PU Rozenbottel

The second time (H) xD

Twijfelend staart Lisanne naar de automaat voor haar.Ze brengt haar hand naar haar mond, en bijt even op haar pink nagel. “Slechte gewoonte.” Denkt ze meteen, en beweegt onwillekeurig haar hand even.Ze voelt hoe haar wijsvinger even aan haar gelipglossde lip blijft kleven.

Eventjes bekijkt ze haar wijsvinger, waar nu een vage, rode teint op zit, maar richt zich dan weer op de automaat.Het feit dat er teveel keus is, irriteert haar.Ze was altijd al slecht geweest in kiezen.

Geïrriteert kijkt Xander naar de vrouw voor hem.Hij heeft niet de hele dag de tijd, maar een simpele snack zou ook niet zoveel tijd moeten kosten.Nors slaat hij zijn armen over elkaar.‘Ga je nog kiezen of hoe zit dat?’ Vraagt hij ongeduldig.

Beschaamd kijkt Lisanne even naar achter, en mompelt dat ze het al weet.Snel flitsen haar ogen nog even het hele rijtje af, maar dan blijft haar vinger zweven boven éen van de knoppen.

Xander kan het niet laten om met opgetrokken wenkbrauwen toe te kijken hoe ze haar keuze maakt, en bijt even op zijn lip als hij rood knipperende lampjes ziet, het teken dat een paar van de snacks al op zijn. Hoewel het hem niet uitmaakt.

Zolang zijn favoriet er maar is, anders had hij net zo goed niet hoeven wachten.Hij hoort de vrouw zuchten, waarna haar vinger toch naar een ander knopje glijd.Zijn lievelings chocoreep – Puur met vooral veel nootjes – komt uit de automaat, en meteen begint het rode lampje achter het plaatje te branden.

‘Dat was de laatste.’ Mompelt hij met een jammerlijke ondertoon.‘Klopt,’ Antwoord de vrouw nonchalant, maar met een uitdagende blik in haar ogen.Hij wil iets terugzeggen, maar hij weet eigenlijk al dat ze hem de reep toch niet zal geven.

‘En als je me nu excuseert,’ Zegt ze luchtig, terwijl ze zich voorover bukt naar een tas die hij eerst niet had gezien.Ongemakkelijk kijkt hij hoe de chocoladereep boven op een pak muesli komt de liggen, en hoe de vrouw vervolgens naar de toonbank loopt.

Hij kan er niks aan doen, maar blijft naar haar kijken terwijl ze op de toonbank leunt, en wacht tot iemand van het personeel haar opmerkt.Zijn blik glijd even naar de tas in haar hand, waar de reep duidelijk uitsteekt.

‘Zo heel interessant zou ik mezelf niet noemen.’ Zegt de vrouw over haar schouder.Even snapt hij niet wat ze bedoeld, maar als hij zich bedenkt dat ze merkt dat hij naar haar kijkt, voelt hij zijn wangen rood worden.

Hij draait zich dus maar snel om, en gooit zijn muntje in de automaat.Op dat moment is de vrouw ook klaar met afrekenen, en met een lachje loopt ze langs hem heen.‘Eet smakelijk.’ Zegt ze voor ze de winkel uit loopt.

Met een bijna spottend lachje loopt Lisanne het paadje naar de weg over.“Mannen kunnen zo eigenwijs zijn.” Denkt ze terwijl ze onwillekeurig haar hoofd schud.

Ze wacht even tot wat auto’s voorbij zijn gereden, en net als ze wil oversteken hoort ze een bekende stem achter zich.‘Emh, kun je.. Wil je misschien even wachten?’ Mompelt de man verlegen achter haar.

Met een ingehouden lach draait ze zich om, en kijkt hem recht in de ogen.‘Uh,’ Ze merkt dat zijn wangen een lichte rode kleur krijgen.‘Sorry, van net.’ Zegt hij dan terwijl hij van haar wegkijkt.

‘Huhm,’ Als ze dat zegt kijkt de man haar weer aan, waardoor haar mondhoeken nog verder omhoog krullen.‘Ik accepteer je excuses,’ Gaat ze verder, en ze ziet hem opgelucht kijken.‘als je het goed maakt met een date.’ Eindigt ze haar zin met pret lichtjes in haar ogen.

