Nr 05 28 oktober 2015

32
Syriër Mohammed Badran ONAFHANKELIJK MAGAZINE VAN DE VRIJE UNIVERSITEIT — WWW.ADVALVAS.VU.NL NR 5 28 OKTOBER 2015 THEMANUMMER VLUCHTELINGEN aan de VU Studenten starten buddyproject | Opnieuw studeren: de obstakels | Minister bezoekt stoomcursus | Gastonderzoeker Alipour: in eigen land niet meer welkom pag 10 ‘Jullie zijn zelf ook niet zo goed geïntegreerd’

description

Onafhankelijk magazine van de Vrije Universiteit, Amsterdam. Verschijnt 20 keer per jaar, om de week.

Transcript of Nr 05 28 oktober 2015

Page 1: Nr 05 28 oktober 2015

Syriër Mohammed Badran

Onafhankelijk magazine van de vrije Universiteit — www.advalvas.vU.nl

Nr 528 OktOber 2015 themanummer

VLUCHTELINGEN aan de VU Studenten starten buddyproject | Opnieuw studeren: de obstakels | Minister bezoekt stoomcursus |

Gastonderzoeker Alipour: in eigen land niet meer welkom

pag 10‘Jullie zijn zelf ook niet zo goed geïntegreerd’

Page 2: Nr 05 28 oktober 2015

Amino: ‘Ik ben gevlucht uit Somalië. Nu wil ik graag weer studeren.’

Studie en werk voor hoger opgeleide vluchtelingen

Geef om talent en maak deze studie mogelijk!

Kijk op www.uaf.nl

redactioneel

De opvang van Syriërs in Nederland aan bange tegenstanders verkopen met het argument dat ze hoog opgeleid zijn, en dus goed voor de economie… Daarmee doe je niet alleen andere ontheemden ernstig tekort, het is ook een oneerlijke versimpeling. Want was het maar zo eenvoudig, om met je exotische mastergraad hier opnieuw te

beginnen. vU-promovendus en Uaf-begeleider emine igdi laat de grootste obstakels zien [P14]. En de syrische vluchteling-student mohammed Badran liep tegen zo veel bureaucratie aan dat hij zelf maar een vrijwilligersorganisatie opzette [P10].Intussen bekommert de VU zich al jaren professioneel om vluchtelingen: dankzij Vasvu en het Fonds Academische Vrijheid hebben heel wat asielzoekers de weg naar de universiteit (terug)gevonden; minister Bussemaker was onder de indruk [P13]. theoloog mehrdad alipour kan in Nederland onderzoeken wat hem in Iran niet meer is toegestaan [P16]. Nieuwste trend: VU-studenten zetten buddyproject op [P8]. Die gastvrijheid zou je iedereen gunnen, hoog- of niet opgeleid.

vlUchtelingen

advertentie

Marieke Schilp, hoofdredacteur

Page 3: Nr 05 28 oktober 2015

3nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS

inHoUd jaargang 63 — nr 5

Het volgende nummer verschijnt 11 november 2015.

RedactieadresDe Boelelaan 1105BelleVue, Kamer 1H-43 1081 HV [email protected] SchilpRedactieFloor Bal, Peter Breedveld, Dirk de Hoog, Marieke Kolkman, Welmoed VisserEindredactieWin Castermans, Welmoed VisserSecretariaatAnna Jansen (020) [email protected] Bömer - behance.net/rbbmr

MedewerkersKiki de Bruin, Yvonne Compier, Merlijn Draisma, Peter Gerritsen, Martijn Gijsbertsen, Roos van Rijswijk, Dick Roodenburg (Griffioen), Bas van der Schot, Peter Valckx, Marissa van Voorthuisen, Rutger Westerhof, Marieke WijntjesCopyright HOP-kopij Hoger Onderwijs Persbureau, AmsterdamVU-advertentieszie secretariaat Commerciële advertenties Bureau Van Vliet (023) 5714745 Druk Opmeer drukkerij BV, Den Haag

ONAFHANKElIJK MAGAzINE VAN DE VRIJE UNIVERSItEIt

3

VU nU

Dinsdag 20 oktober 2015, 14.56»

Dies Natalis 2015. De VU vierde haar 135ste verjaardag met scriptieprijzen

en eredoctoraten (en protest daartegen).FOtO yVonne comPier

Coverfoto Martijn Gijsbertsen

En verder Online nieuws 4

Onderzoeksnieuws 18

Mail 23

Column: Roos 25

So you think you can teach 27

Universitaire studentenraad 29

Cultuur: film en restaurant 30

Uilensteders 31

Griff 32

Opinie Computer science needs women 6

Vinod Subramaniam First Impressions 7

Kenniseconomie de stad, de universiteiten 20

Opinie Dunglish 24

Bezuinigen volgens Jaap Winter 26

Page 4: Nr 05 28 oktober 2015

rSS feedabonneer je op het laatste nieuws online

voor al het laatste nieuws: advalvas.vu.nl

Er moet een plek zijn op de VU waar studenten en docenten met elkaar kunnen discussiëren over actuele problemen in de wereld, vond rech-tendocent Marieke de Hoon. Daarom organiseerde ze in september een eerste openbare bijeenkomst, over vluchtelingen. “Hier kunnen studen-

ten en docenten op een relaxte manier met elkaar in gesprek gaan, onder het genot van een biertje en een wijntje.”De Hoon merkte dat er behoefte was bij studenten om met hun opgedane kennis te praten over wereld-problemen. “In de collegezaal is de ruimte vaak van de docent, waar de studenten komen aanschuiven. Deze bijeenkomsten zijn interactief. De vorige keer zag je dat docenten en studenten hun eigen kennis en ervaringen deelden”, vertelt De Hoon. Op de eerste bijeenkomst waren er vooral mensen van de rechtenfaculteit, maar De Hoon wil graag dat studenten en docenten uit bijvoorbeeld de sociolo-gie, theologie of andere vakken, aanschuiven. (MvV)

de volgende bijeenkomst is op 1 december. lees ook het interview met de Hoon op advalvas.vu.nl>nieuws>26 oktober.

rechtendocent begint actualiteitencafé

Stefan Wirken nieuwe voorzitter studentenvakbondSara Spano heeft het voorzit-terschap van de landelijke Studenten Vakbond neerge-legd. ze ruilt van functie met haar vicevoorzitter Stefan Wirken.

Geen collegegeld-verhoging in Zuid-AfrikaNa een week van felle pro-testen gaat de regering van zuid-Afrika door de knieën. President Jacob zuma heeft aangekondigd dat het college-geld niet omhoog gaat.

‘Wetenschaps- agenda is reisgids voor onderzoekers’De Nationale Wetenschaps-agenda klinkt misschien als het zoveelste plan om de wetenschap te sturen, maar is echt vernieuwend, bezweert voorzitter Beatrice de Graaf.

Bomen en varkens maken plaats voor kantoren

DUO zet flexwerkers even op de bank

Onwennig gesprek tussen wetenschappers en burgers

SP schetst democratische universiteit

Studenten ontwerpen apps voor bankensector

nr 5 — 28 oktober 2015 ADVALVAS4

Gewapend met een spandoek ‘geen eredoctoraat voor Van Rompuy’ en een megafoon lazen de studenten hun

verklaring voor. De Belgische oud-premier Herman van Rompuy, die tot 1 september voorzitter was van de Europese Raad, staat in hun ogen voor ‘neoliberalisme’ en dus ook voor de forse bezuinigingen aan de VU, en mag daarom geen eredoctoraat krijgen. De demon-

stranten zijn vertegenwoordigers van VU-afdeling van De Nieuwe Universiteit, onder wie campus-dichter Charley Ranzijn.“Ik laat jullie uitspreken en daarna gaan jullie weg”, zei rector Vinod Subramaniam. “We zijn een universiteit en staan voor vrijheid van meningsuiting.” Daarna ging alles op zijn VU’s. De studenten deden hun zegje en vertrokken gehoorzaam. Alleen de dichter las, gekleed in een lawaaihemd, snel vier haiku’s voor, terwijl hij er

maar één mocht van de rector. Ook was er wat boegeroep. Iemand in de zaal riep op de studenten “af te voeren”. Uit de vele reacties op de site van Advalvas blijkt dat de actie de gemoederen nogal bezighoudt: sommige mensen vonden het respectloos, anderen konden zich helemaal vinden in het statement. (PB)

Zie voor het nieuws hierover en de reacties: advalvas.vu.nl>nieuws> 23 oktober.

Actievoerders verstoren diesvier studenten verstoorden de dies natalis van de vU uit protest tegen de uitreiking van een eredoctoraat aan Herman van rompuy.

Page 5: Nr 05 28 oktober 2015

(re)tweetseen selectie uit de opvallendste tweets van de afgelopen dagen

Emeritus hoogle-raar Chris Meijer van VUmc heeft zich schuldig gemaakt aan belangenverstren-geling. Dat meldt

VUmc zelf in een persbericht nadat het Innovation Exchan-ge Office (IXA) om een onder-zoek had gevraagd. Uit het onderzoek blijkt dat de klinisch patholoog een zakelijk belang had in Dias-

say bv, dat testen maakt die hpv opsporen, het virus dat baarmoederhalskanker veroorzaakt. De testen van dit bedrijf werden gebruikt voor een landelijke studie naar hpv-screening onder leiding van Meijer zelf. Dat is ‘onge-oorloofde nevenactiviteit’, concludeerde IXA. VUmc wil dan ook dat Meijer afstand doet van zijn deelna-me in het bedrijf. Inmiddels wordt in de studie een andere

leverancier dan Diassay gebruikt. De onafhankelijke Commissie Wetenschap-pelijke Integriteit van de Stichting VU-VUmc doet ook nog onderzoek naar Meijer. ze controleren of hij in zijn wetenschappelijke publica-ties de belangentegenstellin-gen wel juist en volledig heeft gemeld. De conclusies van dat onderzoek worden waar-schijnlijk eind 2015 openbaar. (FB)

nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS 5

adValVas_online

twitter/facebook/issuu

hoogleraar schuldig aan belangenverstrengeling

Joop @Joop_nl20-10_Hoger Onderwijs Amsterdam lijdt onder leenstelsel: ‘Studeren is onbetaalbaar geworden’ bit.ly/1KlPc2L pic.twitter.com/PxaXriZlvL

Frederik @Frederikker20-10_@VUamsterdam wat is het doel van het verbod op het gebruik van woordenboeken (zowel Engels als Nederlands) tijdens tentamens?

@DaanSteinebach23-10_Straks terreurtentamen no. 1. Gelukkig nu nog luisteren naar Lana del Rey: God knows I tried, God knows I tried. https://www.youtube.com/watch?v=uG82qD1HCUY …

@humanities_vu 23-10_Humanities can be a pain i/t neck. Othr sciences mght boast to solve problms, we create them, highlght how complx ‘facts’ mght be #offtheygo

@norbert197220-10_30 jaar op Uilenstede. Is dat een record? #dtv @advalvas_vuDeze man is weg, begrijpen we uit het bericht in

dagblad Metro. Wie kent mensen die ook zolang op Uilenstede wonen of hebben gewoond? [email protected].

@TicoAO20-10_De onruststokers van #DNU bij de #DiesVU hebben geen idee waar ze het over hebben. Beschamend voor de VU.

