ProZa #10-2010

12
PRO ZA NUMMER 10 • WINTER 2010/2011 • JAARGANG 5 “De eerste keer dat ik hier de oprijlaan opkwam, leek het alsof het gebouw mij met open armen stond op te wach- ten,” zegt mevrouw H.A. Reijnhout-van der Feltz van der Sloot. “Ik houd van de oude stijl”. De fraaie buitenkant van zorglocatie Spaar en Hout blijft gelukkig intact, maar binnen is er op dit moment een ingrijpende renovatie aan de gang. Voor mevrouw Reijnhout betekent die dat ze straks naar de zonkant van het complex verhuist. “Waarschijnlijk is dit mijn allerlaatste huis, en een bescheiden kamer met zon is mij liever dan een koninklijke suite zonder zon.” Tijdens de verbouwingsperiode heeft Spaar en Hout geen volwaardige keuken en dat is wennen voor de bewoners. “Ik ben van de generatie die is opgevoed met ‘vers en vitaminen’ en een toetje in een plastic bakje past hier niet bij. Dan liever een vers stukje fruit. Maar het is nu aanpassen voor bewo- ners én medewerkers. Heel knap dat Tilja van der Haag [manager Wonen, Welzijn en Zorg – red] zo positief blijft. Er wordt echt een hoop van de medewerkers gevraagd.” Mevrouw Reijnhout weet uit eigen ervaring wat dat bete- kent. Ze is opgeleid in de oorlog tot verpleegkundige en had een eigen praktijk. “Ik heb gewassen met koud water en zand. Dingen die goed gaan, waardeer ik en mindere zaken probeer ik te begrijpen... En Spaar en Hout is een fijn oord om te wonen, daar wil ik graag mee afsluiten.” 4 Oranjepark 6 Zorgleefplan 8 Locatienieuws 10 Bejegening 12 Bestuur PROZA IS EEN UITGAVE VAN PRO SENECTUTE

description

ProZa #10-2010

Transcript of ProZa #10-2010

Page 1: ProZa #10-2010

P R O Z A

N U M M E R 1 0 • W I N T E R 2 0 1 0 / 2 0 1 1 • J A A R G A N G 5

“De eerste keer dat ik hier de oprijlaan opkwam, leek het alsof het gebouw mij met open armen stond op te wach-ten,” zegt mevrouw H.A. Reijnhout-van der Feltz van der Sloot. “Ik houd van de oude stijl”. De fraaie buitenkant van zorglocatie Spaar en Hout blijft gelukkig intact, maar binnen is er op dit moment een ingrijpende renovatie aan de gang. Voor mevrouw Reijnhout betekent die dat ze straks naar de zonkant van het complex verhuist. “Waarschijnlijk is dit mijn allerlaatste huis, en een bescheiden kamer met zon is mij liever dan een koninklijke suite zonder zon.”Tijdens de verbouwingsperiode heeft Spaar en Hout geen volwaardige keuken en dat is wennen voor de bewoners. “Ik

ben van de generatie die is opgevoed met ‘vers en vitaminen’ en een toetje in een plastic bakje past hier niet bij. Dan liever een vers stukje fruit. Maar het is nu aanpassen voor bewo-ners én medewerkers. Heel knap dat Tilja van der Haag [manager Wonen, Welzijn en Zorg – red] zo positief blijft. Er wordt echt een hoop van de medewerkers gevraagd.”Mevrouw Reijnhout weet uit eigen ervaring wat dat bete-kent. Ze is opgeleid in de oorlog tot verpleegkundige en had een eigen praktijk. “Ik heb gewassen met koud water en zand. Dingen die goed gaan, waardeer ik en mindere zaken probeer ik te begrijpen... En Spaar en Hout is een fijn oord om te wonen, daar wil ik graag mee afsluiten.”

