Station Roma Termini (ocieel: Stazione di Roma Termini) is het belangrijkste spoorwegstation in de Italiaanse hoofdstad Rome, en tevens het middelpunt van het openbaar vervoernet in deze stad door de verbinding met beide metrolijnen.

Het kopstation, ontworpen door de architect Angiolo Mazzoni del Grande die met zijn project een wedstrijd voor architecten won, is n der opmerkelijkste gebouwen van de 20e eeuw in Itali. Het dateert van vlak voor de Tweede Wereldoorlog, toen het een ouder stationnetje verving dat nog stamde uit de begintijd van de spoorwegen, onder het pontificaat van paus Pius IX (1846-1878). De bouw kwam wegens de oorlog stil te liggen en werd in 1942 hervat. Het werd voltooid in 1950 ter gelegenheid van het Heilig Jaar. Het dak van de grote glazen stationshal (128 m breed en 32 m diep) met zijn golvende lijnen geldt als n van de grote bouwkundige verwezenlijkingen van de twintigste eeuw. Nochtans wordt de architectuur soms bekritiseerd vanwege haar logheid.!Serviaanse muur (muur van Servius Tullius)!Servius Tullius was de 6e koning van Rome, een van de drie Etruskische koningen.De overlevering vertelt dat Servius - volgens Titus Livius was hij een telg uit een door de Romeinen overwonnen koningsgeslacht, andere auteurs houden hem voor de zoon van een huisslavin - als kind werd opgevoed in het paleis van Tarquinius Priscus en Tanaquil. Eens had iemand waargenomen dat het hoofd van het slapende jongetje werd omgeven door een kroon van vlammen. Tanaquil herkende dit als een goddelijk voorteken van een bijzondere toekomst voor het kind, dat om die reden door het echtpaar als hun zoon werd geadopteerd. Mettertijd wist deze Servius zelfs Arruns en Lucius, de eigen zonen van Tarquinius, als troonopvolger te verdringen. Toen Tarquinius daarop vermoord werd door de afgunstige zonen van zijn voorganger Ancus Martius, wist Tanaquil door haar koelbloedige optreden het koningschap voor Servius veilig te stellen. Zij hield de dood van haar echtgenoot verschillende dagen geheim en installeerde intussen haar adoptiefzoon stevig op de troon.!De Servische Muur is genoemd naar de zesde koning van Rome, Servius Tullius. Deze zou in de 6e eeuw v.Chr. de eerste muur om de oude stad gebouwd hebben. Deze stadsmuur volgde ongeveer de lijn van de Pomerium, de heilige grens van het oude Rome en omsloot zes van de zeven heuvels van Rome, de Aventijn viel hier buiten.

In 387 v.Chr. vielen de Gallirs onder hun leider Brennus Rome binnen en verwoestten de stad grotendeels. Nadat de Gallirs verjaagd waren, moest de stad van de grond af weer op gebouwd worden en de oude stadsmuur dus ook. Deze werd zwaar versterkt om een nieuwe aanval te kunnen weerstaan en de Aventijn werd toen binnen de stadsgrenzen getrokken. De Romeinse historicus Livius meldt dat de bouw van de nieuwe muur zeer veel geld kostte en dat veel Romeinen schulden moesten maken, zodat de muur kon worden voltooid. De bewaard gebleven fragmenten van de muur stammen uit deze tijd.!!piazza della repubblica!

!Fountain of the Naiads

The fountain in this square was originally the fountain of the Acqua Pia (connected to the aqua Marcia aqueduct), commissioned this site by Pope Pius IX in 1870. Completed in 1888, it originally showed four chalk lions designed by Alessandro Guerrieri. These were then replaced in 1901 with sculptures of Naiads by Mario Rutelli from Palermo, the great-grandfather of the politician and former mayor of the town Francesco Rutelli.

The naiads represented are the Nymph of the Lakes (recognisable by the swan she holds), the Nymph of the Rivers (stretched out on a monster of the rivers), the Nymph of the Oceans (riding a horse symbolising of the sea), and the Nymph of the Underground Waters (leaning over a mysterious dragon). In the centre is Rutelli's Glauco group (1911/12), symbolizing the dominion of the man over natural force and replacing a previous sculpture.!

!termen van diokletianus!

