DICHTBIJ.S E I Z O E N 2008 - 2009 PR I JS € 14,95

zILvERopnieuw

zILvERBARCELOnA een goede startTOPOnTMOETInGEn

meiden BliKKen terUg

THE PLAY-OffS opnieUW dicHtBiJ

2 | DICHTBIJ.

Op 3 augustus 2008 zijn wij als team weer samengekomen na een korte periode zonder hockey. Een aantal weken hadden we de kans gehad na te denken over het afgelopen seizoen. Een sei-zoen vol ups en downs met fantastische wedstrijden, het behalen van het kampioenschap en de play-offs. Maar ook het verlies tijdens de play-offs, de gemiste promotiekans en het vertrek van Derk en Ilse. En jawel na die zomer-periode verscheen een zo goed als compleet team aan de start van een nieuw seizoen. Met ontzettend veel zin er weer tegen aan te gaan en Karel Alferink als onze nieuwe leider. Zo begonnen we aan een nieuw avontuur. En over dat avontuur willen we jullie, door middel van dit magazine, vertellen. Dit magazine heeft de titel ‘Dichtbij’ gekregen en dat is niet voor niets. Allereerst is dit magazine gemaakt voor de meiden die het afgelopen jaar deel uit mochten maken van dit geweldige team. Dit magazine is een naslagwerk dat je over een aantal jaren weer eens uit de kast kunt pakken om te zien wat voor een bijzondere tijd we met elkaar hebben doorgemaakt. En wie weet voor het nageslacht. Ten tweede willen we met het magazine alle mensen die ons, in welke vorm dan ook, gesteund en ondersteund hebben dit seizoen een kijkje laten nemen in de kleedkamer van MOP Dames 1. In dit magazine is bijvoorbeeld te lezen wat de meiden van dit

seizoen vonden en hoe de begeleiding het heeft beleefd. Ook zijn er dingen te zien en te lezen over het team die normaal gesproken niet voor iedereen zichtbaar zijn. Door middel van dit magazine willen we graag onze supporters dichtbij MOP dames 1 laten komen. Als laatste heeft het magazine de titel Dichtbij gekregen omdat we dit jaar opnieuw dichtbij promotie naar de hoofdklasse waren. Helaas is dat weer niet gelukt. Hoe dat allemaal verliep is in dit magazine te lezen, en ook van welke meiden en welke heer we na dit seizoen helaas afscheid hebben moeten nemen. Hoe dan ook gaat MOP dames 1 door en gaan we er komend jaar weer voor de volle honderd procent tegen aan. Want zoals te zien is in dit magazine hebben wij een fantastische groep meiden met ambitie en een duidelijk doel:

”Yes we can…”

Dit magazine is tot stand gekomen met behulp van fantastisch werk van Frank en Laurenz van de Ridder Communicatie. Wij hebben dit magazine met veel plezier gemaakt en hopen dat jullie hetzelfde plezier beleven bij het lezen ervan.

Loes van der Heijden en Lin Schakenraad

EDITORIAL lin & loes

DICHTBIJ. | 3

02 Editorial

06 Voorbereiding

24 Favorites / Flavorites

30 Column Karel

‘Duidelijk’ 38 door Marloes Janssen

40 De hulptroepen

42 The play-offs

47 Zondagavondmail

49 Afscheid

50 Het management

52 SCOREBORDenzo

53 Column Toon

54 Volgend jaar/Colofon

InHOUD

04PERSenzo

28Teamuitjes

34Bezoek aan Barcelona

32De winter door

48Bezoek aan huize Elisabeth

08Topontmoetingen

Hockeysters Zwolle na kwartier uitgeteld. Mop op alle fronten de beste. Vrouwen niet super, MOP wel. Mop strandt in het zand maar houdt goede OZ in aanloop naar zijn aan elkaar gewaagd. MOP-Gooische 7-0. MOP 1 nog op play off positie. Dames Elisabethmes Forward redden het niet uit bij MOP (2-1). Mop komt HGC goalsMop houdt kans gen, wind en HGC. Coach Karel 1 Zwolle ten de beste. Vrouwen Hockeyveld is niet super, MOP wel. Mop strandt in het zand maar houdt goede voor hockeysters OZ in aanloop naar

4 | DICHTBIJ.

Hockeysters MOP scoren er lustig op los. MOP-Zwolle 8-1Zwolle na kwartier uitgeteld. Mop op alle fronten de beste. Vrouwen MOP beuken muur Alecto omver. Hockeyveld is niet super, MOP wel. Mop strandt in het zand maar houdt goede moed. Zwolle-MOP 1-4. Wijze les voor hockeysters OZ in aanloop naar topper MOP. Laat OZ maar komen, wij zijn aan elkaar gewaagd. MOP-Gooische 7-0. MOP dames nog op play off positie. Dames MOP op bezoek in huize

Elisabeth. Forward dames komen te kort tegen MOP. Da-mes Forward redden het niet uit bij MOP (2-1). Mop komt HGC goals niet te boven. MOP dwingt beslissingsduel af. Mop houdt kans hoofdklasse hockey. Mop trotseert re-gen, wind en HGC. Coach Karel Alferink blijft MOP dames

trouw. Hockeysters MOP scoren er lustig op los. MOP-Zwolle 8-1. Zwolle na kwartier uitgeteld. Mop op alle fron-ten de beste. Vrouwen MOP beuken muur Alecto omver. Hockeyveld is niet super, MOP wel. Mop strandt in het zand maar houdt goede moed. Zwolle-MOP 1-4. Wijze les voor hockeysters OZ in aanloop naar topper MOP. Laat OZ

maar komen, wij zijn aan elkaar gewaagd. MOP-Gooische 7-0. MOP dames 1 nog op play-off positie. Dames MOPop bezoek in huize Elisabeth. Forward dames komen te kort tegen MOP. Dames Forward redden het niet uit bij MOP (2-1). Mop komt HGC goals niet te boven. MOPdwingt beslissingsduel af. Mop houdt kans hoofdklassehockey. Mop trotseert regen, wind en HGC. Coach Karel

DICHTBIJ. | 5

Hockeysters MOP scoren er lustig op los. MOP-Zwolle 8-1. Zwolle na kwartier uitgeteld. Mop op alle fronten de beste. Vrouwen MOP beuken muur Alecto omver. Hockeyveld is niet super, MOP wel. Mop strandt in het zand maar houdt goede moed. Zwolle-MOP 1-4. Wijze les voor hockeysters OZ in aanloop naar topper MOP. Laat OZ maar komen, wij zijn aan elkaar gewaagd. MOP-Gooische 7-0. MOP dames 1 nog op play-off positie. Dames MOP op bezoek in huize Elisabeth. Forward da-mes komen te kort tegen MOP. Dames Forward redden het niet uit bij MOP (2-1). Mop komt HGC goals niet te boven. MOP dwingt beslissingsduel af. Mop houdt kans hoofdklasse hockey. Mop trotseert regen, wind en HGC. Coach Karel Alferink blijft MOP dames 1 trouw.

PERSenzo

6 | DICHTBIJ.

Alleen van onze keepster Ilse hadden we afscheid genomen. Twee nieuwe keepsters stonden te trappelen zich te bewijzen. Uit de eigen jeugd van MOP kwam Bea bij de selectie. Bea had vorig jaar al wat trainingen en wedstrijden meegedaan en kwam nu echt bij de groep om de concurrentie aan te gaan met Niki. Niki speelde voorheen bij Breda en wilde een nieuwe uitdaging. Als laatste werd de selectie aangevuld met Pien, die gedeeltelijk met A1 en gedeeltelijk met dames 1 mee zou gaan draaien.

Een week na de start van de voorberei-ding stond het teamweekend al op het programma. Het teamweekend ging op zaterdag van start met een klinkende 7-1

overwinning op de dames van Huizen. Na de wedstrijd reden we naar het IJsselmeer waar we de nacht door zouden brengen in een clubhuis van de scouting. Nadat de bedden waren opgeblazen en de bood-schappen waren gedaan, kon de BBQ van start gaan. Helaas zat het weer niet echt mee en gooide de wind letterlijk roet in het eten. Een stellage van tafels bracht niet genoeg bescherming en dus werd het vlees maar even in een pan gebakken. De rest van de avond bleef het guur en moest Tess aan de bak om het kampvuur toch nog aangenaam te maken. Als eerste bouwde onze student bouwkunde een constructie van ijzeren stangen over het kampvuur waarop bananen gevuld met chocolade konden worden gebakken.

wIJ zIJn ER kLAAR vOORLaat het seizoen maar beginnen

Op 3 augustus ging het seizoen weer van start en kwamen we bijeen voor de eerste training. Een nieuw seizoen met een nieuwe coach, maar ook met een zo goed als compleet team.

DICHTBIJ. | 7

Erg lekker! Later die avond ging het nog wat harder regenen en maakte Tess, samen met Karel, een tent van ijzeren stangen en een zeil. De hele avond zaten we lekker knus en droog in onze kampvuurhut. De avond was lang en gezellig en dus kwam niet iedereen fris en monter uit bed de volgende ochtend.

“Goed voor de

teambuilding”

Toch moest er nog arbeid geleverd wor-den want het ontbijt moest nog worden verdiend. Na een stukje joggen en stoeien op het strand moesten we het meer in. Inge zat namelijk met de eieren in een

opblaasbootje in het meer en iedereen moest een ei ophalen om mee terug te nemen naar het kamp, waar deze werden gebakken. De middag hebben we door-gebracht in Naarden Vesting. Het was een geslaagd teamweekend.

Toch draait de voorbereiding voornamelijk om het hockeyen. Er werden verschillende trainingen afgewerkt waarin we onder andere aan onze conditie werkten. Ook speelden we verschillende wedstrijden zoals tegen Oranje-Zwart, Eindhoven, Gooische, Laren en Forward. Daarnaast deden we mee aan het T-trophy toernooi in Tilburg. Zaterdag en zondag speelden we verschillende wedstrijden waarin we nieuwe spelsystemen leerden en probeer-

den elkaar weer wat beter te vinden. Ook was het toernooi goed voor teambuilding.Zo lunchten we op zondag bij Karel en

Willemijn thuis en dronken na afloop van het toernooi nog een paar biertjes op Forward. We speelden goede wedstrijden, werden langzaam aan steeds fitter en de sfeer zat er goed in. Het seizoen mocht beginnen want we waren er klaar voor.

8 | DICHTBIJ.

Bea en NikiBea en Niki, hoe lang kennen jullie elkaar al en waar hebben jullie elkaar leren kennen?We kennen elkaar nu 1 jaar, we leerden elkaar in de voorbereiding vorig jaar op mop kennen Bea, beschrijf Niki in drie woordenNiki is eigenwijs, verlegen en een blijver!

Wat voor soort keepster is Niki en waarom is zij belangrijk voor het team?Niki is een eigenwijze speler die niet snel toegeeft. Ze is superbelangrijk want anders zou Karel geen 2 keepers op de

training hebben! Ik leer dingen van Niki en probeer ze ook in mijn spel toe te passen, vooral haar techniek.

Bea, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?De play-off wedstrijden natuurlijk, de strijd die we met z`n allen hebben geleverd. Het voor elkaar gaan, als ware door het vuur voor elkaar gaan.

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?HGC uit, dat was echt de mooiste wedstrijd die ik heb mogen spelen.

Het winnen en nog een wedstrijd mogen spelen voor promotie. En ook al die mensen die speciaal voor ons mee kwamen uit Brabant.

Wat is jullie doel voor komend seizoen?Er samen voor te zorgen dat we de play-offs dit jaar weer halen, wie er van ons twee er dan ook instaat. Met elkaar en voor elkaar!

DICHTBIJ. | 9

Niki, beschrijf Bea in drie woordenBea is strijdlustig, sociaal en een doorzetter.

Wat voor soort keepster is Bea en waarom is zij belangrijk voor het team?Bea is een aanwezige speler en kan haar verdediging goed neerzetten. Bea is belangrijk omdat Karel het fijn vind om 2 keepers in de goal te hebben op trainingen.

Niki, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Naast de play-offs behalen, het feit dat het team steeds meer naar elkaar toe groeide door de play-offs. Dat gaf mij echt een kick!

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?De oefenwedstrijd tegen Laren, ook al hebben we die verloren. De sleepcorner van Kim Lammers stoppen vergeet ik nooit meer!

Wat is jullie doel voor komend seizoen?Er samen voor te zorgen dat we de play-offs dit jaar weer halen, wie er van ons twee er dan ook instaat. Met elkaar en voor elkaar!

TOPOnTMOETInG

10 | DICHTBIJ.

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?Ik denk de wedstrijd Victoria uit, terwijl de Terriers uit ook wel echt dramatisch was. Wat is je doel voor komend seizoen?Mijn doel van komend seizoen is weer de play-offs halen.

Wat voor soort hockeyster is Anouk en waarom is zij belangrijk voor het team?Anouk is een verdediger die je niet zomaar voorbij komt. Ze gaat vol voor de bal en blijft hoe dan ook laag. Daarnaast heeft ze een unieke schijnpass. Belangrijk voor het team omdat zij een sterke kracht in de verdediging is, je komt haar niet snel voorbij en iedereen trapt in haar pass. Hilde, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Mijn mooiste herinnering is de play-offs, vooral de 3e wedstrijd tegen Forward.

Hilde en Anouk, hoe lang kennen jullie elkaar al en waar hebben jullie elkaar leren kennen?Anouk en ik kenden elkaar al wel van andere clubs, maar pas echt sinds 3 jaar. Hilde, beschrijf Anouk in drie woordenAnouk is sociaal, vasthoudend (ze geeft niet snel op) en hardwerkend.

