VKSJ wedstrijden, bekers en klassementen 2008 en een vooruitblik op 2009

De polen omdraaienwinterverslag, Niels Helleman

Hakahala restauratieverslaginclusief een mooi beeldverslag

Sea Nymph in gouden handeneen gestripte boot en een boot ondersteboven

Een zusterschip van de Iona?door Jelle Joosse “Björg”

IJsberichten op nieuwjaarsdagdoor Cor Jansen

IJszeilen op de Gouwzeedoor Marianne de Wit

‘scherp gesneden’ is een uitgave van de vereniging klassieke scherpe jachten vksj

nr01

jaargang 27, maart 2009

2

Evenementen in 2009 en op langere termijn. Actuele informatie wordt op de website geplaatst en per mail rond gestuurd.

Openingstocht Zuid21 t/m 24 mei 2009 (Hemelvaart)Sint Annaland en Oosterschelde

Openingstocht Noord29 mei t/m 1 juni 2009 (Pinksteren)Vrijdag 29 mei verzamelen in Lelystad-havenZaterdag 30 mei tocht naar Enkhuizen de binnenhavenZondag 31 mei wedstrijden voor EnkhuizenMaandag 1 juni terugtocht naar huis

Pinksterweekend Aalsmeer29 mei t/m maandag 1 juni

Verjaardagstocht Noord19 t/m 21 juni 2009Vrijdag 19 juni verzamelen in Edam bij W.S.V De ZeevangZaterdag 20 juni wedstrijden voor EdamZondag 21 juni terugtocht naar huis

Verjaardagstocht Zuid20 juni 2009Numansdorp (?)

Zaterdag 18 juli 2009Classic Passage Race (aanbrengtocht voor de SCYR)Route: van Harwich naar Roompot

22 t/m 26 juli 2009Shipmate Classic Yacht RegattaHellevoetsluiswww.scyr.nl • 11 juli vanuit IJmuiden met OGA naar Zuidoost Engeland. Daar toeren en terugvaren

met de Classic Passage Race naar Roompot, eventueel te combineren met Zeewedstrijd I.

• 18 juli Classic Passage Race. Van Harwich (Suffolk Yacht Harbour) naar Roompot/Zierikzee, aanbreng SCYR.

• 19 juli vertrek staandemastroute vanuit Amsterdam, verzamelen in Westerkanaal. • 19 juli vertrek kusttocht vanuit IJmuiden naar Scheveningen.• 20 juli vertrek kusttocht vanuit Scheveningen naar Vlaardingen.• 20 juli vertrek Passage Race Zierikzee naar Steenbergen.• 20 juli overnachten staande mast route in Gouda.• 21 juli vertrek staandemastroute Gouda naar Vlaardingen.• 22 juli: Fun Race naar Hellevoetsluis op het Haringvliet.

Informatie en inschrijven voor de regatta en ook voor de aanbrengraces.

19 t/m 23 augustus 2010Sail Amsterdam

Bij alle evenementen volgen nog bijzonderheden en er komen inschrijfformulieren op de website.

Evenementen Mededelingenuit ZuidGeen Scaldis-cup en ander oud nieuws

Tijdens de ledenvergadering is de Scaldis-cup dit jaar aan Georg Fongers van de Bries uitgereikt. Niet vanwege de zeilprestaties, want de Bries ligt alweer enige tijd op de kant, na de restauratie van de buitenkant nu wachtend op een nieuw interieur. Maar wel vanwege het grote enthousiasme van Georg (en Gaby) om de in Zuid georganiseerde evenementen te bezoeken. Hij was in 2008 de enige die buiten de organisatoren alle evenementen bezocht. Op 21 februari verklaarde Georg, tijdens het bezoek aan de werf van Benno Rexwinkel, dat hij graag om cup wil strijden en hem op grond van zeil-prestaties wil veroveren en dat de cup dit jaar dan maar niet uitgereikt moest worden! Omdat ik het meedenken van andere leden van Zuid zeer waardeer, heb ik zijn verzoek ingewilligd en blijft de prachtige cup in een doosje bewaard voor het komende seizoen.

Over het komende seizoen gesproken, ik sta open voor alle hulp en suggesties. En versterking van de evenementencommissie zuid is zeer gewenst!

annemiek verhoeven | a/b tansea

3

Evenementen 2wedstrijden en andere evenementen

Met scherpe pen 3

Bestuursseinen 4behouden schepen

Van de bestuurstafel 5korte samenvatting van ALV

Fotowedstrijd 6

Reactie op Loefje 7door Ab van Beek

Nieuwe leden 8

Pecunia rei publicae olet 9column Loefje

VKSJ wedstrijden, bekers en klassementen 2008 en een vooruitblik op 2009, door Ron Valent 10

De polen omdraaien 13winterverslag, Niels Helleman

Hakahala restauratieverslag 15inclusief een mooi beeldverslag

Bezoek werf Heerlien 18inclusief een mooi beeldverslag

Sea Nymph in gouden handen 19Een gestripte boot en een boot ondersteboven

Shipmate Classic Yacht Regatta 23

Een zusterschip van de Iona? 24door Jelle Joosse “Björg”

Bezoek aan Rexwinkel Jachtbouw 25

Rubriek “Jo Anne weet raad” 25

IJsberichten op nieuwjaarsdag 26door Cor Jansen

IJszeilen op de Gouwzee 27door Marianne de Wit

Verklaring van reden van aftreden 29Maarten Sinaasappel

Te koop 29

Colofon 31

Inhoud

DE LEDENADMiNiStRAtiE van de VKSJ is bereikbaar via leden@vksj.nl, voor wijzigingen, aanmeldingen, vragen over leden, etc. Via uw e-mailadres blijft u goed op de hoogte van evenementen en andere, nuttige vksj-informatie. Hierbij dan ook het verzoek om uw e-mailadres door te geven.

Het postadres van de ledenadministratie is:Ledenadministratie VKSJRené den Hertog, p/a Atalantahof 35, 3124 BA Schiedam.

de taifun voor de kust bij ijmuiden, 15 juli 2006

foto | annemiek verhoeven

MEt SCHERpE pEN…

De financiële crisis is een feit, de economie ligt op zijn gat en de verkoop van zeiljachten, zowel nieuw als tweedehands, is volledig tot stilstand gekomen. Eigenaren zijn gedwongen om te inves-teren in onderhoud om eventuele verkoop, later, veilig te stellen. Achterstallig onderhoud verkoopt slecht. Voor ons, bezitters van een klassiek zeiljacht, speelt de crisis geen rol. Wij willen ons schip helemaal niet verkopen, ‘onderhoud’ zit ons in het bloed en het behoud van een uniek bezit staat bij ons hoog in het vaandel. Geen centje pijn dus. Ter onderstreping hiervan in dit nummer van Scherp Gesneden veel aandacht voor restauratieprojecten en (restauratie)werven.De VKSJ, hoedster van het ‘scherpe’ erfgoed, heeft het behoud van klassieke zeiljachten in algemene zin in het oog. Dat lijkt gemak-kelijk want ieder oud bootje hoort immers bij de verzameling. Maar niets is minder waar! De vraag wat ‘klassiek’ is en dus waard om behouden, is een vraag waarmee de vereniging al lang worstelt. Lijkt een antwoord gevonden, dan is er misschien toch nog een ander antwoord denkbaar. Tijdens de ALV heeft het bestuur die vraag, gesteld in de rapportage van de Commissie Toelatings-criteria, nog niet beantwoord om hier, later, een gedegen discussie over te organiseren.Natuurlijk heeft het doel van de VKSJ niets te maken met welke crisis dan ook. Maar stilstand is nooit goed. Wat wij nu klassiek noemen, was toen nieuw en modern. Klassiek is een keuze! Er zijn vele vragen en er is één zekerheid, namelijk: onderhoud is het behoud van ieder schip. Als oude schepen niet liefdevol worden onderhouden, heeft de VKSJ niets te kiezen. jeroen montauban | redacteur

RectificatieDe foto in Scherp Gesneden 2008 nummer 4 op pagina 14 is niet van Nigel pert maar van Ron Valent. de redactie

4

BestuursseinenHet Behouden Huys speelt zo af en toe door mijn gedachten, het huis dat door Willem Barentz op Nova Zembla werd gebouwd. Wie heeft op school niet deze geschiedenis door de onderwijzer aanschouwd gekregen, met hoeveel verve is dat verhaal niet aan ons verteld en is het daarom zo levendig gebleven? Hoeveel verve moet tegenwoordig ingebracht worden om de geschiedeniscanon tot zijn recht te laten komen? Het Behouden Huys zal wel behouden blijven, lijkt me. Maar dat behouden, waarom heet het zo? In feite zijn de schepen toen afgebroken en tot huis herbouwd. Is het huis behouden? Ja, weten we nu, want er is nog iets van teruggevonden, maar ging het om dat behouden? Ik denk dat het behouden ging om de overleving, dat de naam aangaf dat men dankzij dat huis in die lange hevige kou toch behouden kon blijven. Zo denken we tegenwoordig niet meer over behouden.

Wat doe ik hier eigenlijk, vroeg ik me deze week af toen ik weer kilometers aan het maken was op de ijsbaan. Altijd maar dat lange eind, tien slagen naar die bocht, acht slagen om de bocht en dan weer even naar voren, weer een lang recht eind. Je ziet niets, alles is elke meter hetzelfde, steeds opnieuw. Eigenlijk is het stom vervelend. En toch ga je weer. Om de techniek te behouden, om enige conditie te behouden, waarvoor? Ja, dat hebben we deze winter eindelijk weer eens meegemaakt! Om te schaatsen, niet zo maar, nee, om een tocht te maken. Dat is uiteindelijk wat ieder in dit landje zo graag doet, die prachtige tochten, met telkens een andere sloot, een ander vergezicht, een ander landschap, van kerk-toren naar kerktoren. Dat is wat anders dan op die ijsbaan. Het behouden daar is niet leuk, maar het is goed dat het gebeurt.

Telkens weer krabben en schuren en lakken, ook dat is niet altijd leuk. Maar je weet waar je het voor doet. Voor het behoud, voor het behouden van de schoonheid van het schip? Een beetje, want bij dat schuren en lakken denk ik steeds: het móet even, maar dan kunnen we straks weer varen. Dat is natuurlijk waar het om gaat. Het varen met een mooi en goed onderhouden schip en het varen met andere VKSJ-schepen. We kijken altijd uit naar klassiekers. Die zag ik ook

toen ik in Aberdeen was. Een prachtige klassieker, een Austin van 1927, in een schuur, met houten portieren en houten cabine. De eigenaar was aan het schuren en passen en meten. Hij genoot ervan. In de hoek stond iets onder een grote deken, een prachtige oude wals. Wat doe je daarmee, vroeg ik aan de eigenaar. Niets zei hij, project is klaar. En hij legde me eventjes uit dat het hem ging om het project. Als de Austin klaar was, dan was dat af. Deken erover en de hoek in. Nooit mee rijden, nee, af is af en weg ermee. Volgend project en ik zag dat behouden zijn project was, niets meer en niets minder. Af.

Het behouden houdt me dus even bezig. Want we zijn een verzameling van behouden schepen, ieder van ons onderhoudt en behoudt daarmee zijn schip. We worden daarmee ingedeeld bij de behoudsverenigingen die allen hun vaar-, voer-, of andere tuigen behouden. Maar, speelt dat soms door m’n gedachten, waar behouden we voor? Om ermee te varen, om ervan te genieten, om er iets mee te doen? Of zoals de man in Aberdeen, om te behouden, verder niets? We moeten de nadruk leggen op behouden wordt gezegd, maak je als vereniging sterk voor behoud. Moet dat of doen we dat toch allemaal zelf en moeten we ons sterk maken voor het behouden schip? En ermee varen? Het woelt door mijn gedachten, nog enkele weken dan gaan we weer te water, om te varen.

Ik hoop velen dit jaar weer varend tegen te komen bij een evenement, zeker in Hellevoetsluis, een centrum van behoud.

ab van beek | voorzitter

Mededeling van het bestuur Door een verschil van inzicht over de werkwijze binnen het bestuur hebben Maarten Sinaasappel en Benno Rexwinkel hun functie in het bestuur beschikbaar gesteld. Met hen is nog overleg over continuering van bepaalde werkzaamheden in een andere vorm. Zij hebben toegezegd voorlopig hun activiteiten in de commissies voort te zetten. Het bestuur heeft voorlopig een herschikking aangebracht in de portefeuilles tot de ALV in oktober, waar de vrijgekomen posities opnieuw moeten worden ingevuld. Het bestuur zoekt naar potentiële kandidaten die kennis hebben op het gebied van behoud en aanverwante technische zaken. Het bestuur

5

De notulen van de ALV 2009 staan op de website http://www.vksj.nl/bestuurlijke-stukken.htm. Hier een hele korte samenvat-ting van de ALV, eigenlijk alleen daar waar echt beslissingen gevallen zijn doen we verslag. Op zondag 8 februari om 14.00 uur vond de opening plaats van de ALV 2009. in de zaal van WV Aalsmeer.

• punt 5 van de agenda, de financiële verslagen 2008 en het vaststellen van de begroting 2009 werd naar voren gehaald omdat de penningmeester erg vroeg weg moest. Hij werd gedechargeerd op advies van de kascommissie. Het lidmaat-schapsgeld 2009 is gesteld op H 72,50. Voor jeugdleden en donateurs H 36,25. De begroting 2009 is goedgekeurd zoals gepresenteerd. Nieuwe kascommissie: Richard Wikaart en Gilbert de Bruin.

• De agenda miste de Scaldiscup. Deze wordt toegevoegd.• Bestuur belooft naar aanleiding van ingekomen stukken voor-

taan nieuwe leden voor te stellen op evenementen. Om de term ‘traditioneel’ in rating en toelating op elkaar af te stem-men, wordt aan de werkgroep herziening toelatingscriteria gevraagd daar een uitspraak over te doen en om duidelijk-heid te geven over welke wedstrijden voor welke cups tellen.

• De notulen en het secretarieel verslag 2008 worden zonder commentaar aangenomen.

• De commissies verslaan hun bezigheden in 2008. Het bestuur bedankt de opstappende Annemiek Verhoeven van Evene-menten Zuid en René den Hertog als ledenadministrateur. Ze krijgen samen een boek. (Ze moeten nog opstappen, maar gaat wel gebeuren).

• Ook krijgen Jack Leisink en Gosine Broersen, zoals beloofd in 2007, hun cadeau als dank voor de vele jaren van inspanning. Ze krijgen ieder een boek.

• Blauwfonds: een overheidsplan waar de meeste watersporters tegen zijn. Léon van der Meij gaat een stuk opstellen met het standpunt van de VKSJ. idee is dat de FONV tegen de heffing gaat strijden namens de behoudsverenigingen.

• De DC komt maar kort aan bod, de tijd begint te dringen. Oproep aan de VKSJ’ers meer mee te doen. Slechts 30% van de VKSJ leden deed mee in 2007.

• De werkgroep herziening toelatingscriteria komt eveneens kort aan bod. Er was al geagendeerd dat de voorstellen m.b.t. de eventuele herziening in een aparte ALV aan de orde zouden komen. Fred Bouter memoreert een misverstand tussen bestuur en werkgroep: evalueren versus met voorstellen komen. Voorstellen liggen er nu. ideeën en vragen over procedures zijn door tijdgebrek ook niet aan bod gekomen. Bestuur gaat met werkgroep in overleg om die andere ALV goed voor te bereiden.

• Verkiezing bestuur. Alle bestuursleden herkiesbaar en Marg Kamphuys stelt zich na oproep voorzitter ter vergadering beschikbaar. Ze worden allen gekozen en herkozen. Welkom Marg!

