Nieuwsbrief mei 2016

Nieuwsbrief Jaargang 30, nr. 113: mei 2016

Stichting ‘Help mij leven’ biedt kinderen in extreme risicosituaties de kans op een beter bestaan.

Help mij Leven (AJUDE ME A VIVER)

Stichting ‘Help mij leven’ geniet het CBF-Certificaat voor kleine goede doelen, uitgegeven door het Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF). Stichting ‘Help mij leven’ vindt het belangrijk om regelmatig te worden getoetst door een onafhankelijke en betrouwbare instantie. Zo kunt u als donateur er zeker van zijn dat wij voldoen aan de criteria van transparantie en goed bestuur.

NieuwsbriefColofon en inhoudsopgave

Redactie André van der Eijk Aldo Golja Allard Gunnink Yke Meindersma

Correspondentie E-mail: [email protected]

Colofon De nieuwsbrief is een uitgave van stichting ‘Help mij leven’ en verschijnt drie keer per jaar.Oplage circa 1.100 stuks

ISSN: 2211-4270

Inhoudsopgave

Bestuursmededelingen ................ 3

Brief uit Brazilië ......................... 4

De FavelaGames 2016 .................... 12

Over Antares en het HH-House ........... 13

Opbrengst vastenactie Fatimaschool .... 16

Actie Rosalie Le Grelle .................... 17

Contact .................................... 18

Gemakkelijk geld overmaken ......... 19

Bestuursmededelingen

Beste donateur,

Er ligt weer een mooie nieuwsbrief voor u waarin u kunt lezen over de ervaringen van Robert en Allard Gunnink in Brazilië. Het zijn aangrijpende verhalen die weer een diepe indruk achterlaten. Ook leest u over de plannen voor de Favela Games en hoe belangrijk sport voor de kinderen in de favela’s is en hoe een school in Nederland met sporten kinderen in Brazilië kan steunen.

In de vorige nieuwbrief deden we een oproep voor nieuwe bestuursleden en we zijn erg blij te kunnen melden dat Peter van Baalen en Jules Damoiseaux deel gaan uitmaken van het bestuur. Daarnaast staat Allard Gunnink het bestuur als vrijwilliger bij.

We wensen u weer veel leesplezier en willen u heel hartelijk danken voor alle ondersteuning die u aan de kinderen geeft.

Bestuurswissel

Na jaren van tomeloos enthousiasme en vele nachtelijke uurtjes om het werk van REMER mede mogelijk te maken, heeft Marco Kalverda onlangs zijn bestuursfunctie neergelegd. We zijn dankbaar voor zijn aanstekelijke bevlogenheid en Marco’s bijdrage aan de professionalisering van zowel Help mij leven als REMER. We zijn erg blij dat we in Peter van Baalen een uitstekende vervanger hebben gevonden.

Vrijwilligers

De afgelopen jaren heeft Gerry Bakker zich ingezet om enthousiaste vrijwilligers, die REMER in Brazilië wilden gaan ondersteunen, te selecteren, voor te bereiden en te begeleiden. Het laatste jaar deed ze dit samen met Bram van Workum. Bram gaat nu samen met Peter van Baalen het vrijwilligersbeleid verder vorm geven, zodat Gerry zich op andere activiteiten buiten Help mij leven kan richten.We zijn Gerry enorm dankbaar voor de succes- en begripvolle begeleiding van vele vrijwillgers voor het werk van REMER in Brazilië.

Marieke Oostenbrink, voorzitter

Stichting ‘Help mij leven’ biedt kinderen in extreme risicosituaties de kans op een beter bestaan. 3/20

Brief uit Brazilië

Beste vrienden,

Het plan was om voor de Olympische Spelen 500 favela’s in Rio te pacificeren. Dat wil zeggen: vrij te maken van de drugsbendes. De Morro da Providência werd in 2010 gepacificeerd. Inderdaad was het daar in het begin rustig. Maar vanaf 2013 was de bende weer terug, al waren er afspraken gemaakt tussen de vredespolitie en de bandieten over waar beide groepen zich mochten bewegen. Vanaf eind 2015 werd het alleen maar weer erger. Toen ik hier kwam wonen, in 1986, bewogen de gewapende drugsdealers zich alleen binnen en op de rand van

de favela. De laatste maanden rijden zij met mitrailleurs op motoren door de straten om de Providência heen en zij maken daar volledig de dienst uit. Huizen worden beroofd en mensen ontvoerd. Twee weken geleden werd er weer een agent vermoord die drie dagen eerder vader was geworden. Politiemensen met haatgevoelens nemen wraak op de verkeerde mensen en zo blijven we met elkaar in een vicieuze cirkel ronddraaien.

