Leuven kreeg onlangs als eerste Belgi-sche stad het federale label ‘GelijkheidDiversiteit’ voor een periode van driejaar. Dat betekent echter niet dat er nietwordt gediscrimineerd. Een belangrijkpijnpunt situeert zich in bepaalde hore-cazaken, waar allochtonen nog vaak detoegang geweigerd worden.

Ruben Bruynooghe, Simon Horsten, An Moerenhout, Sander Raeymakers & Ide Smets

Meldingen in verband met racisme in Leuvenhebben vooral betrekking op het deurbeleidvan de Oude Markt, meer bepaald de etablis-sementen die met portiers werken. Eén enander blijkt uit een uitgebreide rondvraag bijallochtone studenten en diverse beleidsin-stanties die met racisme bezig zijn. Eén van deproblemen die allochtone studenten steevastervaren, is het opvragen van een identiteits-kaart. Dit verzoek is bij wet verboden, enmeestal duidelijk etnisch geïnspireerd. Aanhet overige, autochtone cliënteel wordt dezevraag immers niet gesteld.

Een ander veel gehoord pijnpunt is deweigering van allochtonen op basis van irra-tionele argumenten. Zo wordt hen vaak detoegang tot cafés ontzegd omdat het om ‘pri-vé-feestjes’ zou gaan of omdat ze sport-schoenen dragen. “Dan is het frustrerend omte zien dat er op dat moment iemand metsportschoenen naar buiten komt gewandeld,”zo schetst schepen van diversiteit MohamedRidouani het probleem. “Je kan je moeilijkinbeelden welk effect zo’n voortdurende con-frontaties teweeg brengen bij jonge allochto-nen.”

De portiers, vaak zelf van buitenlandseorigine, verantwoorden zich door naar hunwerkgevers te verwijzen. Die zouden hen opvoorhand melden slechts een minderheid al-lochtonen in hun bar te willen zien, omdat zeanders vrezen klanten te zullen verliezen. Op

hun beurt wijzen ook de café-uitbaters met devinger: ze stellen de maatschappij in zijn ge-heel verantwoordelijk voor deze vorm vancommercieel racisme.

WETGEVINGEen portier die zonder reden een Zimba-

bwaanse jongen in elkaar had geslagen, wasin 2004 de druppel die de emmer deed over-lopen. Honderden jongeren trokken in pre-examenperiode door de Leuvense straten omhun ongenoegen te uiten in de vorm van eenmanifestatie voor verdraagzaamheid en tegenracisme. Hieruit vloeide een nieuw Leuvensreglement voort dat twee belangrijke luikenomvat.

Voortaan moet een portier die op Leu-vens grondgebied wil werken naast de toe-stemming van Binnenlandse Zaken ook eenbijzondere vergunning voor portiersactiviteiten ophet grondgebied van Leuven aanvragen. Hetblijkt een efficiënt middel in de strijd tegenracisme dat de politie de mogelijkheid geeftkort op de bal te spelen. Na onregelmatighe-den en vechtpartijen wordt de vergunningonherroepelijk ingetrokken zonder een lang-durige procedure bij Binnenlandse Zaken.

Verder zijn portiers sindsdien verplichteen logboek bij te houden. Daarin moeten intheorie alle moeilijkheden genoteerd worden.In praktijk zorgt dit voor heel wat administra-tieve rompslomp aangezien het logboek elkedag op het politiekantoor moet worden be-zorgd.

STATISTIEKENHet grootste probleem is echter de zeer

lage aangiftebereidheid bij racistische voor-vallen. In 2006 kwamen er 130 klachten bin-nen bij het Leuvense Meldpunt Racisme, watslechts het topje van de ijsberg is. Dit valtdeels te verklaren door de relatieve onbe-kendheid van het meldpunt, de wet en de tevolgen procedure. Hoewel er verschillende

officiële kanalen zijn om klacht in te dienen,blijkt de drempel vaak nog te hoog.

Daarnaast leeft bij de studenten het ge-voel dat de politie en het rechtsapparaat wei-nig voor hen kunnen betekenen. Een klachtindienen is een proces van lange adem, waar-bij men veel geduld moet uitoefenen zonderop voorhand te weten of men er de vruchtenvan kan plukken. Zeker voor internationalestudenten is dit problematisch, aangezien zevaak maar voor een half jaar in het land zijn.

Bovendien hebben allochtone studentenhet gevoel dat als er dan toch een agent terplaatse komt — niet zelden op vraag van destudent zelf — ze dikwijls als schuldige inplaats van als slachtoffer worden behandeld.Zo zijn er verschillende gevallen bekendwaarbij de geweigerde persoon uiteindelijkzelf een nachtje in de cel moest doorbrengen.

Politiecommissaris Jules van Rompheyerkent het probleem: “Het politiekorps is eenweerspiegeling van de maatschappij. Menkan niet voorkomen dat er daar mensen tus-sen zitten die een ander gedacht hebben. Wehebben al ervaren dat sommige collega’s ermoeite mee hebben om een bepaalde klacht tenoteren. Daarom hebben we vorige week eennota geschreven om onze agenten op een zelf-de lijn te krijgen.” Schepen van diversiteit Ri-douani beaamt dat de politie haar manschap-pen zo veel mogelijk voorbereidt op derge-

lijke situaties, maar dat het een werk vanlange adem is.

MELDPUNTProfessor Marie-Claire Foblets, die ver-

bonden is aan het centrum voor Intercultura-lisme, Migratie en Minderheden, ziet alloch-tone studentenverenigingen als één van deuitwegen voor het probleem, daar zij een eer-ste aanspreekpunt kunnen vormen voorklachten van studenten. Ook de uitbouw enverdere professionalisering van het MeldpuntRacisme moet enigszins soelaas kunnen bie-den. Schepen Ridouani liet alvast weten datde Stad Leuven binnenkort meer gaat investe-ren in het Meldpunt. Het is in elk geval be-langrijk dat voor elk geval van discriminatieeen klacht wordt ingediend. En ook getuigenvan racistische daden dragen een verant-woordelijkheid.

Bovendien blijft de schepen hameren opoverleg tussen de verschillende partijen: zo-wel horeca, politie als allochtonen en beleids-organen hebben baat bij zo’n communicatie.Op de vraag of praktijktests het beleid zou-den kunnen helpen, reageert Ridouani laco-niek: “Ze zouden enkel vastleggen wat iede-reen al weet.”

Meldpunt Racisme: racisme@leuven.be

otev2maandag 10 december 2007 • jaargang 34 • nummer 11 • 2007-2008 • www.veto.be

Onafhankelijk weekblad van de Leuvense student

Rick de Leeuw:“Lezen is iets van

alle tijden ”p. 16

afgifte: Leuven 1(weekblad - verschijnt niet van juni tot augustus)

België-BelgiqueP.B.

3000 Leuven 12/2817

Verder in dit nummer:2 Willy Claes weigert in een hoekje te huilen p. 3

2 Get Ready op kerstmarkt Apolloon p. 6

RReecchhtt OOpprreecchhttRRaacciissmmee iinn LLeeuuvveennssee hhoorreeccaazzaakkeenn

AAlllloocchhttoonneenn

nniieett ttooeeggeellaatteenn

Een groep uit de faculteit rechten nam afgelopen weekend deel aan de ModelUnited Nations, een Vlaamse interuniversitaire simulatie in het kader vaneen seminarie. Topic on the agenda in het mekka van de diplomatieke wereld,de Veiligheidsraad, was Kosovo.

p. 6

Veto trakteert:5 tickets voor Improcup

& 3 duotickets voor Spinviszie p. 16(advertentie)

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/0722

Onderwijs & Opinie

KRITIEK OP NETWERK DUURZAAM LEUVEN

““DDuuuurrzzaammee oonnttwwiikkkkeelliinngg iiss ggeeeenn ttoopppprriioorriitteeiitt””In het huidige klimaat van opwarming,politieke onzekerheid en bewustwor-ding, wordt aan geen enkel onderwerpzoveel papier verspild als aan het hetehangijzer van de duurzame ontwikke-ling. In Leuven kan men deze trend nietlanger aanzien, en dus heeft men be-sloten om de Leuvense inspanning voorduurzaamheid alvast een (enigszins)kortere naam te geven. Het Platform Lo-kale Agenda 21 Leuven heet sinds 16 no-vember kortweg Netwerk DuurzaamLeuven! Daarmee kan alvast wat papieruitgespaard worden.

Laurens Serneels

Op 16 november werd in Bibliotheek Twee-bronnen het kersverse Netwerk Duurzaam

Leuven voorgesteld aan het publiek. De be-doeling is de bestaande projecten te herschik-ken onder een nieuwe, meer open netwerk-structuur. In plaats van vaste werkgroepenwerkt men nu bijvoorbeeld in tijdelijke, dyna-mische projectteams. De reacties op deze her-vorming zijn echter verdeeld. Wij spraken metWim Merckx, die zijn bedenkingen uitte op dewebsite leuvencentraal.org.Wim Merckx: «Reeds jaren werkt de stadLeuven in samenwerking met de Bond BeterLeefmilieu rond duurzame ontwikkeling enhet enige dat men nu eigenlijk gedaan heeft, iseen platform omvormen tot een netwerk.Sommige mensen vinden dit misschien orga-nisatorisch interessant, maar ik vraag me af ofmen met dezelfde mensen die er al waren echtiets zal kunnen veranderen.»

«De projecten die georganiseerd worden,zijn wel leuk, maar blijven altijd relatief klein.

Wat betekenen die enkele groentetassen diemen uitdeelt, als men deze vergelijkt met hetaantal maaltijden dat dagelijks nodig is in dealma-restaurants, om nog maar te zwijgenover de universitaire ziekenhuizen. Het doelvan de actie is om veranderingen teweeg tebrengen in de landbouw, waar men hetbiologisch telen wil aanmoedigen. Maar kaneen initiatief op zo’n kleine schaal een verschilmaken? Men houdt zich bezig met experimen-tjes in de marge, terwijl we daar eigenlijk alvoorbij zouden moeten zijn. Duurzame ont-wikkeling dient niet alleen om onszelf bezig tehouden.»Veto: U zei op de website ook dat de spreker van deK.U.Leuven (professor Buekers, coördinator stu-dentenbeleid, red.) een asociale visie had op Duur-zame Ontwikkeling.Merckx: «Deze professor deed zich sympa-thiek voor, maar iedereen weet dat duurzame

ontwikkeling geen topprioriteit is voor deuniversiteit. Enkele enthousiastelingen zijn erwel mee bezig, maar in het echte beleid zijn deeconomische belangen de enigen. Onderzoekwordt dan ook gesponsord door de bedrijven,en het is niet verwonderlijk dat onderzoeks-resultaten nooit in het nadeel van hun respec-tievelijke sponsor zullen uitdraaien.»

«Met geen woord werd gerept over hetsociale aspect, mensen die zich verzamelen,solidariteit. Terwijl dit toch een zeer belangrijkingrediënt is van duurzaamheid. Hij had hetwel over het afzweren van egoïsme, maar eenindividu kan nog zo niet-egoïstisch zijn als hijof zij wil, als deze van Gent naar Brussel moetis een fiets van weinig nut. Het beleid moet hetindividu daarin steunen. Niemand kan alleenveranderen. En dat is nu juist hetgeen dat nogsteeds niet genoeg wordt benadrukt.»

VERSCHILLEN IN DOCTORAATSLOON

““EEeenn aarrbbiittrraaiirree ooppddeelliinngg””De Vlaamse doctoraatsstudenten eisengelijk loon voor gelijk werk. Ze zijn deloonverschillen tussen de verschil-lende beurzen grondig beu. In een peti-tie worden de verantwoordelijken op-geroepen tot actie.Doctoraatstudenten doen allemaal hetzelfdesoort werk: naast een pakket didactischetaken, doen ze aan onderzoek in het kadervan een doctoraat. Maar afhankelijk vanwaarde financiering komt — de universiteit, deoverheid of onderzoeksfondsen — bestaat ereen verschil in loonschalen. Dat kan niet vol-gens Jon Sneyers, doctoraatsstudent aan hetdepartement computerwetenschappen vande K.U.Leuven. Samen met enkele collega’sstartte hij een petitie met de eis voor eeneenheidsstatuut voor alle doctoraatsstuden-ten. Verschillende vakbonden steunen devraag.

“Er zijn verschillende instellingen diebeurzen uitdelen. Omdat die naast elkaarwerken en niet op elkaar zijn afgestemd, zijnde beurzen uit elkaar gegroeid”, verteltSneyers. Zo kan het verschil tussen tweesoorten beurzen 3000 euro op jaarbasis bedra-gen. Sneyers: “Er zijn voor dat verschil geenobjectieve gronden te geven. Dat is enkelhistorisch zo gegroeid. Europa laat dat echterniet meer toe.”

Het probleem is al meer dan tien jaar be-kend, maar tot voor kort vond niemand de

tijd of de moed de verschillen aan te pakken.En die zijn veelvuldig. Er zijn lonen waaropbedrijfsvoorheffing betaald wordt en beurzendie belastingsvrij zijn, met gevolgen voor defiscaliteit en de pensioenopbouw. Ook be-staan er verschillen in sociale rechten. Hetaantal vakantiedagen is uiteenlopend; som-mige statuten hebben stemrecht bij socialeverkiezingen, anderen gewoonweg niet. Dieopdeling is voor Sneyers arbitrair. “Temeeromdat er in 2008 sociale verkiezingen zijn, iseen gelijkschakeling van sociale rechten eenmust,” aldus de doctoraatstudent.

De petitie is gericht naar alle bevoegdeinstanties, maar veel zal afhangen van de ‘po-litieke wil’, zegt Sneyers. In de eerste plaatswordt Vlaams Minister van Wetenschap enInnovatie Patricia Ceysens (Open VLD)geviseerd. Op haar kabinet waren ze alsnogniet op de hoogte van de petitie. MinisterFrank Vandenbroucke (sp.a) is de tweede dieter verantwoording wordt geroepen. Hijbeheert namelijk het totale onderzoeksbud-get van de universiteiten. Automatisch zijnde rectoren van de Vlaamse universiteitendan de derde groep van aangesprokenen. “Zijzijn verantwoordelijk voor de verdeling bin-nen de universiteiten zelf,” legt Sneyers uit.

(mg)

De betoging tegen de nieuwe financie-ringsplannen vorige week donderdagbleek een maat voor niets. Noch Minis-ter Frank Vandenbroucke (sp.a) nochde studenten bonden in op elementairepunten. ‘Een dovemansgesprek,’ klonkhet bij beide gelijklopend na het on-derhoud.Met de betoging hoopte de Vlaamse Vereni-ging van Studenten (VVS) druk te zetten ophet kabinet. Tevergeefs, zo bleek tijdens hetoverleg tussen de minister en een studen-tendelegatie. Vandenbroucke, die aan het be-gin van het gesprek duidelijk maakte nogweg te moeten, wreef alle tegenargumentenvan tafel op een slinkse en intellectueel oneer-lijke manier. Bijvoorbeeld door te focussen opdetails en niet op de grote, fundamentelelijnen van verzet. Bij wijlen stelde hij zelfs deintellectuele capaciteiten van de vertegen-woordigers in twijfel: “Kennen jullie geen ele-mentaire algebra?”, klonk het bijzonder geër-gerd. Nog nooit was de kloof tussen beide zodiep, en gênant.

De minister heeft niet ingebonden en isdat ook niet van plan. De studenten van hunkant zijn het grondig beu. “De minister luis-tert niet,” klinkt het gefrustreerd. Veel ruimtetot actie is er ook niet meer, gezien het decreetin januari naar alle waarschijnlijk gestemd zalworden. De optocht in Brussel had hét mo-ment van actie moeten zijn voor de studen-tenlobby. Maar de matige opkomst gebiedt

VVS haar impact in vraag te stellen. OmdatVandenbroucke niet plooit voor de naar eigenzeggen ‘inconsequente argumenten’ vanVVS, is de organisatie in dit dossier uitgeteld.

FLUITCONCERTAfhankelijk van de bronnen waren er don-derdagmiddag in Brussel tussen de 800 en1500 deelnemers. VVS, die manifestatie oppoten zetten, sprak zelf van 2500 betogers.Slecht weer en een ‘boycot’ van vele hoge-schooldirecties zorgden voor een lage op-komst. De organisatoren hoopten op 3000aanwezigen.

Slogans als ‘Plan VDB, weg ermee’ en‘broek af, tetten bloot, Vandenbroucke is eenkloot’ werden tijdens de betoging gescan-deerd. Hoewel de gemoederen nooit verhitraakten, smeten enkele misnoegden eierennaar het kabinet van de geviseerde minister.Buiten geschreeuw, gejoel en een oorverdo-vend fluitconcert —zeker voor wie er tussenliep— verliep de manifestatie vredig.

Hoewel veel Leuvense hogescholen meestapten, was de grote afwezige de Studenten-raad Associatie Leuven (StAL). Met de vreeshun ‘neutraliteit’ te verliezen, achtte StAL,met de Leuvense studentenraad LOKO opkop, het niet nodig hun standpunten uit tedragen.

(mg)

GERINGE OPKOMST VVS-BETOGING

““VVDDBB iiss eeeenn kklloooott””

www.cs.kuleuven.be/iwtpetitie

StudentenkalenderGeen enkel domein blijft uit de hervormings-greep van de K.U.Leuven: ditmaal moet ook deacademische kalender eraan geloven. Het hui-dige systeem, waar de reguliere examens in ja-nuari en juli vallen, heeft immers alleen maarnadelen voor de arme studenten.