• Zeemanschapsprijs: Molly Vingerhoets met de Sea Nymph.• Restauratie prijs: Genomineerd: Pinta van Fred en Heather

Van de bestuurstafel Bouter en Hakahala van Jan Mateboer. Jan Mateboer met de Hakahala wint de prijs. De Hakahala (een Knud Reimers Int 6 mR uit 1935) is uit Zweden gehaald door Jan Mateboer. Het schip was half vergaan. Bramen en berken groeiden door het schip heen. Met de hulp van de oorspronkelijke tekeningen, opgediept uit Zweden, heeft Jan sinds 2005 aan het schip gebouwd. Het is een herbouw. De ballast kiel is het enige originele overgebleven element. Van beide schepen hoopt de commissie een verslag te zien in Scherp Gesneden.

• Huls: Prijs voor positieve bijdrage aan varen met klassieke jacht in het algemeen. De Huls 2008 gaat naar Gosine Broersen en Peter Kruitwagen vanwege hun inspanningen om en de wijze waarop ze de DC op de rails gehouden hebben. Oproepje aan leden om als ze iets zien wat Hulswaar-dig is dat te melden bij Ron Valent of Léon van der Meij.

• Prijs van verdienste: Websitecommissie met als vertegen-woordigers René den Hertog en Maud Kieft krijgen hem. Prijs is dus ook voor Ingrid van der Sleen en Bente van der Made, en Jan en Freek Kraak.

• Fortuincup: Seneca (Frank Schabbing en Niels) wint hem. Met allemaal 35 punten en volgend jaar zeilt hij in de A-klasse.

• Jongeneelcup: 4.Albatross, 3. Sarcelle II, 2. Taifun, en nummer 1. Aurora van Maurits en Carla van Sabben.

• Scaldis cup: Eigenlijk weer de Tansea want ene wedstrijd-je gewonnen. Maar Annemiek wil hem graag uitreiken aan George Fongers met de Bries die altijd aanwezig is. Zo zal geschieden, want George is er niet.

• Line honours: Taifun.

Bij de sluiting worden Kees van Aalst, Jeanet en Dick ten Cate heel hartelijk bedankt voor de gastvrijheid en organisatie.

Oproep site• Op de site www.vksj.nl kunnen leden en donateurs inloggen.

Codes kwijt: mail naar leden@vksj.nl.• Het bootdataformulier: iedereen (moet) kan zijn bootdata-

formulier bijwerken. Dat zijn je eigen scheepsgegevens plus de foto’s van je schip. Het bootdataformulier vind je onder ”jachten”. ingelogd kom je vanzelf bij je eigen boot. Dit is de aanvang van een kloppende scheepsadministratie. Het is daarom erg belangrijk dat jullie dat doen!

• Gebruik het forum! Zelf kan je ook wat opstarten. (toelatingscriteria!) • We hebben niet genoeg foto’s om de site leuker te maken.

Mail foto’s naar its20always@photos.flickr.com Zet in de onderwerpregel van de mail de naam van bijvoorbeeld het evenement of de boot. in het tekstvlak van de mail kan je een korte omschrijving geven. Geen verhaal of commentaar. We kunnen ze dan op de site plaatsen. Of stuur CD’s op naar het secretariaat.

• Alle inhoud /ideeën/verslagen naar webredactie@vksj.nl. Een “Aan boord bij …” over je eigen schip ook. We willen elke twee weken een andere “Aan boord bij …”.

• De webredactie onder constructie (er kunnen er meer bij): Robert van der Bilt, Metten penninga, Ronald de Jongh en Maud Kieft.

maud kieft | secretaris

6

advertentie

Fotowedstrijd Veel mooie schepen zijn toegelaten tot de VKSJ en er worden ieder jaar meerdere evenementen georganiseerd. toch circuleren er maar weinig foto’s van. Om daar wat aante doen heeft de Evenementencommissie Noord een fotowedstrijd bedacht.

Dus, haal je fototoestel uit de kast en schiet in het rond. Zeilfoto’s, havenfoto’s of een leuk kiekje van een borrel. Na elke tocht kunnen de foto’s ingezonden worden per post of e-mail. Uit de inzendingen kiest de Evenementencommissie Noord een winnaar, die bij het daarop volgende evenement bekend gemaakt zal worden.

De winnaar van de sluitingstocht zal tijdens de nieuwjaarsreceptie bekend worden gemaakt. Dan kunnen de aanwezigen ook stemmen voor winnende foto van het afgelopen seizoen. Alle winnaars krijgen een ingelijst exemplaar van hun foto en de seizoenswinnaar krijgt een uitvergroot exemplaar.

Foto’s kunnen worden gestuurd naar: argonavis@live.nl of per post: L. Kat, Mauritsbingerplantsoen 2, 1087 ME Amsterdam. zonsondergang op de wadden | foto: jeroen montauban

7

Beste Loefje,

Je schreef in de vorige Scherp Gesneden over een schip met een verrotte romp die geheel door polyester was vervangen en je had een ontmoeting met de eigenaar, een ouder heerschap in een schipperspet met trui. Ja, daar varen er heel wat mee rond, vooral dat ‘ouder’ gaat dan tellen. Ik kom ze natuurlijk ook tegen en wat heet toeval? Dat is datgene wat je toevalt en dat kan heel veel zijn. Maar dat het dit oudere heerschap zou zijn had ik op de steiger niet verwacht. Ook bij mij liep hij te kijken en te kijken en dan is er natuurlijk de vraag: “meneer, u zoekt iets, kan ik u helpen?”Het was weer het vaantje of eigenlijk de wimpel die hij op het oog had. “Een vreemde wimpel” mompelde hij, “ik ken ze alleen maar driehoekig, van zo’n clubje”. Ik weet nooit of zo’n verkleinwoord als waardering of denigrerend wordt gebruikt, meestal is het een poging om datgene wat niet bereikt kan worden toch maar kleiner te maken. Dan lijkt de onbereikbare afstand toch iets minder. Maar goed, ik heb hem netjes uitgelegd dat het de wimpel is van de club die hij dacht en heb hem verteld dat de bestuursleden met een rechthoekige wimpel varen, waarin zelfs de bestuursleden met stip zijn terug te vinden. Dat was hem nog niet bekend en ik begon over zijn schip. “Een prachtschip” zei ik, “lijkt wel van polyester toch?” “Ja, dat wel maar alleen de romp, verder is alles nog origineel”. Ik kende het verhaal dat je schreef in de vorige Scherp Gesneden en luisterde nog eens naar zijn verhaal.Ik prees hem omdat hij zo prachtig het karakter van het schip had weten te behouden, een kunst op zich. Toen heb ik hem het verhaal verteld van Oscar Pistorius, een verhaal dat hij niet kende.En, Loefje, ik denk dat het ook aardig is voor jou, het kan de sprake-loosheid waar je mee achterbleef iets verminderen.

Oscar Pistorius heeft geen onderbenen en loopt dus met een pro- these aan beide benen en dat doet hij niet onverdienstelijk. Het is een man met karakter en hij heeft zich zelfs toegelegd op het hardlopen. En niet slecht, hij is een heel goede hardloper en wordt gevreesd.Hoe dat kan? Hij heeft een paar geweldige protheses, gemaakt van polyester, nee, nog beter, ze zijn van carbon en lijken op een paar dunne en onbuigbare spatels. Hij wil zich meten met andere atleten en had het plan om deel te nemen aan de Olympische Spelen. Hij voldeed bijna aan de voorwaarden voor deelname, maar de organisaties die dit bepalen konden hem niet laten meedoen. Zijn ‘loopmaterialen’ zijn anders dan bij normale atleten, misschien zelfs beter omdat hij geen kans heeft op blessures zoals gewrichts-

OMNiA MUtANtUR, NiHiL iNtERit, pER SECUNDAM

aandoeningen, overbelasting, peesbeschadigingen, en tijdens de loop zal bij hem geen verzuring optreden van de onderbeenspieren. Hij is lichamelijk niet te vergelijken met de andere atleten. Daarbij is het carbon van de prothesen elastisch en geeft zo meer voordelen in de vorm van “opgepropte” energie. Kortom, hij kan niet bij de groep worden toegelaten en dit is voor hem teleurstellend, met het ongetwijfeld goede karakter dat hij in zich heeft.Het zou gemakkelijk zijn om aansluiting te zoeken bij een andere groep atleten, de mindervalide sporters, waar hij eigenlijk toe behoort. Die maken gebruik van houten of metalen prothesen. Die hebben andere materiaaleigenschappen en daarom is het voor hem daar niet zo interessant. Hij loopt ze er allemaal uit, zelfs heel ver, en daarom hoort hij daar ook niet bij. Je zou kunnen zeggen dat hij zichzelf, ook door de keuze van het materiaal, enigszins heeft “gehandicapt”, want hij staat een beetje apart.

Het oudere heerschap glimlachte en zag de parallel, “hoewel”, zei ik, “elke vergelijking mank gaat, zowel letterlijk als figuurlijk in het geval van Oscar Pistorius”.“Het draait dus, naast karakter, ook steeds om het materiaal”, zei ik. “Dat merk je meer om je heen. Als de veerkracht uit de prothese van Oscar kan worden ingebouwd in de schoen van de atleet ziet alles er anders uit. Men houdt dat nauwkeurig in de gaten en daar zijn ook voorschriften voor. Bij de zwemmers zijn eerst andere pak-ken geaccepteerd en nu, bij nader inzien en berekening, is het weer verboden. Eigenlijk zou hier naakt racen de beste oplossing zijn. En bij andere sporten is duidelijk wel gekozen voor materiaal, de klapschaats is geaccepteerd als de norm en oudere schaatsen lijken nu klassiek en als we het dan toch over klassiek hebben”, zei ik, “dan begrijpt u nu onze hang naar klassieke en authentieke materialen”.

Hij glimlachte en keek naar zijn schip. “Na deze aankleding van haar ben ik voorlopig niet opgezadeld met veel klassiek onder-houd, ik voel m’n handicap en denk dat ik daar eens een mouw aan moet passen, niet van nylon maar van echte wol. Dat geeft meer warmte.”De volgende ochtend hebben we nog samen zitten genieten van een drankje en uitgebreid gesproken over het plastiek alom en de gelijk-heid daarmee om ons heen. Maar dat is een ander verhaal.

ab van beek | a/b sir francis

zonsondergang op de wadden | foto: jeroen montauban

8

Nieuwe leden 22 februari

de toelatingscommissie heeft over acht schepen positief geoordeeld en geadviseerd aan het bestuur.

ze zijn in de schepenlijst op de website opgenomen. daar vindt u ook aanvullende informatie over de schepen. het bestuur is zeer verheugd dat deze schepen de vksj gelederen komen versterken en we hopen ze allen te zien op één van onze evenementen.

Ingezonden Mededeling:

Na een afscheidsperiode hebben wij het helmhout (en de rest van het schip) van de klassieke stalen S-spant (ontwerper Ouwens) genaamd de Poolster, overgedragen aan haar nieuwe enthousiaste eigenaar. Tijdens deze vertwijfelende en emotionele periode hebben wij een ietwat (helaas niet VKSJ-waardig) groter schip bemachtigd, waar we met veel plezier o.a. de wateren van de Oostzee zullen bevaren. Wij wensen de nieuwe eigenaar Maarten veel plezierige avonturen met de Poolster toe.

(Indien er vraag is naar een wedstrijdstartschip, houden wij ons uiteraard aanbevolen.)

niels helleman, ingrid van der sleen | sirius

naam alcedoEigenaar Wouter VersterType KitsOntwerper G.A. KroesBouwjaar 1968Afmetingen 9.05 x 2,85 x 1,12 m.

naam noordsterEigenaar Maurits AretzType 50 m² KruiserOntwerper Arthur TillerBouwjaar 1939Afmetingen 12,60 x 2,70 x 1,65 m.

naam sternEigenaar Jan Cees van RijckevorselType FolkboatOntwerper Scandinavian Sailing

AssociationBouwjaar 1963Afmetingen 7,64 x 2,20 x 1,20 m.

naam baronEigenaar Frank BaartType S-spant, torensloepOntwerper G.W.W.C. Baron van HoëvellBouwjaar 1948Afmetingen 8,54 x 2,48 x 1,30 m.

naam noordsterEigenaar Wim KnoesterType ZeepaardjeOntwerper G.W.W.C. Baron van HoëvellBouwjaar 1960Afmetingen 9,00 x 2,30 x ? m.

naam namharaEigenaar Bas van DonselaarType Int. 8 meter cruiser/racerOntwerper Mc Gruer & Bute SlipBouwjaar 1955Afmetingen 12,40 x 2,70 x 2,00 m.

naam sara miaEigenaar Wim ZindlerType S-spantOntwerper BuchananBouwjaar 1952Afmetingen 11,40 x 2,70 x 1,65 m.

De Noordster van Maurits Aretz is een oude bekende en de Duo Decimo, hier zonder foto, is ook te vinden in het boek Nederland-se Jachten 1875-1975 van E. Spits.

inge kuyt | toelatingscommissie

9

Na mijn ontmoeting met het morsige heerschap in dat onbestemde haventje voer ik, niet meer zo heel trots, in mijn verlengde, hevig aan moderne tijden aangepaste scheepje. Het zat me gewoon niet meer lekker, terwijl het een goed schip was; sturdy and seaworthy. Maar tijdens het varen grijnsde de kettingzaag mij keer op keer aan, en als de boot weer eens een paaltje pikte zag ik mijn boot op de zaagsnede in tweeën breken. Ik moest er van af, dus op zoek naar een ander, zo uniek mogelijk en handzaam bootje. Een rank, dartel, spaarzaam gemotoriseerd scheepje dat geen vlieg kwaad doet, laat staan een wallenkant. Een uniek, weelderig en origineel, kunstig ingetimmerd scheepje, waardoor de wil als vanzelf ontbreekt om daar ook maar iets aan te veranderen.

Dat viel nog niet mee. Jaren aan het zoeken geweest, jaren met die grijnzende kettingzaag op het netvlies en toen ineens kwam ze daar uit de lucht gevallen. Een bootje zo mooi,zo esthetisch verantwoord, zo aan alle verwachtingen voldoend, ja zelfs nog veel meer dan dat. Het scheepje bleek op een zo degelijke manier gedocumenteerd, dat ik mij vertwijfeld afvroeg of de eigenaar eigenlijk wel aan zeilen toe was gekomen. De eerste schetsen, de met vulpen uitgeschreven notulen van de onderhandelingen met de architect, de bouwer, de toeleveranciers, de kwasten, de verf, het soort schuurpapier, ja zelfs de hoeveelheid uren die in de loop van tientallen jaren aan de boot was besteed en waaraan. Het blank gelakte rompje bleek in bijna 4 decennia slechts driemaal met pijnlijke precisie te zijn kaalgehaald, met de hand geschuurd, altijd met Epifanes behandeld te zijn en boven 150 C, een luchtvochtigheid onder de 65%, en nooit eerder weer te water dan na twintig lagen lak. Jammer dat de heersende luchtdruk nooit was geadmini-streerd, kon ik niet nalaten te denken, toen ik al die documentatie uitspitte. Vele bijzondere reizen in een aantal andere ordners verzameld waarbij opvalt dat het aantal schadevaringen nul is. De jaarlijkse verzekeringsbonnetjes uit de andere mappen vormen daarmee een schril contrast. Met andere woorden, ik had te maken met een uitzonderlijk, ja in mijn ogen bijna pijnlijk, pietluttig ingesteld persoon, iemand met heel veel tijd of beiden. In ieder

geval iemand met liefde voor het zeiljacht, dat was duidelijk. Hoef dan ook niet uit te leggen dat ik met de eerste eigenaar van doen heb, althans zijn weduwe.