@rwv13-10_@advalvas_vu @ 3 generaties natuurkunde aan de VU!Met in het midden twitteraar

Ronald Visschers.

evenveel studenten

De afschaffing van de basisbeurs lijkt geen effect te hebben op het aantal eerstejaars. Het totale aantal studenten blijft ongeveer gelijk aan vorig jaar. Er is zelfs sprake van een lichte groei van 1 à 2 procent, meldt universiteitenvereniging VSNU. Dat is overigens te danken aan de groei van het

aantal buitenlandse studenten. (HOP)

Meer hierover op: advalvas.vu.nl>nieuws>20 oktober.

257.000 studenten staan bij een nederlandse universiteit ingeschreven.

VrouwenquotumVrouwen zijn nog steeds ondervertegenwoordigd in de academische wereld. Hoog tijd voor maatregelen. zie adval-vas.vu.nl>opinie

Great FirewallUitwisselingsstudent Roos lankhorst blogt vanuit Beijing over partijleden die de univer-siteit beïnvloeden. zie adval-vas.vu.nl>blogs&columns

Twijfeltwijfel over je studie kan elk moment toeslaan. Denk eerst goed na voordat je je ov-jaar-kaart inlevert. Studentende-caan Wielkens geeft advies op advalvas.vu.nl>tips&trucs

Page 6: Nr 05 28 oktober 2015

6 nr 5 — 28 oktober 2015 ADVALVAS

I always believed that I found my vocation by acci-dent. My teachers’ advice for high school was: “She can do whatever she wishes to.” this sounds nice, but for a 13 year old teenager it means: “And now what?” I chose a business school because my closest friends did. After two years I chose to specialize in computer programming because

neither languages nor commerce sounded that exciting. I liked it, so much that after graduation I continued in computer science at the University of Pisa. that year about 50% of the students were women. I did not notice, as it is kind of normal. After all, this approximately mirrors the world population.About 30 years later I was asked to give a talk for the 30th

anniversary of computer science in Amsterdam. the talk should have been on ‘something about women in computer science.’ Not my field of research, really - I work in software engineering! - but I gladly accepted: I was the only woman speaking, and I thought: maybe someone should speak up and make notice that computer science is a field dominated by men. I then realized that I did not find my vocation by accident: I found it because computer science was new, unexplored and therefore unbiased. I was free to chose anything I liked. Nobody at the time, in my environment, had a preconceived opinion. Computer science was an option like economics, law, arts and many others.Anyway, the point is: we get used to a certain reality: for instance, a majority of women teachers in elementary schools or a majority of men in It professions. this

Computer science needs more womenComputer science is still dominated by men. This must change. It’s time for a gender-neutral diverse field.

BY Patricia lagO IllUStRAtION BAS VAN DER SCHOt

Page 7: Nr 05 28 oktober 2015

Vinod subramaniam rector

7nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS

oPinie wisselcolUmn

foto

Yvo

nne C

ompi

er

First Impressions

Upon taking office as rector, I remarked during my instal-lation address that I would be spending a great deal of my time listening to the VU academic community. I am now six weeks into the role,

and I have been speaking to colleagues across the entire spectrum – students, scientific staff, professors, deans, direc-tors, the medezeggenschap, external stakeholders. to put it in a different perspective, the month of September boils down to about 120 meet-ings, where I have for the most part been in receiv-ing mode.What strikes me in my conversations is the passion and ambition of the community, and the desire and willingness of those with whom I’ve spoken to contribute to making the VU a better institution. there is a great deal to be proud of, although I get the feeling that we could be more active in sharing, within our own community, and with the outside world, our success stories. Every week I have tried to find some time to ‘fly under the radar’ and talk to young colleagues about their drive and dreams. And of course to

listen carefully to problems they face.there are certainly challenges aplenty – and we as a community need to engage in a continuing constructive and open discussion about the issues facing us as an institution and as individuals. We’re not there yet, and I hope that I can help to bring the VU to a different level of discourse about the challenges we face.On September 16th I experienced my first formal meeting with the GV, the

joint meeting of the works council and the university student council. the meeting was fruitful and respectful of each others’ positions, in spite of the fact that we sometimes disagreed. What struck me however was the great physical distance between where the Executive Board and the chairpersons of the councils sat. We may sit on opposite sides of

the table, but we have the very same interests at heart – the wellbeing of this institution. Rearranging the furniture and the seating arrangement may help to bring us literally, and symbolically, closer together. Just a thought…

We may sit on opposite sides of the table, but we have the very same interests at heart

Respond? Mail to [email protected]? Mail to [email protected].

doesn’t mean that the best school teachers are women, or the best It specialists are men. It only means that even the most talented people often do not pursue a career because they are unconsciously influenced by social biases.We all know that diversity brings innovation. this is proven, documented in books, and honestly quite obvious: one person can think in one way; ten persons bring tens of ideas; ten different persons look at a problem from ten different perspectives and together think out-of-the-box and create innovation. this is true in any field. So, I don’t care when psychology or nursery schools are dominated by women. I do care when excellent students in computer science, and in particular women, choose careers beneath their possibilities and ambitions.Especially now, when computer science means smart cities, sustainable energy, financial tech, digital health, equality, we need diversity to create solutions that work. We need more women to create technologies that support business alliances, software apps that inspire better lifestyles, sustainable services that make the cloud really greener, and diverse teams - that combine technical competences with collaboration, intuition and problem solving skills.What next? While we - the VU, the Netherlands, society at large - try to improve, I leave you with a reflection point. If the Netherlands is one of the most promising EU countries in It (fact), and if diversity brings innovation (fact), can you imagine what we could achieve if computer science was a gender-neutral diverse field?

Patricia Lago is professor software and services, vU

Page 8: Nr 05 28 oktober 2015

‘Hier leg je het fundament voor het leven’

Student Deniz Celik

8 nr 5 — 28 oktober 2015 ADVALVAS

In actie

Page 9: Nr 05 28 oktober 2015

9nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS

VlUcHtelingen

Bachelorstudent communicatiewetenschap en studentenraadslid Deniz Celik (24) werkt aan een buddyproject voor vluchtelingstudenten.

dOOr flOOr Bal FOtO PEtER GERRItSEN

Waarom zet jij namens de univer-sitaire studen-tenraad een buddyproject voor vluchtelingstu-denten op? “Het

VU-bestuur wil graag dat de universiteit vluchtelingstudenten verwelkomt en daarom dachten wij als studentenraad na over hoe studenten daarbij zouden kunnen helpen. En toen kwam het idee van een buddyproject, waarbij studenten vluchtelingen laten kennismaken met het studentenleven.”

Waarom vind jij dat belangrijk? “laatst sprak ik een vluchtelingstudent uit turkije. zij vertelde me dat ze moeite had om aansluiting te vinden met de mensen hier; ze kon haar draai niet vinden. Een buddy kan haar niet alleen helpen met de praktische zaken op de universiteit, maar haar ook wegwijs maken in het studentenleven. Dat is erg belangrijk. Dat merkte ik ook in mijn eerste jaar rechten.”

Zijn jouw ouders ook zo actief? “Van mijn vader weet ik dat niet, mijn ouders zijn gescheiden toen ik één jaar was. Mijn moeder trouwde op haar zeventiende, op haar negentiende zijn ze gescheiden. Het ging gewoon niet. Klaar. Voor een turkse vrouw was dat indertijd heel bijzonder. Mijn moeder is echt een sterke, onaf-hankelijke vrouw. En ze heeft me altijd geleerd om met mensen te delen. laatst kwam onze buur-vrouw uit het ziekenhuis, toen bracht ze haar elke avond eten. Ik zeg vaak dat we niet op elkaar lijken, maar dat heb ik echt van haar.”

Je propt ontzettend veel acti-viteiten in je studententijd.

Waarom? “Ik wil nu zoveel mogelijk leuke dingen doen. Ik ben bang dat ik later, als ik werk, daar geen tijd meer voor heb. Het combineren van werken, vrijwilligerswerk en studie lukt me aardig. Ik slaap heel weinig, maar vijf uur per nacht. Als ik langer dan zes uur slaap, word ik moe. ’s Nachts lees ik veel, zoals nu een biografie van Martin luther King. Als ik om twee uur ga slapen, kan ik makkelijk om acht uur weer op de campus zijn.”

Had je toen zelf weinig vrienden? “Ik kwam alleen voor de werkcolleges naar de VU en sprak in de pauze alleen mijn vriendin. Daarna ging ik meteen weer weg. Achteraf gezien was dat geen goede keuze. Op deze manier liep ik veel persoonlijke contacten mis. zo kreeg ik ook geen plezier in mijn studie. toen ik in groep vijf zat, keek ik altijd naar de advocatenserie Ally McBeal. Dat wilde ik ook: voor mensen opkomen. Maar rechtsgeleerdheid is geen Ally McBeal, de studie is erg zwart-wit; op de letter van de wet. Ik kon de knop niet omzetten, na een paar maanden ben ik gestopt. Nu doe ik iets wat bij mij past: communicatieweten-schap.”

En het buddyproject, loopt dat al een beetje? “Het staat nog in de kinder-schoenen, maar we hebben wel al vijftig aanmeldingen binnen! Natuurlijk kun je vluchtelingen ook helpen door kleding te geven of geld te storten. Maar door iemand te laten kennismaken met de universiteit en het studentenleven, leg je het fundament voor het leven dat een vluchteling in Nederland opzet. De universiteit is een afspiegeling van de maatschappij. Als het hier lukt, dan lukt het werk later ook.”

Je zet je in voor vluchtelingstuden-ten, was actief bij de Turkse studen-tenvereniging Anatolia en gaf bijles aan Marokkaanse kinderen in groep acht. Is dat een doelgroep waarbij jij je betrokken voelt? “Eigenlijk is het toevallig zo gelopen. Die bijles gaf ik bijvoorbeeld omdat mijn vriendinnen in de organisatie zaten. De herkomst van de mensen die ik help, maakt voor mij niet uit. Een paar jaar geleden bezocht ik, ook als vrijwilliger, op feestdagen bejaar-den in een verzorgingstehuis in Bos en lommer. Daar zaten vooral Nederlandse ouderen. Mensen willen helpen zit in mijn aard.”

BuddyprojectVluchtelingstudenten vinden het vaak moeilijk om hier te aarden. Door taalproblemen vinden ze niet makkelijk aansluiting bij andere studenten waardoor ze vaak eenzaam zijn. Ook moeten ze erg wennen aan het universitair systeem.

Om deze studenten te helpen, zet de universitaire studentenraad een buddyprogramma op, zodat zij zich meer op hun plek voelen op de VU.

Aanmelden via [email protected].

