Mr. DoloresHoofdstuk 2

De volgende dag stond Matthew tegen de muur van het gebouw. Ashley vond het maar raar. Normaal gezien zat hij nu al aan zijn bureau. Wat haar ook opviel was dat hij veel bruiner was dan hij hoorde te zijn, met blond haar. Tenzij het zonnebankbruin was.Maar verder besteedde ze geen aandacht aan hem -ze was weer eens te laat- , en ging het gebouw binnen.

Ashley zwaaide naar Shaleilah en ze zwaaide terug. ‘Hee meid! Zal je ooit op tijd komen?’, grinnikte Shaleilah. ‘Geen idee, ik kan het proberen…’ Ashley glimlachte.

Ashley slaakte een kreetje toen ze de foto’s aan de muur zag. ‘Wow…’Matthew kwam naast haar staan. ‘Vind je ze mooi?’‘Of ik ze mooi vind? Ze zijn geweldig! Jackson heeft echt wel zijn best gedaan.’

Ze bleven nog een tijdje staren naar de foto’s, toen ze plots veranderden.

Het bleek een diavoorstelling te zijn. Stuk voor stuk bekeken ze de foto’s en Ashley kwam tot de conclusie dat Matthew echt elke foto heel aandachtig opnam en na elke foto diep leek na te denken.

En wanneer de laatste foto getoond was, draaiden ze zich naar elkaar om.

‘Werkt Jackson hier al lang?’, vroeg Matthew belangstellend. ‘Ja, al ongeveer zes jaar, waarom?’, antwoordde Ashley.‘En hij is nog niet het hoofd van de creatieve afdeling?’, vroeg hij met grote ogen.‘Nee. Er is al 2 jaar geen hoofd meer.’ Het klonk gek, maar ze waren het al zo gewoon.

‘Wat zou je er van vinden als ik hem bedrijfsleider maak?’Ashleys ogen werden groot. ‘Meen je dat nou?! Jackson gaat echt zó blij zijn!’

Daarom moesten ze gewoon even een ommetje maken naar de eerste verdieping.

Daar zagen ze Tom aan tafel zitten. Ashley keek wat beter en zag dat hij foto’s aan het bewerken was. Ze zag nog vluchtig dat er op een foto een aap en een slang stonden, helemaal in de ban van een model op de achtergrond.

Jackson kwam meteen aangerend en vroeg, dolenthousiast: ‘En? Wat vind je van de foto’s?’

‘Ze zijn echt prachtig Jackie! Je hebt jezelf echt overtroffen! En we hebben nog nieuws!’Jackson riep opgewonden: ‘VERTEL! VERTEL!’

‘Ik en het bestuur hebben besloten dat we eigenlijk terug een hoofd voor deze afdeling moeten hebben. En we dachten: misschien kan dé Jackson Rennalt die functie wel vervullen?’ zei Matthew glimlachend.

Jackson wist niet goed wat hij moest zeggen. Hij lachte voorzichtig. Maar daarna barstte hij in tranen uit, van geluk weliswaar. ‘Dankjewel! Dankjewel! Dankjewel!’

************************************************

Na ongeveer twee uur praten over zijn taken en het budget dat hij mocht gebruiken (jaja!) gingen ze naar de cafetaria, op de eerste verdieping.

Ashley ging zitten en Matthew ook. Er was een beetje een onwennige stilte. Die gebruikte Ashley goed om na te denken wat ze moest zeggen of zelfs wat ze ging eten vanavond.

*Het lijkt wel of ze voor een gigantische greenscreen zit :p*

Ashley stond op. ‘Ik denk dat ik maar eens eten moet klaarmaken. Ik sterf van de honger.’

Matthew stond ook op. ‘Ik zal wel. Blijf maar zitten. Macaroni?’‘Oke, is goed. Ik wist niet dat je kon koken?’, antwoordde Ashley. Matthew glimlachte. ‘Mijn vader kon goed koken. Zelfs beter dan mijn moeder, dus ik heb het een beetje van hem.’

Ashley keek aandachtig hoe Matthew de macaroni maakte. Ze kon misschien wat handige tips opdoen, want als het op koken aankwam… Zoveel recepten kon ze niet echt maken.

Het was héérlijk. Echt verrukkelijk! Het was ook heel erg gezellig. Ze praatten over koetjes en kalfjes. Niet alleen over werk, maar ook over allerlei dingen zoals hobby’s, politiek (alhoewel Ashley daar niet echt geïnteresseerd in was), familie enzovoort.

