Momentopname 193 - maart 2013

4
Van voormalig vluchtelingstudent tot directeur van het UAF: dat lijkt een lange weg, maar voor Mardjan Seighali is de stap niet zo vreemd. ‘Het UAF heeft altijd in mij geloofd en heeft mij de kans gegeven om mezelf in dit land te ontplooien. Dit directeurschap is mijn kans om iets terug te doen. De vacature, ondanks de droevige aanleiding, voelde daarom als een roeping.’ Ze heeft heel veel zin in haar nieuwe baan. Mardjan Seighali vluchtte als twin- tiger uit Iran en studeerde met steun van het UAF sociaalpedagogische hulpverle- ning. Ze werkte in de zorg, eerst als hulpverlener, totdat ze haar talent voor managen ontdekte. Een reeks leiding- gevende functies volgde. Het afgelopen jaar werkte Seighali als interim-unit- manager in de reclassering; daarvoor was ze adjunct-directeur bij Stichting Erfgoed Nederland. Ook was ze acht jaar gemeenteraadslid in Almere. ‘Alles wat ik doe, is mensenwerk. Als manager zie ik het als mijn taak mensen te begelei- den, zodat ze samen tot goede oplossin- gen komen.’ In die paar korte zinnen zit de kern van Seighali’s aanpak: met en voor mensen, samen. Zo wil ze ook bij het UAF te werk gaan. ‘Het UAF is een professionele organisa- tie met gemotiveerde, bevlogen mede- werkers die altijd het individu als uitgangspunt nemen. Dat maakt het UAF als organisatie zo uniek. De focus ligt niet op de doelgroep als zodanig, Kees Bleichrodt herdacht Acteur George Tobal zoekt inspiratie in zijn vlucht Foto: Venus Veldhoen ‘We moeten durven vragen om resultaat’ Nieuwe UAF-directeur gelooft in de menselijke maat Nieuwe directeur Mardjan Seighali Nummer 193, maart 2013 Kwartaalblad voor donateurs jaar

description

Kwartaalmagazine voor donateurs van Stichting voor Vluchteling-Studenten UAF.

Transcript of Momentopname 193 - maart 2013

Page 1: Momentopname 193 - maart 2013

Van voormalig vluchtelingstudent tot directeur van het UAF: dat lijkt een lange weg, maar voor Mardjan Seighali is de stap niet zo vreemd. ‘Het UAF heeft altijd in mij geloofd en heeft mij de kans gegeven om mezelf in dit land te ontplooien. Dit directeurschap is mijn kans om iets terug te doen. De vacature, ondanks de droevige aanleiding, voelde daarom als een roeping.’

Ze heeft heel veel zin in haar nieuwe

baan. Mardjan Seighali vluchtte als twin­

tiger uit Iran en studeerde met steun van

het UAF sociaalpedagogische hulpverle­

ning. Ze werkte in de zorg, eerst als

hulpverlener, totdat ze haar talent voor

managen ontdekte. Een reeks leiding­

gevende functies volgde. Het afgelopen

jaar werkte Seighali als interim­unit­

manager in de reclassering; daarvoor

was ze adjunct­directeur bij Stichting

Erfgoed Nederland. Ook was ze acht jaar

gemeenteraadslid in Almere. ‘Alles wat

ik doe, is mensenwerk. Als manager zie

ik het als mijn taak mensen te begelei­

den, zodat ze samen tot goede oplossin­

gen komen.’ In die paar korte zinnen zit

de kern van Seighali’s aanpak: met en

voor mensen, samen. Zo wil ze ook bij

het UAF te werk gaan.