Haar man, oud marineofficier en met een niet ernstige, maar wel vervelende oorlogs-verwonding, die ook weer, hoe kan het ook anders, de oorzaak was van dit wel heel bijzondere scheepje, was kort na zijn tachtigste overleden. Kinderen hadden ze niet en na enkele overwegingen - de fik erin of naar een museum - had ze besloten het scheepje te verkopen aan, vanzelfsprekend, een lief hebber die goed voor haar zou zorgen onder de zeer strikte voorwaarde dat niets aan het scheepje mocht worden veranderd. Het door een bevriende oud-notaris opgestelde contract was daar zeer strikt in. Ik tekende blind en belandde daarmee in een bureaucratische hel. Niet de gedetailleerde documentatie van de kapitein 1e klasse etc. b.d., want ook dat was ik verplicht voort te zetten (overigens ben ik het bonnetje van een aanschaf alweer kwijt, maar dit terzijde), maar die van de overheid.Al uit de eerste schetsen, gedateerd vanaf 5 mei 1946, blijkt dat het een heel bijzonder scheepje zou moeten worden. Het is zelfs bekend waarom op 5 september is begonnen met schetsen, want de kapitein 1e klasse etc. was op een leeftijd van 41 per 4 mei b.d. geworden, met een riant invalidenpensioen. Zo ging dat in die tijd. Hiermee is in ieder geval de zee van tijd verklaard. Nu de boot nog.

Met een scherp oog voor detail was een stijl-vol, perfect uitgevoerd, werkelijk alle ruimten efficiënt benuttend interieur ingetimmerd met als grote blikvanger, midden in de kajuit, een volledig cardanisch opgehangen Baby-Blake, bouwnummer 011, bouwjaar 1948 à raison van 65 keiharde English pounds. Het bronzen ringenstelsel was op de marinewerf op maat gegoten uit oude granaathulzen. Ik heb het de weduwe niet durven vragen, maar ik vermoed dat de oorlogsverwonding iets met de kapiteins uitlaat te maken had, want gezeten op deze onder alle omstandigheden betrouwbare doos, kan zowel een redelijke uitkijk worden gehouden, als eventueel worden bijgestuurd door middel van een blokken- en lijnenstelsel, dat als onlosmake-lijke detail in het interieur is weggewerkt. Een varende plee als het ware. Natuurlijk maak ook ik wel eens gebruik van dit stukje uitrusting en elke keer ben ik zo gebiologeerd door het aan perfectie grenzende

brok vakmanschap dat ik vaak vergeet te doen wat ik op dat moment moet doen. Dan het exterieur. Op vlam gebouwd in Honduras Mahonie. Blank gelakt dus, dartel en zeer gracieus als een jonkvrouw op trippelhakjes. Een anekdote geeft aan hoe het scheepje op haar omgeving overkomt. Een jaar of wat geleden voer ik op een zinderend hete zomermiddag richting een geschikt ankerplekje, toen een blinkend wit glimmend polyester jacht van zo’n meter 15 enonmetelijk breed en lomp mij achterop voer, wat vaart minderde en een rondje om me heen draaide. Een zwaar bekakt heerschap riep me met een hete aardappelstem vanaf het immens hoge vrijboord toe: “zeg kèrel, waar vaar jij nou in? Het lijkt wel één van mijn Cubanen, hahaha”, en om zijn woorden kracht bij te zetten schroefde hij een sigaar in het hoofd waar mw. Lewinsky jaloers op geworden zou zijn. De rest van het gezelschap bekeek mij met enig dedain vanaf het zwem-platform, alwaar zij hevig in de weer waren met warm water, shampoo en douchezeep. De eikel gaf weer vol gas, mij in zijn woeste kielzog en enorme hekgolf achterlatend.

En nu ben ik de klos. De kapitein was natuurlijk de makkelijkste niet en het is daarom dat de bouw van mijn unieke scheepje een aantal jaren in beslag heeft genomen. Tegen het einde van de jaren veertig was het gereed, maar om het nieuwe scheepje niet in een desastreus verlopen, zijn einde naderend en vermoeid decennium in gebruik te nemen, werd het - geheel in stijl - op maandag 2 januari 1950 om half elf precies van een brandmerk voorzien en te boek gesteld. Slopen moet ik weer om te mogen blijven varen! Toch de fik er in of naar een museum?

Dan mijn ‘blokmaat’. Hoe durven zij mijn bootje met haar ronde welvingen, waar alles als vanzelf in elkaar overvloeit, waar met heel veel moeite en zorg hout zo gebogen is dat je je afvraagt hoe ze het hebben geflikt, vierkant te veroordelen. Zulk vakmanschap! Kom daar nog maar eens om! Blokmaat, gadverdamme. Alsof ik een duwboot heb. Maar die maat is wel 11,065 m2 . Iets veran-deren aan het geesteskind van de kapitein: over mijn én zijn lijk! Dat wordt dus dokken. Aan het lomperiken-, eh sorry, Bláuwfonds en boetes voor illegaal lozen. Ik doe dat vanzelfsprekend in cash en niet voordat ik er eerst mijn kont mee heb afgeveegd!

Loefje

pECUNiA REi

pUBLiCAE OLEt

10

Uitslagen klassementen 2008

Scheepsnaam EigenaarTCF 2008 kl

asse

1.ra

cers

2. c

ruis

ers

Jong

enee

l rac

ers

Fort

uin

crui

sers

Nor

th S

ea b

eker

Two

seas

bek

er

Scal

dis

Akka 0 1,45 2 16,45 16,45Albatross Yvette & Gilbert 1,058 1 35,00 33,06 24,32 92,38Angela Coffeng T. 1,127 1 20,59 20,59Aquaviva Jonker J. 1,059 1 21,12 3,00 3,00 27,12Argo Navis Wit de P. 1,035 1 28,48 114,09 28,48Argo Navis 0 0,911 2 16,14 16,14Aurora Van Sabben 0,977 1 35,00 29,27 33,47 24,92 122,66Baltica Rosendaal P. 0,938 2 22,45 3,00 19,98 99,56 45,43Baracuda Spaans J. 1,016 1 26,52 21,37 47,89Bestevaer Aalst van C. 0,908 2 18,88 15,01 33,89Christiene Vlaszaty A. 0,893 2 19,54 19,54Compaen Leisink J. 0,899 2 0,00 0,00Duyffken 1 2 23,48 23,48De Groene galeie Cate ten D. 0,898 2 24,72 24,85 49,56Dirkje Munter G. 0,897 2 24,36 24,36Elisabeth Visser R. 1,052 2 18,82 18,82Erik de Rode Jousma H. 0,937 2 24,48 22,08 18,12 21,16 27,95 85,84 27,95 113,79Eriska of Rhu Rooseboom W. 1,026 2 22,82 22,82Fladderak Groot W. 0,826 2 3,00 35,00 92,19 34,40 3,00 37,40 38,00 75,40God en Godin Klooster G. 0,991 2 32,24 124,29 32,24IJsvogel 0 1,45 2 0,00 0,00Jan van Gent Troost H. 0,928 2 25,45 19,71 45,17Joanne Meij van der L. 1,098 1 24,67 16,77 21,80 35,00 41,44 56,80 98,24Kentering Voogel E. 0,867 2 22,71 0,00 22,71Morgaine Schotman F.J. 1,149 1 19,96 19,96Pierina Weijden v.d. J. 0,891 1 25,00 23,15 48,15

Uitslagen VKSJ Klassementen 2008

Jongeneel racers Fortuin cruisers North Sea beker1 Aurora Van Sabben 122,66 1 Seneca Schabbing F. 140 1 Joanne Meij van der L. 56,8012 Taifun Valent. R 117,06 2 Turk Kieft M. 87,8 2 Fladderak Groot W. 383 Sarcelle II Dam van P. 106,89 3 Erik de Rode Jousma H. 85,841 3 Poolster Helleman, N. 37,6854 Albatross Yvette & Gilbert 92,375 4 Scyth Moody K. 71,26 4 Erik de Rode Jousma H. 27,9545 Stormmeeuw Hoffman B. 54,432 5 De Groene galeie Cate ten D. 49,561 5 Ragamuffin Houweninge v. J. 20,6396 Pierina Weijden v.d. J. 48,147 6 Sir Francis Gelder v. E 47,904 6 Turk Kieft M. 67 Baracuda Spaans J. 47,889 7 Porzana Carolina Bakker S. 45,551 7 Sea Nymph Vingerhoets M. 08 Joanne Meij van der L. 41,436 8 Baltica Rosendaal P. 45,4339 Argo Navis Wit de P. 28,485 9 Jan van Gent Troost H. 45,166

10 Aquaviva Jonker J. 27,115 10 Regina Jong de C. 40,01611 Angela Coffeng T. 20,593 11 Raven Schotman F. 37,65412 Morgaine Schotman F.J. 19,965 12 Fladderak Groot W. 37,402

13 Bestevaer Aalst van C. 33,891 Two seas beker14 God en Godin Klooster G. 32,245 1 Erik de Rode Jousma H. 113,7915 Zeebries Hoogervorst R. 30,641 2 Joanne Meij van der L. 98,23716 Dirkje Munter G. 24,359 3 Turk Kieft M. 93,8

Line Honours 17 Zuidenwind de Jongh R. 24,165 4 Fladderak Groot W. 75,4021 Taifun Valent. R 14 18 Eriska of Rhu Rooseboom W. 22,821 5 Poolster Helleman, N. 37,6852 Albatross Yvette & Gilbert 17 19 Kentering Voogel E. 22,71 6 Ragamuffin Houweninge v. J. 20,6393 Aurora Van Sabben 22 20 Strien Hoogerhoud F. 20,98 7 Sea Nymph Vingerhoets M. 04 Sarcelle II Dam van P. 23 21 Christiene Vlaszaty A. 19,5445 Argo Navis Wit de P. 27 22 Elisabeth Visser R. 18,8156 Angela Coffeng T. 28 23 Akka 0 16,4457 Baracuda Spaans J. 28 24 Argo Navis 0 16,1418 Joanne Meij van der L. 28 25 Radboud Jansen C. 14 Scaldis cup9 Morgaine Schotman F.J. 28 26 Windvang 0 5 1 Tansea Verhoeven A. 35

10 Aquaviva Jonker J. 31 27 Zeehaen Engelaar 3 2 de Swarte Beer Munck de D. 29,2711 Stormmeeuw Hoffman B. 31 28 Compaen Leisink J. 0 3 Duyffken Roosmalen J.C. 23,48412 Pierina Weijden v.d. J. 32 29 IJsvogel 0 0 4 The last concubine Brink v.d. H.G. 21,328

11

Na slechts één seizoen waarbij de gemiddelde opkomst ook zeer matig was is het moeilijk om nu al een definitief oordeel te vellen. in eerste instantie lijkt de nieuwe meetformule goed te werken. Extreme, opvallende verschillen in de gecorrigeerde tijden zijn er niet meer en wat belangrijker is, goed varen wordt duidelijk beloond terwijl fouten genadeloos afgestraft worden. Dat betekent dus dat de verhouding tussen het snelheidspotentieel van een schip (de rating) en de prestatie op het water (de gezeilde tijd) nu wel in de uitslag tot uitdrukking komt. Met de oude formule was het mogelijk voor een schip met een gunstige rating een half uur de verkeerde kant op te zeilen om vervolgens alsnog op gecorrigeerde tijd de wedstrijd te winnen. O.a. in Volendam 2007!

in gewoon Nederlands betekent dit dat elk schip van de VKSJ met redelijke zeilen, een beetje anti-fouling, een enthousiaste bemanning en een gezonde wedstrijdinstelling eigenlijk in staat moet zijn om overall de wedstrijd te winnen of in ieder geval mee te dingen naar de prijzen. Het maakt niet uit of het schip 5 of 15 meter lang is; als je het snelheidspotentieel van je boot maximaal eruit haalt kun je winnen. Bestudering van de uitslagen van 2008 heeft deze stelling gestaafd. Het is daarom met vertrouwen dat de Wedstrijd Commissie haar mandaat voor het organiseren van goede wedstrijden in 2009 een nieuw impuls wil geven door de rating als basis te gebruiken voor een herindeling van de schepen die strijden om de 2 belangrijkste wedstrijdbekers binnen de VKSJ: de Jongeneel- en de Fortuin Cup. Voorheen waren deze tamelijk arbitrair verdeeld in “de wedstrijdschepen” en de “toerschepen”. Eigenaren gaven meestal zelf wel aan waarin ze wilden varen.

VKSJ wedstrijden, bekers en klassementen 2008 en een vooruitblik op 2009De schepen van de VKSJ hebben vele jaren gevaren met een makkelijk bepaalbare rating

(dat was ook de opdracht aan de samenstellers). Deze gaf in grote lijnen acceptabele uitslagen

weer, maar schoot in details toch tekort. Bij gelijksoortige schepen gaven de gecorrigeerde

tijden wel de werkelijke verhoudingen op het water weer. Echter, wanneer men een einduitslag

probeerde te formuleren waarin de toch wel zeer diverse vloot VKSJ- schepen bij elkaar werd

gestopt werden de tekortkomingen duidelijk. Doordat de breedte onder de breukstreep zat

werden de schepen met een gunstige lengte/breedte-verhouding vanzelfsprekend bevoordeeld

ten opzichte van de smalle schepen, waar het eigenlijk ooit in deze club allemaal om was

begonnen. Na jaren trouwe dienst is deze meetformule nu naar het archief verbannen en in

2008 zeilden wij voor het eerst in een volledig klassement met de nieuwe rating.

Op basis van de resultaten van de nieuwe rating zou je kunnen stellen dat als deze zo goed is, vanaf nu alle schepen in één klasse zouden kunnen varen. in theorie is dit wel zo maar we zitten nog wel met het feit dat snelheidspotentieel en snelheid niet hetzelfde betekenen. Sommige schepen gaangewoon veel harder door het water en kunnen een veel grotere afstand afleggen dan een schip met een laag snelheidspotentieel dat echter wel kan winnen als maar het maximum eruit gehaald wordt. Daarom voeren de schepen in de Jongeneel Cup Klasse het afgelopen jaar langere banen dan die in de Fortuin Cup Klasse. Zo ervaart iedereen een leuke wedstrijd waarin beide klassen er ongeveer even lang over doen en ondanks gelijktijdig starten ook redelijk gelijktijdig eindigen. Maar in de toerklasse zaten schepen die daar absoluut niet thuishoorden. Dat gaan we dit jaar aanpakken.

start grote cruisers scyr 2007 | foto: fotoboot.nl

12

De schepen gaan nu op basis van hun snelheidspotentieel ingedeeld worden. Dat betekent, in theorie althans, dat we ergens halverwege de lijst van ratings een streep zouden kunnen trekken en hopsa klaar is Kees. in de praktijk zal dit echter betekenen dat we deze lijst als leidraad hanteren en ook een beetje rekening zullen houden met een aantal subjectieve factoren zoals ervaring, instelling, technische staat van het schip en, maar zo weinig mogelijk, de wensen van de eigenaar/schipper.

in 2008 werden dus voor de laatste keer de Bekers ‘oude stijl’ gehanteerd. Dit jaar zullen we verder gaan met een Klasse i en ii. De definitieve voorlopige indeling zal vermoedelijk in de volgende Scherp Gesneden gepubliceerd worden.

