Nilakoto fotoboek 2012

STICHTING NILAKOTO

ondersteunt

EEN KLEUTERSCHOOLTJE ONDERSTEUND DOOR DE INKOMSTEN VAN EEN VAKANTIEKAMPJE

BRIKAMA – GAMBIA – AFRIKA

KvK 54803918 – ING 4436972 – ANBI 851446668

Stichting Nilakoto 2010 - 2012


Gambia

Gambia is een West Afrikaans land aan de Atlantische Oceaan, omsloten door het land Senegal. Het omsluit op haar beurt de rivier Gambia. Het land is zo'n 250 kilometer lang en maar enige tientallen kilometers breed. Nadat Gambia meer dan 100 jaar een Britse kroonkolonie was, kreeg het in 1965

zelfbestuur met de Britse koning aan het hoofd, in 1970 werd het alsnog een onafhankelijke republiek.

Gambia heeft geen mineralen of andere natuurlijke rijkdommen zoals andere landen in West Afrika. Vijfenzeventig procent van de bevolking leeft van landbouw en veeteelt. Daarnaast is er wat kleine industrie - hoofdzakelijk het verwerken van pinda's, vis en huiden. Volgens de Verenigde Naties leeft

in Gambia 61,3% van de bevolking onder armoedegrens; het land loopt met betrekking tot een aantal millenniumdoelen (armoede, onderwijs en HIV) achter

op schema.

Het toerisme in Gambia begint langzaamaan vorm te krijgen. Naast de toeristen die er voor zon zee en strand komen, is Gambia ook erg in trek bij de

zogenaamde vogelaars - vogelliefhebbers de wereld over gaan om vogels te inventariseren in gebieden en daar onderzoek naar bijvoorbeeld gedrag en

ecologie doen.


Nilakoto 2010 – 2012

Het project Nilakoto is gestart in 2010 als particulier project door een Afrika liefhebber en avonturier (Robert Ekas, 1966 rechts), die een familie een eind op weg wilde helpen. Deze familie is in staat om met enkele middelen wat zakken rijst bij elkaar te sprokkelen, maar een vast inkomen is er niet.

Compagnon Buba Sanyang (Brikama 1972 links) kwam zelf met het idee om een kampje te maken op één van de vele stukken land die de familie in zijn bezit

heeft, met hutten om daar toeristen in te ontvangen.



De eerste vijf hutten werden in 2010 nadat Robert een stukje land van hen had gekocht, al vrij snel kaal opgetrokken.

Deze bleven lang nog niet klaar om in gebruik te nemen; de opbrengst van het landje was niet genoeg, dus de ontwikkeling ervan stagneerde:



De omringende gemeenschap deed nadat de kale hutten waren opgetrokken in 2010 een beroep op Buba; de leegstaande hutten werden in gebruik genomen als ‘Nurseryschool’, een school voor kinderen van 3 t/m 6 jaar die een paar

maanden na Robert’s vertrek in 2010 in gebruik werden genomen.

De families die in de buurt Nilakoto wonen, zijn er erg mee geholpen. Vooral de vrouwen hebben hun handen vrij om met bijvoorbeeld zelfgemaakte producten of mango’s uit hun boomgaard, inkomsten te genereren op de dagelijkse markt.

Maar het project kreeg er een andere vorm door. Buba bouwde nog geen jaar later een gebouwtje met drie lokaaltje van tijdelijke middelen (kleiblokken

en tweedehands golfplaten), om de hutten vrij te houden voor het oorspronkelijke idee.


Nilakoto 2010 - 2012

Kinderen richten dagelijks hun klas in met plankjes om op te zitten en doen een gebed om vervolgens de klas in te gaan.


In januari 2012 wordt er onder begeleiding van Robert tijdens zijn tweede bezoek, weer aan het kampje verder gewerkt. Er worden bijvoorbeeld paden en

geulen voor water en elektriciteitsleidingen aangelegd.


Ook de meegebrachte generator werd in januari 2012 aangesloten

En toen was er elektriciteit en ’s avonds licht op het kamp.


Er wordt in het begin van 2012 één hut als modelhut opgesteld met muurtjes en leem stuucwerk.


