Personeelsblad Jessa Ziekenhuis - januari 2012

startschot Jessa Ziekenhuis

Per

sone

elsm

agaz

ine

Jess

a Zi

eken

huis

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Jaar

gang

3 -

num

mer

13

van a tot z

29/2 = Ja-dag

Jessa New Year's Party

JESS!

Redactie:Luc Colla, Erna Desiron, Miranda Follong, Kristof Hayen, Ludo Hermans, Christa Meekers, Eddy Reners, Katrien Vangrunderbeeck, Lieve Verbiest en Brigitte Celis

Hoofd- en eindredactie:Brigitte Celis

Verantwoordelijke uitgever:vzw Jessa Ziekenhuis, Salvatorstraat 20, 3500 Hasselt

Werkten ook mee aan dit nummer:Karel Peeters, Willem Descamps, dr. Yves Breysem, Jaqueline Gauthier, Johan Coppens, Ann Ector, Gertie Ponet, Paul Janssen, Ingrid Hermans, Guy Bylois, Sonja Reckers, Enzo Olivieri, Anja Scheelen, Pascale Martens, Benjamin Willekens, Sofie Vanstraelen, dr. Annelies Mullens, Eddy Lenskens, Marc Michielsen, Cindy Govarts, Myriam Vandevoort, Karolien Eerdekens, Griet Depré, Greet Duchateau, Kim Gijbels, Jan Lambrechts, Christiane Nijns, Danielle Claes, Geertje Bellers, palliatief support team

Vormgeving:marjanwuyts Grafische Vormgeving


2

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Dr. Yves Breysem

Algemeen Directeur

Column 2

De voorbije twee jaar hebben we samen de fundamenten

van ons nog prille ziekenhuis gelegd. Dat was niet alleen

maar rozengeur en maneschijn. Het feit dat het Jessa

Ziekenhuis een vzw is, brengt bijvoorbeeld voor heel wat

medewerkers veranderingen mee. Soms zijn we daarbij

als ziekenhuis wettelijk verplicht om de puntjes op de i te

zetten en dat is niet altijd aangenaam. Al ligt er met het

Jessastatuut wel een personeelsstatuut op tafel dat de

toets met andere zeker kan doorstaan.

Ook de verhuizen van het afgelopen najaar hebben

opnieuw een extra inzet van heel wat mensen gevraagd.

Leidinggevenden en medewerkers die soms al 25 jaar of

meer binnen hun vertrouwde campus werken en die nu ‘verkassen’ naar een andere

campus of nieuwe dienst; het valt echt niet te onderschatten! En toch voel ik ook

in deze moeilijke omstandigheden hoe onze mensen, gedreven en positief, continu

bekommerd zijn om de beste kwalitatieve zorg voor de patiënt. Ik hoop dan ook van

harte dat we binnen enkele maanden een accreditatie-erkenning van NIAZ mogen

ontvangen omdat ik vind dat onze medewerkers dat teken van waardering absoluut

verdienen. Al wordt het nog even in spanning afwachten of dit gaat lukken... Intussen

willen we alvast luisteren naar de verhuiservaringen die diensten achter de rug heb-

ben om voor toekomstige verhuizen nog beter uitgerust te zijn. En willen we af en

toe het harde werken doorbreken met prettige initiatieven zoals de Jessa Party (waar

zoveel medewerkers samen voor een fijne Jessasfeer zorgden) en de schrikkeldag of

Ja-dag.

Maar hoe voelen mensen zich nu in hun nieuwe of door tal van veranderingen geken-

merkte werkomgeving? Wat ervaren ze als aangenaam en waar kan het beter? Net

zoals de ziekenhuizen Salvator-St.-Ursula en Virga Jesse vóór de fusie openstonden

voor feedback en inspraak van medewerkers, willen we dat binnen Jessa ook blijven

doen. Een eerste initiatief op dit vlak waren de JessaCafés waarin medewerkers

aan de vooravond van de fusie mee konden bepalen welke kernwaarden zij graag in

het Jessa Ziekenhuis wilden terugvinden. Hun tips, aandachtspunten en uitspraken

werden achteraf in een mooi boekje gebundeld dat nog steeds dient als inspiratiebron

voor leidinggevenden en directie.

Binnenkort laten we onze artsen en medewerkers opnieuw aan het woord. Dit keer

staat er een grote bevraging op het programma die vergelijkbaar is met het medewer-

kerstevredenheidsonderzoek dat we nog kennen uit ons pré-fusietijdperk. De laatste

meting binnen Salvator-St.Ursula en Virga Jesse verliep voor beide ziekenhuizen ge-

lijktijdig in 2008 en leverde toen heel wat nuttige input op. Door de fusie werken we

op dit ogenblik echter in een totaal andere setting en is het tijd om ons oor opnieuw

heel goed te luisteren te leggen bij al onze artsen en medewerkers. Ik roep dan ook

graag iedereen nu al op om binnenkort zeker deel te nemen aan het onderzoek. Laat

ons horen wat je vindt!

Ons oor te luisteren leggen

Winnaars posters kwaliteitshappening

Dubbelinterview voorzitter en ondervoorzitter

Werking stoma- en incontinentiekliniek

Nathalie Cardinaels wint award


710202224

Fit aan de slag

Mobiliteit

Benjamin Willekens op glad ijs

Vrijwilligerswerk in Cambodja

30323538

Nieuwe afdeling kortverblijf

Jessa opent de deuren!

Revalidatie- verpleegkunde

Jessa jaaroverzicht1484 16

Stakingsregels41

4

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Campus SA opende in 2007 al een keertje de

deuren, voor campus SU is het al de derde keer.

Op campus VJ krijgen jaarlijks tal van vereni-

gingen een geleid bezoek achter de schermen,

maar het is voor het eerst dat het brede pu-

bliek er in massa de ‘open’ deur zal platlopen.

Laat je familie kennis maken met je werkDe opendeurdag loopt op zondag 18 maart

van 10u tot 17u. “Heel wat medewerkers zul-

len die dag meewerken om hun dienst voor te

stellen aan het grote publiek,” vertelt Christa

Meekers, algemeen coördinator van de open-

deurdag. “Maar we vinden het belangrijk dat

ze zelf ook de kans krijgen om de diensten die

open deur houden een bezoek te brengen. Dit

is immers een unieke gelegenheid om je fa-

milie te tonen waar je werkt en zelf ook eens

Jessa opent de deuren et Jessa Ziekenhuis opent op zondag 18 maart deuren die anders gesloten blijven voor het grote publiek. Tal van dien-sten op de drie campussen gunnen je een kijkje op hun werkplek of de werking van hun dienst. Een unieke gelegenheid om aan je familie te tonen hoe het bedrijf waar je werkt er achter de schermen uitziet. Interactieve standen, animatie en een superleuke wedstrijd zorgen ervoor dat ook je kids dit een heel avontuur vinden. Doe je mee aan de toer van Hasselt en/of Herk-de-Stad?

H

Eddy LenskensHoofdverpleegkundige Eddy Lenskens van

OK2, campus SA, was er bij toen campus SA

in 2007 een eerste keer ‘opendeur’ hield. “Ons team was enkele

maanden daarvoor van campus SU naar campus SA verhuisd, dus

voor ons was het een mooie gelegenheid om ons te profileren.

Ook het feit dat we werken met een apart operatiekwartier voor

dagchirurgische ingrepen, leent zich goed tot het openen van de

deuren. Voor het grote publiek werkt zo’n initiatief drempelverla-

gend als ze zien hoe alles in zijn werk gaat en dat we ook maar

‘gewone’ mensen zijn (lacht). De respons was vorige keer alles-

zins heel goed. We kregen meer dan 3 000 bezoekers over de

vloer.” Bij de editie van 2007 richtte OK2 zeven standen in. “In

ieder van de 4 operatiezalen stond een stand, twee in de reco-

veryruimte en één in de preoperatieve ruimte. De standen waren

informatief, maar op een aantal plaatsen ook interactief. Interac-

tieve standen helpen de kloof met het publiek te dichten.

Zo hadden we bijvoorbeeld een oefenbox waarin een laparosco-

pie kon nagebootst worden. Ook dit keer willen we voor enkele

interactieve standen zorgen. Ik heb al een aantal reacties en idee-

en van chirurgen binnen, maar we moeten nog bekijken wat het

precies gaat worden.” Als dienst meewerken aan de opendeurdag

brengt extra werk mee. “Inderdaad, je hebt heel wat voorberei-

dingen te doen zoals inhoud van affiches aanleveren, afspraken

maken, didactisch materiaal voorzien, powerpointpresentaties,

enz... De dag zelf helpen ook heel wat medewerkers mee om de

standen te bemannen. Toch heb ik vorige keer gemerkt dat dit

geen probleem was. Onze medewerkers waren fier om hun

werk en werkplek te tonen. Vooral ook naar hun familie toe.

Dit is hun habitat en een plek waar familieleden anders nooit

kunnen komen. Ook als leidinggevende is het fijn om de familie

van je medewerkers eens te ontmoeten. Zo’n dag is ook een

stukje een familiaal gebeuren.

“Werkt drempelverlagend voor grote publiek”

5

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

een kijkje te nemen op andere diensten of

campus(sen).”

Shuttle serviceEen bezoek aan de beide Hasseltse campus-

sen samen duurt ongeveer 2,5 à 3 uur, maar je

kan je ook beperken tot één campus. Christa:

“Vanuit de parkings op Ekkelgarden en aan

de Grenslandhallen is er een gratis shuttle-

service die de beide Hasseltse campussen

aandoet. In Herk-de-Stad maken we gebruik

van de diverse openbare parkeerplaatsen in

de stadskern. Er is voor campus SU uiteraard

een aparte tour voorzien. Op de campussen

zelf is er telkens een hele route uitgezet.”

Gevarieerd programmaOp de patiënten- of revalidantenafdelingen

zal de tour niet passeren. “Om de privacy van

onze patiënten te beschermen,” aldus Christa.

“De tour toont vooral plaatsen waar mensen

anders niet komen. Er nemen ook een aantal

diensten deel waarvan het niet mogelijk is om

er ter plekke een kijkje te nemen. Zij worden

‘en route’ via informatiestanden voorgesteld.

Voorbeelden van diensten die meedoen aan

de opendeurdag zijn radiologie, OK2, intensie-

ve zorgen (campus SA), klinisch laboratorium,

cathlab, CCU en Rego, radiotherapie, pijncen-

trum, apotheek, therapieblok enz... Voor in-

tensieve zorgen zal er bijvoorbeeld een kamer

‘nagebouwd’ worden op de route. Daarnaast

zul je items als patiëntveiligheid, kwaliteit

en arbeidscommunicatie op diverse plaatsen

Marc Michielsen

Onze revalidatiecampus in Herk-de-Stad zet al

voor de derde keer de deuren open, maar de

verblijfsafdelingen zijn om privacyredenen niet

in de opendeur opgenomen. Hoofdtherapeut Marc Michielsen: “We

focussen op de polikiniek en het therapieblok. De polikliniek pro-

fileren is belangrijk omdat deze in de toekomst nog verder zal uit-

breiden zodat mensen dicht bij huis terecht kunnen voor diverse

medische specialismen. En het therapieblok is het centrale punt,

het hart van de revalidatiecampus.” Marc is alvast enthousiast om

mee in te staan voor de invulling van de opendeurdag. “Het is een

uitgelezen kans om onze campus open te stellen voor het publiek

en om, naast de mooie uitrusting waarover we beschikken, ook de

visie en strategie achter de revalidatie duidelijk te maken. Reva-

lidatie gaat veel verder dan louter oefeningen doen. Elke ac-

tiviteit heeft tot doel de revalidant weer perspectief te geven op

het heropnemen van zijn of haar taken in het dagelijkse leven. Het

multidisciplinaire samenwerken tussen artsen, verpleegkundigen,

kinesisten, ergotherapeuten, logopedisten, psychologen, sociale

dienst,... is een belangrijk gegeven in dit geheel. Van het klinisch

redeneren tot de behandeling binnen iedere discipline; het is alle-

maal multidisciplinair afgestemd op elkaar. Tijdens de rondgang

zullen alle disciplines aan bod komen. We willen alleszins met

visueel materiaal zoals video’s en infoborden werken en er een

stukje interactiviteit in brengen. We denken dan bijvoorbeeld aan

de Armeo, een robot die we voor revalidatie van de arm gebruiken.

Ook de Wii is zo’n interactieve tool die we veel gebruiken in

de revalidatietherapie. Deze spelconsole is bijzonder geschikt

voor het trainen van de bovenste lidmaten, voor balansoefenin-

gen en voor cognitieve training. In de ADL-keuken kunnen we to-

nen welke hulpmiddelen we gebruiken en hoe we die gebruiken,

enz... We proberen dus vanuit visuele hulpmiddelen te vertrekken

om onze visie concreet te maken. Verder zullen we ook de Loko-

mat, een staprobot waarvan er maar twee in Vlaanderen staan,

voor het eerst aan het publiek voorstellen.”

“Uitgelezen kans om revalidatiecampus open te stellen”

6

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Algemeen directeur dr. Yves Breysem: “Op 18 maart is het de eerste keer dat meer

dan 200 zorgen welzijnsorganisaties in heel Vlaanderen gelijktijdig de deuren

openzetten tijdens de Dag van de Zorg. Tegelijk organiseert Het Belang van Lim-

burg op dezelfde dag ook Made In Limburg, een soort van Limburgse openbedrij-

vendag. Er gaan dan duizenden mensen op de been zijn. Als grootste Limburgse

ziekenhuis mogen we niet op dit programma ontbreken. Het is voor ons een unieke

kans om twee jaar na de fusie als Jessa Ziekenhuis naar buiten te treden en op drie

campussen te tonen wat we allemaal in ons ziekenhuis doen. Het initiatief draagt

bij tot een betere beeldvorming van wie en wat het Jessa Ziekenhuis is. Bovendien

merken we bij heel wat artsen en medewerkers een groot enthousiasme om het

publiek eens een kijkje achter de schermen van hun dienst te gunnen. Het feit dat

bijna veertig verschillende diensten aangeboden hebben om deel te nemen spreekt

voor zich. Voor onze eigen medewerkers is het trouwens ook een unieke kans om

de verschillende campussen beter te leren kennen en aan hun gezin te tonen waar

ze werken.”

Waarom doet Jessa mee?

Cindy Govarts

dr. Yves Breysem

Als zorgmanager van de zorgcluster laborato-

riumgeneeskunde ziet Cindy drie belangrijke

redenen om aan de opendeurdag deel te ne-

men. “Dit is een ideale gelegenheid om de buitenwereld te la-

ten zien wat een ziekenhuislaboratorium is en wat er allemaal

gebeurt. Maar daarnaast biedt het initiatief ons ook de kans om

te laten zien dat het beroep van laborant boeiend is. Niet

onbelangrijk vermits medisch laboratorium technoloog tegen-

woordig een knelpuntberoep is. En een derde, maar zeker niet

minder belangrijke reden is dat onze medewerkers het fijn vinden

om aan hun familie te tonen waar en hoe ze werken. Ze staan

dan ook volledig achter onze deelname en er hebben zich al

een aantal medewerkers spontaan aangeboden om op 18

maart te komen helpen. We willen werken in een aantal shiften

zodat iedereen ook zelf de kans heeft om eens gaan te kijken

wat er op andere diensten of campussen gebeurt.” Om praktische

redenen koos het klinisch laboratorium ervoor om op campus VJ

opendeur te houden. “Enkele laboratoria die zeer interessant zijn

om te tonen, bevinden zich enkel op campus VJ. Het gaat dan om

experimenteel onderzoek, moleculaire biologie en microbiologie.

We willen bijvoorbeeld tonen welk soort stalen hier allemaal ver-

werkt worden. Mensen denken vooral aan urine- of bloedsta-

len, maar dat is maar een klein deeltje van ons stalenonder-

zoek.” Maar hoe gaat dit nu praktisch in zijn werk? “We kunnen

het laboratorium niet zomaar openstellen, want hier wordt 24 op

24 uur gewerkt. Daarom hebben we een route uitgewerkt waarbij

de bezoekers op drie punten het labo kunnen binnenkijken. Zo

krijgen ze toch een heel goed beeld zonder dat de werking ver-

stoord wordt. Verder kunnen ze via een filmpje volgen welke weg

een bloedstaal aflegt vanaf het bloed prikken totdat de arts het

resultaat van het onderzoek krijgt. Op de route willen we ook een

aantal interactieve elementen inbrengen zoals kijken door een

microscoop. En er zullen tijdens de opendeurdag zowel artsen als

medewerkers aanwezig zijn om uitleg te geven.”

“Buitenwereld laten zien wat een labo is”

doorheen de drie campussen terugvinden.”

Interactie en animatieSaaie uiteenzettingen hoef je tijdens de

opendeurdag niet te verwachten. “Er zal ‘live’

en via video’s of powerpoints heel wat te

zien zijn. Op sommige plaatsen gaan we ook

interactief werken. Voor het bezoek aan OK2

(dagchirurgisch operatiekwartier) zou dat bij-

voorbeeld kunnen zijn dat mensen zelf kun-

nen uittesten hoe je een chirurgische knoop

maakt. Om de kinderen (en hun ouders) nog

nauwer te betrekken, is er zowel voor de Has-

seltse campussen als voor campus SU een

wedstrijdspel voorzien dat geschikt is voor

kinderen vanaf 10 jaar. Aan de wedstrijd zijn

uiteraard ook prijzen verbonden. Daarnaast

voorzien we animatie op diverse plaatsen

langs de route. Bedoeling is de opendeurdag

zo gevarieerd mogelijk te maken.”

Dit artikel kwam begin februari tot stand. Op

dat ogenblik was de concrete invulling op ie-

dere dienst nog niet gekend. De laatste stand

van zaken vind je op www.jessazh.be/open-

deurdag.

7

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Er was ook een eervolle vermelding voor Poster 1: Multidisciplinaire dossierstudie naar incidentie en vermijdbaarheid van adverse events die leiden

tot een hoger niveau van zorg - Kristel Marquet Uhasselt in samenwerking met Jessa Ziekenhuis.

e jaarlijkse kwaliteitshappening ligt al een tijdje achter ons, maar de winnaars van de posterwed-strijd hebben jullie nog van ons te goed, samen met de motivering waarom mensen voor deze posters kozen.

D

Zetelplanning daghospitaal oncologie

Aanleiding Het daghospitaal kampte reeds enige tijd met een beddentekort, dit resulteerde in een comfortdaling voor patiënt en medewerkers.

Doelstelling Het verhogen van de patiënt- en medewerkerstevredenheid door een efficiënte inzet van middelen en een optimaal gebruik van de zetelcapaciteit.

Ondernomen acties

Naast het vernieuwen van de dagzaal, werd de zetelplanning ge-automatiseerd in UltraGenda. De korte termijnplanning kon zo ver-vangen worden door een lange termijnplanning. Daarnaast werden ondermeer bepaalde behandelingen buiten de consultatie-uren gepland en korte behandelingen op een later tijdstip geplaatst. Doorlooptijden werden in kaart gebracht en het patiëntentraject verduidelijkt.

Evaluatie

Procentuele patiëntentoename t.o.v. 2007

Peggy Jacobs, Wendy Monten & An Smets, zorgcluster oncologie

2011 Kwaliteitszorg zit in onze genen

2011

2010

2009

2008

15%

13%

9%

6%

• Onder- of overbezetting kan tijdig gesignaleerd worden. • Mogelijkheid tot pro-actief reageren.• Efficiënte inzet van middelen.• Duidelijk overzicht van patiëntenpopulatie per zaal.• De dagzaal kan nu meer patiënten aan dan in het verleden.

Inmiddels is dit systeem door het daghospitaal inwendige overgenomen en is er interesse vanuit andere ziekenhuizen.

Toekomst

Weldra wordt vanuit UltraGenda een link gelegd met Poema, waardoor een duidelijk overzicht van bedbezetting en patiënten-populatie wordt bekomen. Daarnaast kunnen de voorinschrijvingen automatisch gebeuren.

Het patiëntenaantal blijft sterk toenemen. Het werkinstrument zetelplanning geeft een duidelijk signaal wanneer er problemen te verwachten zijn op vlak van zetelcapaciteit.

Patiënttevredenheid en goede reputatie

Veiligheidsrondes: een rondgang met diepgang

2011 Kwaliteitszorg zit in onze genen

Referentiepersonen patiëntveiligheid, hoofdverpleegkundigen en clustermanagement Bekken-Abdomen.