Een maand geleden ging ik, na een bezoek aan Pedra Lisa, met Allard (nieuwe vrijwilliger HML) naar de top van de Providência. We genoten van het prachtige uitzicht over de haven en daarna liepen wij een steeg in om naar beneden te gaan. Binnen enkele seconden kwamen we een zenuwachtige drugsdealer tegen, die zijn pistool op ons richtte. Ik noemde meteen de naam Sparta, dat is een begrip in

Nieuwsbrief jaargang 30, nr. 113: mei 20164/20

de hele favela. Dit hielp tot mijn grote verbazing niet. Integendeel, ik kreeg het pistool in mijn buik gedrukt en hij schreeuwde dat ik mijn mond moest houden. Hij rukte mijn rugzak af en werd steeds zenuwachtiger. Ik besefte dat hij - in die nauwe steeg tussen twee grotere mannen - banger was dan wij. Eén verkeerde beweging van ons en hij zou niet aarzelen om te schieten. Ik deed een kort gebed en plotseling verscheen een boomlange oudere drugsdealer die mij herkende en hem beval zijn pistool te laten zakken. Na een kort gesprek boden beiden hun excuses aan en verdwenen. Ik hoor van bewoners dat dit hen ook overkomt. Vroeger kwamen de meeste drugsdealers uit de Providência zelf, tegenwoordig komen vele uit buitenwijken. Zij kennen de bewoners niet, zijn argwanender, jonger en gevaarlijker. Het geweld, de armoede en werkeloosheid nemen toe.

De prachtige kabelbaan die in verband met het WK is geopend in de Providência doet het al een maand niet meer, er is geen geld. Terwijl buiten de favela alles wordt opgeknapt voor de aankomende Olympische Spelen. Als je denkt dat een bepaalde straat klaar is, kijk dan niet gek op als die de volgende week weer wordt opengebroken om hem toch maar weer geheel anders te maken. Het kan niet anders dan dat er veel geld in handen is van de verkeerde personen. Brazilië staat op zijn kop door de corruptieschandalen!! Ik verbaas me toch weer elke keer. Als ik denk ‘het kan nu echt niet gekker,’ dan blijkt het toch elke keer nog gekker te kunnen. Het plan om de favela’s te pacificeren leek prachtig en ik heb erin geloofd, maar ik ben bang dat het na de Olympische Spelen totaal in zal storten.

REMER Rio - Universo Cultural Pedra Lisa

Het werk hier is uitgebreid met een computercursus. Elke middag komen ongeveer 30 kinderen op de cursus af, die door Taís gegeven wordt. Stel je voor: voor het eerst wordt in Pedra Lisa een cursus gegeven die drie maanden zal duren, zodat de pubers zich kunnen voorbereiden op vervolgopleidingen of werk. Het lijkt allemaal zo weinig, maar het is van zo ongelofelijk groot belang in deze kleine gewelddadige favela. Ieder nieuwtje is een feest! Zoals de 13-jarige Daniele. Haar moeder is verslaafd aan cocaïne en af en toe gebruikt zij wat hasj en zij heeft al verscheidene vriendjes in de drugsbende gehad. Haar moeder heeft haar nodig om geld te verdienen. Door haar sterke band met de leraressen in het schooltje blijft zij zich vastbijten in haar droom om secretaresse te worden op een groot kantoor in het centrum.


Bijna 50 kinderen uit Pedra Lisa zijn in januari vijf dagen op vakantie geweest op de Sítio Shalom in Pequeri. Wat een feest was dat! In een heerlijke omgeving met prachtig weer hebben zij zich geweldig vermaakt. Zij konden minuten lang naar een koe of een kever kijken. Er was een vol programma samen met de kinderen van de Sítio. Elke middag ging ik zelf een paar uurtjes zwemmen met de kleintjes. De 6-jarige Karla, magerdun met een dik buikje, heb ik alleen maar gezien met een gezicht vol pret en met een lach die aanstekelijk werkte. Na een week liep ik de wijk naar boven, Karla zag mij en met een luide kreet “Ome Robert” rende zij de steeg naar beneden, zo hard dat ik bang was dat zij zou vallen. Ze viel mij in de armen. Op de terugweg van het schooltje zat zij triest, pulkend aan een halve pop, in de voordeur van een smerig huis en zwaaide mij uit. Dat deed pijn!

