3

Inhoud

Tweede pinksterdag beloofde wat te worden. Een warme, branderige zon op je rug en onder het genot van een drankje of ijsje naar nieuwe kunst kijken. Dat is wat wij dachten, maar dit bleek verre van waar te zijn.

De jonge Edese tattoo en graffiti artiest Sander Valentijn (22) is dol op tekenen. Het liefst met een naald, potlood, spuitbus of kwast. Een biertje, een sigaret en aan de slag.

Deze week bespreken we het ontstaan van een kersvers subgenre binnen het EDM universum, en hoe dit subgenre binnen een korte tijd groot is geworden onder liefhebbers van de wat meer onbekende kant van EDM.

Niet zo kunstige kunst op straat.

Nieuws

Editorial: Frisse wind in de zeilen.

4

6

5 Mediagids

Huid en muren.

Een ster is geboren.

8

14

22ColofonPlateau – uitgave 0

Hoofdredacteur //

Tekstredacteur //

Coverfoto //

Beeldredacteur //

Vormgever print //

Vormgever digitaal //

Reinier Sandtke

Thomas van Kalmthout

Tim van Breda

Eva Stomphorst

Tei Van Den Neste

Hawyin Huynh

Maarten Donker

Eva Stomphorst

4 5

Nieuws Mediagids

De btw op kunst- en verzamelobjecten gaat omlaag. Dat staat in het Lenteakkoord, maar was tot nog toe niet naar buiten gebracht. Bronnen in Den Haag bevestigen woensdag berichtgeving in De Telegraaf hierover. VVD, CDA, D66, GroenLinks en ChristenUnie kwamen ook overeen andere bezuinigingen op de cultuursector te schrappen. Zo gaat onder meer de btw op theaterkaartjes weer naar het lage tarief van 6 procent. Die maatregel was wel al bekend.Het inmiddels demissionaire kabinet van VVD en CDA had, gesteund door gedoogpartner PVV, de btw op de kaartjes en kunst omhoog gegooid. Dit leidde tot veel verzet uit de sector.

FNV Kiem heeft verheugd gereageerd dat het werk van (beeldend) kunstenaars onder het lage btw-tarief gaat vallen. Een woordvoerder noemde het ‘’goed nieuws’’ dat in het Lenteakkoord staat dat de btw op kunst-en verzamelobjecten toch op 6 procent komt.FNV Kiem zegt dat er achter de schermen met diverse politieke partijen hard is gewerkt omdat alsnog voor elkaar te krijgen. ‘’Het werk van fotografen, beeldhouwers, tekenaars en schilders hoort niet in het 21-procenttarief.” FNV Kiem behartigt onder meer de belangen van kunstenaars

Body Remix Goldberg Variations is een omstreden theaterstuk wat nu al een tijd te zien is op Youtube. Direct hierna zijn hier nogal aparte gifjes van gemaakt die de gemiddelde bezoeker van fora doet schrikken. Gifjes, voor de uitleg, zijn geanimeerde series van plaatjes die erg populair zijn op het internet. Een scène uit het theaterstuk laat een man zien met een nogal enge grijns op zijn gezicht. De man die tevens een kruk aan zijn heupen vast heeft zitten begint te rammen op een hekwerk. Natuurlijk wordt dat al gezien als ‘apart’ en ‘vernieuwend’ maar wanneer hierbij de tekst “Oh children, It’s Dinnertime!” komt heb je een gifhit. Deze gif in het bijzonder heeft de fora doen opschudden en Body Remix Goldberg Variations heeft er weer wat kijkers bij. De vraag blijft natuurlijk of dat als positief of negatief beschouwd wordt

http://www.youtube.com/watch?v=g8kMnJEadLc

Sinds begin mei is de organisatie MOIST gestart. MOIST is een kunstuitleen voor en door studenten. Gestart door vier Visual Art en Design studenten die elk op hun eigen manier de interesse voor kunst bespelen. De organisatie staat nog volledig in de steigers maar is erg veelbelovend. Één om in de gaten te houden. Je hoeft geen dikke portemonnee te bezitten om mooie kunst aan je muur te hangen. Het doel van MOIST is om een broedplaats voor academiestudenten te bieden en een plek om zich te ontwikkelen en in contact te komen met het publiek. MOIST gaat zich vestigen op pop-up (ofwel iedere keer een andere) locatie waar de jonge kunstliefhebber zich welkom voelt

http://www.facebook.com/studiomoist

BTW op kunst omlaag.

