1

Nieuws 32e jaargang no. 1 • November 2010

2 3

Van de voorzitter

In dit nummer: Politiek actueel

Ineens verschenen ze in het Eindhovense straatbeeld: grote lompe grijze bakken. Waar ze voor dienen is voor de meeste bewoners van de stad onduidelijk. Vandaar dat het overgrote me-rendeel ongebruikt het straatbeeld ontsiert.

De PvdA fractie heeft direct schriftelijke vragen gesteld en daarom kunnen wij de lezers van het PvdA Nieuws nu duidelijk maken wat de bedoe-ling is: DIT ZIJN FIETSENSTALLINGEN! Echt waar. De gemeente heeft er zelfs een paaltje naast geplaatst waar je je stadspas tegen aan kunt hou-den. De bedoeling is dan dat een geheimzinnig mechaniek binnen in deze tankversperring open-springt waarna u het voorwiel van uw stalen ros onwrikbaar vast kunt zetten. Dat wil zeggen als u niet toevallig over een fiets met voordrager be-schikt. Die past namelijk niet. Uw fiets weer uit deze constructie halen is eenvoudig. Dat hebben we namelijk even voor u geprobeerd. Het gaat als volgt: U gaat weer even voor paal staan en haalt uw pasje weer tevoorschijn. Via de display krijgt u nu de boodschap.....Dat u weer een nieuwe fiets kunt stallen ! Uw reeds gestalde fiets kunt terug krijgen door nummer 14040 te bellen. Daar krijgt u te horen dat binnen VEERTIEN DAGEN iemand VAN HET BEDRIJF contact met u zal opnemen. Veel sneller is het natuurlijk om een nieuw voor-wiel te kopen, want niets is simpeler dan de voor-bouten los te draaien en uw twee–, pardon een-wieler, meteen mee te nemen. Leuke tip voor de baldadige jeugd: vraag het stadpasje van je moe-der en zet zoveel mogelijk elders geparkeerde fietsen in deze klemmen: cooool man !

Ergon, de sociale werkvoorziening in onze re-gio, maakt zich grote zorgen over de de aange-kondigde bezuinigingen op de sociale werkvoor-ziening.

Het beleid waar rechts Nederland zijn vingers bij aflikt zal de sociale werkvoorziening niet ont-zien. Zo worden de bestaande budgetten voor de Wet op de sociale werkvoorziening (WSW), Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening voor jong-gehandicapten (Wajong) en Wet werk en bijstand (Wwb) ontschot (lees: op één hoop geveegd).

Door samenvoeging van re-integratie en begelei-dingsbudgetten moeten middelen ‘gerichter en efficiënter’ worden ingezet. In totaal moet daarop in ons land 150 miljoen euro worden bezuinigd. Dat betekent dat ruim 2,5 miljoen minder vanuit het rijksbudget naar Eind-hoven zal gaan. Met deze lagere bijdrage moet al voor de begroting van 2011 rekening worden ge-houden. Kortom: forse bezuinigingen op de soci-ale werkvoorziening.

Ergon voert voor Eindhoven, Heeze-Leende, Val-kenswaard, Veldhoven en Waalre de Wet Sociale Werkvoorziening uit. Ze helpt mensen ‘met een afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk’. In to-taal 2700 mensen werken nu nog bij Ergon.

Het college van B&W heeft de programma-begroting 2011-2014 aan de raad aangeboden.

Wethouder Staf Depla: “We staan voor een flinke op-gave. We willen blijven investeren in de stad maar ook de crisis het hoofd bieden. Daarvoor moeten we keuzes maken, die niet makkelijk zijn maar wel noodzakelijk.”

Om haar ambities voor de stad waar te maken is het noodzakelijk om in 2011-2014 in het totaal 55 miljoen te bezuinigen. 19 miljoen euro aan bezui-nigingsvoorstellen is in de begroting voor 2011 opgenomen, waarvan 8 miljoen euro uit de ge-meentelijke organisatie komt. Het college maakt een einde aan het incidenteel dekken van uitgaven die ze eigenlijk structureel willen behouden. Daar-naast wordt gekeken hoe de gemeente zaken so-ber en doelmatiger kan doen. Maar ook anders of slimmer. Het college is genoodzaakt om scherper dan ooit te kijken of de gemeente de juiste din-gen doet, en of ze die vervolgens goed doet. En of bepaalde taken wel door de gemeente uitgevoerd moeten worden of dat de verantwoordelijkheid en uitvoering van die taken bij een andere partij thuishoren.

Daarnaast voorziet het college nieuwe tegenval-lers op het terrein van de WMO, armoede, schuld-dienstverlening en de bijstandsuitkeringen. Ook hier is extra geld voor nodig. Het college wil de meest kwetsbare inwoners zo veel mogelijk ont-zien en ervoor zorgen dat iedereen mee kan doen.De keuzes om te komen tot 55 miljoen euro die Eindhoven de komende jaren moet bezuinigen, zullen nog ingrijpender zijn vanaf 2012. Voorstel-len hiervoor worden in december aan de raad gepresenteerd. Het college wil bij het maken van keuzes burgers en organisaties betrekken.

Van de redactie‘Twee en dertigste jaargang’ staat in kleine maar trotse letters vermeld op de voorzijde. Helaas wa-ren daar jaargangen bij waarin dit prachtblad niet altijd even frequent verscheen. Vooral de laatste jaren is er aardig de klad in gekomen met soms een enkele, of helemaal geen aflevering.

Het inmiddels (deels) vernieuwde bestuur heeft nu wel het vaste voornemen om het Eindhovense

afdelingsblad weer regelmatig te laten verschij-nen, en het eerste resultaat houdt u nu in handen.

In dit nummer kijken twee door de rode wol ge-verfde oud raadsleden terug op twaalf jaar ge-meentepolitiek. En niet zonder hun opvolgers en passant wat goede raad mee te geven.Daarnaast laten we u kennis maken met (een deel) van de huidige Eindhovense PvdA politici. Graag

ook uw aandacht voor de Algemene Ledenverga-dering op 13 november a.s. Het bestuur doet een dringend beroep op u om u beschikbaar te stellen voor de diverse vacatures die dan moeten worden ingevuld. Help mee het vernieuwde elan in onze afdeling verder uit te bouwen !

Wildrik BuremaRedactie PvdA Nieuws

Politiek actueel 3

Interview 4

Vanuit de afdeling 6

Uitnodiging Algemene ledenvergadering 7

Stadhuisplein 1, onze PvdA politici 8

De autoverkoper en de Sporthogeschool 13

Column Leo Steinhauzer 14

Column Harm Hofman 15

Afdeling in beeld 16

PartijgenotenBegin 2010, tijdens de gemeenteraadsverkiezin-gen, was ik zelf enkele maanden in Kabul om (te proberen) als reserve-officier een bijdrage te leve-ren aan de wederopbouw van Afghanistan.

Toen ik in januari vertrok hadden we een college van burgemeester en wethouders met 2 PvdA wethouders, en toen ik 3 maanden later, na de

verkiezingen weer thuis kwam was dat nog steeds het geval. Dankzij de enorme campagne die is gevoerd onder leiding van lijsttrekker Mary Fiers en campagneleider Mieke Verhees (onze huidige fractievoorzitter) hebben we in Eindhoven een goed verkiezingsresultaat gehaald. Dat ons dat -ondanks de landelijk, ongunstige peilingen- is gelukt is absoluut te danken aan de resultaten die wij als Eindhovense PvdA op eigen kracht hebben weten te behalen.

We kunnen gerust vaststellen dat de manier waar-op de (vorige) fractie zich onder leiding van Gaby van den Biggelaar, zowel in het stadhuis maar vooral ook daarbuiten, onvermoeibaar heeft in-gespannen haar vruchten tijdens de verkiezingen heeft afgeworpen. Natuurlijk hebben de succes-sen van onze wethouders Mary Fiers en Eric van Merrienboer daar ook aan bijgedragen.

Dit succes brengt verplichtingen met zich mee!Het afgelopen periode hebben de reguliere af-delingsactiviteiten (onder andere) vanwege de campagnes (Gemeenteraad en Tweede Kamer) op een laag pitje gestaan. Met de komst van en-kele nieuwe bestuursleden, een nieuwe fractie, de nieuwe wethouders Staf Depla (naast Mary Fiers) is het een ideaal moment om alle werkzaamhe-den van de PvdA Eindhoven hernieuwd op de rails

te zetten. Zeer belangrijk daarbij is ook de con-stante betrokkenheid van onze leden! Tijdens de campagnes is het ons weer duidelijk geworden hoe waardevol de bijdrages van alle partijgenoten kunnen zijn. De afgelopen verkiezingen hebben tot een impuls van nieuwe betrokken leden geleid.

Het nieuw te kiezen bestuur moet zich de ko-mende periode gaan inspannen om samen met de diverse ‘gremia’ in onze afdeling uiteenlopende ledenactiviteiten te organiseren, zodat we de po-sitieve energie van de verkiezingen optimaal kun-nen behouden en benutten voor onze partij. Op 13 november aanstaande is de jaarlijkse algemene le-denvergadering (ALV). Het nieuwe bestuur wordt dan gekozen maar ook de diverse afgevaardigden die onze Eindhovense afdeling vertegenwoordi-gen in andere gewestelijke en landelijke partijor-ganen. Zelf heb ik besloten om na vele jaren mijn voorzittershamer neer te leggen. Dat betekent dat op de 13e november ook een nieuwe afdelings-voorzitter wordt gekozen. Op de pagina’s 6 en 7 in dit PvdA Nieuws vindt u meer informatie over de ledenvergadering. Ik hoop u allen in grote getalen te mogen ont-moeten tijdens aanstaande ALV. Samen Sterk!

Frank Coolsscheidend voorzitter PvdA Eindhoven

4 5

Gaby en WildrikInterviewhoud te geven moet een gemeenteraad veel meer met eigen inhoudelijke alternatieven komen.”

Wildrik: “Mee eens. Verder zie je dat het in raad versus college vaak ook nog om persoonlijke te-genstellingen gaat waardoor een wethouder wel of niet geaccepteerd wordt.”

Gaby: “Landelijk gezien zijn er de laatste periode veel meer wethouders opgestapt of weggestuurd dan daarvoor. Dat had vaak te maken met dit soort persoonlijke problemen en niet met inhoudelijke redenen. Nogmaals: om het dualisme echt in-houd te geven moet een gemeenteraad veel meer met eigen inhoudelijke alternatieven komen. Als je ziet hoe in de afgelopen periode er door de oppositie voortdurend gemopperd werd, bijvoor-beeld omdat het evenementen beleid uitbleef dan denk ik, ‘kom daar zelf mee’. Ik vind dat de PvdA op dat punt het wel goed deed. Als groot-ste coalitiepartij, nota bene, is door ons het hele veiligheidsverhaal op de politieke agenda gezet want het college had daar in eerste instantie geen aparte programmalijn van gemaakt.