Hilde en Anouk

DICHTBIJ. | 11

Anouk, beschrijf Hilde in drie woordenHilde heeft een no-nonsense mentaliteit, is gedreven en eerlijk.

Wat voor soort hockeyster is Hilde en waarom is zij belangrijk voor het team?Hilde is een doorzetter, ze is balvast en een goede spelverdeler. Ze heeft een goed inzicht. Het lijkt me wel duidelijk waarom zij dus een belangrijke speelster is voor MOP Dames 1.

Anouk, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Mijn mooiste herinnering voorgaand jaar is de play-offs natuurlijk. Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?Als het echt een wedstrijd moet zijn tijdens de reguliere competitie dan ga ik voor de wedstrijd tegen Victoria uit. Zo’n fuck wedstrijd. Anders: laatste play-off wedstrijd tegen HGC thuis. Meteen vanaf het begin met het hele team vlammen en winnen!

Wat is je doel voor komend seizoen?Doel aankomend seizoen? Fit blijven en kampioen worden met MOP Dames 2.

TOPOnTMOETInG

12 | DICHTBIJ.

Aimée, beschrijf Nathalie in drie woordenNathalie is intelligent, gedreven en ze kan heel hard lachen om je grap vóórdat je hem hebt verteld.

Wat voor soort hockeyster is Nathalie en waarom is zij belangrijk voor het team?Nath werkt altijd hard op de training. En na een moeilijk seizoen staat ze er toch echt weer als we haar nodig hebben.

Aimée, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Voor mij de winst van de 3e wedstrijd te-gen Forward. Zo mooi om te winnen met golden goal! Zeker na de vorige wedstrijd toen we op strafballen verloren. En hoe druk het toen was, super mooi!

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?Mogen het er meer zijn? Terriers uit, Victoria uit en OZ uit. En natuurlijk de 3e wedstrijd in de play-offs tegen HGC. Maar qua beleving zou ik toch weer voor de 3e wedstrijd in de play-offs kiezen.

Wat is je doel voor komend seizoen?Ik wil nog steeds elke week beter worden en veel leren, vooral aan de bal. Met het team hebben we hoofddoelen gesteld: kampioen worden en daarna willen we ook elke wedstrijd van de play-offs winnen. Maar als we eerst gewoon elke wedstrijd winnen, komen we daar vanzelf!

Nathalie en Aimée, hoe lang kennen jullie elkaar al en waar hebben jullie elkaar leren kennen?Wij kennen elkaar nu al 10 jaar!! Reden voor een feestje? Wij dachten van wel! Wij hebben elkaar op hockeyclub Den Bosch leren kennen in MD1, maar bij MOP Dames 1 zijn we pas echt goede hockeyvriendinnen geworden.

Nathalie, beschrijf Aimée in drie woordenAimée is gedreven, heeft goede ‘slechte’ grappen en...

Wat voor soort hockeyster is Aimée en waarom is zij belangrijk voor het team?Aimee is handig aan de bal. Ze heeft goede acties buitenom en over de achterlijn. Ook is ze belangrijk als stopper van de corner en in de press op rechts.

Nathalie, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Mijn mooiste herinnering aan dit seizoen is het winnen van de 3e wedstrijd tegen Forward in de play-offs. De ontlading na het winnende doelpunt was zo groot! Dat gaf zó’n goed gevoel; dan weet je weer waar je het hele jaar zo hard voor traint met elkaar. En natuurlijk ál het publiek langs de lijn!

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?Alle wedstrijden helemaal!

Wat is je doel voor komend seizoen?Mijn doel voor dit seizoen is vooral veel en lekker hockeyen en iedere training en wedstrijd knallen! Maar met het team heb ik als doel er samen weer helemaal voor gaan, alle wedstrijden willen winnen en uiteindelijk kampioen worden en de hoofdklasse halen.

Nathalie en Aimée

DICHTBIJ. | 13

TOPOnTMOETInG

14 | DICHTBIJ.

TOPOnTMOETInG

DICHTBIJ. | 15

Elke, beschrijf Juul in drie woordenJuul is lief, ze zegt waar het op staat en is een feestbeest.

Wat voor soort hockeyster is Juul en waarom is zij belangrijk voor het team?Juul is een super goede verdedigster. Haar ben je niet zomaar voorbij, maar kom je wel 10x tegen in het veld. Ook heeft ze een goede drive naar voren en weet ze door haar goede slag de spitsen goede te bereiken. Haar inzet is altijd top en gaat er volledig voor.

Elke, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Mijn mooiste herinnering is de play-off wedstrijd uit bij HGC.

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?We zouden allebei de 3e wedstrijd van de play-off ronde thuis tegen HGC willen overspelen.

Wat is je doel voor komend seizoen?Promoveren naar de hoofdklasse!

Juul en Elke, hoe lang kennen jullie elkaar al en waar hebben jullie elkaar leren kennen?Kennen… kennen… Wat is kennen?We kennen elkaar 7 jaar, maar kennen kennen elkaar 3,5 jaar.

Juul, beschrijf Elke in drie woordenElke is schattig, komt op voor haar mening en houdt van gezelligheid.

Wat voor soort hockeyster is Elke en waarom is zij belangrijk voor het team?Elke is een goede technische hockeyster, gaat er altijd voor. Ze probeert het beste eruit te krijgen voor zowel het team als voor zichzelf.

Juul, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Mijn mooiste herinnering is het behalen van de 2e ronde in de play-offs.

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?We zouden allebei de 3e wedstrijd van de play-off ronde thuis tegen HGC willen overspelen.

Wat is je doel voor komend seizoen?Promoveren naar de hoofdklasse. Zelf groeien in het hockey.

Juul en Elke

16 | DICHTBIJ.

Jolijn, beschrijf Carlie in drie woordenCarlie is zachtaardig, behulpzaam & sterk.

Wat voor soort hockeyster is Carlie en waarom is zij belangrijk voor het team?Carlie straalt veel rust uit. Dat is een meer-waarde, zeker wanneer ze de bal aan de stick heeft. Het is ook een technische meid die de nieuwe technieken snel onder de knie heeft en het spelletje altijd slim speelt. Carlie is belangrijk voor het team omdat ze jong is, nog veel groeimogelijkheden heeft en erg leergierig is. Carlie is een ras echte Mopper. Vanuit de jeugd heeft ze zich op jonge leeftijd (15) in Dames 1 weten te plaatsen. De Club is trots op haar.

Jolijn, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Dat is de laatste wedstrijd tegen Forward in de Play-Offs. De sfeer was zo mooi. Er stonden veel bekenden maar ook onbekenden langs de lijn die ons kwamen supporteren. In het team zelf zat een enorme strijdlust die ons naar de overwin-ning bracht. De ontlading van het team, het publiek en van mijzelf was enorm. De kick die we op dat moment kregen is niet te verwoorden. Zeker het moment dat we aan het uitlopen waren en er een horde kinderen achter ons aan renden zal ik nooit vergeten.

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?Voor mij is het de laatste wedstrijd tegen Forward zo dat we de beleving van die wedstrijd nog een keer kunnen voelen.

Wat is je doel voor komend seizoen?Mijn doel voor komend seizoen is te ge-nieten van elke wedstrijd en met het hele team stappen te zetten.

Jolijn en Carlie, hoe lang kennen jullie elkaar al en waar hebben jullie elkaar leren kennen?We hebben elkaar leren kennen toen Carlie bij dames 1 kwam en we samen gingen rijden naar de trainingen. Dat is nu ongeveer 3 jaar geleden.

Carlie, beschrijf Jolijn in drie woordenJolijn is fel, creatief en gedreven.

Wat voor soort hockeyster is Jolijn en waarom is zij belangrijk voor het team?Jolijn is een echte spits. Ze is altijd ge-vaarlijk aan de bal, heeft een goede actie en pakt vaak ballen af van de tegenstander. Jo is belangrijk voor het team omdat ze altijd fel is en zorgt voor de nodige doel-punten, ook op beslissende momenten. Daarnaast is ze ook een echte mopper en speelt ze nu al voor haar 6e jaar in Dames 1, een vaste waarde voor het team dus.

Carlie, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Mijn mooiste herinnering was de beslis-sende wedstrijd van de eerste ronde van de play-offs tegen Forward. Het winnen van die wedstrijd en de ontlading van ons en ook van de supporters was heel bijzonder.

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?De laatste wedstrijd van de play-offs tegen HGC. We waren zo dichtbij en iedereen was er klaar voor, maar uiteindelijk was het net niet genoeg.

Wat is je doel voor komend seizoen?Elke wedstrijd alles geven om zo play-offs (en uiteindelijk natuurlijk de hoofdklasse) te bereiken.

Jolijn en Carlie

DICHTBIJ. | 17

TOPOnTMOETInG

18 | DICHTBIJ.

TOPOnTMOETInG

DICHTBIJ. | 19

Floor en Mathilde, hoe lang kennen jullie elkaar al en waar hebben jullie elkaar leren kennen?We kennen elkaar alweer 5 jaar. De ontmoeting was op de 1e training dat Floor naar MOP kwam. Destijds nog bij coach Peer van Meriënboer.

Mathilde, beschrijf Floor in 3 woordenFloor in drie woorden: Supergek, fana-tieke bierdrinker en een strever (hockey).

Wat voor soort hockeyster is Floor en waarom is zij belangrijk voor het team?Floor is balvast, sterk en met die vuile blik jaagt ze de tegenstander al op de kast. en ’t publiek ;) Ze is belangrijk voor het team omdat ze recht voor de raap is en duidelijk binnen het team.We zijn allebei dezelfde soort hockeyers, ligt natuurlijk ook al aan de achternaam ‘Van de Bergjes’.

Mathilde, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Dat is ook de play-offs, de 3e wedstrijd thuis tegen Forward. Kippenvel, zoveel mensen en dan winnen met een golden goal. Een wedstrijd om nooit te vergeten.

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?We waren beter dan iedereen in onze poule. Vooral Terriërs uit was onnodig. Maar de beslissende wedstrijd van de play-offs tegen HGC. Die wil ik wel even terugspoelen.

Wat is je doel voor komend seizoen?Kampioen worden, samen steeds beter worden en genieten!! En natuurlijk Hoofdklasse.

Floor, beschrijf Mathilde in 3 woordenMathilde is gedreven, neurotisch en een fanatieke mannenverslindster.

Floor, wat voor soort hockeyster is Mathilde en waarom is zij belangrijk voor het team?Mathilde is een hockeyster die altijd wil winnen, balvast en sterk. Ze is belang-rijk voor het team vanwege de corner en doordat ze een topverdedigster is door de cleane manier van verdedigen.

Floor, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Mijn mooiste herinnering is de derde play-off wedstrijd thuis tegen Forward. Onze goals, de 1-1 en toen de golden goal. Het filmpje heb ik wel duizend keer gekeken. En natuurlijk de trip naar Barcelona.

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?Ik zou graag alle wedstrijden die we niet gewonnen hebben willen overspelen en de allerlaatste wedstrijd van de play-offs.

Wat is jouw doel voor komend seizoen?Kampioen worden en promoveren.

Floor en Mathilde

20 | DICHTBIJ.

Kim, beschrijf Tess in drie woordenTess is een levensgenieter, een doorzetter en altijd in voor iets leuks of nieuws.

Wat voor soort hockeyster is Tess en waarom is zij belangrijk voor het team?Tess is een ras verdediger zit laag bij de grond, je bent haar niet zo snel kwijt. Tess is belangrijk voor het team omdat ze altijd met zoveel inzet en plezier aanwezig is. Zij is echt een sociaal dier en kan veel voor mensen betekenen. Op of buiten het veld. Ook voor technische oplossingen moet je bij Tess zijn!

Kim, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Dit seizoen was zeker de Play-offs!! Het waren zoveel kippenvel momenten. Er stonden heel veel mensen langs de kant. Toen we de laatste wedstrijd van Forward wonnen, dat alle kinderen het veld opkwamen en achter ons aan begonnen te rennen was echt een gaaf gevoel!!

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?Ik zou graag de laatste wedstrijd tegen HGC opnieuw willen spelen. We zijn en waren de betere ploeg, alleen door het eerste kwartier hebben wij die wedstrijd verloren. BALEN!

Wat is je doel voor komend seizoen?Mijn doel dit jaar is wederom de Play-offs halen en al helemaal de Hoofdklasse. We hebben zo’n mooie ploeg en hebben het verdient om na al het bloed, zweet en tranen onze doelstelling te verwezenlijken. Dat moeten we met zijn alle doen!!

Kim en Tess, hoe lang kennen jullie elkaar al en waar hebben jullie elkaar leren kennen?Tjap en ik, wij kennen elkaar al sinds de D1 van Den Bosch. Dit is het 11e jaar dat ik Tess ken. We hebben elkaar leren kennen op het hockeyveld, toen we bij elkaar in het team kwamen.

Tess, beschrijf Kim in drie woordenKim in drie woorden: Kim is lief, warm en een zorgzaam knuffeldiertje!

Wat voor soort hockeyster is Kim en waarom is zij belangrijk voor het team?Alles uit zichzelf willen halen en het maximale van zichzelf eisen. Daardoor altijd blijven gaan! Kim doet er dus alles aan om geen fouten te maken en is dus een zekere en vertrouwde speler achterin. Ook nog technisch goed omdat ze daar veel plezier in heeft en van geniet.

Tess, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?De 3e play-off wedstrijd tegen Forward. Meer spanning, geluk, blijdschap, ontlading en trots had ik niet aan gekund die avond. Ik voel het kippenvel en de glimlach op mijn gezicht , nu 4,5 maand later, nog steeds tevoorschijn komen alleen al bij het denken aan die wedstrijd.

