Oranjewijk Ons Koninkrijk Zomer 2009

RedactieSiebe Annema

Ineke Evink

Patrick van ‘t Haar

Hein Kray

Christine Pietersen

KopijInleveren vóór:

29 november 2009

mail naar: [email protected]

ContactpersoonHein Kray

Emmaplein 8

tel: 058 - 216 48 45

Medewerkersaan dit nummer:

Femke Molenaar

Peter Jeeninga

Elsiet van der Ploeg

Annelies Zweers

OpmaakChantal de Jongh

Fotografi eFemke Molenaar

Christine Pietersen

Peter Jeeninga

Siebe Annema

Ineke Evink

Oplage800

BezorgingFardo & Etta

PrintserviceKSBRepro

www.ksbrepro.nl

Jaargang 10oktober 2009

www.oranjewijk.nl

BuurtjournaalOranjewijk &Tulpenburgoktober 2009Jaargang 10

Oude bladeren, oude fi etsen en weer nieuwe studenten in de wijk.

WILLEM LODEWIJKSTRAAT: TOEN EN NU

Met de bouw van de Oranjewijk werd eind negentiende eeuw begonnen. Op

11 juni 1902 kreeg de lange straat naast het spoor naar Groningen offi cieel

de naam Willem Lodewijkstraat. De bebouwing vorderde gestaag. Wanneer de

oude foto precies gemaakt is, valt niet te achterhalen. Omdat de straat al een

behoorlijk groen karakter heeft, moet de foto een fl ink aantal jaren na de bouw

van de wijk gemaakt zijn. Naar schatting rond 1920. Het straatbeeld is opval-

lend. Handkarren en fi etsen. Een schril contrast met de foto die we een paar

weken geleden maakten. Veel en vaak behoorlijk snel passerende auto’s. Nog

een opmerkelijk verschil: de Willem Lodewijkstraat was smaller en had tussen

bomenrijen in nog een fraai wandelpad aan de kant van de spoorweg. De

straat is nu ondanks de visuele verkleining met de rood gekleurde fi etspaden

een asfaltbaan voor autoverkeer.

VERDER IN DIT NUMMER

RIOOLLUCHT, MAAR DAN ANDERS HARTELUST ANNABEL FEMKE´S

PENNEN(SF/V)EER NIEUWS VAN HET WIJKPANEL KOKEN MET DE

HAND OP DE KNIP VERHALEN VAN EEN OUDE WIJKBEWOONSTER

BRIEVEN NAAR DE OVERKANT

Rommelige bestrating en nieuwe bomen!

Binnenkort start er bij voldoende enthousiasme een schilder en tekenclub in ons buurthuis.

NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW

IEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW

IEUW +

Het buurtjournaal 3

INGEZONDEN STUKKEN EN OPROEPEN

IN NAAM VAN ORANJE

INHOUDINHOUD

EN MEEREN MEER

RIOOLLUCHT HARTELUST

ACH HEDEN... NEEN! BRIEVEN NAAR DE OVERKANT

REDACTIONEEL

Misschien komt het omdat

de herfst zich nu nadruk-

kelijk manifesteert, maar

dit nummer van de Wijkkrant heeft

een ietwat somber karakter. Ik lees

wat door de proefpagina’s van deze

krant op zondagmiddag, terwijl de

regen tegen de ramen klettert, de

bomen zwiepen als gevolg van het

eerste najaarsstormpje en het platte

dak boven onze keuken weer een

verzamelplaats van bladeren begint

te werden. Ik probeer er de conclusie

aan te verbinden dat we de bladeren

dit jaar maar wat sneller dan gebrui-

kelijk moeten verwijderen, om een

overstroming door hemelwater in

gang en keuken te voorkomen.

Maar dat terzijde.....

We lopen in de wijk kennelijk tegen

wat problemen aan, want dit herfst-

nummer van de Wijkkrant gaat over

de duur van de wegwerkzaamhe-

den in de J.W.Frisostraat met een

uiteindelijk pover resultaat. Over de

aanstaande kap van de slecht on-

derhouden bomen in dezelfde straat

die inderdaad ook wat levensmoe

blijken te zijn. Het gaat ook over rio-

leringwerkzaamheden in de Willem

Lodewijkstraat en de daarmee ge-

paard gaande stankoverlast. En over

de gevaarlijke, maar kennelijk nog

net acceptabele verkeerssituatie in

dezelfde straat en Achter de Hoven.

Natuurlijk staan er ook heel veel

positieve zaken in de Wijkkrant. En

hadden we bijvoorbeeld ook graag

een reportage willen maken over

de imposante herinrichting van de

speeltuin. Maar helaas, zo ver is het

nog net niet. Mogelijk in het volgen-

de nummer kunnen we in woord en

beeld bejubelen hoe fraai de speel-

tuin is geworden.

Ondanks de sombere geluiden die

her en der in dit nummer doorklinken,

blijft als een paal boven water staan

dat de Oranjewijk geen verkeerde

plaats is om te wonen. Karakteristiek

en dicht bij de binnenstad. Hardlo-

pend heb ik de laatste jaren heel wat

straten van Leeuwarden in een tien

kilometer per uur tempo bekeken en

vaak geconcludeerd: je zal er maar

wonen. Afgelopen zomer voerden

de loopjes nog wel eens door Zuider-

buren en gierde er opluchting door

mijn lichaam als na een kilometer of

tien tot twaalf de Oranjewijk weer in

zicht kwam.

Daarom ben ik nu ook wel blij met

de herfst. Want hardlopend laat je

de buitengebieden in de avonduren

veiligheidshalve maar weer voor wat

ze zijn. Een beetje dwalen door de

binnenstad en wat andere vroege

vorige-eeuwse wijken. Enigszins ver-

gelijkbaar met de Oranjewijk.

Home sweet home.

Siebe Annema

VOORKOM DIERENLEED

Beste lezers van de wijkkrant,

In een vorig nummer werd

uitvoerig geschreven over

hondenpoep. Dat is inderdaad

een drama. Onhygiënisch en het

stinkt ook nog. Wij wonen pal naast

het hondenuitlaatveldje, waar de

gemeente nu een mooie afvalbak

heeft geplaatst. Het zou mooi zijn als

die afvalbak ook door de hondenbe-

zitters wordt gebruikt om de gepro-

duceerde hondenkunstwerken in te

deponeren. Dan kan ik mijn tuin eens

aan de zijkant bewerken zonder om

de hondendrollen heen te moeten

walsen.

Maar wat dachten jullie van ongecas-

treerde katers? Als die sproeien ga je

echt over je nek. De katers gaan soms

een eind van huis om hun driften te

bevredigen. Als het liefdespad al te

lang is raken ze de weg nogal eens

kwijt en dan moet een ander maar

weer proberen de eigenaar te ach-

terhalen. Meestal zijn de beesten niet

gechipt. Jammer, want het chippen

is een mooie manier om de eigenaar

van een dier te achterhalen. Bij het

chippen wordt een chip ter grootte

van een rijstkorrel onder de huid

van het dier aangebracht waarna het

chipnummer en het telefoonnummer

van de eigenaar aan een databank

voor huisdieren wordt doorgegeven.

Het beest heeft er geen last van. Als

een dier is gechipt kan een dieren-

arts, de dierenopvang of de dieren-

ambulance met een scanner onmid-

dellijk de gegevens uit de databank

uitlezen en de eigenaar bellen.

Ongesteriliseerde poezen leveren

minder directe overlast op dan onge-

castreerde katers, maar de combina-

tie kan wel voor problemen zorgen.

De niet geholpen kater wacht zijn

kans af en hup, weer een poes zwan-

ger. Waar moeten de jonkies heen?

Een poes kan per jaar twee tot drie

keer zwanger worden en drie tot

zeven jongen per worp ter wereld

brengen. Tel maar na. Voor hoeveel

jonkies moet niet een tehuis worden

gezocht? En als de jonge katten zelf

niet worden geholpen zodra dat kan

gaat de groei van het aantal dieren

helemaal hard.

Het is zo leuk en schattig die kleine

jonge pluizebolletjes, maar als je het

goed met ze voor hebt moeten ze

eenmaal per jaar worden ingeënt en

twee tot drie keer per jaar ontwormd.

Af en toe een pipet in de nek tegen de

vlooien is ook geen overbodige luxe.

Dan moet je bovendien niet de pech

hebben dat ze ziek worden want de

dierenarts kost veel geld. Als je een

huisdier neemt moet je die gevolgen

accepteren. Maar helaas schaff en

sommigen zich een jonge kat aan

zonder zich te realiseren wat het dier

aan verzorging kost. Als de kat dan

een keer naast de bak zijn behoefte

doet of het behang met de nagels

een ander patroon geeft is de maat

helemaal vol en wordt het beest op

straat gezet en begint de ellende van

voren af aan.

Beste mensen, zeker als je erover

denkt een huisdier te nemen geldt:

“Bezint eer gij begint”. En als je een

huisdier hebt, laat het castreren of

steriliseren en chippen. Dat voor-

komt veel dierenleed.

Annelies Zweers

Emmaplein 1

Voor wie?

Wanneer?

Met wie?

Meer weten?

E-mail:

Zowel voor beginners als gevorderden

Woensdagmiddag van 2 tot 5 uur.

Onder begeleiding van Henk Krist

Bel 06.262.189.14

[email protected]

1414 1818

Binnenkort start er bij voldoende enthousiasme een schilder en tekenclub in ons buurthuis.

NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW

IEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW + NIEUW +

IEUW +

Het buurtjournaal 3

INGEZONDEN STUKKEN EN OPROEPEN

IN NAAM VAN ORANJE

INHOUDINHOUD

EN MEEREN MEER

RIOOLLUCHT HARTELUST

ACH HEDEN... NEEN! BRIEVEN NAAR DE OVERKANT

REDACTIONEEL

Misschien komt het omdat

de herfst zich nu nadruk-

kelijk manifesteert, maar

dit nummer van de Wijkkrant heeft

een ietwat somber karakter. Ik lees

wat door de proefpagina’s van deze

krant op zondagmiddag, terwijl de

regen tegen de ramen klettert, de

bomen zwiepen als gevolg van het

eerste najaarsstormpje en het platte

dak boven onze keuken weer een

verzamelplaats van bladeren begint

te werden. Ik probeer er de conclusie

aan te verbinden dat we de bladeren

dit jaar maar wat sneller dan gebrui-

kelijk moeten verwijderen, om een

overstroming door hemelwater in

gang en keuken te voorkomen.

We lopen in de wijk kennelijk tegen

wat problemen aan, want dit herfst-

nummer van de Wijkkrant gaat over

de duur van de wegwerkzaamhe-

den in de J.W.Frisostraat met een

uiteindelijk pover resultaat. Over de

aanstaande kap van de slecht on-

derhouden bomen in dezelfde straat

die inderdaad ook wat levensmoe

blijken te zijn. Het gaat ook over rio-

leringwerkzaamheden in de Willem

Lodewijkstraat en de daarmee ge-

paard gaande stankoverlast. En over

de gevaarlijke, maar kennelijk nog

net acceptabele verkeerssituatie in

dezelfde straat en Achter de Hoven.

Natuurlijk staan er ook heel veel

positieve zaken in de Wijkkrant. En

hadden we bijvoorbeeld ook graag

een reportage willen maken over

de imposante herinrichting van de

speeltuin. Maar helaas, zo ver is het

nog net niet. Mogelijk in het volgen-

de nummer kunnen we in woord en

beeld bejubelen hoe fraai de speel-

tuin is geworden.

Ondanks de sombere geluiden die

her en der in dit nummer doorklinken,

blijft als een paal boven water staan

dat de Oranjewijk geen verkeerde

plaats is om te wonen. Karakteristiek

en dicht bij de binnenstad. Hardlo-

pend heb ik de laatste jaren heel wat

straten van Leeuwarden in een tien

kilometer per uur tempo bekeken en

vaak geconcludeerd: je zal er maar

wonen. Afgelopen zomer voerden

de loopjes nog wel eens door Zuider-

buren en gierde er opluchting door

mijn lichaam als na een kilometer of

tien tot twaalf de Oranjewijk weer in

zicht kwam.

