Science ParkAmsterdamin beeld

Speeltuin voorjonge academici

7

extra ZATERDAG8SEPTEMBER 2012

SPAFF, films overwetenschap

3

Deze bijlage is een samenwerking tussen Science Park AmsterdamenHet Parool

FOTO JOHANNES ABELING

Waar café-restaurantPolder is? Dat wilde buitenlandsestudent best evenuitleggen. In En-

gels met een Oost-Europees accentwijst hij de weg. “Voorbij de weg-werkzaamheden, dan links om debouwplaats heen.” Het restaurant zitin een tijdelijkegolfplatenkeet, naasthistorische boerderij de AnnaHoeve.Niet veel Amsterdammers zullen dit

deel van de stad kennen, aan de randvan de Watergraafsmeer. Polder isstraks het kloppende hart van heteerste Science Park Amsterdam FilmFestival (SPAFF). Op 13 en 14 septem-ber zetten onderzoeksinstituten enuniversiteitsgebouwen hun deurenopen. In de collegezalen wordenfilms over wetenschap vertoond, in-geleid door gerenommeerde onder-zoekers.Eén van de filmlocaties is in het

FOM-instituut AMOLF (voor atoom-enmolecuulfysica), sinds 1960ophetScience Park gevestigd. Het is tweejaar geleden naar een gloednieuwge-bouw verhuisd, voorzien van de mo-dernste laboratoria en een hippe es-pressobar. Binnen is het ruim, lichten transparant. Bezoekers kunnenbij de laboratorianaarbinnengluren.Een onderzoeker in stofpak en bad-

muts werkt in een oranje verlichteruimte. Het is een stofvrije cleanroom.Hierwordtnanofotonicabestu-deerd: licht op een schaal kleiner dande laagste golflengte.Directeur Albert Polman: “Wij doen

hier onderzoek naar nanotechnolo-gie, heel kleine deeltjes. Dat maakthet lastig om te laten zien waar wemee bezig zijn. Soms duurt het vijfjaar voordat jekunt zeggendatonder-zoek iets heeft opgeleverd. Onze ont-wikkelingen worden gebruikt voorbijvoorbeeld ledlampen, lasers enzonnecellen.Maarwewerken ook sa-menmet het bedrijfsleven – Danone,Nutricia en Unilever – aan ontwikke-lingen in de voedseltechnologie.”Het Science Park is het domein van

de bètawetenschappers. Verderopstaat het iets minder moderne ge-bouw van Nikhef. “Een lelijk jaren-zeventiggebouw,” zegt directeur

Frank Linde. Bij Nikhef, het instituutvoor subatomaire fysica, zoeken zenaar nog kleinere deeltjes. Linde:“Higgs, dat zijn wij dus. Wij werkensamen met de onderzoekers vanCERN.” In de hal hangt een monitordie bijhoudt hoe de subatomairedeeltjes in Genève op elkaar botsen.Nikhef doet nog veel meer. In de

hoogste versnelling vertelt Linde er-over. “Wij zijn de slimste jongetjesvan de klas. Mijn voorgangers heb-ben heel kleine deeltjes ontdekt:elektronen, protonen, quarks. Diekennis is gebruikt om radio’s en tv’ste kunnen maken. Röntgen, MRI- enCAT-scans: in ziekenhuizen komt al-leen de operatiescalpel niet uit mijnvooronderzoek. Collega’s in Gronin-gen zijn nu ook bezig met proton-therapie, een minder schadelijkevormvan kankerbestraling.”Op het Science Park wordt funda-

menteel onderzoek verricht, maarvan oudsher wordt ook samenge-werkt met het bedrijfsleven. Zo werdIKO, de voorganger van Nikhef, medegesticht door Philips. Tegenwoordigzitten er veel ict-bedrijven op hetpark. Dit stukje Watergraafsmeer isnamelijk een belangrijk knooppuntvoor dataverkeer. “Er liggen hiermeer glasvezelkabels indegronddanzand,” zegt Hetty Vlug, gemeentelijk

‘Twintig jaargeleden stondenhier gebouwenin hetweiland’

Hetty Vlug, directeur van Science Park Amsterdam, en Jan van den Berg, organisator van het filmfestival SPAFF: ‘De verhalen liggen hier voor het oprapen.’