2008

Bij de Jongeneel Cup was het een spannend seizoen waarinvanaf dag één de Aurora en de taifun in een nek-aan-nek-raceverwikkeld waren. twee schepen die op het water ook altijd dicht bij elkaar liggen en waarbij de beslissing in de laat-ste race in Hoorn viel. De resultaten van de twee schepen daar vlak achter zijn ook het vermelden meer dan waard. De Sarcelle ii deed niet mee bij Openingstocht op het iJsselmeer maar op de Westeinder waar per wedstrijd niet 35 punten maar 25 punten te verdienen waren omdat het wedstrijdveld daar veel kleiner is. Gezien hun resultaten daarna op het iJsselmeer kunnen we rustig stellen dat indien zij alle wedstrijden op het iJsselmeer varen, zij een geduchte tegenstander zullen zijn voor de andere “toppers”. En wat te denken van de Albatros! Eén wedstrijd minder gevaren dan de drie schepen boven haar, maar met een gemiddelde van 30.8 over die 3 wedstrijden en dat opgeteld bij het totaal maakt de uitkomst 122,46! Dus 0,2 punt minder dan de winnaar!

De Fortuin Cup is voor de Seneca een glasheldere overwinning geworden met vier eerste plaatsen op gecorrigeerde tijd. De turk lag daar ruim 50 punten achter, maar het meenemen van slechts een paar punten minder door de Erik de Rode en de Scyth op de 3e en 4e plaats toont, dat het best wel spannend was tussen deze drie zeer uiteenlopende schepen, die blijk-baar echter qua rating en dus snelheidspotentieel aardig dicht bij elkaar liggen. Als onze hardwerkende secretaris komend jaar met haar turk de juiste bemanning weet te scoren zal de overwinning in Klasse ii zonder meer haalbaar zijn, want de Seneca promoveert overduidelijk naar Klasse i.

De Line Honours Cup (waar is die gebleven?) wordt uitgerekend aan de hand van het Lage punten Systeem en gaat vanzelfsprekend over de gezeilde en niet de gecorrigeerde tijden. Eén punt voor een 1e plaats, twee punten voor een 2e enz.. Alle wedstrijden worden meegeteld dus ook die op de Noordzee en de Westeinder. Bij niet-deelname krijgt een schip evenveel punten als er deelnemers aanwezig waren. Opvallende winnaar voor 2008, en ik probeer bescheiden te blijven, was de taifun. Opvallend omdat de taifun in het rijtje één van de kleinste schepen is, maar toch twee keer als 1e en één keer als 2e wist te finishen. ik denk dat dit kunstje in een normaal jaar met meer (grotere) deelnemers moeilijk te herhalen zal zijn.

De North Sea Beker ging naar de Joanne en de Erik de Rode wist beslag te leggen op de two Seas Cup voor het best behaalde resultaat in de wedstrijden op het iJsselmeer en de Noordzee.

2009 is een DC-jaar of beter gezegd een Shipmate Classic Yacht Regatta-jaar. Dat betekent dat naast alle hierboven genoemde wedstrijden er gestreden wordt om de Challenge Cup waarbij de wedstrijden in Hellevoetsluis, van de Old Gaffer’s in Engeland alsmede de aanbrengraces naar en van Engeland en langs de kust allemaal meetellen. Ondanks een hoop gereken voor ons verheugt de wedstrijdcommissie zich op een druk bezocht en met mooi zeilweer gezegend 2009.

De uitslagen van alle wedstrijden en klassementen van 2008 zijn op de website terug te vinden.

ron valent | namens de wedstrijd commissie

geheim wapen | foto: jeroen montauban

Line Honours 2008

Line

Hon

ours

Taifun 14 1 2 2 2 1 1 4 1Albatross 17 5 1 2 2 2 1 3 1Aurora 22 2 4 2 2 4 1 6 1Sarcelle II 23 5 8 1 1 5 1 1 1Argo Navis 27 5 3 2 2 7 1 6 1Angela 28 5 8 2 2 7 1 2 1Baracuda 28 5 5 2 2 6 1 6 1Joanne 28 3 6 2 2 7 1 6 1Morgaine 28 5 8 2 2 3 1 6 1Aquaviva 31 4 8 2 2 7 1 6 1Stormmeeuw 31 5 7 2 2 7 1 6 1Pierina 32 5 8 2 2 7 1 6 1

13

Kerstboodschappen doen bij bekende, klantonvriendelijke oosterbuur grootgrutter, honden, vrouwen en leeftocht aan boord hijsen neemt toch meer tijd in beslag dan vermoed. De volledige lading van een pickupbrommobiel verdwijnt uiteindelijk alsnog in het stalen S-spantje.

Windkrachtnul en een vlak zeetje belooft een motortochtje naar Enkhuizen, een wolk van mist sluit ons in en we gaan er vandoor. Wegens opgehaalde betonning en zicht nihil belan-den we iets oostelijk van de aanloop. Als de dieptemeter vervaarlijk oploopt gaan we hard op west aan, pikken de lichtenlijn op, en lopen het naviduct aan. Het vroegtijdig (roodgroen) binnenlopen van de kolk wordt beloond met een standje van de sluiswachter. in het kommetje van de oude haven worden we verwelkomd door vrinden met on-VKSJ-waar-dig zeilvaartuig, doch met perfect werkende kachel en oorlam.

tijdens het avondommetje lopen we het zeiljacht Lyra (VKSJ-waardige stalen Marken 2) en bemanning tegen het lijf, we gaan in de ochtend langs voor een bakkie. De plannen van Lyra en bemanning zijn rechtsomkeert maken naar Amsterdam, een defecte kachel gooit vroegtijdig roet in het eten van hun winters uitstapje.

Buurboot Marlijn vertelt ons verbaasd bij terugkomst van het ochtendloopje, dat een uitgelaten bemanning van een stalen scheepje hun met veel overgave heeft toegeschreeuwd toch

De polenterwijl hele volkstammen zich deze wintermaanden zitten te verkneukelen

achter CV, of gewapend met penseel en schuurpapier driftig lakkend het

walseizoen proberen door te komen, zijn er ook (VKSJ) scheepjeslui die

proberen de winter al zeilend door te ploeteren.

Ongehinderd door koude en dreigende vorst gooit de voltallige bemanning

van de poolster de lijntjes van de winterse, Volendamse wal los.

naar Staveren door te zeilen. Hmm, vreemde lui die klassieke jachtenvaarders! Na achtervolging in laffe doch kille noordenwind liggen alle scheepjes, VKSJ-waardig en onwaardig, gebroederlijk aan de steiger in Starum. Kerstavond wordt doorgebracht aan boord van diverse scheepjes, opge-luisterd met gezelligheidshapjes en alternatieve maaltijden. Er wordt gesproken van een kerstfanfare, in de ochtenduren van eerste kerstdag vernemen we een paar schamele toontjes, doch dit roept een heus kerstgevoel bij ons op.

Lyra en bemanning taaien enigszins duf van de fuif van de vorige avond af op terugtocht richting de zuid. Het kwik schommelt deze dagen rond nul graden en er worden schrale doch stevige oostelijke stromingen verwacht. De Kerstkip gaat in het sudderpannetje, wij lopen ons met de hond de benen uit het lijf en bij terugkomst is ons kerstmaal gaar. Elektra-muntjes, vijftigcentjes dus, kunnen vandaag gewisseld worden bij de kluis van de alleen voor ons geopende C1000 supert. Al lummelend komen zo we de kerst aan boord door, derde kerstdag verhuizen vrouw en hond met openbaar vervoer richting Amsterdam.

Wegens het alom bekende tijdgebrek en waarschuwingen voor dichtvriezende vaarwateren worden de eilanden uit het reisplan geschrapt, Medemblik aan de Westfriese kust wordt het volgende reisdoel. Al rollend worden de twee over-gebleven scheepjes voor de lap naar Medemblik geblazen. Bij aankomst vermommen de pieren zich als in zee strekkende mini-ijsbergen.

omdraaien

14

Na twee dagen wordt het tijd wederom zuidelijk door te trekken, de bemanning van Marlijn denkt aan een oostelijke bries, ik vermoed zuidoostelijke winden, fijn om tegen op te kruisen. We stampen het bevroren gat uit, zeilen bij en al rap verandert het overkomende buiswater in ijs. De pegels hangen aan preekstoel en zeereling, het gangboord doet niet onder voor een gemiddelde schaatsbaan. Hoorn lijkt hoog gegrepen vandaag en we lopen het al ingevroren Enkhuizen aan.

Vannacht heeft het 12 graden gevroren, de haven is in een klap in een ijsbaan veranderd. Als een plastic jachtje besluit de ijsvloer open te breken denken we dat het met twee stalen scheepjes ook nog wel moet lukken. Al krakend en knisperend stomen wij als heuse expeditieschepen op,richting naviduct. De lampjes springen op groen en de antivriesbubbeltjes verwelkomen ons in de sluiskom. Na het schutten ijsbreken wij ons een weg naar open vaarwater, dat wij helaas niet meer aantreffen. De zuidoostelijke wind heeft vannacht zijn uiterste best gedaan om de gehele ijsvloer van het Markermeer hier bijeen te kruien. Er is geen doorkomen aan en we gaan met hangende pootjes retour richting haven. Het ijs heeft ons in zijn greep en sluit ons in, om ons voorlopig niet meer vrij te laten. Oud en Nieuw wordt aan boord gevierd, het vuurwerk bestaat dit jaar uit overjarig ernstvuurwerk.

niels helleman |a/b poolster

15

Was het nou restauratie of herbouw? Naar mijn bescheiden mening was het herbouw. En wel herbouw volgens de oorspronkelijke tekening van 1935 door Knud R. Reimers. Alhoewel er toch ook sprake is van herstel van vroegere toestanden. Feit blijft dat Hakahala, een van de smalste 6mR klasse ooit gebouwd, is gered van de teloorgang. Een schip met prachtige lijnen, dat haar naam, (‘Hakahala’ is Hawaïaans voor ‘Lieverdje’) alle eer aan doet. Haar maten zijn: 11,38 x 1,78 x 1,75 meter (met een waterlijnlengte van 7,10 meter).Het komt niet direct aan op vaardigheden, die leert men al doende, het komt grotendeels aan op doorzettingsvermogen. Gaandeweg zo’n project word je handiger, en krijg je meer inzicht. Maar krijg je ook meer en meer energie, omdat je met een stuk passie bent behept. En dat geeft een ‘boost’ aan je energie, waardoor je eigenlijk niet kan stoppen, en doorgaat tot er iets staat. ik moet wel opmerken dat, wanneer het moment van stoppen is aangebroken omdat het project af is, je een tijdlang erg moe bent, en je de lust wel een beetje ontbreekt om iets anders op te pakken. Gelukkig heb ik een leuk, oud huisje waar altijd wel wat te klussen is, en een vrouw met veel enthousiasme.

Terwijl ik dit schrijf kijk ik met een schuin oogje op allerlei websites over klassieke S-spanten, in de hoop iets te vinden wat mij zou passen. ‘A man has to keep his hands occupied’. Toen ik na een eerste selectie van te koop staande 6-en een bezoek bracht aan Roskilde bij Kopenhagen, werd ik niet direct wild enthousiast. Het schip stond te midden van een enorme berg rotzooi op een terrein van een soort malle Pietje. Iemand die van niets afstand kan doen waarschijnlijk. Er stonden op zijn minst vier niet ingeruilde pick-ups en andere voertuigen, waarvan ik de oudste schatte op bouwjaar 1985.Bergen rommel, meest waardeloos, was hier jaar na jaar opgestapeld. Hakahala stond hier te midden van, met een gebogen rug, deels gesloopt, de spiegel ontbrak, diverse gangen waren verdwenen, je kon er dwars doorheen kijken, stukken dek waren weg. En in het schip net zoveel rotzooi als erom heen. De naastgelegen braamstruik nam langzaam bezit van haar. Op enkele meters afstand stond een berkenboompje dat jaar na jaar zijn blad in Hakahala had laten vallen; toen ik later aan het slopen sloeg trof ik helemaal onderin de bilge tussen lege blikjes Carlsberg en ijscowikkels een ontluikend berkenboompje aan. Helaas heeft dit prille leven het sloopgeweld niet overleefd.

ik zie er wel een gat inNa een tweede bezoek aan Roskilde zag ik wat meer per-spectief. Ondertussen had ik wat onderzoek gedaan naar de

Hakahala restauratieverslag

afkomst, en een vergelijk gemaakt met de andere Zessen. De tekeningen had ik in het Zeevaartmuseum in Stockholm gevonden. De weduwe van Knud Reimers heeft al zijn ontwer-pen geschonken aan dit museum. Voordeel van een wrak in dergelijk staat is dat je rücksichtslos kan gaan slopen, over niets hoef je te twijfelen. Alles was in dusdanige staat dat het absoluut niet de moeite was het te bewaren of te laten zitten. Zelfs kon het niet als voorbeeld dienen. Het wrak heeft 8 lange jaren in weer en wind buiten gestaan, en was zodanig uitgezakt en weggerot dat er niets mee aan te vangen was. Hakahala staat ook omschreven in het tweede boek van eigenzinnige Engelse ontwerper Uffa Fox. Een man die ooit deze mooie woorden opstelde: “Sailing has advantages over others sports. Once you have your vessel, you do not take anything from the earth’s resources to enjoy you racing, cruis-ing or day sailing. Your power is invisible and silent and there is always wind to spare.”

Na het plannen maken voor transport en het construeren van een ‘cradle’ (geraamte, red.) met acht steunen, zijn we daad-werkelijk gestart met het avonturen. Afspraken gemaakt over de prijs en datum met de eigenaar, en over het vrijmaken van een deel van het terrein, zodat een truck naast Hakahala kon komen. Een truck met dieplader en kraan besproken. Helaas was op de bewuste dag van het transport niks opgeruimd, zelfs een afvalcontainer was niet gehuurd. Uren opruimen, waarbij we met behulp van de kraan op de truck complete pakketten hout, auto’s, pakken blikplaten containers en dergelijke met een grote zwaai uit de weg ruimden. Wat ook in de weg stond, en wat wij als genoegdoening voor het vele werk zagen, was een Chris Craft, een klassieke Amerikaanse racer. Niet in bijster goede staat, maar toch wel zonde om daar weg te laten rotten. Deze racer paste overigens perfect onder de overhang van Hakahala, en is zo ook aan een nieuw leven begonnen.

Het restaureren is begonnenVoor velen zal dit niet veel geheimen hebben, maar als buitenbeentje in de houten jachtbouw heb je toch een onbevangen blik zonder vooroordelen en tracht je zoveel mogelijk machinaal de dingen aan te pakken. Simpelweg omdat je de jarenlange ervaring ontbreekt, die bijvoorbeeld mensen als Gait Kroes, Nico Bakker, Jorgen Jensen, Benno Rexwinkel, Brain Pope, en vele, vele anderen wel hebben.Dit gebrek aan ervaring heeft wel geleid tot ontwikkeling van een freesmal, waarmee ik de gangen kon verjongen en tevens een hol en bol profiel kon aanbrengen. Dit verjongen van de huidgangen is belangrijk om een ‘twisting’ te krijgen in

De definitie van Restauratie volgens Van Dale: Herstel van vroegere toestanden.

De definitie van Herbouw: het herbouwen.

