1

Kinderen een eetopvoeding geven

Brief van een hooggevoelig kind Nieuwe Tijd babies Een jaar zonder suiker!Dokter Hans Moolenburgh sr.

PURE CHILDDIGITAAL MAGAZINE VOOR DE KINDEREN VAN NU!

JAARGANG 4 NUMMER 2

2

Lieve lezers,

Wat een prachtig voorjaar hebben we reeds achter de rug.Hopelijk heeft u en vooral ook uw kinderen hier reeds van mogen genieten,want buiten spelen in de tuin, in het park, in het bos, aan de zee, is de connectie maken met de natuur die zo belangrijk is voor onze kinderen.De zon helpt ons ook de nodige vitamine D aan te maken. Samen met het lengen van de dagen krijgt ons gemoed hierdoor een flinke oppepper.En dat is maar goed ook want in de media krijgen we toch alleen maar nieuws dat onze angst tracht aan te wakkeren, wat stress geeft en ook ons immuunsysteem naar beneden haalt. Gelukkig kunnen we steeds terugvallen op ons buikgevoel en ons gezond verstand.

Ja, wat de media en voeding betreft, was ik als voorzitster van de Pure Food For Children Foundation, blij verrast met het programma Koppen op 10 april op TV1 waarin eindelijk iemand de link durfde te leggen tussen voeding en allergieën, tussen voeding en zich moe en futloos voelen, tussen voeding en darmklachten enz. Waarin verteld werd dat in plaats van onmiddellijk een pilletje te slikken, kijken naar de mogelijke oorzaken belangrijk is. Ook wanneer je je niet echt lekker voelt in je vel of wanneer je kind een onprettig gedrag vertoont dit wel eens te maken kan hebben met voeding.Ook dokter Hans Moolenburgh, die het boek ”U kunt veel meer dan u denkt. Wat u zelf kan doen om u kind gezond te houden” geschreven heeft, vertelt hierin het ene verhaal na het andere waarin hij kinderen via de juiste voeding van de ziekte verlost heeft. Suiker, melk, “E” nummers, fluor, lege voeding zijn vaak de oorzaak van vele klachten bij kinderen. (Zie zijn schrijven verderop)

In mijn eigen boek: “Gezond Groeien! Een andere kijk op voeding. ” bracht ik reeds in 2010 dit probleem ook naar voor. Er is zoveel veranderd in onze voeding dan pakweg een halve eeuw geleden. Mensen vergeten te gauw dat ons lichaam, een natuurlijk systeem

is dat is opgebouwd uit licht, water, vuur, lucht, mineralen, spoorelementen enz … alles waar de natuur ook uit bestaat.

Zoals je in de “Koppen” aflevering kon zien, stappen vele mensen naar de arts, de arts onderzoekt je maar er is niets te vinden. Blijkbaar is de huidige techniek in de gewone ziekenhuizen niet in staat om aan te tonen dat het voedingspatroon hierbij wel eens de oorzaak kan zijn. Via een integrale gezondheidsaanpak kan je vaak wel de oorzaak terugvinden. Bij deze denk ik aan bioresonantie, shiatsubehandelingen, homeopathie, voedingsdeskundigen, kruidenspecialisten… Waarom krijgen dokters dit niet in hun studiepakket mee? Of waarom werken onze klassieke artsen niet samen met voedingsdeskundigen, met mensen die helpen het lichaam in balans te houden, gezond te houden op een natuurlijke manier met homeopathie, met fytotherapie, door massages, met shiatsu, met ayurveda , door bioresonantie enz. Een integrale manier om mensen hun gezondheid in balans te houden, zou de kosten voor de staat gigantisch verminderen. Er zouden veel meer gezonde blije mensen en kinderen rondlopen.Het stijgend aantal coaches en kinderbegeleiders is een indicatie dat de nood groot is. Kinderen met stoornissen zoals ADHD, autisme, ADD, astma zijn vragende partij! Ook in Humo , een populair weekblad, stond onlangs een artikel "Help de dokter is ziek." waarin Luc Swinnen, stresscoach aangeeft dat suiker een groot vergif is. Hij benadrukt hierbij dat het niet alleen de koekjes en de snoepjes zijn, maar ook de koolhydraten in pasta, brood en rijst die door je lichaam worden omgezet in suikers waardoor je energie wel even stijgt maar daarna weer wegvalt. Je creëert jojo-effecten.De dokter weet het dus ook niet meer tegenwoordig en is het slachtoffer van zijn achterhaalde opleiding.

Zo zal ikzelf nooit het verhaal vergeten van professor Natasha Campbell waarin ze vertelt dat ze als neurologe haar eigen autistisch kind niet kon helpen. Ze is dan opnieuw naar de universiteit gegaan om voedingsdeskundige te worden en zo

3

ontdekte ze dat ze haar kind via voeding kon bevrijden van autisme. Zij ontdekte namelijk dat haar kind een slechte darmflora had, waardoor er langs deze weg (de afvalstoffen van de voeding in de darmen) gifstoffen in het bloed kwamen waardoor de hersenen die bij een jong kind nog volop in ontwikkeling zijn, verstoord werden. (Zie Dr. Mercola Interviews Dr. Natasha Campbell-McBride op Youtube).

In de Europese Commissie is nu onlangs aspartaam (wederom) goedgekeurd. Het zou de gezondheid niet schaden indien een bepaald percentage in dagelijkse hoeveelheid niet wordt overschreden. (Nota: de wereldwijde omzet in kunstmatige zoetmakers bedraagt 1,5 miljard US dollar) en er is kritiek over de niet zo neutrale aanwezigheid van sommige individuen in de goedkeuringscommissie. Het blijft een chemisch, synthetisch goedje dat nefast is voor onze kinderen. Het voorzorgsprincipe (een ander woord voor “gezond verstand”) dwingt ons hier dan ook te stellen: zoveel mogelijk vermijden. Ook de biologische producten werden in het programma Telefacts op VTM “onderzocht” met als besluit dat alleen de smaak beter zou zijn. Gebruik hierbij ook je gezond verstand. Waarom is de smaak juist veel beter? Omdat er veel meer levensenergie in zit natuurlijk! Maar ook meer vitamines, mineralen, spoorelementen, lichtenergie (biofotonen) dus een grotere boviswaarde. Om dezelfde voedingswaarde binnen te krijgen van één biologische appel moet je er nu vier gewone eten. Deze planten groeien op een voedzame aardbodem, hebben langer tijd gekregen om op een natuurlijke manier te groeien enz. En ja ik weet dat de biologische groenten die in monoculturen gekweekt worden ook bepaalde pesticiden bevatten maar deze zijn sowieso minder schadelijk voor mens en milieu.Natuurlijk is biologische voeding duurder omdat er veel meer werkuren in zitten, omdat het ritme van de natuur gevolgd wordt. Van hogerhand leggen ze de eisen ook hoger bij biologische producten. De kwekers ervan

zouden wij juist massaal moeten steunen omdat zij er voor zorgen dat onze aarde minder verzuurd wordt, dat er meer biodiversiteit kan blijven bestaan. Denk maar aan de bijen die uitsterven.

Onze zeeën, onze oceanen, onze aarde en zovele mensen en kinderen zijn verzuurd, in onbalans. Om deze terug in balans te brengen kunnen we via onze keuzes in voeding veel betekenen. Willen we onze kinderen een menswaardige toekomst geven, in een gezond lichaam, met een gezonde geest, in een gezond milieu met liefde en respect voor elkaar, dan moeten we daar nu voor kiezen.

Magdalena TrochHoofdredactrice Pure Childinfo@purechild.be

Disclaimer: indien u na het lezen van artikels besluit iets te veranderen aan uw dieet of andere gezondheidsbehandelingen wil aanwenden raadt de redactie van Pure Child u steeds aan eerst een arts of expert te raadplegen.Pure Child en aanverwanten kunnen niet aansprakelijk worden gesteld voor eventuele gevolgen van het in de praktijk brengen van adviezen en inhoud van onze artikels.De redactie is het niet noodzakelijk eens met de inhoud van artikels die is geschreven door derden.

4

In de media verschijnen op dit ogenblik vele berichten rond depressie bij volwassenen maar alarmerend zijn de berichten rond depressie bij jonge kinderen en pubers.

Elke ouder wil zijn kind gelukkig zien, zo is dat. En toch stellen we vast dat het vaak niet lukt. We kunnen onze kinderen alles geven wat ze nodig hebben, zowel op materieel, emotioneel, mentaal en zelfs spiritueel vlak. En hoe komt het dan dat zovele kinderen vast lijken te lopen in hun eigen jonge leven ?Onze maatschappij is gebouwd op bezit en angst, waardoor we hard moeten werken om ons bezit te houden en we betalen hoge premies om ons bezit te beschermen. De workaholics zijn niet meer te tellen. In De Morgen stond te lezen dat 1.352.378 Belgen in behandeling zijn voor problemen van depressie, lees 1,3 miljoen Belgen slikken dagelijks antidepressiva, om hun huidige levensstijl vol te kunnen houden.Het harde werken waar wij zo toe verleid

Ongelukkige ouders maken ongelukkige kinderen?

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

5

worden, maakt ons niet gelukkig. Alle materie die men daardoor kan verwerven, doet verlangen naar meer en meer. Het maakt slechts even gelukkig vooraleer men gaat streven naar het volgende doel. Deze “ratrace” moet op een bepaald moment gestopt worden. Is het dat wat onze kinderen tonen aan ons ?Een kind is de biologische voortzetting van een moeder en een vader en dat geldt dus voor ieder mens.  Het helpt niets als je je kind wil aansporen om gelukkig te zijn en om dingen te doen die het graag doet, wanneer je dat als ouder zelf niet doet. Een kind van ouders, die zelf

helemaal weg zijn van zichzelf en diep van binnen ongelukkig zijn, zal zichzelf niet kunnen vinden zonder hulp van buitenaf.De gezinsdynamiek heeft namelijk een ongeschreven regel, die zegt dat je niet jezelf kan zijn en dat je eigenlijk niet gelukkig mag zijn. Zolang een kind dus in die dynamiek zit, zal het zich gedragen naar die ongeschreven regel en dus ongelukkig en depressief zijn. De enige weg eruit is dat de ouders gaan inzien dat ze zelf ongelukkig zijn en dat zij de nodige veranderingen in hun leven aanbrengen en de ongeschreven regel aanpassen en het ook gaan leven. Een kind leert pas gelukkig zijn als de ouder het ook voordoet. Het kan ook zijn dat de kinderen de

onverwerkte emoties dragen van de ouders zoals bv een groot verdriet rond het overlijden van een jong kind of van een partner.Het is dan aan  de ouder in kwestie om dat grote verdriet eindelijk

onder ogen te zien en te verwerken zodat de kinderen het niet verder hoeven mee te dragen. Het kind draagt het grote verdriet mee maar kan het nooit verwerken noch loslaten. In familieopstellingen voor kinderen werk ik graag vanuit een tekening dat het kind maakt van het gezin, het laat in de tekening al feilloos zien, waar de knoop zit. Ik gebruik dan de tekening om de familieopstelling te beginnen, waar ik dan uitkom in ofwel de vader- of de moederlijn om inzicht te krijgen in de lasten dat het kind draagt.Aan alle ouders met jonge kinderen een zachte doch dringende oproep om hun eigen leven eens onder het vergrootglas te leggen en alle onverwerkte gebeurtenissen één voor één vast te nemen en dan ze afgewerkt weer los te laten. Het bevrijdt je kind van een last, dat het niet kan dragen.  Van harte,Frieda De Saeger

.