Het best bewaardegeheim van de stad

Altijd al benieuwd geweestwat er op het Science Park indeWatergraafsmeergebeurt? Op 13 en 14september opent het SciencePark Amsterdam FilmFestival de deuren van deonderzoeksinstituten engeeft een inkijk in de exactewetenschap.tekst SASKIANAAFS foto’s JOHANNES ABELING

2 ZATERDAG 8 SEPTEMBER 2012scienceparkamsterdam

directeur vanhet Science Park.Het Science Park is een ‘internet-

hub’. De Huygens, één van de krach-tigste supercomputers ter wereld,staat bij ict-datacentrum SARA. Ookde Amsterdam Internet Exchange,een van belangrijkste internetknoop-punten ter wereld, is op het SciencePark begonnen. Vanaf hier werd in1988 de eerste internetverbindingnaar Amerika getrokken. Nog meercomputergeschiedenis is te vinden inhet Centrum voorWiskunde en Infor-matica (CWI). Het CWI stond aan dewieg van het internet – cwi.nl was deeerste landendomeinnaam ter we-reld. En het CWI heeft het algoritmevan de TomTom ontwikkeld en hetspoorboekje van deNS.Het CWI herdenkt de grondlegger

van de informatica, Alan Turing(1912-1954), met een tentoonstelling.‘Op zijn vijftiende legde Turing de re-lativiteitstheorie van Einstein aanzijnmoeder uit,’ valt te lezen. Tijdensde Tweede Wereldoorlog kraakte Tu-ring de codes waarmee de Duitsershun berichten versleutelden. Later

bouwde hij de eerste computer, ‘for-maatklaslokaal’. Turingwasopenlijkhomoseksueel en onderging daarte-gen een chemische castratie, op lastvan de Britse overheid. Kort ernapleegde hij zelfmoord. Tijdens hetSPAFF wordt een film vertoond overdeze bijzonderewiskundige.

Op het Science Park lopen zes-duizend onderzoekers, stu-denten en ict’ers rond. Daar-

voor was dit stuk polder het domeinvan koeien en paarden. Begin zeven-tiende eeuw werd de Watergraafs-meer met zeven windmolens droog-gelegd. Rijke kooplieden uit Amster-

dam lieten hier hun buitenplaatsenaanleggen. Het enige historische ge-bouw dat nu nog op het Science Parkstaat, is de Anna Hoeve. Een kleinebakstenen boerderij tussen de groteglimmendewetenschapskolossen.Langzaamaan maakten de land-

bouwenvolkstuinderij plaats voordefundamentele wetenschap. In 1946vestigdede voorloper vanNikhef zichin de polder, gevolgd door andere on-derzoeksinstituten en later ook be-drijven. In 1996 werd het gebiedgrootstedelijk verklaard. De gemeen-te Amsterdam, de UvA en de Neder-landseOrganisatie voorWetenschap-pelijk Onderzoek (NWO) bouwden ertoen nog lustig op los, het waren dejaren voor de crisis.In 2010 verhuisde de Faculteit der

Natuurwetenschappen,WiskundeenInformatica (FNWI) van de UvA naarhet terrein. “Twintig jaar geledenstonden hier een paar gebouwen tus-sen de weilanden. Nu is het de groot-ste concentratie van bètaweten-schappers in Nederland,” zegt direc-teur Vlug. Het nieuwe FNWI-gebouw

barst alweer bijna uit zijn voegen. Ditjaar stromen 1200 nieuwe bètastu-denten in.Het Amsterdam University College,

sinds dit studiejaar gevestigd op hetpark, zorgt voor extra aanwas vanstudenten. Veel van hen komen tewonen in flats op de campus. Op hetScience Park wordt gestudeerd, ge-werkt, gewoond en gesport. Er komtmeer horeca en in de toekomst ookeen supermarkt. Ongeveer de helftvan de onderzoekers en studentenkomt uit het buitenland. Vlug: “Ikwilniet zeggen dat Engels hier de voer-taal is, maar het scheelt niet veel. Hetis een microkosmos van bedrijvig-heid enwetenschap.”Het Science Park is het best bewaar-

de geheim van Amsterdam, zegtVlug. Daar moet het filmfestival ver-andering in gaanbrengen. Eenmooiegelegenheid om op bezoek te gaan indeze onbekende stadswijk.