!grootste, gebouwd in 298-306: gestart onder Maximian en Diocletianus, daarna Constantinus

baden zijn in gebruik gebleven tot 537 toen de visigoten o.a. de aquaducten vernietigd hebben

lagen net binnen de Servische muren

water kwam via het aquaduct Aqua Marcia!120.000 m^2, centrale hal: 280 bij 160 m (ongeveer 3 voetbalvelden)

er konden 3000 mensen tegelijkertijd badderen

frigidarium, caldarium, privevertrekken, sporthal, bibliotheek,!nu: kerk (basilica di Santa Maria degli Angeli e dei Martiri) in het oude frigidarium en tepidarium

kerk van San Bernardo alle Terme in een van de oude hoektorens

andere delen vormen nu het museum of zitten onder het huidige straatniveau!

1=caldarium

2=tepidarium

3=frigidarium (nu Basilica di Santa Maria degli Angeli e dei Martiri, gebouwd in 16e eeuw)

4=natatio (zwembad)

5=palaestra

7=exedra (nu piazza della Reppublica)

toren linksonder is nu de kerk van San Bernardo alle Terme!!Basilica di Santa Maria degli Angeli e dei Martiri!De Siciliaanse priester Antonio Lo Duca zou in de zomer van 1541 in de kerk van Santa Maria di Loreto, nabij het Forum van Trajanus, een visioen gehad hebben waarbij hij een wit licht zag opstijgen vanuit de thermen van Diocletianus. In het midden bevonden zich de zeven martelaren (Saturnino, Ciriaco, Largo , Smaragdo, Sisinnio, Trasone and Pope Marcello). Antonio was ervan overtuigd dat er een kerk gebouwd moest worden, opgedragen aan de Zeven Engelen en de Zeven Martelaren in de runes van de thermen. Maar Antonio kreeg hiervoor geen steun van paus Paulus III. Maar na de korte pontificaten van Marcello II en Paulus IV, kwam paus Pius IV aan de macht, een Medici-paus. Bij hem vond Antonio Lo Duca wel de steun voor het bouwen van een nieuwe kerk. Op 27 juli 1561 gaf de nieuwe paus de opdracht voor de constructie van de Santa Maria Degli Angeli e dei Martyri. De paus gaf Michelangelo, toen al 86 jaar oud, de opdracht het tepidarium om te bouwen tot het schip van de kerk. Michelangelo liet het originele ontwerp van het badhuis onaangetast, en plaatste de entree van de kerk aan de oostkant, zodat de enorme hal van het oorspronkelijke frigidarium het schip van de kerk vormde. Hij verhoogde wel de vloer met twee meter, zodat de ruimte vandaag twee meter lager is dan het originele ontwerp. Ook zijn de prachtige versieringen die ooit het plafond van de centrale hal sierden, helemaal verdwenen.

Bij het binnengaan van de kerk was de eerste indruk de enorme grootsheid van de kerk, die werd benadrukt door de acht enorme zuilen van roze, Afrikaanse graniet, 14 meter hoog en meer dan 1,6 meter in diameter. Acht van deze zuilen dragen nog steeds de originele architraaf, de afwerking van een zuil aan de bovenkant. De zuilen waren in de oudheid zeventien meter hoog, nu nog maar vijftien meter omdat Michelangelo de vloer twee meter heeft verhoogd. Na Michelangelos dood in 1564, en die van paus Pius IV in 1565, onderging het plan grondige wijzigingen. In de rechtervleugel ligt in de vloer de Linea Clementina, een meridiaan met de tekens van de dierenriem, die paus Clemens XI heeft laten aanleggen door Francesco Bianchini in 1702.