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?Spreekt voor zich… maar dan met een andere afloop..

Wat is je doel voor komend seizoen?Alles wat ik wil doen, doén! Alles wat ik niet wil doen, niét doen!

Kim en Tess

DICHTBIJ. | 21

TOPOnTMOETInG

22 | DICHTBIJ.

TOPOnTMOETInG

DICHTBIJ. | 23

Wij kennen elkaar al ruim 21 jaar. We kwamen als baby al bij elkaar over de vloer omdat onze moeders nichtjes zijn en hele goede vriendinnen. Toen we vijf waren zijn we samen gaan hockeyen in Sint-Oedenrode, waar we tien jaar samen hebben gespeeld. Toen Lin naar Den Bosch ging hebben we vier jaar niet meer samen gespeeld. Dat Loes al bij MOP speelde was voor Lin een belangrijke reden daar ook naar toe te gaan. Daarnaast zaten we op de middelbare school, de eerste 4 jaar in dezelfde klas, zien we elkaar op familie-feestjes en hebben dezelfde vriendinnengroep. Kortom: we kennen elkaar door en door.

belangrijkste was zou ik toch liever de eerste play-off wedstrijd opnieuw spelen. We kregen toen veel kansen in de eerste helft en hadden echt een tik uit kunnen delen. Helaas deden we dat niet en toen we in de tweede helft twee goals tegen kregen in vijf minuten konden we daar niet overeen komen. Dat vind ik jammer.

Wat is je doel voor komend seizoen?Mijn doel is net als de anderen de play-offs halen. Maar daarnaast is mijn doel ook promoveren. We werken er nu al drie jaar naar toe en het wordt tijd dat we ons zelf eens gaan belonen.

Loes, beschrijf Lin in drie woordenLin is een harde werker, gedreven (weet waar ze voor wil gaan) en is altijd betrokken bij anderen.

Wat voor soort hockeyster is Lin en waarom is zij belangrijk voor het team?Lin is een echte spits, die makkelijk kan scoren. Haar sterkste punt vind ik haar acties in de kleine ruimte. Geef Lin in de cirkel een bal tussen meerdere aanvallers en ze weet er met haar goede techniek iets uit te halen. Daarnaast heeft Lin een goed spelinzicht. Ze stuurt iedereen op het veld en geeft regelmatig tactische tips aan medespeelster.

Lin, beschrijf Loes in drie woordenLoes is heel zorgzaam, eerlijk & gedreven.

Wat voor soort hockeyster is Loes en waarom is zij belangrijk voor het team?Loes heeft twee hele sterke punten. Het eerste is haar overzicht. Wanneer ze een bal krijgt op het middenveld weet ze al waar de ruimte ligt en welke kant de aanname op moet. Vooral haar acties van de linkerkant naar binnen vind ik erg gevaarlijk. En daar komt meteen haar tweede sterke punt naar voren. Ze is ontzettend technisch en weet met die handigheid iedere wedstrijd wel een paar keer gevaarlijk de cirkel in te komen.

Lin, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Dat is de derde play-off wedstrijd tegen forward. Het was een ontzettende ontlading dat we die wedstrijd wonnen. Daarnaast stonden er enorm veel mensen langs de lijn, waaronder een hele schare uit Sint-Oedenrode. Familie en vrienden van Loes en mij stonden ons met een vlag en heel veel herrie aan te moedigen. Dat was echt heel bijzonder.

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?Natuurlijk een van de twee verliespartijen tegen HGC. Hoewel de laatste het

Loes, wat is jouw mooiste herinnering aan dit seizoen?Dat is toch echt de derde play-off wed-strijd tegen Forward. Zo geweldig hoe we de golden goal scoorden en met het hele team uit ons dak gingen. En niet alleen wij, maar heel MOP. Alle jeugd (en Heren 4) die achter ons aan renden bij het ere-rondje. Ook stonden er heel veel mensen uit Sint-Oedenrode langs de lijn. Echt kippenvel om te bedenken dat er zoveel mensen speciaal voor Lin en mij naar Vught rijden om te komen kijken.

Welke wedstrijd zouden jullie nog wel eens opnieuw willen spelen?In de competitie zou ik de wedstrijd tegen Terriërs uit graag nog een keer willen spelen. We hebben hele dure punten laten liggen op dat zandveld. In de play-offs wil ik graag de laatste wedstrijd tegen HGC opnieuw spelen. We waren er zo dichtbij en deden niet onder voor HGC. Daarnaast hadden we het verdiend om te promoveren. Jammer dat het niet gelukt is.

Wat is je doel voor komend seizoen?Mijn doel voor komend seizoen: Dat is kampioen worden in de overgangklasse en daarna knallen in de play-offs om te gaan promoveren!

Lin en LoesLoes en Lin, hoe lang kennen jullie elkaar al en waar hebben jullie elkaar leren kennen?

24 | DICHTBIJ.

Sport-bh van

de HEMA

Klemmetjes, klipjes en speltjes

Shampoo

Verkrijgbaar in

wit en blauw

Om het haar tijdens het hockeyen uit het

gezicht te houden

ieder haar eigen fl es, vaak met bijpassende conditioner

Klemmetjes, klipjes en speltjes

Klemmetjes, klipjes

de HEMA

Shampoo

Verkrijgbaar in

wit en blauw

Sport-bh van

de HEMAde HEMAVerkrijgbaar in

DICHTBIJ. | 25

Zakdoekjes

Kooka’s

Korte broekjes

om even lekker de neus leeg te snuiten voor de wedstrijd

hele fi jne maar dure ballen die we dan ook na iedere training moeten tellen

met lekkere lange pijpjes,

voornamelijk de broekjes van

F.C. Barcelona zijn favoriet

fAvORITES

moeten tellen

Zakdoekjesom even lekker de neus leeg te snuiten voor de wedstrijd

Zakdoekjes

26 | DICHTBIJ.

KrentenbollenVier keer trainen per week is topsport en topsporters

moeten goed voor zichzelf zorgen. Daarom proberen

we gezond en op tijd te eten.

Dinsdag, wanneer twee keer getraind werd, aten we

op de club. Ook zondag na de wedstrijden is een

voedzame maaltijd belangrijk om te herstellen en

weer energie op te bouwen voor de trainingen van

dinsdag. Bart en Sander hebben daarin een belang-

rijke rol gespeeld en geprobeerd ons zo goed

mogelijk te voorzien.

Ook is dit seizoen sportdiëtiste Thérèse Westerhoven

van Meeteren op bezoek geweest om ons te helpen

goed met onze voeding om te gaan. Bij deze willen

we jullie allen hartelijk bedanken.

Bananen

Dextro

Topsport

Dextro

voor de wedstrijd zorgen bananen \voor wat extra energie

Tijdens de warming-up,

de rust of op de bank kun

je altijd rekenen op een

Dextro Energy van Inge

In de auto naar uitwedstrijden staan krentenbollen op het menu om de tijd tussen het ontbijt en de wedstrijd te overbruggen.

DICHTBIJ. | 27

Frambozen

Lasagne

Isotone

MentosMentos

fLAvORITES

Karel eet tijdens de wedstrijden zijn zenuwen weg met Mentos, of is het ook een beetje bijgeloof?

Bijgelovig zijn huisgenoten Juul en Elke in ieder geval want zij ontbijten iedere zondag met boterhammen met kipfi let en frambozen.

We hebben dit seizoen iedere dinsdag twee keer getraind. Tussen die trainingen werd voor ons gekookt. Weektopper: Lasagne.

Voor, tijdens en na de wedstrijden isotone sport-drankjes. Het liefst met zo min mogelijk calorieën.

Voor, tijdens en na de wedstrijden isotone sport-drankjes. Het liefst met zo min mogelijk calorieën.

28 | DICHTBIJ.

Wanneer je met elkaar in een team speelt en elkaar 4 dagen per week ziet, worden je teamgenoten een soort familie. Je deelt met elkaar vreugde en verdriet. Daarom is het erg belangrijk dat we elkaar goed leren kennen zodat iedereen een plekje krijgt in de groep en de sfeer goed is. Om dat te bewerkstelligen, en omdat we het gewoon erg gezellig vinden om met elkaar leuke dingen te doen, hebben we verschillende sociale activiteiten ondernomen zoals een avondje bowlen en stappen in Valkenswaard en teamavond met diner op de club. Hieronder een kleine weergave…

TEAMUITJES

DICHTBIJ. | 29

30 | DICHTBIJ.

SEIzOEn 2008-2009Tegen het einde van seizoen 2007-2008 werd ik benaderd door hockeyclub Mop voor een gesprek m.b.t. Dames 1. De hockeyclub kende ik aangezien ik een aantal jaar training heb gegeven aan meisjes Zuid-Nederland B. Daarnaast ben ik op het Sint-Jans Lyceum werkzaam als Gymdocent en heb dus veel ‘Moppers’ in de klas. Maar van Dames 1 wist ik weinig.

Met de TC en de 2 managers, Erik Donkers en Inge Poelmans, heb ik een avond over Dames 1 gesproken. Deze eerste kennismaking was aangenaam. Ze verkochten het team goed. Een ‘vriendinnen’team wat net niet gepromoveerd was en besloten had bij elkaar te blijven, een bijna intact gebleven begeleidingsteam, Toon Siepman als assistent en klankboord en een prima organisatie rondom Dames 1 opgebouwd door mijn voorganger Derk Marijnen i.s.m. Erik Donkers.

Maar hoe doe je het beter dan het afgelopen jaar? Het team was immers eerste geworden in de competitie en had de promotie tijdens de play-offs net niet ge-haald. Dan kan je maar op 1 manier beter presteren en dat is promoveren. Best een groot karwei voor een nieuwe coach aan het begin van zijn carrière. Daar moest ik dus goed over nadenken.

Mijn tweede gesprek en eerste kennismaking met Marloes, Hilde, Aimee, Til en Elke zal ik niet snel vergeten. Marloes, als assistent/trainer-coach stelde de vraag die ik altijd ben blijven onthouden. “Hoe ga je met waardevolle spullen om?”. Ik vroeg haar waarom ze die vraag stelde en ze zei: “Dit team is namelijk goud!” Gelijk heeft ze!

Daarnaast kreeg ik een gevoel van enorme professio-naliteit en gretigheid van deze meiden. “Wow, gaaf! Hier wil ik voor gaan!”, dacht ik. Ze gaven mij een goed gevoel.

Achteraf kunnen we zeggen dat het redelijk is gelukt, maar weer “net niet”. Niet gepromoveerd. Een terechte tweede plek tijdens de competitie, en er alles uitgehaald tijdens de play-offs! Maar net niet. Om finales te kunnen winnen, play-offs te kunnen winnen, moet je ze ook verloren hebben. Dat is een wet in de sport. Dus we zijn weer een stap dichterbij. Om dat te bereiken gaan we wedstrijd voor wed-strijd, training voor training, step by step en inch by inch te werk! En dan achteraf gaan we kijken hoe we het hebben gedaan. We kijken dus niet ver vooruit. Dat heeft geen zin. We leven ‘nu’.

De play-offs. Wat was dat een feest. Fantastisch om met dit team 2 weken in die ‘hockey-achtbaan’ te zitten. En wat ben ik trots op ieders inzet die deze prestatie hebben mogelijk gemaakt. Allemaal reuze bedankt daarvoor!

“Ik kreeg een gevoel van Wow, gaaf! Hier wil ik voor

gaan!”

COLUMnkarel

DICHTBIJ. | 31

“Een aantal zaken van dit jaar die mijn inziens in het jaarboek echt niet mogen ontbreken zal ik nu kort de revue laten passeren.”

Voorbereiding:Teamweekend bij de scouting;Een kampvuur, Tess “bouwkunde” die een ‘klein’ tentje bouwde tegen de regen, “beachballen” met Hilde, s’ochtends zwem-mend je eitje halen.

1e Helft competitie:1e wedstrijd; Hic uit. 4-1 winnen. “Ships wat was ik zenuwachtig!”Terriers uit; Auw! Tegen de kleintjes wordt je kampioen!Oz thuis; Wat een start, wat een agressie, wat een lekkere overwinning! Victoria uit; 2 x 1 helft, sneeuw, ander veld, enz. Verlies en als tweede de winter in. Balen!

Buitenlandstage Barcelona:Lekker eten, lekker weer, stappen, fi etsen, goed trainen, goede wedstrijden, speechen bij het diner, zingen in de metro enz. Wat was dit gaaf en zeer belangrijk gebleken voor een goede 2e seizoenshelft. Hard getraind, elkaar beter leren kennen, veel gezelligheid en als een beter en nog hechter team teruggekomen.

2e helft competitie:Alles gewonnen, behalve OZ uit. Prima als team gegroeid en gepresteerd. Uiteindelijk meer dan terecht tweede geworden en play-offs gehaald. Victoria thuis teruggepakt voor het oneerlijke gevoel na de uitwedstrijd.

De geboorte van onze zoon Sieb!

Andere mooie gelegenheden tijdens het seizoen: Aan de bar hangen en lekker kletsen met Bart en Sander, Sinterklaasavond, Avondje bowlen, Basketbal, Stappen na de thuis overwinning op OZ!

De play-offs; Tja de play-offs. De derde wedstrijd tegen Forward, wat een sfeer, wat een wedstrijd, wat een ontlading. HGC uit, de band die het clubhuis van HGC op z’n kop zet nadat we een derde wedstrijd uit het vuur slepen. De derde wedstrijd terecht afdwingen en net niet genoeg scherpte meer kunnen opbrengen om ook die te kunnen winnen. Met z’n allen de teleurstelling verwerken met een klein biertje in de stad. Maar trots dat ik was. Snik!