SPAFF, filmfestival voorwetenschaps-films. 13 en 14 september. Informatieen (gratis) reserveren:www.spaff.nl

Op 13 en 14 septembergaat eennieuw filmfes-tival van start: SPAFF.Eenopvallend festival,

dat zich richt op een specifiek gen-re: films endocumentaires over dewetenschap.Het ScienceParkAm-sterdamstaat tweedagen inhet te-ken vande verbeelding vanweten-schap.Dat gebeurtmet publieks-films,maar ookmet zelden ver-toondedocumentaires.Het bestenieuws: alle vertoningen zijn gra-tis te bezoeken.De films en documentaires op

SPAFFworden ingeleid doorwe-tenschappers vannaamen faamvan Science ParkAmsterdam.Want dat is hetmooie vanhet fes-tival: behalve een inkijk in dewe-reld van dewetenschap biedtSPAFF ookmeteen een inkijk inhet Science ParkAmsterdam zelf.Want zegt u eens eerlijk: watweetu nou eigenlijk van deze plek indeWatergraafsmeer?Op Science ParkAmsterdambe-

vinden zichwoningen, ruimne-gentig bedrijven gespecialiseerdin ict en life sciences, de bètafa-culteit van deUniversiteit vanAmsterdamen gerenommeerdewetenschappelijke instituten.Daarnaast zijn ermeerdere hore-

cagelegenheden en sinds 2010sportcentrumUniversum.Het Parool kijkt in deze bijlage

rond in dit bolwerk vanweten-schap en bedrijvigheid. De sa-menwerking tussen de krant enhet Science ParkAmsterdam ligtook voor de hand: allebei zijnwedagelijksmet kennis bezig, en al-lebei doenwedat gedreven dooreen onstilbare honger naar infor-matie.Almoet hierwel een pas op de

plaatsworden gemaakt. BijHetParool zijnwe van de actie, hetnieuws en de duiding van de actu-aliteit, terwijl op het Science ParkAmsterdamvooralwordt gewerktaan projecten die omeen grootmentaal uithoudingsvermogenvragen.Wij doen verslag van dewerkelijkheid; op het ScienceParkAmsterdamwordt diewerke-lijkheidmillimeter bijmillimeteruitgediept en groter gemaakt.Wie deze bijlage leest, ontdekt

dat achter begrippen als lifesciences en ‘molecuulfysica’men-sen schuilgaan die vol vuur hunvak uitoefenen. Het is onze hoopdat u straks nóg trotser bent oponze stad.

Bolwerk

Watweet u nu vandeze plek in deWatergraafsmeer?

3ZATERDAG 8 SEPTEMBER 2012

RONALDOCKHUYSEN

Jan van den Berg, medeorganisa-tor van SPAFF, maakt documen-taires en theatervoorstellingenover wetenschap. Hij is kind aanhuisophetSciencePark. “Dever-

halen liggen hier voor het oprapen.Mensen denken vaak dat natuurwe-tenschap moeilijk is, maar dat is nietzo. Er gebeuren revolutionaire din-gen in de exacte wetenschap. Hierwordt de toekomst gemaakt.” Vanden Berg maakte een documentaireover de Britse natuurkundige PeterHiggs, te zien tijdens het festival.Robbert Dijkgraaf, voormalig presi-

dent van de Koninklijke Nederlandse

Akademie van Wetenschappen ennationaal bekend geworden als gastbij de DWDD, is niet de enige natuur-kundige die in begrijpelijke taal overwetenschap kan vertellen. Van denBerg: “De eerste film die we in hetFOM-instituut AMOLF vertonen, Thepleasure of finding things out, gaatover natuurkundige en Nobelprijs-winnaar Richard Feynman. Hij waseen soort Dijkgraaf, maar danwilder.‘There is plenty of room at the bottom’was de visionaire uitspraakwaarmeehij de nanotechnologie voorspelde.”De films op SPAFF zijn door Science

