Voorbeelden zeggen natuurlijk zoveel meer.Jeuk, m., krieuwelende gewaarwording aande oppervlakte der huid (zonder zichtbareverschijnselen) die tot krabben en schurkennoopt. Mooi toch. Of neuken, I stompen,stoten Iemand in het water neuken; II 1.zeuren, zaniken Lig niet te neuken; 2. hin-deren dat neukt niet, dat dondert niet; 3.coire, vleselijke gemeenschap met eenvrouw, resp. man hebben. • Het kunste-naarscollectief HAP houdt een gratis ten-toonstelling in de kunstgalerij van de uniefin de Overpoortstraat. HAP zijn drie studen-ten/wild aanstormende kunstenaars: WimWaelput, Jens De Schutter en PietMertens. De tentoonstelling is nog tot 7februari te bezichtigen tussen 11 en 15u ofna afspraak. • Er is iets fundamenteels mismet ons gerechtsapparaat en geen 50Dutroux’ zullen daar ooit iets aan veran-deren. De lokale recherchedienst meldt onsmet trots dat ze een gecoördineerde actieondernomen hebben aan het WoodrowWilsonplein. Er waren namelijk klachtengeweest over rondhangende groepjes jon-geren aan de Openbare Bibliotheek. Jon-geren die willen rondhangen aan een biblio-theek lijkt me op zich een positieve evolutie,maar goed. We laten de dappere speurderszelf aan het woord: “Tijdens deze preven-tieve actie werden 26 jongeren opgepakt diedoelloos rondhingen aan het Zuid. Hunleeftijd varieerde tussen 14 en 21 jaar.… Hetging voornamelijk om jongeren vanallochtone afkomst, dus er werd nadien

uitvoerig uitgelegd waarom zij werdenopgepakt, om misverstanden te voorkomen.Deze actie wordt mogelijkerwijs herhaald,zodat potentiële groepjes daders wordenontmoedigd om criminele feiten te plegenaan het Wilsonplein.” Adresseer uw hate-mail naar externe.relaties.politie@gent.be.• Een samenscholingsverbod. Hoe bestaathet. Ze zouden beter al die flikken eensgoed in het water neuken, denk ik dan. •Een waarlijk naadloze overgang naar: Nietalle Marokkanen zijn dieven, een toneel-stuk van HetPaleis/Das Theater door ArneSierens. Geen flauw idee waar het preciesover gaat, maar het lijkt me een aanradervoor de gemiddelde Gentse flik. Het stukspeelt nog tot 6 maart van woensdag totzaterdag in de Vooruit. Bel voor info of tick-ets naar 09/2672828. • Ik weet niet precieshoe het komt, misschien omdat eindelijk aldie allochtonen eens uit het straatbeeld zijnweggeveegd, maar Gent ontvangt dezemaand opnieuw enkele groepen met naam.Zij het dan niet allemaal groepen met eengoeie naam. Zo is er op 7 februari Alien AntFarm in de Vooruit, Biohazard op 20 fe-bruari in de Centrale, K’s Choice op 24 fe-bruari in de Capitole en Ozark Henry op 27februari opnieuw in de Vooruit. Tickets viade gebruikelijke rockkanalen. • Wat vindt uvan deze: zemelkloten (zemelklootte,gezemelkloot) muggeziften, zeuren,zaniken. • Gent is en blijft de Vlaamse top-sportstad. Op zondag 10 februari vindt in deTopsporthal Energiser Indoor Vlaanderen

plaats. Dat is een atletiekmeeting met eenindrukwekkend deelnemersveld: onderandere Maria Mutola, Olympisch kampi-oene 800 meter en Stacy Dragilla, Olym-pisch kampioene polsstokspringen en atletevan het jaar, komen er gewillig de kuitenontbloten. De sportdienst geeft übrigens 25duo-tickets weg aan de eerste 25 mensen dieop 5 februari tussen 12u15 en 12u45 naar09/243.88.88 bellen. Voor meer info ofgewone tickets, bel naar hetzelfde nummerop een ander moment. • Soms ook ronduitleerrijk: rozijnenbaard, m., een branderigeuitslag om de mond die een korst als vanrozijnen vormt; persoon daarmee behept. •Het Platform Handicap en Ontwikke-lingssamenwerking (PHOS) zoekt vrij-willigers die hun educatieve pakkettenwillen begeleiden bij organisaties in degehandicaptensector over het hele land.Dus voor mensen met een handicap behept,voor wie bijstand noopt. Eerst wil het PHOSwel dat je een korte vormingscursus bij henvolgt. De volgende vorming is op 19 maart,maar vooraf inschrijven is gewenst. U kanhen contacteren via 02/2420596 of viawww.phos.be. • lullensmid, m., arts voorgeslachtsziekten. • Iets waarmee je kan uit-pakken op linkse wietfuiven of ALS-ver-gaderingen, al is dat slechts een nuancever-schil: Professor Pierre Debergh (FaculteitLandbouwkundige en Toegepaste Biologi-sche Wetenschappen) heeft de titel van ere-professor van de Granma Universidad deCuba gekregen. Die werd hem overhandigddoor Dr. Fernando Vecino Alegret, deminister van hoger onderwijs, en door JuanAlmeida Bosque, een commandant van derevolutie. Het mag dan ook niet verbazendat het kantoor van Debergh zich op deCoupure Links bevindt. • Soms denk ik datde mensen van Van Dale me echt aan hetbeetnemen zijn met hun geestige woord-wendingen. Maar dan besef ik dat ik eigen-lijk aan het zemelkloten ben over dingen dievolstrekt niet neuken. • Zeven maal hetwoord neuken gebruikt op één pagina. Nu jijBrusselmans.

IIn verloren uren durf ik al eens de Grote Van Dale te lezen. De samenstellers van dat woordenboek hebben hetbeschrijven van woorden tot wetenschappelijke poëzie verheven. Of om het met Marcel Vanthilt te zeggen: zo

ver erover dat het erop is.

2

SSeellaattttiinn AAtteess KORT

JJeeff VVaann BBaaeelleenn

3

Dit is het glorieuze vierhonderdste nummer van Schamper. Schamper 400, waar iedereen opzat te wachten. Mindere goden zouden in dit stuk beginnen te zeiken over het belang, hetnut en de sociale relevantie van Schamper, wij houden het heel simpel en doen waar we ver-domd goed in zijn. Zoals gewoonlijk krijgt u dus weer een bijzonder subjectief, ongenu-anceerd en ophefmakend edito op uw bord met een eerste zin die er niet om liegt.

Gents schepen van Onderwijs Freya Van den Bossche heeft op schaamteloze wijze de stu-denten verraden. Hoezo, de jonge, vlotte, socialistische schepen die de studentenbelangenzou behartigen? We merken het. Freya heeft nog niet veel cadeautjes uitgedeeld sinds ze zichschepen mag noemen maar wat ze de studenten nu geschonken heeft, liegt er niet om.

Uiteraard weet u al dat dit redactionele stuk over de kotbelasting gaat. Toen de eerstegeruchten erover aan het licht kwamen, reageerde het schepencollege nog sussend. Nietsstond vast en er was absoluut nog geen zekerheid of er wel iets zou komen dat ook maarenigszins op een kotbelasting zou lijken. Daarna was het een hele tijd stil. Freya probeerdenog wat aan haar imago te werken door af en toe eens lief te glimlachen maar enige zeker-heid over het hoe, het waarom en het wanneer kregen de studenten niet. Nu is er weer welinformatie. Schepen van Financiën Frank Wijnakker stelt doodleuk dat het schepencollegeniet meer terugkomt op de beslissing over de kotbelasting.

Ja, ja, jongens en meisjes, zo doe je dat. Je merkt dat er gat van 60 miljoen frank is in debegroting en dan ga je op zoek naar de electoraal minst weerbare inwoners. In Gent zijn datde studenten. De meesten zijn niet gedomicilieerd in Gent en hebben daardoor geen stem-recht. Omdat de echte Gentenaar het toch al niet zo begrepen heeft op die mottige studen-tjes, is het niet meer dan logisch juist die groep een kloot af te trekken.

Mevrouw Van den Bossche, u bent bij wijze van spreken nog maar net afgestudeerd, u weetwat het is student te zijn, hoe kunt u dan zo’n belasting steunen? U gaat akkoord met eenbelasting die niet democratisch is omdat ze vooral de minder gegoede studenten treft. U ste-unt een maatregel die louter en alleen ingevoerd wordt om budgettaire redenen en nietbedoeld is om allerlei faciliteiten voor de student uit te bouwen. U zorgt er mee voor datGent heel wat minder aantrekkelijk wordt als studentenstad. En u schijnt daar geenscrupules over te hebben ook. U kon toch op z’n minst zeggen dat u tegen de belasting wasmaar dat u te zwak was om er tegenin te gaan en braafjes de andere volgde.

Uiteraard laten de studenten zich niet zomaar slachtofferen. Op woensdag 20 februari 2002is er een betoging die om 14u vertrekt aan het Sint-Pietersplein. Tenzij u een rabiaat voor-stander bent van een jaarlijkse belasting van 75 euro, is het uw plicht daarin mee te stappen.Het stadsbestuur mag dan wel zeggen niet meer op de beslissing terug te komen, de stu-denten moeten tonen dat zij zoiets niet pikken.

Ook de universiteit moet haar stem laten horen. Door de kotbelasting wordt studeren aande RUG heel wat minder aanlokkelijk en bovendien staat zo’n belasting haaks op alleprincipes van de democratisering van het onderwijs. Omdat ook de universiteit - onrecht-streeks weliswaar - in de brokken deelt, wachten wij vol ongeduld op een duidelijk stand-punt van het Rectoraat.

Wat hebben we nu geleerd, jongens en meisjes? De kotbelasting heeft als enig doel hetopvullen van een gat in de begroting. Freya Van den Bossche en haar socialistische collega’sdenken mooi mee in de logica van het geld. De studenten zijn niet alleen de paria’s van deRUG maar zelfs van een hele stad: correcte informatie moeten ze niet krijgen, onderhan-delingen met hen zijn overbodig en luisteren naar hen is tijdverlies. Bastards.

inhoudSCHAMPER 4 FEB ‘02

NUMMER 400

2Kort3Edito 4Schampers schone stoten 6Een jaar FVdB7 Dossier Talencentrum11Digitaal12Interview: de vice-rector14Psychologie16Doping18Tentoonstelling19Kunstvandalisme20Adventure21Strip / Boek22Film23Kringen en Konventen24Agenda

WW eegg mmeett kkuuttbbeellaassttiinngg

Tim Van der Mensbrugghe

4

DDee ssttootteenn vvaann Schamper

Pers, politie en politici zijn al jaren beduchtvoor het Gents studentenblad. Al te vaakwerden ze belachelijk gemaakt door dathandvol studenten dat dacht de wereld vooreens en voor altijd de waarheid te kunnentonen. Al te vaak ook werden ze er doorSchamper op slinkse wijze ingeluisd zodatze zichzelf belachelijk maakten. En somsvoelden ze zich gewoon overbodig omdatde redactie doodleuk zichzelf belachelijkmaakte.

AA bboo rrtt uu ssHet begon al in 1978, toen Schamper deadressen publiceerde van vijf Nederlandseklinieken waar je een abortus kon latenuitvoeren. Het artikel ‘Abortus moet vrij!’ inSchamper nummer 51 hield een pleidooivoor de legalisering van abortus, dat toennog strafbaar was in België. De adressenwaren eerder al gepubliceerd in ‘linkse’bladen zoals Vooruit en De Rode Vaan, dusde redactie zag er geen graten in dat nogeens over te doen. Maar dat was buiten deGentse procureur-generaal gerekend.

Nog voor het nummer terugkwam van dedrukker wist de nijvere man reeds datSchamper de adressen van de abortuskli-nieken zou publiceren. Hij oordeelde datdat niet door de beugel kon, en liet devolledige oplage van Schamper 51 in beslagnemen. De redactie kwam echter met hetpientere voorstel om de adressen met eensticker te overplakken, en zo mocht hetnummer dan toch nog verspreid worden.Dat de lezers die sticker er makkelijk weer afkonden prutsen, was niet de bedoelinggeweest van de redactie. Toch niet officieel.

Het volgende jaar was het weer raak. Tijdensde betogingen tegen de 10.000 frank inschri-jvingsgeld werden de studenten op dehoogte gehouden door de illegale radiozen-der Radio Aktief. Vrije radio’s waren toennog verboden, en de politiediensten spoor-den ze met veel ijver op om alle materiaal inbeslag te nemen. Omdat Radio Aktief ook

wel eens vanuit het studentenhuis De Bruguitzond, hield de rijkswacht op 19 maart1979 een huiszoeking in de lokalen van hetstudentenhuis en het studentenrestaurant.Daarbij werd onder andere fotoapparatuurvan de Fotoklas in beslag genomen, maarook apparatuur uit de radiocabine van destudentenrestaurants, die enkel instondvoor muziek en informatie in de resto’s.

Ook Schamper deelde in de klappen van derijkswacht: haar abonneelijst werd in beslag

genomen, en het zou zeven maanden durenvoor die weer werd vrijgegeven. Hetinspireerde de redactie in ieder geval tot vol-gende abonneewervingscampagne:

Ja, ook ik wil zo snel mogelijk in de rijks-wachtcomputer.(en dit voor slechts 50 fr.)Ja ik neem dus een abonnement op Scham-per.Mijn naam is: .......................................

In mei 1985 shockeerde Schamper de hele

katholieke gemeenschap van de RUG, dievoor het grootste deel bestond uit rectorCottenie, met een cartoon over pausJohannes Paulus II en een column overzijn kledingstijl en zijn ‘kruis’. De rectornoemde de pauscartoon een kaakslag voorde rooms-katholieke geloofsgemeenschap.De subsidiëring van het “schandaalblad”werd unaniem door de Raad van Beheergeschorst. Het universiteitsbestuur eiste deoprichting van een pluralistische redactie-raad die controle uitoefende op de deon-tologie en de inhoud van Schamper. Pas bijhet begin van het volgende academiejaar kri-jgt Schamper weer toestemming om te ver-schijnen.

Schamper lapte haar vrienden bij het dag-blad De Morgen ook een ferme toer. Bij hetfailliet van De Morgen in 1986 werden over-al te lande collectes gehouden om het dag-blad te kunnen blijven drukken. Schamperwou de Morgen 100.000 frank schenkendoor duizend lezers te vinden die honderdfrank gaven. Amper een week later doektede redactie de actie alweer op: ze hadslechts 5.000 frank bijeengekregen. Scham-per en De Morgen, toch niet één front...

AAggiitt aattoo rrIn de jaren ‘90 kreeg Schamper er een ver-woed fan bij: Francis Van Den Eynde,volksvertegenwoordiger voor het VlaamsBlok. Iedere letter en iedere spat inkt werddoor hem grondig gecontroleerd op fouten.Vooral fouten over zichzelf. In 1993 werdeen medewerker van de lagere school DeBuurt geïnterviewd door Schamper, en indat interview werd Van Den Eyndeomschreven als een “agitator”. Dat was ui-teraard een grove schending van dewaarheid volgens de volksvertengewoordi-ger, en prompt stuurde hij de redactie eenrecht van antwoord. Toen drie edities laterbleek dat de redactie het Recht van Antwo-ord gewoon naast zich had neergelegd,diende het parlementslid klacht in bij derechter. De rechter oordeelde echter datVan Den Eynde het recht van antwoord woumisbruiken om politieke standpunten teverkondigen, en dat kon niet door debeugel. De redactie kon blijgemutst naar dekroeg trekken om te vieren, en Van DenEynde mocht het gelag betalen.

