PiezoNieuws 2013 03

F

In deze PiëzoNieuws

Van de bestuursvoorzitter............................................................................................................................................................3

Update groeiprogramma Oranje Fonds PiëzoMethodiek...........................................................................................................4

Kieberts keuze.............................................................................................................................................................................5

Geslaagde klankbordbijeenkomst vrijwilligers Piëzo..................................................................................................................6

Impressie klankbordbijeenkomst vrijwilligers Piëzo door Ferydon Sedigi..................................................................................9

Interview met Layla Saker, lesgeefster Taalontmoetingen........................................................................................................10

Interview met deelneemster Anis Nourozie over haar Taalontmoetingen, samen met Ineke Janse, haar lesgeefster...........13

Diner Rotary ter ondersteuning VoorleesExpress succesvol!....................................................................................................15

Mailinterview met Ineke van den Berg, stagiaire en vrijwilliger...............................................................................................15

Dinsdag, 2 april: afsluiting cursus "Taal op de werkvloer"........................................................................................................19

High Tea voor ouderen tijdens NL doet geslaagd!....................................................................................................................20

Interview Remy Mosch, mede-oprichter Samen-Werken, de eerste pilotorganisatie van het Groeiprogramma....................22

Nieuws uit het zorgtraject, Gülnur Çelik Sarıtaş........................................................................................................................23

Interview met Kaoukab Elsilali over haar AKA-opleiding..........................................................................................................24

Interview met Dorien Groen.....................................................................................................................................................26

€nergylessen op 't Schrijverke door energieconsulenten Piëzo................................................................................................28

Start bijeenkomst 23 mei Open Platform tegen Eenzaamheid.................................................................................................29

Nieuws uit het zorgtraject, Ortencia Hart.................................................................................................................................30

Highlights uit de PiëzoCentra....................................................................................................................................................31

Kopij voor de volgende PiëzoNieuws........................................................................................................................................34

De PiëzoMethodiek in de PiëzoNieuws ....................................................................................................................................34

Participatie, Integratie en Emancipatie Zoetermeer 2 www.stichtingpiezo.nl

http://www.stichtingpiezo.nl/

F

Van de bestuursvoorzitter.

Niet de grote getallen, maar het individu…

Wie het prachtig vormgegeven, recent verschenen Piëzo-jaarverslag over 2012 aandachtig bekijkt (en laat ik duidelijk zijn: dit juweeltje verdient het om door iedereen gelezen te worden!), kan niet anders dan tot de conclusie komen, dat er binnen onze organisatie uiterst belangrijk werk wordt verzet, dat bovenal van grote maatschappelijke waarde is.

Het jaarverslag 2012 bevat – zoals dat gebruikelijk is in dergelijke overzichten – onder meer veel cijfers. Waarom? Natuurlijk vooral om aan onze externe financiers (de subsidiegevers) – waar we helaas niet zonder kunnen – de grote omvang van ons succesvolle werk te presenteren. Ja, dat moet (ook)! Gemeenschapsgeld, dat in ons intens boeiende werk wordt gestoken, moet transparant verantwoord worden. Al was het alleen maar omdat onze organisatie ook de komende jaren op welwillende financiële medewerking hoopt te rekenen. Medewerking van die mensen, die zeggenschap hebben over de betreffende (gemeenschaps-)middelen. Met het jaarverslag 2012 worden zij op hun wenken bediend!

Onze organisatie, met een beperkt aantal professionals en een grote hoeveelheid vrijwilligers, bereikt – zo valt in het jaarverslag te lezen – een heel groot aantal (bijna) kwetsbare inwoners van Zoetermeer. Piëzo biedt hen de mogelijkheid om, aansluitend op hun talenten, te participeren, te integreren en/of te emanciperen in onze vaak zo harde, onbarmhartige samenleving. En we zouden er graag nog veel meer een duwtje in de goede richting willen geven. Een succesvolle richting die leidt tot meer geluk!

Ik onderken noodzakelijkerwijs het belang van de grote getallen om eerder genoemde reden. Toch ontleen ik – en dat zal menigeen niet verbazen - daaraan niet het grote genoegen, dat ik als vrijwilliger binnen Piëzo telkens weer mag ervaren. Nee, mijn hart gaat sneller kloppen bij de individuele (grote, maar vaak ook bescheiden) successen, waaruit die grote getallen zijn opgebouwd.

Verhalen over personen, die – niet zelden geplaagd door complexe problemen van uiteenlopende aard – geen of nauwelijks verbinding hebben met onze samenleving. Talentvolle, individuele, oude of nieuwe Zoetermeerders, die veelal heel graag willen, maar "er geen gat (meer) in zien". Prachtige mensen, die stuk voor stuk een zo volwaardig mogelijke plek verdienen tussen ons allen! Niet zelden zijn zij al tegen (talloze) muren gelopen en hebben ze meermalen hun hoofd gestoten op hun moeizame ontdekkingsreis naar meer geluk voor henzelf en hun gezinsleden. Mijn bloed gaat sneller stromen wanneer onze organisatie weer in staat blijkt te zijn om een kwetsbare Zoetermeerder effectief te begeleiden. Begeleiden bij een volgende stap in de gewenste richting, waardoor betrokkene weer (een beetje) perspectief gaat zien en beseft, dat (meer) geluk in de verte lonkt. Dat zonnestraaltje elke keer, door betrokkene steevast emotioneel onderstreept met hartstochtelijke dankbetuigingen in de richting van Piëzo, is hartverwarmend! Het is er ook de oorzaak van, dat ik mij – en gelukkig velen met mij – steeds steviger vastbijt in de belangrijke opdracht, die onze organisatie voor zichzelf heeft geformuleerd: kwetsbare Zoetermeerders met succes ondersteunen op hun weg naar (meer) participatie, integratie en emancipatie.

Onze organisatie heeft in de eerste 6 jaren van haar bestaan al veel bereikt (het mag, nee het MOET gezegd!), maar laten we vooral beseffen, dat de weg nog lang is. Er kan binnen onze doelstelling nog veel meer worden bereikt; er kunnen nog talloze individuele successen worden gerealiseerd.

In de komende jaren zullen we dat hopelijk waar mogen maken. Ik ga ervoor en reken daarbij op uw medewerking en op de steun van externe financiers. Voor dat laatste zijn – en dan is de cirkel weer rond - de grote getallen, waarmee ik deze bijdrage begon, van essentieel belang.

Tot de volgende keer,Roel Pots, voorzitter



F

Update groeiprogramma Oranje Fonds PiëzoMethodiek

We hebben inmiddels twee definitieve toezeggingen gehad van organisaties om als pilotorganisatie te gaan werken met de PiëzoMethodiek. Stichting Samen-Werken uit Schipluiden is onze eerste pilotorganisatie. Stichting Samen-Werken is een organisatie die zich inzet om mensen met een beperking- veelal ontstaan door ziekte- op een laagdrempelige manier weer mee te laten doen in de samenleving. Zij geloven in participatie door middel van het benadrukken en inzetten van positieve vaardigheden van inwoners, "Wat kan ik wél".Zij doen dit onder andere door vrijwilligersplaatsen te creëren in een volkskas, waar biologische groenten en fruit wordt verbouwd.Op zaterdag 15 juni wordt de samenwerkingsovereenkomst getekend in Schipluiden bij Op Hodenpijl.

(Zie ook het interview met Remy Mosch in deze editie.)

Daarnaast zal Focus on life uit Leiden deel gaan nemen als tweede pilotorganisatie. Focus on life is een organisatie voor loopbaancoaching en re-integratie. Half april zal een vervolggesprek met deze organisatie gevoerd worden om verdere afspraken te maken. Beide organisaties zullen nauw betrokken gaan worden in het verfijnen van het PiëzoMethodiek-systeem (PMsys) en het handboek PiëzoMethodiek.

Ook binnen onze eigen organisatie besteden we veel aandacht besteed aan de verdere ontwikkeling van cursussen en trainingen binnen de PiëzoMethodiek.Zo zijn we bezig met een pilot "taal in praktijk" waar vrijwilligers in fase 2 en 3 extra taalondersteuning krijgen in relatie tot hun "lerend vrijwilligerswerk" binnen en buiten de PiëzoCentra. Er wordt een voortraject gestart voor mensen die hebben aangegeven op korte termijn te willen starten met de AKA-opleiding. Samen met het ID College en onze vrijwilligers hebben we hiervoor een lesprogramma ontwikkeld.

Tijdens de klankbordbijeenkomst voor onze vrijwilligers zijn de ontwikkelingen met betrekking tot de PiëzoMethodiek uitgebreid aanbod gekomen. Opvallend was dat iedereen het over eens was dat er binnen de uitvoering van de methodiek steeds voldoende ruimte moet zijn voor flexibiliteit en het "menselijke aspect".

Mirjam van Bijnen Janita Volders



F

Kieberts keuze

Een paar weken geleden werd ik gebeld door René Kiebert. René Kiebert is de oprichter en voormalig voorzitter van Zoetermeers filmtheater Cine-Utopia. Bij zijn afscheid in 2011 kreeg hij een schitterend cadeau aangeboden door Utopolis Nederland: "Kieberts Keuze". Hij mag jaarlijks naar vrije keuze een film selecteren waarvan de opbrengst wordt geschonken aan een Zoetermeers goed doel. Hij vertelde mij dat hij op zoek was naar een goed doel voor "Kieberts Keuze". De film die René voor dit jaar heeft uitverkoren is de Deense film Jagten. Voor het goede doel was zijn oog gevallen op de VoorleesExpress. Ik was blij verrast!

Op de filmavond was ik aanwezig en hebben mijn (vrijwillige) medewerkers zorg gedragen voor een informatietafel over de VoorleesExpress. De tafel trok veel belangstellenden. De film Jagten was heel indrukwekkend. Ik ging na de film de cheque in ontvangst nemen. Terwijl ik naar voren liep merkte ik dat ik mij maar moeilijk los kon maken van de film. Aan de gezichten in de zaal te zien hadden meer mensen daar moeite mee. Deze film stemt tot nadenken.

René zorgde voor een inleidend praatje en ik mocht meer vertellen over de VoorleesExpress. Ook vertelde ik dat we de financiële bijdrage gaan gebruiken om materiaal ter ondersteuning van het voorlezen aan te schaffen. Daarna overhandigde René de cheque aan mij. Ik nam de cheque dankbaar in ontvangst en ben heel gelukkig met het mooie bedrag van maar liefst 1.190 euro!

De VoorleesExpress is een project dat wij als stichting Piëzo sinds anderhalf jaar uitvoeren in Zoetermeer. De VoorleesExpress introduceert het voorleesritueel bij gezinnen met een taalachterstand. Op deze manier wordt het leesplezier vergroot en stimuleren we de taalontwikkeling van de kinderen. Vrijwillige voorlezers gaan één uur per week gedurende een half jaar bij een gezin thuis voorlezen. De voorlezer en het gezin zoeken samen naar een manier om het voorlezen "een blijvend plekje" te geven in het gezin. (Zie ook PiëzoNieuws nr. 2 van dit jaar).