De bevolking van de wijk heeft de handen ineen geslagen om het voetbalveld vrij te maken na de instorting van het hek. De mensen hebben een nieuwe muur gebouwd. Wij hopen op een stenen onderlaag en een volledige opknapbeurt, zodat wij een sportleraar kunnen aantrekken om verschillende sporten te beoefenen.

REMER Rio - Samara Esporte clube

In de hal en op het buitenveld wordt druk gesport. We hebben nu zelfs een tweede sportleraar aangetrokken. In juli gaat REMER de favelagames houden in de Vila Olimpica Gamboa in het centrum van Rio. Vijf gemeenschappen (vier favela’s en Sítio Shalom/Pequeri) zullen vijf sporten beoefenen waarbij de finalisten uit elke gemeenschap met een delegatie van 70 sporters om de medailles gaan strijden


op 30 juli. Meestal wordt er in de favela’s alleen aan voetbal gedaan, daarom hebben wij nu ook voor andere sporten gekozen, zoals tafeltennis. De favela’s Rola, Antares en Pedra Lisa hadden nog geen tafeltennistafel. Die hebben wij laten bouwen en er wordt nu druk geoefend. Ik vroeg aan één van de jongens waarom hij meedoet aan de 100 meter hardlopen. Hij antwoordde: “Zo kom ik eens buiten deze wijk”.

REMER Rio - Universo Cultural Antares

Adriano (10 jaar) heeft verschillende keren kort op school gezeten, maar hij heeft de eerste klas lagere school nooit afgemaakt. Verleden jaar kwam hij soms naar de bijlessen, maar hij kwam meestal alleen voor de lunch en nooit langer dan drie dagen. Hij was altijd op straat te vinden, meestal was hij aan het knikkeren of vliegeren, van voetbal houdt hij niet. Vanaf augustus werd Paulo de onderwijzer zijn grote vriend en op een dag nam hij zich voor: ik ga weer naar school. Met hard leren is het hem gelukt om over te gaan naar de tweede klas. De school, die aan de rand van Antares ligt, was zo verrukt over zijn verhaal dat zij contact met ons opnam. De school heeft ons een lijst met 30 namen gegeven van kinderen die de eerste jaren op school soortgelijke problemen hadden. Of wij hen daarbij niet konden helpen? Ons pastoraal werk had laatst een vergadering met 52 moeders, daarbij kwam naar voren dat vele moeders niet kunnen lezen of schrijven. Wij hopen volgende maand met een alfabetiseringscursus voor hen te beginnen in ons schooltje.


In mijn vorige brief vertelde ik over de bar tegenover het schooltje die wij hebben gekocht. De bar werd gekocht en verbouwd door zakenman Jan Lagendijk. Wat was het een verrassing dat Jan op 8 maart voor de opening speciaal naar Rio/Antares kwam. Het nieuwe gebouw kreeg de naam Uni-Jovem REMER en zal speciaal voor jongeren gebruikt worden. Het werd een geweldige middag en zoals Jan zelf zei: “Eén van de mooiste dagen van mijn leven!” Er is een kantoorruimte, een opslagruimte voor de duizenden lunches die wij maandelijks uitdelen, een grote recreatieruimte met allerlei spellen. Verder willen wij daar het volgende doen (op basis van een enquête): muziek in de namiddag en een soort jeugdwerkbank. We willen jongeren helpen met hun eerste baan of vervolgopleiding. Jan zou graag over een jaar terugkomen om daar een festival te organiseren en om scouts mee te nemen op het gebied van muziek en sport. Naast het jongerencentrum hebben wij een kleine speeltuin gemaakt. Het mooie is om te zien dat midden in deze gewelddadige wijk een hart groeit waar hoop een grote rol speelt.


REMER Rio - Favela de Rola

Naast Antares ligt de favela Rola. In Rola wonen 35.000 mensen. Ik werd uitgenodigd door de wijkraad om eens een kijkje te komen nemen, want ook hier is geen enkele hulporganisatie of gemeente aanwezig om een hand uit te steken. Om de wijk in te gaan loop je eerst over een stoffig pad door weilanden met hoog struikgewas waar drugsjongens je bespieden. ”Dit stuk even snel lopen en hopen dat er geen politie komt, want anders liggen wij ook onder vuur”, zei de wijkpresident, wat mij niet zo enthousiast maakte.