De PvdA heeft het verhaal van de Marokkaanse probleemjongeren aangekaart, we hebben het se-gregatie verhaal (de zwarte scholen problematiek) aangepakt door een initiatiefvoorstel te schrijven wat nu, vier jaar later, geresulteerd heeft in een voorstel van het college. En (dit terzijde) inmid-dels heb ik het ook in het landelijke verkiezings-programma van de PvdA binnen weten te fietsen. Onze ervaring in de lokale politiek in Eindhoven dringt, nu ik in het landelijk bestuur van de PvdA zit, ook langzaam door naar boven.”Dus op de vraag waar het dualisme nog ster-ker zou kunnen zeg ik: de eigenstandige rol van de raad. Ook toen we zelf in de oppositie zaten hebben we twee keer een alternatieve begroting neergelegd. Kadernota en begrotingsbehande-ling zijn de aangewezen momenten waarop je als oppositie kunt laten zien hoe je het anders wil. In de afgelopen periode stemde de VVD altijd tegen de begroting zonder alternatieven te laten zien.”

Wildrik: “Het dualisme vraagt eigenlijk een meer pro actieve instelling van de raadsleden in plaats van enkel reageren op krantenkoppen of college-stukken. Vraagt dat niet om een speciale vaardig-heden bij raadsleden. Zou daar niet beter op gese-lecteerd of getraind moeten worden?”

Gaby: “Ik zie meer in het combineren van ver-schillende vaardigheden. Bijvoorbeeld zoals Yasin en ik dat samen deden. Yasin had heel veel con-tacten in de stad, bijvoorbeeld het onderwijsveld, daar kwam heel veel kennis uit. Vaak ook nog tegenstrijdige informatie, want schoolbesturen

zeiden dikwijls iets heel anders dan de school-leiders zelf, maar vervolgens zijn we weken bezig geweest om een technisch goed initiatiefvoorstel te schrijven. Je moet dus zorgen dat je beide vaar-digheden combineert, niet onvermijdelijk in een en dezelfde persoon maar wel binnen een fractie als geheel.”

Wildrik: “Een van de bedoelingen van de dualisme was het verkleinen van de kloof tussen burger en bestuur. Daar werden zelfs speciale ‘stadsdeel-commissies’ voor opgericht. Jij hebt die in Woen-sel noord voorgezeten en ik die in Stratum maar ze functioneerden bijna in geen enkel stadsdeel optimaal.”

Gaby: “Je moet je afvragen of instituties als een stadsdeelcommissie de relatie tussen burger en bestuur wezenlijk verbeteren. Die relatie wordt namelijk vooral bepaald door dingen die in de eigen wijk spelen en die meestal op ambtelijk ni-veau kunnen worden aangepakt. Daar moeten de relaties dus goed zijn.”

Wildrik: “Interesse voor het stadsbestuur ontstaat vanuit een interesse voor de eigen directe leef-omgeving. Dat is dus alles wat zich op stadsdeel-niveau afspeelt. Maar de gemiddelde krantenlezer of televisiekijker is nauwelijks op de hoogte van wat er allemaal in het eigen stadsdeel speelt. Als je die informatieachterstand zou kunnen ophef-fen heb je een deel van de kloof overbrugd.”

Gaby: “Als je als raadslid iets wilt betekenen op stadsdeelniveau wordt je bijna gedwongen je te concentreren op een of twee specifieke ontwikke-lingen binnen zo’n gebied. Dan moet je wel raads-leden hebben die dat willen en die dat kunnen. Los van de manier waarop hij het aanpakt, waar ik het totaal niet mee eens ben, moet je Rudy Reker na-geven dat hij de overlast van jongeren in Blixem-bosch wel consequent aankaartte. Maar het echte bestuurlijke probleem begint daarna pas. Op het moment dat je het probleem van de een oplost creëer je ongewild een probleem voor een ander. Je kunt als overheid nog zo je best doen om iedereen er bij te betrekken, er is altijd wel een groep bewoners die toch gaan klagen dat hun be-langen geschaad worden. Je krijgt het bijna nooit voor elkaar om het iedereen naar de zin te maken.”

Wildrik: “Dat zal je inderdaad nooit lukken. Maar als mensen zeggen ‘wij wisten van niks’ betekent het dat je meer en andere middelen moet inzetten om iedereen op de hoogte te houden van wat er in de eigen wijk of buurt gebeurd.

Wij weten alles van een aardbeving of een staats-greep aan de andere kant van de wereld maar wat

er bij ons zelf om de hoek gebeurt kom je niet of nauwelijks te weten.”

Gaby: “Maar zelfs als ze dat wel weten is het pro-bleem dat men nauwelijks verder denkt dan het eigen belang. Ik ben in mijn eigen wijk betrokken bij de herinrichting van de Sterrenlaan waar een HOV lijn over moet gaan lopen. Als je ziet hoe op dat postzegelniveau de tegenstrijdige belangen al botsen. Iedereen is bezig alleen zijn eigen belang voorop te stellen. Zie daar maar eens als gemeen-te uit te komen en iedereen tevreden te stellen, dat lukt gewoon niet.”

Wildrik: “Het verkleinen van de kloof tussen bur-ger en bestuur kan niet betekenen dat je probeert om iedereen zoveel mogelijk tevreden te stellen en altijd z’n zin te geven. Kenmerk van politiek be-drijven is het dienen van het algemeen belang ook als dat ingaat tegen individuele belangen.”

Gaby: “Dat was een les die ik in mijn eerste pe-riode meteen al leerde en die ik later als frac-tievoorzitter vaak naar fractieleden uitdroeg: je bent geen belangenbehartiger van een specifieke groep, het is altijd, ook financieel, je taak belangen af te wegen.”

Wildrik: “Als raadslid ligt je prioriteit altijd bij het algemeen belang. Individuele belangen kun je weliswaar behartigen in een rol als ombudsman, bijvoorbeeld als het gaat om aanpak van bureau-cratie, maar alleen wanneer het individuele belang niet strijdig is met het algemene belang. Dat moet je je goed realiseren, want anders kun je beter gaan werken bij een vakbond of lid worden van een milieugroepering.”

Gaby: “Precies. Wat kunnen we dus als les mee-geven aan onze opvolgers? Realiseer je altijd dat er nooit één enkel belang bestaat maar dat altijd gaat altijd om het afwegen van verschillende be-langen! ”

Allebei kregen ze een lintje van Hare Majesteit als dank voor bewezen diensten: Gaby van den Biggelaar en Wildrik Burema. Gedurende twaalf jaar waren ze namens de PvdA lid van de gemeenteraad van Eindhoven. Gaby was bovendien ook nog vier jaar lang fractievoorzitter. In een tweegesprek kijken ze terug op drie raadsperioden.

Wildrik: “Gaby, wij hebben allebei twaalf jaar in de gemeenteraad gezeten, we zijn er in 1998 dus al-lebei voor het eerst in gekomen. Hoe is dat bij jou gegaan?”

Gaby: “Ik was zo’n anderhalf jaar lid op dat mo-ment. Hoewel ik al lang sympathiseerde met de PvdA heb ik lang geaarzeld om me vast te pinnen op een partij. Ik was in die tijd officier van justitie en mijn man Erik, die wel lid was, kreeg informatie toegestuurd over een PvdA regiobijeenkomst met burgemeesters en wethouders over het drugsbe-leid in Zuidoost-Brabant. Ik vond dat ik daar wel iets van wist en ben er gewoon naar toe gegaan. Blijkbaar had ik tussen al die burgemeesters en wethouders wel iets zinnigs te vertellen want niet veel later stond de toenmalige afdelingsvoorzit-ter op de stoep met de vraag of ik me beschikbaar wilde stellen als gemeenteraadslid. Daarna heb ik een paar maanden de fractie en de raadsvergade-ringen gevolgd. Ik kan me nog herinneren dat ik in het begin dacht: “wil ik hier wel bijhoren?”

Wildrik: “Bij mij ging dat anders, want ik hoorde er al een beetje bij. Ik zat in 1997 in het bestuur van de afdeling en het ging niet zo goed met de PvdA. We hadden gebrek aan goede kandidaten voor de gemeenteraad. Ik herinner me nog dat we zo’n beetje de hele ledenlijst afgebeld hebben om voldoende goede kandidaten op de lijst te krijgen. Ook werden er natuurlijk mensen van buiten de partij gescout, waaronder jij dus. Zelf zou ik, net als de andere bestuursleden, de lijst van onderaan opvullen. Toen de kandidaatstellingscommissie al een tijdje aan het werk was kreeg ik het verzoek toch eens na te denken over een verkiesbare plaats.”

Gaby: “Uiteindelijk kwamen we allebei in de raad. Ik kan me nog wel herinneren dat je, ook al had je drie maanden meegedraaid, nauwelijks wist waar je wel of niet over ging als raadslid. Je had wel in je hoofd wat je zou willen veranderen maar niet wat

je als raadslid kan bijdragen om dat ook voor el-kaar te krijgen. Dat heeft tamelijk lang geduurd.”

Wildrik: “Ik had wel van het begin als insteek ‘werken aan de kloof tussen burger en bestuur’. Dat probeerde ik natuurlijk vanuit het afdelings-bestuur al en het was voor mij logisch dat ook als gemeenteraadslid voort te zetten, al moet ik er helaas bij zeggen dat ik niet denk dat die kloof nu heel veel kleiner is geworden. Ik kwam in de commissie Ruimtelijke ordening waar men, naar mijn eerste indruk, uren vergaderde over bestem-mingsplan procedures en vooral heel veel hamer-stukken.”

Gaby: “Mijn specifieke ambitie lag op het terrein van sociale zaken, o.a. de nieuwe Bijstandswet. Mijn Maidenspeech ging over de Ergon waarbij ik meteen mijn eerste aanvaring had met toenmalig wethouder Scherf. De Ergon was verzelfstandigd als gemeentelijke dienst en die moesten wij een financiële reserve meegeven. In de commissie so-ciale zaken was daar een behoorlijk bedrag voor afgesproken maar tussen de commissie– en de raadsvergadering bleek dat bedrag opeens ge-halveerd te zijn. Bijna niemand had in de gaten dat het college eigenmachtig en zonder motive-ring dat bedrag veranderd had. Er zat kennelijk wat oud zeer en rivaliteit tussen de Ergon en de Gemeente. Ik had hierover al contact gehad met de Ergon en had daar vooraf gesprekken over ge-voerd. Tijdens de raadsvergadering zelf kreeg ik, nota bene per koerier, de juiste documenten met de goede informatie toegestuurd. Scherf wist tij-dens de raadsvergadering geen goede motivatie te geven waarom de bedragen veranderd waren en op mijn initiatief heeft de raad toen een amen-dement aangenomen om het oorspronkelijke voorstel te handhaven.”