Namens alle betrokkenen van de VoorleesExpress wil ik langs deze weg mijn nogmaals hartelijke dank uitspreken aan:René Kiebert,Peter Isaak, directeur van Utopolis Nederland BV, en het bestuur van Cine-Utopia.Mirjam van Bijnen, Directeur stichting Piëzo


0


F

Geslaagde klankbordbijeenkomst vrijwilligers Piëzo

Minimaal 1 keer per jaar wordt een klankbordbijeenkomst voor vrijwilligers van Piëzo georganiseerd. Het bestuur van stichting Piëzo vindt het belangrijk om vrijwilligers actief te betrekken bij de ontwikkelingen van de organisatie. Het leeuwendeel van de werkzaamheden van onze organisatie wordt verricht door bijna 400 vrijwilligers.De bijeenkomst werd deze keer gehouden in PiëzoCentrum Meerzicht waar directeur Mirjam van Bijnen iedereen welkom heette en een korte presentatie van het jaarverslag 2012 gaf.Hierna werd de film over de PiëzoMethodiek gedraaid. Na de film gingen de vrijwilligers in groepen aan de slag met thema’s waaronder leerbehoefte van vrijwilligers en deelnemers, de PiëzoMethodiek en de interne en externe communicatie van de Piëzo-organisatie.Alle groepen hebben tot slot de belangrijkste punten van de groepsgesprekken plenair teruggekoppeld.De organisatie kan terugkijken op een geslaagde klankbordbijeenkomst.

Korte, puntsgewijze samenvatting van de resultaten van de groepjesPiëzoMethodiek- Waar moeten wij op letten als we de PiëzoMethodiek in gaan voeren bij andere organisaties?De PiëzoMethodiek is geen kunstje. Het is belangrijk dat men de methodiek in een brede context ziet. Voldoende ruimte houden voor flexibiliteit en het "menselijke aspect" is en blijft essentieel bij de uitvoering van de methodiek. Ook werd gesproken over de implementatie van de PiëzoMethodiek bij andere organisaties. Algemeen gedeeld werd dat andere organisaties zelf moeten kunnen kiezen op welke wijze zij de methodiek willen toepassen.


10 2 3 4


F

Anderen kunnen komen kijken en meedraaien bij Piëzo en actief kennisnemen van de netwerkmogelijkheden.Piëzo kan zelf ook leren van andere organisaties.- Wat is nodig om de PiëzoMethodiek goed te laten werken binnen de Piëzo-organisatie? Uitleggen aan mensen welke ontwikkelingsmogelijkheden er binnen de methodiek voorhanden zijn. Mensen actief uitdagen op het bereiken van de volgende fase. Hierbij steeds rekening houden met het opbouwen van een (sociaal) netwerk en de ontwikkeling van (werknemers)vaardigheden.Oog hebben voor individuele leerbehoeften en ontwikkelingsmogelijkheden.

- Aandachtspunt: Het schema van de methodiek suggereert groei van alle deelnemers naar fase 4, dat moet goed uitgelegd worden aan mensen.Welke leerbehoefte heeft een vrijwilliger?Leren over het samenwerken met mensen uit verschillende culturen.Hoe ga je om met niveauverschillen binnen een groep?Intervisie met andere vrijwilligers die binnen Piëzo bezig zijn met soortgelijke werkzaamheden.Meer ruimte om ideeën uit te wisselen en te toetsen aan anderen.- Worden vrijwilligers goed gefaciliteerd?De vrijwilligers zijn zeer tevreden over hoe zij gefaciliteerd worden. Technische punten zoals speakers op alle centra en materialenlijsten werden nog aangegeven.

CommunicatieHoe verloopt de communicatie binnen Piëzo?De communicatie binnen de organisatie verloopt goed. Aangegeven werd dat het voor vrijwilligers belangrijk om te checken of de leerstof begrepen wordt door de mensen. Dit kan door middel van het stellen van controlevragen.- Ben je tevreden over hoe Piëzo communiceert in het algemeen?Over het algemeen is iedereen erg tevreden. Het valt op dat de beeldvorming van Piëzo naar buiten toe niet altijd eenduidig en compleet is.- De volgende tips worden gegeven:Nog meer profileringsmogelijkheden benutten

De PiëzoMethodiek nog meer naar buiten toe presenterenActieve PR met posters en foldersEenduidige mond-tot-mond reclameAandacht voor de methodiek tijdens interne trainingen en communicatiemomenten met vrijwilligers en anderen binnen de organisatie



F

- Hoe communiceren wij naar buiten toe?Naar maatschappelijke organisaties;Veel contacten en samenwerking met organisaties (werkbezoek bij Piëzo of het geven van een presentatie bij andere organisatie)De meeste bekendheid van Piëzo komt voort uit mond-tot-mond reclame

Naar Zoetermeerse bewoners;Op markten, in de kranten, via zomerfeesten, via zorgen welzijnsorganisaties, woningcorporaties en scholen. Er wordt nog niet veel gecommuniceerd naar bejaarden/verzorgingstehuizen, hier kan nog meer aandacht aan worden besteed.- Aanvullende opmerkingen:De PiëzoNieuws in nieuwe vorm is mooi (een echt tijdschrift) maar niet voor iedereen even makkelijk toegankelijk;Samenwerking faciliteren tussen vrijwilligers met als doel expertise delen;Het stemmen voor de kroonappels was een fantastische reclame!



F

Impressie klankbordbijeenkomst vrijwilligers Piëzo door Ferydon Sedigi

Vrijdag 5 april werd de jaarlijkse klankbordbijeenkomst georganiseerd in het PiëzoCentrum Meerzicht, onder leiding van Mirjam van Bijnen. Deze dag werd bijgewoond door ongeveer 50 vrijwilligers. Piëzo vindt het belangrijk om vrijwilligers en medewerkers actief te betrekken bij de ontwikkelingen van de organisatie. Momenteel zijn er zo'n 400 vrijwilligers actief bij Piëzo.De klankbordbijeenkomst werd gestart met het tonen van een film over de PiëzoMethodiek.Deze methodiek is door Piëzo ontwikkeld zodat mensen van verschillende niveaus de gelegenheid krijgen om zich te ontwikkelen om volwaardig deel te kunnen nemen aan de maatschappij. De PiëzoMethodiek bestaat uit 5 fases. De eerste fase, genaamd fase 0, is het maatschappelijk activeren van de persoon. In fase 1 fungeert het PiëzoCentrum als educatieve plek, mensen leren er de taal als dat nodig is of andere vaardigheden waarmee ze zich in de maatschappij kunnen begeven. In fase 2 wordt in het PiëzoCentrum lerend vrijwilligerswerk gedaan, waarna de persoon hopelijk door kan stromen naar de volgende fase.In fase 3 gaat de persoon lerend vrijwilligerswerk doen bij partnerorganisaties. Hierdoor worden ze verder ontwikkeld doordat ze deelnemen aan de maatschappij. Door alles wat ze geleerd hebben en meegemaakt in de voorgenoemde fases zijn ze er klaar voor om door te stromen naar een reguliere baan of een opleiding. Als u meer wilt weten over deze methodiek, dan kunt u terecht op de website van Piezo.Tijdens deze dag was er ook ruimte voor de vrijwilligers om vragen te stellen en hun mening over onderwerpen te geven. De vrijwilligers werden verdeeld in groepjes en de discussies barstte los. Ik schoof aan bij de tafeldiscussie die ging over de communicatie tussen vrijwilligers. De vrijwilligers waren kritisch maar er hing toch een vriendelijke sfeer. Het belangrijkste wat mij opviel op deze middag is dat de mensen nader tot elkaar kwamen en er nieuwe contacten en vrienden werden gemaakt. Wat mij betreft was het een geslaagde klankbordbijeenkomst. Onder het genot van een drankje en hapje werd de middag afgesloten.

Ferydon Sedigi


3


F

Interview met Layla Saker, lesgeefster Taalontmoetingen

Mijn eerste taal is Arabisch, mijn tweede taal Engels. Ik heb aan de Irakese universiteit chemie gestudeerd, bij deze studie is al het materiaal in het Engels. Boeken, onderzoeken. Het is een wereldwijde wetenschap. Gelukkig kun je in veel landen wel met Engels terecht. In Irak hadden we nog nooit van de Nederlandse taal gehoord!Nederlands is dus niet eens mijn tweede taal, maar mijn derde! Een derde taal leren is niet makkelijk, en bovendien: hoe ouder je bent, hoe moeilijker het is een taal onder de knie te krijgen.En nu mag ik lesgever zijn bij de Taalontmoetingen van Piëzo!Ik ben erg blij dat mijn kinderen de taal heel goed beheersen. De taal helemaal goed leren was het belangrijkst voor hun toekomst. Ik heb vier kinderen. Voor de jongste was het het makkelijkst. Ze was nog maar twee toen we hier 16 jaar geleden kwamen. Zij was nog heel jong en kon meteen alles oppakken. Mijn kinderen zijn gelukkig slimme kinderen! Hun vader en ik hebben beide in het onderwijs gezeten en we konden goed helpen bij het "leren". Ook hun basisschool heeft ze veel aandacht gegeven, met extra Nederlandse les bijvoorbeeld. Mijn oudste heeft informatica gestudeerd, de tweede heeft bouwtechniek gestudeerd, de derde sociaal juridisch recht en de jongste studeert nu rechten aan de Erasmus Universiteit… Als je ze hoort praten zou je nooit denken dat ze uit een ander land komen, ze spreken de taal perfect, en ze kunnen perfect nadenken. Ze zijn hier opgegroeid natuurlijk. 16 jaar gelden hebben wij gezegd: de vooruitgang in ons leven is gestopt en jullie leven gaat nu door. Jullie krijgen alle kansen. Wij steunen jullie en nu gaan jullie vanaf hier verder. Wij leven voor jullie en jullie niet voor ons. Ze hebben het gelukkig heel goed gedaan, dat is het mooiste ding van mijn leven.

