Momentopname 193 - maart 2013
-
Upload
stichting-voor-vluchteling-studenten-uaf -
Category
Documents
-
view
213 -
download
0
description
Transcript of Momentopname 193 - maart 2013
Van voormalig vluchtelingstudent tot directeur van het UAF: dat lijkt een lange weg, maar voor Mardjan Seighali is de stap niet zo vreemd. ‘Het UAF heeft altijd in mij geloofd en heeft mij de kans gegeven om mezelf in dit land te ontplooien. Dit directeurschap is mijn kans om iets terug te doen. De vacature, ondanks de droevige aanleiding, voelde daarom als een roeping.’
Ze heeft heel veel zin in haar nieuwe
baan. Mardjan Seighali vluchtte als twin
tiger uit Iran en studeerde met steun van
het UAF sociaalpedagogische hulpverle
ning. Ze werkte in de zorg, eerst als
hulpverlener, totdat ze haar talent voor
managen ontdekte. Een reeks leiding
gevende functies volgde. Het afgelopen
jaar werkte Seighali als interimunit
manager in de reclassering; daarvoor
was ze adjunctdirecteur bij Stichting
Erfgoed Nederland. Ook was ze acht jaar
gemeenteraadslid in Almere. ‘Alles wat
ik doe, is mensenwerk. Als manager zie
ik het als mijn taak mensen te begelei
den, zodat ze samen tot goede oplossin
gen komen.’ In die paar korte zinnen zit
de kern van Seighali’s aanpak: met en
voor mensen, samen. Zo wil ze ook bij
het UAF te werk gaan.
‘Het UAF is een professionele organisa
tie met gemotiveerde, bevlogen mede
werkers die altijd het individu als
uitgangspunt nemen. Dat maakt het
UAF als organisatie zo uniek. De focus
ligt niet op de doelgroep als zodanig,
Kees Bleichrodt herdacht
Acteur George Tobal zoekt inspiratie in zijn vlucht
Foto
: Ven
us V
eldh
oen
‘We moeten durven vragen om resultaat’
Nieuwe UAFdirecteur gelooft in de menselijke maat
Nieuwe directeur
Mardjan Seighali
Nummer 193, maart 2013 Kwartaalblad voor donateurs
jaar
2 | UAF Kwartaalblad voor donateurs nr. 193, maart 2013
maar op de individuele vluchteling en zijn mogelijkheden. De eigen inzet en moti
vatie van de vluchteling is bepalend, en die inzet moet het UAF ook durven vragen.
We helpen graag, maar de steun is niet vrijblijvend. Het resultaat telt. Dan neem je
de mensen voor wie je werkt pas echt serieus en ben je als organisatie geloofwaardig
voor je achterban. Donateurs moeten het rendement van hun giften kunnen zien.’
InspiratieSeighali spreekt ook uit eigen ervaring. Haar motivatie is onmiskenbaar de drive
van iemand die ruim twintig jaar geleden met niets hier kwam en helemaal vanaf het
begin moest beginnen. Die drive gaat verder, veel verder dan gewone ambitie. Het
is een inzet die volledig van binnenuit komt en in feite gelijk is aan haar leven en
persoon. ‘Ik ben mijn cv’, zegt Seighali. ‘Ik heb een enorm respect voor Kees
Bleichrodt en wat hij
met het UAF bereikt
heeft. Die erfenis zal ik
koesteren. Maar ik ben
Kees niet, ik ben een andere persoon en breng een andere kleur, een ander accent
mee.’ Bij dat accent hoort een authenticiteit die Seighali een haast Hollandse kleur
geeft. ‘Wat ik ook doe, ik blijf mezelf ’, zegt ze nuchter. ‘Mijn inspiratie vind ik in de
mensen om me heen. Mensen met wie en voor wie ik werk, maar vooral mijn kinde
ren en mijn partner. Thuis is voor mij een plek waar ik altijd kan terugkomen, wat er
ook gebeurt. Daar kan ik tot rust komen. Die basis is voor mij heel belangrijk. Die
voedt me om verder te kunnen.’ Een ander soort inspiratie put ze uit de nood zakelijke
inzet voor mensenrechten. ‘Als ik nu bijvoorbeeld over Syrië lees en de beelden op
de televisie zie, weet ik dat we moeten blijven strijden voor een rechtvaardige wereld.
