveer 15 mannen en vrouwen waarmee team B op het podium staat. Met haar vervolg ik mijn ontdekkingsreis door de wereld achter het muziekpodium van de VBG, die ik in de schoof van oktober ben gestart met André van Zyl van team A. In deze Schoof dus meer over het koorteam!

de wereld achter het muziekpodium van de VBG

q

hn

Grote passieSuzan Mercera heeft een grote passie voor zang en samenzang en speelt naast piano, ook gitaar en dwarsfluit. Ze heeft zang gestudeerd op het conservatorium in Groningen. Een tijd die ze als ontzettend leuk en een echt avontuur omschrijft: “Ik kwam vanuit een dorpje naar de grote stad en vond het geweldig om de hele dag met muziek bezig te zijn en ook om kennis te maken met verschillende culturen en nationaliteiten. Ik mocht daar ook mezelf ontdekken en hoe ik kon werken aan het talent dat ik heb gekregen. Ik heb op het conservatorium bovendien mijn muzikale man Harvey ontmoet!”

Andere plankenMomenteel is Suzan zangdocent op een muziekschool en vakleerkracht muziek op een basisschool. Ze studeert dus heel wat liedjes in in een week! Maar het liefst zou Suzan fulltime zingen en daar haar brood mee verdienen: “Niet omdat ik zo nodig op een podium wil staan om gezien te worden, maar omdat het podium de plek is die bij mijn passie hoort. Ik zing niet alleen in de kerk, ik sta ook wel eens op andere planken en dan geniet ik ervan om muziek te maken met collega-muzikanten. Er is dan altijd die klik omdat je allemaal intens met muziek bezig bent.”

13

Heel intiemHet zingen binnen de kerk heeft voor Suzan nog een extra dimensie: “Het aanbidden van de levende God en dit delen met de mensen die naar de gemeente zijn gekomen met hetzelfde doel, is heel bijzonder altijd. Het is blijdschap en vreugde delen, door middel van zang en muziek. Maar ook de warmte ervaren van Gods aanwezigheid op momenten dat je door een dal gaat. Voor mij zijn de momenten dat ik aan het zingen en aanbidden ben heel intiem. Ik kom dicht bij mijn eigen hart, maar vooral ook dicht bij het Vaderhart van God.”

Grootste uidagingHet koor dat team B nu zo typeert bestond al geruime tijd in verschillende samenstel-lingen, maar hoort nu voor het eerst bij een vast aanbiddingsteam. Suzan: “Daar moeten wij als koor best wel een beetje aan wennen. Er wordt meer toewijding ge-vraagd, omdat er van je verwacht wordt dat je eigenlijk altijd aanwezig bent. De groep muzikanten kent elkaar aardig goed, maar het vergt gewoon tijd om een hecht team te worden. Het is belangrijk dat je jezelf mag zijn in een team en ervaringen met elkaar kunt delen. Dat is wat mij betreft ook de grootste uitdaging voor team B; dat ieder-een zich thuis voelt, op zijn gemak is en zich

gewaardeerd voelt. Dat we zo onderling een goede band opbouwen en ook onze band met God versterken door hem nog beter te leren kennen.”

Een mooie oplossingTeam B is opnieuw gevormd dit jaar en Mark Stoorvogel en Thomas Bos delen nu de taak van de aanbiddingsleider. Suzan: “Ik heb er lang over nagedacht of ik dat zelf moest doen, maar de muzikale verant-woordelijkheid met een koor binnen het muziekteam is een grote taak. Met het koor oefenen we bijvoorbeeld vaker; eerst zon-der de muzikanten en dan met muzikanten. Ook zing ik altijd alle partijen voor het koor in. Het is fantastisch om te doen, maar ik ben blij dat de geestelijke verantwoordelijk-heid en alles wat daar bij komt kijken nu bij Thomas en Mark ligt. Een mooie oplossing bovendien, omdat Thomas en Mark daar-naast andere grote bedieningen hebben in de gemeente.“

Eigen soundOver de sound van het koorteam kan Suzan nog niet zoveel vertellen, omdat het een proces in ontwikkeling is: “We zijn nu bezig met een bepaald repertoire op te bouwen. Omdat we met veel mensen zijn, is het niet handig om een heel uiteenlopend reper-toire te hanteren en daarom proberen we liederen regelmatig te herhalen. Op die manier kennen we zelf de liederen goed en kunnen we ze ook goed overbrengen. Voor nu kiezen we gewoon wat mooi uitkomt voor een koor, zoals mooie harmonieën en meerstemmige partijen.”

Drukke stresstijdSuzan: “Eerlijk gezegd is nu Kerst mijn groot-ste aandachtspunt, daardoor verschuift het vinden van een eigen sound ook behoorlijk naar de achtergrond. Dit is toch altijd weer een drukke stresstijd. Je wilt gewoon iets moois neerzetten met de Kerstdiensten en ik hoop dat we dit jaar onze laatste kerst in de Stadsparkkerk op een bijzondere manier mogen afsluiten.” Ondanks de druk vindt Suzan het heerlijk om binnen de VBG met haar passie bezig te zijn: “Het bezig zijn met

de partijen voor het koor en dan uiteinde-lijk horen hoe het samen klinkt, bezorgt mij regelmatig kippenvel! En ik vind het ook heel fijn als ik kan ondersteunen in de muziek en zie hoe andere mensen om mij heen genieten.”

Het gaat om God“Maar,” vervolgt Suzan “het gaat natuurlijk om God. Het is mijn verlangen dat wij als team de liefde van de Here Jezus mogen uitstralen en dat de mensen geraakt wor-den door de blijdschap en aanwezigheid van de Heilige Geest. Ik wil mezelf daar ook aan overgeven. Als ik op het podium sta, ben ik wel heel bewust bezig met alles wat geoefend en ingestudeerd is. Er zijn heel wat muzikale afspraken gemaakt van tevo-ren en er gaat een enorme voorbereiding aan vooraf. Dat alles leg ik voor Gods troon als we voor de dienst samen beginnen met gebed. Op het moment dat de dienst begint probeer ik het over me heen te laten komen, met mijn hart gericht op God. En een oogje gericht op de aanbiddingsleider” voegt ze er lachend aan toe.

Het koorteam fascineert me. Het is een team dat zelf nog op ontdekkingsreis is en wij als gemeente zijn daar getuige van. Ik ben benieuwd naar de ontwikkeling van hun onderlinge band en hun eigen sound. Zo vervolg ik zelf weer mijn reis. Maar on-dertussen ga ik genieten als deze club ons leidt in aanbidding naar God.

e

teks

t: A

nnem

ieke

van

der

Lan

s

Suzan Mercera tijdens de Kerstnachtdienten 2010

14

De geschiedenis laat zien dat God hele naties laat veranderen als de leiders en het volk gaan bidden en vasten. Denk daarbij aan Jezus, die 40 dagen vastte, Nehemia, Esther en koning Josafath. Ook de eerste gemeente is ontstaan na een periode van 10 dagen bidden en vermoede-lijk vasten.

In de 10-daagse periode van Bidden en Vasten is een dag gepland om te bidden voor Israël. En er zijn drie dagen gepland voor Outreaches met medewerking van David de Vos, Martin Koorn-stra, Kees de Vlieger (Kerygma) en Jan Zijlstra.

Je zult het maximale eruit halen als je alle 10 dagen volledig aanwezig kunt zijn. Maar ook als dit voor jou niet volledig haalbaar is, ben je van harte welkom om je aan te melden en alles mee te krijgen van het programma wat voor jou mogelijk is.

Je kunt je persoonlijk opgeven via www.biddenenvasten.nl. Hier staat ook de in-formatie over de thema’s die tijdens deze dagen worden behandeld.

“2012 wordt een bijzonder jaar. We willen in dat jaar elke maand, steeds weer in een andere provinciehoofdstad, met minimaal 500 man gaan bidden en vasten voor een krachtige doorbraak in ons land.” (Herman Boon)

Geef je op via www.biddenenvasten.nl, hier vind je ook meer info!

Van 2 tot en met 11 februari stellen wij ons gebouw beschikbaar aan Herman Boon en zijn team. Zij hebben voor het jaar 2012 in elke provinciehoofdstad een 10-daagse vastenperiode gepland (dagelijks van 10 tot 10).

Het is hun verlangen dat de christenen en kerken in Nederland gaan staan en handelen vanuit Gods liefde. Nederland heeft een terugkeer naar God nodig!

vbg | missie

Nederland word wakker!

15

WAt HouDt DIt coNcreet IN?

• Alle bestaande externe geschikte activiteiten en cursussen bundelen we op de woensdag zoals de Alpha-cursus, Life hurts God Heals, Happy Me, Get ready en het kinderkoor.

• We starten op dat moment ook met ‘Het huis van Gebed’ en een jeugdsoos voor de jongeren in de wijk.

• Alle andere cursussen en trainingen concentreren we zoveel als mogelijk is op de maandagen, zodat ieder lid de mogelijkheid heeft om mee te dienen.

• De kringen stimuleren we om op dinsdag of donderdag elkaar te ontmoeten. Hierdoor hebben zij de ruimte om een cursus te volgen of persoonlijk of als kring te dienen bij de ´outreaches´.

Kortom, een gebouw in een buurt die ons heel veel mogelijkheden geeft om concreet te dienen namens onze Koning! Wil jij meedienen of heb jij ideeën? Mail gerust: jan.hooikammer@vbgroningen.nl

Jan en Tilly HooikammerPastor Missie VBG

adoptieplan Vinkhuizen een vaste Missiedag in de week

onze nieuwe locatie in het ‘Stadskerk’ gebouw biedt ons de mogelijkheid om kerk te zijn in de omgeving waar ons nieuwe gebouw staat. Het is een uitdaging om als gemeente heel concreet aanwezig te zijn in deze wijk. een uitdaging om te bouwen aan Gods koninkrijk gemeentebreed.

We hebben gekozen voor een vaste dag in de week om specifiek naar buiten gericht te zijn. Een dag waarbij de doelen ‘dienstbaarheid’ en ‘evangelisatie’ centraal staan. We hebben de keuze gemaakt voor de woensdag. Op deze dag zijn de kinderen ’s middags vrij en kunnen ze deelnemen aan de diverse kinderprogramma’s die we gaan aanbieden. Bovendien wordt er in de wijk Vinkhuizen al elke woensdagmiddag door de Sportministry ge-voetbald met kinderen en woensdagavond met jongeren. De eerste bruggen zijn dus al geslagen in de wijk!

