BENJAMIN VAN VIANENJBE-B01

Tekstueel stukje geschreven vanuit verveling

Bus 401Zaterdag, na anderhalf uur in een bus te zitten wachten van Utrecht naar Breda.Na een uur lang uit het raam te staren en mensen om mij heen ongegeneerd bekeken te hebben kwam het, de verveling, die voorvalt uit het reizen met het openbaar vervoer en doelloos uit het raam staren. Een bekend fenomeen. Uit deze vicieuze cirkel stappen door middel van contact te zoeken met het o zo leuke buurmeisje is dan een goed idee.Shockeren kan je ook. Wanneer je je opgedronken koffie bekertjes recht door de bus gooit richting de chauffeur. Maar ik, ik deed niets. Ik bleef staren en wachtte op het arriveren.

Eindelijk wat een opluchting Breda centraal.De lege weilanden, de auto’s met gezinnen die op weg zijn naar opa en oma, voorbij,ik ben er.

Nu eerst een sigaret.

+ de korte dichterlijke zinnen maken het poetisch– maar daardoor wordt het geforceerd dromerigtip iets minder kort door de bocht van onderwerp wisselen.

Herschrijving

Verveling komt tegenwoordig weinig meer voor in het openbaar vervoer. Dankzij de nieuwste smart-phones hoef je je nooit te vervelen. Tijdens je reis je emails doen, het laatste nieuws lezen en je favoriete sites checken kan allemaal. Dit allen zorgt ervoor dat je je niet hoeft te vervelen. Het zal niet lang duren tot de IPad verschijnt in het openbaar vervoer. De techniek is vooruitstrevend en zal elk moment dat de mens mobiel is langzaamaan gaan opslokken zodat wij overal en nergens meer in staat zijn om digitaal te werken. De mogelijkheden zijn eindeloos. En toch heeft de buschaffeur “Harry” nog niet uitgevonden hoe hij digitaal moet bellen.

OnomatopeeBuurrppppslrrrrrrrpknnspoooooooooaaaaalllllll

Verveling week1 Korte verhaalijn week 2

Korte verhaallijn week 2Erik, de dag van de begravenis.Deze dag werd Erik’s Moeder begraven, na dat gruwelijke ongeluk. Erik en zijn vader hadden besloten om de knop eruit te trekken. Niemand wist hoe ze haar hersenactiviteiten weer konden stimuleren. drie dagen gevuld met wachten, slecht slapen had erik niet beter over zichzelf laten voelen, kotsen dat kon hij er wel van. De dokter had hem aangeraden om slaap pillen te nemen. Maar erik dankzij zijn steenvaste overtuiging, had besloten om nooit meer een pil in zijn leven te slikken.

De dag van het ongeluk.Erik werd s’ochtends wakker ooooo 0530 gaf de wekker aan. Hij stapte uit zijn bed, liep richting de spiegel en gooide een lading water over zichzelf heen. “He eindelijk wakker” hij liep de trap af en hoorde de poes miauwen. hij trok het keukenlaadje open en gooide het etensbakje vol. “kut” mis, de helft van het katenvoer lag op de grond.Hij stapt in zijn auto en rijd richting de bouw, als 36jarige timmerman had hij alles wat hij wilde. Bij het benzinestation stopte hij even, voor koffie, en een goed blad, de Playboy. Hij was alweer een tijdje alleen nadat zijn vrouw met de buurman ervandoor was gegaan. voorbij het eerste stoplicht gebeurde het. Hij was zo gefascineerd door Nicolette dat hij de auto van rechts niet zag. Boem, Erik werd wakker en hoorde de ambulances... hij zag zijn moeder.

