Magazine jij&ik september 2015web

m a g a z i n e

DIT IS EEN UITGAVE VAN ONS TWEEDE THUIS

J I J & I Km a g a z i n e

september 2015

IN|BEELD04

J I J & I K

Expositie JIJ&IK

Praktijk en wetenschap, een mooie verbinding

Start elektronisch cliëntendossier

Tevredenheid cliënten en medewerkers

KDC’s gespecialiseerd in autisme

Ambulante Dienstverlening: kracht van netwerk

Indicatie verloopt, wat nu?

Kosten dienstverlening cliënten

Werken op het dienstencentrum

Anne van der Kooij over de financiën

Nieuw: vakbondconsulent

Eigen baas

04

08

09

13

16

19

21

24

26

30

33

36

Krachtig

‘Kracht’ is het thema van dit nummer van het Magazine JIJ&IK. Maar kan je dat meten, de kracht van een organisatie? We meten heel wat af, ook in

de zorg. Zo hebben we onlangs een tussentijdse audit gehad voor onze HKZ-certificering. Verder is er een tussentijdse meting geweest naar cliënt- en medewerkertevredenheid. De eerste meting is gewoon standaard ieder jaar. De tweede meting naar tevredenheid van cliënten en medewerkers is op verzoek van de Ondernemingsraad en Centrale Familieraad gehouden. We zijn nu immers een half jaar bezig met zelforganisatie en dan is het goed om even stil te staan en te kijken hoe cliënten en medewerkers dat ervaren.

De HKZ-audit voor de certificering was positief. We hebben veel complimenten ontvangen van DNV, het bureau dat de audit doet. Onder andere voor de zeer gemotiveerde en enthousiaste medewerkers, de goede ontvangst en openheid en voor de hoge kwaliteit van zorg en dienstverlening die we hebben kunnen behouden ook in het proces van zelforganisatie. Vanzelfsprekend zijn er verbeterpunten, daar gaan we mee aan de slag. De tussentijdse meting gaf ook een positief beeld. Natuurlijk scoorden we minder hoog dan bij eenzelfde onderzoek drie jaar geleden, maar dat is meer dan normaal voor een organisatie in verandering. Tegelijkertijd kwam er uit dat onze cliënten geen noemenswaardige problemen ondervinden van onze reis naar zelforganisatie. Ik vind persoonlijk dat deze metingen tonen dat we met z’n allen kracht laten zien. Kracht om gezamenlijk de zorg en ondersteuning voor onze cliënten op een hoog niveau te houden.

Krachtig is een van onze kernwaarden, mooi verbeeld in de leeuw op de voorpagina van dit Magazine. De leeuw prijkt op de tentoonstelling in het Pop-up Kunsthuis in Amstelveen: JIJ & IK exposeren. Een prachtige tentoonstelling met werken van cliënten van onze dagcentra Middelpolder en Floriande. U leest er in dit Magazine meer over.

Ons Tweede Thuis september 201502|

INHOUD

KORT|NIEUWS VASTE|RUBRIEKEN04 06 10

Van de bestuurder

Werken bij Postcode Loterij

Column medewerkers

Regiomanagers: een briefwisseling

Kalender

Column cliënt

Midden in de samenleving

Vrijwilliger Gerda Baron

Uit de Cefara

De week van Jeroen Koningen

Vanuit de Centrale Cliëntenraad

In memoriam

Producten

02

10

11

12

14

15

20

22

23

28

32

38

40

06

07

11

15

18

29

34

35

37

Ons Tweede Thuisseptember 2015 |03

Glas ophalen, goed voor buurt en milieu;

Bootjesdag; De Biezenwaard nu verpleegkundig

kinderzorghuis

Focus op onderzoek; Studenten op bezoek

Werk in uitvoering

Feest in Aalsmeer; Brandweerdag Amstelveen

Werkbezoek gemeente

Netwerk palliatieve zorg; Bedankt burgemeester

Sportdag medewerkers; Hyatt Place op Floriande;

Naar Dolfinarium met Korton

Tof picknickkleed; De Zevenster op wijkfeest

Hoofddorp-Oost; Sportdag cliënten; Onderzoek

Trimbos-instituut; Diploma Opstap(je)

Zomermarkt Nifterlake; Convenant VVE;

Samen in de wijk

JIJ&IK zijn duidelijk zichtbaar

Ons Tweede Thuis september 201404| Ons Tweede Thuis september 201504|

Zondag 6 september was het dan eindelijk zover. Burgemeester Mirjam van ‘t Veld opende de kleurrijke expositie van Ons Tweede Thuis in het Pop-up Kunsthuis in Amstelveen: JIJ & IK exposeren. Het was natuurlijk best spannend voor de kunstenaars van Ons Tweede Thuis: een expositie en de burgemeester bij de opening.