Deniz CelikSeptember 2015 – nu Lid universitaire studentenraad

2012 – 2014 Bestuurslid studentenvereniging Anatolia

2011 – nu Bachelor communicatiewetenschap

2011 – nu Teamleider verkoopafdeling, Albert Heijn

2010 – 2013 Vrijwilliger, Moroccan Dutch Leadership Institute

2010 Bachelor rechten

2007 – 2010 Jongerenraad, gemeente Amsterdam

Page 10: Nr 05 28 oktober 2015

10 nr 5 — 28 oktober 2015 ADVALVAS

Vrijwilligerswerk

Page 11: Nr 05 28 oktober 2015

‘Jullie hebben al die muurtjes waarmee je jezelf van de ander afscheidt’

Syriërs willen iets terugdoen

Een hele tijd vond de 22-jarige vluchteling Mohammed Badran het ongemakkelijk om te zeggen dat hij uit Syrië komt. “Vanwege de media”, zegt hij. Ook hij neemt kennis van de horrorverhalen over Syrische vluchtelingen. Dat het Isis-terroristen zijn, verkrachters, antisemieten. Dus zei hij liever

dat hij uit libanon kwam. Als mensen dachten dat hij Italiaan was, vond hij het ook best. En ook zijn Islamiti-sche voornaam gebruikte hij liever niet.“zaterdag zat ik met wat vrienden in de bus. Ik raakte in gesprek met een leuke vrouw, een Duitse die heel goed Nederlands sprak. toen ze vroeg waar ik vandaan kwam, kon je merken dat iedereen in de bus zijn oren spitste.”Uiteindelijk valt het nogal mee met de vijandigheid op straat, constateert Badran. “Het zijn vooral de media die de boel opstoken.”Direct racisme is hij niet tegengekomen, zegt hij. Hij krijgt wel altijd dezelfde vragen. Waar hij vandaan komt, waarom hij is gevlucht, of hij voor of tegen Assad is. “Vanwege die laatste vraag wil ik ook nog weleens verzwijgen dat ik uit Syrië kom.”

Niet verlegenBadrans blauwe ogen schijnen extra helder in contrast met zijn zwarte haar en zijn keurig verzorgde baardje. Hij kleedt zich met smaak en een vleugje flamboyantie. Hij is beslist niet verlegen en gaat recht op zijn doel af.Maar over zichzelf laat hij niet te veel los. Hij wil bijvoor-beeld niet zeggen of hij moslim is. “Wie zal het weten? Ik vind dat privé.” Of waarom hij is gevlucht. Hij wil zelfs niet dat we zijn huidige woonplaats noemen. Over zijn vluchtverhaal is hij summier. Eerst is hij naar Nederland gekomen, daarna volgden zijn ouders en jongere zus. Hij heeft een oudere zus in zweden en een andere zus is in Syrië achtergebleven. Die heeft ook toestemming gekregen om naar Nederland te komen.Hoe en waarom hij precies in Nederland is terechtgeko-

men, vertelt hij ook niet. “Dat heb ik het IND allemaal al verteld en ik wil niet nog een keer al die herinneringen ophalen.” Hij wil praten over zijn leven in Nederland. Dat hij, niet lang nadat hij een vluchtelingenstatus kreeg, al een baan in een restaurant had en twee maanden later zelfs manager van dat restaurant was. Dat hij in Wageningen International Development wil studeren. Maar daarvoor moet hij een intensieve taalcursus bij VU-Nt2 volgen en wiskunde bij het VASVU, dat buitenlandse studenten voorbereidt op de toelatingsexamens voor een Neder-landse universiteit. Dat was allemaal niet te combineren met een horecabaan die twaalf uur van zijn dag eiste.

Integreren met muziekIn Damascus, waar hij vandaan komt, studeerde hij binnenhuisarchitectuur. “Maar ik moest aan mezelf toegeven dat ik er geen talent voor had.” Naast zijn werk zette hij zich in als vrijwilliger voor vluchtelingen uit andere delen van het door oorlog geteisterde Syrië. “We hielpen ze met eten en onderdak, en gebruikten muziek als middel om kinderen van buiten te integreren met de kinderen in Damascus. Want in Syrië hadden we ook problemen met de integratie van mensen van buiten Damascus, die vaak een totaal verschillende cultuur hebben.”Dat wilde hij in Nederland ook doen, vluchtelingkinde-ren helpen integreren met muziek, door ze met andere kinderen te laten zingen in een koor. Hij heeft er een professioneel plan voor opgesteld, met trainingen voor de vrijwilligers die de kinderen begeleiden en een gede-tailleerd uitgewerkt programma. “Ik zei net toch dat dit mijn werk in Syrië was”, zegt hij. “Ik weet heus wel waar ik het over heb.”Maar hij ving bot bij alle organisaties waar hij zich meldde met zijn plan, van Vluchtelingenwerk tot het Prins Claus Fonds. “Van sommige kreeg ik zelfs geen antwoord. Ik voelde me totaal niet serieus genomen. Niemand wilde me helpen”, zegt hij. “Het deprimeerde me, dat ik zo mijn best deed en toch niks van de grond kreeg.”Dus zette hij in maart zijn eigen vrijwilligersorganisa-tie op, Syrian volunteers in the Netherlands (SYVNl),

De Syrische vluchteling Mohammed Badran houdt niet van stilzitten. Hij zette zijn eigen organisatie op die vluchtelingkinderen helpt integreren.

dOOr Peter Breedveld FOtO MARtIJN GIJSBERtSEN

11nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS

VlUcHtelingen

Page 12: Nr 05 28 oktober 2015

samen met andere Syrische vluchtelingen die hij onder meer kent van de Nt2-cursus. ze hebben een eigen logo, t-shirts die ze op eigen kosten hebben laten bedrukken en een Facebook-pagina. De SYVNl wil zich aansluiten bij organisaties die gebruikmaken van vrijwilligers. “Voor het leger des Heils doen we activiteiten met vluchtelingkinderen en we helpen met het eten. Ook vertalen we voor de vrijwilligers die geen Arabisch spre-ken.”

Oranje tulpenBadran laat het t-shirt van de SYVNl zien, grijs met een afbeelding in oranje tinten, Hollandse tulpen met de kaart van Syrië als achtergrond. De vrijwilligers trek-ken het aan als ze op pad gaan. “Vanmiddag hebben we een spelmiddag voor vluchtelingkinderen. Voetbal en volleybal en we geven ook geestelijke steun.”De groep bestaat nu uit zo’n twintig mensen, allen Syri-ers, maar wat Badran betreft is iedereen welkom die mee wil doen, ongeacht zijn afkomst. Ook van buiten de regio heeft hij contact met vluchtelingen die zich willen aansluiten. “We hebben de middelen niet om een nationale beweging op te zetten, maar ik zou wel als een soort bemiddelaar willen optreden voor vluchtelingen in Groningen of Maastricht die vrijwilligerswerk willen doen, en de plaatselijke afdelingen van het Rode Kruis of het leger des Heils.”In het kader van de SYVNl wil hij ook zijn integratie-project voor kinderen van de grond proberen te krijgen. Maar er is geld voor nodig en bijvoorbeeld ook een ruim-te om te oefenen. “Ik heb contact opgenomen met het Nieuw Amsterdams Kinderkoor, en die waren enthou-siast”, vertelt hij.toen twee weken geleden onderwijsminister Bussema-ker de VU bezocht om te zien hoe vluchtelingen daar de Nederlandse taal leren en worden voorbereid op een academische opleiding, trof ze daar ook Mohammed. ze werd meteen enthousiast toen ze over zijn organisa-tie hoorde. “Mag ik een dagje met jullie mee?” vroeg ze spontaan. (zie pag. 13) Badran werd meteen overspoeld door mensen die zijn contactgegevens wilden.

Meer dan vluchtelingen“Ik wist niet wat me overkwam”, zegt Badran. “Al die belangstelling, nadat ik overal nul op het rekest had gekregen.” De volgende dag had hij inspiratie voor weer een nieuw project, een taalcursus voor zowel Neder-lands- als Arabischtaligen om de integratie te bevorde-ren. Hij heeft het gedetailleerd beschreven in weer een nieuw plan.“Want er wordt veel gepraat over de integratie van

vluchtelingen, maar Nederlanders zijn zelf ook niet zo goed geïntegreerd”, zegt hij. “Of vind jij van wel?” Het valt hem op dat in Nederland iedereen in zijn eigen culturele of etnische groep blijft. “Jullie hebben al die muurtjes waarmee je jezelf van de ander afscheidt”, aldus Badran.Bevriend raken met Nederlanders is erg moeilijk, onder-vindt hij. “Dat gaat het beste via toegankelijke activitei-ten, en die zijn er nauwelijks. Daarom zet ik ze zelf maar op.”Het is goed voor de taalverwerving, legt hij uit. Maar hij doet het ook omdat hij iets wil bijdragen aan de samen-leving. “En ik wil laten zien dat een vluchteling meer is dan wat je hierover in de krant leest. Iemand die alleen maar dingen nodig heeft en geld kost. En dat Syriërs meer zijn dan vluchtelingen, en dat we iets terug willen doen en echt heel graag de taal willen leren.”

‘Ik wil een koor met vluchteling-kinderen opzetten’

Mohammed Badran

12 nr 5 — 28 oktober 2015 ADVALVAS

Page 13: Nr 05 28 oktober 2015

Allemaal klaagden ze over de verloren tijd in het azc

Bussemaker tijdens een nt2-les met drie cursisten

Integreren in sneltreinvaart

TEKST EN FOTO PETER BREEDVELD

“Vluchtelingen moeten snel de taal leren, snel integreren, snel meedoen”, klonk het woens-dagochtend 13 oktober in de tweede Kamer tijdens het vluchtelingendebat. Op hetzelfde moment leerde onderwijsminister Jet Busse-maker hoe de vluchtelingen dat hier aan de VU doen, de taal leren en integreren.

ze sprak met vluchtelingen die bij VU-Nt2 in vier cursussen van negen weken zo goed Nederlands leren dat ze het staatsexamen kunnen doen. ze sprak vluchte-lingen die een schakeljaar volgen bij VASVU, om daarna een universitaire studie te kunnen doen. Vluchtelingen met een Syrische bul op zak die hun hele studie hier overdoen.ze sprak een Syrische vluchteling, Mohammed, die een organisatie van Syrische vrijwilligers heeft opgezet, Syrian volunteers in the Netherlands. (zie interview op pag. 10). Bussemaker was verrukt. “Mag ik een dag met jullie meelopen?” vroeg ze. ze toonde zich zeer geïn-teresseerd in de vluchtelingen, deed zelfs mee met een Nt2-les, waar ze zich liet indelen in een groepje om met drie cursisten Nederlands te praten.

Stevige reputatie De minister was hier op eigen initiatief, want de VU heeft een stevige reputatie opgebouwd met haar scha-keljaar en taalcursussen voor anderstaligen en daar wilde ze meer van weten. De VU heeft het grootste aantal vluchtelingstudenten van alle Nederlandse universiteiten: 74, van wie 26 eerstejaars. VU-Nt2 geeft voltijds cursussen aan tien groepen anderstaligen, van wie er tachtig Syrische vluchtelingen zijn. Bij het VASVU zijn er vijftig cursisten, van wie twintig Syrische vluchte-lingen zijn. Vorig jaar waren dat er twee.Bestuursvoorzitter Jaap Winter zei dat de VU “het andere verhaal” wil laten zien. “We hebben het er moei-lijk mee hoe vluchtelingen in Nederland nadrukkelijk niet welkom worden geheten. Maar hier kun je zien dat vluchtelingen het land rijker en sterker maken.”Bussemaker wees erop dat de vluchtelingenstroom heftig is, “maar we hebben deze omvang eerder gezien. Alleen toen was het heftig qua organisatie van de opvang, nu is ook het politieke debat heftig, met de PVV tegen alle andere partijen.”zij liet zich voorlichten over de opleidingen en de toela-tingstoetsen en het dilemma dat ontstaat wanneer je vluchtelingstudenten wilt onderwerpen aan dezelfde

criteria als alle andere studenten én ook rekening houdt met hun bijzondere positie: oorlogsverleden en taalach-terstand. De VU is daar principieel in: “De studenten die hier een schakeljaar voor anderstaligen hebben afge-rond, eindigen op een niveau dat bijna zo goed is als het Nederlandse vwo.”