We gaan zoveel mogelijk andere activiteiten en de cursussen die extern gericht zijn op deze dag en avond concentreren. Wij verlangen naar een Stadskerk die bruist van activiteiten waardoor mensen van buitenaf graag binnen komen en blijven komen. Tegelijk zullen die activiteiten en cursussen ook bemoedigend en stimulerend voor onszelf zijn als gemeente.

16

vbg | kinderwerk

Jacqueline van 16 past vandaag op bij de lopers. Als ze om kwart voor negen zaal 2 binnenwandelt,

krioelen daar al twintig dreumesen rond. Maar waar zijn haar collega’s voor vandaag? Er stonden toch nòg twee oppassers op het rooster? Een kordate moeder lost de dreigende onderbezetting op: zij besluit te blijven. En dankzij een oproep op de beamer in de kerkzaal volgt er al snel meer versterking. Gelukkig, de lopers kunnen toch van start vandaag!

Zestien potlodenIk ben een minder kordate moeder en neem mijn zoontje Mattan eerst mee naar de dienst. Maar als we een aantal liedjes, een smake-lijke appel en zestien potloden over de vloer verder zijn, taai ik toch maar weer met hem af naar beneden. Als ik de lopergroep weer binnenkom, kan ik mijn ogen niet gelo-ven: de twintig kinderen die net nog chaotisch rondrenden, zijn nu verdacht stil. Ze zitten keurig in een kringetje, allemaal op hun eigen kleine stoeltje. ‘Hoe krijg je dat voor elkaar?’ vraag ik oppasser Roelof, die na de beameroproep ter versterking met zijn twee grote zoons van 7 en 9 naar beneden is gegaan. Roelof wijst subtiel op de koektrommel. Aha, we komen op het juiste moment. Een lekker meelkoekje slaat geen enkele kleine snuiter af natuurlijk.

Inclusief gebarenNa de versnaperingen volgt de geestelijke verwerking. Zelfs voor klei-ne lopertjes een onmisbaar element van de zondagse kerkgang. “Eh, moet er nu gezongen worden?” suggereert een van de oppassers. Besloten wordt tot de christelijke kinderhit: Is je deur nog op slot? Het lied is inclusief gebaren. Voor het creëren van meer zangvolume, worden de grotere kinderen van Roelof op strategische plekken in de kring opgesteld. En ook Deborah, die als speciale oppasser met haar broertje Jonathan is meegekomen, wordt ingezet als leadzangeres.

Kleine HugoAls de grote mensen en kinderen hun keelsluizen openzetten staren de twintig kleine kindjes ze verbaasd aan: ‘Wat is dit nu weer?’ Maar

geestelijk voedsel voor kleine lopertjes

‘Is jouw deur nog op slot?’

Jop

na de eerste regels deinen de eerste zitvlakjes voorzichtig mee. Een enkeling klapt in zijn handjes. En dan is er ook nog kleine Hugo. Met een geconcentreerde blik zingt hij alle woorden mee. Hij kent zelfs het couplet! Dat wordt vast een podiumplek als hij later groot is…

Konijn en hondNu nog een zegenliedje en dan mag er weer gespeeld worden. Maar daar heeft Vera helemaal geen zin in. Zitten is veel te relaxt! Als de kleine stoeltjes worden opgeruimd, ploft ze snel bij me op schoot. Mijn zoon ziet het tafereel een moment met lede ogen aan. Dan wurmt hij zich er weinig subtiel bij. Vooruit dan maar, twee blonde kindjes op mijn schoot. Samen kijken we naar een opwindtelevisie, waarin een konijn en een hond hun best doen om tegelijk te dansen en gitaar te spelen. Intrigerend entertainment.

Zèlf doenJoël wil wel even de kinderbijbel van dichterbij bekijken. Nee, niet meelezen, zèlf doen natuurlijk. Hij heeft echt geen volwassene nodig die de bladzijden voor hem omslaat. Een paar nieuwsgierige kindjes schuiven gezellig aan. Als het plaatje van Maria op de ezel voorbij-komt, roepen drie hoge stemmetjes enthousiast: “Paard.” Voor de gelegenheid rekenen we het goed. Ook het verhaal van Noach gooit hoge ogen: “Olifant.” “Tijger.” “Leeuw.” “Regenboog.” Regenboog? Wauw, een kind van 2 dat het woord regenboog kent; volgende keer promotie naar de peuters.

Wijde wereld?Terwijl de trein, de auto’s, de poppen en het Bert en Ernie-speelgoed gretig aftrek vinden in de kleine kinderknuistjes, zit Louis zeer tevre-den vastgeplakt aan oppasser Roelof. Heerlijk, zo’n grote man om je tegenaan te nestelen. Eén keer waagt het mooie donkere jongetje zich twee stapjes richting de deur. De wijde wereld in? Nee, toch maar snel weer terug naar de vertrouwde schoot. Ik ben benieuwd of Louis straks nog wel naar huis wil.

Ruiken we al een poepluier ?Poeh, is het al bijna 11 uur? Handig dat we ook Luka, de zoon van de voorganger van vandaag, in de groep hebben. Als de dienst te lang duurt, sturen we hem gewoon naar het podium, bedenkt een van de oppassers. Maar dat blijkt uiteindelijk niet nodig. De tijd vliegt voor-bij. Vijf voor 11 is het inmiddels. Ruiken we al een poepluier? Ach, de ouders komen toch bijna!

Grootste lolKleine Esther besluit dat het nu wel welletjes is geweest en gaat heerlijk languit op de grond liggen. Twee kleine jongetjes volgen bewonderend het voorbeeld van het mooie blonde meisje. Samen hebben ze de grootste lol. Dan druppelen de eerste ouders binnen. Sommige kindjes ontgaat het een beetje, anderen sprinten juichend naar de deur. Ook voor ons wordt het bijna tijd om te gaan. Jammer. Volgende week weer?

Juda

De lopers

Elin

Mike en Juda

teks

t: S

iets

ke K

rem

er

1818

vbg | missie in actie

Binnen de deelraad Missie is men vaak onder de indruk van VBG-ers

die op persoonlijke titel actief zijn in de samenleving en op die manier hun plek in de frontlinie innemen. In dit artikel de missie van Gerrit Veening.

Ik ben een gezegend mens. Op een zonovergoten herfstdag mag ik Gerrit en Emmy Veening interviewen. Op hun prachtige boerderij, onder de rook van de stad. Ik ben half opgegroeid op de boerderij van mijn grootou-ders. Vlagen herinneringen ko-men boven. De stal, de koeien, de geur van stro en mest…

Volmaakt tevredenAls ik bij Gerrit en Emmy in hun woonkeuken met weids uitzicht zit is mijn eerste vraag dan ook: “Als je zo mag leven, in de natuur en de vrijheid van het boerenleven, dan heb je toch niks meer te wensen..?”Gerrit: “Dat is ook zo!”Hij kijkt mij lachend aan, boer

Gerrit met zijn eerlijke kop waar niks gekunstelds aan is.“Dus tegenover mij zit een gelukkig mens?” “Dat klopt!”“Heb je helemaal niks te wen-sen?”Gerrit denkt na. “Nee, ik zou het werkelijk niet weten.”Ik moet dit even op mij in laten werken: het besef dat er men-sen bestaan die niks te wensen hebben en volmaakt tevreden zijn met hun leven.

Boodschap door zichzelf te zijnMaar Gerrit wil toch nog iets toevoegen aan zijn antwoord. “Ik zou graag willen dat er veel mensen Thuis mogen komen. Dat ze God de Vader en Zijn Zoon Jezus persoonlijk mogen leren kennen. Dat kinderen zich thuis geliefd voelen. Als ik iets zou mogen wensen, dan zou dat het zijn!”“Zie jij dat als je persoonlijke Missie?”“Ik heb een boodschap voor de mensen. Niet direct met woor-den, maar gewoon door mezelf te zijn. Ik maak gemakkelijk contact met andere mensen, dat zie ik als een gave van God. Toen ik de Here Jezus persoon-lijk leerde kennen, leerde ik met vallen en opstaan naar de mensen te kijken zoals Hij naar mensen keek en nog steeds kijkt. In het verleden ging ik op zoek naar mensen die ik zou kunnen helpen. Ik holde als het

ware, om mijn bediening invul-ling te geven. Maar nu brengt God mensen bij mij . Dat is veel rustiger en nu komt God tot zijn doel. Ik werk graag onder de dak- en thuislozen, daar ligt mijn bediening. Zo werd ik een keer gebeld door een kennis. Er sliepen twee jongens bij haar in de hooischuur en ze wist niet wat ze er mee aan moest. Eén van die jongens heeft toen een paar maanden bij ons gewoond. Deze jongen was dakloos; hij wist precies waar je de daklozen mee kon helpen. Hij maakte doosjes met zeep, chocola en andere spulletjes voor hen, terwijl hij zelf ook geen onderdak had. Er zat zelfs een Bijbeltekst met een bemoe-diging bij.”