Toen ik in een dorp woonde, in Elburg vlak bij Zwolle, waren wij daar misschien het enige buitenlandse gezin. Maar wij hebben veel lieve steun van de andere mensen gekregen, en veel vriendschappen hebben we nu nog. Je kunt je voorstellen, we waren het enige Oosterse gezin. Ik heb een paar maanden gewerkt op het laboratorium van een grote school voor havo en vwo. Ik had contact met alle docenten en leerlingen en er zijn mooie respectvolle relaties ontstaan. Ze hadden allemaal van een bepaald probleem met mijn familie in Irak gehoord, de vrouw van de burgemeester kwam op bezoek om te vragen hoe het ging. Ze vertelde dat ze in hun kerk gevraagd had om voor mijn familie te bidden – ik heb dat aan niemand gevraagd, ze deden dat voor ons. Dat heeft me erg geraakt! Mijn kinderen hebben daar veel steun en vriendschap gehad. Er waren niet zoveel mogelijkheden, niet veel uitgaansmogelijkheden, er was wel 1 bioscoop. De mensen zijn anders, dorpser dan hier, een beetje sterk en stoer. Daar zijn gewoon nog mensen zonder tv. Dat was voor mij een heel fijne periode, ik mis Elburg wel. Een van mijn kinderen werkt er in de buurt; die is om en om een weekend bij mama en een weekend in Elburg. Mijn kinderen hebben daar vrienden gemaakt. Heel veel mensen herinneren zich nog die mooie tijd. Dat is echt leuk. In Zoetermeer is dat anders, hier zijn misschien wel 50.000 buitenlanders, niet zes! Logisch dat niemand van de gemeente komt vragen hoe het gaat. Toch is dat ook een reden dat ik Elburg mis. Mensen kwamen bij ons thuis Irakees eten, ze vonden het echt leuk en gastvrij bij ons. Dat is hier minder, ik ken mijn buurvrouw en verder niemand. Mensen kunnen niet alleen leven, je moet wel mensen kennen. Niemand weet iets over de buren, dat is soms erg vervelend.In Zoetermeer is het verder niet erg moeilijk, het is een multiculturele stad, er zijn heel veel buitenlanders. Je bent niet zo bijzonder, en er zijn anderen die in het zelfde schuitje zitten – dat is ook fijn.

Ik ben lesgever bij de Taalontmoetingen, ik ben eigenlijk ik met heel veel activiteiten bezig: eens per week de kinderoppas, en eens per week de Taalontmoetingen. Verder help ik bij allerlei activiteiten. Nu ben ik lichamelijk niet helemaal in orde, en ik pas ook op mijn kleinkind – alle activiteiten staan nu op een iets lager pitje.


3


F

De Taalontmoetingen bestaan denk ik sinds een paar jaar. De doelgroep is mensen die om verschillende redenen niet gemakkelijk naar buiten kunnen. Ze kunnen ziek zijn, of weinig zelfvertrouwen hebben waardoor ze niet gemakkelijk in een groepje taalles kunnen nemen. Er kunnen veel oorzaken zijn waardoor ze niet aan "gewone" taallessen kunnen deelnemen. Zij krijgen met hulp van heel veel vrijwilligers thuis les of op een school… Er zijn verschillende manieren om het op te lossen. Het eigenlijke doel de mensen te stimuleren om naar een groep te gaan.

Ikzelf geef één op één les aan vrouwen. Deze vrouwen zijn van buitenlandse afkomst en analfabeet. Ze hebben nooit pen en papier gebruikt! Dat is moeilijk voor ze, maar voor mij tegelijkertijd makkelijk. Ik kan niet op een heel hoog niveau taalles geven. Aan deze vrouwen lesgeven kan ik wel, ik ben zelf een docent ik weet daarom hoe ik dingen, zeg maar, simpel moet maken. Eigenlijk krijgen ze een soort introductie op de taal, dan is het later minder eng met andere mensen.

We beginnen met de letters van de Nederlandse taal. Steeds leren we iets over de letters, ik gebruik er foto's en andere materialen bij die ik van Evelyn krijg. Soms begin ik ook door een vrouw iets over zichzelf te laten vertellen, ze weten niet veel over de Nederlandse taal en cultuur, daar hebben we het dan over. Het gaat deels over cultuur, deels over taal. We moeten samen praten en daarna gaat de vrouw zelf oefenen en huiswerk maken. Ik maak het makkelijk voor ze en zo krijgen ze meteen een doel in hun leven. We gaan zo langs het hele alfabet, alle letters, we doen verschillende lessen over 1 letter. Er zijn verschillende lesmaterialen die ik kan gebruiken. Ook herhalen we heel veel, zo kan de vrouw het makkelijker onthouden. Zij kan het dan oppakken en dan gaan we over naar een andere letter. We doen dat een deel van de les, ongeveer een uur, niet langer dan anderhalf uur, anders wordt het wel heel saai voor haar en het is echt ook heel vermoeiend. Soms help ik met dingetjes uit het dagelijks leven bijvoorbeeld naar de supermarkt, de apotheek, de huisarts… We kunnen ook een dialoog doen: dan speel ik de dokter, we praten over hoofdpijn, of over haar kind dat ziek is… zo kun je op verschillende manieren de les aan haar geven. Het is beter om het niet de hele tijd op precies dezelfde manier te doen. Oefeningen waarbij je moet schrijven zijn helemaal niet makkelijk. Bijvoorbeeld: we nemen een bril, die laten we zien, we vertellen over de B van bril. We bedenken nog meer woorden met een B. Op een papiertje zet ik de B in stippeltjes en zo gaat ze de B overtrekken, en later schrijft ze hem zelf. Dan heeft ze het geleerd! De verschillende materialen en boeken helpen ook. Een letter echt goed leren duurt soms twee of drie weken. Het komt voor dat vrouwen ergens anders al wat les hebben gehad - dan hebben ze wat achtergrond en dat maakt het voor mij wat makkelijker. Maar een vrouw uit Somalië, Ethiopië, Koerdistan die haar hele leven nooit heeft geschreven – dat is echt heel moeilijk. Het hele concept van "schrijven" moet ze eerst begrijpen…

Soms neem ik een vrouw mee haar eigen keuken in en dan gaan we alles benoemen. Wat is dit, wat is dat, wat ga je koken, hoe laat ga je eten, waar is je man, waar zijn je kinderen, overal over! Ze vertellen dan vaak heel veel over zichzelf. Doordat de vrouw steeds meer oefent, wordt het steeds makkelijker. Ze hebben vaak ook veel verhalen te vertellen en kunnen het niet aan veel mensen kwijt… In de Jip en Janneke-boeken wordt makkelijke taal gebruikt, na een hele tijd kunnen we die gebruiken. Ik heb een mevrouw die helemaal nooit had gelezen, en ze kan nu in een boek letter voor letter lezen. Ze kijkt naar de letters en die verzamelt ze in een woord. Een heel verhaal lezen is nog te vroeg. Deze mensen zijn nooit of heel weinig naar school geweest. Dat er mensen in de 21e eeuw nóg analfabeet kunnen zijn, dat vind ik heel erg. Kinderen leren zo snel, het is zo gewoon voor ze, maar voor volwassenen kan het echt moeilijker zijn.

Vanuit een studie over analfabetisme bij buitenlandse mensen van de Universiteit van Groningen is er veel materiaal, veel in de vorm van dialogen, dialogen om samen te kunnen doen. Dat zijn heel nuttige en goede materialen. Ik heb echt alles gebruikt.



F

Ik gebruik ook heel veel foto's en die bekijken we samen, benoemen alles, wat is dit, wat is dat… Ik vraag dan vaak: wat heb je allemaal gezien in deze foto? Dan zegt ze: "Ik zie een vrouw die fietst." Dan stel ik vragen als: hou jij van fietsen, heb jij ook een fiets? Ga je naar fietsles? Dat bestaat! Ga jij vaak fietsen? We hebben dan over de voordelen van fietsen: goed voor je lichaam, het is voordelig, je kunt kan dingen meenemen, het gaat sneller dan lopen… zo hebben we het over verschillende dingen en niet alleen over taal en juist daardoor leren ze de taal. Soms zijn wel echt met grammatica bezig en soms praten we over van alles, wat zie je, wat is jouw mening… zij praten soms heel netjes in hun eigen taal maar kunnen in het Nederlands niet alles goed omschrijven. Met handen en voeten gaan we dan aan de slag."Op de foto zie ik, een vrouw met een kopje thee", "Hoe ziet ze eruit?" "Een jasje, blonde haren, groene ogen…" Dus we gaan alles omschrijven en erover praten.Opnemen doen we niet want we zijn voorlopig nog bezig met alfabet en nog niet echt met de uitspraak. Ze moeten leren zoals een klein kind op de basisschool. Helemaal vanaf het begin en alles benoemen. We gaans soms naar de supermarkt om boodschappen te doen, en dan doen we "practicum", weer alles benoemen: paprika, appel, sla, olie… Dat helpt echt om niet te vergeten, het beeld erbij. Soms kijk ik in haar koelkast en dan geven we alles een woord. Over cultuur? Wat is lastig aan de Nederlandse cultuur? Soms hebben mensen ergens moeite mee, bijvoorbeeld een mevrouw is bang van de honden hier op straat, "waarom houden ze hier van honden???" "In onze landen zijn zoveel kinderen waar niemand voor zorgt en hier zorgen ze voor de honden!" Dat is een heel grote stap, bijvoorbeeld na te zijn opgegroeid in Somalië, er is zoveel verschil, het is zo anders! De meeste dingen vinden ze leuk, het respect van mensen, het zorgen voor elkaar, de vrijheid, dat vinden ze juist fijn. We praten ook over cultuurverschijnselen. Dat is een belangrijk deel van het leven in een land.

Ik merk en zie dat de vrouwen echt zin hebben om te leren. Als een vrouw er zin in heeft, gemotiveerd is, dan kan ze echt makkelijk leren schrijven en lezen. In de Taalontmoetingen praten ze graag over zichzelf en over hun eigen situatie. Ze kunnen hun verhaal niet aan veel mensen kwijt. Om je verhaal kwijt te kunnen moet je de taal kennen – dat is ook een motivatie! Het maakt mij ook blij wanneer een vrouw iets kan vertellen en opschrijven, dan zie ik wat ik voor deze vrouw gedaan heb en ik zie wat ze zelf heeft gedaan. Ze heeft leren lezen en schrijven! Dat is zoiets groots! Ook voor mezelf is dat heel fijn, het doet me goed. Ik kan de vrouwen dingen leren die ze echt nodig hebben in hun dagelijks leven. Nu kunnen ze "gewoon" zelf naar de bibliotheek…!En ja! Ik ben net zo blij als de mevrouw zelf, als zij na heel veel moeite wat kan lezen, opschrijven of vertellen!