Geen enkel jaar kunnen ze met een gerusthart de eindejaarsfeesten van Kerstmis enNieuwjaar vieren. Terwijl de modale burger albrullend met het glas in de hand, het nieuwejaar inzet, zitten zij daar maar te suffen tussenhun boeken. Helemaal erg wordt het pas wan-neer studenten na eerste zit niet geslaagd zijn.Dan zijn ze immers gedoemd examens af teleggen in augustus en september, een schand-vlek die hun diploma meteen tot een waarde-loos vodje papier degradeert.

Gelukkig denkt de K.U.Leuven aan haarschaapjes en daarom wil ze de studenten vol-gend jaar verwennen met een heringericht aca-

demisch jaar. Een jaar dat in de tweede weekvan september al begint en waarin de eersteexamenreeks al voor Kerstmis is afgerond,zodat de twee weken rond Kerstmis echtevakantieweken worden. Bovendien zoudenstudenten in het nieuwe systeem na catastrofaleexamens in de maand mei ook geen zes wekenmeer hoeven te wachten om het boeltje weerrecht te zetten. Na slechts een luttele twee we-ken mogen ze alweer ten strijde trekken. Toege-geven, het voorstel zit goed in elkaar. Eén kleinvraagje echter. Betekent die ene week blok dandat er voor de nieuwe examens niet langer ge-studeerd hoeft te worden? Of wordt het aantalexamens in de toekomst beperkt tot twee persemester?

Het mag dus duidelijk wezen: de geplandehervorming van de kalender is niet in het voor-deel van de studenten, maar in het voordeelvan de universiteit, en van haar alleen. Dat deK.U.Leuven wat organisatorische problemenheeft binnen het huidige systeem, zal allicht wel

waar zijn, maar dat betekent nog niet datdaarom alles omgegooid moet worden. Soms isde remedie namelijk erger dan de kwaal. Hoemen het ook draait of keert, studenten hebbentijd nodig zonder lessen en taken om zich ophun examens voor te bereiden, tijd die zij in hetvooropgestelde nieuwe systeem niet langerkrijgen. In het geval van de herexamens be-tekent het nieuwe voorstel zelfs dat het principevan de herexamens als tweede kans verlatenwordt, aangezien twee weken veel te weinigzijn om een serieuze achterstand nog in te ha-len. De examenstress zal dus nog toenemen.

Het is daarenboven ook een illusie te den-ken dat het klassieke examen met de nadruk opkennisreproductie zal verdwijnen wanneer erminder weken blok zijn. Feit is dat heel watproffen houden van zo’n examens, en dat stu-denten nu eenmaal tijd nodig hebben om zichop dat soort examens voor te bereiden. Delange blok is er omdat de kennisexamens er zijn— niet omgekeerd. Het is trouwens ook maar

de vraag wat er precies bedoeld wordt met denieuwe ‘actieve vormen van examinering’ diehet klassieke examen zouden vervangen. Wor-den daarmee de vermaledijde ‘papers’ bedoeld,die menig student al tot vroegtijdige kaalheidgedwongen hebben? Het valt niet te ontkennendat het zelfstandig of in groep werken aaneigen onderzoek de vaardigheden en kritischezin van de student aanscherpt, maar evenminkan je negeren dat in dit soort werkjes door-gaans enorm veel tijd, werk en frustratie kruipt.Voordat er nog meer van worden ingevoerd,zou het geen kwaad kunnen eerst een wat meerrealistische inschatting te gaan maken van dewerklast die al deze werkjes en papers nu alopleveren. Of is het de bedoeling dat de studentnooit meer met rust gelaten wordt? Dan kan hijvolgend jaar alvast zijn oud studentenleveninruilen voor zijn nieuwe academische kalen-der.

Ward Neyrinck

Taxi’s Rudy

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/07 33

Onderwijs

ASSOCIATIEF DENKEN (3): WILLY CLAES, ASSOCIATIE UNIVERSITEIT &HOGESCHOLEN LIMBURG

““WWiijj wweennsseenn ggeeeenn ttwweeeeddee KKoorrttrriijjkk””De kleinste van alle associaties zit diepverborgen in het Limburgse groen.Omringd door vriend en vijand in hetDiepenbeekse wetenschapspark kanLimburg rekenen op de wijsheid en po-litieke ervaring van associatievoorzitterWilly Claes om zich te handhaven in deVlaamse hogeronderwijswereld.

Maarten Goethals & Roel Moeurs

Veto: Wat doet de voorzitter van de associatieHasselt?Willy Claes: «Als voorzitter zit ik nogal sterkingebed in de dagelijkse werking van de asso-ciatie. Per week besteed ik er toch twee à drievolle dagen aan. Ik houd mij vooral bezig metwat er globaal te gebeuren staat in het univer-sitaire landschap en de natuurlijke functievan de associatie, met name het begeleidenvan het academiseringsproces. We staan aande vooravond van een belangrijke herteke-ning van het onderwijslandschap. In de eersteplaats gaat het om het uittekenen van de tweeassen die de minister ziet. Waarin de VUBmet Gent en Hasselt met Leuven moet sa-menwerken. Antwerpen heeft een minderduidelijke plaats in het geheel. In de mate dattussen deze partners een strategische samen-werking komt, zal dit natuurlijk een weerslaghebben op de werking van de associaties enzullen deze moeten samenzitten om te kijkenhoe zij strategisch kunnen samenwerken.»Veto: Die onderhandelingen moeten nog begin-nen?Claes: «Die zijn nog bezig. Op dit ogenblikwordt er onderhandeld op het niveau van deuniversiteit, met medeweten van deassociatie. Er is overeengekomen dat deassociaties ook rond de tafel gaan zitten, wan-neer er op universitair vlak een akkoord is.»

«Verder hou ik mij ook onledig met deoptimalisatie, of ‘rationalisering’, van hethogeronderwijslandschap. De commissie diede minister heeft samengesteld, en waarin ikook zetel, heeft een eerste aanzet gegevendoor te stellen dat alle geaccrediteerde acade-mische opleidingen naar de universiteit moe-ten. Ik hoef niet te zeggen dat dit enorm inge-wikkeld is: personeelsstatuten, fiscale, finan-ciële, juridische en pedagogische bekommer-nissen. Daarenboven heb je nog de professio-nele opleidingen. Of die bij de hogescholenblijven of we naar een Angelsaksisch modelmoeten evolueren, met University Colleges, isnog lang niet uitgemaakt. Veel is nog onzeker.In Brussel wenst de VUB te fusioneren met deErasmushogeschool, maar zolang de oplei-dingen nog geen universitaire accreditatiehebben is dit juridisch nog niet mogelijk.»

«Op deze campus wordt ook aan optima-lisatie gedaan. Er zijn hier verscheidene oplei-dingen die twee- tot driemaal voorkomen.Ook de Katholieke Hogeschool Limburg (KH-Lim), die geen deel uitmaakt van onze asso-ciatie, maar bij de K.U.Leuven hoort, biedtvaak dezelfde opleidingen aan. Ik heb aan dedrie hogescholen een voorstel tot optima-lisatie gedaan en daarover wordt genego-tieerd, altijd in overleg met Leuven. Het isniet de bedoeling elkaar een loer te draaien.»

SUPERUNIVERSITEITVeto: Ziet u een lange toekomst voor de associaties?Claes: «Dat is een grote vraag die vooralsnogonbeantwoord blijft. Ik behoor niet totdegenen die denken dat de associaties eeuwigmoeten leven.»Veto: U stapt niet mee in de visie van Oosterlinck?Claes: «Oosterlinck heeft een meer genuan-ceerde visie over de associaties, hij heeft zelfeen federatie uitgebouwd (in elke hogeschoolvan de associatie K.U.Leuven heeft de universiteitrechtstreeks inspraak in het bestuur, red.). Ik denkdat het hem weinig kan schelen of deassociaties blijven bestaan, hij heeft zijnfederatie en daar kan je wettelijk niets tegendoen. Ik denk niet dat men na 2013 volledigklaar zal zijn met de hervormingen dus ik zie

ze dan nog niet verdwijnen. Als je de lijn vol-ledig doortrekt en alles onder een universi-taire koepel plaatst zie ik niet in wat de asso-ciatie daar nog bij te doen heeft. Als de hoge-scholen blijven bestaan is er mogelijk nog eenrol als bindmiddel weggelegd. Ik vind alvastniet dat de associaties moeten uitgroeien toteen superuniversiteit.»Veto: Bent u het ermee eens dat de belangenvere-nigingen van de universiteiten (Vlir) en de hoge-scholen (Vlhora) moeten opgaan in één structuur?Claes: «Absoluut, het is een stelling die deminister al lang verdedigt. Vlir en Vlhora heb-ben samengezeten en een ontwerp op papierstaan, maar vonden dat er tot 2012 nog even

getemporiseerd moet worden. Vanden-broucke is het daarmee oneens, hij wil boterbij de vis tegen maart volgend jaar. Mij lijkthet alvast logisch dat ze beide opgaan in éénorgaan.»Veto: Ziet u hier een plaats voor uzelf in?Claes: «Er is momenteel geen georganiseerdorgaan voor overleg tussen de associatie-voorzitters, maar we zien elkaar wel regel-matig. Dit functioneert redelijk. De ministerheeft in de nieuwe structuur een aantal zetelsvoorzien voor de associaties. Hoe dezezetelverdeling loopt, daar maak ik me nietdruk over. Maar het lijkt me logisch dat deassociaties gehoord worden.»

AUTONOMIEVeto: Welke rol speelt de associatie in de herteke-ning van het onderwijslandschap?Claes: «De algemene trend is dat alle geaccre-diteerde academische opleidingen onder deuniversitaire koepel moeten komen. Het isons minder duidelijk hoe het met de pro-fessionele moet. Het is belangrijk te onder-

strepen dat we in onze strategische samen-werking met Leuven wel op onze autonomiestaan. De universiteit en de associatie zullenhun autonomie behouden, wij wensen geentweede Kortrijk op deze campus. Het modeldat we in de nieuwe opleiding rechten, dieeen samenwerking tussen Leuven, Hasselt enMaastricht is, is het na te streven model. Daaris er een gedeelde bevoegdheid tussen de driepartners.»Veto: Krijgt u voldoende erkenning van uw part-ners?Claes: «Er is momenteel nog geen akkoord,dus ik moet voorzichtig zijn, maar er wordt ineen positieve geest onderhandeld en ik denk

dat Leuven de Limburgse situatie wel erkent.Leuven beschouwt Limburg en de Kempenmisschien wel als een natuurlijk hinterland,maar men erkent toch het bestaan van deuniversiteit en de associatie. Ik voel Leuvendus niet aan als een bedreiging. We moeten inpositieve zin blijven samenwerken.»Veto: Vindt u het niet spijtig dat u geen volledigeopleiding rechten kan organiseren?Claes: «Natuurlijk, maar we zijn nu eenmaalgenoodzaakt tot de huidige driehoeks-verhouding waardoor er hier proffen vanLeuven en Maastricht zullen rondlopen, maarzolang de hoge standaard die wij nastrevenblijft, hebben we daar geen probleem mee.»Veto: Hoe is die opleiding erdoor geraakt in hetlicht van de hele rationaliseringspolitiek?Claes: «Dat is een politieke daad, eenbeslissing van de Vlaamse regering in het ka-der van het Limburgplan. Je moet weten: vooralle opleidingen die wij hier organiseren, heb-ben we eenzelfde participatiegraad als eldersin Vlaanderen. Voor de andere opleidingenligt die graad veel lager. Ik heb niet de ambitiehier een universiteit van Harvard-niveau uit

te bouwen, maar ik wens wel dat er univer-sitair onderwijs gegeven kan worden zodatdeze achterstand weggewerkt kan worden.Het aanbieden van nieuwe opleidingenvloekt met het hele optimalisatieverhaal,maar gezien het allochtone element hebbenwe hier een supplementaire uitdaging. Hetprobleem van participatie heeft vooral eensocio-economische achtergrond. Ik overschatde middelen van de associatie niet, maar ikreken het optrekken van deze participatie-graad tot haar fundamentele opdracht.»Veto: De paarse regeringen wensten komaf te ma-ken met de verzuiling, maar toch spreekt men vaneen nieuwe verzuiling.Claes: «Paars had er weinig mee te maken,denk ik. Het is wel zo dat Oosterlinck uitge-daagd werd om alle Katholieke hogescholenaan zich te binden voor het decreet geschre-ven was. Hij had zelfs geen associatie nodig,hij heeft zijn eigen federatie gecreëerd. Stel jeeven voor: alle academische opleidingenkomen onder de K.U.Leuven te staan, dat wilzeggen dat er — verspreid over alle pro-vincies — een twaalftal afdelingen openen,dat kan tellen qua presentatiepolitiek. Dege-nen die zich nu kritisch opstellen ten opzichtevan de associatie hebben bewijs geleverd vaneen gebrek aan strategisch inzicht en reactie-vermogen. Het is al te makkelijk in een hoekjete gaan huilen. Op dat punt moet de geschie-denis eens correct worden neergeschreven.»

«Wij proberen in Hasselt op een plura-listische manier de dingen aan te pakken. Ikdenk dat we de KHLim met respect behande-len en ik verwacht dat er, eerder snel dan laat,

een eerbaar voorstel uit de bus zal komen. Ikhoop dat we begin 2008 klaar zijn. De KHLimwerkt hierin goed mee. Ik vraag ze niet om uitde associatie Leuven te stappen, maar als deopleidingen onder een universitaire koepelmoeten geplaatst worden, vind ik wel dat ditonder die van Hasselt moet zijn, met eengedeelde bevoegdheid voor beide associaties.Onder het nieuwe financieringsdecreet is eengrote samenwerking, zeker voor een kleineentiteit als de onze, zeker nodig.»Veto: Wat vindt u trouwens van het nieuwe de-creet?Claes: «Misschien ben ik misvormd doorjarenlang ministerschap, maar het onderwijskrijgt nu meer dan 50 procent van de Vlaamsebegroting. Ik denk niet dat een andere minis-ter meer geld had vastgekregen van zijn colle-ga’s. Ik blijf geloven dat het naast elkaar be-staan van zuilen onnodig veel geld kost. Ikhoorde vorige week nog dat men het normaalvindt dat men in het katholiek secundair on-derwijs het niet nodig vindt leerlingen teinformeren over het bestaan van de VUB. Opzo’n moment voel ik me terug in het middenvan de schoolstrijd. Er kan nog zoveel geratio-naliseerd worden, we maken al vooruitgang,maar veel te weinig. »Veto: Hoe staat het met de studentenparticipatiein uw associatie?Claes: «Die gaat hier verder dan decretaal isvastgelegd. We hebben de studenten uitgeno-digd om met stemrecht in de raad van bestuurte zetelen. Ze hebben daar drie van de twintigzetels. In hoeverre ze er gebruik van makenhangt uiteraard van de studenten zelf af.»

(foto Maarten Goethals)

“Het is makkelijk om ineen hoekje te gaan

huilen”

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/0744

Onderwijs

De K.U.Leuven telt enkele coryfeeën onderhaar vele onderzoekers. Professoren die ietsbetekenen binnen hun vakgebied. Mensen

met een reputatie om U tegen te zeggen. Maarveelal kent niemand hun naam of het domeinwaarin zij internationaal vermaard zijn. Een

schande, vergeten trots of een flagrante ont-kenning van het genie en achtergesteld in er-kenning. In een tijd waar onderzoek en we-

tenschap steeds meer middelen opeist, is datop zijn minst vreemd. Veto zocht alvast tweetoppers op.

Als enige Belg ooit componeerde hijtweemaal het verplichte studiewerkvoor de Koningin Elisabethwedstrijd.Piet Swerts, docent aan het Lemmens-instituut, is een componist/muzikantmet een indrukkend palmares. “Niet-conventionele domeinen opvullen zieik als mijn opdracht”, verklaart hij.

Maarten Goethals

Piet Swerts is één en al vakmanschap: ge-dreven, ervaren en zeker niet bang om tewerken. In zijn loopbaan verzamelde hij ver-schillende onderscheidingen, eerste prijzenen bekroningen voor zijn composities. Naastzijn dubbele prestatie op de Koningin Elisa-bethwedstrijd, is zijn grootschalige opera“Les liaisons dangereuses” een hoogtepunt inzijn carrière. Dit werd door verschillendekenners en muziekbladen uitgeroepen tot hetopera evenement van ‘96. Hoewel zijn wer-ken wereldwijd worden gespeeld en hij vaakals gastdirigent en/of als pianist wordt uitge-nodigd in vele landen, is Swerts niet vies van‘gewone’ opdrachten. Zoals composities voorharmonieorkesten. Sinds ‘85 werkt hij hoofd-zakelijk in opdracht. “Mijn grootste ambitie?”vraagt Swerts zich af: “Steeds beter begrijpenwaarmee ik bezig ben.”Piet Swerts: «Ik kijk met gemengde gevoe-lens terug op mijn carrière. Ik heb periodesgehad waar ik slachtoffer was van mijn suc-ces, sommige zaken zijn namelijk te vroeg ge-komen. Maar ik mag ook niet klagen: alleswaar ik vroeger van droomde, zoals mee-doen aan de Koningin Elisabethwedstrijd ofhet schrijven van een opera, heb ik mogenervaren. Ik sta nu op een kruispunt in mijnartistieke carrière, en heb de ruimte om te ex-perimenteren.»

