REIZEN DE TELEGRAAF VRIJ ZATERDAG 5 AUGUSTUS 207 1Artikel+Telegraaf+Vrij... · 23 REIZEN DE...
1
32 REIZEN DE TELEGRAAF ZATERDAG 5 AUGUSTUS 2017 E en glimmende felgroene eend staat op ons te wachten wanneer we het Twentse dorp Die- penheim binnenrijden. Dibert, de eigenaar van eenden- verhuur Duckville, legt geduldig uit hoe we de Citroën, bouwjaar 1983, moeten besturen. „De choke alleen ’s ochtends gebruiken, anders verzuip je de motor!” Het lijkt simpel, zonder alle extra opties waarmee moderne auto’s tegenwoordig zijn uitgerust. Vol goede moed gaan we op pad. We rijden een deel van ’Heerlijk Zicht’, een fiets- en wandelroute met landschapskunst van twintig kunstenaars. De route leidt ons door de Hof van Twente, langs de buitengebieden van Diepenheim, Markelo en Goor. Onderweg passeren we kastelen en molens. Bij fietspad Boven Regge doemt een imposant kunstwerk op. Kunstenaar Michael Hoed- jes heeft in het weiland ’hooi- dieren en takkenbeesten’ ont- worpen. Gemaakt van takken, touw, grondboren en palen. „Is dat een hond?” vraagt mijn reis- genoot zich af, om te besluiten dat het toch een koe moet zijn. De metershoge dieren stimuleren onze verbeeldingskracht. Dat is precies wat Hoedjes bezoekers wil laten ervaren. Hortend en stotend, want die pook is best wennen, rijden we verder door het afwisselende Twentse landschap, bestaande uit maïsvelden, bos en dan weer heidevelden. Rond het middag- uur parkeren we de Eend bij grand café De Zon in Goor voor een heerlijke lunch. „De deur hoeft niet op slot, laat dat dakje ook maar gewoon open”, werd ons aangera- den. Ietwat aarzelend – we komen immers uit de Randstad – volgen we het advies op. ’s Middags tuffen we terug naar ons vertrek- punt. Diepenheim staat bekend om haar eeuwen- oude cultuur die is verbon- den met de hedendaagse beel- dende kunst. Naast Landgoed Warmelo staat het kunstproject ’The colors of Music III’ van Dirk Hakze, bestaand uit 57 panelen in een cirkel. Met een grote koptele- foon op zijn hoofd luistert Hakze naar het stuk van de Finse com- ponist Jean Sibelius en schildert hij elke dag een doek. Bij het horen van de verschillende klan- ken ziet hij steeds andere kleu- ren. „Synesthesie heet dat”, legt Hakze uit, die dat al op jonge leeftijd bij zichzelf ontdekte. Uiteindelijk vormen de doeken een symfonie dat vloeiend in elkaar overloopt. Bij Landgoed Hotel en Restau- rant Carlshaven in Delden genie- ten we van een voortreffelijk diner en proosten we op de mooie dag die achter ons ligt. Het restaurant is aangesloten bij Twente Culinair, een initiatief van vijftien Twentse toprestau- rants. Gasten maken kennis met de Twentse keuken die ook wel de culinaire schatkamer van Nederland wordt genoemd. Op weg naar het hotel begrij- pen we wat Dibert bedoelde met ’laat de motor niet verzuipen!’ We moeten de Eend in de berm parkeren. Met hulp van gastvrije Twentenaren die op dit late uur nog op de been zijn, tuffen we rond middernacht eindelijk naar De Herickerberg in Markelo. Oefening baart kunst, zeggen ze. Klopt! De volgende dag rijden we moeiteloos in onze groene rakker over de landelijke paadjes alsof we nooit anders hebben gedaan. We passeren omliggen- de buurschappen van Markelo die voornamelijk uit grote, bij elkaar gegroepeerde boerderijen bestaan. ’Noaberschop’ is nog altijd een bekend begrip in Twente, dat van oudsher buren- hulp betekent. Onontbeerlijk voor de bewoners van boerderij- en die door hun afgelegen ligging nauwelijks gebruik van de open- bare voorzieningen konden maken. Het sluit goed aan op de plattelandsklucht die ’s avonds wordt opgevoerd in het sfeervol- le openluchttheater de Kösters- koele in Markelo. Als we onze Eend weer in Diepenheim hebben afgeleverd, rijden we zonder haperen terug naar het westen van het land. Onderweg missen we de choke, pook, bleke koplampen en het open dakje. Maar we missen vooral het mooie Twentse land- schap waarin we helemaal tot rust zijn gekomen. Boerderijen, kastelen en glooiende essen schieten aan ons voorbij als we in een 2CV de Hof van Twente doorkruisen. Rust en ruimte! Het motto ’neem de tijd in Twente, we hebben toch zat’, klopt als een bus. Of eigenlijk als een eend. ’Takkenbeesten’ stimuleren verbeelding VRIJ 33 ZATERDAG 5 AUGUSTUS 2017 Kastelen De gemeente Hof van Twen- te is in 2001 ontstaan na samenvoeging van Diepen- heim, Goor, Markelo, Ambt en Stad Delden. In dit ge- bied liggen zeven kastelen waarvan diverse zijn open- gesteld voor publiek. Ook zijn historische water- en houtzaagmolens te vinden. De beste manier om de Hof te bezichtigen, is met de auto. De Hof ligt aan de A1 en is ook bereikbaar via het treinstation van Goor en Delden. Twente rust en ruimte Tekst en foto’s Sanne Bode Dirk Hakze druk in de weer met zijn werk ’The colors of music III’. In een 2CV verken je Twente op prettige wijze, mits je de motor niet laat verzuipen...