F

Interview met deelneemster Anis Nourozie over haar Taalontmoetingen, samen met Ineke Janse, haar lesgeefster

Anis: Ik woon nu 15 jaar in Nederland. De Taalontmoetingen doen Ineke en ik nu iets meer dan 8 maanden. Op woensdagen zien we elkaar twee uur. Dat is heel fijn, heel mooi. Voor mij is het soms moeilijk om naar buiten te gaan, dan heb ik last van hoofdpijn, migraine. Ineke: Het is meer ontspannen om dit samen bij haar thuis te doen dan in een grote groep.Anis: Ik vind het moeilijk om naar Piëzo te komen. PiëzoCentrum Buytenwegh is wel niet zo ver, maar de taallessen gaan te snel. Ik heb diabetes, artrose, een hernia, migraine… Met de rugpijn is het huishouden wel zwaar en van tapijten schrobben krijg ik erg veel last. Door de diabetes ben ik heel moe. Ik voel me niet goed genoeg om mee te doen met een groep.Hoe zijn de taalontmoetingen? Wat vindt u ervan?Anis: Het praten en lezen voelt goed. Met Ineke is het altijd goed. De Nederlandse taal leer ik er beter door. We praten, lezen en schrijven samen. Het gaat nu wel makkelijker dan in het begin.Leest u ook zelf, zonder Ineke erbij?Anis: Jawel, de Libelle en reclamefolders!Ineke: en dan leer ik wat Farsi is voor bloemkool!Anis: Altijd als Ineke komt lig ik net op de bank! Als zij er is vind ik het heel mooi. En ik vind het ook leuk, en we lachen ook samen. Soms lees ik letters en vertel hetzelfde in Farsi aan Ineke.Ineke: sommige woorden hebben een wat komische bijklank voor Anis. Dat kan grappig zijn!Anis: Ineke is een heel fijne vrouw, en we hebben het gezellig.Hoe lang doen jullie dit al samen?Anis: Dat is nu iets meer 8 maanden.Ineke: Vorig jaar zijn begonnen met 2 mensen, maar het niveauverschil was te groot. Nu doe ik het alleen met Anis, en het gaat goed, hè Anis?Anis: Ja, ik ben blij dat ik er niet voor op pad hoef. Nu kan ik Nederlands leren zonder ziek te worden.Is het moeilijk om met andere mensen praten lastig? Zoals met mij?Anis: Met jou praten is ongeveer hetzelfde, maar jij praat wel een beetje snel…! Soms versta ik je goed en soms niet. Hoe gaat het met u?Ik voel veel stress, ik heb veel zorgen om mijn gezondheid en om de gezondheid van mijn kinderen.Ineke: Dan gaat leren ook niet zo goed. Als het rustiger is gaat het beter.Anis: Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.


0


F

Spreken uw kinderen Nederlands?

Anis: Ja, maar thuis spreken wij Farsi. De kinderen spreken geen Nederlands tegen mij. Het is lastig voor ze om te begrijpen hoe het voor mij is om een taal te leren. Ik heb zes kinderen, de oudste twee zijn 32, ik kreeg de tweeling toen ik 17 was. Dat is eigenlijk te jong geweest. Mijn dochter woont in Duitsland met haar man, we bellen gelukkig wel elke dag. Ze spreekt nu gelukkig wel een beetje Duits. Ik zou mijn kinderen graag vaker willen zien.Maar wat goed van u om Nederlands te gaan leren, ondanks alle stress.Anis: Ik ben weleens aan andere lessen begonnen maar ik werd ziek. Ik kon het niet volhouden. Dat was jammer want ik heb er wel geleerd.Hoe gaat het praten dan bij de dokter?Anis: De huisarts spreekt Farsi, de diabetesdokter komt uit Iran, en daar kan ik ook mee praten. Praten met de arts voor de artrose is moeilijker, mijn dochter gaat weleens mee. Er kunnen misschien wel mensen komen schoonmaken van de thuiszorg, dat heeft mijn dochter ook, maar dat vind ik moeilijk. Ik doe het liever zelf, en dan heel rustig. Het is ook goed om te bewegen. Alleen zitten en liggen is niet goed met diabetes.De woensdag is een hele mooie dag omdat Ineke dan komt. Ik wil nog heel lang met de Taalontmoeting doorgaan!



F

Diner Rotary ter ondersteuning VoorleesExpress succesvol!

Op vrijdagavond 29 maart organiseerde Rotaryclub Zoetermeer Geuzen in samenwerking met Hoeve Kromwijk een diner ter ondersteuning van de Zoetermeerse VoorleesExpress. De gasten genoten van een heerlijk viergangendiner, voortreffelijk bereid door de culinaire meesters van de Hoeve en uitgeserveerd door leden van de Rotary.

De helft van het bedrag dat de gasten betaalden voor het diner en de opbrengst van een loterij werd geschonken aan de VoorleesExpress.

Aan het eind van de avond werd een cheque ter waarde van € 2500 uitgereikt aan Piëzo.Voor dit bedrag wordt Mini Loco gekocht. Mini Loco is een leerspel, het ondersteunt de taalontwikkeling van kinderen.

Mailinterview met Ineke van den Berg, stagiaire en vrijwilliger

Hallo Ineke. Je was stagiaire bij Piëzo, wanneer was dat?Ik heb stage gelopen bij Piezo van begin oktober 2012 tot eind maart 2013, een half jaar dus.

Hoe ben je bij Piëzo terecht gekomen? Dat is alweer aan tijdje geleden. Mijn schoonzusje volgde taallessen bij Piezo en ik raakte geïnteresseerd. Ik ben de website gaan bekijken, zag dat er mensen gevraagd werden om taallessen te geven en zo ben ik eerst les gaan geven op een ontmoetingshuis van WZH en heb ik daar later nog als activiteitenbegeleider/dagelijks leidinggevende een betaalde baan gehad.

Je was stagiaire vanuit je HBO-studie "interculturele communicatie", wat houdt die studie in? Haha, meestal heb ik mijn woordje wel klaar als ik moet uitleggen wat IC inhoudt, want anders komt het niet zo intelligent over, maar eerlijk gezegd is het zo breed, dat ik het nog steeds moeilijk vind om exact te omschrijven. Ja, ik kan wel zeggen dat je bij IC kijkt hoe men in verschillende culturen met elkaar communiceert, maar eigenlijk is dat te weinig concreet en te vaag. IC omvat zoveel meer. Het is geschiedenis, antropologie en politiek ineen. Een land heeft net als een mens een verleden, een karakter en een persoonlijkheid. Daar ga je je in verdiepen. Hoe zit zo'n cultuur van een land nu eigenlijk in elkaar? De geschiedenis van een land, zegt veel over het karakter van dat land. Over de gebruiken en gewoontes. Om Nederland als voorbeeld te nemen: onze handelsgeest komt natuurlijk ergens vandaan. Net als onze spaarzaamheid. Het klimaat van een land bijvoorbeeld, kan je al veel vertellen over de mensen die daar leven. Nederlanders zijn introverter dan mensen in landen waar het klimaat gunstiger is. Hoe warmer het klimaat, hoe extraverter de mensen zijn, lijkt het wel. Maar dat is ook logisch. Het binnenleven maakt dat de Nederlander letterlijk meer naar binnen gericht is. En dat is best een gunstige voorwaarde voor introspectie en de individuele ontwikkeling van een mens. In Nederland is die individuele ontwikkeling belangrijk. Dat komt ook omdat wij in een ik-cultuur leven, maar de voorwaarden om een ik-cultuur te ontwikkelen waren allemaal aanwezig. We zijn in een paar 100 jaar tijd van een wij-cultuur getransformeerd in een ik-


0

4


F

cultuur. Daar zijn dan wel o.a. de Renaissance, Verlichting, industriële revolutie, "wat oorlogen" en de culturele revolutie/emancipatie van de vrouw voor nodig geweest om zover te komen, kun je wel zeggen. De cultuur die daardoor ontstaan is, heeft alles te maken met hoe wij nu denken. Vanuit welke overtuigingen wij nu leven. Dat zit zó diep geworteld is ons, ik vergelijk het vaak met een ingesleten pad. Voor ons is het bijvoorbeeld logisch om in termen van individuele vrijheid te denken, ook al zijn we ons dar niet van bewust vaak, maar in veel (wij-)culturen bestaat dat begrip niet eens. Omdat die vrijheid daar niet bestaat.

Je studeert ook HBO-sociale psychologie, kon je de kennis die je daardoor hebt ook gebruiken in je stage?Ja, zeker wel. Bij psychologie kijk je naar de innerlijke drijfveren van een mens, bij sociale psychologie meer naar de impulsen vanuit de buitenwereld, welk effect hebben deze op de mens? In verschillende situaties reageren mensen verschillend. Onze reacties en ons gedrag zijn dus niet per se een weergave van onze persoonlijkheid. Natuurlijk zal iemand die van nature introvert is, om dat voorbeeld maar weer te nemen, niet direct extravert worden, maar omstandigheden kunnen iemand wel dwingen meer naar buiten te treden. Het is interessant om te zien hoe dat werkt bij mensen uit andere culturen. De invloeden uit de Nederlandse cultuur hebben een duidelijke uitwerking op mensen. Zelfs als mensen lijken te verstijven of passief worden, is dat een

reactie. Ze reageren er allemaal weer anders op, maar je kunt niet om impulsen uit je omgeving heen. Ik denk dat het onmogelijk is om níet te reageren. Net zoals je niet niet kunt communiceren. Soms verzetten mensen zich (innerlijk) tegen de andere cultuur, ze kunnen soms moeilijk aarden. Wat voor mij een interessante vraag is: kunnen zij niet aarden doordat zij zich verzetten, of is het verzet een reactie op het niet kunnen aarden? Wat voor mij in ieder geval vaststaat: je verzetten tegen de cultuur waar je nu leeft, zal contraproductief werken op je integratieproces.



F

Wat heb je in je stage allemaal gedaan? Ik ben begonnen met meelopen in de taalgroepen. In kaart brengen welke culturen er zoal zijn bij Piëzo. Kennismaken met de organisatie, de kennis over andere culturen inventariseren. Dat soort zaken. Soms was de kennis over andere culturen "ingekapseld"; was wel aanwezig bij enkele personen, maar werd niet gedeeld, tenminste, zo leek het voor mij.Ik merkte al snel dat de meeste mensen wel wat kennis van de gebruiken en gewoontes van andere culturen hadden en veel dingen ook konden aanvoelen of uit ervaring inmiddels wisten. Ik ben eerst in de groepen, met de deelnemers dus, gaan praten over cultuurverschillen. Ik stelde vragen, ik wilde weten wat er leefde bij de mensen. Ik wilde weten waar zij tegenaan liepen in Nederland en wat voor hen fijn was om hier te beleven, wat zij in hun eigen cultuur niet kenden. Vrijheid bijvoorbeeld, bleek voor de meesten het belangrijkste voordeel van het wonen in Nederland te zijn. Overal waar ik kwam werd vrijheid als een enorm privilege gezien. Dat is heel waardevolle feedback. Net als dat het gedrag van Nederlandse mannen hier als vrouwvriendelijk werd ervaren. Als je uit een cultuur komt waar je elk moment bepoteld kan worden door mannen die daar mee wegkomen omdat in die cultuur de vrouw sowieso als schuldige wordt gezien, zul je je hier wel sneller veilig voelen, kan ik me zo voorstellen.Ik heb ook zelf taallessen gegeven en in diverse projecten meegedraaid. Daartussendoor nog verscheidene losse "klussen" gedaan, docenten ingewerkt, dat soort dingen. Vervolgens ben ik trainingen gaan geven voor de Voorleesexpress, de (taal)vrijwilligers en het team. In die trainingen heb ik geprobeerd bepaalde inzichten over te brengen. Dat je niet voor je eigen cultuur gekozen hebt, bijvoorbeeld. Dat cultuur geen jas is, die je even uittrekt. Dat gewoonten & gebruiken sterk cultuurbepaald zijn. Dat onze cultuur niet béter is, maar anders. Het moeilijke van deze trainingen is dat je niet kunt controleren wat de uitwerking ervan is op mensen. Komt de informatie wel zuiver over? Hoe interpreteren mensen wat jij zegt? Je hebt er zo weinig grip op.Mensen vragen zich weleens af of ik een hekel heb aan de Nederlandse cultuur, omdat ik niet hou van Nederlandse muziek, literatuur, tv, gerechten, etc. maar ik denk juist dat ik heel veel van de Nederlandse cultuur hou. Maar niet van het "paradigma", de stereotypen, van onze cultuur. Die Hollandse "gezelligheid" die je soms werkelijk door de strot geduwd krijgt. Brr. Daar gruwel ik van. Maar de vrijheid die wij hier hebben, de kansen, de gelijkwaardigheid, de diversiteit aan politieke partijen, aan vormen van onderwijs, de vrijheid om me te kleden zoals ik wil, te drinken en te eten zoals ik dat goed vind, die omarm ik. Ook al is de calvinistische betweterigheid af en toe ronduit onuitstaanbaar. Het is hier toch nog steeds een taboe om te zeggen dat je van drank houdt. Ik ga het toch zeggen: ik houd van drank, ik drink graag, heerlijk. Maar als ik bij de lunch een witte wijn wil nemen, roepen mensen toch al snel: moet je nou echt nu al gaan drinken? Ja, nee, ik moet nu niet drinken, ik vind dat gewoon lekker. Net als dat jij cola lekker vindt. Niets meer, niets minder. Nee, daar hoef je niets achter te zoeken. Echt niet.