Probleemstelling

Elke medewerker tracht dagelijks veilige en kwaliteitsvolle zorg te leveren aan de patiënt. Hiervoor zijn er talrijke werkafspraken, procedures en richtlij-nen die beschrijven hoe we op de best mogelijke wijze deze zorg leveren. Tot nu toe hebben we slechts beperkt zicht in welke mate deze dagelijks worden toegepast.

Doelstelling

Door het organiseren van veiligheidsrondes willen we medewerkers en art-sen bewust maken van hun bijdrage aan patiëntveiligheid. • Frequentie:3maalperjaar• Duurtijd:1uur• Samenstellingobservatieteam:referentiepersoonpatiëntveiligheidvan

de afdeling, hoofdverpleegkundige, stafmedewerker en vertegenwoordi-ger clustermanagement of directie.

• Resultaat:observatielijstdieaanzettothetformulerenvanactiepuntenm.b.t. patiëntveiligheid.

Ondernomen actie

• Eeneerstebibliotheekmetveiligheidsitems(bv.keuken,ziekenhuishygi-ene, vrijheidsbeperking, apotheek,…) werd samengesteld.

• Inoverlegmetdereferentiepersonenpatiëntveiligheidendehoofdver-pleegkundigen van het zorgcluster Bekken-Abdomen werd deze biblio-theek verder verfijnd. De huidige bibliotheek bevat een 100-tal items.

• Toelichtingvandedoelstellingenenwerkwijzeopdedienstvergaderingdoor de referentiepersonen patiëntveiligheid.

• Veiligheidsrondemetonmiddellijkefeedbackaandehoofdverpleegkun-dige van de afdeling.

Intotaalwerden1380observatiesgemaakt.Gemiddeld88%(min.77%,max.95%)vandeobservatieswasinordevolgensdegeformuleerdeitems.Gemiddeldwerdener32(min.28–max.36)itemsperVeiligheidsrondege-observeerd.Intotaalzijn77verschillendeitemsaanbodgekomentijdensde16Veiligheidsrondes.HetaantalgemaakteobservatiesperVeiligheidsrondevarieerdetussen39en154(gemiddelde=86).Bijvoorbeeldvervaldatavangeneesmiddelenwordenmeerdan1keerperVeiligheidsrondegeverifieerd.

Overzicht observaties per deeldomein na 16 veiligheidsrondes

DedeeldomeinenO&O(Ontwikkeling&Opleiding),identificatieenvrijheids-beperking, procedures en medische instrumentatie blijken de grootste aan-dachtsgebieden.Veelalgaathetomkleineafwijkingenvandegesteldenormdie met een beperkte actie op punt gesteld kunnen worden.

Evaluatie

Met de verschillende afdelingen van het zorgcluster Bekken-Abdomen werd een evaluatie gemaakt. Zowel de ervaringen van de bezochte afdelingen als die van de observatoren werden meegenomen.

Positief Aandachtspunten

Beperkte tijdsinvestering. Korte voorbereidingstijd is nodig voor het maken van afspraken tussen observatoren.

Actieve deelname van de directie. Volgordevandeitemsinfunctievandeplaats waar de observatie gemaakt moet worden.

Aangename samenwerking tijdens voor-bereiding en veiligheidsrondes, grote be-trokkenheidvanreferentiepersonenPV.

Te weinig zicht op het eigenlijke zorgproces zelf.

Leermoment, gluren bij de buren, constructieve sfeer.

Bepalen en opvolgen van actiepunten.

Onmiddellijk feedback die aanzet tot actiepunten.

Integratievanandere(kwaliteits)con- troles/audits.

Besluit: De Veiligheidsrondes zijn een bruikbaar hulpmiddel om op een snelle, constructieve en lerende wijze (in)zicht te ver-krijgen in de toepassing en dagelijkse opvolging van items die de (patiënt)veiligheid en kwaliteit van de zorg aan patiënten moeten waarborgen. De vooropgestelde werkmethode en de inhoud wor-den positief geëvalueerd. Bij verdere uitrol in de organisatie blij-ven de betrokkenheid van medewerkers, de constructieve sfeer waarin dergelijke observaties gedaan worden en het bepalen en opvolgen van actiepunten belangrijke aandachtspunten.

Samen de beste zorg leveren voor de patiënt

Winnaars Publieksprijs Winnaars Juryprijs

Draagt bij aan zowel patiëntentevredenheid, mede-

werkerstevredenheid als efficiëntie

Vanuit de visie 'Patiënt centraal' en dankzij betere

interne organisatie werd een duidelijke verbetering in-

zake comfort en werkdruk bereikt op de werkvloer.

Een mooi voorbeeld van niet harder maar slimmer

werken en hoe planning een grote impact heeft op de

werkorganisatie en vice versa

Vernieuwend

Meerwaarde voor de dagelijkse organisatie van dagzaal

Mooi voorbeeld van multidisciplinaire samenwerking

Bewezen meerwaarde, patiëntveilig en vriendelijk-

heid met minimale kost

Project zorgt voor een optimale bezetting van het dag-

hospitaal, ontlasting voor verpleegkundigen

Belangrijk project in het kader van de enorme groei in

behandeling met cytostatica.

Toepasbaar voor iedereen en het in ‘beeld’ brengen van

patiëntveiligheid

Veiligheidsrondes: een eenvoudige tool die er mee

zorg voor draagt dat de gemakkelijk observeerbare

elementen op een zorgafdeling steeds in orde zijn. De

periodieke toets/check kan de zorgverlening voor de

patiënt alleen maar ten goede komen. Meerwaarde is

bovendien de betrokkenheid van andere afdelingen/

directie/staf hierbij.

creëren van een permanente verbetercultuur door

sensibilisering op de werkvloer zelf, medewerkers at-

tent maken op welke situaties mogelijk onveilig kunnen

zijn, 'gluren bij de buren' = uitwisselen goede praktijken

op gang brengen en dit op een vrij snelle (t.o.v. interne

audit) maar toch efficiënte manier

De tweede plaats ging naar Poster 2:

Kritieke communicatie op de dienst hemodialyse met EWS

– Eenvoudig en Werkelijk Snel – dienst hemodialyse.

Op de derde plaats eindigde Poster 14:

Opstart van journal clubs in de ziekenhuisapotheek -

dienst apotheek.

Op de tweede plaats eindigde Poster 9:

Procedures en staande orders steeds actueel dankzij een

multidisciplinaire werkgroep – dienst hemodialyse, werk-

groep procedures.

De derde plaats ging naar Poster 19:

Teamkompas van afdeling C1, campus Salvator.

Als winnaar van de publieksprijs kwam uit de bus:

Poster 17: Zetelplan-ning daghospitaal oncologie

Peggy Jacobs, Wendy Monten & An Smets, zorgcluster oncologie

De prijs van de jury ging dit keer naar:

Poster 10: Veiligheidsrondes – een rondgang met diepgang

Referentiepersonen patiëntveiligheid, hoofdverpleegkundigen en clustermanagement Bekken-Abdomen.

Winnaars posters kwaliteitshappening

8

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Jacqueline en haar medewerkers zullen zich

de eerste dagen na de opening van hun afde-

ling wellicht nog lang herinneren. “De verhuis

op zich was heel goed voorbereid en is ook bij-

zonder vlot verlopen,” benadrukt Jacqueline.

“Om 11 uur waren de patiënten en materialen

van D3 al op de nieuwe locatie. De grondige

voorbereiding, samen met verhuiscoördinator

Christa Meekers en onze zorgmanager Carl

Renckens, loonde op dat vlak zeker.”

Samenloop van omstandighedenToch zorgden een aantal factoren voor een

bijzonder hectisch begin. “Klopt,” beaamt Jac-

queline. “Er waren bijvoorbeeld grote tekor-

ten in het materiaal dat beschikbaar was in

het leeg/volsysteem. Dat viel serieus tegen,

temeer daar we dezelfde dag al 12 patiënten

op onze afdeling hadden. ’s Anderendaags

waren dat er al 28. Het feit dat de meeste

mensen van ons team van de andere campus

kwamen, maakte alles nog wat moeilijker.

Bestellingen doen via E-Rimses, afspraken

plannen in Ultragenda, werken met Planon ...

ofwel wisten we niet precies hoe het werkte,

ofwel geraakten we niet in het systeem.”

Dan maar extra ondersteuning vanuit de mo-

biele equipe om de eerste hectische dagen

te overbruggen? “Jammer genoeg kon dat

niet want er was op dat moment niemand

beschikbaar,” aldus Jacqueline. “We zijn enkele

weken later dan gepland kunnen verhuizen.

Door een samenloop van omstandigheden

zoals de drukte tijdens de winterperiode, de

verbouwingen op spoed en de sluiting van de

afdeling kortverblijf heelkunde, kampten op

dat ogenblik heel wat afdelingen met over-

bezetting. Een tijdelijke opnamebeperking op

onze afdeling was dus ook geen optie.”

Fijn teamDe nieuwe afdeling kortverblijf cardio-pneu-

mo beschikt over een team van 14 medewer-

kers. Tien hiervan - inclusief hoofdverpleeg-

kundige Jacqueline - komen van campus SA,

afdeling D3 (cardiologie, pneumologie, vaat-

heelkunde). Van de vier medewerkers van

campus VJ waren er voorheen 2 actief op

de afdeling pneumologie, 1 op de afdeling

cardiologie en 1 op de afdeling kortverblijf

heelkunde. “Op voorhand is er een integra-

tievergadering geweest samen met Frank

en Annelies van P&O zodat alle teamleden

konden kennismaken. Tijdens de integratie-

vergadering die na de verhuis volgde, merkte

je toch wel dat iedereen zich goed opgevan-

gen voelde in de groep. Het team heeft die

eerste dagen na de verhuis ook heel veel

steun aan elkaar gehad. Het feit dat we een

gemengd team zijn, heeft ons zeker gehol-

pen. Sommige medewerkers kwamen op een

nieuwe campus terecht en switchten van

longstay naar shortstay, anderen hadden

dan weer geen ervaring met pneumologie

of met cardiologie, ... Het was voor niemand

gemakkelijk. Maar door de mix van medewer-

kers is er wel altijd iemand die de anderen

verder kan helpen en dat gebeurt ook met

veel behulpzaamheid. Een van onze team-

leden van campus VJ bood bijvoorbeeld aan

om de eerste nachtshift te doen, heel fijn. De

steun die we als team bij elkaar gevonden

hebben en het begrip en de vriendelijkheid

Drukke start voor nieuwe afdeling kortverblijf cardio-pneumo n november 2011 verhuisde hoofdverpleegkundige Jacqueline Gauthier met 9 van haar medewerkers van campus SA naar campus VJ om daar op A2 een nieuwe afdeling kortverblijf cardio-pneumo te openen. Het team werd aangevuld met 4 medewerkers van campus VJ. Verhuizen van campus tijdens een bijzonder drukke periode met een nieuw samengesteld team en een ‘nieuw samengestelde’ pathologie: als moeilijkheidsgraad kan dat tellen!

I

Vermits onze medewerkers uit vier verschillende afdelingen kwamen, moesten we letterlijk alles op elkaar afstemmen.

“"

9

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Drukke start voor nieuwe afdeling kortverblijf cardio-pneumo van andere diensten op campus VJ, hebben

ons doorheen de eerste moeilijke dagen ge-

holpen. Ook het fijne welkom, het bloemetje

vanwege het cathlab en het bezoek van dr.

Breysem (met bloemetje) maakten het aan-

genamer.”

Starten van nulBij de start van een nieuwe afdeling zijn

sommige dingen moeilijk op voorhand in te

schatten. Jacqueline: “Het is heel iets anders

om een bestaande afdeling naar een nieuwe

locatie te verhuizen en daar je ‘oude ding’

verder te doen, dan een verhuis die gekop-

peld is aan de opstart van een nieuwe afde-

ling. In dat geval heb je immers weinig of

geen routine om op terug te vallen. Je start

als het ware opnieuw van nul. Vermits onze

medewerkers uit vier verschillende afdelin-

gen kwamen, moesten we letterlijk alles op

elkaar afstemmen: welk dossier gebruiken

we, welke gewoonten houden we aan, hoe

gaan we tewerk om alles vlot te laten draai-

en, enz... We hebben dit stapsgewijs aange-

pakt door iedere woensdag een teamoverleg

te houden waar we punt voor punt afspraken

vastlegden. Intussen zijn er nog items die

we moeten aanpakken, maar er is ook al heel

veel bereikt en het geheel is goed werkbaar.

Op dit ogenblik zijn we bezig om de struc-

tuur verder te verbeteren en te verfijnen. En

zodra er wat ruimte komt, kunnen we mis-

schien wat bijscholing inplannen om beter

vertrouwd te geraken met de systemen die

op campus VJ gebruikt worden. Alles valt dus

stilaan in zijn plooi.”

Myriam Vandevoort verhuisde van D3 campus SA met Jac-

queline mee naar campus VJ. “De eerste dagen was het hier

ronduit chaotisch,” blikt ze terug. “We hadden de eerste dag

meteen al een aantal opnames terwijl we aan het verhuizen

waren en ook de volgende dagen was het bijzonder hectisch.

Intussen ben ik het wat gewoon op de nieuwe campus. Ik voel

wel dat een dienst kortverblijf ‘mentaal’ drukker is. Je hebt con-

tinu opnames. Maar fysiek vind ik dit dan weer minder zwaar

dan op onze vorige dienst. Ik moet bekennen dat ik op voor-

hand veel schrik had om naar een andere campus te verhuizen. Maar het valt mee en ik

ben content met de groep van collega’s. Toch zijn er wel wat praktische puntjes zoals het

feit dat ik samen met collega’s van campus SA aan carpooling deed. Dat wordt nu een stuk

moeilijker omdat onze uurroosters niet helemaal overeenstemmen. Op werkvlak gaat het

dan weer om dingetjes zoals telefoonnummers die je niet kent, het gebruik van andere

termen, enz... En je mist toch ook wel de collega’s die op campus SA zijn achtergebleven.

Het doet wel deugd dat enkele van hen ons hier al zijn komen bezoeken. Ik werkte al meer

dan 20 jaar op dezelfde dienst, dan het is toch wel even aanpassen.”

“Het is toch wel even aanpassen”

Karolien Eerdekens werkte voorheen op de afdeling kort-

verblijf heelkunde van campus VJ. “Ik doe het werk heel graag

omdat je op een afdeling kortverblijf veel afwisseling en veel

nieuwe patiënten hebt. En voor je gezinssituatie zijn de vrije

weekends ideaal. Maar de eerste dagen op onze nieuwe af-

deling waren echt wel moeilijke dagen! Wat we allemaal heel

jammer vinden is dat er zo weinig ondersteuning was. We

kwamen hier de eerste dag aan in een lege gang. Als je een afdeling vol patiënten hebt en

nauwelijks materiaal om mee te werken, wordt het heel moeilijk, hé? Ik ben op deze cam-

pus al verschillende keren met een afdeling verhuisd, maar dan was alles altijd prima in

orde. Dit keer dus niet. Verder zet je als medewerker sowieso een stap in het onbekende.

Ikzelf kwam in een volledig nieuw team terecht, maar voel me heel goed opgenomen in de

groep. Dat is fijn! Het feit dat we een gemengd team zijn, biedt zeker voordelen. Zelf ben ik

vertrouwd met kortverblijf en kan ik de collega’s op dat vlak ondersteunen. Aan de andere

kant heb ik dan weer totaal geen ervaring met pneumologie en kan ik daar best wat hulp

bij gebruiken. Gelukkig kunnen we bij elkaar terecht met onze vragen. Samenwerken in

een gemengd team is dus best wel verrijkend!”

“ Samenwerken in een gemengd team biedt zeker voordelen”

StoelendansCardiochirurgiepatiënten op B6 campus VJ

De afdeling hart-, long- en vaatchirurgie, met als hoofdverpleegkundige Linda Lipkens,

was tot november van vorig jaar gehuisvest op A2 van campus VJ. In november verhuisde

deze afdeling naar B6 campus VJ.

Neurochirurgie op T99

De afdeling neurochirurgie, met als hoofdverpleegkundige Bart Thomis, maakte plaats op

B6 en is nu gehuisvest op T99, campus VJ.

Van T99 naar T0

T99 is verhuisd naar T0, maar de meeste bedden abdominale heelkunde bevinden zich nu

op C1, campus SA

10

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Snel consensusKersvers voorzitter Karel Peeters en onder-

voorzitter Willem Descamps zijn het over één

ding alvast grondig eens: “Na twee jaar fusie

staan we verder dan verwacht.” Karel Peeters:

“De eerste jaren na een fusie moet je wen-

nen aan de nieuwe situatie, bedrijfsculturen

moeten zich mengen en er staan ingewikkelde

omschakelingen op het programma. Dat is niet

altijd eenvoudig en vraagt wat tijd.” “Inder-

daad, maar toch hebben we de afgelopen twee

jaar vrij snel in consensus heel wat belangrijke

beslissingen kunnen nemen,” voegt Willem

Descamps hieraan toe. “Denk maar aan de

zogenaamde ‘blauwdruk’ (campusverdeling)

en de samenvoeging van de spoedgevallen-

diensten. Vaak moeilijke beslissingen, ook op

emotioneel vlak. Het enige dossier dat enige

vertraging heeft opgelopen - een gezamen-

lijke financiële regeling met de artsen - hopen

we in het eerste trimester van dit jaar te kun-

nen afronden.”

EénrichtingsdenkenTevredenheid dus over het afgelegde parcours.

Dan maar verder op de ingeslagen weg? “Naar

de toekomst toe is het belangrijk dat we meer

en meer evolueren naar ‘éénrichtingsdenken’

naar de nieuwe campus toe,” benadrukt voor-

zitter Karel Peeters. “Net dit denken en wer-

ken aan een gemeenschappelijk project kan

vaak een mobiliserend en enthousiasmerend

effect hebben. Daarnaast willen we op heel

wat vlakken verder timmeren aan de reeds in-

geslagen weg.”

Transparante kwaliteitszorgVoor ondervoorzitter Willem Descamps ligt

één van de belangrijkste accenten voor de

volgende jaren op het vlak van kwaliteit en

patiëntveiligheid. “Vooral transparantie hierin

is essentieel,” benadrukt hij. “Ik ben er voor-

stander van om zo snel mogelijk op onze web-

site een aantal resultaten, ‘outcomegegevens’

– zoals bijvoorbeeld MRSA-besmettingen, op-

gelopen in het ziekenhuis - te publiceren. Let

wel, ik heb het niet alleen over onze succes-

sen. Als we op bepaalde vlakken minder goed

scoren, hebben patiënten ook het recht om dit

te weten. In Nederland worden ziekenhuizen

al jaren ‘gerangschikt’ op basis van hun resul-

taten. Het is slechts een kwestie van tijd eer

dit hier ook gaat gebeuren. We moeten daarop

voorbereid zijn. De eerste stappen hiervoor

zijn intussen gezet.”

Goede medewerkers aantrekken en behoudenDe fusie tussen een privé- en een openbaar

ziekenhuis is niet altijd een gemakkelijke oefe-

ning. Karel Peeters: “We zitten bijvoorbeeld met

4 contractcategorieën. Een bijzonder moeilijke

oefening, temeer omdat heel wat gegevens te-

genwoordig weinig stabiliteit vertonen. Denk

bijvoorbeeld maar aan de recente wijzigingen

in brugpensioenregelingen...” Maar hoe gaan

we daar dan mee om? “Voor het Jessastatuut

hebben we gekozen voor een competitief sta-

tuut in het Vlaamse ziekenhuislandschap. En

dat is ook nodig. De grote uitdaging bestaat

er immers in om kwalitatief hoogstaand perso-

Voorzitter en ondervoorzitter wisselen van stoel

olgens de afspraken bij de fusie werd Karel Peeters op 1 januari 2012 de nieuwe voorzitter van de raad van bestuur Jessa. Hij volgt Willem Descamps op die de eerste 2 jaar het voorzitterschap van het ziekenhuis waarnam. Willem Descamps neemt nu de taak van ondervoorzitter van Karel Peeters over. In praktijk wisselen beide heren dus van stoel. We lieten de nieuwe voorzitter en ondervoorzitter aan het woord over de afgelopen 2 jaren en over de accenten voor de toekomst.

