Ondertussen in Revsund

Ruben H

eijlo

o

Hild

e Ta

lstra

UITGEVERIJ GRENZENLOOS

Ruben Heijloo & Hilde Talstra

NEDERLANDERS OVER DE GRENS

Hoe overleven twee Amsterdammers op het Zweedse plat-teland? Ruben en Hilde verruilen hun hectische stadsleven voor rust en natuur in de noordelijke provincie Jämtland. In het dorp Revsund, waar de lucht schoon is en de winters lang, kopen zij een oude pastorie aan een meer. Is dat wel zo vredig en idyllisch als het lijkt?

Ruben en Hilde openen een Bed & Breakfast en starten een mediabedrijf. Ze doen fanatiek hun best te integreren, verdiepen zich in de meest uiteenlopende plattelandsgewoon-ten en proberen, ondanks de stress die een renovatie met zich meebrengt, hun relatie een beetje gezellig te houden.

Met het voorbijgaan van de seizoenen verzamelen zij steeds meer aanstekelijke anekdotes over de eigenaardige maar beminnelijke Zweden, lokale culinaire rariteiten, klussen met twee linkerhanden en persoonlijke confrontaties. Een nieuw leven opbouwen in de middle of nowhere valt niet mee, maar overleven was nog nooit zo fijn.

978 94 61850 447

AMSTERDAMMERS OP HET ZWEEDSE PLATTELANDOndertussen in Revsund

uitgeverij GRENZENLOOS

ONDERTUSSEN IN REVSUND

Amsterdammers op het Zweedse platteland

UITGEVERIJ GRENZENLOOS

Ondertussen in Revsund

Amsterdammers op het Zweedse platteland

Ruben Heijloo & Hilde Talstra

ISBN 9789461850447 paperback

ISBN 9789461850454 ebook

1e druk juni 2013

Vormgeving: Moirena Schoonbergen

Redactie: Marleen RikkengaaFotografie: Ruben Heijloo & Hilde Talstra

VanDorp Uitgevers/Uitgeverij Grenzenloos

Postbus 42

3956 ZR LEERSUM

Tel. 0343 469972 / 469970

info@vandorp.net / www.vandorp.net

Kijk voor meer emigratieboeken op www.emigratieboek.nl

Copyright©2013 VanDorp Uitgevers (deze uitgave)

Copyright©2013 Ruben Heijloo & Hilde Talstra

Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd

in welke vorm dan ook zonder uitdrukkelijke en

schriftelijke toestemming van de uitgever.

Ondertussen in RevsundAMSTERDAMMERS OP HET ZWEEDSE PLATTELAND

Ruben Heijloo & Hilde Talstra

UITGEVERIJ GRENZENLOOS

4

O N D E R T U S S E N I N R E V S U N D

5

VOORWOORD

In het midden van Zweden ligt de provincie Jämtland. En in

het midden van Jämtland ligt Revsund, een dorpje van nog

geen tweehonderd zielen. Hier vonden wij ons nieuwe thuis,

verborgen aan de rand van een meer, in een oude pastorie, met

vijftien kamers die schreeuwden om een likje verf, behang en

aandacht. En wat doe je dan, als Nederlander? Juist. Je begint

een bed & breakfast. Het is zó afgezaagd, dat het haast weer

grappig is. Zeker als je bedenkt dat we allebei afkomstig zijn uit de

mediawereld en geen enkele ervaring hadden met zowel klussen

als het runnen van een eigen bedrijf. Facebooken, schrijven en

een beetje filosoferen over mooie dingen, daar waren we goed

in. Maar passie en gedrevenheid brachten ons een heel eind.

Langzaam veranderden we van twee gestreste neo-yuppen uit de

Randstad in Zweedse plattelanders.

Lees over ons eerste woelige jaar in Zweden, mét het typisch

Jämtse bonusseizoen: vår-vinter, voorjaar-winter, als de zon

hoog staat, maar er nog voldoende sneeuw ligt om in te ravotten.

Om de privacy van onze dorpsgenoten te beschermen en onze

toekomst in de lokale gemeenschap te waarborgen, zijn de namen

in onze anekdotes gefingeerd.