Wat denk je dat jouw stage voor Piëzo betekend heeft? Eerlijk? Ik heb geen flauw idee. Ik denk dat ik de deelnemers een platform heb gegeven om over hun eigen cultuur te praten en ik weet dat dat voor sommigen heel belangrijk is geweest. Ik hoop dat ik met mijn trainingen en aanwezigheid meer begrip voor elkaar heb kunnen genereren, maar ik durf daar geen uitspraken over te doen.En ik hoop dat ik door het geven van taallessen, mensen heb geholpen zich verder te ontwikkelen.

Wat heeft je stage jou persoonlijk gebracht? Ik heb me flink kunnen ontwikkelen bij Piëzo. Ik had nog nooit van mijn leven trainingen gegeven, dus dat was een sprong in het diepe. Ik had ook nog nooit les gegeven. Ik was wel gewend om met groepen te werken door mijn werk met mensen met hersenletsel bijvoorbeeld en mijn werk in de psychiatrie.Het geven van Nederlandse taallessen heeft mij heel veel voldoening gegeven. Ik ben gek op grammatica, dat was ik vroeger op school al. Ik houd van taal in het algemeen en de Nederlandse taal is boeiend door zijn grilligheid.



F

Daarnaast is Piëzo heel goed geweest voor mijn zelfvertrouwen. Na een paar heel slechte ervaringen op arbeidsvlak en ook nog persoonlijke crisissen, was ik het vertrouwen in mijn eigen kunnen kwijtgeraakt. Ik zat in de ziektewet en besloot dat het roer om moest. Ik wilde mijn oude werk als activiteitenbegeleider niet meer, en wist ook dat ik daarin niet meer aan de bak zou komen. Voor mij een willekeurige 22 jarige hoor, vers van de opleiding, die heel wat goedkoper is dan een aanstaande veertiger. Toen is het idee om mijzelf om te scholen ontstaan. Tot wat, dat wist ik niet. Ik ben een van die mensen die niet weten wat ze willen worden als ze later groot zijn.Maar ik wist wel, dat ik alleen nog maar iets wilde doen wat ik leuk vond. En dat ik voortaan alles zou weigeren wat ik niet leuk vond of waar ik geen energie van kreeg, geen voldoening uit haalde. Toch heb ik toen nog een paar baantjes aangenomen puur voor het geld. Dat was een beslissing die ik genomen heb op grond van: werk leidt tot werk. Klaar. Heel nuchter. Het besluit tot de studie IC is op een compleet tegenovergestelde manier tot stand gekomen. Er was werkelijk geen enkel rationeel argument te bedenken om deze studie te gaan doen. Het was een puur intuïtieve beslissing. Het bleef maar aan mij trekken en trekken. Ik heb er geen moment spijt van gehad.

Communicatie is geen eenvoudig vak. Ik merkte vaak als ik met mensen ging praten over IC, dat ik op weerstand stuitte. Zodra ik ergens vertelde wat ik deed, kreeg ik alle vooroordelen over andere culturen over mij heen, haha. Toch raakte me dat wel, die vooroordelen. Ach, het roept blijkbaar wat op bij mensen. Communicatie komt heel dichtbij, het is zo nauw verbonden met je gedrag. Veel mensen identificeren zichzelf sterk met hun gedrag. Hakken in het zand als je dan met ze gaat praten over gedrag, natuurlijk. Maar je gedrag is niet je persoonlijkheid. De manier waarop je communiceert en je gedrag, hoef je niet te zien als goed of fout. Ik zie het eerder als effectief of niet effectief. Bij IC kun je leren hoe je effectief kunt communiceren. Welk gedrag is effectief, welk gedrag niet?Wat is de situatie en hoe sta je daarin? Wat is je doel? Wat wil je bereiken met de ander? Dat is belangrijk om te weten. Als je niet weet wat je doel is in het contact met de ander, ga je sneller de mist in. Zelfkennis en dus het hebben van een zelfreflecterend vermogen is essentieel bij IC. Als jij niet weet hoe jij communiceert, als jij je niet bewust bent van je eigen overtuigingen over andere culturen, is de kans groter dat de ander die via de non-verbale communicatie wel meekrijgt, dan dat jij je er wel van bewust bent. En als dat nogal negatieve overtuigingen zijn, vind ik het heel knap als de communicatie dan nog prettig verloopt, haha. Het is ook oké om die negatieve overtuigingen of bepaalde oordelen te hebben. Dat wil ik hier toch graag benadrukken. Je hoeft geen heilige te zijn. Ik praat liever met mensen die zich bewust zijn van hun racistische trekjes, om het maar even in het extreme te trekken, dan mensen die roepen dat ze al die andere culturen zo fantaaaaastisch vinden. Ja, ik vind ze ook fantastisch. Maar niet alle facetten van alle culturen hoor.

Inmiddels is je stage afgerond en werk je als vrijwilliger bij Piëzo. Hoe is dat zo gekomen? Ik werd gevraagd voor een paar projecten en was ook nog verbonden aan een project en wilde daar heel graag mee doorgaan. Ik wilde ook nog geen afscheid nemen van Piëzo, ik was er nog niet aan toe. En het hoeft ook niet, pas als ik weer een betaalde baan heb. Dat kan snel zijn of lang duren, ik heb geen flauw idee.

Is wat je nu, als vrijwilliger, doet anders dan wat je tijdens je stage deed? Ja, toch wel. De trainingen IC zijn nu weggevallen, dus ik hoef ook geen ladingen teksten meer te schrijven voor die trainingen. Ik schrijf graag, dat is geen punt, maar dat betekende regelmatig thuiswerken voor me en het was best intensief werk. Ik werk nu natuurlijk ook veel minder uren. Ik geef nu voornamelijk Nederlandse taallessen. Ondertussen oriënteer ik me op een betaalde baan. Stagelopen is heel erg goed geweest, maar nu is het weer tijd voor het "echte werk."

Hoe bevalt het werken bij Piëzo jou? Het meest bijzondere aan Piëzo is de ruimte die je krijgt, de vrijheid om je te ontwikkelen. Ik werk graag zelfstandig en



F

probeer graag nieuwe dingen uit, dus voor mij was dat fijn. Daarnaast had ik een heel fijne stagebegeleidster, Evelyn van Boven, met wie ik heel prettig heb samengewerkt. Het was super om samen na te denken over projecten, over mensen, over processen. Zij gaf mij alle ruimte en ook veel vertrouwen. Zij had heel veel vertrouwen in mij, denk ik. Vertrouwen geven, geeft een ander ook zelfvertrouwen. Dat is belangrijk.

Wat vind je van Piëzo?Een intelligente en bijzonder creatieve organisatie. Piëzo "snapt het". Dit is de manier waarop we in de toekomst allemaal moeten gaan werken denk ik. En het mag wat mij betreft nog veel ruimer, breder. Maar dat is het leuke, Piëzo is een groeiend bedrijf. Er is zoveel mogelijk, en dat maakt het boeiend om deel van uit te maken. Het is een netwerk, een vangnet. Waarbinnen zoveel mogelijkheden zijn dat ik me niet kan voorstellen dat er mensen zijn voor wie we niets zouden kunnen betekenen.

Maar, terugkomend op mijn opmerking over het mag nog breder, ruimer: ik moet denken aan Ricardo Semler.Als je het boek van Ricardo Semler hebt gelezen, snap je wat ik naartoe wil. Laat mensen doen wat ze leuk vinden, laat ze hun eigen werktijden bepalen, salaris, geef ze de verantwoordelijkheid voor hun eigen proces, over hun werk en kijk wat er gebeurt. Laat ze alleen werken als ze daar zin in hebben. Weg met de "kostschoolmentaliteit". Dit klinkt extreem en zal nu nog niet overal werken vermoed ik, maar het is wel bewezen succesvol. Heel succesvol zelfs. Voor wie het interessant vindt om meer over te weten, het boek van Ricardo Semler heet:"Maverick: The Success Story Behind the World's Most Unusual Workplace."Er is ook een Tegenlicht-uitzending over geweest die bij schrijven van dit artikel nog terug te vinden is op Uitzending Gemist.

Dinsdag, 2 april: afsluiting cursus "Taal op de werkvloer"

Een samenwerkingsverband van WZH en Stichting Piëzo Al ruim een half jaar werken zo’n 15 Piëzo-dames bij WZH Oosterheem, Voorburg en Leidschenveen. Afgelopen jaar hebben zij een opleiding MBO Z&W niveau 2 gevolgd bij het ID College. Na verloop van tijd bleek er behoefte aan nascholing op het gebied van de Nederlandse taal, vooral voor spreekvaardigheid, verslaglegging en grammatica. Een ervaren NT 2 docente, Hettie Giesbertz, heeft de cursisten 12 weken lang op de dinsdagmiddag van 13.00 tot 16.00 uur in PiëzoCentrum Oosterheem begeleid.Hoewel er in mei / juni nog een vervolg van 6 weken op stapel staat en dan met de nadruk op grammatica in de verslaglegging, was er dinsdagmiddag alvast een feestelijk samenzijn.Vanaf 13.00 uur nam Hettie assessments af, waarna om 15.00 de verklaringen van deelname werden uitgereikt. Na ondertekening ontvingen de deelneemsters een leuk boekje van WZH en een mooie rode roos van Piëzo. In de speeches kwam het hogere taalniveau en de inzet van de dames aan de orde. Niet alleen de inzet met betrekking tot de nascholing, maar ook zeker op de werkvloer, aldus de teamleider en praktijkopleider van WZH. Naast de werkgevers zijn de bewoners heel blij met hun zelfverzekerde verzorgsters. Door hun liefdevolle zorg en aandacht wordt het nieuwe huis voor de cliënten zo langzamerhand een thuis.Na het officiële deel was het tijd voor heerlijke, door de cursisten zelfgemaakte, hapjes en een drankje.