Parkwetenschappers uitgekozen. Zij

leidenhuneigenkeuze in. “Danblijktdat ze helemaal niet eng zijn en ookniet moeilijk praten,” zegt Van denBerg. De films worden vertoond incollegezalenmetdebeamers die daarhangen. “Dan krijg je iets van diecharmemee.”Excentrieke wetenschappers zijn

een dankbaar filmonderwerp. Wis-kundige Andrew Wiles sloot zichzelfacht jaar langopoméénvandegroot-ste wiskundige raadsels op te lossen,de laatste stelling van Fermat. Vanden Berg: “Daar stond een miljoendollar op. In de film zie je Wiles mettranen in zijn ogen.” Of neemde logi-

cus Gödel, een tijdgenoot van Ein-stein. Van den Berg: “Hij trok alles intwijfel en vertrouwde alleen zijnvrouw nog. Toen die in het zieken-huis belandde, stortte Gödel ook in.”Het programma is een mix van toe-

gankelijk, zoals Dark mattermet Me-ryl Streep, enexclusievedocumentai-res als Transhuman, die gaat overwe-tenschappers in Oxford die ‘niets lie-ver willen dan geestelijk in een com-puter kruipen’, aldus Van den Berg.Ook voor kinderen zijn er geschiktefilms, zoals Winged migration, overdemigratie van ganzen, of Lightning,over de bliksem.

Zesduizend onderzoekers, studenten en ict’ers. FOTOMAARTEN STEENVOORT DeUvA-faculteit der Natuurwetenschappen,Wiskunde en Informatica.

‘Hier wordt de toekomst gemaakt’

Het Science Parkis het domeinvan bèta-wetenschappers

Op de grens vanwnieuwsgierigheidVijf wetenschappers,werkzaam op het SciencePark Amsterdam, vertellenover hun vak. En over hunfavorietewetenschapsfilm, diewordt vertoond op hetfestival SPAFF. ‘Uiteindelijkkomt het neer op deverbeeldingskracht encreativiteit van hetmenselijk brein.’tekst FRANKKROMER foto’sMAARTEN STEENVOORT

Prof. dr. BelaMulder, theoretisch biofysicusAMOLF – Instituut voor Atoom- enMolecuulfysicaFavorietewetenschapsfilm: The race for the double helix(1987)

‘Vaakwordteenwetenschapperalseenstereotypeneer-gezet ineen film:man in langewitte jas,hoofd indewolkenenhet liefst eenbrilletjeerbij.Maardeze film

laatechtdeemotiesziendiegepaardgaanmetgroteontdekkin-gen.Dekijkerwordtmeegezogen ineenreis vol successenen fa-len,hetgeeft jeeen inkijkhoedewetenschapwerkt.Deprachti-geBBC-filmstijl helptdaarnatuurlijkbij.In de film zienwe Jeff Goldblum– trouwens één vanmijn favo-riete acteurs – in de huid kruipen van JimWatson. Samenmetzijnmaatje Crick gaat hij op zoek naar de structuur van dna. Zijzijn echt twee cowboys van dewetenschap.Metweinigmidde-len durven zij groot te denken. Ze strijden tegen een anderteam van biologen die zichmeer aan de regeltjes houden. Deverschillendemenselijke aspectenmaken de film realistischer.Uiteindelijk doe je een ontdekking nooit alleen. Het is team-werk, geleverd door demeest uiteenlopendemensen: van ego-isten tot altruïsten.Het grappige is dat ik een paar jaar na het uitkomen van de filmzelf de overstapmaakte van de natuurkunde naar de biofysica:ik ging het dna achterna. Hetwerk vanWatson en Crick is weleen gigantische ontdekking voormijn nieuwe vakgebied ge-weest. Voor deze ontdekking kondenwe als levendewezensnaar dewereld om ons heen kijken en die proberen te begrij-pen, nu kunnenwe onze eigen bouwstenen enwat die tot levenbrengen, bestuderen.’

4 scienceparkamsterdam ZATERDAG 8 SEPTEMBER 2012

Dr. Judy Shamoun-Baranes, ornitholoogUvA Faculteit der Natuurwetenschappen,Wiskunde en In-formaticaFavorietewetenschapsfilm:WingedMigration (2001)

‘Toen ikkleinwas, vond ikvogelsal opzienbarendewe-zens:hoezezich inde luchtbewegen,degracieuzevleugelslagen.Maaromdatmijnoudersniet vaaknaar