Ik ben geen activist, maar een strijder. Dat betekent voor mij een levenslange betrok
kenheid bij mensen die onder onrecht lijden.’
MissieHoewel ze net in functie is, heeft ze zich al goed verdiept in de uitdagingen waarvoor
het UAF de komende tijd staat. ‘Het rendement moet duidelijk zijn. Daar hoort bij
dat we alles op alles zetten om studieuitval van onze vluchtelingstudenten te beper
ken. We maken een efficiencyslag, zodat werkprocessen nog soepeler lopen, en we
vergroten onze deskundigheid waar nodig. We zijn ondernemend, zoeken actief naar
nieuwe partners bij instellingen en bedrijven, creëren blijvende partnerschappen.
Daar hoort ook de relatie met onze donateurs bij. Donateurs en hun betrokkenheid
bij ons werk zijn onmisbaar. Want de maatschappij is dynamisch, sociale en politieke
verhoudingen veranderen steeds. Daarin moeten we meegaan, maar zonder onze
focus te verliezen. We moeten aan onze missie vasthouden en blijven doen waarin
we goed zijn, namelijk kansen creëren voor hoger opgeleide vluchtelingen. Ook willen
we de maatschappij doen inzien dat het talent van hoger opgeleide vluchtelingen
onmisbaar is voor de Nederlandse kenniseconomie.’
UAF ontvangt extra bijdrage van de Postcode Loterij
De Nationale Postcode Loterij heeft in de jaarlijkse uitreiking van bijdragen aan goede
doelen een project van het UAF, VluchtelingenWerk en UWV Werkbedrijf gehonoreerd.
De drie organisaties krijgen ruim € 3 miljoen om honderden vluchtelingen aan een
baan, stage of werkervaringsplaats te helpen. Daarnaast ontving het UAF een reguliere
bijdrage van € 900.000. Lees meer over het UAF en de Postcode Loterij op www.uaf.nl.
‘De onbekende kan reeds morgen
een bekende zijn’, dichtte Jules
Deelder in ‘Aangenaam’. Elke
moderne samenleving verandert
voortdurend. Het is een kunst
om het oude te behouden én het
nieuwe te verwelkomen. Door
de komst van migranten is de
Nederlandse cultuur drastisch ver
anderd. In mijn huidige baan
aan de Hogeschool van Amsterdam
kom ik voortdurend verschillende
vormen van diversiteit tegen:
etnisch, gender, oud en jong. Ik
kom ook lotgenoten tegen: vluchte
lingen die ruime ervaring hebben
met culturele en politieke verande
ringen. Ze begrijpen het belang van
culturele diversiteit. Het is interes
sant om te zien hoe de nieuwe intel
lectuele generatie onze samenleving
in de nabije toekomst inhoud en
vorm zal geven. Voor jongeren is
diversiteit een gegeven. Ze maken
deel uit van de urban culture. Dat
geldt ook voor mij. Mijn stadse
leven is een universum dat zowel
Nederlands als kosmopolitisch van
aard is. Diversiteit en culturele ver
schillen hebben mijn culturele kapi
taal vergroot.
Drs. Sharog Heshmat Manesh
vluchtte als negentienjarige uit Iran
naar Nederland. Hij studeerde socio-
logie en filosofie met steun van het
UAF. Sinds acht jaar werkt hij als
docent en onderzoeker aan de
Hogeschool van Amsterdam.
Heshmat Manesh
Vervolg van pagina 1
‘Het rendement moet duidelijk zijn’
3 | UAF Kwartaalblad voor donateurs nr. 193, maart 2013
Bevlogen, scherp, hartelijk
De meer dan zeshonderd reacties in het condoleanceregister op de website van het UAF geven de betekenis van Kees Bleichrodts levenswerk goed weer. Een kleine greep uit de condoleances:
‘Af en toe kom je iemand tegen die je als voorbeeld zou
willen nemen. Iemand die er is. Dat was Kees voor mij. Op
een prettige manier de baas. Een man die respect afdwong,
maar vooral iemand die je als mens bijbleef. Een man die
er was.’
‘He is a role model for spending one's life on earth seeking
justice, dignity and human rights without ever losing good
humor, friendship and kindness for the people around him.’