4 O r a n j e p a r k • 6 Z o r g l e e f p l a n • 8 L o c a t i e n i e u w s • 1 0 B e j e g e n i n g • 1 2 B e s t u u r

P R O Z A I S E E N U I T G A V E V A N P R O S E N E C T U T E

Page 2: ProZa #10-2010

Column

ColofonProza is het huisblad van Pro Senectute, dat tweemaal per jaar verschijnt. Redactie Nicole Kerssemakers, pr-communicatiemanager Stichting Pro Senectute. Concept en vormgeving Zabriski Media, Leiden. Fotografie Edwin Weers, Laurens Arenas, Inge Gerritsen en ministerie VWS. Drukwerk NPN Drukkers, Breda. Redactieadres Centraal Bureau Stichting Pro Senectute, Cronenburg 75, 1081 GM Amsterdam. Tel. 020 540 01 50. E-mail [email protected]. Website www.pro-senectute.nl

Coverfoto Edwin Weers

doen wat je zegt en zeggen wat je doet

Het kabinet Rutte wil Nederland sterker, veiliger en wel­varender maken. En voor de gezondheidszorg voegt de nieuwe regering hier nog de begrippen ‘vrijheid en verant­woordelijkheid’ aan toe. Mensen die echt hulp nodig hebben, wordt een goed sociaal vangnet beloofd. Drs. Edith Schippers, minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport op de website van haar ministerie: “Het allerbelang­rijkste vind ik dat de basiszorg dichter bij de mensen in de buurt komt. Daarnaast wil ik een einde maken aan de doorgeschoten fusiedrift waardoor instellingen steeds groter worden, de bewoners en verzorgers elkaar steeds slechter kennen en de keuzevrijheid voor patiënten afneemt. Zorg is een belang­rijk goed dat voor iedereen toegankelijk moet blijven. Ik streef ernaar dat je meer zorg krijgt voor de euro’s die je aan premie betaalt.”

Zaterdag 19 maart vindt wederom de Open Dag van de Zorg plaats in heel Nederland. Ook de deuren van de Pro Senectute­locaties zullen dan van 11.00 tot 15.00 uur open­ staan voor bezoekers.

Open Dag van de Zorg

Drs. Edith Schippers minister van Volksgezondheid,

Welzijn en Sport

minister schippers:

basiszorg dichter bij mensen

in de buurtDe titel boven deze column is een kritische kanttekening bij de beleidsvoornemens van het kabinet Rutte. In het regeerakkoord staat dat er jaarlijks 800 miljoen euro extra voor de ouderenzorg beschikbaar komt. Kort na de installatie van dit kabinet werd echter duidelijk dat 300 miljoen van deze 800 miljoen euro bestemd is voor andere sectoren, zoals de geestelijke gezondheidszorg en de gehandi­captenzorg. Vooralsnog is het onduidelijk of de resterende 500 miljoen euro bedoeld is om de kwaliteit van de huidige zorg te verbeteren, of dat dit bedrag vooral aangewend zal moeten worden om de demografische ontwikkeling op te vangen. Immers, een groeiend aantal senioren met een hogere levensverwachting betekent meer vraag naar zorg en dus hogere kosten. Het regeerakkoord stelt dat er 12.000 extra werknemers in de zorg moeten komen, een prachtig streven. Of het lukt om op korte termijn zoveel mensen te vinden, valt zeer te betwijfelen. Zo goed is het imago van de gezondheidszorg nu ook weer niet. Mijn stellige indruk is dat we ons niet rijk moeten rekenen. De betaalbaarheid van de (ouderen)zorg staat hoe dan ook onder druk. In de praktijk zal dit betekenen dat de grens om toegang te verkrijgen tot zorg naar boven wordt verlegd. Indicaties worden later gege­ven en eigen bijdragen zullen toenemen. Een begrijpelijke ontwikkeling, maar een andere voorstelling van zaken dan het regeerakkoord deed verwachten.Transparantie in communicatie is niet het sterkste punt van politiek en overheid. Als Pro Senectute hopen wij het beter te doen. Het afstemmen van de wensen van bewoners op de mogelijkheden die wij kunnen bieden, is voor onze medewerkers een belangrijke doelstelling. In de praktijk overigens gemakke­lijker gezegd dan gedaan – en vandaar dat de rol van de Pro Senectute Academy zo waarde­vol is. Hier wisselen onze medewerkers hun ervaringen uit, en krijgen ze ondersteuning bij hun dagelijkse werkzaamheden en hun omgang met elkaar en de bewoners. Ik hoop van harte dat onze inspanningen tot uiting komen in uw tevredenheid.

