Propria Cures 119 01 Intreenummer

119_01_intreenummer 23-07-2008 23:00 Pagina 1

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES 119e JAARGANG No. 1/2 30 AUGUSTUSI 2008 2 STU

4 juli 2998

Beste PC-ers,

Zouden wij eens met een camera kunnenlangskomen om een gesproken column temogen opnemen met Jurg van Ginkel?Hilarisch hoe hij Patrick Lodiers op degrill legt. Wij zien mogelijkheden om zijnproza fijntjes te visualiseren.

Met vriendelijke groet,

Mark KosterCampus TV

Dit is wat JvG nodig heeft voor eensuccesvolle visualisatie van zijn pro-za: Claudia Schiffers telefoonnum-mer, anderhalve kilo blauwe M&M’sen het special effects budget van theMatrix-trilogie. Laat u ons even we-ten wat de mogelijkheden zijn?

4 juli 2008

Hallo mensen van propria cures,

hebben jullie interesse in de volledigejaargangen van 1972 t/m 1981?alles in goede staat.

-- Met vriendelijke groet,

Marcella Meijers

OOoooh... the Wonder Years! Goedekeus!

11 juli 2008

Zomergasten!

Kan het zijn dat jullie in Rusland evenhet gevoel voor de achterban kwijtge-raakt zijn?Ik las zojuist de tekst van de winnaar vande PC Onthooftprijs 2008.Helemaal niet slecht, alleen……W I Eis Ivo Niehe?Niet dat dat heel belangrijk is, maar jewordt als lezer toch nieuwsgierig.Ook in het juryrapport vond ik er nietsover.Vandaar het verzoek in het vervolg bijzo’n belangrijke prijs enige toelichtingte geven,

Vr.groeten,

Ed d’Estrée

PS. Jullie zullen het misschien raar vin-den maar ik miste de acceptgiro bij ditnummer, het laatste van de jaargang.Is het echt zo dat PC ook gratis wordt, innavolging van Dag, Pers, Sp!ts, Metro?

De vraag ‘Wie is Ivo Niehe’ is na hetlezen van uw mail een minder belang-rijke dan ‘hoe ontvangt u PC terwijl uin een grot woont?’

14 juli 2008

Lieve StuC!-bewoners,

Eind 2010 is het zover: dan verhuist jul-lie geliefde pand naar een andere loca-tie, namelijk naar de Diamantslijperij ophet Roeterseilandcomplex. Om daar inalle gezelligheid duidelijkheid over tekrijgen, organiseren ASVA en CREA eenpand-BBQ. Deze vindt plaats op 14 au-gustus en begint om 17:00 uur met eenpresentatie van Sjoerd Jans in het audi-torium van CREA2 / StuC! (zaal 1.33).Vervolgens zullen we ons naar de bin-nentuin begeven waar de BBQ en dedrankjes al klaarstaan. Het feestelijketafereel zal tot 22:00 uur duren.

Tot de 14de!

Met vriendelijke groeten namens de AS-VA studentenunie en CREA,

Mia Saric

Jaja, de oude ‘geef een barbecue enals iedereen terugkomt staan hunspullen buiten’ truc. Daar trappen weniet voor een derde keer in zus.

17 juli 2008

Beste redactie,

Ik hoop dat jullie me kunnen helpen methet volgende:

Voor een cursus Creatief schrijven benik cursusmateriaal aan hetontwikkelen. In dat materiaal zou ikgraag het gedicht 'Sonnet' van IschaMeijer op willen nemen dat ooit is ver-schenen in Citroen,Citroen, (Loof deheer is Kampioen) Een selectie gedich-ten uit Propria Cures 1964-1972

Het gaat om cursusmateriaal dat zal ver-schijnen in eigen beheer in eenoplage van 100 exemplaren. De boekenzullen uitsluitend aan cursisten wordenverstrekt en niet verder worden ver-spreid of verkocht.

Ik vroeg me af of jullie de rechthebben-den zijn van het gedicht of me andersdoor kunnen verwijzen naar de juistepersoon. Graag zou ik namelijktoestemming willen vragen voor publica-tie.


Hedwig van LierArtemis

Bureau voor auteursbegeleiding

Een bureau voor auteursbegeleiding,dus. Bent u die mevrouw die altijdeen beschonken Thomas Rosenboomnaar het toilet begeleidt?

George Knottnerus: Met zijn rechter-hand in zijn plooizak omklemde hij demobiele telefoon. Daarmee zou hij str-aks de bom tot ontploffing brengen. Metzichzelf en zoveel mogelijk anderendaarbij.

De redactie was verward over watnou eigenlijk een plooizak is.

JvG: Moet ik dit echt hardop zeggen? JS: Een natgeregende Jan Mulder?OK: Een plunjezak zoals DouweDabberd?JV: Iets waar islamitische vrouwenin gekleed gaan?

Het kan niet onopgemerkt zijn geble-ven, op de omslag van dit blad staat

een echte Fokke en Sukke. En dat is nietvoor niets, want voordat zij hun ziel aande duivelse NRC of DWDD konden ver-kopen, hebben zij een lange en moeiza-me weg moeten afleggen, die begon bijPropria Cures. En Fokke en Sukke zijnniet de enigen. De hemel die u betreedt,nadat u bent afgetreden als PC-redac-teur is oneindig. U presenteert voortaanDeal or no Deal, mag de linksmiddenvan Heracles punten geven in Het Pa-rool, of recenseert speeltuinen in deKidsweek. Ja, het wordt u allemaal aan-geboden. U heeft het verdiend.Dat ook schrijvers als Slauerhoff, HellaHaasse, Menno ter Braak en GodfriedBomand ooit bij PC begonnen hoevenwe u waarschijnlijk niet te vertellen.Simpelweg omdat tegenwoordig behal-ve de inkoopster van De Slegte niemandnog van deze lui gehoord heeft.Klinkt goed? Lees snel verder. In dezedriedelige cursus staat precies uitgelegdhoe uw droom als schrijver waar zelfsA.F.TH. zijn kruk voor afstaat, werke-lijkheid kan worden.

Het belangrijkste om PC-redacteur teworden, is dat u kan schrijven. Kan

typen beter gezegd, want handgeschre-ven inzendingen worden geretourneerdin de hoedanigheid van een poederbrief.Gespannen wacht u na het inzenden vanuw eerste stuk af hoe uw bijdrage op deredactie is ontvangen. Hoe lang dezespanning duurt, hangt af van het mo-ment dat u heeft ingezonden, want in ie-der nummer kan men in de Correspon-dentierubriek de behandeling van onzenieuwste fanmail (inclusief gedragenslipjes), doodsbedreigingen en inzen-dingen lezen. Het is misschien moeilijkte geloven maar zelfs Beau van ErvenDorens, Erik van Muiswinkel en HenkSpaan kropen ooit achter een Olivettiom hun schrijverij naar het adres te zen-den dat zij in de Colofon vonden. Schrik trouwens niet als de reactie ophet ingestuurde stuk kritisch is en hetcommentaar van drie woorden grappi-ger dan uw gehele stuk. Wij geven ten-minste nog kritiek. Dat kunt u van destagiaires bij de Folia en Sum niet zeg-gen. Bovendien zullen wij altijd strengmaar rechtvaardig zijn, op de momentendat het zo uitkomt.

Lukt het u met behulp van onze op-bouwende kritiek eindelijk één goe-

de Nederlandse zin te schrijven die in-druk maakt, dan leidt dit tot een plaat-sing. Dat wil zeggen: wij plaatsen dieene rake zin, en passen de rest naar ei-gen inzicht aan. We hebben immers eennaam hoog te houden als blad dat al in1890 voor het eerst van de drukpers rol-de. Ongeacht hoeveel ruimte we nogmoeten opvullen, omdat Frits Bolkes-tein weer aan de drank is en geen stukheeft kunnen aanleveren. Dit aangepas-te stuk heet een Meeëter. Mocht u hier-door gemotiveerd zijn geraakt om eensiets in te sturen zonder de woorden‘smegma’, ‘beffen’ en ‘Ivo Nihil’ dankan dit ertoe leiden dat uw naam in decorrespondentie voorzien wordt van een‘schrijft u nog eens wat’. Nu wordt hetpas echt spannend: uw naam heeft deronde gedaan op de redactie. Als u nugoed uw best doet, uw slachtoffers zorg-vuldig kiest en niet meteen besluit deeléén van uw romancyclus ‘Het Huilende

Hondenras’ op ons los te laten, dan kanhet gebeuren dat uw volgende stuk zelfeen ‘ komt u eens langs’ krijgt. Dit laat-ste betekent dat u het redactielokaal dater op de foto’s altijd zo uitnodigend uit-zag, eindelijk eens van binnen kunt be-kijken. En u er achterkomt dat het haarvan onze jongste redacteur niet de kleur‘melkboerenhond’, maar ‘roestoranje’heeft.

Voordat het echter zover is, zorgt udat u goed bevoorraad verschijnt.

In uw vers gestoomde zondagse pak metin uw ene hand een krat bier en in de an-dere een ontdoornde roos voor onzelieftallige administratrice Nina. Uit uwborstzak steekt een gloednieuw stuk,voor het geval dat we snel uitgepraatzijn over uw voorliefde voor Magic-kaarten en Sylvie van der Vaart. Waar-schijnlijk denkt u al dat u er bent, maarhier begint de ellende pas echt. Voor uen uw slachtoffers.

Want mocht de redactie gechar-meerd zijn van het model Nike’s

aan uw voeten en de rest van uw per-soonlijkheid, dan kan het gebeuren dat utot meeloper wordt geslagen. Dit bete-kent dat u wekelijks een stuk aanlevertwaaruit blijkt dat u kunt schrijven en ude ijskast zodanig vult, dat de levercir-rose van de redactie kan standhouden.Naast de juiste toon vinden, leert u an-dere belangrijke eigenschappen van be-kende schrijvers, zoals hoe men hetsnelst breekt met bevriende debutanten,de beste manier om Bas Haring af tewijzen en hoe u verantwoord drugs ge-bruikt. Niemand wil eindigen als PaulDamen of de voltallige HP-redactie.

Als er een stijgende lijn in uw meelo-pertijd blijkt te zitten, dan zult u op

zijn tijd gevraagd worden om een In-tree op papier te zetten en redacteur teworden. Een plechtig en vaak emotio-neel moment, dat mag gezegd. U koopttwee Vintage-edities Moet & Chandon,laat de traiteur een kaasplankje samen-stellen en vervoert dit zorgvuldig in eenkoeltas naar de redactie. Daar leest u hetstuk vervolgens voor aan een verzame-ling leden van de huidige redactie enoud-redacteuren. Dit is het momentwaar u al maanden van gedroomd heeft.Niet omdat u van Paroolcolumniste Jan-neke van der Horst drie zoenen zal krij-gen, maar omdat u eindelijk een ongere-digeerd stuk mag inleveren. Het stieke-me handje op uw onderrug van de oud-ste redacteur, de onophoudelijke name-dropping van de middelste en de over-weldigende kennis van literatuur enwikipedia van iedereen: dit alles mag uvan zich afschrijven, zodat u ‘schoon’kan beginnen aan de beste 2,5 jaar vanuw leven, dat vanaf dan nooit meer het-zelfde zal zijn.