Daarna liepen wij door een wijk die meer leek op een dorp van 50 jaar geleden ergens midden in het binnenland, dan op een favela. Geen steegjes en huizen op en naast elkaar geplakt, maar armoedige huizen omringd door hekken die meestal van bamboestokken gemaakt zijn. Hier en daar paarden, varkens en veel, heel veel kippen. Allemaal weggetjes van aarde. Gelukkig weinig stof van auto’s, want die zie je heel weinig door de vele blokkades die de drugsdealers hebben opgeworpen. Op straat zie je weinig mensen, de meeste zijn drugsjongens die zwaar bewapend aan en af rijden op hun motoren. De leden van de drugsbende staan erom bekend dat zij niet weglopen en meestal wordt de politie beschoten. Een probleem is hier: waar te schuilen bij een vuurgevecht? Want de inwoners, in tegenstelling tot in Antares, doen hun deur meestal niet voor je open. Enfin, na een tweede bezoek hebben wij besloten dat wij de favela van een sportleraar gaan voorzien, zodat deze favela mee kan doen met de favelagames. Wij hebben een terrein gevonden waar wij een hek gaan plaatsen en waar wij een tafeltennistafel gaan bouwen. Na de favelagames bekijken wij of het reëel is om door te gaan met hulp aan deze wijk.

Trouwens Rola en Antares zijn de enige favela’s in het westen van de stad die nog beheerd worden door drugsdealers. De rest is over genomen door de milities, een soort paramiliaire groep. Drie weken geleden deed de militie weer een poging om Antares in te nemen waarbij twaalf doden vielen.


REMER Minas - Sítio Shalom

Sinds korte tijd zijn alle zes de huizen weer open. Vijf woonhuizen en een republica voor jongeren van 18 jaar en ouder. Vroeger ging het om zwaar verwaarloosde kinderen, maar steeds vaker komen er kinderen die psychisch en seksueel misbruikt zijn. Ze zijn misbruikt door hun aan drugs verslaafde ouders die hun kinderen voor geld uitlenen. Ik heb respect voor de pychologen en maatschappelijk werksters hier, want in gesprekken die zij hebben met de moeders van deze kinderen zou ik al dat geduld niet zo hebben.

Zo moet nog steeds één van onze meisjes hier voorkomen, omdat zij haar stiefvader aan- gegeven heeft bij de politie voor kinderprostitutie. Het probleem is dat deze zaak steeds weer wordt uitgesteld en dat de man op vrije voeten is. Via via bedreigt hij het meisje dat steeds banger wordt en zich afvraagt of ze hem de schuld wel kan geven. Het probleem in die kleine stadjes is dat iedereen elkaar kent en dat het makkelijk is om wraak te nemen, angst is daar volop aanwezig. Deze man staat slecht bekend. Als mensen niet op heterdaad worden betrapt, wordt er weinig gedaan.

Ik ben een weekend met zeven jongens tussen de 16 en 18 jaar naar Rio geweest. Zaterdagochtend hebben wij een voetbaltoernooi gespeeld. In de middag zijn wij naar het strand in Copacabana geweest. Alle spullen in een tas gedaan en terwijl


zij in het water zwommen moest ik daarop letten. Enfin, toen de jongens na een uur uit het water kwamen, vroegen zij om de tas. En já hoor die was gejat met alle shirts, geld en identiteitspapieren. Ik ben in 30 jaar vijf maal beroofd en alle vijf keer door een corrupte politieagent. Voor het eerst nu door een zogenaamde strandrat. Gelukkig had ik nog wat centen in mijn zak om de bus terug te kunnen betalen. Tijdens die busreis beroofde een gewapende bandiet wat reizigers. Gelukkig was ons geld op, althans zo leek het, want zij vroegen ons niets.

De volgende dag gingen wij te voet de hoogste berg van Rio beklimmen. Ik ben werkelijk door een hel gegaan. Drie uur lang steil naar boven. Wij kwamen ook op een gladde wand terecht waar de meeste bergsportongelukken in Brazilië gebeuren. Ik kon me niet laten kennen door de aanwezigheid van de jongens, maar als ik alleen was geweest, was ik echt weer teruggelopen. Het uitzicht en de overwinning boven op de top gaven een geweldig gevoel. Voordat ik terugging met de Kombi ben ik eventjes 10 minuten gaan liggen. Na twee uur wekten de jongens mij met Cola en broodjes op bed en wat was het geweldig om te zien dat zij het hele huis waar wij een paar dagen geslapen hadden, hadden schoongemaakt. Tegelijkertijd voelde ik mij ook wel héél oud!

Princia, één van de nieuwe meisjes, is vandaag gedoopt. Dat is voor ons altijd een groot feest. De kinderen laten zien en beleven dat er altijd iemand is die van hen houdt en dat maakt op deze aarde een wereld van verschil.

