Nieuwsbrief LRZ

2

Nieuwsbrief voor familie en naastbetrokkenen van de cliënten van Langdurige Rehabilitatie. Uitgave april 2012. Teksten interviews en foto’s: Mark Spruit. Redactie: Maurice Ruyters en Piet van Geffen.

Beste mensen,

Voor u ligt de nieuwsbrief van Langdurige Rehabilitatie en Activering en Reïntegratie.

Het is een nieuwsbrief die geschreven is voor onze cliënten en hun familie en vrienden, die als doel heeft betrokkenen te informeren over de ontwikkelingen op de afdeling.U vindt er het relaas van een afdeling die steeds in ontwikkeling is, maar die tegelijkertijd de tijd en de ruimte wil nemen voor de mensen die bij ons verblijven. Het vraagt soms om een moment van verstilling om in de waan van de dag ruimte te nemen voor een waarachtige ontmoeting met de mensen die bij ons wonen. We zijn erop uit om aandacht te hebben voor het kleine contact en de kleine stapjes van ontwikkeling die onze mensen doormaken.Met veel genoegen kunnen we u melden dat enkele van onze medewerkers, enkele cliënten en één van de familieleden de moeite hebben genomen om middels een interview te vertellen over hun werk en hun ervaringen op de afdeling. Zo zijn er verhalen van verpleegkundigen, de creatief therapeut, de psycholoog i.o. tot GZ psycholoog en de psychomotore therapeut. Daarnaast kunt u lezen wat er zich binnen de activiteitentherapie allemaal afspeelt. In het bijzonder zou ik bij deze de heer Nienhuis en mevrouw Versteeg willen bedanken voor hun bijdrage aan deze nieuwsbrief. Zij laten in het interview de afdeling vanuit hun eigen perspectief zien.Tot slot nog een bijzonder woord van dank aan de mensen die meegewerkt hebben aan deze nieuwsbrief. Door cliënten en medewerkers uit de verschillende disciplines aan het woord te laten, hopen we u een beeld te geven van de afdeling.

OntwikkelingenIn de afgelopen jaren heeft de afdeling een ontwikkeling doorgemaakt die gekenmerkt wordt door een intensivering van zorg in brede zin.Om te beginnen zijn de verpleegkundige teams uitgebreid en zijn er meer handen aan het bed gekomen. Deze toename van verpleegkundigen is gedurende een langere periode tot stand gekomen. Zo kwamen er per kwartaal steeds enkele verpleegkundigen bij. Op die manier kon men goed worden ingewerkt en kregen cliënten de tijd om aan de nieuwe gezichten te wennen.Daarnaast is de afdeling van monodisciplinair gegroeid naar multidisciplinair. Een van de eerste stappen was dat

een psychiater volledig aan de afdeling werd verbonden. Sinds vorig jaar is dat Marian Dethmers. Ook werd er een klinisch psycholoog toegevoegd aan de afdeling. Die functie vervult Kees Rietberg. Inmiddels is er nog een tweede klinisch psycholoog, Jeroen Redmeyer in dienst gekomen. Beiden ondersteunen nu de zorg van vier teams. Til Hagebeek is als psycholoog i.o. tot GZ-psycholoog aan de afdeling verbonden en in mei van dit jaar zal er nog een psychiater in opleiding van start gaan. Daarnaast zijn Nima Roomez en Rob Mijnheer in dienst gekomen. Nima is creatief therapeut en Rob psychomotoor therapeut. Beiden zijn voor deze nieuwsbrief geïnterviewd en geven daarmee een beeld van hun werk.Een belangrijke andere ontwikkeling heeft plaatsgevonden op het terrein van de dagbesteding.De afdeling Activering en Reïntegratie is samengevoegd met de afdeling Langdurige Rehabilitatie.Het is van groot belang dat onze bewoners betekenisvol bezig kunnen zijn. Daarvoor is de nabijheid van de voorzieningen voor dagbesteding van belang, maar ook de wijze waarop wordt samengewerkt. De activiteitenbegeleiders maken nu onderdeel uit van het team. Ze geven samen met de verpleegkundigen en de staf vorm aan het behandelklimaat van de afdeling. Het zorgaanbod verandert steeds meer van een collectief aanbod naar een individueel aanbod. We benadrukken steeds meer de zorg voor het individu. Het gaat om individueel maatwerk. Om die reden zijn onlangs de verpleegkundige teams gesplitst. Verpleegkundigen krijgen daarmee minder cliënten in begeleiding, die dan ook intensiever kunnen worden begeleid. De afdeling participeert in onderzoek. Er zijn twee onderzoekers aangesteld: Lisette van der Meer als hoofdonderzoeker en Annemarie Stiekema als onderzoeksassistent. Op de afdeling wordt onderzoek gedaan naar de invloed van de leefstijl van onze mensen op hun gezondheid. Nadat het onderzoek naar de leefstijl is afgerond zal worden gestart met het CAT-onderzoek (Cognitieve Adaptatie Training). In dit onderzoek wordt gekeken naar de mogelijkheden van het aanleren van nieuwe routines om daarmee de mobiliteit van onze cliënten te vergroten.