Zeer gemotiveerdEr zijn praktische problemen: de numerus fixus voor geneeskundestudenten bijvoorbeeld. Met de eigen medische faculteit heeft de VU de afspraak dat ze vijf vluchtelingstudenten mag voordragen. Elders blijkt het cv van de vluchtelingen hen parten te spelen bij de toelatingsselectie.“Maar motivatie is toch ook een belangrijk selectiecri-terium”, aldus Bussemaker. “En die is bij vluchtelingen vaak groot.”Dat bleek wel uit de verhalen van de aanwezige vluch-telingen. Iemand leert én Nederlands in een snel-treintempo én probeert de vwo-vakken scheikunde en natuurkunde te halen om geneeskunde te kunnen doen. Een ander werkt keihard om de achterstand in te halen die hij heeft opgelopen.Allemaal klaagden ze over de verloren tijd in het azc, waar het onmogelijk was om te leren, zelfs voor dege-nen die vanwege hun leeftijd wettelijk een leerplicht hadden.

Een zeer geïnteresseerde minister Bussemaker kwam kijken hoe de VU vluchtelingen klaarstoomt voor een academische studie.

13nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS

Bussemaker op bezoek VlUcHtelingen

Page 14: Nr 05 28 oktober 2015

14 nr 5 — 28 oktober 2015 ADVALVAS

Praktijkverhaal

Page 15: Nr 05 28 oktober 2015

Daar zit je dan tussen al die 17-jarigen

Wéér een studie kiezen.Voor de buitenstaander lijkt het zo simpel. Een vluchteling die in Nederland aankomt, wil natuurlijk zo snel mogelijk verder in het eigen vakgebied. Maar zo werkt het niet altijd, vertelt Emine Igdi, die voor

stichting UAF buitenlandse studenten begeleidt bij het vinden van een geschikte opleiding en werk. “In heel veel landen hebben studenten het zelf niet voor het kiezen. ze krijgen een studie toegewezen op basis van het aantal punten dat ze bij hun examen haalden. Of hun ouders hebben de keuze voor hen gemaakt. Voor sommige studenten is het de eerste keer dat ze zelf nadenken over wat ze willen.” zo hielp Igdi een lerares biologie die bij tandheelkunde instroomde. “ze had al veel vaardigheden en deed twee jaar korter over de studie.”Soms is het voor een aankomend student lastig om in het oude vakgebied verder te gaan. Igdi zelf werkte bijvoorbeeld jaren als journalist toen ze vanuit turks Koerdistan naar Nederland kwam. Voor iemand die de taal nog niet beheerst, is dat een lastig beroep. Dus koos ze ervoor om antropologie aan de VU te studeren. Inmiddels doet ze daar als buitenpromovendus één dag per week onderzoek.

Die verrekte taal Is de eerste hobbel genomen, dan vallen de colleges bij de nieuwe studie vaak tegen. zelfs na het speciale voor-bereidingsjaar (VASVU) dat de VU als enige universiteit aan buitenlandse studenten aanbiedt, is het moeilijk om vakken in een vreemde taal te volgen. Het niveau van autochtone studenten en docenten is simpelweg hoger dan hun moeilijkste staatsexamen. “Vluchtelingen hebben in het begin vaak een accent en ze praten langzamer omdat ze moeten nadenken over de zinsconstructie. Andersom vinden ze het moeilijk om snel pratende mensen te verstaan.” Igdi prijst de mede-

studenten en docenten die tijdens haar opleiding alle tijd voor haar namen. “ze zijn heel erg geduldig geweest.”

Het onderwijssysteem Projectje hier, presentatietje daar. Nederlandse studen-ten zijn erg gewend om zelf onderzoek te doen en in actie te komen. Dat botst soms met het onderwijssys-teem waarmee vluchtelingstudenten eerder te maken hadden. “In het land van herkomst is het vaak toch zo dat de hoogleraar binnenkomt, zijn verhaal houdt en weer weggaat. Misschien moet je een opdracht inleveren, maar alle interactie komt vanuit de docent. Veel vluchte-lingen moeten wennen aan het egalitaire systeem, waar-bij studenten met de docent in discussie gaan. Dat wordt hier zelfs van ze verwacht. Buitenlandse studenten durven dat in het begin niet zo goed. Daardoor kunnen ze misschien passief en onzelfstandig overkomen. terwijl ze wel intelligent zijn.”

Die andere studentenDaar zit je dan. Als ervaren vakman of student met een halve opleiding achter de rug. Met levenservaring, nare herinneringen en zorgen over de achterblijvers thuis. In de collegebanken tussen studenten van zeventien en achttien jaar. Die net voor het eerst op kamers wonen. Vergeet die taalbarrière en de cultuurschok. De aanpassing aan het Nederlandse studentenleven is al moeilijk genoeg.

Igdi: “De eerste maanden zijn vaak heel pittig. Voor mijzelf duurde het maanden voordat ik wist hoe alles werkte en enkele mensen leerde kennen.” zij adviseert altijd om het in elk geval een halfjaar vol te houden. Daarna gaat het beter. Al zijn er natuurlijk ook uitvallers, de uitvalcijfers zijn vergelijkbaar zijn met die van Neder-landse studenten.

Geen lievelingssecretaresse Digitaal je cijfers bekijken. Opdrachten inleveren via blackboard. Van studenten aan de VU worden heel wat computervaardigheden verwacht.

“Syrische en Iraanse vluchtelingen kunnen zich vaak prima met alle ict-programma’s redden.” Maar er zijn ook landen waar alle aanmeldingen nog ouderwets via de afde-lingssecretaresse gaan. Dan is een kil inlogscherm wel wennen. “Het komt niet heel vaak voor. Maar ik krijg af en toe mailtjes van studenten die moeite hebben om zich voor colleges aan te melden. En één keer lukte het een student maar niet om zich voor een tentamen in te schrijven.” Igdi adviseert dan om advies aan een medestudent te vragen, dan komt het meestal goed.

Waar lopen vluchtelingstudenten tegenaan? Promovendus Emine Igdi, ook UAF-begeleider, noemt uit eigen ervaring de vijf grootste obstakels.

dOOr flOOr Bal FOtO MARIEKE WIJNtJES

15nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS

VlUcHtelingen

Een kil inlogscherm is wel wennen

UafStichting voor vluchtelingstudenten Uaf helpt hoogopgeleide vluchtelingen bij het vinden van een geschikte opleiding of baan. de organisatie werd in 1948 door de nederlandse universiteiten opgericht om de stroom tsjechische vluchtelingen te begeleiden. Sinds die tijd heeft het Uaf duizenden vluchtelingen geholpen met het halen van een nederlands diploma, onder wie Martin Šimek, ayaan Hirsi ali en Kader abdolah. Meer info op uaf.nl.

Page 16: Nr 05 28 oktober 2015

16 nr 5 — 28 oktober 2015 ADVALVAS

Bedreigde wetenschapper

Page 17: Nr 05 28 oktober 2015

‘Ik moest een stuk publiceren waarin ik me verontschuldigde voor wat ik had geschreven’

‘Ze hebben mijn academische carrière verwoest’

Toen de Iraanse filosoof en theoloog Mehr-dad Alipour in 2012 terugkwam in Iran nadat hij twee jaar in Canada had gewerkt, was het met de academische vrijheid slechter gesteld dan hij had gehoopt. “Studenten en professoren werden ‘gezui-verd’ en ontslagen wanneer ze niet achter

de anti-westerse houding stonden, boeken werden gecensureerd en gender- en vrouwenstudies werden verbannen.“Sociale wetenschappen werden duivels genoemd”, aldus Alipour.“Sinds een jaar of zes is in Iran opnieuw een Culturele Revolutie tegen verwestersing gaande”, vertelt Alipour, die sinds 2013 als vluchteling aan de VU verblijft. De Iraanse machthebber Ayotollah Ali Khamenei wil kennis, wetenschap en onderwijs islamiseren.

BeschamendAlipour, die zich specialiseert in gender en seksualiteit in relatie tot de islam, ging de strijd aan door kritische artikelen te schrijven. “Als wetenschapper voelde ik me verplicht verantwoordelijkheid te nemen.” Al snel kreeg hij de Iraanse geheime dienst achter zich aan. Via de rector oefende deze druk uit om Alipour te laten stop-pen met publiceren. “Maar ik schreef een open brief aan Khamenei, waarin ik hem eraan herinnerde dat acade-mische vrijheid een fundamentele noodzakelijkheid is voor de verwerving en verspreiding van kennis.”Na deze brief kreeg Alipour een bezoekje van de gehei-me dienst. “Ik wil niet praten over wat er is gebeurd, maar uiteindelijk boden ze me een uitweg: ik moest een stuk publiceren waarin ik me verontschuldigde voor wat ik had geschreven. Dat was beschamend. Daarna bleef

de inlichtingendienst me scherp in de gaten houden. Mijn huis werd dag en nacht bewaakt en al mijn corres-pondentie werd doorgelicht.”Bovendien dwong de overheid Alipours universiteit om hem te ontslaan. “ze dwong mijn studenten een andere scriptiebegeleider te zoeken, andere universiteiten mochten me niet meer uitnodigen als gastdocent en ik mocht geen college meer geven. ze hebben mijn acade-mische carrière verwoest en ik was volledig geïsoleerd.”

Voor de rechterAlipours vrienden adviseerden hem het land te verlaten. “De overheid was bezig met een nieuwe zaak tegen me en wilde me voor de rechter slepen.”In mei 2013 werd Alipour uitgenodigd voor een confe-rentie in Athene. “Dit was een goed excuus om Iran te ontvluchten. Direct hierna kwam ik naar Nederland. Ik besloot: ik ga hier niet depressief zitten zijn. Ik ga hier een nieuwe academische carrière opbouwen. Ik meldde me aan bij verschillende universiteiten en wetenschap-pers.” zo ontmoette Alipour VU-hoogleraar praktische theologie Ruard Ganzevoort. “Dankzij hem kon ik vorig jaar aan de VU beginnen als gastonderzoeker.”

Terug naar Iran“Samen ontwikkelen we een onderzoeksvoorstel over homoseksualiteit in de islam. We hopen het dit jaar naar onderzoeksfinancier NWO te sturen. Via Scholars at Risk, die zich inzet voor bedreigde wetenschappers, heb ik een plek bij NIAS, het Netherlands Institute for Advanced Study in the humanities and social sciences.”Alipour zou graag terug willen naar Iran. “ze hebben me daar harder nodig dan hier. Maar helaas kan dat nu niet. Ik ben niet verdrietig, ja ik ben verdrietig dat er geen academische vrijheid is in Iran, maar niet om wat er is gebeurd. Ik heb mijn verantwoordelijkheid genomen en ik ben blij en tevreden met wat ik nu heb.”

