pantheon// 2009- dark
-
Upload
study-association-stylos -
Category
Documents
-
view
244 -
download
14
description
Transcript of pantheon// 2009- dark
tweemaandelijkse uitgave van d.b.s.g. stylos / nummer 4 / jaargang 2009
pantheon//
stylos // grote reis 2009
"’s Avonds hebben we het Mariinsky theater
bezocht..."
dark // why architects wear black
"Onder stressomstandigheden
werkt zwart"
stylos // Stylos 116
"bouwkunde groen gekleurd"
dark
SteeOwee 2009 // piece of Bouwkunde winners // Chepos // SASBE winners // sustainablabla programma // Stylos 116 // grote reis 2009 // recommended reading // why do architects wear black? // dark resort // blacklist amongst cities // enge gebouwen // tussen afdruk en glad beton // freedom by vertigo // just graduated // op avontuur in Suriname // give me a break // story abroad
Citterio
Gubi
Iduna
Prooff
Orangebox
Unifor
Orangebox Boundary ontwerp Orangebox Design TeamProoff Worksofa ontwerp Studio Makkink & Bey
SV Lounges ontwerp Bonnema architecten concept Veldhoen & Company SV Lounges ontwerp SV concept Veldhoen & Company
Prooff Oorstoel ontwerp Jurgen Bey
Rotterdam
t +31 (0)10 211 20 50
Amstelveen
t +31 (0)20 347 21 30
www.sv.nl
Brussel
t +32 (0)2 531 13 50
www.sv.be
4.2_NL_SVLounge_240x310_Pantheon.indd 1 28-04-2009 11:41:41
tweemaandelijkse uitgave van d.b.s.g. stylos / nummer 4 / jaargang 2009
pantheon//
stylos // grote reis 2009
"’s Avonds hebben we het Mariinsky theater
bezocht..."
dark // why architects wear black
"Onder stressomstandigheden
werkt zwart"
stylos // Stylos 116
"bouwkunde groen gekleurd"
dark
SteeOwee 2009 // piece of Bouwkunde winners // Chepos // SASBE winners // sustainablabla programma // Stylos 116 // grote reis 2009 // recommended reading // why do architects wear black? // dark resort // blacklist amongst cities // enge gebouwen // tussen afdruk en glad beton // freedom by vertigo // just graduated // op avontuur in Suriname // give me a break // story abroad
colofonjaargang 13, editie 4, oktober 2009 oplage: 2200Stylosleden en vrienden van de Stylos Stichting ontvangen pantheon//vijf maal per jaar
redactieadresBG. midden 110Julianalaan 132-1342628 BL [email protected]
hoofdredactieRosemarie KrautheimNina Verkerk
redactieMinck SimonisTosja BackerDaphne BakkerTomas DirrixXin DogteromLiselotte van der A - articles 'checkedbyliselotte'
aan dit nummer werkten meeBestuur 115, Bestuur 116, Daan van den Berg, Tim Eichhorn, Regien Kroeze, Marcello Soeleman, Hens Zoet, grote reis commissie, de piece of Bouwkunde winners, de SASBE workshop winners, Ina-Marie Kapitola, Inge de Boer, Aimée de Back
advertenties0 | SV15 | Heraklith26 | Groen Beton30 | Desso37 | NBDkaft | Continu Engineering
omslagRosemarie Krautheim
van de redactieDaphne Bakker en Minck Simonis
Hier zitten we dan, één uur 's nachts, de zomermaanden achter
de rug. De wind waait om het huis, het kwik is tot 4 graden
gedaald en onze zomerkleren zijn de enige herinnering aan betere
tijden. “Donkere” tijden wachten ons op. Invoering van de harde
knip, het bindend studieadvies en mogelijke bevriezing van de
studiefinanciering zal minder vrijheid betekenen in termen van
tijd en “cold hard cash”. Niet de meest ideale periode om aan een
studie te beginnen.
Om aan te tonen dat het altijd slechter kan hebben wij in deze
editie van de pantheon// een black list van steden waar het nog
veel erger is. Een collage met enge gebouwen om aan te tonen dat
jouw studentenkamer helemaal niet zo slecht is. En ten slotte om
warm en modieus de winter door te komen doen wij suggesties
voor de outfits voor komend seizoen.
Here we are, one o’clock at night, the summer months behind us. The
wind howls along the house, the mercury has dropped to 4 degrees
and our summer clothes are all we have left to remind us of better
times. “Dark” times await us. Introduction of the “harde knip”, the
binding study advice and the possible freeze on study financing
will mean less freedom in terms of time and “cold hard cash”. Not
the most ideal period to start your university career.
In this issue of the pantheon// we’ve compiled a blacklist of the worst
cities to remind us that things can always be worse. A collage of
creepy buildings will help you realise your studentroom isn’t all that
bad. And, in conclusion, we’ve made a few wardrobe suggestions
to help you stay warm and fashionable this winter.
Het Delftsch Bouwkundig Studenten Gezelschap Stylos werd in 1894 opgericht terbehartiging van studie- en studentenbelangen van studenten aan de faculteitBouwkunde van de TU Delft.
bestuur 116 D.B.S.G. Stylosvoorzitter: Simon Tiemersmasecretaris: Nina Verkerkonderwijs/penningmeester: Peter Oosterbaanonderwijs: Josiena Simonianpublic relations: Michael Tjiaevenemtenen: Jimmy Verhoeven
adresBG. midden 110Julianalaan 132-1342628 BL [email protected]
telefoonnummersbestuur 015 2783697secretariaat 015 2781369
internetwww.stylos.nl
lidmaatschap Stylos10 euro per jaargironummer 296475
Stylos StichtingDe Stylos Stichting vervult een vliegwielfunctie ter stimulering van initiatievenvan en voor studenten van de faculteit Bouwkunde van de TU Delft. Zij kunnenbij het bestuur van de Stylos Stichting terecht voor financiële en inhoudelijkeondersteuning van hun project. Om u hiervan op de hoogte te houden ontvangt uelke 2 weken B-nieuws en 5 maal per jaar de pantheon//.Wij vragen om een donatie van 45 euro per jaar (pas afgestudeerden betalen deeerste twee jaar 10 euro). Aan bedrijven vragen wij 90 euro.gironummer 1673413
disclaimerAll photos are (c) the property of their respective owners. We are a non-profit organisation and we thank you for the use of these pictures.
the cover by Rosemarie Krautheim "The night sky in the world"
pantheon//bimonthly edition of the study association Stylosfaculty of Architecture, TU Delft always 100 % lighting up the darkness
2 i n h o u d s o p g a v e
3
stylos4 van de voorzittersAlexandra de Jong en Simon Tiemersma
4 SteeOwee 2009Daan van den Berg
6 piece of Bouwkunde winnerseditorial team
7 Harbourcitiespagina uitwisseling - Cheops Eindhoven
8 SASBE winners Marcello Soeleman
9 sustainablabla 2009 programmaMarcello Soeleman
10 Stylos 116bestuur 116
12 grote reis 2009 Hens Zoet
15 club excursie Rotterdam
Jimmy Verhoeven
dark16 recommended reading redactie
18 why do architects wear black?Nina Verkerk
20 dark resortXin Dogterom
21 blacklist among citiesXin Dogterom
22 enge gebouwenLiselotte van der A
24 tussen afdruk en glad betonTomas Dirrix
4 7
9
12
10
20
6
3i n h o u d s o p g a v e
34
31
28
algemeen28 freedom by vertigoRegien Kroeze
31 just graduated Rosemarie Krautheim
34 op avontuur in SurinameDaphne Bakker
38 give me a break!Tosja Backer
39 story abroadTosja Backer & Tim Eichhorn
40 get inspired
41 agenda
22 24
vrijdag: zelf geknutselde maskers voor het gemaskerd bal
Daar stond ik dan, dinsdag 15 september. Net als een jaar eerder,
voor een zaaltje met leden, oud-bestuursleden, familie en vrienden.
Maar dit keer zou ik niet worden aangesteld, het was tijd voor mijn
uittreerede en het ontslag van het 115e bestuur. Ik moest denken aan
hoe het vorig jaar was. Hoe ik heel snel in de tenten van het bk city
terrein nog wat punten op had geschreven die ik wilde vertellen in
mijn intreerede. Hoe ik ijsberend over het gras van de rugbyvelden
aan het oefenen was. Hoe we met een powerpoint die nog maar net
af was iets te laat in de Julianalaan aan kwamen. Een leeg gebouw
waar muren nog geverfd moesten worden en vloeren nog gelegd.
Op de eerste verdieping, in een zaaltje dat voor de gelegenheid was
uitgerust met een beamer en wat zelfs al bijna af leek, zouden wij
als eerste gebruik gaan maken van het nieuwe bouwkundegebouw.
Het was rustig, bestuur 114 was er natuurlijk, Maria, bestuur 113 en
een paar anderen. De meesten kende ik wel, behalve één of ander
enthousiast maar verder nog onbekend styloslid die ook al op een
reis mee was geweest en die we volgens Koen moesten koesteren.
Ik kende hem niet, maar zou hem snel leren kennen. Hij heette
Simon.
En nu, een jaar later, stond ik er weer. Aan mijn linkerkant Koen
en Romy, aan mijn rechterkant Janneke, Yannick en Hens. Voor de
laatste keer als bestuur samen… een beetje emotioneel was t wel.
Gelukkig werd ik een heel stuk vrolijker toen bleek dat het lintje van
Koens penning wat krap was (of was zijn hoofd wat te groot?) en ik
hem dus bijna niet kon ontslaan als penningmeester. Maar met een
beetje duw- en trekwerk lukte het toch. Al mijn bestuursleden waren
ontslagen uit hun functie en de tijd was daar om het stokje door te
geven. Dezelfde Simon als een jaar geleden stond voor me, klaar om
voorzitter te worden van het 116e bestuur van Stylos.
Stylos 115 is niet meer, het 116e Stylosjaar is aangebroken. Een nieuw,
fris groen jaar! Bij deze wil ik het 115e bestuur heel erg bedanken voor
het bijzondere jaar. Ik wens 116 heel veel succes, geniet ervan!
Daar ik, als verse voorzitter van het 116e bestuur van Stylos, niet
veel woorden over heb, wordt mijn onderschrift als volgt: dankjewel
Alexandra (en honderdvijftien) en hup honderdzestien! //
115 en hup...van de voorzittersAlexandra de JongSimon Tiemersma
zaterdag:
zondag: sport en spelletjes bij het sportcentrum van de TU
zaterdag: stille disco met koptelefons
5s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
De nieuwe eerstejaars bouwkundestudenten zijn alweer een tijdje aan de slag. Maar de glorieuze tijd van de SteeOwee zullen we niet vergeten.
Daan van den Berg - SteeOwee commissie 2009
SteeOwee 2009
Het is nu ongeveer anderhalve maand geleden dat de nieuwe
eerstejaars Bouwkunde voor het eerst een stap zetten op de treden
van de mooiste faculteit van de TU Delft. ‘Villa Bouwkunde’ wordt
voor minimaal de komende vijf jaar hun thuis en dat begint nu toch
wel echt bij ze door te dringen. Op 14 augustus jl. begon voor hen
het grote avontuur dat studeren heet. Met nog enigszins angstige
gezichten stonden 300 aankomend eerstejaars te popelen om te
beginnen aan het eerstejaarsweekend van Bouwkunde, de SteeOwee.
Ieder jaar weer maakt een groep actieve Stylosleden zich op om van
dit weekend een onvergetelijke tijd te maken. Zo ook dus dit jaar. Met
als thema ‘BKdent’ (want Bouwkunde studeren doe je namelijk in stijl
en met klasse) werd de toon al snel gezet. Het moest een weekend
worden vol decadentie en design dat aansloot bij de uitstraling van
onze nieuwe faculteit.
En daar staan we dan, voor 300 jongens en meisjes die allemaal
verwachtingsvol hun ogen op ons gericht houden. Wij zijn degenen
die ze moeten gaan vertellen wat ze moeten gaan doen, bij enkele
valt het woord ‘middelbare school’ zelfs nog van de gezichten te
lezen. Maar dit zal na het weekend wel anders zijn. Wij weten wat
er gaat gebeuren, zij nog niet. Bouwkundeliederen worden ingezet
door het nieuwe Stylosbestuur en de SteeOweeCommissie springt
ze bij, er wordt raar gekeken en bepaalde blikken van de eerstejaars
spreken boekdelen. Dit hadden ze niet verwacht. Ze hebben echter al
gauw door dat ze allemaal in hetzelfde schuitje zitten, schaamte wordt
opzij gezet en wij weten dat het wel goed komt maandagochtend
als ze daadwerkelijk moeten laten horen wie ze zijn en waar ze voor
staan.
Het is nog vroeg in de middag, maar de creativiteit van de eerstejaars
wordt al meteen op de proef gesteld. Er moet een masker gemaakt
worden van een brilmontuur dat ze van huis hebben meegenomen.
Met beperkt materiaal wordt er van ze verwacht dat ze toch als
groep een eenheid creëren in stijl. De maskers zijn bedoeld voor het
gemaskerd bal, wat ’s avonds in het centrum van Delft zal losbarsten.
Tijdens het avondeten pakken wij even onze rust, de eerstejaars zijn
onder de hoede bij de mentoren en wij steken even de koppen bij
elkaar. Het gaat goed, luidt de conclusie. Maar we weten dat het nog
beter wordt en kijken elkaar grijnzend aan.
Wat hadden we een geluk met het weer. Regenplannen waren
al gemaakt, poncho’s besteld en iedereen zag de bui al hangen.
Gelukkig regende het in het weekend alleen zonnestralen. Det
traditionele fietstocht ging dit jaar naar Rotterdam waar de eerste
aanraking met architectuur werd gemaakt door middel van een
vossenjacht langs enkele in het oog springende architectonische
hoogtepunten van de stad. Dit terwijl het hoogtepunt van de
SteeOwee nog moest komen. Terwijl iedereen hard op zoek was naar
vossen als ‘de Golfer’ (die met een grasmat van twee bij vier meter in
de koopgoot stond) of ‘de piraten’ (die in een bootje dreven in een
binnenhaven naast de Westermeijer), waren wij namelijk bezig met
het opbouwen van het feest in de Zuidserre van de faculteit.
Om negen uur barst het feest in stilte los. Vierhonderd koptelefoons
zorgen ervoor dat de eerstejaars, mentoren en organisatie zonder
geluidsoverlast kunnen genieten van hun favoriete meezingers op
kanaal één of los kunnen gaan op de beats van de aanwezige dj’s op
kanaal twee. Wat een feest!
De zon blijft ook tijdens de sportdag een actieve deelnemer. Wij
genieten nog even van het weer en kijken om ons heen om te zien
dat iedereen hetzelfde doet. Niemand houdt zich aan het opgestelde
spelschema, maar op zo’n moment geeft dat ook niet meer. De eerste
kennismaking is gemaakt en de eerste vriendschappen zijn gesloten.
De weg er naartoe ging niet altijd over rozen. het heeft ons een deel
van ons leven gekost, maar het was het waard. We kijken er zeker met
een voldaan gevoel op terug. We weten dat we een groot beroep
hebben gedaan op de mentale en fysieke gesteldheid van de nieuwe
eerstejaars, en niet te vergeten die van onszelf. Maar trots zijn we
zeker. Laat het nog één keer horen... ‘Bouwkunde o Bouwkunde, de
mooiste van het land’. //
SteeOwee Commissie 2009
piece of Bouwkunde winners
In the pantheon// parodie, the second pantheon of our team we asked for entries for the 'win a piece of Bouwkunde' contest. During the Midzomernachtsfeest the winners received their 'Berlageweg rock' on stage. And the winning text pieces get published here.
the editroial team
Best over all
Yan Shi: A Beautiful Secret The shocking news reached me the second day after the calamitous earthquake occurred in my hometown in China. According to traditional saying, the year
of 2008 is an unlucky year for people of my age. But I have never ever imagined it would be as that unlucky as the destroying of my loving hometown and my
dreaming faculty.