Wildrik: “Zo waren wij dus lid geworden van een fractie van negen leden die een heel diverse sa-menstelling had. Martijn van Dam zat daar in maar ook Harry Janssen en Jan van den Biggelaar en natuurlijk onze twee wethouders: Mieke Lin-thout en Nico van der Spek.”

Gaby: “Dat kun je je nu al niet meer voorstellen dat een wethouder gewoon deel uitmaakte van de fractie..”

Wildrik: “..Rokend en wel.”

Gaby: “Ja, ook dat was toen heel normaal, net zo normaal als het feit dat een wethouder de com-missievergadering voorzat. Dat bracht ook bin-nen drie maanden mijn eerste conflict met Mieke Lindhout, onze wethouder Sociale zaken. Dat ging over de Koppelingswet een voorstel waar-

van ik als jurist vond dat het technisch slecht in elkaar zat. Dat werd een discussie in de fractie, waarbij Mieke voet bij stuk hield, en de andere fractieleden, inclusief Nico, niets van mijn bezwa-ren snapten. Uiteindelijk won Mieke die discussie maar ik bleef met mijn terechte bezwaren zitten en kon er noch persoonlijk noch politiek mee instemmen. “Nou”, zei Nico toen, “dan is Gaby maar geen woordvoerder”. Als je het ergens niet mee eens was dan werd je kennelijk geacht maar even op te hoepelen. Dat was voor mij aanleiding om eens met iemand in de fractie te gaan praten over de vraag wat je in zo’n fractie eigenlijk in te brengen hebt. Toen heb ik s’avonds Jan van den Biggelaar gebeld en vanaf dat moment is Jan wel mijn maatje geworden om over dit soort dingen te praten. De algemene mores in de politiek was dat als wethouders iets vonden..”

Wildrik: “..dan was een fractie veredeld stemvee. Vooral het CDA was in die tijd een partij waar al-leen wethouders het voor het zeggen hadden. In die periode zat Joop Zijlstra nog in de raad voor de Stadspartij. Hij was een oud CDA lid en zat vol rancune en woede naar vooral zijn oude partij waar hij gewoon uitgezet was omdat hij teveel een eigen mening had.”

Gaby: “Wij vochten dat dan tenminste wel binnen de fractie uit. Dat was gelukkig wel typisch PvdA, dat je dat soort dingen niet onder stoelen of ban-ken hield.”

Wildrik: “Inderdaad, het was zeker niet zo dat de collegeleden in de fractie voortdurend hun zin kregen. Wij waren eigenwijs genoeg om af en toe een collegevoorstel anders te willen. Maar wat er dan gebeurde was het volgende: op maandag hadden we fractievergadering (waaraan ook de wethouders deelnamen) en als we een voorstel anders wilden hebben dan namen de twee wet-houders dat een dag later mee naar de collegever-gadering. De daaropvolgende commissieverga-dering lag er dan een aangepast voorstel precies zoals we dat wilden hebben, zodat de wethouder altijd breed lachend kon zeggen dat hij zijn voor-stel ‘‘weer eens ongeschonden door de commissie had geloodst” Dat is na invoering van het dualis-me gelukkig wel veranderd.”

Gaby: “Dat is waar. Maar als je verder kijkt waar het dualisme in geresulteerd heeft dan zie je dat de tegenstelling tussen raad en college inderdaad vergroot is maar dat het zich veel te veel beperkt tot procedurele zaken zoals te weinig informatie aan de raad geven of niet of te laat komen met voorstellen. Maar de raad maakt binnen het du-alisme veel te weinig werk van een eigenstandige inhoudelijke positie. Om het dualisme echt in-

6 7

Vanuit de afdeling

Plaats: Stadhuis (2e verdieping)Aanvang 10.30 uur inloop vanaf 10.00 uur

Het bestuur van de afdeling Eindhoven nodigt u uit voor de algemene ledenvergadering op zater-dag 13 november a.s.

De volgende zaken en vacatures staan op de agenda:

• Goedkeuring Jaarverslag 2009 • Goedkeuring Jaarrekening 2009• Begroting / werkplan 2011• Bestuursverkiezingen • Verkiezing afdelingsvoorzitter• verkiezing overige afdelings vertegenwoor-

digers

Bestuursverkiezingen

Wat de toekomstige bestuursstructuur betreft zou je kunnen pleiten voor een algemeen bestuur van onbeperkte grootte met een kleiner dagelijks

bestuur. De voorkeur van het huidige bestuur gaat uit naar één bestuur bestaande uit maximaal ze-ven leden. Dit wordt als advies aan de afdeling voorgelegd. Alle bestuursleden treden formeel af. Ewald Klijn heeft aangegeven definitief te willen stoppen. Vijf van de huidige zes bestuursleden stellen zich her-kiesbaar als algemeen bestuurslid.

In het bestuur worden de volgende functies ver-deeld: voorzitter, secretaris, penningmeester, bestuurslid/aanspreekpunt fractie, bestuurslid/aanspreekpunt nieuwe leden, bestuurslid/aan-spreekpunt Buitenboordmotor en/of campagne-activiteiten.

Verkiezing afdelingsvoorzitter

Het voorzitterschap is een functie waarbij de kan-didaat apart verkozen wordt. Frank Cools heeft aangegeven het voorzitterschap neer te willen leggen.

Behalve het voorzitterschap dienen ook de vol-gende functies binnen onze afdeling te worden ingevuld:

• Vijf Gewestvertegenwoordigers• Een Congresafgevaardigde en plaatsver-

vangend-afgevaardigde• Een Afgevaardigde Politieke ledenraad en

plaatsvervangend-afgevaardigde• Twee leden ‘kascommissie’ voor de con-

trole van de jaarrekening 2010

Leden van onze afdeling die een van de functies ambieren kunnen zich schriftelijk of per email aanmelden bij de voorzitter: f.cools@pvda-eindhoven.nl

Of bij de de secretaris: wildrik@pvda-eindhoven.nl

Of bij een van de andere leden van het bestuur (zie website) of voorafgaande aan de vergadering zelf.

Algemene Ledenvergadering op 13 november Begroting 2010

Jaarrekening 2009 Structuur van de vereniging vacaturesDe structuur van de PvdA is als volgt: bovenaan de hiërarchie staat het Partijbestuur. Daaronder komen de Gewesten en de afdelingen met 500 le-den of meer. Onder de Gewesten komen dan weer de afdelingen met minder dan 500 leden.

De Gewesten kennen Gewestelijke vergaderingen waar de onder het Gewest ressorterende afdelin-gen samenkomen en besluiten nemen. Eindhoven mag in die vergadering vijf leden afvaardigen die, om daadwerkelijk van hun stemrecht gebruik te kunnen maken, ook zelf aanwezig moeten zijn op die vergaderingen. De gewestvergadering stelt onder andere het verkiezingsprogramma en de kandidatenlijst voor de Provinciale Statenverkie-zingen vast.

De afdeling Eindhoven is op zoek naar leden die zich kan-didaat willen stellen als Gewestelijk vertegenwoordiger.

Verder kent de PvdA drie verschillende fora waar-door leden met het Partijbestuur en/of Partijtop kunnen communiceren.

De eerste is het Congres dat in de regel een keer per jaar wordt georganiseerd. Op het congres worden belangrijke beslissingen genomen zoals

het vaststellen van het verkiezingsprogramma en de lijst van kandidaten voor de tweede kamer of de keuze van de Partijvoorzitter. Alle afdelingen mogen een vertegenwoordiger afvaardigen naar het congres.

De afdeling Eindhoven is op zoek naar leden die zich kan-didaat willen stellen als Congres afgevaardigde en plaats-vervangend Congres afgevaardigde.

Om buiten het congres om de leden bij actu-ele ontwikkelingen te kunnen betrekken zijn nog twee andere organen in het leven geroepen.

De eerste is de Verenigingsadviesraad, waar afge-vaardigden van de besturen van grote afdelingen, afdelings-samenwerkingsverbanden of gewesten zitting hebben. Zij overleggen met het partijbe-stuur over verenigingszaken.

Voor overleg over actueel politieke onderwerpen is er de Politieke ledenraad. Daar kunnen alle 500+ afdelingen een afgevaardigde naar toe sturen.

De afdeling Eindhoven is op zoek naar leden die zich kan-didaat willen stellen als afgevaardigde en plaatsvervan-gend afgevaardigde naar de Politieke ledenraad.

Leden die halsreikend uitkijken naar een Algemene Leden Vergadering (ALV) worden doorgaans met enig gezond wantrouwen bekeken. Maar zo’n ALV is behalve ‘verplicht nummer’ toch ook dè jaarlijkse vergadering waar het wel en wee van onze vereniging formeel wordt geregeld. En... binnen de PvdA Eindhoven zijn ook ‘formele’ vergaderingen leuk en gezellig ! Overtuig U zelf op 13 november, en word ook actief lid !

8 9

Stadhuisplein 1

Mary Fiers heeft Beleids- & Organisatie-wetenschappen gestudeerd aan de Katholieke Universiteit Brabant Tilburg. Ze werkte als ope-ratie-assistente in het voormalig Diaconessenhuis en als manager bij Novadic -Kentron (de regionale instelling voor verslavingszorg) en kwam in 2002 in de gemeenteraad. In 2006 werd ze wethouder. Dat is ze, na de gemeenteraadsverkiezingen van 2010, opnieuw geworden.

Grootste verschil met de vorige periode?

De financiële situatie van de gemeente. Door de bezuinigingen is onze wereld behoorlijk ver-anderd. We zullen ingrijpend moeten bezuini-gen. Dat is niet eenvoudig. Als PvdA maken we ons sterk voor de meest kwestbaren. Daarnaast zijn er natuurlijk ook veel nieuwe men-sen verschenen op het politieke toneel. Ongeveer de helft van de gemeenteraad is vernieuwd. Dit keer zijn er ook mensen met heel veel ervaring vertrokken. Denk maar aan de ‘lintjesregen’ bij het afscheid van de vorige gemeenteraad. Er na-men mensen afscheid met twintig, zestien of toch minimaal twaalf jaar raadservaring. Dat betekent wel dat er niet alleen qua aantal maar vooral ook qua jaren ervaring in de gemeenteraad heel veel gewijzigd is. En die ervaring die wordt natuurlijk gemist. In het college ben ik als enige wethou-der gebleven, dat is ook wel erg weinig. En vooral geeft het te denken dat landelijk gezien meer dan een derde van alle wethouders zijn periode niet afmaakt of het grote percentage raadsleden dat tussentijds de raad verlaat. Dat zijn wel dingen om over na te denken als het gaat over kwantiteit en kwaliteit in het openbaar bestuur.