Kiki de Bruin is masterstudent journalistiek.

De Iraanse theoloog Mehrdad Alipour kan in zijn eigen land zijn werk niet doen. Aan de VU doet hij nu onderzoek naar homoseksualiteit in de islam.

dOOr kiki de BrUin FOtO PEtER VAlCKX

geld nodig voor gevluchte wetenschappersvanaf 2009 heeft de vU onderdak geboden aan negen wetenschappers uit irak, iran en oost-afrika met een gastverblijf bij de faculteiten Sociale Wetenschappen, geesteswetenschappen, aard- en Levenswetenschappen, exacte Wetenschappen en Wijsbegeerte.

om dit te betalen is geld nodig. Stichting Het vrije Universiteitsfonds zamelt giften in van particulieren en instanties op rekeningnummer nl47ingB 00001336 16, onder vermelding van fonds academische vrijheid vU.

17nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS

VlUcHtelingen

Page 18: Nr 05 28 oktober 2015

erns

t Klip

Ons blikveld wordt bepaald door onbewuste keuzes die onze frontale hersengebieden voor ons

maken. Dat blijkt uit een publicatie in Nature Neuro-science waaraan VU-onder-zoeker tomas Knapen van cognitieve psychologie meewerkte. “Als je de keuze maakt waar je op vakantie wilt, denk je daar lang over na. Maar over datgene wat je ziet,

hoef je vrijwel nooit lang na te denken. Dat gaat razend-snel”, zegt Knapen. “Uit ons onderzoek blijkt dat dit komt doordat je hersenen visuele

keuzes automatisch maken. zo automatisch zelfs

dat je het zelf niet in de gaten hebt.

Het is alsof een team robots in je hoofd al heeft geïnter-preteerd wat je

ziet voordat je je ervan bewust

wordt. Misschien staan we in ons

bewustzijn wel veel minder aan het roer dan we geneigd zijn te denken.” (FB)

18 nr 5 — 28 oktober 2015 ADVALVAS

Nederlanders zullen raar aankijken tegen sommige politieke keuzes in Estland, zoals de onthulling van een monument van een soldaat in

SS-uniform. Antropoloog Inge Melchior, die twee jaar in Estland heeft gewoond, meent dat derge-

lijke keuzes zijn te verklaren doordat in Estland de nationale en de familiegeschiedenis innig vervlochten zijn. Vaders en opa’s hadden oog in oog gestaan op het slagveld van de tweede Wereld-oorlog, de ene in het Sovjetleger, de ander in het Duitse leger. ‘Dan zijn een pluralistische nationale geschiedschrijving en gedistanti-

eerde politieke beslissingen zeer onwaarschijnlijk’, aldus Melchior. ‘De politieke elite zal dan eerder kiezen voor respect voor hun voorouders, in plaats voor wat in het licht van het heden het meest democratische besluit is.’ (PB)

Herdenking Sovjet-deportaties, 14 juni in tartu, estland

Hester van Herk, hoogle-raar marketing, ontvangt een grant (323.000 euro) van The Austra-lian Research Council. Zij onderzoekt in hoeverre waar-den van mensen veranderen gedurende de diverse levensfasen. Van Herk wil beter begrijpen hoe deze waarden beslis-singen en consumptiege-drag beïnvloeden.

Chemicus Tatu Kumpu-lainen wint de Dick Stufkens Prijs 2015 voor zijn promotieonderzoek naar lichtgeac-tiveerde zuren. Deze wordt op donderdag 5 november uitgereikt door de Holland Research School of Molecular Chemistry.

Universitair docent Cristiano Giuffrida kreeg de Dennis M. Ritchie Award voor het beste proefschrift ter wereld op het gebied van computersyste-men. Hij werkte een systeem uit waarbij computers niet opnieuw opgestart hoeven te worden na een periodieke update.

Psycholoog Nienke van Atteveldt is genomineerd voor de Viva-400-award 2015, een lijst van vrou-wen die opvallen in hun vakgebied. Deze prijs wordt op 17 november uitgereikt door het tijdschrift Viva. Zij is geno-mineerd in de categorie Knappe Koppen.

VIPs

tegen droogte

De negatieve effecten van klimaatverandering, bijvoorbeeld droogte, kunnen in ontwikke-lingslanden verminderd worden met kleinschalige

maatregelen zoals het creëren van ondergrondse reservoirs. Dat blijkt uit promotieonderzoek van milieuwe-tenschapper Ralph lasage. Wanneer huishoudens dergelijke voorzienin-gen treffen, stijgt het watergebruik, waardoor mensen meer economische activiteiten ontwikkelen en meerdere soorten gewassen verbouwen. Hier-door stijgt hun inkomen.De kosten variëren tussen de 40 dollarcent en 8,73 dollar per kubieke meter beschikbaar water, maar de oogst stijgt gemiddeld met 78 procent. (PB)

Hersenen kijken mee

Mes

ina/

icon

smin

d

Esten worstelen met verleden

Page 19: Nr 05 28 oktober 2015

“Elk jaar worden er enkele school-klassen aan kinderen ontvoerd. In meer dan veertig gevallen komen er kinderen naar Nederland, in dubbel zoveel zaken gaan ze naar het buitenland. Gemiddeld gaat het om anderhalf kind per keer, dus dan kom je aan een flink getal.

Het is een bekende misvatting dat de vader de dader is. In tweederde van de zaken is het de moeder die het kind ontvoert. Door films als Not without my daughter denken mensen dat kinderen naar moslimlanden meegenomen worden. Maar vaak gaat het om buurlanden: vooral België, Duits-land en Engeland.

De ontvoering is niet altijd tegen de zin van het kind. Het gaat erom dat het zonder de toestemming van één ouder is meegenomen. Sommige oudere kinderen ontvoeren, bij wijze van spreken, zelfs zichzelf. Die weigeren na een vakantie bij één ouder terug naar huis te keren. En soms beseffen mensen niet eens dat ze de wet overtreden. Stel dat een Neder-lands paar een tijd in het buiten-land gewoond heeft en de moeder gaat na een breuk met de kinderen terug naar huis. Dan hebben ze het pas door als er een juridische brief op de mat ligt. Dat zijn dus niet de zaken die het nieuws halen.” (FB)

Ruitenberg promoveerde 16 oktober bij Rechten.

19nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS

onderZoeksnieUws

Depressieve klachten en angststoornissen zijn ook bij kinderen de meest voorko-mende psychische klachten. Mia Kösters onderzocht

voor haar promotie aan de facul-teit Gedrags- en Bewegingsweten-schappen de effectiviteit van het preventieprogramma Vrienden voor het leven, dat gebaseerd is op cognitieve gedragstherapie. Basisscholen in Amsterdam werken al een aantal jaren met dit programma, maar de effectiviteit was nooit onderzocht. Kinderen die last hebben van angsten of somberheid krijgen een serie van tien gesprekken, begeleid door een medewerker van de GGz. Uit het onderzoek van Kösters blijkt dat het programma zeer effectief is: kinderen die deelnamen aan het programma hadden minder angst- en depressieklachten dan kinderen met vergelijkbare klach-ten die het programma niet volg-den. (WV)

kinderkanker bestrijden

Volgens jurist Geeske Ruiten-berg worden kinderen vooral door hun moeders ontvoerd.

Moeders ontvoeren kinderen

Hersenstamtumoren zijn betrekkelijk zeldzaam, maar toch worden in Europa elk jaar zo’n 250 tot 400 kinderen getroffen door deze ziekte. Er is nog geen behandeling voor deze vorm van kanker, waardoor de meeste kinderen binnen negen maanden

overlijden. Twee onderzoekers van VUmc willen met het onderzoeksgeld, dat ze hebben binnengehaald in de VS, een Europees registratiesysteem opzetten en een behandeling ontwikkelen. (WV)

Chirale moleculen zijn moleculen die voorkomen in twee vormen. Qua samen-stelling zijn ze precies hetzelfde, maar qua opbouw vormen ze elkaars spiegel-beeld. Chirale moleculen spelen bij veel biochemische processen een rol. En ze zijn belangrijk bij het ontwikkelen van

geneesmiddelen. Vaak is de ene variant gewenst, terwijl de spiegelbeeldversie schadelijk is. Maar ze zijn moeilijk van elkaar te onderscheiden. Mohammad Rafiee Fanood promoveerde op een nieuwe techniek om ze uit elkaar te houden: de mass-selective photo-electron circular dichro-ism, die gebruikmaakt van lasertechnologie. (WV)

Zie proefschrift via tinyrul.com/spiegelmoleculen.

Spiegelmoleculen

vUmc heeft 1 miljoen dollar gekregen voor onderzoek naar

hersenstamtumoren bij kinderen.

minder bang en somber

Hum

phre

ys/ic

eber

g

rene

van

ophe

m

Page 20: Nr 05 28 oktober 2015

20 nr 5 — 28 oktober 2015 ADVALVAS

Kenniseconomie

Amsterdam heeft studenten hard nodigAmsterdam wil al jarenlang een kenniseconomie ontwikkelen, maar de samenwerking tussen stad en universiteiten beklijft niet echt.

af. We moeten de samenwerking struc-tureel maken”, betoogt VU-rector Vinod Subramaniam. De kennisinstellingen proberen dat in ieder geval te doen via de Amsterdam Academic Alliance, waarin de VU, UvA en HvA samenwerken.HvA-rector Huib de Jong benadrukt dat het hoger onderwijs een belangrijke impact heeft op de stad. Er zijn tenslotte zo’n honderdduizend studenten in Amsterdam en vele duizenden mede-werkers. Hij wees erop dat de fysieke vernieuwing van de campussen een grote

impuls aan de stad geeft. “Science Park heeft een enorme uitstraling op de buurten eromheen. Net als de nieuwe Amstelcampus aan de Wibautstraat.”

VU-wethoudersHet belangrijkste product van universiteiten en hogescholen is uiteraard kennis. “We kunnen het

ons als stad niet veroorloven om uw kennis onbenut te laten”, aldus Kock. Collega-wethouder Arjan Vliegenthart benadrukt dat het niet alleen om econo-misch nut gaat. “Bestuurders moeten de moed hebben door wetenschappers te laten toetsen of hun beleid wel echt werkt.” Andersom vindt hij dat weten-schappers zich om de stad moeten bekommeren. “laten we kijken aan welk onderzoek de stad de meeste behoefte heeft.” Aardig detail: beide wethouders zijn aan de VU gepromoveerd.