DOCTORANDUSSwerts: «Ik componeer al dertig jaar. Dus ikmag wel zeggen dat ik een métier heb ontwik-keld. Ik weet waarover ik praat. Dat komtomdat ik het ‘geluk’ had om op mijn negen-tiende in de praktijk gesmeten te worden. Ikheb een leerschool gehad die onbetaalbaarwas.»

«Mijn overtuiging is dat je componerenniet echt kunt leren. Lessen volgen is éénding. Wat je leert, moet je in een context plaat-sen, want uiteindelijk moet je verder. Compo-sitie is een heel complex gebied. Je kunt als le-raar immers geen sjabloon gebruiken dat toe-pasbaar is op iedereen. Er is geen manier ofwijze die dé juiste is, en zegt hoe het moet enhoe zeker niet. Het is een individueel pro-

ces.»«Sinds dit jaar ben ik officieel doctoran-

dus aan het instituut voor Onderzoek in deKunsten aan de K.U.Leuven. Mijn onder-zoeksproject gaat over de compositieprocé-dés in de renaissance, en over de vraag inwelke mate zij integreerbaar zijn in een he-dendaagse compositie. Ik zie het doctoraatals een uitgelezen kans om me nog eens iniets te verdiepen.»

WERELDREPUTATIESwerts: «Ik ben al twee jaar bezig aan eennieuw oratorium (omvangrijk vocaal werk,red.). Dat zal in het najaar opgevoerd worden.Ik zit nu ruim over de helft, maar het blijft erg

arbeidsintensief.»«De laatste zes jaar is er steeds meer in-

ternationale belangstelling voor mijn werk.Die belangstelling is belangrijk. Dat moet jeook durven zeggen. Zo heb ik drie werkengeschreven voor de saxofoon, en op dat vlakheb ik een wereldreputatie. Ik word bijvoor-beeld enorm veel gespeeld in Amerika. Ergaat geen week voorbij of er zijn Amerikaan-se instellingen die de partituren bestellen. Ikvind het belangrijk dat je iets betekent in hetvakgebied waarvoor je je wilt inzetten. Het isook leuk om niet-conventionele domeinen opte vullen, zoals die van de saxofoon, deblokfluit of het harmonieorkest.»

Een eminentie in zijn vak — super-gravitatie, supersymmetrie en string-theorie — is Antoine Van Proeyen abso-luut. Naast het gegeven dat hij vaakgeciteerd wordt in andermans werk,heeft hij de wiskunde bestookt metnieuwe inzichten. “Bedoeling is om dezaken eerst te begrijpen, pas daarnakomt de toepassing,” klinkt het gedre-ven.

Maarten Goethals

Antoine Van Proeyen: «Albert Einstein is deman van de algemene relativiteit — dat is eentheorie over hoe de gravitatie werkt — en van

de kwantummechanica. Beide principes zijnniet zomaar samen te brengen tot iets watwiskundig zin maakt. De idee van strings iseen poging om beide paradigma’s van Ein-stein te verenigen.»

«De kleinste elementaire deeltjes, waar-uit alles bestaat, zijn niet noodzakelijk pun-tdeeltjes. Het zijn trillingen van een kleinesnaar. De manier waarop die trilt, bepaalt deeigenschappen van die deeltjes. We weten dateen ruimte drie dimensies en tijd bevat. Maarsnaren gaan ook richtingen uit die wij alsmensen niet kunnen waarnemen. Er is geenfundamentele reden waarom voorwerpen inons universum alleen maar vooruit, achteruit,links, rechts, naar boven en naar onderen zoukunnen gaan. Er kunnen meerdere richtingen

zijn, maar we zijn niet gewoon dat te denken.Neem nu een klein insect dat altijd op deoppervlakte van de aarde heeft gewandeld.Die zal nooit weten dat je ook naar boven ennaar beneden kunt. Dus bestaat voor datbeest een derde, extra dimensie niet. Vanuitde wiskunde kan je spelen met meerdere di-mensies, en dus kan je een string in al zijnbewegingen volgen. Ik houd me bezig methet opstellen van modellen van deeltjes dieeen massa hebben die nog laag genoeg is omte kunnen waarnemen. Dat deel van destringtheorie is supergravitatie.»

«Fundamenteel onderzoek, zoals ik doe,heeft geen praktische pretenties. Bedoeling isom de zaken eerst te begrijpen. De toepas-singen komen later. Datgene wat we nu on-derzoeken, daar kennen we de eigenschap-pen nog niet van.»

HEELALVan Proeyen: «In Leuven heb ik een groeponderzoekers rond mij verzameld die methetzelfde bezig zijn als ik. Ik ben ook twaalfjaar lang voorzitter geweest van een netwerkvan de Europese Commissie die zich metdeze materie bezighield. Daardoor heb ik al-tijd de kans gehad om de beste onderzoekersnaar hier te halen. Zo was ik direct op dehoogte van nieuwe ontwikkelingen. De pu-blicaties die we schrijven, zijn meestal insamenwerking met andere Europese insti-tuten.»

«Ik doe nog altijd zelf een groot deel vanhet onderzoek. Verder, geef ik ideeën aananderen van de groep hoe ze een bepaald on-derzoek kunnen aanpakken. Veel ideeënwaarover nu nog gepubliceerd wordt, komenoorspronkelijk van mij. Uit mijn onderzoekzijn ook nieuwe theorieën tot stand gekomen,bijvoorbeeld in de wiskunde.»

«Het is bevredigend wanneer je iets kuntbijdragen dat blijft en dat een bepaalde leem-te opvult. Ik ben fier op het feit dat andereonderzoekers verder bouwen op dingen dieik heb uitgedacht. Maar we zijn er nog niet.De theorie van de elementaire deeltjes is eenbasistheorie en geeft een antwoord op dewaarom-vraag. Het ontstaan van het heelal isgebaseerd op dat soort principes. Ons onder-zoek geeft ons zicht op wat het heelal is, hoehet geëvolueerd is en waaruit alles is opge-bouwd. Maar we weten zo weinig.»

« Iedereen hoopt dat hij erkenning krijgtvoor wat hij doet. Op Europees niveau krijgik die voldoende. In Leuven is ons onderzoekniet zo populair bij de mensen die strategi-sche beslissingen nemen. Je hoopt natuurlijkaltijd dat beleidsmakers zien wat er interna-tionaal gebeurt.»

VVeerrggeetteenn pprrooffffeenn

MMeeeerrddeerree ddiimmeennssiieess vvaannssttrriinnggss

““BBeellaannggsstteelllliinngg iissbbeellaannggrriijjkk””

Kort • Kort • Kort• Kort • Kort • Kort • Kort • Kort • Kort • Kort • Kort

K.U.Leuven knipoogt naar ChinaEen paar weken geleden landde nog eengrootschalige Chinese delegatie in Leuvenen deze week maakte onze Alma Materbekend dat ze in samenwerking met twaalfandere Europese en drie Chinese univer-siteiten een Europees-Chinees instituutgaat oprichten in Beijing. Het instituut zalmasteropleidingen in Europees en inter-nationaal handelsrecht aanbieden. Het is

de hoop van de Europese Commissie dathiermee Chinese studenten beter ver-trouwd geraken met de Westerse maniervan handelvoeren. Hoewel de handel tus-sen Europa en China steeds stijgt, blijkt dekennis over het Europees rechtssysteem tebeperkt, merkt de commissie op. Ze trektdan ook 17 miljoen euro uit om dit euvelweg te werken.

Leerkracht met dtMinister Vandenbroucke werd vorige weekniet enkel aan de tand gevoeld over hetnieuwe financieringsdecreet, want in hetVlaamse parlement moest hij ook antwoor-den op vragen van Open VLD over denieuwe lerarenopleiding. Volgens Vlaamsparlementslid Laurence Libert schept deinvoering van de BaMa-structuur de moge-lijkheid tot de accreditatie van een leer-

kracht die niet geslaagd is voor Neder-landse taalbeheersing. Hoewel het in theo-rie mogelijk is, ziet Vandenbroucke het inpraktijk nog niet voorkomen. Hij wijst eropdat de hogescholen weliswaar autonoomzijn, maar toch ook gecontroleerd wordendoor de visitatiecommissie.

(rm)

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/07 55

Onderwijs & Sociaal

Deze rubriek belicht jongeren die er be-wust voor kiezen om hun geloof ook alsstudent actief te belijden. Telkenswordt er aandacht geschonken aan eenandere geloofsovertuiging. Maar watals een natie zijn eigen religie heeft sa-mengesteld: een mix van het hin-doeïsme en het boeddhisme? StudentIndustrieel Ingenieur Anjan Bhattaraiuit Nepal staat ons te woord in Groep T.

Robin Broos & An Moerenhout

Veto: Waarom spreken we van het hindoeïsme énhet boeddhisme?Anjan Bhattarai: «De belangrijkste religies inmijn land zijn het hindoeïsme en het boed-dhisme. Doorheen de jaren zijn zij zo met el-kaar verweven geraakt dat onze officiële reli-gie een mix is van het hindoeïsme en hetboeddhisme. Zo zijn de meeste rituelen af-komstig van het hindoeïsme, maar vieren weook boeddhistische feestdagen zoals de ge-boortedag van Boeddha.»Veto: Kan je een korte omschrijving geven van debelangrijkste feestdagen van jouw geloof?Anjan: «Dat zijn er ontzettend veel. In mijngeloof worden zeer veel goden vereerd waar-door we ook zeer veel feestdagen hebben. Ikzal me beperken tot de belangrijkste. Het eer-ste belangrijke festival is het festival van dekleuren. We vieren dan de overwinning vanhet goede op het kwade, naar aanleiding vanhet verslaan van een bijna onverslaanbaregod. Op deze feestdag besmeuren we zowelvrienden als familieleden met verschillendekleuren en water. Het is zeer fijn, een beetjezoals carnaval. In België heb ik het nog nietkunnen vieren, maar ik ben van plan om datvolgend jaar wel te doen. Ik ga dan een grootfeest op touw zetten waar alle studenten —ook Vlaamse studenten — elkaar kunnen be-kladden met water en kleuren.»

«Daarnaast is ook het feest van de vrou-wen een zeer belangrijk festival. Het festival

duurt drie dagen en staat uiteraard in hetteken van de vrouw. Tijdens deze drie dagenbidden de ongehuwde vrouwen voor een pri-ma man in de toekomst en de al gehuwdevrouwen bidden voor de goede gezondheiden het geluk van hun man. Vrouwen zonderman, ook de vrouwen wiens man gestorvenzijn, zijn in onze maatschappij immers minderwaard dan vrouwen met een echtgenoot. Tij-dens de eerste dag mogen de vrouwen heelveel eten, maar tijdens de tweede dag moeten

ze een hele dag vasten totdat de zon is ver-dwenen en er een volle maan aan de hemelstaat. Wanneer de volle maan is verschenen,mag de man zijn vrouw eindelijk eten geven.Tot slot kleden de vrouwen zich op de derdedag in een mooi rood gewaad dat de vrucht-

baarheid symboliseert, en dat is het einde vanhet festival.»

«Naast het feest van de kleuren en devrouwen zijn ook het veertiendaagse festivalDashain en het vijfdaagse Tihar zeer belang-rijk. Tijdens deze dagen verzamelen alle fami-lieleden zich om uitgebreid feest te vieren. Erwordt lekker gegeten en gedronken, en hetoudste lid van de familie deelt een tika uit.Een tika is een rode substantie, gemaakt uitrijst en yoghurt, die wordt aangebracht tussen

de twee ogen en de persoon in kwestie zegenten behoedt voor negatieve ervaringen.»

REÏNCARNATIEVeto: Kan je jouw religie in België op dezelfde ma-

nier uitoefenen als in Nepal?Anjan: «Neen, dat lukt me niet, omdat ik hierveel meer moet werken en veel meer stressheb. Er is gewoon niet voldoende tijd om mijnreligie op eenzelfde manier uit te oefenen enom de traditionele feesten écht te vieren. OokBelgen praktiseren hun religie niet meer. Maarhet belangrijkste is dat we allemaal goedemensen zijn, met of zonder religie.»Veto: Boeddhisten geloven dat mensen en dierenworden gereïncarneerd.Anjan: «Inderdaad, ik geloof ook in reïncar-natie. Reïncarnatie bestaat uit twee onder-delen: dharma — de spirituele kant van demens — en karma — de wereldse kant van demens. Indien je één van deze twee kanten nietgoed hebt beoefend tijdens het leven danmoet je naar de hel, maar als je zowel de ritu-elen prima hebt uitgeoefend als goed bentgeweest voor de andere mensen dan mag jenaar de hemel. In de hemel ben je dan verlichten moet je nooit meer terugkeren naar het aar-dse leven.»Veto: Zijn er ook slechte kanten aan jouw geloof?Anjan: «Mijn religie heeft zeer veel positievekanten, maar ook een aantal slechte. Zo ben ikbijvoorbeeld helemaal niet tevreden met hetkastensysteem. Hoewel het wettelijk verbo-den is, leeft het nog onder een deel van debevolking. Volgens het kastensysteem mogende hogere kasten de laagste kasten, de armenmet andere woorden, niet aanraken. Ik behoortot één van de hoogste kasten — de Brahmi —maar ga helemaal niet akkoord met dezepraktijken. Een ander slecht kenmerk vanmijn religie is de toestand van de vrouwen. Zijhebben niet dezelfde rechten als de man endat is onterecht. In mijn ogen zijn zij gelijk aanmannen, maar mijn gemeenschap vindt datniet. Zij worden er nog steeds een beetje ge-discrimineerd. Zo zijn er bepaalde gebiedenin mijn land waar de vrouwen in een dieren-hok moeten wonen wanneer zij hun maand-stonden hebben. Dat vind ik niet kunnen.»

GELOOF VERZET BERGEN (5): HINDOEÏSME & BOEDDHISME

VVrroouuwweenn zzoonnddeerr mmaann zziijjnn mmiinnddeerr wwaaaarrdd

We wilden wel eens weten of we ietszouden begrijpen van het burgerlijkmilieu. Daarom duidden we met de nat-te vinger een vak aan dat ons nog nietafschrikwekkend voorkomt en makenons klaar om ondergedompeld te wor-den in de sferen van de materiaalkun-de.

Nele Bruynooghe

We komen ruimschoots op tijd binnen in ge-bouw L en nemen de gele omgeving rondomnieuwsgierig in ons op. De gele deur zal onsdus in de wereld van de burgi’s leiden. Hetlijkt wel een surrealistisch scenario. Hoe span-nend!

Binnen zien we al een aantal gebrilde stu-denten zitten, hoewel het nog tien minutenzal duren eer de les begint. Althans theore-tisch gezien, want ook proffen hier lijken nietaltijd op tijd te komen. Ons polshorloge toontons dat we langzaamaan het academischkwartiertje naderen. Er wordt opgewondengefluisterd over slaap inhalen of, zoals meergemotiveerde studenten denken, over eenverhuis naar de B-groep, die in de buurt nuook een les materiaalkunde heeft. Maar danstuift de prof nog net binnen en sust de ge-moederen met een verontschuldigend woord-je. Meteen duiken we in de slides. Die lijkenop kunstige schetsen gemaakt door een dich-

ter als Paul van Ostaijen maar dan iets wis-kundiger. Een complete mikmak van pijltjes,drukletters afgewisseld met kleine lettertjes,streepjes, krulletjes en vooral de meest exo-tische namen zoals: semikristallijnpolymeer,ti jdstemperatuursuperpositiebeginsel,ångström, polyacrylonitrilevezel en zo meer.We kijken om ons heen om te zien of we deenige zijn met een absurditeitsgevoel, maargeen enkel gezicht vertoont een vragende uit-drukking. We merken wel dat er veel meermeisjes aanwezig zijn dan we hadden ge-dacht. De mythe van een bijna volledig man-nenbastion blijkt dus ongegrond, maar latervertelt iemand ons dat de archi’s bij een aantallessen infiltreren.

Ondertussen krijgen we, zoals professorVerpoest het zelf zo mooi zegt, nog andereplaatjes te zien die ons inleiden in de wereldvan de kunststoffen. Een briefje wordt door-geschoven van de ene naar de andere burgie.We vangen een glimp op van het desbetref-fende communicatiemiddel en merken dat deles deze anonieme burgie niet boeit. Tochprobeert de man vooraan zijn best te doen omde aandacht te trekken. Als er even wat meergeroezemoes is, spreekt hij wat langzamer enkijkt ostentatief in de richting van de stoor-zenders, een rechtstreekse aanspreking helptnatuurlijk ook.

Om de les toch tot de realiteit te projec-teren, ontpopt hij zich tot een ware dichter alshij metaforen gebruikt zoals “de secundaire

bindingen van een polymeer zijn zoals koudespaghettislierten die aan elkaar plakken, maarweer losgeweken worden door er heet waterover te gooien.” Het lijkt ons een zin met bijnapoëtische allures. Dat lijkt echter niet de inte-resse van een modale burgi te zijn (de eerstegeeuw wordt gesignaleerd op ongeveer 1u. 40min. van de eindstreep). Onverminderd blijftdeze poëet echter verbloemde uitsprakendoen, alsof die natuurlijk uit zijn mond voort-vloeien. Hij heeft het over een aerodynami-sche lift bij de katoenplant of het toevoegenvan een tiende vezels is als een tiende zout inde soep strooien, waardoor we uiterst zwaresoep krijgen. We blijven in dezelfde sfeer alshij publiciteit maakt voor een cursus kunst-stoffen, daar voegt men peper en zout toe aaneen glasvezel om de materie sterker te maken.