JJa, u weet het intussen al wel. Dit is de vierhonderdste editie van Scham-per, en die zal de geschiedenis ingaan als een mijlpaal in het bestaan

van Schamper, bla bla bla. Maar u denkt er het uwe van. Want u weet welwat voor stoten Schamper zoal heeft uitgehaald in al die jaren. En u weetdat ze het bij Schamper toch nooit zullen afleren.

“In mei 1985 shockeerde Schamperde hele katholieke gemeenschap van

de RUG.”

De redactie was in vorm in 1993. In Scham-per 303 werd een compleet uit de luchtgegrepen nieuws-item op de voorpaginageplaatst. In het artikel “Groene koffie voorrechten” wordt Freddy Debodt geïnter-viewd, een fictieve leverancier van dekoffieautomaten in de cafetaria van de Uni-versiteitstraat. Debodt zou het lumineuzeidee hebben om de plastic bekertjes uit dekoffieautomaten te vervangen door her-bruikbare keramieken mokken. Van het heleverhaal klopte geen letter, maar toch werdde hele zwik klakkeloos overgenomen doorhet studentenjaarboek Kampus. De redactiekon haar lol niet op.

In 1997 probeerde Schamper nogmaals degrap met het fake-artikel uit te halen, dit-maal met een verzonnen scoop over infil-tranten van het Belgische leger in studen-tenverenigingen zoals het AnarschistischKollektief, de Marxistisch-LeninistischeBeweging, de Nationalistische StudentenVereniging en de holebi-groep VerkeerdGeparkeerd. Het artikel bleek veel tegeloofwaardig, want ditmaal vroegen zelfsde televisiestations AVS en VTM om meerinformatie. Ook Schampers trouwste lezerFrancis Van Den Eynde geloofde plots datSchamper enkel de waarheid sprak, want hijstelde in het parlement een schriftelijkevraag aan Minister van LandsverdedigingPoncelet. De redactie besefte dat ze te veris gegaan, en bood via een vlugschrift en eenextra pagina op haar website haarverontschuldigingen aan.

KK ee tt nn eettToch slaagde de redactie er een jaar laterweer in de pers en vervolgens ook zichzelfvoor schut te zetten. Een redacteur met con-necties had een mislukte cover gevondenvan de Ketnetkrant, een uitgave van de tele-visiezender Ketnet. Op de cover stonden deKetnetwrappers en -wrapsters volledig‘naakt’ - maar dan wel verscholen achter eendeken. Hoewel ze allemaal in feite hunondergoed aanhielden, zorge eenongelukkige schaduwinval op een wel heelstrategische plaats bij Friedl Lesage vooreen “gynaecologische expliciteit”. De coverwerd snel uit de handel genomen en vervan-gen door een geretoucheerde foto. MaarSchamper had in oktober 1998 de originelecover bemachtigd, en plaatste ze keihard op

haar website, die haar bezoekersaantalprompt de hoogte in zag gaan.

Het duurde tot de zomer van 1999 voor Ket-net er lucht van kreeg, maar nadat de fotoop de website van Schamper in het tijd-schrift Clickx werd vermeld schoot de jon-gerenzender in actie. Hij dreigde Schamper

een proces aan te doen als de foto’s nietonmiddellijk verwijderd werden. De Juridi-sche Dienst van de Universiteit schaardezich meteen aan de zijde van Ketnet. Tochkwam de redactie bij mediarechtspecialistDirk Voorhoof te weten dat Schamper zichkon beroepen op het recht om te citeren.

Voorhoof was zelfs bereid de verdedigingvan Schamper te verzorgen. Die van Scham-per waren echter te lui om een proces tevoeren en ze haalden de foto’s dan maar vanhet net. Sissies!

In het academiejaar 2000 had Schamper zijnlesje nog niet geleerd, en startte een nieuwereeks verzonnen artikels onder de hoofding‘De Liegende Reporter’. Het was bedoeld alseen voortzetting van de pulp-rubriek uit1995, waarin artikels verschenen van hetgenre “Prof. Vermeersch ontvoerd doorMarsmannetjes!”. De liegende reporter werdin een meer geloofwaardige stijl geschreven,maar met volledig fictieve feiten en perso-nen. Tot Schampers verbazing bleek derealiteit vaak dichter aan te leunen bij de fan-tasie dan de redactie had vermoed: na eenverzonnen sterfgeval van een koe door toe-doen van een student volgden kwade reac-ties van proffen en studenten Dierge-neeskunde die het thema ‘te gevoelig’noemden, en na een artikel over kleinecriminaliteit op de campus De Sterre bleekdaar inderdaad een pyromaan aan het werkte zijn. En nog geen maand geleden beldehet productiehuis TV De Wereld voor decontactgegevens van de onbestaande pro-fessor Pauwels, die beweerde dat het ont-brekende paneel ‘De RechtvaardigeRechters’ van het Lam Gods in de funda-menten van het gebouw aan de Ledeganckzou zitten.

5

MM DD GG

vaann SScchhaammppeerr

Vierhonderd Schampers, een mooi rondgetal. Tijd voor een Grote Terugblik, zodachten we. Daarom hebben we de sterkoverroepen Schamperlegende MDG voorenkele weken in onze archiefkasten opges-loten, slechts gewapend met kaars en bril.Zijn opdracht: vat alle stoten van Schampernu eens samen in een handig en leesbaarformaat. Door het sleutelgat van de kastheeft hij ons al toegefluisterd dat hij genoegstof heeft om een heel boek te vullen. Hijbelooft dat het De Definitieve Historie VanSchamper Die Alle Vorige Histories Over-bodig Maakt zal worden, vol feiten, citaten

en beeldmateriaal. Hij belooft dat het bin-nen enkele weken zal uitgegeven wordendoor het Archief van de Universiteit, en dathet ook daar voor een spotprijs te koop zalzijn. Hij belooft ten slotte ook dat hij, als wehem ooit nog terug uit de kasten loslaten,Tim Van der Mensbrugghe een ferm toef opzijn bakkes zal geven. U kunt intussen alvastlikkebaardend uitkijken naar de komst vanhet definitieve Schamperboek.

Of, als u Valère Meus heet, naar die toef opTim zijn bakkes.

440000 SScchhaammppeerrss iinn wwoooorrdd eenn bbeeeelldd

6

8 januari: Bij de eerste zitting van denieuwe Gentse gemeenteraad maakt demeerderheid zich meteen tamelijk belache-lijk. Bij de stemming van de Schepenen,kleurt een wakker lid van de meerderheidde bolletjes met een balpen in plaats vanmet het verplichte rode potlood. De aan-duiding van 3 Schepenen – waaronder deschepen van Onderwijs - is dus ongeldig enmiss Van den Bossche moet een weekjelanger wachten om aan haar nieuwe ambt tebeginnen.

14 april: Freya Van den Bossche wil deGentse basisscholen verplichten minstens18 % allochtonen op te nemen. Hiermeegecombineerd wil ze een moedertaalschooloprichten waar zowel in het Turks als in hetNederlands les gegeven wordt. De VLD, ookeen meerderheidspartij in Gent, laat wetenfel gekant te zijn tegen het voorstel. De plan-nen zouden moeten starten in september2002.

28 juli: In een interview met De Standaardzegt Schepen Van den Bossche dat ze vanplan is de sneeuwklassen af te schaffen en dehuiswerken sterk te verminderen. Verdermeldt ze ons mysterieus “Ik heb niet zoietsvan: dit ambt, hier in Gent, is mijn eind-punt.”

13 augustus: Mevrouw Van den Bosschestart met een septemberlijn. Dit is een meld-punt waarnaar allochtone ouders kunnenbellen wanneer de inschrijving van hun kindgeweigerd wordt. Het meldpunt zoekt danuit of de weigering gerechtvaardigd is.Doorlopend: De Gentse Schepen vanOnderwijs maakt opgemerkte passages inonder andere Mannen op de rand van eenzenuwinzinking, De Laatste Show, AanTafel, Hans&de Griet, Alles komt terug ende Castar-trofee 2002. Een citaat: “Ik liegnooit over mijn bedprestaties, maar wel overdie van mijn partner.”

15 oktober: Freya Van den Bossche speelteen opmerkelijke hoofdrol in het stich-tingscongres van de SP.A. Ze wordt er

geciteerd als een voorbeeld van hoe de par-tij moet vernieuwen en verjongen.

23 november: De onderwijsnota Dadawordt voorgesteld door schepen Van denBossche. Hierin wijst ze opnieuw op deoverdaad aan huiswerk in het lager onder-

wijs. Verder stelt ze voor om toetsen voor-taan te geven aan het begin en in het mid-den van een hoofdstuk, in plaats van op heteinde. Deze aanpak motiveert meer, volgensmevrouw Van den Bossche.

18 december: VLD-schepen Frank Wijn-akker kondigt een kotbelasting aan, zonderenig overleg met de studentenvertegen-woordigers. Freya Van den Bossche, die vanstudentenoverleg haar topprioriteit hadgemaakt, geeft niet thuis en heeft voorals-nog niet gereageerd op de kotbelasting. Eenmooi moment om haar te herinneren aaneen interview in Schamper 387, waarin zezich positief uitlaatte over studentenstem-recht.

U ziet het: heel veel initiatief, heel veel goeiewil, maar tot nu toe weinig concrete ver-wezenlijkingen. Daar is natuurlijk meer tijdvoor nodig dan een jaar. Verder valt het opdat schepen Van den Bossche nergensvoorstellen doet voor universiteits- ofhogeschoolstudenten. Iets waarover we haaraan de tand kunnen voelen in het interviewdat ze ons beloofd heeft voor de volgendeSchamper.

JJeeff VVaann BBaaeelleenn

HHeett FFrreeyyaa--jjaaaarroovveerrzziicchhttKKent u misschien Freya Van den Bossche? Gentse Schepen van Onder-

wijs en dochter van Luc? En kent u haar door haar briljante onder-wijsbeleid of door de Laatste Show? Schamper presenteert u de greatesthits van wat Freya het afgelopen jaar zoal heeft uitgevreten.

“Heel veel goeie wil, maar tot nu toeweinig concrete verwezenlijkingen.”

advertentie

In Schamper 399 kon u een artikel en eenedito lezen over het eclectische personeels-beleid van het TC. In deze Schamper vindt ueen officiële reactie van diensthoofd ValèreMeus, enkele reacties van ex-werknemersen een stuk over de wervingsstrategie vanhet TC. In dit artikel schotelen wij u de ge-tuigenis voor van een lesgever die onlangsnog een cursus Engels gaf bij het TC. Zijnoemt de cursus ronduit verouderd.Aangezien zij anoniem wenst te blijven,zullen we haar maar Leen noemen.

Leen: “Ik gaf les aan een 25-tal studenten,overwegend Erasmus-studenten. Er warenslechts een vijftal Belgen. Het was heel inte-ressant om met zo’n groep samen tewerken. Wat ik wel betreur is dat er voor Bel-gen geen intensieve cursus Engels bestaat.Zij zijn vaak beter en sneller mee met de stof

dan de anderen.”

Over het algemeen was Leen best tevreden.Zij had geen problemen met andere perso-neelsleden en vond het tof dat de cursusveel spreekoefeningen toeliet. “Maar vaakmerkte je dat een oefening echt niet vlotte.Als je de cursus gewoon inkijkt, valt dat nietop. Maar het is pas als je er in groep aanbegint, dat je je afvraagt waarom de cursusniet eens herwerkt wordt. Volgens Meuswordt daaraan gewerkt. “Wij hebben in denabije toekomst de herwerking of deontwikkeling van een aantal cursussenvoorzien, ook voor Engels.”

Een studente, Sylvie van Peteghem, haak-te uit ontevredenheid met de cursus af. “Wemoesten luisteren naar ouderwetse tekstenop een cassette die nauwelijks te verstaan

waren.” Leen probeerde haar lessen deson-danks wat interessant te houden. “Ik brachtzelf al eens een video mee. Of organiseerdeeen discussie over actuele onderwerpen.Dat zijn dingen die in de cursus niet aan bodkomen.” Leen vindt dat een docent daar cre-atief mee moet omgaan. “Je volgt toch geenenkele cursus blindelings?”

Hoewel het Talencentrum intensief bezig ismet het ontwikkelen van online-cursussen,zouden de ‘echte’ lessen niet in gevaarkomen. Valère Meus: “Spreek- en luisteroe-feningen zullen ook in de toekomst belan-grijk blijven. En het sociale aspect zal vol-gens mij, hoe paradoxaal dat ook klinkt, nogbelangrijker worden in de online-cursussendie wij voorbereiden dan nu al het geval is.Er is niet noodzakelijk een tegenstelling, alis dat niet altijd evident als men kijkt naar dematerialen die nu op de markt zijn.”

7

VVaann ddeerr MMeennssbbrruugggghhee

DDOO

SSS S

I IE ER R

T TA A

L LE E

N NC C

E EN N

T TR R

U UM M

DOSSIER

DDee ssoolllliicciittaattiiee ddiiee eerr ggeeeenn wwaass

In de vorige Schamper, nummer 399, kon ulezen dat Sofie Van den Bogaert lompweggenegeerd werd tijdens haar sollicitatie bijhet Talencentrum. Zij had graag een avond-cursus Swahili gegeven maar men verkoosiemand die niet gesolliciteerd had énzwanger was, Melissa Papelue namelijk.Vijf dagen na haar sollicitatie kreeg Sofie eentelefoontje van het Talencentrum.

”Ze vroegen me of ik het Talencentrum geentweede kans wou geven en of ik mezelf tochnog wou engageren voor die cursus. Ik hebvriendelijk bedankt, waarop men mij vroegwaarom dan wel. Ik heb kort verklaard dat ikde manier waarop ik was behandeld nietecht op prijs stelde. Daarmee was de kous

af.”

LL aa mmWaarom vroeg het Talencentrum Sofie eentweede kans? “Bleek dat Melissa de eersteacht weken na haar bevalling geen werkmocht verrichten en het niet mogelijk wasom haar op de job te zetten.”

Het Talencentrum nam contact op met Pro-fessor Jan Blommaert, voorzitter van deVakgroep Afrikaanse Talen en Culturen,maar die kon niet helpen bij het vinden vaneen nieuwe kandidaat voor de cursusSwahili. Blommaert betreurt de hetze tegenhet Talencentrum wel. “De huidigebeschadigingscampagne tegen het Talen-

centrum kan enkel leiden tot verlies. Eenvoor de RUG strategisch belangrijk instru-ment wordt lam gelegd. Het is me zeer duis-ter wiens belang daarmee gediend wordt.Het belang van de studenten alvast niet, hetbelang van zij die thans een nieuwe werkinguit de grond moeten stampen evenmin.”

Blommaert weet dat er op dit ogenblik eendoorlichting van het Talencentrum gaandeis en wil geen enkel persoonlijk standpuntinnemen tot hij de uitkomst ervan kent.“Stemmingmakerij staat haaks op de sere-niteit en objectiviteit waarmee dergelijkeoefeningen afgewerkt moeten worden. Ooknaderhand zal mijn nadruk liggen op demogelijkheden die het Talencentrum onsbiedt, niet op de beperkingen die het heeft.”

IIn de vorige Schamper kon u een artikel lezen over het Talencentrumwaarin onder andere Sofie Van den Bogaert als getuige werd aangedra-

gen. Doordat zij even onbereikbaar bleek te zijn, konden wij haar verhaalniet volledig in de vorige editie opnemen.