De redactie

Deel 1Cursus PC-redacteur

Wke knen.trodueen te oachtaan:niet de dkoorten. u veNieteenswaarscheZiet gaatdie jbekemet Youmeistien wordeerstzoveHet komden,tiriscmet ken.teraiGodcabuzij lebruikcabaMul

Hdienria Cken.zitteroemwordwij zRev

TLbroode tniksschoin Vbeeten reikworwe


2008 2 STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES 119e JAARGANG No. 1/2 30 AUGUSTUSI 2008 3

119e JAARGANG No. 1/2

Redactie:

JURG VAN GINKELJELTE SONDIJOLGA KORTZJOHANNES VISSER

30 augustus 2008

Redactie en administratie:Vendelstraat 2

1012 XX AMSTERDAMTelefoon 020-525 77 69

E-mail: [email protected]

Losse nummers: 1,50 euro

n kan zelf laat-al datd uit-t be- haarkleuranje’

rgt uhijnt.k mete an-onzet uwstuk,praatagic-aar-

maaroor u

char-ike’s per-dat ubete-evert en uercir-uden.u an-n be-n hetnten,af tes ge- Paule.

eelo- u opn In-ur teotio-ooptdon,

men-n eenu hetame-e enmenteeft. Jan- krij-gere-ieke-oud-ame-over- enag uoon’

r van het-

actie

Want alles leuk en aardig natuurlijk.Zinloos feesten heeft absoluut leu-

ke kanten, dat kunnen we niet ontken-nen. Altijd interessant om tijdens de in-troductietijd eens tequila te drinken uiteen vaas, om aan het einde van de avondte ontdekken dat kassameisjes ook eenachterkant hebben. Maar neem van onsaan: veel levert het op de lange termijnniet op. Het enige met eeuwigheidswaar-de dat u hiermee bij elkaar scharrelt is dekoortslip die uw trouwfoto’s zal verpes-ten. Een klein aandenken aan de tijd dieu verspilt heeft. Niet dat u hier alleen in staat. Kijk maareens naar de mensen in uw intreegroepje,waarmee u een weeklang zit opge-scheept in uw nieuwe universiteitsstad.Ziet dat er nou uit als volk dat het vergaat schoppen? De enige manier waaropdie jongen in het death metal shirt ooitbekend gaat worden is als zijn ongelukmet een heggenschaar per ongeluk eenYoutube-sensatie wordt. En dat blankemeisje met de dreadlocks zal haar vijf-tien minuten roem alleen krijgen als zewordt aangerand door iemand uit heteerste van Ajax. En laten we eerlijk zijn:zoveel geluk heeft u waarschijnlijk niet. Het is op dat moment dat wij u te hulpkomen. Propria Cures, PC voor vrien-den, is al sinds 1890 het enige literair-sa-tirische studentenblad dat aan iedereenmet talent de kans biedt om door te bre-ken. Niet voor niks is dit het blad waar li-teraire grootheden als Hella Haasse,Godfried Bomans en Slauerhoff hun vo-cabulaire bij elkaar sprokkelden. Waarzij leerden hun woorden als wapen te ge-bruiken tegen broodschrijvers, muffigecabaretiers, aalgladde politici en HarryMulisch.

Het is precies dat wat ook u gaat doen.Uw naam uithakken in de onver-

diende reputaties van anderen. Bij Prop-ria Cures gaat u niet om vrienden te ma-ken. De weinige beroemdheid die wij be-zitten is eerder middel dan doel. Be-roemd worden is voor sukkels: beruchtworden voor helden. Daarom onthullenwij zonder gêne hoe uitgever en GerardReve liefhebber Wouter van Oorschot

onbehaarde jongetjes versiert via Gayro-meo.nl en monteren wij Leon de Winterzijn hoofd in een massagraf als we hemniet helemaal kosjer vinden. En als zo’ngeintje dan tienduizend euro boete eneen verplichte rectificatie oplevert: soit.Een goed verhaal mag best wat kosten.

Bij ons hoeft u zich niet te schamenvoor het feit dat u wel eens een boek

leest, Jeroen van der Boom stiekem wiltzien omkomen bij een autobrand en Re-vu-columniste Cindy Hoetmer een lust-object vindt. Sterker nog, het zijn datsoort meningen waar wij naar op zoekzijn. Als u maar onthoudt dat wij Cindyhet eerst zagen.De redactie van PC schiet met scherp op

alles en iedereen die zijn kop boven hetmaaiveld uitsteekt, zonder dit verdiendte hebben. Provinciaalse Utrechtse debu-tanten, arrogante Amsterdamse singer-songwriters en nuffige corpsballen uitLeiden met de bitterballen nog in hunmatje: allemaal mogen ze eraan. De tijdvan spelen is voorbij. Al 118 jaar zijn wijde luis in de pels van schrijvers in degrachtengordel en ver daarbuiten. En ophetzelfde moment zijn wij hun bestevrienden. Want denkt u nou echt dat ie-mand van uitgeverij Meulenhoff debu-tante Aukelien Weverling even terzijdetrekt om te zeggen dat ze niet kan schrij-ven? Nee. Daar hebben ze ons voor no-dig. De kans dat iemand van Querido ter-loops aan A.F.Th. van der Heijden meldtdat zijn laatste dialoog klinkt als een fi-losofiestudent op een slechte LSD-trip?Miniem. Dat laten ze aan ons over, ookal leidt dit uiteindelijk tot tranen en uit-gelopen make-up. Om het nog maar niette hebben over de reactie van Weverling.Het zal daarom zijn dat de redactie opelk uitgeversfeestje en boekpresentatieeen speciale behandeling krijgt en op hetBoekenbal voor PC de loper uitgaat. Wijmaken literair Nederland een beetje leef-baar, waarmee we ook nog eens bijdra-gen aan het beperken van de houtkap.We zijn het er dus over eens. U gaatstukken insturen naar Propria Cures. Hetenige dat wij zoeken? Eén goede Neder-landse zin. Zo makkelijk is het. Daarmeebegonnen de carrières van mensen alsHenk Spaan, Erik van Muiswinkel enBeau van Erven Dorens. Namen die u in

TroonredeLaten we beginnen u te feliciteren. U heeft het gehaald. In zes jaar

middelbare school heeft u niet alleen de schietpartijen, geplettebroodjes salami onder in uw rugzak en pesterijen overleefd, maar inde tussentijd ook nog eens een papiertje verdiend waar u uiteindelijkniks aan heeft. U bent dus goed bezig. Uw oude vrienden van deschoolkrant zijn succesvol gedumpt, uw shirtjes haalt u bij winkels diein Vice Magazine staan en elke dag weer reaguurt u op Geenstijl eenbeetje digitale street credibility bij elkaar. De wereld ligt aan uw voe-ten en het ergste is geweest, lijkt het. Beroemdheid ligt onder handbe-reik nu u gaat studeren en het echte leven begint. De volgende vijf jaarworden één groot feest en daarna ziet u wel weer verder. Maar latenwe u alvast voor wat struikelblokken behoeden.

- Lees verder op pagina 4 -

NU IN DE WINKEL!

NU IN DE WINKEL!

Deze week in

PCSpeciaal introductienummer

*

OK trekt haar bonuskaart

*

Spiegelman is van de Fran-se Slag

*

Van der Beek vond vroegeralles beter

*

Van der Horst heeft het al-lemaal wel eens eerder ge-

zien

*

Klukhuhn geeft een door-denker

*

Van Rossem is verkeerdverbonden



L

Beste anus van Albert Verlinde,

Onlangs ben ik tijdens het bowlen mijnrijbewijs kwijtgeraakt. Nu is het pro-bleem dat ik na het bowlen vanaf hetbowlingcentrum terug naar huis moest,maar dus geen rijbewijs meer had. Ikwas de enige van het feest die niet ge-dronken had, maar wilde ook niet zon-der rijbewijs rijden. Uiteindelijk heeftmijn neef Geert gereden, en zijn we te-gen een boom aangeknald. Mijn schoon-zus heeft nu een dwarslaesie en moeteen brace dragen. Kan ik de kosten ver-halen op het bowlingcentrum?


Tsjerrie van Geurkom uit Midden-Beemster

Beste Tsjerrie,

Fwiet! Prrrffft! Pfft Pffft Pffft sop sopsop sop sop sop sop pfieeeeeeeeeet sopsop sop sop sop sop sop sop sop sopPruttel! Fweep! Prrrt! BwaaaaaaaaaaaahFwiet! Prrrffft! Pfft Pffft Pffft!Bwaaaarb Fwiet! Fwieeeeet!F wiet!Fwiet! Prrrffft! Beau van Erven DorensPfft Pffft Pffft sop sop sop sop sop sopsop pfieeeeeeeeeet sop sop sop sop sopsop sop sop sop sop Pruttel! Fweep! Pr-rrt! Bwaaaaaaaaaaaah Fwiet! Prrrffft!Pfft Pffft Pffft! Bwaaaarb Fwiet!Fwieeeeet! Fwiet!Beau van Erven Do-rens Pfft Pffft Pffft sop sop sop sop.

Beste anus van Albert Verlinde,

Sinds mijn scheiding ben ik ongeveer 20kilo aangekomen. Volgens mij komt hetomdat mijn ex-man een hele grote eterwas, en ik soms wel voor tien moest ko-ken. Nu blijf ik dus elke keer met de war-me prak zitten, want je vindt het toch ge-zellig, zo’n grote pan op tafel. Volgensmijn maatschappelijk werker moet ikgewoon eens minder aardappels opzet-ten, maarja, stel nou dat mijn ex-man bijme terugkomt? Dan zit ik daar met mijnlege tafel. Ook mijn kinderen van 3 en 5hebben inmiddels last van overgewicht.Beste anus van Albert Verlinde, watmoet ik doen?

Een boogschuttertje uit Leiden

Best boogschuttertje,

Pfffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffftpffffft pffffft, tjomp tjompetomp tjomptjomp pfiiiiiiiieeeeeeeeeeeeeeeet tjomptjomp tjomp pfffft pffffft pffffft pffffftpffffft pffffft pffffft pffffft tjomp tjom-petomp tjomp tjomp pfiiiiiii-ieeeeeeeeeeeeeeeet tjomp tjomp tjompOnno Hoes pfffft pffffft pffffft pffffftpffffft pffffft pffffft pffffft tjomp tjom-petomp tjomp tjomp pfiiiiiii-ieeeeeeeeeeeeeeeet tjomp tjomptjomp pfffft pffffft pffffft pffffft pf-fffft pffffft pffffft pffffft, tjomp tjompe-tomp tjomp tjomp pfiiiiiii-ieeeeeeeeeeeeeeeet tjomp tjomp tjomp.

Geachte anus van Albert Verlinde,

Afgelopen vrijdag was de opening vande AEX-index op 454 bemoedigend om-dat deze boven het genoemde weer-standsgebied plaatsvond. Echter, de be-langrijkste koers van de dag wordt om17:30 neergezet. Dat is de slotkoers.Vrijdag gedurende de dag wisten beleg-gers het optimisme van de ochtend nietvast te houden en de AEX-index slootzelfs lager dan donderdag op 438,69.Vandaar ook mijn vraag geachte anus.Zal ik put of call gaan?

Douglas de Roos van Raadhoven uitHaarlem

Beste Douglas,

Burp Burp Winstoooooooooon Burp Pr-rrffft! Beau van Erven Dorens Pfft PffftPffft sop sop sop sop sop sop soppfieeeeeeeeeet sop sop sop sop sop sopsop sop sop sop Pruttel! Fweep! Prrrt!Bwaaaaaaaaaaaah Fwiet! Prrrffft! pfiiii-iiiieeeeeeeeeeeeeeeet Onno Hoes tjomptjomp tjomp pfffft pffffft pffffft pf-fffft pffffft pffffft pffffft pffffft, tjomptjompetomp tjomp tjomp pfiiiiiii-ieeeeeeeeeeeeeeeet tjomp tjomp tjomppfieeeeeeeeeet sop sop sop sop sop sopsop sop sop sop Pruttel! Fweep!Prrrt!Prrrffft! pfiiiiiiiieeeeeeeeeeeeeeeetOnno Hoes tjomp tjomp tjomp pf-fffft pffffft pffffft tjompetomp tjomptjomp pfiiiiiiiieeeeeeeeet Prrrrrttttttttt!