Bart Magielsevoorzitter Raad van Bestuur Stichting

Page 3: ProZa #10-2010

Een gesprek met de manager Wonen, Welzijn en Zorg over leiderschap, de efficiency in

de zorgverlening en de toene­mende betrokkenheid van de familieleden van onze bewoners.

Coachende leiderVoordat Ingrid de scepter zwaaide over Emmahof, werkte ze bij een grote zorgorganisatie. De kleine afstand tussen het bestuur van Pro Senectute en de werkvloer ervaart Ingrid als prettig. Zelf omschrijft ze haar eigen manier van leidinggeven als ‘coachend’. Ingrid: “Ik verwacht creativiteit van onze medewerkers. Er is ruimte, maar ik stuur strak aan op het eindresultaat. Ik kijk mee met een helikopterview.”

Efficiency beschouwt Ingrid als een groot goed in de zorgverle­

om mee te doen, is voelbaar in een klein huis met 31 bewoners.”

Ingrid denkt dat haar openheid hierin wel een rol speelt. “Alles is bespreekbaar. In de door mij ingevoerde ‘ganggesprekken’ met bewoners, familieleden en mede­werkers komen zaken naar boven waarmee wij aan de slag gaan. Een van de vragen die ik bijvoor­beeld stel, is hoe de bewoner het loslaten van de eigen vertrouwde thuisomgeving heeft ervaren. De stap naar afhankelijk­zijn is immers moeilijk. Zo kunnen wij weer leren van de ervaringen van onze bewoners en hun familie.”

Positieve cliëntenraadDe cliëntenraad beaamt de posi­tieve geluiden. Voorzitter de heer E. Berkhout geeft aan dat ondanks de inkrimping, de kwaliteit is verbeterd. En dat deze verbetering voor een groot deel te danken is aan de duidelijke structuur die nu geboden wordt. “Medewerkers werken minder ad hoc: er zit systeem in de werkzaamheden. En dat werpt vruchten af.”

betrokkenheid familieleden voelbaar

Reorganisatie bij Emmahof in Amsterdam

Ingrid Parker is sinds april 2010 de nieuwe leidinggevende van onder andere de zorglocatie Emmahof. Bij haar aantreden was daar net een reorganisatie ingezet. Een organisatie in beweging geeft altijd gedoe, maar daarop was Ingrid goed voorbereid.

Dienstenaanbod Oranjepark en ZuidkwartierIngrid Parker zwaait niet alleen de scepter over de Emmahof, maar ook over de relatief nieuwe woonlocaties Oranjepark en Zuid­kwartier. Daar is het – samen met de bewo­ners – nog aftasten naar de wensen op het gebied van het dienstenaanbod en wat voor de organisatie haalbaar is.

Ingrid Parker

ning, maar ze houdt niet van een starre invulling van een taken­pakket. “Tijd is er nooit, dus regel het zo dat je zaken combineert zonder de kwaliteit uit het oog te verliezen,” zegt Ingrid. “Niet alle medewerkers kunnen zich gemak­kelijk vinden in deze stijl van leidinggeven. Toch zullen ook zij moeten leren minder star te zijn.”