Cliënten Floriande en Middelpolder

EXPOSEREN

Spannend maar ook erg leuk, want de burgemeester haalde alle kunstenaars naar voren en ze kregen een groot applaus. “Het gaat niet om het ‘dikke ik’ maar om ‘jij en ik’. Jij en ik moeten het met elkaar doen. Ik draag Ons Tweede Thuis een warm hart toe. Ik hou ook van kunst en ik ben jaloers op de kunstenaars hier. Dat je je zo kunt uiten in je werk en dat anderen daarvan kunnen genieten. Ons Tweede Thuis heeft bijzondere kunstenaars en het is een bijzondere tentoonstelling geworden”, zei de burgemeester voordat zij de expositie officieel opende. Regiomanager Gert-Jan de Haas van Ons Tweede Thuis benadrukte in zijn toespraak dat Ons Tweede Thuis onderdeel is

van de Amstelveense gemeenschap. “Onze cliënten kunnen ook een bijdrage leveren aan deze gemeenschap, bijvoorbeeld met deze expositie”. De opening van de expositie werd goed bezocht. Ruim honderd mensen waren aanwezig. “Twee keer zoveel als bij onze andere exposities”, aldus Karina Tan, voorzitter van de

Vereniging Amstelland Kunst (VAK).

“Deze expositie doet niet onder voor een

professionele expositie”, merkte een bezoeker op. Dat was natuurlijk een prachtig compliment voor alle mensen die zich enorm ingezet hebben om de expositie tot stand te brengen. Cliënten en medewerkers van dagcentrum Middelpolder, Floriande

“Onze cliënten kunnen ook een bijdrage leveren aan deze gemeenschap, bijvoorbeeld met deze expositie”.

IN|BEELD

Ons Tweede Thuis september 2014 |05 Ons Tweede Thuis september 2015 |05

en Spoorzicht en medewerkers van de afdeling communicatie van het dienstencentrum. Maar ook Karina Tan en Han Schooneman, eigenaar van SchoonemanDesign en lid van de ondernemersvereniging Amstelveen en initiatiefnemer Mieke Regelink, vrijwilliger bij Ons Tweede Thuis. Want het was me een klus. Schilderijen en kunstwerken selecteren, inpakken en vervoeren. De expositieruimtes inrichten, de winkel inrichten. En vooraf folders maken, mailings versturen, persberichten maken, filmpjes en foto’s maken van de cliënten. En dat alles in eigen huis, zonder externe partijen in te huren. Daarmee benut Ons Tweede Thuis niet alleen de kracht en talenten van eigen personeel, het is goedkoper en het geeft medewerkers en cliënten een enorm gevoel van verbinding. Belangrijke waarden binnen de organisatie.

Kennismaken met de kunstenaarsVeel van de kunstenaars waren aanwezig tijdens de opening. Het is natuurlijk het allerleukst als je met de kunstenaar zelf kunt praten over zijn of haar werk. Maar dat is niet voor alle kunstenaars weggelegd. Voor sommige van hen levert dat te veel stress op of is dat veel te druk. Maar alle kunstenaars waren wel te zien op een speciaal hiervoor gemaakte film over hun inspriratie en werkwijze. Deze filmpjes zijn te bekijken op youtube.com/user/onstweedethuis. Op zolder was een kleine filmzaal ingericht. Bezoekers namen hier een kijkje in het ‘hoofd’ van Franky Vergouwe. Franky werkt op dagcentrum Middelpolder en vertelt hoe hij alles wat hij hoort en meemaakt, vertaalt in zijn prachtige tekeningen. Net als vele anderen werd ook de burgemeester geraakt door zijn tekeningen en verhaal.

Ook het winkeltje met zelfgemaakte producten was een succes. De tassen, knuffels en andere producten vlogen over de toonbank. Er zijn ook verschillende schilderijen verkocht. Daar worden anderen blij van, maar ook de ateliergroepen. De dagcentra vallen tegenwoordig onder de Wet Maatschappelijke Ondersteuning

Tweet burgemeester Mirjam van ‘t Veld:

Mirjam van ‘t Veld @mirjamvantveldFranky van @Ons2eThuis tekende de consequenties van bezuiningen in de zorg:

gebeurtenissen vs gedachten #bijzonder

(WMO) en moeten het met minder geld doen. Van de opbrengsten koopt het dagcentrum weer nieuwe materialen. Gemma vertelt dat ze ook thuis tekent en schildert. “Ik was samen met Iris en mijn moeder naar de expositie. Ik heb ook al eerder een expositie gehad bij Frans Bodner in Hoofddorp.” “Nou, thuis heb ik daar geen

zin meer in hoor, ik werk al bijna de hele week in het atelier”, zegt haar vriendin Iris. “Dat vindt mijn moeder wel jammer. Ik kom uit een creatieve familie.” Van Iris hingen drie hele mooie wolven in het Kunsthuis. “Ik vind wolven heel mooie dieren, ik vind ze mysterieus. Mijn vriendinnen noemen mij soms ook mysterieus. Wolven geven mij een gevoel van vrijheid. Ik heb voor de expositie ook wolven van klei gemaakt. Toen die naar het Kunsthuis gingen, kreeg ik het even te kwaad. Ik was zo bang dat ze stuk zouden gaan. Ik heb er een mooie foto van gemaakt. Want, misschien worden ze wel verkocht.”

De expositie gemist? Kom gerust een keertje kijken in de ateliers van Ons Tweede Thuis. Schilderijen kopen of huren kan ook. Op de website van Ons Tweede Thuis staat binnenkort een uitgebreider interview met de initiatiefnemers van de expositie over de aanleiding, expositie zelf, de samenwerking en de resultaten. www.onstweedethuis.nl, onder nieuws.