Vraag het aan:

De anus van Albert Verlindedit nummer nog wel eens zult tegenko-men, want valse bescheidenheid is meeriets voor Bas Haring.

Probeer het nou maar gewoon. Er isnog altijd de mogelijkheid om op we-

kelijkse basis de achterpagina van hetNRC vol te kliederen onder het Spunk-logo. Of uw studententijd te slijten in uwnuffige kamer met champignons langsde plinten. Propria Cures daarentegenkomt maar één keer in uw leven. Nog twijfels? Om u tegemoet te komenis in deze editie een cursus Propria Curesopgenomen, in drie delen. Omdat we ei-genlijk de beroerdste niet zijn.

We verwachten snel van u te horen.

De redactie

- Vervolg pagina 3 -

Voor u geknipt

(Het Parool inter-viewt AT-5 hunk Se-

bastiaan Meijer)


Tien (10!) wijshedenvan Paulo Coelho

Paulo Coelho mag misschien weleen Braziliaanse Harry Mulisch

zijn, voor menig huisvrouw, tiener-meisje en man-met-een-zachte-kantis hij de enige manier waarop ze metletters in aanraking komen. PropriaCures is dan ook de beroerdste nieten dook in het oeuvre van deze eso-terische broodschrijver. De man diein zinnen schreef als ‘er is maar ééniets dat een droom onmogelijkmaakt, de angst om te falen ’en ’allewegen leiden naar het hart van destrijder’.Speciaal voor de beginnen-de studenten rechten en economie,die op een feestje ook wel eens filo-sofisch uit de hoek willen komen,verzamelden wij de tien meest door-wrochte aforismen van Coelho. Eneen aforisme, dat is een moeilijkwoord voor wandtegelspreuken.

10. ‘Vriendschap is een bloem,die in maar weinig tuinen bloeit.’(uit: De tuinen van Santiago)

9. ‘Hier rechtsaf en dan het brug-getje over.’ (uit: De pelgrims-tocht naar Santiago)

8. ‘Je moet eerst van jezelf hou-den om van een ander te kunnenhouden.’ (uit: De Zahir)

7. ‘Je gaat het pas zien als je hetdoor hebt.’ (uit: De alchemistvan Tatabanya)

6. ‘Om van jezelf te kunnen hou-den moet je eerst van een anderhouden.’ (uit: De Zahir)

5. ‘Denk niet wit, denk nietzwart, denk niet zwart wit. Maarin de kleur van je hart.‘ (uit: HetGrote Paulo Coelho Kleurboek,van 8 tot 88 )

4. ‘Een kus is een afdruk van eenindruk, die vraagt om een her-druk.’ (uit: De hemel is geplaveidmet wandtegeltjes, deel 2)

3. ‘Met slechte mensen gaat hetaltijd goed, zeg ik altijd maar, ha-haha’ (uit: De duivel en het meis-je)

2. ‘Te veel vragen en de antwoor-den zijn er niet. Mag het licht uit.Als ik je in mijn armen sluit.’(uit: De strijders van het licht)

1. ‘Kip, het meest veelzijdigestukje vlees. Kip.’ (uit: Elf minu-ten)


Leer uw redactie kennenVia Propria Cures voetbalkaartjes

Speciaal voor dit nummer presenteert Panini – u weet wel, het Itali-aanse bedrijf dat zowel voetbalkaartjes als broodjes verkoopt, een

vreemd soort branchevervaging – haar Propria Cures serie. Niet echtnatuurlijk; op een moment van opperste verveling heeft het neefje vande oudste redacteur dit in elkaar gephotoshopt. Een absolute must,voor de echte verzamelaar die zegt: ‘Ook ik kan geen genoeg krijgenvan Propria Cures in kartonvorm.’ Namens hen, bedankt Wiebe!

Verzamel ze allemaal!

enko- meer

Er isp we-n hetpunk-in uw

langstegen

omenCureswe ei-

.

dactie

ipt

r-Se-)


STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES 119e JAARGANG No. 1/2 30 AUGUSTUSI 2008 6

Toegegeven, het proces van stukkeninzenden is moeizaam en vraagt om

de nodige discipline. Na in de Corre-spondentierubriek uw inzending voor-zien van een doodsverwensing terugge-vonden te hebben, of ingekort en nogmeer verminkt dan een kindsoldaatje uitRwanda, is het soms ook lastig te besef-fen waar u het allemaal voor doet. Bo-vendien geeft niemand u een deadlinemee zoals vroeger op het Barlaeus, duseen avondje The Office kijken met huis-genoten krijgt toch al snel de voorkeurboven het elimineren van Leon de Win-ter zijn nieuwste roman, omdat de re-dactie je opgedragen heeft nog eens watin te sturen.Wij kennen dat probleem maar al tegoed, vandaar dat Propria Cures vierkeer per jaar een prijsvraag uitschrijft,om te voorkomen dat het echte, ongesle-pen, doch luie talent aan ons voorbijgaat. Tijdens de juryavonden, waaropde inzendingen worden voorgelezen,nodigt de redactie traditiegetrouw ookeen aantal gastjuryleden uit om uw stukkritisch tegen het licht te houden. Dushet kan zomaar voorkomen dat MaartenSpanjer het heeft over ‘het kloppend ge-slacht in de pantalon van Tommy Wie-ringa’, mocht u dat een geschikte aanlei-ding voor een stuk vinden. De kolom-kompetitie is onze eerste prijsvraag,waarbij we geïnteresseerd zijn in uwmening. Het onderwerp staat vrij, zo-lang we maar niet lastig gevallen wor-den met een verslag van de huishoud-beurs, de hondententoonstelling of an-dere Jaarbeurstripjes waar je Aaf BrandtCorstius kan tegenkomen.

Daarna volgt de prijsvraag in het gen-re fictie, de Kerstprijsvraag. We

verwachten een mooi verhaal, waar wijde donkere dagen voor Kerst mee doorkunnen komen en de lichtbak voor zon-simulatie afbesteld kan worden. Tegen de tijd dat Jezus alweer zoveeljaar geleden aan het kruis genageldwerd, schrijven wij de Recensieprijs-vraag uit. Jezus heeft met deze prijs-vraag trouwens niets te maken, maardan heeft u een indicatie hoe ver we in-middels in het jaar zijn. Hoeveel tijd eral verloren gegaan is, zonder dat u een

stap verder bent gekomen in de wegnaar eeuwige roem. De naam zegt het al, we ontvangen voordeze prijsvraag graag een recensie. We-derom staat het onderwerp vrij, zolangwij er maar om kunnen lachen en uwslachtoffers niet. Eigenlijk is dezeprijsvraag een warming-up voor onzemeest prestigieuze prijsvraag, de PC-Onthooftprijsvraag. Daarvan wordt deontknoping gebruikelijk afgedrukt inhet dubbeldikke zomernummer. Ditnummer pakt PC graag uit met gastre-dacteuren. Het winnende stuk maaktdus kans naast een onvervalste HansDorrestein te staan, een gedicht van Je-an-Pierre Rawie, een tussendoortje vanYoup van ’t Hek of een scheldpartij vanoud-gastredacteur Theo van Gogh. Delaatste natuurlijk bij wijze van spreken,maar u begrijpt wat we bedoelen. Er zijnberoerdere figuren om een pagina meete delen, daar kan Parooltekenaar Petervan Straaten u alles over vertellen. Voorde PC-Onthooftprijs kiest u een publiekpersoon en deze dient, het is wederom teraden, onthooft te worden. Simple com-me bonjour.

Om de vier jaar hebben we een spe-ciale prijsvraag, de Keefmanbo-

kaal. Dit heeft niets met de OlympischeSpelen of het WK-voetbal te maken,maar wel met het sympathieke persona-ge van schrijver Jan Arends. De prijs isin het leven geroepen om begrip te kwe-ken voor zelfmoord in de Nederlandseletteren, afwijkend gedrag en de on-houdbare situatie van kamernood onderstudenten. Het komt er op neer dat wevan de inzenders een stuk verwachtenwaarin waanzin alle ruimte krijgt en wijna afloop van de avond hallucinerend inons bed belanden, zonder dat er MDMAin het spel is.

En voor we het vergeten, wat er te win-nen valt? Dat hangt van de prijsvraag af,soms is het een tas vol boeken, somsgaat het om keiharde knaken. Maar al-tijd staat er een redacteurschap op hetspel, en daarmee eeuwige roem.

De redactie

Deel 2Cursus

PC-redacteur

HRuther vadie tvan ren gop. zoonsjah een nedelijk toensteneochtrokedat zWe van dreveen noemgeziTwedigdschrdat hvan Quagewde mslagestenewe i

Daan gran

STU

VA

SHlag mijncrofbeetgrapeens

De huidige generatie dertigers schijnter zelfs serieus aan onder door te

gaan, dat alles maar te kust en te keurvoor handen is. Ik kan er op mijn beurtaan onder door gaan wanneer ik in eenwinkel alleen maar kant-en-klare maal-tijden aan zou treffen, maar sta hier nog-al alleen in. Op dit punt vind ik mijn so-ciale omgeving lijnrecht tegenover me. Begrijp me niet verkeerd, ik zal je deproblematische verstandhouding tussenmijn vrienden en mij niet aanrekenen,dat is een privéaangelegenheid. Boven-dien heb ik het beste met ze voor en legik me graag neer bij hun keuzes. Maar inhet geval van de voorverpakte hoofd-maaltijden kan ik me niet neerleggen bijhun keuzes, omdat ik vrees dat hun ge-zondheid op het spel staat. En dan moetik me, hoeveel bewondering ik ook voorje heb, toch tot jou richten.

Het kruideniersbedrijf dat jouw naamdraagt, verzorgt complete maaltij-

den, verpakt in plastic bakken en te vin-den in het koelschap, bij de verse pizza’sen soepen. Een plastic bak staat voor eenvolwaardige maaltijd, dat er dus op neerkomt dat, stel dat ik zo’n maaltijd zouaanschaffen, ik alleen een bord en eenvork in huis hoef te hebben en misschieneen servet om mijn mond mee af te ve-gen. Deze formule is een groot succes ende zin ‘ik haal wel zo’n salade van de ap’wordt beter begrepen dan ‘vanavondmaak ik Pasta Carbonara’. Dergelijkemaaltijden worden ook in de stamppot-variant verkocht, of er wordt wat sambalen ketjap aan toegevoegd, zodat de lief-hebbers van de Oosterse keuken ookniets om over te klagen hebben. Toege-geven, ik heb ook weleens een dergelijkemaaltijd naar binnen gewerkt, maar datwas omdat mijn huisgenoot op het puntstond deze weg te gooien, omdat hij overde datum zou zijn. Ik had op dat momentnog 2 euro voor de hele week, dus kooseieren voor mijn geld. Rotte eieren zobleek later, maar dat had ik natuurlijkkunnen raden. Maar daarnaast miste ik inde bak Salade Niçoise de tomaat, die jemisschien verward had met de ui. Ik hebnog wel 2 dagen een uiensmaak in mijnmond gehad, maar misschien had ookdat iets met de verstreken houdbaar-heidsdatum te maken, enfin, ik zal er nietlanger over doorzagen.Ik heb de maaltijden dus nooit een eerlij-ke kans gegeven, heb daar geen behoefteaan, maar zal mensen die de behoeftewel hebben, er niet om veroordelen. Ikgeloof best dat er over smaak te twistenvalt, maar ik vind dat er in de wereldboeiender zaken zijn om over te twisten.