Ganggesprekken goed ontvangenOver ‘het nieuwe Emmahof’ doen positieve geluiden de ronde. Ingrid merkt het aan de toene­mende betrokkenheid van familie­leden. “De familie van onze bewoners blijft kritisch en veel­eisend, maar tegelijkertijd bieden zij hun diensten aan. Zo wilde een dochter, ergotherapeute, graag adviseren bij het tillen van bewo­ners. Een ander bood weer aan muziek te komen maken. Die wil

3winter 2010/2011 PROZA

Page 4: ProZa #10-2010

Bewoners openen

gemoderniseerd en gezellig

Oranjepark

In een feestelijke stemming namen de bewoners van Oranjepark op 16 septem­ber het restaurant, de lounge en de entree

van hun woonlocatie officieel in gebruik. Aan de modernisering van dit complex is de afgelopen twee jaar hard gewerkt. En het resultaat mag er dan ook zijn! Zo markeert de sfeervolle haard de scheiding tussen de huiselijke lounge met zitjes en het restaurant met de open keuken. De leeshoek – met een inmiddels goed gevulde boekenkast – is nu een prettig stekje om onder het genot van een kopje koffie de krant te lezen. In de ochtenduren is de receptiemedewerkster aanwezig om de bewoners met raad en daad bij te staan en op gezette tijden houdt Ingrid Parker, de manager Wonen, Welzijn en Zorg, spreekuur voor de bewoners.

De verwachting is dat de tijd dat er in Soest veel appartementen leeg stonden, zoals dat was toen Pro Senectute het complex in 2008 kocht, nooit meer terug zal keren. Die leeg­staande appartementen zijn nu gerenoveerd en de begane grond is uitgebreid met 12 nieuwe appartementen. Zo’n 130 bezoekers maakten tijdens het Open Huis op 13 novem­ber een rondje door het gebouw en velen raakten enthousiast. Ook de bewoners zijn enthousiast over de verbeteringen, zo bleek duidelijk tijdens de opening. De heer P. Steijn sprak namens de bewoners een woordje: “Wij bewoners zijn kritische ouderen en er is behoorlijk wat gemopperd en geklaagd de afgelopen jaren. Maar het resultaat is prach­tig en ik feliciteer alle betrokkenen. Na twee hectische jaren is dit een feestelijk moment voor ons allen.” Pro Senectute hoopt dat vele Vrienden, nu en in de toekomst, zullen genieten van het zelfstandig wonen in het sfeervolle Oranjepark.

4 PROZA winter 2010/2011

Page 5: ProZa #10-2010

5winter 2010/2011 PROZA

Page 6: ProZa #10-2010

Wat is het zorgleefplan?Het zorgleefplan vindt zijn basis in het zorg zwaarte­pakket, het persoonlijke financiële kompas van de bewoner. Het plan sluit aan op de mogelijkheden, behoeften en voorkeuren van een bewoner. Het is een document dat alle aspecten bevat die belang­rijk zijn voor de kwaliteit van leven van de betrok­kene – en dat is meer dan zorg alleen. Hierin is namelijk ook aandacht voor mentaal welbevinden. Zo wordt participatie vastgelegd: hoe een bewoner het liefst de dag wil invullen en welke sociale contacten hij of zij belangrijk vindt. Dit plaatje wordt in overleg met de bewoner (en achterban) zo goed mogelijk ingevuld.

Janne van Roest verzorgde namens adviesbureau Advisaris de trainingen: “Medewerkers kunnen niet altijd ja zeggen, er zal onderhandeld worden om tot een afgewogen zorgleefplan te komen. Dat vergt bepaalde vaardigheden.”

Kwalitatieve en persoonlijke zorg bieden aan onze bewoners, daar streeft Pro Senectute naar. In deze tijd is er echter spanning tussen onze wensen en de grenzen van de gefinancierde zorg. Regiodirecteur Karin Strübbe ging daarom aan de slag met de invoering van het zorgleefplan op alle zorgloca-ties. “Dankzij dit plan maken we niet alleen helder wat de bewoner vraagt, maar ook wat wij binnen de kaders van de indicatie kunnen bieden.”

Eerst gesprekken voerenDe afgelopen maanden is hard gewerkt aan de invoering van het zorgleefplan. “De essentie van het zorgleefplan,” zegt Karin, “is dat wij het leven voor onze bewoners zo fijn mogelijk willen maken. Voorheen werd de zorg vooral afgestemd op de beperkingen van iemand, nu kijken we meer naar de mogelijkheden. Door op papier te zetten wat er kan binnen de grenzen van de zorg die gefinancierd wordt, wordt

D e financiering van de zwaardere zorgvraag die op ons land afkomt, krijgt veel aandacht in de media.