‘Ik ken Kees als een onvermoeibaar pleitbezorger van een
rechtvaardig asielbeleid: niet alleen vluchtelingen bescher
men, maar ook hen kansen verschaffen in onze samenle
ving. Kees was compleet: bevlogen, scherp en hartelijk
tegelijk. Laten we in elk geval zijn missie voortzetten.’
‘Hij had eerder dan alle anderen door dat hoger opgeleide
vluchtelingen een zegen voor Nederland kunnen zijn. Hij
zette door, wist harten te winnen en mindsets te veranderen.’
‘Hij zei altijd: “Het is een eer om bij het UAF te mogen
werken.” En zo is het! Mede dankzij hem hebben veel
mensen nieuwe stappen kunnen zetten in het opbouwen
van een mooie toekomst in Nederland, daarmee laat hij
een enorm groot cadeau achter aan de wereld.’ Dit jaar bestaat het UAF 65 jaar. Mede dankzij uw steun hebben duizenden vluchtelingen hun diploma behaald.
jaar
Op 21 november 2012 overleed UAF-directeur Kees Bleichrodt aan de gevolgen van een ernstige ziekte. Het UAF ontving veel reacties op zijn overlijden en ook in de media werd hij herinnerd. Joke de Jonge, de partner van Kees Bleichrodt, en hun kinderen Hanna en Stijn danken iedereen voor alle steunende en troostende woorden. Dat zo velen hebben laten zien hoe veel hij betekende en nog betekent, doet hen goed.
Lamp van de menselijkheid brandende houdenVoormalig UAF-bestuurslid Willem van Bennekom in het blad
Asiel&Migrantenrecht:
‘Kees Bleichrodt was iemand die verschillende feiten, meningen,
houdingen en opvattingen met elkaar kon verzoenen zonder
innerlijk inconsistent te worden. Zonder gêne kon hij, al dan
niet in smoking, aanschuiven bij het grote geld, om zich de
volgende dag thuis te voelen in een omgeving waar op iedere
cent moest worden gelet. Een onderhoud met een bewinds
persoon plus topambtenaren – hij maakte van beide soorten
velen mee – ging hem even gemakkelijk af als een gesprek met
een sollicitant. In dat opzicht was hij een alleskunner. Zonder
ooit een kameleon te worden was hij een geboren flexwerker.
Ware het niet dat zijn hart bij de mensen lag, en niet bij
beleidsregels, zou hij prima een politicus hebben kunnen zijn
– als er een partij was geweest waar hij zich voldoende thuis
had gevoeld. Maar die was er niet. Écht thuis was hij, behalve
bij het UAF en Amnesty, waarschijnlijk alleen bij Joke en hun
kinderen. (...) Hij wilde de lamp van de menselijkheid brandende
houden – eenvoudig omdat die niet mocht doven.’
Betrokkenheid en inspiratieSabina Alieva, oud-student en studentenbegeleider bij het UAF:
‘Kees was een heel betrokken persoon met een groot hart.
Wat me altijd verbaasde, was dat hij niet alleen alle namen
van collega’s wist, maar ook alles over hun hobby’s en interes
ses. Hij voelde aan als het goed met je ging, maar ook als
het niet goed met je ging. En hij ondernam meteen actie.
Kees belde een goede advocaat, toen mijn ouders uitgeproce
deerd waren. Ook zijn humor blijf ik herinneren. Waar ik van
daan kom, mag je een directeur absoluut niet tutoyeren en
vooral geen grapjes met hem maken. Met Kees was dat geen
probleem. Zo energievol, positief. Hij blijft me inspireren.’
‘Laten we zijn missie voortzetten’ Herinneringen aan UAFdirecteur Kees Bleichrodt
Tijdens het zestigjarig jubileum van het UAF ontmoetten voorzitter Ruud Lubbers
en directeur Kees Bleichrodt koningin Beatrix, beschermvrouwe van het UAF. Fo
to: S
oray
a Eb
rahi
mi
4 | UAF Kwartaalblad voor donateurs nr. 193, maart 2013
George Tobal praat niet graag over zijn vlucht uit Syrië. Ook houdt de 26-jarige acteur zich liever niet bezig met het geweld in zijn geboorteland. Toch loopt oorlog als een rode draad door zijn bestaan heen. ‘Ik heb niets met oorlog, maar oorlog heeft iets met mij.’