De eetstoornis bijvoorbeeld, die jemomenteel een aantal mensen be-

zorgt. Naast het hele arsenaal aan kant-en-klare-maaltijden verkoop je namelijkook zakken sla als hoofdgerecht. Zakkensla. Op deze zak vermeld je dat de in-houd van de zak (200 gram) voor 2 per-sonen geschikt is; deze conclusie trek ikuit de twee blauwe poppetjes die op de

zak zijn afgebeeld. Of het om mannen ofvrouwen gaat, weet ik niet, het zijn tweeidentieke poppetjes. Ik zou er eerdermannen dan vrouwen in zien, maar daargaat het nu even niet om. Het gaat eromdat je deze zak sla als hoofdgerecht be-stempelt, om je volledig te citeren: ‘De-ze gebruiksklare sla is ideaal als bij – ofhoofdgerecht’.

Ik heb de promotieweken rondom het‘gezonde keus klavertje’ niet op de voetgevolgd, maar ik begrijp dat je je tegen-woordig hard maakt voor gezond eten endrinken. Dit zal met name een marke-tingtruc zijn, maar ik wil ook nog welgeloven dat je het enigszins belangrijkvindt dat de klanten door het toegang-spoortjes passen. Ik ben echter bang datje nu aan het doorslaan bent. Ik weet nietwat de diëtisten er precies over zeggen,ik ken niemand die diëtist is, maar ik kanniet geloven dat een portie ijsbergsla van100 gram aan te raden is in tijden dat tedunne modellen overlijden ten gevolgevan anorexia of uit het raam van hun ho-telkamer springen. Misschien heeft hetiets met je familiegeschiedenis te maken,kun je als gijzelaar wél erg blij wordenvan een handje sla als avondeten. Datkauwt toch lekkerder dan zo’n tennisbal.Overigens denk ik niet dat je crashdieetwerkt. Ik zit vaak genoeg in de trein omte weten dat de Smullerslucht die daarrond de avondspits hangt, vooral van demannen vandaan komt die van hunvrouw daarna thuis zo'n verantwoordmaal voorgezet krijgen. Na ‘indrinken’wint ‘ineten’ nu terrein en zo houd je ooknog eens obesitas in stand, beetje tegen-strijdig, vind je ook niet?

Nou Albert, ik weet niet of deze briefje bereikt, ik zal hem ook nog wel

naar het adres in Zaandam van je glossyde Allerhande sturen. Misschien win iker wel dat krat vol Excellent verwenpro-ducten mee, dat zou leuk zijn.

Het beste,OK

OK VRAAGT OM HET BONNETJE

AH-ErlebnisLieve Albert,

Het is een nobel streven de mens op sommige momenten een beet-je tegemoet te komen. Zeker op momenten dat zijn hoofd wel

naar iets anders staat, dan naar verzinnen wat er die avond gegetenmoet worden. Ik leefde lang in de veronderstelling dat het juist de be-doeling van een supermarkt is dat een mens daar kan kiezen uit eenogenschijnlijk oneindig assortiment en die oneindigheid op prijs stelt.Echter, het lijkt zo te zijn dat de moderne consument snel klaar wil zijnen dus niet te veel te kiezen moet hebben.


Ja, dat is ook geen geld! Tien euro en dan een half-

jaar lang Propria Cures in de brievenbus. Want

wat krijg je tegenwoordig nog voor dat geld? Ja,

tien doosjes Smint, twee pakjes Marlboro, een fiets

bij de Oudemanhuispoort, een wandrek vol aarde-

werken poesjes in de Blokker, het verzameld werk van Leon de Winter, het

verzameld werk van Jessica Durlacher, twee keer opscheppen bij de mensa

en een handjob achter het Centraal Station, dat kun je er voor krijgen. Nee,

doe mij dan maar een proefabonnement op Propria Cures, het prijsvech-

tertje onder de weekbladen. Ik wacht met betalen tot de acceptgirokaart

mijn deurmat belaagt.

naam....................................................................

adres....................................................................

plaats en postcode..............................................

collegekaartnummer..........................................

0 Tientjesleden 10 euro (half jaar PC voor 10 euro!)

0 Studenten 25 euro (jaarabonnement)

0 Gewone mensen 45 euro (jaarabonnement)

Tientje?Invullen en opsturen in een ongefrankeerde envelop naar

Propria Cures, Antwoordnr. 8397, 1000 RA Amsterdam.

Of doe het makkelijk en ga naar:

www.propriacures.nl

2008 6

Het was een mooie tijd, die maand in‘68. Samen met mijn tweelingzusje

Ruth studeerde ik aan La Sorbonne, al iser van studeren weinig terecht gekomendie tijd. Samen met onze vrienden, dievan over de hele wereld naar Parijs wa-ren gekomen, eisten we onze vrijhedenop. Ik herinner me de Pers Jonathan,zoon van een diplomaat die het onder desjah goed voor elkaar had. En Rebekka,een prachtig meisje, opgegroeid in eennederzetting op de Jordaanoever. Eigen-lijk wisten we niet waar het over ging,toen we naar het Quartier Latin togen omstenen te gooien naar de politie. In deochtend hadden we nog stickies zittenroken in het appartement van Jonathan,dat zijn vader voor hem bekostigd had.We hadden elkaar voorgelezen uit werkvan Sartre en daarna de vrije liefde be-dreven, zoals dat ging in die tijd. Nadateen meisje waarvan ik de naam niet zalnoemen - ze is momenteel het prominentgezicht van een politieke partij in deTweede Kamer - zich voor ons bevre-digd had met een kaars en uitbundigschreeuwend klaarkwam, riep Jonathandat het tijd was voor de revolutie. Sufvan de matige weed liepen we naar hetQuartier Latin, het zal vijf minuten lopengeweest zijn. Toen we aankwamen wasde menigte al grotendeels uit elkaar ge-slagen. Voor het idee hebben we nog watstenen gegooid, ik geloof niet eens datwe iemand geraakt hebben.

Die avond aten we een eenvoudigemaaltijd in een klein restaurantje

aan de rand van de stad, waar we immi-grantenjongeren kenden die de stickies

voor een goede prijs aan ons verkochten.We zagen hoe de militaire politie op eenpleintje hun uitrusting uittrok, sommi-gen zaten onder het bloed. ‘En toch heeftDaniel Cohn gelijk’ had Rebekka ge-mompeld, half dronken van de overvloe-dige wijn. We zouden die avond uitein-delijk allemaal dronken worden, en devolgende dag lezen over de puinhoop diewas achtergebleven in Parijs. Als ik te-rugkijk denk ik, die revoluties waren nietzo serieus, het was onze manier van los-gaan, ons bungeejumpen, of wat jonge-ren nu ook doen om hun kicks te krijgen.Parijs was Llorret de Mar die tijd, niksmeer en niks minder. En uiteindelijk zijnwe na die wilde jaren allemaal preciesgaan doen waar we toen zo een hekel aanhadden.

Jonathan is inmiddels docent op een uni-versiteit in Michigan, Rebekka heeft methaar oudere vriend een hotelletje inThailand en mijn zus Ruth werkt als di-plomaat in een ver buitenland. Ook haarzoon heeft trouwens een appartement inParijs, al gedraagt hij zich beter dan Jo-nathan in die tijd heb ik begrepen. Zelfheb ik het geluk dat ik, na een kort be-staan als redactrice bij een modeblad in

Parijs, een man trof die weet hoe hij eenvrouw moet behandelen. Nu werk ik opeen taleninstituut, hier op Manhattan.Twee halve dagen in de week, als ik datin die revolutiejaren had geweten! Maarnu weet ik dat mijn geluk vooral zat in delange avonden met Ruth aan de Seine.Meer dan in het gooien van stenen naarmensen die ook maar hun werk deden.‘Wijsheid komt met de jaren’ zei mijngrootvader Saul altijd, en zo is het maarnet.

En vorige week zag ik dus toevalligJan Jaap van der Wal op televisie. Ik

ben weinig in Nederland, maar vanvrienden begreep ik dat hij hier een be-kende komiek is. Het was een knul vaneen jaar of twintig, die de mond vol hadover goede doelen. Over gebrek aanidealen, en andere mensen - hij noemdegeloof ik de bekende zanger Marco Bor-sato en Caroline Tensen, naar ik begreepeen bekende actrice in dit land - die opde verkeerde manier aan goede doelendoen. Ze zouden niet oprecht zijn, en hetallemaal niet zo ernstig nemen als hij,Jan Jaap van der Wal die het wel alle-maal goed deed. Tegen die Jan Jaap zouik wel willen zeggen dat het vroeger echtniet beter was met die idealen en op-rechtheid. Idealen zijn een excuus vooravontuur, waar natuurlijk niks mis meeis, het is zoals het is. Misschien heeft hetiets met die jongen zijn hazenlip te ma-ken, dacht ik nog. Het idee dat wanneerhij een paar eeuwen terug geboren wasmet het circus mee had gemoeten, omzijn gelaat te tonen aan de dorpelingendie er nog voor betaald hadden ook. Ofnog een eeuwen eerder langs kastelenhad moeten gaan, waar koningen en ko-ninginnen zich vergaapten aan dat mallesnoetje. Het is misschien die angst diedeze knul er van weerhoudt gewoon ple-zier te hebben en grappen te maken. Eenkomiek is toch een soort clown, en geendominee? ‘Lighten up’ zeggen we hier inde States, en dat moet Jan Jaap eensdoen, in plaats van als een oude bok an-dere mensen te vertellen hoe ze moetenleven. Idealisme is altijd al plezier ge-weest, elke revolutie ging gepaard metbubbels.

Chantal Spiegelman

Naast vriendin van PC is ChantalSpiegelman woonachtig in hartje Man-

hattan met haar man en twee zonen.


VAN DER WAL KIJKT IN DE SPIEGELMAN

Standje 68Het was vorige week toen ik voor de afwikkeling van een erfenis

naar Nederland moest komen. Wat verveeld en tamelijk uitgeputlag ik ‘s avonds op mijn bed te switchen van kanaal naar kanaal inmijn hotelkamer. Niks kon mij boeien, tot ik een jongen met een mi-crofoon zag. Jan Jaap van der Wal heette hij. Hij verbaasde mij eenbeetje, want waar komieken bij ons in de States betaald worden omgrappen te maken, had deze jongen de mond vol van idealen. En op-eens moest ik weer terugdenken aan mijn eigen jeugd. Parijs, mei ‘68.

en of tweeerder

r daarerom

ht be- ‘De-j – of

m hete voetegen-en enarke-

g welngrijkgang-g dat

et nietggen,k kana vandat tevolgen ho-ft hetaken,orden. Datisbal.

hdieetn om daaran de hunoord

nken’e ookegen-

briefg wellossyin ik

npro-

OK

isbeet- wel

getene be-t eenstelt.l zijn

Specialeaanbieding

Ook de makers van Fokke & Suk-ke worden ouder, en ook zij krij-gen kinderen. En ook voor hengeldt dan dat ze in dat geval eenboel geld nodig hebben zodat demoeders van die kinderen niks te-gen hun vriendinnen zeggen.

Dat is de enige uitleg die wij kon-den bedenken voor hun laatsteaanbod. Die bestaat er namelijk uitdat iedere nieuwe abonnee vanPropria Cures gratis ‘De bètaca-non van Fokke & Sukke’ cadeaukrijgt.