V

Na twee jaar fusie staan we verder dan we verwacht hadden.“ "

11

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

neel te kunnen blijven aantrekken en te behou-

den,” beklemtoont Willem Descamps.

Medische subspecialisatie Op het vlak van medisch beleid zien voorzitter

en ondervoorzitter vooral heil in het op de voet

volgen van wetenschappelijke evoluties en

verdere subspecialisatie. Karel Peeters: “Het

is belangrijk dat alle disciplines in ons zieken-

huis zich bewust zijn van het belang van een

steeds verder doorgedreven subspecialisatie

om zo een uitgebalanceerd zorgaanbod aan

te patiënt te kunnen aanbieden. Van sommige

(sub)specialismen vraagt dit misschien een in-

haalbeweging. Maar die inhaalbeweging is wel

nodig om de gezonde concurrentie met andere

ziekenhuizen te kunnen blijven aangaan en de

groei van ons ziekenhuis veilig te stellen.”

Samenwerking“Belangrijk is ook dat we in ons medisch be-

leid bepalen wat we zelf doen en wat we beter

kunnen doen in samenwerking met anderen

zoals de universiteiten van Leuven en Hasselt

of ZOL,” vindt Willem Descamps. “Soms zullen

we noodgedwongen moeten kiezen in welk

ziekenhuis een nieuwe ontwikkeling komt. Dat

blijft een moeilijke oefening, want de ambitie

in elk ziekenhuis blijft groot en maar goed ook.

Het zou echter niet verantwoord zijn om iedere

nieuwe ontwikkeling in het eigen ziekenhuis

uit te bouwen. Al betekent dit niet dat wij onze

ambitie moeten intomen. Integendeel, subspe-

cialisatie en afspraken tussen ziekenhuizen

zijn het enige middel om topkwalitiet van zorg

te blijven aanbieden in onze regio."

Over de grenzen heenEn dan mogen we Europa ook niet vergeten,

volgens voorzitter Karel Peeters: “Europa staat

niet vóór de deur, maar bevindt zich achter

elke deur in het ziekenhuis. We moeten verder

durven kijken dan onze eigen grenzen: Leuven,

Genk, maar ook Maastricht en Aken. Een goede

samenwerking in ziekenhuisnetwerken is dan

ook essentieel.” Ook onze ondervoorzitter

ziet grenzen vervagen. “Ziekenhuizen worden

meer en meer een virtueel gegeven. Artsen

werken vaak in verschillende ziekenhuizen,

medische centra en andere praktijken. In dit

snel bewegende landschap zijn ziekenhuisnet-

werken en allianties met ziekenhuizen zeker

belangrijk. Daarnaast is het ook nodig om onze

goede relaties met de koepels te behouden zo-

dat we onze belangen en nieuwe projecten op

alle niveaus kunnen verdedigen.”

UitdagingenAls we vragen om drie belangrijke uitdagingen

voor de toekomst eruit te pikken, klinkt het:

“Het budget van financiële middelen krimpt en

de verdeling van de budgetten door de over-

heid gebeurt niet altijd hoe dit zou moeten.

We moeten als ziekenhuis dus de nodige in-

ventiviteit en alertheid aan de dag leggen om

hiermee verstandig om te gaan. Een tweede

uitdaging ligt op het vlak van HR-beleid: als

ziekenhuis attractief blijven zodat we de beste

medewerkers en artsen kunnen aantrekken en

– door een aangename werkomgeving – kun-

nen behouden. En een derde uitdaging ligt

op het vlak van de fusie. Het is maar als alle

neuzen in dezelfde richting staan dat we onze

rechtmatige plaats in het ziekenhuislandschap

kunnen behouden en verstevigen. Een fusie

veroorzaakt ongewild enige vertraging. Tijd

dus voor een inhaalbeweging!”

Ieder zijn taakHet duo voorzitter-ondervoorzitter ziet voor

iedereen een taak weggelegd in het verzeke-

ren van de toekomst van ons ziekenhuis. Ka-

rel Peeters: “Van het personeel hopen we dat

ze met grote en onverminderde inzet blijven

werken aan patiëntveiligheid en kwaliteitsbe-

waking en –verbetering. Van de artsen durven

we verwachten dat ze de veranderingen in ons

huis mee sturen. Voor de directie is er onder

meer de belangrijke taak weggelegd om met

gedrevenheid te werken aan kostenbeheer-

sing en tegelijkertijd vooruit te plannen. En

als bestuur moeten we gefocust zijn op het

lezen van ‘de tekenen aan de wand’ en hierop

adequaat proactief reageren. En onze lange-

termijnvisie? Die moet er komen in nauwe sa-

menwerking tussen raad van bestuur, directie

en medisch korps.”

Voorzitter en ondervoorzitter wisselen van stoel

Functie:

Ondervoorzitter raad van bestuur

Jessa Ziekenhuis

2010-2011: voorzitter raad van

bestuur Jessa Ziekenhuis

1995-heden: voorzitter raad van

bestuur Virga Jesseziekenhuis

1989-2008: raadslid OCMW Hasselt

1995-1998: voorzitter OCMW Hasselt

Andere mandaten:

2001-2004: Co-voorzitter van de Vereniging van

Openbare Verzorgingsinstellingen (VOV-AEPS)

2004-2011: voorzitter van de Nederlandstalige kamer

VOV tot ontbinding in 2011

Voorzitter vzw ‘Vlaamse Vereniging Gezondheidszorg’

ICURO (koepel van Vlaamse ziekenhuizen met

publieke partners)

Medestichter en secretaris van het Vrijzinnig Ontmoetings-

centrum Hasselt

Willem Descamps

Functie:

Voorzitter raad van bestuur Jessa

Ziekenhuis

2010-2011: ondervoorzitter raad

van bestuur Jessa Ziekenhuis

1995-2009: voorzitter raad van

bestuur Salvator-St.-Ursulaziekenhuis

Andere mandaten:

Lid raad van bestuur St.-Elisabethziekenhuis Herentals

Ondervoorzitter KHLIM

Bestuurder Vereniging voor Geestelijke Gezondheidszorg

Voorzitter SalvatorPeda

Bestuurder Sint Franciskusziekenhuis Heusden-Zolder

Voorzitter Limburgs Petcentrum

Karel Peeters

12

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2no

vem

ber |

dec

embe

r ‘1

1

Jess! van a tot z

JessAlert! is de naam die werd uitgekozen voor het nieuwe ziekenhuis-

brede meldformulier voor patiëntveiligheidsincidenten. Uit een hele

hoop inzendingen - 70 om precies te zijn - werd het een spannende

nek-aan-nek race tussen drie namen – OEPS (ongevallen- en patiënt-

veiligheidsincidentensysteem), JESSICA (Jessa Safety Incident Call) en

JessAlert! Uiteindelijk kwam deze laatste als winnaar uit de bus.

Maarten Bossuyt (kinesist campus SU) en Inge Knevels (PAAZ campus

VJ) - hier samen op de foto met algemeen directeur dr. Yves Breysem

en Melissa Neijens van de dienst patiëntveiligheid - wonnen met hun

inzending de hoofdprijs en ontvangen elk een budget om te besteden

aan een teamactiviteit. Uit de overige inzendingen trok een onschuldi-

ge hand 5 namen. De gelukkigen ontvangen elk 2 filmtickets. Het zijn:

Visare Shehu

Door Jouck

dr. Peter Martens

Vicky Bruyninckx

Jolien Jacques

Hartelijk dank nog aan alle creatieve geesten in ons ziekenhuis voor

de originele inzendingen. Dankzij jullie hulp is er een mooie en krach-

tige naam tot stand gekomen! Intussen zijn ook de opleidingssessies

voor het gebruik van het nieuwe meldformulier achter te rug. Tijd om

te registreren, dus!

En het nieuwe meldformulier is

Verhuis algemene directie, medische directie en dienst communicatieSinds 9 januari zijn de algemene en de medische direc-

tie en hun medewerkers verhuisd naar de tweede ver-

dieping in huis 9 (campus VJ, voormalig PGC-gebouw).

De dienst communicatie is gehuisvest op de eerste

verdieping. In de 'directiegang' campus VJ komt hierdoor

plaats vrij voor bijkomende raadplegingsruimten.

De huidige telefoonnummers van de directie en de

dienst communicatie blijven behouden.

Op woensdag 9 november hielden de Cliniclowns een succes-

volle verkoop van gadgets in de hal van campus VJ. Brood-

dozen, eendjes, clownsneuzen, bekers,… gingen als zoete

broodjes over de toonbank. Zo vlot zelfs dat de gadgets vóór

het eind van de dag uitverkocht waren. De verkoop was goed

voor een opbrengst van meer dan 1 000 euro. Ook voor in-

formatie over de organisatie ‘Cliniclowns’ kon je er met al je

vragen terecht. De Cliniclowns bezoeken al jarenlang trouw

iedere week de patiëntjes op onze kinderafdeling en nemen

hen dan even mee in hun vrolijke, prettig gestoorde wereld.

Gadgets cliniclowns vlot uitverkocht

13

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

1Schrijf bij voorkeur één berichtje

per onderwerp en stuur dat alleen

naar de persoon die het moet krij-

gen. Als er veel te vertellen is, neem je de

telefoon of loop je even langs;

2Spreek de lezer aan met een zo con-

creet mogelijke vraag of opdracht.

Als het bijvoorbeeld om een af-

spraak gaat: ‘Eva: kan jij de foto’s meebren-

gen? Johan: zorg jij voor muziek?’

3Stuur zo weinig mogelijk berichtjes

waarvan de boodschap alleen maar

is: ‘dank je’, wablief?’ of ‘tot ziens’;

4Als je een ontvangen bericht door-

stuurt, haal uit de tekst onderaan al-

les weg wat onnodig is en voeg bo-

venaan bij waarom je het bericht doormailt;

5 Als je niet meteen kan doen wat

jou gevraagd wordt in een mailbe-

richt, laat dat dan snel even weten;

6 Stuur alleen een antwoord ‘aan

allen’ als dat echt nodig is;

7Als je naar een groep mensen mailt,

is het onbeleefd hun adressen zicht-

baar in het veld ‘Aan’ of ‘CC’ te ver-

melden. Plaats deze adressen onder BCC;

8 Druk nooit op ‘verzenden’ als je

je bericht niet hebt nagelezen;

Bron:

De Standaard, maandag 17 oktober 2011

Iemand heeft uitgerekend dat de gemiddelde Belgische werknemer elke dag 34 mailtjes

ontvangt. En zijn baas krijgt er zo’n honderd. Drie minuten om er eentje te lezen, een beslis-

sing te nemen en te antwoorden, dat komt voor de baas op vijf uur. Meer dan de helft van

zijn werkdag. Reden genoeg om te leren hoe het NIET moet. In dit nummer van Jess krijg je

de eerste tips. In de volgende nummers gaan we er graag verder op in.

Wanneer en aan wie?

Stel je even voor dat elk mailtje in het gemiddelde kantoor aan drie mensen gericht is, dan

blijft er bijna geen tijd voor het ‘echte werk’. Daarom de eerste gulden regel:

Stuur alleen een berichtje als het moet, en beperk je tot de mensen die het nodig hebben.

Verhuis algemene directie, medische directie en dienst communicatie

De organisatie ‘Een Hart voor Limburg’ gaat het Antennepunt Limburg van het Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen

sponsoren voor een bedrag van 7 300 euro. Dit bedrag zal besteed worden aan de aankoop van spelen testmateriaal.

Het Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen richtte een jaar geleden op campus VJ

een Antennepunt in Limburg op. Het gaat hierbij om een samenwerking tussen het

UZ Leuven, het ZOL en het Jessa Ziekenhuis. Dit ambulant multidisciplinair diagnos-

tisch centrum voor kinderen met risico of vermoeden van een ontwikkelingsvertra-

ging of –stoornis is een grote stap in het verbeteren van de dienstverlening naar alle

Limburgse patiënten. Voordien werden zij doorverwezen naar het COS, verbonden

aan het UZ Leuven, waar de wachtlijsten vaak meer dan een jaar bedragen.

Onlangs diende het COS haar project voor de opstart van dit Limburgs Antennepunt

in bij Een Hart voor Limburg. Deze organisatie selecteert jaarlijks een aantal sociaal

maatschappelijke projecten die zij financieel ondersteunen, waaronder nu dus ook

het COS. Alle geselecteerde projecten verschenen op 9 februari ll. in een speciale

bijlage bij het Belang van Limburg.

Voor meer informatie kan je een kijkje nemen op www.eenhartvoorlimburg.be.

Een Hart voor Limburg steunt Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen (COS)

JobstudentenOok dit jaar werft het Jessa Ziekenhuis job-

studenten aan voor bepaalde afdelingen en

dit voor de maanden juli, augustus en sep-

tember. Studenten kunnen zich kandidaat

stellen tot 31 maart 2012. Voor meer infor-

matie en het inschrijvingsformulier: surf naar

Jessanet > personeel > studentenjobs of kijk

op www.werkenbijjessa.be > jobstudenten.

Gauw even mailen

14

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Op welke vlakken is revalidatieverpleegkun-

de ‘anders’ dan algemene verpleegkunde?

Paul Janssen: In de acute geneeskunde wordt

er vanuit een diagnose een behandeling op-

gestart naar herstel van de patiënt toe. Die

behandeling kan bestaan uit een ingreep of

medicamenteuze aanpak. Revalidatiegenees-

kunde begint waar de acute geneeskunde

eindigt. Het doel is de beperking die na een

acute behandeling blijft bestaan tot een mi-

nimum herleiden zodat revalidanten zo goed

mogelijk kunnen functioneren in hun woon-

en/of werksituatie.”

Johan Coppens: “Binnen revalidatieverpleeg-

kunde vertrekken we vanuit een andere ma-

nier van denken. In de acute geneeskunde

geeft de arts instructies aan de verpleeg-

kundigen die deze uitvoeren. Binnen revali-

datieverpleegkunde vertrekken we vanuit de

vragen en noden van de revalidatiepatiënt en

zoeken we naar een multidisciplinair antwoord

op die vragen. Soms vraagt dat heel wat crea-

tief denkwerk. We gaan ook uit van het princi-

pe ‘onderhandelde zorg’. De zorgen gebeuren

dus steeds met inspraak van patiënt en fami-

lie. Ook onze evaluaties lopen in overleg met

de revalidant: welke problemen heeft hij of zij

tijdens een proefweekend ondervonden, hoe

kunnen we daar in de zorg op inspelen, ...”

Ann Ector: “Revalidatieverpleegkunde is ook

heel concreet. We begeleiden mensen naar

zelfredzaamheid in hun thuissituatie en hel-

pen hen om te leren leven met hun beperkin-

gen en een maximaal niveau van levenskwa-

liteit te bereiken. De focus ligt hierbij meer en

meer op het activiteitenniveau in de woon-

situatie: soep koken, boodschappen doen, een

bad nemen, ...”

Gertie Ponet: “Een ander onmisbaar aspect in

revalidatiegeneeskunde is de sterk doorge-

dreven multidisciplinaire samenwerking die

nodig is om de mens ‘in zijn geheel’ te kunnen

helpen. We kunnen onze doelstellingen al-

leen maar bereiken als alle disciplines samen-

werken; van artsen tot verpleegkundigen,

kinesisten, ergotherapeuten, logopedisten,

psychologen, sociale dienst,.... Deze multidis-

ciplinaire samenwerking maakt het werken

zeer aangenaam. Kinesist Maarten Bossuyt

is op dit ogenblik trouwens bezig met een

project rond integratieve therapie: hoe de

wisselwerking tussen kinesisten, ergothera-

peuten en verpleegkundigen op de afdeling

maximaal op elkaar afstemmen?”

Is de relatie met de patiënt anders dan op

een acute dienst?

Johan: “Toch wel ja. Onze revalidanten verblij-

ven uiteraard veel langer bij ons waardoor je

een vertrouwensband krijgt. Het feit dat iede-

re revalidant bij opname op onze campus een

coördinerend verpleegkundige krijgt toege-

wezen, versterkt die vertrouwensband nog.

De coördinerend verpleegkundige neemt een

begeleidende, overkoepelende rol op zich en

heeft een nauw en vertrouwelijk contact met

de revalidant en zijn of haar familie. Iedere

verpleegkundige binnen onze campus neemt

de rol van coördinerend verpleegkundige op.”

Paul: “We spreken ook niet over patiënt maar

over revalidant. En zoals Johan al zei, ben je er

inderdaad niet alleen voor je revalidant, maar

ook voor zijn of haar partner en familie. Ook

voor hen is het hele proces bijzonder ingrij-

pend. Dat in combinatie met de langere op-

nameduur, creëert een heel andere band met

‘patiënt’ en familie dan op een acute dienst.”

Waarom kiezen verpleegkundigen speci-

fiek voor revalidatieverpleegkunde?

Ann: “Sommigen raken enthousiast na een

stage op een revalidatieafdeling, anderen

kiezen ervoor omdat de technische kant van

het beroep hen minder ligt en ze vooral hou-

den van het menselijke aspect. Ook mensen

die persoonlijk iemand leren kennen die een

revalidatietraject heeft afgelegd, beseffen

soms dat dit is wat ze zelf ook willen: reva-

lidanten begeleiden naar zelfredzaamheid en

een maximale levenskwaliteit.”

Paul: “Het multidisciplinaire karakter waar

Gertie over sprak, is ook zo’n aspect dat onze

verpleegkundigen aanspreekt. Bovendien

heeft de revalidatieverpleegkundige een be-

langrijke stem tijdens teamvergaderingen. Als

verpleegkundige sta je immers het dichtste

bij de revalidant en zijn of haar familie. Het is

ook je taak om alles wat de revalidant tijdens

zijn therapie heeft aangeleerd, op de kamer of

aan de familie ‘door te leren’ zodat de revali-

dant dit later in zijn thuissituatie kan toepas-

sen. Net daarom kan de verpleegkundige het

best de toestand van de revalidant verwoor-

den en aangeven wat hij of zij kan, zonder

hulp van de kinesist. Deze verantwoordelijk-

heid en uitdagingen maken het werken als

revalidatieverpleegkundige extra boeiend.”

Revalidatieverpleegkunde: een vak apart

innen onze grote groep van verpleegkundigen zijn er een aantal die zich zeer specifiek op één bepaald domein toeleggen: psychiatrie, pediatrie, spoed, enz... Ook revalidatieverpleegkunde is zo’n zeer specifiek domein. Maar waarom kiezen medewerkers nu voor deze disci-pline? En in hoeverre verschilt hun job van die van een collega in de acute verpleegkundige zorg?

B

15

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Waar haal je als revalidatieverpleegkun-

dige vooral voldoening uit?

Gertie: “Het feit dat je mensen stilaan ziet

vooruitgaan, al is het dan ook met kleine stap-

jes! Dat je hen kan helpen leren om te gaan

met hun beperkingen en ze op die manier een

menswaardig bestaan kunnen leiden. We leg-

gen de lat op dit vlak heel hoog en streven al-

tijd naar het ‘minst invaliderende’. Iemand die

het potentieel heeft om met een stok te gaan,

zullen we dus niet trainen op het gebruik van

een rollator. Voor de revalidant maakt dat in

zijn verdere leven immers een immens ver-

schil. Ook de rol van coördinerend verpleeg-

kundige geeft vaak een grote voldoening.”

Krijgen jullie medewerkers specifieke op-

leiding?

Johan: “Alle verpleegkundigen van de reva-af-

delingen krijgen de kans om een opleiding re-

validatieverpleegkunde in het UZ Pellenberg

te volgen. Daarnaast hebben we op campus

SU een vijftal opleidingsmodules ontwikkeld

voor de verpleegkundigen, zorgkundigen en

logistiek medewerkers, afgestemd op hun

noden en behoeften. Verder organiseren we

ook regelmatig praktische opleidingen rond

inzichten en technieken voor handling van

patiënten met een niet-aangeboren hersen-

letsel.”

Welke aspecten komen er tijdens revalida-

tieopleidingen zoal aan bod?