• Het team van Langdurige Rehabilitatie

I n t e r v i e w

Diny de Lange (verpleegkundige team Es)

D e zorg wordt steeds meer individueel maatwerk. Om daaraan tegemoet te komen zijn de verpleegkundige teams

gesplitst. Verpleegkundigen krijgen minder clienten in begeleiding en die kunnen dan intensiever worden

begeleid. Diny de Lange, verpleegkundige van De Es, vertelt hoe zij dit ervaart.

Hoe heb je de teamsplitsing ervaren?Ik vind het plezierig dat de teams kleiner zijn. De communicatie gaat hierdoor gemakkelijker en beter. De zorg is beter van kwaliteit. We hoeven als team nu “slechts” op de hoogte te zijn van het wel en wee van ruim 30 cliënten. In de oude situatie betrof het ongeveer 65 mensen. We kunnen nu beter de vinger aan de pols houden omdat we dichter op de bewoners zitten. Ik mis de keuzevrijheid. Destijds kon je immers de keuze maken uit ofwel naar ”buiten” (Akkerhoven en de buitenhuizen) gaan, dan wel op de Es werken. Ik heb een niet al te groot dienstverband, maar ik kan me voorstellen dat iemand die vaker werkt de afwisseling wel zal missen.Ondanks dat we momenteel gehuisvest zijn in één kantoor doen we de overdrachten wel gescheiden.

Zijn er ook elementen van de veranderingen die je minder positief vond?Het is allemaal erg snel gegaan. Dat bracht de nodige kinderziektes met zich mee. Allereerst werden we ondanks de opdeling van het verpleegkundig team met zijn allen in een te nauwe kantoorruimte in de Es gehuisvest. Gelukkig was dat van tijdelijke aard en hebben we inmiddels voldoende ruimte voor iedereen. Voor de toekomst zou het wenselijk zijn dat het team van Akkerhoven een eigen kantoorruimte krijgt.

Wat vond je verder opvallend?Ik vond het opvallend dat er onder de cliënten geen grote ophef is ontstaan. Nogal wat mensen hebben bijvoorbeeld een andere persoonlijk begeleider gekregen. Maar het lijkt alsof de meesten snel gewend zijn aan de nieuwe situatie. Overigens was ik zelf alleen maar persoonlijk begeleider van cliënten in de Es, dus voor mij is er in dat opzicht niet veel veranderd.

Het kan zijn dat er in de toekomst een splitsing optreedt in de locatie van de diverse kantoren. Ga je in dat geval je oude teamgenoten missen?Vooral in het begin verwacht ik collegae te gaan missen. Maar ik verwacht dat er op langere termijn een soort gewenning gaat optreden. Desondanks ben ik dan wel van plan af en toe het “ouwe clubje” weer op te zoeken.

Wat zou je vinden van het idee om te gaan rouleren tussen de teams?Indien dat op vrijwillige basis gaat, lijkt me dat geen slechte gedachte. Vooral in geval je het als verpleegkundige niet naar je zin hebt. Al kan je je afvragen of dergelijke wisselingen positief zijn voor de cliënten. Wellicht zijn de meesten toch gebaat bij een vaste persoonlijk begeleider.

Telefoonnummers/verpleegposten van de teamsTeam Es – De Es, Het Uitzicht Verpleegpost in De Es (eerste etage)Telefoon: 050 - 4097226Team Akkerhoven – Akkerhoven en BuitenhuizenVerpleegpost in De Es (eerste etage)Telefoon: 050 - 4097300

Teamleider van beide teams is Piet van Geffen. Hij houdt kantoor op de begane grond van De Es.

Team Brink- De Brink en het Witte HuisVerpleegpost op de eerste etage van de BrinkTelefoonnummer: 050 - 4097301Team Buitenhuizen – Akkerhoven, De Borg en BuitenhuizenVerpleegpost in Akkerhoven 92Telefoon: 050 - 4097027

Teamleider van beide teams is Albert Brandsma. Hij houdt kantoor op de begane grond van De Brink.