However, I still decided to come. Upon arriving, the first thing was to see the building myself. She was there standing in the rain. The gloomy sky rendered
an air of tragedy. But in the following months, I had heard a lot of jokes about the old building from friends, Chinese and Dutch, from other faculties. A PHD
working on the 13th floor in EWI building told me they were sitting there sipping coffee, while watching the building being burnt, and counted:” Oh it is the
5th floor, now…”; another PHD in Applied Science said to me:” Hey, congratulations! It is the ugliest building in the campus!” However, whenever I asked a
friend from Boukunde, I was told how he missed the old building! While recalling the memory, they would unconsciously face the direction of the old site,
describing to me the real coffee in the Espresso bar, the large open space where they working together…. Every one of them looked so proud as they have
ever studied there. As a master student of the year 2008/2010, the building at Julianalaan would accompany me for the entire two years. Therefore the old
building stays a beautiful secret to me. I could ask about it, google it, see it on pictures but I could never ever experience it. Well, to me, the pity serves more
as an imaginary field than something really depressing. I always like hearing different stories about the old BK, which makes me feel we are more connected.
The old Bk, it is a mutual memory shared by all BK friends.
Funniest of all
Peter Rosmulder: Opdat we niet vergetenHet mag dan dertien maanden geleden zijn dat bouwkunde afbrandde, persoonlijk word ik een beetje moe van alle aandacht voor het oude gebouw. Op
dertien mei van dit jaar was ik op excursie en heb ik er niet bij stil gestaan wat er twaalf maanden terug gebeurde. Zes maanden daarvoor, een half jaar na
de brand, was ik gewoon aan het werk in de tijdelijke bibliotheek. Life goes on, zeker op bouwkunde. Natuurlijk heb ik wel eens teruggedacht aan het oude
gebouw. Hoe je altijd drie kwartier voor de liften stond te wachten, of helemaal naar de andere kant van het gebouw moest om ‘even’ iets te printen. Ook denk
ik soms aan het telefoontje dat ik die ochtend kreeg: “bouwkunde staat in de fik, 8e t/m de 12e verdieping.” Dan vraag ik me af of het toeval was, dat ik die
ochtend niet op de 10e zat omdat ik besloten had een ontwerples over te slaan. Als ik nu stil sta bij de gebeurtenis en de gevolgen daarvan, dan mis ik maar
een ding: de tenten. Het bollen van het tentzeil als de wind aantrok, het tikken van de regen. De serene rust als de airco’s een pauze namen en de hittegolf die
daarop volgde. Een ontwerples aan de campingtafels van de bouwpub, die afgesloten werd met een drankje in de zon. De spontane initiatieven; de een ging
wat papier uit de printer van de buren halen, de ander zorgde voor een stekkerdoos. En dat alles terwijl je op de achtergrond het gruis van de gevelplaten
naar beneden hoorde komen onder de druk van de sloopkogel.
Daar zouden ze eens bij stil moeten staan: het is alweer een half jaar geleden dat de tenten werden afgebroken. Moeten we daar niet eens een ‘open story
contest’ aan wijden?
Best writing style
Pieter EismaToen in februari het toestel van Turkish Airlines bij Schiphol neerstortte, werd dat als eerste bekend via Twitter. Ook de gebeurtenissen na de verkiezingen in
Iran konden via Twitter en Youtube naar buiten worden gebracht.
Hoewel de brand van Bouwkunde niet te vergelijken is met zulke rampen, ben ik daardoor wel in aanraking gekomen met journalisten die “nieuwe” media
gebruiken voor hun berichtgeving. Een dag na de brand kreeg ik namelijk een mailtje via Hyves. Het was van een journaliste van de Leeuwarder Courant,
de regionale krant van Friesland, waar ik ben opgegroeid. Zij was op zoek naar mensen die een persoonlijk verhaal over de brand hadden. Door te zoeken
op mensen in Delft die in Leeuwarden op school hadden gezeten, was ze onder andere bij mij gekomen. Ze wilde weten of ik de brand van dichtbij had
meegemaakt en of ik nog spullen was kwijtgeraakt. Door verschillende mensen te interviewen zou ze dan een verhaal schrijven over “Friezen en de brand”.
Nadat ik had geantwoord, werd ik een dag later gebeld en werd het interview gehouden. Jazeker, ik had de brand van dichtbij meegemaakt. Ik zat al met mijn
groep te werken op Bouwkunde, boven de bibliotheek. Eerst was het plan om op de 11e verdieping te werken, maar de liften deden het toen al niet meer door
de lekkage. Toen het brandalarm ging, heb ik mijn spullen gepakt en ben naar buiten gegaan, zodat ik gelukkig niets kwijt ben geraakt. Wel heb ik nog een
paar dagen op mijn fiets moeten wachten, die stond vlak bij het gebouw. Het artikel heb ik nog wel ergens in de kast liggen. Maar in het kader van de nieuwe
media is het ook te lezen in het digitale archief van de Leeuwarder Courant. Google maar op “Nooit meer in geliefd studiegebouw”.
8 s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
SASBE winners
From 15th to 19th of June in the central Aula, TU Delft, the conference SASBE2009 took place. On Wednesday 17th June 2009, Stylos was also present, with a workshop: Sustain BK City!
Marcello Soeleman
In this workshop, students were asked to design small interventions
in about 7 hours to make the Faculty of Architecture, BK City, more
sustainable. The results are presented here. The students also present
their plans at the upcoming conference, Sustainablabla!?2009
Rolf van der Leeuw, Charlotte Heesbeen, Marije van der Laag, Joris Hoogeboom
[email protected], [email protected], [email protected], [email protected]
Sustainablabla Student Workshop
Implementation
Sustainable Concepts
Green Balance
Green balanceWe devided the experience of the Architecture building in two categories:
Problems:Waste of paper, model material, prints, restaurantClimate convenience in computer labSun shading in work areasAir qualityWater and energy useNo indoor green
AmbianceDesign structureInnovative interiorDiversity of spacesFootprint size
By combining the two categories we noticed that the gain of green vegetation within the area of the buildings exterior, buildings envelope and the build-ings interior would solve a lot of problems. It’s a fast and feasible solution for either climate control and energy use.
The vegetation could be closing a biological cycle within the use of the building. Biodegradable waste could be foot for the green plants and the plants could help the atmosphere to be more convenient in many expects. For example: sound absorbing plants for better acoustics. Plants that give bet-ter humidity to a space. Plants with big leaves that give protection to sunlight. Vegetable or fruit plants that supply us with food. Above all the indoor green vegetation would give a better working environ-ment.
1e prijs: Green balancewritten by Marije van der Laag
The building of the faculty of Architecture gives us space. Space
created by a solid floor, a roof and walls. Space that we use to travel
through, to communicate in, to learn and teach in, to eat and drink in,
to leave our waste in, to relax and to study in, to live in.
Whether we do this in a good or bad way is partially constructed by the
experience of this space. The building has done it's job by providing us
her space for us to live in. What can we, users, give the building
back to make her space live? Maybe this question is quickly to be
answered. To make her space live, we should live in this space.
Let's breath the air, let's climb the walls, let's consume the light, let's
absorb the acoustics, let's adjust the temperature, let's grow energy, let's
use the energy. What, besides we, human, can do all these activities?
….....Green!
Let 's take a look at the experience of the space in the
building. We, users, divided the experience of the architecture
b u i l d i n g i n t w o c a t e g o r i e s , p r o b l e m s a n d b e n e f i t s .
Problems:
• Waste of paper, prints, model material
• Waste from the restaurant
• Climate inconvenience in computer lab
• Lack of sun shading in work areas
• Air quality
• Quantity of water and energy use
• Lack of indoor green
Benefits:
• Ambiance
• Design structure
• Innovative interior
• Diversity of spaces
• Footprint size
The problems are mainly taking place on a natural level, the biological
cycle. The benefits are mainly taking place on a structural level, the
technological cycle. By looking at the two categories we noticed that
Stylos conferentie 2009 programma
Woensdag 30 septemberopeningslezing van Andy van den Dobbelsteen en presentatie
van de SASBE workshop winnaars. Daarna kan je even tot rust
komen bij het filmtje 'the circle of blame'.
Donderdag 1 oktober (Berlagzezaal)
Thema Water9.00 Plenaire lezing van Mindert de Vries9.45 Plenaire lezing van Koen Olthuis, Waterstudio10.30 koffie- en theepauze
Thema Materiaal11.00 Plenaire lezing Michiel Haas11.45 Plenaire lezing Bob Ursem12.30 Lunch
13.30 Parallelsessies Thema WaterBerlagezaal 1: Toekomst van water in de stad Nico Tillie en Florian BoerBerlagezaal 2: Water en de gebouwde omgeving volgens de student Alexia Luising Afstudeerders 15.30 koffie- en theepauze
Parallelsessies Thema MateriaalBerlagezaal 1: Duurzaam hergebruik van materialen Hans Köhne, Jos de KriegerBerlagezaal 2: Innovaties in duurzaam materiaalgebruik Pieter Lanser Huub van Laarhoven, Rinske Wessels
Vrijdag 2 oktober (Berlagzezaal)
Thema Energie
9.00 Plenaire lezing van Baldiri T. Salcedo
9.45 Plenaire lezing Ernest Israëls
10.30 koffie- en theepauze11.00 Plenaire lezing Mark Notenboom & Jaap Dijkgraaf 11.45 Plenaire lezing Anke van Hal12.30 Lunch
13.30 Parallelsessies Thema EnergieZaal F: Duurzaam Wonen voor starters van D.M.P van de Merwe,
M.J.C. Blom
Zaal F: 'Sustain the Campus' Niek Stukje en Anke van Hal15.30 koffie- en theepauze16.00 Slotdebat met Liesbeth van der Pol, Jo Coenen en Bas van de Griendt. Debatleider Kees Duijvestein
the biological cycle in the field of use is not continuous. There is no balance within the use. The
technological cycle seems to be intact.
The addition of green vegetation within the area of the building's exterior, the building's
envelope and the building's interior can solve the problems in the biological cycle and this
way creating Green Balance.
The addition is a fast and feasible adjustment to change the building's climate and energy
use. The green vegetation will be closing a biological cycle within the use of the building. The
biodegradable waste from the restaurant can be food for the green vegetation. This vegetation
can help the atmosphere to be more convenient for the users in many ways. The vegetation then
again provide food, like strawberries, mint, basil or tomatoes, for the restaurant.
More adjustments are made possible by the addition of green in the building. For example:
• Sound absorbing plants for better acoustics.
• Green that gives a better humidity quality to space.
• Plants that clear the air from dust and fine particles.
• Plants with big leaves that give protection from sunlight and warmth.
• Vegetable or fruit plants that supply us with food.
• Plants that consume the biodegradable waste from the restaurant.
• Trees that provide leaves or twigs for model material or to make energy.
• An ivy that grows along the walls, for either acoustics reasons or to hang exhibition material
on. Above all, the indoor green vegetation will create a better experience of the space and will
therefor help us to study, work and live better.
plaatjes pagina links boven: 1. green balance, beneden: 2. access to naturedeze pagina: 3.'open book': Raising the awareness among students of the benefits of a sustainable building by providing information about the measures like an ‘open book’.
Implementation
Sustainable Concepts
Architecture students should be INSPIRED to designsustainable buildings. By studying in a sustainablebuilding, full of examples and information, the gap between sustainable blabla and producing sustainable desings will be smaller.
Conversation about sustainability should be stimulated,ideas from students should be taken seriously. The subject should always be on the mind of the students.
BKcity as an opportunity to experiment with sustaina-bility ideas.
Act Now!
“BKcity as an educational exhibition todemonstrate different sustainablemethods”
Sustainable building and sustainable learningBKcity as ‘open book’
B. Dankers, P. Mostert, T. Nouws, E. van Winsen
GOALS
[email protected], [email protected]@student.tudelft.nl, [email protected]
1. Reduce the energy, water and material use in the building by introducing basic sustainable measures.
2. Raising the awareness of the bene� ts of a sustainable building by providing informationabout the measures like an ‘open book’.
Sustainablabla Student Workshop
In BKcity there will be several basic sustainable measures taken. At these ‘sustainability spots’ information will be pro-vided about the measures. Technical information, sections, drawings and information about the bene� ts of the mea-sure; how much energy will be saved? What is the new situation compared to the old situation? Why is it better?
For example; there will be stairs to the roof to show stu-dents how the roof is made, detailed and what layers it consists of. The information will be right next to it.
To raise awareness among students, energy use will be displayed in the central hall. Whenever a student enters or leaves the building, he or she will be aware of the daily use of water and energy.
Better use of the roof;
solar cells & rainwater
collection and storage
Keep track of your energy-use
Sustainability spots with infor-
mation; explore the building to
find out more about sustain-
ability measures
Implementation
Sustainable Concepts
Architecture students should be INSPIRED to designsustainable buildings. By studying in a sustainablebuilding, full of examples and information, the gap between sustainable blabla and producing sustainable desings will be smaller.
Conversation about sustainability should be stimulated,ideas from students should be taken seriously. The subject should always be on the mind of the students.
BKcity as an opportunity to experiment with sustaina-bility ideas.
Act Now!
“BKcity as an educational exhibition todemonstrate different sustainablemethods”
Sustainable building and sustainable learningBKcity as ‘open book’
B. Dankers, P. Mostert, T. Nouws, E. van Winsen
GOALS
[email protected], [email protected]@student.tudelft.nl, [email protected]
1. Reduce the energy, water and material use in the building by introducing basic sustainable measures.
2. Raising the awareness of the bene� ts of a sustainable building by providing informationabout the measures like an ‘open book’.
Sustainablabla Student Workshop
In BKcity there will be several basic sustainable measures taken. At these ‘sustainability spots’ information will be pro-vided about the measures. Technical information, sections, drawings and information about the bene� ts of the mea-sure; how much energy will be saved? What is the new situation compared to the old situation? Why is it better?
For example; there will be stairs to the roof to show stu-dents how the roof is made, detailed and what layers it consists of. The information will be right next to it.
To raise awareness among students, energy use will be displayed in the central hall. Whenever a student enters or leaves the building, he or she will be aware of the daily use of water and energy.
Better use of the roof;
solar cells & rainwater
collection and storage
Keep track of your energy-use
Sustainability spots with infor-
mation; explore the building to
find out more about sustain-
ability measures
Sustainablabla!?
10 s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
Stylos bestuur 116 is niet te missen. De afgelopen weken is de faculteit bouwkunde aan de TUDelft groen gekleurd. Wat is het verhaal achter deze ontwikkeling?
Nina Verkerk namens het 116e bestuur
Stylos 116Het is jullie vast niet ontgaan dat Stylos dit jaar groen kleurt! Na een
jaar brandweerwagenrood groeit Stylos als een jonge plant uit de
as van de brand van vorig jaar. Het 115e bestuur heeft het grootste
deel van de erfenis van de brand verwerkt en ons een goede basis
voor vooruitgang gegeven. Met een mooie plek naast de ingang van
het nieuwe gebouw, een wand vol flyers en posters en een groen
geverfde muur is Stylos zichtbaarder dan ooit. Als het goed is hebben
jullie ons de afgelopen weken in onze groene pakken rond zien lopen
door heel bouwkunde.
Er zijn natuurlijk nog talloze uitdagingen om Stylos sterker te
maken. We willen dit jaar de activiteiten die Stylos organiseert
nog zichtbaarder en meer toegankelijk maken voor de leden. Dit
jaar komen er minimaal zestien oude en nieuwe commissies die
verschillende activiteiten voor alle Stylosleden zullen organiseren.
De commissies zijn gevuld met jullie: enthousiaste leden die van
aanpakken weten en meer dan alleen studeren willen. Er zijn
commissies die je kennis betreft bouwkunde kunnen verbreden,
zoals lezingen, excursies, reizen, workshops en de pantheon//.
Maar er zijn ook gezelligheidscommissies, zoals de BkBeats
commissie, Midzomernacht en de nieuwe LUDIC commissie, die de
sfeer in bouwkunde hoog moeten houden. Dit jaar is er ook een
OudBesturenCommissie die het oud-bestuursledenbestand van
Stylos weer compleet maakt en de oud-bestuursleden uitnodigt
voor de borrel. Stylos staat altijd open voor nieuwe ideeën van
studenten.