16

is dit nog een boot?

wat groeit daar?

lekker luchtig

boven de waterlijn mahonie

17

foto’s: jan mateboer

ring frame

druuut naor buuutnn

18

de plank. Deze tordering is nodig bij rompen met een sterke overhang achter. En … het wordt tevens als onderdeel van de authenticiteit van dergelijke klassiekers gezien. Dit in tegen-stelling tot lattenbouw. Overigens kun je dit ook laten doen met een CNC-frezer. Omdat Hakahala te ver was uitgezakt, heb ik de originele tekening laten digitaliseren bij een specialist. Hiermee kun je dan naar een CNC-frezer, die een perfecte bouwmal kan frezen uit MDF. Past als lego in elkaar. En je bent als beginner meer zeker van dat je de vorm terugkrijgt zoals die ooit bedoeld was door Knud Reimers. Voor de spanten heb ik gekozen voor teaklatjes, die ik in de vorm heb gelamineerd. Voor dit lamineren heb ik een speciale lijmtafel ontwikkeld, ook verrekte handig. Hij is nu in gebruik bij een andere restauratie, Azies, een Franse 6mR. Ook de dek- en gang-boordspantjes heb ik zo in vorm gelamineerd. Sterk en strak! Verder is Hakahala weer voorzien van twee kuipen, volgens het oorspronkelijke plan. De kuipvloeren liggen op verschil-lende niveaus en zijn voorzien van teak blokroosters. Knieën en dekspanten zijn van grenen gemaakt. Voor en achter de mast zijn spanten en dekbalken 75% zwaarder uitgevoerd. Op deze manier ontstaat een sterk ringframe, waaraan je dan weer de wantputtings kunt bevestigen. Op dit punt hebben of krijgen veel klassiekers vroeg of laat problemen door de

enorme krachten op een over een toch wel erg smal stukje dek (1,60 m.) getuide mast, die tot in de wolken reikt. Van het punt waar de wantputtings door het dek gaan is een staaldraad met spanner aangebracht, die naar het mastspoor loopt. Zo geef je een extra ondersteuning aan de driehoek voor en achter de mast. Ik herinner mij hoe ik als achtjarige vlegel heb leren zeilen hier op het Zwartewater in een piraatje, je was altijd op of aan het water, het zeilen was een tweede natuur. In die tijd was er nauwelijks scheepvaart en het enige gevaar was jij zelf of de kabelpont die altijd net voor je overstak. In deze tijd met druk vrachtverkeer, dat met flinke snelheden over onze vaarwegen schuimt, wil je eigenlijk het risico niet lopen dat je zonder wind in de zeilen dwars voor een broodpoeper komt te liggen. Dit en nog wat redenen waren voor mij de aanleiding deze boot van een motor te voorzien. Niet origineel maar wel noodzaak. Ik heb gekozen voor een elektrische aandrijving. Met een bronzen joystick; het moet wel een beetje in stijl blijven. Motor en accu’s zijn weggewerkt onder de blokroosters. Acculader en regelaar zitten in de bakskist. Met dank aan iedereen die mij heeft ondersteund tijdens de restauratie.

Nu maar hopen dat alles blijft werken.jan mateboer

Bezoek Werf HeerlienOp zondag 15 februari jl. kon de Werf Heerlien in Workum bezocht worden. Trekpleister was de restauratie van de Ondina. Een aantal foto’s.

foto: cor jansen overige foto’s: fred de jong

19

Tijdens het toosten op de geslaagde operatie komt hij met een volgend voorstel. “Wordt het niet eens tijd voor een major refit? Het is zo’n leuk bootje. ‘t Zou jammer zijn als ze niet behouden zou blijven voor de toekomst. Ik wil je daar wel bij helpen. Zeg maar wat er gebeuren moet”.Tja, wat gaat er door mij heen bij zo’n aanbod. Fantastisch natuurlijk; er moet inderdaad ‘iets’ (wat heet, dat ding is zacht als spons) aan de kielbalk gebeuren, dat kan ik niet zelf. En het voorluik is rot en het lekt bij de mastkoker. Maar mag ik zo’n aanbod wel aannemen? Die man heeft net vijftien jaar lang aan de Raven gebouwd, moet hij nu niet eerst eens rust hebben? En hoe gaan we dat praktisch aanpakken? De één woont diep in Drenthe, de ander in Amsterdam. Ik reageer dus nogal terughoudend. Blij verrast, edoch met reserve.

Maar Fred heeft het allemaal al uitgedacht. De boot gaat naar Drenthe in het ‘schuurtje’ bij zijn huis, want dan kan hij ‘s avonds nog wat ‘frutten’. Dat ‘schuurtje’ blijkt een compleet ingerichte loods te zijn met gereedschap en machines voor alle denkbare klussen. En een stalen dakconstructie waar met gemak een boot aan opgetild kan worden. Schuurtje! Verwarmd, ook nog. Goed, de boot gaat dus naar Drenthe en ik zal daar zo veel mogelijk heen gaan om te assisteren en die klusjes te doen, die ikzelf kan doen. Krabben, schuren, schilderen, lakken.

Dan moeten we goed afspreken wát er precies gedaan gaat worden. Duidelijk omlijnen! Want als je eenmaal aan oude boten begint te slopen … voor je het weet ben je een nieuwe boot aan het bouwen. Daar weten wij oude houten botenmensen alles van. Kiezen dus. Óf de kielbalk, want dat is een klus op zich (Piet Bouhuis wou daar indertijd niet aan beginnen: “vaar maar lekker door, dat bootje dient jouw tijd nog wel uit”) óf de lekkage bij mastkoker en kajuitopbouw en misschien het voorluik. Maar niet alles tegelijk. Ik weet tot de dag van vandaag niet wát Fred op dat moment wèrkelijk dacht. We werden het met elkaar eens dat de kielbalk prioriteit had en misschien zouden die andere zaken dan ook nog aan de beurt komen.Ik zag donkere wolken aan de horizon. Het mag echt geen vijf jaren project worden. Die boot is al meer dan 80 jaar oud, die hoeft niet nog 100 jaar mee te gaan. Als ze maar blijft drijven zolang ik er nog mee vaar. Een jaartje of tien? Daarna mogen we samen naar het einde. De reparatie aan de kielbalk is meer dan genoeg werk voor één winter. Dan ben ik op tijd klaar voor de DC (2007, red.). Dus geen fratsen graag.

Sea Nymph in gouden handenNajaar 2006 lagen Sea Nymph en Raven in het zonnetje naast elkaar in de haven van Enkhuizen. Fred Schotman had nog een paar bronzen liertjes over die te klein waren voor zijn Raven. Het leek hem wel een goed idee om die op Sea Nymph te monteren. Zo gezegd, zo gedaan. Sea Nymph’s kuiprand moest hiervoor wel ‘even’ aangepast worden, maar daar draait Fred zijn hand niet voor om. Of juist wel. Een paar keer draaien met zijn hand en … klaar. Een likje lak als toetje en daar ligt Sea Nymph ineens een stuk deftiger te zijn.

Een gestripte boot en een boot ondersteboven. ‘t Is dat binnenste-buiten echt niet kan, anders … Half oktober (2006) heb ik de boot naar Drachten gevaren. Van daar is ze door Bolt per dieplader naar Tynaarlo vervoerd. Dat was aanmerkelijk duurder dan de 3 uur á 80,- euro die voorzien was. De chauffeur was ver-dwaald en kon met dat grote bakbeest niet manoeuvreren in Freds kleine dorpje. Een halve boom van de overbuurman moest af-gezaagd worden (buurman was op vakantie) voordat de Sea Nymph van de wagen over de heg in Freds tuin getild kon worden.Dertien keer met de trein op en neer (3 uur heen en 3 uur terug + 20 minuten trein-taxi naar Tynaarlo) naar Fred, waar ik in het begin niet zo veel kon doen, behalve de onvoorstelbare inhoud van die boot enigszins rangschikken op het zoldertje van “het schuurtje”. Twee of drie keer is Hannie meegekomen met de auto. En Maud een paar maal. De reiskosten bedragen ruim een derde van de materiaalkosten.

Altijd waren we welkom en altijd stond er eten en een bed voor ons klaar. Ook altijd nam ik lekkere hapjes mee. Vooral toen ik eenmaal doorhad hoe het er in huize Schotman toeging. Madelein, Yvo, Guido, de tweeling, vriendjes. Full house rond etenstijd. Allemaal om de keukentafel. En toetjes, daar zijn ze gek op. Tiramisu en zo. En appeltaart. En druiven. En brood van Hartog. En haring. Zalm ook. Alles eigenlijk.

20

Bovenstaande schreef ik op 5 februari 2007. Fred maakte ondertussen al plannen voor de tewaterlating. Goede Vrijdag 6 april leek hem een Goede dag. Als je weet wat er toen nog allemaal gedaan moest worden. Ik vroeg me af of we op tijd voor de openingstocht op 18 mei zouden zijn. Maar Fred! … dacht aan zijn Raven en Morgaine was er ook nog. Zoon Yvo had een speedbootje gekocht dat nodig het ‘schuurtje’ in moest. Dus maakte hij een afspraak voor 6 april op de werf in Zoutkamp en dacht alvast na over het transport daarheen. Op een platte kar: “Die kan ik zelf wel maken. Goed vastsjorren”. Zo vroeg was ik nog nooit te water gegaan! Dat werd dus aanpoten, want al het schilder- en lakwerk moest nog en Fred was nog druk aan het timmeren en inbouwen. Nog even een luik repareren, nog even een nieuwe zaling maken. Nog even de motor inbouwen, nog even een paar nieuwe plankjes voor de accu’s maken, nog even wat verroeste schroeven uit ‘t dek boren. Nog even … Toen ik op 5 april ‘s avonds laat in huize Schotman arriveerde had Fred ‘nog even’ een kar gemaakt waar Sea Nymph op vast-gesjord werd en had hij ‘nog even’ wat vrienden opgetrommeld om de volgende ochtend in een grote optocht met 3 of 4 auto’s het ‘convoi exceptionelle’ te begeleiden. Die nacht was er geen bedje voor mij maar sliep ik m’n eigen bootje. Ik geloof dat het vroor, maar koud had ik het niet.

Naschrift Fred heeft onvoorstelbaar veel werk verricht in een recordtijd. Hij heeft alles gedaan wat hij tegenkwam en wat híj nodig vond. Niet altijd heeft hij dat met mij overlegd. Ik werd daar soms behoorlijk chagrijnig van. Andersom natuurlijk ook, want we waren het lang niet altijd eens. Wel heeft hij de Sea Nymph van de ondergang gered, want veel dingen waren in slechtere staat dan ik dacht. Bijvoorbeeld de wantputtings, die had ik in 1995 aan één kant vervangen samen met de schuurlijst. Dat de andere kant zo slecht was wist ik niet. Dat de kielbalk bij de hennegatskoker rot was, wist ik. Ik had in 1995 een nieuwe hennegatskoker laten maken, maar dat slechte stuk hout daaromheen was blijven zitten. Ook bij de overgang van dood hout naar ballastkiel zat een lelijk gat dat ik ooit opgevuld had met epoxy. Niet goed, dat weet ik, maar je

doet wat je kunt en veel meer kon ik niet. De ballastkiel was er in 1995 af geweest en alle kielbouten vervangen. Dat de kielbalk over de hele linie slecht was, wist ik. En ook dat de naden bij de zandstroken veel te breed waren. Dat was al zo toen ik de boot voor het eerst zag in de 80-er jaren. Ik heb dat indertijd laten verhelpen met een lat ertus-sen. Maar dat was niet goed gedaan. Het plan om over de hele lengte het doodhout

gelijk met de zandstroken af te zagen en te vervangen kwam jaren geleden van Jan Heinen (van oudsher scheepstimmerman bij van Opzeeland en een beste). Hij wilde het wel doen, maar was bang dat het me de kop zou kosten. “Omdat je altijd nog meer rot-tigheid tegen komt.” Wijze woorden.Fred ontdekte ook dat de wrangen niet aan de boot vastzaten. Die had ik indertijd door een andere, zich scheepstimmerman noemende persoon laten vernieuwen. Dan mag je toch hopen dat het goed gebeurt. Mooie wrangen, dat wel. En nu nog steeds helemaal gaaf. Dat Fred alle naden heeft opengehaald en opnieuw gebreeuwd is mooi meegenomen, maar was niet de af-spraak. Sea Nymph is er wel veel sterker en mooier van geworden. Dat hij alle spantjes heeft vervangen, is bijzonder goed voor Sea Nymph, maar het was niet afgesproken en het overviel mij. Ik vond die gedubbelde spanten geen probleem. Nu het gebeurd

is ben ik er natuurlijk blij mee. Maar wat een werk! En alle vrienden en familie erbij ingeschakeld. 800 klinknagels! 1000 maal dank. Tenslotte de zaken bovendeks. Het vernieuwen van het voorluik en de nieuwe mastkoker waren noodzakelijke vervangingen, maar hebben helaas niet geholpen tegen de lekkage. We worden ‘s nachts nog steeds drijfnat als het een beetje doorregent. Waar komt dat water vandaan?

Moet dan soms de hele kajuit eraf en er weer op? Nee hè, Fred, dat gaan we niet doen. We blijven gewoon goeie vrienden. Dan maar nat ‘s nachts of beter: plastic over de slaapzak heen. De boot is stijver geworden en strakker. Een rare uitstulping waar heel veel spantjes op rij gebroken waren is weg. Het bootje heeft weer prachtige lijnen; dat werd duidelijk zichtbaar toen zij op haar kop hing. Ook kwam de originele ingekerfde waterlijn van de werf weer tevoorschijn. Leuk. Waar vind je iemand die een ten dode opgeschreven bootje van de ondergang redt? Daar lopen er toch niet te veel van rond? En dan nog één ding waar ik niet en één ding waar ik superblij mee ben: het bitumen in de naden en kieren, dat er maar uit blijft lopen en waar niets anders op hecht en – een dagelijks genot – de nieuwe slotjes op de deurtjes. “Vrouwen, huh”, hoor ik Fred nu denken. Dank, Fred.Molly Vingerhoets

21

22

bijschrift en foto’s | fred schotman

Tijd voor demontage. Wonderlijk hoe snel er van alles afgesloopt kan worden wat je normaal in maanden erop zet. De kielbalk was rot met lekkage langs de hennegatskoker. In het midden en achterschip waren alle spanten gebroken en gedubbeld. Stootlijst rot en gespleten met wantputtingen die los zaten. Wrangen onder de motor rot. Schuifluik lek en voorluik rot met groot stuk dek door lekkage langs mastkoker. Veel slecht breeuwwerk met loszittend sikkaflex. Gebroken zaling.Allereerst de rotte kielbalk er met eenvoudig tuingereedschap, een hark en schepje, weggespit. Onvoorstelbaar dat de kielbalk zo rot was maar de zandstroken van soms 30 cm breed nog gaaf! De nieuwe kielbalk als een bouwpakket in situ met epoxy verlijmd. De knie waarmee de spiegel weer aan de kielbalk vastgezet moest worden werd meteen met de kielbalk geplaatst. De spanten werden gesloopt met steeds een oude er nog tussen. Aangezien er een zware kimwegering in de weg zat zijn de spanten gemaakt uit twee latten die eerst gestoomd zijn zodat ze gebogen en achter de wegeringplank geschoven konden worden.

Om nu te beginnen aan het kielbalkgedeelte boven de ijzeren kiel, leek het mij gemak-kelijker om dat te doen als de boot op zijn kop lag. Wel moet gezegd worden dat ik daar wat nachten over heb liggen nadenken. De oplossing was eigenlijk heel simpel. Op twee plaatsen aan voor en achterkant, waar de ijzeren kiel met bouten vastzat, heb ik een stuk draadeind met binnen en buiten een oogbout vastgezet. Aan de beide oogbouten aan de binnenkant heb ik de boot opgehesen genoeg boven de vloer. Vervolgens aan de oogbouten aan de buitenonderkant lijnen vastgemaakt aan de nok van de schuur, en daarna de boot weer laten zakken. Die draaide dan vanzelf om. Alles met twee takels aan een stevig schuurtje.