VVaann ddeerr MMeennssbbrruugggghhee

CCuurrssuusssseenn TTaalleenncceennttrruumm vveerroouuddeerrdd

CCrreeaattiieeff zziijjnn iiss ddee bbooooddsscchhaapp

EEen aantal cursussen van het Talencentrum (TC) van de UniversiteitGent zijn verouderd. Dat getuigden verschillende (ex-)lesgevers van

het Talencentrum. Vooral de cursus Engels moet dringend herwerkt wor-den.

advertentie

DOSSIER

8

Geachte heer Van der Mensbrugghe,

Langs deze weg wens ik te reageren op uw twee artikels in Scham-per van 21 januari 2002 over mij en het Talencentrum.

PPeerrssoonneeeellssbbeelleeiiddIk ben het niet eens met uw analyse van het personeelsbeleid en degetuigenissen die u opvoert hebben niets te maken met het perso-neelsbeleid als zodanig, maar met heel persoonlijke situaties diegeen correct beeld geven van wat de normale procedures zijn in hetTalencentrum.Bovendien maakt u nergens een onderscheid tussen tijdelijke les-geverscontracten (free-lance lesgevers) en vaste medewerkers metminstens een parttime tewerkstelling. Het is ook absoluut niet zo datwie een tijdelijk contract heeft minder verdient dan iemand met eencontract van onbepaalde duur. Dat is een eenvoudig feit.Ik wil er u ook op wijzen dat slechts 39% van de middelen van hetTalencentrum rechtstreeks afkomstig zijn van de RUG en dat alleandere middelen afkomstig zijn van andere bronnen. Financiële leef-baarheid van projecten en activiteiten wordt in die omstandighedenwel een erg belangrijk criterium. Ik heb steeds een maximale con-tinuïteit in de tewerkstelling van mijn medewerkers nagestreefd,maar bij aanwervingen via projecten op eigen middelen is het evi-dent dat ze ooit aflopen en dat het niet zo eenvoudig is personeel-sleden opnieuw aan te werven via andere wegen.Toch is me dat in een groot aantal gevallen gelukt. Dit verklaart ookwaarom mensen niet direct een contract van onbepaalde duuraangeboden krijgen. De RUG eist dat er voldoende garantie is voorhet verwerven van fondsen bij de aanwerving, wat ons tot nu toe al-tijd gelukt is, maar als zodanig heel moeilijk gegarandeerd kan wor-den.De RUG betaalt een toelage aan het Talencentrum in de vorm vaneen vast aantal personeelsleden (en die toelage is de laatste jareneerder gedaald dan gestegen) maar deze personeelsleden wordenverondersteld de basisactiviteiten van het Talencentrum te garan-deren en dat doen ze ook.Het is niet zo dat ik projecten afblaas als ik er geen zin meer in heb.Ik weet trouwens niet op welke projecten u doelt. We maken eenonderscheid tussen interne en externe projecten en elk pro-jectvoorstel wordt na een initiatieffase beoordeeld op zijn merites enmogelijke externe financiering (en die is uiteindelijk juist nodigomdat we daarvoor geen middelen krijgen van de RUG) en eenmaaleen project financieel leefbaar is (bijvioorbeeld als onderdeel vannieuwe activiteiten) dan krijgt het ook alle kansen.Alles bij elkaar komt het dus uiterst zelden voor dat contracten vanbepaalde duur niet verlengd worden, en als dat gebeurt dan gebeurthet steevast binnen de eerste twee jaar als een interne evaluatieheeft kunnen plaatsvinden. Die evaluatie gebeurt trouwens nu viafunctioneringsgesprekken waarbij zowel het personeelslid als deteamverantwoordelijke hun zeg hebben. Wat de kwaliteit van de per-soneelsleden betreft heb ik bij verlenging of niet steeds adviesgevraagd aan de teamverantwoordelijken.

OOnnlliinnee ccuurrssuusssseennHet is waar dat wij een belangrijke inspanning doen op het gebiedvan het online leren (iets wat volgens mij sowieso een onafwendbareevolutie is), maar ik ben de eerste om overal te verkondigen dat hetaantal rechtstreeks betrokken lesgevers en ontwikkelaars daarbijeerder zal toenemen dan afnemen. De evolutie van ons personeels-bestand bewijst dat ook.Dat onze online cursussen kinderziekten hebben, geef ik grif toe.We proberen daarbij wel degelijk rekening te houden met de hard-waremogelijkheden van iedereen, maar deze materie is nog zonieuw dat niemand ze volledig onder controle heeft. Tot nu toehebben we geen software gevonden die wat wij doen sneller enbeter (of goedkoper) doet. Suggesties zijn in dat verband welkom.Wel is het zo dat wij al ongeveer een jaar actief de aankoop van eenoverkoepelend teleleerplatform (zoals bijvoorbeeld Blackboard)argumenteren bij de universitaire overheid en dat men daar de zaakonderzoekt. Maar zelfs daarvoor proberen we in onze software eencompatibiliteit naar de toekomst in te bouwen.Ik ontken met klem dat wij ons doel voorbijschieten. Op dezelfdemanier dat wij een pionier zijn geweest op het gebied van talen-practica, die we tot op heden op een zeer succesvolle en creatievemanier in onze lessen inschakelen, ben ik ervan overtuigd dat wijbinnen het jaar een succesvol concept zullen hebben om hybride(online & klas) en volledige online cursussen te kunnen aanbiedendie zowel methodologisch, technologisch als organisatorisch aanhoge kwaliteitsnormen voldoen. Maar nogmaals, dit betekent vol-gens mij helemaal niet dat software de lesgevers zal vervangen.Bovendien is het zo dat ik in de loop van het vorige jaar medeor-ganisator en workshop-coördinator ben geweest was van een Inter-nationaal Congres over Meertaligheid en Nieuwe Leeromgevingen,een lezing heb gehouden op Eurocall (Europese vereniging voorcomputerondersteund talenonderwijs), verschillende andere lezin-gen heb gehouden, coauteur ben van een Europees syntheserapportover ICT en nieuwe leeromgevingen, en een nationale enquête hebgehouden over de plaats van ICT en taalonderwijs in het Belgischehoger onderwijs in opdracht van het Europees Thematisch Netwerkover Talen . Bovendien ben ik actief in verschillende Europese pro-jecten rond taalonderwijs en ICT. Dat onze visie op online leren uitde lucht gegrepen zou zijn, klopt dus niet.

KKrriittiieekk eenn aallggeemmeeeenn bbeelleeiiddIn het Talencentrum zijn er allerlei kanalen voor kritiek. Iedereenbehoort tot een team met een verantwoordelijke met wie ik zeerregelmatig vergader over de problemen binnen elk team. Mijn deurstaat ook steeds open voor iedereen en ik garandeer iedereen eengesprek binnen een termijn van hoogstens twee dagen.

Ik vind kritiek gezond en nodig, maar dat betekent niet dat alle kri-tiek ook gevolgd moet worden. Het algemene beleid wordt bespro-ken en uitgewerkt met de verantwoordelijken, maar het beleid moetnatuurlijk ook rekening houden met de wensen en noden van deUniversiteit. Dit gebeurt in overleg met de begeleidingscommissiewaarin o.m. de vice-rector en de beheerders zetelen. In het kader

DDee rreeaaccttiiee vvaann Valère MeusDDiieennsstthhooooffdd TTaalleenncceennttrruumm antwoordt op kritiek

DOSSIER

9

van het Sterproject is er trouwens een uitgebreidere commissiesamengesteld (met vertegenwoordiging van de studenten) die naeen audit zal bepalen wat de toekomstige taken van het Talencen-trum zullen zijn.

OOnnwwaaaarrhheeddeennOok het tweede artikel staat bol van onwaarheden en halve waarhe-den, en ik ontken formeel dat dit artikel de feiten correct voorstelt.Specifiek de suggestie dat ik dingen zou gedaan hebben die nietdoor de beugel konden, maar die in het rectoraat gedoogd werden,is een beschuldiging die nergens op slaat. Ook de suggestie dat com-petentie niet doorslaggevend zou zijn bij aanwerving wens ik tegente spreken. Dat ik lesgeven oninteressant vind, is zo mogelijk nog

onjuister.

Ik ben dan ook van oordeel dat uw artikels een uiting zijn van lasteren eerroof. Ik wil u dan ook vragen deze brief als recht op antwoordte publiceren en met mij een ernstig gesprek aan te gaan over uwaantijgingen zodat we u de juiste versie van de feiten kunnenvoorstellen.

VVaalleerree MMeeuuss(De auteur is diensthoofd van het Talencentrum en weerlegt de kri-tiek van Schamper en enkele getuigen aan zijn adres.)

aann VVaallèèrree MMeeuusstrruumm aannttwwoooorrddtt oopp kkrriittiieekk

LLEEZZEERRSSBBRRIIEEFFGeachte redactie,

Ik heb bewondering voor de moed waarmee Schamper zich op het dossier van het Talencentrum heeft gestort, maar toch ben ik niet hele-maal gelukkig met de manier waarop het geheel is gepresenteerd. Ik herken Dhr. Meus niet in het beeld van de totale boeman dat nu isontstaan. Zoals u weet had ik ook mijn eigen tekst graag genuanceerder gezien, maar was ik al te laat om nog iets te kunnen wijzigen; nuzijn een aantal zinnen die ik zonder veel redactiewerk snel had neergepend deel geworden van een hele hetze.

Wat ik schreef was maar een persoonlijk standpunt, wat niet wil zeggen dat het niet gefundeerd was. Toen ik aangeworven werd, was mijnfunctie omschreven als lesgever voor computerondersteund onderwijs, dat wil zeggen met de computer geïntegreerd in reële lessen - eenlopend project, zo werd mij gezegd. Dat is nu vijf jaar geleden. Die functie heb ik nooit uitgeoefend, en ze bestaat blijkbaar nog niet. Ik klaagniet, ik heb in die jaren ander interessant werk kunnen doen, maar u begrijpt dat dit mijn geloof dat de theorie ooit in de praktijk zouomgezet worden enigszins aan het wankelen heeft gebracht.

Met wisselend succes kwam ook de thesis op de proppen dat het lesgeven weldra zou afgedaan hebben en het Talencentrum zich in detoekomst nog puur met virtueel onderwijs zou gaan bezighouden. Vanaf de eerste maand dat ik er werkte werd bericht dat de avondlessenwel geleidelijk aan zouden verdwijnen. Dit voerde tot de paradoxale situatie waarin vanaf een bepaald moment het werk aan de avondlessenals zinloos werd omschreven, terwijl bijdragen voor de virtuele projecten nog niet konden, omdat het ‘systeem’ nog niet klaar was. Boven-dien strookte het systematisch verhogen van de prijzen en het in vraag stellen van de cursussen, zeker voor de studenten Nederlands voorandere Taal, een gebied waar het Talencentrum zowat het monopolie heeft in Oost-Vlaanderen (toch voor intensieve lessenreeksen), nietmet mijn sociale opvattingen.

Hoewel de aard van de contracten soms nogal obscuur was, heb ik geen weet van systematische ontslagen. Ongeveer iedereen die ik ken iszelf weggegaan. Maar dat waren er meer dan normaal: dat het op het Talencentrum nogal de gaande en de komende man is, is makkelijkna te trekken. Dat de projecten mekaar nogal aan een hoog tempo opvolgen ook. Misschien is dat normaal voor een modern ITC-georiën-teerd bedrijf, maar het mag mijns inziens tenminste eens kritisch bekeken worden. Bij veel ex-werknemers was de frustratie erg groot, ende vreemde situaties hebben vaak tot diepgaande persoonlijke problemen geleid.

Ik wil mijn bijdrage tot de discussie houden op gefundeerde kritiek, en verontschuldig mij als sommige mensen uit het artikel hebbenafgeleid dat ik gedreven zou zijn door persoonlijk rancunes; ik verzeker dat dit geenszins het geval is. Ik hoop van harte dat het Talencen-trum over de moeilijkheden heengeraakt.

GGeeeerrtt DDeeddaappppeerr(In de vorige Schamper droeg Geert Dedapper via e-mail een getuigenis aan over de toestand in het Talencentrum. Door omstandighe-den kon hij aan zijn getuigenis geen nuances meer toevoegen.)

10

Wij geven diensthoofd Meus volkomengelijk over de contracten van bepaalde enonbepaalde duur. Het loon is in beidegevallen hetzelfde, maar mensen met eencontract van bepaalde duur hebben wel min-der voordelen of rechten. En zij kunnenmakkelijker onder druk gezet worden, watMeus niet tegengesproken heeft.

Dat is onze enige reactie. Twee dames dienog in het Talencentrum (TC) gewerkthebben, Bea Paelman en MiekeStrynckx, kunnen het beter uitleggen.

PPii ss ppaa aallHet diensthoofd van het TC kan ons nietecht overtuigen van zijn gelijk wegens nogalvaagjes beargumenteerd. Ook mevrouwStrynckx, die een beklijvende getuigenis gafin Schamper 399, is het daar mee eens. “Deheer Meus komt in zijn recht van antwoordniet tot een antwoord, of althans geenwaarin hij de kern van de zaak raakt. Het‘tweede artikel’ (niet het edito) ‘staat bol vanonwaarheden en halve waarheden’, zegt hij,en ‘geeft geen correct beeld van de normaleprocedures in het Talencentrum’, de getu-igenissen zijn niet meer dan een paar ‘heelpersoonlijke situaties’. Over de huidige situ-atie in het TC kan en wil ik mij niet uit-spreken, ik ben er immers al tien jaar weg,maar ik betwist ten stelligste dat mijn situ-atie ‘heel persoonlijk’, lees uitzonderlijkwas. Wat ik heb meegemaakt was scheringen inslag.”

”Er waren altijd gunstelingen en aan deandere kant mensen die als pispaal fungeer-den. Van de ene dag op de andere kon je uitde gratie vallen, zeker als je niet klakkeloosachter de heer Meus aanholde. Iedereen die

ooit voor het TC heeft gewerkt, weet dat,want heeft het aan den lijve ondervonden ofhet ten minste bij een ander zien gebeuren.Wie niet in de gunst stond, had voortdurendonder kleinere of grotere - en ik wik mijnwoorden - pesterijen te lijden. In sommigegevallen overigens met heel ernstige gevol-gen. Pesten gebeurde op allerlei manieren.Eén daarvan was de minst gunstige con-tracten geven aan wie niet in de goeie schuiflag. Het klopt dat een tijdelijk contract nietslechter betaald werd dan een contract vanonbepaalde duur, maar dat is naast dekwestie.”

OOnnggeeoooorrllooooffdd”Feit is dat de heer Meus in de eerste plaatsvoor zichzelf en zijn vriendjes zorgde en datwie hem niet zinde op de schupstoelterechtkwam. Een andere manier waarop hijmensen probeerde te pesten was lesgeven.Daarmee wil ik bevestigen wat GeertDedapper (zie Schamper 399) zei: lesgevenwas voor de heer Meus de laagste trap. Wiehet minst in de gunst stond, moest demeeste uren lesgeven.”

”De kern van de zaak is dat de heer Meus hetTC als zijn hoogstpersoonlijke speeltuinbeschouwt, en er naar willekeur heerst. Deheer Meus verliest daarmee uit het oog dater ook andere belangen spelen: die van destudenten, die van het personeel en die vande universiteit. Alleen al dat het perso-neelsverloop in het TC zo overweldigendgroot is, stemt toch tot nadenken. Ik weetniet hoe het met de heer Meus zijn normen-stelsel gesteld is, maar in mijn ogen is pestenen machtsmisbuik absoluut ongeoorloofd(‘iets wat niet door de beugel kan’). Het rec-toraat was daar wel degelijk van op de

hoogte, maar greep niet in.”