Daarnaast willen we dit jaar de samenwerking tussen Stylos
en verschillende instanties nog meer versterken. Er zijn talloze
verenigingen en instanties binnen de faculteit, samen kunnen we
efficiënt werken en nog meer teweeg brengen. Het afgelopen jaar
is de band tussen Stylos en de bouwpub al sterker geworden, en we
zullen dit jaar nog meer gaan samenwerken.
Ondanks onze mooie plek in dit gebouw, zijn er nog wel wat
erfenissen van de brand. Ons ledenbestand is tot op heden nog
niet compleet, waardoor we een grote groep leden niet kunnen
bereiken. Ontvang jij geen ledenmail of heb je het afgelopen jaar
geen lidmaatschap betaald en wil je nog wel lid zijn van Stylos? Geef
ons dan je informatie door een mail aan [email protected] te sturen. Een
ander probleem blijft de verspreiding van de bachelorstudenten. Dit
semester werken studenten op de Drebbelweg, andere faculteiten of
zelfs in het buitenland vanwege een minor. Als je ons nu niet gezien
hebt de afgelopen tijd, maar je wilt toch meer weten kom dan gerust
langs of bezoek onze site www.stylos.nl!
Het 116e bestuur van Stylos gaat samen met jullie een heel mooi
jaar tegemoet. We hebben zoals eerder genoemd, weer interessante
lezingen, verbredende workshops en hilarische feesten voor jullie
in het verschiet. Daarnaast gaan we met het oog op onderwijs het
huidige studieleven op bouwkunde flink onder de loep nemen. De
Sustainablabla is net geweest en was nog een groter succes dan
verwacht. Op 14 oktober hebben we alweer een kersverse workshop
‘Street Art vs Architecture’ voor jullie. Binnenkort kunnen jullie je weer
inschrijven voor nieuwe tijdschriftabonnementen bij de Bookshop. Er
zullen weer interessante tijdschriften tegen flinke kortingen te koop
zijn en uitgegeven worden op Stylos. Kortom, genoeg te doen wat
je niet mag missen. Tot ziens bij BG.Midden.110!
11s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
Stylos is … top // Lime groen is … een
frisse, heldere, herkenbare, net-niet-
irriterende, niet-appeltjesgroen-zijnde
kleur // De allermooiste commissie
is … de leuke dingen commissie //
Bouwkunde is … mijn 3e en grappigste
studie // Het interessantste project
is … het levensproject, met al haar tegenstellingen, rijk en arm,
haat en liefde, zin en onzin en daarom het meest interessant en
onvoorspelbaar // De mooiste ruimte is … het universum // Mijn
toekomst is … mijn heden van straks // Mijn levensmotto is … wie
geluk wil oogsten, moet humor zaaien.
Stylos is … een gezellige vereniging
die veel bereikt // Lime groen is …
de kleur die goed bij mijn haar past
// De allermooiste commissie is …
de pantheon//, alles is mogelijk //
Bouwkunde is … haat – liefde
Het interessantste project is … bk4000,
De voorzitter is …
Simon Aiso Tiemersma
De secretaris is …
Nina Verkerk
druk maar heel leerzaam // De mooiste ruimte is … het commissiehok
// Mijn toekomst is … de ene dag anders dan de andere // Mijn
levensmotto is … als het leven je citroenen geeft, maak er dan
limonade van.
Stylos is …verbreding en verdieping //
Lime groen is … de kleur van frisheid
en vernieuwing // De allermooiste
commissie is … de excursiecommissie
// Bouwkunde is … mijn passie // Het
interessantste project is … bouwkunde
De Penningmeester én Commissaris
Onderwijs is …
Peter Oosterbaan
// De mooiste ruimte is … De espressobar // Mijn toekomst is …
dynamisch // Mijn levensmotto is ….god is in the details.
Stylos is … veelzijdig en gezellig // Lime
groen is … een perfecte combinatie
in allerlei mixen // De allermooiste
commissie is … creatief, op reis en
kritisch // Bouwkunde is … overal en
altijd om ons heen // Het interessantste
project is … studeren is combineren
De Commissaris Onderwijs is …
Josiena Simonian
// De mooiste ruimte is … de Stylos Lounge // Mijn toekomst is …
mysterieus, uitdagend en continu in beweging // Mijn levensmotto
is … Altijd blijven lachen!
Stylos is … een vereniging die openstaat
voor ideeën // Lime groen is … fris // De
allermooiste commissie is … multimedia
en SteeOwee // Bouwkunde is … breed
// Het interessantste project is … ze
zijn allemaal interessant! // De mooiste
ruimte is … BG.Midden.110 // Mijn
De Commissaris Public Relations is …
Michael Tjia
toekomst is … nu // Mijn levensmotto is … Less is a bore.
Stylos is … veel! // Lime groen is …
lekker opvallend // De allermooiste
commissie is … BkBeats // Bouwkunde
is … druk, maar fantastisch // Het
interessantste project is … bsc 6 hybrid
buildings // De mooiste ruimte is … de
Bk Bibliotheek // Mijn toekomst is … zie
De Commissaris Evenementen is …
Jimmy Verhoeven
ik dan wel weer // Mijn levensmotto is … Hakuna Matata.
12 s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
De grote reis van 2009 ging dit jaar naar Helsinki, Sint Petersburg, Tallinn en Riga. Van zondag 12 juli tot maandag 27 juli zijn we met 20 studenten en een docent op reis gegaan om onder andere te kijken naar de invloed van het communisme op de architectuur in deze steden.
Hens Zoet
grote reis 2009
Helsinki
Na het inchecken in ons hostel in het Olympisch stadium konden
we de stad gaan verkennen. De eerste dagen waren goed voor
een rondleiding door de Finladia hal van Alvar Aalto en een
bezoek aan de imposante Temppeliaukionkirkko (Rotskerk).
Ook hebben we de opzet van het Kaivopuistopark bekeken en
was er gelegenheid tot bezoek van de designwijk van Helsinki.
Sint Petersburg
Na een indrukwekkende treinreis (waar we uitvoerig gecontroleerd
worden door de Russische douane) kwamen we aan in Rusland. Een
tripje met de metro later (de diepste van de wereld!) kwamen we
aan in het hostel.
Op de tweede dag in Sint Petersburg bezochten we de Petrus en
Paulus vesting. Op deze vesting, gebouwd door Peter de Grote, ligt
onder andere de kerk waar de Tsaren zijn begraven.
Op de dag dat we de faculteit Bouwkunde van de universiteit daar
gingen bezoeken hebben we ons erg vaak verbaast. We waren al
helemaal enthousiast geworden van Rusland en begonnen over een
leuke minor te denken in Sint Petersburg, maar er werd flink roet in
het eten gegooid. Zo'n vervallen onderwijsgebouw hebben velen
van ons nog nooit gezien. Het tegenovergestelde van een mooie
design faculteit! Geen verlichting op de gangen, liften kapot, geen
stopcontacten op ateliers en geen internet. Wat blijkt, ondanks de
faciliteiten, is dat het onderwijs in opbouw veel op elkaar lijkt en de
resultaten (de belabberde detailleer kwaliteiten daargelaten) veel
op onze presentaties lijken. In Sint Petersburg hechten ze echter nog
wel waarde aan de kwaliteit van het onderwijs en de studenten, wat
resulteert in een strenge toelatingstest. ’s Avonds namen de Russische
studentes ons mee het nachtleven van Sint Petersburg in.
Bij een bezoek aan een architectenbureau werd ons uitgelegd hoe
het bouwproces in Rusland nou eigenlijk verloopt. We waren vooral
verbaasd dat architecten eigenlijk niet zoveel bewegingsvrijheid
hebben. Ze bouwen vooral wat het stadsbestuur mooi vindt en
laten hun eigen smaak achterwege. Ook is het zeer gebruikelijk dat
de aannemer of projectontwikkelaar zijn eigen plan trekt en het hele
ontwerp omgooit zonder tussenspraak van de architect. We moesten
eerlijk zijn tegen de architect toen hij ons vroeg wat we van zijn
“moderne” winkelcentrum vonden. Erg slecht gedetailleerd en veel
te veel verkeersruimte was het antwoord. Grappig genoeg was hij
het wel met ons eens, maar bleek het te komen door de aannemers;
hij was al lang blij dat zijn ontwerp toch redelijk goed tot uitvoering
was gekomen. ’s Avonds hebben we het Mariinsky theater bezocht,
waar een prachtige voorstelling van het Spaans nationaal ballet te
zien was.
Op de themadag gingen we architectuur uit de Sovjet-tijd bekijken.
We begonnen in het Kirovsky District: een gebied bij een fabriek
waar gezorgd werd voor behuizing van de arbeiders, evenals
faciliteiten. Na dit gebied hebben we een stuk van de Moskovskiy
13s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
Prospect afgelopen. De langste straat in Sint Petersburg, speciaal
ontworpen als nieuwe "centrum" van de stad. Dus voor iedereen
makkelijk bereikbaar en met indrukwekkende gebouwen als
een nieuw stadhuis en fabrieken. Deze dag gaf velen toch wel
het beeld wat ze van Rusland hadden verwacht: strenge Sovjet
architectuur. Een dag hadden we gereserveerd voor het bezoek
aan de Hermitage. Iedereen had voor zichzelf uitgezocht wat te
gaan bekijken dus waren we elkaar snel kwijt in dit grote museum.
Naast de prachtige leefruimtes van de Tsaren hangt hier natuurlijk
ook enorm veel kunst. Genoeg om de hele dag mee zoet te zijn.
's Avonds gingen we naar het station voor ons vertrek naar Riga.
Uitgezwaaid door de Russische studenten kwamen we terecht in een
slechte trein. Een trein die je verwacht op de steppes van Mongolië
en niet een verbinding tussen wereldstad en een EU hoofdstad.
Riga
Hier hebben we onder andere het huis van de zwartkoppen, de oude
vestingen en de dom met het grootste orgel ter wereld gezien. Wat
vooral op viel in Riga was de positieve en vrolijke uitstraling na het
grauwe Sint Petersburg.
Op de tweede dag stond Jugendstil deskundige Janis Krastins voor
ons klaar om ons veel van de Jugendstil gebouwen van Riga te
laten zien. Een prachtige en indrukwekkende rondleiding. ‘s Avonds
hebben we met de hele groep gegeten op het gezellige marktplein.
Tallinn
Na een busreis door het mooie landschap van Letland en Estland
kwamen we aan in Tallinn. De middag hebben we gebruikt voor een
rondleiding in het oude centrum.
Op de themadag in Estland gingen we een Sovjet-spookstad
bekijken, namelijk het kustplaatsje Paldiskiy. In dit oorspronkelijke
vissersdorpje is in de Sovjet periode een grote marinestad ontstaan,
met behuizing voor de mariniers en grote loodsen voor het bouwen
van geheime onderzeeërs. Na de Sovjet periode is de stad echter
geheel verlaten en dat is nu nog terug te zien. Helaas hebben
we niet enorme verlaten woonwijken gezien, wel wat kleinere
stukjes die volkomen overgroeid en vervreemd in de omgeving
staan. 's Middags was het tijd voor vermaak in Tallinn. De meesten
maakten de stadswandeling van de dag ervoor af en grepen de
kans om nog wat moderne architectuur in Tallinn te bekijken.
Helsinki
Op vrijdag 24 juli was het weer tijd om terug te keren naar de
beginstad: Helsinki. Na een heerlijke bootreis van twee uurtjes
kwamen we aan in de haven van Helsinki.
De themadag in Helsinki was een Alvar Aalto dag. We begonnen
's ochtends vroeg met een bezoek aan de vroegere studio en het
woonhuis van Alvar Aalto. 's Middags hebben we de boot gepakt
naar het eiland Suomenlinna, een oud forteiland voor de kust van
Helsinki. Hier waren we getuige van een kleine voorstelling van Finse
mariniers in opleiding – de marineschool staat op het eiland – en
hebben we even op de rotsen genoten van het uitzicht op de stad.
Daarna hebben we een wandeling gemaakt door de forten.
We hadden ook in Helsinki een museumdag. Reden voor bezoek
aan het Finse architectuurmuseum, het designmuseum en het
indrukwekkende museum voor moderne kunst: het Kiasma van
architect Steven Holl. ’s Avonds hebben we een orgelconcert bezocht
in de witte kathedraal door orgelist Istvat Ban.
Op de laatste dag hadden we een afspraak met een Fins
architectenbureau, namelijk ALA architects. Dit jonge bureau heeft
al verscheidene prijsvragen in Noorwegen en Finland gewonnen
en het was erg leuk en leerzaam om te zien hoe het ontwerpen in
Finland in de praktijk gaat.
Helaas was het hierna alweer tijd om terug te gaan naar Nederland,
na een lunch op de esplanade en het kopen van de laatste souvenirs
hebben we de tassen opgehaald in het hostel en de bus gepakt naar
het vliegveld. De vliegreis verliep erg voorspoedig en bij de landing
kwamen we door de regenwolken terug in het vertouwde Nederland.//
Met dank aanCollege van bestuurfonds TU Delft en EFL Stichting, en Universiteitsfonds Delft
foto's van Peter Rosmulder, Hens Zoet, Veerle Hisken, Erik Burgmeijer pagina 12 Hermitage in Sint Petersburg met deelnemers van de reis, tekening door Martin Fiala van het centraal station in Helsinki pagina 13 Moskovsky prospect, Sint Petersburg pagina 14 van boven na beneden facade in Riga, Atelier van Alvar Aalto in Helsinki, Hermitage bij nacht in Sint Petersburg,
Jimmy Verhoeven
club excursiee
Na een succesvolle clubexcursie naar Amsterdam in
2008, bezochten 20 Stylos leden dit jaar de clubs in
Rotterdam.
Clubs zijn een architectuursoort apart. Om deze
architectuur met eigen ogen te kunnen zien,
organiseerde de excursie commissie op 18 september
een excursie naar de clubs van Rotterdam.
Ondanks dat omstandigheden (denk aan trein,
versperring, vertraging) de opkomst laag hielden,
begonnen we om 3 uur aan een rondleiding door Club
WATT op de West-Kruiskade. Gelanceerd als de eerste
sustainable danceclub inclusief sustainable dancefloor!
Spijtig genoeg hebben weinigen die ooit kunnen
bewonderen, hij is al een tijdje op wereldreis en het is
de vraag of hij daadwerkelijk in de praktijk toegepast
kan worden. In de centrale hal is duidelijk te zien dat
het gebouw vroeger allemaal verschillende gebouwen
waren: een oude bioscoop, woonhuizen en een chinees
restaurant. Alle onderdelen zijn vertegenwoordigd
en er is geen poging gedaan om deze te verstoppen.
Doordat het oude stucwerk verwijderd is krijgt de straat
een erg stads karakter, en in de muur zijn zelfs stukken
van oude leidingen te zien. Erg mooi!
Na Club WATT sloot de rest van de groep aan, waardoor
we met een volle bezetting konden vertrekken richting
WORM, experimenteel podium/productiehuis voor
beeld en geluid. WORM is gevestigd in oud pakhuis dat
onderhanden is genomen door 2012 Architecten. Alles
in het gebouw is gemaakt van hergebruikte materialen
en hangt of staat los in het gebouw. Inclusief een bar
van sloophout en een douche van een melkbus!
Als laatst stond op het programma een bezoek aan hotel
restaurant Stroom van Robert Winkel, Mei Architecten.
Robert kwam ons persoonlijk een rondleiding geven,
door de kamers die bijzonder waren ingericht. Alle
kamers hadden een prominente badkamer en een
indrukwekkende multimedia installatie ingebouwd. Als
kers op de taart nam de architect ons ook mee naar zijn
eigen appartement om de hoek: een appartement op
de bovenste verdieping van de Schiecentrale.
Dit architecturale hoogtepunt sloten we af met
een diner in de Stroom en een avondje stappen in
Rotterdam.