Vanaf nu is uw ideale cadeau voorvrienden, secretaresses, moedersen hospita’s beslist.: een abonne-ment op Nederlands meest spraak-makende studentenblad én gratiseen Fokke & Sukke album.

Reageer snel door het uitknippenvan de bon hieronder. Of door eenmailtje te sturen [email protected].



Gezelligheidsfactoin bad met Hitler

G e z e l l i g -heidsfactor:brunch metRob Trip

Ad ValvasHuisorgaan van de Vrije Universiteit. Vergele-ken bij Ad Valvas is de Zimbabwaanse staats-radio een podium voor vrijdenkers. Onder con-trole van de gereformeerde gedachtenpolitie.

FoliaNederlands best gesubsiidieer-de amateurblaadje. Universi-teitsblad van de UvA, over deUvA en betaald door de UvA.Meest kritische rubriek: het we-kelijkse receptenhoekje.

HBOVerplicht gymmen in heteerste jaar. Nuff said.. Herma Rappa-Velt

Directeur van de klantenservice vande Informatie Beheer Groep. Hermastuurt je brieven, soms wel meerde-re per week. Herma praat je bijover je betalingsachterstand, zelfsals iedereen je vergeten is. Herma isgewoon gezellig.

SpoorstudentenStudenten die het over ‘de grotevakantie’ hebben en zeggen dat ze‘naar school’ gaan als ze de uni-versiteit bedoelen . Gaan ‘na deles’ weer met de trein terug naarhun ouderlijk huis in Nieuw-Ven-nep. Te vriend houden voor werk-groepen en tentamenperiode.

Internationale SocialistenStudentenclub onder leiding van Peyman Jafari. Eigen cultuur-afdeling leest Propria Cures kritisch, om deze van de universi-teit te verwijderen in geval van inhoud ter rechterzijde van de

SP. Te vinden met anti-Israel krantjes en pro-Hezbollah postersbij ingangen van universiteitgebouwen. Hey Peyman, als je dit

leest, nog gefeliciteerd met die Joodse burgerslachtoffers!

Ronald PlasterkEén, twee, drie, vier.Hoedje van papier!

GroningenWat het Zuiderzeemu-seum is voor de Ne-derlandse folklore isGroningen voor hetstudentenleven: inGroningen kun je zienhoe het er tien jaar ge-leden aan toe ging.Leuk voor het hele ge-zin.

Gezelligheidsfactostappen met de Jeugvan Tegenwoordig

MensaIn de mensa, de gaarkeuken die elkeuniversiteit heeft, kunt u dagelijks te-recht voor een culinaire moordaanslag.Lasagne die naar maggi smaakt, boe-renkool die naar maggi smaakt of hetverrassingsmenu dat naar maggismaakt, de norse mevrouw achter de ba-lie schept het graag voor u op. Bij hettonen van uw studentenkaart krijgt ueen aangename studentenkorting.

GezelligheidsfaN

IET

P

C-O

K

Studeren volgens Propria Cures

Het nieuwe collegejaar is weer begonnen. Terwijl uonderuitgezakt in de collegebanken Propria Cu-

res leest, praten wij u bij over het studentenleven. Inhandzaam formaat, dit jaar niet alleen met x maar ookmet y as. Doe er uw voordeel mee.



ezelligheidsfactor: bad met Hitler

G e z e l l i g -heidsfactor:brunch metRob Trip

Soldaat van OranjeMust see voor elkeeerstejaars student.Over de tijd dat eeninval nog iets anderswas dan met je lul uitje broek het vaandelvan een ander corpsjatten. Favorieteone-liner van de PC-redactie: ‘Heb je spie-ren op je nieren?’

Academisch kwartiertjeEen Surinaams kwartiertje,maar dan van vijftien minu-ten. Want voor college be-gint gaat u eerst nog evenlangs de wc, de koffieauto-maat, de snickerautomaat,het rookhok en uw studie-vrienden om bij te praten devorige twee colleges die ugemist heeft.

Beau’s Handboek voor StudentenBoek van oud-Propria Cures redacteur Beau over zijn le-ven, voor hij naast Albert Verlinde achter een deskplaatsnam. Hoort in de Billy-boekenkast naast het Stu-dentenkookboek. Slaat u alleen open als u op zoek bentnaar een tip voor uw joint.

Robbert DijkgraafIn volgorde van belangrijkheid: oud PC-gastredacteur, voorzitter van de KNAW,academische hotshot, oud PC-gastredacteuren liefhebbende echtgenoot.

GG&GD SOA poliBegint je smegma te-gen je te praten, danis het tijd om de lich-telijk homoseksueleverpleger – nee, nietiedereen met een wit-te jas is een arts -van de GG&GD meteen citroenstampertjein je urinebuis te la-ten roeren. Gratis,dat wel.

Soggen.nlLaatste roddel en achterklapuit studerend Nederland.Minsten even leuk als vroe-ger, voornamelijk wegens ge-brek aan updates.

CampuscontractHeb je eindelijk een zeecontainer metuitzicht op een blinde muur en eenrottend lijk, moet je er een halfjaar nahet afstuderen alweer uit. Handigetip: schrijf je gewoon in voor eennieuwe studie. Voor die 130 euro col-legegeld per maand vind je toch niksbeters

NestorOude lul uit het dispuut die te lang isblijven hangen. Leeftijdscategorie 25plus, niet afgestudeerd, geen vriend-in. Herkenbaar aan kleding die cor-poraal was toen hij zelf begon metstuderen. Komt naar borrel in band-plooibroek en lamswollen trui metHEMA-overhemd, terwijl de rest vanhet dispuut gekleed gaat in skinny je-ans van de American Apparel. Om naborrel te gaan clubben. Zonder de ne-stor.

RoetkapInstrument uit het ontgroeningsarsenaal. Andere martel-methoden: adje op z’n kop, robben, zoemen, in de lampkijken en kikkeren. Meest in het oog springende verschilmet Abu Ghraib: dit levert je later een baan bij Shell op.

HIFIDe Woo van Leiden. Zegtons niks, maar volgens oud-redacteur CS is het er alledagen feest. Op de bar dan-sen met je broek op jeknieën? Leuk!

zelligheidsfactor:ppen met de Jeugd Tegenwoordig

PC

-OK

lligheidsfactor 15Min.


Bandirah.nl


Zo min mogelijk deden we, en dat zolaat mogelijk op de dag en het hand-

je ophouden konden we als de beste.Mijn eerste serieuze baan kreeg ik driemaanden voor mijn dertigste verjaardag.Tot die tijd: stinken, uitslapen, drank.

Goed, af en toe gingen we naar college,vooral als alibi. De universiteit was eenontmoetingsplek op weg naar drank, jemoest ergens beginnen tenslotte. Onzetoekomst namen we niet serieus, duswaarom daar niet vandaag al mee begin-nen?

Om dit alles toch even in sociaal-histo-risch perspectief te plaatsen: we warengeen lamzakken, we waren cultuur-pes-simistisch, dat was het.Wij, kinderen vande jaren tachtig, waren Derdewereldoor-logslachtoffers. Nu is dat een niet-erken-de groep slachtoffers en dat is misschienmaar goed ook, want een pot met smarte-geld hadden we met plezier tot de bodemopgesoupeerd, maar slachtoffers warenwe.

Onze ouders hadden een oorlog meege-maakt, onze grootouders twee, wij nieten dat zouden we weten ook. Dus watwisten wij nou? En waar bemoeiden weons mee? Dankbaar moesten we zijn.

Maar voor wat? Voor een wereld die elkmoment kon exploderen, Russen die er-aan kwamen, Amerikanen die vredebrachten met kernwapens en tot die tijdeen economie die voor geen meter liep.Als je als puber oprecht gelooft dat dewereld het jaar 2000 niet zal halen en alsstudent doe je een studie, waar geenmens op zit te wachten, geschiedenis, hetis maar een voorbeeld, dan ontbreekt welzo'n beetje het heilige vuur van de ambi-tie, zeg maar.

Dus een wekker zetten we niet (de wek-ker is het begin van ambitie), we sliepeneen gat in de dag en dat was nodig ook,de die avond van gister.

Héérlijke tijd.

Het ultieme uitvreten.

Een kleine tien jaar lang.

Ik ben er nog altijd trots op.

En dan nu, tromgeroffel, de gouden tip:doe het ook. Een baan, ook een die ertoedoet, verantwoordelijkheid, file, opvoe-ding - het springt vroeg of laat vanzelf in

je nek en dan ben je weg. De dag begintmet de wekker en eindigt met het zettenvan die wekker. Ertussenin: rennen.Jekunt je vrienden wel bellen, maar jestoort, er komt net een meeting aan, ofeen klant, of een stel jengelende kinde-ren, volgende week misschien. Voor eenpotje zuipen moet je de agenda’s trekkenen uiteindelijk komt er iets dringendstussen.

Dus: maak een feest van je studententijd,rek die zo lang mogelijk, drijf je ouderstot milde waanzin, zuip, lanterfant, faalvoor tentamens, wat zeg ik, sla hele se-mesters over en ga naar het buitenland enzuip daar verder. Ik teer er, een kleinevijftien jaar later, nog altijd op, op dezelange vakantie in mijn verleden (wat be-hoorlijk treurig is, besef ik opeens).

Nog één ding. Studenten, en dat is welvan alle tijden, denken altijd dat ze hetvreselijk druk hebben.

Kom’tie: boewoehahahahahaha!

Hans van der Beek

Hans van der Beek (1966) is journalistbij Het Parool. Eind september ver-

schijnt bij uitgeverij Nijgh & Van Dit-mar zijn debuutroman ‘Mijn vrouw

heet Petra’.

Weveneen zde ahet ozijndTot behozijnswil wop eder nis ei

doorZijnheid

Steltspreen kntig vverw‘HorFahnSA mgevebij mgaanafsloondeniet voorzelf die oven aen dmaagedr

KL

TJe

ade imatgevvraare oonvgan

‘Hwataawegeedergen

VAN DER BEEK MIST HET STUDIEPUNT

BullfightStudenten, want daar praat ik wel eens mee, zijn tegenwoordig zo

verrekte verstandig. Ze liggen keurig op schema, hebben daarnaasteen bijbaan, want het handje ophouden dat voelt niet goed, en ze kun-nen niet wachten op het echte leven, een baan, liefst eentje die ertoedoet. Zo volwassen, kortom. Nee, dan wij. Met volwassen gedragkwam je in mijn tijd echt niet weg.

PCmaakt graag vrienden...

propriacures.hyves.nl

HedeDaCuhaopsiebedeui



egintzettenen.Jear je

an, ofinde-

or eenekkengends

ntijd,uders, faalle se-nd en

kleine dezeat be-.

s welze het

Beek

nalistr ver-n Dit-rouwetra’.

Wurgende zinnen als deze zijn geenuitzondering, eerder regel, want

even verder staat te lezen: ‘Het erzijn iseen zijnde dat niet zomaar te midden vande andere zijnden voorkomt. Veeleer ishet ontisch uitzonderlijk doordat het ditzijnde in zijn zijn om dit zijn zelf gaat.Tot die zijnsgesteldheid van het erzijnbehoort dan echter dat het in zijn zijn eenzijnsverhouding heeft tot dit zijn. En datwil weer zeggen dat het erzijn zichzelfop een of andere wijze en meer of min-der nadrukkelijk in zijn zijn verstaat. Hetis eigen aan dit zijnde dat het met en

door zijn zijn voor zichzelf is ontsloten.Zijnsverstaan is zelf een zijnsbepaald-heid van het erzijn.’