In de zomer van 2012 is er verder gewerkt aan het ombouwen van één van de hutten tot twee luxe badkamers MET ‘droge toiletten’.


De bedoeling van het stichting Nilakoto

Stichting Nilakoto probeert een familie en diens gemeenschap nabij de plattelandsstad Brikama te ondersteunen, door hen te helpen met het opzetten

van een klein sympathiek vakantiekamp met hutten midden tussen de lokale bevolking in.

De opbrengsten van deze hutten moeten naar onderhoud, salaris voor de docent

en ontwikkeling van het kleuterschooltje gaan - een verzoek van de gemeenschap zelf die onderwijs voor hun kinderen wenst. Doordat de kinderen

naar school gaan hebben de vrouwen hun handen vrij en meer tijd om bijvoorbeeld met hun lokale producten op de markt te gaan staan voor eigen

inkomsten.

Het project is op particulier initiatief in 2010 gestart, stichting Nilakoto is in 2012 opgericht. De bouwwerkzaamheden vergen aandacht en begeleiding, maar vooral financiële middelen om op een degelijke manier met het project

verder te kunnen gaan en het tot een succes te laten groeien.


De bedoeling van het project Nilakoto

De familie van Buba Sanyang en de gemeenschap die van de school profiteert, zullen een vorm van ondernemerschap onder de knie krijgen; ‘Nilakoto lodges

en nurseryschool’ zal een bedrijfsmoddel gaan krijgen. Daarbij zal het project gedragen gaan worden door de gemeenschap; al hun hulp is nodig om het kamp te onderhouden, de gasten te ontvangen, te koken en de was te doen en het daarmee draaiende te houden. Ze zullen gaan inzien dat de hutten en het

onderwijs in deze onlosmakelijke aan elkaar verbonden zijn.

Nog een bedoeling van het project Nilakoto

Een deel van de opbrengsten zal tevens naar levensonderhoud van de familie van Buba Sanyang gaan, die het maar nauwelijks voor elkaar krijgt dagelijkse boodschappen te doen. Een wasknijper, een extra emmer, wat fruitmesjes en een

bezemsteel zijn luxe producten in hun leefgemeenschap.

Zij verdienen een paar zakken rijst door cashewnoten uit de boomgaard te verkopen, door vrijwilligerswerk te doen in de keuken van de nabije

basisschool ondersteund door het World Food Program, de verhuur van een bakkertje op de leefgemeenschap waar ze een huis hebben staan en een beetje

opbrengst vanuit de moestuin op datzelfde stukje land.


Het kleuterschooltje

De kleuterschool Nilakoto is nog steeds geen officiële door de staat erkende onderwijsinstelling. De gemeenschap is dan wel geholpen, maar het gebouwtje en faciliteiten voldoen nog niet aan de eisen van overheid en het is dan ook

niet geregistreerd.

Het dak van de school is ondertussen vervangen voor een nieuwe en in de zomer van 2012 gestart aan het stucwerk aan de buitenkant en aan de ramen met

houten kozijnen.



Er staat ondertussen een Afrikaans toilet zonder dak, in augustus 2012

opgetrokken van cementen blokken.



Met weinig zijn de kinderen blij; een bal om mee te sporten tijdens de pauze…

Een overgangspapiertje aan het einde van het schooljaar…



Het interieur van het kleuterschooltje behoeft nog veel aandacht.

Ook daar is stucwerk gewenst, op zijn minst betonnen vloeren, deuren en meubilair. Teacher Buba op deze foto vangt de kinderen van Nilakoto ondertussen trouwens vrijwillig op; hij wordt er niet voor betaald.


Watervoorziening

In 2010 was er ook een waterpomp geboord, met tijdelijke middelen is er een toren voor gebouwd. Deze pomp levert stromend water als de generator voorzien

is van diesel.

Maar helaas, in het regenseizoen van 2012 stortte deze in elkaar….


Watervoorziening

Een vakantiekamp kan natuurlijk niet zonder stromend water. Dus is er in de zomer van 2012 geïnvesteerd in een stalen toren die het op zijn minst 20 jaar

zou moeten uithouden. Er zijn gaten gegraven om beton in te storten.

Enkele dagen later ging met man en macht de nieuwe tank à 3000 liter omhoog.