De man kijkt haar even onbeholpen aan, en ze benut dat door in de tijd van zijn verbazing haar adres en naam op een briefje te schrijven, en dat in zijn handen te drukken.‘Tot donderdag!’ Roept ze nog voor ze er gewoon vandoor loopt.

Op donderdag avond staat Lisanne in de keuken van haar appartement.De geur van macaroni vult de ruimte, en terwijl ze langzaam roert, staart ze afwezig uit het raam.Xander zit in de eetkamer, te wachten op wat zij hem gaat voorschotelen.

Toch ietwat zenuwachtig loopt ze met een grote kom vol macaroni naar de eetkamer, waar de lamp uit is, en het enige licht afkomstig is van de kaarsjes die ze op tafel heeft gezet.

Zorgzaam schept ze twee kommetjes vol, en zet het eerste voor Xander neer.Allebei nemen ze zwijgzaam hun eerste hap.‘Dus..’ Zegt Xander als ze haar lepel laat zakken.‘Is dit jou gebruikelijke manier van daten?’

Ze schiet in de lach, ze weet dat hij doelt op de simpele macaroni, en de twee kleine kaarsjes op tafel.Ook hij lacht, en onwillekeurig glijden hun handen dichter naar elkaar toe, tot ze elkaar raken, en zich om elkaar wikkelen.

Vanaf dan zijn ze officieel een stel, en volgen er nog veel meer dates.‘Ik denk dat het tijd word dat je bij mij intrekt.’ Mompelt Lisanne even gelukzalig als ze op een middag in het park, in het gras liggen.

En zo trekt Xander bij haar in het appartement, en zijn ze absoluut onafscheidelijk.

Vooral het park blijft hun plekje, en daar zijn ze dan ook vaak te vinden.‘Die vlinders zijn voor ons.’ Fluistert Lisanne terwijl ze haar armen om Xander’s nek legt.‘Dat denk ik ook,’ Mompelt Xander alleen terug, voor hij zijn voorhoofd tegen dat van haar legt.

Slechts twee jaar na hun interessante ontmoeting, vraagt Xander Lisanne ten huwelijk in hun huiskamer.

‘Ja! Natuurlijk wil ik!’ Meteen springen de tranen in Lisanne’s ogen, en springt ze Xander in de armen.Die kan alleen maar ongelovig lachen.

Vier maanden later staat ze voor hem, zijn aanstaande vrouw.Er is niemand bij, maar toch hebben ze alles uit de kast getrokken.

In de bijkamer staat een grote boog, met gekleurde ballonnen, en daaronder, daaronder staan Xander en Lisanne, klaar om man en vrouw te worden.

‘Ja, ik wil.’ Zegt Lisanne iets gedempt door de emoties, en met een grote glimlach kijkt ze toe hoe Xander de ring om haar vinger schuift.

Dan haalt ze ook haar ring tevoorschijn, en schuift die ook bij Xander om.

Even kijken ze elkaar alleen maar aan, maar dan vliegen ze elkaar in de hals, en volgt er een tedere, passionele zoen.

‘En toen had ik mijn huwelijksnacht anders voorgesteld.’ Zegt Xander die avond lachend, als hij en Lisanne in hun pyama, op het kleed voor de TV zitten.

Lachend drukt Lisanne een zoen in zijn nek, en fluistert in zijn oor; ‘Hoe dan?’Een brede grijns verschijnt op Xander’s gezicht, en lachend drukt hij met de afstandbediening – die naast hem ligt - de TV uit.

‘Nouja,’ Zegt hij met pretlichtjes in zijn ogen, maar voor hij verder kan gaan drukt Lisanne hem al zachtjes achterover, waardoor hij met zijn hoofd in het zachte kleed terecht komt.

Voorzichtig streelt ze zijn gezicht, en lang kijken ze elkaar aan, beide met een glimlach op hun gezicht.

Al snel liggen hun pyama’s in de woonkamer, en de hal, en zijn ze zelf in hun ondergoed op het bed beland.

En zo, voor de eerste keer als man en vrouw, bedrijven ze de liefde.

Na een paar lange uren komen ze weer boven de dekens uit, en met een grijns pakt Xander Lisanne’s hand vast.‘Ik hou van je, wat er ook gebeurd.’ Fluistert hij voor hij dichterbij kruipt en met haar in zijn armen in slaap valt.