‘buiten’ gingen, keek ikvooralnaar filmsenboekenvoor inspira-tie. Pas toen ik in Israëlgingstuderen,ben ikechtveelgaanvo-gelen.Devogeltrek isdaar fantastisch.Het land iseenkruispuntvoordevogeltrekmetmigratie langsdekust, overdeNegev-woestijnendeHulavallei. Ikheballeenmaarnaarde luchtgeke-ken, zelfs tijdenshetautorijden.De film geeft een artistiek beeld van de vogeltrek. Zo laten zeeen cameramet een groep zwanenmeevliegen: je hoort ge-woon het klappen van de vleugels.Met demooiemuziek erbijvoel je je bijna zelf een vogel. Je krijgt echt bewondering voor aldie verschillende soortenmigratievogels: van zwanen totkraanvogels.Migratie is levensgevaarlijk, ze vliegen duizendenkilometers, dag en nacht achter elkaar. En dan hebbenwe hetnog niet eens over de problemen die ze kunnen ondervindendoor hetweer, jagers, het veranderende landschap en de zwareindustrie.Tegenwoordig zie je ook dat sommige soorten tijdens de lenteen herfst gewoon op hun plek blijven. Er zijn ganzensoorten dienu in Nederland broeden, terwijl ze normaal gesproken echtemigratiedierenwaren. Het landschap en het klimaat verande-ren natuurlijk, dus je zou kunnen denken dat vogels die nietmeer hoeven temigreren, lekker blijven zitten. Dat scheelt zeveel energie en bespaart ze hachelijkemomenten.’

Dr.Maurice Bouwhuis, relatie- en innovatiemanagerSARANational High Performance Computing and e-ScienceSupport CenterFavorietewetenschapsfilm : Transhuman (2011)

‘Als ikhetaaneen leekmoetuitleggen, vertel ikaltijddatSARAhetnationale supercomputercentrumvanNeder-land is.Wij ondersteunenonderzoekersdoorverschil-

lendesoortenzwarecomputersystemenaantebieden,waaropzij simulatiesofgrootschaligedata-analyseskunnenuitvoeren.ZodoenwedatbijvoorbeeldvoorwetenschappersvanhetEras-musMedischCentrum,diehetverouderingsprocesvanhetbreinonderzoeken. Sindsde jarennegentigvolgenzij negendui-zendmensenvanwiezij geregeldeenhersenscanmaken.Datlevert zoveeldataopdatdienietopeengewonepc teverwerkenis.Onzecomputersystemen,diedekrachtigstevanNederlandzijn, kunnendatwel.In Transhuman, waarin verschillende filmbeelden van SARAvoorkomen, is een filosoof te zien die niet accepteert dat het le-ven eindig is. Hij wil een uitweg zoeken via elektronica en com-puters: je ziel of geest wordt getransporteerd in de softwarevan een computer. Natuurlijk is het een theoretische benade-ring,maar daaromnietminder interessant. De toekomstigemogelijkheden van krachtige computers prikkelen zondermeerje fantasie. In de documentairewordt gesteld dat de totalemenselijke kennis iedere achttienmaanden verdubbelt. De linknaar dewet vanMoore, dat in dezelfde tijd computers tweekeer zo krachtigworden, is duidelijk. Het sprakmij aan, omdatik bezig benmet het optimaal laten benutten van computersdoor onze gebruikers. Uiteindelijk komt het neer op de verbeel-dingskracht en creativiteit van hetmenselijk brein.’

Het Science Park Amsterdamwordt het festivalterrein voorwetens

5ZATERDAG 8 SEPTEMBER 2012

wetenschap,en verbeelding

Prof.dr. Frank Linde, deeltjesfysicusNikhef –Nationaal instituut voor subatomaire fysicaFavorietewetenschapsfilm:Higgs – into the heart of imagi-nation (2012)

‘Eigenlijk zouhet leukerzijngeweestalsdeonderzoeks-datavanCERNhaddenuitgewezendathetHiggs-deel-tjenietbestond.Danhaddenwenogverdermoeten