Voor plafondisolatie zijn Heraklith Kombi-isolatieplaten de perfecte oplossing. Ze bieden een uitstekende thermische isolatie en geluids absorptie. De handzame platen zijn bovendien snel en makkelijk te verwerken. U kunt kiezen uit drie isolatie-uitvoeringen in vier structuren: superfine, fine, plain en micro. Prachtig in RAL-kleuren te spuiten. Heraklith Kombi-isolatieplaten: optimaal comfort en een feest voor oog en oor.
Heraklith Nederland B.V.,
Centuurbaan 150, 1403 AJ Bussum, Postbus 142, 1400 AC Bussum
Telefoon: 035 693 60 96, Fax: 035 691 68 64, E-mail: [email protected]
www.heraklith.nl
Betrouwbaar comfort in z’n mooiste vorm.
Kombiplaat met EPSOnze Kombiplaat met EPS heeft een hoge isolatie waarde gecombineerd met een licht gewicht, te monteren met mechanische bevestiging en onze gegarandeerde verlijmingmethode. Eenvoudige ver-werking, uniek geschikt voor vochtigere ruimtes met hoge esthetische waarde gecombineerd met geluid
absorberende eigenschappen maakt dit product tot de meest toegepaste constructie voor parkeergarages.
Het oppervlak is niet alleen esthetisch maar tevens stootvast en eenvoudig te onderhouden en in later stadium eenvoudig overschilderbaar. Tevens is EPS volledig recyclebaar en van brandvertragende kwaliteit.
Kombiplaat met SteenwolOnze Kombiplaat met steenwol als isolatiemateriaal heeft een zeer hoge brandwerendheid en beschikt over nog betere akoestische eigenschappen. De Kombiplaat met steenwol is mechanisch te bevestigen.
Kombiplaat met ResolIndien de hoogte beperkt is, is onze Kombiplaat met Resol de beste oplossing. De eigenschappen zijn wederom indentiek als de andere Kombiplaten met als specifiek voordeel de beperkte hoogte in combinatie met hoge thermische waarden.
Al onze Kombiplaten zijn al jaren toegepast in Parkeergarages, balkon- of gevel- overkragingen, bordessen, entrees kortom toepassingen waarbij esthetisch plafond afwerking met hoge eisen van toepassing zijn. Eisen op thermisch, akoestisch, esthetisch, hoge relatieve luchtvochtigheid, brandwerendheid, duurzaam gebied en eenvoudig te verwerken en te onderhouden.
13979 Adv Heraklith 110x340 Def.indd 1 24-02-2009 11:03:37
r e c o m m e n d e d r e a d i n g16
About// Tanizaki created a personal reflection of traditional Japanese aesthetics in contrast with change. Written
in 1933 in the Japanese language and translated into English in 1977 Tanizaki envisions the future and discusses
the influence of technology in respect of Eastern and Western customs and the effects of Westernization.
Tanizaki's controversial argumentation is ranging between convincing and absurd. Comparisons of light with
darkness are used to contrast Western and Asian cultures. The West, in its striving for progress, is presented as
continuously searching for light and clarity, the subtle and subdued forms of oriental art and literature as an
appreciation of shadow and subtlety. Tanizaki also considers the layered tones of kinds of shadow and its power
to reflect low sheen materials. The text covers topics as diverse as architecture and its fittings, crafts, finishes,
jade, food, cosmetics and wabi-sabi (the art of impermanence). From// page 26 “It has been said of the Japanese
food that it is a cuisine to be looked at rather than eaten. I would go further and say that it is to be meditated
upon, a kind of silent music evoked by the combination of lacquerware and light of a candle flickering in the
dark. // page 32 “A Japanese room might be likened to an ink-wash painting, the paper-paneled shoji being
expanse where the ink is thinnest, and the alcove where it is darkest.”by // Junichiro Tanizaki was an eminent
Japanese novelist who wrote numerous books, including ‘The Makioka Sisters’ and ‘Naomi: A Novel’
About//’The Constant’ shows a dialogue between an architect and a mathematician, presenting examples of
architectural system-forms that originate in various scientific fields as well as mathematical abstractions that
are translated into three dimensional diagrams. By bridging the gap of art, science and technology via the
Science of Systems, Catalano simplifies architecture into a universal concept: Generic Architecture. From//
page 1 The call “Often have I thought that my work even as abstract as it is, becomes more concrete through
my contact with Durek.” // page 8 The first day “The origin and perception of structure and space are as
inseparable as fire and its light. That relationship is the constant of architecture.” by // Eduardo Catalano was
born in Buenos Aires, Argentina and studied architecture and taught later at the Architectural Association
and at the School of Design in Raleigh, University of North Carolina. He published several books including
‘Structure and Geometry’.
More to read...“Why do Architects wear black?” by Codula Rau (Nov 21, 2008)
“White Papers, Black Marks: Architecture, Race, Culture” by Lesley Naa Norle Lokko (Nov 1, 2000)
“The Crisis of the African-American Architect: Conflicting Cultures of Architecture and (Black) Power” by Melvin Mitchell (Nov 19, 2002)
“Polyphilo or The Dark Forest Revisited: An Erotic Epiphany of Architecture” by Alberto Perez-Gomez (Mar 29, 1994)
In the praise of shadow Junichiro Tanizaki Leete'S Island Books (December 1, 1977), 56 pages
The Constant: Dialogues on Architecture in Black and WhiteEduardo CatalanoCambridge Architectural Press (March 20, 2000), 256 pages
recommended reading
dark
Darkness (also called lightlessness) is the absence of light. Scientifically
it is only possible to have a reduced amount of light. The emotional
response to an absence of light has inspired metaphor in literature,
symbolism in art, and emphasis.
Scientific
A dark object reflects fewer visible photons than other objects, and
therefore appears dim in comparison. For example, matte black paint
does not reflect visible light and appears dark.
A dark area has limited light sources. Exposure to alternating light and
darkness (night and day) has caused several evolutionary adaptations
to darkness. When a vertebrate, like a human, enters a dark area, its
iris dilates, allowing more light to enter the eye and improving night
vision.
Poetic
As a poetic term, darkness can also mean the presence of shadows,
evil, or depression. Darkness can have a strong psychological impact. It
can cause depression in people with seasonal affective disorder, fear in
nyctophobics, comfort in lygophilics, or attraction as in gothic fashion.
These emotions are used to add power to literary imagery.
Artistic
Caravaggio's The Calling of St Matthew uses darkness for its chiaroscuro
effects. Artistically, darkness can also be used to emphasize or contrast
with light. See chiaroscuro for a discussion of the uses of such contrasts
in visual media.
thema //
18 s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
Een zwarte koltrui, een zwarte broek met als accessoire een rond, zwart brilletje. Waarom is de 'Harry Potter'-dracht’ zo’n typische outfit voor een architect? En waarom zwart?
Nina Verkerk
why do architects wear black?
Het zwarte gewaad schijnt de typische architectenoutfit te zijn, maar
is dit wel een typische klederdracht voor een architect? Of is er slechts
een kleine groep die deze kleding draagt? Zijn het de grote en bekende
architecten die deze kleding dragen of dragen studenten aan onze
eigen faculteit ook zwart? Zijn architecten misschien hele sombere
mensen? Wat zijn dit voor vooroordelen over architecten? Waarom
zouden architecten zwart dragen?
Wat ze uitstralen
De eerste associatie van zwart is droefheid en dood, als bij een
begrafenis. Maar zwart wordt ook geassocieerd met illegaliteit als bij
de zwarte markt of bij zwartwerken. Bij geloofsovertuigingen wordt
ook zwart gedragen, zoals de priesters en de kloosterlingen. Willen
architecten zichzelf hiermee identificeren? Want daar wordt vaak bij
het vak architectuur over nagedacht. De ontwerpers brainstormen
over concepten, verbanden tussen aspecten en identificatie. Dus
juist deze groep mensen moet zich bewust zijn van zijn uitstraling.
Wellicht moet er dieper gekeken worden, niet alleen naar de groepen
mensen die tevens zwart dragen, maar ook naar wat déze mensen
willen uitstralen. Bij begrafenissen wil men haar verdriet maar ook
respect tegenover de overledene uitstralen. Priesters hebben gezag
in hun gemeenschap en kloosterlingen tonen hun respect tegenover
God. Een zwart pak op een gala straalt klasse, netheid en gezag uit. De
diepe kleur zwart straalt duidelijk een zekere soberheid en elegantie
uit. Dan is het opeens niet meer zo vreemd dat architecten zichzelf
hiermee wilt identificeren. De architect vindt zichzelf geniaal, briljant
en stijlvol. Wanneer de architect zwarte sobere kledij draagt, zal deze
hiermee willen verwijzen naar zijn genialiteit en stijl.
Een grote naam is natuurlijk Le Corbusier. Hij heeft een enorme invloed
gehad op het denken over architectuur en het zou dan ook zeker niet
vreemd zijn, als nieuwe generaties (aankomende) architecten op Le
Corbusier zouden willen lijken door hem als groot voorbeeld te nemen.
De ronde, zwarte bril die altijd op zijn neus heeft gestaan, zou dan ook
zeker hierdoor als typisch architect kunnen overkomen.
Wat ze vinden
Meer mensen vragen zich af waarom de architect zwarte kleding
draagt. Cordula Rau, tevens architect, heeft een boek gemaakt waarin
ze verschillende architecten dezelfde vraag liet beantwoorden:
‘why do architects wear black?’. De antwoorden van de architecten
verschillen in extreme mate. Sommige architecten zijn sarcastisch en
ontkennen het feit dat ze regelmatig zwart dragen, waarom zouden
zij meer zwart dragen dan andere mensen? Met dit antwoord willen zij
waarschijnlijk voorkomen in een hokje geplaatst te worden. Ze willen
zichzelf loskoppelen van de massa en opvallen.
Peter Eisenman: ‘I don’t wear black.’
Rem Koolhaas: ‘I never wear black!’
Het dragen van zwart kan juist ook gebruikt worden om niet in een
hokje geplaatst te worden. Draagt een ontwerper een duidelijke
stijl waarmee hij zijn eigen standpunten stiekem toont, kan de
opdrachtgever door de uitstraling van de kleding beïnvloed worden
op zijn architectenkeuze.
Andreas Schulz: ‘I think, because they don’t want to be put in a box, “they” don’t want to define, neutralise, themselves …’
Amandus Sattler: ‘Black the coolest colour for architects!? With black clothing, the architect avoids any kind of definition – or would you have your house built by an architect with a yellow-dotted tie.’
Natuurlijk lijkt niet iedere architect een serieus antwoord te geven. Maar
na enkele momenten van overdenking kunnen juist deze antwoorden
als inspiratievol en diepzinnig gezien worden. Architectuur wordt de
studenten geleerd als wetenschappelijk vak, maar lijkt regelmatig op
een kunstzinnig vak. Voel met de uitspraken van de architecten mee
en begrijp wat er bedoeld wordt.
Hani Rashid: ‘To disappear into space.’
Wolf D. Prix: ‘Because they fear for their future.’
Andere antwoorden lijken een grap te zijn, maar raken tevens een punt
van waarheid. Als architect ben je dagen achtereen aan het ontwerpen.
In tijden van stress en deadlines kan het zeker voorkomen dat er twintig
uur op een dag gewerkt moet worden. Door de overuren wordt er nog
wat geld verdiend, maar een vetpot is het niet. Heb je op een moment
19s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
als deze behoefte aan het nutteloze dilemma van kleding? Of pak je
het liefste kleding die lekker zit en waarvan je zeker bent dat je er goed
in uitziet? Onder stressomstandigheden werkt zwart.
Arno Lederer: ‘Because architects have little money + black goes with everything and be slightly dirty + still looks elegant.’
Franziska Ullmann: ‘If you wear only black clothes, you can stop thinking about it, as they always go together. It stopped doing it, though, because I couldn’t distinguish what was in my closet and I prefer dark blue.’
Een andere groep architecten geeft een serieus antwoord waarom
er waarschijnlijk onder de ontwerpers meer zwart gedragen wordt.
Argumenten als identificatie en klassiekheid worden hier genoemd.
Identificatie is voor ontwerpers erg belangrijk omdat hier regelmatig
volledige concepten op gebaseerd worden.
Meinhard von Gerkan: ‘Black is timeless, like architecture should be.
Kees Christiaanse: Probably because they are do-gooders and moralists, or maybe just because they think of it as pure.’
Christoph Mäckler: ‘Because they think they have to isolate themselves from the middle-class society they come from in order to become real “artist”.’
Op de TU Delft
Als architecten over het algemeen zwart dragen, hoe zit het dan met
de aankomend architecten die op onze faculteit rondlopen? Om deze
vraag te kunnen beantwoorden moest er een kijkje genomen worden
op de verschillende afdelingen van Bouwkunde. Helaas was het
resultaat minder dan verwacht. De eerstejaarsstudenten die de hele
bovenverdieping bewonen trekken zich niets aan van dit vooroordeel.
Hoezo, moet er zwart gedragen worden? De verse studenten die
pas vier weken in de bouwkunde wereld zitten dragen ‘gewone’
kleding. Ook de rest van de bachelorstudenten gaat grotendeels
gehuld in spijkerbroek met shirt, vest of nonchalante trui. Er is bij de
bachelorstudenten in ieder geval nog geen elegantie en soberheid te
vinden in kledingstijl. De masterstudenten zijn natuurlijk verdeeld in
verschillende afdelingen. De afdeling architectuur is de juiste plek om
aankomend architect te onderzoeken. Maar ook hier valt het gehalte
zwarte gewaden reuze mee. Op een groepje uitwisselingsstudenten
na loopt het grootste deel ook hier in gekleurde kledij.
Hoe kan het dat de studenten op de TU Delft zo kleurrijk zijn? Kijk
nu eens om je heen als je de nieuwe faculteit van bouwkunde
bereikt en je tocht naar je studieplek gaat. Zie je hier ook maar enig
zwart en somberheid? Het begint al met de gekleurde ramen van
de buitenzijde. De vloerbedekking van de verdiepingen zijn rood
of paars of iets ertussenin. De rode trap is een centraal punt waar
mensen elkaar ontmoeten. En alle stoelen en loungeplekken? Ook
hier ontbreekt geen kleur. Behalve de zwarte kamer in het ketelhuis
en enkele overlegplekken waar de stoelen afgebrand lijken, is er
geen depressiviteit te ontdekken. De faculteit Bouwkunde aan de TU
Delft gaat volledig gehuld in kleur. Misschien dat de studenten zich
onbewust hier iets van aantrekken.
Het vooroordeel ontkracht
Vooroordelen komen voort uit een kleine groep mensen die typerend
voor een grote groep lijken te zijn. Een opvallende eigenschap van
iemand, die zowel positief of negatief kan zijn, kan een stempel
drukken op een ander. Of het feit dat men denkt dat architecten over
het algemeen gehuld gaan in een zwarte koltrui met een grote bril
met zwart montuur op hun neus, nu positief of negatief is, is een eigen
keuze. Er zijn in ieder geval genoeg redenen te bedenken waarom een
architect zwart zou kunnen dragen. Architect zijn kan een behoorlijke
druk geven. Er gaan redelijk wat uurtjes ontwerpen van de normale
uren slaap af, waardoor de neutraliteit van zwart uitkomst kan bieden.
De neutraliteit van zwart kan tevens meewerken de opdrachtgever
niet af te leiden van het geniale ontwerp wat het architectenteam
bedacht heeft. De neutrale soberheid, klassiekheid en elegantie van
zwart past perfect bij het concept architect. En zeg nu zelf, als jij voor
een nette en representatieve uitstraling gaat, kies je toch ook niet voor
een ratjetoe aan kleur en materiaal?//
Bronnen:‘Why do architects wear black?’ Cordula Rau (E.d.)http://blog.miragestudio7.com/tag/architects-outfit/
20 s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
Xin Dogterom
Manhattan, the glamorous and financial heart of New York City, hides a place that it rather does not want to be associated with, yet is inevitably present in almost every metropolis. Caution is advised and do not expect to find the Jet Set out here…
dark resort
When the train tunnel was completed in 1930 under supervision of
Robert Moses, it was only used for a short period of time, despite
the long-term intentions of the city government. As a result the
tunnel was left empty and unused, until the homeless gave it a new
destination. Over hundreds of people started to accumulate there,
leading to the emergence of a whole community. With all kinds of
improvised housing, people settled alongside the abandoned train
tracks or in niches high above the tracks, which required a dangerous
climb. Some of the first settlers were able to occupy sheds that were
used by the railroad staff. Supplied with electricity tapped illegally
from the streetlight network and water from the underground
pipelines of the city, they were self-sufficient with amenities as
cooking plates, television and even pets (rats excluded). It is a reality
that contradicts the common assumptions of the homeless life.