Daarom ben ik nu ook wel blij met

de herfst. Want hardlopend laat je

de buitengebieden in de avonduren

veiligheidshalve maar weer voor wat

ze zijn. Een beetje dwalen door de

binnenstad en wat andere vroege

vorige-eeuwse wijken. Enigszins ver-

gelijkbaar met de Oranjewijk.

Home sweet home.

Siebe Annema

VOORKOM DIERENLEED

Beste lezers van de wijkkrant,

In een vorig nummer werd

uitvoerig geschreven over

hondenpoep. Dat is inderdaad

een drama. Onhygiënisch en het

stinkt ook nog. Wij wonen pal naast

het hondenuitlaatveldje, waar de

gemeente nu een mooie afvalbak

heeft geplaatst. Het zou mooi zijn als

die afvalbak ook door de hondenbe-

zitters wordt gebruikt om de gepro-

duceerde hondenkunstwerken in te

deponeren. Dan kan ik mijn tuin eens

aan de zijkant bewerken zonder om

de hondendrollen heen te moeten

walsen.

Maar wat dachten jullie van ongecas-

treerde katers? Als die sproeien ga je

echt over je nek. De katers gaan soms

een eind van huis om hun driften te

bevredigen. Als het liefdespad al te

lang is raken ze de weg nogal eens

kwijt en dan moet een ander maar

weer proberen de eigenaar te ach-

terhalen. Meestal zijn de beesten niet

gechipt. Jammer, want het chippen

is een mooie manier om de eigenaar

van een dier te achterhalen. Bij het

chippen wordt een chip ter grootte

van een rijstkorrel onder de huid

van het dier aangebracht waarna het

chipnummer en het telefoonnummer

van de eigenaar aan een databank

voor huisdieren wordt doorgegeven.

Het beest heeft er geen last van. Als

een dier is gechipt kan een dieren-

arts, de dierenopvang of de dieren-

ambulance met een scanner onmid-

dellijk de gegevens uit de databank

uitlezen en de eigenaar bellen.

Ongesteriliseerde poezen leveren

minder directe overlast op dan onge-

castreerde katers, maar de combina-

tie kan wel voor problemen zorgen.

De niet geholpen kater wacht zijn

kans af en hup, weer een poes zwan-

ger. Waar moeten de jonkies heen?

Een poes kan per jaar twee tot drie

keer zwanger worden en drie tot

zeven jongen per worp ter wereld

brengen. Tel maar na. Voor hoeveel

jonkies moet niet een tehuis worden

gezocht? En als de jonge katten zelf

niet worden geholpen zodra dat kan

gaat de groei van het aantal dieren

helemaal hard.

Het is zo leuk en schattig die kleine

jonge pluizebolletjes, maar als je het

goed met ze voor hebt moeten ze

eenmaal per jaar worden ingeënt en

twee tot drie keer per jaar ontwormd.

Af en toe een pipet in de nek tegen de

vlooien is ook geen overbodige luxe.

Dan moet je bovendien niet de pech

hebben dat ze ziek worden want de

dierenarts kost veel geld. Als je een

huisdier neemt moet je die gevolgen

accepteren. Maar helaas schaff en

sommigen zich een jonge kat aan

zonder zich te realiseren wat het dier

aan verzorging kost. Als de kat dan

een keer naast de bak zijn behoefte

doet of het behang met de nagels

een ander patroon geeft is de maat

helemaal vol en wordt het beest op

straat gezet en begint de ellende van

voren af aan.

Beste mensen, zeker als je erover

denkt een huisdier te nemen geldt:

“Bezint eer gij begint”. En als je een

huisdier hebt, laat het castreren of

steriliseren en chippen. Dat voor-

komt veel dierenleed.

Annelies Zweers

Emmaplein 1

Voor wie?

Wanneer?

Met wie?

Meer weten?

E-mail:

Zowel voor beginners als gevorderden

Woensdagmiddag van 2 tot 5 uur.

Onder begeleiding van Henk Krist

Bel 06.262.189.14

[email protected]

1414 1818

Het buurtjournaal 4 Het buurtjournaal

IN DE WILLEMLODEWIJKSTRAAT

NIEUWE RIOLERING

RIOOLLUCHT, MAAR DAN ANDERS

Opeens stond hij er, een enorm gevaarte van acht en een halve meter hoog naast een vrachtauto die de halve Willem Lodewijkstraat afsloot. Bijkomend voordeel was dat het verkeer twee dagen lang niet harder reed dan 30 km per uur. In ieder geval, dat was de bedoeling. Maar wat deed

dat ding daar?

Er stonden nog meer grote witte

auto’s in de straat, Insitu Form stond

erop. En er hing een penetrante lijm-

stank en de geur van plastic in de

lucht, machines in de vrachtauto’s

loeiden.

In de brievenbus lag een kaartje

waarin stond dat al eerder een bewo-

nersbrief was verspreid. Niet bij ons

dus. En ook niet bij de buren. Het was

blijkbaar een verrassingsactie. Op

het kaartje stond dat de bewoners zo

weinig mogelijk water mochten ge-

bruiken omdat ze afgesloten waren

van het riool.

Dat riep vragen op. Als je afgesloten

bent van het riool kun je toch hele-

maal geen water meer kwijt? En wat

zou er gebeuren als je dat toch deed?

Het telefoonnummer dat gebeld kon

worden voor informatie liet inmid-

dels (5 uur ’s middags) alleen een

voicemail horen. Ik spoelde voor-

zichtig wat water door de gootsteen.

Er gebeurde niets. Ook de wc kon ik

gewoon doorspoelen.

Na het eten waren er nog steeds

mensen aan het werk. Een van hen

gaf uitleg. “Ja, u bent afgesloot’n,”

zei hij met een zwaar Duits accent.

“Dat betekent dat u geen wasch kunt

draaien en geen afwaschmachine

kunt gebruiken. U kunt wel door-

spuhlen maar doe dat niet elke keer.

En ga zeker niet in bad en trek daarna

de stop eruit. Want dan gaat het wa-

ter naar het laagste poenkt.”

“En dan?”

“Dan komt het badwater uit de wc!”

Hij grijnsde breed.

De volgende dag bleek dat het al-

lemaal wel ergens goed voor was. Er

werd een nieuwe binnenwand in de

riolering aangelegd in de vorm van

een polyester kous. “De binnenbuis

heeft een diameter van 50 centime-

ter,” vertelde een van de mensen die

aan het werk waren. “En dat hoge

ding gebruiken we om de kous bin-

nenstebuiten te kunnen keren in het

riool. We leggen in totaal 542 meter

nieuwe binnenbuis aan, vanaf Fries-

land Foods tot aan het Emmaplein.

Verderop in de Willem Lodewijkstraat

ligt al nieuwe riolering van pvc-buis,

dus daar hoeft het niet.”

En toen bleek dat het allemaal nog

veel erger had kunnen zijn. “Deze

methode zorgt voor veel minder

overlast. Wij zijn hier na drie dagen

weer weg en de straat blijft er ge-

woon in. Voor een pvc-buis moet alles

worden opengebroken en dat duurt

weken. Meestal wordt deze methode

gebruikt in winkelstraten.”

Waar de inwoners van de Willem

Lodewijkstraat deze goedheid aan

te danken hebben, wist hij niet. Hij

wist wel waarom we toch nog afval-

water kwijt konden in het riool. “De

riolering van elk huis tot aan het riool

heeft een buff er van 7 liter per me-

ter. Daarom wil er nog wel wat water

weg. Maar doe je dat te vaak, dan is

de buff er opgebruikt en komt het

water terug via de wc-pot.”

Trijntje Bruinsema van de afdeling

Riool op het gemeentehuis wist het

wel. “De Willem Lodewijkstraat wordt

druk bereden en is een belangrijke

toevoerweg naar het centrum. Als

we hier pvc-buis in hadden moeten

leggen, was er maandenlang overlast

geweest in de straat zelf en hadden

we het verkeer moeten omleiden.

Met de kousmethode is het in een

paar dagen klaar.”

Een nadeel heeft de polyesterkous

echter wel: een verschrikkelijke stank

nadat de huizen weer op het riool

waren aangesloten. De penetrante

lijmlucht die in de straat had gehan-

gen, hing een paar dagen lang in huis

en dan vooral op het toilet, washok

en badkamer. En dat niet alleen in de

huizen aan de Willem Lodewijkstraat,

ook andere delen van de Oranjewijk

konden meegenieten. De wegen van

het riool blijken ondoorgrondelijk.

“Onschadelijk voor de gezondheid,

die lijmlucht” verzekerde de project-

leider Riolering. “We zouden er an-

ders zelf ook niet mee willen werken.”

Hmm…

Na drie dagen was de rioolploeg weer

vertrokken en racete het verkeer als

vanouds ver boven de maximum

snelheid voorbij. Maar de Willem

Lodewijkstraat heeft even mogen

proeven hoe het kan worden als het

straatplan van Groen Links toch nog

werkelijkheid wordt.

Ineke Evink

Het buurtjournaal 4 Het buurtjournaal

IN DE WILLEMLODEWIJKSTRAAT

NIEUWE RIOLERING

RIOOLLUCHT, MAAR DAN ANDERS

Opeens stond hij er, een enorm gevaarte van acht en een halve meter hoog naast een vrachtauto die de halve Willem Lodewijkstraat afsloot. Bijkomend voordeel was dat het verkeer twee dagen lang niet harder reed dan 30 km per uur. In ieder geval, dat was de bedoeling. Maar wat deed

dat ding daar?

Er stonden nog meer grote witte

auto’s in de straat, Insitu Form stond

erop. En er hing een penetrante lijm-

stank en de geur van plastic in de

lucht, machines in de vrachtauto’s

loeiden.

In de brievenbus lag een kaartje

waarin stond dat al eerder een bewo-

nersbrief was verspreid. Niet bij ons

dus. En ook niet bij de buren. Het was

blijkbaar een verrassingsactie. Op

het kaartje stond dat de bewoners zo

weinig mogelijk water mochten ge-

bruiken omdat ze afgesloten waren

van het riool.

Dat riep vragen op. Als je afgesloten

bent van het riool kun je toch hele-

maal geen water meer kwijt? En wat

zou er gebeuren als je dat toch deed?

Het telefoonnummer dat gebeld kon

worden voor informatie liet inmid-

dels (5 uur ’s middags) alleen een

voicemail horen. Ik spoelde voor-

zichtig wat water door de gootsteen.

Er gebeurde niets. Ook de wc kon ik

gewoon doorspoelen.

Na het eten waren er nog steeds

mensen aan het werk. Een van hen

gaf uitleg. “Ja, u bent afgesloot’n,”

zei hij met een zwaar Duits accent.

“Dat betekent dat u geen wasch kunt

draaien en geen afwaschmachine

kunt gebruiken. U kunt wel door-

spuhlen maar doe dat niet elke keer.

En ga zeker niet in bad en trek daarna

de stop eruit. Want dan gaat het wa-

ter naar het laagste poenkt.”

“En dan?”

“Dan komt het badwater uit de wc!”

Hij grijnsde breed.

De volgende dag bleek dat het al-

lemaal wel ergens goed voor was. Er

werd een nieuwe binnenwand in de

riolering aangelegd in de vorm van

een polyester kous. “De binnenbuis

heeft een diameter van 50 centime-

ter,” vertelde een van de mensen die

aan het werk waren. “En dat hoge

ding gebruiken we om de kous bin-

nenstebuiten te kunnen keren in het

riool. We leggen in totaal 542 meter

nieuwe binnenbuis aan, vanaf Fries-

land Foods tot aan het Emmaplein.

Verderop in de Willem Lodewijkstraat

ligt al nieuwe riolering van pvc-buis,

dus daar hoeft het niet.”

En toen bleek dat het allemaal nog

veel erger had kunnen zijn. “Deze

methode zorgt voor veel minder

overlast. Wij zijn hier na drie dagen

weer weg en de straat blijft er ge-

woon in. Voor een pvc-buis moet alles

worden opengebroken en dat duurt

weken. Meestal wordt deze methode

gebruikt in winkelstraten.”