Twitter versieErik is een gescheiden man, fervert playboy lezer. Tijdens zijn laatste nummertje heeft hij een ongeluk gehad, waarbij hij zijn moeder aanreed

- Waar het verhaal om draait zit helemaal op het einde+ Onverwachte, goede, climaxTip Iets minder details over de personen en situaties

6 woorden tot verhaaltje

zwart/wit in de romantiek bladerendoorgaans lukt het wel, nu niet.Vroeger was ik, nu ben ikhaar billen, mocht je willenHet gaat goed ja, ja inderdaad

Verveling week1 Korte verhaalijn week 2

Wij hebben een half uur bijgehouden wat er gebeurde in de Selexyz op de oudegracht te Utrecht. Deze boekhandel heeft een breed assortiment aan tijdschriften. Van specifieke vakbladen tot en met de nieuwste mode magazines. In een half uur zijn ons een aantal dingen opgevallen. Mensen nemen de tijd, ze scannen de tijschriften en bekijken de keuzes. Ze wegen af wat de beste keuze is waarmee ze zich kunnen identificeren.

Er was een donkere man en die heeft langer dan ons bij het vak gestaan. Welke in de tussentijd, blonde meisjes versierde die 10 jaar jonger waren. Deze man heeft ongeveer 15 minuten in het zelfde blad over videospelletjes te lezen. En heeft uiteindelijk geen aankoop gedaan.

Er waren ook 2 meisjes van rond de 17 a 18. Deze meisjes waren erg geïnteresseerd in bladen als de Elle, Vogue en een super tijdschriften pakket met allerlei meidenbladen. Ze hadden het over de verschillende onderdelen van dit blad. Na 10 minuten hadden ze nog geen keuze gemaakt en liepen even weg. Vijf minuten later kwamen ze terug en na nog 10 minuten kijken maakte ze de weloverwogen keuze om toch het blad aan te schaffen dat ze als eerste in hun handen hadden.

Er was ook een stelletje gezellig samen aan het winkelen. Het meisje had haar oog laten vallen op de Marie Claire, en begon te lezen. Haar vriend dartelde er om heen en probeerde zo nu en dan haar te helpen. Tevergeefs werd ieder tijdschrift wat hij haar liet zijn compleet genegeerd. Hij liep neergeslagen op de tijdschriften afdeling. Vijf minuten later gaf hij de hoop op en sloeg zijn arm om haar heen omdat hij wist dat het toch zinloos was. Als snel begreep ze de hint, legde het blad terug en zijn ze gezamenlijk zonder aankoop te maken de winkel uit gelopen.

Er kwam ook een meisje binnen, die liep zonder te aarzelen op de Milionair af. Pakte deze en heeft deze vijf minuten lang doorgelezen. Het leuke was dat ze niet binnen deze doelgroep paste met H&M achtige kleding en dus totaal geen miljonairs uitstraling. Na het lezen legde ze het blad weg en liep direct weer de winkel uit.

Even later kwam er een ouder stel binnen. De vrouw zei tegen haar man “ik ben op zoek naar kunst” de man negeerde haar compleet en liep richting de zeil tijdschriften. Hij bladerde er door heen, zijn vrouw was aan het kijken bij de art magazines. Uiteindelijk pakte de man het Rail Magazine en zei direct hardop, “Ah schat deze neem ik!” De vrouw reageerde niet en ze liepen samen weg van de tijdschrift afdeling.

Na deze en nog een klein aantal andere situaties geobserveerd te hebben zijn we tot de conclusie gekomen dat de klanten van een winkel als de Selexyz duidelijk niet komen voor een impulsaankoop maar eerder voor een weloverwogen aankoop. Er wordt goed en lang nagedacht over de keuze, er wordt nauwkeurig vergeleken en als men een mogelijke optie ziet wordt deze eerst goed doorgelezen of het wel écht het goeie tijdschrift is. Men beslist niet direct op de uitstraling van de cover of ze het tijdschrift kopen, dit werd erg duidelijk omdat vrijwel direct het blad opengeslagen werd en de cover dus meteen verdween.

Een ander klein detail wat opviel is mensen niet zozeer tijdschriften kopen waarvan ze zichzelf direct in zien, maar liever wat en hoe ze willen zijn en leven. Eerder een toekomstbeeld dan een spiegel dus.