Johan: “Er wordt uiteraard gefocust op heel spe-

cifieke revalidatieproblematieken. Dit gebeurt

steeds op een ervaringsgerichte manier. Je oe-

fent dus zelf en leert kijken vanuit de bril van

de revalidant. Voor de technieken rond trans-

fereren en positioneren vertrekken we bijvoor-

beeld vanuit het gegeven ‘wat kan de patiënt

zelf en hoe kunnen wij dit faciliteren’ ? Verder

leer je ook inzicht krijgen in moeilijke begrippen

zoals neglect en leer je omgaan met mensen

met cognitieve problemen, spasticiteit, neglect,

neurologische stoornissen, enz... We hebben

ook psychiatrisch verpleegkundigen op de re-

validatiecampus. Je merkt meteen dat zij heel

veel inzicht hebben in neurologische aspecten

en de hersenfunctie. Onze psychologen werken

bijvoorbeeld met cognitieve observatielijsten.

De psychiatrisch verpleegkundigen zijn heel be-

dreven in dergelijke observaties, terwijl het voor

andere verpleegkundigen best moeilijk is. Hier-

op trainen geeft dus zeker een meerwaarde.”

Griet Depré werkt sinds 3 jaar op Reva 3 campus SU. “De

eerste 15 jaar van mijn carrière werkte ik in het moederhuis in

Herk-de-Stad. Na een tussenstap als hoofdverpleegkundige in

een rusthuis ben ik in de thuisverpleging gestapt. Toen ik ver-

huisde, werden de verplaatsingen echter te groot. Als thuisver-

pleegkundige kreeg ik regelmatig patiënten die uit revalidatie

kwamen. Dat lag me wel. Dus ben ik op een dag op campus SU binnengestapt met de vraag

of ze mij nog konden gebruiken. Dat kon! Tijdens de thuisverpleging krijg je echt een band

met de patiënten. In de revalidatie is dat ook het geval. Daar haal ik veel voldoening uit:

het feit dat mensen je dingen vragen en vertrouwen in je hebben. Dat plus het feit dat je

de revalidanten ziet evolueren. Ik denk dat het ook een pluspunt is dat ik niet meer zo piep-

jong ben. Regelmatig krijgen we patiënten van mijn leeftijd binnen. Dat is confronterend,

maar ik kan me nu beter inleven in hun situatie dan vroeger het geval zou geweest zijn.”

Pascale Martens startte op de kinderafdeling van campus VJ

en werkte later als onthaalmoeder en in de kraamzorg. “Sinds

begin vorig jaar sta ik op Reva 1. Ik wilde echt terug in de

verpleging, al is dat niet zo evident na 20 jaar afwezigheid.

De interesse voor revalidatieverpleegkunde kwam er toen ik

regelmatig op bezoek kwam bij een kennis die op de revali-

datiecampus lag. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad!

Er heerst hier een familiale sfeer en het hele team doet enorm veel om de revalidanten

zo goed mogelijk te motiveren. Als verpleegkundige in de revalidatie moet je wel stevig

in je schoenen staan. Het gaat immers niet alleen om het verzorgen van patiënten maar

we vangen ook heel wat problemen op, bijvoorbeeld op familiaal vlak. Het fijne op een

revalidatieafdeling is dat je net iets meer ruimte hebt om iets extra te doen voor de patiënt

dan op een acute dienst.” Dat Pascale haar job met gedrevenheid uitvoert, blijkt uit een

recent spontaan initiatief. “Voor revalidanten die hulp nodig hebben met de hygiënische

zorg heb ik een hygiënisch zorgschema ontwikkeld dat aan de binnenkant van hun kast-

deur bevestigd wordt. Zo ziet iedere zorgverstrekker altijd precies wat de revalidant zelf

kan uitvoeren en waar hulp bij nodig is. Het schema zit nog in de testfase maar ook Reva

2 heeft het intussen al in gebruik.”

Greet Duchateau werkt al haar hele loopbaan op campus SU.

Via de diensten geneeskunde, intensieve zorgen en medium

care belandde ze bij de opening van Reva 2 op een revalida-

tieafdeling. “Een bewuste keuze! Het fijnste aspect aan deze

job is dat ik, als halftime medewerker, toch de mensen op reva-

lidatie kan leren kennen. Op intensieve zorgen waren ze vaak

alweer weg tegen mijn volgende shift en wist je ook nooit hoe

het dan verder ging met hen. Op revalidatie is de job fysiek soms zwaarder, maar je hebt er

veel meer contact. Het fijne is ook dat je meewerkt aan een heel proces. Mensen die hier

binnen komen, kunnen soms weinig of niets. Als ze 3 of 6 maanden later naar huis gaan,

kunnen ze heel wat meer. Dat geeft voldoening! Tijdens de ochtend wil het wel eens stres-

serend zijn op revalidatie. Je zit dan echt tegen de klok in te werken om iedere revalidant

tijdig klaar te hebben voor hij of zij naar de therapie moet. Maar dat hectische aspect zal je

overal wel hebben. Ik doe deze job in ieder geval nog altijd heel graag.”

" Het geeft voldoening als je de revalidanten ziet evalueren”

"Hetfijneis dat je meewerkt aan een heel proces”

" Je moet wel stevig in je schoenen staan”

16

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Jessa jaaroverzicht

an het begin van een nieuw jaar kan je in kranten en op TV niet naast de jaaroverzichten kijken. “Misschien ook wel een leuk idee voor onze eigen or-ganisatie,” opperde Johan Coppens van campus SU. We gingen graag op deze goede suggestie in en presente-ren je hier – weliswaar iets later dan aan het prille begin van het jaar – de opvallendste Jessafeiten van 2011.

A

Op 24 januari werden de twee diensten ge-

specialiseerde spoedgevallen van het Jessa

Ziekenhuis samengevoegd op campus Virga

Jesse. Een complex project dat zijn impact had op

vrijwel alle medische diensten van het zieken-

huis. Jaarlijks komen meer dan 40 000 patiënten

naar onze dienst spoedgevallen.

Eind maart stapten 13 dynamische, ambitieuze medewerkers in het

traject ‘Jessa en veelbelovend’. Dit ontwikkelingstraject richt zich op

bachelors en masters die de ambitie hebben om door te groeien in de or-

ganisatie. Het traject startte met een zeer geslaagde mini-tweedaagse.

Half april breidde het ziekenhuis zijn intra-

net ‘Jessanet’ uit met een belangrijke deelsite

‘JessaZorgnet’. Hier vinden artsen, verpleeg-

kundigen en andere zorgverstrekkers gemak-

kelijk de professionele informatie terug die ze

nodig hebben bij de uitvoering van hun dage-

lijkse zorgtaken. JessaZorgnet heeft een eigen

‘look en feel’ en biedt zowel ziekenhuisbrede als

campus- of zorgclusterspecifieke informatie.

Maart 2011

24 januari 2011

April 2011

Eén spoedgevallendienst

Opleidingstraject

‘Jessa en Veelbelovend’ opgestart

Deelsite JessaZorgnet online

Team Jessa Ziekenhuis loopt tijdens Roparun

25 000 euro bij elkaar

8 lopers, 15 fietsers en enkele begeleiders gingen tijdens het Pink-

sterweekend de uitdaging aan om als Jessateam voor de tweede keer

deel te nemen aan de Roparun. Tijdens deze estafette loopt het team

van Parijs naar Rotterdam (530 km) in minder dan 48 uur. Het Jessa

Roparunteam bracht hiermee voor de tweede keer 25 000 euro voor

het goede doel bij elkaar.

Februari 2011Jessa start met

veiligheidsrondesSamen werken om de alertheid rond patïent-

veiligheid en kwaliteit nog verder te verhogen:

dat is het opzet van de veiligheidsrondes

waarmee het ziekenhuis in februari 2011 startte.

Jessa star night5 februari 2011

11-13 juni 2011

17

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

De raad van bestuur gaf op 11 mei groen licht

voor de verdere uitwerking van de plannen

voor een nieuw ziekenhuis op de huidige

campus Salvator. De bedoeling is daar alle

ziekenhuisactiviteiten van de campussen

van Hasselt samen te brengen.

Eind januari ontving het ziekenhuis sa-

men met twee andere bedrijven de award

‘werken aan mentaal welzijn’. Het zie-

kenhuis werd hiervoor uit 300 bedrijven

geselecteerd als ‘best practice’ en dit om-

wille van de talrijke en goed onderbouwde

initiatieven (zowel preventie als curatieve

zorg) naar medewerkers toe op het vlak

van mentaal welzijn.

11 mei 2011

Januari 2011

Juni 2011

Groen licht voor bouw nieuw ziekenhuis op campus Salvator

Jessa Ziekenhuis wint award ‘Werken aan mentaal welzijn’

Jessa en Mobistar winnen Business Mobility Award 2011

15 juni 2011

Prinsenpaar bezoekt campus SUOp woensdag 15 juni brachten prins Filip en prinses Mathilde onder

massale persbelangstelling een bezoek aan onze revalidatiecampus

St.-Ursula in Herk-de-Stad. Het prinsenpaar toonde zich zeer geïn-

teresseerd in het hoe en waarom van ADL-training, CIMT, slikrevali-

datie en een demonstratie van FEES, en tenslotte een demonstratie

van Armeo, een robotarm die de revalidanten gebruiken om de arm

te trainen met behulp van computeranimaties.

Op zaterdag 5 februari verzamelden

1 500 enthousiaste medewerkers

en artsen in de Ethias Arena voor

de Jessa Star Night (personeels-

feest). Het werd een onvergetelijke

nacht boordevol verrassingsacts en

optredens van bekende sterren. Maar

de grootste sterren waren toch onze

eigen medewerkers en artsen.

De eerste editie van de Jessa’s Midsum-mer Party vond plaats op 17 juni. 754 fuifgangers namen graag deel aan dit initiatief van de hoofdverpleegkundi-gen van het Jessa Ziekenhuis.

Jessa’s Midsummer Party

17 juni 2011

Het Jessa Ziekenhuis en

Mobistar ontvingen in

juni de Business Mobility

Award 2011 uit handen

van Vlaams Minister Hilde

Crevits. De Vlaamse Stich-

ting Verkeerskunde be-

loont hiermee ondernemin-

gen die zich inzetten voor

duurzame mobiliteit en dan

vooral op het vlak van het

woon-werkverkeer.

18

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Jessa jaaroverzicht

Diverse verpleegafdelingen verhuisden

eind 2011 naar een nieuwe locatie, al

dan niet op een andere campus. Het is

de bedoeling om – in afwachting van de

realisatie van een volledige nieuwbouw –

een optimale verdeling van het zorgaan-

bod over de drie campussen te realiseren

en verwante specialismen te centralise-

ren. De verhuizen kaderen in de realisatie

van deze zogenaamde ‘blauwdruk’.

November - december 2011

Verhuis (verpleeg)afdelingen

Medewerkers tonen

warm ‘Jessahart' tijdens drama Pukkelpop18 augustus staat voortaan in het

collectieve Jessageheugen gegrift

als de dag van de Pukkelpop-ramp.

Tal van Jessamedewerkers kweten zich

die dag met een professionele, serene

houding en een grenzeloze inzet van

hun moeilijke taak om slachtoffers

en familieleden zo goed mogelijk te

verzorgen en op te vangen.

Het emotionele leed liet niemand

onberoerd. De spontane manier waarop

zoveel Jessamedewerkers onmiddellijk

hun hulp in het ziekenhuis kwamen

aanbieden, liet eveneens indruk na.

11 september 2011

Derde keerJessafietst!Zondag 11 september vond voor de derde keer

het succesvolle Jessa fietst plaats. Drie fiets-

routes in de omgeving van Stevoort, voorzien

van een aantal ludieke wedstrijdvragen, zorg-

den opnieuw voor een supergezellige namiddag

voor heel wat Jessamedewerkers.

Groot project ‘rugsparend werken’ gestart

Juni 201118 augustus 2011

10 september 2011

SU organiseert eerste

familiedag revalidatie

Campus SU organiseerde op 10 september voor het

eerst in de geschiedenis een familiedag voor iedereen

die bij het revalidatiegebeuren betrokken is (ongeacht

van welke campus) en de geriatrieafdeling op campus

SU. Ruim 180 deelnemers kwamen samen met hun fa-

milie genieten van een superleuke namiddag.

Het ziekenhuis startte in juni een groot project rugsparend werken.

Bedoeling is de gezondheid van de medewerkers beschermen door

hun fysieke belasting te verminderen en tegelijkertijd de patiënt-

veiligheid en het –comfort verhogen door de juiste til- en transfer-

technieken toe te passen. Het traject omvat gerichte modules voor

verzorgenden, niet-verzorgende functies, ergocoachen en medewer-

kers met een administratieve job.

19

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

9 oktober 2011

3 september 2011

97Jessalopers op Dwars door Hasselt

Drie Jessateams strijden voor de eer op

Chambers Trophy

Onder de 12 000 lopers die op zondag 9 oktober

aan de start van de gezelligste stratenloop van

Vlaanderen verschenen, pronkten er 97 Jessa-

shirts. Naar jaarlijkse gewoonte sponsorden het

ziekenhuis (inschrijvingsgeld) en het Hartcentrum

(T-shirt) de deelname van de eigen artsen en

medewerkers.

Onder een stralende hemel wierpen drie teams van het Jessa

Ziekenhuis zich op 3 september in de strijd tijdens de 14de

editie van de Chambers Trophy en verdedigden er met verve

de kleuren van ons ziekenhuis.

‘Kwaliteitszorg’ zit in onze genen’; dit

was het motto waaronder de kwaliteits-

happening in 2011 liep. Tussen 8 novem-

ber en 15 december kregen onze artsen

en medewerkers 11 uiteenlopende ses-

sies aangeboden. 19 teams stelden hun

kwaliteitsproject via een poster voor.

Kwaliteits- happening is jaarlijkse traditie

8 november – 15 december 2011

28 november - 2 december 2011 Externe NIAZ-audit

Heel wat artsen, verantwoordelijken en andere medewerkers kregen in de week van 28 november tot

2 december de gelegenheid om de werking en mooie initiatieven op hun dienst toe te lichten tijdens de

externe NIAZ-audit. Binnen enkele maanden weten we of we het NIAZ-kwaliteitslabel behaald hebben.

20

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

“Mensen worden ouder, blijven langer vitaal

en gaan op zoek naar een betere kwaliteit van

leven. De nood aan stoma-en continentiezorg

is de voorbije jaren enorm gestegen”, leg-

gen verpleegkundig specialisten stoma- en

incontinentiezorg Ingrid Hermans en Guy By-

lois uit. “De diversiteit aan behandelingen en

hulpmiddelen is dan ook sterk toegenomen.

Continuïteit van zorg is belangrijk, daarom

hebben wij de werking van de stoma- en in-

continentiekliniek meer afgestemd op de ac-

tuele noden. Een belangrijk aandachtpunt in

die continuïteit van zorg is de overgang van

ziekenhuis naar de thuissituatie. Verder fo-

cussen we er ook sterk op dat de patiënt zijn

zelfredzaamheid herwint en zich weet te red-

den in zijn dagelijks functioneren.”

Makkelijker te raadplegenIngrid: “Sinds september hebben wij zowel

op campus Virga Jesse als op campus Salva-

tor onze eigen consultatieruimte. Patiënten

kunnen ons nu nog gemakkelijker raadplegen

en de raadplegingsuren over de campussen

heen zijn beter op elkaar afgestemd. Dit is

trouwens ook een voordeel voor de collega’s

en artsen die ons willen inschakelen. Sinds

de fusie maken we ook werk van een cam-

pusoverschrijdende coördinatie. Zo hebben

we de diverse procedures en werkmethodes

naast elkaar gelegd om te komen tot een ge-

zamenlijke, beste aanpak. Door alles ‘Jessa’ te

maken, proberen we een betere kwaliteit van

zorg te bieden.”

Krachtige omkadering“We zijn er zowel voor de ambulante patiënt

als voor de patiënt die in het ziekenhuis ver-

blijft”, gaat Ingrid verder. “Vaak komen men-

sen bij ons na een eerste contact met de arts

indien er een ingreep gaat plaatsvinden. Dan

geven we extra uitleg over de impact van

de ingreep, de verzorging, de invloed op je

levensstijl en zo meer.” Guy voegt hieraan

toe: “Een stoma- of incontinentieprobleem is

vaak ingrijpend. En ook al wordt er nu vaker

open over gepraat dan vroeger, er heerst nog

steeds een taboe rond. Een goede omkade-

ring van de patiënt blijft superbelangrijk, ook

al omdat mensen tegenwoordig hogere eisen

stellen aan hun levenscomfort.”

Tijdens hospitalisatie en ambulant“Patiënten kunnen ook rechtstreeks naar ons

komen, met of zonder doktersverwijzing. Deze

laagdrempelige aanpak nodigt patiënten en

hun omgeving uit om vlugger eventuele pro-

blemen te signaleren. Dit resulteert dan weer

in een vlottere aanpak en verwijzing naar de

behandelende arts. Daarnaast gaan we ook

zelf op de verpleegafdelingen langs wanneer

we in consult gevraagd worden. Zo bieden we

binnen het ontslaggebeuren bijkomende on-

dersteuning in verband met stoma- en incon-

tinentiezorg. We begeleiden de patiënt zowel

pre- als postoperatief,” legt Ingrid uit.

Guy: “Regelmatig brengen we patiënten na

stomaheelkunde ook in contact met een

lotgenoot stomadrager van de Stoma-Ilco-

vereniging Afdeling Hasselt. Naast het on-

dersteunen van het behandelplan dat door de

geneesheer-specialist is ingesteld, begelei-

den we de patiënten ook bij het zoeken naar

de voor hen meest geschikte verzorgingsme-

thodes. En last but not least zorgen we er ook

voor dat zowel de gebruikers als zorgverstrek-

kers meer kennis krijgen over de toepassing

van stoma- en incontinentieproducten en

–hulpmiddelen. Patiënten en hun partner be-

geleiden is een langere termijnopdracht.”

Onze voelsprietenDe meeste verpleegafdelingen hebben een

referentieverpleegkundige stoma- en inconti-

nentiezorg. “Maar als zij niet aanwezig zijn of

bij specifieke vragen geven we gericht advies

en ondersteuning.” Met de referentieverpleeg-

kundigen stoma- en incontinentiezorg komen

Guy en Ingrid twee keer per jaar samen. “We

geven bijscholing, wisselen ervaringen uit en

gaan na wat er op de verschillende campus-

sen en afdelingen leeft en wat er wel of niet

goed loopt. De referentieverpleegkundigen

zijn onze voelsprieten in het veld”, benadrukt

Werking stoma- en incontinentiekliniek afgestemd op actuele noden

toma- en incontinentiezorg. Niet meteen een vakgebied waarvan je verwacht dat het een monsterscore haalt in de ranking ‘favoriete medische specialismen’. Maar praat je met Ingrid Hermans en Guy Bylois, dan staat één ding buiten kijf: het is een passie als geen ander.

S

De referentieverpleegkundigen stoma- en incontinentiezorg zijn onze voelsprieten in het veld.“ "

21

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Ingrid. Zonder hun aandacht voor deze proble-

matiek op hun afdeling kunnen we niet.”

Up-to-date blijvenOmdat stoma- en incontinentiezorg aan aan-

dacht wint, is het nog belangrijker om mee

te zijn met nieuwe ontwikkelingen. Ingrid

en Guy laten geen gelegenheid op dit vlak

onbenut. Al sinds haar oprichting in 1992,

is Guy ondervoorzitter van de Vlaamse

Vereniging voor Stomaverpleegkundigen. “In

samenwerking met de Erasmus Hogeschool

Brussel organiseren we de posthogeschool-

vorming Stoma-, Fistel- en Incontinentiezorg

en ik geef zelf ook colleges binnen deze

opleiding. Dit vak is echt een passie gewor-

den”, lacht Guy. “In de loop van de voorbije

decennia volgden reeds een 15-tal verpleeg-

kundigen uit onze Jessacampussen deze

verpleegkundige specialisatie. Zij zijn ook

vaak als referentieverpleegkundige op hun

verpleegafdeling actief.”

Neem het op voor de patiëntGuy: “De patiënt informeren, meedenken, je

in zijn plaats stellen. Ik heb 32 jaar ervaring

en veel kennis opgedaan, maar ik ben ervan

overtuigd dat diepe en eerlijke aandacht voor

de patiënt en zijn directe omgeving een we-

zenlijk verschil maakt. Op alle niveaus: als

ziekenhuis, als afdeling of als medewerker.