Waar de inwoners van de Willem

Lodewijkstraat deze goedheid aan

te danken hebben, wist hij niet. Hij

wist wel waarom we toch nog afval-

water kwijt konden in het riool. “De

riolering van elk huis tot aan het riool

heeft een buff er van 7 liter per me-

ter. Daarom wil er nog wel wat water

weg. Maar doe je dat te vaak, dan is

de buff er opgebruikt en komt het

water terug via de wc-pot.”

Trijntje Bruinsema van de afdeling

Riool op het gemeentehuis wist het

wel. “De Willem Lodewijkstraat wordt

druk bereden en is een belangrijke

toevoerweg naar het centrum. Als

we hier pvc-buis in hadden moeten

leggen, was er maandenlang overlast

geweest in de straat zelf en hadden

we het verkeer moeten omleiden.

Met de kousmethode is het in een

paar dagen klaar.”

Een nadeel heeft de polyesterkous

echter wel: een verschrikkelijke stank

nadat de huizen weer op het riool

waren aangesloten. De penetrante

lijmlucht die in de straat had gehan-

gen, hing een paar dagen lang in huis

en dan vooral op het toilet, washok

en badkamer. En dat niet alleen in de

huizen aan de Willem Lodewijkstraat,

ook andere delen van de Oranjewijk

konden meegenieten. De wegen van

het riool blijken ondoorgrondelijk.

“Onschadelijk voor de gezondheid,

die lijmlucht” verzekerde de project-

leider Riolering. “We zouden er an-

ders zelf ook niet mee willen werken.”

Hmm…

Na drie dagen was de rioolploeg weer

vertrokken en racete het verkeer als

vanouds ver boven de maximum

snelheid voorbij. Maar de Willem

Lodewijkstraat heeft even mogen

proeven hoe het kan worden als het

straatplan van Groen Links toch nog

werkelijkheid wordt.

Ineke Evink

Het buurtjournaal Het buurtjournaal6

GESCHIEDENIS VAN EEN PAKHUIS

TULPENBURG

HARTELUST

Dankzij een royale r i jkssubsidie va n € 900.000,= is het monumentale (Jugend-stil)pakhuis Hartelust aan de Romkeslaan

gered van de sloop. Bouwbedrijf Lont uit Sint An-naparochie gaat er 28 appartementen in bouwen Sinds de jaren ’80 heeft de Stichting Emmaüs het pand gebruikt voor opslag van (hulp)goederen. In de jaren ’90 wilde Emmaüs er wel van af, omdat er te weinig opslagruimte was. Er waren genoeg gegadigden, maar Emmaüs wilde alleen verkopen als er een geschikte vervangende ruimte werd aangeboden, zodat de koop feitelijk met gesloten beurzen kon worden afgehandeld.

Patrimonium heeft tweemaal ge-

tracht om het pand in eigendom te

verkrijgen om er appartementen in

te bouwen, maar beide keren wer-

den de onderhandelingen afgekapt.

De toenmalige beheerder Reinder

Vogelsang vond dat overigens maar

een onzinnig idee. “Daar moeten we

beslist niet aan meewerken, want

dit is het enige pakhuis in Leeuwar-

den dat nog echt als pakhuis wordt

gebruikt. Daar bouw je toch geen

woningen in?”, valt te lezen in de LC

van 1 oktober 2002.

Als je op zoek gaat naar informatie

over de historie van het pand, ga je

wat googelen op internet en dan

tref je ineens wisselende informatie

aan. Zo staat in diezelfde LC van 1

oktober 2002 te lezen dat het pand

in 1908 door Bernard Hartelust is

opgetrokken. Maar in de LC van 9

januari 1999 staat dat het pand in

1910 is gebouwd in opdracht van de

familie Reynders en dat het

pand later werd verkocht aan

Bernard Hartelust. Het juiste

antwoord staat waarschijnlijk

in de LC van 5 februari 1906.

Daar kondigt architect Zijtse

Feddema aan dat in opdracht

van ‘Den Heer B. Hartelust’

worden aanbesteed: ‘Het ver-

bouwen van een Heerenhuis

aan den Grachtswal en het

bouwen van IJzermagazijnen

enz. op een vrij terrein aan de

Romkeslaan.’

IJzerwaren

Nu verdiep ik mij niet snel in

historische feiten, maar ik ben

wel enigszins nieuwsgierig

aangelegd, dus ik vroeg mij af

hoe dat nu zat met die familie

Reynders en de familie Har-

telust. En dan kom je opmerkelijke

zaken tegen. Uit een advertentie in

1893 blijkt dat Hartelust ijzerwaren,

bouwartikelen en steenkolen ver-

handelt met de titel: B. Hartelust,

voorheen Gebroeders Reynders. Hij

heeft dus kennelijk in 1893 de zaak

overgenomen van de gebroeders

Reynders. Maar wie waren dat dan?

Izaäk Reynders (1796 – 1875) was

ijzerhandelaar in Leeuwarden. Ken-

nelijk deed hij meer dan dat, want

in 1837 liet hij 10 woningen bouwen

in wat sindsdien bekend staat als de

Reyndersbuurt (achter het Stedelijk

Gymnasium). Hij trouwde in 1822

met Catharina Anna van Wicheren en

het echtpaar kreeg 6 kinderen. Het

tweede kind, Theodoris Reynders

(1827 – 1904), trok bij zijn vader in de

zaak. Maar hij verstrekte van 1857 tot

1883 ook informatie over bepaalde

zaken aangaande ‘Het Instituut Erica

voor Jongeheeren’ te Ede, waarvan

ene W. Hartelust directeur was.

Deze W. Hartelust blijkt de vader

te zijn van Bernard Hartelust. De

grootvader van Bernard werd in

1786 te vondeling gelegd op de

Prinsengracht te Amsterdam. In het

weeshuis kreeg hij de naam Jan Har-

telust. Waarschijnlijk is hij te vonde-

ling gelegd door een heer van goede

stand. Als zij andere dames dan hun Bernard Hartelust

echtgenote bezwangerden dan wer-

den die kinderen vaak te vondeling

gelegd, maar zij zorgden er wel voor

dat die kinderen een goede ‘protec-

tie’ kregen, zoals dat toen heette. Ver-

moedelijke vader is mr. Jan van Loon

(1751-1828), die op het landgoed

‘Hartenlust’ te Bloemendaal woonde.

Deze Jan van Loon was ook secretaris

van de Weeskamer van Amsterdam,

dus men denkt dat hij de vader van

Jantje Hartelust was.

Jan Hartelust werd schoolmeester en

huwde in 1818 met Reintje Heij. Zij

kregen samen 5 kinderen, waarvan

Willem Hartelust de jongste was.

Deze Willem (1824 – 1903) trouwde

in 1853 met Willemina Swanenburg.

Uit dit huwelijk werden 12 kinderen

geboren, waarvan 3 dood werden

geboren. Willemina overleed op

43-jarige leeftijd, drie weken na de

geboorte van haar laatste doodge-

boren kind. In 1880 trouwde Willem

met Sara Anna Jacoba van Wesel,

waarmee hij ook nog vier kinderen

kreeg. Deze Sara was een dochter van

dr. Van Wesel, arts te Ede en Sneek.

Huize Erica’

Willem Hartelust werd hulponder-

wijzer en van 1856 tot 1886 kost-

schoolhouder te Ede in Huize ‘Erica’.

Zoon Bernard was het zevende kind

van Willem en Willemina en kwam

ter wereld op 10 mei 1862. Een zus

van Willemina, Helena Lucia, was ge-

trouwd met Theodoris Reynders, in-

derdaad de zoon van Izaäk Reynders.

Vanwege die familierelatie is Bernard

waarschijnlijk naar Leeuwarden

getrokken en heeft hij de zaak rond

1893 overgenomen van Theodoris.

Bernard trouwt in 1889 met Anna

Cornelia Haverschmidt. Zij was de

dochter van Feddo Jan Haverschmidt,

de broer van François Haverschmidt

(dichter Piet Paaltjens). Bernard en

Anna Cornelia krijgen 4 kinderen:

Sara Johanna (1890 – 1930), Theodo-

ris (1893 – 1974),

Helena Lucia (1895 – 1958) en Feddo

Jan Willem (1898 – 1975). Zoals ge-

bruikelijk werd de oudste dochter

vernoemd naar de moeder van de

moeder, maar de oudste zoon werd

niet voornoemd naar opa Jan Harte-

lust, maar naar Theodoris Reynders.

Bernard Hartelust ontwikkelde zich

tot een vooraanstaand burger van

Leeuwarden. Zijn ijzerhandel werd

een bloeiend bedrijf. In liberale

kringen trok zijn persoonlijkheid al

snel de aandacht en in 1907 werd hij

benoemd tot gemeenteraadslid. In

1906 werd hij tot lid van de Kamer

van Koophandel te Leeuwarden be-

noemd. Van 1917 tot 1931 was hij

voorzitter van de Kamer van Koop-

handel te Friesland en in die hoeda-

nigheid zeer gerespecteerd. Daar-

naast was hij 40 jaar diaken van de

Ned. Hervormde Gemeente, was hij

jarenlang voogd van de Stadsarmen-

kamer, bestuurslid van de Vereniging

tot verbetering van armenzorg, lid

van de Spoorwegraad en agent van

de Nederlandsche Bank. Tot zijn

overlijden was hij gedelegeerd com-

missaris van de Nederlandsche IJzer-

handel (voorheen B. Hartelust Ltd.).

Vanwege zijn verdiensten werd hij

benoemd tot Ridder in de orde van

Oranje Nassau.

Bernard Hartelust overleed op 6 mei

1934 te Den Haag. Zijn echtgenote

Anna Cornelia overleed op 10 maart

Intrigerend

Misschien beschouwt u dit allemaal

als totaal onzinnige informatie. Maar

een middagje sneupen op de sites

van Tresoar, het HCL, het LC-archief

en allerlei genealogische bronnen is

toch een erg aardige bezigheid. En

ik blijf zitten met een paar intrige-

rende vragen: waarom ging Bernard

naar Leeuwarden, waarom betrok

Willem Hartelust zijn zwager bij zijn

Kostschool en waarom vernoemde

Bernard Hartelust zijn eerste zoon

naar Theodoris Reynders en niet naar

zijn grootvader?

Wie het weet mag het zeggen.

Christine Pietersen

GESCHIEDENIS VAN EEN PAKHUIS

TULPENBURG

HARTELUST

Dankzij een royale r i jkssubsidie va n € 900.000,= is het monumentale (Jugend-stil)pakhuis Hartelust aan de Romkeslaan

gered van de sloop. Bouwbedrijf Lont uit Sint An-naparochie gaat er 28 appartementen in bouwen Sinds de jaren ’80 heeft de Stichting Emmaüs het pand gebruikt voor opslag van (hulp)goederen. In de jaren ’90 wilde Emmaüs er wel van af, omdat er te weinig opslagruimte was. Er waren genoeg gegadigden, maar Emmaüs wilde alleen verkopen als er een geschikte vervangende ruimte werd aangeboden, zodat de koop feitelijk met gesloten beurzen kon worden afgehandeld.

Patrimonium heeft tweemaal ge-

tracht om het pand in eigendom te

verkrijgen om er appartementen in

te bouwen, maar beide keren wer-

den de onderhandelingen afgekapt.

De toenmalige beheerder Reinder

Vogelsang vond dat overigens maar

een onzinnig idee. “Daar moeten we

beslist niet aan meewerken, want

dit is het enige pakhuis in Leeuwar-

den dat nog echt als pakhuis wordt

gebruikt. Daar bouw je toch geen

woningen in?”, valt te lezen in de LC

van 1 oktober 2002.

Als je op zoek gaat naar informatie

over de historie van het pand, ga je

wat googelen op internet en dan

tref je ineens wisselende informatie

aan. Zo staat in diezelfde LC van 1

oktober 2002 te lezen dat het pand

in 1908 door Bernard Hartelust is

opgetrokken. Maar in de LC van 9

januari 1999 staat dat het pand in

1910 is gebouwd in opdracht van de

familie Reynders en dat het

pand later werd verkocht aan

Bernard Hartelust. Het juiste

antwoord staat waarschijnlijk

in de LC van 5 februari 1906.