Tijdschriftanalyse Verslag workshop

We hebben een worshop gehad van Helena van Dun. Helena gaf ons een aantal opdrachten. Ze heeft ook verteld hoe ervaringen voor haar geweest zijn en ze heeft een deel van haar foto’s die ze maakt van leuke dingen aan ons laten zien. Ook heeft ze verteld hoe zij omgaat in redacties op momenten dat er nieuwe inspiratie gegeven moet worden hoe ze dat doet en hoe ze het aanpakt.

Voor de opdrachten moesten wij bijvoorbeeld naar beelden kijken en hier keuzes in maken. Je leert hiervan naar beeld te kijken en een goed verwoorde keuze samen te stellen waarom jij voor deze compositie gekozen hebt, beargumentatie van jouw keuze is erg belangrrijk. Je ziet ook duidelijk dat andere mensen een andere smaak hebben. Zoals elke afbeelding in dit gebied kunnen deze de tekst een bepaalde interpretatie maar ook manipuleren. Keuze’s die je hierin maakt kunnen tot gevolgen hebben dat je een bepaald gevoel wilt versterken of een idee wilt geven met de illustratie. Het is dus erg belangrijk dat je hier goede keuzes inmaakt en de juiste richting voor kiest.

Op gebied van het Haagse Hopje hebben we geleerd eigenlijk om met iets heel simpels een goede en pakkende titel te creeeren. Eigenlijk van uit het niets iets hebben, creatief zijn. Tijdens deze workshop zijn we dieper in het gevoel gestapt van creativiteit. En heeft ze ons laten zien dat je zelfs met een haags hopje genoeg kan verbinden “brainstormen” om tot een logisch iets voor iets totaal anders terecht te komen. Een verbinding met gedachtes in dezelfde trent of dezelfde smaak,naam, kleur, vorm.

Al met al was het een erg leerzame workshop

Tijdschriftanalyse Verslag workshop

Zijn designers de kunstenaars uit de 21ste eeuw, of zijn designers vormgevers van objecten die wij in het dagelijkse bestaan gebruiken? Dit is Een moeilijke kwestie en elke persoon zal er anders tegenaan kijken.(<- doet deze zin er wel toe?) Verschillende meningen zorgen ervoor dat er niet echt een geheel uit te halen is (waar een geheel uit te halen?), en het maakt het er zeker niet makkelijker op.

Ten eerste (misschien is ‘om te beginnen’ beter, om het wat minder formeel te maken) wat is kunst? Een begrip waar we uren lang over door kunnen gaan. Er zijn altijd een aantal punten waar we het allen (ik zou ‘allemaal’ doen) over eens zijn. De moeite en kennis die benodigd is om iets te creëren vanuit een bepaalde visie en of standpunt op een redelijk excentrieke en eigenzinnige wijze is namelijk direct te herkennen(is dit niet een beetje een moeilijke zin). Een persoon vervloeit zichzelf met het (te maken) stuk en stopt een beetje van deze (/zijn) kennis in het werk. Een beetje van hem en een beetje van Maggi. ???(is dat niet een beetje onprofessioneel?)

Designers uit de 21ste eeuw zijn een breed begrip en er zijn vele manieren waarop deze (/ze) zich naar voren laten komen in de huidige maatschappij. Men kan eigenlijk (eigenlijk is een beetje spreektaal, ik zou het weglaten) wel stellen dat alles tegenwoordig gedesigned moet worden. Van de meubels van de Ikea tot het koffiebekertje dat je elke dag krijgt uit je koffieautomaat (‘krijgt’ zou ik aan het eind van de zin doen). De vraag die eigenlijk (eigenlijk kan weg) blijft is, is dit ook (/wel) kunst? Volgens veel mensen niet, maar stel we kijken naar het begrip dat gegeven wordt aan het woord kunst volgens de Van Dale is het “Het vermogen om schoonheid te scheppen en esthetisch genot op te wekken”. Aan de hand hiervan kunnen we het eigenlijk (weglaten) al stellen dat heel veel mensen Ikea meubels als kunst zien.