Het Uitzicht

Activiteiten voor bewoners en familie in 2012

O ok dit jaar zijn er weer de nodige activiteiten gepland die zowel de bewoners als u aan kunnen gaan. Dus noteer

alvast de onderstaande data! Programmering van de activiteiten:

Voor de bewoners van team Es en team Akkerhoven16-18 april Drie dagen naar de Efteling

21 april Familiedag

7 - 11 mei Vakantie in Eext

2 juni Barbecue voor familie en bewoners van de Es en het Uitzicht

3 juni Barbecue voor familie en bewoners van Akkerhoven en de buitenhuizen

14 - 21 september Een vakantie aan zee

Voor de bewoners van team Brink en team BuitenhuizenTweede helft april Korte vakantie van 4 dagen in Otterlo 21 april Familiedag

Juni Fietsdag naar Schiermonnikoog

15 juni Familiebijeenkomst met barbecue

WandeltochtenJaarlijks organiseren de afdeling en Lentis verschillende wandeltochten. Als u graag met ons meeloopt, bent u altijd van harte welkom.Voor de komende periode staan de volgende tochten op ons programma: 11 mei Linis wandeltocht georganiseerd door de eigen afdeling. Wandeltochten van 5, 10 en 15 km in Zuidlaren.

9 juni Lentis wandeltochtWandeltochten van 5 en 10 km in Groningen

29 en 30 september Tocht om de NoordTwee dagen wandelen door Groningen met keuze uit diverse afstanden.

A c t i v i t e i t e n

Bas Polman (verpleegkundige team Buitenhuizen)

I n het kader van de veranderingen op de afdeling zijn de teams gesplitst. Naar aanleiding hiervan zijn ook aan

collega Bas Polman uit het team Buitenhuizen dezelfde vragen gesteld als aan Diny de Lange.

I n t e r v i e w

Hoe heb je de teamsplitsing ervaren?Het mes snijdt als het ware aan twee kanten. Enerzijds is het voor verpleegkundigen overzichtelijker geworden en is er meer tijd gekomen voor individuele contacten met cliënten. Anderzijds hebben onze cliënten met veel minder gezichten te maken en dat geeft hen rust. Cliënten geven ook aan dat ze het prettiger vinden dat ze nu met minder mensen te maken hebben dan voorheen.Dat wordt ook duidelijk uit de wijze waarop het kantoor wordt gebruikt. Mensen weten de weg daar heen goed te vinden. De drempel is voor cliënten laag. De inloop vindt nu al met enige regelmaat plaats.

Zijn er ook elementen van de splitsing die je minder positief vond?Door deze overgang ben ik sommige cliënten ook gaan missen. Er zijn er die je vrijwel nooit meer ziet. Het is uiteraard wel mogelijk om mensen af en toe op te zoeken, maar dat moet je dan ook echt doen want anders komt dat er niet van.Hetzelfde geldt uiteraard ook voor de collegae. De contacten met collegae zijn feitelijk gehalveerd. Er zijn echt twee teams ontstaan. Het contact zoals dat er eerder was gaat langzaamaan toch wel wat verloren.

Wat vond je verder opvallend?Een en ander is vrij rimpelloos verlopen. Er bestond wel enige angst dat dit niet zo zou zijn. Er waren wel wat zorgen dat er met name ten aanzien van de planning en de ziektevervanging problemen zouden gaan ontstaan. Met een groot team kun je immers veel flexibeler zijn dan binnen een kleinere eenheid. Dat is echter erg meegevallen. Men is zelf voldoende flexibel gebleken om de verandering in planning en de beperking van de vervangingsruimte goed op te vangen.

Rouleren tussen de teams?Voorlopig bestaat daar voor mij nog geen behoefte aan. Ik weet niet hoe ik daar over twee of drie jaar tegenover sta, maar op dit moment is er voldoende uitdaging in deze nieuwe situatie.Daarnaast is het voor mij een bewuste keus geweest om naar het team Buitenhuizen te gaan. In mijn vorige functie als avond/weekend/nachthoofd fietste ik ook over het terrein en dat gaf een erg prettig gevoel van vrijheid. Dat gevoel van vrijheid lijkt in het team Buitenhuizen veel groter dan in het team Brink. Er zijn zes verschillende huizen die door het buitenteam worden bediend. Dat geeft voldoende ruimte en biedt de afwisseling die ik prettig vind.

Voor zover mogelijk gaan de bewoners van alle woningen naar de activiteiten en dagbestedingsmogelijkheden op het terrein. Wanneer bewoners geen gebruik maken van activiteiten op het terrein, kunnen zij gebruik maken van de aangeboden activiteiten op de afdelingen.De Brink en De Es beschikken over een aparte activiteitenruimte waar van maandag tot en met vrijdag agogisch medewerkers van A&R(= Activering en Reïntegratie) aanwezig zijn om bewoners te activeren en te begeleiden bij hun activiteit.