The documentary “Dark Days” by Marc Singer shows exactly the daily
survival under rough circumstances. With a simple 16mm camera he
captured the lives and stories of the people, in the two years that
he spent living among them. Singer befriended many inhabitants,
who not only appeared in the film but were actually the film crew.
The result is a black and white film revealing a gloomy world of a
close-knit community.
As he became part of the underground life, Singer learned about the
residents’ perception of ‘the outside’. By living down there, they have
become alienated from the ‘real world’ as they consider it merely
as a place to obtain an income. In an effort to make money, they
stroll around collecting items for selling purposes. Singer discovers
that “one of the other sad parts about being homeless is that it's
fucking boring as hell, you don't have the freedom to do anything
else apart from survive. And surviving is very basic: food, shelter
and hygiene.”
When after several decades of neglect, Amtrak started to clear the
tunnels in order to re-use the tracks, the inhabitants were forced
to move out from their settlements. Singer dedicated himself, with
help from photographer Margaret Morton and the Coalition for the
Homeless, to arrange decent housing for the evicted. They succeeded
to provide single-person apartments, where the former tunnel
residents could start a new life. Eventually, the film was widely praised
and received several awards after its release in 2000.
Welcome to Manhattan’s dark secret between 72nd and 125th Street,
better known as the Freedom Tunnel. Named after graffiti artist
Christian “Freedom” Pape – who started tagging trains and subways
with the word ‘freedom’ in 1974 – this train tunnel is a four kilometers
long playground for artists who can express their critics in graffiti or
painted artworks. Some of Christian Pape’s most important artworks
done in the 1980s are displayed here, including his “self-portrait”
(depicting himself with a spray can as a head) and his own versions
of the Venus of Milo and the David of Michelangelo.
Located underneath Riverside Park, the dark tunnel is only provided
with daylight seeping through grates from the sidewalks above. This
magic lighting, together with the desolated character, offer an ideal
place to work freely and undisturbed by local authorities.
In fact, it is perfect for all kinds of activities that can not stand
daylight. The tunnel especially attracts homeless, desperately in
need of a safe haven.
Supplied with electricity tapped illegally from the streetlight network and water from the underground pipelines of the city, they were self-sufficient with amenities as cooking plates, television and even pets (rats excluded).
21s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
Although the story of Dark Days ended here, the Freedom Tunnel
continued to exist as a refuge for homeless, to a lesser extent
however. Many of them even prefer sleeping in the tunnel over
shelters, because they consider them as unsafe and like a prison.
Nowadays, it is quite popular among and ‘urban explorers’ to visit
this dodgy place and its notable artworks. New artworks are still
being created, but out of respect for legendary artists, the 'classic
pieces' are left untouched. Amongst others are reinterpretations of
Goya’s Third of May and Dali’s surrealistic watches. In memory to the
history of the tunnel, Christian Pape has created a mural painting
in dedication to the evicted homeless by parodying the Coca-Cola
advertisement “There’s no way like the American way”.//
Xin Dogterom
black list of cities
Tips from a homeless
Carry a light at all times •
Anything you need can be found in the garbage •
Always have more than one place to stay•
Check out housing on rainy days, since it is good way to •
immediately discover the water leaks
More to read
"The Mole People: Life in the Tunnels Beneath New York City" by •
Jennifer Toth (Oct 1, 1995)
"The Tunnel: The Underground Homeless of New York City" by •
Margaret Morton (Nov 29, 1995)
"Pitch Black: Don’t Be Skerd" by Youme Landown (Oct 1, 2008)•
1. Baghdad - Iraq
2. Brazzaville - Republic of Congo
3. Baku - Azerbaijan
4. Mogadishu - Somalia
5. Chernobyl - Ukraine
6. Banqui - Central African Republic
7. Lin Fen - China
8. Norilsk - Russia
9. Pointe Noire - Republic Congo
10. Bogotá - Columbia
The pantheon// wants to warn you about the worst cities in the
world. This black list is assembled by assessing the cities on the
criteria danger, pollution and worst standards of living. It is not
based on a thorough research, but we still strongly suggest you
to avoid any of these ten places.
from left to right: Baghdad - Mogadishu - Brazzaville - Baku
22 s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
Liselotte van der A
Donkere ramen met flikkerende lichtjes. Steegjes die leiden naar een vervallen gebouw. Wat voor duistere verhalen zouden er schuil gaan achter deze gebouwen...?
enge gebouwen
23s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
24 s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
Het binnenstappen in een bibliotheek geeft mij altijd een gevoel alsof
ik in een oude Chesterfield fauteuil ga zitten. Een ietwat muffige geur
stijgt op, alles is zwaar en je voelt je opeens heel erg klein. Maar het
lijkt vooral alsof iemand de dimstand van de lampen ietwat heeft
verhoogt. De Universiteitsbibliotheek van Wiel Arets lijkt deze aspecten
overhoop te gooien.
Bij het openen van de deuren slaat ruimtelijkheid me om oren,
zonder een enkel boek in de nabijheid van waaruit een muffe geur
zou kunnen opstijgen. De duizenden kilo’s papier die in het gebouw
opgeslagen liggen, zijn wel overal voelbaar, maar tegelijkertijd lijken
deze allemaal te zweven. Je voelt je niet klein maar nietig, als een
hoopje mens op een gigantische betonnen vloer. Het gebouw is niet
donker maar zwart, pikzwart.
In 1986 kreeg OMA/Rem Koolhaas de opdracht om een
stedenbouwkundig ontwerp te maken de Universiteitscampus in
Utrecht, dat in verschillende fases uitgevoerd is. Het plan bestaat uit
bebouwing langs beide kanten van de groene Heidelberglaan en
bevat gebouwen van vooraanstaande architecten. De opdracht voor
Wiel Arets was tweedelig; het ontwerpen van een bibliotheek en een
parkeergarage voor 450 auto’s. Deze onderverdeling in het programma
is uitgevoerd in twee losstaande volumes gescheiden door een tuin,
ontworpen door het bureau West8.
De bibliotheek van Wiel Arets ligt als een zwarte doos midden op
de Uithof. De rechthoekige vorm van het gebouw verraadt niets van
het spectaculaire ‘Piranesische’ interieur van het gebouw. Als een
monoliet waarin alle kennis veilig is opgeslagen, zoals een ‘Black
Box’ van een vliegtuig waarin alle informatie van de vlucht en elke
beweging wordt opgeslagen. Iedere fout wordt geregistreerd zodat
een situatie kan worden gereconstrueerd na een vliegramp. Zoals een
boek kennis achterlaat, zodat wij nieuwe wetenschappelijke verhalen
kunnen scheppen. De gebruiker moet kleur geven aan het gebouw
met enorme collectie boeken als gereedschap, als een blackboard dat
smacht naar een veegje bordkrijt.
De gevelbekleding van het gebouw bestaat uit twee materialen: glas
en beton. Beide zijn uitgevoerd in elementen van dezelfde afmeting,
een gevelstramien van 1400mm en een hoogte van 3424mm. De
opvallendste eigenschap is het plantenmotief op de glazen façade en
ook voor een groot deel op de betonnen panelen. De connectie van
het plantenmotief met de groene boulevard, die voor de bibliotheek
langs loopt, kan gemakkelijk gemaakt worden. Maar deze keuze
heeft voornamelijk een technisch doel, namelijk dat het invallend
zonlicht weert. Interessanter is echter het tektonische karakter van
deze toevoeging. De foto van de fotograaf Kim Zwarts verbeeldt een
fragment van wilgentakken. Het geeft een suggestie van een gebouw,
bekleed met takken en bladeren.
Tomas Dirrix
Het gebouw is niet donker maar zwart, pikzwart. Als een 'blackboard' dat smacht naar een veegje bordkrijt.
Tussen afdruk en glad beton
25s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
De print lijkt hiermee te refereren naar de Caribische Hut zoals Gottfried
Semper deze gezien heeft op de ‘Great Exibition’ in 1851 en een
belangrijke rol speelt in zijn verhandeling over architectuur en haar
tektoniek. Frank Lloyd Wright was iemand die Semper’s theorie over
‘Bekleidung’ een architectonisch gezicht gaf, zonder hier wellicht zelf
weet van te hebben. In zijn conceptie over het ‘textile block’ bepleitte
hij de tektoniek van het van motieven voorziene betonnen blok, dat
in een aaneenschakeling een geweven patroon vormde.
Arets is in zijn bibliotheek, bewust dan wel onbewust, op eenzelfde
manier omgegaan met de textuur van de afdruk. De gravering in het
beton en de diepte in de print van de voor elkaar langs lopende twijgen
vermijden dat de elementen vlak en te dun worden. Tevens heeft de
uitsnede in het midden een verdichting van bladeren en takken wat
de afdruk een middelpunt geeft. Hierdoor ontstaat in de gevel door
repetitie van deze panelen een zeker ritme. Hetgeen de gevel van het
platte vlak losmaakt en een spel in diepte ontstaat.
In het ontwerp van Arets vormt de glazen façade een scherm tussen
de levendige campus en de geconcentreerde atmosfeer van de
studieruimtes. Wanneer de gevel uit volledig transparante glaspanelen
zou bestaan, zou het niet meer dan een klimatologische scheiding zijn
en visueel ontkennen dat er een medium is. Net als een spiegelglad
wateroppervlak veel minder een vloeibare uitstraling heeft dan
wanneer een lichte rimpeling haar aanwezigheid verraadt. Door de
afdruk op het glas ontstaat een membraan dat meer weg heeft van
een huid, het is namelijk juist de print op het glas die de gevel tot een
filter maakt. Het articuleert de aanwezigheid van het glas. Het oog van
de toeschouwer op straat focust, probeert naar binnen te kijken, maar
wordt onderweg onderschept door het membraan.
Toch wilde Wiel Arets voor de studenten en medewerkers in de
bibliotheek momenten creëren waar er ongehinderd naar buiten kon
worden gekeken. Hiertoe werden volledig transparante elementen
toegepast, die aan de buitenzijde bedekt werden met beweegbare
schermen, voorzien met hetzelfde plantenmotief. Deze kunnen
handmatig onder een hoek van 90 graden geopend worden. In de
het gevelbeeld levert dit een dynamische verschijning op en vanuit
de studie zalen ontstaat een uitzicht dat ingekaderd wordt door de
iets minder doorzichtige elementen. Deze ‘gaten’ in het membraan
laten zien hoe essentieel de print is maar verraden tegelijkertijd haar
kwetsbaarheid en geven een glimp van hoe naakt het gebouw zou
zijn zonder het bedrukte glas. Opvallend is echter dat het ‘enclosing
membrane’ niet het gehele gebouw omhuld. Op enkele plekken is het
glas vervangen door betonnen panelen. Het spel tussen deze twee
materialen verraadt de achterliggende functie: het beton markeert de
opslagruimtes die gesloten zijn voor het publiek. Het zou een leugen
zijn om de zwevende zwarte boekendozen aan de buitenkant dezelfde
expressie te geven als het atrium en de overige vrije ruimtelijkheid
van het gebouw.
In het interieur van de bibliotheek vormen de vloervelden, de
draagconstructie en de scheidende wanden een spectaculair
schouwspel met elkaar. De duizenden kilo’s papier en miljoenen
letters die rusten op de zwevende vloervelden, geven het interieur
een magische zwaarte. Door Aaron Betsky ook wel als ‘dark clouds of
knowledge’ beschreven. Om deze betovering niet te verbreken is het
‘framework’ als constructief element uit het ontwerp weggelaten. Een
atektonische beslissing die het gebouw juist tektonischer maakt. Het
verplaatst visueel alle kracht naar het beton. Het beton dat tevens
zwart is gemaakt om de expressiviteit van de kracht uit te stralen.
Alle elementen zijn in het werk gestort, hierdoor lijken ze gelijkwaardig
aan elkaar. De vloer kan nog worden onderscheiden doordat
deze in horizontale, en dus andere richting, overspant. Maar de
draagconstructie en wanden lijken volledig versmolten in het zelfde
vlak. Hierdoor is het moeilijk te onderscheiden welke element draagt
en welk element scheidt. Wat is muur en wat is wand? Dit zou doen
vermoeden dat het gebouw ontologisch niet oprecht zou zijn. Maar
Wiel Arets heeft deze combinatie van tektoniek en stereometrie visueel
leesbaar gemaakt en van elkaar weten te scheiden.
Daar waar het zwarte beton een dragende functie heeft is het beton
glad en waar het overwegend een ruimte scheidende functie heeft is
het voorzien van de afdruk met het plantenmotief.
We zien telkens aan de onderrand van een dichte betonnen wand
een rand van ongeveer zestig centimeter hoog uitgevoerd in glad
beton. Deze rand suggereert de dragende functie van de rest van de
betonnen wand met de afdruk van het plantenmotief. Echter beide
zijn tegelijkertijd gestort, even dik en bestaan uit hetzelfde materiaal,
waardoor er in constructief opzicht geen onderscheid bestaat. De
representatieve functie van ‘de afdruk’ tegenover de ontologische
‘gladheid’ zijn dus in wezen allebei hoofdzakelijk expressief gebruikt.
Dit tektonische onderscheid zorgt dat het gebouw echter geen
surrealistisch karakter krijgt. Doordat er nergens kolommen zijn en
al het beton dezelfde dikte heeft, zou het een abstract spel worden
van enorme overspanningen, zonder dat duidelijk zou worden hoe
de krachten zouden lopen.
Hoewel we niet weten of Arets vertrouwd is met de theorieën van
Semper, lijkt hij op zeer bewuste manier te zijn omgegaan met
de tektoniek van het gebouw. De wijze waarop de functie van elk
materiaal gearticuleerd wordt is bijna ‘Semperiaans’ . Op deze wijze
representeert Wiel Arets de ontologie van het gebouw en maakt ook hij
net als Semper een onderscheid tussen wand en muur, tussen dragen
en scheiden, tussen de afdruk en het gladde beton.//
Groen Beton Ideeënprijsvraag 2009
www.indekiemgescoord.nl
Innovatie stimulerenDe prijsvraag is een initiatief van het Cement&BetonCentrum,bedoeld om innovatie in beton te stimuleren. Het thema, denaam van de wedstrijd zegt het al, is Groen beton.
Milieuwinst laten zienElke inzending moet bij minstens een van de ‘levensfasen’ vanbeton milieuwinst laten zien. Dat kan zijn bij de winning van de grondstoffen, maar bijvoorbeeld ook bij de productie, hetgebruik en de sloop of het hergebruik. De winst hoeft niet inexacte cijfers te worden uitgedrukt. Een indicatie, mét onder-bouwing, is genoeg.
Inzendingen via websiteHeb jij een innovatief idee voor groene betontoepassingen? Doe dan mee. Ga naar www.indekiemgescoord.nl voor alleinformatie. De inzendingen moeten uiterlijk op 30 oktober2009 binnen zijn. De bekendmaking van de winnaar is drieweken later, op 19 november, tijdens de jaarlijkse Betondag.
JuryDe inzendingen worden beoordeeld door een vakkundige jury bestaande uit:• prof.dr.ir. Michiel Haas, TU-Delft / Nibe, voorzitter• ir. Caroline Kruit, dax-magazine, secretaris• prof.dr.ir. Jos Lichtenberg, TU-Eindhoven• ir. John Mak, W/E adviseurs• dr. Gert van der Wegen M.Sc., Intron
Kun jij beton vergroenen?Energiezuiniger werken, minderafval produceren, meer hergebruikmogelijk maken en slimmer omgaanmet capaciteit en kwaliteit. Hoegrijs de kleur van beton ook is, hetproduct wordt steeds groener. Benjij professional of student die hetleuk vindt om met beton te werkenof daarin geïnteresseerd is? Geef die vergroening dan een impuls.Kom met ideeën voor duurzamerebetontoepassingen, nieuwe produc-ten of verbetering van bestaandeproducten en systemen en doe meeaan de ideeënprijsvraag Groenbeton.