Geen onderdakEmmy is inmiddels ook bij ons komen zitten. Zij vertelt: “We hebben veel geleerd van deze jongen. We hadden totaal geen ervaring met alles waar hij mee kwam. In zekere zin was het straatleven veiliger voor deze jongen. Hij was niet gewend aan liefde en geborgenheid, en zag het als een bedreiging. Voor ons gezin was dit ook een leerzame periode. Uiteindelijk is deze jongen weer weg ge-gaan, heel soms horen we nog wat van hem en hij sponsort nog steeds onze bediening voor thuis- en daklozen.”Gerrit: “Dat is echt een groep

boer zoekt… dak- en thuislozen

Teks

t: G

era

Folk

ers

1919

waar wij hart voor hebben. Ik ben begonnen om samen met andere mensen de straat op te gaan. Een kar mee met koffie en soep en dan maar kijken wie God op ons pad zou brengen. God gaf ons echt op het hart waar we moesten zijn en de ontmoetingen kwamen spontaan. We ontdekten dat er behoefte was aan een warme maaltijd. Eerst deden we dit vanuit de Lichtboei, daarna vanuit het buurthuis in de Sint-Jansstraat. De buren kregen daar problemen mee door geluidsoverlast en zodoende hebben we op dit moment geen onderdak.”Ik moet daar even om lachen, een werkgroep voor dak- en thuislozen zonder onderdak…

God verandert mensenEmmy: “Ik doe inmiddels met Gerrit mee en het heeft ook mijn hart. Ik merk dat de aansluiting met de kerk moeilijk is. Als we daklozen uitnodigen voor een dienst, dan wachten wij of anderen van het team hen op. Soms willen ze alleen maar warmte en koffie en is

een dienst veel te veel voor ze. Toch zijn er een aantal daklozen lid geworden van onze gemeen-te. Dat is geweldig, zij begrijpen precies wat lastig is en hoe onveilig het leven buiten de straat kan zijn, hoe raar dat ook klinkt.Op dit moment geven we, met een team, in de binnenstad in de Oase de Alpha-cursus voor deze doelgroep. Dat is een enorme uitdaging. Er gebeuren daar prachtige dingen en een aantal jongens heeft echt hun leven aan Jezus gegeven. Als zij doorgeven aan anderen wat dit voor hen betekent, dan kan er een sneeuwbaleffect komen. God verandert mensen, het is geweldig om daar een onder-deel van te mogen zijn. Maar je moet veel geduld hebben met deze doelgroep en enorm trouw zijn. Deze mensen zijn al zo ontzettend vaak teleurge-steld!”

Kansen en mogelijkhedenEmmy voegt er nog aan toe: “De mensen die we op straat tegenkomen hebben vaak als kind heel wat gemist. Bevesti-

ging, aandacht, veiligheid en onvoorwaardelijke liefde. Ik heb ook steken laten vallen, maar door wat Jezus heeft gedaan weet ik dat er vergeving is. Er zijn dan weer nieuwe kansen en mogelijkheden, God heeft met mij oneindig veel geduld.”“Hoe zien die kansen en moge-lijkheden eruit wat betreft jullie werk met deze groep mensen?”Gerrit: “We weten niet wat we in de toekomst nog zullen gaan doen met de thuis-en daklozen. We zitten in een leerproces, God is met ons bezig. Een poosje geleden liet God mij in een droom zien hoe ik om moet gaan met zoveel nood terwijl je maar een paar mensen kunt helpen:Om onze boerderij ligt een kleine gracht. Ik droomde dat er tien koeien in die gracht waren gevallen. Het was al schemerig en ik moest al die koeien red-den van de verdrinkingsdood. Het lukte me om samen met een aantal anderen vier op de wal te krijgen. De rest kreeg ik niet voor elkaar. Ik riep in mijn droom naar God: en die anderen dan? Maar God zei

tegen mij: ‘Dat is Mijn verant-woordelijkheid, daar red Ik mij wel mee.’ Dat was voor mij een enorme bemoediging. Ik hoef ze niet allemaal te helpen, mijn zorg gaat maar tot zover en dan moet ik het loslaten. En overge-ven aan God.”

Prachtige toevoegingAls ik in mijn auto terug rijd naar de stad, voel ik mij zo dankbaar dat deze beide men-sen een hart hebben voor de mensen zonder een dak boven hun hoofd. Wat een prachtige manier om een Hart voor de Stad te hebben! Thuis werk ik het verhaal van Gerrit en Emmy uit en kijk ik nog even naar de tekst voor vandaag: ‘Mijn omzwervingen hebt u opgete-kend, vang mijn tranen op in uw kruik. Staat het niet alles in uw boek? In het uur dat ik u aanroep wijken mijn vijanden, want dit weet ik: God staat mij terzijde.’ (Psalmen 56:9-10)Ik word daar heel stil van. Wat een prachtige toevoeging van De Hoofdredacteur.

2020

zendelin

gen

Waarom ging Jolanda Datema naar het uiteinde van de aarde?Jolanda over de aanleiding en haar passie

voor werken met onderdrukte vrouwen

In 2008 deed ik een Discipel-schap Training School (DTS). Tijdens deze opleiding zag ik kinderen die twaalf uur per dag in de steenfabrieken van Pakistan moesten werken. De toestand waarin zij verkeerden raakte me diep. Ik wilde iets voor deze kinderen beteke-nen. Ik had geen opleiding in kinderwerk. Maar ik wilde graag meer weten over het werken met kinderen in nood. Daarom besloot ik het jaar daarop de Youth With A Mision (YWAM)-school ‘Children At Risk’ te gaan doen in Zwitserland.

Uitbundige lachEnthousiast begon ik aan een stage van vijf maanden in Rwanda en zo startte een groot avontuur. Ik leerde veel over het werken met ex-straatjongens in een geweldig opvanghuis, maar God liet mij ook Zijn hart voor kwetsbare vrouwen zien. Toen ik voor het eerst de stoffige sloppenwijk Giporoso in Kigali inging, waar de meeste vrouwen als prostituee werken om hun kinderen te kunnen onderhouden, was mijn eerste gedachte: “God waar bent u in deze hartverscheuren-de omstandigheden?” Het antwoord kwam snel toen ik de uitbundige lach van de kinderen zag die overal vandaan kwamen en ‘mzungu mzungu!’ (blanke) rie-pen en allemaal je hand wilden vasthouden.

Sterke jonge vrouwMet één van de vrouwen, Françoise, voelde ik met-een een klik en ze vertelde me over haar zevenjarige dochter Yvonne die niet naar school ging en ook over haar moeder die in het midden van het land woonde in een hutje, te ver weg om te bezoeken. Ik zag in haar een sterke jonge vrouw die droomde over een betere toekomst voor haar en haar dochter. Ze had zelf nauwelijks onderwijs genoten en veel familiele-den verloren in de genocide. In 1994 besloot ze haar geluk te zoeken in de grote stad. Maar zonder midde-len om terug te gaan naar school en nauwelijks kans op een baan, belandde ze in de prostitutie. Eenmaal daarin beland is er bijna geen weg meer terug en

Familie PasschierPeter en Kelly Passchier werken in Thailand voor de zendingsorganisatie OMF. www.passchier.net en www.teamlampang.org of peterkelly@passchier.netFam. PasschierPO BOX: 8Ampheu MueangLampang 52000THAILAND

Patrick Boersma Patrick heeft in Israël de stichting Giving Hands opgericht, een stichting die evangelieverkondiging en praktische hulpverlening in Israël tot doel heeft. www.givinghands.nl / givinghands@live.nlPatrick Boersma, Tel AvivPO Box: 3267Tel Aviv 61032Israël

Gertjan, Open DoorsGertjan werkt voor het Open Doors-team in het hart van de moslimwereld, in Noord-Afrika, de Golfstaten en het Midden-Oosten. Gertjan, Open DoorsBediening Vervolgde Christenengertjanb@od.org

Erik Riet en Leonie SchaaijErik en Leonie zijn stafwerkers bij Navigators Studentenvereniging Groningen.Erik RietAquamarijnstraat 7819743 PV Groningen

Leonie SchaaijCortinghlaan 41a9716 HS Groningen

Hillise GeutHillise werkt voor AiA als office manager. Hillise Geut Rensumaheerd 42b9736 AB Groningen

Tobias de PuytTobias werkt in Senegal op de Bourofaye Christian School, een kostschool voor kinderen van ouders die zendings- en ontwikkelingswerk verrichten in West-Afrika. http://tmdepuyt.web-log.nlTobias de PuytBourofaye Christian SchoolBP 98, PopenguineCP 30122, Senegal, West-Africa

21

Anna BolhuisAnna is zendelinge in Roemenië. Anna BolhuisSt. Pietroaseine nr. 15545300 ReghinMS) Jud Mures Romania

Inge VerhoefInge werkt bij Arab Vision, een organisatie die christelijke TV programma’s maakt in de talen van de volken in de Arabische wereld.contact@arabvision.nl www.arabvision.nl Inge Verhoef Postbus: 700579404 AB Groningen

Familie HeemstraJakob Jan en Boukje Heemstra wonen met hun kinderen in Lesotho. Hier werkt Jacob Jan in een ziekenhuis en organiseren ze medische outreaches.www.familyheemstra.nlFam. HeemstraPO BOX: 822Ladybrand 9745South-Africa

Paul StoorvogelPaul werkt bij AIA en is bezig met het ontwikkelen van een kwalitatief verbeterde sportministry-trai-ning voor de kerk in Nederland. Paul en Janita StoorvogelParelstraat 319743 JB Groningen

Wouter de Vos Wouter werkt voor AiA.www.wouterdevos.nlWouter de Vos Bentismaheerd 1919736EK Groningen

21

staat de volgende generatie hetzelfde lot te wachten. God gaf Françoise een kans om een opleiding te gaan volgen en zo voor haar zelf en haar dochter te kunnen zorgen.

God krachtig aan het werkDe eenzaamheid en het gebonden leven van deze vrouwen greep mij zeer aan. Door hun onrechtvaar-dige situatie en mijn plicht om recht te doen, besloot ik mee te helpen aan het oprichten van een 24-uurs gebedsruimte tijdens de wereldkampioenschappen voetbal 2010 in Zuid-Afrika. Vijftig dagen hebben we gebeden en zo gestreden tegen mensenhandel. Deze vorm van criminaliteit is de snelst groeiende in de wereld op dit moment, waarbij meisjes en vrouwen gelokt worden met mooie beloftes, maar uiteindelijk vaak in de prostitutie belanden. Ik heb herontdekt dat de kracht van gebed zo groot is; onze strijd is niet ge-richt tegen mensen! Ons team heeft God krachtig aan het werk gezien in Kaapstad, waarbij veel vrouwen zijn bevrijd uit de klauwen van mensenhandelaren en prostitutie.