Hierbij wordt zoveel mogelijk samen met de bewoner gekeken naar wat iemands interesses en mogelijkheden zijn en er wordt een activiteitenplan opgesteld. De doelen van de activiteitenbegeleiding op de afdeling zijn:• Hetonderzoekenvaniemandsinteressesen

mogelijkheden op het gebied van dagbesteding• Tegenwichtbiedenaandepsychotische

“binnenwereld”• Betekenisvolleactiviteitenenzingeving• Invullinggevenaandedagstructuur• Bevorderingvansociaaladequaatgedraginde

werksituatie• Waarmogelijkvoorbereidingopactiviteitenophet

terrein.Het niveau op de afdeling is zeer laagdrempelig: één op één begeleiding of in kleine groepjes; kortdurend; en zoveel mogelijk aansluitend bij de behoeften van de bewoners.

Activiteiten vanuit A&R binnen de Afdeling Langdurige Rehabilitatie in Zuidlaren

A & R

De Brink

De Es

Akkerhoven

Het Witte Huis

De Es

De Borg

Op bezoek in De Brink

W at was ik blij en opgelucht toen er in 2007 op het terrein van Lentis

(Dennenoord) drie mooie nieuwe gebouwen verrezen. Mijn zus Trudi

(Devi) zou een prachtige kamer krijgen in de Brink die helemaal eigentijds is,

zoals een mooie lichte ruimte met een frisse plavuizen vloer en een eigen

douche/toilet. En voor mij zou er voortaan ook een logeerkamer beschikbaar

zijn, in het gebouw iets verderop, de Borg, als ik haar 3-wekelijks ging

bezoeken.

E e n v e r h a a l

Jarenlang heb ik mijn heil in allerlei pensions moeten zoeken en nu kan ik op het terrein zelf blijven overnachten en me overdag ook zo nodig even terug trekken. De volgende ochtend kan ik een ontbijt nemen; alles bij elkaar voor een luttel bedrag. Aangezien ik in Den Haag woon en werk, is het heen en weer gaan op één dag geen prettige optie: ik zit dan langer in de trein dan ik bij Trudi ben. En als ik langer op bezoek ben, kan ik ook eens aan iets meedoen dat er voor de bewoners georganiseerd wordt, zoals aan de Jaarlijkse Tocht om de Noord. Ook ben ik blij, dat er in de nieuwe gebouwen een aparte rookruimte bestaat, die gezellig aangekleed is. De mensen zitten er regelmatig, het is ook een ontmoetingsplaats en tegelijkertijd blijven de huiskamer en eetkamer lekker fris. Ik ben als niet-roker ook wel eens even in de rookkamer om een praatje te maken, maar dan vraag ik altijd wel meteen of ik het raam open mag zetten. Mijn zus Trudi heeft net als iedere bewoner van de Brink een vaste Persoonlijk Begeleider (PB’er). Sinds de tijd dat ze in de Brink woont, is dat Marlies geweest. En vanwege de grote afstand en de wisselende diensten waarin de verpleging zit, bleek dat we het beste konden gaan mailen met elkaar om contact te houden. En dat hebben we dan ook veelvuldig gedaan, ook als ik in het buitenland (India) was. Dan hielpen Marlies en ook andere mensen van de verpleging Trudi om een mailtje aan mij terug te sturen. En mijn mails werden uitgeprint aan haar gegeven, zodat ze de tijd kon nemen om de inhoud tot zich door te laten dringen. Het is wel bijzonder om dan in het verre India een bericht van je zus in Lentis te ontvangen. Marlies en ik hebben geprobeerd om dingen tot stand te brengen en de ene keer lukte dat beter dan de andere keer, want Trudi moet er wel aan toe zijn om dit ook te doen. Maar een van de fijnste dingen is, dat Trudi door de gezamenlijke inspanning, mede dankzij de inzet van de collega’s van Marlies, nu weer een nieuwe gebitsprothese heeft. Dat staat zoveel verzorgder en het is ook beter om het eten goed te laten verteren. Ze is er zelf ook heel trots op, dat het zo mooi

staat. Ik kom graag in de Brink, omdat ik nu naast het contact met Trudi ook de medebewoners steeds beter ken en we het vaak gezellig met elkaar hebben. Er is een hele open sfeer in de Brink: je kunt er zo binnenlopen en bij het koffie-uurtje aanschuiven. De ruimtes worden dagelijks goed schoongehouden en verzorgd, de mensen krijgen op vaste uren koffie en thee en Trudi’s kamer en kleding wordt goed bijgehouden door de lieve dames van de huishouding. Alle verpleegkundigen weten hoe het met mijn zus Trudi gaat en als ze haar even niet gezien hebben, vanwege hun rooster, zoeken ze het voor me uit. Tijdens de creatieve therapie die in de Brink zelf aangeboden wordt maakt Trudi graag een praatje met de begeleidsters en af en toe maakt ze onder hun leiding ook een mooie kaart voor mij of een vrolijk bloemstukje. Ik ben blij, dat mijn zus Trudi op zo’n mooie plek woont en dat er zo goed en op een respectvolle manier voor haar gezorgd wordt en dat ze stimulansen uit deze omgeving krijgt. Het is een geruststellend idee omdat ik tamelijk ver weg zit en het is op deze manier ook fijn om op bezoek te gaan.