Ons Tweede Thuis september 2015 06|

BootjesdagIeder jaar is het weer een feestje op het water. En ook dit jaar genoten vierhonderd mensen met een verstandelijke beperking met hun begeleiders tijdens de Bootjesdag van Stichting Dag van je Leven. Meer dan zeventig booteigenaren waren met hun boot in alle vroegte naar de haven van Kempers Watersport gekomen om een paar uurtjes te varen met cliënten van Ons Tweede Thuis. Die maakten kennis met hun gastheer- of vrouw en gingen daarna het water op. Een rondje over de plas en door de smalle slootjes rond de Aalsmeerse leg-akkertjes. Een zeer geslaagd evenement met dank aan de enorme inzet van Dag van je Leven en de organisatie vanuit Ons Tweede Thuis door Tamara Kwint en Astrid Sloot van de cliëntenadministratie.

GLASophalen goed voor buurt en milieu

Dit zijn de cliënten van de activiteitengroep, werkzaam op dagcentrum

Westwijk. Sinds een paar weken lopen zij trouw één dag in de week

door een deel van de wijk om glas op te halen bij de buurtbewoners

en dit weg te brengen naar de glasbak. Er waren van tevoren flyers

gemaakt met daarop een uitleg en de vraag of bewoners wilden

meewerken aan dit ‘glas-ophaal-project’. Het was even spannend

of dit zou werken, maar het project blijkt een groot succes! Er zijn

nog meer cliënten die het leuk zouden vinden om glas op te halen,

dus we kijken of we het project uit kunnen breiden naar andere

delen van de wijk. De cliënten en buren zijn heel blij met deze nuttige

dagbesteding! De Biezenwaard nu verpleegkundig kinderzorghuisDe Biezenwaard in het Libellebos in Uithoorn is er voor chronisch zieke kinderen. De Biezenwaard was een kinderhospice maar deze term roept vooral de associatie op met de laatste levensfase. Daarom is er een nieuwe omschrijving gezocht. De vier kinderhospices in Nederland, verenigd in de Vereniging Gespecialiseerde Verpleegkundige Kindzorg, kozen samen voor ‘verpleegkundig kinderzorghuis’. De Biezenwaard en haar collega-instellingen zijn immers veel meer dan een huis voor de laatste levensfase.

Het unieke van De Biezenwaard is dat er 24 uur per dag verpleegkundig toezicht is. Maar bovenal is De Biezenwaard een fijne plek voor chronisch zieke kinderen om te logeren, voor tijdelijk verblijf, dagbesteding of vakantieopvang. De Biezenwaard is er bijvoorbeeld voor kinderen die vanuit het ziekenhuis nog niet naar huis kunnen, kinderen die behandeld

worden voor kanker, voormalige couveusekinderen, kinderen met epilepsie of diabetes bij wie de medicijnen nog

niet goed zijn ingesteld en soms voor kinderen die zullen sterven. Voor al deze kinderen

en voor hun ouders en broertjes en zusjes is De Biezenwaard een gastvrije plek met deskundige en betrokken pedagogische en verpleegkundige medewerkers. Op een unieke plek zo midden in het Libellebos.Meer informatie is te vinden op

www.biezenwaard.nl.


NIEUWS

Ons Tweede Thuis investeert in praktijkgericht onderzoek. In dit kader hebben we op het congres ‘Focus op onderzoek’ dat maandag 22 juni plaatsvond een bijdrage geleverd. In samenwerking met de VU, Bartiméus, Pluryn en de universiteit Eindhoven heeft Ons Tweede Thuis een workshop gegeven over ontwikkeling en implementatie van ICT en E-health in de gehandicaptenzorg.

Ons Tweede Thuis heeft onderzoek gedaan naar de effectiviteit van de ‘serious game’; De wereld van EMPA. Dit spel heeft als doel; het vergroten van de empatische vermogens van begelei-ders zodat ze mensen met een beperking beter kunnen begelei-den. Ons onderzoek heeft namelijk bewezen dat EMPA hierbij effectief is. Namens het Trimbos instituut hield Els Brandsen op deze dag een lezing over een ander onderzoek wat bij OTT is uit-gevoerd: etische dilemma’s in de zorg voor mensen met een licht verstandelijke beperking die alcohol of drugs gebruiken. Als resultaat van dit onderzoek is de: ‘Handreiking zelfbeschik-king: Waar bemoei ik me mee’ verschenen. Op dit congres is ook het startschot gegeven van het Nationaal Programma Gehandi-captenzorg ‘Gewoon Bijzonder’ door staatsecretaris Martin van Rijn. Het nationaal programma gehandicaptenzorg ontwikkelt, verspreidt en past kennis toe om zorg en ondersteuning voor mensen met een verstandelijke beperking, meervoudige beper-

Focus op onderzoek

Studenten op bezoekMeeuw en Lois zijn twee studenten van Hogeschool Inholland die in hun laatste jaar SPH/MWD zitten. Zij hebben als opdracht voor school: verzorg de introductieweek voor de nieuw startende studenten. Zo zijn zij bij de afdeling opleidingen van Ons Tweede Thuis terechtgekomen en hebben wij samen een programma opgesteld. 27 augustus zijn er 28 eerstejaarsstudenten van de Hogeschool

Inholland op bezoek geweest bij Ons Tweede Thuis. De

studenten beginnen 1 september aan de opleiding SPH of

MWD. Ter voorbereiding op hun studie hebben zij bij ons koffie

gedronken, informatie gekregen en een rondleiding gehad op

dagen wooncentrum Amstel-Meer. Sanjay, medewerker van

de ontmoetingsruimte, heeft verteld over zijn werk en over zijn

appartement in WV Groenhof waar hij woont. Op dagcentrum

Amstelmeer hebben de studenten de film JIJ & IK bekeken, die zeer

goed werd ontvangen.

king of niet-aangeboren hersenletsel te verbeteren. Thema’s van het programma zijn gezondheid, gedrag & participatie. Naast het stimuleren van onderzoek, zetten Van Rijn en het kabinet ook de schouders onder de ratificatie van het VN-ver-drag rechten van personen met een handicap. Ambitie van het verdrag is dat iedereen, met of zonder een beperking, volwaardig kan deelnemen aan de samenleving.