Daar kondigt architect Zijtse

Feddema aan dat in opdracht

van ‘Den Heer B. Hartelust’

worden aanbesteed: ‘Het ver-

bouwen van een Heerenhuis

aan den Grachtswal en het

bouwen van IJzermagazijnen

enz. op een vrij terrein aan de

Romkeslaan.’

IJzerwaren

Nu verdiep ik mij niet snel in

historische feiten, maar ik ben

wel enigszins nieuwsgierig

aangelegd, dus ik vroeg mij af

hoe dat nu zat met die familie

Reynders en de familie Har-

telust. En dan kom je opmerkelijke

zaken tegen. Uit een advertentie in

1893 blijkt dat Hartelust ijzerwaren,

bouwartikelen en steenkolen ver-

handelt met de titel: B. Hartelust,

voorheen Gebroeders Reynders. Hij

heeft dus kennelijk in 1893 de zaak

overgenomen van de gebroeders

Reynders. Maar wie waren dat dan?

Izaäk Reynders (1796 – 1875) was

ijzerhandelaar in Leeuwarden. Ken-

nelijk deed hij meer dan dat, want

in 1837 liet hij 10 woningen bouwen

in wat sindsdien bekend staat als de

Reyndersbuurt (achter het Stedelijk

Gymnasium). Hij trouwde in 1822

met Catharina Anna van Wicheren en

het echtpaar kreeg 6 kinderen. Het

tweede kind, Theodoris Reynders

(1827 – 1904), trok bij zijn vader in de

zaak. Maar hij verstrekte van 1857 tot

1883 ook informatie over bepaalde

zaken aangaande ‘Het Instituut Erica

voor Jongeheeren’ te Ede, waarvan

ene W. Hartelust directeur was.

Deze W. Hartelust blijkt de vader

te zijn van Bernard Hartelust. De

grootvader van Bernard werd in

1786 te vondeling gelegd op de

Prinsengracht te Amsterdam. In het

weeshuis kreeg hij de naam Jan Har-

telust. Waarschijnlijk is hij te vonde-

ling gelegd door een heer van goede

stand. Als zij andere dames dan hun Bernard Hartelust

echtgenote bezwangerden dan wer-

den die kinderen vaak te vondeling

gelegd, maar zij zorgden er wel voor

dat die kinderen een goede ‘protec-

tie’ kregen, zoals dat toen heette. Ver-

moedelijke vader is mr. Jan van Loon

(1751-1828), die op het landgoed

‘Hartenlust’ te Bloemendaal woonde.

Deze Jan van Loon was ook secretaris

van de Weeskamer van Amsterdam,

dus men denkt dat hij de vader van

Jantje Hartelust was.

Jan Hartelust werd schoolmeester en

huwde in 1818 met Reintje Heij. Zij

kregen samen 5 kinderen, waarvan

Willem Hartelust de jongste was.

Deze Willem (1824 – 1903) trouwde

in 1853 met Willemina Swanenburg.

Uit dit huwelijk werden 12 kinderen

geboren, waarvan 3 dood werden

geboren. Willemina overleed op

43-jarige leeftijd, drie weken na de

geboorte van haar laatste doodge-

boren kind. In 1880 trouwde Willem

met Sara Anna Jacoba van Wesel,

waarmee hij ook nog vier kinderen

kreeg. Deze Sara was een dochter van

dr. Van Wesel, arts te Ede en Sneek.

Huize Erica’

Willem Hartelust werd hulponder-

wijzer en van 1856 tot 1886 kost-

schoolhouder te Ede in Huize ‘Erica’.

Zoon Bernard was het zevende kind

van Willem en Willemina en kwam

ter wereld op 10 mei 1862. Een zus

van Willemina, Helena Lucia, was ge-

trouwd met Theodoris Reynders, in-

derdaad de zoon van Izaäk Reynders.

Vanwege die familierelatie is Bernard

waarschijnlijk naar Leeuwarden

getrokken en heeft hij de zaak rond

1893 overgenomen van Theodoris.

Bernard trouwt in 1889 met Anna

Cornelia Haverschmidt. Zij was de

dochter van Feddo Jan Haverschmidt,

de broer van François Haverschmidt

(dichter Piet Paaltjens). Bernard en

Anna Cornelia krijgen 4 kinderen:

Sara Johanna (1890 – 1930), Theodo-

ris (1893 – 1974),

Helena Lucia (1895 – 1958) en Feddo

Jan Willem (1898 – 1975). Zoals ge-

bruikelijk werd de oudste dochter

vernoemd naar de moeder van de

moeder, maar de oudste zoon werd

niet voornoemd naar opa Jan Harte-

lust, maar naar Theodoris Reynders.

Bernard Hartelust ontwikkelde zich

tot een vooraanstaand burger van

Leeuwarden. Zijn ijzerhandel werd

een bloeiend bedrijf. In liberale

kringen trok zijn persoonlijkheid al

snel de aandacht en in 1907 werd hij

benoemd tot gemeenteraadslid. In

1906 werd hij tot lid van de Kamer

van Koophandel te Leeuwarden be-

noemd. Van 1917 tot 1931 was hij

voorzitter van de Kamer van Koop-

handel te Friesland en in die hoeda-

nigheid zeer gerespecteerd. Daar-

naast was hij 40 jaar diaken van de

Ned. Hervormde Gemeente, was hij

jarenlang voogd van de Stadsarmen-

kamer, bestuurslid van de Vereniging

tot verbetering van armenzorg, lid

van de Spoorwegraad en agent van

de Nederlandsche Bank. Tot zijn

overlijden was hij gedelegeerd com-

missaris van de Nederlandsche IJzer-

handel (voorheen B. Hartelust Ltd.).

Vanwege zijn verdiensten werd hij

benoemd tot Ridder in de orde van

Oranje Nassau.

Bernard Hartelust overleed op 6 mei

1934 te Den Haag. Zijn echtgenote

Anna Cornelia overleed op 10 maart

Intrigerend

Misschien beschouwt u dit allemaal

als totaal onzinnige informatie. Maar

een middagje sneupen op de sites

van Tresoar, het HCL, het LC-archief

en allerlei genealogische bronnen is

toch een erg aardige bezigheid. En

ik blijf zitten met een paar intrige-

rende vragen: waarom ging Bernard

naar Leeuwarden, waarom betrok

Willem Hartelust zijn zwager bij zijn

Kostschool en waarom vernoemde

Bernard Hartelust zijn eerste zoon

naar Theodoris Reynders en niet naar

zijn grootvader?

Wie het weet mag het zeggen.

Christine Pietersen

wekelijks

intro’s op

woensdagmiddag/avond

informatie

Hein Kraij &

Elsiet v.d. Ploeg

Emmaplein 8

“Laat wat je bent,

niet in de weg staan

van wat je

zou kunnen worden”

- Harry Palmer

Een eerlijke,

eigentijdse cursus

waarin je ontdekt

wie je bent en wat

je wilt met je leven

www.avatar.nl

avatar trainingen leeuwarden058 - 216 48 45 / 06 - 22 55 82 76

e-mail: [email protected]

NEKSLAG VOOR BOMEN

NIEUWE BESTRATING

ROMMELIGE BESTRATING EN NIEUWE BOMEN

Tachtig meter. Dat is de afstand van het stukje Johan Willem Frisostraat tussen de Emmakade en de Gijsbert Japicxstraat. Wereldkampioen sprint Usain Bolt zou het theoretisch in ongeveer acht seconden kunnen overbruggen. Het duurde daarentegen acht weken om het stukje straat

van nieuwe trottoirs, parkeervakken en straatstenen te voorzien. Toegegeven: acht weken minus drie. Want de werkzaamheden werden verricht net voor en net na de bouwvakantie.

Acht weken in de rotzooi. Zand, ste-

nen, hekken, materieel, machines,

stinkende toiletten. En niemand die

er van wist dat er werkzaamheden

in de straat zaten aan te komen. Tot

een paar dagen voor de aanvang van

de werkzaamheden een briefj e op de

deurmat belandde met de vriendelij-

ke mededeling om even geen auto’s

meer in de straat te parkeren.

De verbazing over het bestratings

werk in de straat werd door de be-

woners unaniem gedeeld. Want zo

beroerd lagen straat- en stoeptegels

er immers niet bij. Erger nog: met

de nieuwe bestrating

zijn eigenlijk weinig

bewoners in de Johan

Willem Frisostraat blij.

Voor de donker ge-

kleurde parkeervak-

ken hebben maar wei-

nig bewoners waarde-

rende woorden over,

maar bovenal roept

de kwaliteit van de

bestrating de nodige

vraagtekens op.

Met name de stoepen

zijn slordig gelegd.

Loop over de stoep en het voelt als

dansen op de maan. Overal deinen

losse tegels met je mee. Niet

ongevaarlijk, zeker nu de

donkere dagen weer aanbre-

ken. Bovendien liggen oude

en nieuwe stoeptegels luk-

raak door elkaar, wat geen

al te fantastisch straatbeeld

oplevert.

De bestratings werkzaam-

heden lijken ook de laatste

fatale dolkstoot te zijn ge-

weest voor de toch al niet

fl orissante rij bomen in de straat.

Bewoner Lourens Andela klaagde al

meermalen bij de gemeente over het

schandalig slechte onderhoud van

de bomen en kwam er in augustus

door navraag bij de gemeente achter

dat er een kapvergunning zat aan te

komen.

Verzorging

Andela stuurde de buurtgenoten

eind augustus het volgende schrij-

ven: ,,Beste buren, Het plaveisel in

onze straat is nu tenslotte vernieuwd,

maar de bomen redden het niet. Zo

zeggen de deskundigen bij de ge-

meente, bij monde van dhr. Santema.

Ze zijn al te ver heen. Geen wonder,

bij gebrek aan verzorging.”

,,Ik had nog gepleit om al dat op-

gekwakte zand rond de bomen te

vervangen door vruchtbare aarde en

compost, maar die moeite acht men

niet lonend. Er wordt een kapver-

gunning aangevraagd, waar tegen

we mogen protesteren. Maar anders

zien we in dit najaar nieuwe bomen,

niet al te dun en in een wat royaler

plantgat. Misschien hebben we dat

als bomenminnaars nog bereikt.”

,,De straat wordt vast kaler, maar

de bomen gezonder. Al dan niet

met verzorging. Vriendelijke groet,

L.Andela.”

Kapvergunning

In de Huis aan Huis van begin sep-

tember werd het aanstaande dood-

vonnis van de bomen met een kille

mededeling bevestigd. Aanvraag

Kapvergunning. Johan Willem Friso-

straat. Dossier 10018738. 8 Acer

platanoides. Nooit geweten dat de

bomen naar die naam luisterden.

Het is nog niet bekend wanneer de

bomen daadwerkelijk gekapt zul-

len worden. Na het planten van de

nieuwe bomen lijkt het verstandig

een deel van de bestrating dan toch

ook maar even over te doen.

Siebe Annema

ANNABEL

Toen het zeker was dat er

op het Emmaplein nieuwe

beplanting zou worden aan-

gelegd, mochten we zoveel planten

van de huidige beplanting uitgraven

als we wilden… Nu hebben wij –he-

laas- een tuintje dat wel erg hoog,

maar ook piepklein is. Dus groef ik

slechts 1 hortensia uit. Mijn Lief was

van mening dat het verspilde moeite

was. Immers, de planten werden niet

voor niets vervangen. Deze deden

het waardeloos. Meewarrig keek hij

toe terwijl ik gewapend met schep

en emmer richting het pleintje ging.

Eigenwijs als ik ben –en hebberig bij

‘gratis’ plantjes- spitte ik stug door

totdat ik de Annabel uit de droge

grond op ons pleintje kon halen. In

mijn tuintje gaf ik haar een plekje en

vertroetelde haar met verse potgrond

en een handje kunstmest. De droge

weken kreeg ze een gietertje water

en haar scheuten werden liefdevol

opgebonden. En het resultaat…. Een

plaatje!