Een paar weken later is het liefdeskoppel in de woonkamer te vinden, beiden met een ernstig staand gezicht.

‘Oké, hoe gaan we het oplossen?’ Vraagt Lisanne terwijl ze opkijkt om Xander’s gezicht te zien.‘Ik bedoel, er is geld genoeg.’ Voegt ze eraan toe.

‘Klopt, en voor onze kinderwens is dit appartement echt te klein.’ Mompelt Xander meer tegen zichzelf, terwijl hij door zijn haren strijkt.

‘Het is tijd om te verhuizen.’ Besluit hij dan met een kort knikje.Meteen staat Lisanne enthousiast op, en hij neemt haar in zijn armen.

‘We gaan een heel mooi huis kopen.’ Begint Lisanne meteen te ratelen. ‘Aan het strand, dat lijkt me wel mooi, of anders in een klein dorpje.’ Ze stopt even als Xander haar grijnzend aan kijkt, maar voor ze nog iets kan zeggen zoent hij haar vol op de mond.

Zodra ze elkaar hebben losgelaten, krijgt Lisanne opeens een ingeving.‘Ik weet waar we kunnen wonen!’ Zegt ze dan ook meteen enthousiast.

‘Mijn overgrootmoeder, Lisanne, waar ik ook naar vernoemd ben,’ Begint ze te vertellen.‘zij is opgegroeid in een mooi huis, in een rustig dorpje. Is het niet gaaf om dat huis te kopen?!’

Even kijkt Xander bedenkelijk, en meteen voegt Lisanne eraan toe;‘Haar ouders kochten het voor niet al te veel geld, maar ze zei dat ze er wel met zijn zessen woonden, het moet dus niet al te klein zijn.’

Bijna smekend kijkt ze hem aan, en ze vouwt haar handen samen.‘Wat vind jij?’

Dan klaart Xander’s gezicht op, en meteen weet Lisanne wat hij gaat zeggen.‘Klinkt super.’ Zegt hij, waarna Lisanne hem juigend in de armen springt.

Een paar dagen later zitten ze al bij de plaatselijke makelaar aan het bureau, allebei zenuwachtig voor hun toekomstige aankoop.

Xander trekt even zijn wenkbrauw op als hij merkt hoe zenuwachtig de makelaar er uitziet als hij het over hun toekomstige huis heeft, maar hij vertrouwd erop dat Lisanne weet wat ze doen.

De makelaar praat nog wat verder, vooral over de regeling van de vuilniswagen en de bezorging van de post, en enthousiast geeft Lisanne snel een kneepje in Xander’s hand.

Vervolgens haalt de makelaar een klembord tevoorschijn, met daarop een contract, en al snel heeft Lisanne haar handtekening staan.Ongeduldig geeft ze het door aan Xander, die op zijn beurt ook zijn handtekening zet.

Al snel daarna is alles ingepakt, en hun appartement verkocht, en zitten ze in de auto naar hun nieuwe onderkomen.

‘En als we er zijn, neem ik eerst een lekker warm bad.’ Zegt Lisanne vastbesloten terwijl ze snel even de zweetplek onder haar oksel bekijkt.‘Dozen inladen is geen leuk werkje.’ Voegt ze er nors aan toe, waardoor Xander in de lach schiet.

‘Zijn we er bijna?’ Vraagt ze daarna weer even enthousiast als ze de afgelopen dagen telkens was, maar Xander geeft geen antwoord.‘Joehoe?’

‘Ik snap er niks van.’ Fluistert ze zachtjes als Xander en zei zijn uitgestapt voor een miniscuul uitziend huisje.‘Ik weet echt zeker dat het hier is.’ Antwoord Xander nuchter, maar ook vermoeid.

Schuldig draait ze haar hoofd even naar hem om, en meteen slaat hij zijn armen om haar heen.‘Het is niet jou schuld lieverd!’ Zegt hij meteen waarna hij een kus in haar haren plant.

‘Maar ik zei dat het hier geweldig was.’ Mompelt ze gefrustreerd.‘Dit is niet waarvoor we hier kwamen..’ Ze zucht, en een traan rolt over haar wang.

Voorzichtig draait ze zich om in Xander’s armen, en drukt zich tegen hem aan.‘Het geeft niet,’ Fluistert hij sussend.‘Ik hou van je, wat er ook gebeurd, weet je nog?’