Monsieur Martin
3
Monsieur Martin, de man die zijn volk leerde frieten bakken. Ik sta hier op het Sint-joost plein en kijk rond mij, buiten de gigantische kerk van Sint-Joost- ten – Node valt mij ook de kleine barakken aan de overkant op. Aan mijn linkerkant zie ik een kleine kiosk en net rechts ervan een frituur waarvan de geur mij aantrekt. Ik praat wat mensen aan die lekker aan het smullen zijn van hun frietjes. Het valt me op dat iedere frituurliefhebber van Sint-Joost- ten- Node één naam met glimlach vernoemt. “Monsieur Martin leefde voor zijn frieten, en dat was ook de redenen waarom hij een van de beste frituren van Brussel was” vertelt een man mij die toch op dezelfde plaats zijn frietjes komt halen, als was het maar als een gewoonte die hij niet meer wilt afgeven. ‘Chez Martin’ WAS inderdaad een van de beste frituren van Brussel. De man is nu op pensioen na een 50 jaar durende carrière als friturist. Een meer Belgisch frituur zal men helaas niet vlugger vinden als die van Mr. Martin. Tot aan zijn pensioen klopte hij vele uren en sneed hij zijn frieten op 13 millimeter, volgens de traditionele Belgische formaat. Zo ambachtelijk als hij was maakte hij zelfs zijn eigen vlees waaronder bouletten en brochettes zodat ze een speciale maar toch zeer lekkere smaak kregen. Zijn puntzakjes deed hij met dubbele laag papier en verdeelde zijn zout tussen zijn frieten ( dus niet al het zout bovenop), het kon de inwoners van Sint-Joost-ten- Node en Brussel erg smaken. Het frituur bleef niet onbekend en kreeg een prijs voor zijn lekkerste frietjes van Brussel. Hierdoor kreeg Mr. Martin het aanzien die hij verdiende en verhuisde van de rand van het Sint-Joost plein naar het midden. Wat hem dus nog meer in het centrum van de aandacht zette. Met zijn roodgloeiende letters boven op zijn kraampje lokte hij jong en oud die bleven terugkomen. Hij hield zelfs rekening met het wisselvalig weer in België en dus sloot hij een overeenkomst met café Gambrinus een beetje verderop waar de klanten hun frietjes mochten eten bij slecht weer. Geef eerlijk toe, dit was een schitterend idee!
Transcript of Monsieur Martin
Monsieur Martin, de man die zijn volk leerde frieten bakken.
Ik sta hier op het Sint-joost plein en kijk rond mij, buiten de gigantische kerk van Sint-Joost- ten – Node valt mij ook de kleine barakken aan de overkant op. Aan mijn linkerkant zie ik een kleine kiosk en net rechts ervan een frituur waarvan de geur mij aantrekt. Ik praat wat mensen aan die lekker aan het smullen zijn van hun frietjes. Het valt me op dat iedere frituurliefhebber van Sint-Joost- ten- Node één naam met glimlach vernoemt. “Monsieur Martin leefde voor zijn frieten, en dat was ook de redenen waarom hij een van de beste frituren van Brussel was” vertelt een man mij die toch op dezelfde plaats zijn frietjes komt halen, als was het maar als een gewoonte die hij niet meer wilt afgeven.
‘Chez Martin’ WAS inderdaad een van de beste frituren van Brussel. De man is nu op pensioen na een 50 jaar durende carrière als friturist. Een meer Belgisch frituur zal men helaas niet vlugger vinden als die van Mr. Martin. Tot aan zijn pensioen klopte hij vele uren en sneed hij zijn frieten op 13 millimeter, volgens de traditionele Belgische formaat. Zo ambachtelijk als hij was maakte hij zelfs zijn eigen vlees waaronder bouletten en brochettes zodat ze een speciale maar toch zeer lekkere smaak kregen. Zijn puntzakjes deed hij met dubbele laag papier en verdeelde zijn zout tussen zijn frieten ( dus niet al het zout bovenop), het kon de inwoners van Sint-Joost-ten- Node en Brussel erg smaken.
Het frituur bleef niet onbekend en kreeg een prijs voor zijn lekkerste frietjes van Brussel. Hierdoor kreeg Mr. Martin het aanzien die hij verdiende en verhuisde van de rand van het Sint-Joost plein naar het midden. Wat hem dus nog meer in het centrum van de aandacht zette. Met zijn roodgloeiende letters boven op zijn kraampje lokte hij jong en oud die bleven terugkomen. Hij hield zelfs rekening met het wisselvalig weer in België en dus sloot hij een overeenkomst met café Gambrinus een beetje verderop waar de klanten hun frietjes mochten eten bij slecht weer. Geef eerlijk toe, dit was een schitterend idee!Mr. Martin kreeg zelfs zijn eigen ‘minutes of fame’ op de openbare omroep. In het programma ‘Plat préféré’ op één mocht hij aan topkok Jeroen Meeuws uitleggen hoe je frietjes het best bakt.
Maar zoals bij elk mooi verhaal kent ook Chez Martin zijn einde. Na een lang verleden van de frituur die zijn begin kent in 1931 besluit Mr. Martin in 2009 op pensioen te gaan, het is alsof hij wilt eindeigen op een hoogtepunt want aan de rijen voor zijn frietkot zal het niet liggen. Huidige Burgemeester Jean Demmanez wil graag een opvolger zien die het vak leert van de meester. Hij richt een beetje verderop een academie op waar Mr. Martin les heeft gegeven. Zo blijft zijn legende toch verder leven.
Zijn plaats op de rand van het Sint-Joost plein kent ondertussen een nieuw frituur. De 37-jarige Zoila Palma is de nieuwe uitbaatster. Als ik haar vraag naar de erfenis die ze gekregen heeft beseft ze maar al te goed dat het zeer moeilijk wordt om even goed/lekker als Chez Martin te worden laat staan te overtreffen. Maar ze beloofd met een brede glimlach en veel enthousiasme dat ze er alles aan zal doen om de X-klanten van Sint-Joost niet teleur te stellen. Uiteindelijk heb ik me ook laten vangen door de lekkere geur en een pak friet genomen, aan tafel!