Wil je meer weten over onderzoek bij Ons Tweede Thuis? Neem contact op met gedragsdeskundige Mirjam Wouda via [email protected].


De VU en Ons Tweede Thuis zoeken de verbinding en slaan de handen ineen. De samenwerking begon een

paar jaar geleden met een onderzoek naar de relatie tussen een verstoorde gehechtheid en probleemgedrag

bij mensen met een verstandelijke beperking. Praktijk en wetenschap kunnen elkaar mooi aanvullen, zo bleek, en

de samenwerking werd formeel vastgelegd in een convenant met als thema ‘Gehechtheid en sociale relaties’.

Mirjam Wouda van Ons Tweede Thuis en Paula Sterkenburg van de VU vertellen er enthousiast over.

AanvullenIn het convenant hebben de VU en Ons Tweede Thuis

verschillende afspraken vastgelegd, over ontwikkeling en

verspreiding van kennis, methodes en behandelingen en

over wetenschappelijke onderbouwing daarvan. Praktijk

en wetenschap vullen elkaar aan en hebben elkaar nodig.

Paula: “Wij hebben gegevens uit de praktijk nodig voor

ons onderzoek en aan de andere kant heeft Ons Tweede

Thuis methodes en trainingen nodig die wetenschappelijk

onderbouwd zijn. Zo gaan we hier op de VU een

onderzoeksplan schrijven voor de weerbaarheidstraining

flInK! die Ons Tweede Thuis heeft ontwikkeld. Is die

methode wel evidence based zoals we dat noemen.”

E-healthMirjam: “Wat betreft kennis: we gaan gedragsdeskundigen,

behandelaars en sommige begeleiders trainen, onder

andere in diagnostiek en behandeling op het gebied

van gehechtheid. Er komt een artikel over de uitkomst

van het onderzoek over probleemgedrag en verstoord

gehechtheidsgedrag.” Wat betreft preventie en

behandeling: er is al een methode ontwikkeld: de serious

game ‘de wereld van EMPA’. EMPA maakt begeleiders of

ouders bewust van hun gedrag: hoe sensitief zijn zij? Als je

sensitief bent en kunt invoelen wat je cliënt of kind nodig

heeft, voelt hij zich veiliger en kan hij zijn stress beter

reguleren.

Vanaf september worden alle begeleiders van Ons

Tweede Thuis uitgenodigd om EMPA te spelen.

Uit het onderzoek bleek dat probleemgedrag bij mensen met een

beperking voort kan komen uit een verstoorde gehechtheid. Mirjam:

“Bij een veilige gehechtheid kan iemand zijn stress kwijt bij de

gehechtheidsfiguur. Bij een onveilige gehechtheid kan dat niet en

loopt de stress op. Dit kan tot probleemgedrag leiden. Bijvoorbeeld

je terugtrekken en weinig actief zijn of agressief gedrag zoals

schreeuwen en dingen kapot maken. Probleemgedrag kan natuurlijk

allerlei oorzaken hebben, onder andere dus een onveilige gehechtheid.

Diagnostiek moet dat verder uitwijzen. ”Paula: “Nu statistisch blijkt

dat er een verband is tussen probleemgedrag en een verstoord

gehechtheidsgedrag, kijken we verder, onder andere naar preventie

en behandelingen.”

Praktijk en wetenschap,een mooie verbinding

IN|BEELD


NIEUWS

Start van het elektronisch cliëntendossierDit jaar is Ons Tweede Thuis begonnen met een enorme operatie, de digitalisering van een groot deel van de administratieve processen. Eén daarvan is het ECD, het elektronisch cliëntendossier. Maar, wat is dat precies en waarom doen we dat?

Het ECD is letterlijk het digitaliseren van het inhoudelijke zorgdossier van de cliënt. Het

POP, persoonlijk ondersteuningsplan, staat er onder andere in, met alle doelen, afspraken,

acties en de rapportage. Het is bovendien één dossier voor zowel wonen als dagbesteding.

De begeleider heeft zo een goed overzicht van alle gegevens rond de cliënt en, doordat ze

op een centrale computer staan, altijd bij de hand.

Minder schrijvenRapporteren wordt op deze manier makkelijker. Je krijgt alle doelen op een heldere en

gestructureerde manier in beeld plus de afspraken die rond de basisondersteuning zijn

gemaakt en de bijbehorende rapportage. Erg handig bij de regelmatige evaluaties. Je ziet

snel wat er allemaal speelt rond de cliënt, wat er al gedaan is en wat er nog moet gebeuren.

De overvolle dossiermappenkasten verdwijnen grotendeels en op termijn moet het ECD

ertoe bijdragen dat er bondiger wordt gerapporteerd. Minder schrijven dus.