Naar het uiteinde van de aardeTerug uit Zuid-Afrika had ik een kans om Rwanda weer te bezoeken en vriendschappen aan te halen. De grote vraag was echter: ‘Wat nu?’ Ik voelde me begin dit jaar als Abraham die niet wist waar hij heen ging maar God wilde gehoorzamen. Ik wist dat Hij een plan had en na veel bidden en actief wachten kreeg ik antwoord: Ga naar het uiteinde van de aarde! En zo kwam ik in maart 2011 in Nieuw-Zeeland aan. Een geweldig land met de mogelijkheid te pionie-ren binnen YWAM. Alhoewel ik mezelf niet echt als pionier zie, mag ik twee jaar meewerken in Justice Reach, een geweldige uitdaging! Dit is een project waarin we jonge mensen Gods hart voor rechtvaar-digheid en Zijn liefde laten ontdekken. We nemen hen mee op outreach naar Azië en Afrika om vrou-wen en kinderen een hoopvolle toekomst te geven. Op dit moment ben ik betrokken bij het lesgeven in de DTS over “justice en mercy”, het research doen naar mensenhandel in Nieuw-Zeeland en ontwerp ik folders voor een outreach. Wil je voor mij bidden in mijn bediening?

E-mail: jolandadatema@hotmail.comFacebook: Justice ReachStuur een email naar mirjammiedema@gmail.com voor Jolanda’s nieuwsbrief.

Psalm 37:5-6Leg je leven in de handen van de Heer,

vertrouw op Hem, hij zal dit voor je doen:het recht zal dagen als het morgenlicht, de

gerechtigheid stralen als de middagzon.

22

vbg | kerst

De sterren van de hemel

kerstnacht Licht in je leven

Zaterdag 24 december, 18:00, 20:00 en 22:00 uur stadsparkkerk, snelliusstraat 89 in Groningen

Iedereen is welkom, reserveer wel even via www.kerstnachtdiensten.nl

kerstGeZInsdIenst

De erfenis van de kaarsenmaker

Zondag 25 december, 10.00 en 12.00stadsparkkerk, snelliusstraat 89 in Groningen

reserveer via www.kerstinstad.nl

De voltallige werkgroep ‘Kerstnachtdiensten’ stond in de lege Stadskerk. Er was nog niet veel voorhanden in het nieuwe

gebouw. De leden, jong en oud, keken vol verwachting uit naar wat komen ging. Helaas stond er geen voederbak, waardoor op de dag van de bevalling, de Kerstnachtdiensten hier niet konden plaats-vinden. Geen plek in de herberg. Dus de werkgroep trok verder…

Fietsenstalling Op Kerstnacht was te horen op de EO-radio: “Het beroep van schapenhoeder is dankzij de intensieve veeteelt zo goed als uitgestorven, tegenwoordig zijn er fietsenstallingbewakers”. Onder het stationsplein in Groningen hoorden twee bewakers dit in een onverwarmde fietsenstalling en grinnikten. “Koud, hé?”, zei de een tegen de ander. De ander knikte heftig en wreef in zijn handen. “Maar gelukkig is het bijna Kerst! Dat is altijd zo gezellig!” Maar zij hadden deze avond de nobele taak om op de kudde stalen schaapjes te pas-sen, die overigens keurig in de rekken stonden.

Sterren 2.0 Tijdens deze conversatie liepen vele ‘volgers’ richting de Stadsparkkerk. Zij lieten hun koers bepalen door voor-spellingen in de nieuwe media. Zoals vroeger de sterenkundigen de toekomst lazen in de sterren, lazen de ‘volgers’ het in de tweets. Onlangs was er op twitter een tweet verschenen over een

nacht met een blijde verwachting en een immens geluk. Na een grondige bespreking op Facebook en vele ‘likes’, gingen de ‘volgers’ op reis naar de Snel-liusstraat 89 in Groningen. Zij namen originele geschenken mee, zoals rollen pepermunt, kerstkransjes en muntstuk-ken voor in de collecte.

Uitnodiging Het koor dat die avond tijdens de Kerstnachtdiensten swingend, vrolijk en vol overgave de blijde boodschap zou uitzingen, was onderweg naar de man-nen van de bewaakte fietsenstalling. Voor hen hadden ze een boodschap vol blijdschap. Ze brachten een flyer mee en zongen in koor: “Hoe cool is God in de hemel: hij wordt blij van mensen zoals jullie!”

Wat een eer. Ook jij mag voor de ‘schaapherders’ en ‘sterrenkundigen’ in Stad en ommeland een uitnodigende engel zijn. Doe je mee? Dan zingen we tijdens de Kerstnachtdiensten de ster-ren van de hemel!

23

De verwachte kerstkaart

Een aantal jaren geleden sprak ik een oude man. Hij woonde tegenover de school waar ik werkte en hij vertelde me dat hij de volgende dag een kaart verwachtte. “Oh ja?”, zei ik. “Ja” zei hij, want die had hij net op de post ge-daan. De eenzaamheid die uit dat ene zinnetje sprak, raakte mij diep. Ik ben inmiddels verhuisd, maar ook nu zullen er in mijn omgeving mensen wonen die weinig post krijgen.

De decembermaand staat bekend om z´n drukte, maar ook om de vaak niet zichtbare eenzaamheid. Misschien ken je iemand die wacht op een kerstkaart. Dat ene kaartje meer schrijven kan zoveel voor een ander betekenen.

Schrijf je mee? – Trienet Sikkema

teks

t: E

vert

Sul

man

24

vbg | facilitair

teks

t: A

nnem

ieke

van

der

Lan

s

Robert en Marjorein van Houten, de coördinators van de vrijwilligers in de Stadskerk, zijn ontzettend blij: “We zijn blij met alle inzet tot dusver getoond door de vrijwilligers die mee gewerkt hebben aan de bouw van de Stadskerk. Maar ook blij met de enorme inspanning van het projectteam, de coördinatoren en iedereen die ontzettend veel uren in het project steekt.”

De komende weken wordt er weer samen verder gebouwd! Wat past jou?

Timmerlieden gezochtVoor het aftimmeren van de units, het in elkaar schroeven van het podium en het verwezenlijken van de toiletruimtes zijn de coördinators nog op zoek naar timmer-lieden. Ben jij handig met hamer, zaag of schroefmachine? Geef je dan op!

SchilderwerkAangezien er nog volop gebouwd wordt kan er nog niet zo veel geschilderd worden. Mo-menteel kunnen maximaal zes à acht man aan het schilderen worden gezet. Zodra de units gereed zijn kan er volop geschilderd worden en dan zijn alle handen welkom.

Meubels maken: eind decemberVoor het maken van een aantal meubels wordt er gezocht naar twee voormannen die in staat zijn om een groepje vrijwilligers aan te sturen. Daarnaast zijn de coördina-tors op zoek naar het groepje vrijwilligers om aan te sturen. Eind december worden de werkzaamheden hiervoor gestart. Er wordt met stalen frames gewerkt en met

heel veel hout. Is dit iets voor jou, neem dan even contact op!

Catering tijdens de gure dagenDe afgelopen weken zijn de vrijwilligers verwend met een lekker warm soepje of een andere koude of warme hap bij de lunch. De gure dagen komen eraan en er mag nog veel werk verricht worden. Ben je een keukenprins(es) of ben je meer van het gemak, bak of koop iets lekkers en breng dit langs. Laat het wel van te voren even weten via de mail.

Klussen in de kerstvakantie en de winterEr word in de kerstvakantie en op de zaterdagen in januari en februari ook doorgeklust in de Stadskerk. Geef alvast je beschikbaarheid door!

Ik heb me opgegeven en nu?Als je je via het centrale e-mailadres opgeeft, krijg je een email ter bevestiging. De donderdag voor de door jou opgegeven

kluszaterdag krijg je een mail met meer informatie en waarvoor je bent ingepland. De dag begint om 8.00 uur met een geza-menlijke start. Er is dan aandacht voor de veiligheidsaspecten en de inhoud van de klussen: wees dus op tijd. Om 16.00 uur is het tijd om te stoppen. Er wordt gezorgd voor koffie, thee en melk, wel graag zelf een lunchpakket meenemen.

Nog geen reactieHet kan zijn dat jij je hebt opgegeven voor het vrijwilligerswerk maar nog geen reactie hebt ontvangen. Dan hebben de coördina-tors hoogstwaarschijnlijk niet de correcte contactgegevens van je. Zou je je nogmaals willen opgeven?

Laten we Samen Bouwen aan de Stadskerk!

Het centrale e-mailadres voor vragen rond het klussen in de Stadskerk en opgave is: bouwmee@vbgroningen.nl

beste (potentiële) klussers (m/v),

kerst 2011De vrouw slenterde op

de vroege morgen van eerste kerstdag door de verlaten winkelstraat.Haar versleten jas was

lang niet warm genoeg. De kranten die ze er onder had gestopt knisperden en haar laarzen maakte een sompig geluid bij elke stap die ze zette.Ze sleepte een koffer op wieltjes achter zich aan.Voor een etalage bleef ze staan. De zwarte jurk met veren stola deed haar denken aan een kerstdag jaren geleden. Ooit had ze zelf zo’n jurk gedragen. Ooit had ze in een huis gewoond, had ze een baan gehad waar ze goed mee verdiende en had ze een man gehad die van haar hield. Kerst vierde ze met familie. Met een kalkoen in de oven en een warm vuur in de open haard. Was dat echt haar eigen leven geweest waar ze aan terug dacht? Ze zag zichzelf in de etalageruit. Een oude vrouw, al was ze in jaren nog niet zo oud als ze eruitzag. Versle-ten en afgedragen kleren, maar wel schoon en er hing een lichte geur van bloemen om de vrouw heen.Een koffer waar haar leven inzat. Haar hele ellendige leven. De vrouw liep door. Een paar winkels verder bleef ze staan. Speelgoed. Een grote zachte beer met een kerstmuts op keek haar aan. Over haar wang gleed een traan.Ooit had ze zo’n beer gekocht. Ze had hem met liefde in een wiegje gelegd. Het had tussen het kant zitten wachten op de komst van het kind. Haar kind.Maar het kind had nooit in het wiegje ge-legen. Haar kleine meisje had nooit met de beer gespeeld. Ze had een paar uur geleefd, gevochten voor iedere ademtocht met longetjes die nog niet klaar waren voor een lang leven. Ze hadden haar begraven. De beer was mee gegaan in het kleine kistje.De vrouw slenterde verder. Ze dacht aan haar leven vanaf dat grote verlies. Iedere

dag was ze naar de begraafplaats gegaan. Uren had ze bij de steen gezeten en zonder tranen had ze gerouwd. Het verdriet had de liefde meegenomen. Haar man was uiteindelijk weggegaan, haar familie had geen woorden meer. Ze had alle mensen om zich heen weggeduwd. Ze was haar baan verloren. De rekeningen werden niet meer betaald. Al haar hoop was weg. Haar toekomst. Haar verwachting. Haar vertrouwen. Op een dag werd ze uit haar huis gezet. Een paar dagen had ze bij haar zus geslapen en toen was ze weggegaan. Naar een totaal onbekende stad. Waar geen herinneringen waren. Geen vrienden. Geen familie. Niks. Alleen zijzelf. Haar spullen in een koffer op wielen. Haar leven. Haar zwerversuitkering op een rekening. Niets was van waarde. ’s Zomers sliep ze op banken in het park. Op de grond in een portiek.