Femke Molenaar

wekelijks

intro’s op

woensdagmiddag/avond

informatie

Hein Kraij &

Elsiet v.d. Ploeg

Emmaplein 8

“Laat wat je bent,

niet in de weg staan

van wat je

zou kunnen worden”

- Harry Palmer

Een eerlijke,

eigentijdse cursus

waarin je ontdekt

wie je bent en wat

je wilt met je leven

www.avatar.nl

avatar trainingen leeuwarden058 - 216 48 45 / 06 - 22 55 82 76

e-mail: [email protected]

NEKSLAG VOOR BOMEN

NIEUWE BESTRATING

ROMMELIGE BESTRATING EN NIEUWE BOMEN

Tachtig meter. Dat is de afstand van het stukje Johan Willem Frisostraat tussen de Emmakade en de Gijsbert Japicxstraat. Wereldkampioen sprint Usain Bolt zou het theoretisch in ongeveer acht seconden kunnen overbruggen. Het duurde daarentegen acht weken om het stukje straat

van nieuwe trottoirs, parkeervakken en straatstenen te voorzien. Toegegeven: acht weken minus drie. Want de werkzaamheden werden verricht net voor en net na de bouwvakantie.

Acht weken in de rotzooi. Zand, ste-

nen, hekken, materieel, machines,

stinkende toiletten. En niemand die

er van wist dat er werkzaamheden

in de straat zaten aan te komen. Tot

een paar dagen voor de aanvang van

de werkzaamheden een briefj e op de

deurmat belandde met de vriendelij-

ke mededeling om even geen auto’s

meer in de straat te parkeren.

De verbazing over het bestratings

werk in de straat werd door de be-

woners unaniem gedeeld. Want zo

beroerd lagen straat- en stoeptegels

er immers niet bij. Erger nog: met

de nieuwe bestrating

zijn eigenlijk weinig

bewoners in de Johan

Willem Frisostraat blij.

Voor de donker ge-

kleurde parkeervak-

ken hebben maar wei-

nig bewoners waarde-

rende woorden over,

maar bovenal roept

de kwaliteit van de

bestrating de nodige

vraagtekens op.

Met name de stoepen

zijn slordig gelegd.

Loop over de stoep en het voelt als

dansen op de maan. Overal deinen

losse tegels met je mee. Niet

ongevaarlijk, zeker nu de

donkere dagen weer aanbre-

ken. Bovendien liggen oude

en nieuwe stoeptegels luk-

raak door elkaar, wat geen

al te fantastisch straatbeeld

oplevert.

De bestratings werkzaam-

heden lijken ook de laatste

fatale dolkstoot te zijn ge-

weest voor de toch al niet

fl orissante rij bomen in de straat.

Bewoner Lourens Andela klaagde al

meermalen bij de gemeente over het

schandalig slechte onderhoud van

de bomen en kwam er in augustus

door navraag bij de gemeente achter

dat er een kapvergunning zat aan te

komen.

Verzorging

Andela stuurde de buurtgenoten

eind augustus het volgende schrij-

ven: ,,Beste buren, Het plaveisel in

onze straat is nu tenslotte vernieuwd,

maar de bomen redden het niet. Zo

zeggen de deskundigen bij de ge-

meente, bij monde van dhr. Santema.

Ze zijn al te ver heen. Geen wonder,

bij gebrek aan verzorging.”

,,Ik had nog gepleit om al dat op-

gekwakte zand rond de bomen te

vervangen door vruchtbare aarde en

compost, maar die moeite acht men

niet lonend. Er wordt een kapver-

gunning aangevraagd, waar tegen

we mogen protesteren. Maar anders

zien we in dit najaar nieuwe bomen,

niet al te dun en in een wat royaler

plantgat. Misschien hebben we dat

als bomenminnaars nog bereikt.”

,,De straat wordt vast kaler, maar

de bomen gezonder. Al dan niet

met verzorging. Vriendelijke groet,

L.Andela.”

Kapvergunning

In de Huis aan Huis van begin sep-

tember werd het aanstaande dood-

vonnis van de bomen met een kille

mededeling bevestigd. Aanvraag

Kapvergunning. Johan Willem Friso-

straat. Dossier 10018738. 8 Acer

platanoides. Nooit geweten dat de

bomen naar die naam luisterden.

Het is nog niet bekend wanneer de

bomen daadwerkelijk gekapt zul-

len worden. Na het planten van de

nieuwe bomen lijkt het verstandig

een deel van de bestrating dan toch

ook maar even over te doen.

Siebe Annema

ANNABEL

Toen het zeker was dat er

op het Emmaplein nieuwe

beplanting zou worden aan-

gelegd, mochten we zoveel planten

van de huidige beplanting uitgraven

als we wilden… Nu hebben wij –he-

laas- een tuintje dat wel erg hoog,

maar ook piepklein is. Dus groef ik

slechts 1 hortensia uit. Mijn Lief was

van mening dat het verspilde moeite

was. Immers, de planten werden niet

voor niets vervangen. Deze deden

het waardeloos. Meewarrig keek hij

toe terwijl ik gewapend met schep

en emmer richting het pleintje ging.

Eigenwijs als ik ben –en hebberig bij

‘gratis’ plantjes- spitte ik stug door

totdat ik de Annabel uit de droge

grond op ons pleintje kon halen. In

mijn tuintje gaf ik haar een plekje en

vertroetelde haar met verse potgrond

en een handje kunstmest. De droge

weken kreeg ze een gietertje water

en haar scheuten werden liefdevol

opgebonden. En het resultaat…. Een

plaatje!

Femke Molenaar

‘HUH?!-MOMENTEN’

Toen Gizmo (Bolletje, Meneer Beren-

boot) afgelopen februari naar de eeu-

wige jachtvelden afreisde, kregen tal

van voorwerpen van de ene op de an-

dere dag een emotionele betekenis.

Voorwerpen die voorheen gewoon

van praktische waarde waren zoals;

de hondenriem, de hondenborstel,

het blik waar zijn koekjes in zaten, zijn

voeren waterbak. Nog emotioneler

werd ik van de zaken die op de een

of andere manier verbonden waren

met zijn laatste levensjaren zoals; het

doosje waarin de stevige pijnstillers

zaten die hem de laatste jaren pijn-

loos door het leven lieten gaan en de

babyslofj es die hij de afgelopen jaren

in huis aan zijn voorpoten kreeg, zo-

dat hij meer grip had op het gladde

parket en zodoende beter omhoog

kon komen.

Hoewel zijn riem nog steeds naast

de voordeur hangt, kwam er toch

een moment dat de stellage met

voeren drinkbak, waar iedereen in

dit huis in de loop van de jaren heel

wat keren over struikelde, verhuisde

naar de kelderkast. Ook de pijnstil-

lers die lange tijd in het doosje op

het aanrecht bleven zitten, kwamen

op een moment van pas bij een knal-

lende hoofdpijn. Het lege doosje kon

daarna een nieuwe functie krijgen.

En dan de babyslofj es…

Sokachtig

Ons Freija kwam in de leeftijd dat

iedere sok sneller uit dan aan was.

De goedbedoelde adviezenstroom

kwam meteen op gang en werden

we geadviseerd van die handige

babyslofj es aan te schaff en. Daar

wij –ook met een kind in ons ‘bezit’-

nog steeds als grote leken worden

beschouwd op babygebied, werd

uitvoerig beschreven wat er onder

babyslofj es verstaan werd; “Je weet

wel, van die sokachtige dingen met

een profi eltje onder de voetjes zodat ze

wat grip hebben als ze beginnen met

lopen!”

Voor de veranderingen wisten we

precies wat daarmee bedoeld werd!

Thuis kregen de Gizmo’s slofj es,

ontdaan van de meeste haren en na

een sopje, een nieuwe bestemming.

Apetrots kroop ons Freija op haar

nieuwe slofj es door de kamer. En

toen bekroop mij onmiskenbaar een

HUH?!-moment’…

Begrijpt u nu wat ik bedoel?

Nog een maandje en dan viert ons Freija haar eerste verjaardag. Voor mijn gevoel was het mis-schien drie keer knipperen geleden dat ik haar voor het eerst in mijn armen kreeg. Tegelijkertijd besef ik, bedenkend wat er in dit afgelopen jaar allemaal gebeurd is, hoe snel de tijd gegaan

is. Het was een bewogen jaar vol mooie momenten en droevige gebeurtenissen, vele ‘eerste keren’ en tal van veranderingen. In het afgelopen jaar heb ik verschillende keren ‘HUH?!-momenten’ beleefd. U weet niet wat ‘HUH?!-momenten’ zijn? Ik zal het u proberen uit te leggen! ‘HUH?!-momenten’ overvallen je vrijwel altijd. Ze brengen je vaak in verwarring, soms met tranen als gevolg. Ze kunnen deja-vue momenten bevatten, terwijl het andere keren meer weg heeft van een droom. Ze maken dat je hersenen overuren draaien en soms kan dit dagen nasudderen. Misschien snapt u wat ik bedoel aan de hand van een paar voorbeelden…

FEMKE´S PENNEN(SF/V)EER

Ook in andere opzichten wordt de

herinnering aan Bolletje (Gizmo, Me-

neer Berenboot) erg levendig gehou-

den door onze dochter. Zo heeft Fre-

ija een aantal karaktereigenschappen

die sterk overeenkomen met Gizmo’s

way of life; Een grote voorliefde voor

eten, eindeloos willen knuff elen, een

natuurlijke interesse in en verfi jnd

vermogen om contact te maken

met mensen! Daardoor bevatten ze

beiden het vermogen om in gezel-

schappen iedereen te vertederen of

te vermaken.

Koekje

Zo kon ik vroeger niet op een terras

zitten zonder een praatje te maken

met mede-terrasgangers die, nadat

zij een spontane poot of een grote

kop op hun schoot kregen, zich af-

vroegen van wie die ‘verschriiiiiiiikke-

lijk liiiiiiiiieve’ hond was. Tegenwoor-

dig worden mede-terrasgangers

verrast op een klef stukje van het

koekje dat Freija ze aanbiedt of een

plakkerig handje vergezeld van een

enorme grijns en een vrolijk gerkir…

Dat gekir wordt luider als ons Freija

ergens een papiertje hoort ritselen

(lees: iemand pakt een koekje uit),

wat mij weer doet denken aan het

geblaf van Gizmo bij datzelfde geluid

(inderdaad… een HUH?!-moment’!)

De mensen die mij nog herinneren

uit de tijd dat ik samen met Bolletje

op de terrassen zat, valt de overeen-

komst ook vaak op. Ik zeg wel eens

gekscherend, maar op serieuze toon,

dat ik soms denk dat de geest van

Bolletje een plaatsje heeft gevonden

in ons Freija. Vaak weten mensen niet

hoe ze hierop moeten reageren. Ver-

twijfeld zie ik ze zich afvragen of ze er

serieus op in moeten gaan of moeten

gaan lachen. Wanneer ik de verwarde

blik zie van de persoon tegenover

me, begin ik al met grinniken. Tot

slot voeg ik er met een grijns aan toe:

“Gelukkig hijgt, haart en stinkt ze wat

minder…”

Femke Molenaar

‘HUH?!-MOMENTEN’

Toen Gizmo (Bolletje, Meneer Beren-

boot) afgelopen februari naar de eeu-

wige jachtvelden afreisde, kregen tal

van voorwerpen van de ene op de an-

dere dag een emotionele betekenis.

Voorwerpen die voorheen gewoon

van praktische waarde waren zoals;

de hondenriem, de hondenborstel,

het blik waar zijn koekjes in zaten, zijn

voeren waterbak. Nog emotioneler

werd ik van de zaken die op de een

of andere manier verbonden waren

met zijn laatste levensjaren zoals; het

doosje waarin de stevige pijnstillers

zaten die hem de laatste jaren pijn-

loos door het leven lieten gaan en de

babyslofj es die hij de afgelopen jaren

in huis aan zijn voorpoten kreeg, zo-

dat hij meer grip had op het gladde

parket en zodoende beter omhoog

kon komen.

Hoewel zijn riem nog steeds naast

de voordeur hangt, kwam er toch

een moment dat de stellage met

voeren drinkbak, waar iedereen in

dit huis in de loop van de jaren heel

wat keren over struikelde, verhuisde

naar de kelderkast. Ook de pijnstil-

lers die lange tijd in het doosje op

het aanrecht bleven zitten, kwamen

op een moment van pas bij een knal-

lende hoofdpijn. Het lege doosje kon

daarna een nieuwe functie krijgen.

