Proloog

Vermoeid loopt een man door het bos van Nottingham. Hij loopt niet verplicht, en kan stoppen, maar toch doet hij het niet. Bijna struikelt hij over een laagstaande plant. Hij schopt een steentje voor zich uit en loopt mopperend verder.

Op een grote steen ploft hij uiteindelijk toch neer. Daniël de Groot zucht diep. De pas afgestudeerde student is het niet eens met zijn leven. Het is te ritmisch en normaal. Hij wil een gezin stichten, maar vindt geen vrouw, hij wil een avontuur beleven, maar niets lijkt hem te treffen.

Daniël zucht en staat weer op. Hij loopt graag door de bossen van Nottingham. Het geeft zijn gedachten een vreemd soort ordening. Hij loopt telkens door een ander bos, waardoor hij telkens nieuwe gebieden ontdekt. Hij kent Nottingham ondertussen vrij goed, hoewel er in feite niemand woont.

Het bospaadje komt, tot Daniëls verbazing, uit op een weg. Hij steekt hem over, en plots staat hij voor een klein huisje. Het huisnummer is 1. Daniël fronst zijn wenkbrauwen en blijft even staan. Toch neemt zijn gevoel voor avontuur het snel over, en loopt hij naar de deur toe.

Hij klopt op de deur. ‘Is daar iemand?’ vraagt hij, luid, met zijn heldere, nieuwsgierige stem. Er klinkt geen antwoord. Daniël legt zijn hand op de deurknop, maar zodra hij tegen de deur aanleunt, gaat deze al langzaam open. Blijkbaar zat hij niet op slot. Langzaam loopt hij naar binnen.

Het is geen geweldig huisje. Alles zit in eenzelfde kamer, en het lijkt niet erg bewoond. Zijn blik glijd nieuwsgierig de kamer af. Hij blijft hangen op een boek. Het ziet er oud uit, met licht vergeelde bladzijden.

Hij strijkt met zijn hand over de kaft. Er is iets speciaals aan het boek, Daniël voelt het. Hij pakt het op en weegt het twijfelend. Het voelt toch gewoon aan als een normaal boek. Hij pakt het boek op en gaat ermee op het bed zitten.

Vluchtig bladert hij er doorheen. De hoofdstukken lijken allemaal over een uitdaging te gaan. De 10 generatie challenge. Geïnteresseerd begint hij het nauwkeuriger te bekijken, als er een blaadje tussen de bladzijden uitvalt. “Als je het aangaat, dan is dit huisje van jou. Houd al mijn bezittingen, gezien ik gefaald heb. Veel succes.”

Daniëls lippen vormen zich langzaam tot een grijns. Hij heeft zijn avontuur wel gevonden. Ja, hij wist het zeker, hij zou de 10g. aangaan!