Trudi met haar geliefde sigaartje in de rookkamer

I n t e r v i e w s Interview Nima, creatief therapeut

C reatieve Therapie is een behandelingsmethode

voor mensen met psychosociale en psychiatrische

stoornissen. Therapie kan individueel of in een

groep worden gegeven. Er wordt gebruik gemaakt van

beeldende middelen zoals tekenen, schilderen, klei, stof,

etc. Gevoelens kunnen tot uiting worden gebracht met

behulp van materiaal. Creatieve therapie richt zich op

veranderings-, ontwikkelings-, en acceptatieprocessen.

Het is voornamelijk bedoeld voor mensen die affiniteit

hebben met beeldend bezig zijn.

Een aanzienlijk gedeelte van de cliënten van Nima lijdt aan schizofrenie en depressie. Mede door die ziektebeelden zijn ze aanvankelijk inactief. Nima vindt het belangrijk mensen in beweging te krijgen. Hij biedt daarom allerlei therapievormen aan zoals drama, beeldende vorming, muziek, dans of tuinwerkzaamheden. Allerhande klachten kunnen aan bod komen. Enkele voorbeelden hiervan zijn spanningsklachten, verliesverwerking, emoties moeilijk kunnen verwoorden, somberheid, faalangst en chronische pijn.

Op een koude dag in februari ontmoet ik Nima in het gebouw Molenmeer waar hij zijn werkplek heeft in een ruime en sfeervolle therapieruimte. De ”kamer” die uitkijkt op een bosschage, is kleurrijk en volgestouwd met allerhande kunstwerken. Verder zijn er een bibliotheekje en een kleine eetgelegenheid. Een aantal cliënten is geconcentreerd bezig met het maken van schilderijen en tekeningen. Terwijl Nima de theeglazen vult, vertelt hij dat hij in juli 2010 begonnen is als Creatief Therapeut. In totaal 20 mensen, grotendeels afkomstig van de Langdurige Rehabilitatie, behoren tot zijn klanten. Elke dag gaat hij met groepjes van ongeveer 6 mensen aan de slag. Hij omschrijft zijn werkwijze en benadering als directief, zorgzaam, het bieden van structuur, motiverend en het voortborduren op reeds aanwezige kwaliteiten. Het is belangrijk een band te creëren en te onderhouden. Mensen krijgen taken en verantwoordelijkheden. Zo is er een vrouw die de bibliotheek beheert. Een man heeft verstand van techniek en verricht soms technische klusjes, dan wel geeft hij uitleg over allerhande technische zaken, waarbij hij zijn kennis kan etaleren.Een andere bewoner houdt de therapieruimte schoon. Deze man verzorgde zichzelf en zijn kamer nauwelijks. Het resultaat van zijn verantwoordelijkheid voor de schoonmaak op Molenmeer is dat hij zelf ook netter en schoner is geworden. Hij vindt het fijn hiermee te worden gecomplimenteerd.In Molenmeer is een ruimte ingericht als bioscoop. Wekelijks wordt er met een groep van zo’n 15 bewoners naar een film van ongeveer een kwartier gekeken. Vervolgens wordt besproken wat ze hebben gezien en wat voor gevoel dat heeft opgeroepen. Het doel hiervan is hun interesse op te wekken.

Verder dat ze bewuster bezig zijn en zich beter concentreren.Andere voorbeelden van de werkwijze van Nima: hij vertelt over een vrouw die de gewoonte had een groot gedeelte van de dag te praten over problemen en vervelende gebeurtenissen in haar leven. Zij was hierdoor onrustig en voelde zich ongelukkig. Haar is de opdracht gegeven een boek te schrijven over haar leven. Mevrouw zegt zelf dat ze door het schrijven meer rust en structuur in haar hoofd ervaart. Een 44-jarige man uit Curaçao benoemt zijn ervaringen als volgt: ”Ik was in de war, hoorde stemmen en was bang. Ik leerde materiaal te gebruiken en mooie dingen te maken. Sinds 1,5 jaar volg ik de Creatieve Therapie en heb ik geleerd mijn emoties te uiten in beeld, dans en drama. Langzaam werd de pijn van de vele stemmen minder. Therapie heeft me geholpen me weer fijn te voelen. En sinds ik me beter voel, werk ik twee dagdelen in de week bij de fietsenmakerij.’’