’s Winters in het slaaphuis. En toch... langzaam waren de scherpe kantjes gesleten van het verdriet. De pijn over een verloren leven samen met een dochter die ze nooit had leren kennen. Een leven samen met een man die haar was kwijtgeraakt. Heel langzaam was er weer wat glans gekomen in haar ogen. Hadden haar handen weer wat gevonden om te doen. Haar gedachten hadden weer vorm gekregen en haar woorden werden weer wat lichter. Hoopvoller. Ze had ervaren dat het leven meer is dan een huis. Een glas champagne. Een fluwelen jurk. Een liefdevolle omhelzing. Een baan. Mooie kleren. Meer zelfs dan een wiegje met een warm kinderlijfje. Ze had een gro-ter doel gevonden. Uitzicht. Op een Leven dat verder reikt dan de grenzen van de dood. Ze had een Vriend leren kennen die verder keek dan haar versleten kleren. Haar versleten leven. Ze had Hoop gevonden. Het bijbeltje in haar zak was haar redding geweest. Ook nu nog. Elke dag. Het was

haar missie geworden. Het leven op straat gaf haar zoveel kansen. Ze las voor uit het bijbeltje in het slaaphuis, in de portieken. Op warme avonden in het park vertelde ze over dat andere Leven dat nog moest komen. En er waren velen die wilden luiste-ren. Die met haar in slaap vielen onder de sterrenhemel. In de slaapzaal. Die net als zij hun hele leven in tassen en koffers met zich mee zeulden. Ook in hun ogen glinsterde soms iets wat er eerst niet was.De vrouw kwam op deze vroege morgen bij een grote kerk. De deur was open. Ze zette haar koffer in de hal. Ze liep door de kerk met zijn grote glas in lood ramen. Ze kende elk verhaal in elk raam. Het was haar ver-teld door iemand die voorbij de zwerfster keek. Ze liep naar de keuken van de kerk en duwde de deur open. Het was er warm en de koffie geurde.De dominee keek op toen de vrouw binnen-kwam. Hij liep naar haar toe en nam haar hoofd even tussen zijn oude handen.Jaar in jaar uit had hij haar gevraagd om met Kerst bij hem te eten. Maar ze had steeds geweigerd. Er waren teveel die de woorden van Liefde nog nodig hadden.Hij hield van haar en zij van hem. Ze hadden het nooit gezegd maar dat was ook niet nodig. De vrouw keek de dominee aan. Haar tra-nen drupten op zijn handen. Ze lachte.En hij zag dat er iets was veranderd. Zijn hart werd licht toen zij de woorden uitsprak waar hij al zo lang op wachtte: “Dit is mijn laatste kerst op straat. Volgend jaar zijn we samen. Het is goed…”De man pakte haar hand, hij nam haar mee zijn kerk in en knielde samen met de zwerf-ster op een oude bank. Met haar koude handen in de zijne keek hij naar boven. Hij kon niet veel zeggen. Alleen maar “Dank u Jezus…”En dat was genoeg. Genoeg voor de rest van hun leven.

door: CHAI

teks

t: A

nnem

ieke

van

der

Lan

s

vbg | jeugd

een jaar God2Live

26

27

In februari 2011 kreeg het jonge-renwerk voor jongeren van 18

tot en met 25+ jaar een nieuwe naam en daarmee ook een nieuwe start. God2live startte met een zeer inspirerend jongerenweekend, waarin veel jongeren meer honger kregen naar een gepassioneerd leven met Jezus Christus. Ook werden er tien kringen gestart waar ongeveer negentig jongeren een eigen plek vonden in de gemeente. Inmiddels zijn we bijna een jaar verder. Een goed moment om eens terug te kijken, maar natuurlijk ook vooruit te kijken naar wat nog komen gaat.

God2Live-kringenUitgangspunt bij de God2Live-kringen is dat ouderen zorgen voor jongeren. Dit was een goede keuze! Veel jongeren zijn hongerig en willen graag meegenomen worden in diepere wijsheid en open relaties. Leiders die ouder zijn, hebben vaak veel meer door-leefd. Het grote kritiekpunt dat de diepgang

ontbreekt op jongerenkringen, leek met deze omslag in één keer verdwenen. We zien op de kringen dat jongeren groeien in hun kennis van de bijbel, maar ook Gods waarheid diep toelaten in hun hart. Ook de relaties groeien. Eén kring is zelfs een hele week op vakantie in Noorwegen geweest

met hun kringleiders Wim en Coby Stoor-vogel. In de ontmoeting tussen verschil-lende generaties beleven we gemeente-zijn intenser.

Got2ConnectNaast het ontmoeten van kringleden is het natuurlijk ook leuk om andere jonge-ren te ontmoeten. God2Live is daarom ook begonnen met het functioneren als basisgemeenschap. Inmiddels is er drie keer Got2Connect georganiseerd. Got2Connect brengt de verschillende kringen samen en staat natuurlijk ook open voor jongeren die (nog) niet op een kring zitten. In juli was er heerlijke barbecue in de tuin van kringlei-ders Luit en Betty van Deel. In september een avond met aanbidding, onderwijs, gezelschapsspelletjes en lekkere hapjes en drankjes. In november een gezellig avondje bowlen. Door Got2Connect mogen jongeren weten dat ze horen bij een groter geheel.

God2Live-weekend: Come CloserNu zijn we bijna een jaar verder en het volgende God2Live-weekend komt er aan. Wat kijken we uit naar dit weekend! Naast een hoop gezelligheid en elkaar beter leren kennen, geloven we ook in een verdieping

van onze relatie met God. Het thema van het weekend is ‘Come Closer’. We hebben het grote verlangen om dichterbij God te komen, terwijl we Zijn tegenwoordigheid toelaten in onze levens. We willen groeien in het bewustzijn dat Jezus in ons is en dat we in Hem de volheid hebben ontvangen.

Dichterbij dan in ons, is niet mogelijk. In Kolossenzen 2:9 staat: ‘Want in Hem is de goddelijke volheid lichamelijk aanwezig, en omdat u één bent met Hem, het hoofd van alle machten en krachten, bent ook u van die volheid vervult.’ Sprekers dit weekend zijn Jan Pool, Martin Dol en onze jeugdpas-tor Mark Stoorvogel. Jan Pool is jarenlang betrokken geweest bij de DTS van Jeugd met een Opdracht, waar hij veelal onderwijs gaf over het Vaderhart van God en intimiteit met Jezus. Martin Pol is de enthousiaste leider van de Royal Mission school in Drach-ten, waar jongeren een jaar lang gevormd worden. We kijken uit naar hoe God door Zijn Heilige Geest, door Zijn Woord en Zijn persoonlijke ontmoeting jongeren dichter naar Zich toe zal trekken.

Nieuwe God2Live-kringenNa het God2Live-weekend mogen jongeren zich opnieuw inschrijven voor een van de kringen. Dit geeft de mogelijkheid om weer nieuwe mensen te leren kennen, je te ver-diepen in een ander thema en ook om door weer nieuwe leiders beïnvloed en geïnspi-reerd te worden. Het is niet altijd leuk om als groep uit elkaar te gaan, want je bouwt toch echt iets op in een jaar. Toch willen we met God2Live niet een kliekje worden, waar

andere jongeren moeilijk tussen komen. Door ieder jaar opnieuw een kring te kiezen houden we God2Live levendig en open voor steeds weer nieuwe mensen. We hopen dat weer veel jongeren hun plek vinden. Op naar een nieuw seizoen met God en met elkaar!

door: Jeugdpastor Mark Stoorvogel

vbg | jeugd

28

vbg | zorg

De VBG is volop in beweging. De gemeente groeit, we gaan verhuizen; op veel gebieden moeten zaken veranderen. Wat eerst in een kleinere gemeente prima werkte, blijkt nu ineens een andere aanpak nodig te heb-ben. Wat goed werkte in een kleine groep, voldoet bij een toename van het aantal mensen niet meer aan de behoefte. Voor de deelraad Zorg heeft de verhuizing naar de Stadskerk en de verwachte toename van het aantal leden de nodige consequenties. Maken ze zich daar zorgen over? Het eens-gezinde antwoord luidt “Nee! We passen onze werkwijze aan aan de grootte van de gemeente en bovenal vertrouwen we op God!”Als redactielid mag ik even aanschuiven bij een vergadering van het visionair basisteam van de deelraad en maak ik kennis met betrokken, enthousiaste VBG-ers die niet al-leen begaan zijn met hun broers en zussen, maar ook een Hart Voor Stad hebben.