Ontmoetingsruimte, de Bantaba

Al begin 2011 is de Bantaba neer gezet (“Plaats onder de grote boom” in Mandinka, een van de stammen in Gambia); de ontmoetingsruimte die

traditioneel Afrikaans is, maar in het kampje de functie moet gaan krijgen om de gasten ontbijt, diner en andere consumpties te laten nuttigen. Er is een

kleine kookgelegenheid ingericht met een gasstelletje en een gastank.

Maar de tijdelijke middelen mochten geen baat hebben; merendeel van het hout is aangevreten door de desastreuze termiet en de kleien blokken overleven

geen regenseizoen. Hij staat dus op instorten.

De gegraven kuil kan blijven, maar feitelijk heeft de Bantaba duurzame middelen nodig om geheel overnieuw geconstrueerd te worden met een

comfortabelere keuken met stromend water; de leiding ligt er sinds 2012.


Droog toilet De eerste twee badkamers die in ze zomer van 2012 zijn gerealiseerd, hebben geen afvoersysteem. Dat wil zeggen, het water van de douche loopt naar een put die zeep min of meer van water scheidt en het schone water verdwijnt en

vermengt zich met grondwater.

Voor de toiletten is er geen afvoersysteem zoals wij dat kennen. Daarom is er gekozen voor een ‘dry toilet’, een ecologisch systeem wat ontlasting mengt met zaagsel/houtafval – het is geurloos - en wat met een goed bewerken

uiterst goed composteerbaar materiaal wordt.

Dit systeem vergt nog organisatie; er moet een speciale afsluitbare plek ingericht gaan worden enigszins afgelegen van de hutten, waar de emmers geleegd moeten worden en waar de compostverwerking zal plaatsvinden.

En er zullen meer badkamers komen, dus daarvoor zullen meer emmers aangeschaft moeten worden en zal er overnieuw een houten constructie moeten worden ontworpen om een toiletbril heen. De constructie op dit toilet is

trouwens uitgevoerd door Omar’s workshop: YOBA-Gambia is een leer/werkbedrijf in de bouwen meubelmakerij in de buurt van Nilakoto, tevens een Nederlandse

stichting die dit bedrijf voor jongeren aan de rand van de samenleving ondersteunt.

Een andere leuke bijkomstigheid van de droge toiletten kan zijn dat de moestuin van de vader van Buba Sanyang met de compost verrijkt kan worden. Of nog beter; hij begint er een kleine handel in. Gambia leeft tenslotte voor een groot deel van landbouw en de kleigronden kunnen heus voeding gebruiken.


Nilakoto, het stukje land waar het kampje zich ontwikkelt

Het kampje Nilakoto, bevindt zich in een cashew boomgaard.

De noten worden verzameld en verkocht aan bedrijven die de noot klaar branden voor consumptie, door de familie zelf. Daarbij worden ze geholpen

door Christelijke buren die dankbaar gebruik maken van de vrucht; zij persen er sap van die tot een jenever wordt gestookt. Dit is een dienst-wederdienst

relatie binnen de gemeenschap.


Nilakoto, het gebied

Nilakoto is tevens de naam van een buitengebied van de stad Brikama, ongeveer een kwartier lopen van het centrum. De stad springt min of meer uit zijn

voegen en mensen trekken naar de buitengebieden; eerst is daar de buitenwijk Jamisa en daarna volgt Nilakoto. In de volksmond heet het gebied al heel lang Nilakoto – vernoemd naar voorouderen en landeigenaren aldaar, momenteel wordt

er aan gewerkt deze officiële naam ook bij de gemeente te registreren.

Het gebied is in ontwikkeling. Er zijn vanuit de overheid de plannen om in deze buurt een stadion te bouwen, steeds meer mensen bouwen er hun huizen en er is in 2012 ook een moskee geopend; een heus gemeenschapsleven. Binnen een korte periode verwachten ze er ook aangesloten te worden op elektriciteit.

Nilakoto bevindt zich op een half uur rijden van Sanyang Beach.

En drie kwartier van de Halahin rivier vandaan, de zuidgrens met Senegal.

Nilakoto fotoboek 2012

Documents

Transcript of Nilakoto fotoboek 2012