Kids... Dinnertime.

MOIST kunstuitleen

Tattooexpo Straatkunst Moombahton

Drang

Oerol

Deaf

Liveoost

Z.E.M.M. Festival

De nacht van...

Tattoo Conventie Amsterdam 1 tot 3 Juni 2012. Drie dagen lang alles over tattoos in de RAI Amsterdam. Met talloze wedstrijden en exposities.

Als je het nog aandurft is er de komende maand nog genoeg te zien bij Kunsten op Straat. Mocht je je kunnen vinden in ons artikel hierover? Dan weet je welke stad je moeten vermijden.

108 Moombahton op 8 juni 2012. De nieuwste Moombahton avond van de Tivoli. Ga deze nieuwe muziek stijl ontdekken in locatie de Helling.

Dit jaar vindt het welbekende Oerol Festival weer van 15 tot 24 juni plaats. Elk jaar weer staan ze vooraan als het aankomt op vernieuwing van kunst in welke vorm dan ook. Kaarten kosten maar 20 euro!

Zomeravonden is het jaarlijkse podium van theatergroep Drang voor jong en aanstormend talent. Deze editie krijgen twee theatermakers de kans een eigen voorstelling op de planken te brengen. De voorstellingen vinden plaats op 1,2,6,7,8,14 en 16 juni

Op 9 Juni is er het Z.E.M.M. Festival in Nijmegen, deze relatief kleine happening kost maar 3 euro maar staat garant voor elektronisch experimentele muziek vanaf kwart over twee s’middags.

Na het Dutch Electronic Art Festival is er een expositie. Deze is nog tot 3 Juni bezig en houdt zich bezig met alles wat met elektronische kunst te maken kan hebben. van film tot muziek en meer. Een dagje kost maar 12,50 en met een CJP pas zelfs maar 6 euro.

Zaterdag 2 Juni is de nacht van de kunst en wetenschap in Groningen. Maak kennis met nieuwe muziek, theater, dans, wetenschap, kunst, cabaret en experiment. Er is vanalles te beleven en dat alles maar voor 10 euro.

Het Liveoost Festival is een festival voor de bewoners in Oost Amsterdam. Maar natuurlijk mag jij er ook heen! Het festival is gratis en er is van alles te doen. Kunst, muziek, voedsel en theater zijn daar niet schaars. Wees er bij op 2 en 3 Juni.

http://etalagederdewal.wordpress.

com/2012/05/22/z-e-m-m-festival/

www.deaf.nl http://drang.nl/producties/2211/zomer-

avonden-2012/

http://tinyurl.com/moombahtivolihttp://www.kunstenopstraat.nl/http://www.tattooexpo.eu/

http://www.denachtvankunstenwetenschap.nl/ http://oerol.nlwww.liveoost.nl

6 7

schatkist kan ons gestolen worden. De nieuw ontdekte schatten zijn toch veel meer waard.

Deze uitgave zal er een vernieuwende fusie van muziekstijlen besproken worden, een opkomende tattoo artiest en een festival voor straattheater. Al deze kunstenaars experimenteren met binnen hun vakgebied en vernieuwen hun kunst constant. Nu is het afwachten of ze het kritische oog van Plateau kunnen doorstaan

EditorialFrisse wind in de

zeilen.

“Het bekende goud in de schatkist kan ons

gestolen worden.” Eindredacteur Maarten Donker. // Fotografi e: Eva Stomphorst.

Als een ontdekkingsreiziger stappen wij deze eerste uitgave van de Plateau in. Met een kaart van de zeeën van kunst en cultuur die langs de randen nog niet ingevuld zijn trotseren wij de golven van de gevestigde orde. Met de duizenden jaren kunst en cultuur die over de jaren al ontdekt zijn wordt het steeds lastiger om nieuw vaarwater te ontdekken. Met het brandende verlangen naar vernieuwing en gier naar inspiratie zoeken wij kunst. Kunst die nog nooit het daglicht heeft gezien. Wij laten zien wat nog niemand heeft gezien, gehoord of meegemaakt. Op zoek naar de gezichten die het toonbeeld zullen zijn van vernieuwing en fusie van kunsten.