Zo kon ik veel beter aan de onderkant van de kielbalk werken. Het stuk kielbalk waar de ijzeren kiel normaal onderhangt was niet helemaal verrot, wel waren de breeuwnaden stukgeslagen en zaten er rotte plekken. Het meest vervelende werk was het uithalen van al het breeuwwerk. Wat mij hierbij opviel was dat sommige stukken er met sikaflex en al in een keer uitgetrokken konden worden, terwijl het bij andere delen weer heel moeilijk ging. Ik ben ervan overtuigd dat je in een oud schip waar al zoveel met teer is gesmeerd, nooit met moderne materialen moet gaan werken, tenzij je eerst de zijkanten van de huidgangen goed schoonmaakt en ontvet. En waarom zou je rubbercompound gebruiken als het bootje het al 80 jaar heeft uitgehouden op werk, katoen, teer en stopverf wat bovendien veel goedkoper is. Sommige naden waren nu zo breed dat ik daar mijn hand door kon steken, niet een ideale situatie voor het breeuwen. Bij die naden die ik te breed vond, vooral in het vlak, heb ik een kant van de naad goed schoongemaakt door er een cirkelzaag langs te halen. Nu was een kant van een naad schoon genoeg om er een lat tegenaan te lijmen met epoxy en wiggen.Een erg leuke klus vond ik het breeuwen. Speciaal uit Engeland heb ik hele mooie bronzen breeuwbeitels gehaald. Een feestje om daarmee het onderwaterschip met werk dicht te slaan en boven water met katoen. Eerst de naden met een smeersel van menie en teer in gesopt en daarna met muziek met veel beat meppen. Hoe ik dat moest doen? Wel ik heb het gevraagd aan Van der Meer uit Harlingen en die zei gewoon doen en aan het geluid hoor je wel of het vast zit. Wel ervoor oppassen dat je er niet doorheen mept, maar toch diep genoeg dat er ruimte overblijft voor bitumen (onder water) of putty (boven water).

De doorgestoken mastvoet had gezorgd voor veel lekkerij en rot in dek en aan voorluik. Voorluik was ook erg aan vervanging toe. De mastkoker is vervangen door een gegalva-niseerde metalen. Tussen alle bedrijven door nog bakstagputtingen vervangen, roestige parkers uit dek peuteren, motor inbouwen, accu bakken maken, gouden biesje in plak-ken, nieuwe zaling maken, schilderen, binnenbetimmering restaureren en plaatsen, nu wegneembaar en met mooie waterdichte bakken onder de banken. Te water en tot ieders verbazing nauwelijks lekkage, slechts een vergeten klinknagel! Dan sta je er toch even bij stil. Wat een wonder dat de Nymph vorig jaar nog voer met al die lekkerij en die doorgeroeste wantputtingen. De Sea Nymph heeft absoluut de wil om te blijven leven.

23

Foto: Cor Jansen

Vlak voor het ter perse gaan van dit nummer mocht de organisatie van de SCYR al 40 deelnemende schepen tellen. Ze nemen deel aan één van de leukste én grootste klassiekerevenementen in Noord-Europa van 22 tot en met 26 juli 2009 rond het Zuid-Hollandse Hellevoetsluis.Naast het sportieve karakter van dit evenement, heeft de SCYR ook een educatief en cultureel karakter, n.l. het publiek kennis te laten maken met de schoonheid van klassieke scherpe zeil-jachten. Op de nautische markt wordt tijdens het evenement voorlichting ge-geven over diverse restauratieprojecten. Het publiek kan zien hoe de deelnemers veel tijd, liefde, energie en vakman-schap hebben gestoken in de restauratie van hun klassieke scherpe zeiljachten die behoren tot het varend erfgoed. Kortom: een doelstelling die naadloos aansluit op de doelstellingen en het karakter van de VKSJ.…en dat brengt ons op het volgende: Van de tot nu toe ingeschreven deelne-mers is precies de helft lid van de VKSJ. Dit is ook de verhouding VKSJ deelne-mers – niet VKSJ deelnemers die de editie 2007 liet zien. Vanuit een halfvol glas geredeneerd is het natuurlijk mooi dat de helft van de deelnemers uit VKSJ leden bestaat. Nog positiever bezien met een VKSJ-bril: er vaart dus nog een behoorlijk aantal potentiële leden rond, in 2007 in Hellevoetsluis tijdens de SCYR dus al minstens 100! Als we echter vanuit het ledenbestand van de VKSJ gaan rekenen, komen we op een wat minder positief resultaat: slechts 30% van de VKSJ leden nam in 2007 deel aan hét evene-ment voor klassieke scherpe jachten. De organiserende stichting Dutch Classic Yacht Regatta heeft zich voor de komende editie tot taak gesteld het aan-tal VKSJ deelnemers flink te verhogen. Het evenement hoeven we daarvoor niet aan te passen, want we zijn er van over-tuigd dat zowel het programma als de wedstrijden helemaal aansluiten op wat u als schipper/eigenaar van een klassiek scherp jacht wilt beleven.

Shipmate Classic Yacht Regatta; hét evenement voor VKSJ schepen!

Wat we wel zullen doen, is u op meer-dere manieren uitnodigen, uitdagen en overtuigen om toch vooral de agenda schoon te vegen van 22 tot en met 26 juli van dit jaar, zodat ook u de SCYR kunt beleven. De wedstrijden zijn weliswaar de kapstok van het evene-ment, maar doet u het niet vanuit een fanatieke competitiedrive (en dat zijn er velen met u), kom dan vooral voor het geweldig samenzijn met gelijkgestemden. Op de SCYR komt het gevoel van vereni-ging naar boven als nergens anders.

Het wedstrijdwaterGelegen aan het Haringvliet, één van de grootste zoetwatermeren van de Benelux, en op een half uur van de zeesluis van Stellendam, biedt de historische vestingstad Hellevoetsluis het perfecte decor voor de (vriendelijke) strijd tussen onze klassieke schoon-heden. Het wedstrijdwater is ruim en toch beschut. De haven biedt voldoende en goed zichtbare ligplaatsen, sfeer in ruime mate en méér dan genoeg horecagelegenheden om eventuele tegenvallende eindtijden te vergeten. in de aanloop naar het evenement verzamelen de deelnemers zich in respectievelijk Vlaardingen, Steenbergen en Willemstad om alvast in de stemming te komen. in deze havens worden door gemeentes en DCYR de dag voor de gezamenlijke afvaart naar Hellevoetsluis leuke evenementen georganiseerd.

De beste stuurlui … blijven natuurlijk aan wal. En niet voor niets. De 11e editie van de Shipmate Classic Yacht Regatta biedt voor zowel deelnemers als publiek een interessant, boeiend en vermakelijk programma. De deelnemerstent staat prominent op het Zuidfront en biedt naast een gezellig zeilhonk ook iedere avond een stevige en smakelijke hap, een goedgevulde bar en onvergetelijke muzikale optredens. Daarnaast zijn er lezingen, workshops en schermen waarop de daguitslagen en spectaculaire beelden van de race razendsnel te zien zijn.

Overdag zijn de starts en finishes van de wedstrijden voor het publiek op het Zuidfront goed zichtbaar en de organi-satie tracht een track&trace systeem op te zetten dat gemixt wordt met live beelden van de strijd op het water. Zo kan het publiek ook de verder weg gelegen wedstrijdbanen goed volgen. Verder biedt het walprogramma wedstrijden met kleine klassieke zeil-scheepjes dicht onder de wal, een nautische markt, demonstraties, model-zeilwedstrijden en presentaties van de verschillende verenigingen en behoudsor-ganisaties van klassieke scherpe jachten.

Inschrijveninschrijven is heel eenvoudig: via www.scyr.nl is het inschrijfformulier te down-loaden. per traditionele post kan ook: u ontvangt het na een verzoekje aan het secretariaat: Stougjesdijk 137, 3271 KB Greup. Telefoon: 0186-610057.

Ook voor de kosten hoeft u het niet te laten: H 75,00 voor schepen kleiner dan 10 meter (lengte over de stevens) en H 100,00 voor schepen groter dan 10 meter (lengte over de stevens). Alle liggelden in de gemeenten Vlaardingen, Steenbergen, Willemstad en Hellevoet-sluis tijdens het evenement zijn hierbij inbegrepen, evenals een ‘goodiebag’, herinneringsplaquette en het walpro-gramma (exclusief maaltijden en drank).

iedere eigenaar van een klassiek scherp jacht, en zéker ieder VKSJ lid, moet een keer deelnemen aan de Shipmate Classic Yacht Regatta, en meestal blijft het niet bij één keer. Snel inschrijven dus. in 2009 moeten er eens een keer méér dan 100 VKSJ wimpels wapperen.Namens het bestuur van de stichting Dutch Classic Yacht Regatta,

coerd de heer | voorzitter

24

Een zusterschip van de Iona?In het laatste nummer van Scherp Gesneden in 2008 besteedde Ron Valent aandacht aan de Iona, een 25 ft. Belfast Lough One Design. De eenheidsklasse is door William Fife Jr. ontworpen in 1899. De Iona is als Nancy op de werf van Fife te water gelaten. Het artikel was aanleiding voor Jelle Joosse, schipper van de Noorse Volksboot Björg, om contact met ons te zoeken. In zijn brief legde hij uit dat hij naast klassieke scherpe jachten ook een warme verhouding heeft met hoogaarzen. Zo is het gekomen dat hij betrokken is geraakt bij de restauratie en de inrichting van de Historische Scheepswerf C.A. Meerman te Arnemuiden, de oudste nog bestaande hoogaarswerf. De werf, uit 1763, nu Rijksmonument, is een werkende museumwerf, en open voor publiek1. De taak van Jelle is onder andere het inventariseren en registreren van objecten, die op de werf aanwezig waren. Volgens hem was dat een hoop werk, want zeven generaties Meerman hadden nooit wat weggegooid. Nu, na vier jaar werk met een groepje, komt pas het eind in zicht. Regelmatig schrijft hij de Nieuwsbrief, een periodiek van de Stichting Behoud Hoogaars, over de vorderingen en over gedane ontdekkingen. Bijgevoegd was een artikel dat geplaatst was in de Nieuwsbrief van april 2007. Hij heeft het voor ons ingekort en bewerkt.

“Het raadsel van de ring Tussen de overdaad aan avegaren, dommekrachten en dissels, eikenhout, taaie nagels, enzovoort, viel al in het begin één object op: een stuk verweerd teakhout, kunstig vormgegeven, met daarop geschroefd een gegoten bronzen ring. “We sloopten weleens een jachie”, zei de inmiddels overleden werfbaas desgevraagd. Met het ontdoen van vuil en stof kwamen letters in het brons tevoorschijn. Te lezen viel in de rondte: Designed by William Fife jr., Built by James Clancy, Kingstown. Als liefhebber van klassieke jachten was het mij al snel duidelijk: dit is de dekafdichting bij de roerkoning van een klassiek jacht. De naam William Fife was mij ook niet onbekend … Zo kwam ik in de ban en startte de zoektocht.

Wie was William Fife Jr.? William Fife III (1857-1944) was de derde generatie in een familie van Schotse jachtontwerpers en scheepsbouwers in de plaats Fairlie aan de rivier de Clyde. William overtrof zijn vader en grootvader al op jongere

leeftijd. Zijn specialisatie in grotere maar vooral ook fraai gelijnde, zeer snelle jachten, die tot in de puntjes afgewerkt waren, bracht hem succes. Zijn klantenkring bestond uit de zeer welgestelden van de Britse eilanden, maar ook de rest van Europa en zelfs Australië. Zijn motto was, in het Schots: ”Fast and Bonnie”. Snel en Mooi, de rest is bijzaak. Door het succes van de drie jachten met de naam Dragon, die hij ontwierp voor een wedstrijdzeilende familie, kreeg elke Fife, die op zijn werf gebouwd werd, een gestrekte vuurspuwende draak van bladgoud aan weerskanten van de boeg. De staart van de draak ging dan over in een bies aan beide zijden tot aan het achterschip. Zeer bekend waren de twee jachten met de naam Shamrock, die hij ontwierp voor de thee-magnaat Sir Thomas Lipton. Er zijn zo’n honderd ontwerpen van zijn hand bekend en zeker de helft ervan vaart nog. Bekende namen daaronder zijn: Altaïr, Moonbeam of Fife, Pen Duick I en Tuiga. In Nederlandse handen zijn, voor zover mij bekend: Hallowe’en en de twaalfmeterklasse Zinita. Na het overlijden van William werd een model van zijn ontwerp Latifa op de kerktoren van Fairlie geplaatst als windwijzer2.

Waar ligt de plaats Kingstown? Hoe het antwoord op een simpele vraag veel moeite kan kosten: in mijn wereldatlas is maar één Kingstown te vinden, namelijk op het eilandje St. Vincent in de Caribische Zee. Het was wel heel onwaarschijnlijk dat het om de gezochte plaats gaat. Kingstons genoeg, maar Kings-town! Deze invalshoek van de zoektocht leek daarmee vastgelopen. Toevallig lees je dan een artikel over betaalde krachten aan boord van Britse megajachten voor de eerste wereldoorlog.3 Veel van die schippers waren afkomstig uit vissersfamilies van de Engelse oostkust, én, uit een Kingstown, aan de Ierse oostkust. Nu wordt het duidelijker. Met het uiteindelijk uitroepen van de onafhankelijke Republiek Ierland in 1932 zal elke plaats met een verwijzing in de naam naar het Engelse koningshuis herdoopt zijn. En jawel, Kingstown, de havenplaats bij Dublin heet

nu Dun Laoghaire. Pogingen om via het Nationaal Maritiem Museum, dat in diezelfde plaats gevestigd was, meer te weten te komen, mislukten: er werd niet gereageerd.

Welk jacht is het nu echt?Soms zoek je antwoorden echt veel te ver! Met behulp van Leo Aarens, eigenaar van de Zinita, kwam er weer schot in de zaak. Er blijkt een ontwerp- en bouwlijst te bestaan! In 1897 krijgt William Fife de opdracht van de Dublin Bay Sailing Club (en daarbij de Belfast Lough Sailing Club) een een- heidsklasse te ontwerpen, een wedstrijd-jacht met een lengte op de waterlijn van 25 voet. Er ontstond een slank schip met lange overhangen en een boegspriet, getuigd met een enorm gaffelkottertuig.

Dublin Bay Cutter 25 One Design / Belfast Lough Cutter 25 One DesignLengte over alles: 15,64 m.Lengte over de stevens: 11,71 m.Lente op de waterlijn: 7,50 m.Breedte: 2,50 m.Diepgang: 1,85 m.Waterverplaatsing / ballast: 6,5 ton / 3,25 tonZeiloppervlak: 96,7 m.

Vervolgens lezen we in de bouwlijst dat er één exemplaar van de helling is gegleden op de Fife-werf: de Nancy, de latere Iona. Op andere werven werden er nog zes gebouwd. Tenslotte bouwde James Clancy in Kingstown er twee, in 1897/1898: bouwnummer 440, opdracht-gever R.J. McDermott, genaamd Acushla en bouwnummer 445, opdrachtgever F. Thomson,genaamd Challenger. Hiermee is de zoektocht teruggebracht tot twee schepen.Ik heb geen reacties met nieuwe informatie op het artikel in de Nieuwsbrief gekregen. Wel ontving ik van een medebestuurslid, in die tijd als klein ventje altijd op de werf, onder-staande foto. Deze is genomen van de over-kant van het Arnekanaal in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Van de werf zijn de twee loodsen en het brandkot, waar de gangen gebrand worden, te zien, evenals de mastbok, waarmee de masten geplaatst werden. Op de voorgrond een wit scherp jacht. Welk zou dat zijn...? Die kerktoren met ‘de klok van...’ is alom bekend.

jelle joosse “björg”

historischescheepswerf c.a. meerman te arnemuiden. volgens ron valent is het inderdaad een zusterschip van de iona, maar ook hij weet niet welk schip. (red.)

1 april t/m oktober wo/za-middag en ook voor groepen op afspraak. Ook per jacht bereikbaar, eigen steiger, wel afmeren voor museumbezoek, niet overnachten.

2 Dr. May Fife – Mc Callum: Fast and Bonnie, 1998.3 Classic Boat, september 1998, nr. 123.

25

• alle ins and outs m.b.t. scherp gereed-schap werden gedemonstreerd door Klaas-Jan de Graaf en Chris Hartman.