Heeft de PvdA in Eindhoven daar onder geleden?

Nee. De PvdA heeft afgelopen periode stevig in kunnen zetten op de speerpunten die we ook in het verkiezingsprogramma hadden staan. De

wijkaanpak, stimuleren van economie en daarmee de werkgelegenheid, vooral in midden– en klein-bedrijf en startende ondernemers. Op gebied van dienstverlening van de overheid vind ik het erg leuk dat ik me daar in de vorige periode sterk voor heb kunnen maken, en dat ik me daar ook de ko-mende periode weer mee mag bemoeien.

Je portefeuille is niet erg gewijzigd

Praktisch dezelfde portefeuille inderdaad. Dat wilde ik ook graag omdat het leuke aan deze por-tefeuille is dat je heel veel in wijken en buurten rondloopt en dus ervaart en voelt wat er leeft in de stad. En verder is het zeker in de ruimtelijke hoek erg leuk om de voortgang te kunnen blijven zien. Hier op het stadhuis komt er ook heel veel langs maar dan vooral op papier. Belangrijker is om voeling te kunnen houden en te beoordelen of dat wat hier besloten wordt ook de goede dingen zijn. Dingen waar mensen echt beter en wijzer van worden. Overigens heb ik er een wel een functie bij gekregen omdat ik nu in het dagelijks bestuur van het SRE zit.

Wat zie je zelf als de belangrijkste verandering of verbete-ring van de afgelopen jaren?

Poeh.. Ik denk dat het steeds beter lukt om te zor-gen dat de gemeente weer terugkeert in de wijken en buurten. Zodat we dichter bij de mensen kun-nen nagaan waar wel of niet behoefte aan is. We hebben nog een weg te gaan maar wat we al heb-ben bereikt is zeker een verdienste van de PvdA en in het bijzonder van Erik van Merrienboer, die dat in zijn portefeuille had. Ik ga er zeker mee door.

Kom je ook veel raadsleden tegen als je de stad in gaat?

Eh... of ik die wel eens tegenkom? Hoe moet ik dat tactisch zeggen?

Zeg het maar gewoon

Laat ik het dan zo zeggen. Ik zie de raadsleden veel op het stadhuis en te weinig in de stad. Dat kan volgens mij echt beter. Een tip (uit eigen er-varing): zorg dat je vooral ook zelf punten op de politieke agenda zet. Zoals Gaby van den Big-gelaar in de vorige periode met veiligheid heeft gedaan. En laat je niet leiden door de hoeveelheid dossiers die vanuit het college komen. Kies een onderwerp en zorg dat je daar het verschil op kan maken.

Ooit waren er stadsdeelcommissies maar daar is kennelijk geen animo meer voor. Functioneren de stadsdeelteams nog wel?

Ja zeker. Maar de grote opgave is natuurlijk te voorkomen dat iedereen binnen het ambtelijk ap-paraat denkt ‘de stad is van de stadsdeelteams’. We moeten er voor zorgen dat ze allemaal de voe-ling houden met wijken en buurten, dus ter plekke je informatie ophalen en zorgen dat er de goede dingen gebeuren. Stadsdeelteams fungeren voor-al goed als ‘smeerolie’ maar het moet niet zo zijn dat zij de enigen zijn die zich bekommeren om wat er precies in de wijken en buurten gebeurd. Juist ook de beleidsafdelingen en de expertisecen-tra moeten hun focus meer gebiedsgericht gaan oriënteren.

Wat betekenen de bezuinigingen voor jouw portefeuille?

Een stevige bezuiniging in de ‘ruimtelijke porte-feuille’ is onvermijdelijk. Bijvoorbeeld door min-der bureaucratie en minder ingewikkelde pro-cedures, dus denk aan vergunningen, denk aan welstand. Maar ook dingen niet meer doen. Een stevige opgave dus. En dat moet ook. Want alles wat je in de ruimtelijke kolom realiseert aan bezui-nigingen komt niet op de schouders van de meest kwetsbaren. Dus ik vind een stevig appel juist in mijn portefeuille terecht: we moeten zorgen dat juist daar substantiële bezuinigingen vandaan komen. Want onze aandacht als PvdA moet zijn: zorgen dat het geld niet weg gehaald gaat worden bij de mensen die dit het hardste nodig hebben.

Hoe erg is de crisis? Wordt er nog gebouwd in de stad? Hoe is het met projecten waar de gemeente bij betrok-ken is?

De tijden zijn veranderd. De woningmarkt en de kantorenmarkt zijn wezenlijk anders. Maar dat betekent natuurlijk niet dat de stad op slot staat. Je ziet natuurlijk wel dat sommige projecten niet doorgaan. Anderen wel. Op zich is de crisis niet per definitie slecht. Ontwikkelaars, bouwers en makelaars zijn nu meer als ooit bezig met wat klanten echt willen. Meer luisteren naar de vraag dus. Dat is een prima ontwikkeling. Ook kleine particuliere bouwinitiatieven verlopen nog relatief goed. En de huidige wijkvernieuwingsopgave loopt goed door. Kijk naar de resulaten in wijken als de Krui-denbuurt en Bennekel. Iets om als PvdA trots op te zijn. Overigens zijn de kabinetsplannen voor de toekomstige opgave zorgwekkend.Ook goed om ook even stil te staan bij twee be-langrijke binnenstedelijke ontwikkelingen. Strijp S en Strijp R. Op Strijp S wordt een groot deel van de opgave uitgevoerd door twee woningbouwcor-poraties. Dat biedt juist in deze moeilijke tijden een stabiele basis. En voor wat Strijp R betreft, dat

De lokale politiek krijgt zijn beslag in de collegekamer, fractie– en commissiekamers en... uiteindelijk in de raadszaal. In deze rubriek willen wij u kennis laten maken de Eindhovense PvdA politici en uiteraard hun bezigheden voor de stad. We beginnen met onze beide wethouders en de raadsleden die er al een raadsperiode op hebben zitten.

vlak tegen Strijp S aanligt, daar mogen wij in onze handen wrijven dat we een belegger als Amvest hebben die daar nog steeds de volle vaart inzet. Landelijk hebben zij een hoop projecten stop moeten zetten maar Strijp R willen ze koste wat kost ontwikkelen. Die jagen daar ontzettend door, tegen de crisis in, wat mij betreft: ‘petje af’. Jij zit ook in de SRE, (Samenwerkingsverband Regio Eind-hoven) en wel in het dagelijks bestuur. De nieuwe regering is van plan de WGR+ regeling af te schaffen wat betekent dat de SRE geen geld meer krijgt van het Rijk en haar taken weer naar de provincie overgeheveld gaan worden.

De SRE is een samenwerkingsverband van 21 gemeenten. Het heeft zijn waarde de afgelopen decennia zeker bewezen maar Eindhoven heeft los van het SRE over bijvoorbeeld sociale woning-bouw en bedrijventerreinen belangrijke afspraken met de acht direct omliggende gemeenten. Het zogenaamde BOR-convenant. *) Ik kan me voor-stellen dat het voor bepaalde onderwerpen in de Kempen, in De Peel en in het Stedelijk gebied nut-tig is om samen te werken zonder dat je alles met zijn eenentwintigen doet.

Meer dan de helft van de begroting van het SRE bestaat uit de Rijksuitkering BDU (=Brede Doel Uitkering) die gebruikt wordt voor het financieren van overheidsdoelstellingen op het gebied van verkeer en vervoer. Je kunt je voorstellen dat een deel daarvan weer naar de provincie gaat, maar dat die in het Stedelijk gebied, (de BOR gemeen-ten), gehandhaafd wordt. Volgens mij is het nu juist zaak om de komende periode vooral verste-viging van de samenwerking te zoeken binnen de acht BOR gemeenten. Een goede buur is immers beter dan een verre vriend.

Dus ik wil graag een oproep doen aan de PvdA afdelingen in het BOR gebied om er in ieder geval vanuit onze partij voor te zorgen dat we de sa-menwerking binnen het stedelijk gebied op heel veel fronten gaan intensiveren. Hier in deze regio, de kennisregio, moet het brood van de toekomst van Nederland verdiend worden. Ik vind het echt een PvdA thema: hoe zorgen we dat die werkge-legenheid gegarandeerd wordt. Daar hebben we elkaar gewoon voor nodig.

Staf Depla is o.a. wethouder financiën, personeel en organisatie en dienstverlening. Hij heeft Cultuurtechniek gestudeerd aan de Land-bouwuniversiteit Wageningen en is zijn carrière begonnen als programmaleider onder meer bij de Dienst Landelijke gebieden en bij het Ministerie VROM. Hij was sinds 2000 lid van de Tweede Ka-mer fractie van de PvdA.

Hoe is de overgang van landelijke naar lokale politiek be-vallen?

Die is heel goed bevallen, ik ben met heel veel ple-zier tien jaar kamerlid geweest maar vond het tijd voor wat anders. En dan is het heel mooi om dat te vinden in de stad waar je geboren bent en hele-maal in deze functie omdat je als wethouder ook echt bezig bent om dingen te realiseren.

Grote verschillen bij die overgang?

In de eerste plaats ben ik van de landelijke politiek naar de lokale politiek gegaan maar tegelijk ben ik van volksvertegenwoordiger ook bestuurder geworden. Het grootste verschil vind ik zelf dat in de lokale politiek alle raadsleden buiten de politiek nog een andere baan hebben. Politiek is niet hun hoofdberoep en dat leidt tot een meer ontspan-nen omgang met elkaar. Over de manier waarop lokale politici aankijken tegen de toekomst van hun stad bestaat toch vaak een flinke mate van overeenstemming. Er wordt meer gezocht naar de oplossingen voor de stad dan naar het zichtbaar maken van de onderlinge verschillen.

Woon je al in Eindhoven?

Ja, ik heb een appartement gevonden in de Schijversbuurt maar ik woon hier wel een beetje halfbakken: want mijn vrouw en kinderen zijn in Utrecht blijven wonen.

Je voornaamste zorg zullen ongetwijfeld de bezuinigingen zijn?

Inderdaad. Dit jaar bezuinigen we al 19 miljoen en uiteindelijk zelfs 55 miljoen. Mijn belangrijkste uitdaging is nu om te zorgen dat de financiën op orde zijn. Pas als je je begroting op orde hebt kun je ook sturen en dan pas kun je ook geld inzetten op dingen die we als Partij van de Arbeid belang-rijk vinden.

Je denkt 8 miljoen uit de eigen organisatie te kunnen halen?