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

“Het helpt niets als je je kind wil aansporen om gelukkig te zijn

en om dingen te doen die het graag

doet, wanneer je dat als ouder zelf niet

doet.”

6

Wanneer u aan ouders vraagt wat ze hun kinderen toewensen, luidt het antwoord ongetwijfeld: 'dat ze gelukkig zijn'. Soms is het moeilijk om een balans te vinden tussen datgene wat kinderen gelukkig maakt en wat goed voor ze is, maar die twee hoeven niet per definitie tegenstrijdig te zijn.

Ziehier 10 wetenschappelijk bewezen stappen om gelukkige kinderen op te voeden:

1. Zorg dat u zelf gelukkig bent

De eerste stap om uw kinderen gelukkig te maken, is starten met wat egoïsme. Zorg er namelijk voor dat u zelf goed in uw vel zit en

gelukkig bent. De gemoedstoestand van de ouders, straalt namelijk af op de kinderen. Depressieve moeders hebben ongelukkigere kinderen.

2. Leer relaties opbouwen

De meeste ouders weten wel dat het erg belangrijk is dat kinderen goed kunnen omgaan met andere personen, maar weinig ouders nemen de tijd om de kinderen dat ook daadwerkelijk aan te leren.De kinderen simpelweg aanmoedigen om kleine dingen te doen voor anderen, zou volstaan. Door dingen te doen voor anderen, worden kinderen automatisch gelukkiger.

3. Verwacht geen volmaaktheid

Ouders die hun kinderen opzadelen met moeilijke taken en hoge verwachtingen, hebben vaker kinderen met depressieve neigingen. Prijs inspanningen en in mindere mate natuurlijke talenten. "Wanneer we kinderen belonen voor hard werk, zullen ze bereid zijn dat verder te zetten."

4. Leer hen optimistisch te zijn

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

Gelukkige kinderen in 10 stappen

7

Kinderen die meermaals gewezen worden op de vrolijke kant van gebeurtenissen, in plaats van de negatieve zijde, zullen minder snel uitgroeien tot depressieve pubers.

5. Emotionele intelligentie

Emotionele intelligentie is een vaardigheid, geen aangeboren eigenschap. Wanneer kinderen worstelen met frustratie en woede, is het belangrijk om in te gaan op die gevoelens.

6. Zelfdiscipline

Kinderen die zichzelf beter in de hand hebben, gaan een rooskleurigere toekomst tegemoet. De bekende marshmallow test uit

1972 bewees dit al. Tieners die als kleuter wel het vermogen hadden om hun genot uit te stellen voor een groter doel, waren gelukkiger, socialer en haalden hogere cijfers op school.

7. Meer spelen

Volwassenen die gelukkig willen zijn, worden rond de oren geslagen met therapieën als mindfulness en meditatie. Ook bij kinderen blijken deze efficiënt te zijn, al is het een heuse uitdaging. Gelukkig is er een simpelere bezigheid met dezelfde uitwerking, namelijk spelen. Ze leren onder meer hoe ze zich moeten gedragen in groep en hoe ze conflicten kunnen oplossen. Bovendien wakkert vrij spel de creativiteit aan.

8. Creëer een 'gelukkige omgeving'

De omgeving waarin we leven beïnvloedt ons gedrag en onze gemoedstoestand constant. Voor kinderen betekent dat ze minder blootgesteld zouden moeten worden aan televisie. Wetenschappers ontdekten dat er een nauw verband is tussen geluk en het mijden van de televisie. Ook sociologen beamen dat gelukkige mensen minder televisie kijken, dan ongelukkige mensen.

9. Eet samen

Soms bevestigen wetenschappers wat onze grootouders al lang wisten: gezinsmaaltijden zijn belangrijk.

"Kinderen die geregeld samen eten met de ouders presteren beter op school, zijn socialer en stellen het ook beter in het leven in het algemeen. De gezinsmaaltijd voedt onze kinderen op tot verantwoorde en sociale burgers." Dat zegt docente en doctor in de communicatiewetenschappen aan de UA Charlotte De Backer, die onderzoek voert naar tafelen en sociaal gedrag.

10. Gewoonte

Maak een gewoonte van vorige 'geluksregels', om optimaal succes te bereiken. Het is dan ook onmogelijk om ze allemaal tegelijkertijd toe te passen. Stap per

stap, is dus de boodschap.

Bovendien zullen sommige 'regels', zoals minder televisie kijken, niet steeds evident toepasbaar zijn. Zoiets vraagt tijd. Belangrijk om in het achterhoofd te houden: perfectie bestaat niet.

“ Kinderen die geregeld samen eten met de ouders presteren beter op school, zijn socialer en stellen het ook beter in het leven in het algemeen. “

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

8

PURE

CH

ILD

10M

EI 2

014

Dr. HansMoolenburgh.Sr

Hans Moolenburgh de 88-jarige arts schreef vorig jaar het boek ‘Hoe houden ze onze kinderen gezond?’ . Moolenburgh is ruim 54 jaar huisarts geweest. In die periode zag hij veel veranderen bij de gezondheid en ziektes van kinderen.

9

‘Hoe houden we onze kinderen gezond?’ Dat is de titel van mijn in november verschenen boek. Als u iets over kinderverzorging wilt weten, dan bieden boekhandels u een grote sortering aan van uitstekende voorlichtingsboeken. Waarom dan nog een boek? Omdat ik u hierin iets vertel waar je weinig over hoort. Laat ik proberen dat met een vergelijking uit te leggen.

Ik groeide op voor de Tweede Wereldoorlog. In juni fietste mijn moeder naar Beverwijk en haalde daar hele ‘sloffen’ (langwerpige rieten manden) vol grote sappige geurige aardbeien. We aten die met slagroom en ik proef als ik er aan denk nog de verrukkelijke smaak. Tegenwoordig kunnen we in onze supermarkten diezelfde mooie aardbeien kopen. Maar is dat wel zo? Laten we een gedachteoefeningetje doen:

We leggen twee aardbeien naast elkaar. Eén uit 1932 en één uit 2013. Ze zien er hetzelfde uit, ruiken hetzelfde en als de smaak van nummer twee iets fletser is, wijten we dat maar aan mijn 88 jaar. Toch zijn ze fundamenteel verschillend.

Aarbei 1 was net zo als de aardbeien van de eeuwen daarvoor een gezonde vrucht, vol goede voedingsstoffen met een sterk reinigende werking op het lichaam, een echte voorjaarsschoonmaker. Soms ging hij iets te enthousiast aan het werk en dan kon je er wat jeuk van krijgen als je te veel at.

Aardbei nummer 2… tja, dat is een andere zaak. Als die met kunstmest is geteeld bevat de vrucht veel minder levensnoodzakelijke mineralen. Als er pesticiden zijn gebruikt krijgt u de resten daarvan ook binnen. Zo is er al een aantal jaren een nieuwe insectenverdelger op de markt, het imidacloprid, waarvan enkele milligrammen de hersenen al nadelig kunnen beïnvloeden (zeker die van

kinderen) en die verantwoordelijk wordt gehouden voor de onrustbarende

wereldwijde bijensterfte.

Om de plankwaarde te verlengen worden aardbeien nogal eens door een machine gehaald waar ze met radioactieve stralen worden bewerkt. Er worden echt megadoseringen gebruikt. Na afloop ziet de aardbei er nog net zo fris en smakelijk uit, maar in werkelijkheid hebben we met een morsdode opgezette aardbei te maken, een mummie. Ons eten behoort het leven door te geven, wat je kunt meten aan de lichtkracht, die vooral rauwe groenten en fruit in overmaat bezitten. Een bestraalde aardbei heeft daar niets meer van over en aangezien die dus dood is kan hij ons geen leven doorgeven.

Als de aardbeien hun vochtbehoefte ontlenen aan gewoon kraanwater tijdens hun groei, dan bevat dat water – ondanks de werkelijke heroïsche pogingen van onze prachtige waterleidingen – toch behoorlijk wat ongewenste chemische verbindingen, want uiteindelijk haalt ons hele land het drinkwater uit de grote rivieren, en langs hun oevers staan vele fabrieken.

Aardbei 1 en 2 lijken dus bijna identiek maar zijn wezensverschillend wat gezondheidswaarde betreft.

Nu gaan we dezelfde gedachte-oefening doen met twee kinderen. Jan, geboren in

Hoe jonger een kind leert dat niet alles kan en mag, dus hoe

meer een kind leert dat het leven beperkingen heeft, hoe gemakkelijker het wordt en

blijft in de omgang.

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

10

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4 1925 en Patrick, geboren in 2006. Als de oefening begint zijn ze zeven jaar oud. Ze zien er, behalve hun kleding, het feit dat Patrick iets langer is en het feit dat Patrick steevast in zijn hand een smartphone meesjouwt, hetzelfde uit. Toch zijn ze niet met elkaar overeenkomende kinderen.

Laten we eens naar Patrick kijken. Al vanaf zijn zesde week wordt zijn prille onrijpe immuunsysteem heftig aangevallen door de zeer vroege massavaccinaties. Tegen zijn vijftiende maand heeft hij al 32 giftige porties binnengekregen. Patrick eet, net als het merendeel van zijn vriendjes, van de gewone supermarkt. Door de lange plankwaarde, de kunstmestteelt, de pesticiden en de genetische manipulatie werkt zijn voeding belangrijk minder gezondheidsbevorderend dan die van Jan. Daar komt nog bij dat Patrick allerlei gifstoffen binnenkrijgt die in toenemende mate sinds de Tweede Wereldoorlog in ons milieu terecht zijn gekomen of zelfs bewust worden gegeven, zoals het zware enzymvergif fluoride waar de kindertandpasta’s vol mee zitten.