”De heer Meus vindt kritiek blijkbaar zo‘nodig en gezond’, dat hij bij het eerste kri-tische artikel dat over hem verschijntmeteen als een verongelijkt kind ‘laster eneerroof’ staat te roepen. Hij beweert dat hetallemaal niet waar is, maar argumenteertniet waarom het niet waar is, op een paardetails na. Het is gewoon niet waar. Punt. Alsde heer Meus zich dermate belasterd voelten zo overtuigd is dat hij recht in zijn schoe-nen staat, laat hem dan bij de rechtbank eenklacht wegens laster en eerroof indienen. Ikzal een uitspraak daarover alvast met veelvertrouwen tegemoet zien.”

EEnnggaaggeemmeennttMevrouw Paelman mailde ons een reactie opde artikels : “Ik heb de opzet van het Talen-centrum altijd zo begrepen dat het zich pri-oritair met de kwaliteit van de cursussenvoor de studenten van de RUG moetbezighouden. De studenten hebben blijk-baar nattigheid gevoeld. Ze zijn op onder-zoek gegaan en ze hebben de kat de belaangebonden. Ze hebben de bal wat mijbetreft zelfs niet te hard misgeslagen (maarze hebben er wel een héél ferme lap opgegeven). Toch vind ik Schamper niet hetmeest geschikte forum om in concreto opbijzonderheden in te gaan, temeer omdat ereen officieel kanaal op komst zou zijn, deVisitatiecommissie (zie het interview met device-rector op pagina’s 12 en 13). Met allegraagte zal ik tijd vrijmaken om via die wegmijn visie verder toe te lichten, dit met denodige nuanceringen en vanuit eenmaatschappelijk engagement.”

OOp de vorige pagina’s kon u het antwoord lezen dat het diensthoofd vanhet Talencentrum, Valère Meus, ons stuurde na de publicatie van

enkele artikels in Schamper 399. Die wekten nogal wat commotie op eneen reactie kon dan ook niet uitblijven. De reactie van Meus was echterniet de enige die we ontvingen.

VVaann ddeerr MMeennssbbrruugggghhee

RReeaaccttiieess,, rreeaaccttiieess,, rreeaaccttiieess

RReecchhtt vvaann aannttwwoooorrdd ggeeeenn aannttwwoooorrdd??

DOSSIER

11

Het lijkt ver weg maar het gebeurde vlakbij;met name aan het Sint-Pietersplein. Daarbevindt zich op de tweede verdieping hetcomputerlokaal voor de voortgezette aca-demische opleidingen. Hoewel het lokaalenkel bereikbaar is via een trap, slaagde mener vorig jaar toch in om een week voor deGentse Feesten twee pc’s en een printer teontvreemden.

Begin januari verdween op een woensdag-avond opnieuw een pc. Op de videobandenvan een bewakingscamera zag men een manmet een bivakmuts die een pc in zijn ‘bigshopper’ zak aan het laden was. Op de vri-jdagavond van diezelfde week sloeg debivakmutsman voor de tweede maal toe. Hijkampeerde waarschijnlijk even voor dedeur, want nadat de laatste student vertrok,ging hij aan de slag. Hij propte zonder aarze-len een volledige pc, toetsenbord en schermin zijn tas en legde er een verhullend dekenover. De volgende dag vond men de nogvolle zak in de trappenhal. Waarschijnlijkwerd de snoodaard bijna betrapt, en liet hijzijn buit achter.

AAllss ddee kkaatt vvaann hhuuiiss iissVorig academiejaar merkte de verant-woordelijke plots op dat de stekkers van devideo’s uitgetrokken waren. In een pc lokaalbleken twee pc’s verdwenen te zijn. Ookstond een gedemonteerd toestel klaar ommeegenomen te worden. Inmiddels is hetonmogelijk om de elektriciteit uit te schake-len of om kabels door te knippen, engebeurt de verbinding met de gebouwenaan de Sint-Pietersnieuwstraat via eenstraalverbinding.

Het huidige camerabewakingscircuit re-gistreert 24u op 24u alle bewegingen. Dief-stallen van autoradio’s, zoals veertien in eenkeer twee jaar geleden, behoren dus tot hetverleden. De verantwoordelijke gelooft nietdat dit het werk kan zijn van studenten. Zijzorgen enkel voor het normale vandalisme:enkele verdwenen muizen, blikjes en toet-senborden die besmeurd zijn met kruimels

en ondefinieerbare smurrie. Het wordtnogal eens vergeten dat het in alle pcklassen verboden is te eten en te drinken; endat roken sowieso verboden is in alle uni-versitaire gebouwen. Een groot probleem isdat de Faculteit Economie qua inplantingvan overal goed bereikbaar is. Blijkbaar ookvoor jongeren met een overschot aan tijd,vooral als zij daar enig klimwerk voor overhebben. In de technische kelders werdenenkele maanden geleden een twintigtallamp-armaturen met een hamer vernield enwerd een brandblusser op een draaiendeventilator leeggespoten. De dienstGebouwen en Onderhoud (GBO) laat voor-lopig nog op zich wachten om enkele onbe-doelde toegangswegen waterdicht af tesluiten.

HHooww ssttrraannggee ccaann rreeaalliittyybb ee ??Toen eind oktober een dame in Nederlandeen kijkje ging nemen in een winkel vantweedehands computers vond ze een com-puter die haar wel beviel. Bij het opstartenverscheen echter het logo van de GentseUniversiteit. De zaak, die wel uit een goed-kope detectiveroman lijkt te komen, wordtintussen nog altijd behandeld door de poli-tie. Zij kwam eveneens tussen toen de ver-antwoordelijke op de videobanden zag datiemand elke nacht de pc’s gebruikte. Degebruiker was slechts vaag zichtbaar doorhet lichtschijnsel uit een van de monitors.De politie legde zich in een hinderlaag entoen de persoon zich door een ruit naar bin-nen werkte, werd hij ingerekend. Het bleekeen illegale Chinees te zijn die langskwamom zijn avonturen naar huis te mailen.

SSttuuddeenntt sstteeeelltt rraammTijdens het voorbije kerstverlof gingen van-dalen nog driester te werk. In het volledigvernieuwde knooppunt op de Hoveniers-berg, waarvoor de oude cafetaria plaats hadmoeten ruimen, probeerde men de zwarelaserprinter uit de muur te rukken. Metalenbaren verhinderden de diefstal. Er werd weleen stuk van de houten bekleding vernield.

Daarop beslisten de verantwoordelijken omde pc klas te sluiten en zich te beraden oververdere maatregelen, zoals extra personeel.Maar daar moeten wel middelen voor zijn.Voorbeelden van een veilige aanpak zijn dejobstudenten in de faculteit geneeskunde ende vaste personeelsleden in bijvoorbeeld deFaculteit Letteren en Wijsbegeerte, waarmen geen problemen heeft door hun voort-durende oplettendheid. Ook in de FaculteitToegepaste wetenschappen houdt de ver-antwoordelijke continu toezicht vanuit zijnbureau tussen de twee pc-klassen. Als hijafwezig is, zijn ze gesloten. Nadat een stu-dent betrapt werd op het verzamelen vanram-chips, was ook voor hem de maat vol.Aan de Faculteit Economie doen de huidigeverantwoordelijken hun uiterste best, maarhet is voor hen onmogelijk om met hun uit-

gebreid takenpakket overal tegelijk aan-wezig te zijn. Door plaatsgebrek kon menook niet anders dan de knooppunten gede-centraliseerd in te richten, want één centralelocatie geeft ook problemen met de lessenaangezien die dan niet simultaan kunnendoorgaan. De geplande nieuwbouw zal daarbinnen enkele jaren een oplossing voorbieden. Wordt vervolgd!

Met dank aan Christiaan Van Caelenberg,technisch verantwoordelijke bij de Facul-teit Economie & Bedrijfskunde.Foto: Evelien Baeten

SS tt ii jj NN

CCoommppuutteerrss mmeett ppoooottjjeessBBiivvaakkmmuuttssmmaannnneenn mmeett lloossssee vviinnggeerrss

WWe vragen uw aandacht voor het volgende opsporingsbericht. Woens-dagavond omstreeks negen uur verdween opnieuw een computer.

De dader droeg een zwarte bivakmuts en is sindsdien spoorloos.

“Het huidige camerabewakingscircuit reg-istreert 24u op 24u alle bewegingen.”

12

VViiccee--rreeccttoorr hhoouuddtt ccontact met basis

Marc De Clercq evalueert zijn eerste maan-den als vice-rector positief. “Mijn avondenzijn wel veel drukker bezet. Als decaan hadik nog een paar rustige avonden thuis maarnu zijn die schaars geworden. Op het niveauwaarop wij opereren krijg je de mensenmeestal maar ‘s avonds rond de tafel.”

SCHAMPER: Waar houdt mijnheer de vice-rector zich zoal mee bezig?De Clercq: “Ik ben ten eerste voorzitter vande bouwcommissie. Dat wil zeggen dat ikmedeverantwoordelijk ben voor het infra-structuurbeleid van de instelling. Er staanheel wat bouwinitiatieven op stapel en erzijn heel wat problemen met onze infra-structuur. Iedereen weet dat die achterlooptop de ontwikkeling van het studentenaantal.Dat is echter een probleem dat je niet kanoplossen door met je vingers te knippen. Alser een nieuwbouw gezet moet worden,duurt dat vier tot vijf jaar eer die er staat.Niet het bouwen zelf duurt zo lang, maar hetverkrijgen van de bouwvergunning. Je hebtheel wat discussies met architecten en nogmeer discussies met alle mogelijke com-missies die ook hun zegje willen hebben.Dat moet uiteindelijk uitmonden in hopelijkgoede bouwprojecten.””Ik zit ook de Onderwijsraad voor, die zichbezighoudt met het onderwijsbeleid van deinstelling. Zo is er een werkgroep opgerichtover studiebelasting: hoe kunnen we datexact meten? Er komt ook een werkgroepover talenonderwijs. Ik probeer de SocialeRaad ook te volgen. Ik ben er nog maar éénkeer naartoe kunnen gaan wegens agen-daproblemen. Het is de bedoeling dat ikdaar mettertijd meer dan één op de tweekeer aanwezig ben zodat de studenten via deSociale Raad een rechtstreeks kanaal naar detop van de universiteit hebben om te zeggenwat er inzake studentenvoorzieningen ophun lever ligt.””Ik ben eveneens voorzitter van de interfa-cultaire bibliotheekraad. Ik probeer watvaart te zetten achter de hervorming van hetbibliotheekwezen naar een gedecen-

traliseerd model met centrale aansturing. Detoegankelijkheid moet verhoogd worden ener is een uniform systeem nodig.Ook moethet aantal bibliotheken verminderen; velezijn nu te klein om een voldoende en effi-ciënte dienstverlenig te garanderen.””Natuurlijk ben ik ook aanwezig op dealgemene beleidsorganen zoals het bestu-urscollege, het directiecollege en de Raadvan Bestuur. Daarnaast heb ik zeer veel ver-plichtingen van sociale aard zoals procla-maties en een hele reeks nieuwjaarsrecep-

ties. Ik denk dat ik dit jaar al meer nieuw-jaarsrecepties heb bezocht dan in mijn heleleven. Dat is natuurlijk een kwestie vannetwerken onderhouden en lobbyen voorde universiteit.”

TTaalleenncceennttrruummSCHAMPER: U bent ook bezig met hetdossier van het Talencentrum.De Clercq: “Ja, dat klopt. We hebben ondermijn voorzitterschap een begeleidingscom-misie opgestart die zich moet bezighoudenmet het taalonderwijs buiten de Faculeit Let-teren en Wijsbegeerte. Over het Talencen-

trum zal ik geen standpunt innemen voordatik alle gegevens heb. Als voorzitter van debegeleidingscommissie moet ik mijn objec-tiviteit zo veel mogelijk bewaren. Ik wil weluitleggen waar we nu mee bezig zijn.””Vroeger was er al een soort begeleid-ingscommissie voor het Talencentrum maardie is afgeschaft. In de nieuwe begelei-dingscommissie zitten ook drie studenten.Er is ten eerste gevraagd aan de decaan vande Faculteit Letteren en Wijsbegeerte, dieook lid van de begeleidingscommissie is, omop de volgende faculteitsraad over te gaantot de oprichting van de Vakgroep Taal enCommunicatie. Die hebben we nodig zodatwe over een ‘schelp’ beschikken waarin wehet praktisch taalonderwijs kunnen onder-brengen. Er moet ook besloten worden welkpersoneel naar de vakgroep zal overstappenen wie de vakgroep zal voorzitten - waarschi-jnlijk zal dat collega Roegiest zijn. Naar allewaarschijnlijkheid zal er ook een extra ZAP-mandaat komen en zullen er nog andereprofessoren worden geassocieerd, zodat ervoldoende professoren zijn die zichdaarmee bezig houden.””Ten tweede hebben we de methodiek ende organisatie van de doorlichting van hetTalencentrum besproken en goedgekeurd.De doorlichting zal gebeuren door eenonafhankelijke Visitatiecommissie, waaringeen mensen van de RUG zullen zetelen.Het rapport van die commissie zalterechtkomen bij de begeleidingscom-missie. Het betreft een inhoudelijke door-lichting: welk soort van activiteiten grijpendaar plaats en waar moet dat naartoe? In deeerste plaats wordt aan het Talencentrumgevraagd om een zelfstudie te doen: beschri-jven wat hun activiteiten allemaal zijn endaar zelf kritisch over reflecteren. Vervol-gens zal een commissie van externedeskundigen met diverse mensen praten,waaronder de mensen van het Talencen-trum en de studenten. Ik heb ook naar deverschillende decanen een brief laten sturenmet een kopie aan de onderwijsdirecteurs.We vragen aan de faculteiten wat ze verlan-gen van het taalonderwijs in de toekomst enhoe ze dat zien. We verwachten dat decommssie midden april over de zelfstudievan het Talencentrum zal beschikken en datde Visitatiecommissie vanaf 15 mei aan haar

MMaarrcc DDee CClleerrccqq llaaaatt zziicchh nniieett opsluiten in ivoren torenSSinds 1 oktober 2001 is Marc De Clercq vice-rector. De voormalige

decaan van de Faculteit Economie en Bedrijfskunde treedt daarmee inde voetsporen van André De Leenheer, die nu ons aller rector is. Marc DeClercq is een joviale kerel die begaan is met de lagere universitaire klas-

“ Ik denk dat ik dit jaar al meernieuwjaarsrecepties heb bezocht dan

in mijn hele leven.”

bezoek zal beginnen.

SCHAMPER: Komt er ook een financiëledoorlichting?De Clercq: Daar zijn we al mee bezig omonder andere een antwoord te kunnengeven op de door sommigen geuite vermoe-dens van onregelmatigheden. Die doorlicht-ing kan eventueel uitmonden in aanbevelin-gen bijvoorbeeld om het boekhoudsysteemte verbeteren. De doorlichting wordt in deeerste plaats gedaan door de financiëledienst van de universiteit. Het bestuurscol-lege wil daar zeer snel een verslag van.Desnoods is het zelfs een interim-rapport,als men niet zou klaargeraken. De resultatenvan die financiële doorlichting zullen hoedan ook op de begeleidindscommissie van

maart komen. Dan zullen we zien wat ereventueel aan de hand is. Ik wil daarop nuniet vooruitlopen en roep iedereen op omde resultaten af te wachten alvorens teoordelen en te veroordelen. Los daarvanwordt er in maart een eerste aanzet gegeventot de bespreking van het personeelsbeleidvan het Talencentrum. We moeten op eenobjectieve manier reflecteren over hetverleden en belangrijker nog over detoekomst.”