Daarom vinden we een ziekenhuisbrede in-

continentieregistratie belangrijk. We willen

hierbij vooral oog hebben voor patiënten die

tijdens hun verblijf in het ziekenhuis inconti-

nentieproblemen krijgen door een ingreep of

behandeling. Als verpleegkundige en zorgkun-

dige kunnen we door gerichte toilettraining

en gebruik van gepaste hulpmiddelen mee-

werken om deze negatieve gevolgen zo sterk

mogelijk te beperken. Een goede patiënt-

informatie en het betrekken van de familie in

het zorgproces is hierbij erg belangrijk!” “En

we hebben nog meer ideeën en ambities”,

voegt Ingrid eraan toe. “Die pakken we stapje

voor stapje aan. Het belangrijkste vandaag is

dat iedereen de weg naar ons vindt en dat we

kort op de bal kunnen blijven spelen.”

Diepe en eerlijke aandacht voor de patiënt en zijn directe omgeving maakt een wezenlijk verschil.

“"

De stoma- en incontinentiekliniek bereiken?

Stoma- of incontinentiemateriaal nodig?

Een afspraak inplannen voor een consultatie kan via Ultragenda of de

afsprakenbalie op campus Virga Jesse (011 30) 98 90. Tijdens de stoma-

incontinentieraadplegingen kan je Guy en Ingrid ook rechtstreeks bereiken

op (011 28) 97 07 (campus Salvator- bij afwezigheid word je doorgescha-

keld naar afdeling C1, abdominale heelkunde) of (011 30) 90 44 (campus

Virga Jesse - bij afwezigheid kan je contact opnemen met de afdeling T0,

abdominale heelkunde, of de afdeling B3, urologie).

De stoma- en incontinentieraadpleging bevindt zich op campus Virga Jesse

ter hoogte van wachtzaal 111 op de eerste verdieping. Op campus Salvator

kan je terecht in raadplegingslokaal C041, op het gelijkvloers naast de con-

sultatie abdominale heelkunde. Ook revalidanten op campus St-Ursula kun-

nen rekenen op de stoma-incontinentieraadpleging, na telefonisch contact

of een e-mail. Uiteraard blijven de referentieverpleegkundigen stoma- en

incontinentiezorg (werkgroep SIF) op de diverse verpleegafdelingen een

eerste aanspreekpunt rond deze problematiek.

De verpleegkundig specialisten stoma- en incontinentiezorg hebben con-

sultatie op:

Op campus Salvator vind je de stomakast op de afdeling C1

(abdominale heelkunde).

Op campus Virga Jesse is er een stoma-incokast op de afdelingen

T0 (abdominale heelkunde) en B3 (urologie). Een groot deel van

de producten in stoma-en incontinentiezorg (uitgezonderd de

pulpsystemen) vallen niet onder de verpleegdagprijs en zijn dus

ten laste van het ziekenhuis.

Tip! Gebruik deze hulpmiddelen consequent en efficiënt, zoals

voorgeschreven in de procedures.

Vragen? Stuur ze naar [email protected] of [email protected]

maandag dinsdag woensdag donderdag vrijdag

voormiddag campus VJ campus SA campus SA campus SA campus SA

namiddag campus VJ campus VJ campus VJ campus SA

22

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Nathalie Cardinaels wint

Pink Panther AwardNathalie Cardinaels, klinisch psychologe en gedragstherapeute van

ons borstcentrum, heeft van de vzw Think-Pink - de nationale borst-

kankercampagne - de “Pink Panther Award 2012” gekregen voor

haar onlangs verschenen boek “Mindfulness bij borstkanker” (Acco,

2011). Over het verschijnen van Nathalie’s boek kon je in het vorige

nummer van Jess al lezen. Met de Pink Panther Award wil Think-Pink

een persoon in de bloemetjes zetten die zich op een bijzondere ma-

nier heeft ingezet voor de strijd tegen borstkanker in België.

Tips en mindfulness“Mensen die de diagnose borstkanker krijgen, voelen heel veel op

zich afkomen,” vertelt Nathalie Cardinaels. “Zelfs na de behande-

ling blijft het zoeken hoe ze hun leven opnieuw kunnen opnemen.

Met mijn boek heb ik geprobeerd om antwoorden en tips te for-

muleren op de vele vragen die dan naar boven komen.” In deel 2

van het boek komen borstkanker en mindfulness aan bod. Nathalie

geeft in ons ziekenhuis al enkele jaren cursussen mindfulness voor

borstkankerpatiënten die een behandeling achter de rug hebben.

“De nadruk ligt hierbij op het vinden van rust in de onrust.We leren

de mensen hun leven terug in handen nemen ondanks heftige ge-

dachten en emoties en los te laten wanneer dat nodig is.”

10 000 euro voor onderzoekDe Pink Panther Award levert Nathalie een pink diamond op, maar

zelf is ze vooral blij met het bedrag van 10 000 euro dat ze mag

toewijzen aan een onderzoeksproject rond kanker. “De nazorg en

levenskwaliteit na kanker is van groot belang,” benadrukt ze. “Dat

wordt nogal eens vergeten, ook door de directe omgeving! Daarom

willen we nu voor het eerst in België een onderzoek opstarten om

na te aan in welke mate mindfulness de levenskwaliteit kan ver-

beteren bij vrouwen met borstkanker die hormoontherapie krijgen.

Ik ben heel blij dat ik via dit onderzoeksproject opnieuw kan mee-

werken aan een betere levenskwaliteit van mensen met borstkan-

ker.” Het onderzoek zal vanuit het Jessa Ziekenhuis gecoördineerd

worden, maar ook andere ziekenhuizen worden hierbij betrokken.

Op donderdag 19 januari om 12u luidden de JOZ-senioren

(gepensioneerden van het ziekenhuis) het nieuwe jaar in

met een schitterend diner op een unieke locatie. Restaurant

‘De Barrier’ in Houthalen was het trefpunt voor 149 deel-

nemers. Bij aankomst in de luchtige hal werden mantels en

regenschermen vakkundig opgeborgen door het personeel.

De gasten kregen meteen een glaasje bubbels of fruitsap en

vandaar ging het naar de receptieruimte, een sfeervolle over-

dekte binnenkoer, waar iedereen elkaar hartelijk begroette.

Dit jaar kregen de senioren de kans om bij de inschrijving

voor het diner te vermelden met wie ze graag een tafel wil-

den delen. Na de receptie werden de verschillende groepen

per tafelnummer afgeroepen om plaats te nemen in de ruime

eetzaal. Rond de 16 prachtig gedekte ronde tafels hoorde je

al snel een gezellig geroezemoes van stemmen en klinkend

bestek. De obers liepen af en aan met de heerlijkste gerech-

ten en dranken.

Voorzitter Richard nam even het woord om aan iedereen een

gelukkig en gezond 2012 te wensen en een oproep te doen

aan geïnteresseerde gepensioneerden van Campus Salvator

om bestuurslid te worden. Erik Simons kreeg een gepast af-

scheid omdat hij zich na vele jaren terugtrekt als bestuurslid

(al blijft hij wel lid van de vereniging). Om 18u was iedereen

vol lof over dit geslaagd evenement en konden de JOZ-senio-

ren met een gelukzalig gevoel terug naar huis keren.

JOZ –senioren genieten van

nieuwjaarsdine

23

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Op donderdag 12 januari 2012 werd er symbolisch een punt gezet

achter de referentenwerkgroep palliatieve zorg campus SA & SU.

Deze groep startte 13 jaar geleden en groeide uit tot een hecht

geheel van geïnteresseerde verpleegkundigen die veel van elkaar

geleerd hebben. Lief en leed werd in de loop der jaren met elkaar

gedeeld, theoretische kennis werd opgestoken en soms zware,

maar zeer boeiende casussen passeerden voor bespreking. Heel

wat thema’s passeerden de revue: mondzorg, pijn- en symptoom-

controle, palliatieve thuiszorg, aromatherapie, oncologische wond-

zorg, communicatie, intervisie, … dit is slechts een greep uit het

gamma van 13 jaar referentenwerk.

Het is dan ook met pijn in het hart dat er afscheid wordt genomen

van de huidige groepssamenstelling. Maar uiteraard wordt er ook

vol verwachting uitgekeken naar de kennismaking met de collega’s-

referenten van Campus Virga Jesse.

Op de laatste SASU-referenten-bijeenkomst kreeg elke referent pal-

liatieve zorg een kaartje met zonnebloemzaadjes mee naar huis.

Zoals de zaadjes van de zonnebloem weer nieuwe bloemen kunnen

worden, hopen we ook om het palliatieve gedachtegoed allemaal sa-

men verder te zaaien in ons Jessa Ziekenhuis. De referenten konden

terugkijken op jaren van fijne samenwerking en met een hapje en

een drankje werd er geklonken op een hoopvolle toekomst.

Via deze weg willen wij als palliatief support team campus SA &

SU ook “onze” referenten bedanken voor alle leerrijke uren, leuke

momenten, ernstige gesprekken, al hun inzet op de afdeling, al hun

steun bij het uitbouwen van projecten en alle goede zorg voor elke

palliatieve patiënt en zijn familie!

Dankjewel!

Afscheid en nieuw begin

voor referenten palliatieve zorg campus SA & SU

Op vrijdag 16 december verzamelden een aantal mede-

werkers van de drie campussen van ons ziekenhuis voor

de traditionele kerstborrel in de tuin van campus Salva-

tor. De organisatoren hadden sfeervolle sneeuw besteld,

maar kregen uiteindelijk de waterige versie: regen. Ge-

lukkig konden de SASU-singers met hun mooie stemmen

het geheel wat opvrolijken en werd het opnieuw een ge-

zellige kerstborrel onder de luifels.

‘Singing in the rain’ tijdens kerstborrel

Wie onlangs op Reva 3,

Campus SU, passeerde,

waande zich in een knus

en sfeervol winterland-

schap. Blikvanger was een

gigantische sneeuwman

van papier maché. “Het

is als grapje begonnen”,

lacht Bart Helpens. “Maar

toen we eenmaal het idee

van een sneeuwpop had-

den opgevat, wilden we

het ook goed doen. De

zus van ons diensthoofd

Ann is kunstenares en zij

heeft mij en vier collega’s

van het decoteam op onze

afdeling de kneepjes van

papier maché bijgebracht.

Zij heeft ook de construc-

tie in kippendraad met on-

deraan een houten struc-

tuur gemaakt waarvan we

vertrokken zijn.” Evelien

Swennen, Marie-Josee

Mullens, Marina Dekeyzer,

Martine Wiame en Bart

Helpens legden zich er ver-

volgens met overgave op

toe om de constructie te

decoreren met maar liefst

9 lagen papier maché. “Ik

wist eigenlijk niet dat ik zo

handig was,” lacht Bart. “Ik

ben geen lid van het de-

coteam op onze afdeling,

maar was er dit keer wel bij

als initiatiefnemer. Ons de-

coteam zorgt trouwens bij

het begin van een nieuw

seizoen of bij bepaalde

feesten telkens voor een

mooie thematische aan-

kleding van de gang en

dagzaal. Dit geeft een hui-

selijk, aangenaam gevoel

voor onze revalidanten

en draagt er toe bij dat ze

zich tijdens hun revalidatie

beter bewust zijn van wat

er in de buitenwereld ge-

beurt.”

Reva 3 tot

winterlandschap getransformeerd

De oncopsychologen en het palliatief support team van campus

SA trokken in december een dagje op teambuilding naar het bui-

tenland! Onder een stralend zonnetje ging het richting Maastricht

voor een stadsbezoek en bezoek aan de kerstmarkt. Een lekker

etentje als afsluiter maakte de dag méér dan geslaagd.

Een dagje Maastricht voor oncopsychologen en palliatief support team campus SA

Jessa New Year’s Party swingt24

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

een nieuw jaar zonder Jessa party! Dat vonden ook de 1 200 enthousiaste Jes-samedewerkers die op zaterdag 28 januari meteen in een uitbundige feeststemming za-ten bij het zien van het schitterende decor van Alden Biesen. Partyfood en drank à vo-lonté, dikke ambiance en collega’s die ‘The Voice of Jessa’ tot leven brachten... Waar is da feestje? Hier is da feestje!

G

Wie op voorhand nogal sceptisch was over een

feest in een tent hartje winter heeft zijn me-

ning ongetwijfeld grondig herzien. De tent was

ronduit warm, uitnodigend en ‘chic’ en de door-

zichtige wand bood een bijzonder feeëriek

beeld op het prachtig uitgelichte kasteel van

Alden Biesen. Het perfecte decor voor de ruim

1 200 Jessa Partybeesten. En dat de artsen en

medewerkers van Jessa kunnen feesten, is al

vaker bewezen. De woorden van een nieuwe

collega vatten dit het best samen: ‘Op mijn vo-

rig werk waren de personeelsfeesten heel fijn,

maar het duurde altijd even eer iedereen los-

kwam. Hier barst het feest meteen los!” Of de

reactie van een andere collega: “Ik heb mij een

whiplash gesprongen op de dansvloer.”

Muzikaal talentDe stemming zat er inderdaad meteen in.

Maarten Cox warmde het publiek graag op,

maar de echte hoogtepunten tijdens het eer-

ste deel van de avond waren toch de compi-

laties van de preselecties van ‘The Voice of

Jessa” en het live optreden van de winnaars.

Dat er veel talent binnen Jessa schuilt, wisten

we al langer. We wisten alleen niet dat dit ook

het geval was op muzikaal vlak. Leuk om col-

lega’s eens in een totaal andere hoedanigheid

en setting te kunnen toejuichen!

PartyfoodIntussen raakten de magen ook stilaan gevuld

met pittig gekruide wok met scampi, kipreep-

jes en groentjes en ook de pizzaslices werden

als zeer smaakvol bestempeld. Tijd dus voor

het echte werk. DJ Ward liet de massa hele-

maal uit de bol gaan en hield hen met gemak

continu in beweging. Toen de klok om 03u00

het einde van de avond inluidde, kwam dit

voor de nog grote massa aanwezigen dan ook

veel te vroeg. What a party!!!

4 400 euro voor het goede doelIeder jaar steunen de Jessamedewerkers tijdens het personeelsfeest een goed doel. Ook dit jaar deponeerde de meerderheid van de aanwezigen hun 5 euro waarborg - die ze bij inschrijving betaald hadden en bij afgifte van hun inkomkaart terugkregen - in de urne voor het goede doel. In totaal gaat het om 4 400 euro. Dit bedrag komt terecht in het Jessa Fonds dat ons ziekenhuis binnen de koepel van het Streekfonds ‘Een Hart voor Limburg’ gaat oprichten. In een volgende fase wordt bekeken naar welk concreet project het door onze medewerkers gedoneer-de bedrag zal gaan. Met de oprichting van het Jessa Fonds wil het ziekenhuis goe-de doelen die aan het ziekenhuis gerelateerd zijn financiële steun bieden. Meer info over het Jessa Fonds in een volgend nummer van Jess!

25

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

26

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

27

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Meer foto's in het fotoboek

op Jessanet

In aanloop naar de Jessa New Year’s Party

lanceerde het feestcomité audities voor ‘The

Voice of Jessa’. Acht groepen of medewerkers

schreven zich in om hun vocale of muzikale

talent te toetsen tijdens de preselecties. Op

vrijdag 20 januari deden zij – geheel in stijl -

auditie in discotheek de Versuz. Een driekoppi-

ge jury bestaande uit Stefan Kerkhofs van The

Fun group en Kristof Hayen en Geertje Bellers

van onze dienst communicatie, baseerden zich

bij hun beoordeling – met de rug naar de op-

tredende kandidaten – uitsluitend op de stem-

men die ze achter zich hoorden en verkozen uit

deze blind auditions de drie beste stemmen.

Deze drie ‘acts’ mochten in de liveshow tij-

dens de New Year’s Party aantreden en kregen

staande ovaties van een enthousiaste zaal.

De laureaten waren:

• Kristien Bammens (urologie) en zus Hilde

Bammens (kinderen jeugdgeneeskunde)

met het nummer ‘Skinny Love’ van Birdy. Dr.

Peter Martens (uroloog) begeleidde hen op

de piano.

• Veronique Chef (hoofdverpleegkundige

neonatologie) met ‘Dag vreemde man’ van

Ann Christie

• Nathalie Cardinaels (psychologe borstcen-

trum) met haar eigen nummer “Once again”

Vijf anderen haalden de liveshow net niet:

• Yves Depaifve (C1 heelkunde) met het

nummer ‘Bij jou alleen’ van Helmut Lotti

• Ben Werckx (keuken) met ‘Wonderwall’ van

Oasis

• Saskia Lanckmans (oncologie) met ‘Het zit

vanbinnen’ van Clouseau

• Regine Motmans (raad van bestuur) met

‘Make you feel mij love’ van Adele

• Marleen Truyens (neonatologie) met ‘I’ve

got the music in me’ van Kiki Dee.

Aan het einde van de live optredens van ‘The

Voice of Jessa’ brachten alle acht deelnemers

samen nog het nummer ‘Jessa’, een licht aan-

gepaste versie van ‘Anne’ van Clouseau. Nog

eens van harte proficiat aan alle kandidaten

die met hun acts de spetterende New Year’s

Party nog een extra leuk tintje gaven! De fo-

to’s blikken nog even terug op de preselecties

van ‘The Voice of Jessa’.

The Voice of Jessa

28

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

29

Eind januari haalden onze vroed-

vrouwen op een bijzonder origi-

nele en leuke manier uitgebreid de

media (diverse kranten, radio2 en

TVL). Het Laatste Nieuws pakte er

als eerste mee uit en dit zelfs op de

nationale pagina’s van de krant: er

heerst een echte babyboom bij de

vroedvrouwen in ons ziekenhuis.

Maar liefst 13 van de 63 vroed-

vrouwen zijn zwanger of pas be-

vallen. Niet abnormaal natuurlijk

dat vroedvrouwen, met hun grote

liefde voor baby’s, zelf ook graag

kindjes willen. En dat er dan wel

eens enkelen gelijktijdig hun kin-

derwens in vervulling zien gaan,

is ook niet ongebruikelijk. Maar 13

van de 63: dat is echt wel een uni-

cum! Op de foto zie je 9 van onze

vroedvrouwen met hun kleine

spruit op de arm of nog in het bolle

buikje. Een dikke proficiat aan hen

allemaal, inclusief de 4 collega’s

die op de foto ontbreken.

De afdeling welzijn van de Stad Hasselt en de Opvoedingswinkel

Hasselt werken samen rond het thema slapen. De Opvoedingswinkel

biedt voor ouders workshops aan die het opvoedingsproces positief

beïnvloeden. Op donderdag 19 april wordt in dit kader een infoavond

‘Slaap zacht mama en papa …’ georganiseerd over slecht slapen en

wat er aan te doen.

De deskundige die tijdens de infoavond zal spreken, is Annelies Smol-

ders. Annelies is als psycholoog-psychotherapeut aan het slaaplabo

van ons ziekenhuis verbonden en geeft onder meer slaaptrainingen.

Heb je inslaapproblemen? Lig je lang wakker? Ontwaak je steeds te

vroeg? Slaap je zelden een hele nacht door? Je wil slapen, maar het

lukt gewoon niet … Schrijf je dan zeker in voor deze infoavond!

Datum: donderdag 19 april 2012 van 19.30 tot 21.30u

Locatie: Kleine Schouwburg Cultuurcentrum Hasselt.

Inschrijven: [email protected]

Deelname is gratis

Lezing Annelies Smolders over slecht slapen en

wat eraan doen

Persbelangstelling voor

babyboom vroedvrouwen Jessa Ziekenhuis

De revalidatiecampus St.-Ursula van het Jessa

Ziekenhuis werkt samen met een aantal externe

partners aan een innovatief project rond arbeidsre-

integratie van revalidatiepatiënten. Bedoeling van

het project is een gevalideerde methodiek en aan-

pak ontwikkelen om revalidanten met (blijvende)

beperkingen na een ziekte, aandoening of ongeval

op een snelle en geïntegreerde manier te begelei-

den naar arbeid of ‘hertewerkstelling’. Het project

‘Weer-werk’ is gesubsidieerd vanuit het Europees

Sociaal Fonds. Het startte op 1 april 2011 en loopt

over een periode van drie jaar.

Het project is innovatief op diverse vlakken:

De revalidanten krijgen van bij de opname on-

middellijk al begeleiding en gerichte therapie

naar hertewerkstelling toe. Deze snelle aanpak

is belangrijk. De grootste kans op hertewerkstel-

ling is er binnen de 100 dagen na een incident.