 

Interview Til Hagebeek, psycholoog i.o tot GZ-psycholoog

I n t e r v i e w s

Z ittend aan een kop thee vertelt Til dat ze de

tweejarige opleiding volgt tot GZ-psycholoog.

Onderdeel hiervan is het lopen van een stage van een

jaar (tot 1 september) bij de bovengenoemde LR.

Psycholoog Kees Rietberg is haar supervisor.

Ze omschrijft haar werkzaamheden als het meedenken over de aanpak van gedragsproblemen en diagnostiek van bewoners. Ze voert hiervoor de nodige gesprekken met bewoners en collegae van het behandelteam en verpleegkundigen. Hiernaast verricht ze cognitief en neuro-psychologisch onderzoek.Til heeft veel ervaring in de zorg. Eind jaren zeventig startte ze als 17-jarige met de opleiding tot verpleegkundige. Ze vertelt dat ze vele veranderingen heeft mee gemaakt. Zo waren er bijvoorbeeld destijds amper medicamenten voorhanden, terwijl momenteel te kiezen valt uit allerlei middelen. Til begon als psychiatrisch verpleegkundige. Verder maakte ze nog een uitstapje naar een verzorgingstehuis in de hoedanigheid van hoofdzuster A.Na het krijgen van haar kinderen was ze er een paar jaar uit. De volgende stappen waren het volgen van de opleiding tot Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige en de studie Psychologie. De bevlogenheid van de ambitieuze Til resulteerde uiteindelijk in haar huidige studie en metier.Ik noem dat de huidige populatie van LR lange tijd werd gezien als ”uitbehandeld”. Op mijn als prikkelend bedoelde vraag of er nog wel eer te behalen valt aan en met deze categorie cliënten van LR, reageert ze met vuur. ”Er valt zeker een hoop winst te behalen. Het welbevinden en geluk van de mensen hier kan worden verhoogd op allerlei manieren. Daar zijn we momenteel dan ook hard mee bezig. Het feit dat er meer personeel beschikbaar is, betekent dat er meer en doelbewustere aandacht voor de mensen is dan in het verleden. Er wordt vaker een appèl gedaan op hun vaardigheden. Samen met de patiënt kijken we waar zijn/haar welbevinden vergroot kan worden. Middels trainingen, behandelingen en mediatietherapie werken we met de verpleging aan het optimaliseren van het welzijn van onze bewoners. Dit helpt om een positiever zelfbeeld te krijgen. Veel bewoners zullen uiteindelijk een stukje gelukkiger worden.”

We praten nog even door over de hobby´s van Til. Ze is een fervente lezer. Tijdgebrek noopt haar echter zich te beperken tot studieboeken. Verder houdt ze van wandelen. Thuis werkt ze zich zwoegend in het zweet op een crosstrainer. Op het muzikale vlak manifesteert ze zich d.m.v. zingen en beroert ze vaardig de toetsen van de piano. Til vertelt over haar zoon van 31 jaar. Hij heeft een schizo-affectieve stoornis. Doordat Til werkzaam is in de zorg, weet ze wat de psychiatrische stoornis van haar zoon betreft van de hoed en de rand. Ze heeft echter de ervaring dat familieleden nauwelijks op de hoogte zijn van het wel en wee van de cliënten. Het is belangrijk voor patiënten om te weten dat hun toestand er toe doet. Daarom vindt ze het belangrijk dat er uitwisseling van ervaringen en informatie plaatsvindt tussen familie, behandelaren en verpleging. Dat verhoogt het gevoel van betrokkenheid.

Rob Mijnheer, psychomotorische therapeut

I n t e r v i e w s

Z o op het eerste gezicht lijkt Rob Mijnheer een

aangenaam relaxed baantje te hebben. Af en toe zie

je hem voorbijkomen in gezelschap van een bewoner.

Al dan niet op de tandem, genoeglijk keuvelend een

wandelingetje makend dan wel onderweg naar het

zwembad in het dorp.