Met de wind in de zeilen varen we het onbekende in en de enige angst die ik ken is het tegenkomen van herhaling. De muiterij die plagiaat heet en het meer van het zelfde omdat het de kortste en veiligste route is. Nee, de route die wij nemen is verre van veilig en de mensen die pretenderen vernieuwend te zijn en deze eretitel niet kunnen waarmaken zullen genadeloos gekielhaald worden terwijl de boeg van het schip blijft beuken door de golven van de gevestigde orde. Met dolfi jnen die de boeggolf sieren en de weg wijzen naar de nieuwe wereld.

Want wij zijn de personen die op zoek gaat naar het gene dat nog niet bestond en de fusie tussen het gene dat al wel bestond. Het bekende goud in de

FICTIEVE ADVERTENTIE

8

Piepschuim laat wat horen van hun bijzondere repertoir. // Fotografie: Eva Stomphorst.

vernieuwde stukje kunst was wat wij zochten. Toch het melden waard.

De sfeer was gezet, een positieve ervaring die dan misschien niet vernieuwend was maar wel erg leuk. Met goede hoop ging ik richting act nummer twee van ons lijstje: Cie Mona Lisa. In de folder werd deze act erg warrig neergezet en snapte ik weinig van de bedoeling. Tijdens de show werd dit duidelijker. De show ontketende met een man in tenue en konijnenoren op. Hij maakte vreemde geluiden door bijvoorbeeld te knisperen met een folie. Hierdoor ontstond er ondanks de heerlijke zomerzon in de nekken van alle omstanders toch een erg grimmige sfeer, zo eentje die je zou herkennen uit de horrorfilm Silent Hill. Het leek alsof je in het duister door een woenstijn vol leven aan het lopen was. Dit hield een aantal minuten aan totdat er uit het niets een apart wezen richting het podium kwam. Het beest was niets als dat wij in deze wereld kennen. Er werd goed op de muziek ingespeeld. Door de meerdere maskers op het hoofd waren de acrobatische bewegingen die het beest maakte meer dan eng. Ik snapte dan ook niet waarom ik geen kind heb horen huilen. Dit was werkelijk waar angstaanjagend. Gelukkig was daar altijd nog de man met de konijnenoren.

Na deze spectaculaire introductie vervaagde het verhaal een beetje en waren het naar mijn idee losse stukken

FestivalNiet zo kunstige kunst op straat.

“Ik snapte niet dat ik geen kind heb horen

huilen.”

Tweede pinksterdag beloofde wat te worden. Een warme, branderige zon op je rug en onder het genot van een drankje of ijsje naar nieuwe kunst kijken. Dat is wat wij dachten, maar dit bleek verre van waar te zijn.

Kunst op straat was tweede pinksterdag te vinden in Ootmarsum. Dit kleine stadje met rijke geschiedenis en vele galerieën beloofde veel goeds. Na een 2 uur durende rit kwamen we aan in het met welvaart overgoten Ootmarsum. Na wat zoeken werden we vriendelijk ontvangen in de uitvalsbasis van de organisatie. Een broodje, wat te drinken en zelfs een stuk meloen waren niet te veel gevraagd en alle informatie die we nodig zouden kunnen hebben werd ons toegeschoven.

De acts zouden beginnen om twaalf uur en totaal onverwacht deden ze dat ook. Met als eerst op het lijstje: Piepschuim, een muzikale voorstelling vol humor. Met een leuke opening over een cowboy genaamd Geert Wilders was de sfeer gezet. De leadsinger had leuke verhalen en mensen moesten oprecht om zijn vrouwengrappen lachen. Goede interactie tussen publiek en act. Met humor, muzikaliteit en interactiviteit zat het wel goed. Ik was aangenaam verrast, echter was het niet het vernieuwende waar wij zo naar opzoek waren. Afijn, na een half uur oprecht vertier was de conclusie toch dat dit ondanks het goede optreden niet het

12 13

het publiek tevens wel weer om kon lachen. Hierna was het eigenlijk in een keer doorlopen naar het optreden waar ik persoonlijk wel erg naar uitkeek, namelijk: Shiva Grings. Omschreven als een komediant die alles compleet improviseert, niet vernieuwend, maar die hoop had ik toch allang opgegeven.