Dit is wel puur gebaseerd op de mainstream gedachte dat veel mensen bij de Ikea winkelen en er dan spullen kopen die zij mooi vinden, zo mooi om vervolgens tot aanschaf over te gaan. Dus wat willen wij (wie is wij??) eigenlijk zeggen: “Kunst is een begrip dat zo groot is dat je het op vele manieren kunt bekijken”. Kunstenaars van vroeger schilderden portretten. Dit was een manier om mensen met een hoog aanzien vast te leggen, wat eigenlijk gelijk staat aan de fotografie van tegenwoordig.

Designers ontwerpen en kijken naar “Wat is er nodig? Wat moet ik dan maken? En hoe wordt het (/mijn ontwerp) uiteindelijk mooi genoeg dat mensen tot overname (?bedoel je hiermee aankoop?) gaan”.

Een designer is vooral bezig om op de emoties van mensen in te spelen. Juist op deze wijze spelen ze in op de gedachte dat mensen iets krijgen wat ze graag willen. Ook wel “objects of desire” genoemd. Doordat ze (/ de designers) zo inspelen op de emotie van de mens differentiëren ze zich van concurrenten.

Er zijn veel designers over de hele wereld, en ze veranderen niet alleen onze wijze hoe wij dingen zien, maar vooral hoe wij objecten gebruiken.

Starck vs Mondriaan

Philipe Starck, Ron Arad, Ross Lovegrove and Marc Newson zijn wereldbekende designers. Zij hebben op vele manieren vorm aan onze bestaande wereld gegeven. Philipe Starck heeft bijvoorbeeld als mening dat een product pas legitiem (Is hier geen ander woord voor? Misschien ‘gerechtvaardigd’) is als het iets toevoegt aan de duurzaamheid van de producten die gebruikt worden en het product een lang bestaan heeft. juist dit (het lange bestaan) is de kwestie (net of het vertaald is uit een andere taal) DIT HEB IK NIET NEERGEZET?!?! waarom je iets zou ontwerpen. Een goed product heeft ook de intentie om voor altijd te blijven bestaan om even terug te komen (spreektaal) op het gebied van duurzaamheid. Hij noemt dat de schoonheid die bestaat, vervangen moet worden door goedheid (Bedoel je kwaliteit?). Eigenlijk (weglaten) zegt hij hier bij dat hij niet uit is om de schoonheid van een voorwerp, maar meer om het praktische en een stabiel en rotsvast ontwerp.Reiko Sudo noemt design “meer plezier en vreugde in het leven brengen” . Deze designer is er dus zekerder van dat het om een kunstvorm gaat.

Meningen onder (/bij designers onderling) designers verschillen dus ook en dit is misschien wel het enigste punt waardoor wij (men of ik, ‘wij’ klinkt alsof ‘wij’ het team van ons magazine is ofzo?) kunnen stellen dat er geen duidelijkheid over bestaat. Wat wij (idem) wel kunnen stellen is dat designers hun visie op de wereld laten zien en producten ontwerpen waar wij (idem, hier zou ik ‘we’ gebruiken) in de toekomst iets aan hebben en dat de ontwerpen die gemaakt worden vooral een praktisch voor de hand liggende ondergrond hebben. Ze proberen er ook een dosis schoonheid aan toe te voegen en hierdoor krijgen sommige designers de betiteling dat ze kunst maken. Uiteindelijk zijn ze vooral bezig om de producten die mensen gebruiken beter, toegankelijker en mooier te maken. Kunst is eerder een vrije expressievorm, waarin kunstenaars los kunnen gaan om hun eigen mening aan iets te geven en hun gedachten en visie door te laten spiegelen op de wereld. Ze proberen eerder de wereld te veranderen op het gebied van schoonheid, en niet van duurzaamheid en praktisch gebruik

En toch wacht ik nog steeds op het draagbare schilderij dat ik overal mee naar toe kan nemen. (Dit zou ik een beetje toelichten, zo van ‘Zal er een tijd komen dat kunst ook praktisch wordt?’)

Door Ruben van SelmTIP: Het stuk is eigenlijk te kort voor een ‘lang stuk’ Lieke had bepaald dat je voor een lang artikel ongeveer 1000 woorden nodig had, dan kan er altijd nog in geknipt worden en eventueel opgevuld met afbeeldingen.TOP: Interessant onderwerp

Starck vs Mondriaan

TIP: Je verwijst heel veel naar dingen in zinnen die je lang ervoor hebt benoemd, met ‘dit’ en ‘juist daarom’ maar de lezer gaan niet 2 zinnen terug om te kijken waarom dan ook al weer? Probeer wat logischer te schrijvenTOP: Goeie conclusie.