De 26-jarige inwoner van Staphorst ontkent dat aangename aspect van zijn baan zeker niet, doch nuanceert het geschetste ”louter recreatieve” beeld door te stellen dat gewerkt wordt aan de respectievelijke doelen die gesteld zijn in samenspraak met de cliënt. Hij zegt dat sporten een middel is om uiteindelijk iets anders te bereiken. Het is de bedoeling dat het gedrag van een cliënt planmatig en methodisch wordt beïnvloed. Dit gebeurt door uit te gaan van de psychotherapeutische inzichten, gebruikmakend van bewegingsopdrachten en spelvormen buiten of in de zaal. Het uiteindelijke doel is altijd het geluk van de patiënt. Dit proberen we onder andere te bereiken door de draagkracht en autonomie van een patiënt te vergroten. Binnen PMT wordt gewerkt met verschillende thema’s als weerbaarheid, het stellen van grenzen, het leggen en onderhouden van contacten, activering en afvallen (want ook de fysieke gesteldheid van een patiënt speelt een grote rol). Van de 130 cliënten heeft hij inmiddels zo’n 55 mensen weten te enthousiasmeren. Men ging actief aan de slag. Sommigen komen wekelijks, anderen af en toe.De groep is o.a. zo groot doordat persoonlijke begeleiders bewoners naar hem doorverwezen via bewonersoverleggen, door zelf te werven en tot slot door af en toe groepsactiviteiten te organiseren.

Rob heeft de Academie voor Lichamelijke Opvoeding gedaan en heeft vervolgens de opleidingen Bewegingsagogie en PMT afgerond. En alsof bovenstaande nog niet genoeg is voor zijn jonge leeftijd studeert hij momenteel Klinische Psychologie.Hij is een fervent voetballer. Hij speelt in de hoofdklasse van Staphorst en moet hiervoor 3 keer in de week trainen. Zijn andere hobby is zijn vriendin, die ook in de genoemde plaats woont.Hij vertelt dat wanneer mensen niet verschijnen, hij contact blijft houden. Dat is volgens hem belangrijk om te voorkomen dat mensen afhaken.Hij vertelt tot slot dat hij her en der aanplakbiljetten heeft opgehangen om mensen te werven voor voetbalwedstrijden. Verder wordt er in de zomer weer gevolleybald. Beide groepsactiviteiten met als belangrijkste oogmerk het hebben van plezier in bewegen. Die baan van Rob Mijnheer lijkt zo gek nog niet...

Hans Nienhuis, bewoner van een bungalow aan de Kastanjelaan

I n t e r v i e w s

T erwijl de schoonmaak ijverig aan het poetsen is,

ploft Hans Nienhuis in zijn luie stoel. Hij zegt hier

vanaf juni 2010 te wonen. Zijn buurman die aanvankelijk

ook op ”het terrein” bivakkeerde, heeft zijn domicilie

reeds zestien jaar in de bungalow die geschakeld is

met die van Hans. Hans zegt hier met veel plezier te

verblijven.

Hij vindt het prettig dat hij zijn eigen gang kan gaan. Hij doet zijn eigen boodschappen, kookt zelf en gooit zijn vuile onderbroeken in zijn eigen wasmachine. Begin jaren negentig is hij negen weken opgenomen geweest. Hij heeft o.a. vijftien jaar op een scheepshelling gewerkt als instrumentenmaker. Hij grapte dat zijn werk als vrouwelijk werd getypeerd, vanwege zijn verrichtingen aan de ronde vormen van de buitenkant van het schip. De motor zou staan voor typisch mannelijk (kracht), voegt hij er grinnikend aan toe. Het einde van zijn loopbaan werd ingeluid door een val van het schip waarbij hij vervelend op zijn rug terecht kwam.

Gelukkig was hij na een paar maanden in de rolstoel weer in staat te lopen. Op een gegeven moment begon Hans stemmen te horen. Hij omschreef die stemmen als vriendjes die hem hielpen met moeilijke dingen. Hij begon zich ineens voor wijsgeren als Socrates en Plato te interesseren. Hij maakte een prachtig schilderij waarbij zijn hand bestuurd werd door zijn stemmen. Een moeilijke periode brak aan toen de vader van Hans stierf in 1999. Bovendien ging zijn vriendin er vandoor. Hans werd psychotisch van huis gehaald door een busje met 8 mensen erin die hem in bedwang moesten houden. Hij kwam terecht in Beukenrode, woonde twee jaar in de Lindenhoek voordat hij in de krappe behuizing van Akkerhoven 89 belandde.