Ruben & Hilde

6

O N D E R T U S S E N I N R E V S U N D

7

INHOUDSOPGAVE

Stresskip 13

Dag Amsterdam 15

In Zweden is alles beter 17

Spookhuis 19

De drie R’s 23

Prio 27

Waarom, in hemelsnaam? 29

Is it as it is in ‘As it is in heaven’? 33

Terugbellen 35

Ode aan Trocadero 37

Behang, behanger, behangst 39

Fredagsmys 41

De kunst van het netwerken 43

Idylle 47

Kneuterigheid 49

Boodschappenlijstje 51

De beau monde van Revsund 53

Revsunds Prästgård 55

In het donker 59

Het zevende gebod 61

Vriendelijkheid 63

Dat Scandinavische gevoel 65

8

O N D E R T U S S E N I N R E V S U N D

Verliefd 67

De globetrotter 71

Knuffelkus 73

Huisvrouwentrots 75

De Tineke-situatie 77

De SFI-bubble 79

Pub quiz, hotshot 83

Zuivelexperimenten 87

De middelvinger 91

Cor Bakker 93

Afrikaanse avonturen I 97

Een zak met paddenstoelen 101

Een duim in het midden van mijn hand 103

Sollicitatiegesprek 105

Net als in Shakespeare 107

Solveig is boos 111

De ijsvisser 113

Heilige Olav 115

De emigratie-Indiana Jones 119

De aanhangwagen 121

Offline 123

Schatzoeken 127

9

Het maaiveld 129

De Nederlanders komen 133

Kippen 135

De lange tafel 137

Afrikaanse avonturen II 139

Aus der Reihe Revsund 143

Dood en begraven 145

Avonturen van een vegetariër 147

Midzomer 149

Ondertussen in Nederland 151

De kluswinkel 153

Onkruid in een midzomernacht 155

Mijn biecht 157

Een bessensprookje 161

Ik weet niks over Nederland 163

Pijn is fijn 165

Afrikaanse avonturen III 167

Personeelsfeest 171

De kip moet dood 173

Kleren maken de man 175

Die VOC-mentaliteit 177

Epiloog: Overleven 181

10

O N D E R T U S S E N I N R E V S U N D

11

Herfst - Höst

12

O N D E R T U S S E N I N R E V S U N D

13

STRESSKIP

door Hilde

‘Ben jij dan niet nerveus?’, vraag ik.

‘Nee hoor’, zegt Ruben.

Ik geloof hem niet.

Drie weken geleden hebben we een huis in Zweden gevonden dat

sindsdien niet meer uit onze gedachten is geweest. Als een stel

naïevelingen uit ‘Ik vertrek’ hebben we na anderhalve bezichtiging

een bod gedaan. Helaas is er nóg een geïnteresseerde en mag je

in Zweden openlijk tegen elkaar opbieden. Nu sms’en we heen en

weer met de voorzitter van het kerkbestuur, de partij die de door

ons zo gewilde oude pastorie verkoopt. Het is zenuwslopend,

omdat de anonieme tegenstander steeds één of twee dagen

wacht voordat hij een nieuw bod doet. We hebben geen idee of de

tegenstander wel echt bestaat. Voor hetzelfde geld drijft de kerk

de prijs eigenhandig op. Maar dat zou de kerk niet doen. Toch?

Het is alweer tweeëntwintig uur geleden dat wij ons laatste bod

hebben ge-sms’t. Het is weekend. Ligt de handel stil in Zweden?

Ik reageer me af door mijn Amsterdamse appartement op te

ruimen, wat inhoudt dat ik meubels versleep, kleding in een

hoek smijt, en verder alles wat ik tegenkom in een vuilniszak

prop. ‘Wat ben je nou aan het doen.’ Ruben stelt geen vraag, hij

zegt eigenlijk dat ik er mee moet ophouden. Hij is al dagen de

14

O N D E R T U S S E N I N R E V S U N D

schijnbare kalmte zelve. Onuitstaanbaar. Hij draagt dan ook niet

constant de telefoon bij zich waarop ons lot zich zal voltrekken.

Het gebeurt allemaal op mijn oude Nokia, die ik op mijn werk

geen seconde uit het oog verlies, die ’s nachts onder mijn kussen

ligt, die ik achter me aansleep tot in de douche.

Na negen dagen komt het verlossende telefoontje. ‘Het is voorbij’,

zegt de voorzitter van het kerkbestuur. Ik denk even dat het

huis aan onze neuzen voorbij gaat, maar het tegendeel is waar.

Plotseling ben ik volkomen rustig. Ik bel Ruben, die op zijn werk

zit. ‘We hebben het huis’, zeg ik. Hij begint te gillen als ware hij

Ned Flanders, de krijsende buurman van The Simpsons.

Pas twee dagen later, elf dagen nadat het bieden begon, geeft

Ruben het toe: ‘Ik heb tijdens de nachten geen oog dichtgedaan.’

Ik weet niet waarom hij zich groot hield. Misschien omdat één

stresskip genoeg is. Dat zullen we nog wel merken in het jaar

dat komen gaat. Als de een flipt, moet de ander het hoofd koel

houden.

15

DAG AMSTERDAM

door Hilde

Ik pluk een bruin blad uit mijn kleine olijfboom. Die gaat het

niet redden in Zweden en blijft achter voor de volgende eigenaar

van mijn appartement in de Indische buurt in Amsterdam.

Dan kijk ik de binnentuin in, me sterk bewust van het feit dat

het de laatste keer is dat ik dit zie; de scheve schuttingen die de

postzegeltuinen van elkaar scheiden, de wapperende was op de

balkons, de immense satellietschotel van mijn Indiase buurman.