(/….) betekent wat je er eventueel van zou kunnen maken om het meer vloeiend te maken.. Alles met rood heb ik tussengezet (zijn woorden die missen)(…) Zijn gewoon comments van mij.Het blauwe heeft iemand anders er denk ingezet..

Doe mij zo’n label.!?

Duurzaamheid, een woord dat tegenwoordig gemakkelijk door iedereen in de mond genomen wordt. Een artikel krijgt bij elke mogelijkheid het stempel, dat het milieubewust gemaakt is, verkocht is en/of extra lang meegaat. Bedrijven zijn hier heel erg makkelijk in en controle op dit begrip is er eigenlijk(weglaten) niet (/nauwelijks) in Nederland. Iedereen kan het begrip toepassen en de prijs van het product aan de hand daarvan met 25% verhogen, wat heel erg gemakkelijk is. Sommige bedrijven laten wél een keurmerk op zichzelf plaatsen van “wij zijn duurzaam”, maar produceren niet op deze wijze. Men koopt gewoon een stuk land op in de Amazone en laat hier (waar???) een stukje van het regenwoud terug groeien. Dit is niet duurzaam, maar hierdoor krijgen ze wel het stempel “duurzaam”.Kunstenaars zijn mensen die zich bezighouden met het creëren van schoonheid. Het is niet nodig dat ze zich gaan bezighouden met het milieu. Stel je voor dat alle kunstenaars producten zouden moeten gaan gebruiken die milieubewust zijn, hoe moeten ze dat in hemelsnaam betalen? Veel kunstenaars leven al van een minimalistisch loon en proberen zoveel mogelijk gebruikte materialen te recyclen. Om dan ook nog eens de duurste producten “nieuw” te moeten aanschaffen, die “duurzaam” zijn, is (/vind ik, het is niet per definitie overdreven, maar jij als collumnist vindt dit) redelijk overdreven. Deze keus moet je gewoon bij de persoon zelf laten. Je kan ze niet zomaar opdringen om iets te doen. Het aantrekkelijk voor ze maken om duurzame materialen te gebruiken is eigenlijk (weglaten, of ‘in tegenstelling’) een stuk gemakkelijker. Kunstenaars, die door middel van producten te recyclen kunst maken of van recyclebare materialen kunst maken zijn natuurlijk wel speciaal (/bijzonder in zijn soort). Juist om van iets wat al gebruikt is iets nieuws te maken, maakt het origineler en laat precies het niveau van de creativiteit van een kunstenaar zien. Veel mensen vinden dat namelijk (namelijk kun je weglaten) een goed principe en het zorgt er weer voor dat je kunstwerk aantrekkelijker wordt en meer love-able. Uiteindelijk hoef je er als kunstenaar niet voor te kiezen. (waarvoor?!? ‘om duurzame dingen te maken’?) Kunstenaars moeten niets, ze mogen alles. Vrijheid maakt het juist voor kunstenaars toegankelijk om te doen wat ze willen. Stel je voor dat je het creëren aan banden zou gaan leggen en kunstenaars zou verplichten om alleen maar duurzaam bezig te zijn, dan is dat een restrictie die binnen de kortste keren door één of andere kunstenaar van de hand wordt gedaan. En wie is er in hemelsnaam (Zou ik weglaten, Heb je eerder in dit stuk ook al gebruikt, en is een beetje spreektaal’) in staat om dit te gaan controleren? Nee, geef ze zelf de keus en laat de mens bepalen of ze wel of geen “duurzaamheid” toe willen passen in hun kunst.

TIP : Je laat wel je mening doorschemeren, maar het zou iets verhalender kunnen aan de hand van voorbeelden uit het dagelijks leven (wat columnisten vaak doen)\TOP: Interessant onderwerp, denk wel dat veel mensen het met je eens zijn.TIP: Je schrijft heel letterlijk zoals je het zou zeggen, dus spreektaal, misschien is dit juist wel leuk voor een column maar ik denk dat je toch woorden weg moet laten.