Stelt men zich de auteur daarbij voor alsspreker - meestal gekleed in loden jasjeen kniebroek - die in de vroege jaren der-tig van zijn altijd veelkoppige gehoorverwachtte met geheven rechterarm het‘Horst Wessel’-lied te zingen – ‘DieFahnen hoch, die Reien fest geschlossen,SA marchiert, mit ruhig festem Tritt’, on-geveer op de wijs van ‘Ach, was ik maarbij moeder thuisgebleven’, zulks vooraf-gaand aan een voordracht die hijzelf danafsloot met Sieg Heil. Die zijn studentenondertussen op het hart drukte hun zijnniet door leerstellingen en ideeën te latenvoorschrijven, omdat alleen de Führerzelf de Duitse werkelijkheid en wet is;die ook nog gesproken heeft over ‘de bo-ven allen verheven wil van onze Führer’;en dat allemaal niet als roekeloze puber,maar als bezadigde midveertiger; die ditgedrag later slechts heeft gepoogd te

rechtvaardigen en zich er nooit voorheeft willen verontschuldigen laat staanschamen - dan is de vraag toch hoe hetmogelijk is dat zo iemand, naar werk enpersoon, tot de canon van de twintigste-eeuwse filosofie is gaan behoren. Heide-ggers land- en vakgenoot Arthur Scho-penhauer had zich een eeuw eerder alkwaad gemaakt over de ergerlijke ge-woonte van beroepsfilosofen zich uit tedrukken in zo duister mogelijke bewoor-dingen, en schreef: ‘Om een gebrek aanwerkelijke ideeën te verhullen zijn er ve-len die voor zichzelf een indrukwekkendapparaat ontwerpen van lange samenge-stelde woorden, ingewikkelde stijl-bloempjes en frases, enorme volzinnen,nieuwe en nog nooit gehoorde uitdruk-kingen, die bij elkaar een uiterst inge-wikkeld jargon opleveren dat zeer ge-leerd klinkt. Maar met dit alles zeggenze… helemaal niets; we doen geen nieu-we ideeën op en hebben niet het gevoeldat ons inzicht groter wordt.’

Heidegger was zich de wanstaltigheidvan zijn taalgebruik overigens wel

bewust, maar zag geen reden daar veran-dering in aan te brengen. In een collegezei hij daarover: ‘Als we hier genood-zaakt zijn omslachtige en misschien le-lijke uitdrukkingen in te voeren, is datgeen gril van mij en geen speciale voor-liefde voor een eigen terminologie, maardan gebeurt dat onder dwang van defenomenen zelf. Als dergelijke formule-ringen vaak opduiken, moet daar geenaanstoot aan worden genomen. Ietsmoois bestaat er hoegenaamd niet in dewetenschap en misschien wel het aller-minst in de filosofie.’ Zijn critici be-schuldigde Heidegger ervan dat ze depretentie dat het in zijn geval om een an-der denken gaat niet serieus hebben ge-nomen. Maar als Rüdiger Safranski, on-danks ‘de dwang van de fenomenenzelf’, er in zijn Heideggerbiografie tochin geslaagd is de geheimtaal van deze fi-losoof zo te decoderen dat normale men-sen er toegang toe hebben, blijkt – Scho-penhauer voorzag het al - dat er maarweinig originele gedachten in verborgenzitten: in een moderne tijd als de onzemoeten we het geheim van het leven te-rug zien te winnen, niet door over het le-

ven na te denken maar door het te bele-ven, te ondergaan. Daarbij wil de ironiedat Zijn en tijd een eindeloze overden-king van die kwestie is waar, ondanks depogingen van de auteur zich uit te druk-ken in hem door het zijn zelf aangereiktebewoordingen, niets aan te beleven valt.Het werk valt daarom te karakteriserenmet een variant op de gevleugelde woor-den uit Voltaires Filosofisch woorden-boek: Heidegger heeft met de filosofiegedaan wat ‘uitdragers doen met oudekleren: ze keren en ze verkopen voornieuw tegen een zo hoog mogelijkeprijs’.

Dat er met Heidegger iets helemaalmis was, werd ook door een aantal

van zijn tijdgenoten al onderkend. Zovroeg de filosoof Eduard Spranger zichaf of Heideggers populariteit niet eerderte danken was aan zijn persoonlijkheiddan aan zijn filosofie, die toch nauwe-lijks geschikt was om onderwezen en be-studeerd te worden. En naar aanleidingvan Heideggers kandidatuur voor eenhoogleraarschap in Berlijn en Münchencirculeerde er een rapport van de psy-choloog Erich Jaensch waarin hij werdgetypeerd als een ‘gevaarlijke schizo-freen’ wiens geschriften in feite ‘psycho-pathologische documenten’ waren. Ineen commissieverslag naar aanleidingvan zijn mogelijke benoeming staat overhem te lezen: ‘Veel genoemd wordt delaatste tijd de naam Martin Heidegger.Hoewel de wetenschappelijke waardevan zijn tot dusverre gepubliceerde werkzeer omstreden is oefent zijn persoon on-tegenzeglijk een sterke aantrekkings-kracht uit. Intussen geven ook zijn be-wonderaars toe dat van de talrijke stu-denten die zich rondom hem verdringener nauwelijks één is die hem echt be-grijpt.’ Een van die studenten, HeinrichWiegand Petzet, die Heideggers inaugu-rele rede ‘Was ist Metaphysik?’ bij-woonde, vertelde over ’s mans optreden:‘Het was alsof een reusachtige bliksem-schicht de duistere en bewolkte hemelopenscheurde, in een bijna pijnlijk hel-der licht lagen daar de dingen van de we-reld open en bloot, het ging niet om eensysteem maar om de existentie. Toen ikde aula verliet kon ik geen woord meeruitbrengen. Het was alsof ik een momentlang de grond van de wereld had gezien.’Over dezelfde redevoering berichtte deNeue Zürcher Zeitung: ‘Of je Heideg-gers redevoering nu drie- of viermaalleest, zij blijft de uitdrukking van een af-grondelijk, verwoestend nihilisme, datook al weinig verheffends krijgt door deadhesiebetuiging aan bloed en aarde vaneen volk.’ Dat Heidegger desondanksgrote indruk wist te maken, moet daaromniet in de kwaliteit van zijn werk wordengezocht, als wel in zijn persoonlijke cha-risma en ronkende retoriek, iets wat hijduidelijk met zijn Führer gemeen had.

André Klukhuhn

Klukhuhn is wetenschapper en boven-al bekend van zijn veelgeprezen werk

‘De Geschiedenis van het denken’.

KLUKHUHN IS EEN DENKERTJE

TezijnertijdJe zal toch maar filosofie gaan studeren en geheel onvoorbereid in

aanraking komen met het gedachtegoed van Martin Heidegger. Inde inleiding van zijn hoofdwerk Zijn en Tijd licht deze denker zijn the-matiek – de vraag naar het zijn – als volgt toe: ‘Voorzover het zijn hetgevraagde uitmaakt, en zijn inhoudt: zijn van het zijnde, blijkt het be-vraagde van de zijnsvraag het zijnde zelf te zijn. Dit wordt als het wa-re op zijn zijn ondervraagd. Maar wil het zijnde zijn zijnskenmerkenonvervalst kunnen prijsgeven, dan moet het van zijn kant eerst zo toe-gankelijk zijn geworden als het op zichzelf genomen is.’

‘Heidegger was zich dewanstaltigheid van zijntaalgebruik overigenswel bewust, maar zaggeen reden daar veran-dering in aan te bren-gen’

PCPCRedactie:Vendelstraat 21012 XX AmsterdamTelefoon (020) 525 77 69E-mail: [email protected]

Website: www.propriacures.nl

Administratie:Nina van de VenVendelstraat 21012 XX AmsterdamE-mail: [email protected]

Advertenties:Bureau Van Vliet BVPostbus 202040 AA Zandvoorttel.: 023-5714745 fax.: 023-5717680

S. Lloyd Trumpstein:S.J. de Weert

Tekening voorkant:Teekenkundig Genootschap door Lusttot Verveeling

Tekenaar H.G.:Harry Gijsberts

Abonnementen: E 45,- per jaarStudenten: E 25,- per jaarTientjeslid: E 10,- voor zes maandenPostbank Arnhem 2903882Postbank Amsterdam 4600578

U blijft geabonneerd tot wederopzeg-ging.Bewijsnummers: Voor adverteerdersautomatische en kosteloze toezen-ding. Voor inzenders alleen op aan-vraag. Ongevraagde bijdragen wordenniet teruggestuurd. Diskettes al hele-maal niet.

ISSN: 0033-141Uitgever: Nieuw Amsterdam ismStichting Propria Cures

htig zonaastkun-ertoedrag

1 Schaaltje ossenworst inCafé de Zwart – Spuistraat334, Amsterdam

(let u wel op of de barman zijn han-den gewassen heeft na het toiletbe-zoek? Het kraantje is al twee jaarstuk)

2e jenever gratis in Stairway toHeaven – Mariaplaats 11-12,Utrecht

Te gebruiken in gezelschap van uitba-ter Henk Westbroek, die zijn vijf bes-te anekdotes ten gehore brengt.

Een meter bier bij studenten-weerbaarheid Pro Patria –Breestraat 50, Leiden

Gewoon naar binnenlopen en jerechterarm omhoogsteken, vinden zemooi.

Het leven van een stu-dent is al duur genoeg.Daarom heeft PropriaCures na lang onder-handelen (met het mesop tafel) enkele exclu-sieve kortingen voor ubedongen. Knip de on-derstaande bonnen dusuit en wissel ze snel in.

PC’s GROTE BONNENBOEKJE


Wschais hemer ken.meeaan dankhij hmijnhet bangheeftegechaablonzendDat me naakhet aniet derzeen in eeblik verwniet zoek

Zwartlezer!Jorit Olijslager (Amsterdam), Ewout van Asperen de Boer(Amsterdam), Isabelle Tijdink (Utrecht), Hassan Boussaid(Rotterdam) en nog steeds Hugo Brandt Corstius (Valerius-

straat 23, Amsterdam)

U leest al tijden Propria Cures zonder te betalen.Volgende keer gaan we over tot het plaatsen van uw Hyves-

profiel en het inlichten van uw Schoolbank.nl-vrienden.Uw leven wordt een hel.

Wij nemen aan dat u weet wat u en de overige wanbetalersmoeten doen. - de Redactie


VA

PHhet dat Hetjurk

Mailbox van OK(of: Hotmail voor dummies)

Onlangs ontving redactrice OK een uitnodiging van een vriendin voor een barbecue. Deze was verstuurd aan een

groep van meer dan veertig mensen. Al snel daarop viel een tweede mailtje in de mailbox van iedereens favoriete re-

dactrice. Naar aanleiding hiervan voelde OK zich gedwongen om het nog één keer uit te leggen. Dames, let u even op?


We bewonen de eerste etage van eengrachtenpand. Ons huis ligt aan de

schaduwkant van de gracht. In de winteris het in ons huis warmer dan in de zo-mer omdat we dan de openhaard aanste-ken. Iedere vrijdag neemt hij bloemenmee naar huis. Hij overhandigt ze danaan mij om in een vaas te zetten. Ik be-dank hem niet. Op zondagmorgen rolthij heel soms tegen me aan. Ruikt aanmijn haar, streelt mijn rug. Net als aanhet begin. Ik houd dan mijn adem in,bang om zijn handen af te schrikken. Hijheeft pianohanden, heb ik de eerste keertegen hem gezegd. Hij heeft een pianoli-chaam. Hij is lang en slank en heeft sluikblond haar. Zijn haar is nog niet grij-zend, zijn lichaam nog niet veranderd.Dat van mij wel. Soms zie ik dat hij naarme kijkt wanneer ik naakt ben. Mijnnaaktheid windt hem niet meer op, ik ziehet aan zijn blik. Die is niet afkeurend,niet uitermate teleurgesteld. Eerder on-derzoekend. Zoals je als kind wel eenseen zandkasteel probeerde terug te zienin een hoopje nat zand. Soms lijkt zijnblik verwijtend, alsof hij mijn lichaamverwijt mijn lichaam te zijn. Alsof hetniet mijn lichaam is waar hij naar opzoek is maar een ander lichaam. En dan

glimlacht hij naar me, berustend. En ikkan niets anders doen dan hem haten.We gaan nog maar zelden met elkaarnaar bed. Wanneer we het doen is hetalsof ik er niet toe doe. Oscar houdt zijnogen gesloten. Stoot in me als een bokserdie niet van ophouden weet, de bel nietwil horen en maar door blijft slaan.