FANTASIETerwijl hij ons dus via poëtische weg

gidst langs de wonderen van kunststoffen —die blijkbaar veel te maken hebben met vezels— licht de prof wel driemaal de tip van desluier op van elke eigenaardigheid die we oponze weg tegenkomen. Maar het blijft dus welspannend, want wat verbergt er zich onderdie sluier van onwetendheid? Om redenendie hij op dit ogenblik niet kan uitleggen — deinterpretatie van deze uitspraak laat hij aanhet publiek en haar fantasie over — kan hijhet geheim of in dit geval de vezel, niet ont-

rafelen. Wat hij ons wel laat zien is de oor-sprong van de term blokken. Een cursus methonderd aparte bladzijden wordt aaneen-gelijmd en vormt een blok. Dus elke gelijmdecursus komt in aanmerking voor een blokvak.Nu lijkt de dichter vooraan zich opeens tetransformeren tot een goochelaar wanneer hijhet heeft over de truc van grafitisatie of eennormaal polyethyleen omtovert tot een plas-tic GB-zakje.

Na de les nog een aantal minuten te heb-ben laten aanslepen — ervoor zorgend dat dehele groep zich zal moeten haasten om naarhet volgende gebouw te fietsen — eindigt hijmet de woorden dat er maar één les meer zalvolgen. Hoe jammer. Met een dromerige blikstappen we uit de les en vragen ons af of wenu meer begrepen hebben van deze les danvan een avondje absurd toneel.

VISITATIECOMMISSIE (6) : MATERIAALKUNDE

WWeellkkoomm iinn ddee wwoonnddeerree wweerreelldd vvaann ddee wweetteennsscchhaapp!!

SteekkaartProf: Ignace VerpoestWie: bachelor burgerlijk ingenieurWaar: gebouw LWanneer: Vrijdag van 8u.25 tot 10u.25Pauze: 5 minuten

(foto Wim Driessens)

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/0766

Student & Opinie

STUDENTENKERSTMARKT OP HET SPORTKOT

““WWee ccoonnccuurrrreerreenn ddee LLeeuuvveennssee kkeerrssttmmaarrkktt wweegg””

SIMULATIE VEILIGHEIDSRAAD DOOR STUDENTEN

OOppvvoollggiinngg ppoolliittiiccii rreeggeerriinnggssccrriissiiss vveerrzzeekkeerrddEen groep uit de faculteit rechten namafgelopen weekend deel aan de ModelUnited Nations, een Vlaamse interuni-versitaire simulatie in het kader vaneen seminarie. Topic on the agenda inhet mekka van de diplomatieke wereld,de Veiligheidsraad, was Kosovo.

Liesbeth Vandenbroucke

In het Spaanse Baskenland worden ‘algrappend’ twee casussen in verband met etni-sche afscheidingsbewegingen in de gatengehouden: België en Kosovo. Het eerste latenwe voor wat het is. In Kosovo leeft een meer-derheid Albanese en een minderheid Servi-sche Kosovaren. De actuele casus bespreekteen mogelijke onafhankelijkheid van de Ser-vische provincie. Vandaag, maandag tien de-cember, rapporteert de Trojka (Rusland, EUen VS) aan de VR.

Op vrijdag begon de zitting in het chiquePaleis der Academiën in Brussel. De moeilijkeonderhandelingen liepen door van ‘s mor-gens vroeg tot laat in de nacht. De VR is sa-mengesteld uit ondermeer vijf permanente le-den die elk een vetorecht hebben. En deze ge-bruiken, lijkt soms één van de tien geboden tezijn. Niemand viel uit zijn diplomatieke rolondanks het feit dat de studenten persoonlijknaar elkaar toegroeiden.

Boeiend was te zien dat met het stellig in-

leven, de verschillende geografische stand-punten in de raad verschenen. VS en Ruslandprofileerden zich tegenover elkaar: kennelijkdwaalt de geest van de Koude Oorlog nogrond. De meeste westerse landen stondenachter de onafhankelijkheid van Kosovo.Voor de EU-lidstaten was het een test om metéén stem naar buiten te komen. Bij destudenten faalde het: Groot-Brittannië liet deVS niet los. Er was ook nog de Non-AligmentMovement, een groepering van Afrikaanse,Arabische, Latijns-Amerikaanse en Zuid-Azi-atische landen. Deze landen liggen geo-grafisch gezien ver van de Balkanregio, maarspeelden als neutraal blok toch een belang-rijke rol in de onderhandelingen. Daarnaasthad Indonesië het, net zoals Servië, Ruslanden China, moeilijk met de mogelijke schen-ding van het territoriale soevereiniteitsrecht.Ze vreesden met een onafhankelijkheid af-scheidingsbewegingen aan te moedigen. Ko-sovo baseerde zich op een ander concept uitde internationale wetgeving: het zelfbeschik-kingsrecht. Beide concepten liggen mijlenveruit elkaar. Wie geeft toe?

In drie dagen tijd tot een consensus ko-men is weinig. Maar in de werkelijkheid is erook een tijdsdruk: als de VR straks na 10 de-cember niet met een oplossing komt, hebbende Albanese Kosovaren beslist de onafhan-kelijkheid unilateraal uit te roepen. Meteenstaat de internationale gemeenschap dan voorde moeilijke beslissing om de nieuwe ‘staat’ al

dan niet te erkennen. Dit is een nationale be-voegdheid. Zulke acties verdraagt een fragie-le regio vol etnische minderheden als de Bal-kan niet .

Bedoeling was om op zondag overgaantot stemming over een resolutie. Ondanks demoeilijke onderhandelingen was er tochhoop: wel drie draft resolutions lagen op tafel.De unaniem goedgekeurde resolutie handel-de helaas niet over de finale status van Koso-

vo, maar hield een interessant stabiliteitspactin voor de ganse Balkanregio.

Zouden de studenten de lange onderhan-delingen pakweg 176 dagen kunnen volhou-

den? Af te leiden uit de volharding tot heteinde toe zijn we geneigd te zeggen van wel:de opvolgers voor de politici in de huidige re-geringscrisis staan klaar.

Deze woensdag is er een studenten-kerstmarkt van Apolloon. Apolloon,die kennen we nog van de 24-urenloop,maar een studentenkerstmarkt is ietsnieuws. Uit nieuwsgierigheid probeer-den wij iets los te krijgen over de ver-wachtingen en het nieuwe concept.

Sander Raeymaekers

We merken het allemaal: de kerst staat voorde deur. Voor de ene student betekent dat eentijd van studeren, de ander moet enkel nogherhalen, nog anderen gaan hals over kop opzoek naar cursussen. Tussen al dat studie-werk vinden we naast Sinterklaasfoldertjesmassa’s kerstpromoties in onze brievenbus-

sen en kerstmarkten rijzen uit de grond alsofhet paddenstoelen zijn. Eentje ervan is destudentenkerstmarkt van Apolloon.

Met een tiental kraampjes zullen ze deruimte tussen het cafetaria de Spuye en hetGymnasium opfleuren. Als er studentenkomen, zal het helemaal volstaan. Het con-cept alles aan een euro geeft het hele gebeureneen studentikoos tintje. “We zijn dan ook he-lemaal niet op winst uit, we willen er gewooniets nieuws, gezelligs van maken, zolang wemaar niet te veel verlies maken.”

Het eeneuroconcept geldt voor alles, zo-wel eten als drinken. We zullen er verwendworden met eetstandjes als wafels, hambur-gers en poffertjes. In andere standjes zullensoep en chocomelk verkocht worden. Natuur-lijk kunnen ook Jenever, Gluhwein en Palm

Dobbel niet achterblijven. “Het zal ons veelmankracht kosten om al deze standjes te be-mannen, daarbij komen dan nog stewards dieer overal moeten staan, weet Yves, “maar wegaan ervoor en hopelijk wordt het een grootfeest!”

Nostalgie komt naar boven wanneer wehoren wie er komt optreden. “ De hoofdgastvan de avond zal Get Ready! zijn. Ze hebbennet een nieuwe single uit, Vrij!, maar zulleneven goed liedjes zingen uit tijden toen demeeste studenten nog op de kleine school-banken zaten. Voor de studentikoze sfeerzorgt pIepKLEIN, een Belgische groep diefunky kleinkunst brengt. Een meezingsfeer isonvermijdelijk.”

Nog voor deze twee bonzen komt hetLeuvense ‘Lau’ met eigen nummers, een

plaatselijk groepje dat al wel redelijke faamheeft voorgebracht. Als slot van deze avondzal een dj in après-skistijl nog wat plaatjes aanelkaar draaien, waarschijnlijk heeft de jeneverdan al wat uitwerking!

Dit alles tezamen maakt een origineelconcept, wat wel aanlokkelijk is. “We concur-reren de Leuvense kerstmarkt gewoon weg!”laat de preses van Apolloon weten. “Om te-genwoordig nog studenten te lokken naar ac-tiviteiten, moet je origineel zijn, we hopen dathet lukt. Onze decaan vond het een goed ideeen heeft ons een handje geholpen.” Al is hetidee op een zotte, al dan niet zatte, brain-stormavond ontstaan, toch kan het een schotin de roos zijn als het weer mee zit.”

Kerstmarkt Apolloon, 12 december 17.00 —24.00

VOORZITTER STUDENTENRAAD UCL AAN HET WOORD

““MMeeeerr ssttuuddeenntteenn mmooeetteenn oonnzzee rraaaadd kkeennnneenn””Zoals de Université Catholique deLouvain (UCL) in Louvain-la-Neuve dezusteruniversiteit is van de K.U.Leu-ven, is Assemblée générale des étu-diants de Louvain (AGL) de zusterstu-dentenraad van die van Leuven (LO-KO). Maar waar houdt deze studenten-raad zich mee bezig, hebben zij ook eenstudentenkrant en waarom willen zijsamenwerken met LOKO? VoorzitterSébastien Schellen licht toe.

An Moerenhout, Alexander Vanderrijt, Bo Vanluchene & Maarten Goethals

Veto: Wat zijn de voornaamste doelstellingen vanAGL?Sébastien Schellen: «De studentenraad vanLouvain-la-Neuve streeft vier doelstellingenna: vertegenwoordigen, verdedigen, onder-

steunen en informeren. Onze belangrijkstemissie is het vertegenwoordigen van alle stu-denten in de verschillende beslissingsorganenvan de UCL. Om deze opdracht tot een goedeinde te kunnen brengen, kiezen de studentenieder jaar — tijdens het tweede semester — 60vertegenwoordigers, afkomstig uit alle facul-teiten van de universiteit. Deze vertegen-woordigers verdedigen dan de belangen vande studenten — onze tweede doelstelling —in de diverse beslissingsorganen. Zo laten wijonze stem horen op het vlak van academischekwesties zoals problemen met de lespro-gramma’s en sociale materie zoals studie-beurzen, huisvesting en culturele aangelegen-heden.»

«De derde doelstelling houdt in dat wede creativiteit en de initiatieven van anderestudenten ondersteunen door hun socio-cul-turele projecten te valoriseren. Onze studen-tenraad biedt hen logistieke en financiële on-

dersteuning aan. Tot slot, en dat is een vanonze prioriteiten voor het huidige academie-jaar, wensen we ook de studenten te infor-meren. De studentenraad moet zichtbaar zijnop de campus en meer studenten moeten on-ze raad kennen. Daarom hebben we nu eenwebsite — www.aglouvain.be — waar de stu-denten onze laatste nieuwtjes kunnen lezen.Bovendien steken we veel energie in LaSavate, de studentenkrant van de UCL.»

ZICHTBAARHEIDVeto: Hoe is de relatie tussen de studentenraad enLa Savate?Sébastien: «La Savate is AGL en AGL is LaSavate! Beide zijn zeer sterk verbonden metelkaar. La Savate is de studentenkrant vanAGL en hét middel voor de studentenverte-genwoordigers om te communiceren met destudenten. Het krantje komt een keer om de

drie weken uit, wordt in alle straten en audi-toria verdeeld en zorgt voor een grotere zicht-baarheid van AGL.»Veto: Waarom reikt uw studentenraad nu de handuit naar LOKO om samen te werken?Sébastien: «Ik ben ervan overtuigd dat onzetwee studentenraden gemeenschappelijkeprojecten moeten organiseren. In het verleng-de van de openingsspeech van LOKO — waarde Leuvense studentenvertegenwoordigershetzelfde thema bespraken als de vertegen-woordigers van AGL op hun openingstoe-spraak — realiseerde ik me dat de studentenvan onze studentenraden dezelfde meningzijn toegedaan over de toekomst van de uni-versiteit. In februari organiseren AGL enLOKO dan ook een gemeenschappelijk collo-quium, wat een hoogtepunt zal zijn voor degoede samenwerking tussen beide studenten-raden.»

(foto Christine Laureys)

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/07 77

Student

PRESES VS PRESES (10): MERKATOR VS KLA

““GGeeooggrraaffiiee:: iiss ddaatt ddaann nniieett mmeeeerr iinn ddee ggrroonndd ppllooeetteerreenn??””Je kan preses worden omdat je een ge-boren leider, een feestbeest, een tole-rante ziel of een gewiekst organisatorbent. Of omdat je een lief zoekt. Om-dat we onze Leuvense voorzitters eenwarm hart toedragen, helpen we henmet hun queeste. Deze week kondenwe Gert Druyts en Marlon Pareijn(Merkator) en Sofie Godon en Leni DeBrouwere (KLA), tussen hun vele an-dere activiteiten door, toch even vooronze micro halen.

Christoph Meeussen

Het lot kon de blinddaters niet beter gezindzijn. Twee mannelijke en twee vrouwelijkepresessen vonden elkaar op café, keuveldenover vooroordelen, middelbareschoolexcur-sies op universitair niveau en misverstan-den, en zagen dat het goed was.Marlon Pareijn: «We zullen ons misschieneerst even voorstellen, maar meisjes eerst!»Sofie Godon: «Wij zijn de presessen vanKLA. Dat is misschien niet de grootste kring,maar we zijn bezig onze bekendheid te ver-groten. Vroeger heetten we LLK (Leuvenselogopedische kring, red.), maar een naams-verandering drong zich op toen audiologieerbij kwam.»Marlon: «Ik zou voor de duidelijkheid alsnel willen stellen dat wij de geografischekring zijn, Merkator, en niet de geologisch,die vertegenwoordigd worden door Geos. Erheerst daar nogal veel verwarring over.»Leni De Brouwere: «Ons weet men ooknooit echt goed te plaatsen. Zelfs onzeeerstejaars vragen soms of wij geen deel zijnvan Medica. Anderen vragen ons dan vaakof Doc’s Bar onze fakbar is. Blijkbaar moetenwe nog wat werken aan ons imago.»

«Een ander vooroordeel blijkt wel tekloppen. Er zijn eigenlijk nauwelijks jongenste vinden, maar jaar na jaar komt er weleentje bij. Uiteindelijk komen we er dan welhoor.»Gert Druyts: «We zullen anders al even eenvraagje trekken.»Veto: Verwatert het contact met thuis niet teveel, met al het werk als preses?Leni: «Dat valt wel mee, al moet ik wel zeg-gen dat ik me thuis durf te ergeren aan be-paalde dingen, en dat ik dan blij ben om opde trein naar Leuven te zitten. Al moet je alspreses ook wel beseffen dat je je vriendenthuis niet verwaarloost.»

Marlon: «Het is wel zo dat je je in de weeksoms erg hard moet afkafferen, en dan is hetweekend echt wel handig om eens goed uitte rusten. Maar dat lukt niet altijd even goed.Doordat ik ook nog in de Chiro van Geel zit,durft het wel eens voorvallen dat ik er nogniet 100 procent sta. Maar daarom is het welhandig dat er twee presessen zijn.»Sofie: «Zijn jullie altijd met twee presessen?»Gert: «Dat is sinds een jaar of zes wel detraditie, niet dat dat moet, maar ik denk weldat het zo gegroeid is. Aanvankelijk had ikMarlon gevraagd om als vice-preses mee tedoen, maar langzaamaan kwam het idee opom met twee presessen te werken. We kwa-men goed overeen, dus zagen we dat goedzitten. Hoe zit dat bij jullie? Wilden julliealletwee preses worden?»Leni: «Bij ons ging dat grotendeels hetzelfde.Wel was het bij ons vrij impulsief. Je praat ermet twee over, en je zegt gewoon tegen el-kaar: ‘Komaan, we gaan ervoor.’»Veto: Wat zouden jullie willen doen, moestenjullie plots een miljoen euro krijgen?Marlon: «Die vraag is al geweest, maar goed

(lacht). Ik zou het eerst wijselijk bedenken enrustig nadenken. Maar persoonlijk zou ik heteerst gebruiken om Chirolokalen mee te bou-wen. Momenteel zitten we in een kleuter-schooltje, en eigen lokalen hebben zou welfijn zijn. Als dat in orde is, een klein reisjemet de vriendin?»Sofie: «Nu voelen we ons wel in de steek ge-laten!»Marlon: «We zullen een kaartje sturen. Nee-nee, ik stel voor dat we samen een groot eve-nement organiseren, zodat we onze kringenop de Leuvense kaart kunnen zetten.»Sofie: «Strak plan! Dan huren we Alma 3 af,programmeren enkele straffe bands, U2 bij-voorbeeld, en verkopen al onze kaarten al opde eerste dag uit, zoals die andere grotekringen.»Gert: «En dan enkel aan de eigen leden ver-kopen. Wat zijn we ambitieus!»