4


F

High Tea voor ouderen tijdens NL doet geslaagd!

Samen met duizenden organisaties in het land organiseert het Oranje Fonds ieder jaar NLdoet; de grootste vrijwilligersactie van Nederland. NLdoet zet vrijwillige inzet in de spotlights en stimuleert iedereen om de handen uit de mouwen te steken. Palet Welzijn en Piëzo hebben in het kader van Nldoet een High Tea voor ouderen georganiseerd.Zaterdagmiddag 16 maart was het dan zover, meer dan 40 ouderen kwamen enthousiast naar dienstencentrum Petuniatuin voor de High Tea.Nadat iedereen een plaatsje had gevonden werden de ouderen en de aanwezige vrijwilligers van harte welkom geheten door organisatoren Femke Boerkamp van Piëzo en Christa Tas van Palet Welzijn. Een speciaal welkom was er voor burgemeester Aptroot als ‘ambassadeur van NL doet’.


3


F

De vrijwilligers van de fractie van de CU/SGP, Palet Welzijn en stichting Piëzo hadden hun best gedaan om alle hapjes van te voren klaar te maken.Eerst werd de soep geserveerd door de burgemeester en andere aanwezige vrijwilligers en daarna de hapjes.Het werd een geanimeerde High Tea waar gelachen en volop gegeten werd van de overheerlijke hapjes. De ouderen genoten er zichtbaar van.

De High Tea werd muzikaal opgeluisterd door een optreden van het Slavisch ensemble Raduga met Oost-Europese volksmuziek uit de Oekraïne en Rusland.De High Tea was bijzonder geslaagd en na afloop kregen alle vrijwilligers een prachtige NL doet oorkonde en wat lekkers uitgereikt.



F

Interview Remy Mosch, mede-oprichter Samen-Werken, de eerste pilotorganisatie van het Groeiprogramma

Wilt u om te beginnen iets over uzelf vertellen?Samen met Frank van Kleef ben ik mede-oprichter. Ik draag zorg voor verbindingen; ik ben van menig dat samen sterker is dan alleen. Ik ga met mensen in gesprek die iets met ons willen doen. Dat kan een bedrijf zijn dat de planten sponsort of een vrijwilliger die een tijdsbesteding zoekt.Ik ben 49 jaar, getrouwd met Gabriëlle en we hebben 3 zonen, Jordy (18) Ruben (16) en Twan (12).Van beroep ben ik osteopaat, mijn interesse ligt bij de geneeskunde, met name de acupunctuur.De praktijk is gevestigd binnen Op Hodenpijl (zie ook www.Ophodenpijl.nl). Ik tracht me in te zetten voor welzijn van mens, plant en dier. De basis van onze werkplek is ontmoeten, ontdekken, ontwikkelen.Laagdrempelige ontmoetingen kunnen leiden tot ontdekkingen en eventueel ontwikkelingen.Met ons bedrijf Acqua Universo ondersteunen we de leus; "uit water ontstaat alles" en zijn we fan van vitaal water. Er is onder onze leiding een lopend onderzoek naar de resultaten en mogelijkheden bij gebruik van vitaal water.

Uw stichting Samen Werken is de eerste organisatie buiten Zoetermeer die de PiëzoMethodiek gaat toepassen. Kunt u onze lezers iets meer vertellen over Samen Werken?Wij (team praktijk) zitten in de fase van "verbinden".Wat ons o.a. bezighoudt is dat als mensen (tijdelijk) in de problemen komen het belangrijk is dat je een "maatje" hebt en een levensdoel.Stichting Samen Werken heeft tot doel mensen te verbinden en leren door samenwerken een doel te bereiken, vele handen maken licht werk.Ons eerste project is "de volkskas": een 8000m2 kas waar gezamenlijk groente en fruit wordt geteeld door vrijwilligers.De opbrengst (groente en fruit) is voor eigen behoefte en voor de locale verkoop door de organisatie Boeregoed, zie ook www.boeregoed.nl.Rekening houdend met de traditie van het Westland willen we mensen enthousiasmeren tot een zinvolle tijdsbesteding en in aanraking brengen met verse groente en fruit.

Voor wie is Samen Werken?Voor iedereen. Iedereen is welkom. Binnen elke leeftijdscategorie.Van jong (schoolkinderen) tot mensen die na een werkzaam leven, of tussen twee banen, een tijdsbesteding zoeken.

Waar is Samen Werken?Hoofdadres is in Schipluiden (www.ophodenpijl.nl)

Hoe bent u in aanraking gekomen met Piëzo en de PiëzoMethodiek?Mirjam kwam naast me lopen op een inspiratiewandeling en er was direct een energiestroom die overliep. We (Mirjam en ik) hebben dat signaal serieus genomen.

Wat sprak u aan in de PiëzoMethodiek?De laagdrempelige ontmoetingen, en met name dat het is gericht op het ontwikkelen van je talenten. Je wordt gehoord,en gezien als compleet mens.


0 1 2 3 4


http://www.Ophodenpijl.nl/

F

Wat zal het werken met de PiëzoMethodiek voor Samen Werken betekenen/veranderen?Een prachtige basis van ontwikkeling. "The sky is the limit"!

Hoe zal het implementeren van de PiëzoMethodiek in zijn werk gaan?Met name ontdekkend; Het Westland heeft een andere traditie dan Zoetermeer.Ik ben benieuwd naar de inzichten die we gaan krijgen om het in het Westland en Middendelfland van de grond te krijgen.

Tenslotte: hoe ziet u de toekomst met de PiëzoMethodiek tegemoet?Super, "groots". Ik denk in grote tandwielen. Ik zie dat "Piëzo" sterk is qua intentie en daadkracht.Ik ben enthousiast over de dynamiek en heb vertrouwen in de uitbouw hiervan.Het sluit aan op praktisch welzijn voor de mens.

Nieuws uit het zorgtraject, Gülnur Çelik Sarıtaş

Ik ben Gülnur, ik ben 25 jaar oud. Ik kom uit Turkije. Ik ben getrouwd. Ik ben al bijna 3 jaar in Nederland. Ik heb hier in 6 maanden de inburgeringscursus gehaald en daarna ben ik doorgegaan met het volgen van lessen in de Nederlandse taal bij Piëzo in Meerzicht.Piëzo heeft mij gestimuleerd om de BBL-opleiding voor Helpende Zorg en Welzijn te gaan volgen. Dit opleidingstraject is ontwikkeld door Stichting Piëzo, de gemeente Zoetermeer, WZH (WoonZorgcentra Haaglanden) en ROC ID-college.Na een redelijk zware selectie, die bestond uit enkele testen, diverse gesprekken en een dag stage lopen, ben ik in aanmerking gekomen om deel te nemen aan deze opleiding. BBL betekent beroepsbegeleidende leerweg, waarbij het accent ligt op het werken in de praktijk. Vanaf augustus 2012 ben ik begonnen met drie dagen per week stage te lopen bij het verzorgingshuis Schoorwijck in Leidschendam, ik werk nu bij WZH Oosterheem in Zoetermeer. Daarnaast ga ik één dag per week naar het ID-college Zoetermeer voor het volgen van lessen.In Oosterheem help ik de bewoners met de ADL zorg, dat betekent: de Algemeen Dagelijkse Levensverrichtingen, het zijn de dagelijkse dingen die je doet, zoals in en uit bed komen, aankleden, wassen, eten enzovoort. Verder verzorg ik allerlei activiteiten voor de bewoners. Ik ga bijvoorbeeld in de gezamenlijke huiskamer een spelletje met ze spelen, de krant lezen of naar muziek luisteren. Ook gaan we wel eens wandelen in de omgeving. Ik hou van mijn beroep. Ik ben erg blij en tevreden in de zorg. Ik krijg regelmatig feedback van mijn werkbegeleider en van collega's.Dankzij Piëzo ben ik de opleiding gaan volgen. Mijn leven is helemaal veranderd, ik voel me nu beter. Ik ben blij want ik "doe" iets. Nu heb ik meer zelfvertrouwen, en leer elke dag. En elke dag wordt mijn taal beter! Ik ben trots op mezelf en op Piëzo. Piëzo, bedankt!Gülnur Çelik Sarıtaş


4


F

Interview met Kaoukab Elsilali over haar AKA-opleiding

Ik kom uit Marokko, ik ben getrouwd en ik heb drie kinderen van 14, 12, 5 jaar. Ik ben nu 15 jaar in Nederland. Ik heb helaas niet alles gedaan wat ik wilde doen; geen opleiding gedaan, geen diploma's gehaald. Ik was niet goed genoeg in Nederlands en het was gewoon lastig te regelen: ik had geen oppas, er kwam altijd iets tussen… Nu ben ik net begonnen met de AKA-opleiding via Piëzo. In januari ben ik begonnen. Ik ga één dag per week naar school en loop drie stage als administratief medewerkster bij PiëzoCentrum Palenstein. De opleiding duurt een jaar, dus tot en met januari 2014 werk ik nog bij Piëzo.Er zijn nieuwe regels; per januari 2014 kun je niet meer doorstromen naar MBO-2 of MBO-3 zonder vooropleiding. Tot nu toe kon dat wel. Deze opleiding is in het leven geroepen voor mensen zonder vooropleiding die MBO-2 of MBO-3 willen doen. Het is niet alleen voor jongeren, wij hebben ook mensen van 35, 40 jaar in de klas.Ik hoorde dat via Piëzo mensen een opleiding in de zorg kunnen doen. Ik heb een snuffelstage gedaan, maar toen wist ik meteen dat de zorg niets voor mij is. Een opleiding volgen zonder Piëzo is voor mij te duur. Ik ben dus zo goed als elke dag gaan kijken op PiëzoCentrum Palenstein of er iets voor me was, en op een gegeven moment belde Dorien mij op over de AKA-opleiding, een MBO niveau 1 opleiding, waarbij je leert om assisterende werkzaamheden uit te voeren! Dat ben ik dus meteen gaan doen.We hebben elke week op donderdag les, en één woensdag in de maand krijgen we extra les. We gaan naar school tussen 09.00 uur en

15.00 uur, dat is fijn want bijna de hele klas heeft kinderen. Maandag, dinsdag en vrijdag dagen loop ik stage bij PiëzoCentrum Palenstein.Het is heel druk, ik blijf natuurlijk gewoon moeder van drie kinderen. Zij hebben ook allemaal huiswerk, en ik heb zelf huiswerk… ik heb er weinig tijd voor, ik begin natuurlijk met aandacht voor mijn kinderen. Daarna kom ikzelf pas aan de beurt. Ze moeten wel zien dat IK mijn huiswerk goed doe. Ik ben natuurlijk een voorbeeld voor ze. Ze zeggen: "Mamma je


4


F

moet echt een tien halen, niet alleen wij!"