gravenofwehaddendevijftig jaaroude theorievanHiggshetraamuitmoetengooien.Voormij, alsdeeltjesfysicus, isdezoek-tochtnaarhetallerkleinstedeeltje inhetuniversumeenbijzon-dereopdracht. Ikhebongeveer tien jaar leidinggegevenaandeNederlandseonderzoeksgroepbijCERN.Vlakvoordatdeeersteonderzoekenbegonnen,ben ikdirecteurbij hetNikhefgewor-den.Hetbijzondere isdatmijnopvolgerbij deonderzoeksgroep,professorBentvelsen, eenbelangrijke rol speelt inde film.’Zelf ben ik helemaal niet cultureel: naar een klassiek concertgaan vind ik verschrikkelijk en ik benmaar één keer in het thea-ter geweest, en datwas omdat ikmeemoest. Nee, geefmijmaar een ruige zee en een plank. Of anders eenmountainbike.Toch ben ik stiekemwel jaloers op Bentvelsen. Ik had best welin die filmwillen spelen, ook al praat ik veel te snel.De positie vanNikhef-directeur ismooi, maar er gaat eigenlijkniks boven onderzoek doen. Dat komt ook in de film goed naarvoren. Daarin zie je niet de harde natuurkundige kant van hetvak,maar het culture en emotionele vlak van een zoektocht,een zoektocht naar een deeltje dat ‘moet’ bestaan omons hui-dige beeld van dewereld te doen kloppen. Het ismooi om tezien dat onzemaatschappij nog steeds ruimte biedt aanmen-sen omhun eigen nieuwsgierigheid achterna te lopen; om eendieper begrip te krijgen van hoe het universumwerkt.’

Prof. dr. Ute Ebert, natuurkundigeCWI – CentrumvoorWiskunde en InformaticaFavorietewetenschapsfilm: Lightning – nature strikes back(2004)

‘Wie vindtbliksemnouniet interessant? InNederlandisditnatuurverschijnsel eerderzeldzaam,maar inde tropenheb jewelhonderdkeerzoveelbliksem-

schichten, vangrotekrachtensnelachterelkaar. Ikhoumenualeen tijdjebezigmetonderzoeknaarvonkontladingenbliksems,inde technologieen indenatuur.Hetverschijnsel is zo fascine-rend, enwewetenereigenlijknogniet zoheel veel van:wesnappenruwwegmaardertig tot veertigprocentvanhethelebliksemmysterie. Elkekeerdatwe ietsnieuwsontdekken, ko-menermeervragenbij.Zowetenwe pas sinds vorig jaar dat er antimaterie vrijkomt bijeen bliksemschicht. De laatste twintig jaar zijn er nog volstrektnieuwe verschijnselen ontdekt, reuzenbliksem die hoog bovendewolken reikt en gammastralen en heel energierijke elektro-nen die uit onweerswolken komen. Daarom vind ikmijn vakge-bied – naast het feit dat je ontzag krijgt voor de natuur – zo in-teressant: je hebt echt het gevoel dat je dewetenschap vooruitkunt helpenmet jouw onderzoek.De film bestaat uit twee delen. In het eerste deel krijg je te zienwat ermet je gebeurt als de bliksem jou raakt. Kun je het over-leven enwat gebeurt er precies in je lichaam? Daarnawordt ermeer gekeken naar de verschillendewaarnemingen en de ken-nis over bliksem. Aangezien de film acht jaar oud is – en er in detussentijd nieuwe ontdekkingen zijn gedaan – zal ik tienminu-ten voor aanvang de aanwezigen even bijpraten. Dewereldvan bliksem is zo spannend en uitdagend.’schapsfilms. ‘Deze film laat de emoties zien die gepaard gaanmet grote ontdekkingen.’ FOTO PAUL DEELMAN

‘Wij, als jong it-bedrijf, willennatuurlijkgroeien. Debeste krachten

vind je op de universiteit, daar zittende jonge en gedreven gasten,” verteltPieter Verbruggen van SR Expenses.Samen met vier andere jonge onder-nemers eet hij buiten zijn lunch, te-gen het decor van de statige pandenop Science Park Amsterdam. Ze zijnallemaal midden twintig, acade-misch geschoold én ondernemer.Tussen twee happen door praten zemet elkaar over de perikelen van hunvak: de competitie, de spanning,soms de onzekerheid. Verbruggen,die samen met zijn compagnons eenmobiele applicatie heeft ontwikkeldom declaratiebonnen digitaal te ver-werken, vertelt waarom het SciencePark de uitgelezen plek is voor zijnbedrijf: “Het grootste voordeel is datde lijntjes tussen studenten en hetbedrijfsleven hier kort zijn.”Op Science Park Amsterdam, tus-

sen alle grote kennisinstellingen enuniversiteitsgebouwen in, liggen vierpanden waar wetenschap en onder-nemersgeest samenkomen. Bij MA-TRIX Innovation Center kunnen jon-