DOOR DIRK DE HOOG

Het gaat goed met Amster-dam dankzij de ict-sector. Die zorgde voor economische groei en werkgelegenheid en trok hoogopgeleiden waardoor het gemiddelde inkomen

steeg. Maar wil de stad blijven groeien, dan moet de gemeente fors investeren in studentenwoningen. Dit is een van de conclu-sies op het symposium Kennis voor de Stad op vrijdag 15 oktober. Welis-waar niet verrassend, maar wel belangrijk.“Steden en universiteiten horen fundamenteel bij elkaar”, aldus wethouder Udo Kock. Mensen van universiteiten, hogescho-len, gemeente en bedrijfsleven spreken over wat ze van elkaar kunnen leren. Veel dus. Daar is iedereen het over eens. Om die reden is het initiatief om van Amster-dam een kennisstad te maken een paar jaar geleden al gestart. Maar veel continu-iteit lijkt er niet in te zitten. Het idee was elk jaar zo’n kennissympo-sium te houden. toch vond het vorige congres al drie jaar geleden plaats. “Er zijn veel mooie samenwerkingsprojecten, maar die zijn meestal toevallig ontstaan en verdwijnen weer. Daar moeten we van

‘Internet heeft Amsterdam gered’

Page 21: Nr 05 28 oktober 2015

21nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS

wetenscHaP

Er is makkelijk een heel lijstje te maken van projecten die al lopen: zoals sport en bewegen tegen obesitas, succesvol werkgelegenheidsbeleid voor langdurig werklozen en de makkelijkste routes voor voetgangers en fietsers.

Duurste plek van NederlandEen mooi voorbeeld van kennis voor de stad presenteert Henri Groot, VU-hoog-leraar regionale economie. Hij werkt mee aan het jaarlijkse Rapport Econo-mische Verkenningen Metropoolregio Amsterdam, waarvan dit voorjaar editie 2015 verscheen. Hij schetst een beeld van de diepte- en hoogtepunten van de stad. Ondanks de economische crisis is Amsterdam nu een van de bloeiendste gebieden van Nederland. trouwens, wereldwijd zijn grote steden booming business.Dat is weleens anders geweest. De bevol-king van Amsterdam bereikte haar hoog-tepunt in 1959 met een inwonersaantal van 872.000 inwoners. Daarna ging het snel bergafwaarts. Per jaar verlieten zo’n 20.000 mensen de stad tot in 1985 het dieptepunt van 675.570 was bereikt. Daar-na groeide de bevolking weer tot ruim 822.000 begin dit jaar. Hoogleraar Groot liet zien dat deze opleving hand in hand ging met de opkomst van de ict-industrie, die leidde tot flinke economische groei en meer werkgelegenheid in de stad. “Internet heeft de stad gered”, stelt Groot. De groei van de ict-sector zorgde voor meer hoog-opgeleiden, waardoor het gemiddelde inkomen steeg. Ook de huizenprijs is fors gestegen. Een belangrijke indicator daar-voor is de grondprijs, die in Amsterdam inmiddels 200 keer hoger is dan in bijvoorbeeld oost-Groningen. Daarmee is Amsterdam inmiddels een van de duurste plekken van het land geworden.

Grotere kloof arm en rijkMaar die groei heeft ook de tweedeling vergroot: de kloof tussen arm en rijk groeit in Amsterdam harder dan in de rest van het land. En de werkloosheid onder laagopgeleiden is er hoog, zeker onder jongeren. Begin dit jaar zat 15 procent van de jongeren zonder werk of

de komst van het Science Park, inclusief studentenwoningen, heeft een grote impuls gegeven aan de omringende buurten

foto

vU/

riec

helle

van

der v

alk

opleiding. Een ontwikkeling die Groot zorgen baart. De groei in de ict-sector vlakt namelijk af en verspreidt zich over het hele land, waarmee de stad haar voorsprong verliest en op zoek moet naar nieuwe economische trekpaarden. “Groei uit het verleden is geen garantie voor de toekomst”, aldus Groot. Gelukkig blijft Amsterdam een stad van kooplieden. De sectoren groothandel en financiële dienstverlening domineren nog volop.

Gebrek aan betaalbare woningenEen opmerkelijk gegeven uit de data die Groot en zijn collega’s verzamelden, is dat de Randstad veel minder een economi-sche eenheid is dan vaak wordt gedacht. We leven in een snelwegeneconomie. De economische verbindingen lopen vooral via de assen langs de A1, A2 en A4. Eén Randstadprovincie vormen, zoals weleens is gesuggereerd, lijkt hem dan ook niet zinvol. De metropool Amster-dam staat min of meer op zichzelf.Aan echte prognoses voor de toekomst waagt Groot zich niet, behalve de voor-

spelling dat de groei van het aantal hoogopgeleiden in de stad nog wel even zal doorzetten.Maar daar zit de achil-leshiel van de stad: het gebrek aan goede en betaalbare woningen. En dat begint al bij studenten. De wachttijden en huren zijn voor hen nog steeds de langste en hoogste van

het land. “Het stadsbestuur moet van het uitbreiden van het aantal studentenka-mers echt een prioriteit maken. Want we merken al langer dat steeds meer studen-ten in spe Amsterdam mijden omdat ze hier geen geschikte huisvesting kunnen vinden. En zij zijn wel onze toekomst”, aldus de secretaris van het VU-bestuur Carolien Metselaar.

Het rapport economische verkenningen Metropoolregio amsterdam 2015 staat op amsterdam.nl>kennis voor de stad 2015.

‘Het stadsbestuur moet nog meer studenten-woningen laten bouwen’

Page 22: Nr 05 28 oktober 2015

HOE VER KIJK JIJ?We leven in een snel veranderende samenleving, met grote maatschappelijke vraagstukken. Dat vraagt om mensen die verder kijken. Verder dan het voor de hand liggende, verder dan het bekende. Mensen die verder kijken zijn op hun plek bij de VU. De VU stimuleert haar medewerkers buiten hun eigen afdeling en eigen vakgebied te kijken. Om nieuwe wegen in te slaan. Om samen te werken aan toonaangevend onderzoek en onderwijs. De VU is een universiteit die midden in de maatschappij staat. Met de blik gericht naar buiten. VU is verder kijken.

Ben jij een medewerker van de VU? Kijk dan voor een overzicht van alle interne vacatures op:

WWW.VU.NL/VUNET/VACATURES

Ben jij geen medewerker van de VU maar wel geïnteresseerd om bij de VU te werken? Kijk dan op:

WWW.WERKENBIJDEVU.NL

HAAL JIJ ALTIJD HET MAXIMALE UIT JEZELF?MAXIMALE UIT JEZELF?DAN PAS JIJ BIJ LIDL

Als jij iets doet, dan doe je het goed. Dan ga je ervoor.

Voor de volle 100%. Want je weet precies wat je wilt

en geeft altijd het beste van jezelf. Herken je jezelf

hierin? Dan pas jij bij Lidl.

Het retail management traineeship bij Lidl is straks

voor jou als ambitieuze doorzetter de ideale start van

je carrière. Een intensief 2-jarig programma, waar jouw

professionele én persoonlijke ontwikkeling centraal

staat, stoomt je klaar voor een brede managementrol

als rayonmanager. Voordat je het weet geef je leiding

aan meer dan 150 mensen en bouw je mee aan de

toekomst van Lidl en die van jezelf.

MANAGEMENT TRAINEE BIJ LIDL WORD JE NIET, DAT BEN JE

MEER INFO? KIJK OP WERKENBIJLIDL.NL

Page 23: Nr 05 28 oktober 2015

Bij ons leer je de wereld kennen

Ontdek jouw master aan de Universiteit Leiden

Masterdag 6 novemberunileidenmasters.nl

23nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS

mail

Reacties (max. 300 woorden) op Advalvas-artikelen zijn welkom op [email protected]. De redactie behoudt zich het recht voor uw bijdrage eventueel in te korten.

In juni publiceerde de Onderwijs-inspectie haar rapporten over de vertrekregelingen van rector lex Bouter en bestuursvoorzitter René Smit. Met name het rapport over Smit riep bij mij vragen op. Het vermoeden rees dat Smit door een aantal besluiten van de raad van toezicht meer had meegekregen dan bij zijn benoe-ming in 2005 overeengekomen. Ik heb hierover twee keer gespro-ken met de secretaris en een lid van de raad van toezicht. De meeste vragen zijn bevre-digend beantwoord. Dat Smit bij zijn vertrek één jaar salaris mee zou krijgen stond al bij zijn aanstelling vast. Het besluit van augustus 2013 dat de arbeids-overeenkomst met Smit niet zal worden beëindigd vóór 1 juni 2014 en het besluit hem opnieuw te herbenoemen zijn genomen omdat men elk risico dat de VU in die dagen een tijd zonder voor-zitter zou komen te zitten, wilde uitsluiten.Onbevredigend blijft waarom de OR niet over de herbenoeming is gehoord. Over het besluit Smit een sabbatical te geven, later omgezet in een opzegtermijn van een halfjaar, hadden ze geen goed verhaal. ze haalden er de vrijwil-lige verlaging van zijn salaris bij, maar het sabbatical was bedoeld om zich te kunnen voorbereiden op een nieuwe functie na zijn vertrek bij de VU. Maar was daar nu juist niet dat jaar salaris voor? De raad van toezicht kan de besluiten uit 2013 en daarvoor verantwoorden, maar vindt dit

‘oprakelen’ niet in het belang van de VU. Ik zie het als een kans de gevoelens die hier nog over leven weg te nemen en te laten zien waar de VU voor staat. Het gaat om practice what you preach, om het voorleven van het gedrag dat we onze studenten willen leren. Ik hoop dat we deze zaak nu achter ons kunnen laten en dat de arbeidsvoorwaarden van bestuur-ders vanaf nu gewoon voorwerp van gesprek met de medezeggen-schap zijn.

Jan Siersma, oud-VU-medewerker bureau Bestuurszaken

naschrift De raad van toezicht heeft de vragen en opmerkingen van de heer Siersma serieus willen behandelen en in twee persoon-lijke gesprekken toelichting gegeven, niet in de minste plaats omdat hij als oud-secretaris van de raad van toezicht tot 2005, nog steeds een enorme betrokkenheid toont bij de VU. Voor de raad is van belang geweest bestaande arbeidsrechtelijke afspraken te handhaven, zoals ook bij de VU gebruikelijk is. Voor de raad van toezicht is daarbij van belang dat de Inspectie voor het Onder-wijs alle aangelegenheden en omstandigheden betreffende het vertrek van de heer Smit in 2013 heeft onderzocht op rechtmatig-heid, ook ten opzichte van de Wet normering topinkomens.

Voorbeeldgedrag

advertentie

De conclusies waren helder: er is geen onrechtmatigheid aan de orde. Een kleine terugbeta-ling heeft tijdig plaatsgevonden. Over het niet officieel, schrifte-lijk, vragen van advies over de herbenoeming van de heer Smit voor een korte periode in 2013 heeft de voorzitter van de raad

van toezicht in de gemeenschap-pelijke vergadering zijn excuses aangeboden, zoals aan de heer Siersma ook toegelicht. Voor de raad is daarmee dit dossier gesloten, laten we de blik vooruit richten.

Raad van toezicht VU/VUmc

Page 24: Nr 05 28 oktober 2015

24 nr 5 — 28 oktober 2015 ADVALVAS

rob Doeve directeur taalcentrum-Vu oPinie

foto

Suz

anne

Bla

ncha

rd

Wat vindt u van de VU-slogan Looking further? “Het is goed Engels, maar de vraag is hoe tevreden je over het Nederlandse origineel kunt zijn. ‘Verder kijken’ biedt veel mogelijkheden, maar heeft ook zijn nadelen. Naar de Engelse vertaling wordt hier gekeken met een zekere meewa-righeid. Het is niet heel mooi. Ik denk dat de slogan in het Engelse taalgebied associaties oproept die verder afstaan van wat er met het Nederlandse origineel wordt bedoeld.”