Er is hoop!Wat drijft deze groep mensen om zich in te zetten voor de zorg in de gemeente? Els Fleurke maakt deel uit van het bevrijdings-

pastoraat. “We werken vanuit de verwach-ting dat als je met God op weg gaat, er hoop is! God werkt door mensen en Hij wil ons gebruiken. Steeds weer realiseer ik me dat Hij veel meer kan doen dan wij bidden of beseffen!”Coby Stoorvogel: “God houdt van ons en wil voor alle mensen het beste. Zijn liefde is groot en herstellend; Hij wil je tot bloei brengen!” “In Jeremia 29 staat dat God ons een hoopvolle toekomst wil geven”, zegt Jacques Schook. Zijn vrouw Alexa was in het dagelijks leven bedrijfspsycholoog: “Ik kon veel voor mensen doen, maar met ze bidden zat er niet in. En dat vind ik nou juist het belangrijkste! Hier kan dat gelukkig wel!”“Wij worden ook wel eens de Barnabassen van de gemeente genoemd”, zegt Herbert Sturing. “Het draait om het coachen van mensen: ze terzijde staan in het proces wat ze doormaken”.Zijn vrouw Hillise vult aan: “Mensen zeggen soms heel makkelijk dat ‘God alles doet meewerken ten goede’. En natuurlijk, dat is ook zo, maar dat is nou niet bepaald de boodschap waar je op zit te wachten als je

het heel moeilijk hebt. Dat is het mooie aan een programma als Celebrate Recovery: je deelt met mensen waar je zelf doorheen bent gegaan, zodat ze zien dat die hoop-volle toekomst er inderdaad is”. Theo Meeuwis houdt van ‘veldwerk’: hij vindt het fascinerend om te zien hoe men-sen in elkaar zitten en wat God in levens doet. Roelof de Haan richt zich met zijn vrouw Hanneke vooral op de huwelijken binnen de gemeente. “Een sterk huwelijk betekent een sterk gezin, en een sterk gezin betekent een sterke gemeente en uitein-delijk een sterke samenleving. Ons doel is het maken van een verbinding, juist ook tussen man en vrouw. Samen bidden is een onmisbare pijler. We hebben een aantal huwelijksvoorbereidings- en verdiepings-cursussen binnen de VBG. Er is vaak veel herkenning in zulke groepen; je staat niet alleen in je moeilijkheden! En als de pro-blemen toch dieper blijken te liggen, is er natuurlijk hulp op kleinere schaal.”

Pas op de plaatsDit basisteam wil allereerst groeien in samenhang en maakt daardoor nu als het

gemeentezorg: je uitstrekken naar innerlijke heelheidHet doel van onze zorg is altijd om mensen te verbinden met Jezus

29

ware een pas op de plaats. “We zijn nu eigenlijk vooral aan het bekijken hoe het eigenlijk met de zorg binnen de VBG staat,” zegt zorgpastor Theo van den Heuvel. “Is wel duidelijk bij wie je moet zijn als je tegen problemen aanloopt of als er iets dreigt mis te gaan in jouw leven of dat van een ander? Het is belangrijk dat er helderheid en structuur is zodat je precies weet bij wie je terecht kunt. De nieuwe start in het nieuwe gebouw is een prachtig moment om dit eens onder de loep te nemen. Tegelijkertijd is het een mooi moment om ook nieuwe zaken uit te denken. In de Stadskerk komt er een ‘Loket Gemeentezorg’. Een eerste aanspreekpunt wat laagdrempelig is en waar je gemakkelijk naar toe kunt stappen. Ook komt er een nieuw soort Celebrate Recovery in een nieuwe vorm en onder een andere naam. Het doel van onze zorg is altijd om mensen te verbinden met Jezus. Niet alleen mensen die al binnen de VBG zijn (al is het daar in eerste instantie wel op gericht), maar ook degenen die als bezoeker voorbij komen. Als mensen van buitenaf aankloppen wil-len en kunnen we hen ook graag helpen, in samenwerking met Missie. In principe heeft iedereen hetzelfde nodig als het op zorg aankomt. Daar doorheen moet Gods koninkrijk zichtbaar worden voor de buiten-wereld.De gemeente is een organisme en altijd in beweging en het proces van verandering staat nooit stil. Het is zo mooi als je ergens mee worstelt maar tegelijkertijd weet dat je het niet alleen hoeft te doen: dat er mensen naast je willen staan die mede verantwoordelijkheid dragen voor wat er in jouw leven gebeurt. Dan mag je op weg gaan naar morgen en je uitstrekken naar heelheid.”De VBG: een grote, groeiende gemeente waar iedereen welkom is en er mag zijn. En het zorgteam wil graag samen met je op weg gaan en ondersteunend zijn in een proces van geestelijke groei naar innerlijke heelheid en het ervaren van diepe vrede, in elk opzicht.

GemeentezorgAdemhalen, eten en slapen. Het zijn zaken die wij automatisch doen, zonder dat we ons altijd realiseren hoe belangrijk ze zijn. Maar andere dingen doen we niet automatisch als we niet voldoen-de beseffen dat ze belangrijk zijn, vooral als ze voorbereiding en inspanning vragen. Sporten, de financiële administratie bijhouden en de dakgoten vrijhouden van bladeren bijvoorbeeld.

Pastoraat in de gemeente (gemeentezorg) valt in beide categorieën. In de gemeente van Jezus is het vanzelfsprekend de bedoeling dat we omzien naar elkaar. Vanuit een stuk onderlinge en natuurlijke betrokkenheid zal dit vaak ‘vanzelf’ gaan, maar in een gebroken wereld raken mensen om uiteenlopende redenen verwond of lopen vast. Soms is dan ‘meer’ of speciale zorg nodig die uitstijgt boven het ‘gewone’ omzien naar elkaar. De VBG wil graag een gemeente zijn waar die extra zorg is. Die zorg kan tot uiting komen in gebed, bijvoorbeeld bevrijding of genezing, in gesprekken (counseling en coaching) of in programma’s zoals een actief herstelprogramma.

Sinds afgelopen zomer werkt een visionair basisteam vanuit de deelraad Zorg aan de doorontwikkeling van de gemeentezorg in de VBG. Het doel is dat mensen die aankloppen voor advies of hulp op een vlotte en deskundige manier ondersteuning en begeleiding ontvangen in hun proces van groeien naar heelheid.

teks

t: M

artin

e Ro

ukem

a

30

Maria de moeder van Jezus is de eerste vrouw in het leven

van Jezus. Het is waardevol om haar leven te bestuderen, want Maria was de enige persoon die zowel bij de geboorte van Jezus als bij zijn sterven aanwezig was. Het leven van Maria is de geschiedenis van een jong tiener-meisje die het unieke voorrecht kreeg om de moeder van de Zoon van God te worden.

Zwanger van de Heilige GeestMaria was vermoedelijk al jong uitgehuwe-lijkt. De vaders regelden de huwelijken in haar tijd en Maria zal waarschijnlijk zijn opgegroeid in de wetenschap dat Jozef haar man zou worden. We lezen in het Bijbelboek Lucas 1: 26 het volgende: ‘In de zesde maand zond God de engel Gabriël naar de stad Nazareth in Gali-lea, naar een meisje dat was uitgehuwelijkt aan een man die Jozef heette, een afstamme-ling van David. Het meisje heette Maria.’ De engel vertelt haar dat de heilige Geest van God over haar zal komen en dat zij door de kracht van God zwanger zal worden.

Vol van verbazingNatuurlijk is dit menselijkerwijs gesproken on-mogelijk en Maria’s eerste reactie is dan ook vol van verbazing: “Hoe zal dat geschieden, daar ik geen omgang met een man heb?” Vervolgens deelt de engel Maria mee dat haar tante Elisabeth, die geen kinderen kan krijgen,

bijb

els

tudie

Maria, de eerste leerling

31

ook zwanger is. “Geen woord dat van God komt zal krachteloos zijn”, voegt de engel er dan nog aan toe. Maria hoeft vervolgens niet lang meer na te denken want zij zegt: “Mij geschiede naar uw woord”.Bedenk dat Maria vermoedelijk niet kon lezen of schrijven. Wat zij kende uit de Torah (de wet) en de profeten, was haar waarschijnlijk bijgebracht door haar ouders en door de wekelijkse bezoeken aan de synagoge. Zij moest dus maar aannemen wat mensen haar hadden geleerd over God. Maar zo jong als zij was had ze de waarheden over God tot zich genomen en door haar gehoorzaamheid speelde ze een grote rol in het verlossingsplan van God voor de mensheid.

Jong meisje met standvastig geloofWie denkt dat jonge mensen niets kunnen betekenen voor het koninkrijk van God, heeft het helemaal mis! Maria is het schoolvoor-beeld van een jong meisje die God vertrouwt en Hem gehoorzaamt. Wij vinden het prettig om voorbeelden te hebben van mensen die ons voorgaan in standvastig geloof, maar dat zijn meestal mensen die ouder zijn. Maria voldoet eigenlijk niet aan onze criteria. Toch is zij het voorbeeld van een jongere die compromisloos bereid is te doen wat God van haar vraagt en om een persoonlijk offer te brengen. Ze vertrouwt God en reist af naar een stad in Juda. Zij wil haar tante Elisabeth bezoeken. Maria ontdekt dat haar tante in-derdaad zwanger is. Zou Maria zich toen pas echt gerealiseerd hebben wat de belofte van de engel voor haar leven zou gaan inhouden? Zij verwoordt dit in elk geval schitterend in de bekende verzen uit Lucas 1: 46-55, de lofzang

van Maria: “Mijn ziel prijst en looft de Heer, mijn hart juicht om God, mijn redder: hij heeft oog gehad voor mij, zijn minste dienares”.

Een hoge prijsMaria keert terug naar huis, in de zekerheid dat vanaf nu haar leven een bijzondere wen-ding gaat nemen. Het is voor ons goed voor te stellen dat Maria haar reputatie zou verliezen vanwege haar ongehuwde zwangerschap en met name door haar absurde verhaal over ‘zwanger zijn van de heilige Geest’. Maar God zorgt voor Maria. Jozef, haar aanstaande man, krijgt een droom en hem wordt verteld dat het kind dat Maria draagt, door de heilige Geest is verwekt. Hij neemt zijn verantwoor-delijkheid en zorgt voor Maria en het nog on-geboren kind. Maria brengt uiteindelijk Jezus in Bethlehem ter wereld en heeft nauwelijks middelen om het pasgeboren kind te kunnen verzorgen. Voor haar geen kraampakket en ondersteuning van een verloskundige. Niet veel later moeten Jozef en Maria voor Hero-dus op de vlucht voor hun leven, en brengen twee jaar door in Egypte. Beiden betalen een hoge prijs voor de komst van Gods zoon in deze wereld. De eerste leerling die alles achterlietMaria heeft Jezus de eerste periode van zijn leven op aarde voor zichzelf gehad. Het leven van Maria bewijst ons hoeveel kracht een vrouw kan hebben die ter ere van God bereid is om alles op het spel te zetten. Maria was de eerste leerling die Jezus volgde en alles ach-terliet. In de afronding van haar levensverhaal vinden wij haar op een plaats waar zij thuis-hoort. Bij Johannes en de andere leerlingen

van de opgestane Jezus, die wachtten op de komst van de heilige Geest. Haar leven is vast niet zo verlopen als zij had verwacht. Al haar dromen en plannen moest zij overgeven aan Hem die de toekomst heeft. Maria had daar vrede mee en mocht vanaf dat moment ingeschakeld worden voor het werk van Jezus op aarde. Jezus zegt ook nu nog tegen alle vrouwen en mannen: “Volg mij, begraaf al jouw dromen en plannen, ga op zoek naar het doel wat ik voor jouw leven heb.” Het is een weg die voor iedereen die dit wil, open ligt.