Oscar is mijn grote liefde, zoals datheet. Hij sprak me aan bij de groen-

teboer. Later zei hij dat hij zelden vrou-wen zomaar aansprak. Dat hij ze hetliefst van een afstandje bekeek. Ik stondachter hem in de rij en rekende mijn ap-pels en twee ansichtkaarten af. Hij hadnaar me omgekeken en gezegd: ‘Ik ver-lang er naar eens een ansichtkaart te ont-vangen.’ Hij zei het zonder glimlach,zonder te flirten. Alsof we al jaren eenliefdesrelatie hadden en hij me iets op-biechtte. Ik had niet durven lachen omzoveel ernst, zei alleen dat ik er hem eenzou sturen en schreef zijn adres op deachterkant van een vergeten kassabon.Op weg naar huis gooide ik de kaart inde brievenbus. Op de achterkant had ikalleen mijn telefoonnummer gezet en ikwaarschuwde mijn huisgenoten dat ereen man kon bellen die Oscar heette en

dat het voor mij was. Dat er een manvoor me kon bellen. Hij hield van films en nam me, toen wenet samen waren, veel mee naar kleinebioscopen. Waar je je drankje gewoon ineen glas kreeg in plaats van karton. Wezagen stille films. Films met handcame-ra's geschoten. Veel naakte vrouwen, ge-schreeuw en Zuid-Koreanen. We vol-genden een uur lang een muis, scharre-lend door de keuken op de klanken vanhousemuziek. Hij probeerde het mesoms uit te leggen. ‘Dat ging over ons’,zei hij dan. ‘Over onze generatie. Dat jedat niet ziet. Dit was een spiegel. Hetgaat over de eenzaamheid van onze ge-neratie.’ En ik knikte naar hem en dookweg in zijn armen.

Het was iets kleins zou de buitenwereldzeggen. Maar de kou vindt zijn weg doorkieren. We waren de stad ingegaan voorinkopen en hadden ruzie gekregen overde relativiteitstheorie. Hij probeerde hetmij al weken uit te leggen. Ik zei hem inde platenzaak dat mensen niet teveelzouden moeten tornen aan begrippen als‘tijd’. Dat ik het leven graag als een line-aire lijn zag, met een nulpunt links en heteindpunt rechts. Hij had me beledigdaangekeken. Voor Oscar was het eenvorm van verraad wanneer ik me niet in-teresseerde voor zijn interesses. Eenvorm van achterlijkheid ook. Hij her-

haalde wel drie keer ‘lineaire lijn’, voorhij wegliep. Ik heb daarna op hem ge-wacht in het café, zijn lievelingscafé, ikhad eindeloos lang op hem gewacht, hetwerd donker, het liep tegen sluitingstijd,ik keek steeds op uit de krant of een tijd-schrift uit het rek. Ik had naar mijn vin-ger gekeken, de ring er afgehaald, naarhet witte stukje vlees eronder. Ik vroegme af hoe lang het zou duren voordatmijn vinger eruit zou zien of er nooit eenring had gezeten. Alsof er niet jarenlangdezelfde ring had gezeten. Precies op de-zelfde plek. Oscar kwam binnen toen ikal was vergeten op hem te wachten. Hijzei: ‘Ik heb het niet gedaan. Ze wilde het.En ik wilde het ook, maar ik heb het nietgedaan.’ Hij keek me bijna triomfante-lijk aan. ‘Ik wil het al meer dan een jaar.’Daarna nam hij een slok van mijn wijn.Het was prettiger toen ik nog op hem hadzitten wachten. Toen hij er nog niet was.En niemand tegen me sprak over eenvrouw, ik wist niet wie, maar wel dat hetniet over mij ging. Hij verwachtte dank-baarheid. Ik zag het aan hem. Hij vonddat ik hem moest prijzen voor zijnkracht, hij wilde erover vertellen als eenoorlogsheld. Maar ik zweeg. En rekendeaf.

Had het gedaan, wil ik nu wel eens te-gen hem schreeuwen. Was met haar

meegegaan, had haar op bed gegooid,had het gewicht van je pianolichaam ophaar gelegd. Was zonder angst, vol over-tuiging in haar gekomen en had niet ge-dacht aan mij. Maar we hebben het erniet over. En hij zegt: ‘weet je hoe hetkomt dat de lucht blauw is?’ En ik wilhet weten. Ik wil het echt weten.

Janneke van der Horst is oud-redactri-ce van PC en columniste bij het Parool

en NRC. Haar verhalenbundel ‘Ikweet hoe jongens huilen’ lig nu in de

winkels.

Hargijs.nl


VAN DER HORST IS IN MINEUR

PianomanHij vindt het vervelend wanneer ik oobloomof zeg in plaats van

o-blomhov. Of wanneer ik zijn horoscoop hardop voorlees aanhet ontbijt. Soms spreekt hij een zaterdaglang bijna niet tegen me om-dat ik de krant eerder heb gelezen en niet goed heb teruggevouwen.Het liefst ziet hij dat ik mijn haar opsteek en niet rook. En mijn rodejurk als we uitgaan.

Adverteren in PC ?

mail voor meer

informatie naar:

[email protected]

13



H

zk

AKVnHtwadhpleBe

MKVbHBln

Bg

D

Wellicht heeft zich dus een of andereingrijpende maatschappelijke ver-

andering voltrokken. Of er wordt veelfrequenter naar dergelijke instellingengebeld, of er zijn zoveel medewerkersontslagen dat de sterk gekrompen staf dezaak niet aankan. Over beide mogelijkescenario’s heb ik niets in de krant gele-zen en zij komen mij ook niet bijsterwaarschijnlijk voor. Er moet kortom eeneenvoudiger verklaring zijn. Er zijn nogsteeds ruim voldoende medewerkers ener wordt ook niet significant meer gebelddan vroeger, maar de gebelde instellin-gen doen net alsof al hun medewerkersin gesprek zijn en krijgen zo de kans omde bellers vrij langdurig aan het lijntje tehouden met de suggestie dat hun mede-werkers het razend druk hebben. Als hetgebelde telefoonnummer niet gratis is,moet dat aan grote, met regelmaat gebel-de instellingen flink wat geld opleveren,via een prettige regeling met de gebruik-te telefoonmaatschappij. Het gaat hierkortom om telefooncriminaliteit, waarte-gen de individuele beller machteloos is.

Tussen haakjes: het heeft geen enkelezin om te bellen op momenten dat je ver-moedt dat het wat rustiger zou kunnenzijn; van de vroege ochtend tot de latemiddag zijn alle medewerkers onveran-derlijk in gesprek. Ik weet niet wie dezevorm van oplichterij heeft uitgevonden,maar het moet iemand zijn met een voor-treffelijk inzicht in de menselijke psy-che. Wat doe je immers wanneer je hebtvernomen dat alle medewerkers in ge-sprek zijn? Je besluit te wachten omdatje hoopt op afzienbare termijn toch eenmedewerker aan de lijn te krijgen. Dat iseen fatale beslissing. Natuurlijk word jena een paar minuten ongeduldig en beginje jezelf af te vragen of je niet beter opkunt hangen. Dat is echter niet aantrek-

kelijk, omdat je ondertussen al flink watgeld kwijt bent, dat onmiddellijk wegge-gooid geld wordt als je ophangt. Dit di-lemma wordt ernstiger naarmate allemedewerkers langer in gesprek blijven.De beleefde vrouwenstem herhaalt meteentonige regelmaat haar boodschap. Opdit punt kan het systeem nog verbeterdworden, zodat de wanhopige beller noglanger aan het lijntje kan worden gehou-den. Het lijkt mij verstandig de beleefdevrouwenstem een zekere solidariteit metde wachters te laten uitdrukken. Na drieminuten zou ze kunnen zeggen: ‘Ze zijnnog steeds allemaal in gesprek’; na zesminuten: ‘Ja, het duurt wel lang, maarhet is vandaag ook een hele drukke dag’;na tien minuten: ‘Wat vervelend nu, uwacht nog steeds, maar wij kunnen erook niets aan doen, want een deel vanonze medewerkers is onwel gewordendoor een gaslek’; na een half uur: ‘Hetspijt me ontzettend, maar overmachtdwingt mij de verbinding te verbreken,probeert u het straks nog eens’. Krijg jetenslotte onverhoopt toch een medewer-

ker aan de lijn en reageer je boos vanwe-ge het lange wachten dan zegt een evi-dent jonge en onschuldige vrouw dat zijer ook niets aan kan doen, wat waar-schijnlijk volkomen waar is. Meestalblijkt dan dat je net de verkeerde mede-werker hebt gebeld, maar de jongevrouw is graag bereid je door te verbin-den met een wel terzake kundige mede-werker. Dat heeft altijd tot gevolg dat deverbinding wordt verbroken. Tot zoverde strategie die is gebaseerd op de sug-gestie van grote drukte.

Er is een subtiel alternatief, dat ogen-schijnlijk uiterst klantvriendelijk is.

Dat is het zogenoemde keuzemenu. Na-dat de beller is begroet door een nichtjevan de jonge vrouw die meldt dat allemedewerkers in gesprek zijn, wordt opvriendelijke doch zakelijke toon aange-kondigd dat de beller kan kiezen uit eenaantal opties. Afgezien van een enkeleuitzondering zijn deze opties alleen inte-ressant voor een onwaarschijnlijk kleinpercentage van de bellers. Omdat de op-

tie die vrijwel iedereen nodig heeft metopzet als de een na laatste of de laatsteoptie wordt aangeboden, is elke bellergenoodzaakt een hele reeks van onzinni-ge opties aan te horen: Wanneer u alleopties in het Engels wilt beluisteren,toets één; Wanneer u alle opties in eenandere taal dan Engels of Nederlandswilt beluisteren toets twee; Wanneer uontevreden bent over het gehele functio-neren van de gemeentelijke dienst, toetsdrie; Wanneer u jonger dan tien jaar benten zomaar wat zit te bellen, toets vier;Wanneer u naar een opname van demeest recente gemeenteraadsvergade-ring wilt luisteren, toets vijf; Wanneer upas sinds kort in onze gemeente woont,toets zes; Wanneer u geïnteresseerd bentin een gemeentelijk referendum waarniemand zich iets van aan zal trekken,toets zeven; Wanneer u voor of tegen degekozen burgemeester bent, toets acht;Wanneer u inlichtingen wilt over eenparkeervergunning, toets negen. Het isdat de telefoon maar negen cijfers en denul gebruikt, maar anders zou de optie-lijst nog veel omvangrijker zijn. Zeerwaarschijnlijk zullen veel instellingenop korte termijn gebruik gaan maken vantweecijferige combinaties. Ook rustigestabiele mensen kunnen door deze prak-tijken tot waanzin worden gedreven. Hetzou mij niet verbazen te vernemen dat deafgelopen jaren tientallen mensen zelf-moord hebben gepleegd na dat eersteomineuze zinnetje: ‘Al onze medewer-kers zijn in gesprek’.

