‘Uhm, hey.’ Voor hem staat Jess. In het echt. Hij kan elke haar onderscheiden, elke vezel in haar kleding… ‘Hey.’ Jess glimlacht ongemakkelijk. ‘My god, dit is weird.’ grijnst Liam. Jess lacht opgelucht. ‘Zéker wel.’

Liam staat op van zijn fiets. ‘Je bent niet anders dan ik verwacht had.’ Jess kijkt verlegener dan hij haar ooit heeft gezien naar het gras. ‘Dacht je dan dat ik anders zou zijn?’ Liam haalt zijn schouders op. ‘Ik weet niet. Maar dit voelt zo geweldig en toch zo raar.’ Jess glimlacht. ‘Ik snap wat je bedoelt. Het is alsof we elkaar al heel lang kennen, maar toch zien we elkaar pas voor het eerst.’

‘Dus- eh, wil je- iets gaan eten ofzo?’ Jess maakt een sierlijke buiging. ‘Het zou me een ware eer zijn.’ Zenuwachtig lachen ze. ‘Ben je met de trein gekomen?’ Jess knikt, ‘Mijn vader weet niet dat ik hier ben.’ Liam glimlacht. ‘Idemdito.’

‘Dus- eh, wat wil je eten?’ De vrouw achter de kassa glimlacht. ‘Wat lief, een stelletje.’ Jess bloost. ‘Nou, we zijn niet officieel een stel hoor.’ Liam mompelt iets over dat het niet haar zaken zijn. De vrouw grijnst geheimzinnig vanachter haar dikke brillenglazen. ‘Nog niet…’ fluistert ze bijna onhoorbaar.

Liam trekt zijn wenkbrauw op, maar Jess lacht enkel. ‘Ik wist wel dat je er hier in zou sneaken, je kunt het echt niet laten. Hoe is het met Romée?’ De vrouw grinnikt. ‘Goed hoor, ze vind het leuk te horen hoe het met je gaat, volgens mij.’ Jess grijnst. ‘Ik moet haar weer eens mailen.’ Liam kucht zachtjes. ‘Kunnen we gewoon… bestellen?’

De vrouw grinnikt. ‘Sorry Liam, we negeren je. Wat willen jullie bestellen?’ Liam kijkt even observerend naar het menu, terwijl hij zich afvraagt of hij zijn naam gezegd heeft, of er gewoon iets engs met de vrouw is. Hij besluit dat het het laatste is. ‘Twee fruitparfaits graag.’

‘Hoe weet u mijn naam?’ De vrouw glimlacht. ‘Oma Loor weet alles.’ Ze pakt twee fruitparfaits uit de koeling en zet ze op de toonbank. ‘Ik zet het wel op mijn rekening.’ Ze knipoogt. ‘Veel plezier met de rest van jullie leven.’ Liam fronst zijn wenkbrauwen, maar neemt de gratis kommetjes snel aan. ‘O-kee… Dat was raar.’

.

.

Aan het eind van de middag staan ze opnieuw bij de fietsenrekken. ‘Ik vind dat dat een geslaagde meeting was.’ Jess glimlacht. ‘Zeker wel.’ Een tijdje is het stil.

‘Nu ik je zie, zijn mijn gevoelens pas écht echt.’ Jess glimlacht. ‘Ik snap wat je bedoelt. We waren al wel verliefd, maar het was nooit liefde.’ Liam’s gezicht komt dichterbij en Jess snakt naar adem. ‘Nu wel,’ fluistert ze.

Hij drukt zijn lippen op de hare en voor die paar seconden, en er lijkt niets anders op de wereld te zijn. Voorzichtig laat Liam haar los. ‘Ik wil niet dat je gaat.’ ‘Ik wil ook niet gaan.’ Liam drukt nogmaals een kus op haar lippen. ‘Blijf dan, toe.’ Jess bijt op haar lip. ‘Het kan niet, ik moet echt naar huis. Ik ga je zo vreselijk missen, Liam.’ Er volgt nog een kus, zout van tranen.