De vakken die ik op school krijg zijn rekenen en taal, en het vak "kies": dat is een vorm van maatschappelijke oriëntatie. Ook "schakelen naar werk" komt daar aan de orde. Je leert hoe je met je manager en met je collega's omgaat, je leert dat het heel erg belangrijk is om op tijd op je werk te komen, dat je moet bellen als je niet kunt komen, allemaal van dat soort dingen die met je werk te maken hebben. Dit vak "Kies" krijgen we anderhalf uur per week. We doen voor dat vak ook presentaties, gisteren deed ik de mijne. Zo'n presentatie moet gaan over je stageverslag, over jezelf, je kwaliteiten, wat je nu voor werk doet, wat je van dat werk vindt, of je daarin wil doorgaan, of je dat werk zou willen blijven doen… Als je zou willen blijven moet je een "echte" sollicitatiebrief schrijven en dat heb ik ook gedaan, aan Mirjam. Want ik zou wel willen blijven. De docent let bij zo'n presentatie niet op je taal, maar op je houding, hoe je er staat, of het bijbehorende papierwerk in orde is. Ik had een 8,5!

Tijdens mijn stagedagen bij Piëzo verricht ik allerlei assisterende taken: ik beantwoord de telefoon, ik maak kopieën, ik verwelkom mensen, ik geef informatie over activiteiten van Piëzo, ik maak uitnodigingen voor de vrijwilligers, ik verstuur mailtjes, ik doe heel veel verschillende dingen. Dorien Groen is mijn begeleidster op dinsdag en vrijdag, en op maandag is Petra Bijl dat.Oja, en ik vergeet bijna: op maandag ben ik gastvrouw, dat vind ik niet zo leuk, maar het hoort erbij. In januari heb ik misschien mijn diploma en daar doe ik het allemaal voor.

Ik heb gehoord dat ik het goed doe. Ik werk ook extra, op zaterdagen en als de kinderen op school zijn. Ik ben helemaal geen thuiszitter! Op de woensdagen dat ik geen school heb, doe ik vrijwilligerswerk bij Bij Bosshardt in Palenstein. Ik doe daar kinderactiviteiten, eerst eten we samen en dan zijn er activiteiten. Op vrijdagmiddag en op zondag geef ik vrijwillig Arabische les, onder andere aan 6 Nederlanders. Dat doe ik in Meerzicht. Het is zó leuk als iemand ineens een woord kan lezen! Op zaterdag ga ik naar de Haagse markt, doe ik het strijkwerk… Huishouden en koken is verder mijn "avondwerk". Ik voel me niet moe, ja, ik doe wel veel en ben wel druk, daar niet van. Maar dat doe ik zelf, ik wil nergens mee stoppen! Alle dingen die ik doe vind ik leuk!



F

Interview met Dorien Groen

Mijn vrijwilligerswerk is begonnen bij peuterspeelzaal Humpie Dumpie aan de Stadhoudersring. Het was een heel leuke peuterspeelzaal, hij bestaat inmiddels niet meer maar we hebben nog wel het 35-jarig bestaan gevierd! De Stadhoudersring was een heel lange flat, aan elke kant zat een peuterspeelzaal. Die waren opgericht vanuit een sociale gedachte: de moeders kunnen er een kopje koffie drinken, contacten opdoen, terwijl de kinderen spelen. Aanvankelijk waren het er twee: Humpie en Dumpie. Humpie ging ter ziele omdat het daar wat terugliep. De mensen van Humpie kwamen bij ons en zo zijn we gefuseerd: HumpieDumpie. We werkten met één leidster en één moeder. Als er 12 kinderen waren kwam de "reservemoeder" er ook bij. Die moest dus wachten tot 09.15 uur... Al mijn kinderen hebben daar gezeten.

Ik heb drie kinderen. Ik heb 15 jaar voor de kinderen gezorgd, dat is ook een soort management – crisismanagement! Ik ben 40 - hahaha, nee hoor ik ben 50 jaar! Mijn oudste kind is 20, dan komt er eentje van 18 en dan eentje van 15. Drie pubers in huis dus… Nou ja, de oudste bouwt het nu af, die wordt al heel verstandig..!

Toen mijn oudste in groep 4 zat, was de jongste net geboren. vanaf die tijd heb ik overblijf gedaan op de Beatrixschool. Daar werkten ze toen al met een continurooster: tussen de middag bleven de kinderen van 4 jaar binnen met twee moeders in de klas. Intussen maakten we wc'tjes schoon en speelden met de kinderen die niet buiten gingen spelen. De Beatrixschool heeft een grote schoolbieb waar ik ook nog biebjuf geweest ben. En ik deed mee op de schooltuin naast de school. Een aantal ouders heeft de grond ontgonnen, die lag vol met bouwafval, en er kwam een hek omheen. De school staat in de Dunantstraat, we hadden te maken met vandalisme, de beestentoren die we hadden gebouwd werd afgebroken… gelukkig hebben we er wel twee jaar plezier van gehad. Het was er erg leuk, daar hebben we het 40-jarig bestaan gevierd. Ik heb tijdens mijn lidmaatschap van de ouderraad veel dingen geleerd waar ik nu nog wat aan heb!Op 1 juli 2008 ben in dienst getreden bij Piëzo. Daarvóór was ik al taalvrijwilliger. Ik had gereageerd op een advertentie zoals heel veel taalvrijwilligers doen. Mijn jongste zat in groep 6, ik was heel actief op zijn school. Zo actief dat ik in een zwart gat zou vallen als hij klaar zou zijn met groep 8! Toen ben ik begonnen met invallen als taalvrijwilliger in alle toen bestaande PiëzoCentra (PiëzoCentrum Buytenwegh was er nog niet). Ik zag de advertentie hangen voor een administratieve kracht voor 12 uur en ik dacht: "ach, waarom niet?" Het ging om een baan van 12 uur, dat was mooi om mee te beginnen. Ik was één van de vier sollicitanten en de keus viel op mij. Ik was blij. Na 12 jaar niet "echt" werken kon ik beginnen met 12 uur, dat was mooi. Inmiddels is het uitgegroeid naar 32 uur.Het is heel leuk en heel veelzijdig werk. Ik heb twee jaar sociale academie gedaan, en toen ik voor het eerst bij Piëzo kwam


0 1 2 3 4


F

kreeg ik dat warme gevoel waar iedereen het over heeft: wow, hier wil ik werken, wát een fijne sfeer! Ik vind het heel bijzonder dat vrijwel iedereen dat zo ervaart. Het is moeilijk te bepalen waar hem dat nou precies in zit, de mensen hebben veel begrip voor de situaties waar anderen in zitten.

Officieel heet mijn functie "administratief medewerker", ik doe administratief werk in de ruimste zin van het woord. Ik doe ondersteuning bij het bezoekvrouwenproject, bij Piëzo2Work, bij de AKA-opleiding… Op zich ben ik ook de secretaresse van Mirjam, ik beheer haar agenda en pleeg vele, vele telefoontjes.

In allerlei gevallen treed ik ook op als "vliegende kiep"; bijvoorbeeld, als er ergens een sociaal-cultureel werkster ziek of tijdelijk afwezig is kan ik inspringen.Daardoor ben ik inderdaad wel een bekende naam binnen Piëzo, het is leuk als mensen je kennen. Het is waar dat ik een soort spilfunctie heb. Dat vind ik ook leuk. Het is ook handig, Mirjam wil graag dat er één aanspreekpunt is binnen Piëzo voor instanties, organisaties en de gemeente, zodat die mensen niet hoeven rond te bellen tot ze degene hebben gevonden die ze nodig hebben. Ja, het is leuk werk, heel gevarieerd.Elke dag is anders…



F

€nergylessen op 't Schrijverke door energieconsulenten Piëzo

"Ik zet de TV wel helemaal uit, mam!"Twee energieconsulenten van Piëzo hebben lessen over energie besparen verzorgd op basisschool 't Schrijverke in de wijk Buytenwegh.De consulenten gaven veel tips aan de kinderen over energiebesparing thuis. Die tips sluiten aan op de beleving en het gedrag van de leerlingen. De leerlingen gaan vervolgens aan de slag om hun broers en zussen, ouders en buurtgenoten adviseren!

De opgedane kennis werd bij de kinderen getoetst door middel van een quiz. De les is een vervolg op het project energieke scholen van de gemeente Zoetermeer, waarbij de leerlingen van groep 7 en 8 onderzoek deden in de school naar mogelijkheden voor energiebesparing. Tijdens een presentatie voor ouders en belangstellenden lieten de leerlingen aan wethouder Hans Haring weten dat de school echt kan besparen op het gebied van verlichting.Energieconsulenten zetten zich in voor het project energieparty's van Piëzo, de gemeente Zoetermeer en woningcorporaties Vidomes, Vestia en de Goede Woning. Samen zetten zij de schouders onder het delen van kennis op gebied van energie- en kostenbesparing.Meer informatie over de energieprojecten; [email protected]


3


F

Start bijeenkomst 23 mei Open Platform tegen Eenzaamheid

Zoetermeerse burgers en maatschappelijke organisaties trekken samen op

De gemeente Zoetermeer, Palet Welzijn, stichting Mooi en stichting Piëzo hebben op 23 mei een bijeenkomst over eenzaamheid in Zoetermeer -en de bestrijding daarvan- georganiseerd.. Iedereen die als professional, vrijwilliger of als privépersoon te maken heeft met eenzaamheid en isolement en wil meewerken aan een gezamenlijke Zoetermeerse aanpak van eenzaamheid was uitgenodigd.

Gezamenlijke aanpak Tijdens de bijeenkomst presenteerde de GGD Zuid-Holland West de uitkomsten van haar Gezondheidsonderzoek 2012 Volwassenen en Senioren in de gemeente Zoetermeer. Ook werd de organisatie en inhoud de -volgende- week tegen eenzaamheid ‘Kom Erbij en Ontmoet‘ in het najaar doorgesproken.Veel goede ideeën passeerden de revue en er werd aandacht gevraagd voor duurzame activiteiten. Eenzaamheid komt veel voor. Zo'n 30% van de Nederlanders, jong en oud, voelt zich gedurende kortere of langere tijd eenzaam. Mensen die zich eenzaam voelen trekken niet snel aan de bel. Ze vragen niet om hulp. Toch signaleren veel burgers,vrijwilligers en professionals eenzaamheid en isolement.