OOnnmmooggeellii jjkkSCHAMPER: De universiteit is een bijzonderlog en complex geheel. Is dat eigenlijk nogte besturen?De Clercq: “Het is inderdaad een grote encomplexe organisatie. Eén van de grootsteverschillen tussen decaan en vice-rector spe-

len, is dat je als decaan dichter bij het veldzit. Als je iets wil realiseren, dan heb je despelers direct bij je. In het Rectoraat is datmoeilijker. Je ziet de dossiers, maar niet demensen die erachter zitten. Ik denk niet dathet een oplossing zou zijn om alles te cen-traliseren. Ik ben altijd een voorstandergeweest van decentralisering omdat de situ-atie voor de verschillende faculteiten en vak-groepen nu eenmaal verschilt. Dat wil nietzeggen dat er geen centrale aansturing moetzijn, maar dat gebeurt in dialoog met debetrokkenen.”

SCHAMPER: Hoe vordert de hervormingvan de administratie? De deadline lag eerstop 1 oktober 2001 maar dat bleek niet haal-baar. Is dat nu in orde?

De Clercq: “Neen, daar zit wat vertragingop. Dat komt voor een stuk door de rector-wissel. Men is wellicht wat te optimistischgeweest over de implementering. Alle direc-ties - behalve ICT (Informatie- en Communi-catietechnologie) - hebben al hun directeur.Nu wordt de procedure voorbereid omafdelingshoofden aan te stellen zodat destructuur op zijn pootjes valt. Dan begint hetecht te werken. Aan heel dat proces is eengrote juridische regelgeving gebonden enhet vergt zijn tijd alvorens alle vereistenvervuld zijn. Maar tegen de grote vakantiezullen we op kruissnelheid draaien.””Ondanks de vertraging ben ik onder deindruk van het vele werk dat gepresteerd is.Ik denk wel dat we vanuit de centrale admin-istratie beter moeten zeggen waarmee webezig zijn. Af en toe ga ik nog eens terug

naar mijn faculteit en daar verbazen ze zicherover dat dat allemaal zo lang duurt. Maarals je uitlegt waarom dat zo lang duurt, danbegrijpen ze het. Dan krijgen de mensen hetgevoel dat we iets doen maar dat niet alles inonze handen ligt. Wij kunnen het onmo-gelijke niet doen, maar ons best uiteraardwel.”

SSttuu ddeenntteennSCHAMPER: Recent pleitten de Vlaamsedecanen uit de Letteren en Wijsbegeertevoor een vijfde jaar in hun opleidingen.Wat is uw visie daarop?De Clercq: “In Europa gaan de meeste lan-den naar een 3+2-structuur. Maar deVlaamse overheid is niet van plan bijkomendgeld op tafel te leggen om die overgang tefinancieren. Zelfs al zou dat geld er komen,dan zouden de privé-kosten voor de studenttoch toenemen. De argumentaties vandiegenen die binnen de huidige contextpleiten voor twee jaar Master overtuigen mijniet. We moeten naar een 3+1+1-structuur.Dat is drie jaar Bachelor, een jaar Master ennog één jaar Master in Advanced Studies.Dat is op dit ogenblik het meest zinvolle uit-gangspunt. Behalve natuurlijk in die richtin-gen die nu al vijf jaar of meer duren.”

SCHAMPER: U bent heel bereikbaar voor destudenten. Maakt u daar bewust werk van?De Clercq: “Ik heb het contact met demensen - zowel de studenten als het per-soneel - altijd belangrijker gevonden danwerken met papieren. Ik ontken niet dat ikal lang een grote belangstelling gehad hebvoor het studentenleven en de studentenomdat die toch onze belangrijkste klanten -mijn excuses voor de economische term,maar klanten zijn voor de economist hetallerbelangrijkste in een onderneming - enonze voornaamste reden van bestaan zijn.We moeten ze goed verzorgen. Ik geef nunog een paar vakken omdat ik bang was bin-nen drie jaar alleen nog gekend te zijn dooreen foto die hier of daar in een boekje staat.Ik voel me vrij goed thuis bij de studenten.”

Foto: Evelien Baeten

13

AAnnnneelliieess && TTiimm

dtt ccoonnttaacctt mmeett bbaassiissniieett ooppsslluuiitteenn iinn iivvoorreenn ttoorreenn

14

PPrrooffffeenn ppssyycchhoollooggiiee tonen geen begripGGeeeenn ccoonnsseennssuuss oovveerr hheervorming opleiding

In de vorige Schamper kon u al lezen dat destudenten vooral kritiek hadden op devoorstellen over de licentieopleiding klini-sche psychologie. Die zou verglijden naardroog gecijfer waardoor het helpen vanmensen met problemen minder belangrijkzou worden. Daarbij kwam nog de weinigrespectvolle manier waarop de proffen enassistenten in de opleidingscommissieomgingen met de studenten. Zo was volgenseen professor de relatie van een psycholoogmet zijn cliënt te vergelijken met de innigeband tussen een landbouwingenieur enkoeien. Tot je zo’n beest op je zetel krijgt,denken wij dan. Om nog maar te zwijgen vandolle koeien.

VVoooorrggeesscchhiieeddeenniissDe centrale spil als het over programmaher-vormingen gaat, is de Opleidingscommissie(OC). Daarin discussiëren proffen, assisten-ten en studenten over de voorstellen, waar-na een advies wordt doorgestuurd naar dehogere niveaus zoals de faculteitsraad. Deuiteindelijke beslissing wordt genomendoor het bestuurscollege.

Vorig jaar moest de OC psychologie stem-men over de hervorming in zijn geheel.Hoewel de studenten de voorstellen voorsommige opties (de experimentele en be-drijfspsychologie) in de psychologie steun-den, konden ze niet akkoord gaan met devoorstellen voor de tweede kan en de licen-ties klinische psychologie. De studentenstemden bijgevolg tegen de gehele her-vorming. Pas toen eind vorig academiejaarhet dossier bij het bestuurscollege lag, werder met hun tegenkanting rekeninggehouden. Het college stuurde het dossierterug met de vriendelijke vraag om tot eengrotere consensus te komen.

HHooccuuss PPooccuussNu volgt een lesje ‘verdeel en heers’-politiekvoor beginners. Opeens besliste de Faculteitdat de OC’s hervormd moesten worden. Alle

geledingen (studenten, proffen en assisten-ten) hielden de helft van hun oorspronke-lijke aantal vertegenwoordigers over. Jam-mer voor de studentenvertegenwoordigersmet hun dossierkennis die uit de boot vie-len. Als officieel argument voor de inkrim-ping werd het absenteïsme in andere OC’sen de beperkte inbreng van sommige ledengebruikt. Door de perikelen en het animorond de hervormingen had de psychologiedaar echter helemaal geen last van. Nu zittener nog maar zes proffen in de commissie,tegenover twaalf vroeger. Dat maakt het alheel wat makkelijker om dissonante ge-luiden bij proffen te vermijden. Als proffenimmers niet overeenkomen, wordt de posi-tie van de studenten sterker. Volgens Prof.Dr. Van Oost, voorzitter van de OC psy-chologie, houdt de hervorming ook reke-ning met de vraag om het mandaat van niet-studenten meer continuïteit te geven.

GGooeeddee wwiillIn een volgende stap werd er letterlijkverdeeld: in twee werkgroepen werd apartvergaderd over de dossiers van enerzijdskandidaturen en anderzijds licenties. Dedemocratische gedachte liefhebbend,nodigde de OC voor die werkgroepenopeens tien kandidatuursstudenten en acht-tien licentiestudenten uit. Deze ogenschijn-lijke positieve actie zorgde feitelijk voor eenondergraving van de democratisch verkozenstudentenvertegenwoordigers. Zij moestenopeens veel meer studenten in de dossiersinwerken.

Ook bij de uiteindelijke stemming werd erverdeeld: eerst werd er per cyclus en peroptie gestemd, en daarna over het volledigeprogramma. Omdat de studenten sommigeaspecten van de hervorming vorig acade-miejaar ook al konden aanvaarden, stemdenze in sommige dossiers voor, en in sommigetegen. Toch konden de proffen naar buitenkomen ‘met een grotere consensus’: de stu-denten hadden immers enkele dossiers

goedgekeurd. Dat de oorspronkelijke pijn-punten onveranderd aanwezig bleven,daarover wordt met geen woord gerept.

II nn hh oo uu ddDe problemen bevinden zich op tweeniveaus: de tweede kandidatuur en de licen-tie klinische psychologie. Die laatste richtingis veruit de meest populaire en telt ongeveertwee derde van de studenten in de eerstelicentie, een tweehonderdtal studenten.Daarna komt de bedrijfspsychologie metzestig studenten, en de experimentele ben-gelt helemaal achteraan met een tiental stu-denten.

In tweede kan vormt het vak ‘Psychologi-sche raadpleging’ het breekpunt. De studen-ten vragen om dit vak te behouden omdathet de relatie van een psycholoog met zijncliënt centraal stelt, dat alles in een uniekkader en een specifieke mensvisie. Daarwillen de proffen niet van weten. Zij hakkengenadeloos in op de studenten, helaas metnogal belachelijke argumenten. Volgens deproffen kan het vak niet in de kandidaturengegeven worden omdat het geen algemeenpsychologisch vak is. Ze baseren zich voordeze uitlating op een argument van de stu-denten dat het vak getuigt van een uniekdenkkader. Kortom, de proffen pleiten een-heidsworst in de kandidaturen: een vak meteen uniek denkkader is blijkbaar onmogelijkin de kandidaturen. En om de arrogantie vande proffen nogmaals te illustreren: studen-ten die het vak echt willen volgen, moetenmaar wachten tot in hun licentie. Dan kun-nen ze Psychologische Raadpleging alskeuzevak volgen in de opleiding Moraal-wetenschappen. Een redenering als zou eenstudent Germaanse literatuurgeschiedenismoeten gaan volgen in de Geschiedenis.

KKlliinniiss cchheeResultaat van de discussie is een volledigepatstelling, net als in de de discussie over delicenties klinische psychologie. Kan het in dekandidaturen niet algemeen genoeg zijn,ook in de licenties is de drang om te spe-cialiseren aan het wegdeemsteren. In deoptie klinische psychologie zijn er vierdenkscholen die elk voor een bepaalde con-ceptueel kader staan. Vroeger mochten de

VVorig academiejaar werd een nakende hervorming van de opleidingpsychologie vermeden door enkele welgemikte acties van de studen-

ten. Het bestuurscollege stuurde enkele delen van het dossier waaroveronenigheid bestond terug naar de faculteit met de vraag om tot een grote-re consensus te komen. De proffen proberen echter de boel te forceren enzo weinig mogelijk toegevingen te doen.

advertentie

giiee ttoonneenn ggeeeenn bbeeggrriipperr hheerrvvoorrmmiinngg oopplleeiiddiinngg

studenten voor hun oefeningen in detweede licentie twee scholen uitkiezen,waarvan één keuze in de derde licentieverder werd uitgewerkt.

In het huidige voorstel tot hervorming daalthet aantal uren per oefening, en worden destudenten verplicht om een oefening temaken over elk van de vier scholen. Hunargument is dat de studenten met elkeschool moeten kennismaken. Volgens destudenten gebeurt dat al in de theoretischelessen, maar Van Oost vindt dat de lessenalleen theoretische principes geven, waar-door de studenten weinig zicht hebben opde praktijk. Waarom de verdieping dan nogverder moet teruggebracht worden, is maarde vraag. De uitwerking in de derde licentieis teruggebracht tot een derde van het oor-spronkelijke aantal uren. De studentenverte-genwoordigers vrezen dat de psychen in spedoor deze aanpak onvoldoende voorbereidzullen zijn om in het beroepsleven goed hunwerk te kunnen doen, en dat is nog steedsmensen met problemen helpen.

Reactie van de proffen: vroeger werden deoefeningen niet gegeven volgens het aantal

uren dat op het programma stond. In detweede kandidatuur ging het om twee keer45 uur, iets wat nu wordt teruggebracht naar22,5 uur per oefening. Volgens de proffenzijn dat effectieve uren, iets wat vroeger niethet geval was. Dat dat probleem nu paswordt aangepakt, is wel vrij pijnlijk. VolgensVan Oost gaat het hier om een correctie:door heel scherp te tellen was gebleken dathet oorspronkelijke aantal uren door erbijvoorbeeld vakantiedagen en pauzes(jawel, zelfs een pauze is tijdverlies) af tetrekken helemaal niet zo hoog uitkwam alsoorspronkelijk begroot. Nu gaan de proffendus een scherpe urentelling hanteren. Wijwillen wel eens weten wat er in de derdelicentie gebeurt, als door pauzes envakantiedagen maar liefst twee derden vaneen cursus van negentig uur wegvalt.

Probleem is dat de inhoud van enkeleoefeningen niet echt overeenkomt met dedesbetreffende denkscholen. De studentenwaren expliciet vragende partij om dergelijkverschil te vermijden. Dat kan door deinhoud van een vak duidelijk te omschrijvenop de zogenaamde inhoudsfiche. Datgebeurde voor enkele oefeningen wel heel

slordig en achteloos. Een voorbeeld: op destudentenkritiek dat er op de fiche van deoefening “Gezin en Relatie” naar geenenkele systeemauteur verwezen werd, werdgeantwoord dat iedereen dat wel vanzelfweet. Een ander voorbeeld is de experiën-tele school, die aan bod zou moeten komenin de oefening Ontwikkelingsgerichte psy-chotherapie. Die wordt gegeven door eengedragstherapeute, echter een andereschool. De laatste experentieel geschooldeprof werd immers niet vervangen.

Kwatongen beweren dat er op de achter-grond van deze problematiek een heusemachtsstrijd gevoerd wordt tussen de vak-groepen die achter de verschillende scholenstaan. De optie klinische vertegenwoordigtheel wat studenten, en voor een vakgroep ishet van het allergrootste (lees kapitaal)belang om zoveel mogelijk thesisstudentente hebben. Die machtsstrijd loopt nu over inde programmahervorming. En in het ge-kibbel van de proffen dreigen de studentente moeten opdraaien voor de gevolgen.

TToomm DDee PPaaeeppee

JJaacchhtt oopp eeeenn ddopingzondaar

Van zo’n werklust keken wij hier op deredactie verbaasd op. Hoog tijd dus om onslicht daar eens op te steken. Wij zijn immersnooit te beroerd om iets bij te leren. Scham-per spoedde zich naar de Faculteit Dierge-neeskunde in Merelbeke en vond daar deminzame professor Delbeke. Wij lieten ergeen gras over groeien en splitsten hemenkele vragen in zijn maag.

SCHAMPER: Hoe zijn jullie er in geslaagddoor het IOC erkend te worden?Prof Delbeke: “In 1992 hebben we in driestappen een aantal testen moeten doen. Definale test moest gedaan worden in aan-wezigheid van een vertegenwoordiger vande Medische Commissie van het IOC. Jekreeg tien urinestalen waarin een aantaldopeermiddelen zitten en je moest die alle-maal terugvinden, anders was je gebuisd.Eens je de accreditering hebt gekregen,word je jaarlijks gecontroleerd. Je krijgt daneen week de tijd om enkele urinestalen metonbekende dopeermiddelen te analyserenen een verslag op te stellen. Op basis daar-van krijg je opnieuw je accreditering vooréén jaar. Op het moment dat je een missermaakt, word je teruggefloten en kom je ineen lagere categorie terecht waarin je alleenmaar testen mag uitvoeren voor nationalefederaties.”