Vervolgens komt de kater, maar ook het trotse gevoel. Wat hebben we als club, begeleidingsteam, ouders, vrienden en vriendinnen, ruggensteuntjes en iedereen die ik vergeten ben een mooie prestatie neergezet. Wat was dit jaar mooi en wat smaakt het naar meer. Ik ben enorm overtuigd dat het beter kan. Die overtuiging heeft het team ook. Maar we spreken samen af dat we dat wedstrijd voor wedstrijd doen. Tot de laatste minuut en tot het einde zullen we blijven knokken om elke week beter te worden en om dan pas uiteindelijk meer te halen dan de afgelopen twee jaren.

Tot ziens langs de lijn,Met vriendelijke groet,Karel Alferink (Trainer-coach Mop Dames 1)

32 | DICHTBIJ.

DE wInTER DOORBloed, zweet en tranen kostten het

om tot het einde vol te houden

DICHTBIJ. | 33

DE wInTER DOORBloed, zweet en tranen kostten het

om tot het einde vol te houden

De laatste wedstrijd van het seizoen: een inhaalwedstrijd tegen Victoria. Het was niet eens een wedstrijd, maar een helft. Eerder waren we namelijk al een keer naar Rotterdam afgereisd om tegen Victoria te spelen. Nadat we in de eerste helft met 1-0 achterkwamen, werd in de rust de wedstrijd gestaakt vanwege hevige sneeuwval. We moesten dus nog terug naar Rotterdam om ook de tweede helft te spelen, wat meteen de laatste wedstrijd voor de winterstop was. Helaas lukte het ons niet om te scoren waardoor we verloren. Een vervelend einde van een goede eerste helft van het seizoen. Vooraf aan deze wedstrijd was afgesproken om ’s middags bij Lin in Sint-Oedenrode “Sinterklaas te vieren”. Achteraf gelukkig want op deze manier konden we het verlies verlichten en de eerste helft van het seizoen toch gezellig samen afsluiten. Iedereen had een ‘serieus’ cadeautje gekocht en een ‘flauwekul’ cadeau ingepakt. Hierdoor kwamen dan ook de meest leuke, rare, mooie, nuttige, onbruikbare, lelijke en soms ook bruikbare cadeaus tevoorschijn. Van sieraren, schilderijen, badzeep tot leuke speeltjes. Ondertussen had Lin voor lekkere hapjes gezorgd en een echte puntzak friet. Met een goede borrel erbij was het een geslaagde afsluiting.

Na enkele weken rust te hebben gehad werd het tijd voor de zaalcompetitie. Vorig jaar zijn we in de zaal kampioen geworden in de overgangsklasse waardoor we dit jaar moesten aantreden in de hoofdklasse. De tegenstanders in de poule waren Zwart Wit, Sint-Oedenrode en Push. In de hoofdklasse worden de wedstrijden in twee weekenden gespeeld. Het eerste weekend mochten we zaterdag in het Indoor sportcentrum in Eindhoven aantreden tegen Zwart-wit en Sint-Oedenrode. Beide wedstrijden wonnen we vrij eenvoudig. Zondag was het te doen in Helmond waar we in een spannende wedstrijd tegen Sint-Oedenrode konden winnen. Vervolgens was het de beurt aan concurrent Push, dat ook alles gewonnen had. In hun moesten we helaas onze meerdere erkennen.De derde competitiedag werd weer in Eindhoven gespeeld. We begonnen tegen Push waar we wederom niet van konden winnen. De tweede wedstrijd was tegen Zwart-wit, waar een tweede keer van werd gewonnen. Doordat we op de tweede plaatst in de poule eindigden en we een goed punten- en doelsaldo hadden,

mochten we zondag aantreden in de ‘promotiepoule’.Tegenstanders in deze poule waren Were-di, Push en Oranje Zwart. Tijdens deze dag was het duidelijk dat Oranje Zwart beter was dan wij en overigens veruit de sterkste was van de promotie-poule. Van Were-di hadden we weinig tegenstand en wonnen we vrij gemakkelijk. Push waren we al twee keer eerder tegen ge-komen en ditmaal konden we wel onze stempel op de wedstrijd drukken. In een spannend duel werd het een gelijkspel. Een mooie wedstrijd om het zaalseizoen mee af te sluiten.

Om toch te trainen voor het zaalhockey en fit te blijven tijdens de winterstop, hebben we in de zaal getraind. Ondanks dat er geen goede zaal voor ons beschikbaar was, had Karel toch iets kunnen regelen, namelijk de gymzaal van het Sint-Janslyceum in Den Bosch waar hij werkt als gymdocent. Deze school beschikt over meerdere gymzalen die aan elkaar grenzen waardoor het ideaal was om in te trainen. Om fit te blijven moesten we aan het begin van elke training de beruchte shuttles van Karel lopen. Shuttles zijn conditie-oefeningen aan de hand van intervallen, waarin 10 minuten worden gevuld met 10 keer een halve minuut inspanning en 10 keer een halve minuut rust. Vervolgens gingen we hockeyen, meestal gevolgd door nog een leuk spel zoals basketballen, voetballen en unihockey.

Nadat het zaalseizoen afgelopen was en we weer naar buiten mochten, was het ontzettend slecht weer en sneeuwde het veel. We waren dus noodgedwongen om langer in de zaal te blijven. Om een keer voor afwisseling te zorgen had Karel een collega geregeld die les gaf in steps. In plaats van een wedstrijd op zondag, mochten we nu steps gaan doen. Dat is nog eens iets anders! Fanatiek gingen we aan de slag met de step en met gewichten in de hand. Stijve hockeyers als we zijn, viel dit nog niet altijd mee. Bloed, zweet en tranen kostten het om tot het einde vol te houden en de volgende dag met flinke spierpijn in de kuiten weer op te staan. Kortom, een geslaagde conditietraining!

Gelukkig vertrokken we in de eerste week van februari naar Barcelona waardoor het weer mogelijk was om buiten te hockeyen. Sla de pagina om en lees meer over deze geweldige trip.

34 | DICHTBIJ.

DICHTBIJ. | 35

BARCELOnAOm goed van start te gaan stond er een trip

naar Barcelona op het programma

WoensdagYes, de winter voorbij, het zaalseizoen achter de rug en tijd voor een zinderende tweede seizoenshelft. Om goed van start te gaan stond er een trip naar Barcelona op het programma en dus verzamelde we woensdag 4 februari lekker op tijd op vliegveld Düsseldorf Wese. Nadat Karel vier lagen kleren had aangetrokken (lees: 10 kg te veel en de zwaarste koffer van de groep) konden we inchecken. Even leek het er nog op dat we weer niet compleet konden vertrekken want Kim ging kort voor vertrek nog even knock out. Nadat een vooroorlogse ambulance haar weer had opgelapt en formulieren waren gete-kend, kon onze Ryan-air kist de lucht in. Ruim anderhalf uur later landden we op Girona airport. Een bus bracht ons vervol-gens naar de stad waar de buschauffeur recht voor het appartementencomplex parkeerde en het laadruim opende. Daar kwam Juul’s prachtige spierwitte Olympische tas met een doffe plons in een modderplas terecht. Lekker begin dus.Die avond speelden we meteen een wedstrijd tegen het eerste damesteam van Real Club de Polo. De Spaanse meiden waren niet bepaald op hun mondjes gevallen en dus werd de club omgedoopt tot Real Club de Puta. De wedstrijd verliep verder prima en eindigde in een 2-2 gelijkspel. Mathilde scoorde met een mooi backhandschot uit een strafcorner en de tweede goal kwam op naam van Jolijn.

DonderdagOp donderdag verscheen iedereen om tien uur in één van de appartementen voor het ontbijt. In de ochtend stond er een fiets-tocht op het programma op hele stoere beachcruisers. Het team werd verdeeld in drie groepen op basis van posities in het veld: de linkerkant, het midden en de rechterkant. Tijdens de tocht moest aan de hand van foto’s de route worden gevonden en moesten onderweg rare objecten op foto’s verschijnen. Brillen, snorren en een sombrero passeerden de revue. Maar het leukste van de fietstocht was toch wel het slippen waar Inge, Ma-thilde en Hilde een verborgen talent voor bleken te hebben. Iets later dan gepland trainden we ’s middags op het complex van Real Club de Puta en de dag was nog niet voltooid want er stond ons ’s avonds nog een verrassing te wachten. Karel, Marloes en Inge hadden namelijk kaartjes voor een wedstrijd van Barcelona weten te regelen. Na een lekker bord spaghetti, klaargemaakt door onzer eigen Stefan en Marloes, vertrokken we richten Camp Nou. Het was ontzettend gaaf om in dat legendarische stadion te zijn dat zo goed als uitverkocht was voor de halve finale van de beker tegen Mallorca. We genoten van de wedstrijd die Barca met 2-0 won, zongen mee met het clublied en maakten veel foto’s. Met name Elke maakte heel veul foto’s.

VrijdagVrijdagochtend stond er een training op het programma en die werd vol enthousi-asme afgewerkt. Na de training namen we een lunch bij Pans, een soort McDonalds voor broodjes waar ‘pit de pollastre’ het meest populaire broodje was. In de middag bezochten we Parc Guel waar we per linie bij elkaar gingen zitten en bespraken wat iedereen persoonlijk belangrijk maakt voor de groep. Ook de begeleiding ging op die manier met elkaar in gesprek. Deze gesprekken waren erg waardevol en de uit-komst van die gesprekken moest ´s avonds in restaurant La Luna worden gepresen-teerd. Om beurten moest iemand opstaan en aan tafel vertellen wat zijn of haar meer-waarde voor de groep is. Het werd een fijn, leerzaam en grappig gesprek. Na het eten namen we de metro terug naar de appartementen. De hele trip hadden we al veel gebruik gemaakt van de metro maar op vrijdag maakten we in de ondergrondse van alles mee. ´s Middags waren Karel, Loes, Lin en Aimée al getuige van zakkenrollers die voor hun neuzen een aantal Aziatische toeristen rolden. Na het eten was de sfeer echter een stuk beter. Tess zong met een donkere man die op een gitaar speelde ter-wijl Stefan zijn signature-dans “the running man” deed. De hele rit naar huis zongen we. Totdat een enge dronken man ons be-gon uit te schelden. Juul spreekt en verstaat Spaans en deed deze trip dienst als tolk, dus vervolgden we onze weg stilletjes.

36 | DICHTBIJ.

ZaterdagZaterdag ging de wekker al akelig vroeg, namelijk om kwart voor zeven. Voor dag en dauw en zonder ontbijt (supermarkt was nog niet open) vertrokken we richting Real Club de Puta voor een training. De wind was erg hard en koud maar toch trainden we goed. Na de training was er even tijd voor rust en om 12.00 zagen we elkaar opnieuw bij Pans voor een lunch. Daar kwam ook Erik ineens binnenwandelen. Hij was naar Spanje gekomen om de laatste twee dagen aan te sluiten bij de groep. In de middag was iedereen vrij en werd er op terrasjes gezeten en gewinkeld. Die lekkere middag vrij had veel langer mogen duren maar er stond nog meer op het programma en dus waren we om half vijf weer allemaal terug op Carrera de Berlin.

Na ons voor de laatste keer in het trainingspak te hebben gehesen gingen we opnieuw naar Zona Universitaria voor een wedstrijd tegen Schaerweijde. We begonnen die wedstrijd ijzersterk en bleven de hele wedstrijd domineren. Uiteindelijk wonnen we met 3-1 na een supercorner van Mathilde, een hoge backhand van Elke en een fantastisch backhandschot van Carlie. De wedstrijd gaf een heerlijk gevoel en het was tijd om onszelf te belonen. Na een uurtje douchen en tutten gingen we eten bij Tapa-tapa, een gezellig tapasrestaurantje dat Juul had gereserveerd. Het eten en de biertjes waren erg goed en ook hadden we een Italiaanse gast aan tafel (kennis van Kim), die een uurtje later weer subtiel werd geloosd. Na een biertje in een Nederlands

Café gingen we (te paard) naar de grote clubs. Daar stonden we op de gastenlijst en genoten we van goede muziek en dure drankjes. Het was een geslaagde avond.

ZondagZondag pakten we vermoeid en met een kater onze spullen in en bracht de bus ons weer naar het vliegveld. Ryan-air bracht ons vervolgens als een speer naar Duitsland, waar Jolijn zo dankbaar voor was dat ze haar Ipod maar in het vliegtuig achterliet. Daarna gingen we allemaal weer naar huis en met een voldaan gevoel naar bed.

DICHTBIJ. | 37

38 | DICHTBIJ.

DUIDELIJkEen verhaal door Marloes Janssen

ere-rondje werden de Dames vergezeld door de jeugd van MOP, Dames 1 ouders langs de kant die emotie en applaus in combinatie lieten zien, Heren 4 (inmiddels ook aange-sloten bij het ere-rondje) en heel MOP op de heuvels langs het veld. Helaas konden we het tegen HGC in drie wedstrijden niet afdwingen om de stap naar de hoofdklasse te maken, ondanks een prachtige wedstrijd in Wassenaar waar MOP luid en duidelijk aanwezig was. Duidelijk...Maar laat één ding duidelijk zijn, we gaan er ook komend seizoen weer vol voor. Met een team dat, op het afscheid van Anouk en Tess na, bij elkaar blijft en met enorme passie en energie ook komend seizoen weer een gezamenlijk doel nastreeft.

Wat zegt deze left-handed-toon? Soms kunnen dingen maar beter duidelijk zijn, hoe hard de realiteit ook is... En de realiteit was hard aan het einde van het seizoen maar maakte gelukkig snel weer plaats voor duidelijkheid: Dames 1 is een team: talentvol, betrokken, hard werkend, met veel humor en met een grote gedeelde passie.Lieve meiden, het complete begeleidingsteam en iedereen die zich verbonden heeft aan Dames 1... Bedankt voor een prachtig seizoen!