Als je me vijf jaar geleden zou hebben gevraagd waar ik de

rest van leven zou willen doorbrengen, dan had ik volmondig

‘Amsterdam’ geantwoord. Ik kon me niet voorstellen dat ik hier

ooit weg zou gaan. Ik genoot van de verschillende mensen, de

markten en parken, de geschiedenis, de cultuur. Mijn liefde voor

Amsterdam ontstond in een dansende tram vol Ajax-hooligans.

Ik groeide op in de provincie en toen ik acht was nam mijn vader

mijn zus en mij mee naar de grote stad voor een voetbalwedstrijd

in De Meer. Na afloop in de tram braken rellen los. De ME

kwam de wagens ontruimen. Mijn vader stond doodsangsten uit

voor zijn kleine, blonde dochters. Ik voelde alleen een prettige

opwinding en dacht: ‘Hier gebeurt wat!’

Nu verhuis ik naar een Zweeds plattelandsdorp, waar

waarschijnlijk nooit wat gebeurt. Hoe is het zo ver gekomen?

16

O N D E R T U S S E N I N R E V S U N D

Ik schrijf het toe aan de tuin van tien vierkante meter waarin

ik nu sta. Ik verhuisde bijna drie jaar geleden naar deze plek en

vanaf het moment dat ik mijn eerste stekjes plantte, de eerste

zongedroogde was van het rekje plukte en de eerste keer buiten

at, wist ik dat tien vierkante meter niet genoeg was.

Het afgelopen jaar heb ik nauwelijks nog gebruik gemaakt van

alles wat ‘gebeurt’ in Amsterdam. Ik zat in mijn tuin, keek toe

hoe de planten groeiden en droomde over een moestuin, een

eindeloze waslijn en een lange tafel onder de berkenbomen.

Misschien is het een vlucht. Ik verbind mijn verlangen naar meer

ruimte wel eens aan het feit dat ik Nederland en Amsterdam

meer en meer als onverdraagzaam ervaar. Ik ben bang dat ik me

mee laat slepen in het chagrijn als ik niet meer ruimte krijg.

Op het plein voor mijn appartement staat mijn moeders

camper met volgepakte aanhanger klaar. Ruben zal mij en de

halve inboedel uitzwaaien. Hij moet nog een paar maanden in

Nederland blijven voor zijn werk. ‘Kom je nou?’, roept hij vanuit

de gang. Hij houdt net als ik niet van afscheid nemen. Ik zucht.

‘Dag tuin’, roep ik quasi-nonchalant. ‘Bedankt hoor.’

17

IN ZWEDEN IS ALLES BETER

door Ruben

‘In Zweden is alles beter’ – mijn persoonlijke variant van ‘alles

was vroeger beter’ en motto van mijn laatste paar weken in

Nederland. Nu ik langzaamaan gewend raak aan het idee dat

Zweden mijn nieuwe thuis wordt, zie ik alleen maar de mooie

kanten van het land. Nederland, aan de andere kant, is verloederd,

verlept, verlopen.

Misschien druk ik me wat gechargeerd uit. Maar het is wel zo

dat toen ik eenmaal de lelijke kant van Nederland zag – het

zwerfvuil, de grauwheid, de ontevreden gezichten, de graffiti –

het verdomd lastig bleek om mooie dingen te ontdekken. Je ziet

op een gegeven moment alleen nog maar de shit. Misschien is dit

mijn manier van loslaten. Afscheid nemen van een bepaalde plek

wordt namelijk zoveel makkelijker als je je er niet langer thuis

voelt. En ik voel me niet langer thuis in Nederland. Ik verlang

naar een nieuwe uitdaging. Ik verlang naar ruimte. Ik verlang

naar natuur – échte natuur, niet die fatsoenlijk aangeharkte

perkjes. En als ik nu niet vertrek, doe ik het waarschijnlijk nooit

meer en maak ik van mijn leven in Nederland een gevangenis.

En ik weet heus wel dat in Zweden niet alles beter is.

Hilde is er al. Ze belt me als ze aankomt in Revsund en laat horen

hoe ze de sleutel in de voordeur van ons nieuwe huis steekt

18

O N D E R T U S S E N I N R E V S U N D

en omdraait. Juist op dat moment ren ik met een camera op

mijn schouder naar Tuschinski voor een verslag van een grote

filmpremière. Het is onwerkelijk.

De hectiek van het filmfestival waar ik voor werk, met mijn

dagelijkse menu van zwarte koffie en vitaminepillen, en waar ik

leef aan de oppervlakte, maakt dat het Zweedse platteland slechts

een verre droom lijkt. Ik kan me haast niet voorstellen dat daar

een nieuw leven op me wacht. Soms moet ik mezelf even knijpen.

Het is zo dichtbij nu.