SCHAMPER: Doen jullie ook onderzoeknaar de bestrijding en opsporing vannieuwe vormen van doping?Delbeke: “Uiteraard. Het dopinglaboratori-um is verbonden aan de universiteit, dus hetbehoort ook tot onze taak om aan weten-schappelijk onderzoek te doen. Sinds jarensporen wij dopeermiddelen op bij paardenen ook bij mensen. Die opspoormethodesproberen we dan ook op punt te stellen.”

SCHAMPER: Vreest u niet dat u met uwbeperktere middelen in vergelijking met desporters altijd achterop zult lopen op ditgebied?Delbeke: “Wij lopen altijd achter. De do-pingjager is altijd minstens één stap te laat.In sommige gevallen zijn dat zelfs almeerdere stappen. Neem bijvoorbeeld epo.Nu is er een methode die min of meerwerkt, maar de atleten zijn al bezig met eenproduct dat het lichaamseigen epo ver-hoogt. Wij zijn nog maar met moeite in staatom de recombinantversie ( bacterie of celwaarbij in het erfelijkheidsmateriaal eenvreemd stukje DNA is ingebouwd, nvdr )van epo te detecteren en daar komt ze alweer met wat nieuws.”

SCHAMPER: Is dat dan niet frustrerend?Delbeke: “Nee, integendeel. Het is een deelvan onze taak en het houdt de spanning erin.”

GGeenn eettiicc aaSCHAMPER: Men fluistert dat genetischedoping de toekomst is voor de sportlui enuiteraard onopspoorbaar in laboratoria.Hoe staat u tegenover de evolutieshieromtrent.Delbeke: “Wel, van genetische doping magje nog niet al te veel verwachten. Ik ben eentijdje geleden naar een symposium geweestin Wenen waar een expert in de genetischemanipulatie sprak. Die zegt dat je het magvergeten dat je door genetische manipulatieeen welbepaalde spiergroep tot ontwikke-ling kan brengen. Voor het ogenblik is datnog wishful thinking. Het zal nog vele jarenduren vooraleer ze zover zijn. Bovendienbestaat bij genetische manipulatie hetgevaar dat niet alleen je eigen gezondheideronder lijdt, en de gevolgen voor je nages-lacht zijn ook nog niet bekend. Maar dat is

geen zorg voor de sporters die aan de do-ping zitten.”

ZZeevveerr iinn aammppuulllleekkeessSCHAMPER: Kan een sporter zich nog welverzorgen voor een ziekte zonder daarbijpositief te testen?Delbeke: “Dat is een misverstand dat aljaren de ronde doet. Men speelt ook in opde verwarring bij de mensen, het publiek. Ikherinner mij nog enkele jaren geleden datiemand positief testte op amfetamine, wateen zuiver stimulerend middel is. Die heefttoen een rookgordijn opgetrokken en jam-merde dat men zich niet meer kon verzor-gen, daarbij verwijzend naar de hoestsiroopmet efedrine. Er bestaan een heleboel mid-delen die sporters therapeutisch kunnengebruiken als ze ziek zijn of zich niet goedvoelen en die niet op de lijst staan. Ieder jaarwordt er door Janssens Pharmaceuticaeen boekje uitgegeven waarin alle toegela-ten middelen staan. Het is larie om zich wegte steken achter het excuus: ‘we kunnen onsniet meer verzorgen’. Hetzelfde geldt ookvoor de zaak-Gert-Jan Theunissen jarengeleden in de Ronde van Frankrijk. Dieberiep er zich op dat men de ronde niet konuitrijden zonder testosteron, waar hij posi-tief op testte, toe te dienen. Dat is zever.Indien ons testosterongehalte door inspan-ningen zou zakken - als het al zou zakken -dan gaat het lichaam zelf dat gehalte weeropkrikken. Dat hoeft niet van buitenaf teworden bijgemaakt.”

SCHAMPER: Als u stalen analyseert, weet udan op voorhand wie het is of welke sporthij uitoefent?Delbeke: “Als wij de stalen krijgen vanbijvoorbeeld het UCI dan weten we wel overwelke sport het gaat. Maar de stalen die hierbinnenkomen hebben alleen een nummer.Wij weten uiteraard niet over welke atleethet gaat. Voor de Vlaamse Gemeenschapstaat er dan ook nog bij waar de stalen zijnafgenomen, de datum waarop en in welkesporttak. Welke sport dat is, is uitsluitendvoor onze statistieken. Op het einde van hetjaar moeten wij aan het IOC mededelenhoeveel stalen wij voor die specifieke sporthebben onderzocht.”

16

AAl sinds 1992 is het laboratorium van Prof Dr. Frans Delbeke door hetIOC erkend als één van de 25 officiële laboratoria die dopinganalyses

mogen uitvoeren voor die sportinstelling. Daarnaast controleren zij aljaren stalen voor andere sportbonden zoals het UCI, het IAAF en ook voorde Vlaamse Gemeenschap. Bovendien krijgen zij de stalen opgestuurd diebij grote sportmanifestaties worden afgenomen, zoals laatst nog het WKZwemmen in Antwerpen. En tussen dat alles door analyseren ze ook nogde stalen uit Nederland en Hongarije.

DDooppiinnggllaabboorraattoorriiuum aan de RUG

17

n ddooppiinnggzzoonnddaaaarr

SCHAMPER: Er zijn dus geen sporten diezwaarder gecontroleerd worden danandere?Delbeke: “In alle internationale federatiesondergaan alle sporten dezelfde controle.De controles van de Vlaamse Gemeenschaphangen echter af van de poulariteit van desport en het aantal sportbeoefenaars.

SCHAMPER: Zoektmen dan altijd naaralle dopeermiddelen?Delbeke: “De VlaamseGemeenschap heeft inhaar decreet een helelijst van middelengepubliceerd en dielijst is onderverdeeld inverschillende cate-gorieën zoals anaboli-ca, cortico-steroïden,enzovoort. De VlaamseGemeenschap kanzeggen: ‘Wij willen datjullie die en die stalencontroleren op die ca-tegorieën.’ Dat is bijvoorbeeld belangrijkvoor de categorie van de bètablokkers, stof-fen waardoor je minder nerveus wordt. Stof-fen die kunnen misbruikt worden bij darts,biljart en boogschieten bijvoorbeeld, allesporten waarbij het een voordeel is om kalmte zijn. De Vlaamse Gemeenschap zegt dandat wij bij die sporten ook eens naarbètablokkers moeten kijken. Bij anderesporten zoals wielrennen hebben diebètablokkers echter geen invloed, dus wordter ook niet naar gezocht.”

PP aa aa rr dd ee nn mm oo gg ee nn nn ii ee tt ssnn ee mm ee nnSCHAMPER: Jullie controleren ook stalenvan paarden. Krijgen zij dezelfde controleals de menselijke stalen?Delbeke: “Het aantal analyses op paarden isde laatste tijd fel verminderd. Zij krijgenbovendien niet dezelfde analyses als bijmensen. Bij paarden is in theorie alles watlichaamsvreemd is, verboden. Jij magbijvoorbeeld als atleet wanneer je hoofdpijnhebt aspirine nemen, maar een paard mag

dat niet. Ontstekingsremmers die bij atletennu zijn toegelaten, mogen bij paarden niet.Die analyses zijn dus veel uitgebreider endaarom moeilijker. Bovendien is paarden-urine niet te vergelijken met mensenurine.Het kan variëren van een geelachtige sub-stantie tot een donkerbruine siroop. Eenandere moeilijkheid is dat er voor de paar-den geen nominatieve dopinglijst bestaat. Er

wordt alleen gezegd: verboden zijn alle stof-fen die op de hart -en bloedvaten, enzovoortwerken. Als je als dopinglabo in staat bentalle producten op te sporen die op de lijststaat van het IOC dan voel je je goed. Als erechter geen lijst is en tijdens een analysevind je een onbekend iets dan moet je algaan zoeken naar een speld in een hooiberg. SCHAMPER: Kunnen er eigenlijk foutengebeuren tijdens een dopinganalyse?Delbeke: Als je met fouten bedoelt dat wedoping in een staal niet detecteren, dan zegik: neen, die fouten gebeuren niet. Wij zijnverplicht bij iedere badge van urinestalenook een kwaliteitscontrolestaal mee tenemen, waarin alle dopeermiddelen zitten.Die moeten we dan terugvinden. Eenandere mogelijke fout zou een verwisselingvan stalen in het lab kunnen zijn. Bij ons isdat echter ook uitgesloten. Als wij iets vin-den in een urinestaal dat niet mag, danwordt datzelfde urinestaal de volgende dagopnieuw geanalyseerd en gebruiken wij nogandere technieken om de aanwezigheid vanhet dopeermiddel te bevestigen. Op dat

gebied hebben wij weinig te vrezen. Wijhebben echter geen zicht op wat ergebeurde tijdens de staalafname.

SCHAMPER: In dit laboratorium in Gentworden de meeste positieve resultatengevonden van alle 25 laboratoria. U wordtdus elke dag geconfronteerd met vervalsingvan de sport. Kunt u met die wetenschap

indachtig zelf nog genieten van de sport?Delbeke: “Wij zitten inderdaad metongeveer 4 procent positieve gevallen. Dat istamelijk hoog in vergelijking met wat inandere IOC-laboratoria wordt gevonden.Eén van de redenen daarvoor is het feit datde controles van de Vlaamse Gemeenschaponverwacht zijn. Zij controleren niet alleenbij de grote bonden, maar ook bij ama-teurfederaties en nevenbonden. Bij dieorganisatie wordt er sowieso soms meerdoping gebruikt dan in de grote bonden,waar men de controle kan verwachten. Die 4procent is langs de andere kant maar eentopje van de ijsberg. Maar als men er vanuitgaat dat het nog altijd mogelijk is bepaaldeprestaties te leveren - mits een degelijketraining en doorzetting gerespecteerd wor-den - dan kan ik best nog wel van de sportgenieten.”

toorriiuumm aaaann ddee RRUUGG

PP ii ee tt ee rr

18

Rond 1900 was de Belgische kunstscènebehoorlijk hip in Groot-Brittannië. Zoals jein het MSK kan zien, werden er bij de Brittenzelfs hele tentoonstellingen aan onze kun-stenaars gewijd. Bekend waren onderandere Ensor, Laermans, Wouters enKhnopff, waarvan enkele werken alsvoorproefje te zien zijn in de eerste zaal.Zo krijg je als toeschouwer meteen ookeen idee hoe de Britten in het begin vande twintigste eeuw naar de Belgischekunst keken. Je kan naast de kunst-werken zelf, ook catalogi van tentoon-stellingen en foto’s van kunstenaars ensponsors bekijken. Er zijn zelfs brievenvan en naar kunstenaars ten-toongesteld.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werdende Belgische vluchtelingen in Groot-Brittannië goed ontvangen. Ze kregenfinanciële steun en hun werken werdententoongesteld en gepubliceerd. Bij deBelgische kunstenaars die in Engelandactief waren, horen onder andere JeanDelville, Emile Claus, Constant Per-meke, Pierre Paulus en HippolyteDaeye. Zij verbleven hoofdzakelijk inLonden.

KKoomm nnaaaarr WWaalleess!!’OK, maar wat heeft dit allemaal metWales te maken?’ hoor ik je al denken. Wel,in Wales woonden de gezusters Margarethen Gwendoline Davies. Deze rijke damesnodigden de Vlamingen Valerius deSaedeleer, Edgar Gevaert, GeorgeMinne en Gustave van de Woestyne uitom op hun kosten in Wales te komen wonenen werken. In het MSK zijn vooral werkenvan deze kunstenaars tentoongesteld. Zeworden er vergeleken met Welshe kunst uitde oorlogsperiode.

Valerius de Saedeleer vluchtte bij het uit-breken van de oorlog met zijn gezin naarWales. Hij schilderde er uitsluitend land-

schappen. Zijn werk werd al vroeg suc-cesvol. Er was zelfs sprake van de oprichtingvan een kunstschool waarover hij de leidingzou krijgen. Dit project werd echter afge-blazen en hij keerde terug naar België in

1921. Edgar Gevaert was vrijwilliger bij het leger.In het begin van de oorlog raakte hijgewond. De dokter verklaarde hemongeschikt om verder te vechten, waardoorhij tijd genoeg had om zich in Wales metkunst bezig te houden. Oorlog en pacifismehadden een grote invloed op Gevaerts werk,ook na zijn terugkeer in België.

Een opvallend persoon in deze tentoon-stelling is George Minne, die reeds interna-tionale bekendheid genoot als beeldhouwer

voor de oorlog uitbrak. Het MSK bezitongeveer 400 tekeningen die hij tijdens deoorlog in Wales maakte en heeft een helegevuld met zijn werk. Minne en zijn vrouwleefden in permanente onrust, omdat drievan hun zonen aan het front zaten. Dit uittezich in Minnes tekeningen, die bijna allemaalmet het thema moeder en kind te makenhebben. Veelvoorkomende figuren zijn jon-geren en wachtende vrouwen.

Ten slotte is er nog Gustave van deWoestyne, die voor hij met zijn gezinnaar Wales vluchtte nog niet interna-tionaal bekend was. Tijdens de oorlogschilderde hij bekende werken als Dewinter van 1914 in Vlaanderen enMijn dochtertje als vluchtelinge inWales. Tussen 1915 en 1916 reisde hijgeregeld naar Londen in de hoop aanopdrachten te komen. Uit angst voorluchtaanvallen durfde hij echter niet inde hoofdstad te gaan wonen. Zijn voor-naamste bron van inkomen was hetschilderen van portretten, maar hijmaakte ook belangrijke allegorischewerken.

NNaaaarr hheett mmuusseeuumm!!De tentoonstelling is best wel interes-sant. Ze bestaat uit een vijftal zalen waarje op je gemak kan doorkuieren. Naeen uur heb je alles grondig bekeken.Mijn persoonlijke favoriet is GeorgesMinne, die met zijn sobere zwart-wittekeningen nog het meest ontroert. Inhet begin van elke zaal hangen bordenmet een beknopte uitleg over de

achtergrond van de te bewonderen kunst-werken.Ten slotte nog een nuttige tip voorde toekomst: ga tijdens de kantooruren ofop de middag naar het museum. Dan is erbijna geen volk en kan je optimaal genieten.

De tentoonstelling ‘Kunst in Ballingschap –Vlaanderen, Wales en de Eerste Wereldoor-log’ loopt nog tot 7 maart 2002 in het Muse-um voor Schone Kunsten in Gent. Het muse-um is elke dag behalve maandag door-lopend open van 10 tot 18 u.

IIn het Museum voor Schone Kunsten (MSK) in Gent loopt tot 7 maart2002 de tentoonstelling ‘Kunst in Ballingschap’ over Belgische kunste-

naars die tijdens de Eerste Wereldoorlog naar Groot-Brittannië vluchtten.De meeste van hen belandden in Londen, maar enkelen trokken naarWales.