Het revalidatieteam meet aan de hand van een

klinimetrisch protocol de arbeidscapaciteiten

van de revalidant en toetst deze af aan de ar-

beidsvereisten voor een specifieke job.

Het project “Weer-werk omvat zowel de admi-

nistratieve begeleiding als de revalidatiethera-

pie naar werk. Dit laatste gebeurt onder de vorm

van een multidisciplinair revalidatietraject onder

toezicht van een revalidatiearts.

Ook revalidanten waarbij in de loop van het

proces blijkt dat ze niet meer kunnen terugke-

ren naar het arbeidscircuit, krijgen begeleiding.

Deze begeleiding situeert zich vooral op het

vlak van het aanvaardings- en verwerkingspro-

ces naar niet-arbeid en het onderzoeken van

alternatieven zoals vrijwilligerswerk of tewerk-

stelling in een beschermde werkplaats.

Op de foto zie je het arbeidsteam ‘Weer-werk’.

Meer info vind je in Jessalinea nr. 5, die binnenkort

verschijnt.

Revalidatiecampus werkt project voor arbeidsre-integratie revalidanten uit

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

30

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

‘Gewicht verliezen en volhouden’ is een

programma over 6 maanden om overge-

wicht aan te pakken door een combinatie

van beweging, gezonde voeding en mental

coaching.

‘Bewegen maakt je sterk’ is er voor me-

dewerkers met spier- of gewrichtspijnen

of nek- en ruglast. Het programma focust

op de verbetering van de conditie, verster-

king van de spieren en versoepeling van de

gewrichten. Deelnemers oefenen in groep

gedurende 3 maanden 2 uur per week.

‘Stressbegeleiding’ is een groepsprogram-

ma voor medewerkers en artsen die stress-

klachten ervaren en meer vat wensen te

krijgen op het stressproces. Je leert er, via

inzichten en concrete vaardigheden, op een

gezondere manier om te gaan met situaties

die tot nog toe aanleiding gaven tot stress-

klachten.

Jessa investeert in de gezondheid van haar medewerkers en artsen, o.m. door gratis gezond-

heidsprogramma’s te organiseren. De aangeboden programma’s zijn:

“‘Bewegen maakt je sterk’ is een oefenpro-

gramma op maat voor een betere belast-

baarheid. Zo helpt dit programma je om je

dagelijkse taken makkelijker uit te voeren, de

belasting beter op te vangen door een ster-

ker lichaam en je beter te doen voelen. Het

is gericht op het verbeteren van je conditie,

het versterken van de spieren en het versoe-

pelen en stabiliseren van de gewrichten”, legt

hoofdkinesist Enzo Olivieri uit.

Voor wie is het programma geschikt?

Enzo: “Medewerkers die nek- en/of ruglast

hebben of last van spieren gewrichtspijnen

in het algemeen, komen hier zeker aan hun

trekken. Ook als je een tijdje stilgelegen hebt

door ziekte en je spieren verzwakt zijn, is het

programma een aanrader. En ben je ouder dan

45 jaar, dan kom je sowieso in aanmerking,

omdat het een zachte en doelgerichte manier

is om je conditie en je spierkracht te verbe-

teren. Als je op dit moment geen last hebt

maar wel rug- en/of nekpijn gehad hebt in het

verleden, kom je ook in aanmerking voor dit

programma”.

Wanneer en hoe vaak train je?

Enzo: “Je traint twee uren per week in groeps-

verband gedurende 3 maanden. De trainingen

gaan door op de dienst Fysische Genees-

kunde en Revalidatie op campus VJ en je kiest

zelf wanneer je komt. We voeren een begin-

en eindmeting uit, zo kunnen we het oefen-

schema aanpassen aan jouw noden en het

resultaat achteraf meten.”

En het kost niks?

Enzo: “De kostprijs bedraagt 100 euro, maar

volg je meer dan 80% van het programma en

dit buiten je werkuren, dan krijg je dat bedrag

volledig terugbetaald door het ziekenhuis.”

‘Nu stop ik met roken ... en hou vol!’ is

een begeleidingsprogramma van 8 sessies

van 2 uur, verspreid over 4 maanden, om

het stoppen met roken voor te bereiden,

door te voeren én vol te houden.

‘Conditie opbouwen en behouden’. Dit

programma streeft naar het verhogen en

duurzaam behouden van je conditie door

specifieke training in combinatie met voe-

dingsadvies.

Fit aan de slag

Waarom bewegen je sterk maakt

ezonde medewerkers zijn enthousiaster, gemotiveerder, stressbesten-diger, efficiënter en minder vaak ziek, zo blijkt uit onderzoek. Stafmedewerker Ge-zondheidspromotie Sonja Reckers knikt instemmend. “Fitte medewerkers houden de organisatie fit. En daar wordt ook de patiënt beter van.”

G

Info over onze gezondheidsprogramma’s?

Raadpleeg jessanet > personeel >

gezondheidspromotie of contacteer

Sonja Reckers op (011 30) 83 68,

[email protected]

Als een medewerker zich goed voelt, komt dit automatisch ten goede aan de patiënten en de hele organisatie.“ "

In het juninummer van vorig jaar

(nummer 9) bracht Jess het sportieve

verhaal van Sabine Devooght. Sabine

werkt als medisch secretaresse op het

daghospitaal inwendige geneeskunde

campus VJ, maar is daarnaast ook als

topsporter actief in het badminton.

Toen was al zonneklaar dat Sabine tot

de top in het Belgische badminton be-

hoort. Dit blijkt nu eens te meer. Sabi-

ne werd namelijk tijdens het Belgisch

kampioenschap op zondag 5 februari

2012 in Herentals, samen met haar

dubbelpartner, Belgisch kampioen in

het gemengd dubbel. Een geweldige

prestatie waarvoor we haar van harte

feliciteren!

31

“Ik had een vrij zware darmoperatie achter de rug en

wilde terug mijn fysiek opbouwen. Door de operatie

had ik een paar maanden weinig beweging gehad. Ik

kwam altijd met de fiets naar het werk, maar dat ging

een hele tijd niet meer. Daarnaast wilde ik ook mijn ge-

wicht onder controle houden. Ik trainde twee keer per

week. De uren koos ik in functie van mijn werkrooster.

Handig! Je traint in groep en dat vind ik een voordeel. Je

stimuleert elkaar! De begeleiding was super. Ze geven uitleg en helpen je met het

instellen van de toestellen. En het belangrijkste: het had ook effect. Naderhand kon

ik gewoon terug met de fiets naar het werk. Sindsdien probeer ik in mijn vrije tijd

mijn conditie op peil te houden. In maart begin ik opnieuw met powerplate. Ik heb

ook nog andere programma’s van Gezondheidspromotie gevolgd: de stressbegelei-

ding en het programma om te stoppen met roken. Zeer effectief: ik rook al negen

jaar niet meer!”

“Weet je dat wij op een gemiddelde voormiddag 6 000

stappen zetten? Da’s natuurlijk goed, maar ik wilde ook

andere ledematen in beweging krijgen. Daarom heb

ik me ingeschreven voor dit programma. In het begin

meten ze je fysiek om te zien wat je aankunt en daar

worden de oefeningen aan aangepast. Het enige na-

deel vond ik dat het zo druk was in de oefenzaal. De

begeleiders hadden hun handen vol! Dat je het inschrij-

vingsgeld terugkrijgt als je volhoudt, was zeker een stimulans. Toen het programma

afgelopen was, heb ik me ingeschreven bij de fitness in de buurt. Tegenwoordig doe

ik aan Zumba en zwemmen. Werk maken van mijn conditie, ik heb hier de smaak te

pakken gekregen!”

“Door het squashen had ik last van mijn hielen gekregen.

Zo erg dat ik me moest laten opereren. Ik had me voor

de operatie al ingeschreven, omdat ik sporten en bewe-

gen nodig heb om goed te kunnen functioneren. Na mijn

operatie hielp het programma me om snel te revalideren

en stilaan mijn conditie terug op te bouwen. Toen het

programma afgelopen was, heb ik me ingeschreven voor

de fitness. Ik was weer klaar voor het zwaardere werk!

Pluspunten vond ik de persoonlijke begeleiding en het gemak: je hoeft je niet te

verplaatsen en het kan meteen na de werkuren. Ik kan het programma aan iedereen

aanraden die iets aan zijn conditie wil doen. Vooral als je gezonder door het leven wil

gaan door te bewegen en niet veel tijd hebt om te sporten. Een tip? De openingstij-

den mochten ruimer zijn, maar voor de rest: petje af voor de begeleiders.”

Danielle Claes, medewerker opnamecampus VJ

Christiane Nijns, verpleegkundige Reva 1, campus SU

Jan Lambrechts, verpleegkundige radiotherapie, campus VJ

" Petje af voor de persoonlijke begeleiding”

" Ik kreeg hier de smaak te pakken”

"In groep, dat werkt!"ja

nuar

i | f

ebru

ari

‘12

Sabine Devooght

is Belgisch kampioen badminton

32

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

20 december 2011. Omstreeks 8u30 kon je

de verse soep op iedere campus al ruiken.

Iedere ecologische pendelaar kon zijn tasje

afhalen. Ze was heerlijk! Waarvoor dank aan

de keuken. De pendelbusgebruikers kregen

hun hartverwarmende tas in de pendelbus

bij het opstappen. Zowel bezoekers als mede-

werkers waardeerden dit initiatief.

Meer dan 3 000 pendelfietsen uit-geleendDiezelfde dag mochten 3 medewerkers even

in de spotlights treden. Op campus Salvator

werd voor de 500ste keer een pendelfiets

uitgeleend, ditmaal door Kris Loomans (ICT).

Op campus St.- Ursula stond de teller op dat

ogenblik op 80 keer. Maarten Bossuyt was

daar de gelukkige ontlener. En op campus

Virga Jesse viel Willy Winters (Magazijn Ek-

kelgarden) in de prijzen doordat hem toevallig

de 2 500ste pendelfiets uitgeleend werd. De

gelukkigen ontvingen een fietsen wandel-

weekend, overhandigd door algemeen direc-

teur dr. Yves Breysem. We wensen de win-

naars een deugddoend uitje met hun partner.

Fiets correct afgesloten?Ondertussen trokken stewards, parkwachters

en mobiliteitsverantwoordelijken op de cam-

pussen rond om iedere fiets te controleren. Ze

keken ditmaal niet naar de verlichting of de

remmen, wel naar de manier van afsluiten van

je fiets. Ook al staat je stalen ros gestald bij

de Jessa campussen in een beveiligde stalling,

toch is het raadzaam je fiets grondig af te slui-

ten. Iedere fiets werd voorzien met een ge-

kleurd label. Wie zijn fiets niet had afgesloten,

kreeg een rood label. Oranje gelabelde fietsen

waren wel afgesloten, maar niet voldoende.

En wie groen licht kreeg, wist dat zijn fiets

perfect afgesloten was.

Veilig in het verkeerAls Jessa medewerker mag je gezien worden!

Dus dacht de dienst mobiliteit ook aan je vei-

ligheid. Met de steun van het pendelfonds

schonk het Jessa ziekenhuis al zijn medewer-

kers een fluovestje. Draag het steeds wan-

neer je te voet of met de fiets bent. Leg het in

je auto zodat je het bij de hand hebt wanneer

nodig. Kortom, draag het en val extra op!

Dienst mobiliteit organiseert winteractie e dienst mobiliteit zette tijdens de kerstperiode een aantal acties op poten om medewerkers extra te stimuleren om zich duurzaam te verplaatsen. Tijdens die donkere winterdagen is het uiteraard belangrijk om goed zichtbaar te zijn in het drukke verkeer. Maar ook daar had de dienst mobiliteit aan gedacht...

D

Tips om je fiets te beschermen tegen diefstal Maak je fiets ALTIJD slotvast, ook al ben je maar even weg!

Maak je fiets ALTIJD met het frame vast aan een vast voorwerp, niet met de wielen.

Gebruik een degelijk fietsslot en liefst 2 verschillende sloten.

Bevestig een kettingslot of kabelslot altijd hoog van de grond. Anders kan de grond als

steun gebruikt worden om het slot te breken.

Groen licht voor perfect afgesloten fietsen

1: Een lekker tasje soep voor ecologische pendelaars

2: En de winnaars zijn: Kris Loomans, Willy Winters en Maarten Bossuyt (ontbreekt op de foto)

3: Als Jessamedewerker mag je gezien worden!

1 2 3

33

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Spreiding mannelijke – vrouwelijke werknemers1/6 mannen en 5/6 vrouwen waarvan ½

voltijds en ½ deeltijds tewerkgesteld is.

Spreiding uurrooster werknemers 1/7 vast of glijdend uurrooster

6/7 onregelmatig uurrooster

Verplaatsingswijze werknemersA. vervoermiddel:

65% pendelt alleen of met familieleden in

de wagen

3% carpoolt met collega’s

1% komt te voet naar Jessa

22% fietst naar Jessa

5% gebruikt het openbaar vervoer (trein/

bus)

4% heeft niet aangeduid hoe hij/zij pendelt

B. postcode: De meeste werknemers komen

uit Hasselt, gevolgd door Zonhoven en Herk-

de-Stad met hoge percentages.

ParkeerfaciliteitenIedere medewerker ervaart dagelijks dat par-

keren niet evident is in en om de campus VJ.

Het ziekenhuis is zich daar bewust van. Door

het ecologisch pendelgedrag te promoten

wordt getracht medewerkers bewust te ma-

ken anders naar het werk te pendelen. Daar-

naast zijn er beveiligde fietsenstallingen en

parkeerfaciliteiten voor bromfietsen en moto-

ren. De opstapplaatsen van De Lijn liggen op

minder dan 500m. Het station is echter niet

voor iedere campus goed bereikbaar.

Mobiliteitsmanagement Fiets- en Stapvergoedingen raken stilaan

ingeburgerd bij de Jessa medewerkers,

evenals het gebruik van de pendelen be-

drijfsfietsen op iedere campus.

De infrastructuur voor het stallen van de

fietsen is verbeterd en er is de mogelijkheid

om te douchen na een fikse fietstocht.

Op iedere campus is de mogelijkheid om je

fiets te laten herstellen door interne en ex-

terne medewerkers.

De dienst mobiliteit biedt een carpoolprik-

bord aan en, in de mate van het mogelijke,

gereserveerde plaatsen voor carpoolers. Er

is ook een gegarandeerde thuisrit voor car-

poolers in onvoorziene omstandigheden.

Het ziekenhuis betaalt volledig het open-

baar vervoer en stimuleert het gebruik er-

van. Op Jessanet vind je de uurregelingen

van het openbaar vervoer.

Door de aanstelling van een vervoercoördina-

tor krijgt het ziekenhuis regelmatig updates

en informatiecampagnes over alternatieven

voor het individuele autogebruik. Daarnaast

is er regelmatig overleg met andere bedrij-

ven en lokale overheidsinstellingen.

Opmerkingen medewerkers te weinig parkeerplaatsen

maatschappelijke onveiligheid in de omge-

ving van vestigingseenheid

geen of onvoldoende bediening door het

openbaar vervoer naar de campussen

Openbaar vervoer is niet aangepast aan de

uurregelingen van de medewerkers

Verplaatsingstijd met het collectief vervoer

is te groot

Onveiligheidsgevoel tussen de vestigingen

en halte/station

Gezondheid van medewerkers komt eerst

Interesse in bescherming van milieu, ge-

tuige het groot aantal bedrijfsfietsers

Positief onthaal van bedrijfsfietsen, pen-

delfietsen, terugbetaling openbaar ver-

voer, vergoedingen en acties aangaande

mobiliteit.

Potentiële maatregelenAls dienst mobiliteit denken we na over het

gebruik van elektrische bedrijfsfietsen en

dienstwagens en het plaatsen van oplaad-

palen. Daarnaast trachten we een geschikte

plaats te vinden voor de carpoolparking op

campus VJ.

Tevens denken we aan een minibus die van

de grotere carpoolparking in de omgeving van

Hasselt naar de specifieke campussen pen-

delt, na de ingebruikname van de eenheids-

campus.

Het ziekenhuis en de dienst mobiliteit danken

jullie voor deze feedback!

Resultaten enquête woon-werkverkeer Jessamedewerkers

edere onderneming met meer dan 100 medewerkers is verplicht om 3-jaarlijks de Federale diagnostiek woon-werkverkeer in te dienen. De dienst mobiliteit deed hiervoor eind juni 2011 beroep op alle medewerkers. Op die dag waren er 2 985 medewer-kers actief. Hiervan namen 238 collega’s de moeite en tijd om de vragenlijst online in te vullen. Het zieken-huis diende deze resultaten bij de Federale overheid in. Eind oktober volgden de voorlopige resultaten van VOKA Limburg (Kamer van Koophandel). Zoals wet-telijk voorgeschreven, werden deze voorgelegd aan directie en Ondernemingsraad.

I

34

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

egelmatig komen er opmerkingen over de pendelbus: ‘Dat busje rijdt toch vaak leeg rond…’ of ‘heeft die pendelbus wel aantrek?’ Hoog tijd voor een evaluatie! En wat blijkt? De promotiecampagne werpt wel degelijk vruchten af.

R

Met de fietsnaar het werk

Gebruik pendelbus kent positieve evolutie

De pendelbus vervoert bezoekers en medewerkers tussen campus

VJ en de parking aan de Koning Boudewijnlaan. Iedere pendelbus-

gebruiker (bezoeker of medewerker) vult per rit een loterijkaartje

in met zijn of haar adresgegevens. Gebruikers kunnen ook aan-

geven hoe ze de pendelbus ontdekt hebben. Daarnaast houdt de

chauffeur van de pendelbus het aantal gebruikers op een lijst bij.

Eén bezoeker per maand wint een reischeque ter waarde van 200

euro. Medewerkers die de pendelbus gebruiken, belanden in de mo-

biliteitsloterij die iedere maand enkele ecologische pendelaars met

een geschenk beloont.

Mooie resultatenDe dienst mobiliteit verwerkt al deze gegevens en analyseert de

spreiding van herkomst.

November en december 2011 waren 2 topmaanden voor de

pendelbus. Met 2 492 pendelaars in december behaalden we het

hoogste aantal gebruikers sinds de invoering van de pendelbus.

Gemiddeld vervoeren we 1 824 personen per maand, waarvan

28 medewerkers. Het aantal medewerkers zien we graag nog

wat stijgen. Vooral medewerkers van de dagdiensten kunnen de

pendelbus goed benutten en zo de parking ontlasten.

De meeste gebruikers komen uit de zone Diepenbeek, Has-

selt, Houthalen en Zonhoven. Maar ook mensen uit Bray-Dunes

(Frankrijk), Schotland en South-Australia maakten al gebruik van

onze pendelbus. The sky is the limit!

Meer weten?Medewerkers die door dit artikel vragen hebben over het gebruik

van de pendelbus campus VJ, kunnen steeds de dienst mobiliteit

contacteren. De diensturen en opstapplaatsen vind je op Jessanet

(ondersteunende diensten – mobiliteit).

Zal ik beginnen met een anekdote?In mijn Jessa-fietspak kom ik de ondergrondse parking van het ap-

partement uitgestapt. Helm en fietsbril op, koersfiets aan de hand,

maak ik aanstalten om te vertrekken. Een oudere buurman bekijkt mij

argwanend en zegt:” Maar madammeke, zo uitgerust om 200 meter

te fietsen?”

Wonende achter het vroegere Virga Jesseziekenhuis, voor de man een

logische redenering. Hoe leg je aan de oudere generatie uit dat Herk-

de-Stad nu ook een Jessa heeft?

De man heeft even tijd nodig en is dan zeer opgetogen. Hij kijkt vol

bewondering en steekt van wal: “zo ver, proficiat! Vroeger had ik ook

een koersfiets ……” Maar spijtig genoeg moet ik dringend naar het

werk vertrekken.

Zo ver is het trouwens niet!Ik kan je verzekeren dat 30 km per dag fietsen een gezonde gewoon-

te is geworden. Veel wind en regen houden me niet van mijn fiets.

Op 1 februari 2011 kon ik in Herk-de-Stad op reva 1 aan een nieuwe

job beginnen. Door de onregelmatige uren werd het trainen in de at-

letiekclub wat moeilijk. Na meer dan 10 jaar lange afstandslopen, dan

de loopschoenen maar inruilen voor de fiets. Fietsenmaker Wim vond

voor mij een geschikt model en ik was meteen verkocht, aan de fiets

wel te verstaan....