Tot voor kort stond hij met zijn solo
voorstelling Vertreksvergunning op de
planken. Hij maakte de voorstelling
in het derde jaar van zijn opleiding aan
de Amsterdamse Hogeschool voor de
Kunsten. Een opleiding die hij volgde
met steun van het UAF. ‘Het UAF doet
goed werk. Het steunt en stimuleert
mensen en helpt dromen verwezen
lijken.’ Vertreksvergunning is een voorstel
ling over zijn bestaan als vluchteling.
Als dertienjarige verliet hij in 1999
Syrië samen met zijn ouders, broer en
zus. Zijn oudste zus bleef achter. In
Nederland werd hij asielzoeker. Voor
de volgende elf jaar. ‘Totdat we in 2003
werden uitgezet, woonden we in vier
verschillende azc’s. De ene keer in een
bungalow, dan weer in een caravan.
Uiteindelijk belandden we na onze
uitzetting op straat. We vertrokken
naar Zweden, maar kwamen in 2004
terug naar Nederland. Er volgde een
tweede periode van azc’s en onderduiken
bij vrienden tot we voor langere tijd
huisvesting kregen via een kerk. Toen,
vanuit het niets, kregen we in 2010 een
vaste verblijfsvergunning. Als ik eraan
terugdenk, is het net alsof ik een film
zie waarin de hoofdrolspeler alle ellende
overwint.’
‘Ik zou zo graag eens een maand een
westerse jongen willen zijn en niet meer
over oorlog en geweld te hoeven naden
ken’, zegt hij. ‘Ik heb niets met oorlog,
maar oorlog heeft iets met mij. Ik word
er constant door achtervolgd. Als ik bij
mijn ouders thuiskom, is het net of de
oorlog in Syrië tot in hun woonkamer
is doorgedrongen. Het nieuws verlamt
me, ik raak emotioneel veel te betrokken.
Maar als ik op het toneel aan de slag ga
met een thema als oorlog en vluchten,
kan ik afstand creëren. Dat helpt me
om de thematiek objectiever te bekijken’,
zegt de geëngageerde acteur.
‘Uiteindelijk wil ik regisseur worden,
maar daarvoor moet ik meer ervaring
opdoen als acteur. Pas sinds dit jaar
realiseer ik me dat ik meer ben dan
een vluchteling. Ik kan spelen, schrijven,
praten. Ik heb een ommekeer gemaakt.’
Lees het volledige interview met George
Tobal op: www.uaf.nl/george.
In actie voor het UAFEen kleine selectie uit de bijdragen
van dit kwartaal:
€ 2.302 80e verjaardag€ 279 Boekenmarkt € 1.000 Opbrengst boek Miyambi € 230 Afscheid HvA
€ 4.126 Grietje †
Stichting voor VluchtelingStudenten UAFWilhelminapark 38, 3581 NJ Utrecht [email protected] | www.uaf.nlT 030 252 08 89 | rekening 76300
Vluchtverhaal als inspiratie
‘Ik gebruik het verleden om iets nieuws te creëren’
Op 16 december 2012 overleed
plotseling UAFmedewerker Grietje
Jansen aan een hersenbloeding.
Grietje (36) werkte sinds 2006 op
de afdeling Job Support. Zij was
een geliefd en gewaardeerd collega.
Omdat de toekomst van vluchteling
studenten Grietje aan het hart lag,
besloot de familie bij de crematie een
inzameling te houden voor het UAF.
René van der Aa, partner van Grietje:
‘Grietje probeerde altijd bewust te
leven en hield niet van overdaad.
Voor ons was het dus vanzelfsprekend
om één mooie bos bloemen bij haar
neer te leggen. Familie, vrienden en
collega’s hebben we gevraagd om in
plaats van bloemen geld voor het
UAF in te zamelen. Een donatie aan
het UAF is natuurlijk helemaal in
de geest van Grietje.’
Wilt u ook een inzameling organiseren? Neem dan contact op met ons, tel.: 030 252 08 89.
ontw
erp
Tan
geri
ne
desi
gn, R
otte
rdam
opm
aak
Pir
aña
grafi
sch
ontw
erp
, Utr
echt
dru
k D
e Le
kStr
oom
Gri
ffioe
n
Grietje Jansen
George Tobal