Het is te veel om op te noemen en ook de uitlaatgassen helpen niet om lekker fit te blijven. Daar komt dan nog bij een ware zee van door de mensen gemaakte lichaamsvijandige straling van bijvoorbeeld GSM en UMTS zenders, niet-stralingsvrije beeldschermen, resten van radioactief afval, bijvoorbeeld uit Fukushima.

Deze bloemlezing is zeer onvolledig. Het directe gevolg van deze gevarieerde gifstromen is een golf van chronische of chronisch recidiverende aandoeningen in de generatie van Patrick. In tegenstelling tot Jan’s generatie, die meestal gezond was met af en toe een kinderziekte. Eigenlijk zien we iets heel onrustbarends.

Jan’s generatie was precies zo oud als hun kalenderleeftijd aangaf, maar Patrick’s

generatie vertoont een ziektepatroon, dat eigenlijk behoort bij oudere mensen! Is Patrick’s generatie wat hun weefsels betreft vroegtijdig aan het verouderen? Zou je kunnen stellen dat het 7-jarige kind nu wel eens weefsels zou kunnen hebben van 40- of 50-jarigen? Is er, behalve het algemeen meer naar het chronische ziek zijn neigende beeld van tegenwoordig iets wat deze veronderstelling zou kunnen onderbouwen? Ja zeker!

Er bestaat een test van Professor Vincent uit Parijs waarmee je exact kunt meten of de kalenderleeftijd van een kind overeenkomt met zijn biologische, zijn weefselleeftijd. Ik heb duizenden van die tests gedaan en het bleek mij vanaf de tachtiger jaren tot mijn schrik, dat veel jonge mensen van 18 tot 28 jaar biologische leeftijden hadden van 60 tot zelfs 80 jaar. Dat laatste bij het tegenwoordig zoveel voorkomende chronische vermoeidheidssyndroom. Meisjes aan de pil verschoven meteen van biologische leeftijd van bijvoorbeeld 16 naar 50-plus.

Dit is een triest verhaal gelukkig is die veroudering omkeerbaar en kan je het kind terugvoeren naar de kalenderleeftijd waar het recht op heeft. Je moet het wel in de gaten hebben wat er aan de hand is en als je dan de nodige maatregelen neemt zie je keer op keer fantastisch goede resultaten.

Ik val beslist de reguliere geneeskunde niet aan. Deze is hoogst noodzakelijk. Maar ik tracht alleen een blinde vlek die er in de geneeskunde bestaat in kaart te brengen, opdat veel jonge ouders kunnen begrijpen wat er met hun kind aan de hand zou kunnen zijn en veel kinderen een gezond leven kunnen opbouwen.H.C. Moolenburgh

- See more at: http://odenow.nl/hoe-houden-we-onze-kinderen-gezond/#sthash.NhxQ5lO1.dpufZie boek: “U kunt veel meer dan u denkt.” Wat u zelf kan doen om uw kind gezond te houden. Door Hans Moolenburgh uitgeven bij Lemniscaat.

11

Kinderen beter laten slapen? De meeste kinderen slapen makkelijk, maar indien dit een probleem is zijn hier enkele tips om u te helpen:1. Probeer je kind elke dag op hetzelfde tijdstip te gaan slapen . Zo wordt het lichaam hier aan gewoon. 2. Volg een bedtijd ritueel die kalmerend werkt, zoals het tot rust komen door een warme douche, een massage, het voorlezen van een verhaal, het luisteren naar een rustgevend muziekje.3. Beperk voedingsmiddelen en dranken die cafeïne en suiker bevatten zoals cola of limonade. Het drinken van een glas water of een rustgevende thee kan wel. Ook met een volle maag gaan slapen, zorgt voor onrust. 4. Mijdt elektronische apparatuur op de kinderkamer. Uit onderzoek blijkt dat kinderen die een in hun kamers hebben minder goed slapen. 5. Kijk geen enge tv-programma's of films vlak voor het slapen gaan , want deze kunnen soms zorgen dat het kind moeilijk in slaap te valt of onrustig slaapt.6. Ga niet sporten vlak voor het naar bed gaan. 7. Gebruik het bed ook alleen om te slapen, niet om huiswerk te maken, te lezen , spelletjes te spelen, of te telefoneren . Op die manier zul je het lichaam trainen om het bed te associëren met slapen.8. Om goed te slapen is het best donker in de kamer. Natuurlijk wanneer je kind bang is in het donker kan een klein nachtlampje wonderen doen.

Tartrazine E102 en hyperactiviteit E102 (tartrazine) valt in de categorie 'natriumzout' en wordt gewonnen uit koolteer en is de bekendste van de zogeheten azokleurstoffen. De kleurstof is goedkoop én heel goed oplosbaar in water, en daarom populair bij voedselfabrikanten.Waar zit het in? Enkele voorbeelden uit honderden voedselproducten: custardpoeder, jam, snoep, mosterd, kaas, ijs, mayonaise, frisdranken, chips, soep en vissticks.

Wetgeving: E102 is zowel in de EU als in Nederland toegestaan als kleurstof in levensmiddelen. Minimaal 85% moet pure kleurstof zijn, 15% mag bestaan uit andere stoffen, waaronder zware metalen.Hoeveel mag ik dagelijks binnenkrijgen? Volgens de Europese Voedselautoriteit EFSA mag je dagelijks 7,5 mg per kg lichaamsgewicht binnenkrijgen. Dat is de 'acceptabele dagelijkse inname' (ADI). Een kanttekening: de EFSA-norm is gebaseerd op oude evaluaties (1966, 1975 en 1984), die in 2009 slechts zijn getoetst aan een klein aantal nieuwe studies.

Meerdere onderzoeken linken hyperactiviteit en concentratieverlies bij kinderen aan een mix van E102 en benzoaten (E210-215) in voedsel. In 2007 was een onderzoek van de University of Southampton aanleiding voor maatregelen door de EFSA: deze onderzoekers brachten E102 én vijf andere azokleurstoffen (in combinatie met E211) in verband met hyperactiviteit bij kinderen. Producten met deze 'Southampton Six' moeten sinds juli 2010 voorzien zijn van een waarschuwing op de verpakking.

Bron: foodwatch.nl

12

Kruiden voor kinderen Echinacea voor betere weerstandEchinacea of rode zonnehoed is een weerstand verhogend kruid en vormt vaak de basis van een kruidentherapie bij ziektes. Het kan gebruikt worden als thee of tinctuur om je kind te beschermen tegen ziekte wanneer de griep de ronde doet of wanneer je kind verkouden wordt.

Kamille (Matricaria recutita) is een van de beste kruiden voor kinderen en kan voor een hele scala aan klachten worden gebruikt.Het bevat ontstekingsremmende etherische oliën, en van de bloemen maak je een lekkere, kalmerende thee die het zenuwstelsel kalmeert. Kamille bevordert de spijsvertering en is goed bij oprispingen. Een massage met toegevoegde etherische olie van kamille kan gebruikt worden om een kind te kalmeren.

Venkel voor de spijsverteringVenkel (Foeniculum vulgare) neutraliseert overtollige zuren in de maag en darmen en bevordert de spijsvertering. De zachte, licht-zoete venkelthee wordt dan ook gebruikt voor de behandeling van reflux, spijsverteringsproblemen en winderigheid.

Citroenmelisse tegen stress en angstCitroenmelisse (Melissa officinalis) is een licht kalmerend kruidenmiddel. Met citroenmelisse maak je een heerlijke thee die je puur of met citroen en honing de hele dag door kan geven aan je kind om stress en angst te verlichten.

Cacao-kokosballetjes recept...100 gram dadels, 80 gram havervlokken, 40 gram rozijnen, 30 gram ongezouten pinda,s, 20 gram cacaopoeder, 10 gram amandelen, 10 gram walnoten, snuf kaneel, 4 eetlepels kokosnootvet , paar eetlepels geraspte kokos.

Alles mengen en klaar!

13

Ooit was ik gezond, althans dat dacht ik. Ik had niet genoeg energie om de dag door te komen, maar met alle reclames op tv over energiedrankjes voor de massa dacht ik dat ik niet de enige was die daar last van had. Mijn hele familie zag op tegen het griepseizoen,

maar ik dacht dat iedereen zo rond januari bang begon te worden voor bacteriën.

Op een dag hoorde ik nieuwe informatie over de effecten van suiker. Volgens verschillende experts maakt suiker mensen dik en ziek. Hoe meer ik erover nadacht, hoe logischer het klonk. Eén op de zeven Amerikanen lijdt aan het metabool syndroom. Eén op de drie Amerikanen is zwaarlijvig. Het aantal gevallen van diabetes schiet

Een leven zonder suiker?Een gezin at een jaar lang geen suiker!

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

14

omhoog en nog nooit stierven er zoveel mensen aan hart- en vaatziekten.Volgens deze theorie leiden al deze en andere problemen terug tot één giftige stof in ons dieet: suiker. Ik kwam met een plan. Ik wilde zien hoe moeilijk het zou zijn voor ons gezin – mijzelf, mijn man en onze twee kinderen (van 6 en 11) – om een jaar lang voedsel zonder toegevoegde suikers te eten. We besloten alles te vermijden met toegevoegde zoetmakers zoals tafelsuiker, honing, stroop, ahornsiroop, agavesiroop of fruitsap. We kochten ook niets met nepsuiker of suikeralcohol.Toen we begonnen te zoeken naar suiker, vonden we het op de meest vreemde plekken: in tortilla, sauzen, kippenbouillon, sladressing, crackers, mayonaise, bacon, brood en zelfs in babyvoeding. Waarom zit bijna overal suiker in? Allemaal om het voedsel lekkerder, langer houdbaar en goedkoper te maken.Het vermijden van toegevoegde suikers bleek één groot avontuur. Ik wilde weten hoe moeilijk het zou zijn, wat er zou kunnen gebeuren en hoe ons eetpatroon zou veranderen. Na het doen van onderzoek was ik ervan overtuigd dat het vermijden van suiker ons allemaal gezonder zou maken.