PrivacyBij deze nieuwe dossiervorm hoort natuurlijk ook aandacht voor de privacy. Het ECD ‘draait’

in een beveiligde omgeving en is alleen toegankelijk voor het personeel van Ons Tweede

Thuis. Vervolgens kan je als medewerker alleen bij dat deel van het dossier dat hoort bij

jouw voorziening. Op deze en andere manieren wordt de privacy van de cliënt zo goed als

mogelijk gewaarborgd.

Forse klusHet elektronisch cliëntendossier is een grote operatie want een belangrijk deel van het

personeel moet getraind worden. Het opleidingsprogramma start in oktober en duurt drie

maanden. Daarnaast kan iedereen voor hulp en informatie terecht op de ‘Digitale Vraagbaak’

op het intranet van Ons Tweede Thuis. Zodra iemand geschoold is, volgt een volgende forse

klus. Dan moeten namelijk alle cliëntgegevens in het ECD worden ingevoerd. Daar krijgen

de voorzieningen wel de tijd voor. Aan het eind van de zomer van 2016 moet het voor elkaar

zijn en kan iedereen effectief met het ECD werken.

‘Stop met pesten!’ is een ander serious

game. Deze gaat over hoe je als ouder

of begeleider reageert op cliënten die

onderling pesten. ‘Stop met pesten!’

wordt nu getest.

Mirjam: “Het is ook leuk om te

zien of gaming als leervorm

aansluit bij onze medewerkers.

” Paula: “E-health is in ontwikkeling,

bijvoorbeeld de HiSense app (www.

embinbeeld.nl) voor begeleiders en

ouders. Gedurende dertig dagen

krijg je per dag vier vragen. Ook

weer met als doel de sensitiviteit te

verhogen. We gaan wetenschappelijk

onderzoeken of deze app effectief

is.” “Ons aandachtspunt is ook

gehechtheid en sociale relaties (zo

heet dus ook het thema van het

convenant), dus breder dan ouders en

familie of familie en begeleiders, maar

ook vrijwilligers en mantelzorgers.

Daar zien we graag onderzoek

naar verschijnen. Ik weet niet hoe

jij daarin staat? ”, aldus Mirjam.

“Zeker”, merkt Paula op, “dat hoort

er echt bij.” Genoeg thema’s voor

verdere samenwerking, dat is wel

duidelijk. Met een gezamenlijk doel:

de kwaliteit van leven voor mensen

met een verstandelijke beperking

verhogen. Daarin ligt de verbinding.”

Wordt vervolgd dus.

DIGITALE VRAAGBAAK

VASTE|RUBRIEK

WERKPLEK CLIENT

Werken bij de Postcode LoterijRemus Parrica werkt via BW Re-integratie op het kantoor van de Nationale Postcode Loterij in Amsterdam. In een rij statige panden aan de Van Eeghenstraat zorgt hij voor brandschoon sanitair.

Remus: “Ik werk hier sinds mei. Eerst twee maanden op proef en nu met een contract voor een half jaar. Het was wel wennen in het begin. De gebouwen hebben bij elkaar veel toiletten en je komt er via allemaal trappen. Je loopt dus de hele dag te sjouwen, trap op en trap af. Het is zwaar lichamelijk werk. In het begin voelde ik het overal in mijn lichaam. Ik vond het ook niet zo makkelijk om in een goed werkritme te komen. Ik ben vluchteling uit Roemenië en heb lange tijd in een asielzoekerscentrum gezeten.

Daar mocht je bijna niets doen, de hele dag niet. Je verliest volledig het ritme dat je nodig hebt om te werken. Ik werk hier vier uur per dag, vijf dagen per week. In het begin dacht ik als ik wakker werd aan het begin van de week: het is nu maandag, nu moet ik wc’s schoonmaken tot vrijdag, vijf dagen, het lijkt zo lang.

Ondertussen gaat het nu eigenlijk best goed. Ik zit redelijk in m’n weekritme en heb met regelmaat een gesprek met mijn job-coach Angela van BW Re-integratie om te praten over dingen waar ik moeite mee heb. Wat helpt bij deze baan is dat ik goed Nederlands heb leren spreken, tenminste dat zeggen de mensen om me heen. Zelf weet ik het nog niet zo heel zeker. Wel heb ik tijdens de pauzes steeds meer mensen leren kennen. Je zit gezellig met z’n allen te lunchen in de kantine. Lekkere lunch overigens! Warm eten, zodat ik ‘s avonds vaak niet eens hoef te koken.

Het werk is voor mij een serieuze zaak.

Ik heb mijn emmer, diverse doekjes, schoonmaakmiddel, vuilniszakjes en een spuitbus. Er werken hier veel mensen dus de wc’s worden intensief gebruikt. Vooral op de eerste verdieping is het zaak om vaak schoon te maken. De mensen van kantoor zijn al aan mij gewend. Als ik in de wc bezig ben schrikken ze niet en ze wachten even totdat ik klaar ben. Aan het eind van de dag kan ik tevreden terugkijken op het werk dat ik heb gedaan.

Deze baan is natuurlijk niet voor altijd. Het is fijn om bij een echt schoonmaakbedrijf (Asko) te werken, maar ik wil toch ook verder en niet de rest van mijn leven wc’s schoonmaken. Maar

als ik kijk wat ik bereikt heb, dan denk ik, het is goed. Ik heb een appartement bij de RIBW en een baan bij de Postcodeloterij. Als je door het gebouw loopt, zie je al die posters met mensen die prijzen hebben gewonnen. Stiekem denk ik dan wel: doordat ik hier werk, win ik misschien ook wel zo’n prijs...”