Marloes

Een seizoen begint meestal waar het laatste is geëindigd. Zo ook dit jaar, maar toch met een aantal interessante ver-anderingen. We hebben ervaring opgedaan in de play-offs in zinderende wedstrijden tegen HGC en HDM, Derk Marijnen ging naar een mooie club in de hoofdklasse en Ilse Brok besloot een punt te zetten achter haar carrière bij MOP.

Bij een afscheid, hoe moeilijk dit soms ook is, hoort dat er nieuwe mensen komen om het team te versterken. Karel Alferink werd als enthousiaste coach aangesteld en Inge Poelmans komt met even-veel enthousiasme de functie van ‘fieldmanager’ vervullen. Niki Bosman komt van buiten om het team compleet te maken samen met Beatrice Derks, die uit de eigen MOP-jeugd komt. Tot slot is er nog een MOP-icoon aan het begeleidingsteam toegevoegd: Toon Siepman, die zijn ervaring inzet en doorver-taald in nieuwe woorden die iedereen in het team kan dromen: “kedung, kedung backhand en rang!” met als gevolg dat iedereen de oefening snapt. Duidelijk...

Een nieuwe coach brengt altijd iets nieuws, zeker in dit geval. Iedereen op MOP zal Karel hebben leren kennen als een open, spontane en leergierige coach. Het spel werd tactisch gezien aangescherpt, ‘zwakke kanten’ en ‘de dode hoek’ werden nieuwe begrippen. Maar waar draait het nou eigenlijk om? Juist om die ontzettend gepassioneerde en hardwerkende meiden! De veranderingen werden opgepakt en verwerkt in iedere week scherper wordende strijdplannen om tegenstanders te lijf te gaan. Het resultaat mocht er zijn: meer doelpunten en mooie wedstrijden. Jong en leergierig, dat staat toch wel symbool voor dit team en de begeleiding.

Naast alles wat er op het veld gebeurt en gebeuren moet, proberen we ook mentale groei te verwezenlijken. Met elkaar in gesprek over de talenten die je waardeert in de ander. Jezelf met deze informatie uit de gesprekken presenteren aan het hele team tijdens een etentje in het centrum van Barcelona... Ook dat is een onderdeel van groei, van beter worden en van jezelf en elkaar beter leren kennen. Wat is het resultaat van een jaar lang hard werken, trainen, beter worden zowel tactisch, mentaal en in de uitvoering? Wederom het behalen van de Play-offs. Wedstrijden tegen Forward en bij winst wederom tegen HGC (flashback van het afgelopen seizoen). Dat kun je vooraf niet verzinnen...

Left-handed-toonsOp internet zag ik een website van twee creatieve geesten die dagelijks een left-handed-toon publiceren; cartoons gemaakt met links terwijl je normaal gesproken rechts schrijft en tekent. Een idee was geboren...Deze vorm van creativiteit (en humor) betekent dat je beide hersenhelften gebruikt en je uitgedaagd wordt om dingen anders te zien of uit te voeren. Natuurlijk was er gezonde spanning voor het spelen van play-off wedstrijden. Om deze spanning een beetje weg te nemen was er een uitdaging voor Lin en Aimee om een left-handed-toon (in het geval van Aimee right-handed) te maken. De bedoeling was om de gedachten even te verzetten...het resultaat: een collage van ‘toons’ van de gehele begeleiding (hockey zit nou eenmaal in het hoofd en in het hart) met als hoogtepunt een tekening van ‘DJ Forward’. Duidelijk...

De Play-offsWat was het een mooie woensdagavond in de MOP geschiedenis, een derde en beslissende wedstrijd tegen Forward, vuurwerk, rijendik veel supporters en een golden goal van Elke om de wedstrijden tegen HGC veilig te stellen. Tijdens het traditionele

DICHTBIJ. | 39

ere-rondje werden de Dames vergezeld door de jeugd van MOP, Dames 1 ouders langs de kant die emotie en applaus in combinatie lieten zien, Heren 4 (inmiddels ook aange-sloten bij het ere-rondje) en heel MOP op de heuvels langs het veld. Helaas konden we het tegen HGC in drie wedstrijden niet afdwingen om de stap naar de hoofdklasse te maken, ondanks een prachtige wedstrijd in Wassenaar waar MOP luid en duidelijk aanwezig was. Duidelijk...Maar laat één ding duidelijk zijn, we gaan er ook komend seizoen weer vol voor. Met een team dat, op het afscheid van Anouk en Tess na, bij elkaar blijft en met enorme passie en energie ook komend seizoen weer een gezamenlijk doel nastreeft.

Wat zegt deze left-handed-toon? Soms kunnen dingen maar beter duidelijk zijn, hoe hard de realiteit ook is... En de realiteit was hard aan het einde van het seizoen maar maakte gelukkig snel weer plaats voor duidelijkheid: Dames 1 is een team: talentvol, betrokken, hard werkend, met veel humor en met een grote gedeelde passie.Lieve meiden, het complete begeleidingsteam en iedereen die zich verbonden heeft aan Dames 1... Bedankt voor een prachtig seizoen!

Marloes

Een seizoen begint meestal waar het laatste is geëindigd. Zo ook dit jaar, maar toch met een aantal interessante ver-anderingen. We hebben ervaring opgedaan in de play-offs in zinderende wedstrijden tegen HGC en HDM, Derk Marijnen ging naar een mooie club in de hoofdklasse en Ilse Brok besloot een punt te zetten achter haar carrière bij MOP.

Bij een afscheid, hoe moeilijk dit soms ook is, hoort dat er nieuwe mensen komen om het team te versterken. Karel Alferink werd als enthousiaste coach aangesteld en Inge Poelmans komt met even-veel enthousiasme de functie van ‘fi eldmanager’ vervullen. Niki Bosman komt van buiten om het team compleet te maken samen met Beatrice Derks, die uit de eigen MOP-jeugd komt. Tot slot is er nog een MOP-icoon aan het begeleidingsteam toegevoegd: Toon Siepman, die zijn ervaring inzet en doorver-taald in nieuwe woorden die iedereen in het team kan dromen: “kedung, kedung backhand en rang!” met als gevolg dat iedereen de oefening snapt. Duidelijk...

Een nieuwe coach brengt altijd iets nieuws, zeker in dit geval. Iedereen op MOP zal Karel hebben leren kennen als een open, spontane en leergierige coach. Het spel werd tactisch gezien aangescherpt, ‘zwakke kanten’ en ‘de dode hoek’ werden nieuwe begrippen. Maar waar draait het nou eigenlijk om? Juist om die ontzettend gepassioneerde en hardwerkende meiden! De veranderingen werden opgepakt en verwerkt in iedere week scherper wordende strijdplannen om tegenstanders te lijf te gaan. Het resultaat mocht er zijn: meer doelpunten en mooie wedstrijden. Jong en leergierig, dat staat toch wel symbool voor dit team en de begeleiding.

Naast alles wat er op het veld gebeurt en gebeuren moet, proberen we ook mentale groei te verwezenlijken. Met elkaar in gesprek over de talenten die je waardeert in de ander. Jezelf met deze informatie uit de gesprekken presenteren aan het hele team tijdens een etentje in het centrum van Barcelona... Ook dat is een onderdeel van groei, van beter worden en van jezelf en elkaar beter leren kennen. Wat is het resultaat van een jaar lang hard werken, trainen, beter worden zowel tactisch, mentaal en in de uitvoering? Wederom het behalen van de Play-offs. Wedstrijden tegen Forward en bij winst wederom tegen HGC (fl ashback van het afgelopen seizoen). Dat kun je vooraf niet verzinnen...

Left-handed-toonsOp internet zag ik een website van twee creatieve geesten die dagelijks een left-handed-toon publiceren; cartoons gemaakt met links terwijl je normaal gesproken rechts schrijft en tekent. Een idee was geboren...Deze vorm van creativiteit (en humor) betekent dat je beide hersenhelften gebruikt en je uitgedaagd wordt om dingen anders te zien of uit te voeren. Natuurlijk was er gezonde spanning voor het spelen van play-off wedstrijden. Om deze spanning een beetje weg te nemen was er een uitdaging voor Lin en Aimee om een left-handed-toon (in het geval van Aimee right-handed) te maken. De bedoeling was om de gedachten even te verzetten...het resultaat: een collage van ‘toons’ van de gehele begeleiding (hockey zit nou eenmaal in het hoofd en in het hart) met als hoogtepunt een tekening van ‘DJ Forward’. Duidelijk...

De Play-offsWat was het een mooie woensdagavond in de MOP geschiedenis, een derde en beslissende wedstrijd tegen Forward, vuurwerk, rijendik veel supporters en een golden goal van Elke om de wedstrijden tegen HGC veilig te stellen. Tijdens het traditionele

40 | DICHTBIJ.

DICHTBIJ. | 41

Embedded journalisten:

Pieter van den Boogaart (fotograaf)

Fee Schakenraad (video)

Leonie Siepman (video)

Frans Coppens (keeperstrainer)

Alias “Chief Target protection”John Blank (looptrainer)

alias “Captain Jack”

Bart (assistant trainer)

Lilian Siepman (assistant trainer)

Janneke Schopman (assistant trainer)

alias “the Drill instructors”

Matthew Hetherington

(video en analyse) alias “007”

Sjoerd Stegenga en

Stefan Vorstenbosch “Het rode kruis”

42 | DICHTBIJ.

Zaterdag 16 mei Forward – MOP: 0-1Zaterdag 16 mei was het dan zover. Na een goed seizoen te hebben gedraaid en op een tweede plaats te zijn geëindigd, mochten we dan eindelijk aantreden in de play-offs. Tegenstander was Forward uit Tilburg. Na een week hard trainen, gingen we met een goed gevoel richting Tilburg. Vooraf had Karel, ex-Forwardspeler, ons goed voorbereid op het randgebeuren (externe invloeden) rondom de wed-strijd zoals de muziek, het vuurwerk en natuurlijk de enorme mensenmassa. Na de teambespreking in een keet van 3 bij 4 meter, mochten we dan eindelijk begin-nen aan de eerste, spannende, wedstrijd. Van spanning was bij ons echter niet veel te merken want we gingen meteen fel van

start. Met het snelle hockeyspel werden we keer op keer gevaarlijk in de vijande-lijke cirkel. We controleerden de eerste helft en kwamen dan ook halverwege op voorsprong. Via een mooie strafcorner-variant was het Elke die de eerste goal op haar naam kreeg. Met deze voorsprong gingen we de rust in.

Na rust was het echter Forward die feller van start ging. In een spannende tweede helft wisten we onze voorsprong te be-houden. Ondanks dat het erg rommelig was op het veld, stond onze verdediging als een huis en lukte het Forward niet om echt grote kansen te creëren. Daarnaast werd er fysiek en ruw hockey gespeeld door beide teams waardoor de scheids-

rechters veel floten. Gelukkig konden we onze voorsprong behouden en pakten we de eerste belangrijke overwinning in de play-offs. Wel beseften we na de wedstrijd dat het tactisch nog niet goed stond en het veldspel zeker verbeterd moest worden. Desondanks waren we vol vertrouwen voor de volgende wedstrijd, thuis op MOP.

Zondag 17 mei MOP – Forward: 1-1Zondag 17 mei, de tweede play-off wed-strijd thuis tegen Forward. Na zaterdag goede zaken te hebben gedaan door de uitwedstrijd te winnen, moesten we het vandaag op eigen veld afmaken. Wederom was er van beide teams enorm veel publiek. Ondanks dat we veel vertrouwen hadden,

OPnIEUw DICHTBIJZes ontzettend zware play-off wedstrijden

DICHTBIJ. | 43

stond het na 90 minuten nog steeds op 1-1. Vandaag was de spanning namelijk duidelijk te merken in ons team, waardoor we overdonderd werden door de meiden van Forward die wel sterk uit de startblok-ken kwamen. Toch kwamen wij wederom op voorsprong door een strafcorner. Mathilde sloeg de bal op de Tilburgse keeper en Anouk werkte de rebound binnen. Deze voorsprong was helaas maar van korte duur want drie minuten later maakte Forward de gelijkmaker. Met deze stand gingen we de rust in.

De tweede helft deelden wij de lakens uit. We konden meer druk zetten, achterin stond het als een huis, het middenveld speelde compact en de acties voorin waren goed. We kregen dan ook een aantal kansen; een strafcorner van Mathilde net naast de paal, een schietkans van Lin op de keepster. We waren aan het einde van de reguliere speeltijd dichtbij plaatsing voor de volgende ronde van de play-offs. Maar de goal wilde helaas niet vallen waardoor de wedstrijd met 15 minuten werd verlengd.

Nadat ook in de verlenging de beloning uit bleef, moesten we strafballen gaan nemen. Floor mocht als eerste de bal op de stip leggen en scoorde de 1-0. Forward miste de eerste strafbal. Daarna was het de beurt aan Aimée; de bal kwam via de keepster tegen de paal. De tweede strafbal van de Tilburgers zat wel; 1-1. De volgende die de bal mocht gaan nemen was Loes; bal op de paal. Maar nog niets aan de hand want Bea hield ons uitste-kend in de wedstrijd, dus nog steeds 1-1. Daarna was het de beurt aan Elke die haar kans goed benutte. 2-1 voor MOP. Helaas scoorde Forward ook waardoor het wederom gelijk was. Als laatste mocht onze aanvoerster Hilde de strafbal gaan nemen. Helaas stuitte ook zij op de Tilburgse keepster. Forward pushte de winnende bal erin. Eindstand 2-3.