«Maar misschien moeten we eerst watbescheidener beginnen. Het zou tof zijnmoesten we op onze activiteiten al 100 men-sen bijeen kunnen krijgen. Zijn jullie ambi-tieuzer?»

Leni: «Veel volk is uiteraard leuk, maar wijzijn al zeer tevreden als we in onze kring eentoffe atmosfeer kunnen creëren. Als iedereenna een jaar dan zegt: ‘Dat hebben ze goed ge-daan.’, dat zou mij al enorm veel voldoeninggeven. Maar natuurlijk, bekendheid is weltof en goed voor een kring, dus als wezouden groeien heb ik daar uiteraard geenprobleem mee.»

FRAUDELeni: «Een van onze grootste verwezenlijk-ingen is onze stempel. Die vonden we echtessentieel. Ik denk dat we de enige kring wa-ren in Leuven die nog geen stempel had, envoor fuiven en codexen is dat natuurlijkaltijd handig.»Marlon: «De enige kring was je niet hoor, wijhebben er eigenlijk ook nog geen.»Sofie: «KBC-bandjes? Saai? (lacht uitbundig)»Marlon: «Ja, zo’n stempel kost vrij veel geld,en de bandjes zijn gratis. Bovendien zijn zegemakkelijk en betrouwbaar. Je voelt ge-woon even of ze nog strak genoeg zitten, enklaar is kees (controleert kort een denkbeeldigbandje bij een van de vrouwelijke presessen). Endaarbij, het is altijd grappig om te zien

hoeveel mensen er gratis binnen proberen teraken met een bandje.»Leni: «Je hebt zelfs mensen die een hele ver-zameling van die bandjes in alle kleure heb-ben. Die gaan toch wel erg ver.»Veto: Organiseren jullie kringen al gezamenlijkeactiviteiten?Gert:«De vijf wetenschapskringen, verza-meld in Scientica, organiseren bijvoorbeeldal een galabal en een bedrijvendag samen.Daar zijn we apart te klein voor, maar samendurven we de gezonde rivaliteit, die er weltussen ons bestaat, aan de kant zetten.»Marlon: «Ook niet te vergeten is de massa-cantus van HOKO, de Heverleese kringen.Het geeft echt een kick om met een achttalsenioren vooraan een massa van 700 mensente leiden.»

«Toch zijn de kleinere cantussen nog deleukste. Zo hebben we nog niet zo lang gele-den met 29 mensen maar liefst 100 liter opge-kregen. Dat zijn momenten die bijblijven. Enzonder hoofdpijn in bed kruipen! Cantussenjullie regelmatig?»Leni: «Zeker, en dat doen we ook niet alleen.

Het is bij ons een traditie om een ander pre-sidium uit te nodigen, die de cantus dan ookvoorzit. Het is niet dat wij geen cantus dur-ven of willen leiden, maar we hebben er ge-woon geen behoefte aan. Deels heb ik na-tuurlijk wel geen zin om de controle over decorona te verliezen, dan is het niet meer ple-zant.»Sofie: «Hebben jullie trouwens een eigenfakbar?»Gert: «Een typische fakbar kan je het nietnoemen. Die van vorig jaar was failliet ge-gaan. Na wat zoeken kwamen we dan bij DeKafaat uit, een café op de Naamsepoort. Hetis niet dat we daar een aantal vaste avondenhebben, maar als we bijvoorbeeld de info-avond voor de skireis houden, dan is datdaar te doen. We werken met een bonnetjes-systeem, waarbij een pintje een euro en twin-tig cent kost, en krijgen dan ook voorrang.»Marlon: «Je moet trouwens zeker maar eenslangskomen op onze wiesavonden (avondengevuld met het kaartspel wiezen, red.). Gemid-deld komt daar twaalf man op af, maar het isaan de drie à vier tafels op zo’n momentenerg gezellig, en wie er die avond wint, is dandie avond de wieskoning.»Marlon: «Organiseren jullie trouwens soms TD’s?»

Sofie: «Ik had je al over die stempel verteld.(lacht). Jullie waren er trouwens niet?»Gert: «Dat is waar, maar we hebben een ex-cuus. De volgende dag moesten we op excur-sie. En dat gaat inderdaad zoals in het mid-delbaar. Met rugzak en klembord kruipt onsklasje dan in het busje. Zo hebben we klei-nere dagexcursies, die voornamelijk in Bel-

gië plaatsvinden. Maar daarnaast zijn er ookde grotere excursies. Daarbij kan zelf al eensmet de auto gereden worden, en wordt erveelal naar het buitenland gegaan. Zo zijnwe de afgelopen jaren al naar Frankijk — deChampagnestreek — en Duitsland geweest.Dit jaar zou het Spanje of Ierland worden.Dat is allemaal heel plezant, je leert elkaar ende proffen eens op een andere manierkennen.»Veto: Moet je dan ook meteen je bundeltje

afgeven op de bus, om overschrijven tevoorkomen?Marlon: «Er zijn soms wel persoonlijke bun-deltjes die je dan aan de prof moet afgeven.Maar dat is vrij zeldzaam. Het is natuurlijkwel zo dat er van elke excursie wel ergenseen vraag op het examen wordt gesteld. Eenexcursie missen is dus niet aan te raden, alvolstaat vaak wel enkel je fysieke aanwezig-heid.»

«Overlaatst hebben we zo nog wel eeninteressante excursie meegemaakt naar Bor-gerhout. Daar zijn we gaan kijken naar bij-voorbeeld de verspreiding van enkele identi-teiten in buurten en hoe de mensen over hungemeenschap, hun identiteit, België, en an-dere zaken denken.»Sofie: «Oei, is dat ook geografie? Ik zag jullieprecies meer in de grond ploeteren.»Gert: «Hola, dat is geologie hè! Dat is eengroot verschil, zij houden zich meer met debodem bezig, wij met wat zich daarbovenafspeelt. Al zijn sommigen in onze richtingook wel bezig met de interactie tussen mens,zijn omgeving en de maatschappij. Enkaarten maken, zoals Mercator zelf, dat doenwe ook nooit.»

“Van die KBC-bandjes?Die saaie?”

“Fysiek aanwezig zijn isgenoeg”

(foto Christoph Meeussen)

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/0788

Student

Scarlett Johansson in ons bed, eendure auto in onze garage, een licenseto kill in onze binnenzak en rijk wor-den door het spelen van poker. Heelerg veel heeft een mens niet nodigom gelukkig te zijn. Helaas valt devrijgevigheid van de kosmos somswat tegen, want wij beschikken overniets van dat alles. Daarom trokkenwe naar het pokertoernooi dat doorVTK werd georganiseerd in Alma 3.Zo hoopten we tenminste één vanonze dromen waar te maken.

Jelle Dehaen

Wanneer wij in de rij staan om ingeschre-ven te worden, horen wij een keurige jon-gen melden dat hij met ‘den Audi’ is ge-komen. Het moge duidelijk zijn, we be-vinden ons onder burgies. Nu mogen erheel wat onaangename gemeenplaatsenover burgies bestaan, maar ere wie eretoekomt: de avond is vlekkeloos georga-niseerd en dat verdient niets dan lof.

Wanneer wij aan onze speeltafelschuiven, blijken wij met acht anderemannen opgescheept te zitten. Vrouwenzijn overigens op dit hele evenement eenzeldzaamheid, behalve om drankjes rondte delen. Emancipatie allemaal goed enwel, maar zo moet God het uiteindelijktoch gewild hebben.

Voor de wedstrijd begint, is er eersteen ronde psychologische oorlogsvoering.Sommige deelnemers laten hun poker-chips handig door de vingers glijden enanderen delen luidruchtig mee dat ze alheel wat ervaring hebben. Het moet vaneen documentaire over rivaliserende go-rilla’s geleden zijn dat we nog zoveel aan-stellerig gedrag gezien hebben.

Omdat wij nauwelijks ervaring heb-ben met poker — dit is ons debuut — zijnwij als de dood voor een vernedering. Het

is blijkbaar een hoffelijkheidregel om teapplaudisseren wanneer iemand wegge-speeld wordt en de tafel moet verlaten.Wanneer vijftien minuten later het eersteapplaus weerklinkt en het niet voor onsbestemd is, halen we opgelucht adem.Wat er ook gebeurt, het kneusje van deavond zijn we alvast niet.

Iedere speler begint met een stapeltjechips ter waarde van duizend punten.Aanvankelijk zijn we op dreef en al snelverhogen we ons stapeltje tot 1500 pun-ten. Maar helaas, de hybris slaat toe enwanneer we iets te enthousiast meegaanin een bet, houden we nauwelijks 300punten over. Wanneer je te weinig chipshebt, ben je in poker ten dode opgeschre-ven. Daarom besluiten we enkele risico’ste nemen. We bluffen, hebben geluk envoor we het weten, staat ons totaal weerop duizend punten. Na iets meer dantwee uur spelen is drievierde van de spe-lers aan onze tafel verdwenen. Wij zijntrots dat we het zo lang volhouden.

Omdat onze tafel nu te karig bezet is,moeten we ergens anders aanschuiven.Hier wordt echter al snel duidelijk dat weeen vogel voor de kat zijn. We stribbelennog wat tegen en met de moed der wan-hoop gaan we uiteindelijk all-in hoewelwe slechts matige kaarten hebben. Wan-hoop blijkt een slechte raadgever te zijnen wanneer we de hand, en dus ook alonze chips verliezen, staren we even ver-

dwaasd naar de tafel. Een applausje krij-gen we zelfs niet meer.

Ietwat ontgoocheld druipen we af,want een carrière als professionele poker-speler blijkt voorlopig nog te hoog gegre-pen. Scarlett Johansson kan zich echternog steeds aanmelden. Al was het maarom ons te troosten.

VTK POKERCHAMP 2007-2008

PPssyycchhoollooggiisscchheeoooorrllooggssvvooeerriinngg

(foto Wim Driessens)

De sportkaart die de Leuvense studentenzich kunnen aanschaffen voor amper ze-ventien euro geeft toegang tot een gevari-eerd assortiment van 55 sporten. Een aan-bod om u tegen te zeggen. Misschien iszelfverdediging wel iets voor u.

Ruben Bruynooghe

Van het bordje dat ons om hygiënische redenenverbiedt turnzakken en kleren mee te nemen in

de zaal trekt niemand zich iets aan bij hetbinnentreden van de judozaal. Omdat we nietuit de toon willen vallen besluiten we dan ookmaar om onze rugzak mee naar binnen te smok-kelen. Wat betreft het ‘niet uit de toon vallen’blijken we toch ergens verkeerd bezig te zijn:we voelen ons zelfs een heel klein beetje op ver-boden terrein, alsof we per abuis een damestoi-let zijn binnengedrongen. In de hele zaal is, metuitzondering van onszelf, niemand van de man-nelijke soort aanwezig. We feliciteren onszelfeven met het geluk dat ons treft, en beginnendan slaafs gehoor te geven aan wat de tweevrouwelijke trainsters ons opdragen. De avondwordt ingezet met opwarming. Algauw begin-nen we met lichte tred de omtrek van de zaal teverkennen, tot hiertoe blijken we nog best instaat in te pikken in het programma. Een goedeopwarming doe je best niet alleen en aangeziende groep een even aantal heeft bereikt krijgen weenkele originele oefeningen voorgeschoteld dieper twee afgewerkt moeten worden.

STRUISVOGELOntzettend verheugd kijkt onze partner

niet wanneer ze genoegen moet nemen met deman in het gezelschap en we kunnen ons welinbeelden waarom. Wanneer we op elkaars rugde zaal zouden moeten rondhuppelen, geeft zeom begrijpelijke redenen verstek, maar niet ge-treurd want even later suizen we toch door dezaal op de rug van een trainster.

Wanneer uiteindelijk iedereen is opge-

warmd, beginnen we met het strekken van onzelichaamsdelen. Ons gebrek aan flexibiliteit isschrijnend: niet dat lenigheid ooit onze grootstetrots was, maar het feit dat het ons enorme moeitekost schenen aan te raken vanuit zitstand veroor-zaakt toch een korte zelfreflectie.

Het stretchen wordt gevolgd door het echtewerk. We krijgen enkele handige gevechtstech-nieken aangereikt, waarmee we zonder moeiteelke vuile struikrover murw zouden krijgen. Al-thans indien we onze benen hoog genoeg zou-

den strekken en snel genoeg zouden reageren.Klein puntje van kritiek: bij de oefeningen valt deovervaller altijd met gestrekte vuist aan. Wat alsde snoodaard zijn slachtoffers op andere wijzebenaderen wil? Wanneer we het aan onze part-ner voorleggen, wordt er alleen maar gezucht.Deze sport moet je vooral doen om de conditieop peil te houden, niet echt om als een ninja doorde bossen te gaan sluipen. Dat buiten beschou-wing gelaten zouden de moves, die de twee train-sters ons demonstreren niet misstaan in een goe-de ouderwetse kung-fu film. Jammer genoeg zijnwe nooit in staat de bewegingen zuiver te imite-ren, waardoor we meer weghebben van een geïr-riteerde struisvogel dan van Bruce Lee.

Na onszelf een hele tijd hopeloos belache-lijk te hebben gemaakt, is het tijd voor iets waarwe wel goed in zijn: tikkertje. Het concept issimpel. Je hebt er niet al te veel hersens voor no-dig. We voelen ons ontzettend volwassen wan-neer we als een zootje ongeregeld de zaal rond-crossen. Het intermezzo wordt algauw opge-volgd door de laatste oefeningen van de avond.We leren nog twee worpen waarmee we eenaanvaller op de grond kunnen werken.

Onze partner lijkt vanavond niet veel zin tehebben om via een schouderworp kennis temaken met de mat en omdat ze ons al anderhalfuur heeft moeten verdragen geven we danmaar gevolg aan haar verzoek. We ronden deavond rustig af. Bij het buitenkomen voelen wewel de bizarre — onverklaarbare — aandrangom Crouching tiger hidden dragon te huren.

SPORT EN SPUYE (5) ZELFVERDEDIGING

OOpp vveerrbbooddeenn tteerrrreeiinn

(foto’s Heleen van den Bogerd)

Organiseer je een evenement?

Plaats het dan GRATISin de database Agenda K.U.Leuven

agenda.kuleuven.be(advertentie)

Wat gebeurt er aande K.U.Leuven?

Lees de wekelijkse e-nieuwsbrief

www.kuleuven.be/nieuwsbrief

(advertentie

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/07 99

Beeld & Cultuur

Betoging in Brussel tegennieuw

financieringssysteemvan minister

Vandenbroucke

foto’s door Christine Laureys

SLOTAVOND INTERNATIONAAL KORTFILMFESTIVAL LEUVEN

AAllttiijjdd pprriijjss oopp hheett KKoorrttffiillmmffeessttiivvaall

Afgelopen zaterdag werden op het In-ternationaal Kortfilmfestival de prijzenuitgereikt. Pim Algoed kaapte met zijnhumoristische Tanguy’s Unifying Theo-ry of Life zowel de Publieksprijs als eenWildcard weg. De juryprijs ging naarHans Van Nuffels Fal en het DeenseBlood Sisters kreeg de Europese prijs.

Jozefien Van Beek

De jury, met onder anderen An Miller en JanEelen, prees de originaliteit en de knappe ac-teerprestaties in Louise N.D. Friedbergs BloodSisters, een film over het verstikkende effectdat liefde kan hebben. “De stijl sluit perfectaan bij het verhaal,” aldus de jury. De pu-blieksprijs van de Europese competitie gingnaar Tribes and Onions, een Hongaarse filmmet een grappige pointe.

In de Vlaamse competitie werd de jury-prijs uitgereikt aan Hans Van Nuffels Fal, dat

vertelt over de ontmoeting van een zoon vaneen wapenhandelaar en een ex-kindsoldaat.Inspiratie haalde de regisseur uit zijn eigenomgeving. “Ik ben opgegroeid naast eenopvangcentrum voor asielzoekers,” zegt hij.In deze film krijgt de kijker plots geheel on-verwacht het Belgische Afrikaverleden onderzijn neus geduwd.

De Publieksprijs ging naar Tanguy’s Uni-fying Theory of Life. Daarin voert Pim Algoedeen Gentse wc-schoonmaker op die deambitie koestert om filmregisseur te worden.Met deze naar eigen zeggen “lichtelijk auto-biografische” film studeerde Algoed af aanSint-Lukas. Zijn docenten vonden zijn film“puberaal”. Toch won hij ook een Wildcard,uitgereikt door het Vlaams AudiovisueelFonds, goed voor 60.000 euro. De andereWildcard voor Fictie was voor Nathalie Teir-lincks Juliette, dat eerder al de prijs voor bestestudentenkortfilm op het Filmfestival vanGent won. Net als in Teirlincks vorige film

Anémone, die vorig jaar bekroond werd metde juryprijs op het IKL, is het visuele in Juliettebelangrijker dan het verbale. “Ik ben vooralbezig met het innerlijke van personages,” zegtTeirlinck. “Ik wil een zintuiglijke onderdom-peling tonen. Daarvoor zijn woorden minderbelangrijk dan beelden.” De Wildcards voorDocumentaire waren voor Tim De Keers-maeckers Die Vögelein schweigen im Walde, Li-se Van den Briels L’Attente en Sofie BenootsFronterismo. Zij krijgen ook elk 60.000 euro.