Ik wil jullie allen weer ontzettend bedanken voor alle steun in welke vorm dan ook. Ik wens jullie dan ook Gods Rijke Zegen toe,

Met zeer vriendelijke groet,

Oetsia, Moises, Janine en Robert

Bericht Team Noord

De groep die in de zomer van 2016 naar Rio de Janeiro en Pequeri afreist om te helpen bij de Favela Games en te klussen op de Sítio is druk met acties en voorbereidingen van de reis.

De dropfabriek in Jirnsum heeft 800 pakjes autodrop geschonken voor verkoop. En ook gaan we weer met een kraam staan bij de Opening van het Watersport seizoen in Grou op 22 mei. Daarnaast heeft Gerard Rinsma een aantal optredens op straat met zijn compagnon en gaan we daar extra bij flyeren om de opbrengst nog hoger te maken dan normaal gesproken.

Dus allemaal leuke dingen, we zijn te volgen op:

www.facebook.com/helpmijleven2016


De FavelaGames 2016

Deze zomer kijkt de hele wereld naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Wat er een paar straten verderop in de favela’s van Rio gebeurt, blijft echter buiten het zicht van de camera’s. In deze toch al onveilige wijken zijn in aanloop naar de Olympische Zomerspelen veel spanningen en (gewapende) conflicten gaande tussen de politie en de drugskartels.

Met de FavelaGames brengen wij het Olympische vuur verder dan de stadions. Tijdens dit meerdaagse sporttoernooi nemen 350 kinderen uit verschillende favela’s en een team van de Sítio Shalom het tegen elkaar op in vijf Olympische sporten: voetbal, handbal,

volleybal, atletiek en tafeltennis. Op 30 juli vindt de grote finale plaats, een feestelijke dag waarop de kinderen onbezorgd kunnen sporten en spelen!

Sport werkt in de favela’s als een zeer krachtig bindmiddel. De sportclub biedt een veilige plek, waar de kinderen uit de handen van drugbendes gehouden worden en daarnaast gestimuleerd worden om naar school te gaan. Met de kracht van sport willen wij op deze manier een bijdrage leveren aan een veiligere leefomgeving en een beter toekomstperspectief van de kinderen uit de favela’s van Rio de Janeiro.

Oproep

De hele wereld kijkt deze zomer naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Help ons te zorgen dat de Olympische Spelen ook voor de kinderen onvergetelijk worden. Steun de FavelaGames of kom in actie. Ga naar www.favelagames.org, en doneer.

Met de donaties voor de FavelaGames wordt er een prachtige sporthal voor sportclub Samara in de favela Antares gebouwd, zodat de kinderen zich daar het hele jaar door in een veilige omgeving kunnen ontwikkelen met sport en spel.

Bekijk ook onze facebook pagina: www.facebook.com/favelagames2016

Dit is Thayssa Cristina Oliveira, 15 jaar.

Ze woont in de favela Antares. Thayssa zit in de eerste klas van de middelbare school en doet mee met vrouwen volleybal. “Het is heel leuk om te volleyballen. We moeten nog wel veel trainen”. Thayssa heeft twee broers en een zusje. Later wil ze psychologe worden.


Over Antares en het Holland Heineken House

‘Je kunt beter gympen aandoen dan slippers,’ mailde Robert Smits me, de avond voordat ik hem zou ontmoeten op Central do Brasil, het chaotische bus-, trein- en metrostation van Rio de Janeiro. De dag daarop zitten we in de trein, op weg naar favela Antares. Robert legt me uit waarom ik vandaag beter geen slippers kan dragen: ‘Als ze gaan schieten, moet je kunnen rennen.’

Eind 2015 maakte ik kennis met Robert, tijdens een bestuursvergadering van stichting Help mij Leven (waar ik sinds enkele maanden als vrijwilliger bij betrokken ben). Dat was in Rotterdam, waar het hard waaide en koud was. Nu zit ik met Robert in de trein, op weg naar de sloppenwijk Antares, naar verluidt de heetste plek van Rio de Janeiro. Vanuit de trein zie ik het landschap veranderen. Flats, kantoren, winkels en wegen maken plaats voor palmbomen en royaal begroeide bergen. Na ruim een uur stappen we uit. Uit de trein stappen: in Nederland doe ik het dagelijks en gedachteloos. Uitstappen op station Antares is

anders. Uitstappen op station Antares betekent allereerst het pijnlijke afscheid van de airconditioning. Een vochtige hitte slaat me in het gezicht. Uitstappen op station Antares betekent vooral: een onwerkelijke wereld inwandelen.


