Opvoeding vroeger en nu

INTRODUCTIE: OPVOEDING VROEGER EN NU

www.inleidingindepedagogiek.vangorcum.nl

VOLGENS DE THEORIEËN VAN DE LAATSTE DECENNIA ZOUDEN BIJNA ALLE KINDEREN UIT DIE TIJD EEN PSYCHISCHE OF LICHAMELIJKE AANDOENING MOETEN HEBBEN.


WAAROM???


Kinderen zaten toen in auto’s zonder veiligheidsstoeltjes, gordels of airbags.


Kinderbedden en -speelgoed waren beschilderd met verf die lood en cadmium bevatte.


Boven aan de trap was geen hekje; een kind kon zomaar naar beneden vallen.


Babyfoons bestonden nog niet. Als er iets was, moest het kind dat zelf duidelijk kunnen aangeven, anders merkten zijn ouders het niet.


Flessen met gevaarlijke stoffen kon het kind gewoon openen, er waren geen kinderveilige flesdoppen.


Poorten en deuren gingen gewoon dicht, en als het kind er met zijn vingers tussen zat, jammer dan!


Het kind zat achter op de fiets op de bagagedrager en probeerde zich vast te houden aan de schroefveren van het zadel.


Op de bromfiets had het kind geen helm op, laat staan op de fiets.


Het kind dronk water uit de kraan, en niet uit een fles of pak.


Kleur- en smaakstoffen bestonden toen ook al, want zo rood, groen of geel als limonade toen was, zie je het niet meer.


De schoolbanken, met zo’n heerlijk gevaarlijke klep eraan, hadden maar één maat.


De kinderschoenen waren toen meestal al ingedragen door broer, zus, neef of zo, en ook de fiets van het kind was meestal te groot of te klein.


Het kind ging ’s morgens van huis en kwam terug als de straatverlichting aan was. Niemand wist in de tussentijd waar hij uithing.


Als het kind naar een vriendje ging, liep hij er gewoon naartoe, er ging geen volwassene met hem mee.


Het kind had geen playstation, Xbox, 64 televisiezenders, videofilms, dvd, eigen tv, computer of internet, Facebook, Hyves, gsm. Het had echte VRIENDEN!!


Had het kind zich in zijn vinger gesneden, zijn botten gebroken of waren zijn tanden uitgevallen, dan werd er niemand voor de rechter gesleept; het waren gewoon ongelukken en soms kreeg hij er zelf ook nog een extra pak slaag voor van de ouder.


Kinderen vochten en sloegen elkaar bont en blauw, er was geen volwassene die zich er mee bemoeide. Het kind werd geleerd om terug te vechten.


Het kind maakte pedagogisch verantwoord speelgoed zelf, bijvoorbeeld zeepkistjes, en merkte onder aan de berg dat hij de rem vergeten was…


Kinderen voetbalden op straat; alleen wie goed was mocht meedoen, wie niet goed genoeg was moest aan de kant blijven kijken en leren omgaan met teleurstellingen.


Moeilijk lerende kinderen zaten niet op een aparte school. Zij volgden dezelfde lessen als ieder ander kind. Soms bleven zij zitten, en daarover was op ouderavonden geen discussie. De leerkracht had altijd gelijk.


Als een moeder aan de voordeur naar het kind zwaaide, was hij een watje!!


Als het kind problemen op straat veroorzaakte, was de ouder het eens met de politie. Zijn daden hadden consequenties en hij kon daar niet onderuit komen.


Het kind kende vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheden. Hij moest maar leren om overal mee om te gaan.


Ondanks (of dankzij?) dit alles heeft deze generatie veel mensen voortgebracht die problemen kunnen oplossen, die innovatief bezig zijn en daarbij risico durven nemen en verantwoordelijkheid voor de gevolgen durven dragen.


GEBOREN NA 1978:


VUL ZELF MAAR IN HOE HET ER TEGENWOORDIG AAN TOE GAAT.

HET IS NAMELIJK JOUW TIJD. JIJ BENT DE EXPERT.


Opvoeding vroeger en nu

Documents

Transcript of Opvoeding vroeger en nu