Maarten van Rossem

Maarten van Rossem is bijzonderhoogleraar aan de Universiteit Utrecht.

Onlangs verscheen zijn eigen glossy‘Maarten!’.

VAN ROSSEM HEEFT GEEN BELTEGOED

GespreksstofWie tegenwoordig een organisatie, instelling of bedrijf belt ten be-

hoeve van eenvoudige inlichtingen krijgt negen van de tien ke-ren een beschaafde vrouwenstem te horen die mededeelt: “Alle onzemedewerkers zijn in gesprek”. Daar wordt nog vaak aan toegevoegddat het bellen van dit nummer niet gratis is. Allereerst is opmerkelijkdat dit verschijnsel van recente datum is. Voor 1995 –ik neem hetruim—kwam het nooit voor dat de medewerkers van grote organisa-ties of bedrijven allemaal op hetzelfde moment in gesprek waren.



Als u dacht dat de letters OK ondereen aantal stukken betekent dat het

artikel de goedkeuring van onze uitge-ver Derk Sauer kan wegdragen, en onscontract bij Nieuw Amsterdam weervoor een kwartaal verlengd wordt, heeftu het mis. Waarschijnlijk heeft u overons 119 jaar oude design op de voorpa-gina heen gelezen. Een PC-redacteurruilt voor de duur van het redacteur-schap voor- en achternaam in voor ini-tialen. JS staat niet voor Jonge Socialis-ten maar voor Jelte Sondij, OK is nietOké, maar Olga Kortz, JvG is oudste re-dacteur Jurg van Ginkel en JV onzejongste redacteur Johannes Visser.Ook een gastredacteur mag zijn naamafkorten. Zo mochten wij afgelopenhalfjaar ons blad ondermeer opleukenmet MS. In dit geval had het niet zozeermet de ziekte als wel met de man Maar-ten Spanjer te maken. Vanaf volgendnummer wordt onze redactie versterktmet Herman Koch, vanaf nu dus aan tespreken met HK.

Wanneer u onder een stuk een naamvoluit geschreven ziet staan, zoals

in dit nummer die van Maarten van Ros-sem en Chantal Spiegelman, betreft heteen gastbijdrage. Het kan dan gaan omeen stuk van iemand uit de categorievrienden van PC of oud-redacteuren diehun initialen aan de wilgen hebben ge-hangen. Ook zou het een inzender kun-nen zijn, die het gelukt is geplaatst teworden. Inzenden onder pseudoniemwordt overigens toegejuicht.Zoals in deel 1 van deze cursus ook alvermeld stond, begint een redacteur zijnloopbaan met een Intree; hij eindigt de-ze ongeveer 2,5 jaar later met een Uit-tree. Doorgaans voelt een redacteurzich dan tien jaar ouder, zijn de grijzeharen al een paar keer geverfd en is elkekeer dat het woord ‘opmaakcomputer’valt een extra nagel aan zijn doodskist.In de Uittree mag de redacteur nog eenkeer zijn of haar boekje te buiten schrij-ven, voordat deze als een brave kantoor-klerk op de redactieafdeling van 1000woorden of HP/De Tijd parttime aan de

slag gaat en humor zijn hoogtepunt albij de koffieautomaat in de bedrijfskan-tine bereikt. Het nummer na de Uittreeverschijnt de Uitlui, waarin de voorgan-ger van de uittredende redacteur dezenog eens bespreekt en zijn visie op bijvoorkeur pijnlijke gebeurtenissen uit hetverleden geeft. Denk aan van het balkonpissen op het Boekenbal, in de heg pis-sen op het jaarlijkse tuinfeest van uitge-verij Prometheus of in de bak met pe-permuntjes in de Roede Hoed - etcetera.Met dit laatste nummer treedt de schei-dende redacteur toe tot de PC-Erehe-mel, waar deze toastjes Philadelphiamet Hella Haasse eet en met TheodorHolman moppert dat vroeger alles beterwas. Na een leven als PC-redacteur ishet afwachten wat er gebeurt. De éénwordt door de nrc.next tot nieuw literairjeugdtalent gebombardeerd, de anderkomt eindelijk aan zijn propedeuse Ge-schiedenis toe.

Rest ons de vaste rubrieken kort metu te bespreken, die geregeld maar

onregelmatig in Propria Cures opdui-ken. Hard Nieuws, Voor u geknipt enOpmerkelijk! zijn hier voorbeeldenvan. Kort onthullen ze wat Geenstijl nietdurfde te plaatsen, maar niemand ont-houden mag worden. Houdt u deze ru-brieken zorgvuldig in de gaten, want hetis niet ongebruikelijk dat er chantabelmateriaal tussen zit.In de rubriek Geestelijk Leven stellenwe die existentiële vragen, die Happi-nez over het hoofd ziet en in andere ru-brieken binnen PC geen plek hebben.Ziet u het als de ruimte waar een PC-re-dacteur zijn momenten van gevoelig-heid kwijt kan. Dan zijn er tot slot nog de PC top 10 enhet nepnieuwsje, toelichting lijkt onsoverbodig.

Tot zover de stoomcursus Propria Cu-res in drie delen. U weet wat u te

doen staat.

De redactie

Deel 3Cursus

PC-redacteur

Hello, Goodbye

Harry Mulisch Komt terug van: Midweek in Havana, wat oude vriendenopgezocht.Vliegt met: Martinair. Schrijven jullie dit echt op?Heeft gelezen: Op vakantie lees ik eigenlijk alleen boekenvan Harry Mulisch. Geweldig vind ik dat, hoe die man hetalles met het alles verweeft. Geef me een sigaar en een boekvan Harry Mulisch, dan kom ik helemaal tot rust.Bijzonderheden: Ik laat me altijd en overal omroepen,

zelfs op het vliegveld. Toen we geland waren ging iedereen zelfs voor meklappen. Dan weet ik weer wie de eerste is van de grote drie.

KluunKomt terug van: Een strandvakantie op Gran Canaria,want de boog kan niet altijd gespannen geblijven.Vliegt met: Transavia.com, om weer even gevoel te krij-gen bij mijn doelgroep.Heeft gelezen: 100 jaar Cosmopolitan, Elle Wonen,Bridget Jones en de Sweet Sixteen, want tegenwoordig benik weer op de handkar natuurlijk. Bijzonderheden: Dit jaar voor het eerst op vakantie zon-der mijn vrouw, heerlijk!

Aaf Brandt CorstiusKomt terug van: New YorkVliegt met: KLM, op de ongebruikte airmiles van Ar-non.Heeft gelezen: Tirza van Arnon Grunberg, voor detwintigste keer alweer. Wat hij me ook geflikt heeft, zo-als nu ook weer, ik blijf toch van die man houden. Hij isde vader en moeder die ik nooit gehad heb. Het water enhet brood, de slagroom op de taart, het kersje op de ap-pelmoes. Wat dat betreft zit er nul ontwikkeling in mijnleven. Het blijft een kookrubriek.Bijzonderheden: Ben ik helemaal naar New York gereisd om Arnon eenexemplaar van mijn nieuwe boek te geven, is hij niet eens thuis...

Martin BrilKomt terug van: Kuuroord in ZwitserlandVliegt met: Een blauwe zwaan. Die aan zijn laatste vluchtbegonnen is.Heeft gelezen: Voornamelijk bijsluiters.Bijzonderheden: Van dat spul ga je trippen man. En einde-lijk weer een echt onderwerp, om over te schrijven. Dat ik ditnog mag meemaken.

Arnon GrunbergKomt terug van: Mijn buitenhuis, maar waar dat staat zeg ikniet. Mysterie is mijn handelsmerk, dan ga ik jullie zeker ver-tellen waar ik geweest ben. Vliegt met: Garuda Airlines, waar ik de hele reis in het ba-gagerek zat met mijn getemde bunzing. Gewoon, omdat ik zolekker apart ben. Heeft gelezen: Waarom zou ik lezen als ik reis? Het levenzelf voltrekt zich om mijn buitenhuis, al zeg ik niet waar datstaat.

Bijzonderheden: 'Ok, ik zeg jullie waar mijn buitenhuis staat, maar niets te-gen Aaf zeggen, deal?

De zomervakantie is weer voorbij en Nederland keert huiswaarts uit ver-re oorden. Propria Cures ging een unieke samenwerking aan met

NCRV-coryfee Joris Linssen die een dag op Schiphol stond om bekende Ne-derlanders naar hun zomervakantie te vragen. Waar komt dat lekkere bruinetintje vandaan? En waarom trekt u gelijk die EasyJet sticker van uw kofferaf? In deze speciale editie van Hello, Goodbye krijgt u alle antwoorden.

t metaatstebellerzinni-u alleteren,n eenlandseer unctio- toetsr bent vier;an degade-eer uoont,

d bentwaar

kken,en de acht;r eenet is

en deoptie- Zeeringenn vanustigeprak-

n. Hetdat de zelf-eersteewer-

ssem

onderrecht.lossyten!’.

1. Omdat uw vriendin altijd weigerde, kunt u nu eindelijk eens het erotiekekarakter ervaren van een straal pis in uw mond, over uw hoofd en uw slaap-plaats van de komende 4 weken.

2. Omdat u altijd al Latijnse woordjes had willen leren.

3. Omdat dit de beste manier is om van uw schoolliefde af te komen. Als u eenmaand niet kunt smsen, houdt zelf de beste relatie geen stand.

4. Omdat u na al die viezigheid de rest van uw leven geen problemen hebt metvan de grond eten en op Awakenings gewoon de dixi neemt in plaats van deWC. Scheelt toch weer een kwartiertje wachten.

5. Omdat u altijd al gepijpt wilde worden door een Surinaamse hoer. Dat derest van uw dispuut Thalia toekijkt is niet helemaal hoe u zich dat had voor-gesteld, maar stiekem toch extra geil. (Nietwaar, Beau?).

Waarom ontgroening eigenlijk best aangenaam is....


Week 31PC’s Woord van de Week

Bekant

Volgende keer:

“Aspartaam”

Aan dit nummer werkten mee:

Bandirah, Hans van der Beek, Bastiaan Geleijnse, Jurg van

Ginkel, Janneke van der Horst, Andre Klukhuhn, Olga

Kortz, Ivo van Leeuwen, John Reid, Maarten van Rossem,

Jelte Sondij, Chantal Spiegelman, Jean-Marc van Tol, S.L.

Trumpstein en Johannes Visser.

Dit nummer werd mede mogelijk gemaakt door:

Stichting Sjaars in nood, Het dames 2 van UBOVV, de lever

van JvG, De Slegte, De baliemedewerkers van Crea2 en dan

vooral die leuke die een beetje lijkt op Carice van Houten, Be-

langenvereniging voor herintredende journalisten (BVHJ) en

natuurlijk het Agnesfonds.


Exclusief aanbiedingen

Dit willen wij niet:Verhalen over uw jeugd

Martin Bril imitaties

Zelfmedelijden

Stukken waarin de woorden ‘Mart’ en‘Smeets’ voorkomen

DIT WILLEN WIJ WEL:

Kort, bondig en hard

Wij geven u 400 woorden

Win 75 euroen/of een redacteurszetelStuur uw inzending naar:

Propria CuresVendelstraat 2

1012 XX [email protected]

o.v.v. Kolomkompetitie

Deadline 6 oktober 2008

Handgeschreven inzendingen bezorgen onze schoonmaakster overuren

PC’s KOLOMCOMPETITIE


Propria Cures 119 01 Intreenummer

Documents

Transcript of Propria Cures 119 01 Intreenummer