KRUISPUNTENCecilia Verheyden mocht voor haar afstu-

deerproject Ou Quoi de prijs voor het BesteDebuut in ontvangst nemen. Verder stond defilm ook op de tweede plaats bij het publiek.Ou Quoi vertelt het verhaal van Stefan en zijnzus Marie die in een rolstoel zit. “De meest in-teressante menselijke relaties vind ik familie-banden,” zegt Verheyden. “Er zijn immers al

genoeg verhalen over liefdesrelaties.” In defilm is een auto-ongeluk te zien. “Ik wilde debotsing duidelijk in beeld brengen, maar hetmocht er niet amateuristisch uitzien,” aldusVerheyden. “Daarom heb ik contact opgeno-men met het Nederlands stuntteam DeBeukelaer, dat ook aan De Zaak Alzheimerheeft meegewerkt. Ze lieten me betalen watmijn budget toeliet. We hebben de botsingmet drie camera’s gefilmd op een van dedrukst bezette kruispunten in Brussel. Achter-af zeiden ze me dat de stunt professioneel75.000 euro gekost zou hebben.”

In de categorie korte Vlaamse animatie-film ging de prijs naar Terzo Mondo van TomVan Gestel. De woordenloze 3D animatiefilmover een Afrikaans en een Europees dorp be-gint idyllisch, maar eindigt in een slachtpartij.

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/071100

Cultuur

I’m Not There“In de loop van een dag kan ik veran-deren. Ik word wakker en ben een be-paalde persoon en wanneer ik gaslapen weet ik zeker dat ik iemandanders ben,” zegt Bob Dylan in hetbegin van zijn biopic I’m Not There.Het vat meteen de boodschap van dehele film samen: Bob Dylan is eencomplex persoon.

Lisa Develtere

In I’m Not There probeert regisseur ToddHaynes de verschillende persoonlijkhedenvan de legendarische zanger weer te geven.Niet één, maar zes acteurs kruipen even inzijn huid en om het geheel nog verwarrenderte maken, dragen ze in de film allemaal eenandere naam. Gek genoeg slaagt Cate Blan-chett er als Jude Quinn het best in om Dylanop een sublieme wijze gestalte te geven. Blan-chett kreeg voor deze rol terecht de awardvoor beste actrice op het filmfestival vanVenetië. Maar ook de schitterende vertolkingvan het leugenachtige zwarte jongetje Woody(Marcus Carl Franklin) is puur genieten.Franklin is namelijk niet alleen een geweldigeacteur, hij blijkt daarenboven over behoorlijkwat zangcapaciteiten te beschikken.

We leren in de film ook Arthur Rimbaud(Ben Wishaw) kennen, die de ironische Dylanvertolkt, die door de politie ondervraagdwordt. Zowel deze momenten uit de film alsde scènes waarin Christian Bale Dylan alsrijzende ster speelt, zijn degelijk, maar nietecht memorabel. De overige twee acteurs dieDylan vertolken, Heath Ledger en RichardGere, zijn weinig overtuigend. Hoewel zeallebei hun baard hebben laten groeien voordeze rol, blijven ze hun zachtheid behoudenen kunnen ze niet tippen aan de rauwe ma-nier waarop Blanchett de persoon van Dylanneerzet.

De film zapt niet enkel heen en weer tus-sen de verschillende acteurs, bovendien gaatelke Dylan gepaard met een andere visuelestijl. Zo zijn sommige segmenten in zwart-witen andere in kleur, worden de delen metBales Dylan in documentaire-stijl gebracht enloopt Richard Gere in een soort droomwereldrond die sterk doet denken aan oudewesterns en Big Fish. Wat de symboliek daar-achter ook moge zijn, soms wordt hetallemaal een beetje van het goede teveel.Want niet alleen Dylan is complex, de film isdit ook. Vooral als je geen grote Dylan-kennerbent, wordt het verhaal soms moeilijk omvolgen. De grens tussen wat echt gebeurde enwat gebaseerd is op zijn teksten, is vaak heelonduidelijk.

Voor fans van Dylan is I’m Not Therewaarschijnlijk een evidente weergave vanhun idool omdat hij zelf zo’n onbegrijpelijken wisselvallig persoon is, maar de gemiddel-de kijker fronst meermaals de wenkbrauwenbij het kijken van deze film. En dat heeft nietste maken met het gebrek aan intellect van dekijker, integendeel, hoe meer je nadenkt overhet hoe en waarom van bepaalde scènes, hoeverwarrender alles wordt. Om te kunnen ge-nieten zou je vooral je verstand op nulmoeten zetten en de beelden — zeer vaakovergoten met een heerlijk sausje van Dylansmuziek — gewoon op je moeten laten af-komen. Je kan je natuurlijk ook op voorhandgrondig documenteren over het woeligeleven van deze legendarische muzikant,maar naar onze mening kan dat niet de be-doeling zijn van een avondje film.

SteekkaartRegie: Todd HaynesCast: Cate Blanchett, Ben Whishaw,Christian Bale, Richard Gere, ...Duur: 135 minRelease: 19 december 2007Kort: Verwarrende film over eenverwarrend persoon.

Filmfirmament

EXPERIMENTELE NIEUWE KLASSIEKE MUZIEK

AAllss eeeenn vvooeettttoocchhtt nnaaaarr CCoommppoosstteellllaaHedendaagse klassieke muziek staatcentraal in de concertenreeks van DeNieuwe Reeks. De drie concerten in hetnajaar hebben als centraal thema deoriginaliteit van hedendaagse compo-nisten. Niet enkel originaliteit maarook kwaliteit stond centraal, en dan ze-ker bij het Trio Fibonacci.

Sander Raeymaekers

Iedereen kent wel de klassieke muziek vanBach over Mozart naar Rachmaninov, maarklassieke muziek is niet helemaal in rook op-gegaan met het ontstaan van blues, jazz enpop. Er zijn nog steeds hedendaagse compo-nisten die onder de noemer ‘klassiek’ passen.Zij schrijven hun werken voor traditionele,maar ook minder traditionele bezettingenmet veel ruimte voor interpretatie. En meestalzijn ze op zoek naar de diepere, inherentewaarden van muziek. Zo moet muziek nietaltijd exact genoteerd staan op papier. Geno-teerd op papier of niet, wat altijd in demuziek aanwezig is, is de creativiteit die alsinds eeuwen erin wordt losgelaten, alsookde boodschap die met elk stukje muziekwordt verteld.

TRIO FIBONACCIDe organisatie van De Nieuwe Reeks

opende dit jaar de concertreeks met tweemuzikanten van het wereldbefaamde Trio Fi-bonacci. Dat trio van klassiek geschooldemuzikanten toert al bijna tien jaar de wereldrond met een ondertussen indrukwekkendrepertoire van hedendaagse muziek. Dit keermaakten de violist en de cellist zich op vooreen gevarieerd en interessant programma.Ze vertolkten subliem verschillende heden-daagse stijlen, zowel solo, als in duo.

De mens als homo ludens komt het meesttot uiting in zijn kinderjaren. Kinderen spelen

graag en gebruiken daarbij het speelgoed opeen oneigenlijke manier. Ze gaan steeds opzoek naar andere, creatieve manieren om metdingen om te gaan. En dat was ook duidelijkde sfeer die in de muziek te horen was: com-ponisten die constant bezig zijn nieuwe klan-ken op te roepen, uitvoerders die proberenten allen tijde hun instrument zo te gebruikendat hun klankspectrum erdoor vergrootwordt. Tijdens het concert werden we aan-genaam verrast hoe anders een strijkinstru-ment ook kan klinken.

Alles werd duidelijk toen de eerste noot

van de avond gestreken was, het zou een be-vreemdende avond worden. Het openings-stuk van Georg Friedrich Haas is een cyclusvan tien werken voor verschillende instru-menten. Deze partijen kunnen apart gespeeldworden, maar ook tesamen als duo, trio of en-

semble. In dit geval door een duo: viool encello. Op sublieme manier zochten ze naaridealen door middel van microtonen, tonendie er in onze klassieke toonladder tussenuitvallen. Na enkele minuten klimatiseren, konhet publiek dit wel smaken.

Het daaropvolgende vioolstuk zochtnaar spanningen tussen noten, in dit gevaltwee opeenvolgende. Hoewel beperkt in aan-tal, slaagden de noten er toch in een wend-bare en soepele melodie te vormen. Zo wer-den de stukken aan elkaar gespeeld. Het laat-ste stuk, Compostella genaamd, was nog het

meest sprekende van al. Als een voettochtnaar Compostella gingen de twee muzikant-en op zoek naar muziek, diepere klanken ende kleuren ervan. We verlaten de zaal met eenwrang gevoel: dit is ook muziek.

Meer info op www.denieuwereeks.be

EEN GESPREK MET KOEN SNEYERS, DJ ÉN STUDENT

““IIkk vvooeell nnoogg aallttiijjdd ddee aaddrreennaalliinnee””Als echte Michaël Flatleys dansten stu-denten deze woensdag uitgelaten deziel uit hun lijf. Bovenaan de zaal stondplaatjesdraaier Koen Sneyers, in hetLeuvense uitgaanswereldje beter be-kend als dj Q-Fencer. En als student.

Sander Raeymaekers

Veto: Hoe is het allemaal begonnen?Koen Sneyers: «Vroeger prutste ik thuisaan de radio, sloot onbezonnen meerderedraaitafels aan op dezelfde luidsspreker,testte eens alle knopjes en ga zo maar voort.Later, toen ik vijftien à zestien jaar was, hadik in de koopjeskrant tweedehands dj-mate-riaal gekocht. Ik vond al die knopjes en dieschuifjes geweldig en mixen met gewoonmaar cassettes lukte niet al te goed. Heleavonden heb ik toen plaatjes aan elkaar ge-draaid, tot grote ergernis van mijn ouders.»«Toen ik ging studeren, heb ik demo’tjesrondgestrooid en draaide ik meer en meer.Eerst was dat twee jaar in Antwerpen, nu ishet mijn derde jaar in Leuven. Vorig jaarheb ik nog meegedaan aan een nationale dj-wedstrijd van Poppunt, Bacardi B-Live2006, waar ik als winnaar uit de bus kwam.Sindsdien ging het veel vlotter en speel ikvoor een groot aantal studentenclubs en en-kele danscafé’s.»Veto: Wat is je drijfveer om zovele avonden mu-ziek te draaien?Koen Sneyers: «De liefde voor de muziek.Ik heb geen muziekschool gevolgd, maarhou wel van muziek en dit is mijn manierom dat uit te drukken. Voor het geld moet je

het op mijn niveau niet doen, wat de mees-ten nochtans denken. Ik heb vroeger veelkosten gemaakt en die kan ik nu terugwin-nen, vrijwel alles wat ik verdien gaat naar

cd’s en platen.»Veto: Wat vond je tot hier toe het leukste moment?Koen Sneyers: «Alma-td’s vind ik geweldig,omdat je dan meestal met een grote naam kandraaien. Maar het toppunt tot hiertoe wastoch wel het moment in de Versuz. Omdat ikdie wedstrijd had gewonnen, mocht ik daardraaien met Junior Jack.»Veto: Heb jij zenuwen als je draait?Koen Sneyers: «Vroeger wel, nu is dat al veel

minder. Ik voel nog altijd de adrenaline doormijn lichaam stromen wanneer ik draai, maardat is niet voldoende om de hele nacht gecon-centreerd te blijven. Daarom maak ik rond vijf

uur ‘s middags meestal een hazenslaapje, datis wel nodig.»Veto: Wil je hierin verder gaan?Koen Sneyers: «Daar wil ik nog niet aan den-ken, we zien wel. In discotheken gaan spelenis echter iets voor na mijn studies.»

(foto Heleen Van Den Bogerd)

(persfoto)

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/07 1111

Cultuur

“Sluiers” een vervolgverhaal door Pieter Fannes

...wordt vervolgd

Veto geeft weg (1)

Op 13 december doet het boekenprogram-ma Uitgelezen (op reis) opnieuw Leuvenaan. Vaste gasten Anna Luyten en Jos Gey-sels becommentariëren samen met extra pa-nelleden Veerle Dobbelaere — de actrice —en zanger Rick de Leeuw drie recente boe-ken. Deze keer zijn dat De regen voor hijvalt van Jonathan Coe, Aan Chesil beachvan Ian McEwan en Smak van Nick Horn-by. Gastvrouw Fien Sabbe leidt het allemaalin goede banen en Veto mag 5 duoticketsweggeven voor wie rijmend, smekend enlovend mailt naar traktatie@veto.be

Veto geeft weg (2)Bent u graag alleen? Zijn de zaken gere-geld? Bent u een ochtendmens? Zou ugraag tickets voor Spinvis winnen? Ant-woord dan op deze vragen en win een vande drie duotickets die wij mogen weggevenvoor ‘s mans concert op 12 december in HetDepot. Jawel, het aloude adres: traktatie@-veto.be

Veto geeft weg (3)Ook Martyn Joseph treedt op 12 december inLeuven op — in de Grote Aula van het MariaTheresiacollege. Wij geven niet alleen 5 duo-tickets weg voor dat optreden, ook mogen wetwee cd’s uitdelen. Wie Joseph niet kent, kanalle nodige informatie elders in dit nummervergaren. Wie gaat, zal niet alleen een mixkrijgen van Rea, Knopfler en Springsteen,maar ook van ontroering, oproer en vervoe-ring. Het is een singer-songwriter als geenander. Geïnteresseerd? traktatie@veto.be

Veto geeft weg (4)Preparee en Improrlando brengen op 13 de-cember 13 Vlaamse improgezelschappen sa-men in de grootste aula van Leuven voor eenuniek evenement: de Vlaamse Improcup.Daarin neemt van elk gezelschap telkens éénspeler het op tegen de andere twaalf. De deel-nemende gezelschappen zijn: The Lunatics,Improger, Improfiel, De BIL, Impro-Noe-voo, Borrris, Kabloeng, Inspinazie, 3menX,Improvizeer, De Radiateurs, Preparee enImprorlando. Het optreden begint om 20u-30 en gaat door in de Aula Pieter De Somer.Erbij zijn? Mail een flauwe mop naar trakta-tie@veto.be en win een (fop)ticket. Meer infoop www.preparee.be. (bv)

V

Kort Cultuur

Boetiek K.U.LeuvenK.U.LEUVEN GESIGNEERDE ARTIKELEN

Oude Markt 13BE-3000 Leuvent + 32 16 32 40 16www.kuleuven.be/boetiek

Open op weekdagen van 10-12u. en van 14-16u.

(advertentie)

AD FUNDUMElke werkdagtips en info

voor de student

WWW.VETO.BE

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/071122

Cultuur

Wie is Martyn Joseph? Een protestzang-er, een folktroubadour, een ‘BruceSpringsteen zonder band’ — al deze la-bels pretenderen het beter te weten danhijzelf. Zijn muziek stelt iedere zeker-heid in vraag en koestert de twijfel alshet enige antwoord. Enkel aan de machtvan de muziek zelf durft de Welshmanniet raken. Een gesprek over verhalendie hoop bieden, spirituals die opstandkraaien en een gitaar die de wereldfilmt.

Liesbet Coolen

Martyn Joseph speelt op twaalf december inhet Maria-Theresia-College op uitnodigingvan verschillende docenten Engels aan hetCLT (Centrum voor Levende Talen). Zij orga-niseren het concert om hun leerlingen te latenkennismaken met verstaanbare en betekenis-volle teksten die tot discussie uitnodigen. Dateen artiest als Martyn Joseph, die reeds vijf-maal in de Britse Top 50 is beland, een eigenrecordlabel heeft en al vijftien albums op zijnnaam kan schrijven, speciaal voor het CLTnaar Leuven afzakt, is op zijn zachtst gezegdverwonderlijk. Vorig jaar gaf hij begin oktoberook al een benefietconcert voor Leuven Medi-cal Support, de geneeskundige vrijwilligers-organisatie die hulp biedt in ontwikkelings-landen. Commercieel succes is duidelijk nietJosephs hoogste drijfveer.Veto: Wat doet u naar uw pen of gitaar grijpen?Martyn Joseph: «Het kan een kleine opmer-king van een kind zijn, een belangrijke speechvan een wereldleider of een artikel in dekrant. Alles wat me aan het denken zet, zetme aan het schrijven. Ik begrijp niet dat arties-ten klagen over een writer’s block. Iedere dagopnieuw bezorgt de wereld mij ideeën, be-denkingen, gevoelens van ontroering enwoede. De onderwerpen liggen gewoon voorhet grijpen, zeker op sociaal en politiek ni-veau. Toen ik laatst mijn dochter naar schoolbracht, sprak de radio over de steun die Chinaaan de Soedanese regering biedt. Mijn doch-ter vroeg me meteen: hoe kan een land datmee schuld draagt aan de genocide in Darfurde Olympische spelen in 2008 organiseren?How on earth is this possible? Ik kan daar nietanders en beter op antwoorden dan met eenlied. Dan denk ik: binnenkort schrijf ik eennummer over ‘the true Olympics’.»

WERELDREISVeto: Bent u altijd al bekommerd geweest om desituatie in de wereld?Joseph: «Nee, toen ik op mijn tiende eengitaar kreeg voor Kerstmis, dacht ik er nietmeteen aan de wereld te veranderen (lacht). Ikwilde gewoon gitaar leren spelen, net als debands die ik op tv bewonderde. Mijn oudershebben me ook nooit strenge idealen opge-drongen. Ze gaven me de vrijheid omgeleidelijk een persoonlijke politieke en so-ciale mening te vormen. Dat heeft me tijdgekost, maar ik heb me nooit eerder zo be-

trokken gevoeld bij de wereld als de laatstetwintig jaar. Ze zeggen altijd dat je je idealenmet de jaren verliest, maar bij mij is het netandersom.»Veto: Wie of wat heeft u de ogen geopend?Joseph: «Muzikanten als Bruce Springsteenhebben een grote invloed op me gehad. Eenkeerpunt waren ook de wereldreizen die ikondernam voor organisaties als Christian Aid,MST en Advantage Africa. In Afrika beleefdeik zelf de toestand in vluchtelingenkampenen in Rio de Janeiro zag ik hoe mensen insloppenwijken moeten overleven. In plaatsvan op afstand een lied te schrijven, heb ik er

de mensen zélf ontmoet, met hen gezongenen muziek gemaakt. Mijn gitaar werd er eencamera die hun verhaal levensecht filmde.Die beelden nam ik mee naar huis en op tour-nee om ze te verspreiden.»