En dan vroeg Matthew die éne vraag. De vraag waar Ashley nooit antwoord op gaf, omdat mensen haar zot verklaarden hiervoor. ‘Waarom zit je eigenlijk zo graag in deze cafetaria?’‘Het is hier veel leuker dan die boven’, zei Ashley doodgewoon. ‘Leuker?’, vroeg Matthew een beetje met een spottende toon. ‘Ja, leuker. Het is hier veel fleuriger, de grote bazen zitten hier niet, enzovoort. Het is altijd zo saai boven. Té formeel.’

Ashley bracht ruw haar vork naar haar mond. Haar standpunt was gemaakt.

Uiteindelijk werd het al laat. Ze hadden nog de hele dag gepraat met Jackson over de plannen en nóg meer over zijn taken als bedrijfsleider.

Doodmoe kwam Ashley aan in haar appartement. Ze kon nauwelijks haar ogen openhouden.

Ze besloot onmiddellijk in haar bed te kruipen. Ze viel waarechter al meteen in een diepe, droomloze slaap.

****************************************************************************

Ashley werd vroeg, maar opgewekt wakker. Ze maakte haar bed op, ontbeet en douchte zich.

Amper een half uur later was ze al op het werk. Shaleilah was erg verbaasd dat ze zo vroeg was. Maar dat weerhield haar er zich niet van volop te praten over haar nieuwe (de 3e deze week) date. ‘Hij is zo’n gentlemen! Hij deed gisteren de deur van de auto voor me open en hij heeft me rozen gegeven! Echt waar, Cameron is geweldig!’‘Shally, het is waarschijnlijk weer zo’n hielenlikker, die elke dag een nieuwe date heeft’, zei Ashley, rollend met haar ogen. ‘Ash, je weet er niets van. Wanneer had jij nog eens een date?’ ‘Recentelijk nog hoor…’ Het was eigenlijk al drie maanden geleden.

Matthew kwam binnen. Hij leek oprecht verbaasd dat Ashley vroeg was.

Shaleilah draaide haar hoofd om. ‘O’, was het enige dat ze uit kon brengen. ‘Hallo meneer Dolores!’ Matthew knikte en glimlachte: ‘Goedemorgen, Shaleilah.’

‘En, is Jackson al bekomen van zijn promotie?’ vroeg Matthew terug serieus, aan Ashley.

‘Behalve dat hij me tig keer heeft gebeld vanochtend in de metro? Ik denk het.’

Boven startte Ashley nog vlug de computer op, voordat ze naar de cafetaria moest verhuizen. Vandaag gingen ze hun verdieping namelijk een beetje veranderen en dus mochten ze niet in de weg lopen.

Matthew had blijkbaar hetzelfde idee, want hij snelde naar zijn kantoor.

Amy kwam bij Ashleys bureau staan. ‘Jonathan zegt dat we nu naar de cafetaria moeten. Hij is heel gefrustreerd.’

En dus zat iedereen in de cafetaria salade te eten. Het enige dat ze konden doen. Want alle dossiers en documenten stonden tegenwoordig op de pc. En ze hadden er niet echt aan gedacht die mee te nemen.

Yi en Miranda hadden toch nog vlug een dossier afgeprint en zaten dat nu volop te bespreken, terwijl Amy doelloos in de cafetaria rondliep.

‘Dus… Vind je deze cafetaria echt zo saai? Ik bedoel, hij is toch gezellig?’

‘Het valt wel mee. Het is gewoon… Ik ben het nu eenmaal gewoon beneden te eten. Gewoon omdat ik daar met Shaleilah, Tom en Jackson kan zitten.’

Er viel een stilte, toen ze plots een gilletje (van blijdschap) hoorden. Ashley en de anderen stonden op om te kijken wat er aan de hand was.

Ze kon haar ogen niet geloven. Haar o zo saaie werkomgeving was vervangen door een mooi ingerichte, gezellige ruimte.

In elke hoek was er een plant neergezet.

Ze keek naar haar bureau en was heel erg tevreden met het resultaat. Ze hadden blijkbaar de bureaus eens opnieuw vernist, want de bladen glansden helemaal.

Ze ging naast Amy staan, die waarschijnlijk diegene was die zo’n kreetje had geslaan.