In ieder geval dit jaar want uiteindelijk wordt dat nog meer. Denk dan aan bijvoorbeeld aan voorde-liger inkopen.

Is daar dan nog zoveel te halen? Al in 2002 heeft de re-kenkamer een onderzoek gedaan naar verbetering van de gemeentelijke inkoop.

De inkoop is op zichzelf wel op orde, maar moet wel steeds blijven bedenken waar je prioriteiten liggen. Die kunnen nu weer anders zijn dan vier jaar geleden. Zo zouden we nu willen kijken of we het midden– en klein bedrijf niet wat meer kansen kunnen geven bij aanbestedingen. Verder willen we duurzaamheid nadrukkelijker betrekken bij inkoop en bijvoorbeeld bezien hoe we bedrijven die moeilijk plaatsbare werknemers aan het werk helpen extra kansen kunnen geven.

Voor wat echte besparingen betreft is het een-voudig zo dat je altijd om de zoveel tijd weer eens moet kijken of het met de clubs waarmee je zaken doet nog weer wat voordeliger kan. Zo wijzen onze mensen van inkoop erop dat we voor de inhuur van derden een mantelcontract hebben waarvan nog te weinig gebruik wordt gemaakt. Zo zijn er meer voorbeelden te geven van manieren waarop nog heel wat te halen is. Dankzij de inmid-dels geprofessionaliseerde inkooporganisatie zijn we in staat om vooraf marktverkenningen te doen zodat je weet wat er te koop is, anders kun je ook niet goed formuleren wat je hebben wilt.

Inhuur derden: dat staat regelmatig op de politieke agenda

Er zijn een paar dingen aan de hand: we hebben grenzen gesteld aan de beloning, die mag niet boven de Balkenende norm uitkomen, d.w.z. je mag niet meer dan 145 euro per uur rekenen. En we hebben draaideur constructies verboden. Dat

*) In 2002 is een voorgestelde gemeentelijke herindeling niet doorgegaan. De aanleiding voor het herindelings voorstel was vooral het ruimtegebrek voor nieuwe woningbouw en bedrijventerreinen in de stad Eindhoven. De minister achtte het middel van herindeling niet de beste voor het oplossen van deze stedelijke proble-matiek in en rond Eindhoven. De minister heeft de gemeenten opdracht gegeven om in samenspraak de problemen van Eindhoven in een niet-vrijblijvende samen-werking op te lossen. In het zogenaamde Bestuurlijk Overleg Randgemeenten (BOR) zijn afspraken gemaakt over het door de randgemeenten ontwikkelen van woningbouw– en bedrijven locaties. Het BOR betreft de gemeenten Eindhoven, Best, Son en Breugel, Nuenen, Geldrop-Mierlo, Waalre, Helmond en Veldhoven Het programma hiervoor is het bouwen van 10.000 woningen en het ontwikkelen van 250 hectare bedrijventerrein voor de gemeente Eindhoven. De afspraken zijn in maart 2005 vastgelegd in het convenant Stedelijk Gebied Eindhoven, dit wordt ook wel het BOR-convenant genoemd.

10 11

wil zeggen iemand die hier gewerkt heeft mag gedurende een bepaalde periode niet meer als ‘derde’ worden ingehuurd. Dat is vanaf maart dit jaar in werking getreden maar wat we nog niet goed geregeld hebben is de raming van inhuur derden. Op dit moment bedraagt een derde van de totale loonkosten van de gemeente de kosten van inhuur van derden, en dat vinden we met zijn allen teveel. Je moet dus veel meer gaan kijken welke taken niet meer nodig zijn en vervolgens de mensen gaan inzetten op plekken waarvoor we nu apart mensen van buiten inhuren. Ik ben mensen tegen gekomen in de organisatie die al vijf jaar werden ingehuurd. Die kun je beter gewoon aan-nemen dat is gewoon goedkoper al gaan we dat pas doen zo gauw we in beeld hebben waar we in de organisatie gaan snijden. Om gedwongen ont-slagen te voorkomen moet dat eerst duidelijk zijn.

Nog meer te melden ?

Eindhoven wordt geconfronteerd met de bezuini-gingen op de Rijksbegroting, dat leidt onder meer tot korting op bijstandsuitkeringen. Het is daarbij zo geregeld dat we aan een vast budget gebonden zijn. In tijden van economische tegenwind neemt het beroep op de w.w.b. toe maar wij krijgen toch gewoon hetzelfde budget. Daar komt bij dat het nieuwe coalitie akkoord in Den Haag behoorlijk het mes zet in de budgetten voor het armoede be-leid maar wat ik het ergste vind is dat het kabinet van plan is om bijverdiensten van kinderen in min-dering te gaan brengen op de eventuele uitkering die hun ouders krijgen. Zeker in situaties waarin generatie op generatie van een uitkering afhanke-lijk is stimuleer je in zo’n geval kinderen echt niet om zelf wel aan het werk te gaan want ze houden er toch geen bal aan over. Dat is echt geen beleid, we moeten zien dat we dat in Den Haag op de een of andere manier tegen gaan houden.

Mieke Verhees is fractievoorzitter en is begonnen aan haar tweede termijn in de gemeen-teraad.

Wat is het grootste verschil ?

Het grootste verschil is natuurlijk dat ik nu frac-tievoorzitter ben maar politiek is het grootste ver-schil dat we de vorige keer een aardige zak met geld hadden waarmee we allerlei nieuw beleid in gang konden zetten en nu is de situatie precies omgekeerd: het moet allemaal met minder geld. Verder heb ik natuurlijk te maken met veel nieu-we collega’s. De verhouding ervaren en nieuwe raadsleden is anders dan vier jaar geleden maar ik kan nog niet oordelen of de nieuwe samenstelling

van de raad een voor– of achteruitgang betekent.

Wat is leuker ?

Eh.. goeie vraag, dit moeilijker maar misschien qua uitdaging toch wel leuker. Bovendien is het een door de nood geboren kans om dingen die scheef gegroeid zijn in de loop der tijd weer recht te zetten.

Geef eens een voorbeeld ?

De begroting bijvoorbeeld. Traditioneel was dat een financieel verhaal waarbij vooral de cijfertjes elk jaar moesten kloppen en veel minder een stu-ringsinstrument aan de voorkant. Zo werd er het hele jaar door vooral met potjes geschoven om de begroting weer sluitend te krijgen. Iets wat ook altijd kon omdat er altijd wel ergens potjes waren om mee te schuiven. Vanuit een raadswerkgroep zijn we bezig om te zien of we de cijfers aangele-verd kunnen krijgen op een manier waardoor we er echt mee kunnen sturen.

Daarbij kijkt een ambtelijke werkgroep naar ver-beteringen in de manier van begroten zelf en zijn wij als raadsleden meer bezig met de vraag hoe het voor ons als instrument verbeterd zou kun-nen worden. Tenslotte wordt een deel van de be-grotingsoverschrijdingen veroorzaakt doordat de raad beslissingen neemt zonder te kunnen over-zien wat de financiële consequenties daarvan zijn. Feitelijk is de begroting voor de gemeenteraad onvoldoende inzichtelijk en zouden we raads-voorstellen zodanig aangeleverd moeten krijgen dat de financiële consequenties van een voorstel direct duidelijk zijn en meegewogen kunnen wor-den. Nu wordt vaak wel een dekkingsvoorstel ge-daan maar een uitsplitsing, zodanig dat bijvoor-beeld ook de financiële lasten van het benodigde ambtelijke apparaat zichtbaar worden, zou een goede zaak zijn. Nu zijn dat feitelijke uitgaven die nergens aan te koppelen zijn en waar dus ook geen sturing op mogelijk is.

Wat speelt er in jouw portefeuilles?

Qualitate qua zit ik als fractievoorzitter in de com-missie financiën en bestuur. Daar speelt dus wat ik net noemde: grip krijgen op het apparaat, wat trouwens tevens de titel is van het recente reken-kamer rapport. Verder speelt cameratoezicht in Blixembosch.

Nog een boodschap voor de leden ?

In de algemene beschouwingen heb ik het ge-had over hoe mensen vervreemd zijn van hun eigen leefomgeving. Een missie van de fractie voor deze periode is dan ook zorgen dat mensen weer aanhaken, zodat ze zich weer betrokken en mede-verantwoordelijk voelen. Het ligt natuurlijk voor de hand om vanuit onze eigen afdeling de eerste stappen in die richting te zetten. We zien dat het vernieuwde bestuur daar ook al heel actief bezig is. Dat moet nu verder worden uitgebouwd: mensen moet zich weer betrokken voelen bij de vereniging om mee te doen met allerhande activi-teiten en vooral ook het aandragen van ideeën die we politiek kunnen vertalen in de raad.

Paul van Liempd is begonnen aan zijn vierde periode als raadslid. Hij is lid van de com-missie Financiën en bestuur.

Grote verschillen met vorige raadsperioden?

Er is minder geld natuurlijk, vanwege de bezui-nigingen. En verder is het absoluut merkbaar dat meer dan de helft van de raad vernieuwd is. Ik heb het gevoel dat de boel maar langzaam op gang komt. Niet dat de wil er niet is maar veel mensen worstelen nog met vragen als waar let je op en waar liggen de mogelijkheden om echt invloed uit te oefenen, hoe maak je dingen politiek.

Er is in de raadszaal tegenwoordig minder vuur-werk, maar misschien komt dat ook voort uit het besef dat het geen zin heeft elkaar met kleinighe-den om de oren te slaan omdat we met elkaar wel een hele klus hebben te klaren. De tegenstelling coalitie-oppositie is nu minder prominent aanwe-zig, al zou het kunnen zijn dat het CDA nog aan haar oppositierol moet wennen. En van de SP stel ik vast dat ze zich constructiever opstellen dan ze voorheen in de oppositie deden. Dat maakt het al-lemaal een beetje vlak maar dat is niet perse erg in deze moeilijke periode.

Wat doe je verder nog in de Gemeenteraad?

Ik ben voorzitter van de commissie Economie en mobiliteit. In de vorige periode was je voorzitter van de commissie

Stadhuisplein 1

Maatschappelijke zorg, veel verschil?

Eh.. even wennen aan twee VVD wethouders in plaats van één SP wethouder. En de onderwerpen in deze commissie zijn wat concreter. Bij maat-schappelijke zorg heb je toch vaak heel ingewik-kelde dossiers met hele moeilijke constructies, wetten en uitvoerings regelingen. In deze com-missie kom je wat meer politieke tegenstellingen tegen en dat is toch ook wel weer leuk. Overigens kan ik er ook wel van genieten als we het gewoon met zijn allen over bepaalde zaken eens zijn. Zo bleek tijdens de algemene beschouwingen dat bijna de hele raad het er over was dat we de zorg voor de zwakkeren in de samenleving overeind moeten houden nu we de broekriem moeten aan-halen. De LPF verkondigde toen dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen en de SP wilde gaan investeren in cultuur. Dan krijg je het gevoel dat we als PvdA eigenlijk wel met een gerust hart kunnen gaan inpakken: onze taak zit erop.