Bonzend hoofd!Hoe langer ik voedsel zonder toegevoegde suikers at, hoe beter en

energieker ik me voelde. Eén van de regels die we hadden, was dat we iedere maand één toetje met suiker mochten kiezen. Op je verjaardag mocht je ook een toetje uitkiezen. Rond september kregen we echter steeds minder zin in onze maandelijkse ‘traktatie’.Toen mijn man voor zijn verjaardag een bananenvlaai had uitgekozen, wist ik dat er iets nieuws gebeurde. Ik vond de taart niet lekker en kreeg mijn stuk niet eens op. Mijn tanden deden zeer en mijn hoofd begon te bonzen. Ik voelde me beroerd. Na een uur op de bank te hebben gelegen, voelde ik me weer beter worden. Ik dacht: ‘voelde ik me altijd al zo slecht door suiker, maar merkte ik er niets van omdat ik er bijna niet omheen kon?’Na een jaar zonder suiker heb ik bijgehouden hoe vaak mijn kinderen thuis waren gebleven van school. Het verschil was enorm. Mijn oudste dochter, Greta, is maar twee dagen thuisgebleven, vergeleken met 15 dagen een jaar eerder.We worden minder vaak ziek en worden sneller weer beter. Na een jaar zonder suiker te hebben geleefd, voelen we ons allemaal gezonder en sterker.

Door Eve O. Schaub – Year of No Sugar: A Memoir

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

“ Na een jaar zonder suiker heb ik genoteerd hoe vaak mijn kinderen thuis waren gebleven van school. Het verschil was enorm. “

15

Door Diana Annegarn

Vaak voel ik bij kinderen dat ze niet op deze aarde willen zijn. Ouders vertellen hetzelfde omdat een ander medium dit eerder tegen hun heeft gezegd. En bij sommige ouders blijft het daar ook bij omdat het iets is wat zogenaamd bij een NTK hoort. Maar zo hoeft het niet. Als kinderen niet op de aarde willen zijn is dit wel degelijk op te lossen of goed te begeleiden. Het is mogelijk om als ouder jouw kind te leren hoe geweldig het hier is en hoe mooi het hier is, (mits je dit zelf kunt voelen) door een kind te helpen angsten te overwinnen en niet nieuwe angsten voor het kind te creëren.

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

Mama, ik wil hier niet zijn!

16

Als kinderen niet op de aarde willen zijn voel ik bij kinderen veel angst. Deze angst kan zo extreem worden dat ze niet willen slapen, veel huilen en veel aan moeder hangen. Sommige worden zelfs druk omdat ze met zichzelf geen raad weten. Dit probleem kom ik heel vaak tegen maar de oplossing is makkelijk voor handen. ( Er zijn ook uitzonderingen waarbij vorige levens een rol spelen.)

Wat ik aan ouders meegeef kinderen tijdens de zwangerschap en tijdens de babyfase te helpen verbinden met de aarde. Vooral de rol van de ouders is van groot belang omdat zij het kindje helpen zich veilig te gaan voelen en vormen zo de verbinding met de aarde. Veiligheid is de manier voor kinderen om te kunnen aarden, zichzelf te kunnen zijn en hun unieke weg hier op de aarde te ‘durven’ bewandelen. Een kindje mag het gevoel hebben dat het veilig is om hier te zijn, veilig is om ‘fouten’ te maken en dus te groeien, veilig is om liefde te ontvangen en geven, veilig is om te verlangen en wensen en veilig is om een plekje in te nemen in deze maatschappij. Zelfs bij veel volwassenen zie ik deze veiligheid ver weg gedrukt. Het leven lijkt een onveilige plaats waar we onszelf moeten beschermen, hard moeten opstellen, we weinig liefde ontvangen en we niet de juiste mensen op ons pad tegen komen die onvoorwaardelijk van ons houden. Dit is slechts een waarheid geworden waar de meeste volwassenen zich nog bewust of onbewust aan vasthouden. Het leven is voor iedereen even veilig! Alleen veiligheid is iets wat je nog zelf mag gaan toepassen in jouw leven omdat dit je nooit is meegegeven of geleerd. Veiligheid ontstaat vaak door verbinding met het spirituele deel in zichzelf. Veel gevoelige kinderen/volwassenen zijn zich al vroeg bewust van deze wereld om hun te helpen bij het leven. Zo wordt hun pijn en verdriet vaak tijdelijk gedragen door engelen en gidsen tot het moment komt dat ze het zelf kunnen.

Tijdens mijn lessen en sessies met volwassenen waar ze leren zichzelf te zijn is veiligheid een belangrijke basis. Vaak zie ik dat de meeste volwassenen zich niet veilig hebben gevoeld bij hun eigen ouders. Ouders waren te hard, te streng, te dominant, te aanwezig waardoor ze als kind het gevoel kregen dat het niet veilig was zichzelf te zijn. Gewapend met een mond vol harde woorden, een dikke muur en de woorden dat de ander hun niet kan kwetsen overtuigen ze zichzelf dat de wereld een onveilige plaats is, trekken ze de maatschappij in. De overtuiging is geworden dat jezelf dient te beschermen door dikke muren op te bouwen. Maar kinderen voelen dit en hun staat hetzelfde lot te wachten als de ouders. Ze ervaren de wereld als liefdeloos en leren muren bouwen. Een kind voelt van nature dat dit niet goed voelt maar voor de meeste volwassenen is het al moeilijk door deze muren door te dringen. Laat staan voor een kind!

De beste manier mee te stoppen is natuurlijk dit stuk bij jezelf te onderzoeken en ook op te lossen. Je kunt

“Het allerbelangrijkste is rust. Ik kan niet vaak genoeg benadrukken dat vanuit innerlijke rust in de opvoeding, grote problemen kan voorkomen voor alle betrokkenen.”

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

17

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4 al starten je baby te helpen in je buik door het te vertellen dat het veilig is bij papa en mama en dat het welkom is. Beloof jezelf dit na te komen. Maak hier een soort mantra van en herhaal het elke dag. Overleg eens met je man wat jullie samen willen doen je kindje deze veiligheid te geven, en hou dit vol. Het helpt enorm als jou en jouw partner duidelijk wordt wat jullie persoonlijke stukken zijn en deze te leren scheiden van het leven van jouw kind. Dit kan alleen als je er bewust van bent.

Het allerbelangrijkste is rust. Ik kan niet vaak genoeg benadrukken dat vanuit innerlijke rust in de opvoeding, grote problemen kan voorkomen voor alle betrokkenen. Juist deze rust geeft de veiligheid die het kind nodig heeft. Een papa of mama die innerlijke rust heeft zal niet zo snel vanuit stress en frustratie reageren. Dit brengt het gevoel van veiligheid. Onrust geeft het gevoel van onveilig zijn. Omdat je niet weet wat er gaat

komen maar je voelt het wel. Juist voor moeders tijdens de zwangerschap is het heel belangrijk regelmatig tijd te maken voor deze rust omdat je hiermee een basis start voor de geboorte en babyfase van je kind. Je bereid niet alleen jezelf voor op de bevalling maar ook je kindje. Jouw kind zal dan voor de eerste keer het daglicht zien en echt een mensje zijn. Dit ontstaat door de eerste ademhaling. Het eerste en laatste wat we tijdens dit leven op aarde doen als een teken van leven. We vinden het misschien allemaal normaal dat we een kindje op de wereld brengen, maar voor het kind is dit een hele andere beleving dan voor de ouders. Voor het kindje is dit spannend. Ze hebben hun ouders op dat moment hard nodig en dan start de fase van hechting. Deze hechting staat ook veiligheid centraal. Een kindje heeft tijd nodig aan de nieuwe situatie te wennen net zoals de ouders.

Elk huiltje is opnieuw ontdekken wat jouw kind nu eigenlijk wil. Een kindje heeft hier tijd en ruimte voor nodig. Gaat deze fase te snel omdat ouders willen dat het stopt met huilen, of kinderen worden naar de kinderopvang gebracht zonder goede

www.purefoodforchildrenfoundation.com

18

begeleiding over hechting kan het leven zelfs onveilig worden. Vaak in deze periode is begrip voor het kindje het belangrijkst. Het gaat hier om het kind wat zich voor het eerst op de aarde bevind als een mensje en alle tijd dient te krijgen die het nodig heeft om te kunnen hechten. Het is op zoek naar houvast en duidelijkheid vanuit veiligheid en geborgenheid. Kinderen die huilen kunnen zich net zo goed onveilig voelen en angst hebben hier te kunnen zijn. Als ouder is troost niet alleen belangrijk maar ook de ruimte en rust om de tijd te nemen deze nieuwe fase van hechting op eigen wijze te doen. Elk kindje heeft het recht dit op eigen wijze te doen en hier zo lang mogelijk over te doen als nodig is. Door het geven van begrip en ondersteuning help je je kindje door deze fase van hechting te gaan wat voor sommige gevoelige kinderen een enorm grote stap is. Als ouder vorm je het tussenstukje tussen je kind en de aarde. Jij bent de veiligheid op dat moment en langzaam stap voor stap leer je je kindje op eigen benen te staan. Niet te snel en precies op het tempo wat je kindje nodig heeft.

Probeer dus als ouder vooral aan je innerlijke rust te werken. Verwacht daarom niet zo veel van jezelf, een goede basis voor je kind is het halve werk voor later. Het lijkt alsof je misschien veel moet maar jij bepaald vanaf nu wat goed en niet goed is voor je kind. Jij bent de ouder! Mocht je niet anders kunnen, werk dan aan een goed balans en praat met je kindje. Leg het uit waarom je de stappen neemt die je neemt en werk aan je innerlijke rust. Als jij er rust in kan vinden dan kan je kindje dat

ook. Er zijn verschillende mogelijkheden op de markt om te werken aan hechting. Al deze mogelijkheden vragen tijd, rust en inlevingsvermogen (begrip) voor jouw kindje. Snel gaat dit niet. En heb jij teveel bagage dan is de kans groot dat jouw gevoelige kind moeite heeft zich te hechten.Dit klinkt misschien raar maar als jij liefde als iets onveiligs ervaart, kan het zijn dat jij je ook onveilig voelt voor de liefde van jouw kind. Als liefde zo mooi is kunnen we angst krijgen deze liefde te verliezen en zo onbewust handelingen in de opvoeding toepassen die het kind niet helpen op eigen benen te staan maar juist aan deze behoefte van liefde bij de ouders aan te passen.