Door: Rina Niemeijer

Wie denkt dat jonge mensen niets kunnen betekenen voor het koninkrijk van God heeft het helemaal mis!

Maria, de eerste leerling

De schrijfster van deze Bijbelstudie bracht in maart 2011 haar eerste boek uit: een Bijbelstudie over het leven van Lea, de vrouw van Jacob. Het boek is te koop in de bookshop van de kerk of in de christelijke boekhandel.

Zie voor meer info: www.rinaniemeijer.nl

32

stadskerkklusser

Vele handen maken licht werk, zegt men. Dit is zeker toepasbaar op de vele vrijwilligers die helpen met de verbouwing van het nieuw kerkgebouw. Het enorme pand aan de Friesestraatweg moet over enkele maanden de thuisbasis worden van de VBG, maar staat voorlopig nog in de steigers. tijd om voor deze rubriek eens een kijkje te nemen in het gebouw waar menig klussend gemeentelid vroeger een blikje verf en setje kwasten haalde om thuis eens lekker te doe-het-zelven. Nu klussen ze in het gebouw zelf!

33

bedie

nin

g in d

e s

potlig

ht

Net in de pauze wandel ik het voormalig Karweigebouw binnen. Of beter gezegd, ze houden schaft. Knagend aan een broodje

en nippend aan een bakkie sloot wordt er druk gekletst en gelachen. Na een minuut of tien loopt de pauze op haar einde en worden de achtergelaten hamer en de rustende verfroller weer opgepakt. Als de ongeveer vijftig werklieden weer bezig zijn, krijg ik uitleg over het hele project van vrijwilliger Dolf Pathuis. “Het is hier altijd heel gezellig, maar vergis je niet hoor, we gaan zeer professioneel te werk.” Kijkend naar enkele werkschema’s word ik ook gewezen op de voorschriften. “Het is en blijft een bouwplaats, dus je moet je wel houden aan enkele regels”, aldus Dolf.“Die gezelligheid maakt het klussen leuk. Maar er moet natuurlijk wel gewoon werk verzet worden.” Dat iedereen hier aan de slag kan, wordt eens te meer benadrukt door Dolf. “Iedereen kan hier wat doen en we hebben iedereen ook keihard nodig. Zo zijn er vrijwilligers die onderdelen sorteren en ook mensen die het hier netjes houden. Kijk alleen al hoe opgeruimd het hier is, dat werkt erg prettig.”Een groepje mannen is bezig met twee hokken die over enkele we-ken dienst zullen doen als toilet. De hokken worden flink betimmerd en ik vraag welke het herentoilet wordt en welke die van de dames. “Deze wordt voor de dames; uiteraard de grootste van de twee”, grinnikt Albert Koop. “En dit worden de plee’s van de mannen”,

voegt Rick Mulder er met een grijns aan toe, “met hier de pisbak-ken.” Laatstgenoemde heeft het overigens prima naar zijn zin op deze zaterdagmiddag. “Het is heel ontspannen met z’n allen en je bent lekker bezig”, laat hij weten. “Dat je af en toe ook kan dollen komt de werksfeer erg ten goede!” Ook Anne-Will Slager werkt met veel plezier mee. “Vanochtend had ik eigenlijk niet veel zin”, bekent ze eerlijk. “Maar als je eenmaal bezig bent, dan is het heel leuk.” Vooral het hele spel met de bouwsteiger kan ze waarderen. Wijzend omhoog vertelt ze dat ze ‘daar moet zijn.’ “Ik moet deze wand

verven, dus een steiger heb ik wel nodig. De eerste keer vond ik het nog wat eng, maar nu vind ik het juist leuk om met de steiger in de weer te zijn.” Gezelligheid, maar wèl hard werken. Niet

iedereen had de tijd ‘om even te kletsen.’ “Want er moet nog ge-noeg gebeuren”, lieten enkele vrijwilligers weten. Hoewel er al velen mee-klussen aan het huis van God, er is nog altijd behoefte aan meer ‘Stadskerkklussers’. Dolf Pathuis wijst naar de werkschema’s: “Kijk, we hadden deze maand al een stuk verder willen zijn met de kantoortjes, maar dat is helaas niet gelukt. Daardoor schuift alles op.” Meerdere vrijwilligers zijn dus welkom. Ook als je twee linker-handen hebt. Er is nog plaats, ook voor jou!

er is nog plaats, ook voor jou!

door

: Jur

rien

Koo

p

34

pie

terpad

Het Pieterpad voert van Pieterburen naar de Sint-Pietersberg in Zuid Limburg en is in to-taal 492 kilometer lang. De route is verdeeld in 26 dagetappes van circa 20 km.

Een groep van ongeveer 30 VBG-ers is deze uitdaging aangegaan! Op 1 oktober 2011 kwamen de eerste wandelaars aan bij het eindpunt Pieterberg.

35

uit de gemeente

Annette van Assen loopt samen met de jongste deelnemer, haar zoon Martijn (13): “We liepen als het ware van de herfst naar de winter (zelfs rond het vriespunt!) en van de lente naar de zomer. Met de etap-pes zagen we dus de seizoenen maar ook langzaam het landschap en de bebouwing veranderen. Een ervaring die Martijn en ik ons nog lang zullen herinneren!”

Eindpunt Pieterberg

36

Het vliegtuig als zendingsgebied

een charmante glimlach, een licht gebruind gezicht

en een rij witte tanden. Johan Greven ziet er precies uit zoals je van een vliegtuigsteward zou verwachten. Al is hij eigenlijk geen steward meer, maar sinds vier jaar opgeklommen tot purser. Wat een purser is? In VBG-terminologie: een soort floormanager op grote hoogte.

37

van d

ichtb

ij bekeken

Mazzel hebbenNa deze eerste indruk volgt een minder waarschijn-lijk rijtje: hij is ook geboren en getogen Groninger, christen en het liefst op zijn thuishonk. In de zomer gaat hij graag kamperen in Nederland of Frankrijk. Zijn fiets mee en niet te ver weg. Dat bijzondere contrast is er langzaam ingeslopen in de 18,5 jaar dat Johan bij KLM werkt. Toen hij begon als steward wilde hij het liefst zo ver mogelijk weg en zo lang mogelijk op reis; zo vrij als een vogel, op zoek naar avontuur. Inmiddels is dat anders: “Mensen denken dat ik maz-zel heb omdat ik op een warme zondag naar Curaçao vlieg. Maar zelf denk ik dan spijtig: ‘hm, zij gaan na de dienst lekker met z’n allen naar Kaap Hoorn… en ik zit in mijn eentje in de trein naar Schiphol.’”

Ongepast gedragAls purser zorgt Johan ervoor dat alle vliegtuigpas-sagiers op een prettige en veilige manier op hun be-stemming komen. Hij stuurt de cabinebemanning aan en heeft contact met de cockpit. Hij is de ‘stem’ via de intercom en is verantwoordelijk voor de algehele veiligheid in het vliegtuig. Johan is het aanspreekpunt voor het hele vliegtuig en dat geeft ook uitdagingen. “Ik ben degene die collega’s aan moet spreken op ongepast gedrag en ik beslis bijvoorbeeld ook of alle passagiers mee de lucht in mogen.” Zo heeft hij wel eens een groepje dronken passagiers van de vlucht af laten halen. De piloten lieten het oordeel graag aan Johan over: “Jíj moet het zien zitten, zeiden ze, want jij zit met hen in één ruimte. Wij zitten achter de kogelvrije deur.”

Terrorist op het toiletDie kogelvrije deur is een erfenis van 11 september 2001, de dag waarop twee vliegtuigen zich in de Amerikaanse Twin Towers boorden. Die aanslag heeft een grote omslag teweeggebracht in de vliegwereld, vertelt Johan. “Vlak na 11 september heb ik ’s nachts wel eens huilende passagiers bij me gehad. Omdat ze bang waren dat er een terrorist op het toilet zat.”Ook voor het personeel heeft de aanslag veel veran-derd: “Mentaal gezien natuurlijk, want ik realiseer me nu dat een vliegtuig ook als bom gebruikt kan worden, maar ook qua regelwerk. Als personeel moe-ten we zelf nu ook allerlei extra controles ondergaan. En voordat we de lucht ingaan moeten we veel meer dingen checken. Daarmee wordt de voorbereiding nog hectischer dan het al was. De gezelligheid is er wel een beetje af.”

Een geschenk uit de hemelJohan heeft veel landen gezien en iedere plek heeft iets bijzonders, maar de mooiste plek ter wereld is voor hem toch Groningen. In die stad voelt hij zich thuis. Ook de VBG draagt daar een steentje aan bij. In de acht jaar dat hij er lid is, is de VBG sterk gegroeid. “Toch blijft het voor mij een veilige en warme plek”, vindt Johan. “En dat is heel belangrijk als je veel op reis bent.” Misschien is dat wel extra belangrijk omdat Johan alleen woont. Maar gelukkig heeft hij veel mensen om zich heen en sinds 3 jaar ook “een levensmaat”: Keimpe. Ze spreken en zien elkaar dagelijks als Johan niet op reis is. Ze delen eigenlijk alles, behalve de dingen die specifiek zijn voor een liefdesrelatie. Voor Johan letterlijk een geschenk uit de hemel: “Voor mij is Keimpe een geschenk van God. Ik heb er lang mee geworsteld dat ik geen lichamelijke relatie wil met een man. En toen ontmoette ik Keimpe, met precies dezelfde opvatting. Mensen om ons heen vinden het ook heel bijzonder dat wij samen deze oplossing aangereikt hebben gekregen. Ik kan nu mijn leven met iemand delen, zonder dat ik denk dat het niet Gods wil is.”

