Poëzie + Rock/Pop

Pedagogische Studiedag DKO, Oostende, 12.12.12

Reinout Verbeke en Bart Couvreur

Aan de achterkant van flatgebouwen liggen opengepikte vuilniszakken worden borsten aan de zon gegeven hebben geliefden ruwer lief. Geen flaneren geen plezierboten. Op het achterbalkon ebben we naar het zijn van de zee

Aan de achterkant van flatgebouwen trekken wolken als zeewier halvelings aan ons vissenoog voorbij Hier geldt deining van altijd dezelfde gordijnen Hier waak ik over mijn kind dat in de kamer naar haar eerste klanken hapt

Aan de achterkant van flatgebouwen heerst wederzijdsheid van kijken, loeren we elkaar uit het koraal. We vinden er onze vinnen als vanouds

De achterkant van flatgebouwenBeluister op www.reinoutmetnevenwerking.com/luisterpaal

- Meerwaarde van poëzie + pop

- Poëzie vs songtekst

- Hedendaagse ‘troubadours’

- Aan de slag: vanuit tekst / vanuit muziek

Egidius waer bestu bleven Mi lanct na di gheselle mijn Du coors die doot du liets mi tleven Dat was gheselscap goet ende fijn Het sceen teen moeste ghestorven sijn Nu bestu in den troon verheven Claerre dan der zonnen scijn Alle vruecht es di ghegheven Egidius waer bestu bleven Mi lanct na di gheselle mijn Du coors die doot du liets mi tleven Nu bidt vor mi ic moet noch sneven Ende in de weerelt liden pijn Verware mijn stede d i beneven Ic moet noch zinghen een liedekijn Nochtan moet emmer ghestorven sijn Egidius waer bestu bleven Mi lanct na di gheselle mijn Du coors die doot du liets mi tleven

Egidius waer bestu bleven

Ruil je naam voor een handvol blanco letters Snoer de vierkante taal waaruit je ontstond dicht en zoek je nooit voltooide vorm Verzet je tegen de letter. Wantrouw woordwaarde Schaaf je aan de wereld. Hou van het dier, van het ding Hou van mij. Negeer imperatieven Wie denkt een kind tot het zijne te maken ziet niet hoe het kantelt en wint Een kind woelt een vader om tot nooit nog dezelfde man

Scrabble

Beluister op www.reinoutmetnevenwerking.com/luisterpaal

Poëzie vs Songtekst

Poëzie vs Songtekst

onafhankelijk, ongebonden ondergeschikt aan muziekgebonden aan: duur van het liedje, structuur van een song

verwacht tijd om het te (her)lezen makkelijk meevolgbaar(veel ijs onder de waterlijn) (weinig ijs onder de waterlijn)

niet fysiek fysieker (frontman)moet zonder lichaam kunnen leven

geen clichés clichés vergroten communicatie

wil muziek zijn (klank, metrum, taaltrucs) wil niet té talig zijn (leidt aandacht af)

Continuüm

Hoor hoe weent mijn ziel Hoor oor, hoe weent mijn ziel En hoe jankt het vlees In zijn bedding van bloed Hoe kwaad spreekt de mens En hoe doet het hem goed Mijn leven en dood kennen geen verdriet Het een dooft uit, het ander brandt niet Hoor hoe weent mijn ziel Hoor oor, hoe weent mijn ziel

Hoor hoe weent mijn ziel

Aroma di Amore (Elvis Peeters)

Buiten aan zijn ketting ligt de oude hond die in zijn krommend leven nooit een teefje vond Al duurt het leven lang de ketting blijft te kort ook als ze mettertijd alsmaar roestiger wordt Honden aan de ketting, verenigt u! Hij is al lange dagen door het dolle heen Hij wil niet langer vechten, vechten voor een been Hij bijt nog liever al zijn tanden stuk dan altijd weer te blaffen voor een ander zijn geluk Honden aller rassen, verenigt u! Honden aan de ketting, verenigt u! Bijt! Bijt! Bijt!