Nieuwetijdsbaby’s (NTB) die niet op de aarde willen zijn lopen voelen ze vanzelf wel hoe leuk het leven kan zijn en dat het samengaat met verdriet en pijn (lessen). Dit kan het veilige gevoel verstoren maar het is mogelijk weer terug te komen in het gevoel van veiligheid met veel begrip en ondersteuning van de omgeving. Wees je bewust dat voor veel nieuwe- tijd- baby’s genieten van het leven niet vanzelf sprekend, ook al zie je ze lachen en spelen. Rustig aan doen, leren omgaan met verwachtingen, ruimte krijgen en veel geduld en begrip van hun omgeving doet wonderen. Sommige van deze kinderen hebben tijd nodig te integreren om hun geboortetrauma te verwerken. Hoe meer tijd je ze gunt hoe beter jij erachter kunt komen of jouw kind wel of

niet kan hechten.

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

“ Ieder kind verdient het gevoel dat het veilig is op de aarde en papa en mama zijn de enige die dit voor een baby kunnen doen. “

19

Grote geest, klein lichaam Veel kinderen

hebben zo’n wijsheid, dat ze ouders én leerkrachten doen stilstaan bij de woorden die ze uiten.

Eva Storm

20

Toen mijn dochter, in het eerste leerjaar zat, brak de hel los. Ze wou niet meer naar school. Haar buikpijn - dat zij al ervoer vanaf de eerste dag op de kleuterklas en wat ik toen niet begreep- was nu véél erger. Geen dokter die er een vinger op kon leggen.

Op een dag zei ze: „Mammie, op school ben ik klein en thuis ben ik groot.Mijn hart deed pijn! Gelukkig was er nog voor haar nog die „thuis” maar vele kinderen ervaren nergens dat ze groot mogen zijn. Ze had gelijk! Thuis kon ze vanuit haar eigen kracht de wereld exploreren, op school werd haar niet gevraagd, hoe het met haar ging of waar zij écht geïnteresseerd in was.

Het systeem waarin de kinderen vertoeven om school te lopen is „fundamenteel” niet meer aangepast aan de kinderen van Nu. Het loopt allang fout maar we doen toch massaal ons best, om het niet te zien. Kinderen worden massaal geëtiketteerd want zij moeten zich aanpassen aan het systeem. Ze krijgen medicatie dat op vandaag nog niet bewezen is, wat de gevolgen zijn binnen 10 of 20 jaar. Verschrikkelijk pijnlijk, toch? Deze kinderen krijgen een trauma op zielenniveau !Alle systemen op aarde zitten in een stroomversnelling: het gerecht, politie, politiek, bedrijven…

Het onderwijssysteem zit ook mee in die stroom, gelukkig…maar veel te traag. Te traag voor de kinderen die hier nu zijn.

En als er veranderingen gebeuren, dan worden die op de bovenste lagen uitgewerkt, maar niet daar waar de oorzaak ligt!

We veranderen steeds de bakstenen en zetten er een ander dak op… maar helaas…Hoe lang duurt het nog vooraleer het in mekaar zakt? Het is een feit dat onze kinderen hier het slachtoffer van zijn, toch?

Een paar jaar geleden had ik een gesprek met een directeur en hij vertelde me dat er steeds een nieuwe mode is, waarin leerkrachten zich kunnen bijscholen. Toen was het mindfulness. Leerkrachten gingen workshops volgen en brachten mindfulness binnen in de klas. Super toch? Maar alleen de leerkrachten die erg gemotiveerd waren, bleven het toepassen in klas. Bij de rest verwaterde het, tot het nog meer naar de achtergrond verdween. Er was geen tijd voor. Een school heeft als prioriteit, het verstand van het kind te ontwikkelen, maar niet de geest.

Het fundament, de oorzaak wordt dus niet aangepakt! Maar wat is dan het fundament? Eén van die fundamenten, wil ik hier nader toelichten.

De meester komt, als de leerling gereed is.

Wie is de meester? Wie is de leerling? Elk systeem dat vertrekt vanuit een hiërarchie waarbij een „baas” aanwezig is, past niet meer bij deze tijd en zeker niet bij de kinderen en jongeren van vandaag.

Kinderen willen geen baas hebben. Kinderen willen geen leerkracht/ouder die de overtuiging heeft: „ik weet het, dus jij gaat luisteren naar mij, want jij weet niets.”

Kinderen en jongeren willen graag een voorbeeld, een inspirator, iemand die hen kan begeleiden om zelf het antwoord te vinden. Iemand die met hen een proces aangaat en hen de vrije keus geven in wat ze

“Het onderwijssysteem zit ook mee in die stroom, gelukkig…maar veel te

traag.”

“Ze had gelijk! Thuis kon ze vanuit haar eigen kracht de

wereld exploreren, op school werd haar niet

gevraagd, hoe het met haar ging of waar zij écht

geïnteresseerd in was.”

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

21

willen leren en hen leert met verantwoordelijkheid en vrijheid om te gaan.

Toen Sarah 4 jaar was, vroeg ze aan mij of ik kon tonen hoe mijn lichaam er van binnen uitzag. Ze wou graag mijn arm van binnen bestuderen. Mijn arm opensnijden, vond ik geen optie… dus nodigde ik in het „lazuli-schooltje” dat ik toen had, een verpleegster die het menselijk lichaam samen met kinderen ging exploreren. Kinderen tussen 5 en 12 jaar vonden het fantastisch! Ze stelden zoveel vragen dat de verpleegster, steeds meer met nieuwe boeken, prenten en info aankwam. Ze inspireerde hen, vanuit haar ervaring!!! Kinderen leerden dat bepaalde medicaties, behandelingen nodig waren voor het genezingsproces van het lichaam. Van het één kwam het ander… we gingen ook op zoek naar een iemand die het menselijk lichaam kon genezen via kruiden. We bezochten bossen, en gingen op zoek naar de juiste ingrediënten om eigen zalfjes te maken. Daarna werden kunstwerken gemaakt en artikels geschreven. Een heel leerproces vertrokken vanuit een vraag. (By the way: Dhr. Freinet had dit ook als doel, dit zie je in de projecten die ze op freinet scholen doen, maar de cognitieve vakken worden gegeven vanuit het systeem dat elke school toepast).

GEEN VRAAG —> GEEN MOTIVATIE —> GEEN LEERPROCES —> GEEN VERANTWOORDELIJKHEID!

Leg je informatie op, waar iemand juist op dat moment geen interesse voor heeft, dan gaat de info naar het kort termijn geheugen en dat heeft nu juist als doel: het zo snel mogelijk weer vergeten! Je ontwikkeld dus enkel een spier, niet de geest. We denken dan : „het is toch niet zo belangrijk. of nuttig”. Check zelf maar na, wat je nog weet van de schoolbank-tijd.

Kinderen zijn zeer leergierig. Als ze mogen leren op een manier dat vanuit hun zelf komt, zal het kind levenslang leren.

De vraag is dus is dus niet : wat gaan we kinderen laten leren?

De vraag is eerder : Hoe creëren we een leeromgeving waardoor kinderen nog meer vragen gaan stellen?

Het is onze taak om een zo’n groot mogelijke, creatieve leeromgeving te organiseren dat kinderen zoveel vragen kunnen stellen zodat het leren een continue proces is.Onze kinderen willen de mogelijkheid hebben om in groep te leren maar bepaalde dingen autodidactisch. En juist daarvoor heb je leerkrachten nodig én coaches.

Een kindercoach kan het leerproces vergroten door vragen te stellen waar het kind nog meer tot onderzoek kan komen zowel op gebied van informatie als zelfonderzoek. Een coach kan het kind helpen om de leervaardigheden te vergroten en zijn talenten in de verf zetten, maar ook aan de slag gaan met de valkuilen die er zijn zoals uitstelgedrag en het ego kanaliseren. Belangrijk is dat het kind vertrouwen krijgt. Een coach is excellent om de fysische, emotionele en spirituele intelligentie aan te spreken. Leerkrachten kunnen daarentegen veel beter, mentale voeding geven. Zo spreken we alle soorten intelligenties aan. Zoals je ziet, is het

“Kinderen en jongeren willen graag een voorbeeld, een inspirator, iemand die hen kan begeleiden om zelf het antwoord te vinden. ”

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

22

een hele uitdaging om hier een goed systeem voor te creëren.

De kracht ligt dus in een goed systeem met een duidelijke structuur maar evenzeer in de creativiteit van de mens die daarin staat.

Veel goede leerkrachten worden ziek, of verlaten het onderwijs… terwijl zij juist zij zo nodig zijn. Leerkrachten krijgen soms zoveel procedures opgelegd, dat ze minder tijd hebben om échte aandacht te geven aan de kinderen. En natuurlijk mogen er procedures zijn, maar er moet ook ruimte zijn voor creativiteit. Wie iets creëert, kan daar verantwoordelijkheid voor nemen, geeft zijn eigen leven vorm! Je wordt dus de creator van je eigen leven. Ook leerkrachten hebben nood aan een creatieve omgeving! Kinderen en jongeren zullen op die manier een groter leerproces krijgen.

We kunnen hun leerproces nog vergroten door te vertrekken vanuit hun wijsheid, dat wat ze al in zich hebben? Zou dit ervoor zorgen dat zij zich ook op school groot kunnen voelen?

Het systeem waar kinderen nu in vertoeven, is ontstaan vanuit economisch belang. Wat heeft de economisch markt nodig? Met andere woorden: wij denken te pretenderen dat we weten wat er nodig is voor een kind na 18 jaar school ! Nochtans is hun creativiteit groter dan die van ons. Zij dragen al de zaadjes van de nieuwe beroepen die onze maatschappij nodig heeft. Wanneer we jongeren de kans geven om te dromen over hun passie, en hen de ruimte geven om nieuwe beroepen te creëren… zou dat een mogelijke oplossing zijn voor de werkloosheid?

Kinderen hebben nood aan een een begeleider/coach die met hen een proces aan gaat en kinderen hebben ook nood aan een leerkracht die hen wat kan bijbrengen op cognitief vlag. Maar beide met een hoger bewustzijn! Want dan pas kunnen zij zich thuis voelen en geaccepteerd! Kinderen worden letterlijk ziek (kijk maar naar de

buikpijn) in een omgeving met laag bewustzijn!!!

Een hoger bewustzijn betekent een hogere verantwoordelijkheid. Kinderen meten het bewustzijn via hun ingebouwde integriteits-check!

Een kind neemt bijna niets op van wat jij zegt, maar neemt 100% over van wat jij doet! Kinderen willen dus integere ouders, integere leerkrachten en systemen die integer zijn. Om dat te creëren moeten wij dus eerst ons eigen proces aangaan.

En pas enkel dan… stel ik voor om EERST onze kinderen en jongeren de kans te geven om hun bezielde geest tot uiting te laten komen, en van daaruit te vertrekken om het verstand te gaan ontwikkelen. Want het lichaam van een kind is klein, maar de geest die het bezielt is héél groot.

