Van A naar B mit Gross und Klein and Moore

Een kunstwerk voor A.L.S.I.

kunstenaar Matty Christensen

oktober 2011

Belangrijke informatieoverdracht kan niet zonder draden. Zelfs onze mobiel heeft een bedrade centrale nodig om draadloos te kunnen functioneren.

Ik heb gevraagd aan de mensen die bij A.L.S.I. werken om drie dingen aan mij op te sturen die als basis zouden kunnen dienen voor het te maken kunstwerk:

1. een route die zij zijn gegaan in het weekeinde van 25 juni 2011

2. iets wat men groot vindt en

3. iets wat men klein vindt.

Ik kreeg fiets- en wandelroutes, iemand maaide zijn gazon een ander rende op de tennisbaan en er werd over de continenten gevlogen. Deze routes symboliseren de wirwar van communicatie en communicatiedraden over en weer op het tafereel.

De routes bestaan uit tekeningen van ‘het groot’. Die componeerde ik aan elkaar als een hedendaagse olieverf kwaststreek. Dat groot en klein relatieve begrippen zijn en voor iedereen dus heel verschillend is mooi te zien. Groot is voor de een de skyline van New York en voor de ander een grote steeksleutel omdat daar een kleine steeksleutel tegenover staat.

‘Het klein’ is aan de rechterkant van het tafereel te vinden. De afbeeldingen zijn gemaakt van verschillende wafers. Zij staan voor de stempel die de individuele medewerker drukt op het bedrijf en zijn tevens de handtekening van diegenen die meegedaan hebben met het aanleveren van het basismateriaal.

..... met hartelijk dank aan diegenen bij A.L.S.I. die mij materiaal hebben aangedragen om dit kunstwerk te kunnen maken.

Matty Christensen

de totale afmeting van het werk is 3.20 bij 17.40 meter

de routes als communicatiedraden en groot en abstractie en vertaling

wikipediA :

Wet van Moore De Wet van Moore stelt dat het aantal transistors in een geïntegreerde schakeling door de technologische vooruitgang elke 2 jaar verdubbelt.

De voorspelling werd in 1965 gedaan door Gordon Moore, één van de oprichters van chipfabrikant Intel. De wet geldt tot op vandaag (2011), maar deskundigen houden er rekening mee dat deze vooruitgang binnenkort langzamer zal gaan verlopen. De reden daarvoor is dat de steeds verder doorgevoerde miniaturisatie niet langer alleen afhankelijk is van technologische vooruitgang, maar ook gehinderd wordt door fundamentele fysische barrières.

Toen Moore de voorspelling in 1965 deed ging hij nog uit van een verdubbeling per 12 maanden. In 1970 stelde hij de voorspelling bij en zei ervan uit te gaan dat het groeitempo zou vertragen tot een verdubbeling per 24 maanden.

De oorspronkelijke voorspelling ging over de dichtheid van de transistors, maar later is zij ook op dit punt bijgesteld.

Een exemplaar van het tijdschrift Electronics uit april 1965, waarin Moore de fundamenten legde voor deze wet, werd in april 2005 (40 jaar na dato) door Intel voor $ 10.000,00 gekocht[1] van de Britse eigenaar David Clark. Intel bleek zelf niet over een goed exemplaar van het blad te beschikken en plaatste daarom een advertentie op eBay om een exemplaar in goede staat te bemachtigen.

Anno 2006 lijkt de groei van de kloksnelheid van de chips te stagneren en komt niet meer boven de 3,8 GHz. Als oplossing daarvoor plaatsen de chipfabrikanten meerdere processoren (ook wel cores genoemd) op een chip. Dual cores worden in grote mate in consumentencomputers gebruikt, en er zijn zelfs chips met 80 floating-pointcores. Deze parallellisatie kan echter alleen goed benut worden als de software hierop wordt aangepast, zoals met multithreading of SOA. Zo kan de wet van Moore nog wel een tijdje geldig blijven.

Eind 2006 kondigde de toen gepensioneerde Gordon Moore aan dat zijn wet niet eeuwig geldend zou zijn. "Er worden inmiddels limieten bereikt die niet overschreden kunnen worden." Alternatieven zoals nanotechnologie zouden de elektronica kunnen vervangen maar Moore ziet een aantal bezwaren. Deels omdat het formaat van geminiaturiseerde schakelingen al op dezelfde schaal is, maar ook omdat elektronica een 'gigantische industrietak' is: "Die vervang je niet zomaar." [2]

Moore’s Law. Gordon Moore en zijn weerspiegeling als achtergrond

het tafereel en details

© Matty Christensen