En daar was het! Eindelijk, na al die jaren, hadden ze dat stomme gangetje opgevuld! Ze hadden de wc’s verplaatst en daar gezet. Het enige dat Ashley niet vond passen was de kleur van de deur. De andere waren allemaal donker en deze licht hout.

Zelfs Amy leek verbaasd. ‘Wow, mijn mannetje heeft zijn werk gedaan! Ik wist niet dat hij zo’n goed binnenhuisarchitect was. Misschien is hij toch zo erg nog niet.’ Dit zei ze met een raar twinkeling in haar ogen.Even kort samengevat: haar ouders waren nogal middeleeuws qua… Huwelijk. Het kwam er dus op neer dat Amy een soort van uitgehuwelijkt was. Ze had er erg tegenop gezien maar ondertussen zijn ze al 2 jaar getrouwd, en ze werd alsmaar blijer met haar ouders’ keuze.

Opeens, zonder waarschuwing, legde Amy haar armen rond Ashleys nek en knuffelde haar.Ze fluisterde iets als ‘ik ga je zo missen, want ik ga weg’. Maar Ashley wist de échte woorden niet zeker.

Matthew kwam binnen en toen hij het resultaat zag, kwam er een tevreden lachje op zijn gezicht, die compenseerde met zijn vermoeide, maar blije ogen.

Wanneer iedereen uiteindelijk naar huis ging, kwam Matthew met een schaapachtig lachje naar Ashley toe. ‘Heb je soms zin om vanavond op pad te gaan?’

***********************************************************************************************

En daar reden ze dan. Ze gingen door de Richard Elias Benssonlaan en reden zo verder de straten door. En Ashley kon het wel geraden hebben, maar toch was ze erg onder de indruk van de superduur uitziende sportwagen van Matthew.

Toen ze uiteindelijk stopten keek Ashley op van het boek waarin ze verdiept was (waarvan Matthew er heel wat van in de auto had) en hield even haar adem in. Nam hij haar mee naar een serre?

Gelukkig was het niet echt een serre. Matthew had haar uitgelegd dat het een soort ‘vlinderreservaat’ was, waar hij vroeger met wijlen zijn vader altijd ging. Ze had het inmiddels al heel erg koud gekregen en omdat hij geen jas of trui had om te geven, had hij zijn arm maar om Ashley gelegd. Ze had geen jurkje moeten aandoen. Omdat ze wist dat hij heel erg rijk was, dacht hij dat ze naar een of ander chique restaurant gingen, maar dat was niet het geval. Ze was eerst een tikkeltje teleurgesteld geweest, maar tegen het eind van de avond kon haar dat niet meer schelen.

Ze leerden elkaar beter kennen en dus vond Ashley dat hét moment om hem vele vragen te stellen. Ze wist nu al veel over zijn familie en hobby’s enzovoort, maar deze keer waagde het zich erop om die vraag die ze al zo lang wou stellen te vragen: ‘Is blond je natuurlijke kleur? Dat lijkt het niet.’‘Aww, ik denk dat ik betrapt ben. Nee, heel mijn familie is zwartharig’, glimlachte Matthew.‘Ik denk dat ik zwart mooier zou vinden, eerlijk gezegd.’Die was raak.

Matthew wreef zachtjes over Ashleys hand. Ze rilde en kreeg een warm gevoel vanbinnen.

En dan kuste hij haar. Deze keer was het geen droom, dit was pure realiteit. Vele gedachten raasden door Ashley heen. Het leek of alleen zij twee nog op de wereld waren.

Maar dan stopte ze abrupt en schoof een beetje op. ‘Ik… Matthew…’ Slechte zet.Ze beklaagde het zich al dat ze gestopt was. Het was geweldig.

Matthew stond op, duidelijk gekwetst. ‘Ik had moeten wachten, was het niet? Man, ik ben echt een sukkel.’ Ashley wist niet goed wat ze moest zeggen. ‘Je bent echt geen sukkel…’

Ashley pakte Matthew vast en hun lippen raakten elkaar opnieuw. Ze was gelukkig.

De hele avond praatten en kusten ze nog, toen ze uiteindelijk afscheid namen, omdat het al ruim na middernacht was. Matthew gaf Ashley een kus op haar wang en fluisterde zacht: ‘Dit had ik al veel eerder willen doen.’