Als lid van de commissie Financiën en bestuur krijg je te maken met het voornemen om acht miljoen te gaan be-zuinigen op het eigen ambtelijke apparaat. Al enig idee hoe dat moet?

Er is maar een manier: en dat is als overheid heel duidelijk gaan kijken wat je wel blijft doen en wat je niet meer wil doen. Je kunt niet met de kaas-schaaf over je ambtelijk apparaat heen en zo acht miljoen ophalen. Ik denk zelf dat je je ambtelijke organisatie moet terug brengen tot een ‘lean and mean’ organisatie waar je je wettelijke taken borgt en met daarnaast een klein team beleidsamb-tenaren. Dan kun je de uitvoering veel meer op afstand zetten.

Dat betekent dus nog meer inhuur derden?

De discussie over inhuur derden is vaak beetje een semantische discussie. Het gaat er om dat je voor uitvoering van beleid mensen nodig hebt en of dat nu mensen in eigen dienst zijn of mensen die je in

een flexibele schil aanneemt of mensen gebruikt door een bepaalde vorm van dienstverlening in te kopen daar zitten nogal verschillen tussen die in de discussie erg door elkaar lopen.

Toen de laatste economische crisis uitbrak hadden we bij WZI snel extra mensen nodig omdat we de burger goed wilden helpen. Maar die mensen hebben we niet in vaste dienst willen nemen want nu ze niet meer nodig zijn moeten we ze ook weer kwijt kunnen.

Veiligheid zit ook in jouw commissie. Is daarover nog iets te melden?

We hebben net vragen aan het college gesteld over de veiligheidssituatie in Eckart. De jongeren-terreur loopt daar echt de spuigaten uit. Mensen worden niet alleen bedreigd als ze over overlast klagen, ze worden ook echt teruggepakt. Er zijn 15 instanties met de jongerenproblematiek in Eckart bezig. Zonder de mensen die er werken tekort te willen doen; dat zijn er te veel. Er zijn onduide-lijkheden over rollen, over verantwoordelijkheden, over regie, over mandaten. Dat moet echt funda-menteel anders. We zijn onvoldoende in staat om flexibel te schakelen, lopen achter de feiten aan, terwijl jongerenproblematiek in deze wijk toch geen nieuw fenomeen is.Wij willen met de burgemeester praten over een andere veiligheidsaanpak in de wijken. Met een breed mandaat, heldere verantwoordelijkheden en simpele doelstellingen in de stadsdelen be-legd. De hele centrale laag gaat er wat ons betreft uit. Centrale sturing is te traag en staat te ver weg van een specifieke wijksituatie. Dat geldt voor veel zaken, maar zeker hier. En dat moet anders, voor het binnenkort echt eens uit de klauwen loopt. Je mag erop rekenen dat de PvdA hier aan zal trek-ken.

Frank Depla is vice fractievoorzitter en be-gon dit jaar aan zijn tweede raadsperiode. Grootste verschil met je vorige periode? Ik was in één keer een ervaren raadslid, daar kwam ik achter tijdens de eerste raadsvergadering in de nieuwe samenstelling. Hoe merkte je dat? Doordat niet ervaren raadsleden bij mij te rade gingen met de vraag hoe procedures werken en hoe dingen lopen. Maar een veel belangrijker ver-schil met de vorige periode is dat ik nu veel bewus-ter aan het coalitieakkoord heb meegeschreven.

Bewust vanuit de ervaring dat de piketpaaltjes daar geslagen worden en het dus belangrijk is dat je meteen aan het begin van een raadsperiode laat weten wat je vindt en waar het naar toe moet.Daarnaast is natuurlijk een groot verschil dat mijn broer Staf wethouder is geworden. Vooral omdat ik, als raadslid, nu de baas over hem ben! Daar had vroeger, als de kleinere broer, natuurlijk alleen maar van kunnen dromen .…

Waar ben je blij mee binnen dat akkoord?

Dat wij onze PvdA speerpunten armoedebeleid en WMO beleid overeind hebben weten te hou-den. Ook als er forse bezuinigingsslagen vanuit het Rijk overheen dreigen te gaan. En verder dat we wijken en werk terug hebben laten komen in het coalitieakkoord. Wijken in het bijzonder om te borgen dat de lijn met de wijkaanpak voor de krachtwijken, die we in een eerder periode uit-gezet hebben, nu wordt doorgezet. De meeste bewoners hebben echt vooruitgang ervaren, denk aan het opknappen van de openbare ruimte en het aan het werk krijgen van bewoners uit zo’n wijk.Feitelijk komt het er op neer dat we ons niet alleen richten op de grootstedelijke agenda maar dat we ook de bewoners uit onze krachtwijken zullen blij-ven meenemen in de ontwikkeling van Eindhoven.

Je bent ook vice-fractievoorzitter geworden..

Ook daar geldt dat je vanuit je ervaring, samen met de fractievoorzitter, zowel langs de inhoude-lijke lijn maar zeker ook organisatorisch de fractie op koers houdt. Een voorzitter kan dat niet alleen. Het is vooral zaak te zorgen dat het een echte fractie wordt en vooral bij dat laatste ben ik wel een helpende hand.

In welke commissie ben je benoemd?

In de commissie Werk Economie en Mobiliteit. Maar uiteindelijk doe ik natuurlijk ook nog steeds Sport.

Dat is de commissie Maatschappelijke Zorg..

12 13

Ja, we weten zelf ook nog niet helemaal hoe we alles precies definitief moeten verdelen. Voorlopig kan dat nog per onderwerp, per persoon en per commissie verschillen. Maar Sport zit toch wel weer in mijn portefeuille. Voor wat mobiliteit be-treft is het onze prioriteit nog steeds om er voor te zorgen dat fiets en openbaar vervoer voldoende voorrang krijgen. De fiets hebben we recent ge-agendeerd naar aanleiding van die gedrochten van een fietsvakken. De raad heeft gevraagd om uitbreiding van het ‘lock and go’ systeem maar we kregen iets totaal anders. Vervolgens verschuilt het college zich achter aanbestedings procedu-res waardoor dit systeem en niks anders moge-lijk was. Als dat waar is moeten we dus die aan-bestedingsprocedures eens goed tegen het licht houden. Uiteindelijk kunnen wij niet hebben dat als wij als raad, aangestuurd door de burgers in de stad, specifiek iets vragen en dan vervolgens iets geheel anders krijgen wat bijna niet werkt en waar diezelfde burgers erg ontevreden over zijn. Dan kun je niet zeggen dat de Europese aanbe-stedingsprocedures het onmogelijk maakten het gevraagde aan te schaffen. In zo’n geval had je te-rug moeten komen bij de raad om te bezien of de vraag anders geformuleerd zou kunnen worden. Maar inmiddels staan die bakken er en willen we er nu in eerste instantie voor gaan zorgen dat ze fatsoenlijk te gebruiken zijn, want ze werken op dit moment niet eens naar behoren. Weer weghalen zou natuurlijk kapitaalvernietiging zijn maar we gaan er zeker voor zorgen dat er niet nog meer van die gevallen bijkomen. Maar het belangrijk-ste is natuurlijk dat we niet door rigide aanbeste-dingsprocedures opgezadeld worden met dingen die we niet hadden afgesproken en die we niet willen.

Nog sportnieuws? Actueel is de sporthal bij het nieuwe Cristiaan Huygens College aan de Botenlaan. Die wordt even niet gebouwd omdat we daar nu het geld niet voor hebben. Dat is begrijpelijk maar er zijn in het verleden wel afspraken gemaakt met de voet-balvereniging. Die hebben daarom niet geïnves-teerd in een sportkantine en in kleedlokalen. Zelfs is er al een voetbaltribune afgebroken en er zijn al bomen gerooid. Allemaal met het vooruitzicht dat die faciliteiten geïntegreerd zouden worden in de nieuw te bouwen sporthal. Het mag niet gebeuren dat een gezonde voetbalvereniging als Brabantia door deze situatie niet meer aantrekke-lijk is om bij te gaan voetballen en dus kinderen stoppen met sporten.

Positief sportnieuws is dat de Dalurenregeling (=zwemmen en schaatsen voor 1 euro) zal worden gecontinueerd. Dit PvdAinitiatief bleek zo succes-vol dat men het graag, in iets gewijzigde vorm, voortzet.

Nog een boodschap aan de leden van de afdeling?

Doe mee aan discussies en acties van onze partij zowel landelijk als natuurlijk hier in Eindhoven, het is nodig maar ook nog eens hartstikke leuk, en voed mij vooral met wat goed gaat in de stad en natuurlijk wat beter moet. Ik ervaar dat Eindho-venaren en leden van onze partij mij steeds beter weten te vinden om zaken aan de orde te stellen in de gemeenteraad.

Yasin Torunuglu zit sinds het begin van deze raadsperiode in de Commissie Economie en Mobiliteit. Het is zijn tweede periode in de Ge-meenteraad.

Wat is het grootste verschil met je vorige periode als raadslid ?

Politiek gezien was in de vorige periode de ‘sky de limit’ en konden we alles doen wat we wilden en nu is het, vanwege de bezuinigingen, wikken en wegen en keuzes maken.

Is de samenstelling van de raad erg veranderd?

We zijn pas begonnen maar ik vind wel dat we een jonge frisse club hebben, en dat geldt ook voor onze eigen fractie. Voor mij persoonlijk was de vo-rige periode er een van overal onbevangen ingaan en kijken waar je uitkomt. Nu merk ik dat ik na vier jaar goed ingewerkt ben en daarom een ervarener positie kan innemen en dat is wel heel leuk.Ik weet nog dat ik de vorige periode als nieuw raadslid dacht: ‘wat overkomt mij nu?’ Ik had een hele lijst gemaakt met allemaal afkortingen die ik toen tegenkwam zonder te weten wat ze beteke-ken. Nu, vier jaar later, gebruik ik ze zelf zonder er bij na te denken.

Je hebt nu ook een andere portefeuille..

Ja, inderdaad. Maar ik blijf wel betrokken bij een aantal onderwerpen ten aanzien van jeugd. De verdeling van onderwerpen per fractielid is niet in beton gegoten en zal zich gaandeweg ook nog wel uitkristaliseren. Voor wat betreft de commis-sie Economie en mobiliteit zal er op het gebied van arbeidsmarktbeleid veel gaan spelen. Er zul-len drastische bezuigingen doorgevoerd gaan worden. Dat zal grote consequenties hebben op lokaal niveau, bijvoorbeeld bij de sociale werk-voorziening. Het wordt een enorme uitdaging als gemeente om te bepalen hoe we daar mee om gaan.