En het voornemen van het college van bestuur om de VU Engelstalig te maken? “Verstan-dig en noodzakelijk. Dáár tegen te zijn, is hetzelfde als bezwaar maken tegen het feit dat zaterdag op vrijdag volgt. Maar je moet wel

ook de nodige maatregelen nemen door docenten en studenten hun Engels bij te laten spijkeren.”

Hoe goed je Engels ook is, je zult je nooit zo genu-anceerd kunnen uitdrukken als in je moedertaal. “Dat kan misschien bij sommige geesteswetenschappen lastig zijn, al denk ik dat het probleem nooit zo groot is als tegenstanders zeggen.”

Reageren? Mail naar [email protected].

‘Over andermans Engels is het gemakkelijk oordelen’Het Taalcentrum-VU bevordert het gebruik van Dunglish op de campus, suggereert Advalvas-columnist Nathanael Korfker. ‘Absolute onzin’, reageert directeur Rob Doeve.

over andermans Engels te oordelen. ze houden zich ook niet in. Alles is volgens hen steenkolen-Engels. Met onze Arabi-sche vertalingen hebben we dat niet, terwijl het zo kan zijn dat daar meer fouten in staan dan in ons Engels, al is dat commercieel natuurlijk niet slim om te zeggen.”

rob doeve

DOOR PETER BREEDVELD

In zijn blog over de Engelstalige campus haalt Korfker een folder van de universitaire studenten-raad aan, waarin staat: ‘The VU is looking further, we watch close by.’ Komen dergelijke Engelse frasen niet van het Taalcen-

trum-VU? “Nee, dat lijkt Korfker te bewe-ren, maar dat heeft hij van horen zeggen. Wat we soms doen, is Nederlands letter-lijk naar Engels vertalen. ‘Hand in hand’ wordt dan ‘hand in hand’ en het kind met het badwater weggooien wordt ‘throwing the baby out with the bathwater’. Dat vinden mensen slecht Engels, maar het is gewoon goed. ‘De puntjes op de i zetten’ vertalen wij met ‘dotting your i’s and crossing your t’s’. Niets mis mee.”

Als er in Advalvas een Engelstalig stukje staat, stromen steevast reacties binnen van Nederlandstaligen die ons op vermeende fouten wijzen, ook al hebben we er twee native speakers naar laten kijken.“Die ervaring hebben wij ook en het woord ‘vermeende’ is hier erg belangrijk. Ieder-een met een neef die eens twee weken in Amerika is geweest, acht zichzelf bevoegd

Grootste talencentrumHet taalcentrum-vU vertaalt, verzorgt trainingen en schrijft en redigeert nederlandse teksten. Het taalcentrum-vU neemt de eerstejaars taaltoets nederlands af en de mastertoets engels. Het verzorgt cursussen Writing a Scientific article en vertaalt voor diensten en faculteiten.

Het taalcentrum-vU is het grootste universitaire talencentrum van nederland. Het werkt voor grote partijen buiten de vU: verzekerings-maatschappijen, ministeries, andere onderwijsinstellingen.

Page 25: Nr 05 28 oktober 2015

25nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS

colUmn

Mijn laatste oma is gestorven. Als je drie-ennegentig bent mag dat natuurlijk, maar ze deed het met tegen-zin – ik moest vaak denken aan mensen

die vol bravoure zeggen dat ze écht geen honderd hoeven te worden. Mijn oma, die langzaam al haar vrienden en buren was verloren omdat ze het leven niet zo lang volhielden, had vermoedelijk ondanks alles de tweehonderd willen halen, minstens. Spraken we over zaken die zich in de verre toekomst afspeelden – huwe-lijken, verjaardagen, kerst – zei ze met spijt in haar stem: ik hoop dat ik dat nog haal. Haalde ze het, zat ze tevreden in een hoekje een voor haar geringe omvang onwerkelijke hoeveelheid taart te veror-beren. “Ik houd al die kinderen niet uit elkaar”, zei ze een keer tegen me terwijl ze de slagroom van haar lippen likte, en ik wist niet zeker of ze dacht dat ik mijzelf of haar schoondochter was, “maar ik vind het zo fijn dat ze er allemaal zijn.”Natuurlijk zou ze kerst halen, haar volgende verjaardag, die van haar achter-

Een eeuw hijskranen

kleinkinderen. Als je drie-ennegentig bent, ben je een constante geworden, iets als een oude wilg of een monument of de lucht die soms blauw, soms wit is. Naar die lucht keken we iedere keer als ik haar opzocht in haar flat, of eigenlijk bestudeerden we de hijskranen die er altijd uit haar raam te zien waren – we hadden niet veel gemeen wél de liefde voor hijskranen. De rechte lijnen tegen de lucht en de kleur van de balken. Ooit kende ik een vrouw wier echtgenoot kraanma-chinist was. Ik vond dat bijzonder en zei dat ook tegen haar en die vrouw dacht het een laatdunkend geintje was, maar ik legde haar uit dat ik hijskranen geweldig vind, vooral rode en gele, en toen dacht ze dat ik niet helemaal in orde was. Haar man wilde ander werk. Na jaren op soms wel honderd meter hoogte in zo’n cabine had hij hoogtevrees gekregen. Iedere keer wanneer hij schommelde door de wind, besefte hij wat een smak hij zou maken als de kraan het zou begeven. Ik vroeg aan de vrouw of ze wist hoe dat kwam, die plotselinge angst en

ze wist het niet. Ouderdom, misschien. Dit verhaal heb ik nooit aan mijn oma verteld omdat we altijd erg lang nodig hadden om de schoonheid van staal tegen blauw, of staal tegen wolken, te bespreken. Daarna vertelde zij over alle mensen die ze gekend had. ze zei niets over de oorlog, de eerste televisie-uitzen-ding, de crisis, de eerste diepvriespro-ducten, de vetkuiven en de hippies, zelfs niet over de jeugd van tegenwoordig. Alles wat boven kwam drijven na bijna een eeuw leven, waren haar vrienden en familie. De dagen nadat ze stierf las ik over oorlog, handelsverdragen, landbouw-gif, smeltende poolkappen, hoorde een minister over vluchtelingen praten alsof het opblaaspoppen zijn en zag de veront-waardiging en instemming, mensen die met spandoeken en brandbommen in de hand over elkaar heen vielen– de wereld stond, zoals al eeuwenlang, in brand. Hoog boven de vlammen torenden kranen uit, de lucht die er altijd is was wit, wegens de herfst.

Alles wat boven kwam drijven na bijna een eeuw leven, waren haar vrienden en familie

roos van rijswijk

Reageren? Mail naar [email protected].

Page 26: Nr 05 28 oktober 2015

DOOR DIRK DE HOOG

“We moeten niet de indruk wekken dat de VU er finan-cieel belabberd bij staat en enorm gaat bezuinigen. Natuurlijk is de financiële ruimte beperkter dan we vorig jaar hebben voor-zien. Maar het gaat vooral

om keuzes maken met het oog op de toekomst”, zegt collegevoorzitter Jaap Winter. “We kunnen om financiële redenen niet alle plannen uitvoeren zoals we het oorspronke-lijk hadden bedacht. Dat is iets anders dan dat overal geld van af moet.’’Financieel directeur Hanco Gerritse noemt enkele cijfers: “Het klopt dat de VU in 2016 zo’n 8 miljoen euro minder van het Rijk krijgt dan in 2015. Maar we hebben in de kadernota voor volgend jaar 14 miljoen euro gereserveerd voor vernieuwing op het gebied van onderwijs en onderzoek. Dat is bijvoorbeeld geld voor uitvoering van de onderwijsagenda en de Amster-dam Academic Alliance, zeg maar de samenwerking met de UvA. Een van de plannen is het starten van de nieuwe

opleiding politics, philosophy & econo-mics.’’

28 miljoen minder Winter legt uit waarom de VU meer moeten bezuinigen dan vorig jaar werd voorzien: “We hadden zo’n 14 miljoen aan ombuigingen verwacht en het komt nu in de buurt van 28 miljoen. Dat komt onder meer doordat de nieuwe cao ons zo’n 7 miljoen euro gaat kosten, wat vooralsnog niet door de minister wordt vergoed. En dat de VU, wat studentenaantallen betreft, marktaandeel heeft verloren

en het Rijk nog steeds jaarlijks minder geld per student geeft, kost ons ook geld. Als we het onderwijs en onderzoek willen blijven vernieu-wen, moeten we keuzes maken. We kunnen niet al het bestaande op de oude manier blijven doen. Hoe we die keuzes invullen, is aan de faculteiten. Voor mij gaat het daarbij om de vraag hoe we zoveel

mogelijk academische meerwaarde creë-ren met de middelen die wij daarvoor hebben.”Winter begrijpt het motief van de mede-zeggenschap om onderwijs en onderzoek zoveel mogelijk te ontzien. ”Natuurlijk staat de kwaliteit van onderwijs en onder-zoek hoog in ons vaandel. Maar je hoort

26 nr 5 — 28 oktober 2015 ADVALVAS

Financiën

foto

/vU

Mar

ieke

Wijn

tjes

‘We kunnen niet én vernieuwen én alles in stand houden’

De VU gaat de komende jaren ‘financieel bijsturen’ omdat ze minder geld van het Rijk krijgt. Maar het bestuur wil niet alleen bezuinigen. Er moet juist geld worden vrijgemaakt voor vernieuwing, vindt VU-voorzitter Jaap Winter.

‘De nieuwe cao gaat ons 7 miljoen kosten’

Cvb-voorzitter jaap Winter

Page 27: Nr 05 28 oktober 2015

16-10-2015 | 13.30-15.15 | HG 10A-33 Bij een studie als psychologie zijn de intro-ducerende vakken over het algemeen voorbehouden aan de grote zalen met ruim honderd eerstejaars die collectief dezelfde basisprincipes krijgen voorge-schoteld. Op het moment dat er vijftien studentes klaar zitten voor een derde-jaarsvak met het woord inleiding in de titel, is er wellicht iets vreemds aan de hand. Inleiding psychologie, onderdeel van de minor psychologie, is dan ook geen regu-liere introductie in de menselijke psyche. Voornamelijk bezocht door niet-psycho-logiestudenten neemt het vak de vorm aan van een snelcursus voor een multidisciplinair publiek dat zich in de laat-ste fase van hun bachelor graag nog even verdiept in wat nou normaal en abnormaal gedrag is. De kunst bij dergelijke overzichtsvakken voor niet-gespecialiseerd publiek is om zoveel mogelijk elementen aan te stippen en recht te doen aan de volledige weten-schappelijke discipline, zonder dat het ergens té complex wordt. De luis-teraar, welwillend maar niet altijd even goed getraind in de terminologie, moet immers wel alles goed kunnen volgen. En docent Donk neemt de taak met verve op zich.zij spreekt luid en duidelijk, loopt driftig heen en weer en praat met haar armen. Dan weer leunt ze tegen het bureau (dat we binnen de context een katheder zullen

noemen), of zit ze op de voorste rij tafels en vraagt ze input van het publiek. ze zou indien noodzakelijk een stadion toe kunnen spreken.Het is een intense manier van doceren, waarbij de begrippen, definities en theo-rieën in denderende vaart voorbijkomen. De tijd lijkt daardoor wel redelijk snel voorbij te gaan. Voordeel is dat de struc-tuur van het college nauwelijks iets te wensen overlaat. In het begin wordt de opzet duidelijk uiteengezet en de Power-point fungeert als samenvatting of aanlei-ding van de voorbeelden. De veelvuldig gebruikte laserpen is overigens ook van toegevoegde waarde.