KKUUNNSSTT IINN BBAALLLLIINNGGSSCCHHAAPP

KK aa rr ee nn

Georges Minne (1866 – 1941) – Wach-tende vrouw, ca. 1914

VVllaaaannddeerreenn,, WWaalleess eenn ddee EEeerrssttee WWeerreellddoooorrlloogg

19

KKeerrvveenn,, ssppuuiitteenn eenn kkoottsseennVVaannddaalliissmmee iinn ddiieennsstt vvaann ddee kkuunnsstt

Nu, anno 2002, zijn de schilderijen van hetMSK zwaar beveiligd en het museum hangtvol met bewakingscamera’s. Nog geen vijfjaar geleden hing al die rommel er echternog niet - op een camera hier en daar na.Daardoor slaagd een onbekende erinonopgemerkt een vijftal kostbare schilderij-en, waaronder twee van Pieter Brueghelde Jonge, met een bic naar de verdoemeniste helpen. Toen men achteraf de bewa-kingstapes bekeek, bleek de daderonherkenbaar. “De vermoedelijke dader iseen wazig silhouet met twee armen en tweebenen”, was waarschijnlijk een nogal magerhouvast voor een opsporingscampagne. Hetzal voor de restaurateursploeg van hetmuseum een hele opluchting zijn dat zoietsmet het nieuwe bewakingssysteem niet zogauw meer zal voorvallen.

Zulke systemen werken natuurlijk alleentegen beeldenstormers die bang zijn omgepakt te worden. De échte kunstvernielerszijn of gefrustreerde kunstenaars die maarweinig belangstelling krijgen voor hun eigenwerk of autoritaire malcontenten die menente weten wat entartete kunst is en er nietvoor terugdeinzen op hun eentje deesthetische politiek van nazi-Duitsland voortte zetten. Zij zijn niet bang gevat te wordendoordat ze er rotsvast van overtuigd zijn “datze de kunst een dienst bewijzen”.

NNaacchhttwwaacchhttvveerrnniieettiiggeerrZo iemand was de Nederlander Gerard Janvan B. Hij stapte op 21 november 1997 hetStedelijk Museum van Amsterdam binnen enbegon met een stanleymes in het mono-chrome schilderij Cathedra van BarnettNewman te kerven. Elf jaar eerder had hij aleens precies hetzelfde gedaan met Who’safraid of red, yellow and blue? - hetberoemdste werk van Newman - en hij vondhet ongepast dat de peperdure restauratievan het werk zijn ‘samenwerking met New-man’ teniet had gedaan. Ook Cathedra isintussen min of meer hersteld en opnieuw

te bezichtigen. De bewaking van het muse-um kan niet veel meer doen dan degeviseerde werken achter glas zetten enhopen dat hun belager niet meer terugkomt.Omwille van Van B.’s privacy mag zijn fotozelfs niet onder de suppoosten verdeeldworden. Als hij nog eens binnenwipt, zullenalleen de getuigen van in 1997 hem kunnenherkennen.

Twee jaar geleden haalde P.G. uit Den Haageen gelijkaardige stoot uit. P.G. kwam naarhet Stedelijk om er een mes in een Picasso teplanten. De man stond al bekend als ‘denachtwachtvernietiger’ omdat hij in 1990 DeNachtwacht van Rembrandt had bewerktmet kopersulfaat. Die methode om olieverf-schilderijen te beschadigen bestaat al lang.In de jaren vijftig al suggereerde de dadaïsten surrealistisch dichter André Breton dataan mensen die kunstwerken aanvallen metbijtende stoffen, prijzen uitgereikt zoudenmoeten worden.

OOnnggeesscchhoorreenn MMoonnaa LLiissaaOm een kunstwerk onherstelbaar tebeschadigen, moet je niet noodzakelijkgewelddadig tekeergaan met messen ensterke chemicaliën. Duchamp gaf al in dejaren twintig het slechte voorbeeld: als jeeen schilderij niet mooi vindt, kan je het ookgewoon bijwerken. Zo voorzag Duchamp deMona Lisa van baard en snor. Hij was wel ver-standig genoeg om enkel reproducties teretoucheren en van het origineel af te blij-ven.

Sommigen van zijn navolgers hebben ietsminder fatsoen. Zo verfraaide de Russischekunstenaar Alexander Brener in 1997 hetdoek suprematisme van zijn landgenootKazimir Malevitsch met een groot groendollarteken (eveneens in het Stedelijk Muse-um in Amsterdam). Brener was al eerder inhet nieuws gekomen omdat hij in hetPoesjkinmuseum in Moskou een drol hadgedraaid onder een doek van Vincent Van

Gogh.

MMoonnddrriiaaaann mmeett yyoogghhuurrttHet werk van Duchamp zelf bleef ook nietgespaard. In 1993, tijdens een tentoon-stelling in de Carré des Arts in Nimes, werdde zelfverklaarde performance artist PierrePinoncelli gearresteerd omdat hij in hetberoemde (omgekeerde) Urinoir vanDuchamp, of toch in één van de verschil-lende versies ervan, had geplast. Het zounog als een grap van betwiste smaakbeschouwd kunnen worden als hij het dingdaarna niet met een hamer kapot had gesla-gen. Hij werd twee dagen later veroordeeldtot een effectieve gevangenisstraf “wegenshet moedwillig beschadigen van een monu-ment” en mocht na zijn vrijlating een kleinevijftigduizend euro betalen aan demaatschappij die het kunstwerk verzekerdhad.

Als kwaad opzet niet bewijsbaar is, dan moetde verzekering maar voor de schadeopdraaien. Zoals aanvankelijk in 1996 in hetMuseum of Modern Art in New York. EenCanadese student was blijkbaar ziek gewor-den bij het bekijken van een schilderij vanRaoul Dufy, waardoor hij erop had moetenovergeven. Zijn lunch (iets met tomaten-saus) werd op kosten van de verzekering vanhet doek gehaald. Maar toen hij enkelemaanden later weer ziek was geworden enalweer had moet overgeven (deze keer bos-bessenyoghurt op een Mondriaan), begonde directie wantrouwig te worden. De stu-dent bekende dat hij bezig was met eendriedelige performance. Hij wou protes-teren tegen levenloze abstracte kunst doorop drie door hem gehate werken over tegeven. Hij zou dat telkens doen in één vande drie basiskleuren. Rood en blauw had hijal gehad, hij was nog op zoek naar een derdewerk, waarop hij in het geel zou kunnenovergeven. We hebben er sindsdien nietsmeer van gehoord.

WWat doet een mens als hij zich verveelt en een ballpoint binnen hand-bereik heeft? Krabbelen. En als die mens zich toevallig in het Gent-

se Museum voor Schone Kunsten (MSK) bevindt en geen papier bij zichheeft, dan krabbelt hij gewoon op enkele zeventiende-eeuwse landschap-jes. Lekker beestjes kleuren.

WWoouutteerr WWoouusssseenn

20

Eén van de blikvangers van dit jaar is hetBanff Mountain Film Festival, dat weer aanzijn jaarlijkse wereldtournee langs 180 ste-den begint. Sinds 1976 gaan er honderdenfilms uit tientallen landen in première in hetCanadese stadje Banff. Uiteraard worden ergeen bleitfilms getoond die u lustig deKleenex zullen doen bovenhalen maar stoe-re machomovies met avontuur als voor-naamste (en waarschijnlijk ook enige)thema.

De bekroonde en meest ophefmakendefilms vertrekken vanaf december gedurendeeen heel jaar de wereld rond. Tijdens Adven-ture Affair worden in totaal veertien filmsgetoond. Banff is in België enkel en alleen tezien op Adventure Affair.

SS oo ee kkOp de Adventure Affair zal er ook eenreusachtige soek zijn. In de Arabischewereld is dat een overdekte smalle straatmet open winkeltjes. Voor de beurs hebbenze allerlei mooie stukken koopwaar enkruidige exotische ingrediënten samen métde verkopers naar België geïmporteerd en ineen hal van Flanders Expo gestampt. Meteen beetje goede wil kun je jezelf wijsmakendat je in één of ander Algerijns stadje rond-wandelt. Tenminste, als je niet let op de veelte propere vloer en het industriële plafondvan de Gentse tentoonstellingshallen.

Voor de apen onder ons is er een activitei-tenparcours opgesteld. Dat omvat een klim-muur, een beetje fake speleologie, een rond-je paintball en een ligfietsenproef. Alle stoe-re kerels en felle wijven die zichzelf willenbewijzen, zijn verplicht daar hun overle-vingskrachten te tonen. Hoi, hoi, hoi.

CCaarraaïïbbiisscchh rriittmmeeVoor wie het wat kalmer wil houden, is erhet wereldrestaurant. De vreemdstegerechten en dranken worden u geserveerdaan democratische prijzen. Hopelijk zal hetiets gedurfder zijn dan een biefstuk met cur-

rysaus of gebakken rijst waaraan enkelekruiden toegevoegd zijn die in de Aldi onderde naam ‘Tropische specerijen’ verkochtworden.

Klopt uw hart met een Caraïbisch ritme,slaapt u zachter op harde rotsen dan op uweigen bed, vraagt u zich af hoe u het best in

uw chaotisch kot kunt overleven, hebt ugeen geld om naar Algerije te reizen om eenechte soek te bezoeken of bent u gewoongeïnteresseerd in een avontuurlijke, exoti-sche beurs? Ga dan tussen 22 en 24 februarinaar de Adventure Affair.

Adventure Affair, van 22 tot 23 februari2002 in Flanders Expo. Schamper geeft vijfvrijkaarten en tien reductiekaarten weg. Afte halen op de redactie in Sint-Pieters-nieuwstraat 45.

BBeezzooeekk ssooeekk iinn FFllaannddeerrss EExxppooAAddvveennttuurree AAffffaaiirr bbrreennggtt ttrrooppeenn nnaaaarr GGeenntt

VVaann ddeerr MMeennssbbrruugggghhee

BBinnenkort vindt de negende editie van de Adventure Affair plaats inFlanders Expo. Die beurs richt zich tot een jong en avontuurlijk

publiek dat geïnteresseerd is in spannende vrije tijd en reizen. AdventureAffair wil de bezoekers prikkelen om verder te kijken dan hun aloude Vla-emsche horizon.

advertentie

Als u bij de woorden “etymologie” en“eponiem” onverwijld naar respectievelijkwoordenboek of kotszakje grijpt, rep u dannaar de striprecensie hierboven. Voor u zichnog bezeert. Marcel Grauls heeft namelijkMijn naam is Haas geschreven, een lijvigboek waarin hij zich voor de vierde keer opde herkomst van woorden werpt. Nu vraagthij zich af op welke manier historische fig-uren in het woordenboek beland zijn.

Technisch gezien komt het hier op neer:Grauls ging voor zowat 800 eponiemen nawie de persoon achter het woord was. Natu-urlijk bespreekt hij ook gekende zaken alsde Eiffeltoren (Alexandre-Gustave Eiffel)en de guillotine (Joseph-Ignace Guil-lotin). Maar had u weet van CandidoJacuzzi, een uitvinder van Italiaanse komafdie het bekende bubbelbad concipieerde?

Of van de Franse wiskundige Bertrand-François Barrême, die zijn naam gaf aan debarema-tariefschaal die uw loon als jobstu-dent bepaalt? Dat dacht ik al.

Het leuke aan het boek is dat Grauls zichniet enkel beperkt tot het vermelden van demanier waarop de naam tot stand kwam. Elkeponiem is ook vergezeld van het korte lev-ensverhaal van de naamgever, en op diemanier komen we natuurlijk tot die zwikheerlijke, zinloze trivia waar we zo dol opzijn. Zo bestaat “de kop van Jut” écht: het ishet op sterk water gezette hoofd van deNederlandse moordenaar Hendrik Jut. EnGilles de la Tourette (de zenuwarts diezijn naam gaf aan het bekende syndroom)stierf zelf in complete waanzin omdat hijsyfilis had.Het boek is 422 pagina’s dik, een serieuze

knoert dus. Het enige minpunt is dan ookdat het allemaal wat selectiever mocht. In delijst van achthonderd eponiemen staatnamelijk een resem woorden die in hetgeheel niet courant zijn en die een mens ingezelschap niet kan bezigen zonder datiemand “Haal de witjassen!” fluistert.“Glauberzout” of “thespiswagen” bijvoor-beeld. Maar voor de rest: een fijn en verrijk-end werkje.

En o ja: Karl Victor Hase was een Duitserechtenstudent die, toen hij in 1855 van rev-olutionaire praktijken werd beticht, op debeschuldiging antwoordde met de gebruike-lijke juridische formule: “Mein Name istHase, ich weiss von nichts.” Dat weet u danook alweer.

Mijn naam is Haas is uitgegeven bij VanHalewyck en kost zo’n 20 euro.

21

CClliinnttoonn eenn TThheeooddoooorr

Na deze lans voor de vreemdgaande mangebroken te hebben kunnen we over gaannaar de antiheld van de hedendaagse strip:

Theodoor Cleysters. Die door Frank LeGall getekende zeeman is het archetype vande loser die toch wint. Hij wil niets, maarsluit tegen wil en dank vriendschap metsmokkelaars, piraten en corruptelingen. Diesleuren hem op hun beurt mee in een spi-raal van mysteries en intriges. Naast die fijnekerels krijgt hij het ook nog eens aan de stokmet meneer November. Dat semi-magischkarakter dat de lotsbestemming vanTheodoor moet voorstellen, doorkruistbijna al zijn avonturen. Dat heeft voorCleysters meestal vrij rampzalige gevolgen.

De tekenstijl is in die dertiental albums totnu ontzettend snel geëvolueerd. Van de

snelle, bijna cartooneske stijl tot een klarelijn die somtijds bijna met Hergé verwantlijkt te zijn. Het éne beter dan het anderenoemen, durven we niet, het is in iedergeval anders. Als een ware antiheld raaktTheodoor Cleysters tot over z’n oren in deproblemen. Tegen wil en dank draagt hij z’nlot en wordt hij tussen Le Havre, KualaLumpur en Port Saïd geslingerd. MaarCleysters z’n drie haren raken nooit in dewar en zijn bril met glazen als jampotten ver-schuift nooit van z’n neus. De problemenlijken soms hopeloos, maar zoals het eenware antiheld betaamt, glipt hij telkens doorde mazen van het net. En dan zijn we terugbij de antiheld van vandaag, want ook bij Billwas het: ‘close, but no cigar’.

Theodoor Cleysters, Frank Le Gall, Uitgeve-rij Dupuis, Spotlight

IIk heb het wel voor antihelden. Mensen die eigenlijk niet willen, maarwel moeten. Bill Clinton was zo iemand. Laten we daar eerlijk in zijn,

die Monika dat was gene vetten, den Bill zag dat ook wel. Maar hij moestwel, hij kon er ook niet aan doen. Hij wou het niet, maar hij kon nietanders. Hij kent zichzelf, hij weet wat gaat gebeuren, en toch loopt hijschijnbaar met veel graagte in z’n ongeluk.

WWanneer u, in de afstompende ledigheid van uw leven, wederom voorde lichtbak naar Buffy, the Vampire Slayer zit te staren, gooi dan de

remote terzijde en besef dat het tijd wordt voor bezigheden die wat meerhersenactiviteit vergen. Als daar zijn: een interessant boekje lezen. Bij-voorbeeld. Met de volgende aanrader zal alvast menige aha-erlebnis uwdeel worden.

SS ii mm

RR ii nn uu ss

MMiijjnn nnaaaamm iiss HHaaaass

SS TT

RR II

PPBB OO

EE KK

DD ee uu wwee ??