Wat kunnen de gevolgen zijn ?

Begeleiding van kwetsbaren en kansarmen op de arbeidsmarkt zal minder worden zowel kwanti-tatief als kwalitatief. In het ergste geval zullen er minder mensen terecht kunnen bij bijvoorbeeld de Ergon. Vanuit het rijk zal er op dergelijke ar-beidsvoorzieningen landelijk 112 miljoen bezui-

nigd gaan worden zonder daar een taakstelling aan te koppelen. Dat betekent dat die instellingen moeten proberen hetzelfde te leveren voor min-der geld tenzij de lokale overheid hen financieel compenseert. Maar er dreigt ook nog een grote extra bezuiniging specifiek op sociale werkplaat-sen.

En zo moeten we ook op het gebied van onder-wijs en jeugd aanzienlijk gaan bezuinigen en ook daar zal de uitdaging zijn om toch zoveel mogelijk slimmer en efficiënter te gaan doen.

Je bent ook voorzitter van de Commissie Financien en be-stuur..

Ehh. ik had, geloof ik, een zwak moment [zucht]. Laat ik zeggen dat het niet mijn grootste hobby is maar ik krijg gelukkig wel complimenten zodat ik het waarschijnlijk toch niet echt slecht doe.

Vlak voor het zomerreces heeft de PvdA fractie tandenknarsend ingestemd met het raadsvoor-stel om de Fontys sporthogeschool definitief te gaan bouwen. Natuurlijk zijn we hartstikke trots dat deze faciliteit hiernaar toe verhuisd. Ik hoor nu al sportverenigingen ‘likkebarend’ praten over het aankomende aanbod aan mogelijke stagiairs. En natuurlijk de fantastische extra accommodatie in de stad waar –blijkt uit de vele vraag- veel be-hoefte aan is. Denk met name aan het zaalvoetbal!

En toch heeft de weg ernaar toe ons hoofdbrekens gekost, en natuurlijk gaat het dan om de financie-ring van een dergelijk plan. Het zou ons in eerste aanleg bijna geen cent kosten behalve de parkeer-voorziening. De teller is voor de gemeente stil blij-ven staan bij 11 miljoen, waarvan ruim 6 miljoen naar de sportvoorziening, terwijl voor dat laatste gerekend was op 3,45 miljoen.

Het deed me een beetje denken aan een auto-verkoper: deze biedt mij een prachtige auto aan met spoiler , deze laatste moet ik erbij afrekenen. Terecht. Ik neem het besluit deze niet aan te schaffen, het zou me teveel geld kosten . In het vergelijk met de sporthal: we gaan niet voor de zogenaamde ‘plusvariant” (extra voorzieningen), de raad besluit in maart 2009: hier hebben we geen geld voor over. Dan komt de autoverkoper 3 maanden later bij mij terug: “u krijgt de spoiler

er gratis bij!” Natuurlijk zeg ik geen nee tegen dit voorstel.

Nu weer terug naar de sporthal: in de zomer van 2009 meldt de wethouder : “u krijgt de plusvari-ant en dat kost de gemeente niets extra’s” De raad gaat daarmee accoord. Vervolgens ga ik de auto afrekenen en brengt de verkoper alsnog de spoiler voor mij in rekening. Oh ja zegt ie, “u kunt deze auto niet meer afbestellen anders kost het uw aanbetaling”. Onder deze voorwaarden zullen u en ik nooit een auto kopen. Maar dit wordt nu wel voorgesteld door dit college: de plusvariant valt duurder uit, inkomsten vallen tegen. Gemeente legt u maar bij want terug kan niet meer op laste van een boeteclausule van naar schatting 2 mil-joen euro. Met rug tegen de muur, om in accom-modatie termen te spreken, de klimmuur! Dat maakte dat we de volgende condities hebben gesteld bij dit voorstel die de wethouder zonder voorbehoud heeft overgenomen.

• dit plan mag niet leiden tot verschraling van het aanbod van sportaccomodaties in de wijken (ook niet in de toekomst) waardoor mn. jeugd en ou-deren gedwongen worden te gaan sporten op stedelijke locaties buiten de wijk.

• het extra benodigde geld komt niet uit een extra sporttariefsstijging

• alle financiële meevallers (bv. uit de aanbeste-

ding) worden gemeld aan de raad welke ze ver-volgens kan bestemmen.

• binnen 3 maanden verwachten we van de Ge-meente en Fontys een sociaal convenant, waarin de sociaal-maatschappelijke meerwaarde van de vestiging van een sporthogeschool in onze ge-meente tot uitdrukking komt. We denken daarbij aan concrete afspraken omtrent verenigingson-dersteuning, maatschappelijke stages, initiatie-ven in de wijken , sportleerbedrijf enz.

• we willen niet zomaar alle sportbonden naar eindhoven. Als raad willen we hierover een hel-dere afweging maken. In welke sporten hebben we als Eindhoven een traditie en in welke niet?

Dit zijn voor ons voorwaarden waardoor de breed-tesport niet als nog de rekening krijgt gepresen-teerd van deze geweldige accommodatie. Tenslotte, en dat is echt van belang, juist om te voorkomen dat we ooit nog in een dergelijk las-tig situatie geraken, wij zullen de wethouder van Financiën oproepen om eerdere afgesproken budgetten niet meer automatisch bij te plussen wanneer deze niet toereikend zijn. Dan passen de betrokken partijen bij een bepaald project de plannen maar aan of we krijgen op tijd een nieuw voorstel waarbij we nog werkelijk kunnen zeggen: dit doen we wel of niet. Dit doet u thuis toch ook? Aanpassen van de wensen aan het huishoudbud-get!

De autoverkoper en de Sporthogeschooldoor Frank Depla

14 15

In een recente gewestelijke vergadering kwam, naar aanleiding van de komende oriëntatie op de provinciale kerntaken de SRE (Samenwerking Regio Eindhoven) ter sprake en de bestuurlijke drukte. Die laatste term van Prof. de Leeuw is nu 25 jaar oud en gaat over goed bestuur los van poli-tiek gekonkel.

Dit begrip blijft actueel door de nieuwe media waarin de maatschappij steeds meer horizontaal communiceert en de verticale gezagsstructuren aan belang inboeten. Onder die verticale struc-tuur valt ook het parlement. Dus bij verminderen van bestuurlijke drukte, is het parlement onder-werp van herinrichten en het ligt voor de hand dat soms contacten met de EU direct vanuit de regio plaats vinden. De landelijke politiek trekt zich dan terug om de drukte te verminderen. Dat geldt ook voor de provincie in relatie tot het SRE en gemeenten. De idee dat er altijd een baas bo-ven de baas is moeten we los laten. Op Internet is niemand de baas. Iedereen communiceert met iedereen, vormt zijn mening over iets en handelt met gelijkgezinden die op dat moment ook op In-ternet zitten.

Bij goed bestuur worden activiteiten (ook sturen) uitgevoerd op het niveaus waar dit het meest ef-fectief en efficiënt is. Het SRE vervult in de regio een nuttige functie zolang het beslissingen en uit-voering betreft op dat regio niveau. Het Kempisch klimaat overleg is daarvan een voorbeeld maar ook b.v. projecten rond frisse scholen, energie en milieuvraagstukken. Zij zitten dicht bij de beleid-voerder en bij de praktijk van alle dag om via hun diensten te zorgen dat er ook nog wat gebeurt. Bestuurlijke drukte ontstaat dan alleen als ande-ren zich ermee bemoeien.

De democratische legitimiteit lijkt in SRE dis-cussies onvermijdelijk. Democratie is waar de voltallige bevolking soeverein is en autoriteit is gebaseerd op de instemming van het volk. Bij de provincie wordt eens in de vier jaar gestemd door een deel van de bevolking op basis van pro-gramma’s die door wel een heel kleine minderheid van de Brabanders is vastgelegd. De provinciale democratie werkt dus vanuit “wie zwijgt stemt toe”. Dat uitgangspunt is onjuist. Mensen hebben geen tijd om overal en op elk punt hun stem te verheffen, ook al zouden ze dat willen. Laten we in dit kader kijken naar de SRE en de rondweg om Eindhoven. De SRE trok dat met een aantal onder-nemers naar zich toe en betrok een duidelijke stel-ling. Er werd wat met onderzoeken geschermd, maar uit dat soort onderzoek komt, afhankelijk van de methode en veronderstellingen, uit wat je leuk vindt. De essentie is dat door stellingname

van het SRE een veelheid van groepen en mensen zich mobiliseerden als tegenkracht en het plan staat nu op een laag pitje. De instemming van het volk was bij deze beslissing doorslaggevender dan bij veel beslissingen in de Provinciale Staten. De instemming van het volk is dus op een andere manier te organiseren dan alleen door (verkalkte?) instituties die zich zelf democratisch noemen.

Kijk je dan naar het reconstructieverhaal en de logs, dan is daar erg lang over gepolderd. Lang geleden kreeg ik een nauwelijks te tillen doos met papier hierover, maar Rob Wagenmakers gaf in de

gewestelijke vergadering aan dat het niet werkt zoals afgesproken. Wat er precies schort werd me niet duidelijk. Maar hoe dan ook het proces is niet via een “democratie à la SRE” gestopt, maar via het klassieke parlementaire proces doorgezet. Wellicht terecht, maar het is geen garantie voor een soepel proces. In feite wordt er na al dat ge-polder nu toch weer een “democratie à la SRE” aan vast geknoopt, waarbij alsnog burgers worden gemobiliseerd.

Dit is geen pleidooi om een hele reconstructie via de SRE te doen en er zal zeker wat te verbeteren zijn aan het SRE. Het is een pleidooi het begrip bestuurlijke drukte scherp te houden. Dus sturing te leggen waar de mensen wonen werken en de projecten uitvoeren. De SRE heeft als cluster toe-gevoegde waarde en dan verminder je de drukte door als provincie die waarde te bevestigen en gewoon complementair in een netwerk mee te draaien. Dat de landelijke overheid de WGR plus of andere regelingen wellicht wil wijzigen past in het kader waarin ze ook de Provincie wil kortwie-ken. Strijdt dan met het SRE voor minder bestuur-lijke drukte, door de overheid te dwingen hun verouderde verticale bureaucratische structuren af te bouwen. Verder zou de provincie moeten kij-ken naar effectiviteit van de processen die ze zelf horen uit te voeren. Een heroverweging van het strategische milieu beleidsplan, waar procedure afspraken in staan is m.i. geen overbodige luxe.