Angela Shaya van BW Re-integratie is blij voor Remus: “Hij heeft het niet makkelijk gehad. Eerst dat asielzoekerscentrum, daarna naar de sociale werkplaats, maar door bezuinigingen moest hij alweer snel vertrekken. De gemeente was in het kader van de WMO vervolgens aan de beurt om Remus aan het werk te krijgen en die hebben toen bij ons aangeklopt. Ik ben toch nog vier maanden intensief aan het zoeken geweest voor een passende baan voor Remus. Dat het hier lukt is een eerste belangrijke stap.”


Werk in uitvoeringWoonvoorziening Meerheem, HoofddorpOp 23 september verhuizen de cliënten van woonvoorziening Meerheem naar een ander tijdelijk pand in Nieuw Vennep dat we huren van de Hartenkamp Groep. Meerheem wordt gerenoveerd en uitgebreid. Een grote verandering ten goede is dat de huiskamers en bijbehorende zitslaapkamers van de twee groepen na de renovatie op dezelfde verdieping gelegen zullen zijn. De renovatie is gereed in het najaar van 2016.

Wooncentrum Ringvaart, HoofddorpOp de plek van het wooncentrum komt nieuwbouw in twee fasen. De eerste groepen cliënten zijn vorig jaar al verhuisd naar ons nieuwe woon- en dagcentrum Hoofdweg in Hoofddorp. Wooncentrum Ringvaart wordt moderner en multifunctioneel met meer mogelijkheden om vanuit wonen de ruimtes van de dagbesteding te benutten. Gereed in tweede kwartaal van 2018.

Woonvoorziening MeerwijkOok woonvoorziening Meerwijk wordt gerenoveerd. Met een kleine uitbreiding en doordat ruimtes beter benut worden, kunnen de zitslaapkamers twee keer zo groot worden en krijgen alle cliënten eigen sanitair. Er komt bovendien een lift in het pand. Op de begane grond komen de vier woonkamers van de vier groepen. Gereed najaar 2016.

Wooncentrum Amstel-MeerWoning 6 en 7 van wooncentrum Amstel-Meer wordt in twee fasen nieuw gebouwd. De eerste groep krijgt tijdelijk onderdak in een pand van Amstelring in Nieuw-Vennep. Over een jaar verhuist groep 6 naar de nieuwbouw. De nieuwbouw wordt iets groter, moderner en functioneler. Gereed tweede kwartaal 2017.


Zelforganisatie

Annemiek Burgers en Christine Boonstra werken op woonvoorziening Turfsteker in Nieuw-Vennep en vragen zich af: Hoe zit het eigenlijk met die zelforganisatie bij ons.

“Onze teamcoach Jaap Algera vroeg waar we stonden in het proces. Wat geven jullie je zelf op een schaal van 1 tot 10. Nou, wij dachten ongeveer een 3. Jaap was verbaasd en zei: “Ik dacht meer aan een 7.” Dat was best verrassend. Aanvankelijk begrepen we hem ook niet helemaal. We werken nu veel zonder leidinggevende, want onze locatiemanager heeft meerdere voorzieningen onder zijn hoede. Dat is lang niet altijd makkelijk en we hebben het gevoel deze zomer meer overleefd te hebben dan dat we aan de slag waren met die zelforganisatie.

Jaap bleef echter bij zijn mening: “Kijk nou eens wat je allemaal bereikt hebt. Vergis je niet, je bent onderweg naar een doel, je bent er nog niet, maar je bent je bewust van de stappen die je moet nemen om dat doel te bereiken. Dat is spannend en je wordt je misschien zenuwachtig van, maar je stip op de horizon is duidelijk in zicht.”

Dat het spannend is moeten we beamen. Dat zit hem vooral in het elkaar aanspreken op hoe we het werk moeten doen. Wat daarvoor nodig is, is een duidelijk plan waar iedereen over meedenkt. Een plan waar iedereen mee akkoord is en waar je elkaar aan kunt houden. Een plan ook, waar we allemaal op dezelfde manier verantwoordelijk voor zijn.

Met Jaap hebben we bedacht dat een eerste belangrijke stap is: hoe spreek je elkaar aan. Je kan wel de hele tijd proberen de lieve vrede te bewaren, maar hoe geef je elkaar feedback over het werk waar je verder mee komt. En dan hebben we het nog niet eens over het contact met de ouders dat bij problemen toch meestal via de teamleider liep.

Voor al deze zaken is kracht nodig. Kracht die je overigens kan putten uit je eigen team, uit elkaar. Het is een bewustwordingsproces waar we middenin zitten en dat is niet altijd even makkelijk. Jaap z’n punt is overigens wel duidelijk. We weten inderdaad wel waar we mee bezig zijn, dat maakt het in ieder geval een stuk overzichtelijker.”