‘Het UAF is een professionele organisa­

tie met gemotiveerde, bevlogen mede­

werkers die altijd het individu als

uitgangspunt nemen. Dat maakt het

UAF als organisatie zo uniek. De focus

ligt niet op de doelgroep als zodanig,

Kees Bleichrodt herdacht

Acteur George Tobal zoekt inspiratie in zijn vlucht

Foto

: Ven

us V

eldh

oen

‘We moeten durven vragen om resultaat’

Nieuwe UAF­directeur gelooft in de menselijke maat

Nieuwe directeur

Mardjan Seighali

Nummer 193, maart 2013 Kwartaalblad voor donateurs

jaar

Page 2: Momentopname 193 - maart 2013

2 | UAF Kwartaalblad voor donateurs nr. 193, maart 2013

maar op de individuele vluchteling en zijn mogelijkheden. De eigen inzet en moti­

vatie van de vluchteling is bepalend, en die inzet moet het UAF ook durven vragen.

We helpen graag, maar de steun is niet vrijblijvend. Het resultaat telt. Dan neem je

de mensen voor wie je werkt pas echt serieus en ben je als organisatie geloofwaardig

voor je achterban. Donateurs moeten het rendement van hun giften kunnen zien.’

InspiratieSeighali spreekt ook uit eigen ervaring. Haar motivatie is onmiskenbaar de drive

van iemand die ruim twintig jaar geleden met niets hier kwam en helemaal vanaf het

begin moest beginnen. Die drive gaat verder, veel verder dan gewone ambitie. Het

is een inzet die volledig van binnenuit komt en in feite gelijk is aan haar leven en

persoon. ‘Ik ben mijn cv’, zegt Seighali. ‘Ik heb een enorm respect voor Kees

Bleichrodt en wat hij

met het UAF bereikt

heeft. Die erfenis zal ik

koesteren. Maar ik ben

Kees niet, ik ben een andere persoon en breng een andere kleur, een ander accent

mee.’ Bij dat accent hoort een authenticiteit die Seighali een haast Hollandse kleur

geeft. ‘Wat ik ook doe, ik blijf mezelf ’, zegt ze nuchter. ‘Mijn inspiratie vind ik in de

mensen om me heen. Mensen met wie en voor wie ik werk, maar vooral mijn kinde­

ren en mijn partner. Thuis is voor mij een plek waar ik altijd kan terugkomen, wat er

ook gebeurt. Daar kan ik tot rust komen. Die basis is voor mij heel belangrijk. Die

voedt me om verder te kunnen.’ Een ander soort inspiratie put ze uit de nood zakelijke

inzet voor mensenrechten. ‘Als ik nu bijvoorbeeld over Syrië lees en de beelden op

de televisie zie, weet ik dat we moeten blijven strijden voor een rechtvaardige wereld.

Ik ben geen activist, maar een strijder. Dat betekent voor mij een levenslange betrok­

kenheid bij mensen die onder onrecht lijden.’

MissieHoewel ze net in functie is, heeft ze zich al goed verdiept in de uitdagingen waarvoor

het UAF de komende tijd staat. ‘Het rendement moet duidelijk zijn. Daar hoort bij

dat we alles op alles zetten om studie­uitval van onze vluchtelingstudenten te beper­

ken. We maken een efficiencyslag, zodat werkprocessen nog soepeler lopen, en we

vergroten onze deskundigheid waar nodig. We zijn ondernemend, zoeken actief naar

nieuwe partners bij instellingen en bedrijven, creëren blijvende partnerschappen.

Daar hoort ook de relatie met onze donateurs bij. Donateurs en hun betrokkenheid

bij ons werk zijn onmisbaar. Want de maatschappij is dynamisch, sociale en politieke

verhoudingen veranderen steeds. Daarin moeten we meegaan, maar zonder onze

focus te verliezen. We moeten aan onze missie vasthouden en blijven doen waarin

we goed zijn, namelijk kansen creëren voor hoger opgeleide vluchtelingen. Ook willen

we de maatschappij doen inzien dat het talent van hoger opgeleide vluchtelingen

onmisbaar is voor de Nederlandse kenniseconomie.’