Provinciale kerntaken en SRE door Harm Hofman

‘Het is de schuld van het kapitaal’. Deze regel uit het refrein van een oud liedje, komt steeds vaker in mijn gedachten. De ene crisis stapelt zich op de andere. Wie begrijpt er nog iets van? Er is een ding dat alle mensen wel begrijpen. Dat is dat wij met zijn allen, de gewone burgers de rekening gepresenteerd krijgen Er zijn krachten werkzaam, die nauwelijks onder controle gebracht kunnen worden.

De deskundigen twisten over de aanpak: wel of niet ingrijpen, teveel of te weinig, te vroeg of te laat. De problematiek is voor mij in elk geval een totaal ondoorzichtige brij geworden, waarover ik vergeefs mijn mening probeer te vormen. Dat maakt mij wanhopig en woedend. Ik voel me be-drogen. Het is een schande dat de politiek het zover heeft laten komen. Geld is bedoeld als ruil-middel. Hoe kan het zo zijn verkwanseld, overge-laten aan de tomeloze krachten van de markt: het speeltje van rijken en machtigen die zoals altijd de rekening afwentelen op anderen. Het ergste is, dat we er allemaal aan meedoen. Ook sociaal-democraten. Zijn we alle oude analyses vergeten?

Natuurlijk, de oude oplossingen van het socia-lisme werken niet of niet goed. Geleide economie en staatskapitalisme, zoals zich dat in de twin-tigste eeuw heeft gemanifesteerd moeten we niet op dezelfde manier opnieuw proberen. Het is jammer dat meer traditionele socialistisch par-tijen zoals de SP in Nederland te gemakkelijk op deze oude oplossingen terugvallen. Waar blijven de economen en filosofen, die de oude analyses opnieuw doordenken? Economie is een gedrags-wetenschap, geen ambacht, geen zelfstandig fe-nomeen met eigen wetten.

‘Een nieuwe lente en een nieuw geluid’ Zo begon Herman Gorter zijn omvangrijke lyri-sche dichtwerk ‘Mei’ dat in 1889 voor het eerst werd gepubliceerd in ‘De Nieuwe Gids’. Een ge-dicht sprankelend van hoop en vernieuwingsdrift. Ik sta kritisch tegenover de PvdA. Dat komt mis-schien, omdat ik als kunstenaar altijd bezig ben met vragen over het leven en de maatschappij. Ik moet er iets mee doen. Ik probeer mijn ideeën in praktijk te brengen, desnoods tegen de stroom van de samenleving in. Ik heb een ideaal nodig. Een vergezicht, dat ik node bij de PvdA mis. Ik heb op een bepaald moment gekozen voor een leven met ‘Kunst en Kinderen’ in plaats van een betaalde baan. Van dag tot dag soms struikelend probe-ren mijn ideeën over een nieuwe samenleving in praktijk te brengen. Dit kon ik alleen doen dankzij mijn vrouw, waardoor een volledige rolwisseling mogelijk was. Overigens volledig tot haar tevre-denheid, want het bood ook haar de gelegenheid

om buitenshuis te werken in plaats van kinderen op te voeden. Niettemin heb ik me dikwijls alleen gevoeld, een eenzame strijder. En soms nog. Ik ben dikwijls voor gek versleten, of als zonderling beschouwd en in het meest positieve geval als ‘de kunstenaar.’ Hem is het net als de nar toegestaan naast de gebaande paden te treden. Ach, we heb-ben er niet veel onder geleden, al is het voor de kinderen soms knap lastig geweest. Ze hebben er ook veel van meegenomen. En gelukkig is er ook altijd positieve waardering geweest. Op deze ma-nier leverden wij tevens onze bijdrage aan emanci-patie en feminisering van de maatschappij. Onder het motto ‘Verbeter de wereld, begin bij je zelf’ maakten wij het persoonlijke politiek en bedreven wij buiten politieke kaders politiek. Ook al is het op zeer bescheiden schaal en in de marge van de samenleving. Helaas ging de maatschappelijke ontwikkeling een andere kant op. Het neolibe-ralisme won terrein. Socialisme kwam op een zijspoor. Vrouwenkracht werd vooral gevonden doordat vrouwen zich massaal op de arbeidsmarkt begaven. Onze maatschappelijke orde echter is overwegend masculien gebleven. Multitasking en sociale vaardigheden maken de samenleving nog niet vrouwelijker.Het kabinet viel, Wouter Bos vertrok als partijlei-der en Job Cohen trad aan. Het bezorgde mij wis-selende gevoelens. De Uruzgan-kwestie zit me niet lekker. De keuze voor zijn gezin door Wouter Bos vind ik fantastisch. Het tactisch spel maakt me wantrouwend. In Job Cohen heb ik groot ver-trouwen. De boel bij elkaar houden is een gevleu-geld woord geworden. En hij kan het. Hij is een

fatsoenlijk mens. Zeker en meer dan dat. Echter, het woord ‘fatsoen’, dat de rode draad is gewor-den in het beginselmanifest van de PvdA, klinkt mij te burgerlijk. Natuurlijk is fatsoen belangrijk in de maatschappelijke omgang. Ik denk dat het om ‘beschaving’ gaat. Dat is meer. Het betekent dat ethische waarden het handelen bepalen en niet alleen de afgesproken regeltjes. Socialisme, zeker sociaal-democratie, was ooit gebaseerd op beschaving. Op emotionele verontwaardiging over sociale misstanden en rationele gedachten over ethiek.Wim de Bie, onze nationale mediator, stelt: ‘Er is tekort aan schaamte, twijfel en verlegenheid in de politiek’. Ik ben het daarmee eens. Het poli-tieke bedrijf (inderdaad een ‘bedrijf’ geworden) is een podium voor grote ego’s, gelijkhebberij en machtsbeluste carrièrejagers. De verleiding om de problematiek met krachtige uitspraken en maatregelen tegemoet te treden is groot. Het is een misvatting, dat de politiek gebaseerd moet zijn op ragfijn spel, spindoctors en mannetjes-makers. Het zal tenslotte niet werken. Mensen hebben behoefte aan uitzicht en als die er niet is horen ze liever de waarheid. Dat is beschaving en een groter wapen tegen de overlevingsangst die onze maatschappij domineert.

Zal Job Cohen erin slagen de PvdA op een hoger plan te verheffen en de politiek beschaving bij te brengen, zodat wij burgers weer vertrouwen kun-nen krijgen in politiek en politici? Ik hoop het. Als er iemand toe in staat is, is hij het.

De schuld van het kapitaal en de kansen voor een nieuw geluid door Leo Steinhauzer

Deze column is eerder geplaatst in het voor-jaarsnummer van ‘Tijd en Taak’ mei 2010. De nieuwste column van Leo Steinhauzer is juist verschenen in het najaarsnummer en wordt te-zijnertijd ook gepubliceerd op de website www.zingeving.net.

Tijd en Taak is het mededelingenblad van de Vereniging voor Zingeving en Democratie. Het heeft een roemrijke historie. De ‘rode do-minee’ Willem Banning, een der oprichters van de PvdA, was de motor achter de ‘doorbraak’. In de jaren dertig van de vorige eeuw heeft hij het blad ‘De Blijde Wereld’ voortgezet als het weekblad Tijd en Taak, het blad van de religieus socialistische beweging, dat al vanaf het begin van de 20ste eeuw bestond.In 1919 werd de ‘Arbeiders Gemeenschap der Woodbrookers’ opgericht. De Vereniging Zin-geving is hiervan de opvolger en erfgenaam. Deze vereniging heeft veel vormingswerk ge-daan met name dankzij de financiele middelen

van Henriette Roland Holst. Dit kapitaal is nu geïnvesteerd in centrum ‘de Rode Hoed’ in Amsterdam.

De Vereniging voor Zingeving organiseert een tweejaarlijkse essaywedstrijd voor jonge men-sen, waaraan de Banningprijs is verbonden. Naast andere eigen activiteiten coördineert ‘Zingeving’ de activiteiten van de ‘Banning-werkgemeenschap voor de PvdA’ en verzorgt zij het secretariaat van het ‘Trefpunt PvdA en levensovertuiging’.Actueel:Op 2 november a.s. reikt PvdA-voorzitter Lili-anne Ploumen tijdens de slotavond van de Ban-ningleergang de Banningprijs 2010 uit.

Op zondagmiddag 14 november is de najaars-bijeenkomst van de Banning Werkgemeen-schap voor de PvdA: Godsdienst privézaak of niet?Voor verdere informatie: www.zingeving.net

16

Zilveren Jubilarissen

Voor een zestal leden in Eindhoven geldt dat ze dit jaar een kwart eeuw lid zijn. Het is een goede gewoonte bij de Partij van de Arbeid om in deze roerige tijden bij zo’n heuglijk feit toch even stil te staan.. Na enig aandringen waren enkelen van hen bereid om die bescheiden huldiging te onder-gaan. Op een woensdagmiddag in juni konden onze beide wethouders zich een moment losbre-ken uit hun drukke werk om Henk Vlemmix en Frank Davits in het Stadhuis het bijbehorende ereteken op te spelden.

Anderen, die niet aanwezig konden zijn, zullen de dans niet ontspringen! Tijdens de politieke och-tend op 16 oktober werd Renske Wiebes door Wethouder Staf Depla toegesproken en ook voor haar waren er het speldje en een rode roos. Resteren nog Anja Setz, Sjaak Fioole en Yvonne van Otterdijk. We weten nu al dat we ook volgend jaar een aantal jubilarissen in ons midden zullen hebben, ook dan weer een mooie aanleiding voor een kleine maar gewichtige happening.

Oud wethouder Peter van den Baar was graag bereid om Frank Davits het sociaal-democratisch eremetaal op te spelden.

Een geanimeerde 1 meibijeenkomst voor jong en oud in De Ontdekfarbriek op Strijp S.

Nieuw wethouder Staf Depla mocht bij diezelfde gelegenheid de revers van Henk Vlemmix met een gouden roos sieren.

Politieke ochtend op 16 september met onder andere tweede kamerlid Attje Kuiken

Presentatie Collegeaccoord afdelingsvergadering 24 april

Ook Renske Wiebes kreeg enige weken later, door Staf de jubilarisspeld uitgereikt.

Diverse bijeenkomsten

Verenigingsleven

In een ongedwongen sfeer samenkomen en de actuele en minder actuele politiek op een ontspannen manier bespreken. Dat is de bedoeling van de 'informele borrel'

die elke eerste vrijdag van de maand wethouders, leden van fractie en bestuur en geïnteresseerde PvdA leden bij elkaar brengt.

Plaats van samenkomst: Café USINE, onderin de Lichttoren. Tijd: vanaf 17 uur. U bent van harte welkom !