Doe mij zo’n label.!?

Zijn designers de kunstenaars uit de 21ste eeuw, of zijn designers vormgevers van objecten die wij in het dagelijkse bestaan gebruiken? Dit is een moeilijke kwestie en elke persoon zal er anders tegenaan kijken. Verschillende meningen zorgen ervoor dat er niet echt een duidelijk antwoord op te geven is. Het maakt het er in ieder geval niet makkelijker op.

Wat is kunst? Een begrip waar we uren lang over door kunnen gaan. Er zijn altijd een aantal punten waar we het allemaal over eens zijn. De moeite en kennis die benodigd is om iets te creëren vanuit een bepaalde visie en of standpunt op een redelijk excentrieke en eigenzinnige wijze is namelijk direct te herkennen. Een persoon vervloeit zichzelf met het te maken stuk en stopt een beetje van zijn kennis in het werk. Een beetje van hem en een beetje van Maggi.

Designers uit de 21ste eeuw zijn een breed begrip en er zijn vele manieren waarop ze zich naar voren laten komen in de huidige maatschappij. Men kan wel stellen dat alles tegenwoordig gedesigned moet worden. Van de meubels van de Ikea tot het koffiebekertje dat je elke dag uit je koffieautomaat krijgt. De vraag die blijft is, is dit ook wel kunst? Volgens veel mensen niet, maar stel we kijken naar het begrip dat gegeven wordt aan het woord “kunst” volgens de Van Dale is het “Het vermogen om schoonheid te scheppen en esthetisch genot op te wekken”. Aan de hand hiervan kunnen we het eigenlijk al stellen dat heel veel mensen Ikea meubels als kunst zien.

Dit is wel puur gebaseerd op de mainstream gedachte dat veel mensen bij de Ikea winkelen en er dan spullen kopen die zij mooi vinden, zo mooi om vervolgens tot aanschaf over te gaan. Dus wat wil deze gedachte eigenlijk zeggen: “Kunst is een begrip dat zo groot is dat je het op vele manieren kunt bekijken”. Kunstenaars van vroeger schilderden portretten. Dit was een manier om mensen met een hoog aanzien vast te leggen, wat eigenlijk gelijk staat aan de fotografie van tegenwoordig.

Designers ontwerpen en kijken naar “Wat is er nodig? Wat moet ik dan maken? En hoe wordt mijn ontwerp uiteindelijk mooi genoeg dat mensen tot aankoop gaan”.

Een designer is vooral bezig om op de emoties van mensen in te spelen. Juist op deze wijze spelen ze in op de gedachte dat mensen iets krijgen wat ze graag willen. Ook wel “objects of desire” genoemd. Doordat de designers zo inspelen op de emotie van de mens differentiëren ze zich van concurrenten.

Er zijn veel designers over de hele wereld, en ze veranderen niet alleen onze wijze hoe wij dingen zien, maar vooral hoe wij objecten gebruiken.

Starck vs Mondriaan

Philipe Starck, Ron Arad, Ross Lovegrove and Marc Newson zijn wereldbekende designers. Zij hebben op vele manieren vorm aan onze bestaande wereld gegeven. Philipe Starck heeft bijvoorbeeld als mening dat een product pas gerechtvaardigd is als het iets toevoegt aan de duurzaamheid van de producten. Het lange bestaan is voor hem de gedachte om iets te ontwerpen. Een goed product heeft de intentie om voor altijd te blijven bestaan. Een prima gedachte op het gebied van duurzaamheid. Hij noemt dat de schoonheid die bestaat, vervangen moet worden door kwaliteit van een product. Hij zegt hier dat hij niet uit is om de schoonheid van een ontwerp, maar meer om de praktische redenen om een stabiel en rotsvast ontwerp te maken.Reiko Sudo noemt design “meer plezier en vreugde in het leven brengend” . Deze designer is er dus zekerder van dat het om een kunstvorm gaat.