BLUESVeto: Hoe gaat u om met onverschilligheid?Joseph: «De onverschilligheid van de Wester-se samenleving stelt me vaak genoeg teleur,maar ik geloof niet dat die er is omdat demensen dat zelf willen. Ze weten gewoon nietbeter, ze hebben eerst iets nodig dat hen wak-ker schopt. Daarvoor is er muziek. Ik heb eenzeer sterk geloof in de macht van muziek endaarom ook in de kracht en moed van demens. Meteen denk ik dan aan de spiritualsdie de slaven in het oude Amerika in levenhielden en de blues die de zwarten een stemgaf. Natuurlijk kunnen enkel handen iets ver-anderen, maar muziek spreekt tot het hart enzet die handen in actie. Dat is precies wat ikwil bereiken. Meer dus dan een soundtrackom op te vrijen of een deuntje to get your feettapping. Het protesteren, parodiëren, provoce-ren hoort volledig bij de traditie waarmee ikme het sterkst identificeer. Ik heb me steedsverwant gevoeld met muzikanten die eenboodschap uitdragen, storytellers zoals BruceSpringsteen, Bob Dylan, Woody Guthrie. Netals bij hen ligt het niet in mijn natuur om metevreden te stellen met onrecht en onverschil-ligheid. Je moet blijven geloven. Ik kan nietanders.»Martyn Joseph speelt op 12 december in de Grote

Aula van het Maria-Theresia-College(Hogeschoolplein). Deuren: 19u30. Tickets: €8

(vvk), €10 (kassa). Verkooppunten: muziekwinkelSax (Parijsstraat) en secretariaat CLT

(Dekenstraat 4).

MARTYN JOSEPH IN CONCERT IN MARIA THERESIA COLLEGE

““DDaaaarrvvoooorr iiss eerr mmuuzziieekk””

Veto trakteert!Deze week een tweeledig buitenkansje!Niet alleen geven we twee exemplarenvan Martyn Josephs laatste album Vegasweg, ook delen wij 5 duotickets uit voorhet concert op 12 december. Waag eenkans en mail naar traktatie@veto.be.Vergeet niet te vermelden of je eenconcertticket of een cd wilt (beide kan ook— of dat kan je toch proberen), en hoefantastisch Veto is.

“In plaats van dat muzikanten zichwegsteken in hun repetitiekot of zittente zagen op café, zouden ze beter buitenkomen en luisteren naar anderen.” Aanhet woord is Anton Walgrave, enkele ja-ren geleden in Veto. Zo gezegd, zo ge-daan, moet het Depot hebben gedacht:elke maand mag nieuw talent z’n kanswagen in de foyer. Deze try-out voorsinger-songwriters blijkt sinds vorigjaar een onverwacht succes, zowel watoptredens als opkomst betreft.

Nathalie Hoes

Rond het Depot spotten we verdacht veel al-ternatieve types met leren jasjes en gitaarkof-fers. In de foyer heerst een gezellige drukte,de Open Mic-avonden zijn dan ook gratis.Het idee kwam van Anton Walgrave en Jonat-han Vandenbroeck (Milow), zelf geen onbe-kenden in de Vlaamse muziekwereld. “InLonden vind je zo’n Open Mic in elke pub,”verzekert Walgrave ons.

Gewapend met piano of gitaar leggen demuzikanten hun ziel bloot. Met hippe arties-

tennamen als Luc of Eric proberen ze het pu-bliek te overtuigen. Aan hun rock-‘n-roll-attitu-de moet soms echter nog gewerkt worden: anek-dotes over moederlief blijven beter in de cou-lissen hangen. Een zekere James Young komt allthe way from Australia. Zijn terminaal foute hemdhad hij daar ook beter achtergelaten.

MIDDELMATIGMaar het is natuurlijk de muziek die telt.

Het niveau is relatief hoog, gênante Idool-toes-tanden blijven iedereen bespaard. Singer-songwriters zijn overigens moedige mensen:akoestisch val je veel sneller door de manddan punkbandjes die zich achter een muurvan distortion verstoppen. Naar onze meningis het muzikaal vanavond nogal middelmatig.Dit verschilt natuurlijk per maand en het blijftde bedoeling dat onervaren muzikanten hunnummers kunnen delen met een publiek. Datis dan ook de barometer: bij de ene muzikantwordt er aandachtig geluisterd, de anderewordt bijna door de zaal overstemd. Persoon-lijke favoriet van de avond is het duo TooTangled, een akoestische en minder geschifteversie van Vive la Fête. Van de meeste singer-

songwriters zouden we geen hele set willenhoren, dus het strakke tempo van een 8-tal

optredens per avond is ideaal. Lenny, dit keerzonder zijn Wespen, besluit met enkele mooienaakte liedjes. Op vorige edities lieten onderandere Frank Vander Linden en Yevgueni alzien hoe het moet.

LOW-PROFILEDe lange en smalle foyer van Het Depot

lijkt niet de ideale plek voor dit akoestischeonderonsje. Zou dit concept niet beter werkenin een gezellig bruin café? “Ik heb het inder-daad liefst zo low profile mogelijk, alsof je in deliving zou spelen,” zegt Walgrave. “Nu is hetniet meer zo spontaan als in het begin. Voorvelen lijkt het al te veel op een echt optredenen is de drempel daardoor te groot. Al is de be-langstelling van het publiek natuurlijk fantas-tisch”. Enkele meisjes in het publiek vragenzich af waarom Milow er niet bij is. Normaalzorgt hij voor vlotte bindteksten tussen deoptredens. “Jonathan moest naar de VRTvanavond. Volgende keer is hij zeker weer vande partij,” stelt Walgrave menig bakvis gerust.

Elke eerste woensdag van de maand kan je zelfeen Open Mic bijwonen in Het Depot, meer info

op www.hetdepot.be

SUCCESVOLLE OPEN-MICAVONDEN IN HET DEPOT

IInn ddee lliivviinngg ssppeelleenn

(foto Christoph Meeussen)

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/07 1133

Gastprogramma

Maandag 10 december 2007 — jaargang 3 — 2007-2008 — nummer 11 — www.kuleugen.be

Schchtn zkn opdrchtn!Klaasje en Bertje,twee Medicaschachtjes,zijn op zoek naarvettige opdrachtjes.Verwijder alle gratieuit uw inspiratie.

Mail ons snel:info@medica.bedank u wel!

Na het passeren van Reynders, De-haene, Leterme, Van Rompuy, de Ko-ning hemzelve, Bob de Bouwer, op-nieuw Leterme en aanslepend premierVerhofstadt waren waarnemers het er-over eens: artikel 666 van de Grond-wet, bijgenaamd de ‘duivelswet’, zouin werking treden. En zo wordt rectorVervenne de — voorlopig — laatste inde rij van informateurs en synoniemendie het land uit het slop moeten trek-ken. Dat verdient tekst en uitleg,dunkt ons.

“Indien op den honderdtweeëntachtigstendag na de verkiezingsgebeurtenissen doorden vertegenwoordiger van het volk noggeen regering of afgetekende meerderheidheeft gevormd, kan den Koning beroep doenop de ervaringrijke kennis van Mgr. den rec-tor van de oudste universiteit ‘s lands, metname de Université Catholique de Louvain.Is den rector geen Mgr, geestelijke, hoogleraartheologie of heiligen, dan vervalt dit artikel.”

Artikel 666 staat bekend bij rechtenstu-denten en velen hebben zich er al vrolijk overgemaakt. Zorgen ook: waar is de neutraliteitvan de Grondwet als zulks een bepaling erinterug te vinden is? Twee redenen weerhiel-den het parlement er echter steeds van hetoorspronkelijk als grap bedoelde artikel aante passen: de absurd lange tijd die zou moe-ten verstrijken alvorens hij van toepassingzou zijn en het feit dat de laatste monseig-neur als rector in 1968 aftrad ten faveure vaneen medicus, rector Pieter De Somer. Er zoutoch nooit meer een geestelijke rector wordenin het post-achtenzestigtijdperk, zo redeneer-de men. Dat was enigszins correct, maar welbuiten professor Marc Vervenne gerekend,die tweeënhalf jaar geleden als professortheologie nipt werd verkozen tot hoofd vande universiteit. Door de ongelukkige samen-komst van omstandigheden en de slordige

grapperigheid van onze volksvertegenwoor-digers bevindt de natie zich nu wel in eenunieke situatie: in de handen van een be-jaarde koning en een dito professor.

OPENING

Na het fiasco van uiteindelijk ook GuyVerhofstadt — wiens aanvankelijk volunta-risme en optimisme het gevolg bleken vanhet gebruik van de verkeerde hartpillen —legt de koning dus zijn oor te luister bij rectorVervenne, die de edele taak aanneemt omniet enkel een regering maar ook het land op-nieuw te vormen met “een groot gevoelen

van verantwoordelijkheid en dankbaarheid”,om de deus ex machina zelf te citeren. Zoalsop de foto te zien is, neemt hij zijn taak be-hoorlijk serieus op. Goedgeplaatste bronnengewagen zelfs van een “mogelijk opening”die de rector in amper achttien uur zou heb-ben gecreëerd. Zijn emotionele intelligentie,zijn engelengeduld en vooral de volstrekteonduidelijkheid van wat hij zegt blijken detroeven te zijn die hem een streepje doenvoorhebben op zijn voorgangers. Een belang-rijke liberale onderhandelaar getuigt: “Eerstbegon Vervenne uit te weiden over de identi-teit van een politieke partij: “zij is een vrij-plaats, waar ook “de vrijheid tot dwalen”

moet toegestaan zijn.” Dat haalde vooral dedruk van de ketel bij N-VA, die daardoor deblunders van hun voorzitter niet meerkrampachtig op cdH moest afschuiven.”

Ook de andere partijen lijken zich bij deonbesproken figuur van Vervenne te kunnenneerleggen. Joëlle Milquet onderhield hemanderhalf uur lang over kinderen, kleine kin-deren dan vooral, aangezien de rector netPipa is geworden.

REGERING-DEWINTER

Aan het eind van de dag werden de con-touren duidelijk van een nieuw, ambitieus enveelbelovend plan, waarover zelfs Bart DeWever in geheel eigen stijl zei: “Dit zijn geenborrelhapjes meer die je alleen maar hongerdoen krijgen: dit is een erg vette vis met en-kele kleinere gepanneerde sardientjes er-rond, gevuld met een grote lap vlees en ge-marineerd met honing en een lepel suiker.Smullen dus!” De grondlijnen van het plan-Vervenne zouden erop neerkomen dat er eenminderheidskabinet zou worden gevormddoor Vlaams Belang en Lijst Dedecker, zodatalle democratische partijen in het parlementtwee jaar lang volop oppositie zouden kun-nen voeren en in stilte werken aan een ver-antwoorde staatshervorming. In 2009 zou deregering-Dewinter ten val worden gebracht,de verkiezingen zouden opnieuw samenval-len en iedereen zal hebben kunnen winnenbij het makkelijke oppositiewerk. De tweetussentijdse jaren van ongemak zouden daar-na snel vergeten zijn. Overigens zou de rege-ring-Dewinter geen enkele onredelijke wetkunnen laten goedkeuren, aangezien ze geenmeerderheid heeft in het parlement.

Wijl Ministers van Staat van alle seksenhun bewondering uiten voor de inventiviteitvan rector Vervenne, blijft de redder er zelf be-scheiden onder: “Ach, die formatie, dat is nietsvergeleken bij het boek van Job. Ik heb maarvan één ding spijt: dat ik geen dichter ben.”

RR ee cc tt oo rr ii nn tt ee rr pp aa rr ee ssRR ee cc tt oo rr ii nn tt ee rr pp aa rr ee ss

Rector Vervenne werd afgelopen week op het paleis ontboden.

Steek van de week!De top drie!

3. In Zimbabwe werd de gevierdewielrenner Roger De Vlaeminck — opprospectie naar nieuwe Afrikaansewielertalenten — jammerlijk gestokendoor de gevreesde tseetseevlieg. Defiere coach kon gelukkig rekenen opsnelle hulp: Eddy Planckaert, wegensfinanciële redenen genoopt tot deelna-me aan de vierde reeks van Allez AllezZimbabwe, placeerde samen met de

lokale maraboe een polonaise rond degestoken arm, die terstond genas.

2. De rumsteak die des maandagsvoor een schappelijke prijs te verkrij-gen is in de betere Alma, beschreefdeze week een uitmuntend niveau.Het appetijtelijke stuk rosbief zorgdein combinatie met goudgele frieten eneen obligate groentemix voor een wa-re stormloop naar de voedselgigant.De toiletten beleefden een rustigeavond en hoopten blijkens een com-muniqué deze ingeslagen weg verderte willen blijven bewandelen.

1. En we blijven in Leuven. Daar vondwoensdagavond een steekpartij plaatsop de Oude Markt. Een man vanVlaamse origine riep schalks ‘plattekees’ naar een Irakees. Die kon daarniet om lachen en plantte stante pedeeen mes in de rug van de Vlaming,stellende dat hij “een grote neus had”.Zo ging het nog een poos van “armeaalmoezenier” over “luie lammoot”tot “zwinnig zwijn”, totdat de politiede kemphanen in de combi gooide.Het Leuvens leven hernam zijn ge-wone, kabbelende gangetje.Nominaties steeds welkom bij maarten@veto.be

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/071144

Advertentie

Loop eens langs bij De Kringwinkel SPIT

Je vindt er meubels, kleding, fietsen, huisraad,boeken, platen, cd’s en pakken snuisterijen...

De Kringwinkel SPIT: IJzermolenstraat 10-12 te HeverleeOpen: ma - vrij: 10 - 18 u

zat: 10 - 17 u zo: gesloten

Tel.: 016 65 29 57 Web: www.spit.be

(advertentie)

Heldere groentebouillon 0,70Tomatensoep met ham 1,80Hamburger met ketchupsaus 2,40Witlooftaart met slaatje 4,65Loempia voor Oosterse lekkerbekken 3,30Hongaarse goulash met kroketten 4,65Koninginnenhapje 3,30Rumpsteak A3Curryworsten met friet, stroganoffdressing

en een slaatje 2,85

woensdag

Milanese soep 0,70Hertoginnenkrokant met boontjes 2,40Bladerdeeg met geitenkaasmousse,

herfstsalade en Napolitaanse puree 4,65Gehaktballen met groentepuree

en krieken in brandewijn A2+A3 2,85Witloofgratin met puree 4,30Spaghetti bolognaise 2,40/2,85Stoofvlees op z’n Vlaams 3,30

donderdag

Erwtensoep 0,70Groentesoep 1,80Macaroni met ham en kaas 2,40Bloemkool-kaasburger met

Mexicaanse groentemengeling 3,70Varkensgebraad met romige dragonsaus

en gebakken aardappelen 3,70Rumpsteak met armagnacsaus en

gebakken witloof 4,65

vrijdag

Kijk ook op de website voor menu gasthuisberg, Justus Lipsius en pauscollege

MMMMeeeennnnuuuu vvvvaaaannnn ddddeeee wwwweeeeeeeekkkk

iinn AAllmmaa 11--22--331111 -- 1144 ddeecceemmbbeerr 22000077

(advertentie)

A1 = alleen Alma 1

= vegetarischA2 = alleen Alma 2

A3 = alleen Alma 3

Groentesoep met spekjes 0,70Kaaskroketten met ratatouille A2+A3 2,40Veggie-burger

met vegetarische saus A1+A3 3,30Cordon bleu met Zuiderse groentesaus 4,30Wijtingfilet met Hollandse saus en printanière 4,65Stoofvlees op z’n Vlaams 3,70Spaghetti bolognaise A1+A2 2,40/2,85Rumpsteak A1

dinsdag

Vanaf nu kan je in al onze restaurants een filmticketbekomen voor slechts 5 euro!

Daarmee krijg je van maandag tot vrijdag toegang tot om heteven welke prent in Kinepolis. De actuele filminformatie vind je

steeds op onze placemats of op de Kinepolis website.

Boetiek K.U.LeuvenK.U.LEUVEN GESIGNEERDE ARTIKELEN

Oude Markt 13BE-3000 Leuvent + 32 16 32 40 16www.kuleuven.be/boetiek

Open op weekdagen van 10-12u. en van 14-16u.

�������Is de Bijbel nog steeds actueel? Is

de Bijbel er voor iedereen? Gaan deBijbel en de wetenschap samen?‘Richting’ biedt u een kostenloze,

schriftelijke Bijbelcursus aan!---------------------------�-----------Ik wens gratis en geheel vrijblijvend:

� een infopakket over de Bijbelcursus.

� mij in te schrijven voor de Bijbelcursusen ontvang hierbij een gratis Bijbel.

Naam: ……………………………

Straat: …………………..Nr……

PC: …… Woonplaats: ………

Opsturen naar:Richting, Kapelstraat 36, 2627 SCHELLE

������ ����

(advertentie)

VETO ZOEKT VOLK!