De rondleidingen werden verzorgd door Ries Lievens en Benno Rexwinkel. Veel praktische informatie werd gegeven en iedereen kon zijn of haar specifieke vragen op het gebied van onderhoud, houtbewerking, lakken etc. kwijt.

in de werkloods stonden een paar uitdagende projecten, waaraan gewerkt werd. Een apart De Vries-Lentsch ontwerp, 11,50 x 3,80 x 1,50 m. type Noorse Jol uit 1962. Karveel gebouwd in iroko op eiken spanten. De eigenaar heeft dit schip recent gekocht en wilde in eerste instantie alleen de mast laten repareren. Er bleek echter ook lekkage te zijn en met name de bouten en schroeven waren aan vervanging toe. Zo’n 5.000 schroeven en 500 bouten zijn inmiddels vervangen. Voorwaar geen simpele klus. prop eruit, schroef eruit (wil vaak niet), uitboren, nieuwe schroef erin, nieuwe prop erin, afwerken. En dat 5.000 keer! Ergens in

Rubriek “Jo Anne weet raad”Lieve Jo Anne,

Mijn man doet thuis niets in het huishouden. “Ik wil het wel, maar ik zie het niet.”, zegt hij. De was doen, de keuken schoonmaken? Het lijkt wel of hij niet eens weet, hoe het moet. Maar als we op onze boot zijn, lijkt het wel of hij een andere bril op heeft! Hij loopt de hele dag te poetsen en te boenen en wordt bijna hysterisch als hij denkt dat ik, of onze bloedjes van kinderen, met zand onder onze schoenen aan boord komen. Wat moet ik nu doen? Hoe zorg ik ervoor dat hij zijn deel van de huishoudelijke taken doet en zich op de boot niet als een schoonmaakdictator gedraagt? Lieve Jo Anne, help ons!

Een wanhopig huissloofje

(naam bekend bij de redactie)

Lief huissloofje,Je man is blijkbaar het type dat slechts zorg en aandacht heeft voor

de oudere, klassieke vrouw. Binnen deze club een verschijnsel dat wel

vaker voorkomt. Er is een term voor dit fenomeen: gerontofilie. Een

gerontofiel bloeit op in het bijzijn van oude(re) vrouwen; zij brengen

het beste in hem boven en pas in hun aanwezigheid krijgt hij dat

zorgende, beschermende en liefdevolle, dat jij tevergeefs bij hem

zoekt. Ja, lief huissloofje, wat kan ik zeggen. Iemands geaardheid laat

zich niet verloochenen! Voor thuis kun je natuurlijk een werkster te

nemen. De situatie op de boot is echter lastiger. Hoe kun jij je meten

met zo’n scherpe, klassieke vrouw? Ik weet dat je dat scherpe al

aardig onder de knie hebt, maar het gaat hèm juist om dat klassieke.

De oplossing is in wezen vrij eenvoudig, maar vraagt tijd en geduld.

Word de vrouw die het beste in hem boven brengt! Ga door met

het leven zoals je het nu leeft. Je raakt door het sloven vroegtijdig

verouderd en zout water en zonlicht zullen dit proces zeker

versnellen. Time is on your side! Het is de tijd, die uiteindelijk je

probleem zal oplossen.

Jo Anne

juni of juli zal het schip weer te water gaan. Vervolgens hebben we ons vergaapt aan de Zeephyr. Een mooi 6 m² ontwerp van Bertil Bothen. Mahonie op eiken spant. Lang, dun en erg lekker zag het eruit. Vorig jaar is de romp onderhanden genomen en dit jaar is er een prachtig teak dek op gelegd.Bij de ingang van de loods stond ook nog de pelikaan, waar aan de bakboord voorsteven een paar gangen vervangen werden. Een en ander als gevolg va een “BB - SB gevalletje”.

Al met al hebben we genoten van de workshops en willen langs deze weg Benno en z’n team nogmaals bedanken voor deze leerzame middag. Helaas hebben we wegens een andere happening bij ons op de WV Aalsmeer de borrel niet meegemaakt, maar we nemen aan dat dat ook erg gezellig moet zijn geweest.

dick ten cate | a/b de groene galeie

kees van aalst | a/b bestevaer

1] lang, dun en lekker2] de noorse jol 3] BB-SB gevalletje 4] schuren en lakken6] 5.000 schroeven en proppen

foto’s: dick ten cate

Bezoek aan Rex-winkel JachtbouwOp zaterdag 21 februari organiseerde Benno Rexwinkel op zijn jachtwerf een workshop. De werf van Benno is gelegen in Zwijndrecht en na een voorspoedige reis vanuit het Aalsmeerse parkeerden we even voor twaalf uur naast de werkloods. We werden prettig ontvangen met koffie en cake en keken vast wat rond tussen al het moois dat in de loods stond.in het begin was het aantal bezoekers nog wat aan de magere kant. Waarschijnlijk omdat er twee aanvangstijden in omloop waren, te weten twaalf uur en twee uur. Maar na een tijdje werd het gewoon druk. Het programma zat goed in elkaar. Er werden drie workshops gegeven en er waren rondleidingen in de werkloods en in de stallingloods. De workshops waren als volgt verdeeld:• schuren en lakken werd gegeven door

Marijn de Groot;• werken met epoxy door Sybrandt Forten;

1 2 3 4 5

26

IJsberichten op nieuwjaarsdag 2009 tijdens de open dag van de Stichting iJsschuiten Gouwzee op 7 december 2008 (in Monnickendam), had niemand kunnen vermoeden dat we weer eens, sinds twaalf jaar, een echte winter met echt ijs in het vooruitzicht hadden (ook al hadden de ijsschuiten in 2003 nog even op het ijs gestaan). iJs geschikt voor alle schuiten van de stichting en natuurlijk voor alle ijszeilers, waaronder ook Cor Jansen (van de Radboud).De vrijwilligers en de vele toeschouwers hebben zich uitermate vermaakt.de vloot van de stichting. de voorwaarts met topzeil | foto: cor jansen

Op nieuwjaarsdag begon om ’s morgens om 9.00 uur de telefoon(keten) te rinkelen en werden alle familiebezoeken uitgesteld, vakanties gean-nuleerd, werkgevers gebeld om vrij te nemen en kon het feest beginnen. De ijsvooruitzichten voor de vrijwilligers (die soms al 18 jaar aan het restaureren zijn) waren uitstekend. Dezelfde dag stonden er al tien en de dag er na nog eens zes ijsschuiten op het ijs. Zaterdag 3 januari kon er

al langs de kust gezeild worden, maar was het ijs nog lang niet betrouwbaar. Het ijs was tussen 5 en 8 centimeter dik en er waren nogal wat wakken en een scheur tussen Volendam en de dijk van Marken. schuiten op het ijs. | foto: cor jansen

Zondag 4 januari kreeg ik bezoek van de familie de Wit van de Argo Navis uit Enkhuizen met hun twee dochters die om de beurt mee konden zeilen en er van hebben genoten. Gelukkig stond er wat wind zodat er een behoorlijke snel-heid gehaald kon worden. Door de re-gen in combinatie met de vorst kregen we prachtig ijs. Helaas liet de wind het die week regelmatig afweten en was er ook nogal wat mist. Maar genoten hebben we, het was een feest! Van dat feest hebben meerdere bladen verslag gedaan, waaronder ook de Waterkampioen.voor het eerst door de brug | foto: cor jansen

Op vrijdag 9 januari, het was windstil, moesten alle schuiten naar het ‘Hem-meland’ gebracht worden voor de doop van de prinses Alexia op zaterdag voor de oude haven. Duwen dus, maar geluk-kig met hulp van Molly Vingerhoets en dochter Maud Kieft. Als beloning kregen zij een Beerenburg in de chocolademelk.v.l.n.r. onbekende man, molly en maud

foto: cor jansen

De prinses Alexia is een ijsschuit uit 1840, aan de stichting geschonken door het Maritiem Museum Rotterdam. Het is een heel apart type en komt van de rivieren, van Krimpen aan de Lek waar hij gebouwd is, en is in 1929 aan het museum geschonken. De stichting kreeg deze schuit in het geboortejaar van prinses Alexia, 2005 en is op mijn voorstel naar haar genoemd. Helaas had prins Willem Alexander geen tijd om de schuit te dopen en hebben de kleinkinderen van de nieuwe schipper de doop verricht.

Niet alleen was er goed ijs om te zeilen, maar de havenmeester van Monnicken-dam heeft voor de eerste keer in de geschiedenis de brug geopend om vijf schuiten door te laten om historische, foto’s te nemen. tijdens die gelegenheid is de Voorwaarts ‘behouden vaart’ gewenst. Na een geschiedenis als bloembak is de schuit weer in ere hersteld. De Voorwaarts is in 1879 gebouwd op dezelfde plaats waar nu de ijsschuiten worden opgeslagen.“jaap met slee” door cor jansen,

15 februari 2009. zwaan van waterland

links onder en wapen van amsterdam

rechts onder op de rode boei. rené

beckman duikt in een wak en zeilt in

januari 2009 de ijspegel dwars door

midden. henk boven ramt een boei

en duikt ook in een wak. cor jansen

gaat gelukkig niet met zijn arrenslee

door het ijs. andré (ijsvereniging)

gaat schaatsen en trekt ze aan. drie

schuiten wachten op drie jonge kerels.

donald pakt een dn in plaats van de

emma, de oudste ijsschuit uit begin 1800.

in het midden de reiger op betonblok

in gouwzee. in de lucht vliegen een

aantal ‘kakalourussen’.

tien dagen zeilen (na een paar dagen in 2003), ik ben moe maar zeer tevreden.

cor jansen | a/b radboud

27

IJszeilen op de Gouwzee Na de open dag van de iJsschuitenclub in Monnickendam was deze ijsperiode een geschenk uit de hemel. Cor Jansen belt op 30 december 2008 dat er 18 ijsschuiten op het ijs klaar staan en vraagt wanneer we komen. Het wordt 4 januari en onze dochters, die lucht hebben gekregen van deze kans, bieden zich ogenblikkelijk aan om ons te begeleiden. De temperatuur is boven nul, het dooit, we gaan er eigenlijk

heen met het idee dat het een vergeefse tocht wordt omdat het ijs vast te dun zal zijn.

Aangekomen zien we alleen maar ijszeilers, moderne en oude schuiten. Ongeveer veertig bij elkaar. Cor staat al op het ijs te wachten, zijn schuit is al opgetuigd. Dan komt het, we moeten er naar toe lopen over

het ijs. ik heb leren schaatsen op de Jaap Edenbaan in Amsterdam en heb totaal niets met natuurijs. Met enige overreding toch het ijs op, ondanks een ‘fontein’ door een gat. Cor zijn schuit heet Willem Barentsz en is van begin vorige eeuw. Lang 4,5 meter en 1,10 meter breed. De loperbalk, waaraan de voorste twee schaatsen zijn bevestigd, is ongeveer vier meter breed. Een schaats is 60 centime-ter lang. Het zeiloppervlak is ongeveer 20 m². Sturen gaat met een schaats onder het roer. Dat gaat zwaar, twee handen aan de helmstok. We mogen om de beurt mee; eerst de schuit keren en op gang duwen. Cor staat op klompen met ‘scherp’ eronder, die loopt als een kieviet, maar wij niet!. Gelukkig mogen we er snel inspringen. in de schuit ligt heel luxe een lekker zacht kussen, perfect. Fok aan is het volgende commando en dan gaan we. Het waait zo’n windkracht 4 en dat loopt heel langzaam op naar 5. En hard dat het gaat! We hebben een gps mee, maar geen tijd om te kijken hoe snel we gingen. Cor vertelde dat snelheden van 70 km geen uitzondering zijn.

Het ijs is mooi glad en het schudt en klappert helemaal niet zo erg als ik had gedacht. Door de wind gaan gaat goed als er maar genoeg wind staat. in de luwte van de bomen moet er meegeduwd worden, maar dan gaat ie weer. Doordat het zo snel gaat, moeten de zeilen heel strak worden aangetrokken, we gaan bijna net zo snel als de wind en soms sneller, dan begint alles te klapperen en is de gang eruit. Een fantastische ervaring.

toch is het ijs niet al te dik. Het ijs golft voor de schuiten uit en dat is geen goed teken. We stoppen ermee. We helpen om de schuit naar zijn plaats aan de kant op het ijs te duwen en tuigen hem af. Op hetzelfde moment gaat er een schuit door het ijs. Niet erg zul je denken, hij drijft toch. Niets is minder waar. Er zijn gaten in geboord zodat het water er uit kan lopen, anders is hij veel te zwaar en kan de schuit beschadigen. Met hulp van een aantal ‘collega’s’ staat hij na een kwartier weer op het ijs. Na nog een Beerenburg als afzakkertje, nodig ook want mijn voeten waren ijskoud, was deze erg leuke dag helaas voorbij.

marianne de wit

hendrik uit 1849 door het ijs

foto’s | marianne de wit

cor in het schuitje

28

Yacht CoatingsVoor meer informatie vraag het gratis instructieboekje aan: Praktische adviezen en tips.

Lak- en Verffabriek W. Heeren & Zoon BV Postbus 166, 1430 AD Aalsmeer. Telefoon: 0297-360 366 info@epifanes.nl www.epifanes.nl

Epifanes Bootlak blankHoogglanzende, klassieke vernis met extra UV filter. Uitstekende vloeiing, zeer hoge weer- en waterbesten dig- heid en zeer langdurig glansbehoud.

Epifanes Eiglans blankSneldrogende, slijtvaste interieur-vernis met aangename zijdeglans en goede bescherming tegen alcohol en huishoudchemicaliën.

Epifanes Aqua Marine InterieurvernisMilieuvriendelijke, sneldrogende watergedragen krasvaste interieur- vernis. Mooie vloeiing, fraaie satijnglans en bestand tegen alcohol en huishoudchemicaliën.

Epifanes HardhoutolieHoogglanzende, beschermende olie vernis met UV filter. Door de ademende eigenschappen ideaal geschikt voor teak, iroco en eiken. Mooie vloeiing, weer- en waterbe sten-digheid en langdurig glansbehoud.

Epifanes Rapidclear/RapidcoatBlanke halfglanzende vernis met UV filter. Sneldrogend en uitstekende hechting op teak en iroco. Epifanes Rapidcoat is de licht getinte versie om het hout aan te kleuren.

Epifanes Poly-urethane Jachtlak blank en zijdeglans blankHoogglanzende tweecomponent vernis met UV filter. Zeer hoge buitenduurzaam-heid, kras-, stoot- en slijtvast en weer- en waterbestendig. Ook beschikbaar in zijdeglans voor het interieur.

Epifanes Vernis PP ExtraHoogglanzende, zeer sneldrogende, hoog vullende tweecomponentenvernis met UV filter. Stoot-, slijt- en krasvast. Als grondvernis voor snelle laagopbouw én harde vernis voor binnenwerk.

Epifanes Teak-O-Bello en Teak-O-Clean & BrightVoor onderhoud van vergrijsd teak en teakdekken. Teak-O-Clean & Bright reinigt en herstelt de natuurlijke kleur. Teak-O-Bello beschermt langdurig tegen vergrijzing. Watergedragen, tast de kitnaden in teakdekken niet aan.

Epifanes lak weerspiegelt als geen ander !