UAF ontvangt extra bijdrage van de Postcode Loterij

De Nationale Postcode Loterij heeft in de jaarlijkse uitreiking van bijdragen aan goede

doelen een project van het UAF, VluchtelingenWerk en UWV Werkbedrijf gehonoreerd.

De drie organisaties krijgen ruim € 3 miljoen om honderden vluchtelingen aan een

baan, stage of werkervaringsplaats te helpen. Daarnaast ontving het UAF een reguliere

bijdrage van € 900.000. Lees meer over het UAF en de Postcode Loterij op www.uaf.nl.

‘De onbekende kan reeds morgen

een bekende zijn’, dichtte Jules

Deelder in ‘Aangenaam’. Elke

moderne samenleving verandert

voortdurend. Het is een kunst

om het oude te behouden én het

nieuwe te verwelkomen. Door

de komst van migranten is de

Nederlandse cultuur drastisch ver­

anderd. In mijn huidige baan

aan de Hogeschool van Amsterdam

kom ik voortdurend verschillende

vormen van diversiteit tegen:

etnisch, gender, oud en jong. Ik

kom ook lotgenoten tegen: vluchte­

lingen die ruime ervaring hebben

met culturele en politieke verande­

ringen. Ze begrijpen het belang van

culturele diversiteit. Het is interes­

sant om te zien hoe de nieuwe intel­

lectuele generatie onze samenleving

in de nabije toekomst inhoud en

vorm zal geven. Voor jongeren is

diversiteit een gegeven. Ze maken

deel uit van de urban culture. Dat

geldt ook voor mij. Mijn stadse

leven is een universum dat zowel

Nederlands als kosmopolitisch van

aard is. Diversiteit en culturele ver­

schillen hebben mijn culturele kapi­

taal vergroot.

Drs. Sharog Heshmat Manesh

vluchtte als negentienjarige uit Iran

naar Nederland. Hij studeerde socio-

logie en filosofie met steun van het

UAF. Sinds acht jaar werkt hij als

docent en onderzoeker aan de

Hogeschool van Amsterdam.

Heshmat Manesh

Vervolg van pagina 1

‘Het rendement moet duidelijk zijn’

Page 3: Momentopname 193 - maart 2013

3 | UAF Kwartaalblad voor donateurs nr. 193, maart 2013

Bevlogen, scherp, hartelijk

De meer dan zeshonderd reacties in het condoleanceregister op de website van het UAF geven de betekenis van Kees Bleichrodts levenswerk goed weer. Een kleine greep uit de condoleances:

‘Af en toe kom je iemand tegen die je als voorbeeld zou

willen nemen. Iemand die er is. Dat was Kees voor mij. Op

een prettige manier de baas. Een man die respect afdwong,

maar vooral iemand die je als mens bijbleef. Een man die

er was.’

‘He is a role model for spending one's life on earth seeking

justice, dignity and human rights without ever losing good

humor, friendship and kindness for the people around him.’

‘Ik ken Kees als een onvermoeibaar pleitbezorger van een

rechtvaardig asielbeleid: niet alleen vluchtelingen bescher­

men, maar ook hen kansen verschaffen in onze samenle­

ving. Kees was compleet: bevlogen, scherp en hartelijk

tegelijk. Laten we in elk geval zijn missie voortzetten.’

‘Hij had eerder dan alle anderen door dat hoger opgeleide

vluchtelingen een zegen voor Nederland kunnen zijn. Hij

zette door, wist harten te winnen en mindsets te veranderen.’