In 1749 werd het ontwerp van Michelangelo deels vernietigd door Luigi Vanvitelli die op wens van de kartuizers, die de kerk en het klooster beheerden, de spil van de kerk 90 graden draaide, door een kleine zijtoegang aan de zuidkant te veranderen in de hoofdtoegang, en de toevoeging van een apsis. Door Vanvitellis verbouwing komt men de kerk nu binnen waar ooit het caldarium lag (deze ruimte is nu helemaal verdwenen), vervolgens betreedt men de vestibule van de kerk, het oude tepidarium. Deze afgeronde, achthoekige ruimte heeft een koepel met acht cassetteringen en een oculus. Tenslotte vormt de grote hal, het frigidarium van Diocletianus thermen, dat nu dienstdoet als transept van de kerk. De impressie van de grootsheid van de kerk is dus drastisch verkleind, omdat het schip, dat nu het transept was geworden, wordt binnengegaan vanaf deze kleine achthoekige hal. Echt een succes is deze verbouwing niet geworden; later is er nog heel wat aan de kerk verbouwd om de verkeerde verhoudingen die waren ontstaan na de verbouwing van Vanvitelli te verbeteren.!At the beginning of the eighteenth century, Pope Clement XI commissioned the astronomer, mathematician, archaeologist, historian and philosopher Francesco Bianchini to build a meridian line, a sort of sundial, within the basilica. Completed in 1702, the object had a threefold purpose: the pope wanted to check the accuracy of the Gregorian reformation of the calendar, to produce a tool to predict Easter exactly, and, not least, to give Rome a meridian line as important as the one Giovanni Domenico Cassini had recently built in Bologna's cathedral, San Petronio. Alan Cook remarked, "The disposition, the stability and the precision are much better than those of the famous meridian... in Bologna".

Wanneer je precies om twaalf uur s middags in de kerk bent, dan zie je dat de zon door een gat in de muur de kerk in schijnt. Het licht valt op de meridiaan en precies op die plek kun je aflezen welke datum het is en wanneer het precies 12.00 uur is. Een ingenieuze methode om de dag en de tijd af te lezen, die nog tot ver in de negentiende eeuw werd gebruikt om de Romeinse klokken gelijk te zetten.

!nieuwe deuren zijn uit 2006!!san bernardo alle terme

!De kerk werd in 1598 gebouwd in een van de bewaard gebleven ronde hoekgebouwen in de buitenmuur van de Thermen van Diocletianus. Dit complex was gebouwd in het begin van de 4e eeuw n.Chr. In dit hoekgebouw was oorspronkelijk het spheristerium gevestigd, waar balspelen gehouden werden. In eerste instantie werd de kerk geschonken aan de Feuillanten, een Franse cistercinzer kloosterorde. Na de Franse Revolutie vielen de Feuillanten uit elkaar en werd de kerk en het aanpalende klooster geschonken aan de Congegratie van Bernard van Clairvaux, naar wie de kerk toen ook vernoemd werd.!Evenals het Pantheon is de San Bernardo alle Terme een rond gebouw met een koepel met een oculus. Door de Romeinen wordt deze kerk ook wel het kleine pantheon genoemd. Het gebouw heeft een diameter van 22 meter. Het plafond is bekleed met achthoekige cassetten, zodat deze veel gelijkenis heeft met het plafond in de grote Basilica van Maxentius die in dezelfde periode werd gebouwd. De acht heiligenbeelden die in nissen in de kerk staan zijn rond 1600 gebouwd door de Italiaanse beeldhouwer Camillo Mariani. Zij vormen een goed voorbeeld van de maniristische stijl. De kapel van Sint Franciscus is een latere toevoeging aan het antieke gebouw.!!Santa Maria della Vittoria!

!Gebouwd in opdracht van kardinaal Scipione Borghese (bekend ook van de Villa Borghese) in 1608-1620 door Carlo Maderno met een gevel van Giovanni Battista Soria.!The church is known for the masterpiece of Gian Lorenzo Bernini in the Cornaro Chapel, the Ecstasy of Saint Teresa. The masterpiece in the Cornaro Chapel, to the left of the altar, is Ecstasy of St. Teresa by Scipione's favored sculptor, Bernini. The statues depict a moment described by Saint Teresa of Avila in her autobiography, where she had the vivid vision of an angel piercing her heart with a golden shaft, causing her both immense joy and pain. The flowing robes and contorted posture abandon classical restraint and repose to depict a more passionate, almost voluptuous trance. Vanwege de erotische uitstraling van het beeld zijn er in conservatieve katholieke kringen pogingen gedaan om het beeld uit de kerk te verwijderen of zelfs te vernietigen.

De mannen in de marmeren loges, kardinaal Cornaro en zijn familie, vertegenwoordigen de stoelijke wereld. Zij zitten, als bij een toneelvoorstelling, naar het schouwspel te kijken. Bernini heeft ook voor het theater gewerkt.

De gevel is gebouwd door Battista Soria en hij liet zich door Maderno inspireren die de gevel van de Santa Susanna gemaakt heeft.

!

!!!!