Het eerst wat in me opkwam was: wanneer begint hij? Schijnbaar was dat nou juist de grap want hij zei non-stop showtime, maar was eigenlijk al bezig. Wat hij deed was leuk. Maar ook hier spatte datzelfde amateuristische gevoel er weer vanaf. Simpele grapjes met kinderen, iedereen zou ze kunnen bedenken. Later kwamen hier wel wat leukere grappen bij maar spectaculair is het niet te noemen. De dunne blanke man die de clown uit hangt. Je zou je kunnen afvragen of het kunst is. Na een kwellend half uur van kinderen pesten en mensen nadoen, waarbij ik maar hoopte dat ik niet zijn volgende slachtoffer zou zijn, kwam het tot een einde. Die ene climax waarop ik had gehoopt was ook hier niet eens in de buurt.

In de auto terug kwam ik tot de conclusie dat dit ‘‘festival’’ niet was wat ik had gehoopt. De verwachtingen lagen veel te hoog en de acts waren over het algemeen niet goed. De organisatie was over het algemeen prima ondanks de slechte kaart. Ook de sfeer was goed maar dan wel voor de gemiddelde 65 jarige en kleinkind. Maar de voorstellingen lieten het grotendeels afweten. Jammer denk ik, terwijl ik ‘‘Het is Allemaal Jouw Schuld’’ van Piepschuim nog eens neurie

FICTIEVE ADVERTENTIE

“Niet vernieuwend, maar die hoop

had ik toch allang opgegeven.”

die totaal geen relatie met elkaar hadden.Laat staan dat het echt kunstig was, op het gitaarspel na. We zijn hier dan ook samen met vele anderen toch wel rap weggegaan.

Next up was Rope Theatre en zoals de naam al doet vermoeden was dat inderdaad een voorstelling die te maken had met een koord. Bij benadering was ik bang voor een nogal saai, langdradig en niet erg amuserend optreden. Ik had hierin gelijk, het was een redelijk standaard act die je toevallig genoeg tien kilometer verderop ook bij Circus Renz kon bekijken. Interactiviteit en echte bekwaamheid waren ver te zoeken en dit deed dan ook denken aan een oefening en geen optreden. Van alles wat het kon zijn was het verre van vernieuwend. Waar ik in het begin toch nog wat hoop op had, tevergeefs. Het viel me op dat de meesten toch nog een applaus of gejoel over hadden voor deze nogal amateuristische act. Maar misschien geeft dat ook wel gelijk de sfeer goed weer, veel volk van oudere leeftijd die bij het zien van een wat stuntelige koorddanser zich al een ons klappen.

Vlak naast Rope Theatre was een act waar veel geklap vandaan kwam, we besloten daar een kijkje te nemen en vonden: Banjo Circus. Een combinatie van banjo en u snapt hem al, circus. Een interessante combinatie leek ons, maar wat vijf minuten geleden gebeurde, gebeurde zowaar ook hier weer. Het was een leuke act, maar verre van echt klasse. De man die zichzelf FrankTastico noemt klungelde veel en maakt een paar ongemakkelijke grapjes om het geklungel te verdoezelen, waar

14

terug ziet is zijn werkruimte netjes en georganiseerd.

Het overheersende gevoel in zijn werk heeft vaak een duistere ondertoon. Religie en drugs zijn vaak terug te vinden. “Ik zie mijn werk als momentopnames van wat er om mij heen gebeurt.” Zijn tattoos hebben vaak een culturele achtergrond. Een referentie naar de zigeunerkunst

KunstenaarHuid en muren.

“Ondanks de chaos die je in het werk van

sander terug ziet is zijn werkruimte netjes en

georganiseerd.”

Een aantal van Sander Valentijn zijn werken. // Fotografie: Eva Stomphorst.

De jonge Edese tattoo en graffiti artiest Sander Valentijn (22) is dol op tekenen. Het liefst met een naald, potlood, spuitbus of kwast. Een biertje, een sigaret en aan de slag.

Een eenwording van neo-traditionele tattoos en een cartoon graffiti stijl is de essentie van zijn werk. Het liefst met zo veel mogelijk kleur. Een combinatie van dikke strakke lijnen en precies detail maken zijn werk een bezienswaardigheid. Zijn werk heeft een energiek en jong karakter. Dit zorgt voor een herkenbare handtekening. Het is een warme maandagmiddag, tweede pinksterdag, in een rustige woonwijk als Sander de deur voor mij open doet. Een van zijn vrienden, en vandaag ook zijn klant, zit al bij hem op de bank.