Hondenlied

De Legende (Elvis Peeters)

Vlegels op, en vlugge, Plof! Kromt uw nek en rugge, Plof! Niets voor 't huis en al voor 't hof! Vlegelt dol en dof. Beukt de vlakke vloeren, Plof! Maakt ze rijk, de boeren, Plof! Niets voor 't huis en al voor 't hof! Vlegelt dol en dof. Vult de diepe zakken, Plof! O, de boer zal bakken, Plof! Niets voor 't huis en al voor 't hof! Vlegelt dol en dof. Geld en drank en eten, Plof! Alles nauw gemeten, Plof! Niets voor 't huis en al voor 't hof! Vlegelt dol en dof. Kaf dat kunt ge krijgen, Plof! Om d'r op neer te zijgen, Plof! Niets voor 't huis en al voor 't hof! Vlegelt dol en dof. (...)

Plof! (Dorscherslied)

Een gedicht van René De Clercq (1877-1932)

Vanthilt en Cominotto

aan de oevers van de tijd keek ik om me heen ik wachtte aan de kant aan de oevers van de tijd en alles ging voorbij verloor zijn naam en spoelde aan aan de oevers van de tijd hing ik maar wat rond in het zachte dode licht van de vreemde grijze zon zocht ik naar die ene dag naar een juli in een zomer in een jaar kijk iemand zwaait en roept en blauw staat je zo goed er gaat een telefoon het boek ligt in de tuin het is zo te zien nog vroeg misschien een uur of twee en daar daar bij de auto staan Josephine en Mike een bruine citroen je doet iets met je haar we gaan zo te zien nog (…)

Aan de oevers van de tijd

Naar een lied van Gust Gils, ‘At the borders of time’

Spinvis

stem uit de groef

Mijn stem mag met mij / een heel leven mee

Met èh mocht ik beginnen,

en deze stem draagt mij verder,

maar hoe zal ik eindigen?

Zal ik krachtig stervende verzen stamelen, vloeken —

of seniele kreten slaken?

(...) 1960

Stem uit de groef

Spinvis & Vinkenoog

Verbe ten de credo’s, verwaterde passies. Verworpen d e dogma’s , verzwegen de schuld. Vermoord i s de onschuld, beschaamd het vertrouwen. Versp ild is het water, profaan de confessie. Verzaakt de communie, ons eigenste bloed. Verhasp eld de kavels, verschrompeld het land. Verdorven he t aanschijn, ons eigenste volk. Verkorven de welvaart, voorzie in de droogte. Drink van mijn woorden, graaf naar de bron. Het ooft aan de bomen, het zout van de aarde. Het paard voor de wagen, de schamele oogst. Schraal is de troost, bitter het aanzicht. Niets is zo zielig en niets is bestand. Vergeef s is de franje en ijdel het leven. Vermo m je verlangens, kies wie je gade. Weer af het onheil, spot met de waan. De mens is een dier, het monster de mensen. De hemel is eindig, de aarde is rond. Bid de verwoester, smeek tot de Almacht. Kus me mijn min, vergeef me de onmin. Verzegel je lippen, verbrand al mijn brieven. Verge et wie ik liefhad, vertel wie ik was. Dans op het altaar, kniel voor het toeval. Niets is te dol en niets is voorhanden. Genade is nakend, en nu nog het naakt.

Verbeten de credo’s

Dichters Dansen Niet (Serge Van Duijnhoven)

wat het gebeur my pragtig daai desembermaand toe ons geleef het soos jet setters in gordonsbaai in daai warm overpriced flat bo-op die portofino ice cream parlour within view van die kaai & die wind wat aanmekaar aai aai waai & jou lang cream calico gordyne was soos hande by die venster uit bye bye waai & daai brief van someone uit somewhere in my hand & die wind wat draai teen skemeraand van die see na die land & die flat nou eensklaps soos ’n vallende boeing plummeting to sea & jy wat vra why me? & jou naak lyf skielik oor my swaai & snik why? met jou hare in my mond soet & sag soos edible underwear van aarbei & TIMOTEI SJAMPOE (…)

Timotei Shampoo

Gert Vlok Nel

Mijn verzen staan nog wat te gapen. Ik word dit nooit gewoon. Zij hebben hier lang genoeg gewoond. Genoeg. Ik stuur ze ‘t huis uit, ik wil niet wachten tot hun tenen koud zijn. Ongehinderd door hun onhelde r misbaar wil ik het gegons van de zon horen of dat van mijn hart, die verraderlijke spons die verhardt.