Nu zijn we een jaar verder en staan er 8 000 km op de teller. Buiten

het woon–werkverkeer, fiets ik nog op een stads- en spinfiets. Samen

met de nodige krachttraining in de fitness, probeer ik de vorm erin te

houden. De auto komt maar zelden uit de garage en als ik je vertel dat

ik het voorbije jaar nog maar drie keer ging tanken, dan zullen er velen

onder jullie jaloers zijn. Het zet je misschien tot nadenken.

Motiveer jezelf en probeer ook eens met de fiets te komen, spreek af

met je collega’s!

Buiten het lichamelijk genot en je gezondheid, zijn er nog zoveel voor-

delen. Denk aan je fietsvergoeding, de dure brandstofprijzen. Wat is

er zaliger dan een stevige ochtendrit, een lekkere douche en dan met

een fris hoofd aan je werk kunnen beginnen?

Ik hoop dus in 2012 nog veel fietsende collega’s tegen te komen!

Pascale Martens, Reva 1 campus SU

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Benjamin startte in augustus 2010 bij Jessa

als verpleegkundige op de afdeling A2, kort-

verblijf cardio-pneumo. “Ik stond voor de

eerste keer op de schaatsen toen ik 3,5 jaar

was. Op mijn achtste ben ik overgeschakeld

van kunstschaatsen op snelschaatsen. Terwijl

ik pirouetjes oefende, zag ik die jongens lek-

ker stoer aan de buitenkant van de baan met

grote snelheid voorbijflitsen. Dat wilde ik ook!”

Het jaar nadien reed Benjamin zijn eerste

wedstrijd. Toen kreeg hij de microbe pas goed

te pakken. “Vier jaar geleden behaalde ik mijn

beste resultaten ooit. In het Canadese Calgary

reed ik vier Belgische records op de snelste ijs-

baan ter wereld. Heerlijk!”

Als een pijl uit de boogOp het Belgisch Kampioenschap eind 2011

schaatste Benjamin de 500 meter in 41,3 se-

conden. Zzzoef! “Ja, ik ben tevreden met mijn

prestatie. De limiettijden halen om te mogen

meerijden met het BK was de grootste uitda-

ging. Daar heb ik keihard voor getraind, week

in week uit, dag in, dag uit. Vierde worden,

was mooi meegenomen. De drie finalisten zijn

semiprofs. Hun niveau is amper bij te benen

als je zoals ik het sporten combineert met een

job in de verpleging. Door de wisselende uren

is het onmogelijk de conditie te kweken die

nodig is om aan de top mee te draaien.”

Ik voel de adrenaline stromenBenjamin traint bijna het hele jaar rond. “1 mei

start de zomertraining, vooral lopen en fiet-

sen. Vanaf oktober gaan we het ijs op tot half

maart. April is een rustmaandje”, legt Benja-

min uit. “Ik train minstens vier keer per week.

Als ik ochtenddienst heb, train ik ‘s avonds.

Heb ik avonddienst, dan schaats, fiets of loop

ik in de voormiddag. Sta ik met de nacht, dan

kom ik recht van de schaatsbaan af. Ik train

in Eindhoven, rij meteen door naar het werk,

douche en ga aan de slag. Dan stroomt de

adrenaline!”

Vieren hoort erbijHoewel de 500 meter Benjamin’s favoriete

afstand is – het scheelde maar een haartje of

hij was derde geworden op het BK - boekte hij

dit jaar vooral grote vooruitgang op de 5000

meter: 37 seconden sneller dan vorig jaar! “De

week voor het BK had ik nachtdienst. Dat viel

niet mee, want je bent dan toch enigszins uit

je ritme. Gelukkig was ik achteraf nog fit ge-

noeg om de prestaties te vieren en een stapje

in de wereld te zetten”, lacht Benjamin.

Een brok dynamiet op de pisteWat een sterke snelschaatser onderscheidt?

“Een goede techniek is heel belangrijk. Dat is

een fout die veel jongeren maken: ze willen

direct snel gaan, maar eerst moet je techniek

helemaal in orde zijn voor je aan snelheid kan

bouwen. Op de 500 meter moet je ook veel

kracht in de benen hebben en goed kunnen

reageren op het startsein. Een kwestie van er-

varing en heel veel oefenen. Bij snelschaatsen

is veiligheid echt wel belangrijk. In de sprint

haal je gemakkelijk 55 km per uur. Bij mara-

thonschaatsen rijden we aan een gemiddelde

snelheid van 40 km per uur. Als je valt, is dat

je beste dag niet.”

Schaatsen of een bouwgrond?Toch is schaatsen een heel democratische

sport, vindt Benjamin. Iedereen kan het leren

en er staat geen leeftijd op. En voor de uit-

rusting hoef je het niet te laten. “Akkoord, op

competitieniveau kost de sport niet weinig.

Mijn moeder heeft het eens berekend: schaat-

sen heeft me al een bouwgrond gekost. Maar

ik kreeg er ook veel voor in de plaats. Ontzet-

tend veel plezier en voldoening, ik schaatste

op de mooiste pistes en heb veel van de we-

reld gezien.”

Elke avond spaghettiHebben we het beste van de schaatsende ver-

pleger gezien? Benjamin lacht. “Zolang ik nog

bij mijn ouders woon, kan ik me volledig aan

het schaatsen wijden. Mijn vriendin studeert

nog, ze is bezig aan haar laatste jaar. En dan

zullen we wel zien. Ze staat in ieder geval ach-

ter mij. Tijdens de voorbereiding naar het BK,

heeft ze elke avond spaghetti gekookt.” Ben-

jamin is alleszins niet van plan om zijn werk

als verpleger te laten schieten. “Ik doe het te

graag. Vooral het contact met de patiënten

zou ik niet kunnen missen.”

Vrijdag, de 13eVrijdag 13 januari was Benjamins laatste

werkdag bij Jessa ... een geluks- of ongeluks-

dag? “Het was een moeilijke beslissing. Ik

heb hier heel graag gewerkt maar de woon-

werkafstand begon serieus door te wegen.

Van Lommel waar ik woon, naar Hasselt en

terug en dan nog heen en weer naar Eindho-

ven om te trainen. Ik legde bijna dagelijks 150

km met de auto af. Door al die verplaatsingen

verloor ik veel tijd. Daarom keek ik uit naar een

job dichter bij huis. Op 16 januari ben ik ge-

start op de cardio-afdeling in het ziekenhuis in

Overpelt. Maar ik ben hier niet zomaar vertrok-

ken. Eerst heb ik met de collega’s nog een fijn

feestje gebouwd!”

Verpleegkundige Benjamin Willekens op glad ijs

ls kleuter ging hij een keertje schaatsen met de klas. Pats boem! Op slag was hij verkocht. Twintig jaar la-ter rijdt verpleegkundige Benjamin Willekens het Belgisch Kampioenschap Schaatsen en wordt knap vierde. Het gaat hard voor Benjamin. En niet alleen op de piste.

A

35

36

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Jessa 's Movie Night is gesmaakt concept p donderdag 5 januari organiseerde het ziekenhuis in Kinepolis Hasselt zijn eerste Movie Night voor studenten verpleegkunde en hun partner. De studenten werden bij aankomst in het filmcomplex opgewacht door een heuse cameraploeg en gestrikt voor een ludiek inter-view. De beelden hiervan werden live gestreamd op het grote witte doek in de bioscoopzaal. Na de voorstelling van de film ‘New Year’s Eve’ hadden de studenten de mogelijk-heid om tijdens een receptie te praten met verschillende medewerkers van ons ziekenhuis. Een concept dat zeker in de smaak viel. In totaal kwamen 120 geïnteresseerden, waaronder 79 studenten verpleegkunde, van de filmavond genieten. Bekijk de foto's op onze facebook-pagina (link op www.ikwiljessapassen.be)

O

Het ziekenhuis is gestart met de ontwikkeling van een uniform verpleegdossier

voor alle diensten heelkunde en geneeskunde (inclusief geriatrie) van beide Has-

seltse campussen. Naast zorgmanagers Anita Jans en Lieve Haumont zijn onder

meer de medewerkers van de diensten MVG van beide campussen intensief bij het

project betrokken. “We hebben hiervoor een werkgroep opgericht waarin elke be-

trokken afdeling iemand kon afvaardigen om hierin te participeren,” vertelt Lieve

Haumont. “Ook de dienst ziekenhuishygiëne is sterk betrokken bij het project. Bij

de ontwikkeling van het uniform verpleegdossier hebben we getracht de beste ele-

menten van de verpleegdossiers van beide campussen samen te brengen,” voegt

Anita Jans hieraan toe.

Waarom één verpleegdossier?Het initiatief om één uniform verpleegdossier te ontwikkelen kwam er om diverse

redenen. Lieve en Anita sommen op:

Patiënten verhuizen soms, met hun dossier, naar de andere campus. Het is dan

voor de nieuwe dienst niet zo evident om voor die patiënt met een ander ver-

pleegdossier te werken.

Ook medewerkers of diensten switchen meer en meer van campus. Eén uniform

verpleegdossier op beide campussen zorgt ervoor dat de switch - op dit vlak –

probleemloos kan verlopen.

Voor de MVG-registratie is het belangrijk dat een aantal elementen in het ver-

pleegdossier gestandaardiseerd zijn.

Het nieuwe verpleegdossier is meteen ook een goede aanzet en denkoefening

naar een toekomstig geïntegreerd patiëntendossier toe.”

Gefaseerde aanpakHet in de praktijk uittesten van het nieuwe verpleegdossier gebeurt sinds septem-

ber 2011 door een aantal pilootafdelingen. Op campus Salvator startten de afde-

lingen C1 en D3 (nu kortverblijf cardio/pneumo op campus VJ). De afdeling C2 is in

december 2011 ingestapt. Op campus Virga Jesse fungeren B3, C5 (nu geriatrie op

campus SA) en T99 (nu T0) als pilootafdelingen. “De pilootfase liep van septem-

ber 2011 tot nu. Er kwamen vanuit de pilootdiensten heel wat suggesties om het

dossier aan te passen die allemaal zijn meegenomen. De klinische paden blijven

voorlopig nog bestaan. Daar kiezen we voor een gefaseerde omzetting,” klinkt het.

“Het effectief invoeren van het nieuwe verpleegdossier op alle betrokken diensten

zal eveneens gefaseerd verlopen. Diensten krijgen bij de implementatie ook een

opleiding op maat van hun afdeling om vlot met het nieuwe dossier te leren werken.

Dit gebeurt door de medewerkers van de dienst MVG. Op campus Salvator moeten

alle diensten tegen maart opgestart zijn. Voor campus Virga Jesse loopt de imple-

mentatieperiode tot oktober 2012.”

In de volgende uitgave van Jess komen we graag even terug op het nieuwe ver-

pleegdossier, met wat reacties van afdelingen die het dossier gebruiken.

37

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

De dienst medische instrumentatie van campus VJ

heeft de laatste tijd enkele vernieuwingen door-

gevoerd. Zo is de werkplaats medische instrumen-

tatie een stuk vergroot en hebben medewerkers

Danny Knaepen en Jurgen Depessemier er twee

nieuwe collega’s bij, nl. Mathieu Neyens en Luc

Janssens. De collega’s op campus SA zijn Marc

Aerts en Kevin Bronckaerts, die ook de apparaten

van campus SU onderhouden.

De versterking van de dienst medische instrumen-

tatie en de vergroting van de werkplaats op cam-

pus VJ zijn nodig om de meer dan 4 500 medische

apparaten in ons ziekenhuis te kunnen voorzien

van een systematisch preventief onderhoud en

defecten snel te kunnen herstellen. Diensthoofd

medische instrumentatie Eric Vos is intussen ook

verhuisd van campus SA naar campus VJ. Zijn bu-

reel is geïntegreerd in de werkplaats medische

instrumentatie.

Meldpunt dringende storingenStoringsmeldingen dienen altijd te gebeuren via

Planon voor campus VJ en Ultimo voor campus SA

en SU. Sinds 6 februari is er ook een centraal meld-

punt dat uitsluitend bestemd is voor het melden

van zeer dringende storingen of voor inlichtingen.

Het centraal meldpunt voor campus VJ is binnen-

postnummer 85 52, voor campus SA 98 11 en

voor campus SU tel. 011 28 94 50. Deze meldpun-

ten zijn telefonisch bereikbaar tussen 8u en 16u.

Na de kantooruren geldt de herstelprocedure die

terug te vinden is op Jessanet > niet-zorgprocedu-

res > middelen > medische instrumentatie.

Dienst medische instrumentatie zet puntjes op de i

Uniform verpleegdossier in ontwikkeling

38

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

“Reizen is altijd een passie van me geweest

en vrijwilligerswerk doen stond al jaren op

mijn verlanglijstje” begint Sofie haar verhaal.

“Toen mijn contract van bepaalde duur in het

ziekenhuis bijna afgelopen was, heb ik met

mijn zorgmanager Chris De Smet een gesprek

over mijn plannen gehad. Ze heeft me daar

enorm in gesteund. De afspraak was dat ik er

vier maanden tussenuit zou knijpen en mijn

werk in die periode overgenomen zou worden

door mijn vervangster Caroline Van Marse-

nille. Dat was meteen het officiële startschot

voor het avontuur!”

Chamcar BeiSofie trok met haar beste vriendin Inge naar

Chamcar Bei om er onder de vleugels van de

organisatie Bridges Across Borders Cambodja

vrijwilligerswerk te doen. “Chamcar Bei is

een dorpje van 400 families waar de orga-

nisatie in 2008 een 6-jarig project opgestart

is. Dankzij heel wat vaardigheidstrainingen

is het dorp in een paar jaar tijd ontwikkeld

tot een hechte gemeenschap waar heel wat

mensen in hun zelfonderhoud kunnen voor-

zien. Toch was er nog heel wat werk aan de

winkel!”

Met infuusstaander op brommertje “We hebben er drie maanden in een houten

huisje tussen de dorpelingen gewoond,” ver-

telt Sofie enthousiast. “Fijn! Al was het niet

gemakkelijk. Stromend water was er niet en

elektriciteit enkel tussen 18u en 21u. Ieder-

een dook dus om 21u noodgedwongen zijn

bed in. We hebben er heel wat pakkende tafe-

relen gezien. Een van de eerste dagen reed er

bijvoorbeeld een brommertje voorbij met ach-

terop een zieke man die een geïmproviseerde

infuusstaander met aangekoppeld infuus

meetrok. Hij was op weg naar een hulppost

die kilometers verder gelegen was. Zoiets

kunnen we ons hier niet voorstellen! Ik heb

er ook met een aantal zeer intelligente kin-

deren gespeeld. Zo’n kind zou hier later zeker

naar de universiteit gaan, maar in die dorpjes

is daar uiteraard geen sprake van. Zonde dat

deze kinderen nooit die kans zullen krijgen.

Die mensen hebben daar écht niets. En toch

zijn ze gelukkig. Daar kunnen we van leren!“

Knjom chmo SofieDe voertaal in Cambodja is het Khmer. “Geen

makkelijke taal,” fronst Sofie. “We hadden dan

ook constant een tolk bij. Al heb ik wel een

aantal zinnen Khmer geleerd. Knjom chmo

Sofie bijvoorbeeld, ‘ik heet Sofie’. Het stelt

niet veel voor, maar de dorpelingen vonden

het geweldig dat we iets in hun taal konden

zeggen. Ze ervaren dat als een teken van res-

pect voor hun cultuur. Het bevorderde onze

integratie in het dorpsleven.”

Knutselen en sportenVoor hun vertrek organiseerden Sofie en Inge

een benefiet die 3 000 euro opbracht. “Op die

manier konden we een aantal duurzame pro-

jecten opzetten en de plaatselijke bevolking

diverse vaardigheden aanleren,” vertelt Sofie.

“Eén van onze initiatieven was de aankoop

van knutselen sportmateriaal (voet-, volley-

en basketballen) voor een lagere school. De

kids waren meteen ongelooflijk enthousiast

tijdens de sporten tekenlessen. We vonden

het voor hun ontwikkeling belangrijk dat ze

zich op een creatieve manier kunnen uitdruk-

en psychologe die naar Cambodja trekt om zich drie maanden in te zetten voor het welzijn van de lokale bevolking. Het ge-beurt niet iedere dag. En als het een Jessa-medewerker is, wordt onze nieuwsgierigheid uiteraard extra geprikkeld. Klinisch psycholo-ge Sofie Vanstraelen van de afdeling oncolo-gie campus VJ vond haar avontuur alvast een hoogtepunt in haar jonge leven.

E

“Vrijwilligerswerk in combinatie met reizen: super!”

Psychologe Sofie Vanstraelen:

Sofie (l) en Inge (r): met de tuktuk speelgoed inkopen voor de kinderen.

1 2 3 4

39

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

ken. Je zag meteen dat die vaardigheden

nieuw voor hen waren. Heel wat kinderen

waren onzeker om iets op papier te zetten

en onhandig met het materiaal. Voor de kleu-

terklas kochten we zowel speeltuigen aan

voor een speeltuin als spelmateriaal voor in

de klas. Een gemiddeld kind in België heeft

meer speelgoed dan wat er voor alle kleuter-

tjes samen beschikbaar was.” Verder richtten

de meiden voor een andere lagere school in

Chamcar Bei een bibliotheek op. “Ze hadden

er geen enkel boek! De kinderen waren erg

blij met hun Engelse en Khmer leesboeken en

puzzels. Diezelfde namiddag zagen we hen al

trots met de boeken rondlopen.”

Toiletten en waterputten bouwen“De meeste mensen in het dorp hebben geen

inkomen en dromen van een eigen groen-

tentuin om voldoende eten voor hun gezin

te hebben en er een centje mee te kunnen

verdienen.” Dus werd er geïnvesteerd in gie-

ters, zaad en kippen zodat de arme families

beter in hun zelfonderhoud kunnen voor-

zien. Daarnaast zorgden Sofie en Inge voor

de financiële middelen om hutten, toiletten

en waterputten te bouwen. “We hebben ook

de medische behandeling betaald van enkele

zieke weeskinderen. Weesjes in Chamcar Bei

hebben namelijk niets: geen geld, onderwijs,

kleren,... Gelukkig zijn er goede zielen in het

dorp die hen onderdak geven, maar ook zij

hebben geen middelen om een dokter te

betalen. Wij hebben dan een doktersbezoek,

medicatie en een truitje voor de weeskindjes

betaald. Een week later zagen we ze opnieuw

spelen rond ons vrijwilligershuis!”

Teach the teachersDaarnaast kregen de meiden ook de vraag om

de kwaliteit van het onderwijs mee te helpen

verhogen. “Zo hebben we bijvoorbeeld tij-

dens een ‘Teach-the-teachers training’ een

vijftal dagen met de leerkrachten gewerkt

rond interactiviteit, betrokkenheid van de

leerlingen, creatieve opdrachten, hoe leer-

lingen motiveren,… Op onze suggestie is er

nu ook een halve dag sportles en een halve

dag tekenles per week ingevoerd. Na de eer-

ste weken waren de leerkrachten voldoende

gelanceerd om dit project verder te zetten.

Na de lessen werden de ballen bovengehaald

voor een partijtje voetbal, basketbal,.... Enig

om te zien!”

Voedselhygiëne, huiselijk geweld en toerismeTen slotte kreeg Sofie de vraag om de dor-

pelingen een opleiding te geven over voed-

selhygiëne en voedzaam eten. “Niet evident

omdat we daar zelf eigenlijk weinig achter-

grond over hadden. Maar met informatie die

we her en der gesprokkeld hadden, lukte het

ons toch om een zinvolle training op poten

te zetten. Zelf vonden we een initiatief rond

huiselijk geweld en alcoholisme ook belang-

rijk. Dat is namelijk een groot probleem in het

dorpje. Via onze workshop konden we de dor-

pelingen bewust maken van hun probleem

en hen een manier aanreiken om dit tegen te

gaan.” Maar daar bleef het niet bij. Zo hielpen

de meiden jonge gidsen in het dorp om een

interessante tour te ontwikkelen voor toeris-

ten die het dorp soms bezoeken en organi-

seerden ze tweemaal per week een chat met

leerkrachten die hun Engels wilden bijscha-

ven. “En last but not least hebben we een

creatief klasje voor kinderen opgericht. Ze

kunnen er creatief bezig zijn en hun werkjes

bovendien verkopen. Dat trekt toeristen aan

en brengt geld in het laatje.”