Op zijn thuiswerkplek in Ede werkt hij in zijn eigen wereld met zijn eigen materiaal. Als hij niet werkt in de tattoo-winkel in Apeldoorn, werkt hij thuis. Hij heeft de zolderkamer omgebouwd tot zijn werkplek. In het midden van de kamer staat de tattoo-tafel waar zijn klanten en vrienden regelmatig op liggen. De rest van de kamer wordt opgevuld met zijn tekeningen, schilderijen, inkt en tatoeëerapparatuur. Ondanks de chaos die je in het werk van Sander

18 19

20

kan hij goed mee overweg. Jezus en Maria worden ook geregeld op het spit genomen in zijn schilderingen. Voor hij aan de slag gaat bespreekt hij met zijn vriend wat de bedoeling van de tattoo is. De stijl, eventuele kleuren en vorm van de tattoo komen aan de orde. Nog even een sigaret. Hij maakt een schets op papier. Het is een tekening van een zakhorloge. De afbeelding ziet er vrij realistisch en nog ongedetailleerd uit maar zodra hij begint te prikken is zijn herkenbare stijl als snel terug te vinden. Zijn handbewegingen doen denken aan die van een graffi ti artiest. Snelle halen maar met een hele vaste hand.

Al op vroege leeftijd begon hij met tekenen. Bijna altijd tekende hij mensen in een bepaalde sfeer of omgeving. Op latere leeftijd werd hij opgenomen in de graffi ti wereld en begon hij met schilderen. “Het gedetailleerde heb ik geleerd door te schilderen. De cartoon stijl met dikke lijnen en felle kleuren komt door graffi ti. “ zegt hij. “Maar meestal doe ik gewoon wat de klant wil. De ene zegt: “Doe mij een tribal” een andere opdracht is “teken een soort rare boom.”

Nadat de eerste tattoo klaar is, moet er even een slok bier genomen worden. Het zweet druppelt langs ieder zijn rug. Het eerste resultaat valt in de smaak en er kan overlegd worden over de volgende tattoo. Zodra ze het eens zijn over het volgende onderdeel en de schetslijnen op de bovenarm van de klant staan, start Sander opnieuw het indringende geluid van de elektrische pen

“Nadat de eerste tattoo klaar is, moet

er even een slok bier genomen worden.”

Sander Valentijn // Fotografi e: Eva Stomphorst.

Een door Sander getekend kunstwerk. // Fotografi e: Eva Stomphorst.

22 23

GeluidEen ster is

geboren.

“EDM is constant aan het evolueren

Producers proberen pioniers te zijn.

Grenzen tussen genres worden overschreden..”

Deze week bespreken we het ontstaan van een kersvers subgenre binnen het EDM universum, en hoe dit subgenre binnen een korte tijd groot is geworden onder liefhebbers van de wat meer onbekende kant van EDM.

‘Electronic Dance Music’ (EDM), is de afgelopen jaren steeds populairder geworden door grote namen als David Guetta, Armin van Buuren, Tiësto en Afrojack. Deze iconen, waarvan de laatste drie uit onze eigen kikkerlandje komen, zijn doorgebroken bij het grote publiek door samen te werken met grootheden uit de genres pop en R&B. Deze samenwerkingen zijn kenmerkend voor EDM, het is namelijk constant aan het evolueren; producers proberen altijd pioniers te zijn op het gebied van nieuwe muzieksoorten. Grenzen tussen genres worden overschreden en nieuwe subgenres worden geboren. Dit proces gebeurt zo vaak dat vele van deze nieuwe subgenres aan de gemiddelde EDM-fan voorbij gaan. De subgenres hebben dan een kleine groep hardcore fans, maar vindt nooit zijn weg naar het grote publiek. Dit zorgt er voor dat de producers muziek blijven maken omdat het hun passie is, en niet omdat ze er betaald voor krijgen. Subgenres kunnen echter ook ontstaan uit puur toeval, en laat dat nou net hier het geval zijn.