Mijn verzen neuken niet klassiek, zij brabbelen ordinair of brallen al te nobel. In de winter springen hun lippen, in de lente liggen zij plat bij de eerste warmte, zij verzieken mijn zomer en in de herfst ruiken zij naar vrouwen.

Genoeg. Nog twaalf regels lang op dit blad hou ik ze de hand boven het hoofd en dan krijgen zij een schop in hun gat. Ga elders drammen, rijmen van een cent, elders beven voor twaalf lezers en een snurkende recensent.

Ga nu, verzen, op jullie lichte voeten, jullie hebben niet hard getrapt op de oude aarde waar de graven lachen als zij hun gasten zien, het ene lijk gestapeld op het andere. Ga nu en wankel naar haar die ik niet ken.

Envoi

Naar een gedicht van Hugo Claus

Bert Ostyn en Absynthe Minded

Jongeling (2)

Auto’s kunnen r ijden in een waas van weemoed naar de duinen naar het feest met het meisje dat mee moet naar de villa waar je al eerder bent geweest naar het feest dat woedt van de zon die ondergaat tot de zon die opkomt als je naar bed gaat met het meisje dat mee moet en dat drankzuchtig en desolaat op de piano staat huilend van liefde die vergaat - een vrijer in Zwitserland en één in een Balkanstaat- en dat het toch niet baat en dat ze dáárom maar met jou naar bed gaat. Auto’s kunnen r ijden in een waas van weemoed vroeg in de morgen vooral terug naar de stad, naar de asfaltzorgen langs fietsers, fabriek en schoorsteenroet naar de stad naar de huizen in een auto die naar leer ruikt en naar stof met het meisje dat mee moest en dat moegedronken en moegekust uitrust van haar roes in een auto die rijdt langs benzinepompen torenspitsen en een straat in aanbouw richtingborden en spoorwegrails en op de radio een praatje voor de huisvrouw.

In de duinen

Naar het gedicht ‘De Jongeling (2)’ van Remco Campert

Tom Pintens

Lust

Mark Boog & Poetry in Motion

Te verslinden. Handenvol, monden.

Te bijten, zuigen, scheuren.

Zich te verzadigen, zich grommend te vergeten,

zich aan de gulzigheid te geven als een sneeuwvlok aan de zon.

Het vlees verlangt het, van de botten gerukt te worden,

de gaten schreeuwen erom: vul!

Alles dient gebruikt, zindert,

ongeduldig wachtend op zijn beurt, zich niet ontziend,

zich dringend op de voorgrond, zich.

Slaap verslaat tevredenheid als eeuwigheid het einde –

we drijven af weer, nacht en ontij tegemoet.

Videoclip ophttp://www.youtube.com/watch?v=fqfyqCX77PI

Shoot the horse, ride the cowboy

Andy and the Androids

ik ken jouw soort

je houdt van seks maar alleen als je een erectie hebt

in tijgerbalsem gedoopte speerpuntencategoriseer je als hartverwarmend

en ja o ja, men verwijt jehardvochtigheidmaar toen diana stierf was je de eerste om uien te pellen tot het huilde

lieve vriend, ik ken jouw soort

je auto raakt van de baan afknalt in de vangrails, gaat vier keer over kopmaar je haarzit nog altijd in model

de routineuze puistenkop van greenpeace wil je op straat een abonnement aansmeren en jij lacht ‘in een ravijn vallen is ook terug naar de natuur’

voor voetvolk dat niet wil deugen heb je een bescheiden wens

‘sterf niet in mijn huisdan daalt het in waarde’

(...)