ge bedrijven gebruikmaken van ver-schillende faciliteiten als kantoor- envergaderruimten, laboratoria en toe-gang tot één van de snelste internet-verbindingen van Europa. Van de in-middels 85 jonge bedrijven – actief inlife sciences tot ict en nieuwemedia –die zich gevestigd hebben in de MA-TRIX-gebouwen, behoren zes tot hetAmsterdam Center for Entrepreneur-ship (ACE), een programma dat on-dernemerschap bij universitair ge-schoolden aanmoedigt. Zij werken ineen energieke omgeving: momenteel

is alweer een nieuw MATRIX-gebouwin aanbouw, geheel bedoeld voor lifescience-bedrijven.“De jonge ondernemers die via het

ACE-programma bij ons zijn geko-men, betalen het eerste jaar alleen deservice- en energiekosten en zittenbovendien in een leergierige omge-ving,” vertelt Raymond Hogerwerf,die bij MATRIX verantwoordelijk isvoor het aantrekken van nieuwe be-

drijven. “Op die manier worden zedoor de UvA en VU gestimuleerd omopgedane kennis en creativiteit in derealiteit te ontplooien.”“Deze gebouwen hebben een strak-

ke en zakelijke uitstraling,” zegt BartVerschoor vanBloomsix, een ontwik-kelaar vanmobiele spelletjes. “Je kanhier makkelijk parkeren, er zijn pro-fessionele secretaresses en er zijnvergaderzalen: je kunt hier mensenserieus ontvangen. Kijk, zo’n broed-plaats in Noord is natuurlijk hartstik-ke leuk, maar het ziet er wel gewoon

uit als een kraakpand.”Zijn eerste succes heeft hij al ge-

boektmethetpuzzelspelDamianFili-gree; de downloadteller staat inmid-dels op 100.000. Lang kan Verschoorniet van het succes genieten. Hetnieuwste spel, Mini Golf Together,staat alweer in de steigers.“Jevoelt echtdie collegialiteit,maar

ook de competitie,” vertelt Ralph vanBemmel van het bedrijf Fabrination,

waarmee hij zich op de 3D-printer-markt richt. “Omdatwe allemaal jon-ge ondernemers zijn, kijken we weleens bij elkaar af. Vragen als: hoe zetje een bv op of hoe neem je nieuweprogrammeurs aan, daar kunnen weelkaar mee helpen. Maar als je bij-voorbeeld de ander succes ziet heb-ben, als je de champagnekurkenhoort knallen, danwil je dat ook. Datzorgt voor de drang om ook te preste-ren.” Zo ziet Verschoor het ook. “Wijzitten nu op de plek waar ooit het in-middelswereldberoemdebedrijf Lay-ar zat, je voelt gewoonde erfenis.”De twee andere ondernemers aan

de lunchtafel, Yori Högemann vanCloseAlert enCammyTranvanHead-room Assistance, zijn het volledigeens met hun collega’s. “Wij zijn zomet onsbedrijf gegroeid, datweextraruimte nodig hadden,” vertelt Höge-mann. Hij heeft een applicatie ont-wikkeld waarmee gebruikers de te-vredenheid van hun klanten kunnenmeten. “Als je lekker dik op de grachtzit, dan ishetniet zomakkelijk omuitte breiden. Hier hadden ze al een an-dere ruimte voor ons klaarstaan.”“En vergeet niet,” vult Cammy Tran

aan, “het Science Park heeft een goe-de naam.Dat is ookwatwaard.”

‘De lijntjes tussen studentenen het bedrijfsleven zijn hier kort’

7scienceparkamsterdamZATERDAG 8 SEPTEMBER 2012

Yori Högemann, Ralph van Bemmel, Pieter Verbruggen, CammyTran, Bart Verschoor en RaymondHogewerf in hetMATRIX Innovation Center: ‘Je voelt de collegialiteit,maar ook de competitie.’

Opstapje voor academicimet ondernemersambitieDe politiek roept het al jaren: academicimoeten hun kennis in de praktijkbrengen. Het diepe in, risico’s nemen, innoveren. Science Park Amsterdamgeeft de durfals een duwtje in de rug.tekst FRANKKROMER fotoMARCDRIESSEN