WIE

VAN WV Turfsteker

Annemiek Burgers en Christine Boonstra


Ha Annemarie,

De vakantie zit er weer op en we maken ons op voor een dynamische tijd. De inkoop voor 2017, de invoering van het Elektronisch Cliënt Dossier (ECD) en natuurlijk de voortzetting van het traject naar zelforganisatie. Ik moet zeggen dat ik ontzettend blij ben om met jou een maatje te hebben die met dezelfde uitdagingen bezig is. Als ik ergens niet bij kan zijn dan pak jij het naadloos over. En ondanks dat we best verschillend zijn blijkt steeds dat we toch op hetzelfde spoor zitten. Ik zie het ook bij locatiemanagers die in duo’s werken of die een dergelijke samenwerking hebben met collega’s of met managers bij andere organisaties zoals het RIBW of GGZ-InGeest. Heel krachtig om op deze manier samen te werken! En het werk wordt er ook veel leuker van. Ik gun echt iedereen binnen Ons Tweede Thuis een maatje. Natuurlijk de medewerkers, maar ook de bewoners en medewerkers van de dagbesteding binnen Ons Tweede Thuis (vind je cliënt ook zo’n lastig woord?). Ken je Best Buddies? Dat is een organisatie die jonge mensen tussen de 16 en 35 jaar met een licht verstandelijke beperking koppelt aan studentvrijwilligers om samen leuke dingen te doen en dit uit te laten groeien tot een vriendschapsrelatie. Zij geven op die manier invulling aan participatie. Laten we dat idee meenemen als Ons Tweede Thuis de volgende stap gaat zetten met het thema participatie!

Groeten,

Gert-Jan

Hai Gert-Jan,

Dat is een mooi beeld, dat van die maatjes. Dat gaat onze cliënten helpen! Zowel buiten Ons Tweede Thuis als binnen de organisatie zien we van alles veranderen. Buiten tekent zich de participatiemaatschappij af. Onze muren worden daardoor ook dunner. We werken steeds vaker samen met vrijwilligers, betrekken de familie of vrienden van de cliënt op andere manieren, onze financiers raken nauwer betrokken bij de cliënten, de andere organisaties in het werkveld staan dichterbij. Er is nu meer maatwerk maar ook spannende vragen: wie is die ander aan de andere kant van de keukentafel? Hebben we dezelfde drijfveren, hoe kijken we samen naar de toekomst? En ook binnen Ons Tweede Thuis verandert er van alles. We doen het werk nu met minder mensen die sturen en coördineren. Dat biedt meer ruimte in de driehoek cliënt-professional-familie voor anderen. Dat vraagt ook meer van de samenwerking! Je moet in de wijk samen met andere professionals de rijen rondom een kwetsbaar gezin beter sluiten. Of elkaar bij een calamiteit feilloos kunnen vinden. Dat lukt alleen als je je relaties ‘schoon’ houdt, meer maatjes kunt zijn. Praten dus, ook over de moeilijke dingen. Dat valt niet altijd mee.Met een maatje is het veranderen fijner, gezelliger, veiliger. Want samen weet je meer, breng je elkaar op andere inzichten, kun je twijfelen én samen keuzes maken. Samen sta je sterk, maak je een dieper spoor. Wat we dan weten te veranderen is dan krachtiger, duurzamer. Maar let op! Er is een Afrikaans spreekwoord dat zegt: Alleen ga je sneller, samen kom je verder. Wat ik zie, is dat we met z’n allen kantelen. Langzaam, ja. Maar wel zeker. Laten we de tijd nemen om het goed te doen, zodat het duurzaam is! Ken je trouwens de matchingsites van degemeenten? Er staat een berichtje over op onze website bij nieuws.

Annemarie

De regiomanagers een briefwisseling

J I J & I K

VASTE|RUBRIEK

Ons Tweede Thuisseptember 2015 |13 Ons Tweede Thuis

september 2015 |13

De regiomanagers een briefwisseling

Ons Tweede Thuis startte begin 2015 met het werken in zelforganiserende teams. Medewerkers krijgen meer verantwoordelijkheden en regelruimte om de zorg en ondersteuning dichtbij de cliënt te organiseren. Dit gaat gepaard met – soms ingrijpende – veranderingen. Toch blijft de cliënttevredenheid stabiel, zo blijkt uit een recente tussenmeting van onderzoeksbureau Effectory. “Een groot compliment voor onze medewerkers is hier op z’n plaats,” aldus bestuurder Roel de Bruijn. “Zij zijn zeer betrokken en weten aandacht te behouden voor de kwaliteit van zorg.”

Voorafgaand aan de start van het werken met zelfsturende teams is uitgebreid gesproken met onder andere de Ondernemingsraad en de Centrale Familieraad. Roel: ‘We willen medewerkers en cliënten steeds goed blijven begeleiden en volgen in dit hele proces. Daarom hebben we teamcoaches ingezet die de teams begeleiden in het proces naar zelforganisatie. Daarnaast hebben we klankbordbijeenkomsten georganiseerd, waar medewerkers knelpunten en successen met elkaar en met het management hebben gedeeld. En we hebben een tussentijdse meting laten uitvoeren naar de cliënt- en medewerkerstevredenheid.

We houden voortdurend een vinger aan de pols, zodat we de continuïteit van de zorg voor de cliënt én het werkplezier en de gezondheid van medewerkers kunnen blijven borgen.’

AangehaaktDe tussentijdse meting is vlak voor de zomer uitgevoerd. Daaruit blijkt dat de meeste medewerkers inmiddels zijn aangehaakt in het proces naar zelforganisatie. “Dat is natuurlijk zeer positief,” aldus Roel, “maar we zien ook dat medewerkers ervaren dat de werkdruk is toegenomen. Het is belangrijk dat we dit signaleren en medewerkers goed blijven begeleiden. De resultaten van het onderzoek geven ons aanknopingspunten hoe we dat kunnen doen. De ondersteuning van medewerkers in het proces naar zelforganisatie blijft een speerpunt, ook in ons jaarplan voor 2016.”

