Peter & yvonne 03 / 10 / 2013
-
Upload
marieke-odekerken -
Category
Documents
-
view
217 -
download
1
description
Transcript of Peter & yvonne 03 / 10 / 2013
Peter & Yvonne
03 / 10 / 2013
(schutblad)
drie oktobertweeduizenddertien
Peter & Yvonne
Vanaf nu is mijn leven van mij
elke tel, ieder uur, alle dagen
Mijn verlangens die geven mij kracht
Ik kan meer dan ik zelf ooit dacht
Ben de vrijheid niet meer gewend
Maakt me kwetsbaar en soms onzeker
Toch vertrouw ik op mijn gevoel
kies bewust voor een eigen doel
Ik wil voelen dat mijn leven heel bijzonder is
Ik wil opstaan met een lach
Ik wil voelen hoe de nacht
een stralend nieuwe dag ontmoet
Ik wil weten wie ik ooit was
Hoe ik zocht naar m’n diepste verlangen
Zonder twijfel soms stil te staan
met de wil om steeds door te gaan
Allemaal uit volle borst
Ik wil gelukkig leven door mezelf te zijn
Met een sterke vrije wil. Met mijn hart en ziel
Vanaf nu, spring ik, sla mijn vleugels uit
Onze twijfels aan de kant,
onze toekomst in eigen hand
Ik wil samen met jou verder gaan.
We vieren vanavond met elkaar het heugelijke feit
dat mijn gezin weer met een schoondochter is uitgebreid
Dus dat jullie vanmiddag de akte hebben ondertekend
vind ik natuurlijk helemaal uitstekend!
Lieve Yvonne, nu je dan in ons gezin gaat meetellen,
wil ik je graag wat familieverhalen vertellen.
Wist jij bijvoorbeeld wat de dokter heeft gezegd
toen Peter na zijn geboorte in de luier werd gelegd?
Dit is een intelligente jongen met veel pit,
die niet zo heel gemakkelijk stil zit.
Zo zat hij zich eens te vervelen achter op de fiets
want, zoals gezegd, stil zitten vind hij echt helemaal niets.
Om wat herrie te kunnen maken
stak hij zijn voet maar tussen de spaken.
Grote schrik en commotie bij iedereen
maar er was niets aan de hand met Peters been.
Als oudste broer van twee zussen
wilde Peter best wel eens bijklussen
Zijn vader en ik gingen even weg
en Peter zei: “Oppassen kan ik ook wel zeg!”
Helaas, Carli begon met een beetje pruilen
en ging al snel luidkeels huilen.
Peter is niet alleen heel erg actief,
hij is ook heel sportief.
Lopen, zwemmen en fietsen in een triatlon
heeft hij niet van mij hoor, ik wou dat ik het kon!
En fietsen op een stilstaande fiets
nou, dat is voor mij ook helemaal niets.
Peter is ook een held voor schapen
die per ongeluk in het water raken.
Een schaap hier uit de Hoeksche Waard
was op een goeie dag helemaal van de kaart.
Ze lag in het water, helemaal nat en dus heel zwaar
tot Peter haar redde, zonder enkel bezwaar.
Lekker koken, dat doet Peter ook zo goed.
Maar eerlijk gezegd: dat zit wel in het bloed.
Ik geef het toe en zeg het eerlijk:
ik vind de door hem gemaakte maaltijd heerlijk!
Koken, marineren, bakken en braden,
eten bij Peter kan ik van harte aanraden.
Er is echter een ding wat ik niet heb kunnen waarderen
en dat is iets wat jij hem misschien nog kunt leren.
Ik vind het toch echt niet fijn
dat Peter voor het werken in 020 moest zijn.
Pa heeft Peter altijd voorgehouden
dat we als Rotterdammers hier werken blijven zouden.
Gelukkig werkt hij nu weer in de buurt
en ik hoop dat dit nog even duurt.
Lieve Yvonne, van harte welkom in ons gezin.
Je zit er inmiddels al middenin.
Ik was natuurlijk al aan je aanwezigheid gewend
maar ik vind het fijn dat je nu mijn schoondochter bent.
En met jou heb ik ook twee lieve en prachtige
kleindochters gekregen
dus ik kan alleen nog maar zeggen: jullie huwelijk
heeft mijn zegen.
Het leven straalt met de zon erin
Say Peter and Yvonne, it all started five years ago
Corina saw it correctly, living alone is not good,
The contact began to come, mailing became a habit,
The spark that hit on, to a flame so far,
Conversations about everything, talks about us,
The smile did enough, with many walks ahead,
Children in the first place, a family that goes perfectly.
Just like that, suddenly, the love of life,
Together in the same train, when you came along,
Together you continued in the same compartment,
And everyone enjoys with you,
A new start, a new beginning,
Life shines, with the sun in it.