Videoclip op:http://vimeo.com/7021634

Vader fladdert angstig vee rtjes van zoon achterna Volgt zijn spoo r dat zienderogen vervliegt (Het verhaal zoals het ging: vader vloog ganzenveren achterna geslepen zijn ze, kerven lucht ballpointblauw Vader raakte in v ervoering werd bevangen trapte op zijn adem Van oceaanwater liep even later zij n mond over. Het gaf een hoogsteigen gegorgel! Ikaros hees zich toen proestend uit het taalbad, maakte zich uit de voeten, wreef zijn gladde torso droog) Schijnval Ikaros is een kunstspringer zijn val een salto (met dubbele schroef) Nine point four, nine point six, nine point eight…

De val van Ikaros

Reinout met Nevenwerking

Videoclip op www.reinoutmetnevenwerking.com/video/

Aan de slag: vanuit tekst

Woord:

- Zo poëtisch mogelijke songtekst schrijven (lln. laten beoordelen met continuüm)--> TIPS

- Bestaand gedicht bewerken tot een songtekst (voor luisterlied, voor rocknummer, voor rap, ...)

--> TIPS

Muziek:

- Muziek componeren die bij een gedicht past (lln. verschillen in stijl laten beoordelen)

--> TIPS

De regen valt met bakken uit de hemel. De maan hangt als een vingernagel in de lucht. Een hond blaft ons wakker. De regen verregent. De maan hangt te hangen. Wij blaffen terug. En met dat we blaffen, schiet iedereen wakker. De stemming verandert: men wordt zo prozaïsch als tandengeknars is, men ziet zichzelf plooien, men hoort zichzelf struikelen over zijn woorden, men schuilt voor de regen, men borstelt zijn manen, men staat voor de spiegel zijn hoeven te schrapen, zijn kloten te melken, de angst kun je proeven. Wij vallen in slaap door ons bed op te zoeken. Een kat blaft om aandacht. De maan zingt een liedje. De regen vertekent die dingen een beetje.

Onder ons

Een gedicht van Miguel Declercq (2012)

Onder ons

Een gedicht van Miguel Declercq (2012)

Woord:

- Schrijf een poëtische songtekst die perfect op een instrumentaal stuk muziek (demo) past

--> DEMO-TIP: ‘Sonar’ (Amatorski) of ‘Waterloper’ (Reinout met Nevenwerking)

Aan de slag: vanuit muziek

AmatorskiSonar

Waar woon ik nog als jij morgen langzaam een klein eiland wordt,zee vreet aan je rand

Wie ben ik nog als jij morgen langzaam een witte kamer wordt,in een eindeloze gang

Wat ben ik nog als jij morgen langzaam een harde winter wordt,masker van sneeuw

Waarom werkt jouw sonar niet?Spreek! Zing! Schreeuw!Waarom hoor ik nu mijn stem?Echo wordt een wiegelied

Waarom krijg ik geen geluid?Spreek! Zing! Schreeuw!Waarom werkt jouw sonar niet?

Wat zijn wij nog als jij morgen voor altijd een vleermuis bent,omgekeerd in mijn hoofd

Wat zijn wij nog als jij morgen voor altijd een wakke plek bentin het ijs van de tijd

(tekst: Reinout Verbeke)

Instrumentale demo op:www.boekenbeurs.be/amatorski-songwedstrijd

‘Sonar’, finale versie Amatorski:amatorski.bandcamp.com/track/sonar

Reinout met Nevenwerking

Instrumentale demo op:www.reinoutmetnevenwerking.com/2012/12/workshop

Waterloper

Rood kleurt de rivier achter mijIk ben zwaar, maar voeten tasten vederlicht afde weg naar de bron

Bij een bocht vind ik rust op een rotsLangs mijn linkerbeen snijdt wat voorbijglijdtzich verder in de verte kronkeltGeen wier zal hier vertellen wat de bochtverbergt: (verdrinkingsdood? roeiboot? een vrouwals een dam?)

Wenkbrauwen wegen op mijn oogledenRood is de rivier achter mijBron blijkt monding

Ik geef horizontaal toe aan het waterterwijl aan mijn mondhet druppen begint

Vragen - suggesties

reinout_verbeke@hotmail.com

powerpoint en links naar de nummers:www.reinoutmetnevenwerking.com/2012/12/workshop

Bijlage 1

Gust Gils, ‘at the borders of time’, uit partiturenboek 'little annie's little songbook’. Spinvis maakte er een bewerking van: ‘Aan de oevers van de tijd’