De rest van de wereld…Het was een unieke en verrijkende ervaring!

Maar na drie maanden Cambodja begon de

reismicrobe te kriebelen bij Sofie. “Na ons

vrijwilligerswerk zouden onze wegen schei-

den,” vertelt ze. “Inge zou nog verder werken

en reizen en ik zou terug naar huis gaan. Maar

dat is niet helemaal gelopen zoals gepland.

Door alle aanstekelijke verhalen van backpac-

kers die we regelmatig op hun doorreis zagen,

ben ik gezwicht en heb vanuit Cambodja een

mail naar mijn zorgmanager gestuurd met de

vraag of ik nog een paar maanden langer weg

kon blijven. En dat bleek, door de aanwezig-

heid van Caroline, geen probleem te vormen.”

Slapen in meer dan 100 beddenSofie en Inge lieten zich tijdens hun avon-

tuur vooral leiden door verhalen van andere

reizigers om zo de interessantste plekken

uit te kiezen. Van januari tot augustus 2011

bezochten ze Thailand, Laos, Vietnam, Ma-

leisië, Singapore, Centraal en Oost-Australië,

Nieuw-Zeeland en Indonesië. “Door in Austra-

lië en Nieuw-Zeeland geregeld in een huur-

auto te slapen en veel te couchsurfen (bij

lokale mensen verblijven) kon dit op een re-

latief goedkope manier. Al hebben we tijdens

dat jaar toch wel in meer dan 100 verschil-

lende bedden geslapen!”

Leve internet!“Van heimwee had ik gelukkig weinig last,”

zegt Sofie. “Op de meeste plaatsen was er,

tot mijn verbazing, draadloos internet be-

schikbaar. Via mijn laptop had ik dus regel-

matig contact met mijn vrienden, collega’s en

familie via Facebook en Skype. Door geregeld

foto’s op Facebook te plaatsen kon iedereen

op het thuisfront volgen waar we mee bezig

waren. Echt super om aan de andere kant van

de wereld de reacties van vrienden hierop te

kunnen lezen. In Cambodja zijn mijn broers

me trouwens komen bezoeken en hebben

we samen een maand rondgetrokken. En mijn

moeder heeft me in Indonesië enkele weken

vergezeld. Dat deed wel deugd. De spaar-

centjes zijn nu wel allemaal op, maar dat heb

ik met plezier over voor een droom die in ver-

vulling is gegaan!”

1: Kleutertjes

2: Teach the teachers

3: Een van de arme families die een moestuin en waterput kregen.

4: Workshop voedzaam eten en voedselhygiëne.

5: Speeltuigen die werden aangekocht met het benefietgeld.

6: De kinderen verkennen de boeken in de bib.5 6

40

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

“Ik ben al jaren

een dieren-

vriend,” vertelt

een gepassio-

neerde dr. Mul-

lens. “Toen ik nog

bij mijn ouders

woonde, had ik

altijd een hond.

Maar door de combinatie van een drukke job

en een gezin lukte dit de laatste 13 jaar niet

meer. Intussen zijn onze kinderen wat groter,

en hebben we in mei vorig jaar een hond ge-

adopteerd. Onze Sam (zie foto), een 8-jarige

kruising Lasa Apso met een verleden van ver-

waarlozing, is een lieve, brave en superaan-

hankelijke hond die bovendien nog fit genoeg

is om met gemak dagtochten in de bergen

met ons mee te wandelen.”

In Vlaanderen worden per jaar 60 000 hon-

den en katten ‘gedumpt’. Annelies Mullens:

“Omdat de asielen overvol met herplaatsers

zitten, wilde ik zo’n dier een nieuwe kans ge-

ven. Mijn tweede hond, Snoopy, kwam ook uit

een asiel en was mijn liefste en aanhankelijk-

ste hond. Ik had dus al goede ervaringen met

een herplaatser. Kiezen voor een herplaatser

biedt heel wat voordelen: je geeft een hond

een tweede kans op een fijne, warme thuis

en haalt tegelijkertijd zelf een dier in huis dat

al zindelijk is. Dat is een groot voordeel, zeker

als je uit werken gaat. Een ander voordeel is

dat je het karakter van de hond al kent, wat

met een pup niet altijd het geval is. Jammer

genoeg zijn er nog heel wat mensen die den-

ken dat herplaatsers onopvoedbare agres-

sieve honden zijn. Dat beeld klopt totaal niet.

De meeste honden komen in een asiel terecht

door verhuis, echtscheiding of ziekte van hun

baasje.”

Collie passion Een herplaatser kan je zoeken door een aantal

asielen te bezoeken of via de website www.

pets.be. Dat is een website waarop bijna alle

herplaatsers van verschillende organisaties

staan. “Via deze website ben ik in contact

gekomen met de vzw ‘Collie passion’. De vzw

is oorspronkelijk gestart als herplaatsingsor-

ganisatie voor collies maar intussen vangen

ze alle rassen en kruisingen op. Collie passion

werkt met opvanggezinnen. Dat zijn vrijwilli-

gers die honden opvangen binnen hun gezin.”

Dr. Mullens somt de voordelen hiervan op. “De

hond komt niet terecht in de stress van het

asiel en kan, indien nodig, door het opvang-

gezin ge(her)socialiseerd en (her)opgevoed

worden. Het gezin gaat bijvoorbeeld na hoe

de hond reageert op (kleine) kinderen en op

andere honden en katten. En aan degene die

een hond wil adopteren, kan het gastgezin

Een hond adopteren? Kies de juiste weg

r. Annelies Mullens is endocrinologe in ons ziekenhuis, een groot natuurliefhebber en een al even grote dierenvriend. Onlangs adopteerde ze een hond en kwam ze in contact met ‘Collie passion’, een vzw die heel wat goed werk verricht door honden te ‘herplaaten’ in nieuwe gezinnen. Ook voor patiënten van ons zieken-huis die een rustige hond zoeken of die hun eigen huis-dier niet meer kunnen verzorgen omwille van een termi-nale ziekte of een opname in een rusthuis, kan deze vzw voor goede oplossingen zorgen.

D

Goede oplossing voor patiënten In het ziekenhuis worden we soms geconfronteerd met terminaal zieke

patiënten of patiënten die naar een rusthuis moeten. “Voor patiënten

waarvan familie of vrienden niet kunnen zorgen voor hun trouwe viervoe-

ter, kan Collie passion een mooie oplossing betekenen,” aldus dr. Mullens.

“Het zou fijn zijn als de hoofdverpleegkundige of iemand van de familie in

dat geval contact opneemt met de vzw Collie passion die de hond in een

opvanggezin kan plaatsen in afwachting van een definitieve adoptie. Voor

de baasjes kan het een geruststelling zijn dat hun hond niet naar een asiel

gebracht hoeft te worden en ze er zeker van kunnen zijn dat hun viervoe-

ter een warme nieuwe thuis krijgt. Indien het baasje dat wenst, kan Collie

passion hem of haar op de hoogte houden van de plaatsing. De vzw houdt

immers contact met de nieuwe baasjes van geplaatste honden.”

“Ook voor patiënten die zoeken naar een rustige hond kan Collie Passion

een mooie oplossing bieden. Er zijn vaak wat oudere honden in de opvang

die een ideale levensgezel kunnen vormen voor onze oudere patiënten. Ze

zorgen voor gezelschap en verlichten zo de eenzaamheid. Bovendien zorgt

een hond voor een daginvulling en voor meer beweging van het baasje

door de dagelijkse wandeling. Het gezelschap van een hond kan dus zeker

heilzaam zijn.”

Vzw Collie Passion, Ondernemingsnummer: 10047295.

Opgericht 25/02/2009. Erkenningsnummer: HK30702912.

Moet je hond (of die van een patiënt op je afdeling) wegens omstandig-

heden herplaatst? Dan kan je terecht op het nummer 0478 63 93 73,

www.colliepassion.be

41

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

precies vertellen welk karakter het dier heeft.

Voor een asiel is dat natuurlijk moeilijker om-

dat ze de hond daar niet altijd in een natuur-

lijke gezinssituatie zien.” Collie passion werkt

momenteel met een 10-tal opvanggezinnen.

“In 2011 vingen ze 197 honden op waarvan

ze er maar liefst 186 een nieuwe thuis be-

zorgden!”

Overweeg je om een hond in huis te

halen? Denk dan zeker eens aan een

‘herplaatser’! Er zitten regelmatig ook

erg jonge honden en zelfs pups in de

opvang die een kans verdienen. Ver-

der is Collie passion ook op zoek naar

opvanggezinnen. Indien je een hond

tijdelijk kan opvangen tot er een baasje

gevonden is, kan je contact opnemen

met de organisatie.

Let wel! Haal best geen pup uit de

broodfok. Een hondenfokker die ver-

schillende rassen kweekt, is vaak een

broodfokker. De honden dienen dan

enkel om te fokken en leven in hondon-

waardige omstandigheden. Meer in-

formatie vind je op www.broodfok.be,

[email protected].

Moet ik op voorhand laten weten dat ik ga staken?

Ja. Ziekenhuizen, politie, brandweer e.d. zijn organisaties die niet zomaar de deuren kun-

nen sluiten zoals productiebedrijven dat soms (moeten) doen. Daarom is met de vakbon-

den overeengekomen dat medewerkers van ons ziekenhuis die willen deelnemen aan

een staking, dit op voorhand melden. Iedereen heeft het recht om te staken, Doordat

medewerkers op voorhand aangeven dat ze willen staken, kan het ziekenhuis tijdig maat-

regelen nemen om de dienstverlening te verzekeren waar onze patiënten recht op heb-

ben en die noodzakelijk is.

Hoe moet ik laten weten dat ik ga staken?

Bij een stakingsaanzegging hangt iedere leidinggevende een stakingslijst uit op de afde-

ling. Wie wil staken, zet zijn naam op die lijst. Deze lijsten gaan naar de dienst personeels-

zaken.

Moet een collega voor mij inspringen als ik ga staken?

Iedere leidinggevende vergelijkt de stakingslijst met de dienstbezetting voor de sta-

kingsdag. Indien de dienstbezetting onvoldoende is om de dienstverlening te verzekeren,

vraagt de leidinggevende of er werkwilligen binnen of zelfs buiten de dienst zijn (mensen

die op die dag vrij zijn) die willen inspringen voor een collega zodat deze kan gaan staken.

De gecontacteerde medewerkers zijn uiteraard niet verplicht om op deze vraag in te gaan.

Wanneer kan ik van de stakingslijst opgevorderd worden om toch te komen werken?

Zodra de stakingslijsten volledig zijn, worden deze besproken op het stakingscomité. Het

stakingscomité is een vertegenwoordiging van enerzijds de vakbonden en anderzijds de

werkgever.

In overleg met de vakbonden wordt dienst per dienst bekeken waar zich problemen

stellen. Indien de personeelsbezetting op een dienst onvoldoende is om de gewone

dienstverlening te verstrekken, zal de vakbond – voor de diensten waar dit mogelijk is –

vragen om over te stappen op zondagdienst. Indien er onvoldoende personeel beschik-

baar is om de zondagdienst te verzekeren, worden medewerkers van de stakingslijst

opgevorderd.

Krijg ik betaald voor een stakingsdag?

Nee, je wordt niet betaald als je staakt. Wie aangesloten is bij een vakbond, ontvangt wel

een stakingspremie. Wie niet aangesloten is, uiteraard niet.

Ben ik gewettigd afwezig als ik staak?

Ja, je bent gewettigd afwezig op voorwaarde dat je op voorhand je naam op de stakings-

lijst vermeld hebt. Je hoeft de gestaakte uren dus niet bij te werken, maar krijgt ze ook

niet betaald.

Wat zijn de

regels bij een staking? e afgelopen periode hebben er - zowel binnen de gezondheids-sector als algemeen - enkele stakingen plaatsgevonden tegen de maat-regelen van de regering. De dienst personeelszaken krijgt hierover soms vragen van medewerkers. We zetten kort de ‘regels’ bij een staking op een rijtje.

D

Warme oproep aan personeel

42

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Monique Appeltans begon haar carrière in het oud gasthuis als ‘werkmeisje’ op 17 sep-

tember 1966, net geen 15 jaar oud. Van het oud gasthuis muteerde ze naar het Virga

Jesseziekenhuis, waar ze ook bij de poetsploeg terechtkwam. Rond 1978 werd Monique

naar de keuken overgeplaatst. Hier was ze samen met Lea de administratieve ‘toeverlaat’

van de toenmalige keukenchef. Monique volgde heel wat avondcursussen, wat heel goed

van pas kwam om het secretariaat van de keuken te professionaliseren en te organiseren.

Gestart als kinderverzorgster ging Gilberte Knuts in opleiding als apotheekassistente

in de voormalige stadsapotheek Keldermans in Hasselt. Zij werd de eerste fulltime as-

sistente op campus Salvator. Toen de campussen SA en SU fusioneerden werd Gilberte

als ‘Chinese vrijwilliger’ uitgewisseld in de apotheek in Herk-de-Stad. Ze werkte er van

februari 2002 tot maart 2007, toen de apotheek van campus SU volledig naar campus SA

overkwam. Gilberte werkte hier tot aan haar pensionering.

Pensioenvieringen

P R E V E N T I E F L A S H

Vermijd

prikongevallen

In 2011 gebeurden er 58 incidenten te wijten aan prikongevallen !!!

58 Werk geconcentreerd

en gebruik de juiste priktechniek

Naalden nooit recappen

Werp de naald na gebruik

onmiddellijk in de naaldcontainer

Laat geen naalden of

scherpe voorwerpen rondslingeren

Naalden en scherpe voorwerpen

horen niet thuis in een afvalzak

Vul de naaldcontainer

nooit boven de vullijn

Vraag hulp aan een collega

indien een patiënt niet kan

of wil meehelpen!

Meld een prikongeval onmiddellijk

en laat het zo snel mogelijk verzorgen

De laatste editie van Music for Life was er eentje die kon tellen. Ook binnen

het Jessa Ziekenhuis voelde je de solidariteit. Twee ‘teams’ zetten die soli-

dariteitsgevoelens ook effectief om in acties: enerzijds de dienst MZG van

campussen SA en SU en anderzijds campus SU, onder impuls van pastoraal

werkster Lut Stappaerts.

De medewerkers van de dienst MZG smeten zich volledig op het cake bakken

en lieten hun collega’s van hun bakkunsten genieten voor een euro per plak.

Het initiatief bracht 3 77,63 euro op.

Op campus SU is het gebruikelijk dat medewerkers voor het jaarlijkse kerst-

feest zelf een dessertenbuffet maken. Dit levert telkens overvolle tafels met

de heerlijkste lekkernijen op. Ook dit jaar weken onze creatieve collega’s van

campus SU niet van deze mooie traditie af. Nieuw was wel dat de bijna 200

revalidanten, hun familie en kennissen die aan de kerstviering deelnamen,

een vrije bijdrage konden

schenken voor Music for

life. Campus SU kon dankzij

dit hartverwarmende ini-

tiatief 360,71 euro schen-

ken. They do give a shit!

Jessa for Music for Life

23-07-11 Axl Robrecht Reynders geriatrie 4 Salvator30-08-11 Goele Kelly Faust kinder-en jeugdgeneeskunde Virga Jesse20-09-11 Laurens Astrid Peters mobiele equipe Salvator15-10-11 Yana Kathleen Buntinx kortverblijf heelk gy-ab-pla Virga Jesse en Danny Aerenhouts dring. ext. ziekenvervoer Virga Jesse05-11-11 Lisbine Katrien Deruyck Sp loco1 Virga Jesse16-11-11 Djokka Kitty Bogaerts schoonmaak Virga Jesse18-11-11 Ahmet Nazan Ibis labo Virga Jesse22-11-11 Lex Liesbeth Leys materniteit Virga Jesse23-11-11 Emma Nathalie Bya mobiele equipe Virga Jesse24-11-11 Eva Sabrina Stirpe labo Virga Jesse24-11-11 Mathias Maarten Haesevoets operatiekwartier gehospitaliseerden Salvator27-11-11 Wout Annelies Hermans cardiale revalidatie Virga Jesse03-12-11 Elia Ellen Kusters kortverblijf heelkunde Virga Jesse05-12-11 Reda Laila Agounad reva 3 St.-Ursula15-12-11 Thorbin Mindy Thijs apotheek Virga Jesse27-12-11 Aaron Jessica Knapen NMR Virga Jesse29-12-11 Rune Ronald Croughs dring. ext. ziekenvervoer Virga Jesse02-01-12 Caprice Debby Vaes oncologie steriele kamers Virga Jesse03-01-12 Alicia Dominique Hansen hartcentrum Virga Jesse07-01-12 Janne Stieven Henderix ambulante reva St.-Ursula09-01-12 Lars Sandra Witters heelkunde 3 Salvator23-01-12 Mats Maarten Billen NMR Virga Jesse

Geboorten 43

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

2

Pensioen

Personeelsweetjes

27-08-10 Tom Banken en Wenke Engelborghs urologie Virga Jesse

23-07-11 Tom Kellens en Wendy Geraerts geneeskunde 2 Salvator

17-09-11 Steven Lemmens en Mart Knaepen psychologie Salvator

14-10-11 Tom Bosmans en Nathalie Schildermans OK ambulanten Salvator

26-11-11 Bert Poels en Annelies Troonbeeckx nucleaire geneeskunde Salvator

Huwelijken

01-01-12 Mia Carmans hemodialyse Virga Jesse01-01-12 Jeanine Libens opnamedienst Virga Jesse26-01-12 Maria Puttenaers geneeskunde 1 Salvator01-02-12 Rita Loos gevangenis Hasselt Virga Jesse01-02-12 Maurice Daenen technische dienst Salvator01-03-12 Maria Bielen materniteit Virga Jesse01-03-12 Maria Jacobs boekhouding Virga Jesse01-03-12 Marie-Josee Gijsbrechts urologie en nefrologie Virga Jesse01-03-12 Sonnia Swinnen nachtwaak Virga Jesse01-03-12 Nicole Meekers kinder-en jeugdgeneeskunde Virga Jesse01-03-12 Lea Mouling melkkeuken Virga Jesse01-03-12 Godelieve Melotte neurochirurgie Virga Jesse01-04-12 Josiane Noldus fysische geneeskunde Virga Jesse01-04-12 Jeanine Emonds nachtwaak Virga Jesse01-04-12 Jeannine Gybels nachtwaak Virga Jesse01-05-12 Paula Bielen materniteit Virga Jesse01-05-12 Robert Doumen gevangenis Hasselt Virga Jesse01-05-12 Marie-LouiseTroosters onthaal/hostessen Virga Jesse01-05-12 Armand Busselen personeel en organisatie Virga Jesse01-05-12 Nelly Blux sociale dienst Virga Jesse01-05-12 Jeaninne Habraken apotheek Virga Jesse

Met grote verslagenheid melden wij het plotse overlijden van Tom Boelanders op 16 december 2011. Tom is de zoon van Nicole Ceunen (secretariaat directie patiëntenzorg) en Ludo Boelanders, en

broer van Ine. We leven mee met Nicole en haar familie en wensen hen heel veel sterkte.

Overlijden

Campus SalvatorSalvatorstraat 203500 Hasselt

Campus St.-UrsulaDiestsesteenweg 83540 Herk-de-Stad

Campus Virga JesseStadsomvaart 113500 Hasselt

[email protected]

Je hebt voor één dag de unieke kans om een kijkje te nemen achter de schermen van tal van diensten en specialismen van de drie campussen van het Jessa Ziekenhuis.

Een boeiende en leerrijke reis door de ziekenhuiswereld voor jong en oud. Bezoek onderzoeksruimten die anders niet toegankelijk zijn, volg talrijke demonstraties en kijk hoe onze meest geavanceerde toestellen werken.

MEER INFORMATIE: www.jessazh.be/opendeurdag

ZONDAG 18 MAART 2012

10u - 17u

OPENDEuRDAG op de drie campussen van het JEssa ZIEkENhuIs

opent de deuren!

www.facebook.com/jessaziekenhuis

Personeelsblad Jessa Ziekenhuis - januari 2012

Documents

Transcript of Personeelsblad Jessa Ziekenhuis - januari 2012