En dan de babyslofj es…

Sokachtig

Ons Freija kwam in de leeftijd dat

iedere sok sneller uit dan aan was.

De goedbedoelde adviezenstroom

kwam meteen op gang en werden

we geadviseerd van die handige

babyslofj es aan te schaff en. Daar

wij –ook met een kind in ons ‘bezit’-

nog steeds als grote leken worden

beschouwd op babygebied, werd

uitvoerig beschreven wat er onder

babyslofj es verstaan werd; “Je weet

wel, van die sokachtige dingen met

een profi eltje onder de voetjes zodat ze

wat grip hebben als ze beginnen met

lopen!”

Voor de veranderingen wisten we

precies wat daarmee bedoeld werd!

Thuis kregen de Gizmo’s slofj es,

ontdaan van de meeste haren en na

een sopje, een nieuwe bestemming.

Apetrots kroop ons Freija op haar

nieuwe slofj es door de kamer. En

toen bekroop mij onmiskenbaar een

HUH?!-moment’…

Begrijpt u nu wat ik bedoel?

Nog een maandje en dan viert ons Freija haar eerste verjaardag. Voor mijn gevoel was het mis-schien drie keer knipperen geleden dat ik haar voor het eerst in mijn armen kreeg. Tegelijkertijd besef ik, bedenkend wat er in dit afgelopen jaar allemaal gebeurd is, hoe snel de tijd gegaan

is. Het was een bewogen jaar vol mooie momenten en droevige gebeurtenissen, vele ‘eerste keren’ en tal van veranderingen. In het afgelopen jaar heb ik verschillende keren ‘HUH?!-momenten’ beleefd. U weet niet wat ‘HUH?!-momenten’ zijn? Ik zal het u proberen uit te leggen! ‘HUH?!-momenten’ overvallen je vrijwel altijd. Ze brengen je vaak in verwarring, soms met tranen als gevolg. Ze kunnen deja-vue momenten bevatten, terwijl het andere keren meer weg heeft van een droom. Ze maken dat je hersenen overuren draaien en soms kan dit dagen nasudderen. Misschien snapt u wat ik bedoel aan de hand van een paar voorbeelden…

FEMKE´S PENNEN(SF/V)EER

Ook in andere opzichten wordt de

herinnering aan Bolletje (Gizmo, Me-

neer Berenboot) erg levendig gehou-

den door onze dochter. Zo heeft Fre-

ija een aantal karaktereigenschappen

die sterk overeenkomen met Gizmo’s

way of life; Een grote voorliefde voor

eten, eindeloos willen knuff elen, een

natuurlijke interesse in en verfi jnd

vermogen om contact te maken

met mensen! Daardoor bevatten ze

beiden het vermogen om in gezel-

schappen iedereen te vertederen of

te vermaken.

Koekje

Zo kon ik vroeger niet op een terras

zitten zonder een praatje te maken

met mede-terrasgangers die, nadat

zij een spontane poot of een grote

kop op hun schoot kregen, zich af-

vroegen van wie die ‘verschriiiiiiiikke-

lijk liiiiiiiiieve’ hond was. Tegenwoor-

dig worden mede-terrasgangers

verrast op een klef stukje van het

koekje dat Freija ze aanbiedt of een

plakkerig handje vergezeld van een

enorme grijns en een vrolijk gerkir…

Dat gekir wordt luider als ons Freija

ergens een papiertje hoort ritselen

(lees: iemand pakt een koekje uit),

wat mij weer doet denken aan het

geblaf van Gizmo bij datzelfde geluid

(inderdaad… een HUH?!-moment’!)

De mensen die mij nog herinneren

uit de tijd dat ik samen met Bolletje

op de terrassen zat, valt de overeen-

komst ook vaak op. Ik zeg wel eens

gekscherend, maar op serieuze toon,

dat ik soms denk dat de geest van

Bolletje een plaatsje heeft gevonden

in ons Freija. Vaak weten mensen niet

hoe ze hierop moeten reageren. Ver-

twijfeld zie ik ze zich afvragen of ze er

serieus op in moeten gaan of moeten

gaan lachen. Wanneer ik de verwarde

blik zie van de persoon tegenover

me, begin ik al met grinniken. Tot

slot voeg ik er met een grijns aan toe:

“Gelukkig hijgt, haart en stinkt ze wat

minder…”

Femke Molenaar

Hoofdsponsor Buurtjournaal

Het buurtjournaal Het buurtjournaal 13

BERICHT VAN HET WIJKPANEL

WIJKNIEUWS

SITUATIE WILLEM LODEWIJKSTRAAT / ACHTER DE HOVEN

In de vorige wijkkrant heeft u

kunnen lezen dat het College

van B&W op 26 mei jl. conclu-

deerde dat de huidige verkeerssitu-

atie op bovengenoemde straten,

weliswaar niet ideaal, maar wel ac-

ceptabel is. Op 15 juni 2009 is deze

conclusie van het College besproken

in de vergadering van de Commissie

Stadsontwikkeling. Tijdens dat over-

leg presenteerde Piet van der Wal

(PAL/Groen Links) een nieuw plan

voor de Willem Lodewijkstraat.

Wethouder Krol had daar wel oren

naar en stelde voor om het plan

in een werkgroep met raadsleden,

ambtenaren en leden van het wijk-

panel verder te bekijken. Het wijk-

panel vernam verder niets, maar

ontving op 9 september een mail

van Amerins Dikken (PvdA) met de

mededeling dat de wethouder al

twee keer met een groep raadsleden

en ambtenaren bijeen was geweest

om te praten over de verkeerssitu-

atie. De reden om het wijkpanel hier

niet bij uit te nodigen was omdat

men eerste wilde kijken wat kon en

niet kon. Niet conform toezegging,

maar dat terzijde. Amerins Dikken

heeft het wijkpanel op 14 september

bijgepraat over de mogelijkheden en

de onmogelijkheden.

Het plan van PAL/Groen Links is

terzijde geschoven, aangezien er te

weinig ruimte is om het plan uit te

voeren. De stoep op de Willem Lode-

wijkstraat zou versmald moeten wor-

den tot 1.25 m en dat vindt men te

smal omdat de gevels vrij dicht op de

straat staan. Daarnaast heeft de me-

ning van de bewoners (handhaven

huidige situatie) ook een doorslag-

gevende factor gevormd. Er wordt

nog wel bekeken of verhoogde

fi etspaden of verkeersremmende/-

vertragende maatregelen te treff en

Op Achter de Hoven is wel ruimte om

iets te doen. Als de parkeerplaatsen

en de bomen verwijderd worden is

er een mogelijkheid voor een dubbel

fi etspad aan de noordzijde.

Voor het verbeteren van de verkeer-

situatie bij het spoor worden ook

een aantal opties onderzocht. Een

probleem daarbij is de toekomstige

verdubbeling van het spoor. Opties:

overgang sluiten, fi etstunnel onder

het spoor of de kruising inrichten als

een ‘shared space’ gebied.

Shared Space is een manier om het

binnenstedelijke verkeer op een al-

ternatieve manier te regelen, waarbij

de mens en zijn activiteiten centraal

staan. Het zet niet in op beperking

van het autoverkeer, maar op een vrij-

willige gedragsverandering van alle

gebruikers van de openbare ruimte,

ondersteund door aangepaste vorm-

geving en uitrusting. Verkeersregels,

verkeersborden en andere verkeers-

kundige elementen worden dan

vervangen door sociale regels. Door

het wegnemen van verkeersregelin-

gen en menging van verkeer wordt

een bepaald gevoel van onveiligheid

(kan het nog onveiliger?) gecreëerd.

Dat zou moeten leiden tot een ho-

gere attentie en veiliger gedrag van

weggebruikers. De regels van het

RVV blijven echter wel van kracht.

Wethouder Krol heeft toegezegd de

bewoners van beide straten schrif-

telijk te informeren. De gemeente-

ambtenaren zijn momenteel alle

mogelijkheden aan het ‘doorrekenen’

om te kijken wat kan en wat het gaat

kosten. Wij wachten het af.

Wijkpanel Oranjewijk.

BESTUUR EN ACTIVITEITEN

WIJKVERENIGING

Voorzitter ...... (vacant)

Externe contacten, procesbewaking

Secretaris: Hilde Douma

Emmakade 112

058 - 212 58 08 Email: [email protected]

Taken: correspondentie, notulen, archief

Penningmeester: Eelke Heidinga

Emmakade 18

Taken: boekhouding, betalingen, jaarrekening, begro-

ting, subsidies, verzekeringen, contributie, ledenlijst

Lid: Symon Breedenbach

Willem Lodewijkstraat 137

Taken: activiteiten, activiteitencommissie, organisatie,

jaarplanning, oud papier, vrijwilligers

Lid: Doede Postma

Johan Willem Frisostraat 19

Taken: communicatie, website, fl yers, buurtjournaal,

publicatieborden

Lid: Douwe Idema

Oranje Nassaustraat 20

Taken: contactpersoon speeltuin

Lid: Erik van der Lee

Emmakade 78

Taken: buurthuis: onderhoud, brandveiligheid,

sleutelbeheer, verhuur, barbeheer, schoonmaak

Beheerder wijkgebouw:

Henk Krist

06 - 26 21 89 14

Email: [email protected]

WIJKBESTUUR

Op maandag van 18.45 tot 20.00 uur: Kaimai Quigong

Aanmelden en/of informatie: Ellen van der Hall

Telefoon: 0516 - 421 958 Email: [email protected]

Op dinsdag van 20.00 tot 22.30 uur Yoga

Aanmelden en/of informatie: Olga Onrust

Website: www.kundaliniyogaenmeditatie.nl

Op woensdag van 9.00 tot 10.30 uur: Yoga

Op woensdag van 20.00 tot 22.30 uur:

Creatief schilderen

Aanmelden en/of informatie: Henk Krist

Website: www.lineone.nl/henkkrist

Op donderdag van 19.00 tot 22.00 uur: Trekzakclub

Aanmelden en/of informatie: Trees Veenstra

Website:http://veenstra2.magix.net/website/

Op vrijdag van 9.00 tot 10.30 uur: Yoga

ACTIVITEITEN WIJKVERENIGING

Hoofdsponsor Buurtjournaal

BERICHT VAN HET WIJKPANEL

WIJKNIEUWS

SITUATIE WILLEM LODEWIJKSTRAAT / ACHTER DE HOVEN

In de vorige wijkkrant heeft u

kunnen lezen dat het College

van B&W op 26 mei jl. conclu-

deerde dat de huidige verkeerssitu-

atie op bovengenoemde straten,

weliswaar niet ideaal, maar wel ac-

ceptabel is. Op 15 juni 2009 is deze

conclusie van het College besproken

in de vergadering van de Commissie

Stadsontwikkeling. Tijdens dat over-

leg presenteerde Piet van der Wal

(PAL/Groen Links) een nieuw plan

voor de Willem Lodewijkstraat.

Wethouder Krol had daar wel oren

naar en stelde voor om het plan

in een werkgroep met raadsleden,

ambtenaren en leden van het wijk-

panel verder te bekijken. Het wijk-

panel vernam verder niets, maar

ontving op 9 september een mail

van Amerins Dikken (PvdA) met de

mededeling dat de wethouder al

twee keer met een groep raadsleden

en ambtenaren bijeen was geweest

om te praten over de verkeerssitu-

atie. De reden om het wijkpanel hier

niet bij uit te nodigen was omdat

men eerste wilde kijken wat kon en

niet kon. Niet conform toezegging,

maar dat terzijde. Amerins Dikken

heeft het wijkpanel op 14 september

bijgepraat over de mogelijkheden en

de onmogelijkheden.