Fontana dell'Acqua Felice!

!The Fontana dell'Acqua Felice, also called the Fountain of Moses, is a monumental fountain located in the Quirinale District of Rome, Italy. It marked the terminus of the Acqua Felice aqueduct restored by Pope Sixtus V. It was designed by Domenico Fontana and built in 1585-88.

At the beginning the reign of Pope Sixtus V (born Felice Peretti) in 1585, only one of the ancient Roman acqueducts which brought water to the city, the Aqua Vergine, was still being maintained and working. Everyone in Rome who wanted clean drinking water had to go to the single fountain near the site of today's Trevi Fountain. Rome begon weer drukker te worden nadat de pasuen in 1377 uit Avignon waren teruggekeerd. Pope Sixtus took on the responsibility of restoring other acqueducts, including the Acqua Alessandrina, which he renamed Acqua Felice after himself. The new fountain that marked the terminus of the restored aqueduct was the first new monumental wall fountain in Rome since antiquity.

The initial eort to build the aqueduct, by architect Matteo Bartolani, was a failure: Bartolani miscalculated the incline of the channel, so the flow of water was much less than needed reach the Quirinal Hill, the intended site of its terminal fountain. Giovanni Fontana took over the building of the aqueduct, which was completed by June 1587. A fountain was constructed by architect engineer Domenico Fontana in the form of an ancient Roman triumphal arch. It featured, as ancient Roman fountains did, an inscription honoring its builder, Pope Sixtus. beneath angels holding the papal coat of arms. Within each of the three arches were sculptures on Old Testament subjects. The central arch featured a large statue of Moses, made in 1588 by Leonardo Sormani and Prospero da Brescia. To the left is Aaron, sculpted by Giovanni Battista della Porta and to the right is Joshua sculpted by Flaminio Vacca and Pietro Paolo Olivieri. Water flows from the statues into basins, where four lions are spouting water.!Fontana dell'Acqua Felice, statue of Moses

The statue of Moses was criticized at the time for its large size, not in proportion with the other statuary, but the fountain achieved its political purpose; it was a statement of how the Catholic Church, unlike the Protestant Reformation, was serving the needs of the people of Rome. It also achieved its social purpose of reviving the Quirinal neighborhood; what had been a rustic area of villas was turned into a thriving urban neighborhood by the arrival of a good drinking water supply.

The statue of Moses is a colossal blunder. Prospero Bresciano had modelled the curious Sixtine lions which served to support the Vatican obelisk, and the Pope gave him the commission for the principal figure in his great fountain. Contrary to the advice of his friends, Bresciano carved this statue, which was to be his masterpiece, directly from the travertine without any previous modelling-the block lying horizontally on the ground. When the figure was raised it was found to be not only out of proportion but also out of conformity with the laws of perspective. Its unveiling was greeted by the critical Roman populace with a shout of

derisive laughter, so Homeric in its volume and duration that it utterly condemned the artist, who, as a result, fell into a melancholia and died.

Het verhaal doet de ronde dat het beeld meteen na zijn onthulling begon te fronsen omdat Mozes niet tevreden was met het uiterlijk dat bij van zijn kennelijk minder getalenteerde schepper had gekregen. Toen de fontein werd onthuld en de Romeinen hun lachen niet konden houden zou de beeldhouwer zijn gestorven van verdriet. Andere bronnen vermelden dat hij uit teleurstelling zelfmoord pleegde maar zijn sterfdatum in 1592 sluit enig verband met de onthulling uit. Wel staat vast dat de Romeinen de fontein Il Mos ridicolo noemden. De beeldhouwer heeft de paus nog wel gevraagd het beeld te mogen corrigeren maar die weigerde.!!Santa Susanna!

!The Church of Saint Susanna at the Baths of Diocletian (Italian: Chiesa di Santa Susanna alle Terme di Diocleziano) is a Roman Catholic parish church located on the Quirinal Hill in Rome, Italy. There has been a Titular church associated to its site as far back as A.D. 280. In die tijd was het christendom nog niet geaccepteerd, Diocletianus zelf was een aanhanger van het oude Romeinse geloof. The current church was rebuilt from 1585 to 1603 for a monastery of Cistercian nuns founded on the site in 1587 which still exists there.

The church has served as the national parish for residents of Rome from the United States since that was established at the church in 1921 by the Paulist Fathers, a society of priests founded in the United States. They have continued to serve at Santa Susanna since then.