Jongetjes met pistolen

We steken het spoor over via een hoge, smalle brug. Aan de overzijde van het spoor hebben tien, vijftien mannen en jongens zich verzameld. De meesten van hen dragen korte broeken en verder niets. Ik zie magere, gespierde bovenlijven. De mannen hebben zonder uitzondering een donkere huidskleur, zoals verreweg de meeste favelabewoners. Tot dusver niets nieuws: ik heb vaker rondgewandeld in de favela’s van Rio de Janeiro. Maar als ik de mannen voorbijloop, zie ik dat ze pistolen dragen, achteloos achter broekriemen gestoken. Op de grond liggen kleine pakketjes met daarin een wit goedje uitgestald. Strategisch gelegen naast het treinstation, bevindt zich één van de belangrijkste drugsverkooppunten van Antares. Ik ruik de zoetige geur van marihuana en ik zie hoe cocaïne en crack in alle openheid worden verkocht, als stroopwafels op de zaterdagse markt in een willekeurige Nederlandse stad. De drugs worden niet alleen ter plekke verhandeld: bij het verkooppunt is het een komen en gaan van drugskoeriers op motors. Achterop één van de motors zit een jongen van een jaar of elf. Op zijn leeftijd liep ik met speelgoedwapens te paraderen. Het pistool in de hand van deze jongen is echt.

Touwtjespringen en taaloefeningen

Na een wandeling van een minuut of twintig bereiken we Universo Cultural Antares, het hoofdkwartier van stichting REMER in Antares. Het is er een drukte van belang. In het pand bevinden zich twee klaslokalen waar kinderen les krijgen van lokale REMER-medewerkers. In het ene lokaal zitten kleuters te knutselen en te tekenen. Een paar meisjes zijn aan het touwtjespringen. Hun gelach klinkt me als muziek in de oren. De kinderen in het andere lokaal zitten over een taaloefening gebogen. Ze kijken op als ik binnenkom en willen meteen met de gringo op de foto. Sommige kinderen poseren trots met het papier waarop ze hun taaloefening hebben gemaakt. Andere kinderen steken hun duim omhoog of maken het V-teken. Ik kan alleen maar hopen dat ze over tien jaar allemaal nog leven.

Holland Heineken House

Robert neemt me mee naar een grote sporthal naast het pand van REMER. In de hal is een aantal jongens van een jaar of tien aan het voetballen. Ik vergaap me aan het vlugge voetenwerk van deze Neymars-in-de-dop. De sporthal is eigendom van


de drugsbende. In het weekend worden hier wilde feesten gehouden. Doordeweeks mag REMER de hal gebruiken voor sportactiviteiten. Dat wil zeggen: dan moet REMER wel eerst ‘even’ de boel schoonmaken. Glasscherven, rotzooi, kapotte doelpalen en verstopte toiletten zijn de treurige oogst van de door de drugsbende georganiseerde feesten. De schoonmaak neemt al gauw twee dagen in beslag. Bovendien moet er regelmatig opnieuw geverfd worden: van het zaalvoetbalveld is weinig meer over als het een weekend lang als dansvloer is gebruikt.

Over een paar maanden zal het Olympische circus neerstrijken in Rio de Janeiro. Het Olympisch dorp staat in Barra da Tijuca, één van de meest luxe wijken van Rio de Janeiro en de thuisbasis van talloze Braziliaanse celebrities. Voor het Holland Heineken House is eveneens een toplocatie gevonden: aan de rand van het meer Rodrigo de Freitas, in de volksmond de lagoa (meer) genoemd. Maar in Antares lijkt het Holland Heineken House heel ver weg. Als we de sporthal verlaten, wijst een medewerker van REMER me op de grote metalen deur. Ik zie de kogelgaten en ik vraag me af of de bewoners van Antares ook maar iets wijzer zullen worden van de Olympische Spelen.

Tafeltennis in Pedra Lisa

Een week later ontmoet ik Robert opnieuw. We brengen een kort bezoek aan Pedra Lisa, een favela die grenst aan het centrum van Rio de Janeiro. In 2010 werd deze favela door de politie ‘gepacificeerd’. Maar de ‘vredespolitie’ is in geen velden of wegen te bekennen. Wel zie ik opnieuw mannen en jongens met vuurwapens: in Pedra Lisa is de drugsbende ondergronds gegaan, maar niet héél erg ondergronds.