Het plan van PAL/Groen Links is

terzijde geschoven, aangezien er te

weinig ruimte is om het plan uit te

voeren. De stoep op de Willem Lode-

wijkstraat zou versmald moeten wor-

den tot 1.25 m en dat vindt men te

smal omdat de gevels vrij dicht op de

straat staan. Daarnaast heeft de me-

ning van de bewoners (handhaven

huidige situatie) ook een doorslag-

gevende factor gevormd. Er wordt

nog wel bekeken of verhoogde

fi etspaden of verkeersremmende/-

vertragende maatregelen te treff en

Op Achter de Hoven is wel ruimte om

iets te doen. Als de parkeerplaatsen

en de bomen verwijderd worden is

er een mogelijkheid voor een dubbel

fi etspad aan de noordzijde.

Voor het verbeteren van de verkeer-

situatie bij het spoor worden ook

een aantal opties onderzocht. Een

probleem daarbij is de toekomstige

verdubbeling van het spoor. Opties:

overgang sluiten, fi etstunnel onder

het spoor of de kruising inrichten als

een ‘shared space’ gebied.

Shared Space is een manier om het

binnenstedelijke verkeer op een al-

ternatieve manier te regelen, waarbij

de mens en zijn activiteiten centraal

staan. Het zet niet in op beperking

van het autoverkeer, maar op een vrij-

willige gedragsverandering van alle

gebruikers van de openbare ruimte,

ondersteund door aangepaste vorm-

geving en uitrusting. Verkeersregels,

verkeersborden en andere verkeers-

kundige elementen worden dan

vervangen door sociale regels. Door

het wegnemen van verkeersregelin-

gen en menging van verkeer wordt

een bepaald gevoel van onveiligheid

(kan het nog onveiliger?) gecreëerd.

Dat zou moeten leiden tot een ho-

gere attentie en veiliger gedrag van

weggebruikers. De regels van het

RVV blijven echter wel van kracht.

Wethouder Krol heeft toegezegd de

bewoners van beide straten schrif-

telijk te informeren. De gemeente-

ambtenaren zijn momenteel alle

mogelijkheden aan het ‘doorrekenen’

om te kijken wat kan en wat het gaat

kosten. Wij wachten het af.

Wijkpanel Oranjewijk.

BESTUUR EN ACTIVITEITEN

WIJKVERENIGING

Voorzitter ...... (vacant)

Externe contacten, procesbewaking

Secretaris: Hilde Douma

Emmakade 112

Taken: correspondentie, notulen, archief

Penningmeester: Eelke Heidinga

Emmakade 18

Taken: boekhouding, betalingen, jaarrekening, begro-

ting, subsidies, verzekeringen, contributie, ledenlijst

Lid: Symon Breedenbach

Taken: activiteiten, activiteitencommissie, organisatie,

jaarplanning, oud papier, vrijwilligers

Lid: Doede Postma

Taken: communicatie, website, fl yers, buurtjournaal,

publicatieborden

Lid: Douwe Idema

Oranje Nassaustraat 20

Taken: contactpersoon speeltuin

Lid: Erik van der Lee

Emmakade 78

Taken: buurthuis: onderhoud, brandveiligheid,

sleutelbeheer, verhuur, barbeheer, schoonmaak

Beheerder wijkgebouw:

Henk Krist

06 - 26 21 89 14

Email: [email protected]

WIJKBESTUUR

Op maandag van 18.45 tot 20.00 uur: Kaimai Quigong

Aanmelden en/of informatie: Ellen van der Hall

Op dinsdag van 20.00 tot 22.30 uur Yoga

Op woensdag van 9.00 tot 10.30 uur: Yoga

Op woensdag van 20.00 tot 22.30 uur:

Creatief schilderen

Aanmelden en/of informatie: Henk Krist

Website: www.lineone.nl/henkkrist

Op donderdag van 19.00 tot 22.00 uur: Trekzakclub

Aanmelden en/of informatie: Trees Veenstra

Website:http://veenstra2.magix.net/website/

ACTIVITEITEN WIJKVERENIGING

EEN VERHAAL

BEWONERS IN DE ORANJEWIJK

VERHALEN VAN EEN OUDE WIJKBEWOONSTER

Ik ga geregeld bij haar op de koffie en wordt meestal getrakteerd op verhalen van vroeger. Jam-mer als die “buurt” herinneringen verloren gaan vond ik en daarom de eerste aflevering in deze krant.

Ze woont ongeveer 75 jaar in deze

wijk. Eerst bij haar ouders als klein

meisje en later maakt ze als tiener en

twintiger de oorlog mee in de Oranje-

wijk. Ze trouwt, woont aanvankelijk

met haar man en eerste kindje boven

bij haar ouders en later verhuist ze

naar een nevenpand, waar ze tot op

de dag van vandaag woont.

Het is altijd heerlijk om verhalen uit

de eerste hand te horen, van hoe het

hier vroeger toeging.

De verhalen over de oorlogstijd zijn

triest wat betreft de bewoners van

de panden aan het Emmaplein. Op

nummer 6 woonde de familie Cohen

en op nummer 8 woonde ook een

Joodse familie. Op een dag zag de

wijkbewoonster, zelf een jonge meid,

beide families met koff ertjes richting

station lopen. Ze zijn nooit meer te-

ruggekomen… Wel werden na een

poosje alle bezittingen uit de huizen

in een vrachtwagen geladen en na

nog weer een poosje kwamen er ge-

woon 2 nieuwe families in de huizen

wonen. “Je vond het vreemd, maar

het was oorlog en je wist niet beter”.

Toch was de oorlog ook een tijd van

verbroedering en vriendendiensten

bij mensen die je amper kende. Zo

was er kleine Jelle uit Sneek, die door

zijn moeder naar Leeuwarden was

gestuurd om op kamers te wonen

omdat hij hier op de handelsschool

zat. Hij stond –ook met koff er- te

huilen bij de kruidenier in de Gijs-

bert Japicxstraat omdat zijn kamer

niet doorging. De moeder van de

bewoonster kreeg zo’n medelijden

met huilende Jelle dat ze hem een

heel klein kamertje aanbood op de

begane grond in het huis. Jelle was

de koning te rijk. Hij liet iedere dag al

zijn schoolvrienden door het schuif-

raam van buiten naar binnen komen.

De bewoonster en haar familie hoor-

den een enorm lawaai en gelach op

dat kleine kamertje en raadden dan

hoeveel jongens er nu weer in dat

hele kleine kamertje waren. De moe-

der van de buurtbewoonster wilde

dolgraag dat kleine Jelle ging verhui-

zen, maar hij vond het zo gezellig…

hij is de hele oorlog gebleven.

Wordt vervolgd

Elsiet

KOKEN MET DE HAND OP DE KNIP

ACH HEDEN...NEEN!

Zelf ben ik ook in deze fuik gezwom-

men. De geremasterde Beatlesbox

staat te downloaden en terwijl ik dit

schrijf tript mijn vriendin door de ka-

mer gekleed in haar Indiaanse door-

kijkjurk die ze in de jaren zestig nog

kocht bij (ex-oranjewijker) Hepke

Runia van Pakiyan. Natuurlijk staat

de heruitgave van Woodstock 40

jaar later op, met de muziek van Ravi

Shankar tegen de pijngrens aan.

Ik weet niet meer wanneer ik het

miste. Het was er gewoon niet meer.

Sinds ik mijn horloge in een kast had

gestopt, omdat ik dat ding overbodig

vond, werd ik door buurvrouw altijd

aan de tijd herinnerd. Haar fl uitketel,

iedere middag 3 uur. Theetijd. En

plotseling was het geluid verdwenen,

zomaar ingeruild bij Blokker tegen

een elektrische waterkoker, die alleen

een klikje laat horen. (De energiebe-

De Nederlandse bevolking vergrijst. Tja, wat moet je daar nu mee. Gelukkig, zou ik zeggen, hoe ouder dat we worden, hoe beter. De Leeuwarder Courant heeft dit haarfijn aangevoeld en met een hoog Ach Heden Ja-gehalte plempt deze wakkere uitgever de stad vol met Leeuwarden Toen

en Nu en meer fraaie fotoboeken die laten zien hoe de stad er vroeger uitzag en had kunnen uitzien, als het stadsbestuur minder had gesloopt. Nostalgie is handel!

lasting is op elektriciteit drie maal

hoger dan op gas buurvrouw)

De vergeten geluiden uit de keuken.

Weet u nog hoe het klonk, het geluid

van de snijbonenmolen op zondag-

middag aan de keukentafel? Tsak-

tsak-tsak…

Er konden twee snijbonen in de ma-

chine en ze werden prachtig in het

Pede molentje scheef afgesneden.

Kom daar maar eens om bij A.H. Hun

machines kunnen niet scheef snijden,

allemaal rechte stukjes. Het fl oppen-

de geluid van suddervlees op het pe-

troleumstel, het schrapende van een

passeviet voor appelmoes, allemaal

met Boterhoek, Achter Landbuurt en

Watertoren verdwenen. Ik ga maar

koffi ebonen malen, uit de Senseo is

koffi e niet te drinken.

EEN VERHAAL

BEWONERS IN DE ORANJEWIJK

VERHALEN VAN EEN OUDE WIJKBEWOONSTER

Ik ga geregeld bij haar op de koffie en wordt meestal getrakteerd op verhalen van vroeger. Jam-mer als die “buurt” herinneringen verloren gaan vond ik en daarom de eerste aflevering in deze krant.

Ze woont ongeveer 75 jaar in deze

wijk. Eerst bij haar ouders als klein

meisje en later maakt ze als tiener en

twintiger de oorlog mee in de Oranje-

wijk. Ze trouwt, woont aanvankelijk

met haar man en eerste kindje boven

bij haar ouders en later verhuist ze

naar een nevenpand, waar ze tot op

de dag van vandaag woont.

Het is altijd heerlijk om verhalen uit

de eerste hand te horen, van hoe het

hier vroeger toeging.

De verhalen over de oorlogstijd zijn

triest wat betreft de bewoners van

de panden aan het Emmaplein. Op

nummer 6 woonde de familie Cohen

en op nummer 8 woonde ook een

Joodse familie. Op een dag zag de

wijkbewoonster, zelf een jonge meid,

beide families met koff ertjes richting

station lopen. Ze zijn nooit meer te-

ruggekomen… Wel werden na een

poosje alle bezittingen uit de huizen

in een vrachtwagen geladen en na

nog weer een poosje kwamen er ge-

woon 2 nieuwe families in de huizen

wonen. “Je vond het vreemd, maar

het was oorlog en je wist niet beter”.

Toch was de oorlog ook een tijd van

verbroedering en vriendendiensten

bij mensen die je amper kende. Zo

was er kleine Jelle uit Sneek, die door

zijn moeder naar Leeuwarden was

gestuurd om op kamers te wonen

omdat hij hier op de handelsschool

zat. Hij stond –ook met koff er- te

huilen bij de kruidenier in de Gijs-

bert Japicxstraat omdat zijn kamer

niet doorging. De moeder van de

bewoonster kreeg zo’n medelijden

met huilende Jelle dat ze hem een

heel klein kamertje aanbood op de

begane grond in het huis. Jelle was

de koning te rijk. Hij liet iedere dag al

zijn schoolvrienden door het schuif-

raam van buiten naar binnen komen.

De bewoonster en haar familie hoor-

den een enorm lawaai en gelach op

dat kleine kamertje en raadden dan

hoeveel jongens er nu weer in dat

hele kleine kamertje waren. De moe-

der van de buurtbewoonster wilde

dolgraag dat kleine Jelle ging verhui-

zen, maar hij vond het zo gezellig…

hij is de hele oorlog gebleven.

Wordt vervolgd

Elsiet

KOKEN MET DE HAND OP DE KNIP

ACH HEDEN...NEEN!

Zelf ben ik ook in deze fuik gezwom-

men. De geremasterde Beatlesbox

staat te downloaden en terwijl ik dit

schrijf tript mijn vriendin door de ka-

mer gekleed in haar Indiaanse door-

kijkjurk die ze in de jaren zestig nog

kocht bij (ex-oranjewijker) Hepke

Runia van Pakiyan. Natuurlijk staat

de heruitgave van Woodstock 40

jaar later op, met de muziek van Ravi

Shankar tegen de pijngrens aan.

Ik weet niet meer wanneer ik het

miste. Het was er gewoon niet meer.