1. Santa Susanna, nichtje van Diocletianus, moest van hem trouwen met een generaal die D. evt. zou kunnen opvolgen. Zij was echter christen, hij en ook D. niet dus zij weigerde. Ook omdat ze als non, kuisheid had gezworen. D. komt daar achter en laat haar onthoofden.

2. Susanna kan ook verwijzen naar de kuise Susanna uit het oude testament die tijdens het baden werd bespied door twee bejaarde mannen. Omdat ze niets met deze mannen van doen wilde hebben wilden deze haar op grond van een valse getuigenis ter dood laten brengen.!

San Lorenzo fuori le Mura!

!De Basiliek van Sint-Laurentius buiten de Muren (Ital. San Lorenzo fuori le Mura, Lat. Sancti Laurentii extra muros) is n van de zeven pelgrimskerken van Rome.

De kerk is toegewijd aan de heilige Laurentius van Rome, n van de vroege christelijke martelaren. Volgens de overlevering werd zij door keizer Constantijn de Grote gebouwd. In de dertiende eeuw werd zij door paus Honorius III verenigd met een Maria-kerk die door paus Sixtus III gebouwd was. Ook daarna werd de kerk meermalen verbouwd en gerestaureerd. De kerk is een van de weinige historische gebouwen in Rome die in de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd werd. Na een zwaar bombardement in 1943 moest de kerk voor een groot deel praktisch herbouwd worden..

Door haar ligging naast het grote kerkhof Campo Verano is de kerk een van de meest gebruikte kerken voor uitvaartplechtigheden in Rome.

Onder het altaar met baldakijn bevindt zich een schrijn met daarin de relieken van de Laurentius, Stefanus en Justinus. Daaronder bevindt zich de sarcofaag van de zalige paus Pius IX en relieken van allen die tijdens zijn pontificaat werden heilig- of zaligverklaard.!Campo Verano!De monumentale begraafplaats van Verano (ocieel: het Cimitero Monumentale del Verano) is een schepping van de Romeinse architect Giuseppe Valadier (1762-1832). Valadier ontwierp deze begraafplaats toen Rome bezet werd door Franse troepen. Keizer Napoleon verordonneerde dat begraven voortaan niet meer in kerken mocht plaatsvinden, en daarom was het noodzakelijk een nieuwe begraafplaats aan te leggen voor de snel groeiende stad Rome. De Romeinen vonden zo'n begraafplaats maar niks dus toen Napoleon weg was zijn de doden gewoon weer in kerken bijgezet. Pas in 1870 toen Rome bij het koninkrijk Itali werd ingelijfd kwam de begraafplaats weer in de belangstelling te staan. Overigens laten de Romeinen de lichamen liever plaatsen in loculi (laden van beton waar net een kist in past) in muren dan in de grond: de illusie van het gave, onverwoeste lichaam leeft sterk.

De begraafplaats werd aangelegd op de plaats, waar in het Republikeinse Rome de senatorenfamilie van de Verani grond bezat. In de Middeleeuwen werd hier de kerk van Sint-Laurens buiten de Muren gebouwd, die nog steeds als belangrijkste begrafeniskerk van Rome geldt. Gedurende de 19e en 20e eeuw groeide de begraafplaats uit tot een enorm complex, met praalgraven voor veel bekende Italianen, maar ook vele duizenden eenvoudiger graven voor gewone Romeinen. Het gebrek aan ruimte n de groei van de stad tot meer dan 2,5 miljoen inwoners maakt het noodzakelijk om zowel ondergronds als bovengronds in veel lagen te begraven, waardoor hele flatgebouwen zijn ontstaan, de zogenaamde loculi.

De buurt van Verano is in de oorlog als vrijwel enige wijk van Rome - zwaar beschadigd geraakt door bombardementen. Ook de begraafplaats heeft ernstige vernielingen ondergaan. De brede toegangspoort tot de begraafplaats kwam in 1880 gereed. De vier beelden op de toegangspoort stellen achtereenvolgens de volgende zaken voor: Meditatie, Hoop, Weldoen en Stilte.

Op Verano zijn diverse beroemdheden begraven, zoals Marcello Mastroianni, Vittorio de Sica, Vittorio Gassman en Alberto Moravia.!

hoofdingang!

!