Yacht Coatings

N I E U W

29

Te koopTe koop CharlotteType One-offOntwerp en bouw G. de Vries LentschBouwjaar 1947Afmetingen 8,00 x 2,00 m.Materiaal, bouwwijze Mahonie op eiken spanten, karveel. Dek van multiplex.Motor -Zeilen Grootzeil, Genua, kleine fok, stormfok. Allemaal van origi-

neel van katoen in een goede conditie.Inrichting Een comfortabel ruime en diepe kuip.Uitrusting -Bijzonderheden De Charlotte is een monument in de klasse A1. Na 18 jaar

zoeken wij nu een nieuwe eigenaar voor “het mooiste schip van de Westeinder”. De Charlotte is een one-off, door Gerard de Vries Lentsch ontworpen als torengetuigde mod-ernere opvolger van de door zijn vader ontworpen gaffel-getuigde regenboog. Aangezien dit ontwerp niet verkocht werd is het schip tot 1991 altijd in bezit gebleven van de ontwerper/bouwer. Nog bij zijn leven is in samenspraak met hem een aantal verbeteringen aangebracht. tijdens de DC 1993 weer te water gelaten. De Charlotte is een zeer snelle zeiler, in 1995 winnaar van de eerste 24-uurs van de West-einder.

Vraagprijs 3 6.500,—Inlichtingen Harm ploeger: telefoon 06-53304783 of via

marthamcgilda1955@gmail.com

Te koop Grand CruType Marsdiep (one-off ), s-spant, YawlOntwerp en bouw Ontwerp: E.G. van de Stadt; bouw: Dick Zaal, HoornBouwjaar 1974Afmetingen 10,20 x 2,90 x 1,50 m; waterverplaatsing 8,5 tonMateriaal, bouwwijze Staal met een teak dekMotor Golf diesel (1983), 34 pkZeilen Grootzeil, rolgenua, bezaan (alle

2002), stormfok, bezaanstagzeil (aap) en reservefok

Inrichting 5 slaapplaatsen, keuken met 2-pits gascomfort, hangkast, toi-let, veel opbergruimte, mahonie interieur

Uitrusting Navigatietafel, marifoon, diepte-meter, radio, autohelm, log, 2 kompassen, radarreflector, wind-meter, verwarming, 2 ankers

Bijzonderheden Lid van de VKSJ. Robuust en be-trouwbaar schip, zeer zeewaardig en goed hanteerbaar onder zware omstandigheden, comfortabel en geschikt om langere tijd op te verblijven, presteert goed bij wedstrijden met name bij zwaar weer

Vraagprijs 3 42.500,—Inlichtingen Dick en Dora de Vries-Deurloo:

telefoon 026-3635624 of via ed.vries@hccnet.nl

Te koop VahineType Noorse spitsgatter (tumlaren)Ontwerp en bouw -Bouwjaar 1954Afmetingen 8,50 x 2,10 x 1,55 m.Materiaal, bouwwijze S-spant. Oregon pine op

eiken spanten, mahonie opbouw, aangehangen roer.

Motor 4 pk Yamaha buitenboordmotorZeilen Aluminium mast met grootzeil,

fok, stormfok en spinnaker.Inrichting -Uitrusting -Bijzonderheden Gerestaureerd in 2005.

Ligplaats iJsselmeer, jachthaven Uitdam.

Vraagprijs 3 15.000,—; bruikleen mogelijk.

Inlichtingen J acques Joosten: telefoon 06-51129561 of via kwartet@planet.nl

Verklaring van reden van aftreden Aan de leden van de vereniging 14 maart 2009 Zoals u waarschijnlijk in deze SG hebt kunnen lezen ben ik afgelopen week, voor velen inclusief mijzelf, onverwacht uit het bestuur van de VKSJ getreden, ondanks het feit dat ik mij een maand geleden tijdens de ALV beschikbaar heb gesteld voor een volgende termijn. De aanleiding tot deze stap was een reactie van een van de bestuursleden op mijn presentatie van de Technische Commissie (TC) tijdens die vergadering. Deze reactie was qua stijl en inhoud voor mij onaanvaardbaar en ik heb die beschouwd als een motie van wantrouwen. Het verwijt dat mij gemaakt werd was dat ik onderwerpen onder de TC zou rangschikken die daar niet thuishoorden en daarmee de inspannin-gen van andere (bestuurs)leden zou claimen.

Sinds mijn aantreden heb ik me ingespannen om de behoudsfunctie van de VKSJ te versterken. Daartoe heb ik een aantal cie’s gegroepeerd onder de paraplu van de TC, deze zijn: de meet- en tekencie., de toelatingscie., de archiefcie., de res-tauratiecie., de ratingcie. en de FONV/SVM-cie.Deze commissies hebben gemeen dat ze de verschil-lende technische aspecten van de schepen bestrijken en daarmee een coherent beeld van onze doelgroep belichten. Om dit bestuurlijk aan te sturen is dit vorig jaar onder de TC gerangschikt. Dit betekent niet dat de leden van de TC noodzakelijkerwijs deze commissies voorzitten of zelfs maar deel uitmaken van die commissies. Dit heb ik ook tijdens mijn presentatie vermeld.

Er is door de secretaris ernstig bezwaar geuit tegen deze organisatievorm, kennelijk werd dit als een te grote macht beschouwd. Vooral de wijze waarop de bezwaren naar voren werden gebracht waren onnodig kwetsend en verstorend voor de toe-komstige samenwerking. Na lang aandringen van de voorzitter zijn hiervoor excuses aange-boden maar alleen voor de vorm, van de inhoud werd geen afstand genomen.

Tijdens overleg bleek dat ook de voorzitter de bezwaren inhoudelijk deelde en inmiddels is de structuur van de TC ontmanteld en maken nog slechts twee commissies er deel van uit (de FONV/SVM- en de archiefcie.). Ik zie daarom noch inhoudelijk, noch op basis van vertrouwen een mogelijkheid om binnen het bestuur te blijven func-tioneren, en heb daarom besloten om af te treden. Maarten Sinaasappel

30

Kopij voor Scherp Gesneden

in 2009 zal Scherp Gesneden vier keer verschijnen volgens het getoonde schema. in het schema staan ook de data vermeld waarop de redactie over de kopij moet kunnen beschikken.

Nr. Verschijnings- Deadline datum kopij

1 Week 13 27 februari2 Week 28 12 juni3 Week 41 4 september4 Week 51 14 november

De redactie behoudt zich te allen tijde het recht voor stukken te weigeren, in te korten, aan te passen of anderszins te wijzigen.

Te koop SuizewindType Stalen S-spantOntwerp en bouw Ontwerp: Herman plake,

werf: J. Hitters - proostBouwjaar 1964Afmetingen 10,80 x 2,85 x 1,55 m.

(los 10, 50 en lwl 7,60 m.)Materiaal, bouwwijze Staal 3/4 mm, gelastMotor Yanmar 3YM30 (2000) directe koeling, natte

uitlaat. Schroef: 3 blads vast. Schroefas: RVS, watersmering.

Zeilen Grootzeil (27 m²), fok 1 (Hi-aspect 16 m²), fok 2 (24 m²), genua (39 m²), stormfok (6 m²). Spinakerbomen: 2 houten. Mast: aluminium, strijkbaar. Giek: aluminium. Verstaging: RVS. Schootlieren: bronzen LV self-tailing. Val-lieren: bronzen staaldraad lieren.

Inrichting in het voorjaar van 2009 zal de laatste hand aan het interieur worden gelegd: afwerken kaartentafel, kombuis, vervangen linoleum, vervangen bekleding kussen.

Uitrusting VDO speed, log. phillips autoradio/ca-settespeler. Echolood Seafarer 5. Marifoon iCOM iC-M95, DSC. Kompas it Holland, elektrisch en Sestrel More. GpS Garmin 120XL. Autohelm 4000 St. Navtex iCS printer. Naviplotter Autohelm 1000. Handpeilkompas. Windmeter Vetus, snelheid analoog. 3 accu’s en 3 acculaders. 2 reddingsboeien. Ankers 1 staal + ketting, 1 aluminium + loodlijn. Kook-toestel Wallas, ceramisch gesloten petroleum. Koelkast isotherm, compressor + koudeaccu. Reddingsvlot in-shore, niet gekeurd.

Bijzonderheden De laatste jaren veel tijd geïnvesteerd in het wegwerken van het achterstalling onderhoud. Na aanschaf is de hele binnenkant onderwater gestraald en met expoxy behandeld. De van oorsprong zinkgecoate romp gaf hechting-sproblemen en is heel kaalgehaald en zonder polyesterplamuur weer opgebouwd met tweecomponenten pu-verf. Het onderwater-schip is in 2005 door fa. Kalfsvel in Zaandam gestraald en zonder plamuur in twee lagen Sigma teervrije epoxy gezet. Alle overige buiten schilderwerk (behoudens het dek) staat in twee componenten pu-verf.

Vraagprijs 3 79.000,—Inlichtingen piet Jongkoen: telefoon 06-43045309 of via

http://home.concepts.nl/~jo19458/

Te koop KuluType Bermuden KetchOntwerp en bouw F.W. ShuttlewoodBouwjaar 1958Afmetingen 12,40 x 3,70 x 1,40/2,80 m. Waterverplaatsing/

Ballast: 16/3,5 tonMateriaal, bouwwijze Semi S-Spant. Mahonie op eiken; eiken kiel;

dek grenenMotor Ford thornycraft 4 cil. 62 pk. Brandstof: 2x 150 ltr.,

1x 80 ltr.; Water: 1x 200 ltr.Zeilen Grootzeil, Genua, Stormfok, Bezaan (Dacron “Gran-

filed Levers”). tuigage: aluminium mastenInrichting Mahonie interieur, veel bergruimte, stahoogte 1.90

m., 3 verblijfruimtes, 7 slaapplaatsen, 2 toiletten. Kombuis met taylor paraffine

Uitrusting Kompas: Simpson Laurence Sestrel, log: Stowe, dieptemeter: incastec, radar: Furuno, marifoon: Kelvin Huson80

Bijzonderheden Het schip is in opdracht van de huidige (Engelse) eigenaar gebouwd in 1958. Het robuuste schip heeft z’n authenticiteit behouden. Door z’n varia-bele diepgang heeft het een groot vaargebied. Er zijn verschillende grote zeereizen mee gemaakt en de laatste jaren vaart het schip in het iJsselmeer. Recent is de romp geheel kaal gehaald en opnieuw geschilderd. Noodzakelijk onderhoud is altijd professioneel uitgevoerd. Romp kan geïnspecteerd worden.

Vraagprijs 3 75.000,—Inlichtingen Mart Raat: telefoon 0299-656742 en 06-50247628

of via www.raatyachts.nl en info@raatyachts.nl

Te koop SwiftType Engelse (topzeil) gaffelkotter, halfgedekt

(Klassieke en scherpe jachten in NL: Kalma/Valent 1994: blz. 216).

Ontwerp en bouw G. Cozens; bouw: Anderson-Ridgen-perkins. Uniek Engels kottertje met grote beschutte kuip en half open roef.

Bouwjaar 1929Afmetingen 7,05 x 2,04 x 1,40 mMateriaal, bouwwijze pitch pine op eiken spanten, duimsdikke

huid. teak kuip en luik/-luikhoofd. Dek met geschilderde multiplex toplaag.

Motor Dieselmotor vervangen door elektromotor (Arka Electronics Giethoorn); 4 x 180 Ah semi-tractie accu’s (actieradius ca 3-4 uur); Belatron lader 48V/25 A.

Zeilen Grootzeil, (boom)fok, kluiver, halfwinder en gaffeltopzeil: ca. 40m². Leeftijd onbekend, maar voldoen prima.

Inrichting Dwarsscheepse dubbele slaapplaats midden in het schip (optie voor twee extra kooien in voorschip, voorbereid). Binnenbetimmering grotendeels vernieuwd, nieuwe stoffering (kussens 12 cm dik!). Originele potkachel. Drinkwatersysteem beschikbaar maar niet aangesloten. Originele huiddoorvoeren en af-sluiters voor wc afgedopt en niet in gebruik.

Uitrusting Nieuwe kuiptent en hoes over voorluik (2008).

Bijzonderheden Zwaar gebouwde en toch snelle zeiler met een mooi gevormd onderwaterschip. Romp is goed stijf en dicht. Dek blauwgrijs geschil-

derd. Het schip is in goede con-ditie. in 2006/2007 uitgebreide refit ondergaan: mastspoor vernieuwd, ijzeren wrangen vervangen, vrijwel alle spant-koppen vervangen (iroko) met schuine las, ca 1 m² huidgangen vernieuwd (iroko/mahonie), deel hekbalk vernieuwd (iroko), kuip in originele staat hersteld (ban-ken van ca. 2 m lengte, later aangebrachte dekje over kuip

verwijderd), volledig opnieuw gelakt binnen en buiten. professioneel uitge-voerd door pieter van Beest-Spakenburg.

Vraagprijs 3 24.500,—Inlichtingen Oscar Mendlik: telefoon 06-22274200

(na 20.00 uur of in het weekend) of via omendlik@yahoo.com

31

ColofonVKSJ postbankrekening 55.61.298Lidmaatschap per jaar Q 70,-Jeugdtarief per jaar Q 35,-Donateurschap per jaar minimaal Q 35,-

VoorzitterAb van Beek 0573-253023 voorzitter@vksj.nlSecretaris Maud Kieft 020-6735329 secretaris@vksj.nl 2e Jacob van Campenstraat 31 1073 XN AmsterdamPenningmeester Marcel van Loosbroek 040-2123848 penningmeester@vksj.nl De Genestetlaan 18 5615 EH EindhovenBestuursleden Marg Kamphuys 06-14392149 marg@vksj.nl LedenadministratieRené den Hertog 0181-663062 leden@vksj.nl Kerkstraat 12 3211 AS Geervliet

ToelatingscommissieJan MeppelinkKarel BeerGovert MunterInge Kuyt toelating@vksj.nl

Wedstrijdcommissie NoordKlaas TroostMaurits van SabbenHielke JousmaRon Valent wedstrijden@vksj.nl

Technische commissieBenno Rexwinkel technische vraagbaakRies LievensLeo Aarens techniek@vksj.nl

Evenementencommissie NoordElly Kat 020-6945937 Lydia Kat Sjaak ReindersmaEvert Voogel evenementennoord@vksj.nl

Evenementencommissie ZuidAnnemiek Verhoeven vacature 010-4718867Sandra van OorschotOlaf Stevens evenementenzuid@vksj.nl

RatingcommissieMaarten Lampe 0165-533753Gilbert de Bruin 020-4422103Sander Bakker 015-3612710 rating@vksj.nl

Redactiecommissie Scherp GesnedenJeroen Montauban 033-4759407 sg@vksj.nl Heer Halewijnpad 40 3813 DW AmersfoortIngrid van der SleenMarg KamphuysRon Valent

WebmasterJan Kraak website@vksj.nl

EreledenAkko Kalma, Ron Valent, Robert van der Bilt

WebsitesVKSJ www.vksl.nlDCYR www.dcyr.nlSCYR www.scyr.nlFONV www.fonv.nl

Grafisch ontwerpIngrid van der Sleen

DrukGrafisch servicebureau Ruparo, Amsterdam

www.sailinox.nl

Klassieke nagels: roodkoper, RVS en vuurverzinkt

advertentie

AdvertentietarievenTarieven siteLogo 202/74 op de homepage 1 250, –

Tarieven nieuwsbrief/Scherp GesnedenOplage 360/4 keer per jaarAchterpagina buiten A4 1 800, –pagina binnen A4 1 650, –pagina binnen A5 1 350, –pagina binnen A6 1 225, –

Combinatie site en Scherp GesnedenAchterpagina buiten + site 1 960, –pagina binnen A4 + site 1 780, –pagina binnen A5 + site 1 420, –pagina binnen A6 + site 1 275, –

Tarieven niet-leden/niet-donateurs vraag- & aanbodpaginaBoot te koop of gevraagd 1 100, –Accessoire te koop of gevraagd 1 50, –

Voor leden en donateurs op vraag- & aanbodpaginaBoot/accessoires te koop 1 gratis

Aanleveren advertentiesinfo@vksj.nl