Donk doet bovendien haar best om dit college expli-ciet onderdeel te maken van de volledige college-reeks. zo grijpt ze regel-matig terug naar eerder behandelde theorieën en vraagt ze de studen-ten waar een gegeven voorbeeld hen aan doet herinneren. De studenten doen hun uiterste best om adequaat te reageren op: wat valt je op-vragen die op hen worden afgevuurd. En als de pogingen tot interactie slagen, wil een

college al snel op rolletjes lopen. De gemiddelde psychologiestudent zal zich wellicht afvragen hoe het kan dat een derdejaarsvak een dergelijk inlei-dend karakter kan hebben, maar voor de aanwezige studenten is het een geslaagde manier om op de vrijdagmiddag wegwijs te raken in een studie die ze zelf niet hebben gevolgd.

27nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS

onderwiJscamPUs

Reageren? Mail naar [email protected].

foto

/vU

Mar

ieke

Wijn

tjes

Wie weet van een hoorcollege een inspirerende sessie te maken? Student-reporter rutger Westerhof probeert het uit. deze keer: het college van Mieke Donk: inleiding psychologie.

+ Structuur en laserpen � College op vrijdagmiddag?

SO yOu think yOu can teach

wel de vraag te stellen of alle opleidingen en vakken die we nu geven ook in de toekomst kunnen blijven bestaan. De bètafaculteiten trekken momenteel rela-tief meer studenten dan sociale en gees-teswetenschappen. Dat heeft gevolgen voor de financiering. Onderwijs en onder-zoek zijn dynamisch. ze veranderen in de loop van de tijd. We kunnen het ons niet permitteren én te willen vernieuwen én al het oude in stand te houden.’’

MisverstandWinter wil ook nog een blik werpen op de jaren na 2016. “Ik moet even een misver-stand uit de wereld helpen”, zegt hij. “In de kaderbrief staat inderdaad een prog-nose dat ook in 2017 en 2018 flink omge-bogen zou moeten worden. Dat geldt voor de situatie als we nu niets zouden doen. En dat doen we dus wel. We zullen ook in de komende jaren nog wel wat moeten bijsturen, maar dan gaat het over enkele miljoenen, niet over tientallen.’’Maar minister Bussemaker heeft toch beloofd dat alles beter zou worden nu de basisbeurs is afgeschaft? Gerritse: “Dat extra geld van Bussemaker komt pas mondjesmaat vrij na 2018. We hebben bewust besloten daar nu geen rekening mee te houden en ons niet rijk te rekenen.”

Zie uitgebreide versie van dit interview op advalvas.vu.nl>nieuws>

Page 28: Nr 05 28 oktober 2015

av-stopper 151023.indd 1 23-10-15 09:48

UNIVERSITAIRE STUDENTENRAAD

Page 29: Nr 05 28 oktober 2015

Universitaire stUdentenraadDe universitaire studentenraad (usr) is het medezeggenschapsorgaan van en voor studenten van de VU. De raad houdt zich vooral bezig met de kwaliteit en toegankelijkheid van het onderwijs en het studentenbeleid van de VU. De raad overlegt hierover geregeld met het college van bestuur.

BlogNieuwsgierig waar de universitaire studentenraad concreet aan werkt? Lees elke twee weken de blog van raadslid Juliëtte Ronteltap op advalvas.vu.nl>blogs&columns.

UNIVERSITAIRE STUDENTENRAADE: [email protected] | FB: StudentenraadVU | HG StudentenDok, kamer OD-12

Idealen, beloftes, …en de praktijkElke vijf jaar legt de VU, in samenspraak met de medezeggenschap, haar kernwaarden en haar visie op het onderwijs en onderzoek vast in een instellingpslan. De ideeën over het onderwijs zoals verwoord in het nieuwe plan voor de periode 2015-2020 kunnen wij als universitaire studentenraad (usr) onderschrijven. Ook wij willen betrokken en inspirerende docenten, de mogelijkheid tot brede ontwikkeling voor studenten en vooral een goede band tussen studenten en docenten. Dat sluit immers perfect aan op de drie kernwaarden van de VU: persoonlijk, open en verantwoordelijk. Zo staat er in het instellingsplan dat docenten zichtbaar en benaderbaar moeten zijn, opdat studenten de persoonlijke begeleiding krijgen die ze nodig hebben.Tot spijt van de studentenraad is er echter een grote kloof tussen de idealen en de realiteit. Zo heeft de afgelopen jaren de flexwerktrend, genaamd smart@work, ook op de VU toegeslagen. Deze vorm van werken leidt ertoe dat docenten achter glazen wanden worden weggezet, wat de interactie tussen studenten en docenten aanzienlijk vermindert.De enige manier waarop een docent momenteel nog laagdrempelig benaderd kan worden, is tijdens een college. Dan moet er bij grootschalige opleidingen met massacolleges dus wel voldoende aandacht zijn voor kleine werkgroepen en persoonlijk contact. Er moet geïnvesteerd worden in het behouden van de kwaliteit van het onderwijs.De medezeggenschap kreeg het advies om over de uitwerking van de idealen uit het instellingsplan te gaan praten met faculteitsbesturen op decentraal niveau. Volgens de beleidsmedewerkers die hebben geholpen bij de totstandkoming van het instellingsplan wordt er namelijk vaak onterecht naar de bestuurders op centraal niveau gewezen.Het is echter de vraag of dat wezenlijke veranderingen tot stand zal brengen,

aangezien het toch vaak het college van bestuur en de diensten zijn die ideeën als smart@work implementeren op faculteiten. Naar onze mening zouden de diensten volgend moeten zijn; maar in de huidige situatie lijkt het erop dat systemen van bovenaf worden opgelegd, zonder steun vanuit studenten en medewerkers. De usr is van mening dat wij als universitaire gemeenschap vaker stil zouden moeten staan bij de achterliggende redenen waarom wij de dingen doen zoals wij ze doen. Het opstellen van een onderwijsvisie is hiervoor natuurlijk een stap in de goede richting, mits de idealen die erin verwoord zijn ook tot uitvoering gebracht kunnen worden. Beloftes zijn één ding, de praktijk iets heel anders.

Juliëtte ronteltap, raadslid

USR: 'Systemen worden van bovenaf opgelegd, zonder steun vanuit studenten en medewerkers'

foto

: pet

er g

err

itse

n

Page 30: Nr 05 28 oktober 2015

30 nr 5 — 28 oktober 2015 ADVALVAS

zelf werd hij beroemd door zijn foto’s van Herman Brood, U2, Miles Davis en andere grootheden. Nu heeft Anton Corbijn een film gemaakt over een fotograaf die een reportage maakt over de opkomende Hollywood-ster James Dean. De parallellen mogen duidelijk zijn.De jonge fotograaf Dennis Stock ontvangt de opdracht om James Dean te fotograferen voor LIFE Magazine. Wanneer ze voor de fotoshoot van los Angeles naar Indiana reizen, raken ze bevriend. Een van de foto’s die tijdens de reis wordt genomen, is het iconische beeld van James Dean met sigaret en opgezette kraag lopend in de regen op times Square in New York. James Dean stierf op 24-jarige leeftijd na een korte, maar indrukwekkende carrière. Het maakte hem een van de grootste Hollywood-legendes ooit.

Dick Roodenburg,publiciteitsmedewerker Griffioen

Raan Phad Thai

CONCEPT Een thais restaurant, verscholen achter een kleine deur, waar je à la carte kunt eten. SFEER Vrij knus, met maar acht tafels die dicht bij elkaar staan. Een leuk aangeklede ruimte. De open keuken bevindt zich achter een bar direct naast de tafels, waardoor je helemaal kunt meekijken met het koken en ook uitstekend een praatje kunt maken met de kok. ETEN De voorgerechten zijn goed: Keang Jued Woensen, een uitstekende kippensoep met glasnoedels, en verder hebben we een mix van loempia’s, kipsaté en vrij vette viskoekjes. Yam Neua als hoofdgerecht, een salade met rundvlees en heel pittige komkommer. Erg lekker. Het toetje mogen we niet meer hier eten, we krijgen het mee. Het ijs en een vaag soort rijstmengsel eten we uiteindelijk op een bank aan de gracht. Iets anders dan we hadden besteld. Beetje jammer zo’n afsluiting van een prima maaltijd. Wij werden overigens van tevoren vriendelijk verzocht om vóór 20 uur klaar te zijn vanwege een groepsreservering.BEDIENING Veelvuldig en vriendelijk glimlachend. Niet iedereen spreekt even goed Engels. TIP Vooraf reserveren, want er is weinig ruimte.AANRADER Ja, vooral als je graag met de kok meekijkt.PRIJS 50 euro met twee personen, inclusief een toetje to go.WAARDERING

inclusief vaag toetje to go

cultuurcentrum griffioen Uilenstede

Lifeanton corbijnvanaf donderdag 19 november diverse aanvangstijden

Studenten € 5,- Medewerkers vU € 6,50

griffioen.vu.nl

LifeRAAN PHAD THAI Raamgracht 9raanphadthai.nl

Edwin Werkman, derde jaars politicologie

Film Restaurant

Om de week gaat een student op kosten van

advalvas uit eten en beoordeelt het restaurant.

foto

gov

ert d

e roo

s

ook gratis Uit eten voor advalvas? mail naar [email protected].

Page 31: Nr 05 28 oktober 2015

31nr 5 — 28 oktober 2015ADVALVAS

cUltUUr

“Om schrijfervaring op te doen, begon ik een blog. Daarop plaatste ik ook een filmpje. Dat werd 150 keer bekeken, mijn blog maar vier keer. Dus ben ik met filmen doorgegaan. It’s Only a lifetime, mijn Youtube-kanaal heeft inmiddels 11.000 vaste

abonnees. Ik hoor bij de middelmoot van bekende Nederlandse vloggers. Daar verdien ik ook wat mee, maar niet voldoende om de huur te betalen. Drie keer per week plaats ik een vlog, meestal een filmpje over mijn leven. Op zaterdag kook ik een recept of laat ik een product zien dat ik gekocht heb. Mijn meeste kijkers zijn meisjes tussen de twaalf en vijftien jaar. toen ik laatst met mijn zusje naar de tina-dag ging, werd ik zo’n tien keer herkend. Wilden die meisjes mijn handtekening of met me op de foto.

eline looman

Door Floor BalFoto Peter Valckx

Wil je ook in Uilensteders? Mail naar [email protected].

Uilensteders 05

Op kamers

De eenkamerwoningen van Uilenstedebewoners zijn hetzelfde. Hun verhalen beslist niet.

21

vijfdejaars media, informatie & communicatie, Hva

rode flat

Page 32: Nr 05 28 oktober 2015

griffdoor Merlijn draisma

32 nr 5 — 28 oktober 2015 ADVALVAS