De meester komt als de leerling gereed is.Wie is de meester? Wie is de leerling? Ik laat deze vraag over aan jouw creatief brein…

Vanuit mijn ware brein…mijn hart,

“De kracht ligt dus in een goed systeem met een duidelijke structuur maar evenzeer in de creativiteit van de mens die daarin staat.”

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

23

24

Kleuren in de lucht Aflevering 2Pure Child publiceert in elke editie voorleesverhaal uit het boek “Kleuren in de Lucht”

Hein Van Elteren

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

Een nieuwe jongen Het was een regenachtige woensdagmorgen in september. De lucht was nog niet koud, maar wel erg grijs. Af en toe brak er een klein straaltje zon door de wolken en verder miezerde het bijna de hele tijd. Jenny merkte niks van de regen, want juf Anja had net verteld over een draak die onder in een holle berg woonde en grote vlammen naar buiten spuugde en over twee kinderen die probeerden vriendjes te worden met de draak, zodat hij zou ophouden overal brand te stichten. Maar het verhaal was nog niet uit, want net toen de twee kinderen door een geheime gang vlakbij het hol van de draak gekomen waren en hem hoorden brullen was de bel gegaan. Wat was de straat donker... En wat was dat voor schaduw... Net een stel vuurspuwende drakenkoppen... Ze probeerde maar zo min mogelijk te kijken en merkte het al niet meer als ze in een plas stapte. Haar sokken waren al drijfnat, maar ook daar had ze geen erg in.Opeens hoorde ze geschuifel. Ze verstijfde. Het geluid hield op. Ze durfde niet om te kijken en liep vlug verder. Maar daar was het geschuifel weer! Ze keek voorzichtig om en zag een jongen, ongeveer net zo groot als zij.‘Huu, ik ben de draak!’ riep hij. Hij maaide naar haar met zijn armen. Ze deinsde terug. Lachend liep de jongen op haar af. Hij had zwart haar en een lichtbruin gezicht en er was veel groen en geel om hem heen. ‘Waar ga je naartoe?’ vroeg hij.

25

‘Oh, naar huis.’ Ze wees schuin vooruit.‘Woon je dáár? Ik dáár.’ Hij wees in dezelfde richting naar de overkant van de weg.‘O, dan moet je oversteken,’ zei Jenny.‘Ja, hoezo?’‘Dat is toch gevaarlijk?’‘Nee hoor, er zijn toch stoplichten.’‘O, dat wist ik niet.’‘Nee? Daarachter toch, net om de bocht.’‘Zo ver ga ik nooit. Ik ga bij het gekke blauwe huis altijd linksaf.’ Ze wees in de verte naar een huis vlak voor de bocht. ‘En trouwens, ik mag van mijn moeder toch niet alleen oversteken.’‘Nee? Wat stom. Er is echt niks aan, bij de stoplichten.’Jenny knikte. Ze had een raar gevoel in haar buik, eigenlijk wel leuk.‘Zullen we samen lopen tot het blauwe huis?’ vroeg de jongen.‘Oké,’ antwoordde Jenny. De draak was ze al vergeten.Hij sloeg een arm om haar schouder. Dat had een jongen nog nooit bij haar gedaan. Maar het was wel leuk. Ze liepen samen alsof het altijd zo geweest was. Hun jassen schuurden tegen elkaar. Nu was er allemaal groen en lichtblauw om hen heen.

Zo kwamen ze bij de witte tegels waar de bus stopte. Als vanzelf begon Jenny van tegel naar tegel te springen. Ze was weer een elfje. De jongen deed haar na. Dat was zo leuk dat ze zich aan het einde van de witte tegels omdraaiden en opnieuw begonnen. Een mevrouw die in het bushokje wachtte lachte naar hen, maar de kinderen zagen het niet.Toen reed de bus voor. De kinderen schrokken.‘Stomme draak!’ riep Jenny. De mevrouw keek verbaasd naar haar en stapte in. De kinderen liepen verder.Jenny zweefde op een wolkje. Het was jammer dat ze al zo gauw bij het blauwe huis kwamen.‘Nou dag,’ zei Jenny, maar ze liep niet weg. Ze keek hem verlegen aan. Hij glimlachte maar wat.‘Is jouw huis in deze straat?’ vroeg hij.‘Ja. Of nee, eh, daar bij die grote boom rechts.’‘O. Zal ik meelopen?’‘Eh, nee. Ander keertje.’‘Goed hoor.’Weer keken ze elkaar verlegen aan. Op zijn beurt zei hij: ‘Nou dag.’

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

26

‘Ja, dag.’ Ze draaide zich om en liep de zijstraat in. Hij liep door naar de bocht, daar waar ergens de stoplichten moesten zijn. Dat was het dan.Jenny keek op haar Mickey Mouse-horloge. Oei, allebei de wijzers stonden al op de één! Dat zou haar moeder niet leuk vinden. Ze begon te hollen. Maar na tien stappen bleef ze staan. Het was alsof ze door een zacht touw naar achteren getrokken werd. Ze kon niet anders dan zich omdraaien en teruglopen.Toen ze bij de hoek van het gekke blauwe huis kwam botste ze bijna tegen de jongen op. Ze sloegen hun armen om elkaar heen en begonnen te huilen. Of te lachen; dat wisten ze niet.‘Voel je het touw?’ fluisterde hij.‘Ja.’ Ze keken elkaar aan. Hij had prachtige bruine ogen.‘Wil je mijn zusje zijn?’ vroeg hij.Ze zei meteen; ‘Ik bén toch je zusje?’‘Ja, en ik ben je broertje.’Ze knikte.‘Hoera! Ik wilde altijd zó graag een zusje hebben, en nu heb ik jou!’‘Ja, en ik héb al een broertje, maar die is zo stom; die wil alleen maar vechten.’‘Stom,’ zei de jongen. Toen begonnen ze te lachen.‘Hoe heet jij?’‘Ralf. En jij?’‘Jenny.’‘Jenny? Je heet toch Marieke?’‘Nee, hoezo?’‘Nou, ik weet het zeker! Mijn zusje heet Marieke.’‘Heb je dan nóg een zusje?’‘Nee, ik ben enig kind.’‘O. Dan snap ik het niet, want ik heet echt Jenny hoor.’

Ralf dacht na. Jenny keek gespannen toe. Ze zag veel blauw rond zijn hoofd en dansende gouden vuurvliegjes. Eén vuurvliegje vloog recht tussen haar ogen naar binnen. Het werd heel licht in haar hoofd.‘Ja!’ zei ze plotseling. ‘Ik weet het! Ik heette Marieke en jij was mijn broertje, maar dat was niet hier. We woonden op een boerderij aan het water en we speelden altijd buiten en we hadden een bruin ploegpaard...’Ralf knikte en vulde aan: ‘...en ons paard heette Bles en hij was altijd lief, maar op een dag werd-ie wild en toen trapte-ie jou in je buik.’Jenny kreeg een schok. ‘Dat klopt! Kijk!’Ze deed haar jas open en tilde haar trui en T-shirt op. Ja, daar opzij, net boven haar onderbroek, zat een bruine vlek. Ralf voelde er voorzichtig aan. ‘Au!’ zei Jenny.‘Stil maar,’ zei hij lachend. ‘Dat is allemaal lang geleden, Marie... eh, Jenny. Nu doet het geen pijn meer, hè? Maar wat bloedde je, en papa moest Bles vangen met een touw.’‘Dat weet ik niet meer,’ zei Jenny, terwijl ze haar kleren weer goed deed. ‘Ik lag op de grond... Was het een dik touw?’‘Ja,’ zei Ralf. ‘Net als dat touw tussen...’‘Tussen ons!’ riep Jenny. Toen keken ze elkaar verbaasd aan. Dit hadden ze nog nooit meegemaakt! Ze kenden elkaar pas en toch deden, praatten, lachten en huilden ze hetzelfde... Maar toen voelde Jenny opnieuw een schok. Het was alsof ze opeens wakker werd. Daar stond ze in de regen, op de hoek bij het gekke blauwe huis. En daar stond Ralf naast haar, die leuke jongen. Maar er was geen touw meer tussen hen in en Bles, het ploegpaard, was ook ver weg. Het was woensdagmiddag en ze waren flink nat.

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

www.lazuli-coaching.com

27

Jenny keek op haar horloge. Oei, de grote wijzer stond al helemaal onderaan... Half twee!‘Ik moet nu echt naar huis,’ zei ze benauwd.Ralf knikte. ‘Zal ik meelopen?’ vroeg hij. Jenny aarzelde. ‘Eh...’‘Alleen maar om te kijken waar jouw huis is. En dan loop ik door. Goed?’‘Ja, goed.’Hand in hand liepen ze naar het tuinpoortje. Jenny zweefde weer op een wolkje.‘Dag Marieke,’ zei Ralf.‘Ik heet Jenny hoor,’ lachte ze. Het was toch wel gek...Ralf lachte ook. ‘Ik zie je nog wel.’Jenny knikte. ‘Ja hoor! Jij zit toch aan mij vast.’Hij draaide zich om en huppelde langs het paadje terug. Jenny keek hem na. Bij de hoek draaide hij zich nog eens om en riep: ‘Dag!’Jenny zwaaide terug en liep naar de achterdeur. Ze ging op het stoepje zitten en deed haar natte schoenen uit.Toen ging de deur open. Jenny schrok. Daar stond mama. Maar ze was niet boos! ‘Hallo Jenny!’ zei ze lachend. ‘Wat ben je nat! Hier heb je een schone handdoek.’Jenny droogde haar voeten af. Toen tilde mama haar zomaar op! ‘Kom toch binnen, kind, voor je nog kou vat.’ Jenny snapte het niet. Ze was veel te laat, en toch was mama niet boos...‘Wie was die jongen?’ vroeg ze nieuwsgierig, terwijl ze Jenny hielp haar natte kleren uit te trekken. Jenny voelde dat ze rood werd. Mama lachte. ‘Ik had hem wel gezien hoor, maar ik ken hem niet. Is hij nieuw hier in de buurt?’‘Nee hoor,’ antwoordde Jenny onzeker.‘Nee? Gek... Nou ja, het is jouw zaak.’ Mama lachte weer. ‘Als je volgende keer maar zorgt dat je op tijd bent!’‘Ja mam.’Verbaasd liet ze zich afdrogen. Toen trok ze een schone broek aan en ging naar haar kamertje, want Colin kwam binnen met een vriendje en een stel nieuwe Action Men...