Het is herfst 2009. Amerikaanse DJ en EDM producer Dave Nada heeft aan

z’n jongere neefj e Jean-Pierre belooft om op z’n ‘school-skipping party’ te draaien. Deze feestjes beginnen al rond het middaguur om te kunnen spijbelen voor school, en gaan vervolgens door tot diep in de nacht. Als Nada aankomt op het feestje is het al in volle toeren bezig, alleen dansen de gasten op reggaeton en bachata, twee dansgenres met een kenmerkend laag tempo en een Latijns-Amerikaanse achtergrond. Nada, die in zijn DJ sets vooral uptempo techno en house muziek draait, is totaal niet bekend met de genres waarop zij dansen. Hij is bang dat de snelle clubmuziek die hij normaal draait niet in de smaak zal vallen bij de feestgangers. Gelukkig heeft hij een oplossing voor dit probleem. Hij besluit een wilde gok te wagen en speelt een house nummer af op het tempo van een reggaeton nummer, waardoor een heel nieuw geluid ontstaat. Het is gelijk een succes, de feestgangers gaan los en zijn getuige van het ontstaan van een nieuw genre: moombahton. Helaas voor Nada was zijn vreugde van korte duur, 15 minuten nadat hij begon met zijn set kwamen de buren klagen over geluidsoverlast en dreigden de politie te bellen. Dus werd de stekker er maar uit gehaald. Nada bleef er koel onder. Hij bracht z’n neefj e terug naar school zodat hij z’n laatste paar lessen nog kon meepikken alsof er nooit iets was gebeurd.

Tussen de herfst van 2009 en de lente van 2010 heeft Nada veel tijd besteed om het nieuwe genre te perfectioneren in de opnamestudio, en maakte hij een EP (Extended Play: langer dan een single maar korter dan een album, vaak gebruikt in de EDM wereld), met

“Waarom is ordinair opeens gek?”

Moombathon in Tivoli // Fotografi e: Eva Stomphorst.

zijn eerste 5 offi ciële moombahton nummers. Inmiddels zijn we ruim 2 jaar verder en heeft moombahton zich onder EDM producers verspreid als een virus. Vele van hen hebben, net als hoe Nada ooit was begonnen, bestaande nummers op een veel lager tempo afgespeeld, en er verder nog drum en percussie samples aan toegevoegd voor een Latijns-Amerikaanse sfeer. Niet alleen EDM nummers worden gebruikt voor moombahton remixes. Oude klassiekers als ‘Th riller’ van Michael Jackson, nieuwe Pop hits als ‘Set Fire to the Rain’ van Adele en Indie Rock nummers als ‘Pumped Up Kicks’ van Foster the People hebben allemaal hun eigen moombahton versie, wat maar weer aangeeft hoe breed het spectrum van moombahton nummers nu al is. Veel nieuwe producers van moombahton hebben dan ook baat gehad bij het ontstaan van het genre. Want naast dat het voor hen een nieuwe manier is om muziek te maken, waren er op het begin nog maar vrij weinig producers die zich ermee bezig hielden. Daardoor kregen goede producers al snel veel naamsbekendheid en konden zij meeliften op het succes van het genre.

Naast moombahton producers worden DJ’s die in hun sets vooral moombahton nummers draaien nu al geboekt voor dance-festivals van Barcelona tot Copenhagen. Nada blijft zijn ding doen in de VS; een moombahton tour samen met verschillende grote namen van het genre. Ze gaan langs onder andere Washington D.C., Los Angeles, New Jersey en Austin en proberen met elk feest in de tour het gevoel te recreëren dat Nada kreeg toen hij het genre

uit vond. In Nederland beginnen de feestorganisatoren ook al warm te lopen voor dit soort feesten en zijn het dan ook aan het implementeren in bestaande festivals. Een goed voorbeeld daarvan is Valtifest 2011, wat een van de eerste festivals in Nederland was dat besloot aandacht aan het genre te besteden. Toen aan organisator Joost van Bellen werd gevraagd waarom moombahton vorig jaar zo prominent aanwezig was op Valtifest vertelde hij: “Ik hou van muziek die tegen dingen aantrapt, die commotie veroorzaakt, waar het legertje zelfverklaarde muziekconnaisseurs een hartstilstand van krijgt. moombahton doet de muziekwereld weer op zijn grondvesten schudden: hoe durf je zomaar iets veel langzamer te zetten? Hoe kan die ordinaire Dutch House nu nog smeriger klinken? Waarom is ordinair opeens te gek? Ze begrijpen er niets meer van. Ik vind die ophef geweldig en tegelijkertijd de muziek ook écht te gek.”

Binnenkort zullen we opnieuw aandacht besteden aan moombahton. Dan hebben wij namelijk een interview met de gasten achter een van de eerste moombahton-only feesten in Nederland; 108 Moombahton in Tivoli Utrecht, en zullen wij een review geven van dit feest