Forward toonde zich helaas beter bedre-ven in de strafballen waardoor een derde wedstrijd nodig was om te beslissen wie er tegen HGC mocht gaan spelen. Natuurlijk ontzettend balen omdat ieder-een het gevoel had dat we zeker beter

waren dan Forward. We hebben met het team uitgelopen, zijn in de kleedkamer met z’n allen bij elkaar gaan zitten en daarna was de teleurstelling eigenlijk al weg. Nu was het de kunst om dit goede gevoel vast te houden en mee te nemen naar de derde wedstrijd.

Woensdag 20 mei MOP – Forward: 2-1Woensdagavond 20 mei, de derde en beslissende wedstrijd van de eerste ronde van de play-offs tegen Forward. Opnieuw was het erg druk langs de velden van MOP, zo’n 2000 mensen! En dit was wel te merken aan ons nerveuze spel in het begin van het beslissingsduel. We hadden aanvankelijk de handen vol aan Forward, dat genoeg mogelijkheden kreeg. We zijn soms door de oog van de naald gekropen; een Forward-speelster omspeelde Bea, maar haar inzet op de doellijn werd ge-keerd door Kim. Helaas was het een paar minuten later toch raak. Forward scoorde, via de stick van Floor, uit de enige Tilburgse strafcorner. We lieten ons hier echter niet door afschrikken en gingen steeds meer druk zetten.

44 | DICHTBIJ.

We creëerden enkele kansjes, maar Forward kon de voorsprong toch vrij eenvoudig vasthouden tot aan de rust.

In de rust heeft Karel gezegd dat we de zenuwen nu wel kwijt waren en dat het tijd was om te durven en te gaan. En dat lukte. Na rust kwamen we snel het veld weer op, klaar om te knallen. Maar nog geen tegenstander. Forward kwam vrij laat het veld op en liep direct vanaf het eerste fluitsignaal achter de feiten aan. We waren feller en werden steeds sterker. We liepen voor elke bal en zetten meer druk. Er kwamen kansen en enkele straf-corners. Forward kwam onder grote druk te staan, maar hield nog tot tien minuten voor het einde de voorsprong vast. Na een goede onderschepping van Aimée op het middenveld konden we snel coun-teren. Een prima actie van Elke werd via Carli binnengetipt. Zoals ze zelf zegt; met de ogen dicht en de stick tegen de bal. Deze 1-1 stand bleef tot het eind van de reguliere speeltijd op het bord staan. Toch hadden we na de goal van Carli een gevoel van onoverwinnelijkheid. En dit was te

merken want in de verlenging begonnen we opnieuw fel aan de wedstrijd, op zoek naar het doelpunt. Na vier minuten in de verlenging kregen we een strafcorner. Mathilde schoot de strafcorner in en Elke gaf het laatste tikje waardoor de bal onder de keeper door ging. Wat een enorme ontlading na deze golden goal! Heel het team ging uit zijn dak en begon elkaar te bespringen. Als gevolg het beeld van een hoopje speelsters op elkaar en de coach die heel het veld over rende. Fantastisch! Niet alleen de coach rende buiten zinnen van blijdschap op het veld. Heren 4 en de hele MOP jeugd vloog het veld op en kwamen achter ons aan gerend. Wat een geweldige ervaring voor ons om een play-off ronde te winnen. Dit gevoel moesten we dan ook meenemen naar de volgende ronde tegen HGC. We hadden

immers nog iets goed te maken tegen HGC, waar we vorig jaar van verloren. Wetende dat we konden winnen, zoveel mensen achter ons hadden staan en we nog iets goed te maken hadden, gingen we vol vertrouwen richting de thuiswed-strijd tegen HGC.

Zondag 24 mei MOP – HGC: 0-2Vandaag was de eerste play-off wedstrijd in de tweede ronde tegen HGC op het zonnige hockeycomplex van MOP. Vol goede moed maar met toch al drie zware wedstrijden in de benen, stapten we het veld op. Wederom een enorm publiek langs de kant met spandoeken en toeters. HGC had in de media laten doorsche-meren ons niet te vrezen. We wilden die onderschatting afstraffen en zetten hen meteen na het eerste fluitsignaal flink onder druk. Het was echter HGC dat sterk begon en een tweetal kleine kansen kreeg. Echt gevaarlijk waren ze nog niet waardoor wij het initiatief overnamen en HGC met de rug tegen de muur zetten. Helaas ontbrak het aan scherpte in de afronding. De HGC-uitbraken waren

spaarzaam maar werden steeds gevaar-lijker. Bea hield ons nog lang in de race, maar gaandeweg de eerste helft verloren we wat terrein. Het is ook moeilijk om die druk de hele wedstrijd vast te houden. Geen van beide ploegen wisten te scoren. Ruststand; 0-0.

Na de rust waren de rollen omgedraaid. Na een snelle uitbraak van Aimée en een mislukte strafcorner kreeg de ploeg uit Wassnaar drie goede kansen. Bea leek onpasseerbaar maar ook zij was kansloos na een snelle HGC-aanval waardoor de 0-1 viel. We bleven na deze eerste tegen-goal echter niet rustig en lieten even onze kopjes hangen. Vijf minuten later ging tot overmaat van ramp de zesde corner voor de bezoekers eveneens in het doel. Wat een tegenvaller; binnen 5 minuten twee doelpunten tegen. Daarna konden we de scherpte niet meer opbrengen en lukte het niet meer om nog iets terug te doen. Eindstand; 0-2.

Achteraf waren we het er over eens dat we in de eerste helft, toen we HGC in het

nauw hadden gedreven, hadden moeten scoren want dan krijg je een hele andere wedstrijd. Een wijze les die we mee konden nemen naar de volgende wedstrijd, woensdagavond uit bij HGC. Een motivatiepunt dat Karel ons meedeelde na de wedstrijd; “Vandaag was er geen verschil tussen een overgangsklasser en een hoofdklasser. We waren gelijkwaardig aan HGC en daardoor zijn we woensdag niet kansloos.” Met die gedachte leefden we toe naar de tweede wedstrijd die we moesten winnen om nog kans te maken op promotie naar de hoofdklasse.

Woensdag 27 mei HGC – MOP: 2-3Woensdagavond 27 mei was het erop of eronder in Wassenaar. Om ons zo goed mogelijk voor te bereiden op deze

belangrijke wedstrijd zijn we ´s middags al richting Den Haag gereden. Erik had een leuk strandtentje aan de zee geregeld waar heerlijke pasta werd geserveerd. Zo konden we ons in alle rust en met een potje backgammon voorbereiden op de return in Wassenaar. Dat het erop of eronder was, bleek wel uit de bussen met supporters en de Vughtse band “hard en gemeen” langs de lijn. Gesteund door de vele mensen en onze mascotte ‘de roze krokodil’ begonnen we erg sterk aan de wedstrijd. Net als in de eerste helft van zondag namen wij het meeste initiatief. En net als zondag ontstonden er mogelijk-heden die (aanvankelijk) onbenut bleven. Dit werd ons wederom hard duidelijk gemaakt door een aanval van HGC die resulteerde in de 1-0. De vraag was hoe we met deze tegenslag zouden omgaan. Elke gaf binnen twee minuten het antwoord. Kim bereikte met een harde pass Elke die heel fraai de Wassenaarse defensie, inclusief keeper, te kijk zette.

DICHTBIJ. | 45

We creëerden enkele kansjes, maar Forward kon de voorsprong toch vrij eenvoudig vasthouden tot aan de rust.

In de rust heeft Karel gezegd dat we de zenuwen nu wel kwijt waren en dat het tijd was om te durven en te gaan. En dat lukte. Na rust kwamen we snel het veld weer op, klaar om te knallen. Maar nog geen tegenstander. Forward kwam vrij laat het veld op en liep direct vanaf het eerste fluitsignaal achter de feiten aan. We waren feller en werden steeds sterker. We liepen voor elke bal en zetten meer druk. Er kwamen kansen en enkele straf-corners. Forward kwam onder grote druk te staan, maar hield nog tot tien minuten voor het einde de voorsprong vast. Na een goede onderschepping van Aimée op het middenveld konden we snel coun-teren. Een prima actie van Elke werd via Carli binnengetipt. Zoals ze zelf zegt; met de ogen dicht en de stick tegen de bal. Deze 1-1 stand bleef tot het eind van de reguliere speeltijd op het bord staan. Toch hadden we na de goal van Carli een gevoel van onoverwinnelijkheid. En dit was te

merken want in de verlenging begonnen we opnieuw fel aan de wedstrijd, op zoek naar het doelpunt. Na vier minuten in de verlenging kregen we een strafcorner. Mathilde schoot de strafcorner in en Elke gaf het laatste tikje waardoor de bal onder de keeper door ging. Wat een enorme ontlading na deze golden goal! Heel het team ging uit zijn dak en begon elkaar te bespringen. Als gevolg het beeld van een hoopje speelsters op elkaar en de coach die heel het veld over rende. Fantastisch! Niet alleen de coach rende buiten zinnen van blijdschap op het veld. Heren 4 en de hele MOP jeugd vloog het veld op en kwamen achter ons aan gerend. Wat een geweldige ervaring voor ons om een play-off ronde te winnen. Dit gevoel moesten we dan ook meenemen naar de volgende ronde tegen HGC. We hadden

immers nog iets goed te maken tegen HGC, waar we vorig jaar van verloren. Wetende dat we konden winnen, zoveel mensen achter ons hadden staan en we nog iets goed te maken hadden, gingen we vol vertrouwen richting de thuiswed-strijd tegen HGC.

Zondag 24 mei MOP – HGC: 0-2Vandaag was de eerste play-off wedstrijd in de tweede ronde tegen HGC op het zonnige hockeycomplex van MOP. Vol goede moed maar met toch al drie zware wedstrijden in de benen, stapten we het veld op. Wederom een enorm publiek langs de kant met spandoeken en toeters. HGC had in de media laten doorsche-meren ons niet te vrezen. We wilden die onderschatting afstraffen en zetten hen meteen na het eerste fluitsignaal flink onder druk. Het was echter HGC dat sterk begon en een tweetal kleine kansen kreeg. Echt gevaarlijk waren ze nog niet waardoor wij het initiatief overnamen en HGC met de rug tegen de muur zetten. Helaas ontbrak het aan scherpte in de afronding. De HGC-uitbraken waren

spaarzaam maar werden steeds gevaar-lijker. Bea hield ons nog lang in de race, maar gaandeweg de eerste helft verloren we wat terrein. Het is ook moeilijk om die druk de hele wedstrijd vast te houden. Geen van beide ploegen wisten te scoren. Ruststand; 0-0.

Na de rust waren de rollen omgedraaid. Na een snelle uitbraak van Aimée en een mislukte strafcorner kreeg de ploeg uit Wassnaar drie goede kansen. Bea leek onpasseerbaar maar ook zij was kansloos na een snelle HGC-aanval waardoor de 0-1 viel. We bleven na deze eerste tegen-goal echter niet rustig en lieten even onze kopjes hangen. Vijf minuten later ging tot overmaat van ramp de zesde corner voor de bezoekers eveneens in het doel. Wat een tegenvaller; binnen 5 minuten twee doelpunten tegen. Daarna konden we de scherpte niet meer opbrengen en lukte het niet meer om nog iets terug te doen. Eindstand; 0-2.

Achteraf waren we het er over eens dat we in de eerste helft, toen we HGC in het

nauw hadden gedreven, hadden moeten scoren want dan krijg je een hele andere wedstrijd. Een wijze les die we mee konden nemen naar de volgende wedstrijd, woensdagavond uit bij HGC. Een motivatiepunt dat Karel ons meedeelde na de wedstrijd; “Vandaag was er geen verschil tussen een overgangsklasser en een hoofdklasser. We waren gelijkwaardig aan HGC en daardoor zijn we woensdag niet kansloos.” Met die gedachte leefden we toe naar de tweede wedstrijd die we moesten winnen om nog kans te maken op promotie naar de hoofdklasse.

Woensdag 27 mei HGC – MOP: 2-3Woensdagavond 27 mei was het erop of eronder in Wassenaar. Om ons zo goed mogelijk voor te bereiden op deze

belangrijke wedstrijd zijn we ´s middags al richting Den Haag gereden. Erik had een leuk strandtentje aan de zee geregeld waar heerlijke pasta werd geserveerd. Zo konden we ons in alle rust en met een potje backgammon voorbereiden op de return in Wassenaar. Dat het erop of eronder was, bleek wel uit de bussen met supporters en de Vughtse band “hard en gemeen” langs de lijn. Gesteund door de vele mensen en onze mascotte ‘de roze krokodil’ begonnen we erg sterk aan de wedstrijd. Net als in de eerste helft van zondag namen wij het meeste initiatief. En net als zondag ontstonden er mogelijk-heden die (aanvankelijk) onbenut bleven. Dit werd ons wederom hard duidelijk gemaakt door een aanval van HGC die resulteerde in de 1-0. De vraag was hoe we met deze tegenslag zouden omgaan. Elke gaf binnen twee minuten het antwoord. Kim bereikte met een harde pass Elke die heel fraai de Wassenaarse defensie, inclusief keeper, te kijk zette.

46 | DICHTBIJ.