Ook Pro Senectute is waakzaam. “Natuurlijk zullen we kost wat kost kwali­tatieve en persoonlijke zorg blijven bie­den, maar tegelijkertijd willen wij een financieel gezonde organisatie blijven,” aldus Karin.

“ De minuten worden hier niet geteld”

Geleidelijke invoering zorgleefplan voor bewoners zorglocaties

6 PROZA winter 2010/2011

Page 7: ProZa #10-2010

Wat is het zorg­zwaartepakket?De zorg die iemand krijgt, komt voort uit de indicatie die het CIZ (Centrum Indicatie­stelling Zorg) afgeeft en wordt uitgedrukt in tien verschillende zorgzwaartepakket­ten. De stichting krijgt betaald op basis van het zorgzwaartepakket waarvoor een bewoner is geïndiceerd en dit pakket geeft dus de financiële grens aan van wat voor de betrokkene mogelijk is aan zorgverle­ning. Op basis van deze zorgzwaarte­pakketten, heeft Pro Senectute eigen Pro Senectute­arrangementen opgesteld. Hierin is vastgelegd wat binnen de kaders van de indicatie kan worden geboden. Deze kaders leiden, in overleg met betrokkenen, tot de invulling van het persoonlijke zorgleefplan.

De medewerkers in training voor de invoering van het zorgleefplan

tegelijkertijd duidelijk wat niet kan. Knelpunten zijn zo eerder en gemakkelijker te signaleren. En dat werkt prettig, voor alle partijen.” De switch naar het nieuwe zorgleefplan zal niet van de een op de andere dag een feit zijn. Eerst voeren de medewerkers met de bewo­ners een gesprek over hun wensen en de mogelijkheden die Pro Senectute kan bieden. Ze komen daarbij niet onbeslagen ten ijs: de medewerkers volgden een training in onder andere communicatievaardigheden met aandacht voor goed luisteren en een prettige en open gesprekshouding. Ook de kneepjes van correcte rapportage is ze in deze training bijgebracht.

Flexibiliteit blijft mogelijk Karin heeft alle vertrouwen in de toege­voegde waarde van het zorgleefplan. Toch is voor de invulling een stukje creativiteit meer dan gewenst. “Wij merken dat er inmiddels meer begrip ontstaat. Ook familieleden gaan inzien dat het niet­doen van een extra hande­ling geen onwil is, maar dat de indicatie van de zorgzwaarte ons beperkt. Het is echt niet zo dat de minuten geteld worden: flexibiliteit blijft mogelijk,” zegt Karin. “Maar de bomen reiken niet tot in de hemel, dat zeker niet. Wellicht dat in de toekomst ook bij Pro Senectute meer ruimte komt voor particuliere dienstverlening. Overigens bieden wij, dankzij de extra gelden van de vereniging, zeker op het gebied van huisvesting meer dan de norm voorschrijft.”

7winter 2010/2011 PROZA 7

Page 8: ProZa #10-2010

Pro Senectute in beweging

In de woonlocatie Hoog Langen in Lochem is een inpandige verbouwing aan de gang. Het

complex krijgt met een nieuwe ontmoetingsruimte en een aantal kleinere appartementen een nieuw elan. Gelukkig is er een toene­mende belangstelling voor deze kleinschalige, landelijk gelegen locatie. Onze bewoners wonen hier zelfstandig, maar kunnen op gezette tijden terecht bij de mana­ger Wonen, Welzijn en Zorg van Pro Senectute voor eventuele zorgvragen en coördinatie. De appartementen zijn verder voorzien van persoonsalarmering, het huis­ vuil wordt opgehaald en desge­wenst kunnen bewoners van de maaltijdservice gebruikmaken.