22

SSppyy ggaammee :: bbllooeemmkkooooll iinn wwiittttee ssaauuss FFILMM

Spy game is dus de bloemkool in witte sausvan dit moment. Laten we daar eerlijk in zijn,bloemkool is, zonder overdrijven, best weleen OK groente. Niet dat we spontaan gaankwijlen bij de geur van bloemkool, maar alsgroente zijnde heeft het in ieder geval zijnbestaansrecht. Dit feit gaat ook op voor deprent Spy game, een spionagethriller metRobert Redford en Brad Pitt, waarinzomaar eventjes dertig jaar koude oorlogverweven is. Robert is een op de rand vanzijn pensioen staande CIA agent die 48 uurde tijd krijgt om al zijn vossenstreken bovente halen om Brad - zijn protégé - uit de han-den van slechte communisten te redden.Een spannend verhaaltje dus dat toch wel

bijzonder is opgebouwd. De regisseur wis-selt de flash-backs over de carrière van Pitten Redford af met de race tegen de tijd omPitt te redden. De vaart blijft er goed in zit-ten en hoewel deze film toch wel langer dangemiddeld duurt, kan je geen secondje tijdvinden om je te vervelen. Knap werk!

Vinden we Robert geloofwaardig? Jazeker!Brad? Absoluut. Het script? ‘t Is zeker dadde.Helemaal niets verkeerd dus? Niet in de ver-ste verten. Een beetje zoals bloemkool dus.We kunnen bij god geen reden verzinnenom deze film niet leuk te vinden, maar aande andere kant kunnen we bij god ook geenreden vinden om deze film tot groente… -

sorry - film van het jaar te bombarderen. Hetis gewoon een heel erg leuke film die jegeen ‘ik ben bekocht’-gevoel geeft bij hetverlaten van de cinema. En dat is iets wattegenwoordig met al dat elitair gezwets in debioscoop al heel wat is. Brad en Robertzullen hier geen Oscar voor krijgen enhebben met dit niemendalletje gewoonlekker geld geschept. We zijn dus erg blijhem gezien te hebben en gaan gewoonverder met de orde van de dag. Ons leven isniet veranderd, we hebben gewoon een fijneavond gehad. En meer was in feite niet debedoeling, een beetje zoals met bloemkooleigenlijk.... Wist u trouwens dat bloemkoolhet lievelingsgerecht van Pierre Harmel is?Daar leuter ik wel een volgende keer over,als ik weer een filmpje tegenkom dat teonbenullig is om inkt aan te verspillen.

WWeet u dat ik na een ganse week eten in Gent wel eens verlang naargekookte aardappelen, bloemkool in witte saus en worst met brui-

ne jus. Waarom deel ik dit - voor de rest volstrekt triviaal - feit aan u mede?Een citaat van de legendarische zanger Big Bill maakt in deze veel duide-lijk. Ooit stelde men de heer Bill de onvermoede vraag: “Wat is eigenlijkuw lievelingsgerecht?” Hij antwoordde prompt: “Ene me esp en éne mekees.” Een wereldhit was geboren.

TTHHEE OOTTHHEERRSS FFILMM

1945 Grace (Nicole Kidman) wacht methaar twee kinderen op de terugkeer vanhaar man die gevochten heeft in de TweedeWereldoorlog. Samen met drie nieuwe be-dienden probeert ze die tijd zo aangenaammogelijk door te brengen. Maar dangebeuren er vreemde dingen in haar huiswaarvoor niemand een verklaring heeft.

Het opzet van de film mag dan nog zo een-voudig zijn als mijn selfmade cursus ‘Hoetrek ik mijn jas aan’, de uitwerking is datallerminst. Regisseur Alejandro Amenábarweet perfect hoe hij een film moetopbouwen. Langzaam, maar wel vanaf deeerste minuten, brengt hij zijn mysterie naareen climax. De spanning, die voor één keerconstant aanwezig is doorheen de hele film,is al vanaf de eerste seconde onderhuidsvoelbaar. Nu en dan doet Amenébar er

echter een schepje bovenop en creëert hijwaanzinnig spannende momenten waarbij jeecht angst voelt. Het soort angst dat jevoelde toen je als kleine snaak zeker wist dater monsters onder het bed lagen.

Amenábar speelt zowel op narratief als opvisueel vlak met licht en regisseert met grotefinesse. Zijn talent om sfeer te scheppenwordt nog eens extra kracht bij gezet doorde sublieme vertolkingen. Nicole Kidman isonweerstaanbaar, en tegelijkertijd angstaan-jagend, als de koele en berekende Grace enFionnula Flanagan zet een nieuwe stan-daard voor de rol van de wat ouderekeukenmeid. Zelfs de kinderen (AlakinaMann en James Bentley) leveren acteer-prestaties van hoog niveau en kunnen zichperfect meten met de rest van de cast.

De interessante setting van de film, Enge-land na de Tweede Wereldoorlog, en de aan-wezigheid van een aantal leuke religieuzestellingen maken van The Others net ietsmeer dan een gewoon ‘thrill fest’. Boven-dien bevat de film tal van leuke knipoogjes.Het huis van Grace lijkt zo weggelopen uitde originele versie van The Haunting vanRobert Wise (1963) en doet de grote ij-zeren poort van het huis sterk denken aanHitchcock’s Rebecca uit 1940.

The Others laat ons nog eens lekker ouder-wets griezelen, iets wat de hedendaagse filmtrouwens veel te weinig doet, en biedt eenuitstekend excuus om daarna nog eennachtje op stap te gaan. Of het moest zijndat u geen problemen hebt om met mon-sters onder uw bed in slaap te raken.

The Others speelt in Sphinx.

EEen filmpubliek aan het schrikken brengen is al bij al een eenvoudigezaak. Het is een kwestie van verrassing en een flinke dreun op de

soundtrack. Maar om een publiek te laten huiveren en sidderen van angstis wat meer subtiliteit en vooral een karrenvracht talent nodig

DDaavvyy DD’’HHaalllluuiinn

SS ii mm

VNSU Protest tegen eredoctoraat Prins Filip, 8u, Sint-Pietersstation

VPPK Cocktailavond, Kapelleke, 22uVDK Fuif, CentaurRomania Trivial PursuitPoliteia Karaoke, Pi-nuts

VAK Film: Clandestin Blues, 20u, De Brug

OAK Bezoek aan de Matonge-wijk

VGK-FGEN Compleet geschifte cantus, 20u, SalamanderVDK Carnaval

Romania Italiaanse avond

WINA Valentijnsfuif, 21u, TwieooVGK-FLWI Saint-Amour, VooruitOAK Poëziedag door proffen en assistenten

WELEC Spelen met transistorenVGK-FLWI Fuif, TequilaPoliteia TravestietencantusOAK Cantus, 20u, KraainestLVSV De vrouw in de islam

WINA Schlager- en zotte pottencantus, Cantus, 20uVDK FilmavondGermania Politiek debat, BlandijnGeografica Fuif, Decadance

VAK Gespreksavond over vluchtelingenkinderen, 20u, De Brug

VTK BEST-fuif, 22u

VDK OudercantusPoliteia Galabal, Casino GentLombrosiana GalabalDentalia Galabal, Salons Mantovani

Schamper is het kritische en onafhankelijkestudentenblad van de Universteit Gent. DeRedactie bestaat uit vrijwilligers en komt

elke dinsdag samen om 19u op het volgendeadres:

Schamperredactie - Studentenhuis DeBrug

St-Pietersnieuwstraat 459000 Gent

09/264.70.87schamper@student.rug.ac.be

Rek.nr.: 890-0144049-35

Lezersbrieven zijn welkom, liefst op dis-kette. Naamloos is prullenmand. Vermeldook studierichting, jaar en contactadres.Op grondig gemotiveerd verzoek latenwij uw naam weg. Lezersbrieven dienenbetrekking te hebben op de studenten-problematiek en de RUG in het algemeenof artikels in Schamper in het bijzonder.De redactie behoudt het recht voor omingezonden stukken verkort weer tegeven, of om technische reden niet teplaatsen.

Oplage:5000 exemplaren op gerecycleerd papier,

gratis verspreid in alle faculteiten, resto’sen homes van de RUG

Verantwoordelijke uitgever:Tim Van der Mensbrugghe

St-Pietersnieuwstraat 45, 9000 GentDrukkerij:

Druk in de Weer c.v. Forelstraat 35

9000 Gent

Redactie:Hoofdredacteur

Tim Van der MensbruggheCoördinator

David De WolfAdvertentiesAndy CobbautEindredactie

Rinus Emmery, Jef Van Baelen, Pieter Lonc-ke, Tom De Paepe, Tim Van der Mensbrugg-

he, Jurgen Boel, Joke Boeyden, MiekeBoone

RedactieEvelien Baeten, Jurgen Boel, Joke Boeyden,Mieke Boone, Andy Cobbaut, Anke Coppens,Davy D’Halluin, Niels De Decker, Maarten DeGendt, Tom De Paepe, David De Wolf, Stefa-

nie Deman, Simon Desmet, Rinus Emmery,Marjolein Haan, Patrick Hochstenbach,

Peter Hannosset,Annelies Jeannin, KarelLambert, Pieter Loncke, Marijke Mahieu,

David Miroir, Stijn Segers, Kristel Van Aude-naeren, Jef Van Baelen, Tim Van der Mens-brugghe, Rudy van Doeselaar, Jan Vermeu-

len, Sofie Willems,Wouter Woussen

VormgevingPapieren versie: Pieter Loncke, Tom De

Paepe Internet versie: Kristel Van Audenaeren,

StijN Segers Cover: PatCartoons

PatFoto’s

Evelien BaetenSchamper op internet

www.schamper.rug.ac.be

23

CC oo ll oo ff oo nnkkrriinnggeenn eennkkoonnvveenntteenn

AAAAGGEENNDDAAAA

Volledige agenda is te vinden op:http://www.student.rug.ac.be

MMAA AANNDDAAGG44 FFEEBBRRUUAARRII

DDIINNSS DDAAGG55 FFEEBBRRUUAARRII

DDOONNDDEERRDDAAGG77 FFEEBBRRUUAARRII

VVRRIIJJ DDAAGG88 FFEEBBRRUUAARRII

DDIINNSSDDAAGG 1122 FFEEBBRRUUAARRII

WWOOEENNSSDDAAGG1133 FFEEBBRRUUAARRII

DDOONNDDEERRDDAAGG1144 FFEEBBRRUUAARRII

DDIINNSSDDAAGG 1199 FFEEBBRRUUAARRII

WWOOEENNSSDDAAGG2200 FFEEBBRRUUAARRII

DDOONNDDEERRDDAAGG2211 FFEEBBRRUUAARRII

VVRRIIJJ DDAAGG2222 FFEEBBRRUUAARRII

AGENDACULTUUR•Maandag 4 februariVera Coomans en Tom Theuns,concert, 21u, Trefpunt“Casanova”, van Hugo Matthy-sen door Jef Demedts, 20u,Theater Tinnenpot

•Dinsdag 5 februari“Salut Godot”, Samuel Beck-ett, regie Guido Lauwaert doorLaden en Lossen, 20u,Geuzenhuis, Kantienberg 9

•Woensdag 6 februari“L’ Odeur de la papaye verte”,20u, Sphinx, Sint-Michielshelling 3Kafeeconcert: Back Back, 22u,Vooruit“Niet alle Marokkanen zijndieven” van Arne Sierens doorHETPALEIS en Das Theater,20u, Minard

•Donderdag 7 februari21ste Festival van de Ani-matiefilm: AniMEERnacht,20u, SphinxAlien Ant Farm, 20u, Vooruit“Nachtwake” van Lars Norénen regie Alain Pringels, 20u,Publiekstheater MinnemeersGino Lattuca, 20u30, De ViezeGasten, Reinaertstraat 125

•Maandag 11 februari“Histories IV” (theatermakersgeven hun visie op hun werken theater), 20.30u, Victoria,Fratersplein 7Big Boy Frankie, 21u, Trefpunt“De Geverfde Vogel” naarKosinski, De Onderneming,20.30u, Nieuwpoorttheater

•Dinsdag 12 februariTussen de tafels. Intimistischelive-muziek, 21u, De Centrale,Kraankindersstraat 2“Liefdesbrieven” door JoDecaluwé & Tine Ruysschaert,20u, Theater TinnenpotWereldse Stemmen, TouriaHadrawi, Marokko, 20u,Vooruit

•Woensdag 13 februariFilmparade “Citizen Kane” vanOrson Welles, 20u, SphinxPremière “Diep in de aarde,dieper in uw gat” van JeroenOlyslaegers, 20u, Publieksthe-ater Arca,

•Donderdag 14 februariFilosofisch café: “Vrijzinnigheiden religiositeit” door BertComhaire, 20-24u, Diensten-centrum Ten Hove, Begijnhof-dries 15Saint Amour, 20u, Vooruit“Kleine bezetting” door Compag-nie De Koe, 20u, Kopergietery ,Blekerijstraat 50

•Maandag 18 februari“Casanova” van Hugo Matthysendoor Jef Demedts, 20u, TheaterTinnenpot, Tinnenpotstraat 21Nationaal Congres der Fiets-dieven, 11-13u, NMBS Parking ,Koningin Fabiolalaan

•Dinsdag 19 februariVooruit Geluid Compact, Katha-rina Ex & Iva Bittova, Terrie Ex &Rosemarie Hegge, 20u, Vooruit“Conjunto di Nero” door EmioGreco & P.C. Scholten, 20u,Vooruit

•Woensdag 20 februariBiohazard, 20u, De Centrale,Kraankindersstraat 2“Laberinto de pasiones” vanPedro Almodovar, 20u, Sphinx,Sint-Michielshelling 3

•Donderdag 21 februariDie Anarchistische Abendunter-haltung, 21u, VooruitLunchgesprek “De PaarseZetel”: Griet Pauwels interviewtElvis Peeters, 12u30-13u15,Stedelijke Openbare BibliotheekOde aan Oscar Wilde door Pro-fundis, 20u, Theater TinnenpotPremière “Rust” van en doorMathias Sercu, 20u, Publiek-stheater Minnemeers, Min-nemeers 8

•Vrijdag 22 februari“Daens”, 20.30u, De Centrale,Kraankindersstraat 2

“Het hoofd ten voeten uit:over heethoofden, warhoof-den en hoofdverdachten”, tot

2/6 Museum Dr. Guislain

Joseph Plateau 1801 - 1883:Het “Cabinet de Physique”:70 oude instrumenten uit hetkabinet, tot 31/7, Museum

Geschiedenis van de Weten-schappen, Krijgslaan 281

Gebouw S30

World Press Photo 2001, tot1/6, Caermersklooster, Vrouwe-

broersstraat 6

‘De Bast’: twintig eeuwenmuntgeschiedenis in de col-lectie van de Gentse Univer-siteitsbibliotheek, Centrale

Bibliotheek RUG, Rozier 9

Kathe Burkhart - AmericanWoman, Galerie De LegeRuimte, Citadellaan 48, tot

23-02

Vrouwenzaken-zaken-vrouwen. Twee eeuwen

vrouwelijke ondernemers inVlaanderen 1800-2000, Kun-sthal Sint-Pietersabdij, tot 24/3

Kunst in ballingschap. Vlaan-deren, Wales en de EersteWereldoorlog, Museum voorSchone Kunsten, Citadelpark,

tot 17/3

Elfde GeschiedkundigeBoekenbeurs, 9 en 10/2,

Kunsthal Sint-Pietersabdij, Sint-Pietersplein 9

“Buiten Gebruik”: his-torische wapencollectie vande stad Gent, Gravensteen, tot

14/4

The black photo album:Johannesburg 1890-1950,

5/2 tot 24/3, Fnac

Schamper geeft 5 vrijkaarten weg van elk concert vanLogos (www.logosfoundation.org)

Schrijf ons een kaartje of stuur een mailtje met uw coör-dinaten naar schamper@student.rug.ac.be.