bij designers onderling verschillen de meningen dus ook en dit is misschien wel het enigste punt waardoor men kan stellen dat er geen duidelijkheid over bestaat. Wat men wel kan stellen is dat designers hun visie op de wereld laten zien en producten ontwerpen waar men in de toekomst iets aan kan hebben en dat de ontwerpen die gemaakt worden vooral een praktische ondergrond hebben. Ze proberen er ook een dosis schoonheid aan toe te voegen en hierdoor krijgen sommige designers de betiteling dat ze kunst maken. Uiteindelijk zijn ze vooral bezig om de producten die mensen gebruiken beter, toegankelijker en mooier te maken. Kunst is eerder een vrije expressievorm, waarin kunstenaars los kunnen gaan om hun eigen mening aan iets te geven en hun gedachten en visie door te laten spiegelen op de wereld. Ze proberen eerder de wereld te veranderen op het gebied van schoonheid, en niet van duurzaamheid en praktisch gebruik

En toch wacht ik nog steeds op het draagbare schilderij dat ik overal mee naar toe kan nemen. Zal er ooit een tijd komen dat kunst ook praktisch wordt?

Starck vs Mondriaan

Duurzaamheid, een woord dat tegenwoordig gemakkelijk door iedereen in de mond genomen wordt. Een artikel krijgt bij elke mogelijkheid het stempel, dat het milieubewust gemaakt is, verkocht is en/of extra lang meegaat. Bedrijven zijn hier heel erg makkelijk in en controle op dit begrip is er nauwelijks in Nederland. Iedereen kan het begrip toepassen en de prijs van het product aan de hand daarvan met 25% verhogen, wat heel erg gemakkelijk is. Sommige bedrijven laten wél een keurmerk op zichzelf plaatsen van “wij zijn duurzaam”, maar produceren niet op deze wijze. Men koopt gewoon een stuk land op in de Amazone en laat een stukje van het regenwoud terug groeien. Dit is niet duurzaam, maar hierdoor krijgen ze wel het stempel “duurzaam”.Kunstenaars zijn mensen die zich bezighouden met het creëren van schoonheid. Het is niet nodig dat ze zich gaan bezighouden met het milieu. Stel je voor dat alle kunstenaars producten zouden moeten gaan gebruiken die milieubewust zijn, hoe moeten ze dat in hemelsnaam betalen? Veel kunstenaars leven al van een minimalistisch loon en proberen zoveel mogelijk gebruikte materialen te recyclen. Om dan ook nog eens de duurste producten “nieuw” te moeten aanschaffen, die “duurzaam” zijn, vind ik redelijk overdreven. Deze keus moet je bij de persoon zelf laten. Je kan ze niet opdringen om iets te doen. Het aantrekkelijk voor ze maken om duurzame materialen te gebruiken is een stuk gemakkelijker. Kunstenaars, die door middel van producten te recyclen kunst maken of van recyclebare materialen kunst maken zijn natuurlijk wel bijzonder in zijn soort. Juist om van iets wat al gebruikt is iets nieuws te maken, maakt het origineler en laat precies het niveau van de creativiteit van een kunstenaar zien. Veel mensen vinden dat een goed principe en het zorgt er weer voor dat je kunstwerk aantrekkelijker wordt en meer love-able. Uiteindelijk hoef je er als kunstenaar niet voor te kiezen om duurzame kunst te maken. Kunstenaars moeten niets, ze mogen alles. Vrijheid maakt het juist voor kunstenaars toegankelijk om te doen wat ze willen. Stel je voor dat je het creëren aan banden zou gaan leggen en kunstenaars zou verplichten om alleen maar duurzaam bezig te zijn, dan is dat een restrictie die binnen de kortste keren door één of andere kunstenaar van de hand wordt gedaan. En wie is er in staat om dit te gaan controleren? Nee, geef ze zelf de keus en laat de mens bepalen of ze wel of geen “duurzaamheid” toe willen passen in hun kunst.

Doe mij zo’n label.!?

Doe mij zo’n label.!?