De bewoners van het eveneens in Lochem gelegen Stadenbos

openen 12 januari op feestelijke wijze de eigen ontmoetingsruimte. Ook hier is een mooie ruimte gecreëerd om elkaar in een prettige ambiance te ontmoeten. Staden-bos is eveneens een locatie waar senioren zelfstandig wonen. Mocht een bewoner zorg nodig hebben, dan wordt deze geboden door medewerkers van het ver­derop gelegen Tusselerhof.

In het voorjaar van 2011 wordt gestart met de renovatie van Waalsdorp in de Haagse wijk Benoordenhout. Na de renovatie zijn alle woningen driekamer­appartementen met een moderne keuken en een comfortabele badkamer. De huidige bewoners verhuizen tijdelijk naar een ander appartement. De verwachting is dat de eerste appartementen

Pro Senectute beschikt over tien woon­ en zorglocaties in zeven plaatsen. We werken er continu aan om al onze bewoners een harmonieuze, stijlvolle woonomgeving te kunnen bieden. Daarom stemmen we onze gebouwen en de voorzieningen af op de eisen en de wensen van dit moment – en de toekomst. In deze Proza meer nieuws over de uitbreidingen bij de woonlocaties Hoog Langen en Stadenbos in Lochem en de renovatie van woonloca­tie Waalsdorp in Den Haag. Verder aandacht voor de voortgang van de renovatie van zorglocatie Spaar en Hout in Haarlem en de plannen voor de drie zorglocaties Wildhoef in Bloemendaal, Tusselerhof in Lochem en Oranjestein in Doorn.

Nog nat zolderappartement Spaar en Hout

locatienieuws

8 PROZA winter 2010/2011

Page 9: ProZa #10-2010

voor nieuwe bewoners eind 2011 beschikbaar zijn.

De prachtige entree van zorglocatie Spaar en Hout in Haarlem wordt momenteel aan het zicht onttrok­ken door bouwketen, containers en hekwerken. De planning is dat eind januari de bewoners kunnen verhuizen naar de gerenoveerde appartementen. In de volgende fase worden de ondersteunende ruimtes als kantoren, teampost en het winkeltje onder handen genomen.

Renovatie van de zorglocaties in voorbereidingDe zorglocaties Wildhoef in Bloe-mendaal, Tusselerhof in Lochem en Oranjestein in Doorn staat een renovatie te wachten. De gebouwen dateren uit het einde van de jaren zeventig, begin jaren tachtig. Hoewel de sfeer en uitstraling zeker hun charme hebben, zijn er allerlei verbeteringen mogelijk. Door de toenemende zorgzwaarte is er bovendien meer vraag naar klein­schalige groepswoningen en zijn aanpassingen van de sanitaire voorzieningen extra gewenst.

ProjectgroepOp de drie locaties wordt gewerkt met een projectgroep onder voorzitterschap van de regiodirec­teur. Deze projectgroepen zijn nauw betrokken bij de plannen en bij de uitvoering. In de projectgroe­pen zitten naast managementleden van de locaties, cliëntenraadsleden en vertegenwoordigers van de ondernemingsraad.

Tijdelijke huisvestingGezien de complexheid van de renovaties heeft het de voorkeur om de bewoners tijdelijk elders te huis­vesten. Het bestuur realiseert zich daarbij maar al te goed dat verhuizen op hoge leeftijd niet prettig is. Niet­renoveren is op termijn echter onverantwoord. Bovendien leert de ervaring dat verbouwen in fases niet alleen veel overlast voor de bewoners geeft, maar ook langer duurt. De tijdelijke huisvesting wordt zo dicht mogelijk in de buurt gezocht. Bij voorkeur verhuizen alle bewoners naar dezelfde locatie. Uiteraard zal de zorgverlening daar aan de kwalita­tieve eisen blijven voldoen. Er zal alles aan worden gedaan om dit proces zo prettig mogelijk te laten verlopen.

Een winterse dag in Lochem

Niet renoveren is onverantwoord

XXX

Oranjestein

Tusselerhof

Wildhoef

9winter 2010/2011 PROZA

Page 10: ProZa #10-2010

De Pro Senectute Academy besteedt met het programma ‘Bejegening… gewoon doen’ extra aandacht aan de correcte omgang met bewoners en familie-leden en aan die van collega’s onderling. Tijdens trainingen en in speciale teamoverleggen worden handvatten aan gereikt voor speci-fieke communicatievaardigheden aan alle medewerkers.