HEB JIJ ZIN OM MEE TE WER-KEN? MAIL NAAR VETO-

@VETO.BE

(advertentie)

2 veto jaargang 34 nr. 11 — 10/12/07 1155

Pagina Vijftien

Veto's-Meiersstraat 53000 LeuvenTel 016/22.44.38Fax 016/22.01.03e-mail: veto@veto.be

Jaargang 34Nummer 1110 december 2007

Veto is een uitgave van de LeuvenseOverkoepelende Kringorganisatie. Destandpunten verdedigd in Veto stem-men niet noodzakelijk overeen met destandpunten van LOKO.

Hoofdredacteur:Maarten ‘Ridder van de bruine dreef’Goethals

Redactiesecretaris & V.U.:An ‘Schelm’ Moerenhout (adres idemVeto)

Redactie:Alexander ‘Dommerick’ Vrijhof, Bo ‘Tsjeef’Vanluchene, Bram ‘Klaas Keirse’ Vanoir-beek, Ken ‘Vuile Janet’ Lambeets enTatiana ‘Sal Flamand’ De Wée

Medewerkers deze week: Robin ‘Schelm’ Broos, Nele ‘Klootzak’Bruynooghe, Ruben ‘Lul’ Bruynooghe,Liesbet ‘Schelmiel’ Coolen, Jelle ‘Idioot’Dehaen, Elke ‘Slapjanus’ Desanghere, Lisa‘Snoodaard’ Develtere, Ilse ‘Windbuil’Dewitte, Wim ‘Piemelmans’ Driessens,Nathalie ‘Sjacheraar’ Hoes, Simon ‘Blaas-kaak’ Horsten, Christine ‘Domoor’ Lau-reys, Christoph ‘Flurk’ Meeussen, Roel‘Kakvent’ Moeurs, Ward ‘Schijterd’Neyrinck, Michael ‘Paljas’ Olbrechts,Sander ‘Slet’ Raeymaekers, Laurens ‘Trut’Serneels, Ide ‘Hoer’ Smets, Jozefien‘Pokkewijf’ Van Beek, Tom ‘Jonny’ VanBreussegem, Hans ‘Vetzak’ Vandenabeele,Liesbeth ‘Dwazerik’ Vandenbroucke,Alexandre ‘Rund’ Vanderijt, Nele ‘Wand-luis’ Van Doninck.

Cartoons:Michael, Fannes & Sh3Ll4C

DTP:Robin Broos, Bo Vanluchene, BramVanoirbeek, Maarten Goethals, AnMoerenhout & Alexander Vrijhof

Eindredactie:Simon Horsten & Tatiana De Wée

Internet:www.veto.bePubliciteit:Alfaset cvba - An Vanbiervlietalfaset@loko.be 016/22.04.66

Drukkerij:Tuerlinckx (Molenstede)Oplage:9000 exemplarenISSN-nummer:0773-5162

AbonnementenBinnenland: 10 euroBuitenland: 25 euroOverschrijven op rekeningnummer:001-0959719-77

Redactievergadering iedere vrijdag-namiddag om 16u. Alle geïnteresseer-den (tekst, foto, lay-out, internet, scheld-namen,...) zijn steeds welkom op de re-dactievergadering of op het redactie-adres. Lezersbrieven en vrije tribuneskunnen tot vrijdag 14u, liefst mailsge-wijs, ingezonden worden op het adres:veto@veto.be. De redactie behoudt zichhet recht vrije tribunes en lezersbrievenin te korten.

Colofon

Heb je al ‘n diploma, een tijdje hoger onderwijs of werkervaring achter de rug? Of je overweegt om een tweede diploma te behalen om je groeikansen op de arbeidsmarkt te verhogen? Kies voor een korter opleidingstraject van de KHLeuven.

Korter, omdat je op basis van je eerste diploma, leer- of werk-ervaring EVC’s of EVK’s* kan voorleggen, die je recht geven op vrijstellingen. Zodat je opleidingstraject misschien wat korter kan.

Alle info vind je op www.khleuven.be/verkortetrajecten

* EVC = Elders Verworven Competenties - EVK = Elders Verworven Kwali�caties

Met een verkorte opleiding van de KHLeuvenraak je snel aan de slag.

www.khleuven.be/verkortetrajecten

dplm

(advertentie)

Oplossingen

BerichtenAgenda APOLLOON

Kerstcantus@Waaibergop 10/12 om 20.30u.

Studentenkerstmarkt@Sportkotop 12/12

CHEMIKACantus@Ons Huys op 13/12 om 20.30u

HISTORIAVlaamschen avond@Fakbar Letterenop 11/12 om 22u

KATECHETIKAInternationale kerstmarkt (België-India)@Parking MTC aan het Hoge-schoolplein op 11/12 vanaf 17u

LBKLBK Kerstmis (met kerstkoor)@Sint-Lambertuskerk in Heverlee op 19/12 om 20u

GEOSKerstfeestje@Pavo op 12/12 om 19u

WINANineties Bar@RC Bar (onder Alma 3)op 12/12 om 22u

Ijshockey@Schaatsbaan Leuven op 13/12 om 22u

(advertentie)

AD FUNDUMElke werkdagtips en info

voor de student

CultuurkalenderMUZIEK

Uur Cultuur: ConfrontationsWoensdag 12/12 om 21u00 in de Pieter

De Somer-aula, Debériotstraat 24, www.ku-leuven.be/cultuurSpinvis

Woensdag 12/12 om 20u00 in Zaal HetDepot, Martelarenplein 12, www.hetdepot.beDe Nieuwe Reeks: Trevor Wishart stem &electronics

Donderdag 13/12 om 20u30 in STUKSoetezaal, Naamsestraat 96, www.denieuwe-reeks.beTom Pintens

Vrijdag 14/12 om 20u00 in Wagehuys,Brusselsestraat 63, www.30cc.beAntonio

Vrijdag 14/12, Hungaria, Baron D’Ey-nattenstraat 6, hungaria.beBlackjack aka Rakesh

Zaterdag 15/12, Hungaria, Baron D’Ey-nattenstraat 6, hungaria.beVlaams Radio Koor — First snow

Zondag 16/12 om 15u00 in AbdijkerkVlierbeek, www.30cc.be

THEATERHet Zuidelijk Toneel — Oblomov

Dinsdag 11/12 om 20u00 in Schouw-burg, Bondgenotenlaan 21, www.30cc.beLOD & Theater Antigone — En hij spraktot zijn hart

Dinsdag 11/12 en woensdag 12/12 om20u30 in STUK Soetezaal, Naamsestraat 96,www.stuk.be

EXPOMama Alice — Fototentoonstelling

Vanaf 05/12/07 tot 12/01/08, www.30-cc.beKeren Cytter

Vanaf 07/12, woe-do 14-21u, vrij-zo 14-18u in STUK Expozaal, Naamsestraat 96,www.stuk.be

VARIABoekenprogramma: Uitgelezen op reis

Donderdag 13/12 om 20u00 in Audi-torium Tweebronnen, Rijschoolstraat 4,www.30cc.beVlaamse Improcup

Donderdag 13/12 om 20u00 in AulaPieter De Somer, Debériotstraat 24, www.pre-paree.be

Culturele activiteiten en fuiven kunnen permail kenbaar gemaakt worden op

cultuur@veto.be!

Vlaamse ImprocupImprovisatietheater telt vele gezichten,

maar zelden komen die tezamen op één po-dium. Preparee en Improrlando brengen op13 december 13 Vlaamse gezelschappensamen in de 800 zitjes tellende Aula PieterDe Somer in Leuven voor een uniek evene-ment: de Vlaamse Improcup. Daarin neemtvan elk gezelschap telkens één speler het optegen de andere twaalf. Twee wervelendepresentatoren en een pianist vervolledigende improbende. De deelnemende gezel-schappen zijn: The Lunatics, Improger,Improfiel, De BIL, Impro-Noevoo, Borrris,Kabloeng, Inspinazie, 3menX, Improvizeer,De Radiateurs, Preparee en Improrlando.Meer informatie kan u steeds vinden opwww.preparee.be en www.improrlando.be

Door zijn deelname aan het boeken-programma ‘Uitgelezen op reis’ in Leu-ven viel een interview met de veelzij-dige Rick de Leeuw niet langer te ont-wijken. Een gesprek over boeken,schrijven en lossere woorden.

Elke Desanghere

Het boekenprogramma Uitgelezen op reis iseen concept van kunstencentrum Vooruit.Begeleid door gastvrouw Fien Sabbe spuienAnna Luyten en Jos Geysels hun meningover een aantal boeken. Telkens wordt hunpanel vervoegd door twee gasten. Hier inLeuven op 13 december zijn dat Veerle Dob-belaere en Rick de Leeuw. Op het menu staanDe regen voor hij valt van Jonathan Coe, AanChesil Beach van Ian McEwan en Smak vanNick Hornby. Verder is er ook een boeken-tombola en wordt de avond opgeluisterd metmuziek van Jan Hautekiet en, inderdaad,Rick de Leeuw.

Als charismatische Nederlander met ka-rakteristieke bos zwart haar is Rick de Leeuwwellicht niet zo bekend in België. De meestenzullen hem echter kennen van het quizpro-gramma De tabel van Mendelejev waarin hijwekenlang ploegkapitein was. Ook al is datal even achter de rug, we geraken niet vanhem af. Hij blijft bezig met tal van projectenrond schrijven en muziek.

HARRYVeto: Wat zijn de kenmerken van een goed boek?Rick de Leeuw: «Daar is gelukkig geen spe-cifieke formule voor. Elk goed boek is dat opzijn eigen manier. Een gestructureerd plot enboeiende personages zijn natuurlijk belang-rijk. En beklijvende, goed geformuleerde ge-dachten dragen zeker ook bij. Momenteelben ik Smak aan het lezen voor het boeken-programma (Uitgelezen op reis, red.) en ben ikal weken aan het genieten van Nachttrein naarLissabon van Pascal Mercier.»

«De memoires van Casanova vond ik ge-weldig om te lezen en ook De man zonder ei-genschappen van Musil is me bijgebleven. Ge-schiedenisboeken durf ik ook wel eens open-slaan. Wat ik absoluut niet lees, zijn handlei-dingen. Ik zoek altijd eerst uit hoe het appa-raat werkt en dan blader ik er soms eensdoor. Handleidingen zijn doorgaans geschre-ven door mensen die tot in het detail wetenhoe het apparaat werkt en daar begint hetprobleem meestal. Ik zou er zelf wel eenseentje willen schrijven. Het lijkt me ingewik-keld, maar bevredigend.»Veto: Ziet u lezen in de hedendaagse maatschap-pij als iets dat opnieuw ‘in’ is of veeleer voorbijge-streefd?de Leeuw: «(zucht) Daar heb ik eigenlijk nognooit over nagedacht. Maar ik denk dat lezeniets van alle tijden blijft. Onlangs verscheende Nederlandstalige versie van de laatsteHarry Potter en ik mocht er dezelfde nachtuit voorlezen. Daar waren honderden, vooraljonge mensen aanwezig. Lezers van de toe-komst.»

WELWILLENDVeto: Hoe denkt u dat andere mensen uw werkbecommentariëren?de Leeuw: «Dat kan ik natuurlijk zien wan-neer ik recensies lees. Mijn werk wordt re-delijk welwillend ontvangen. Iedereen magzijn eigen mening over mijn boeken hebben,

dat wil ik zelfs graag. Een boek deel je met delezer. Ik bedenk iets en vertrouw het toe aanhet papier, waar het wacht tot het ter handgenomen wordt. Het is dan aan de lezer omhet weer tot leven te wekken.»Veto: Is de mening van anderen belangrijk vooru?de Leeuw: «Ja, natuurlijk. Ik spiegel nietmaar kijk wat zij erin zien, welke betekeniszij aan de songs, de boeken, de verhalen ende gedichten geven.»

MISLUKTVeto: U bent dichter, schrijver, zanger en produ-cer. Botst dat soms?de Leeuw: «Nauwelijks. Het komt allemaaluit één bron. Als ik zing, heb ik het lied mees-

tal zelf geschreven. En bij het voordragenvan een gedicht hoort een, euh, gedicht.Wanneer het dezelfde origine heeft kan hetalleen maar goed samenwerken. Ik hoef nietaltijd op hetzelfde terug te vallen. Uiteinde-lijk vult het elkaar allemaal aan.»

Veto: Vindt u dat aan een goed gedicht gewerktmoet worden of komt het puur door spontaniteittot stand?de Leeuw: «Je moet er zo lang aan werkendat het lijkt alsof het spontaan op papier isgekomen (lacht). Je moet immers de juiste

woorden vinden.»Veto: Gooit u wel eens dingen weg waarover uniet tevreden bent?de Leeuw: «Ik laat veel dingen rondslinge-ren. Af en toe gooi ik daar wel iets van wegomdat het te vroeg is of te laat. Maar de laat-ste regel van een mislukt gedicht kan de der-de regel van een prachtig lied worden. Jemoet de dingen kunnen laten rusten. Niet al-les hoeft meteen af te zijn.»Veto: We hebben ooit een verhaal gehoord van ie-mand die bij u op de trein zat. U was een gedichtaan het schrijven en stond plots recht om het (we-liswaar niet luidop) te lezen.de Leeuw: «Ja, dat is goed mogelijk. Somsmoet ik op de trein een gedicht schrijven datik diezelfde avond nog moet voordragen. Endan gebeurt het wel eens dat ik ga staan om

het te lezen omdat het helpt. Zo zie ik waarhet eventueel vastloopt. Het is iets dat ik ge-woon moet doen.»Veto: Heeft u nog meer van die vreemde gewoon-tes?de Leeuw: «Zo zou ik het niet noemen. Ik ziehet eerder als een nuttige bijdrage aan hetwerkproces. Het doet misschien vreemd aan,maar voor mij is het volledig normaal. Zo zaluren in de regen op weg zijn om één uur watmuziek te gaan spelen voor anderen ook geklijken, maar niet voor mij. Ik denk daar nietop die manier over na.»

RENAISSANCEVeto: Heeft u ergens spijt van?de Leeuw: «Als de dingen niet uitdraaien zo-als gepland, moet je daar eigenlijk je schou-ders voor ophalen. Want alle mislukte en ge-

lukte zaken hebben mij uiteindelijk tot hiergebracht. Het zijn allemaal stappen op wegnaar nu. En dan kan je achteraf wel wensendat je het geweten had, maar eigenlijk had jehet nodig om te geraken tot waar je bent. Hetfeit dat ik iets toen gedaan heb was omdathet toen blijkbaar zo belangrijk was dat hetmoest gebeuren.»

Veto: Is er iets waarvan u vindt dat u het ooiteens moet schrijven?de Leeuw: «Zoals gezegd: een handleiding.De meeste dingen die ik schrijf die komen opmij af. Zo heb ik onlangs iets gedaan waar-van ik nooit gedacht had dat ik het zou doen.Ik heb een gedicht uit 1511 naar het heden-daags Nederlands vertaald. 34 couplettenvan 12 regels, ongelooflijk veel werk. Een jaargeleden had ik dat niet voor mogelijk gehou-den. De renaissance is wel een periode dieme boeit maar toen ik ervoor gevraagd werd,was mijn eerste reactie: ‘ik kan het niet en ikdoe het niet’. Maar uiteindelijk bleek het eenongekende en inspirerende ervaring. »

TREINVeto: Zijn er al concrete toekomstplannen?de Leeuw: «Op dit moment is dat overstap-pen van de trein naar Gent op de trein naarKortrijk. Voor de rest een plaat maken metJan Hautekiet en een gedichtenbundel schrij-ven. Wat ik ook nog moet doen is de anderetwee boeken lezen voor Uitgelezen op reis. Deuitsmijter van dit jaar is de reprise vanSinghet ende weset vro, het toneelstuk van deKVS waarin ik meespeel. Daar kijk ik enormnaar uit. Een weldadig gevuld einde van eenveelbewogen jaar.»

‘Uitgelezen op reis’ met Rick de Leeuw en VeerleDobbelaere, donderdag 13 december 2007,

20u00, Auditorium Tweebronnen, tickets: 5 euro(via In&Uit Leuven)

Volgende editie van ‘Uitgelezen’ volgt op 14 en15 februari 2008, dubbele ‘Kulturama Special’:op donderdag rond liefde met o.a. Tine Van den

Brande en vrijdag rond België

RR II CC KK DD EE LL EE EE UU WW“ I K Z O U Z E L F N O G W E L E E N S E E NH A N D L E I D I N G W I L L E N S C H R I J V E N ”

(persfoto)

“Ik denk dat lezen ietsvan alle tijden blijft”

f

“Ik kan het niet en ik doehet niet”

f

“ Je moet er zo lang aanwerken dat het lijkt alsofhet spontaan op papier is

gekomen”f

Veto trakteert!Veto geeft 5x2 tickets weg voor Uitgelezenop reis op donderdag 13 december. Stuursnel een mailtje naar traktatie@veto.be enwie weet mag jij Rick de Leeuw over zijnbol gaan aaien.

Wie niet wil gaan voor Rick, kan nog altijdUitgelezen op reis bijwonen voor de immerravissante actrice Veerle Dobbelaere, deinteressante Anna Luyten, de gerespec-teerde Jos Geysels en andere BV’s die jegraag zou toevoegen aan je plakboek.

Of sommigen onder jullie lezen graag?Nog een reden om te mailen naar het ge-kende adres: traktatie@veto.be