...Wordt vervolgd

Link naar AVONTURENKRANT n°54www.kial.nl

Afbeeldingen van de hand van WIEBE VAN TERWISGA

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

Hierboven : De onthulling van de nieuwe cover van “Kleuren in de Lucht”. De heruitgave werd feestelijk gevierd in maart jl. met een officiële boekpresentatie.Videolink Presentatie

28

Eetopvoeding voor kinderen...

Kinderen zijn niet altijd makkelijke “eters”. Met onderstaande tips leren ze nieuwe dingen te eten.1)Beslis zelf wat er op tafel komt. Als je kind weet dat je toch altijd iets klaarmaakt wat hij of zij graag eet, zullen zij deze nieuwe dingen graag proberen. Natuurlijk kan je één dag in de week uitkiezen waarbij de kinderen inspraak hebben.2) Laat ze tenminste één hap nemen van alles wat op het bord ligt. Als de kinderen het echt niet lusten, kunnen ze het gewoon laten liggen. Na dertig keren de hap even te ruiken en tot aan hun mond te brengen zetten ze de stap naar proeven. 3) Houd rekening met de voorkeuren van je kind. Als je weet dat zoon of dochter een hekel heeft aan spinazie maak die dan ook niet elke avond klaar. 4) Kies niet enkel voor 'kindvriendelijke' ingrediënten. Geef hen de kans om zoveel mogelijk dingen te proeven. Laat hen ook zien dat wanneer je zelf als ouder iets niet echt lust, dit ook probeert. Geef dus als ouder steeds het goede voorbeeld.5) Voorzie bij elke maaltijd toch iets dat je kind graag eet. Serveer bijvoorbeeld steeds een portie van hun favoriete groenten om ervoor te zorgen dat ze de tafel niet met honger verlaten. 6) Geef geen tussendoortjes waarin suiker in verwerkt zit, zoals koekjes en fruitsapjes, hierdoor gaat het hongergevoel weg en hebben ze alleen maar zin in suiker, wat nefast is voor een kinderlichaam. Geef hen liever wat amandel- of walnoten, een stuk wortel, een stukje appel of banaan, of rozijntjes als tussendoortjes. En laat hen zuiver water drinken wanneer ze dorst hebben of een vruchtenthee.

7) Vertel hen waarom jij als ouder kiest voor veel groenten, fruit, noten, bessen enz. Vertel hen dat deze barstens vol zitten met vitamines en krachtige energie waar ze groot, sterk, slim en blij van worden, omdat de natuur deze lekkere vruchten ons als een geschenk geeft, omdat ons lichaam is zoals de natuur, omdat ons lichaam net zoals alles in de natuur, water nodig heeft, lucht nodig heeft, warmte nodig heeft, voedsel nodig heeft…!8)En… vertel hen ook wat er gebeurt met hun lichaam wanneer ze alleen maar wit brood met choco eten, snoepjes, koekjes, chocomelk drinken enz. Hiervan wordt ons lichaam moe, slapjes, leeg, geen zin, ongemakkelijk gedrag, chagrijnig , onverdraagzaam, krijg je krampjes, hoofdpijn. Vertel hen dat deze producten gemaakt zijn met stoffen die niet uit de natuur komen, maar dat deze gemaakt zijn in de fabriek en daardoor niet echt goed zijn voor ons. Kleuters begrijpen dit goed. Natuurlijk kan je afspreken dat één keer in de week deze lekkernij ook mag. 9) Heb je tijd, laat de kinderen meehelpen het gerecht klaar te maken, de tafel te dekken, het bord te versieren met komkommers, worteltjes, olijfjes, enz. 10) Zorg dat je met de hele familie aan de tafel kan eten en niet voor de tv. Samen aan tafel zitten is een belangrijk moment voor ieder in de familie, even allen samen, genieten van het eten, dankbaar zijn voor de maaltijd en het samen zijn. Eten bereiden, samen eten aan tafel moet opnieuw een prioriteit worden in ons dagelijks leven. Wanneer het een leuke, warme sfeer is aan tafel komen de kinderen graag eten. (MT)

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

29

Toen ik heel jong was wilde ik spelen en de wereld helemaal zelf ontdekken. ‘Zelf doen..’ was ongetwijfeld het eerste verhaspelde zinnetje dat ik als rechtgeaard ‘watermannetje’ stamelde! Mijn ouders hadden duidelijk hun handen vol aan mij, tegenover mijn enige broer Hans die de rust zelve was omdat hij zich stilletjes op zijn kamertje tekenend en dromend door zijn jeugd heen worstelde. Ik voelde dat ik de wereld zelf op eigen wijze moest ontdekken.Ik voel nu desondanks de behoefte om bij te dragen aan een stukje informatie voor allen die er zelf mee te maken hebben, maar ook voor al diegenen die in deze nieuwe tijd kinderen hebben die HSP zijn en ook nog vaak hoogbegaafd. Daarnaast is dit een groep die helaas nog steeds niet overal erkend wordt in de psychologie en de psychiatrie. Ik gebruik bij mijn dagelijkse werk zeker mijn psychologische achtergrond en

theorie, maar ik distantieer mij om genoemde reden van de gehanteerde –dogmatische-  DSM-IV (inmiddels V) en gebruik mijn (para-)normale gaven, intuïtie en ervaring om de ander bij te staan. Ik heb gemeend een brief te schrijven aan jou, de geïnteresseerde lezer, om een kijkje te krijgen in de keuken van een volwassen “nieuwetijdskind”, genaamd ‘Indigo’. Ik besef dat ik me heel kwetsbaar opstel, maar ik ervaar dit ook als een innerlijke kracht, die ik nu kan delen. Ik hoop dat het bijdraagt tot een stukje erkenning van, en begrip voor die kinderen en volwassenen die HSP zijn. Als je mijn brief wilt ontvangen, dan is dit zeer persoonlijke epistel vanuit mijn hart aan jou gericht.Lief medemens,Nooit heb ik de wereld waarin ik leef kunnen begrijpen. Van jongs af aan voelde ik me aangetrokken tot kinderen die gepest werden op school, omdat ik hun innerlijke schoonheid

Brief van een hooggevoelig kind

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4Irma Schiffers vertelt over haar kinderleven

30

zag. En daarmee meteen de reden waarom ze gepest werden. Ze waren ‘anders’, net als ik. En omdat ik voor ze wilde opkomen, werd ik ook een mikpunt in alle schooljaren die ik meemaakte. Maar ik bleef vanuit het gevoel van rechtvaardigheid voor ze staan. Ik zou mijn schooljaren voor geen goud over willen doen! Al weet ik nu dat het mij krachtig heeft gemaakt. Ik ben vanaf relatief jonge leeftijd veel (jonge) mensen kwijtgeraakt aan de ‘stoffelijke dood’, mijn eerste liefde en later in mijn leven ook een paar van mijn beste vriendinnen. Maar ik kon ze zelfs na hun overlijden nog voelen, soms horen. Er gebeurden onverklaarbare dingen die mij deden geloven dat alleen ‘zij’ dat zouden kunnen veroorzaken. Ik werd er eenzaam van want ik kon dat met niemand delen zonder voor een fantast uitgemaakt te worden. Ik kon ontzettend gemakkelijk en goed leren, maar ik voelde me doodongelukkig in de structuur die de school en de maatschappij mij oplegde. Ik zag het zelf toch allemaal heel anders? Beter? Mooier? Mocht ik dat wel van

mezelf denken? Nee, want leraren en onderwijzers weten het uiteraard beter, zo leerde ik! Ik mocht niet ‘brutaal’ zijn. Altijd had ik vragen waarmee ik leraren tegen mij in het harnas joeg. Ik kreeg zelfs eens een dikke onvoldoende omdat ik een opstel inleverde dat ik zou hebben overgeschreven. Want iemand van die jonge leeftijd, kon zo’n filosofisch epistel niet schrijven. Gelukkig was daar mijn moeder die de lerares een boze brief schreef en een lans voor mij brak. Ik kreeg alsnog een negen. Ik kan niet tegen onrecht, nooit gekund ook. En ik zie het continu gebeuren. Overal. Ik zie leed dat dieren wordt aangedaan en dat voelt alsof het mij wordt aangedaan! Ik beleef het mee en ik zou het kunnen omschrijven als een steen op mijn maag, een brok in mijn keel, of als een niet te stuiten verdriet. Maar zelfs de pijn die een ander, of een dier heeft, kan ik voelen in mijn lichaam. Ook al is het niet van mij. Dat te kunnen onderscheiden heb ik later moeten leren door middel van trainingen die met energiewerk te maken hebben. Jarenlang van cursus naar cursus… Zoek het maar eens uit in

PURE

CH

ILD

10

MEI

201

4

Ik zie het leed dat dieren wordt aangedaan en dat voelt alsof het met mij gebeurt.

31

je eentje, wie jij zelf bent en waar jouw ‘energieveld’ ophoudt.Ik kan er niet tegen als de waarheid niet tegen mij wordt gesproken, want ik ‘hoor’ de achterliggende gedachten, die wel waarheid spreken in mijn hoofd. Ik voel het wanneer jij tegen me zegt dat het goed met je gaat, terwijl dat niet zo is. En ik ‘zie’ ook waarom het niet goed gaat. Of ik ‘hoor’ het, voel het… dan voel ik mij zo eenzaam en dan denk ik:

‘waarom durf je mij niet te vertrouwen, ik veroordeel niet, jij mag zijn wie je bent, ik ben er voor jou, onvoorwaardelijk! Zie je dat dan niet?’ Dus ik ga niet graag naar evenementen of feestjes waar veel mensen komen. Ik kan mezelf niet zijn en alleen maar ‘leeglopen’. Zo voelt dat.Ik kan niet (meer) tegen televisie of radio, ook al werkte ik er jarenlang zelf. Ik kon dat toen, omdat ik het heerlijk vind om anderen te helpen en als ik daar dan ook nog geld voor krijg is dat helemaal een ‘wonder’. Maar de hiërarchie die daar heerst en de

wantoestanden ontgingen mij niet. En geld heeft mij nog nooit geïnteresseerd. Het is niets, het is een aardse illusie, een stukje materie, wat je niet meeneemt als je straks ‘overleden’ bent. Wat je wel meeneemt is jezelf, je spirit, je kern, je geest die (hopelijk) gegroeid is. Zie je dan niet dat geld alles kapot maakt? En als je geen geld hebt omdat je je niet in een negen-tot-vijf-baan of een organisatie-structuur kunt handhaven omdat je daar letterlijk ziek van wordt, heb je in deze wereld niets. Als je

talenten hebt zoals muziek maken, schrijven, tekenen, schilderen tel je maatschappelijk niet mee en moet je het maar uitzoeken. Want je bent nergens in te passen en ‘het is je eigen schuld dat je voor dat soort beroepen kiest, die eigenlijk hobby’s zijn’ kreeg ik vaak te horen. Dat doet enorm veel pijn. Want mijn talenten worden mij tot ballast! En ze maken mij juist zo blij…Zie je dan niet, dat wij allemaal hier zijn om een reden, en dat er voor iedereen in de wereld genoeg te eten en te drinken is? Als we het maar eerlijk verdelen… Elkaar helpen daarbij.