Sinds ik mijn horloge in een kast had

gestopt, omdat ik dat ding overbodig

vond, werd ik door buurvrouw altijd

aan de tijd herinnerd. Haar fl uitketel,

iedere middag 3 uur. Theetijd. En

plotseling was het geluid verdwenen,

zomaar ingeruild bij Blokker tegen

een elektrische waterkoker, die alleen

een klikje laat horen. (De energiebe-

De Nederlandse bevolking vergrijst. Tja, wat moet je daar nu mee. Gelukkig, zou ik zeggen, hoe ouder dat we worden, hoe beter. De Leeuwarder Courant heeft dit haarfijn aangevoeld en met een hoog Ach Heden Ja-gehalte plempt deze wakkere uitgever de stad vol met Leeuwarden Toen

en Nu en meer fraaie fotoboeken die laten zien hoe de stad er vroeger uitzag en had kunnen uitzien, als het stadsbestuur minder had gesloopt. Nostalgie is handel!

lasting is op elektriciteit drie maal

hoger dan op gas buurvrouw)

De vergeten geluiden uit de keuken.

Weet u nog hoe het klonk, het geluid

van de snijbonenmolen op zondag-

middag aan de keukentafel? Tsak-

tsak-tsak…

Er konden twee snijbonen in de ma-

chine en ze werden prachtig in het

Pede molentje scheef afgesneden.

Kom daar maar eens om bij A.H. Hun

machines kunnen niet scheef snijden,

allemaal rechte stukjes. Het fl oppen-

de geluid van suddervlees op het pe-

troleumstel, het schrapende van een

passeviet voor appelmoes, allemaal

met Boterhoek, Achter Landbuurt en

Watertoren verdwenen. Ik ga maar

koffi ebonen malen, uit de Senseo is

koffi e niet te drinken.

Het buurtjournaal

IN NAAM VAN ORANJE

Het buurtjournaal 17

KLEURPLAAT

OPLOSSINGEN EN SPONSORS

CRYPTOGRAM

OPLOSSINGENCODEKRAKER SUDOKU

1 6 9 8 7 5 4 3 28 3 4 6 2 1 7 9 55 7 2 9 4 3 6 1 86 2 5 1 3 4 9 8 74 9 8 2 6 7 3 5 13 1 7 5 9 8 2 6 42 8 3 4 5 9 1 7 69 5 6 7 1 2 8 4 37 4 1 3 8 6 5 2 9

6 8 3 1 9 7 5 4 21 4 5 6 3 2 9 8 77 2 9 8 5 4 6 1 38 9 6 7 4 3 2 5 15 3 7 2 6 1 4 9 84 1 2 5 8 9 3 7 63 7 4 9 2 8 1 6 52 6 1 4 7 5 8 3 99 5 8 3 1 6 7 2 4

De uitgave van deze wijkkrant is mogelijk dank zij een fi nanciële bijdrage van de Wijkvereniging en de steun van bedrij-

ven en organisaties die op deze pagina worden vermeld. Uw bedrijf staat nog niet in de lijst? Met een jaarlijkse bijdrage

vanaf € 25,00 wordt u in alle uitgaven (minimaal 4x per jaar) vermeld. De wijkkrant wordt bezorgd op meer dan 600

adressen in Oranjewijk-Tulpenburg. Neem voor de advertentiemogelijkheden contact op met de redactie

(058) 2138551 of mail naar [email protected].

Brugwachter

- geen gewone meubelwinkel -

Kanaalstraat 2

8933 AL Leeuwarden

Westerman Huisartsenpraktijk

Maria Louisastraat 2

8933 AP Leeuwarden

LINUM Tuinvormgeving & Advies

Gysbert Japicxstraat 58

8933 BD Leeuwarden

website: www.linum.nl

Fysiotherapie & Manuele therapie

Groepspraktijk

8933 BP Leeuwarden

Toebackslijterij “De Tijd”

8933 BP Leeuwarden

Academie voor Popcultuur

Achter de Hoven 23

8933 AG Leeuwarden

website:

www.academievoorpopcultuur.nl

BWH Ontwerpers

Emmakade 74a

8933 AV Leeuwarden

website: www.bwhontwerpers.nl

AOC Friesland, groen regionaal

opleidingscentrum

Gardeniersweg 2

8933 AA Leeuwarden

Hûs en Hiem Welstandsadvisering

en Monumentenzorg

8933BN Leeuwarden

website: www.husenhiem.nl

Ottema & Swart

Emmakade 68/ZZ

8933AV Leeuwarden

website: www.ottemazwart.nl

Uitvaartzorg Comes

8933 BM Leeuwarden

Website: www.babsmulder.nl

Van der WalGroep

- voor het betere gereedschap-

(tevens verhuur)

Spoorstraat 4

Leeuwarden T (058) 213 43 56

Luxor Voetverzorging

Gediplomeerd pedicure

Emmakade 174

8933 AX Leeuwarden

T (058) 78 50 240

Het Feestplein

Neptunusweg 36J7

8938 AA Leeuwarden.

www.hetfeestplein.nl

T 06 48243883

SPONSORS VAN HET BUURTJOURNAAL ORANJEWIJK/TULPENBURG

Het buurtjournaal

IN NAAM VAN ORANJE

KLEURPLAAT

OPLOSSINGEN EN SPONSORS

CRYPTOGRAM

OPLOSSINGENCODEKRAKER SUDOKU

1 6 9 8 7 5 4 3 28 3 4 6 2 1 7 9 55 7 2 9 4 3 6 1 86 2 5 1 3 4 9 8 74 9 8 2 6 7 3 5 13 1 7 5 9 8 2 6 42 8 3 4 5 9 1 7 69 5 6 7 1 2 8 4 37 4 1 3 8 6 5 2 9

6 8 3 1 9 7 5 4 21 4 5 6 3 2 9 8 77 2 9 8 5 4 6 1 38 9 6 7 4 3 2 5 15 3 7 2 6 1 4 9 84 1 2 5 8 9 3 7 63 7 4 9 2 8 1 6 52 6 1 4 7 5 8 3 99 5 8 3 1 6 7 2 4

De uitgave van deze wijkkrant is mogelijk dank zij een fi nanciële bijdrage van de Wijkvereniging en de steun van bedrij-

ven en organisaties die op deze pagina worden vermeld. Uw bedrijf staat nog niet in de lijst? Met een jaarlijkse bijdrage

vanaf € 25,00 wordt u in alle uitgaven (minimaal 4x per jaar) vermeld. De wijkkrant wordt bezorgd op meer dan 600

adressen in Oranjewijk-Tulpenburg. Neem voor de advertentiemogelijkheden contact op met de redactie

(058) 2138551 of mail naar [email protected].

Brugwachter

- geen gewone meubelwinkel -

Kanaalstraat 2

8933 AL Leeuwarden

Westerman Huisartsenpraktijk

Maria Louisastraat 2

8933 AP Leeuwarden

LINUM Tuinvormgeving & Advies

Gysbert Japicxstraat 58

8933 BD Leeuwarden

website: www.linum.nl

Fysiotherapie & Manuele therapie

Groepspraktijk

8933 BP Leeuwarden

Toebackslijterij “De Tijd”

8933 BP Leeuwarden

Academie voor Popcultuur

Achter de Hoven 23

8933 AG Leeuwarden

website:

www.academievoorpopcultuur.nl

BWH Ontwerpers

Emmakade 74a

8933 AV Leeuwarden

website: www.bwhontwerpers.nl

AOC Friesland, groen regionaal

opleidingscentrum

Gardeniersweg 2

8933 AA Leeuwarden

Hûs en Hiem Welstandsadvisering

en Monumentenzorg

8933BN Leeuwarden

website: www.husenhiem.nl

Ottema & Swart

Emmakade 68/ZZ

8933AV Leeuwarden

website: www.ottemazwart.nl

Uitvaartzorg Comes

8933 BM Leeuwarden

Website: www.babsmulder.nl

Van der WalGroep

- voor het betere gereedschap-

(tevens verhuur)

Spoorstraat 4

Leeuwarden T (058) 213 43 56

Luxor Voetverzorging

Gediplomeerd pedicure

Emmakade 174

8933 AX Leeuwarden

T (058) 78 50 240

Het Feestplein

Neptunusweg 36J7

8938 AA Leeuwarden.

www.hetfeestplein.nl

T 06 48243883

SPONSORS VAN HET BUURTJOURNAAL ORANJEWIJK/TULPENBURG

Annelie Spanninga

Gysbert Japicxstraat 688933 BE Leeuwardentel. 058 - [email protected]

In ruil voor deze advertentie krijgt u als nieuwe klant

10% korting! Annelie SpanningaDeze aanbieding is geldig tot februari 2010

PRINTEN, PLOTTEN, DRUKKEN, AFWERKEN

GEACHTE BURGEMEESTER, BESTE FERD

Geachte burgemeester, beste Ferd.

Het doet mij deugd dat er

onder uw bezielende leiding

zoveel wordt ondernomen

in onze wijk. En dat het serviceni-

veau van de gemeente zulke enorme

sprongen voorwaarts maakt. U wilt

voorbeelden? De speeltuin! Jaren-

lang een doorn in het oog van menig

wijkbewoner en nu, nu wordt het

gewoon aangepakt. Nog wel niet

direct maar de plannen zijn er en het

geld naar ik begreep ook. Bedankt.

Ook namens mijn zoon overigens.

Misschien is het overigens nog een

idee om ook een klein glasbakje in

de speeltuin neer te zetten. Dan kun-

nen de jongeren die daar zo af en toe

rond hangen hun bierfl esjes daarin

kwijt en hoeven ze die niet meer ka-

pot te gooien op het voetbalveldje.

Maar dat terzijde.

Eind september zag ik op een och-

tend plotseling een soort boortoren

in de straat verrijzen. Mijn eerste

gedachte was er een van hoop: olie

in de bodem? Krijgen de bewoners

van de Willem Lodewijkstraat een

soort alternatieve straatprijs van de

Postcodeloterij in de vorm van op-

brengsten uit de olieverkoop? Maar

nee, helaas. Het was andere goed

nieuws: de riolering werd gerepa-

reerd. Niet dat ik wist dat die kapot

was, maar toch. Een rood briefj e op

mijn deurmat vertelde mij dat ik de

komende dagen geen water mocht

gebruiken c.q. wegspoelen. Meer

informatie zou in de bewonersbrief

staan die eerder was bezorgd.

Na twee dagen was de toren weg

en lag er een groen briefj e, ik mocht

weer spoelen dat het een lieve lust

was. Maar wat hing er voor een rare

geur in mijn huis? Het leek wel of ik

een horde lijmsnuivende kinderen

uit een Zuidamerikaans land had

opgevangen in mijn woning. De

geur was werkelijk niet te harden. En

na elke keer doortrekken werd het

erger. Gelukkig bleek ik niet de enige

die er last van had. Ook mijn buren

en zelfs mensen op de Emmakade

werden gek van de stank.

Een buurvrouw belde met de pro-

jectleider: binnen een a twee dagen

zou de stank verdwenen zijn. Ge-

rustgesteld en met mondkapje voor

wachtte ik af. Maar na vier dagen was

de stank nog steeds niet te harden.

Volgens dezelfde projectleider kan de

stank wel een week aanhouden, dat

komt omdat er een polyester wand

in de oude leiding is aangebracht. En

waarschijnlijk was mijn rioolaanslui-

ting stuk en functioneerde de een of

andere klep niet goed genoeg.

Bij de gemeente, uw bedrijf

als het ware, vond men de

klachten erg vervelend. En ja, de

geur hoorde er een beetje bij. Dat er

iemand aan de Emmakade ook last

van de stank had, had hen ook wel

verbaasd. Voor de bewonersbrief, die

ik dus niet ontvangen had, bood de

medewerker zijn excuses aan. Ik kon

hem alsnog wel krijgen. Maar geluk-

kig is de stankoverlast aan de Willem

Lodewijk niet voor niets geweest.

Bij navraag aan het bedrijf was de

gemeente gebleken dat er ook een

stankvrij middel beschikbaar was

om in de riolen te verwerken. En dat

gaan ze bij komende projecten dan

ook doen. Bedankt!

Met vriendelijke groet,

Patrick