‘Hij zei altijd: “Het is een eer om bij het UAF te mogen

werken.” En zo is het! Mede dankzij hem hebben veel

mensen nieuwe stappen kunnen zetten in het opbouwen

van een mooie toekomst in Nederland, daarmee laat hij

een enorm groot cadeau achter aan de wereld.’ Dit jaar bestaat het UAF 65 jaar. Mede dankzij uw steun hebben duizenden vluchtelingen hun diploma behaald.

jaar

Op 21 november 2012 overleed UAF-directeur Kees Bleichrodt aan de gevolgen van een ernstige ziekte. Het UAF ontving veel reacties op zijn overlijden en ook in de media werd hij herinnerd. Joke de Jonge, de partner van Kees Bleichrodt, en hun kinderen Hanna en Stijn danken iedereen voor alle steunende en troostende woorden. Dat zo velen hebben laten zien hoe veel hij betekende en nog betekent, doet hen goed.

Lamp van de menselijkheid brandende houdenVoormalig UAF-bestuurslid Willem van Bennekom in het blad

Asiel&Migrantenrecht:

‘Kees Bleichrodt was iemand die verschillende feiten, meningen,

houdingen en opvattingen met elkaar kon verzoenen zonder

innerlijk inconsistent te worden. Zonder gêne kon hij, al dan

niet in smoking, aanschuiven bij het grote geld, om zich de

volgende dag thuis te voelen in een omgeving waar op iedere

cent moest worden gelet. Een onderhoud met een bewinds­

persoon plus topambtenaren – hij maakte van beide soorten

velen mee – ging hem even gemakkelijk af als een gesprek met

een sollicitant. In dat opzicht was hij een alleskunner. Zonder

ooit een kameleon te worden was hij een geboren flexwerker.

Ware het niet dat zijn hart bij de mensen lag, en niet bij

beleidsregels, zou hij prima een politicus hebben kunnen zijn

– als er een partij was geweest waar hij zich voldoende thuis

had gevoeld. Maar die was er niet. Écht thuis was hij, behalve

bij het UAF en Amnesty, waarschijnlijk alleen bij Joke en hun

kinderen. (...) Hij wilde de lamp van de menselijkheid brandende

houden – eenvoudig omdat die niet mocht doven.’

Betrokkenheid en inspiratieSabina Alieva, oud-student en studentenbegeleider bij het UAF:

‘Kees was een heel betrokken persoon met een groot hart.

Wat me altijd verbaasde, was dat hij niet alleen alle namen

van collega’s wist, maar ook alles over hun hobby’s en interes­

ses. Hij voelde aan als het goed met je ging, maar ook als

het niet goed met je ging. En hij ondernam meteen actie.

Kees belde een goede advocaat, toen mijn ouders uitgeproce­

deerd waren. Ook zijn humor blijf ik herinneren. Waar ik van­

daan kom, mag je een directeur absoluut niet tutoyeren en

vooral geen grapjes met hem maken. Met Kees was dat geen

probleem. Zo energievol, positief. Hij blijft me inspireren.’

‘Laten we zijn missie voortzetten’ Herinneringen aan UAF­directeur Kees Bleichrodt

Tijdens het zestigjarig jubileum van het UAF ontmoetten voorzitter Ruud Lubbers

en directeur Kees Bleichrodt koningin Beatrix, beschermvrouwe van het UAF. Fo

to: S

oray

a Eb

rahi

mi

Page 4: Momentopname 193 - maart 2013

4 | UAF Kwartaalblad voor donateurs nr. 193, maart 2013

George Tobal praat niet graag over zijn vlucht uit Syrië. Ook houdt de 26-jarige acteur zich liever niet bezig met het geweld in zijn geboorteland. Toch loopt oorlog als een rode draad door zijn bestaan heen. ‘Ik heb niets met oorlog, maar oorlog heeft iets met mij.’

Tot voor kort stond hij met zijn solo­

voorstelling Vertreksvergunning op de

planken. Hij maakte de voorstelling

in het derde jaar van zijn opleiding aan

de Amsterdamse Hogeschool voor de

Kunsten. Een opleiding die hij volgde

met steun van het UAF. ‘Het UAF doet

goed werk. Het steunt en stimuleert

mensen en helpt dromen verwezen­

lijken.’ Vertreksvergunning is een voorstel­

ling over zijn bestaan als vluchteling.