Na rust kwam HGC amper in de buurt van onze goal. Wij werden daarentegen steeds sterker met als resultaat een strafbal. Floor mocht de bal op de stip leggen en pushte de bal hard in het doel; 1-2. Tien minuten later zaten we helemaal op rozen toen een vrije slag van Anouk bij de twee-de paal door Lin werd binnengetikt. HGC kwam in de slotfase nog wel terug door onze verdediging nog onder druk te zet-ten. Dit resulteerde in enkele strafcorners en uiteindelijk een velddoelpunt; 2-3. Het was een wedstrijd van hoog niveau, waarbij wij over het algemeen meer con-trole over het duel hadden en dus terecht wonnen. Dit was goed te merken in het clubhuis van HGC waar na de wedstrijd door de MOP supporters toch een klein feestje gebouwd werd. Vooraf aan de wedstrijd lazen we een tekst op de site van HGC: “MOP hoort thuis in de hoofdklasse, maar ze hebben de pech dat HGC de tegenstander is.” Nou mooi niet dus! We hebben vandaag gedurfd gespeeld en laten zien dat wij niet onder doen voor een hoofdklasser als HGC. Volgens Karel was het de “beste

wedstrijd tot nu toe in de play-offs.” Vandaag hebben we regen, windvlagen én HGC getrotseerd!

Zondag 31 mei MOP – HGC: 1-2Vandaag was het dan zover, de laatste en allesbeslissende wedstrijd in de play-offs. Na al vijf spannende maar loodzware wed-strijden te hebben gespeeld, moesten we vandaag nog een stapje extra zetten om het hoofdklasse-ticket binnen te slepen. Gedurende de hele play-offs had HGC al een zware kluif aan ons. De eerste 35 minuten op deze eerste pinksterdag vorm-den daarop echter een uitzondering. Het was de Wassenaarse ploeg die domineerde en ons vastzette op eigen helft. HGC scoorde twee keer. We kregen voor rust wel drie strafcorners, maar gingen hier niet goed genoeg mee om. Waarschijnlijk was het toch de spanning die bij deze laatste wedstrijd kwam kijken.

In de tweede helft waren de rollen omge-draaid. We begonnen druk te zetten waar HGC moeizaam onderuit kwam. Hierdoor kregen we kans op kans uit de strafcorner,

maar helaas wilde de bal er niet in gaan. Tien minuten voor het einde bracht Lin de spanning terug in de wedstrijd. Maar we konden in de resterende tijd geen verlen-ging meer afdwingen.Einde verhaal voor ons, HGC handhaaft zich in de hoofdklasse. Weer geen promo-tie. Na zes ontzettend zware wedstrijden doet dit toch wel erg zeer, wat te merken was aan iedereen. Volop waterlanders op de velden van MOP, bij de meiden maar ook bij de coach. Toch moeten we ons ook realiseren dat we zes goede wedstrijden hebben gespeeld, veel hebben geleerd en we een ontzettend hecht en goed team zijn met enorm veel mensen die achter ons staan. Dit bleek ook maar weer uit de belangstelling na de wedstrijd bij het afronden van toch een mooi seizoen en het afscheid nemen van Anouk, Inge en Erik. Ondanks een leeg gevoel direct na de wedstrijd, staan we niet met lege handen. We hebben na-melijk elkaar nog en de kans om volgend seizoen wederom te gaan knallen om naar die hoofdklasse te gaan. Yes, we can!!

DICHTBIJ. | 47

Een ritueel dit seizoen was de zondagavondmail. Een mail waarin Karel een korte reactie gaf op de wedstrijd

en een vooruitblik naar de komende trainingsweek. Hieronder een kleine greep uit die mails.

“Wat een dag! Wat een weer. Wat een sneeuw. Wat een wedstrijd. Toch een beetje balen!

Terwijl de wedstrijd nog lang niet is gespeeld!”

“Alle neuzen weer dezelfde kant op en zorgen dat we laten zien dat we allemaal scherp kunnen zijn! En dat begint met een

hele week scherpte op de trainingen! Op naar Eindhoven! Mooi! Ik heb er weer zin in.”

“Ik zag vandaag een team dat wilde winnen. Sterke en scherpe duels, afspraken nakomen, de scheids “rustig” benaderen om

te overleggen met haar collega, enz, “bitch” zijn op het veld. Prima. Fijn om te zien. Daarnaast een zeer hoog rendement uit

de corner. Goed zo. We houden hier een fijn gevoel aan over. Ik zag een “teamprestatie”.”

“Wat later dan normaal een mail over zondag! Ik had namelijk iets te doen gisteravond. Haha. Het was echt een geslaagd

feestje. Goed gedaan activiteiten commissie en degenen die hebben geholpen! Gisteren een goede wedstrijd. Te danken aan

scherpte tussen de oren, die in de trainingsweek door jullie zelf is gecreëerd. Toch mag de warming-up nog feller en inten-

siever mijn en John inziens! (zeker in die kou).”

“Laten we trots zijn op onze tweede plaats en we doen volle bak mee om de eerste plaats, vergeet dat niet! Vanavond balen

en dan lekker rusten en fit blijven voor de tweede seizoenshelft! We gaan dit positief oppakken en in de voorbereiding gaan

we weer knallen voor een mooie tweede seizoenshelft.

Fijne avond, en tot dinsdag”

“2-0 gewonnen, 3 punten in de tas. Fijn!”

“Komende zondag wil ik dezelfde koppies zien (karakter!) en als we dan ook nog eens scherp zijn, dan pakken we OZ.

Zij zijn banger voor ons dan andersom. En daarnaast zijn we beter! Onthoudt dat deze week!”

“Wij zijn de baas op het veld! Wij bepalen wat er gebeurd!”

“De doelstelling blijft staan en die gaan we halen. Hoe moeten we dat doen? Heel belangrijk de komende weken is dat we

gefocust blijven op onszelf. En dat moeten we allemaal doen en eisen van elkaar. Wij als begeleiding eisen dat van jullie, en

jullie mogen dat andersom ook vragen. We gaan beter worden en we gaan wedstrijd voor wedstrijd spelen.”

“Vandaag 3 punten te verdienen. Dat ook gedaan. 7-0 Prima.... Mooie velddoelpunten

(2 x uit de lijn gehaald, mooi snel geschoten, over de achterlijn binnenkomen en scoren, enz.) en een prima corner.”

“De zondagavondmail. Doelstelling vandaag. 3 punten pakken. Gedaan. Proficiat. Erg goed.”

“Vanavond en morgen van deze wedstrijd genieten en dinsdag staan we weer op nul. Dan gaan we deze week knallen om ko-

mende zondag weer voor drie punten te gaan. Laten we genieten van het geen we doen en er vol voor blijven gaan met elkaar.”

“Slaap lekker, zorg goed voor jezelf en eet gezond”

Een trotse coach,

Karel

48 | DICHTBIJ.

Wij als 1ste damesteam van hockeyclub MOP timmeren al een tijdje aan de weg en promotie naar de hoofdklasse in ons doel. Vanuit allerlei kanten worden wij daarin op verschillende manieren ondersteund en dus werd het tijd om iets terug te doen voor de Vughtse gemeenschap. Zater-dag 25 april was het zover en verzamelden we om half tien voor verzor-gingstehuis St. Elisabeth. Gewapend met zelf gebakken cakejes gingen we de eetzaal binnen, waar we kennis maakten met de bewoners die wel zin hadden in een tochtje door Vught. Deze bewoners zijn namelijk niet meer zo goed ter been en voor een rondje door Vught afhankelijk van anderen. En dat waren wij vandaag.

Na een lief welkomstwoordje van Anne-Marie van Hoof, verantwoordelijk voor de organisatie van deze ochtend, vertrokken we richting het park. De meeste bewoners in een rolstoel en een enkeling dapper met slechts een rollator. Onderweg vertelden de bewoners honderduit over hun kinderen, kleinkinderen en zelfs achterkleinkinderen en over ervaringen van vroeger.

We genoten allemaal van het lekkere weer, jonge vogels, de natuur in bloei en de leuke gesprekken. Helaas kwam er ook weer een einde aan het tochtje, want de bewoners werden om twaalf uur weer in het zorgcentrum verwacht voor de warme maaltijd.

De bewoners werden teruggebracht naar hun kamer waar afscheid werd genomen en zelfs nog snel een potje werd geschaakt. Het was een erg gezellige ochtend die zeker nog een vervolg zal krijgen.

HET BEzOEk AAn vERzORGInGSTEHUIS

ST. ELISABETH

DICHTBIJ. | 49

Het einde van het seizoen betekende voor vier van ons ook het einde van hun loopbaan in MOP Dames 1.

Anouk, die na vorig jaar al erg twijfelde om nog door te gaan, nam nu toch het besluit er echt mee op te houden. Na behoorlijk wat jaartjes tophockey bij Breda, Dragons (Antwerpen) en Den Bosch vond Anouk het tijd wat meer aandacht aan haar maatschappelijke carrière te besteden. Komend seizoen zal ze nog wel te bewonderen zijn op de velden van MOP en wel in Dames 2.

Tess zal voorlopig niet meer op de velden van MOP te bewonderen zijn. Ze heeft de zomer nog nodig gehad om dat besluit te kunnen nemen. Tess studeert bouwkunde aan de Technische Universiteit Eindhoven

en kon niet langer die zware studie combineren met het intensieve programma van MOP Dames 1. Haar tomeloze inzet zullen we komend jaar dus ook moeten missen.

Als derde namen we na dit seizoen af-scheid van Inge. Zij was dit seizoen onze fieldmanager en regelde samen met Erik alle randzaken voor het team. Inge heeft zelf ook in Dames 1 gespeeld en wist daarom erg goed in te spelen op de be-hoeften die de meiden voor, tijdens en na de wedstrijd hadden. Inge gaat volgend jaar weer lekker zelf hockeyen en wel met Anouk in Dames 2.

Als laatste namen we dit seizoen afscheid van een erg belangrijke kracht in de bege-leiding: Erik. Erik zorgde de afgelopen drie

jaar voor van alles en nog wat. Zo was hij de baas van de portemonnee en zorgde hij dat het budget goed werd besteed. Daarnaast organiseerde hij een groot deel van de trip naar Barcelona, zorgde hij voor het contact met het bestuur, de sponsoren en de ouders en was hij bij wedstrijden aanwezig. Erik heeft ontzettend veel werk verricht achter de schermen en is ook erg belangrijk geweest in het vinden van een opvolger voor Derk.

Voor deze drie meiden en deze man hebben we enorm veel bewondering en daarom willen we ze bij deze, voor de allerlaatste keer, ontzettend bedanken voor alle energie die zij in dit team heb-ben gestoken en het plezier dat we samen hebben beleefd.

AfSCHEID

50 | DICHTBIJ.

vLIEGERSErik

Na drie jaar manager van Dames 1 te zijn geweest vond ik het moment daar om de ‘touwtjes van de vlieger’ in andermans handen te geven. Natuurlijk had ik mijn laatste jaar het liefst afgesloten met een promotie naar de Hoofdklasse. Het zat er net niet in, maar wat waren we weer dichtbij. En wat een feest die play-offs. Dames 1 stond te schitteren.

Traditie getrouw werd het seizoen afge-sloten met een team-etentje. Er wordt afscheid genomen, de laatste ‘twijfelaars’ over de streep getrokken en er zijn ca-deautjes als dank voor de inzet en betrok-kenheid. Ik had nog maar een dag om te bedenken wat ik als afscheid zou zeggen en een leuk cadeautje te zoeken.

Mijn gedachten gingen drie jaar terug in de tijd. Derk Marijnen was gevraagd om als trainer/coach naar MOP (terug) te komen. Ik sta met Derk te praten over hoe nieuw leven in Dames 1 te blazen. Jolijn speelde daarin en we hadden beiden de sfeer van Nederlands A mogen proeven. Dat smaakte naar meer. Derk wist wel hoe, maar dan moest ik manager worden.

Het startmoment van een leuke tijd. Een tijd waarin ik zeer veel waardering heb gekregen voor topsporters en nieuwe vrienden heb gemaakt. Er moest veel gebeuren, op MOP was de aandacht voor tophockey weggezakt en Dames 1 speelde als middenmoter. Na een zomer

plannen maken, het team overtuigen van een nieuwe wind en het aantrekken van nieuwe speelsters en trainers, zijn we van start gegaan. Meer trainen, betere trainingen, er meer voor doen en nog meer voor laten en een goede organisatie. Dat was de formule. We schoten niet meteen hoog de lucht in. De ‘vlieger’ steeg goed, maar maakte af en toe nog wel een duikeling. We werden in het eerste jaar derde en kampioen in het tweede jaar. Zes wedstrijden waren nodig om de Play-offs te beslissen. Net niet! Het derde jaar, onder de leiding van Karel Alferink, herhaalde dit spel zich. Een uitstekende prestatie, gezien de omstandigheden en het vernieuwde spel dat werd neergezet.

“Een mooie plek hoog

in de lucht waar de

wind goed is”

Bij toeval liep ik dit, en te veel om op te noemen andere ervaringen, te overdenken langs de gracht in Delft toen ik een vliegerwinkel passeerde. Het had zo gemoeten. Ik kocht voor alle meiden een vlieger. Een mooiere metafoor kon ik niet bedenken. Het werd een speech met veel beeldspraak als compliment, maar ook als aanmoediging, vooral om door te gaan voor een mooie plek hoog in de lucht waar de wind goed is.

Meiden en begeleidingsteam ik heb een leuke tijd gehad, bedankt daarvoor. Ik ben trots op jullie.

Erik Donkers(oud) manager MOP Dames 1

DICHTBIJ. | 51

BEDAnkTInge

Seizoen 2008-2009; eerste keer als manager bij een team, een nieuwe coach die je niet kent, hooggespannen verwachtingen in het team, vanuit de club, want play-offs waren weer het doel,

“Het Was Fantastisch!!”

Het begeleidingsteam was pas laat rond, de oefenwedstrijden zo niet later. Uiteindelijk draaiden we een schitterende voorbereiding.