Het beste idee wordt beloond met5.000 euro voor onderzoek of adviesvoor verdere ontwikkeling.
adv groen beton spread 14-08-2009 10:30 Pagina 1
Groen Beton Ideeënprijsvraag 2009
www.indekiemgescoord.nl
Innovatie stimulerenDe prijsvraag is een initiatief van het Cement&BetonCentrum,bedoeld om innovatie in beton te stimuleren. Het thema, denaam van de wedstrijd zegt het al, is Groen beton.
Milieuwinst laten zienElke inzending moet bij minstens een van de ‘levensfasen’ vanbeton milieuwinst laten zien. Dat kan zijn bij de winning van de grondstoffen, maar bijvoorbeeld ook bij de productie, hetgebruik en de sloop of het hergebruik. De winst hoeft niet inexacte cijfers te worden uitgedrukt. Een indicatie, mét onder-bouwing, is genoeg.
Inzendingen via websiteHeb jij een innovatief idee voor groene betontoepassingen? Doe dan mee. Ga naar www.indekiemgescoord.nl voor alleinformatie. De inzendingen moeten uiterlijk op 30 oktober2009 binnen zijn. De bekendmaking van de winnaar is drieweken later, op 19 november, tijdens de jaarlijkse Betondag.
JuryDe inzendingen worden beoordeeld door een vakkundige jury bestaande uit:• prof.dr.ir. Michiel Haas, TU-Delft / Nibe, voorzitter• ir. Caroline Kruit, dax-magazine, secretaris• prof.dr.ir. Jos Lichtenberg, TU-Eindhoven• ir. John Mak, W/E adviseurs• dr. Gert van der Wegen M.Sc., Intron
Kun jij beton vergroenen?Energiezuiniger werken, minderafval produceren, meer hergebruikmogelijk maken en slimmer omgaanmet capaciteit en kwaliteit. Hoegrijs de kleur van beton ook is, hetproduct wordt steeds groener. Benjij professional of student die hetleuk vindt om met beton te werkenof daarin geïnteresseerd is? Geef die vergroening dan een impuls.Kom met ideeën voor duurzamerebetontoepassingen, nieuwe produc-ten of verbetering van bestaandeproducten en systemen en doe meeaan de ideeënprijsvraag Groenbeton.
Het beste idee wordt beloond met5.000 euro voor onderzoek of adviesvoor verdere ontwikkeling.
adv groen beton spread 14-08-2009 10:30 Pagina 1
28 s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
freedom by vertigo
Are you acquainted with the principle of a ‘flash mob’? It is the sudden
gathering of a group of people in public spaces, where they show
unexpected behavior. After a short period of time the group dissolves
as quickly as it came together.1 For a few moments, the rhythm of
everyday life is denied and then comes back as if nothing has ever
happened. The result of those ‘flash mobs’ is a friendlier atmosphere
where strangers, who did not even acknowledge each other, make
contact by laughing, meeting eyes or even having a conversation
about the situation. This shows that when the unexpected happens,
people seek social encounter to share the new experience.
This gained feeling of freedom provokes social encounter between people, as people apparently need this feeling before they take the step to come in contact with each other.
In this example the action is created by the behavior of a group of
people, but the same principle can be created by architectural shapes.
What happens in a ‘flash mob’ is the moment of losing grip on life. As
a result people sense adventure and have the feeling of exploring the
unknown, which automatically feels like being freed from everyday
life. This gained feeling of freedom provokes social encounter between
people, as people apparently need this feeling before they take the
step to come into contact with each other. The trigger to stimulate this
social contact can also be encouraged by the surrounding environment
in the form of architecture. To achieve the same reaction of the crowd
after a ‘flash mob’, architects have to combine the unexpected and the
adventure in architectural shapes.
Experiencing full freedom by designed space does not exist. This is
because of many reasons, for example “since personal rules are highly
susceptible to external influences like political regimes,”2 but also
because physical borders deny freedom of movement. This is not a
problem, though: most important is that people think they are free
and that they experience being liberated. Conclusion: this freedom
is all we need to gain success. But how can we design this type of
‘imaginary’ freedom?
An example of imaginary freedom in life can be found in the virtual
world of ‘Second Life’. Everybody can become part of this world
by downloading the program and designing their preferred and
dreamed virtual character. Next to that, the background of this virtual
life can be created by one’s own desire. It seems that one is free of
making choices; who to be, how to behave, where to go to and who
to talk to. Characters in this game think they are free, but they are
in fact not. The virtual world is created as well, because its base is
pre-programmed by game developers. It is created by providing a
set of pre-programmed choices; tools to shape the character and
its world with. It is the endless number of different combinations of
these choices, which lead to the unpredictability of the results and
thus behavior of the characters in this virtual world. It seems that only
the combination and order of making choices make the result of the
one character differ from the other.3
The philosophy behind the making of individual choices on a pre-
created base of the virtual world can also be used in designing
physical space. The architect can create a spectrum of ‘binary’ choices
as well, which provokes free behavior of the user.
The principle of Parc de la Villette of Bernard Tschumi does meet
this theory by giving a series of choices to the user. “The goal of this
organization of the program was to come up with a system that was
without a centre of hierarchy, existing independently of its future
use.”4 In order to spatially organise the park, a point grid was applied.
With this grid Bernard Tschumi introduced a tool that suppressed the
meaning people give to a park: it is regular in all directions and totally
anonymous towards any possible public. The public is gathered in a
space that is an ‘empty’ form, merely consisting of the superposition
of a system of lines, surfaces and points. These points, created by
the crossing lines of the rectangular grid, are emphasized with red
pavilions. This superimposition of a very limited set of systems has
resulted in a park that can be interpreted in a completely different
way every time it is visited.5 Bernard Tschumi calls this free use of
space ‘violence’, as people desire to give one’s own interpretation
to the use of space; I rather call it ‘playful behavior’.
Though unintended, the Holocaust Memorial by Peter Eisenmann in
Berlin meets this theory of freedom by playing even better, because
of its abstract appearance and small scale. As Parc de la Villette
exposes free behavior in a set of different scales, the smallest scale
still does not really relate to the human scale. As people walk ‘through’
the designed park spaces and do not ‘rule’ those spaces with their
own body or use them by their own imagination, the Holocaust
Memorial allows people do to just that. This monument consists
of concrete square-shaped blocks, positioned closely together in
Regien Kroeze
The graduation studio of Public Realm 2009 discusses the use and experience of public space in urban neighbourhoods. In this studio it was investigated* how well designed public space has the potential to evoke social encounters; by the feeling of individual freedom and thus by playing.
29s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
a grid system; there is only just enough space to move through.
The length of the blocks varies and the further to the centre, the
higher the blocks become. The monument, meant to mourn for the
victims of World War II, seems unintentionally to be a well working
‘playground’ for all age groups as well. According to Quentin Stevens,
the playful behavior is attributed to the abstract and simple shape
of the monument which maximises the usefulness. “The expansive,
complex filed of stele enables a wide range of secondary, unplanned,
yet-to-be-discovered uses. Its loose fit accommodates visitors’ varied
poses, actions and interests, and their varying enthusiasm for risk.”6
The secret to this is the addition of small scale props to the
environment. One quality of these props is that they meet the
purpose of being play elements. According to the theory of Huizinga’s
Homo Ludens, playful behavior reaches many goals for provoking
social encounter. “Playing is universal because it is not bound to
one form of civilization or one world vision. It makes interaction
between individuals possible, it is the opposite of seriousness, so
all issues and troubles which can disperse are out of sight.”7 Most of
all, playing is important because it provokes adventurous behavior
as I have mentioned before. Playing can be divided in four forms:
competitive play, simulation, chance events en vertigo. The most
important form of play which meets adventure is the form of vertigo.
The play form of vertigo invites people to test and experiences their
body’s own motion on those small scale props, by showing behavior
such as climbing, sliding, jumping and spinning. This stimulates
the creative motion of the brain as it seeks for sensory intensity,
disorientation, disorder and risk. Next to that, other people like to
watch this spectacle and transform themselves imaginary into this
role. Through this free thinking, they as well will feel freed. And as
I have said before, a free mind gives free way for social encounters.
As a conclusion, it can be stated that people have to feel free before
they seek contact with others. The freedom can be evoked by playful
behavior. This can be done by using the criteria for a well working vital
public space. Firstly, designing a background is important to create a
frame for the possibility to make choices. Secondly, in this frame, small
props have to be added to give rise to bodily exploration as generating
forms of play like vertigo. With this in mind, the combination of large
and small scales together, positioned in an architectural shape, has
to evoke the feeling of exploring and adventure. The formula gives
opportunity for strangers to react to each other, as people show
behavior which is not ordinary.
The combination of large and small scales together, positioned in an architectural shape, has to evoke the feeling of exploring and adventure.
For the graduation studio of Public Realm 2009, which discusses the
quality of the public space of the ‘Krachtwijk’ Transvaal in The Hague,
this theory was leading for reconsidering a new urban plan** for the
existing urban tissue of Transvaal North.
The neighbourhood Transvaal lacks social cohesion because of the
variety of backgrounds, ethnicity and religion. The analyses of the two
projects mentioned in the text gave perfect inspiration for a solution
how to provoke social encounters in public space. When using
housing blocks as a point grid and by using roads as a superposition
of a system of lines and surfaces, new added small scale props can
complete the neighbourhood. By adding various small scale props
to the neighbourhood, it can theoretically become a place which
provokes playful behavior and for that, gives a feeling of freedom with
the result of a better atmosphere for seeking social encounters.//
*Investigation by Regien Kroeze en Sander Janssen**The urban plan of Regien Kroeze en Sander Janssen - MSC 3, studio Public Realm 2009, tutors Klaske Havik, Susanne Komossa en Nicolas Marzot.
1 http://nl.wikipedia.org/wiki/Flash_mob (conferted on 25-08-2009)2 Isaiah Berlin, Two concepts of liberty, orginally pulished in Four essays on liberty, Oxford: University Press, 1985 p.1213 Discribing of the virtual world inspired by Sander Janssen, Control: liberty in physical and virtual space, 2009, p.24 Bernard Tschumi, Abstract Mediation of Strategy, published in Architecture and disjunction, cambridge Mass./ London, 1994, p.1935 Bernard Tschumi, Abstract Mediation of Strategy, published in Architecture and disjunction, cambridge Mass./ London, 1994, p.2036 Stevens, Q. Why berlin’s holocaust memorial is such a populair playground, into the open, oase 77, NAI publishers, 2009 p.797 J. Huizinga, Homo Ludens, proeve ener bepaling van het spelelement der cultuur, H.D.Tjeenk Willink, Groningen, 1974
The Floor is Yours
Een gesloten kringloop voor tapijt
Desso, de toonaangevende Europese tapijtfabrikant, heeft tijdens
de zomer haar ‘Cradle to Cradle’ doelstellingen voor 2009 bereikt.
Hiermee ligt de tapijtfabrikant op koers om in 2020 volledig
volgens deze duurzame filosofie te produceren.
Omvangrijke operatie
Naast de ‘Pallas’ en de ‘Torso’ tegel, die eerder dit jaar werden
vernieuwd met 60 kleuren, heeft Desso nog zeven andere
productielijnen weten te certificeren; Flavia, Flux, Palatino, Penta,
Trapez, Tempra en Madison, waarmee het totaal op negen komt (=
22%). Een omvangrijke operatie, aangezien elk onderdeel van het
productieproces aan de ‘Cradle to Cradle’ standaarden moet voldoen.
Daarnaast moeten alle leveranciers stoffen gebruiken die binnen de
bepalingen van het certificaat vallen.
Certificering
De certificaten worden getest op vijf verschillende elementen.
Allereerst wordt de producttransparantie onderzocht. Gekeken
wordt naar de grondstoffen waaruit een product bestaat en de
Een gesloten kringloop
effecten daarvan op de gezondheid en het milieu. Daarnaast wordt
geanalyseerd of de verschillende grondstoffen herbruikbaar, of nog
beter, ‘upcyclebaar’ zijn. Vervolgens wordt de hoeveelheid energie en
water in kaart gebracht die nodig zijn voor het productieproces en tot
slot wordt onderzocht welke ethiek de organisatie nastreeft.
Hergebruik van garen en rug
Desso heeft de afgelopen jaren veel tijd en energie geïnvesteerd
om te voldoen aan deze vijf elementen. Zo zijn alle grondstoffen
van de tapijttegels onafhankelijk getest door de Environmental
Protection and Encouragement Agency (EPEA). Inmiddels is Desso
zo ver dat het garen en de rug van de tapijttegels steeds opnieuw
kunnen worden gebruikt, zonder kwaliteit of waarde te verliezen.
100% Veilig voor mens en omgeving
In het Cradle to Cradle traject wat in samenwerking met EPEA
van Michael Braungart wordt gerealiseerd, gaat het echter niet
alleen om hoogwaardig hergebruik van alle grondstoffen, maar
ook om producten die 100% veilig zijn voor mens en omgeving.
Dit betekent dat producten gemaakt moeten zijn van zuivere
grondstoffen die oneindig hergebruikt kunnen worden. Desso
ontwikkelt, in het kader van deze Cradle to Cradle certificering van
al haar producten, een alternatieve tapijttegelrug. De huidige, op
bitumen gebaseerde, rug is een bewezen en uitontwikkeld concept
met zeer bijzondere eigenschappen waar het gaat om maatvastheid
en vlak blijven liggen. Echter is de samenstelling van bitumen niet
volledig constant, waardoor niet exact kan worden aangegeven wat
de ingrediënten zijn. Om deze reden is bitumen niet geschikt om te
gebruiken in tapijttegels die 100% Cradle to Cradle moeten zijn. In
samenwerking met de specialisten van EPEA is als alternatief voor
bitumen Polyolefine gekozen. Dit materiaal is volledig veilig, bevat
geen weekmakers en is oneindig her te gebruiken. De expertise van
Desso als tapijttegelspecialist heeft er voor gezorgd dat de tegels
met deze revolutionaire rug dezelfde eigenschappen hebben als
de traditionele tegels van Desso die een jarenlange perfecte vloer
garanderen. Het streven is om nog dit jaar de keuze te kunnen
bieden tussen de traditionele tapijttegelrug en de Cradle to Cradle
rug. Met deze ontwikkeling wordt een nieuwe mijlpaal bereikt in de
uiteindelijke doelstelling: een gesloten kringloop
Kortom Desso wordt de Cradle to Cradle tapijtfabrikant met
producten met een zeer gevarieerde uitstraling. Hierdoor worden
de keuzemogelijkheden om een Cradle to Cradle vloer toe te passen
sterk uitgebreid, en dit alles in een tempo wat menigeen niet voor
mogelijk hield.
MATERIALS
REUTILIZATION
separation
recycling
DREAM PROTOYPE: CARPET TILE
PA 6 yarn
Positive defined dyestuff
PES/PA primary backing
Hotmelt + stabiliser
Polyolefins backing + stabiliser
collection
Polyole�ns
Positive de�ned material input
PES/Polyamide
Backing
usage
Copyright 2008 EPEA GmbH
Yarn
31s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
just graduated Een gesloten kringloop
Ina-Marie Kapitola, Germany
Graduated at the AA School of Architecture, London in 2009
pantheon// Why did you choose to study at the AA?
After graduating from the PBSA (Peter Behrens School of Architecture,
Düsseldorf) in Interior Architecture I felt a strong desire and curiosity
to further educate myself in various, especially experimental and
conceptual realms of architectural knowledge.
My decision to apply to the AA was based on several, different
criteria.
First of all being located in London the school seemed to offer
an amazing, cosmopolitan background setting that alone was
stimulation enough for new inspiration and impulse. (especially
regarding cultural and interdisciplinary topics)
On top of that the AA is one of the world's most international schools
of architecture, attracting students and staff from more than 60
countries worldwide (wiki), which I thought of as very challenging and
inspiring aside of any architectural style or specific agenda.
Refering back to the schools agenda, I got especially attracted by
its progressive character and the offical claim the school has never
been about a school style. It seemed to offer (from the outside) space
and forum for the students and the architectural experiment of a
participatory democracy- especially manifested in the Unit System
and the chance to delve into different architectural agendas in great
depth for a whole academic year.
Brett Steele (chairman, elected 2005) also underlined his commitment
to ensuring the AA retained its focus on the experimental and
academic aspects of architecture. “We will not let the expectations
and demands of the office shape the pedagogy of the school” he
said. “We need to create people that challenge the expectations of
offices.”
These claims left a lasting impression on me, even though I could
not quite understand what they meant in reality. Last but not least
the schools legendary aura of fame of the 70s and its broad offer of
lectures, talks, exhibitions, trips and juries influenced my choice as
well and after sorting out the “money” problem by promised DAAD
scholarship and AA bursary my endeavour AA Diploma took shape.
pantheon// What was your graduation project about?
For my final year at the AA I decided to join Diploma Unit 9 with their
topic “Iconic Architecture”.
The brief was to formulate a very unique and personal standing
towards the Iconic Building today (triggered by its overuse thus
disappearance in cities like Dubai and Beijing) expressed in a
In the summer 2009, Ina-Marie Kapitola graduated at the Architectural Association and Inge de Boer at the TU Delft. Read about their graduation projects and about their future plans.
Rosemarie Krautheim
32 s t y l o s / / d a r k / / f r e e l a n c e
manifesto to frame the individual design agenda for the year ahead.
The Iconic Building was to be reinvented.
My project developed around the notion of an Iconic Anarchitecture
and was synthesised in a manifesto for A white building on white
ground.
Iconic architecture usually presents itself as purely self-referential and
denies a contextual reading in favour of the expressive iconographical
form. The relationship between the self-referential expressive
object on the one hand and the presumably generic, uniform city
background on the other hand became the starting point for my
project’s investigation, whereas I was not interested at designing
a contextual project. For me it was more interesting to look at the
question of context in a more dialectical, perhaps abstract manor.
This is when the architecture of Mies van der Rohe became interesting
to look at especially his latest, perhaps clearest building the New
National Gallery in Berlin.
On the one hand because Mies’s architecture remains completely
self-referential in its modernist minimalist approach, self-referential
like the Iconic Building and on the other hand because it operates
with such a minimal formal expression that it literally and figuratively
makes space for the figures of people so that it becomes the
background itself. Through its presence the background gets literally
emphasized and framed.
Consequently the choice of site became a major act of the actual
design process –
My projects notion of an architecture that merges with the
background operates on an urban level by redrawing and designing
the perimeter of an urban block in Barcelona whereas the Cerda grid
operates as background.
By erasing the volume of one city block and replacing it with a wide
span structure that only touches the ground at the exact perimeter of
the original block outline the ground gets emptied out and remains
un-programmed to create an urban clearing.
My project proposal operates in a constant reference to Mies, and I
want it to be read like this but it also strongly claims to become its
own design position through the introduction of the contemporary
building type notion of the building envelope. Whereas with Mies
the modernist notion of separated and arranged parts prevails - the
interplay between column, wall, and horizontal plane-my white
building-in contrast-operates as a 3-dimensional system where the
structural logic of the frame takes over all functions at the same
time. As a consequence the envelope itself becomes performative
and more then just a roofing or cover but also contains a gallery
space inside its roof structure and the circulation inside its walls. The
gallery space is literally located inside the white cube and resembles
an antithesis to Mies’s National Gallery.
Its formal language was driven by the structural system of the frame
for wide span and was further developed by taking the surrounding
block facades composition as a template that got further modified
according to technical, programmatic and compositional criteria.
In my concept of the white building the material differentiation is
abolished in favor of the self referential character of the envelope–the
envelope is supposed to shine in its whiteness and therefore creating
difference in the uniform city grid of Barcelona. An iconic building
that emphasizes the background
An ICONIC ANARCHITECTURE, that is a white building on white ground !
pantheon// Any future plans?
My future plans are rather diffuse at the moment. Even though
the current crisis suggests a radical re-thinking of the traditional
profession of the architect I’m still very much tempted to stick to
the classical way. (this might be very german too) At the moment
I’m updating my CV and portfolio and consider applying to various
practices around the world. (Whereas London has no urgent priority.)
I think further sticking around the school’s context and hoping to
be upgraded into any teaching/ assistant position is an escape from
taking responsibility for ones own development. It’s always good to
be exposed to the unpredictable.
33s t y l o s / / d a r k / / f r e e l a n c e
Inge de Boer, The Netherlands
Graduated at the TU Delft in June 2009
pantheon// What did you like best about your studies?
What I really enjoyed was the contacts I made during my year in
the board of Stylos. I didn’t exactly know what to expect from this
year before I started it, but the good thing was that I met a lot of
people. Moreover I learned that architecture is not only designing.
Architecture can be enjoyed in many different ways, for example by
organizing lectures and workshops. During that year at one moment
I was talking with the dean, mostly about our strategic plan, money
and the plans of Stylos and those from the faculty in which we agreed
or disagreed. Next moment we were talking with the people from
the Facility Management on a more practical level: how can we make
sure that BK Beats will be a success on all levels!
This year also gave me the possibility to be part of the board and
organization of the Designers of the Future lectures, which takes place
every October. On top of that I did get my job as a student assistant
at the Architecture Collections project where I worked 3 years on
a database and website for all the models made for architectural
research in our faculty. Because of the fire, the site still needs to be
launched. All this gave me a lot of experience which I can now use.
pantheon// What was your graduation project about?
I graduated in Architecture and Modernity, Public Realm. My teachers
were Susanne Komossa and Nicola Marzot.
Our task was to design a public building on the Schiekadeblok, near
Rotterdams Central station. A area which is under construction and
should become the business centre of the city. We started the project
with an 8 weeks research on the city level of, where all 10 people in the
group participated in. After that, my group mate and I made an urban
scenario for the direct surroundings, it was scale 1:1000 and 1:500.
After three months we started to look individually for a theme for our
building. Since our urban scenario had performing arts as a theme,
I looked for a function related to this, keeping in mind that public
domain needed to be created as well.
Based on some research, a theatre turned out to offer the best chance
to create this. A lot of people are involved with theatre. The problem
with existing theatre buildings is that they are not open and inviting
at all. There is a very clear division between actor and spectator. My
goal was to create an open theatre. As I said during my graduation
presentation:
“I’ve been looking for a place where people get the chance to not only
passively look at the activities but also participate and where people
from different social backgrounds are interested in.
Theatre seems the ultimate answer to this. Within a theatre there
are a lot of different disciplines, activities and targets which you can
reach while participating. Besides that, Rotterdam already has a lot
of amateur theatre groups. In this building they will get a place with
all the facilities they will need!”
I tried to literally open up the building by cutting through a predefined
shape which I placed in the inner court of the existing building
block. One part contains the main theatre room and all its needs,
like storage, dressing rooms, rehearsal space etc. This is called the
cube. The other part of the building- the backbone- houses all the
preparations. Rehearsal spaces, workshops, a décor and clothes
atelier, offices etc.
The covered street should invite passersby to walk through,
spectators to see the active part of the theatre and users- people
using workshop spaces, ateliers, etc. and staff- should see their final
goal, namely the theatre itself.
What I hoped to have reached with this design is that people using the
building share the common experience of theatre making or enjoying
and will forget about the difference between them!
pantheon// Any future plans?
After my graduation and a few weeks of holiday I could immediately
start to work at the ‘Stimuleringsfonds voor Architectuur’. We have
funds for architecture, urbanism and landscape related researches,
events, publications etc. With my colleagues I am going to help
the people who apply for funds. We try to make them fill in the
applications forms as clear as possible. A committee meets 4 or 5
times a year and advises the board of our Fund to accept or to refuse
the application. After this decision we get in touch with the people
who applied for a fund and give them the good or bad news.
When I am used to this part of the job, I will probably get some
extra tasks. I still have to learn a lot, so I would like to stay there for
a while.
At this moment I don’t feel like working as a designer. This has nothing
to do with the financial crisis we live in. It is not something I aspire
to at this moment.
In the near future I will probably do some smaller architectural
competitions, just for fun and just to do some designing. Furthermore
I want to get through my architecture books, like ‘Delirious New York’.
This will be for the long winternights!//
34 s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
op avontuur in SurinameDaphne Bakker
In 2008 richtte Aimée de Back, samen met Christian Smith, het architectenbureau Atlantic Architects op in Paramaribo, de hoofdstad van Suriname. In een gesprek met haar vertelt zij ons over haar ervaringen in de voormalige Nederlandse kolonie.
Waarom heeft u voor Suriname gekozen?
Ik kan niet echt precies aanwijzen waarom. Wij hadden eigenlijk
gewoon heel veel zin om een tijdje ergens anders te gaan werken.
Suriname leek ons gewoon interessant. Chris was daar al eerder
geweest. Vijftien jaar geleden had hij daar stage gelopen. Hij was
toen al heel erg weg van het land. Daarna is hij niet meer terug
geweest tot vijf jaar geleden een vriend van ons, Gunnar Gullit,
erna toe ging om te wonen en een nieuw leven op te bouwen als
architect in Suriname. Hij was daar nog geen jaar toen zijn Chris en
ik hem even gaan opzoeken. Dat was mijn eerste keer in Suriname.
Ik heb het land kunnen zien, veel trips kunnen maken. Ja echt wel
een goede kennismaking met Suriname gehad. Ik had niet gelijk iets
van “Oh, hier zou ik graag willen wonen”, maar ik was wel heel erg
onder de indruk van de oude gebouwen. Er is hier heel veel te doen
in restauratie werk en monumentenzorg.
Wij waren erop ingesteld dat wij anytime iets anders konden doen
en de koffers konden pakken om te gaan. Wij dachten laten wij een
jaar kijken of er daar werk is, of het realistisch is. Er zijn niet veel
architecten, maar er is ook niet heel veel werk voor architecten. Er
wordt wel veel gebouwd, maar niet met architecten.
Wij hebben met Gunnar de koppen bij elkaar gestoken en hebben
besloten om voor een jaar met zijn drieën onder één naam te werken,
dat is Gullit & Partners Architecten gaan heten. Het ging eigenlijk
heel goed, maar binnen het bureau had iedereen toch hun eigen
projecten. Toen hebben wij na een jaar besloten om daarmee te
stoppen, om het op te knippen. Chris had toch wel behoefte om
een bedrijf in Suriname te hebben, want hij had via kennissen en
netwerken toch wel allerlei mogelijke opdrachtjes. Toen hebben wij
anderhalf jaar geleden Atlantic Architects opgericht als NV en ons
ingeschreven in de Kamer van Koophandel.
Wat was uw eerste project?
De villa ontworpen door Arie Verkuijl aan de Edisonstraat [in
Paramaribo]. Het renoveren en het compleet vernieuwen van het
interieur. Dat heeft twee jaar geduurd.
Het was voor een echtpaar die eigenlijk in Amsterdam wonen, maar
zo vaak in Suriname zijn dat ze daar ook een huis wilden kopen. Toen
hebben zij dat huis gekocht. Het was heel erg slecht onderhouden.
Het prachtige mooie houtenvloer, daar was vloerbedekking overheen
gelijmd en gespijkerd, en het was helemaal donker met verlaagde
plafonds. Alles was donker en bruin.
Het was een heel leuke opdracht want ik kon gelijk beginnen. Het
huis stond er natuurlijk al en zij wilden het gewoon zo snel mogelijk
gerenoveerd hebben. De aannemer heb ik geselecteerd in overleg
met hen en toen kon het werk gelijk beginnen.
Ik deed de directievoering. Dat was wel heel intensief. Want het zijn
wel producten uit Nederland, bijvoorbeeld badkamer elementen.
Ook hadden ze marmer uit Griekenand, graniet uit China en
natuursteen. Voor een deel kwam het dan kapot aan, dus dan was
het wel wel flink vertraging.
"Veel nieuwe gebouwen in Suriname zijn van steen, staan op de grond, plat, vet, met kleine ramen en airconditioning"
Was het een hele omschakeling om te ontwerpen voor
Suriname?
Ja. Aan de ene kant is het makkelijker als je het met Nederland
vergelijkt, want wat je in Nederland allemaal moet doen om
een bouwvergunning te krijgen. Het gaat heel erg ver met de
regelgeving. Daardoor is het heel erg lastig geworden om een
gebouw te ontwerpen dat een beetje leuk en mooi is en ook nog
voldoet aan alle regels. In Suriname moet je wel een bouwvergunning
aanvragen, maar dan wordt er alleen gekeken naar de constructieve
kwaliteiten. In Suriname is er geen welstand toets, wat voorheen de
Schoonheidscommissie was. Er is evenmin een bestemmingsplan.
Dat is niet altijd even goed, maar het geeft daarmee wel heel veel
vrijheid voor de bouwwensen van mensen.
Villa aan de Edisonstraat in Paramaribo
35s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
Wat het moeilijk maakt zijn andere beperkingen. Niet alle materialen
zijn voor handen, het klimaat stelt bepaalde eisen aan het ontwerp. Wij
geloven in het specifiek bouwen op de tropen, dat je gebruik maakt
van de wind om het gebouw te koelen, in plaats van airconditioning
te gebruiken. Je ziet dat veel nieuwe gebouwen in Suriname van steen
zijn, staan op de grond, plat, vet, met kleine ramen en airconditioning.
Dat is heel erg de Amerikaanse manier van bouwen, denk ik. Terwijl
voorheen met hout werd gebouwd. Suriname heeft de mooiste hout
van de hele wereld. Als bouwmateriaal is het heel erg geschikt, maar
mensen zijn heel erg bang geworden van hout omdat je het moet
onderhouden. Daarom is er een wens om “modern” te bouwen en
dan wordt er naar het Amerikaanse model gekeken, terwijl het veel
logischer is en consequent om locale materialen toe te passen en om
van de speciale eigenschappen van de locatie gebruik te maken om
een goed ontwerp te bedenken.
Waaraan moest jij je aanpassen in Suriname?
De communicatie, afspraken maken, dat soort dingen. Ik was onder
de veronderstelling dat als je negen uur ergens afspreekt dat de
partijen met wie je de afspraak heb gemaakt ook wel aanwezig zullen
zijn, maar dat bleek niet het geval. Twee maanden lang zat ik dus heel
vaak te wachten. Toen maakte ik op een tijdstip wel drie afspraken
en dan kwam er altijd wel eentje opdagen. Je leert ermee omgaan,
te relativeren en je leert dat, als je het heel belangrijk vind dat een
afspraak doorgaat, dat je het duidelijk maakt.
Ik moest wel streng worden en dat was ik helemaal niet. Op de bouw
moest ik gewoon boos worden op een aannemer als hij iets niet had
gedaan wat wij hadden afgesproken. In Nederland was ik het gewend
om het op een beleefde manier te noemen. Als je de hele tijd aardig
ben tegen een aannemer in Suriname dan nemen zij je helemaal
niet serieus en dan ben ik ook nog een vrouw! Daar wil ik niet mee
schermen, dat dat het moeilijker maakt, maar dan merkte ik dat als
ik de ene week heel erg boos werd, wat mij heel veel moeite kostte,
had het wel effect, dan werd er keihard gewerkt en dan was een week
later alles in orde. Dan was ik blij en zei ik “oh, gelukkig wat goed” en
dan werd er weer een week langzaam gewerkt. Dus de begeleiding
van de uitvoering vond ik wel heel erg zwaar.
"Ik moest wel streng worden en dat was ik helemaal niet"
Verloopt het vergaren van opdrachten moeizaam?