Ik zie ook iets anders: op een binnenplaatsje, naast het kleurrijke pand van REMER, wordt door kinderen enthousiast getafeltennist. De tafeltennistafel heeft een specifieke bestemming: ter gelegenheid van de Olympische Spelen organiseert REMER de ‘Favela Games’, een sporttoernooi waar kinderen uit verschillende favela’s aan meedoen. Dat belooft op 30 juli een vrolijk sportspektakel te worden, te midden van armoede en geweld. De Favela Games dienen nog een ander doel: met de opbrengst van donaties die gedaan worden in het kader van de Favela Games (www.favelagames.org) wil REMER een eigen, overdekte sporthal laten bouwen in Antares. Op die manier kan de stichting ongestoord sportactiviteiten voor de kinderen blijven organiseren, zonder rekening te hoeven houden met de feestagenda van de drugsbende.

Misschien worden de bewoners van Antares tóch nog wat wijzer van de Olympische Spelen.

Allard Gunnink, maart 2016


Opbrengst vastenactie Fatimaschool

Door alle leerlingen van de Fatimaschool in Rotterdam is hard gesport de afgelopen weken! Met een lijst van activiteiten waar ze punten mee konden verdienen, konden alle kinderen hun sportieve activiteiten tijdens de Olympische Spelen in de gymzalen laten sponsoren. En dat is heel goed gelukt; er is door de kinderen een prachtig bedrag bij elkaar gesport.

Het totale bedrag dat door alle kinderen (en hun ouders/verzorgers) is binnengehaald voor de straatkinderen in Brazilië, bedraagt 10.304,75 euro. Fantastisch!! Wij wensen Stichting ‘Help mij leven’ veel succes toe bij het uitvoeren van hun belangrijke werk. Wat fijn dat wij met elkaar een steentje hebben kunnen bijdragen aan het bieden van kansen voor andere kinderen!

Nicole van Dijk,

directrice Fatimaschool, Rotterdam

Like onze pagina! www.facebook.com/helpmijleven


Actie Rosalie Le Grelle

Na een kleine maand als vrijwilliger te hebben gewerkt in Brazilië kwam ik terug in België en was er toch heel wat in mij veranderd. Ik ben bijzonder emotioneel geraakt geweest door hoe dat kansarme kinderen, vaak misbruikt en verwaarloosd zijn door hun familie, wanneer ze in de handen zijn van REMER, terug een balans kunnen vinden, een reden om te leven en een veelbelovend toekomst. Het is daarom dat ik het hier niet bij kon laten. Terug uit Brazilië wilde ik actief blijven om te blijven steunen. Mijn motivatie was zeer groot aangezien ik met mijn eigen ogen had kunnen zien dat REMER werkelijk positieve resultaten behaalt. Wat zij doen werkt, en daar was ik deze zomer getuige van geweest.

Om geld in te zamelen en mijn ervaringen te delen besloot ik een benefietdiner te organiseren. Ik opende een bankrekening en zocht naar sponsors. Eerst en vooral moest ik een locatie vinden, liefst gratis ook nog. Daarnaast had ik nog veel verschillende sponsors nodig voor de gerechten en de drank. Mijn doel was om dit allemaal gratis te kunnen krijgen, zodat de giften van de mensen integraal naar de organisatie zouden kunnen gaan. Dit was heel erg belangrijk voor mij. Ik wilde het gevoel geven aan de mensen dat hun geld, volledig en goed besteed zou worden. Na heel veel mailen, bellen en afspreken vond ik een sponsor voor elk deel. Ik vond zelfs een sponsor die zijn restaurant ter beschikking wilde stellen en die het voor- en hoofdgerecht wilde schenken! Het werd een groot succes en zo kon ik 3.500 euro verzamelen.

Vervolgens kwam ik in contact met een andere organisatie in België, de VZW KinderLeven (Vie d’enfant), die fondsen werft voor andere organisaties. Elk jaar kunnen nieuwe organisaties een aanvraag indienen bij KinderLeven voor een kleine sponsoring. Misschien zou ik dit jaar ook mijn kans kunnen wagen? Zo stelde ik samen met de hulp van Bart, fondsenwerver bij Help mij Leven, een dossier op van REMER om een aanvraag in te dienen. Toen ik begin maart mijn mailbox opende maakte ik een sprong van vreugde. Een mailtje van de voorzitter van KinderLeven, dat ze van de 50 aanvragen twee nieuwe projecten hadden gekozen, waaronder dat van ons! KinderLeven schenkt 5.000 euro aan REMER.

De energie die ik uit Brazilië heb meegekregen heeft ervoor gezorgd dat ik mijn projecten niet heb opgegeven en dat ik het heb kunnen verwezenlijken. Tijdens het fondswerven was die gedachte en die kracht die me liet werken, het waren de verhalen van de kinderen en de tieners die ik had ontmoet die mij de moed gaven. De moeite en het werk die ik er in stak loonde dan ook en maakte mij gelukkig.