Als dertienjarige verliet hij in 1999

Syrië samen met zijn ouders, broer en

zus. Zijn oudste zus bleef achter. In

Nederland werd hij asielzoeker. Voor

de volgende elf jaar. ‘Totdat we in 2003

werden uitgezet, woonden we in vier

verschillende azc’s. De ene keer in een

bungalow, dan weer in een caravan.

Uiteindelijk belandden we na onze

uitzetting op straat. We vertrokken

naar Zweden, maar kwamen in 2004

terug naar Nederland. Er volgde een

tweede periode van azc’s en onderduiken

bij vrienden tot we voor langere tijd

huisvesting kregen via een kerk. Toen,

vanuit het niets, kregen we in 2010 een

vaste verblijfsvergunning. Als ik eraan

terugdenk, is het net alsof ik een film

zie waarin de hoofdrolspeler alle ellende

overwint.’

‘Ik zou zo graag eens een maand een

westerse jongen willen zijn en niet meer

over oorlog en geweld te hoeven naden­

ken’, zegt hij. ‘Ik heb niets met oorlog,

maar oorlog heeft iets met mij. Ik word

er constant door achtervolgd. Als ik bij

mijn ouders thuiskom, is het net of de

oorlog in Syrië tot in hun woonkamer

is doorgedrongen. Het nieuws verlamt

me, ik raak emotioneel veel te betrokken.

Maar als ik op het toneel aan de slag ga

met een thema als oorlog en vluchten,

kan ik afstand creëren. Dat helpt me

om de thematiek objectiever te bekijken’,

zegt de geëngageerde acteur.

‘Uiteindelijk wil ik regisseur worden,

maar daarvoor moet ik meer ervaring

opdoen als acteur. Pas sinds dit jaar

realiseer ik me dat ik meer ben dan

een vluchteling. Ik kan spelen, schrijven,

praten. Ik heb een ommekeer gemaakt.’

Lees het volledige interview met George

Tobal op: www.uaf.nl/george.

In actie voor het UAFEen kleine selectie uit de bijdragen

van dit kwartaal:

€ 2.302 80e verjaardag€ 279 Boekenmarkt € 1.000 Opbrengst boek Miyambi € 230 Afscheid HvA

€ 4.126 Grietje †

Stichting voor Vluchteling­Studenten UAFWilhelminapark 38, 3581 NJ Utrecht [email protected] | www.uaf.nlT 030 252 08 89 | rekening 76300

Vluchtverhaal als inspiratie

‘Ik gebruik het verleden om iets nieuws te creëren’

Op 16 december 2012 overleed

plotseling UAF­medewerker Grietje

Jansen aan een hersenbloeding.

Grietje (36) werkte sinds 2006 op

de afdeling Job Support. Zij was

een geliefd en gewaardeerd collega.

Omdat de toekomst van vluchteling­

studenten Grietje aan het hart lag,

besloot de familie bij de crematie een

inzameling te houden voor het UAF.

René van der Aa, partner van Grietje:

‘Grietje probeerde altijd bewust te

leven en hield niet van overdaad.

Voor ons was het dus vanzelfsprekend

om één mooie bos bloemen bij haar

neer te leggen. Familie, vrienden en

collega’s hebben we gevraagd om in

plaats van bloemen geld voor het

UAF in te zamelen. Een donatie aan

het UAF is natuurlijk helemaal in

de geest van Grietje.’

Wilt u ook een inzameling organiseren? Neem dan contact op met ons, tel.: 030 252 08 89.

ontw

erp

Tan

geri

ne

desi

gn, R

otte

rdam

opm

aak

Pir

aña

grafi

sch

ontw

erp

, Utr

echt

dru

k D

e Le

kStr

oom

Gri

ffioe

n

Grietje Jansen

George Tobal