Zeg Peter en Yvonne, vijf jaar terug is het begonnen,
Corina zag het goed, leven alleen is niet goed,
Het contact begon te komen, mailen werd een gewoonte,
De vonk die sloeg over, naar een vlam tot zover,
Gesprekken over alles, praten over ons,
De lach deed genoeg, met vele wandelingen voor de boeg,
Kinderen op de eerste plaats, een gezin dat perfect gaat.
Zomaar, plotseling, de liefde uit het leven,
Samen in dezelfde trein, toen kwam jij tevoorschijn,
Samen gingen jullie verder in dezelfde coupe,
En iedereen geniet met jullie mee,
Een nieuwe start, een nieuw begin,
Het leven straalt, met de zon erin.
a aandacht
b bibi
c corina
d daaaag!
e elkaar
f familie
g gelukkig
h huis (moest verbouwd worden)
i identiteitsverwisseling (lisanne & eliana)
j jezelf zijn
k klassieke muziek
l liefde
m marktplaats (zelfs moos komt hier vandaan!)
n nette wijk
o oppas > want dat zijn wij komende week
p panda / plek(je)
q daar wisten we niets voor, doen we nog wel een keer!
r ruik eens even
s scheten
t thuis / treinen
v vragen
u uilen
w wijn
x xxxxxst (nette wijk!)
y doen we nog wel een keer!
z zoenen
Eeuwig en altijd
Al de liefde die groeit, deel ik met jou
Alles wat in m’n hart bloeit dat deel ik met jou
Niemand doet je ooit nog pijn
Ik zal er altijd voor je zijn
Alles wat ik je geef is enkel voor jou
Alles wat in m’n hart leeft is enkel voor jou
Liefde als de zon zo oud
Ik blijf voor eeuwig hier bij jou
Eeuwig en altijd
Voor liefde, tranen en wat tederheid
En voor eeuwig en altijd
Maar het is hier en het is nu!
Ik brand van het verlangen naar jou!
Neem me in die armen van jou!
Liefde is broos, en verblind door de zon
raak je soms eens verdwaald, in die horizon
In die eeuwige droom, die gedachtenstroom
die je verder drijft
Dan kijk je me aan,en je kruipt dichterbij
Planeten gaan elkaar daarboven voorbij
Ik fluister je naam, ik wil je niet kwijt
Dit is voor altijd
Als je eindelijk rust, zal ik dicht bij je zijn
Als je mij voor het laatst kust, zal ik dicht bij je zijn
Voor liefde, tranen en wat tederheid
Voor eeuwig en altijd
Quiz
Moet nog ingevuld worden!
Enimus, veris parum quunt ario et as eatquiam eum et aut iliquide iminis
assimos sus eum qui quo et archicipsam, tem aspercitatur molor si se
voluptatus eniae sinusam quis et et as reiunt, ut atio. Ta plique nis et,
niatur?
Di ommolutatur? Ur sim laborest, et rem eum fugiaec aborias net vel eris
nustia cum quate plisim inum corios dolorempore quo occum qui dolore
debit eosse quaspic imodige nihiciatur?
Nam cus. Must, commolendae nonsed quidus minimin et et ium hil moditem
fugia volorerero con repudic iustior sum re nulpa dolor repelecabo. Omnisqu
idianimus.
Imenesse consequos vitet, cusda vendam et ea ped qui ipidias unt aut ut
ium remoles trupta dolectu restiaspient ut millique vellatem fugitior mi,
corrument autaqua erovid qui alis ad que doloris dis exere consequae dem
ex eatum lia voluptatis ernatestist ma cum estvenducime nisciis arum deri
qui aliam, quiaestem ad utem non plibus dolorpore niminimus ressedi ad
eic te solum excerup tatemped et harionsequam aut hil moloreh eniminv
ernam, comnis asi corendam aut omnis re qui aut opta proviti omnihiti
cus.
Occuptur ratem. Lest, voluptae rerias sam volorporae conse verovid es a
Peter,
We kennen elkaar al heel wat jaren. Als vader van de
kinderen op de lagere school, samen muziek maken en
zelfs optreden als Ellie en Rikkert. Daarna bleven we
samen muziek maken. Gitaar en zingen. Jij op jouw
precieze manier, naar de muziekschool, noten leren,
bandje, groot optreden met wel 100 andere gitaristen. Ik
bleef wat aanfreubelen op mijn manier.
Maar onze levens gingen parallel op en er waren heel
veel overeenkomsten die ons ook bonden.