Programma ‘Bejegening… gewoon doen’ begint met theatervoorstelling in Wildhoef

Marjon van Wijnbergen, hoofd P&O, is verant­woordelijk voor de

aansturing van de Pro Senectute Academy. De Academy biedt het programma ‘Bejegening... gewoon doen’ met een reden aan: “Op de meest ongelegen momenten komen de lastigste (levens)vragen op onze collega’s af en dat brengt hen meer dan eens in een moeilijk pakket. Bewoners hebben veel levenservaring en ook hun kinde­ren zijn veelal hoog opgeleid. Natuurlijk verstaan onze medewer­kers hun vak, maar juist het stukje omgang vraagt om extra bagage.

extra bagage voor correcte omgangVanuit de Academy willen wij die graag aanbieden.”

Niet belerend of vingerwijzendIn de doelstellingen van onze organisatie is omschreven dat goede omgangsvormen en privacy vanzelfsprekend zijn. Marjon: “De gedragscode met de zes hoofd­punten komt dan ook aan bod in het programma. We maken daarbij overigens niet alleen gebruik van acteurs en externe trainers, maar ook van onze eigen praktijkoplei­ders en de leidinggevenden op de locatie. We willen vooral aansluiten op de dagelijkse praktijk.”

Marjon van Wijnbergen

10 PROZA winter 2010/2011

Page 11: ProZa #10-2010

Marjon onderstreept dat het pro­gramma zeker niet belerend en vingerwijzend is bedoeld. “Veel van de wenselijke bejegening doén we nu al vanuit de kennis, rijke ervaring en de wil om goed voor onze bewoners te zorgen. En wat het gewóón betreft: in feite hoeven onze medewerkers niets anders te doen dan oprecht en vanuit het hart te werken aan wat er van ze verwacht wordt in een bepaalde functie.”

Première De theatervoorstelling in Wildhoef was de eerste in de serie. Er deden zich hilarische taferelen voor. Nu en dan werd de realiteit sterk overdreven, maar het is wel de praktijk dat bijvoorbeeld een receptiemedewerker een lastig telefoongesprek moet voeren terwijl twee bewoners en een collega bijna letterlijk schreeuwen om aandacht. Het hoofd koel houden is dan gemakkelijker gezegd dan gedaan.De theaterregisseur ging deze avond ook in gesprek met de zaal. De begrippen ‘empathie’ en ‘inle­ving’ werden toen meerdere malen genoemd. Net als het belang van collegialiteit bij een hoge werkdruk.

Gedragscode medewerkersDe gedragscode van Pro Senec­tute geeft de omgangsvormen aan van medewerkers met bewoners in het dagelijks werk, evenals de communicatie tussen de medewerkers onderling over de bewoners. Deze omgangs­vormen zijn samengevat in de volgende zes hoofdpunten:

• Beleefdheid• Respect• Bewonersgericht• Privacy• Verantwoordelijkheid• Uiterlijk

extra bagage voor correcte omgang

Aardig blijven is niet altijd gemak­kelijk, maar het levert wel meer resultaat op.

TrainingDe theatervoorstelling wordt gevolgd door een drietal praktijk­gerichte trainingen die twee dingen beogen: bewustwording en leer­momenten aanreiken. Om in het thema van theater te blijven, worden de drie trainingen ook op ludieke wijze ingeluid. Het pro­gramma beslaat met alle verschil­lende acties een heel jaar.

Bijbehorend werkboekjeHet bestuur van de vereniging onderschrijft het belang van cor­recte bejegening. Het programma wordt daarom grotendeels bekos­tigd uit verenigingsgelden. Op deze manier draagt de vereniging een extra steentje bij aan het werkplezier van de medewerkers en daarbij ook aan het welzijn van de bewoners. Het programma beoogt inspirerend te zijn. Het bijbehorende werk­boekje leest prettig en bevat opbouwende teksten. “Werken bij Pro Senectute blijft bijzonder”, aldus geciteerd uit het boekje “Bejegening… gewoon doen.”