Transcript of REIZEN DE TELEGRAAF VRIJ ZATERDAG 5 AUGUSTUS 207 1Artikel+Telegraaf+Vrij... · 23 REIZEN DE...
32 REIZEN DE TELEGRAAFZATERDAG 5 AUGUSTUS 2017
Een glimmende felgroeneeend staat op ons tewachten wanneer wehet Twentse dorp Die-penheim binnenrijden.
Dibert, de eigenaar van eenden-verhuur Duckville, legt geduldiguit hoe we de Citroën, bouwjaar1983, moeten besturen. „De chokealleen ’s ochtends gebruiken,anders verzuip je de motor!” Hetlijkt simpel, zonder alle extraopties waarmee moderne auto’stegenwoordig zijn uitgerust. Volgoede moed gaan we op pad.
We rijden een deel van’Heerlijk Zicht’, een fiets-en wandelroute metlandschapskunst vantwintig kunstenaars. Deroute leidt ons door deHof van Twente, langsde buitengebieden vanDiepenheim, Markeloen Goor. Onderwegpasseren we kastelen enmolens. Bij fietspadBoven Regge doemt eenimposant kunstwerk op.Kunstenaar Michael Hoed-jes heeft in het weiland ’hooi-dieren en takkenbeesten’ ont-
worpen. Gemaakt van takken,touw, grondboren en palen. „Isdat een hond?” vraagt mijn reis-genoot zich af, om te besluitendat het toch een koe moet zijn.De metershoge dieren stimulerenonze verbeeldingskracht. Dat isprecies wat Hoedjes bezoekerswil laten ervaren.
Hortend en stotend, want diepook is best wennen, rijden weverder door het afwisselendeTwentse landschap, bestaandeuit maïsvelden, bos en dan weerheidevelden. Rond het middag-uur parkeren we de Eend bijgrand café De Zon in Goor voor
een heerlijke lunch. „De deurhoeft niet op slot, laat dat
dakje ook maar gewoonopen”, werd ons aangera-den. Ietwat aarzelend –we komen immers uit deRandstad – volgen wehet advies op.
’s Middags tuffen weterug naar ons vertrek-
punt. Diepenheim staatbekend om haar eeuwen-
oude cultuur die is verbon-den met de hedendaagse beel-
dende kunst. Naast Landgoed
Warmelo staat het kunstproject’The colors of Music III’ van DirkHakze, bestaand uit 57 panelen ineen cirkel. Met een grote koptele-foon op zijn hoofd luistert Hakze
naar het stuk van de Finse com-ponist Jean Sibelius en schilderthij elke dag een doek. Bij hethoren van de verschillende klan-ken ziet hij steeds andere kleu-ren. „Synesthesie heet dat”, legtHakze uit, die dat al op jongeleeftijd bij zichzelf ontdekte.Uiteindelijk vormen de doekeneen symfonie dat vloeiend inelkaar overloopt.
Bij Landgoed Hotel en Restau-rant Carlshaven in Delden genie-ten we van een voortreffelijkdiner en proosten we op demooie dag die achter ons ligt.Het restaurant is aangesloten bijTwente Culinair, een initiatiefvan vijftien Twentse toprestau-rants. Gasten maken kennis metde Twentse keuken die ook welde culinaire schatkamer vanNederland wordt genoemd.
Op weg naar het hotel begrij-pen we wat Dibert bedoelde met’laat de motor niet verzuipen!’We moeten de Eend in de bermparkeren. Met hulp van gastvrijeTwentenaren die op dit late uurnog op de been zijn, tuffen werond middernacht eindelijk naarDe Herickerberg in Markelo.
Oefening baart kunst, zeggenze. Klopt! De volgende dag rijdenwe moeiteloos in onze groenerakker over de landelijke paadjesalsof we nooit anders hebbengedaan. We passeren omliggen-de buurschappen van Markelodie voornamelijk uit grote, bijelkaar gegroepeerde boerderijenbestaan. ’Noaberschop’ is nogaltijd een bekend begrip inTwente, dat van oudsher buren-hulp betekent. Onontbeerlijkvoor de bewoners van boerderij-en die door hun afgelegen liggingnauwelijks gebruik van de open-bare voorzieningen kondenmaken. Het sluit goed aan op deplattelandsklucht die ’s avondswordt opgevoerd in het sfeervol-le openluchttheater de Kösters-koele in Markelo.
Als we onze Eend weer inDiepenheim hebben afgeleverd,rijden we zonder haperen terugnaar het westen van het land.Onderweg missen we de choke,pook, bleke koplampen en hetopen dakje. Maar we missenvooral het mooie Twentse land-schap waarin we helemaal totrust zijn gekomen.
Boerderijen, kastelen en glooiende essen schieten aan ons voorbij als we in een 2CV de Hof van Twente doorkruisen. Rust en ruimte! Het motto ’neem de
tijd in Twente, we hebben toch zat’, klopt als een bus. Of eigenlijk als een eend.
’Takkenbeesten’ stimulerenverbeelding
VRIJ 33ZATERDAG 5 AUGUSTUS 2017
Kastelen
De gemeente Hof van Twen-te is in 2001 ontstaan na
samenvoeging van Diepen-heim, Goor, Markelo, Ambten Stad Delden. In dit ge-
bied liggen zeven kastelenwaarvan diverse zijn open-gesteld voor publiek. Ookzijn historische water- en
houtzaagmolens te vinden.De beste manier om de Hof
te bezichtigen, is met deauto. De Hof ligt aan de A1
en is ook bereikbaar via hettreinstation van Goor en
Delden.Twente rust en ruimte
Tekst en foto’sSanne Bode
Dirk Hakze druk in de weer met zijnwerk ’The colors of music III’.
In een 2CVverken jeTwente opprettigewijze, mitsje de motorniet laatverzuipen...