Op gegeven moment belde je op, of belde ik jou? We
moesten eens praten. Laten we afspreken bij de boom
op het strandje van Mijnsheerenland. En jij vertelde
mij dat je een knoop had doorgehakt en ik vertelde
jouw dat ik een zelfde knoop had doorgehakt.. We hadden
tegelijkertijd besloten dat het genoeg was. Parallel. We
zochten het dal op. Wat is dat verschrikkelijk geweest
voor alle betrokkenen! We spraken daarna nog veel met
elkaar en vonden steun. Jij vond een oude liefde terug
die je later zo veel pijn deed. Radeloos van verdriet was
je. Wat was jouw dal diep, jongen!
Het is een cliche: om van de berg te kunnen genieten
moet je eerst door het dal. En wat is het heerlijk om
te zien hoe je bent gegroeid, hoe je bent geworden
wie je altijd al was. Wat is het heerlijk om je daar
op jouw en nu jullie berg te zien!
Het laatste couplet van het welkomslied dat we
zongen is echt voor en op jullie van toepassing:
Ik wil gelukkig leven door mezelf te zijn. Met een
sterke vrije wil. Met mijn hart en ziel. Vanaf nu
spring ik, sla mijn vleugels uit!
Ik ben zo trots op jou en jullie.. Ik heb natuurlijk
een lied gemaakt voor jou en voor jullie..
Ik ken een man, u kent hem ook
Daar zit hij in z’n mooiste pak, zijn pappa!
Het ging toch altijd goed, zonder klacht, tot dat hij dacht;
zo ben ik niet!
Hij verlegde zijn koers, verlegde zijn koers
en daarmee ook die van hem
Hij vond zich zelf, zoals hij is: sterk en groot
Zonder schild en stelt zich bloot, zoals hij is
Hij verlegde zijn koers, ja hij verlegde zijn koers
en daarmee ook die van hem
Hee Peter, hee lieve Peter, hee lieve Peter
wij zijn trots, trots, trots
Ik ken een vrouw, u kent haar ook
Daar zit ze dan, met een kleur, hun mamma!
Al lang geleden, zonder klacht
koos zij een weg die anders was; sterk en groot
Zij koos voor hen en samen zijn: zoals zij is
En dan nu ook voor haar een hele stap
Een nieuwe weg!
Ze liet zich zelf weer toe te houden van een nieuwe man
Zij verlegde haar koers, ja verlegt haar koers
en daarmee ook die van hen
Oh Yvonne, lieve Yvonne, we zijn trots, trots, trots
Daar staan ze nu, een nieuwe gezin
Huis met tuin en keuken d’rin, maar zo speciaal
Soms knettert het maar gebeurt dat niet in ieder gezin?
Daarom zo speciaal
Zij verleggen hun pad.. naar samen op pad, zij allemaal
Peter, Yvonne.. Eliana, Lisanne, en ook Vincent
wij zijn trots, trots, trotst
Lieve Yvonne en Peter,
Ik ben dankbaar dat ik vandaag getuige mocht zijn
bij jullie huwelijk. Als ik daar over nadenk is dat
eigenlijk best bijzonder, want lieve gasten, zonder mij
was er helemaal niet getrouwd. Niet vandaag, not ever.
Want zoals jullie misschien nog wel weten, wilden ze
allebei niet aan de man c.q. vrouw. Maar de meesten
kennen mij, ik geef niet zomaar op. Yvonne ken ik
al mijn hele leven (we groeiden op in de respectabele
Jambuurt van Strijen). Onze vriendschap werd sinds
onze kids bij elkaar in de klas zaten steeds hechter.
We dronken wel eens een wijntje terwijl Laurens en
Eliana in de zandbak speelden en hadden heerlijke
gesprekken samen. Allebei nuchter, allebei voor
diepgang. Peter ken ik al veertien jaar. Mijn lieve,
zorgzame vriend die ik in die tijd zag uitgroeien tot
een prachtige, zelfstandige en krachtige man die weet
wat hij wil. En toen kwam Oudejaarsavond 2007. Yvonne
was bij mij thuis en ik maakte een foto van haar die
ik naar Peter mailde. Die wilde helemaal geen vriendin
en Yvonne was alle mannen beu! Dus heb ik al mijn
charmes in de strijd gegooid, en hun email-adressen
aan elkaar gestuurd met de opdracht: mail met elkaar
en vind je elkaar niets dan is dat ook prima. Tja en
toen stuurde Yvonne de powerpoint met de trein. En
Peter ging door zijn hoeven. Op spiritueel vlak hadden
ze elkaar gevonden, maar ja hoe zouden ze elkaar in
het echt vinden? Dus gingen ze eten. In het Kookhuys
hier in Oud-Beijerland. Als je gaat daten, doe het dan
goed zal Peet gedacht hebben. Wat kan ik zeggen, vanaf
dat moment hadden ze echte verkering. We hebben in
die jaren die volgden heerlijke momenten beleefd met
elkaar. Ik denk aan de wijncursus bij ons aller vriend
Kees de Kreek. Oudejaarsavond 2012 met het Ranking Me
Ranking You spel waaruit bleek dat jullie elkaar toch
niet zo heel goed kenden. En de vele, vele avonden dat
we met elkaar gegeten, gepraat en geborreld hebben. Ik
heb jullie geluk in de afgelopen jaren zien groeien en
ben oprecht dankbaar dat ik hier mag staan vandaag.
Hoe gelukkig kun je zijn als je beste vrienden zo
stralen. Ik wens jullie Gods zegen over jullie huwelijk.
Heel veel geluk lieverds! xxx
Corina
Lieve mama, lieve Peter,
Ik wil jullie verzoeken om stil te zijn tijdens deze
speech want het is tenslotte een nette wijk. Nee maar
serieus. Wat ben ik blij voor jullie. Ik heb je nog nooit
zo gelukkig gezien als nu, mam. En bij Peter spat het
geluk er ook vanaf. Wat ben ik Corina dankbaar! En niet
alleen ik denk ik. Ik zie je al vijf jaar stralen mam, en
het doet me goed je weer gelukkig te zien. Ik gun jullie
al het geluk van de wereld. Maar dat komt vast goed.
Het is zo mooi om te zien dat jullie van de kleinste
dingen kunnen genieten. Zolang jullie maar samen
zijn is het al goed. Maar het mooiste is nog dat jullie
jezelf kunnen zijn bij elkaar. Niks is te raar of te gek.
Al vind ik dat soms wel maar dat maakt even niet uit.
Ik weet nog goed dat we Peter gingen ontmoeten. Mama,
Eliana en ik waren bij de Binnenmaas en opeens waren
we toch wel benieuwd wie Peter nou eigenlijk was. Dus
we besloten om met zijn vieren te gaan eten bij Peter
Pan. Ik had mezelf toen voorgesteld als Eliana, en
Eliana had zich uiteraard als mij voorgesteld. Daarna
hebben we natuurlijk wel gezegd wie we echt waren.
Langzaam maar zeker begonnen we een steeds betere
band te krijgen. Peter kwam vaak bij ons eten aan de
Irenestraat. Een paar maanden later kwam Vincent ook
mee, toen het nog een schattige puber van 16 was. Nee
grapje. Maar als ik besef hoe lang ik jullie eigenlijk al
ken, ik was elf of twaalf! Peter en Vincent kwamen steeds
vaker eten, en eigenlijk werd het een gewoonte. Iedere
dinsdag of donderdag, als ik het me goed herinner.
Zo af en toe gingen we ook nog wel eens uit eten bij
Indrapoera. We trokken steeds vaker met elkaar op, en
onze eerste vakantie met zijn vieren stond al gepland:
Enkhuizen. Blijkbaar vonden we het daar zo leuk dat we
het jaar daarop weer gingen. Vele vakanties volgden nog.
Als ik alle details zou gaan vertellen, dan zijn we nog
een paar weken bezig denk ik. Dus ik sla maar even een
periode over.
En toen was het 2013. Het jaar waarin alles zou gaan
veranderen. Verhuizen, Moos weg (ik mis hem trouwens
nog steeds), een ander dorp, trouwen. En nu zijn we
alweer bijna in 2014. De tijd vliegt, als je het naar je
zin hebt. Ik heb het ontzettend naar m’n zin bij en
met jullie. Het was even wennen, opeens met nog twee
andere mensen in huis wonen, maar het heeft heel goed
uitgepakt. Heel bijzonder hoe Peter de vaderrol op zich
neemt, zonder te doen alsof hij m’n echte vader is. Hij
weet precies wat je wel en niet moet doen. En wat is
hij behulpzaam en geduldig. Daar zou ik nog wat van
kunnen leren. En dan Vincent, ik kon altijd al goed met
je opschieten, maar nu we huisgenoten zijn voel ik dat
de band tussen ons echt heel erg gegroeid is. Vrijwel
alles is dus positief uitgepakt. Behalve dan dat Moos weg
is. Gelukkig heeft hij het heel goed bij opa en oma. Maar
goed, we haken een beetje af geloof ik.
Er zijn niet genoeg woorden om te beschrijven hoe blij ik
voor jullie ben. Ik gun jullie al het geluk van de wereld.
Reis alsjeblieft nog heel lang door in die treincoupe van
jullie. Andere mensen genieten er ook van. Ik wens jullie
heel veel geluk en liefde toe. Geniet van elkaar.
Ik hou van jullie.
(schutblad)