Dus ik ga niet graag naar evenementen of feestjes waar veel mensen komen. Ik kan mezelf niet zijn en loop leeg. Zo voelt dat...

32

Gelukkig ben ik een aantal gelijkgestemde docenten tegengekomen die mij zagen zoals ik was. Daar heb ik nog steeds contact mee.Ik heb vrijheid nodig om te zijn wie ik ben in de kern. En ik ‘weet’ dat ik niemand iets aan doe als ik dat mag zijn. Nooit zal ik iemand moedwillig pijn doen, maar ervaar zelf telkens weer dat ik daardoor pijn heb als ik me moet aanpassen en niet begrepen wordt. Omdat jij vanuit logica redeneert en ik (gelukkig, of is het helaas) vanuit dezelfde logica met jou mee kan redeneren, maar vanuit een soort ‘wijsheid’ weet dat het niet klopt. En dat heb ik jarenlang –onwetend, onbaatzuchtig en noodgedwongen- wel gedaan. Met alle gevolgen van dien. Ik heb door schade en schande en veel zoeken op het internet (lang leve het internet) ontdekt wie ik ben en nu heb ik moeten leren dat ik mag zijn wie ik ben. Dat valt nog steeds niet altijd mee. Ik kreeg de term ‘indigo’ uitgelegd via ‘nieuwetijdskind.com’ en ik begrijp sinds een tijdje dat ik daarnaast mediamiek en

paranormaal geboren ben, dat wist ik al langer, maar ontkende dat stuk in mijzelf. Daar durfde ik ook niet over te praten. Dat durf ik pas echt sinds een jaar. Ook schijn ik hoogbegaafd te zijn, en het dringt tot mij door dat die fenomenen vaker aan elkaar verwant zijn. Dat schreef ik vorige week als antwoord op een vraag die gesteld werd naar aanleiding van mijn artikel, en dat is over het internet verspreid, ook onder diverse psychologen.Ik vraag je om mij te nemen zoals ik ben, maar vooral vraag ik je om ‘open’ te staan voor mensen die ‘anders’ zijn, zonder te proberen ze in je eigen ‘denkkader’ te plaatsen of aan te passen aan datgene wat jij op school of door je werk hebt geleerd. Want de kans is groot dat we elkaar niet echt begrijpen. En is het immers niet zo, dat uitvinders altijd eerst buiten het kader moeten denken om iets te ontdekken? Een paradigma wordt dan een hypothese, of een anomalie en vervolgens waarschijnlijk weer een nieuw paradigma (met hernieuwd gevaar voor ‘dogma’ ). En dan hebben we het

Ik houd sowieso van alle dieren, omdat ik voel dat zij ons dingen leren: eenvoud en onvoorwaardelijkheid.

33

Gelukkig ben ik een aantal gelijkgestemde docenten tegengekomen die mij zagen zoals ik was. Daar heb ik nog steeds contact mee.Ik heb vrijheid nodig om te zijn wie ik ben in de kern. En ik ‘weet’ dat ik niemand iets aan doe als ik dat mag zijn. Nooit zal ik iemand moedwillig pijn doen, maar ervaar zelf telkens weer dat ik daardoor pijn heb als ik me moet aanpassen en niet begrepen wordt. Omdat jij vanuit logica redeneert en ik (gelukkig, of is het helaas) vanuit dezelfde logica met jou mee kan redeneren, maar vanuit een soort ‘wijsheid’ weet dat het niet klopt. En dat heb ik jarenlang –onwetend, onbaatzuchtig en noodgedwongen- wel gedaan. Met alle gevolgen van dien. Ook schijn ik hoogbegaafd te zijn, en het dringt tot mij door dat die fenomenen vaker aan elkaar verwant zijn. Dat schreef ik vorige week als antwoord op een vraag die gesteld werd naar aanleiding van mijn artikel, en dat is over het internet verspreid, ook onder diverse psychologen.Ik vraag je om mij te nemen zoals ik ben, maar vooral vraag ik je om ‘open’ te staan voor mensen die ‘anders’ zijn, zonder te proberen ze in je eigen ‘denkkader’ te plaatsen of aan te passen aan datgene wat jij op school of door je werk hebt geleerd. Want de kans is groot dat

we elkaar niet echt begrijpen. En is het immers niet zo, dat uitvinders altijd eerst buiten het kader moeten denken om iets te ontdekken? Een paradigma wordt dan een hypothese, of een anomalie en vervolgens waarschijnlijk weer een nieuw paradigma (met hernieuwd gevaar voor ‘dogma’ ). En dan hebben we het maar niet over het fenomeen serendipiteit.Ik ben een meisje van de natuur. Zelfs in een volwassen lichaam van 52 jaar, ben ik nog altijd dat optimistische kind dat met een open mind in het leven staat. Met een groot gevoel voor humor, zich elke dag verwonderend over de schoonheid van de natuur. Met heel veel liefde in mijn hart. Wil je alsjeblieft een beetje proberen om mij te begrijpen met respect en als het ietsje meer mag zijn, om net zoveel van mij te houden zoals ik vanuit onvoorwaardelijke liefde van jou houd? Gewoon omdat jij bent die je bent….

Ik vraag je mij te nemen zoals ik ben

en open te staan voor mensen die “anders”

zijn.

Boek in het uitstalraam!

Afwijkend en toch zo gewoon Door Sarah MORTONWat doet het met een kind als ze te horen krijgt dat ze nooit zelfstandig zal kunnen wonen, zou kunnen werken of een relatie zal krijgen?Afgeschreven voordat ze een kans krijgt om haar leven op te bouwen? Sarah was er in haar prille jeugd van overtuigd dat ze een normaal, alleen wat eigenzinnig kind was. Haar omgeving zag echter dat haar gedrag afweek van dat van de meeste andere kinderen. Toen de diagnose autisme was gesteld, had dat zekerheid moeten bieden en een basis om adequaat met haar om te gaan. In plaats daarvan begon de angst, de afwijzing en langzame touwtrekkerij. Geen basisschool durfde haar nog toe te laten nu ze dit etiket had.Lukt het haar om uit deze situatie te komen en iets van haar leven te maken?

Wegwijs in therapielandOp zoek naar een effectieve aanpak van pesten

Dit boek zet vierendertig therapievormen op een rij. Hulpverleners presenteren zich en maken duidelijk welke methodiek, training of therapie ze gebruiken om een kind in zijn kracht te zetten. Bij iedere therapie staat vermeld wat het is en hoe het werkt, bij welke klachten het wordt toegepast, wat het in de praktijk doet (een casus) en waar meer informatie te vinden is.Bekende en minder bekende therapieën komen aan bod, o.a. de NEI-methode, Rots & Water, Systemisch werk, Ik leer leren, Alles kits?!, Sleutel-tot-je-kind, de Suikerhemel-methode, KiddyMinds, PresentChild en de Reversiemethode.

Handboek luchtkastelen bouwen voor kinderenDoor Barbara TAMMESEen tuinman vertelt aan een prinses over zijn luchtkasteel. Over de Traanzaal, waar hij mag huilen, de Schatkamer, waar hij zijn mooiste herinneringen bewaart, en de Wenstuin, waar hij dankbaarheid en hoop zaait. Parallel aan dit sprookje worden kinderen uitgenodigd om hun eigen luchtkasteel te fantaseren. Met oefeningen voor hoofd (visualisaties), hart (gevoelens) en handen (het uiten van gevoelens) leren kinderen zich bewust te worden van de mogelijkheden van hun eigen verbeeldingskracht.

Lastige kinderen? Heb jij even geluk.Door Berthold GunsterKinderen? Stop met ze op te voeden. Het is vastdenken: kijken naar wat er niet is en wel zou-moeten-zijn. Van een probleem een ramp maken.Denk het om. Maak van een probleem een mogelijkheid. Hoe? Simpel. Door te kijken naar wat er is en wat er zou-kunnen-zijn. Van een gebrek een talent maken.Voor alle ouders, onderwijzers, jeugdleiders, trainers, verzorgers, ooms, oma’s, peuterleiders, docenten, oppassers, opa’s, badmeesters, hopmannen, kinderartsen, mentoren, gezinsvoogden, peetooms en -tantes, akela’s, gidsen, kinderrechters, huisartsen, orthopedagogen, gezinsbegeleiders, tantes, jeugdzorgmedewerkers, pleegouders en alle anderen die kinderen en pubers een warm hart toedragen.

Nawoord uitgeverDe missie van Pure Child

In deze groeiende door allerlei technologische snufjes aangestuurde maatschappij en de daarmee gepaard gaande ingrijpende veranderingen is de wereld van het kind grondig veranderd! Mainstream wetenschap beschouwt de mens nog steeds als een soort biorobot waarbij emoties niets anders zijn dan chemische reacties, waarbij steeds weer

allusie wordt gemaakt hoe sterk wij op een computer lijken. Onze kinderen zijn echter geen biorobotten en ook geen computers. Het zijn pure, natuurlijke energiewezens, bijna allemaal geboren in perfect werkende lichamen die op een holistische wijze dienen te worden opgevoed en onderwezen. We beschouwen het als onze missie om deze filosofie vorm te geven in dit magazine.

COLOFONVerschijnt tweemaandelijks. Kosteloos. Vrijwillige bijdragen zijn welkom.

Contact: info@purechild.be

REDACTIE:Rudy Van DammeMagdalena Troch

BIJDRAGEN AAN DIT NUMMER van: IRMA SCHIFFERS, SARAH MORTON, FRIEDA DE SAEGER, Dr. HANS MOOLENBURGH

Sr., EVE SCHAUB, FOODWATCH , DIANA ANNEGARN, HEIN VAN ELTEREN , EVA STORM.

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: Rudy Van Damme. LAY-OUT: RVD Projects.

Recente info van onze Foundation vind je op onze Facebook group

www.purefoodforchildrenfoundation.com