Daarna begon de competitie. Met zweet in mijn handen heb ik de eerste thuiswedstrijd gedraaid. Wat komt er veel op je af; ballenkinderen, scheidsrechters, teams, koffie/thee (voelde me soms net de koffiejuf van Guus Meeuwis) en nog veel meer. Het werd steeds gemakkelijker. Ook in de beleving tijdens de wed-strijden veranderde er wat. In het begin zat ik nog als ‘speelster’ op de bank. Tenminste, zo leefde ik mee met wat er op het veld gebeurde. Dat was natuurlijk helemaal niet mijn rol. Dus; mondje dicht, grapjes maken, dextro uitdelen, snotlappen doorgeven, lekker positief en ondersteunend zijn. Dat ging me steeds beter af en ik kreeg er steeds meer lol in! Dat kan ook niet anders met dit superteam, met deze TOP-begeleiding!! In de winterstop met het team naar Barcelona. Het was

fantastisch!!! Daarna kon de tweede helft van de competitie niet meer stuk. We werden 2e, dus we gingen naar de play-offs. Het is fantastisch om te zien hoe heel MOP, fans en aanhang meeleefden tijdens deze periode. De blaasband Hard en Gemeen, de vaste ballenmeisjes, de ouders, vrienden en vriendinnen van het team, het bestuur, heel veel en dan ook heel veel leden van MOP en zelfs buitenstaanders die geen directe link hadden met het team stonden als een hele grote twaalfde man naast het veld. Terwijl ik dit schrijf krijg ik weer kippenvel...

Zoals ik al in mijn eerste zin schreef: HET WAS FANTASTISCH!!

Daarom:Juul, Tesske, Natje, Tilkes, Carretje, FLO, Loesje, Noukie, El, Jolly, Schaaaaaaakieeeeee, Emmer, Olachocolaatje, BEA, Niki en Hilde je bent de liefste van de hele wereld.En Karel, Marloes, Stephan, Frans, John, Toon, Erik, Fee, Leonie, Pieter en Sjoerd.

Een hele dikke BEDANKT!!!

XX Inge

COMPETITIEWEDSTRIJDEN HEBBEN WE DIT SEIZOEN GESPEELD.

MOCHTEN WE AANTREDEN TIJDENS DE PLAY OFFS. 4 KEER PER WEEK KWAMEN

WE DIT SEIZOEN SAMEN OM TE TRAINEN. 8 IS HET AANTAL VERSCHILLENDE

WOONPLAATSEN WAARUIT DE MEIDEN UIT ONS TEAM KOMEN.

TAL PROVINCIES. 4,27 GOALS MAAKTEN WE GEMIDDELD PER WEDSTRIJD.

GOALS KREGEN WE GEMIDDELD PER WEDSTRIJD TEGEN.

WERD ER DIT SEIZOEN GETRAIND. 35 KEER BESTOND DIE TRAINING GEDEEL-

TELIJK UIT DE LOOPTRAINING VAN JOHN. 503,3 KM WORDT ER IN TO-

TAAL DOOR DE MEIDEN AFGELEGD OM VAN HUIS NAAR DE CLUB TE GAAN.

503,3 KM WORDT ER AFGELEGD OM VAN DE CLUB WEER NAAR HUIS TE

4026,6 KM WORDT ER PER WEEK DOOR DE MEIDEN AFGELEGD

OM TE KOMEN HOCKEYEN, UITWEDSTRIJDEN NIET MEEGEREKEND.

MENSEN STONDEN ER LANGS DE KANT TIJDENS DE BESLISSENDE PLAY OFF

WEDSTRIJD TEGEN FORWARD. 34 PAAR SCHOENEN WERDEN ER DIT SEIZOEN

VERSLETEN. 94 GOALS MAAKTEN WE DIT JAAR. 23 GOALS KREGEN WE TE-

GEN. 5 DAGEN VERBLEVEN WE IN DE SPAANSE STAD BARCELONA.

NAMEN NA DIT SEIZOEN AFSCHEID. 2 MANAGERS NAMEN NA DIT SEIZOEN AF-

60 TRAININGEN VOOR DE D-ACHTTALLEN WERDEN DIT JAAR DOOR 52 | DICHTBIJ.

SCOREBORDenzo

17 MEIDEN MAAKTEN DIT SEIZOEN DEEL UIT VAN DE SELECTIE VAN MOP

DAMES 1. 3 AUGUSTUS GING DE EERSTE TRAINING VAN START. 13 BEGE-

LEIDERS ZIJN DIT SEIZOEN WEKELIJKS VOOR ONS AAN HET WERK GEWEEST.

22 COMPETITIEWEDSTRIJDEN HEBBEN WE DIT SEIZOEN GESPEELD. 6 KEER

MOCHTEN WE AANTREDEN TIJDENS DE PLAY-OFFS. 4 KEER PER WEEK KWAMEN

WE DIT SEIZOEN SAMEN OM TE TRAINEN. 8 IS HET AANTAL VERSCHILLENDE

WOONPLAATSEN WAARUIT DE MEIDEN UIT ONS TEAM KOMEN. 4 HET AAN-

TAL PROVINCIES. 4,27 GOALS MAAKTEN WE GEMIDDELD PER WEDSTRIJD.

1,05 GOALS KREGEN WE GEMIDDELD PER WEDSTRIJD TEGEN. 144 KEER

WERD ER DIT SEIZOEN GETRAIND. 35 KEER BESTOND DIE TRAINING GEDEEL-

TELIJK UIT DE LOOPTRAINING VAN JOHN. 503,3 KM WORDT ER IN TO-

TAAL DOOR DE MEIDEN AFGELEGD OM VAN HUIS NAAR DE CLUB TE GAAN.

503,3 KM WORDT ER AFGELEGD OM VAN DE CLUB WEER NAAR HUIS TE

GAAN. 4026,6 KM WORDT ER PER WEEK DOOR DE MEIDEN AFGELEGD

OM TE KOMEN HOCKEYEN, UITWEDSTRIJDEN NIET MEEGEREKEND. 2000

MENSEN STONDEN ER LANGS DE KANT TIJDENS DE BESLISSENDE PLAY-OFF

WEDSTRIJD TEGEN FORWARD. 34 PAAR SCHOENEN WERDEN ER DIT SEI-

ZOEN VERSLETEN. 94 GOALS MAAKTEN WE DIT JAAR. 23 GOALS KREGEN

WE TEGEN. 5 DAGEN VERBLEVEN WE IN DE SPAANSE STAD BARCELONA. 2

MEIDEN NAMEN NA DIT SEIZOEN AFSCHEID. 2 MANAGERS NAMEN NA DIT

SEIZOEN AFSCHEID. 60 TRAININGEN VOOR DE D-ACHTTALLEN WERDEN DIT

JAAR DOOR ONS VERZORGD. 100 PROCENT HEBBEN WE GENOTEN VAN DIT

PRACHTIGE SEIZOEN.

COMPETITIEWEDSTRIJDEN HEBBEN WE DIT SEIZOEN GESPEELD. COMPETITIEWEDSTRIJDEN HEBBEN WE DIT SEIZOEN GESPEELD. 6 KEER

KEER PER WEEK KWAMEN KEER PER WEEK KWAMEN

IS HET AANTAL VERSCHILLENDE IS HET AANTAL VERSCHILLENDE

WOONPLAATSEN WAARUIT DE MEIDEN UIT ONS TEAM KOMEN. WOONPLAATSEN WAARUIT DE MEIDEN UIT ONS TEAM KOMEN. 4 HET AAN-

GOALS MAAKTEN WE GEMIDDELD PER WEDSTRIJD. GOALS MAAKTEN WE GEMIDDELD PER WEDSTRIJD.

GOALS KREGEN WE GEMIDDELD PER WEDSTRIJD TEGEN. GOALS KREGEN WE GEMIDDELD PER WEDSTRIJD TEGEN. 144 KEER

KEER BESTOND DIE TRAINING GEDEEL- KEER BESTOND DIE TRAINING GEDEEL-

KM WORDT ER IN TO- KM WORDT ER IN TO-

TAAL DOOR DE MEIDEN AFGELEGD OM VAN HUIS NAAR DE CLUB TE GAAN. TAAL DOOR DE MEIDEN AFGELEGD OM VAN HUIS NAAR DE CLUB TE GAAN.

KM WORDT ER AFGELEGD OM VAN DE CLUB WEER NAAR HUIS TE KM WORDT ER AFGELEGD OM VAN DE CLUB WEER NAAR HUIS TE

KM WORDT ER PER WEEK DOOR DE MEIDEN AFGELEGD KM WORDT ER PER WEEK DOOR DE MEIDEN AFGELEGD

OM TE KOMEN HOCKEYEN, UITWEDSTRIJDEN NIET MEEGEREKEND. OM TE KOMEN HOCKEYEN, UITWEDSTRIJDEN NIET MEEGEREKEND. 2000MENSEN STONDEN ER LANGS DE KANT TIJDENS DE BESLISSENDE PLAY OFF MENSEN STONDEN ER LANGS DE KANT TIJDENS DE BESLISSENDE PLAY OFF

PAAR SCHOENEN WERDEN ER DIT SEIZOEN PAAR SCHOENEN WERDEN ER DIT SEIZOEN

GOALS KREGEN WE TE- GOALS KREGEN WE TE-

GEN. 5 DAGEN VERBLEVEN WE IN DE SPAANSE STAD BARCELONA. GEN. 5 DAGEN VERBLEVEN WE IN DE SPAANSE STAD BARCELONA. 2 MEIDEN

MANAGERS NAMEN NA DIT SEIZOEN AF- MANAGERS NAMEN NA DIT SEIZOEN AF-

TRAININGEN VOOR DE D-ACHTTALLEN WERDEN DIT JAAR DOOR TRAININGEN VOOR DE D-ACHTTALLEN WERDEN DIT JAAR DOOR DICHTBIJ. | 53

HET IS APRIL 2008ik lees in het Brabants Dagblad dat de Dames van MOP aan kop gaan in de overgangsklasse. Uiteindelijk eindigen ze op de eerste plaats en kunnen ze via promotiewedstrijden een plek in de hoofdklasse afdwingen.

Mijn gedachten gaan terug naar eind jaren 90. Ik was coach van MOP DI, een elftal vol internationals. Daphne Touw, Manja de Jonge, Anouk Jonkers, Marieke Appels, Daphne Hofstad, Ageeth Boomgaard, Margje Teeuwen, Ingrid Appels, Markje Hoekstra, Cecile Vinke, Irvy Scheepstra, Helmi Engel, Elsbeth Versterre. We werden geen kampioen van Nederland omdat Kampong in de play-offs vooral fysiek steeds te sterk was.

Ik vertrok daarna als coach naar de heren van Den Bosch en volgde de dames van MOP altijd via de krant. Het elftal liep leeg, degradeerde verschillende malen. Totdat Derek Marijnen aan ’t roer kwam, met een groep jonge speelsters haalde hij MOP uit het slop en promoveerde naar de overgangsklasse.

In mei 2008 ben ik toeschouwer bij de play-offs, MOP haalt het niet. Een heel fris, hardwerkend maar groen en onervaren elftal moet het uiteindelijk afl eggen tegen de ervaring van hoofdklasser HDM. Misschien kan ik ze wel helpen volgend jaar.

Het is april 2009, er staat in Het Brabants Dagblad dat de Dames van MOP tweede zijn geworden in de overgangsklasse, ze kunnen via promotiewedstrijden de hoofdklasse bereiken. Het is het eerste jaar van Karel Alferink als coach en ik ben eenmaal in de week trainer geweest.

In mei 2009 in de play-offs wint MOP van Forward. Tegen HGC wordt uit met 3-2 gewonnen, maar in de derde wedstrijd verliezen ze vooral door de fysieke kracht en ervaring van de drie Nieuw Zeelandse internationals bij HGC.

De Dames van MOP zijn weer dichter bij de hoofd-klasse gekomen en hebben een wedstrijd van een hoofdklasser gewonnen. De staff is op elkaar ingespeeld. Karel heeft in zijn eerste jaar verschillende speelstijlen toegevoegd. Assistent Marloes bewaakt ook de groepsmentaliteit. Ik richt me vooral op het verbeteren van de technische vaardigheden. Ik vind dat we in zijn totaliteit gegroeid zijn. De ploeg is niet alleen vrijwel bij elkaar gebleven, ondanks talloze pogingen van andere clubs om speelsters weg te halen, maar is zelfs versterkt. Ik ga twee keer met ze trainen en ze nog meer leren. We gaan een mooi jaar tegemoet, we gaan beter, sterker en technischer worden… Karel zou zeggen : “Ik heb er zin in!!!”

Toon Siepman

“Misschien kan ik ze

wel helpen volgend

jaar”

COLUMntoon

54 | DICHTBIJ.

DICHTBIJ.Volgend jaar

MOP DAMES PROMOvEREn na zinderende play-offs

OffICIëLE fAnCLUB Heren 4 ricHt fanclUB op voor dames 1

kAMPIOEnSCHAP DAMESpracHtig feest op mop

BARCELOnA als vanoUds een leerzame trip

COLOfOnIdee en redactie: Lin Schakenraad en Loes van der HeijdenConcept en realisatie: De Ridder Communicatie, ’s Hertogenbosch, Laurenz Maas en Frank de RidderFotografie: Pieter van den Boogaart, Marloes Janssen, Gé Velthuis en Lin Schakenraad Drukwerk: Drukkerij Wihabo, Geffen

DICHTBIJ. | 55

DICHTBIJ.

Concept en realisatie aangeboden door:

56 | DICHTBIJ.

Concept en realisatie aangeboden door: