Roadtrip: Hafjell, Noorwegen

De rode houten huizen in Hafjell zijn typerend voor de rest van het land.

Tekst en beeld: Edoart.nlRoad StoRy

00 20 JaaR SNoWBoaRdER MaG

Het skigebied van het Noorse Hafjell ligt aan het begin van de Gudbrandsdalen vallei, zo’n vijftien kilometer van Lillehammer. Laatstgenoemde stad klinkt velen misschien bekend in de oren vanwege de Olympische Winterspelen van ’94. Hafjell was dan ook één van de locaties waarheen werd uitgeweken voor de alpine races. Deze Olympische raceparcoursen zijn sindsdien uitgebreid tot een netwerk van zo’n dertig pistes, verbonden door vijftien liften, waaronder een moderne gondel. Het gebied maakt onderdeel uit van de Lillehammer skipas. Hiermee heb je nog eens toegang tot 113 kilometer aan pistes, verdeeld over 4 skigebieden, te weten Hafjell, Skeikampen, Kvitfjell en Gålå. Het hoogteverschil in Hafjell

vanaf de 1030 meter hoge top bedraagt slechts een miezerige 835 verticale meters, maar dankzij de ligging op het Noordelijk Halfrond en een moderne kunstsneeuwinstallatie is er nooit gebrek aan sneeuw. Bovendien beschikt het gebied over het meest uitgebreide lichtnetwerk van Noorwegen. Tot wel zeven kilometer aan piste wordt drie nachten per week verlicht. Het seizoen begint half november en loopt door tot eind april. Wij zijn dus net op tijd om de laatste graantjes mee te pikken. Veel van de Noorse skigebieden liggen in de nabijheid van de hoofdstad en het bijhorende vliegveld. Ideaal dus voor de wintersporter die niet achttien uur in een volgestouwde auto wil doorbrengen. En van het bedrag dat je uitspaart aan

Met een vrijwel perfecte landing ploft het vliegtuig neer op de landingsbaan van het Gardermoen Airport nabij Oslo. Het is begin april en in de Alpen is de sneeuwgrens aan haar terugtocht begonnen. Hier in Noorwegen is dat al niet anders, want de zon brandt er lustig op los. Voor de freeride hoeven we het dus niet te doen. Maar gelukkig heeft onze eindbestemming, Hafjell, meer te bieden dan alleen zompige pistes. Hier bevindt zich namelijk het Hafjell Parken, een uitgestrekt funpark met voor ieder wat wils. Nu ben ik zelf niet echt freestyle-to-the-bone, maar mijn kaaskopcrew des te meer. Drie jeugdige big guns van de Nederlandse selectie, te weten Dimi de Jong, Steve Krijbolder en Rocco Van Straten, vergezellen mij namelijk op deze boardtrip. Zonder mezelf direct als old school te bestempelen, liegt het leeftijdsverschil tussen mij en de rest van de crew er niet om. Zullen deze jonge rippers mijn bochtenwerk wel respecteren of worden het eenzame ritjes in een lege vierpersoonsstoeltjeslift? Als er één ding is wat ik in al die jaren in de bergen heb geleerd – naast natuurlijk de correcte wijze om een Flügel shotje weg te tikken – is het wel om jezelf aan te passen aan je omgeving. Mijn inburgeringscursus in het doen en laten van de snowboardjeugd van tegenwoordig is begonnen.

Steve Krijbolder steekt graag zijn handen uit de mouwen; handplant in het dirtbike park.

Het Olympische Spelen aandenken van Hafjell.

0020 JaaR SNoWBoaRdER MaG

NooRWEGEN

fruitella’s kun je mooi een treinkaartje kopen voor de transfer naar het treinstation van Lillehammer, vanwaar een bus het laatste stukje naar Hafjell aflegt. In sommige gevallen rijdt de trein zelfs door tot het station bij Hafjell. De afstand vanaf het vliegveld tot het skigebied bedraagt slechts 160 kilometer, dus je bent er zo. Tijdens het treinritje krijg ik direct les in mijn straattaalgebruik. Want wil ik mijn reisgenoten nog een beetje verstaan, dan zal ik toch echt de basics moeten leren. Nadat ik eindelijk het verschil weet tussen een chimeid en een moiboi, en fleppen en fappen ben ik helemaal klaar voor een tranga verblijf en dat is geen fatoe, weet je. Nu maar hopen dat die Noren net zo streetwise zijn als ik, anders verstaan ze er geen poot van. Vanaf het station krijgen we van de gebiedsmanager een lift, natuurlijk in een Volvo, naar ons appartement. Dit is geheel uit hout opgetrokken, wat je natuurlijk mag verwachten van een land dat voor meer dan de helft uit bossen bestaat. Eenmaal aangekomen, aanschouwen we ons appartement dat vlak naast de piste ligt. Een Scandinavisch huis zonder sauna is als Shaun White zonder mondkapje; onmogelijk! Ons huis is geen uitzondering, dus het zal hier goed vertoeven zijn. Van onze Noorse gastheer krijgen we zelfs een welkomstpakket aangeboden, waaronder koffie en bier. Dit zijn

producten die in vergelijking met de Nederlandse varianten hier in Noorwegen behoorlijk duur zijn. Ik wil direct met de halve liters toosten, maar de rookies lopen hier niet erg warm voor. Blijkbaar drinkt de jeugd van tegenwoordig liever gemixte Bacardi Razz waarvan ze met zijn drieën een taxfree fles hebben gekocht op het vliegveld. Hmmm, okay, ik pas me wel aan. Het drankje smaakt meer naar een glaasje gesmolten raketijs en is mierzoet. Weer eens wat anders! Blijkbaar neemt de nieuwe generatie afstand van de stereotype macho boarder uit de jaren negentig, die zoop en rookte bij het leven. Overigens wordt nog wel de lokale nicotine- snack uitgeprobeerd, genaamd snus. Hoewel de jongens niet roken, willen ze toch wel eens zien waar hun Scandinavische snowboardtrainer van de Nederlandse selectie nou zo verzot op is. Enkele grijze pruimtabakzakjes, bruine rochels en groengele gezichtjes later, weten ze genoeg. Aangezien het nog geen avond is en de supermarkten dus nog open zijn, besluiten we wat inkopen te gaan doen voor de rest van ons verblijf. Na te zijn bekomen van de eerste prijsschrik rolt iedereen erop los om zijn winkelwagentje te vullen met zijn favoriete voedsel. Direct valt me alweer een verschil op. Terwijl ik mijn karretje juist volgooi met instant pizza’s en lasagnes, gaan de tieners juist meer voor allerlei losse ingrediënten om hun maaltijd samen

“Het GebieD iS VAN tOP tOt teeN Met bOSSeN beDeKt”

Dimi en Rocco in laptopmodus.

Met ieder jaar dat Dimi de Jong ouder wordt, lijkt hij een 360 bij te leren. Als dat zo doorgaat kan hij op zijn twintigste een helikopterbedrijf beginnen; backside 900 railgrab.

Road StoRy


Een gedeelte van het funpark van Hafjell. Steve snust erop los.


NooRWEGEN

te stellen. Blijkbaar is junkfood niet favoriet bij selectieleden. Maar schijf van vijf of niet, ik laat me niet strikken voor de afwas die ermee gepaard gaat. En die is niet easy als je het vlees op hoog vuur bakt zonder olie. Tja, bij de afwerking wil het nog wel eens schorten op die leeftijd.Eén van de terugkerende rituelen tijdens ons verblijf zal die van de laptopmania zijn. Zodra het appartement wordt bereikt, is de laptop het eerste wat opengaat en die gaat niet meer uit tot het licht uitgaat om te slapen. Als die sowieso uitgaat. Vooral de games worden gretig verslonden. Geef een rookie een snowboard en hij blijft buiten totdat de laatste lift sluit, maar geef hem daarna een laptop en hij wil de deur niet meer uit totdat de game is uitgespeeld. Waar zijn de dagen gebleven dat we hele avonden vulden met het opnoemen van je favoriete snowboard videoparts of mens-erger-je-niet speelden met bierdopjes, aangezien we de pionnen hadden omgesmolten om de krassen in ons belag mee op te vullen? Tijden veranderen en je moet je nu eenmaal aanpassen, dus weemoedig klap ook ik mijn notebook open en zoek in mijn configuratiescherm naar Patience.

De volgende dag verkennen we voor het eerst het wintersportgebied dat van top tot teen is bedekt met bossen. Dit zorgt ervoor dat je ook tijdens slecht-weer-dagen kunt boarden, want de bomen zorgen voor genoeg diepte en contrast. Wat direct

in het oog springt, is het gigantische Olympische Spelen logo op de berg aan de overzijde. Het heeft de vorm van een rennend mannetje met een fakkel in zijn hand en is op de berg aan de overzijde in het bos uitgehakt. Als we het ecologische aspect even buiten beschouwing laten, is het best een indrukwekkend gezicht. Een ander opmerkelijk feit is dat bijna iedere Noor ’s middags lijkt te barbecuen op de vele grills die door het gebied verspreid staan. Later horen we dat dit vooral een gebruik is rond de paasdagen. Pasen in Noorwegen is zo’n beetje de piek van het hoogseizoen. Veel Noren rijden dan naar hun hutje in de bergen en genieten van een dik pak sneeuw in de zon met de vaak dan al aanwezige warme voorjaarstemperaturen. In plaats van chocolade eieren vindt dan vooral de grillworst veel aftrek. Lijkt me alleen moeilijker om te verstoppen. Alhoewel de Noorse bergen veelal een gladde bolvorm hebben, waardoor er weinig uitdagend terrein te vinden is, beschikt Hafjell over enkele snelle, steile pistes en een besneeuwd bike park parcours. Maar van het funpark slaan we helemaal steil achterover. Het uitgestrekte winterspeelveld is tot in de puntjes verzorgd met genoeg kickers en rails voor iedereen. En als curry op de grillworst staat er aan de zijkant nog een aparte mega kicker voor de astronauten onder ons. Dimi, Steve en Rocco maken dan ook talloze ritjes door het park, terwijl ik me met mijn camera comfortabel aan de zijlijn nestel. Het valt me nu ook ineens op dat

“Het beSNeeuwDe biKe PARK bliJKt OOK iDeAAl

VOOR bOARDeRS”

Road StoRy


Over de accommodatie viel niets te klagen.

De jeugd van tegenwoordig hangt liever achterover op de bank. Setve Krijbolder hangt liever achterover op een wall; layback slide.


NooRWEGEN

Op de trein wachten is geen straf in Noorwegen.

Zalm is het grootste exportproduct van Noorwegen.

“HAFJell HeeFt eeN RecORDAANtAl VeRlicHte PiSteKilOMeteRS”

Tekst en beeld: Edoart.nl Locatie: ????Road StoRy


Als Rocco van Straten evenveel tricks kende als straattaal, was hij nu Olympisch Kampioen. Hij is in ieder geval aardig op weg met deze tranga frontside 360 indy nose bone.

ik uit de maat loop met mijn wollen hoofddeksel, want ik ben de enige zonder helm op mijn kop. Blijkbaar lopen de kiddo’s er tegenwoordig liever bij als Ivanhoe dan de kerstman. When will I learn? Ik focus me maar weer op het drietal. En eerlijk is eerlijk, voor drie vertegenwoordigers van de Breezersletgeneratie kunnen ze nog aardig hard rippen. Het park wordt aan gort gereden en gaandeweg krijgen ze zelfs fans aan de zijkant, die allemaal aandachtig meeturen wanneer ze over de kickers vliegen. Blijkbaar heeft de jeugd niet stilgezeten, want de tricks waarmee je vroeger een contest won, worden er hier als warming-up sprong uitgegooid. Maar dan wel over een driedubbel zo lange schans. Geen wonder dat ze een helm dragen. Power to the youth! Het is mooi om jong te zijn en ik kan me plots helemaal vinden in hun straattaal, laptopliefde, hoofddekselkeuze en eet- en drinkgewoontes. Was ik maar eeuwig jong gebleven!De shoot is een succes en om dit te vieren begeven we ons ’s avonds naar het kleine centrum onderaan het plein waar alle pistes tezamen komen. Hier bevinden zich alle bars en clubs van het gebied. En of het nu wetenschappelijk te bewijzen is of niet, het blijft een feit dat er in Scandinavië een hoop mooi vrouwenvolk rondhupst. Van een afstand zien we dan ook dat alle tenten uit hun voegen barsten van de Noorse cuties, oh pardon, chimeiden. Als we echter de club willen binnenlopen, worden we door een ferme uitsmijter tegengehouden. Of nee, ík word eigenlijk gewoon doorgelaten, maar

mijn jeugdige metgezellen worden verzocht hun identiteitskaarten tevoorschijn te halen. Blijkbaar hanteren ze in Noorwegen een behoorlijk streng deurbeleid met een leeftijdsgrens van achttien jaar. Dat betekent einde oefening voor de boys. Ook al kun je over dertig meter kickers roteren, dat wil blijkbaar nog niet zeggen dat je een vers getapt biertje de baas kan. Tja, daar kan de slaapkamer natuurlijk ook erg van gaan spinnen. Maar goed, samen uit, samen thuis, dus druipen we weer af naar onze blokhut. Het is natuurlijk een beetje een domper om de trip zo te moeten afsluiten, maar van binnen moet ik toch wel een beetje gniffelen. Blijkbaar is het soms helemaal niet zo erg om wat jaartjes ouder te zijn. “Iemand nog een Razz dan maar?”

Hoogste piek: 1030 meterPistes: 40 kmLiften: 15Afstand Utrecht: 1031 kmDagpas: € 40.-6-daagse pas: € 161.-

www.hafjell.no


NooRWEGEN

Pistes van Hafjell.

Roadtrip: Hafjell, Noorwegen

Documents

Transcript of Roadtrip: Hafjell, Noorwegen