F

Nieuws uit het zorgtraject, Ortencia Hart

Ik ben geboren op 9 augustus 1955.Ik kom uit een familie van 16 kinderen, 8 broers en 7 zussen. Na mijn MAVO te hebben behaald ging ik werken bij een drukkerij en daar heb ik veel geleerd in het grafische vak.Daarna ging ik werken bij een krantenbedrijf als ontwerpster. Ik was iemand die altijd zocht naar andere uitdagingen in het leven, en daardoor ging ik werken bij een drogist als manager. Dit was een kans die ik niet voorbij kon laten gaan. Voordat ik deze baan had aangenomen kreeg ik een training van enkele maanden.Dit was een leuke periode, maar na het sluiten van de raffinaderij ging mijn land door een moeilijke economische periode. Veel bedrijven gingen dicht, waaronder ook de drogisterij waar ik werkte. Gelukkig kon ik door mijn ervaring bij de krant een baan krijgen bij een Engelse krant voor toeristen.In 1980 ben ik getrouwd en kreeg ik drie lieve zonen. De oudste is nu 31 de tweede is 23 en de jongste is 20 jaar oud.We hebben een heel gelukkig huwelijk, en zijn zeer gelukkig met onze drie kinderen.

Ortencia Hart

Ons Leven met diepe dalenToen mijn jongste zoon 15 maanden was, kreeg hij een infectie en werd op genomen in het ziekenhuis. Gedurende de periode in het ziekenhuis wisten de artsen niet wat voor infectie hij had en constant werd de antibiotica veranderd. Mijn man en ik besloten onze zoon naar het buitenland te brengen en daar bleven we voor meer dan drie maanden. Gelukkig genas onze zoon. We waren blij. Het was een enorme opluchting voor ons allen. Maar na een paar weken constateerden we dat onze zoon niet reageerde als we hem bij zijn naam riepen. Wij werden ongerust en gingen met hem naar de KNO-arts. Na het onderzoek bleek dat hij doof was geworden. Wij konden dit niet geloven en ging weer naar het buitenland met onze zoon en na grondig onderzoek bleek dat de arts onze zoon verkeerde antibiotica had gegeven, die schade veroorzaakte aan zijn gehoor met als gevolg dat hij doof is geworden. Dit was een dramatische periode in ons leven. Deze gebeurtenis heft een grote impact gehad. Wij raakten in een inzinking. Het is onaanvaardbaar als je zoon normaal is geboren en door een fout van een arts je hele leven veranderd moest worden. Mijn zoon ging tot zes jaar op een dovenschool op Aruba. Een psycholoog had ons aangeraden om voor beter onderwijs naar Nederland te gaan met onze zoon. Daarom hebben we alles opgeven op Aruba en zijn naar Nederland gegaan, weg van huis, werk, familie. We zijn blij dat we deze beslissing hebben genomen, want nu zien we de vruchten ervan. Mij zoon zit nu op een horende MBO-school en studeert voor meubelmaker. En hij speelt voetbal in Nederlandse Doven Elftal.

Zeer trots op al mijn drie kinderenMijn oudste zoon is terug naar Aruba en werkt bij het ministerie van Justitie en Onderwijs. Mijn tweede zoon zit op een HBO opleiding en studeert "small business". En over mijn jongste heb ik u al verteld.

Nieuwe uitdaging en motivatie om in de zorg te gaan werkenToen mijn jongste zoon zelfstandig was geworden begon ik een baan te zoeken. Gezien mijn leeftijd was dit een enorme opgave. Op een dag las ik een advertentie in het Streekblad van Piëzo over de mogelijkheid te studeren in de zorg, op basis van studeren en stage. Na een jaar studie krijg je een MBO-diploma niveau 2. Ik heb gelijk gereageerd en belde Piëzo in


4


F

Zoetermeer.Toen ik belde werd mij verteld dat het traject al was begonnen. Ik heb wel mijn gegevens achtergelaten en na een paar maanden werd ik gebeld voor een intake gesprek. Na een paar dagen al ontving ik een brief waarin stond dat ik mee kon doen met wervingsprocedure.Na het hele traject te hebben doorlopen ben ik geselecteerd voor de opleiding bij WZH. Ik ben blij met één keer naar school op het ID-college en drie dagen stage bij WZH Den Haag. Mijn ervaring tot nu toe is zeer goed. Ik heb al een goede band met de bewoners opgebouwd en werk met veel plezier met mijn begeleidster en collega’s. De sfeer is goed en dat is belangrijk. Na mijn diploma te hebben behaald, zal ik aan de slag gaan bij de nieuwe WZH in Zoetermeer. Gedurende de acht maanden dat ik stage loop heb ik veel geleerd en er is een goede samenwerking met collega’s, medestudenten en docenten. Ik ben zeer dankbaar dat ik via Piëzo dit traject mag doen.Nooit is het te laat om te studeren!

Ik heb een boodschap voor de jongeren: hard studeren als je jong bent, dan heb je veel plezier in je leven…!

Highlights uit de PiëzoCentra

BuytenweghComputerlessen

Sinds januari hebben we in PiëzoCentrum Buytenwegh vijf beginnerscursussen en een beginners-vervolgcursus georganiseerd.Eén-op-één computercoaching ter ondersteuning van Piezo2work-studenten heeft hier in de laatste paar maanden ook plaatsgevonden. Daarnaast is er iedere maandag een "open leercentrum" waar wijkbewoners langs kunnen komen om te oefenen op de computer of te werken met computer-taalprogramma’s. Met dit nieuws willen wij extra aandacht vestigen op de computercursussen en andere computermogelijkheden. Speciale dank aan de enthousiaste computervrijwilligers en hun vrijwillige assistenten, die dit mogelijk hebben gemaakt.

Palenstein

Iedere woensdagmiddag wordt een ouderen kindatelier georganiseerd in PiëzoCentrum Palenstein.Op woensdagmiddag 15 april stond er een gezonde kookactiviteit op het programma. Sociaal-Cultureel Werker Heibet Chalabi, en een stagiaire hebben er een echte pizzabakmiddag van gemaakt. De kinderen en hun ouders hebben zich kunnen uitleven tijdens het bakken van de pizza’s. Het samen bezig zijn met het bereiden van de pizza’s en het opeten ervan is leuk, lekker, gezellig en bovenal heel leerzaam.


1

1


F

MeerzichtNat vilten

In april werd er in het PiëzoCentrum in Meerzicht een cursus "nat vilten" gegeven door Slavica Zivanovic. Bij nat vilten wordt wol nat gemaakt met water en zeep. Als de wol tegen elkaar aan wordt gewreven ontstaat er vilt.Slavica is 22 jaar geleden uit Servië naar Nederland gekomen. Ze heeft diverse opleidingen gevolgd, waaronder interieurarchitectuur. Tijdens haar studie kwam zij in aanraking met technieken om textiel te verwerken, waaronder vilten waarvan zij haar hobby heeft gemaakt. Slavica is altijd op zoek naar grenzen in de kunst. Slavica wil nu graag haar hobby overbrengen op andere mensen en daar zelf weer van leren. Tijdens vier bijeenkomsten zijn de deelnemers aan de slag gegaan met de wol. Toen ze de techniek in de vingers hadden kon het werken beginnen! Iedereen heeft verschillende kunstwerken en praktische voorwerpen gemaakt van het vilt. Zo hebben alle deelnemers nu een zelfgemaakt vilten telefoonhoesje.


1 3


F

KinderAtelier Piëzo op bezoek bij Zoethout

Iedere maandag en woensdagmiddag zijn er activiteiten voor ouders en kinderen bij Piëzo. Op woensdag 24 april zijn de ouders en kinderen op pad gegaan naar Zoethout in Meerzicht. Bij Zoethout kun je sporten spelmaterialen lenen en er is een combinatiefunctionaris van de gemeente Zoetermeer aanwezig om de activiteiten te begeleiden.Piezo heeft gezorgd voor een gezonde snack en combinatiefunctionaris Marita Rodriquez heeft allerlei sportieve activiteiten klaargezet. Ook hebben de kinderen van het KinderAtelier onder leiding van vrijwilliger Tineke Rookhuizen een spetterend dansoptreden gegeven.

Sporten in Meerzicht

Iedere donderdagochtend is er een inloopbijeenkomst voor mannen in het PiëzoCentrum Meerzicht. Als het weer het toelaat gaan deze mannen onder begeleiding van vrijwilliger Victor Sasburg naar buiten om te sporten. Op donderdagochtend 18 april werd de groep vergezeld door fysiotherapeuten van het gezondheidscentrum Meerzicht en een aantal dames vanuit Piezo.Na een sportieve wandeling naar het Abdissenbos kregen de deelnemers uitleg over de fitnessapparaten van een fysiotherapeut. Vervolgens kregen de mensen de mogelijkheid om de fitnessapparaten zelf uit te proberen! De ochtend werd afgesloten met een sportieve wandeling terug naar het PiëzoCentrum Meerzicht.

Oosterheem

Op zaterdag 18 mei hebben sociaal cultureel werker Natalia Sadinska en een vrijwilliger Loes van Gijn van de VoorleesExpress deelgenomen aan het evenement "Lees en dans met Nijntje" van winkelcentrum Oosterheem. Zij hebben informatie gegeven over de VoorleesExpress en over de activiteiten van Piëzo.Zo hebben zij meer wijkbewoners leren kennen en hebben wijkbewoners op hun beurt kennis kunnen maken met de vele activiteiten van onze organisatie.Wij zijn nu in gesprek met de winkeliersvereniging van winkelcentrum Oosterheem om samen meer activiteiten te gaan organiseren.


1

1

3


F

Kopij voor de volgende PiëzoNieuws

Kopij aanleveren bij [email protected] voor de 2de van de volgende maand. Een ieder wordt uitgenodigd om een stukje aan te leveren!

De PiëzoMethodiek in de PiëzoNieuws

Bij Piëzo werken we met de PiëzoMethodiek, een stappenplan dat we inzetten bij de ondersteuning van de deelnemers bij het ontwikkelen van kennis en vaardigheden, die te maken hebben met hun talent.De methodiek bestaat uit 4 fases of stappen, die in deze pijl te zien zijn.De verhalen in de PiëzoNieuws passen (bijna allemaal) bij een van de fases uit de PiëzoMethodiek. De verhalen hebben het gekleurde cijfer in de titel gekregen dat bij die stap hoort. Algemene verhalen hebben geen cijfer.

ColofonHoofdredactie: Mirjam van BijnenUitvoerende redactie: Elène KlarenFotografie en vormgeving: Henk Leentfaar (aangevuld met foto's van andere vrijwilligers)

Extra bijdrage: Sarah Abdel-Aal



mailto:[email protected]

PiezoNieuws 2013 03

Documents

Transcript of PiezoNieuws 2013 03