Fotografie Fotografie

Fotografie Fotografie

Fotografie Fotografie

Fotografie Fotografie

Week 35

De start van het vak Magazine. Vandaag hebben wij de eerste les van magazine gehad. We hebben een kleine introductie gehad, in het vak en wat precies een magazine is. Na een kleine inleiding zijn we begonnen aan individuele schrijfopdrachten deze zouden de basis voor ons schrijven gaan vormen. De eerste opdracht was eigenlijk begin met schrijven over het meest saaiste wat je onlangs hebt meegemaakt. Daar begon het, heel, heel erg moeizaam schrijvend ben ik een idioot en totaal niet sterk. Dus dit gaf wel een aantal moeilijkheden met zich mee. Het was me gelukt om een onderwerp te vinden. Na het ontvangen van mijn tip/top/tip heb ik mijn artikel herschreven voor de bright.

Week 36

In deze les hadden we de Belbin test als opdracht mee naar huis gekregen. We moesten deze test doen om te kijken wat voor groeps persoon je bent en hoe je het best functioneert. Mijn uitkomst was dat ik een vormer was, dit hield in “De vormer is over het algemeen zeer gedreven en energiek. De vormer weet mensen te motiveren. Soms, als het in zijn of haar ogen nodig is, door uit te dagen. Al kan de vormer door zijn gedrevenheid ook mensen tegen zich in het harnas jagen. Deze gedrevenheid maakt de vormer soms ook ongeduldig of emotioneel. Het belang voor het team is dat de vormer met zijn of haar ambitie zaken voor elkaar weet te krijgen.”

Vanuit deze gedachte werd je in groepen ingedeeld er werd gekeken naar precies welke mensen in de groep thuis hoorden en verdeelt onderling. Deze week is dus ook de project groep samengesteld, we hebben onze eerste vergadering gehad en zijn toen begonnen aan een tweede schrijfopdracht waarin we in 6 woorden een heel verhaal moeten schrijven.

Week 37

In deze week hebben we een schrijfopdracht gehad waarin we een stukje moesten schrijven over een mogelijke gebeurtenis, uiteindelijk moesten we dit samenvatten naar een versie voor op twitter dus minder dan 140 woorden gebruiken om iets duidelijk te maken. Deze les hebben we ook een workshop gehad van Helena van Dun. Helena heeft ons uitgelegd hoe we anders moesten kijken naar dingen en dat alles in je omgeving creativiteit kan zijn. Tevens zijn in deze week rollen verdeelt voor de vervulling van het magazine. Dus wie doet wat en hoe doet deze persoon dat?

Tijdens deze verdeling heb ik de pijler kunst gekregen en ben ik magazine fotograaf geworden.

Week 38

Deze week zijn de artikels bedacht na een creatieve brainstormen om te bepalen wat we precies gaan doen voor de teksten. Wat worden onze artikelen en hoe gaan we deze uitwerken. Na een aantal keuze’s te maken hiertussen hebben we de artikelen verdeelt. Ik had een column over duurzaamheid gekregen en een artikel ofdat kunstenaars de nieuwe designers zijn uit de 21ste eeuw.

Deze les was ik voor de rest afwezig wegens ziekte, dus helaas heb ik niets meegekregen van de inhoud van deze les

week 39

Was de week waarin we uiteraard hard bezig waren met het schrijven van onze artikels, onderzoek verrichten en tevens kennis opnamen van onze gekozen onderwerpen. Voor mij hield dat in dat ik hard aan de slag mocht het begrip designers uit de 21steeuw. Wat resulteerde in veel lezen veel surfen en veel boeken huren bij de bibliotheek.

week 40

Deze les was het oplever punt van onze artikelen. We hebben hier gekeken naar wat we allen hadden gemaakt en artikelen van elkaar doorgelezen. Deze les is er ook verdeelt wie welk artikel zou doorlezen en controleren. Tevens ben ik in deze week druk bezig geweest met de fotografie voor de artikelen die in ons magazine zouden verschijnen. We hebben deze les ook een workshop gehad over hoe magazine’s geld verdienen. Dit was eigenlijk een kleine uitweiding over marktwerking op het gebied van magazines.