Zijn bungalow aan de Kastanjelaan was dan ook een openbaring. Ineens had hij een woonkamer, twee slaapkamers, een keuken en een schuurtje. Eén keer in de week werd zijn huis gereinigd en enkele malen per jaar kwam de tuinploeg.Hans heeft de veranderingen van de verpleegkundige teams aan den lijve ondervonden. Hij moest noodgedwongen afscheid nemen van zijn pb-er, waar hij een hele goede band mee had. Verder ziet hij nog maar een bescheiden groepje verpleegkundigen. Hij vindt dat jammer omdat hij bepaalde mensen zeker mist. Maar aan de andere kant denkt hij dat het selecte clubje dat hem af en toe opzoekt beter op de hoogte is van zijn wel en wee. Het maakt immers nogal uit de “ins” en “outs” van 65 mensen te moeten weten, dan wel van pakweg 35 personen.Hans zegt vele hobby’s te hebben en zich absoluut niet te vervelen. Zo heeft hij zich onlangs verdiept in allerhande planten en volgt hij een Bijbelstudie. Verder bezoekt hij 2,5 dag in de week de Houtbewerking en is hij een halve dag in de Creatieve Therapieruimte op Molenmeer te vinden. Zijn grote passie is echter zijn computer. Hij beroert de toetsen van het apparaat naar eigen zeggen zo’n 60 uur per week. Hij vertelt opgetogen over zijn nieuwe project, namelijk het plaatsen van ondertitels onder allerlei films.Terwijl Hans me na 1,5 uur uitgeleide doet uit zijn warme stulpje, groet hij breed lachend de buurvrouw van de overkant.

ActiviteitenagendaDe EsDe Es heeft elke ochtend een vast programmaonderdeel. In de middag zijn de mensen vooral creatief bezig.

Op de maandagochtend ligt het accent op het thema “muziek”. Dit onder begeleiding van Liesbeth Fransen. Wij zingen dan liedjes uit het door ons zelf samengestelde “liedboek”. Sommige mensen zingen uit volle borst mee met zowel de Nederlands- als Engelstalige liedjes. Anderen willen liever luisteren. Een enkele keer luisteren we naar een door een bewoner meegebracht cd-tje of zoeken wij op de computer bij Youtube een verzoeknummer .

Dinsdag verzorgt José de Jonge een creatieve ochtend. Er wordt momenteel veel getekend en geschilderd. Ook porselein schilderen is favoriet.

Op woensdagochtend is er speciale tijd ingeruimd voor handwerken. Dit wordt begeleid door Itie Hoving.

Wilt u meer weten over de activiteitenbegeleiding op de Es en de Brink, bel ons dan gerust.

De Es, activiteitenbegeleiding : tel: 06 - 53 73 20 74

De Brink, activiteitenbegeleiding : tel 06 - 20 53 88 76

De BrinkOp maandag zijn wij creatief bezig. De hype van dit moment is het maken van “hippe tassenhangers” die we verkopen. Met de opbrengst hiervan gaan we met de bewoners een uitstapje maken.

Op de dinsdagochtend zijn we in beweging, bijvoorbeeld een balspel aan tafel of bewegen op muziek, onder begeleiding van Liesbeth Fransen en Marjolein Bosscher.

De woensdagmiddag staat in het teken van “gezonde leefstijl”. Samen met de leefstijlcoaches bewust worden van gezonder leven door middel van quizzen en bewegingsspellen.

Op vrijdagochtend wordt er gezongen onder begeleiding van Renée Taal.

De overige dagdelen worden creatief ingevuld met schilderen, breien, sieradendoosjes maken, etc. En ook spelen we gezelschapspellen. We maken ook veel gebruik van onze computer. We zoeken thema’s en onderwerpen op en luisteren naar muziek. Ook zijn er gezamenlijke activiteiten voor de Brink en de Es. Te denken valt aan: Sinterklaas, Kerst, ontspanningsavonden (muziekoptreden, bingo, etc.) en uitjes.

Op de donderdagochtend hebben wij onze “Beauty Salon”onder begeleiding van Elly Lokhorst. Iedereen dit dat wil kan zich dan lekker laten optutten. Verder wordt het haar mooi gekapt en een lekker geurtje opgedaan. Tot slot worden de nagels gelakt. José de Jonge neemt dan enkele bewoners mee naar de “Schilder - en boetseergroep” in het Onderdâc.

Vrijdagmorgen gaan wij bakken of maken wij lekkere “smoothies” van fruit. Dit is een groepsactiviteit waarbij de mensen door Liesbeth Fransen begeleid worden. Veel bewoners komen dan op de lekkere geur af die zich door het huis verspreidt. De één snijdt, de ander roert, etc. De tafel wordt netjes gedekt. En iedereen mag even proeven.

Naast de begeleiders van de themaochtenden is José de Jonge elke ochtend en elke middag als vaste activiteitenbegeleidster aanwezig. Diegene die in de ochtend verder wil werken aan een activiteit waar hij of zij al mee bezig is, krijgt daar ook de gelegenheid voor. In de middagen wordt er voornamelijk creatief gewerkt: porselein schilderen, borduren, tekenen, schilderen en boetseren.