Het is niet echt moeilijker. Voordeel van Suriname is dat het een kleine
maatschappij is. Je komt elkaar makkelijk tegen. Dus als je één, twee
of drie dingen hebt gebouwd en die zijn goed, dan hoort en ziet men
dat. Dus het sociale gebeuren en het feit dat je vaak op straat bent,
vaak mensen op straat tegenkomt en dat veel dingen buitenaf spelen
dat heeft wel een voordeel voor het opbouwen van een netwerk. Dus
als een nieuw, relatief klein bureau in een vreemd land heb je daar
eigenlijk meer kansen dan nu in Nederland.
Hoe bent u op het idee gekomen voor een monumentenkaart?
Ik had er zelf behoefe aan. Ik was nieuwsgierig naar welke gebouwen
eigenlijk monumenten waren. Ik had gelezen dat er wel een
monumentenlijst was, maar die kon ik nergens vinden. Toen heb ik
het via Stichting Gebouwd Erfgoed gekregen. Aan de hand van de
lijst en het boek van Temminck Groll ('De architectuur van Suriname
(1667-1930)') dacht ik “laten wij de monumenten op de kaart zetten’'
om er meer aandacht aan te geven, want het was vrij onzichtbaar
welke gebouw nou monument was en welke niet. Het kaart is goed
voor bezoekers van de stad en bewoners van de stad om daar een
foto overzicht van te hebben.
Plantagewoning te Landgoed Groot Mariënbosch
36 s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
Merkt u al positieve ontwikkelingen omtrent het beschermen
van de monumenten als gevolg van de publicatie van de
monumentenkaart?
Ik maak mij geen illussies dat het daardoor komt, maar ik zie wel dat
in het afgelopen jaar het lijkt alsof er steeds meer aan restauratie
van gebouwen wordt gedaan. Er lopen allerlei initiatieven door
particulieren en ook de overheid. Ik heb niet de illusie dat het
rechtstreeks komt door de monumentenkaart, maar het is wel op
de juiste moment gekomen. Het valt precies in een periode dat
er al een toenemende aandacht is voor de monumenten en het
gebouwde erfgoed.
Welke andere projecten heeft u op dit moment in Suriname?
Een heel grote opdracht waar wij nu aan werken is dus Mariënbosch.
Het heette oorspronkelijk Plantage Mariënbosch en daarnaast ligt
plantage Guadelupe. Die zijn nu samengevoegd en heet nu Landgoed
Groot Mariënbosch.
Het is een duurzaam, multifunctioneel landgoed wat de
opdrachtegevers voor ogen hebben, waarbij toerisme een
component is en dat is waar het mee zal beginnen eigenlijk. Er zal
een steiger komen met een klein dorpje aan de rivier, met restaurant,
zwembad en de centrale faciliteiten die je nodig hebt voor de lodges
langs het water. Dan is er spa wellness oord, daar kun je baden.
Daarvoor hebben zij een heel mooi programma gemaakt. Deze is
gebaseerd op de verschillende badrituelen binnen Suriname, dus
Javaans, Creools en Hindustaans.
Het is op dit moment het meest interessante project want het is heel
ambitieus en als dit allemaal zo door gaat dan is het echt veel werk
voor langere tijd.
Daarnaast zijn er ook heel leuke kleinere opgaves, bijvoorbeeld
het Kinder Museum. Er is een gebouw beschikbaar gesteld door
de Bisdom. Een loods, Een L-vormig gebouw. Nu staan daar de
kerkbanken opgeslagen. Op een heel respectloze manier zijn die
daar op elkaar gegooid.
Wat zijn uw toekomstplannen?
De naam Atlantic Architects zegt eigenlijk al heel veel. Wij willen
aan twee kanten van het Atlantische Oceaan werken. Dus onze
toekomstplannen zijn om in Nederland, in Suriname en ander mooie
plekken projecten te doen. Voor architectuur, voor monumentenzorg
en eductaie.
Zou je Suriname aanraden aan andere Nederlandse architecten?
Ja, maar dan zou ik toch als advies geven om geen grote verwachtingen
te hebben, je heel flexibel op te stellen, klein beginnen en niet daar
komen en zeggen hoe zij het moeten doen. In het begin had ik er
rekening mee gehouden dat ik werd gezien als een blanke Hollander
en dat dat niet positief zou overkomen, maar dat is mij 100.000 %
meegevallen. Mensen zijn in eertse instantie heel positief, warm,
open en hebben geen vooroordelen dat jij een “bakra” bent die
even komt vertellen hoe zij het moeten doen. Uit idealisme en zin in
avontuur zijn wij naar Suriname gegaan en als je dat duidelijk maakt
dan zijn Suirnamers over het algemeen heel trots, nog trotser op
hun land dan ze al zijn. Suriname is een prachtig land, er is heel veel
moois en er zijn nog veel uitdagingen. Er zijn nog wegen open en
dingen om te doen. Ik zou het dus wel aanraden, maar dan wel met
een brede blik.//
Bezoek onderstaande websites voor meer informatie:
Atlantic Architects - http://www.atlanticarchitects.com/Landgoed Groot Mariënbosch - http://www.landgoedgrootmarienbosch.com/
Renderings van de toekomstige recreatie en wellmess voorzieningen te Landgoed Groot Mariënbosch
37s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
Gratis en snel vinden wat je zoekt met NBD-online
NBD-online is vernieuwd!
In de nieuwe versie van NBD-online is het nóg makkelijker zoeken, vinden en vergelijken. Door de verbeterde zoekfunctionaliteit en de nieuwe navigatie en structuur komt u sneller bij de gewenste informatie terecht.
De nieuwe NBD-online is zoeken, vinden en vergelijken van bouw- en installatieproducten gekoppeld aan een uitgebreide kennisdatabank. Onmisbaar voor elke bouwprofessional en installateur.
Benieuwd naar de nieuwe NBD-online?Ga snel naar www.nbd-online.nl en schrijf u in voor de vernieuwde gratis e-mailnieuwsbrief.
WWW.NBD-ONLINE.NL
Follow an architecture student's daily frustrations here every issue.. this time :In search of the missing element.
Tosja Backer
give me a break!
39s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
"In Italy for thirty years under the Borgias they had warfare, terror,
murder, bloodshed, but they produced Michelangelo, Leonardo da
Vinci and the Renaissance. In Switzerland they had brotherly love; they
had 500 years of democracy and peace. And what did that produce?
The cuckoo clock."
Orson Welles as Harry Lime, in The Third Man (1949)
Twee studenten delen met ons hun ervaringen in het buitenland. Dit keer: Tim Eichhorn vanuit Zürich, Zwitserland en Tosja Backer vanuit Melbourne, Australië ...
Tosja Backer en Tim Eichhorn
story abroad
Helvetia wordt gesierd
door vele vooroordelen.
Het beeld dat ik zelf had
van Zwitserland waren
bergen met weiden en koeien met koeiebellen, huizen met geraniums
en natuurlijk de chocolade. Waarschijnlijk ingefluisterd door mijn
jeugdhelden Asterix en Obelix, die in de strip Asterix chez les Helvetes
de volgende beschrijving van Zwitsers geven: de Helvetiërs zijn
fanatieke schoonmakers, elk vlekje wordt meteen weggepoetst;
ze zijn het liefst volstrekt neutraal; ze zijn punctueel, alles gebeurt
op tijd. Daarmee samenhangend is er in Helvetia een bloeiende
zandloperindustrie, de Helvetiërs verplegen de oorlogsgewonden
(het Rode Kruis).
Na ongeveer een maand heb ik het idee dat hiermee geen enkel
woord gelogen is. Sterker nog, de stereotypen worden hier met
man en macht in stand gehouden. Elk huis lijkt te beschikken over
een koddige vrouw die de geraniums water geeft (ze schijnt er zelfs
voor betaald te worden door de overheid). Men eet hier gemiddeld
11,3 kilo chocolade per persoon per jaar, wat inderdaad het hoogste
gemiddelde van de wereld is. En in deze zandlopercultuur begint alles
op de seconde af op tijd. Toch kan ik kanttekeningen maken. De in het
begin geciteerde filmpassage uit The Third Man maakt dit duidelijk.
Zwitserland heeft natuurlijk bekende personen voortgebracht zoals
Le Corbusier, Leonard Euler, Paul Klee en Johannes Calvijn. Misschien
leidt de neutraliteit, wel tot valse identiteit. Of sterker nog, bestaat
ze misschien zelfs niet. Waarmee de sieraden van Helvetia van nep
goud blijken te zijn. Tot slot de bekende koekoeksklok, deze komt
oorspronkelijk eigenlijk uit het Zwarte Woud in Duitsland.
Het komende half jaar zal ik verslag doen vanuit Zwitserland en
het ETH. Ik zal proberen te infiltreren in het systeem van tijd en
kaasfondue en zal mij buigen over de ogenschijnlijke paradox die zich
in deze inleiding heeft laten zien: Alles wat men denkt te weten over
Zwitserland is waar. Alles wat waar is over Zwitserland is gelogen.
Ik ben begonnen met het schrijven van
dit stukje op een boot. Om precies te
zijn een groot zeilschip (vol met mensen
tussen de 20 en 30 die van natuur,
reizen en een feestje houden) dat vaart
tussen de bewoonde en onbewoonde
Whitsunday Islands in Queensland,
Noord-Oost Australië. Helaas werd het
papier te nat en moet ik nu thuis verder typen op mijn TU laptopje
in mijn kamertje in Melbourne.
Spring Break is tot zijn einde aan het komen en ik ben net thuis van
een heerlijke vakantie.
Reizen door Australië is alles wat de brochures beloven en meer. Duiken
in de Great Barrier Reef, surfen op de golven in Byron Bay, dolfijnen zien
vanuit een kano, slapen op een onbewoond eiland, roggen aaien en
met alle andere kreeftrode Europeanen cocktails drinken op het strand.
(Ja, dit alles heb ik gedaan in de afgelopen 8 dagen).
Natuurlijk is er ook de studie, die komende week weer begint. De
campus van Melbourne University is heel mooi en statig. Van alle
steden in Australië is Melbourne de “culturele hoofdstad” en dat is
ook te zien aan de architectuur. De universiteitsgebouwen zelf doen
denken aan oude kastelen (of Harry Potter), met torentjes en begroeid
met klimop, allemaal keurig onderhouden.
Er zijn maar een paar gebouwen die niet in het plaatje passen.
En het lelijkste gebouw op de hele campus is verreweg de
Architecture Faculty.
Gelukkig zijn de faciliteiten prima en de ruimten lelijk doch zeer
bruikbaar. Het fijnste is dat je hier 24 uur per dag en 7 dagen per
week de studio in kan. Met je pasje kun je alle deuren openen die
direct erna met een harde “klik” weer dichtvallen. Zelf zit ik vaak in
“Skylab”: een atelier op de 5e verdieping gehuurd door wat mensen
uit mijn ontwerpgroepje. Het is er een gezellige boel. Banken, fietsen,
pizzadozen, iPods, laptops en een enorme hoop karton vult de ruimte
en er zit altijd wel iemand.
Aan het einde van de dag gaan de laptops de kast in, komen de
biertjes te voorschijn en worden er bouwko-verantwoorde spelletjes
zoals Jenga gespeeld.
Het is even wennen om weer in de grote stad te zijn en me weer
te storten op de (hoogstedelijke) ontwerpopgave. Architectuur is
iets prachtigs, maar toch ben ik blij dat Australië nog niet helemaal
volgebouwd is.
40 s t y l o s / / d a r k / / a l g e m e e n
This is a recurring page, where you can get inspired, interact and participate. It is acollection of mixed media hints (books, web-pages), that you won't find on your tutor'sliterature list!
Xin Dogterom
get inspired
How to be an Architect
www.howtoarchitect.com
//architecten handleiding
Op deze site kan je van alles vinden wat je nodig hebt om een architect
te worden. Van allerlei handige video's, die uitleggen wat architectuur
inhoudt of hoe je een portfolio moet maken, tot aan boeken en
hulpstukken die via de website besteld kunnen worden.
Architect Commercial
www.youtube.com/watch?v=9hTteyEKWNo
//commercial
Een grappige reclamespotje over het stereotype architect.
Lunch Concert
14 oktober -12:45 - Faculteit TNW
//piano concert
De Studium Generale opent het academisch jaar met een lunch
concert door student en pianist Evert Bouman op de faculteit van
Technische Natuurwetenschappen. Gratis entree inclusief koffie
en thee.
Het Parijs van Winy Maas
www.uitzendinggemist.nl
//tv-programma
Winy Maas is samen met 9 andere prominente architecten door
Sarkozy uitgenodigd om ontwerpvoorstellen te maken voor Grand
Paris, de toekomstige ontwikkeling van Parijs. In het programma
Tegenlicht van de VPRO vertelt Winy Maas over zijn visie op Parijs.
agenda
17-10
19-09/07-11
24-09/10-01
07-10
10-10
29-10/01-11
01-11/31-12
04-11/14-02
Architectuur Biënnale Rotterdam locatie: Rotterdam
Excursie Nijmegen locatie: Nijmegen
Street art Vs. architecture locatie: Verkadefabriek Den Bosch
Dutch Design week locatie: Eindhoven
Continuity of the Avant-garde location: amsterdam
Architecture Film Festival Rotterdam location: Rotterdam
Biennale
www.biennalerotterdam.nl
excursie
www.stylos.nl
film
www.bai-denbosch.n
tentoonstelling
www.dutchdesignweek.nl
exhibition
www.arcam.nl
tentoonstelling
www.ahm.nl
exhibition
www.centraalmuseum.nl
De Internationale Architectuur Biënnale Rotterdam (IABR) is een internationale Biënnale gericht op stedelijk onderzoek en opgericht in 2001 in de overtuiging dat architectuur van publiek belang is. Het is een internationaal evenement met tentoonstellingen, conferenties, lezingen en andere activiteiten gewijd aan thema's op het gebied van architectuur en stedenbouw.
Op vrijdag 9 oktober bezoeken we de oudste stad van Nederland, namelijk Nijmegen! Ben je benieuwd hoe deze oude stad met haar oude identietit na de bombardementen van de 2e wereldoorlog omgaat? Of zie je meer in moderne architectuur? Dan moet je mee gaan!
In de film Koolhaas HouseLife zien we het Maison à Bordeaux (1998) van Rem Koolhaas door de ogen van huishoudster Guadalupe Acedo.
Van 17 t/m 25 oktober 2009 vormt Eindhoven voor de achtste keer het podium voor Dutch Design Week, het grootste designevenement van Nederland. Op ongeveer 60 locaties door de hele stad laten zo’n 1500 vormgevers uit binnen- en buitenland hun werk zien op het gebied van industrieel ontwerp, concept design, grafisch ontwerp, textiel & mode, ruimtelijk ontwerp, fooddesign en designmanagement & trends.
‘What is so avant-gardist about Croatian architecture of the 20th and 21st centuries?’, Adolf Stiller (Viennese architect and critic) once asked himself. To answer this question, the exhibition CONTINUITY OF THE AVANT-GARDE was put together in collaboration with the Croatian architecture magazine Oris.
The Architecture Film Festival Rotterdam (AFFR) is a biennial festival of four days with films, debates and lectures. The program clearly shows how closely film and architecture are linked and how they inspire each other.
Expositie over de kunstenaarskolonie Ruigoord even buiten Amsterdam. Door uitbreiding van de haven moest Ruigoord verdwijnen. Kunstenaars verzetten zich tegen de sloop. Woningen hebben plaats gemaakt voor ateliers en decor van diverse evenementen.
With the exhibition 'Unresolved Matters', Utrecht Manifest presents not only a historical or contemporary vision of the social, but at the same time raises the question of why the objects on display can be considered exemplary of a particular social vision.
film festival
www.affrblog.nl
Ruigoord location: Amsterdam
Unresolved Matters location: Nijmegen
15-11 symposium
Een openbaar toegankelijke forumdiscussie onder de titel ‘Networked Cities: Governance, Trust, Design’. Aan dit symposium zullen internationale denkers en professionals vanuit diverse disciplines een bijdrage leveren. Er zal gediscussieerd worden over de manieren waarop lokale overheden gebruik maken van diverse netwerken en over het vertrouwen dat stedelijke bestuurders hebben in samenwerkingsverbanden.
Networked Cities locatie: Utrecht