Oppervlakkige wereld“Ik voel me in de VBG als een vis in het water”, zegt Johan. “Ik hou van de opzet van de diensten en de goede muziek. En ook geestelijk gezien ben ik er echt verder gekomen. Ik heb bijvoorbeeld geleerd om veel positiever naar dingen te kijken.” Die geestelijke les-sen zet hij ook in in zijn werk. “Ik zie het vliegtuig echt als zendingsgebied. In veel opzichten is het een oppervlakkige en materialisti-sche wereld. Mensen lijken alleen maar bezig te zijn met hun volgende reis, hun volgende aanschaf. Echte zingeving mist. Ik weet dat er meer is in dit leven, en dat wil ik mijn collega’s graag laten zien.” Andersom neemt hij zijn werk niet mee naar de VBG. “Ik ben in mijn vrije tijd veel minder met structuur bezig. In de dienst ga ik heerlijk zitten. Lekker zingen en anderen alles in goede banen laten leiden.” Al dacht hij laatst wel toen hij in een dienst zat “Als er nu brand zou zijn, weet ik precies dat ik moet schreeuwen: dáár, dáár of dáár moet je eruit!” En dat is dan toch wel weer een veilig idee.

door

: Sie

tske

Kre

mer

38

geboren

9 september; Elena Roos, dochter van Albert en Nicoline de Jonge10 september; Caylin Sienna, dochter van Bert en Leila Hidding18 september; Tirza Lydia, dochter van Hilko-Jan en Petra Kapenga23 september; Cédric Matthias, zoon van Johannes en Jacoline Nijenhuis12 oktober; Elize Noralie, dochter van Johan en Babette Bos20 oktober; Danai Jozef Immanuel, zoon van Peter en Kelly Passchier23 oktober; Huib Abel, zoon van Pieter & Roosmarijn Hofstede31 oktober; Nynke Elisa, dochter van Reint en Tamara Kool3 november: Fleur, dochter van Klaas en Armanda Buist

Caylin Tirza Cédric Elize

Danai Huib Nynke Fleur

Elena

nie

uw

leven

levende bouwstenen september 2011

DopelingenMenne DijksterhuisLinda Dijksterhuis-KremerJohn de LaetKarin de Laet-VoorintholtRoelof van Zwol

ToetrederHenk Maarten de Ruijter

Menne en Linda Linda en John Roelof Henk Maarten

39

advertentie

Uw advertentie in de Schoof?

Ondernemers die lid zijn van de VBG kunnen adverteren in de Schoof op een kwart- of een 1/8e pagina.

Voor prijzen en specificaties kun je mailen naar Annemieke van der Lans, r.a.vanderlans@gmail.com

De eerstvolgende deadline is 8 januari 2012

De taakgroep Publiciteit is verantwoordelijk voor de websites, de Schoof, het mededelingenblad en alle overige drukwerk in de VBG en een fantastische plek om te dienen in onze gemeente! Per 1 januari 2012 is er weer ruimte op een aantal plekken.

Redacteur MededelingenbladLijkt het jou leuk om zorg te dragen voor het mededelingen-blad? Een bediening in het hart van de gemeente. Je ontvangt en verzamelt teksten en beoor-deelt of deze aan de gestelde criteria voldoen. Ook redigeer je waar nodig. Zo stel je het weke-lijkse mededelingenblad samen en een keer per maand het mededelingenblad dat onder gemeenteleden via de postvak-ken wordt verspreid.Hiervoor is iemand nodig die sterk en zorgvuldig is in teksten, zowel in technische als crea-tieve zin. Maar ook een sterke persoonlijkheid die teksten durft te wijzigen en in te korten. Bo-vendien vereist deze bediening een dienende en zeer trouwe houding!

WebredacteurVan het vertrouwde naar een gloednieuwe functie! Wil jij samenwerken met de webmas-ter en verantwoordelijk zijn voor de inhoud van de website, activiteitenmail en het intranet van de VBG?Je ontvangt en verzamelt teksten en beeldmateriaal en beoordeelt of en waar de in-formatie geplaatst kan worden. Je redigeert teksten zodat deze begrijpelijk zijn voor bezoekers en kleedt de teksten aan met aangeleverd beeldmateriaal en (archief)foto’s. Maandelijks schrijf je mee aan de activitei-tenmail.Hiervoor is iemand nodig die goede communicatieve eigen-schappen heeft, want veel van het werk is afstemmen met

anderen. Deze functie vereist een dienend, trouw en zorg-vuldig persoon. Iemand die initiatief durft te nemen en informatie en beeld correct en creatief kan overbrengen. Technische kennis is niet vereist, maar handigheid met Word en internet wel.

Taakgroepleider Publiciteit Geef je liever leiding en zou jij de webmasters, het kopieer-team, het redactieteam en het fototeam willen aansturen? Dan ligt er ook een uitdaging als taakgroepleider. Als taakgroepleider Publiciteit bepaal je de prioriteit en dus de volgorde van de uitvoering van wensen die bij de taakgroep worden neergelegd. Je helpt bo-vendien mee met het bewaken

van de huisstijl en het uitwerken van de visie van de taakgroep in het deelraadoverleg.Hiervoor is iemand nodig die als gaven leidinggeven en bestuur heeft en affiniteit heeft met communicatie.

Freelance SchoofredacteurOok bij de Schoof ben je van harte welkom! Als het jou leuk lijkt om te schrijven voor de schoof kan je je aanmelden als freelance Schoofredacteur. Je schrijft dan per Schoof (vijf keer per jaar) een artikel op basis van een interview. Je krijgt begeleiding en uiteraard mag je eerst proefdraaien. Hiervoor is iemand nodig die een vlotte pen heeft en goede sociale en communicatieve vaardigheden.

er is weer ruimte binnen taakgroep Publiciteit!

In mijn achtertuin staat een boompje vol met vo-gelhuisjes. Ik heb namelijk wat met vogelhuisjes. Bij mij thuis zijn ze zowel binnen als buiten ruim-schoots vertegenwoordigd. Het toilet is zelfs hele-maal in tuinstijl en als je het licht aan- en uitdoet gaat er een vogeltje fluiten. Ik ken personen die daarvoor als ze bij mij langskomen, extra lang ge-bruik maken van de wc. En dan ook nog een paar keer het licht aan en uit doen.

De vogelhuisjes binnen trekken geen bewoners, dat mag duidelijk zijn. Maar ook de vogelhuisjes buiten kunnen niet bepaald rekenen op warme belangstel-ling. Dat is ook geen wonder: we hebben namelijk vier (ja, je leest het goed, vier) katten. En ondanks het feit dat ze goed verzorgd worden, gaat een vo-geltje er op zijn tijd prima in. Vooral in het voorjaar word ik regelmatig getrakteerd op een terras met blauwe en gele veertjes van een meesje of keurig gesorteerde vogelpootjes en snaveltjes. Wel eens goed zo’n vogeltje bekeken? Ongelofelijk prach-tig hoe dat in elkaar zit, die kleine pootjes. Ik zie dan een beeld voor me van de Schepper, die met enorme precisie en met behulp van een loep zo’n beestje in elkaar heeft zitten knutselen. Snaveltje erop, streepje blauwe verf erover en klaar is je kool-meesje.

Toch komt er nog geregeld een vogel voorbij voor een klein bezoekje. Dat is dan een vreemdeling ze-ker, die verdwaald is zeker. Of het is gewoon een uitermate domme vogel die denkt dat alles toch voorbestemd is. Dat als hij in onze boom gaat zitten en opgegeten wordt, dat nou eenmaal zo moet zijn. Maar ik maak het ook wel verleidelijk om tòch op het boompje af te komen: ik hang er vogelvoer in. Blijkbaar doet het zien van al dat lekkers de meeste vogels vergeten dat ze zelf voor kattenvoer worden aangezien. Nou scheelt het gelukkig dat onze kat-ten niet al te slim zijn. Vaak zitten ze lekkerbekkend in de vensterbank naar hun vliegend buffet te kij-

ken. Om vervolgens met zo’n enorme klap door het kattenluik naar buiten te schieten, dat het potenti-ele lekkere hapje allang gevlogen is voor ze maar in de buurt kunnen komen.

Ik vind het zelf een prachtig gezicht, zo’n boom vol vogeltjes. Meestal wordt het boompje bezocht door mussen. Volkomen onbevangen landden ze bij onze restjes brood. Ze hebben honger, hier is eten. Zonder jou, beste lezer, het idee te geven dat ik kamp met grootheidswaanzin, voel ik me soms een beetje God als ik zo aan de eetkamertafel naar de tuin zit te kijken. Want daar komen de vogels weer aan, gelokt door het eten dat ik heb klaar gehan-gen. En daar zijn mijn katten, lekkerbekkend een sluipspoor aan het trekken door het gras. Ik vind die vogels zo aandoenlijk mooi om te zien, met zo-veel zorg en liefde gemaakt. En ik houd enorm veel van mijn katten, die ook met zoveel zorg en liefde zijn uitgedacht. Die spieren, die bouw, geconstru-eerd om te jagen… Wat tegenstrijdig! Zou God ook wel eens zo naar ons kijken? Hij houdt van ons al-lemaal. Ook als we elkaar de hersens inslaan houdt hij net zoveel van de dader als van het slachtoffer. En Hij zou het zo graag anders zien, dat ze in vrede naast elkaar kunnen leven. Maar blijkbaar is dat nu nog niet mogelijk.

Kerst 2011. Vrede op aarde? Nee, integendeel zelfs. Maar de geboorte van de Vredevorst geeft ons de hoop dat er straks een nieuwe hemel en een nieu-we aarde zullen zijn. Dan zal de leeuw liggen bij het lam en zal het kind spelen bij het hol van een adder. Misschien krijg ik in de hemel wel een nieuw boom-pje, met nieuwe mussen en nieuwe katten. En hoef ik nooit meer mussenpootjes op te ruimen.

Matteüs 10: 29: Worden niet twee mussen te koop aangeboden voor een duit? En niet één daarvan zal ter aarde vallen zonder uw Vader. Weest dan niet bevreesd: gij gaat vele mussen te boven.

door: Martine Roukema

colu

mn

mussenpootjes