“ Veel doén we nu al vanuit de kennis, rijke ervaring en de wil om goed voor onze bewoners te zorgen”

11winter 2010/2011 PROZA

Page 12: ProZa #10-2010

Expertise op het gebied van bouwzaken en kennis van het overheidsbeleid

bestuurslid uitgelicht

Het bestuur van de vereniging Pro Senectute waakt over het vermogen en het vastgoed. De leden worden dan ook zorg­vuldig gekozen. Het bestuurs­werk vraagt een deel van hun vrije tijd en komt het welzijn van onze bewoners ten goede. Welke specialisten lenen zich eigenlijk voor dit vrijwilligers­werk? Ieder bestuurslid heeft daar eigen redenen voor. Dit keer aandacht voor drs. Johan Vijverberg (67).

Nadat hij al enkele maanden in het bestuur had meege­draaid, is Johan Vijverberg formeel bestuurslid sinds

de laatste ledenvergadering in eind mei. In diezelfde maand begon hij aan een fietstocht naar Santiago de Compostela. Daarmee ging een oude droom in vervulling. Ons nieuwe bestuurslid kent Pro Senec­tute vanuit de tijd dat hij 25 jaar geleden als hoofd Volksgezondheid en Maatschappelijke Voorzieningen bij de provinciale griffie van Utrecht de zorglocatie Oranjestein bezocht. Toen al viel hem de sfeervolle woonomgeving en de hoge kwali­teit van de zorg op. Zeker destijds kon het gemiddelde verzorgings­huis die kwaliteit nog niet bieden.

Waarom hebt u ja gezegd tegen deze bestuursfunctie?“Na mijn pensionering in 2008 was ik zo bang voor het ‘zwarte­ledig­heids­gat’ dat ik direct een aantal zaken heb opgepakt: een studie filosofie, enkele bestuursfuncties en de oprichting van een klein adviesbureau. Ik werkte ruim achttien jaar bij het College Bouw Zorginstellingen en wilde graag betrokken blijven bij deze sector.”

Welke expertise komt u vooral van pas?“Mijn kennis van het overheids­beleid, en mijn kennis en ervaring op het gebied van bouwzaken. Ik was lange tijd verantwoordelijk voor het ontwikkelen van bouw­maatstaven en kostennormen voor onder meer de nieuwbouw van verzorgingshuizen. Die kennis en ook die van het overheidsbeleid houd ik zo goed mogelijk op peil.”

Wat is u tot op heden opgevallen?“Per saldo zit er in het bestuur op alle terreinen veel ervaring en knowhow. Dat is prettig binnen­komen. Ik kon meteen ‘aan de bak’ met enkele ambitieuze aankoop­

plannen, onder andere in Den Haag. En ook de verbouwingsplannen voor de zorglocaties Wildhoef, Tusselerhof en Oranjestein zijn grote projecten. Op het gebied van vastgoed heeft de vereniging momenteel veel onder handen.”

Wat heeft de fietstocht naar Santiago de Compostela voor u betekend?“Ik heb genoten van het sportieve aspect waarbij de steile afdalingen en het aansnijden van bochten in de prachtige natuur, een ware sensatie bleek. Maar ook een goed ritme vinden bij het klimmen geeft een kick. Deze route voert langs histori­sche kerken en kloosters die allemaal hun eigen geschiedenis hebben. Het alleen­zijn heeft me geholpen dichter bij mezelf te komen. Ik ben nog beter gaan beseffen dat ik me niet moet laten meedrijven door algemene opinies, maar eigen keuzes moet maken. ‘Ik moet proberen te blijven worden wie ik ben’; deze nietzscheaanse gedachte kan mij mijn verdere leven goed als levensmotto dienen.”

Drs. J.J.M. Vijverberg:

12 PROZA winter 2010/2011