Rosalie Le Grelle



Bestuur ‘Help mij leven’Mw. C.M. Oostenbrink- Pronk (voorzitter)Mw. M. van der Wenden (secretaris)Dhr. J.L. Looijen (penningmeester)Dhr. A.A. GoljaDhr. A.P. van der EijkDhr. P.G. van BaalenDhr. S.P. Roelofsen

© Copyright 2016 Niets uit deze uitgave mag worden verveel- voudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, Internet of welke andere wijze dan ook, zonder uitdrukkelijke toestemming van stichting ‘Help mij leven’.

Postadres REMERSítio ShalomEstrada Pequeri-Bicas km2cep. 36.610-000 Pequeri (MG)Brazilië

ContactInformatie en adresgegevens

Coördinatie vrijwilligevrsDhr. B. van WorkumE-mail: [email protected]

Secretariaat Postbus 155 2665 ZK Bleiswijk Telefoon: 010-4209181

E-mail: [email protected]

Website: www.helpmijleven.org

www.facebook.com/helpmijleven

Giften t.n.v. stichting ‘Help mij leven’ IBAN NL 23 RABO 0 1076 14 642

Gemakkelijk geld overmaken

Graag maken wij u attent op de mogelijkheid om periodiek een vast bedrag naar de stichting over te maken. Het voordeel daarvan is dat u er geen omkijken meer naar heeft.

Wilt u het werk van REMER en Sparta structureel ondersteunen, vul dan de machtiging onderaan deze pagina in en stuur of e-mail deze naar het secretariaat van de stichting. U kunt uw betaling uiteraard altijd stopzetten wanneer u dat wenst: een bericht aan het secretariaat is voldoende. Als vaste donateur van stichting ‘Help mij leven’ ontvangt u (indien u daar prijs op stelt) drie keer per jaar onze nieuwsbrief.

Afschrijvingen

Maandincasso: rond de 30e van de maand Kwartaalincasso: 30 maart, 30 juni, 30 september en 30 december Halfjaarincasso: 30 juni en 30 december

Sturen aan: stichting ‘Help mij leven’ - Postbus 155 - 2665 ZK - Bleiswijk

Ik ondersteun het werk in Brazilië met een financiële bijdrage, daarom stuur ik de onderstaande machtiging op. Ik ontvang drie keer per jaar de nieuwsbrief van stichting ‘Help mij leven’.

Ondergetekende, Naam en voorletters ________________________________________________

Adres ________________________________________________ Postcode & woonplaats ________________________________________________

Email-adres ________________________________________________

IBAN Rekeningnummer NL _____________________________________________

verleent hiermee tot wederopzegging machtiging aan stichting ‘Help mij leven’ om € __________ (euro) eenmalig / per maand / per kwartaal / per jaar* van bovenvermelde rekening af te schrijven.

De nieuwsbrief ontvang ik graag per post/digitaal*

Datum: ________________________ Handtekening: ________________________________

*) Doorhalen wat niet van toepassing is

Door ondertekening van dit formulier geeft u toestemming aan: • stichting ‘Help mij Leven’ om doorlopende incasso-opdrachten te sturen naar uw bank om een bedrag van uw rekening af te schrijven voor het werk onder de straatkinderen in Brazilië; • uw bank om doorlopend een bedrag van uw rekening af te schrijven overeenkomstig de opdracht van stichting ‘Help mij Leven’.Als u het niet eens bent met deze afschrijving kunt u deze laten terugboeken. Neem hiervoor binnen acht weken na afschrijving contact op met uw bank. Vraag uw bank naar de voorwaarden.

Incassant ID stichting Help mij Leven: NL29ZZZ411734790000 Kenmerk machtiging: HML - < donateursnummer >

Onjuist geadresseerd?W

ilt u d

an ond

erstaa

nde gegevens invu

llen en de om

slag va

n deze

nieuw

sbrief retourneren na

ar het ond

erstaa

nde a

dres?

Verhuisd

, ad

res onbekend

Verhuisd

, nieuw

e/juiste a

dresgegevens:

N

aa

m:

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

_

A

dres:

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

_

Postcod

e & w

oonplaa

ts: _

__

__

__

__

__

__

__

__

__

__

_

Bed

ankt!

Stichting ‘Help m

ij leven’ - Postbus 1

55

- 26

65

ZK - B

leiswijk

DRUKWERK

ww

w.helpm

ijleven.org

Nieuwsbrief mei 2016

Documents

Transcript of Nieuwsbrief mei 2016