Waardering op inzetDat medewerkers een toegenomen werkdruk ervaren, is natuurlijk wel een belangrijk signaal! Iedereen binnen Ons Tweede Thuis moet daar aandacht voor houden. Niet alleen de bestuurder en het management, maar ook medewerkers zelf. In een zelforganiserend team is het van belang dat je elkaar goed kent, leert begrijpen en feedback durft te geven. In tijden van verandering is dat soms lastig, omdat het resultaat sterk onder druk komt te staan. Juist nu komt het erop aan elkaar te waarderen op inzet, op het vermogen je te ontwikkelen en je weg te vinden in de nieuwe manier van werken. Als iedereen zich daarin gewaardeerd voelt, volgen de goede resultaten en de hernieuwde bevlogenheid vanzelf.”

Leon van Keulen van onderzoeksbureau Effectory: “Ons Tweede Thuis gaat vanwege de maatschappelijke hervormingen door een veranderingsproces. Dit heeft invloed op medewerkers, op hun motivatie en op de werkdruk die zij ervaren. Zij worden uit hun comfortzone gehaald en moeten het werk deels opnieuw uitvinden. Het kan niet anders dan dat dit een ‘knik’ geeft in de medewerkerstevredenheid en die hebben we dan ook gemeten. Bij de vorige meting in 2013 kwam Ons Tweede Thuis als één van de top-werkgevers in de zorg uit de bus rollen. Nu laat de medewerkerstevredenheid een score zien die vergelijkbaar is met die bij andere grote zorgorganisaties. Gezien alle ontwikkelingen, is dat nog steeds een prima resultaat.”

Tevredenheid cliënten en medewerkers“We blijven signaleren en begeleiden”

IN|BEELD

KALENDER

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met de betreffende voorziening.

OKTOBER4 Amstel-Meer, 10.30 uur

11 Ringvaart, 10.30 uur

18 Westwijk, 10.30 uur

DECEMBER6 Amstel-Meer, 10.30 uur

NOVEMBER1 Amstel-Meer, 10.30 uur

8 Ringvaart, 10.30 uur

15 Westwijk, 10.30 uur

ADRESSENdagcentrum Amstel-Meer

Jasmijnstraat 33, Aalsmeer

dagcentrum Ringvaart

Kaj Munkweg 52, Hoofddorp

dagcentrum Westwijk

Augusta de Witlaan 2, Amstelveen

SEPTEMBER |26 DIERENDAG maak iets lekkers voor je huisdier, kinderboerderij Dierenvreugd, Zuiderdreef

2, Nieuw Vennep, 13.00-16.00 uur. |27 BURENDAG kinderboerderij Boerenzwaluw, Boslaan 25, Hoofddorp.

OKTOBER |4 KLOSSENDE KLOMPEN EN ZWIERIGE SCHORTEN alles in het teken van het boerenleven

met klompenbal, oud-Hollandse spelletjes, groot elektro, wassen met een wasbord, koe melken en vogelverschrikkers maken,

kinderboerderij Boerenvreugd, Beethovenlaan 119, Aalsmeer, 11.00-15.00 uur; www.boerenvreugd.nl |17 DAG VAN

MEDEZEGGENSCHAP voor locatieraden Ons Tweede Thuis. DC Amstel-Meer, Jasmijnstraat 33 Aalsmeer, 10.00-15.30 uur.

|31 HALLOWEEN start bij Jeugdland Componistenweg in Nieuw Vennep, eindigt bij kinderboerderij Dierenvreugd,

Zuiderdreef 2, Nieuw Vennep, 19.00-21.30 uur.

DECEMBER |12 OERFEEST verhalen vertellen bij kampvuur, muziek, broodjes maken, verkoop van glühwein en

chocolademelk, kinderboerderij Boerenzwaluw, Boslaan 25, Hoofddorp, 17.30-19.30 uur. |13 KERSTMARKT stralende sterren

en geurende kaarsen, gezellige kerstmarkt met kerst- en cadeauartikelen, winterse drankjes en heerlijke koeken, kerstliedjes,

knutselactiviteiten, marshmallows roosteren, kinderboerderij Boerenvreugd, Beethovenlaan 119, Aalsmeer, 11.00-16.00 uur;

www.boerenvreugd.nl |19 KERSTSTUKJES MAKEN kinderboerderij Dierenvreugd, Zuiderdreef 2, Nieuw Vennep,

13.00-16.00 uur.

VIERINGENOns Tweede Thuis organiseert voor haar cliënten een aantal zondagsvieringen en sjabbatvieringen. De sjabbatvieringen vinden plaats in de woonvoorzieningen Groenhof en Maccabiadelaan. De vieringen zijn op vrijdagavonden en zaterdag(sjabbat)middag. Ook is er regelmatig op de zaterdag(sjabbat)morgen gelegenheid om naar de synagoge te gaan. Voor de exacte tijdstippen kunt u contact opnemen met de woonvoorzieningen of met Amiad Ilsar, [email protected]. De plaats en data voor de zondagsvieringen in de komende maanden zijn zoals hieronder aangegeven. Voor meer informatie over de zondagsvieringen kunt u contact opnemen met Ronald van der Kruk, [email protected] of Albert Jan Treur, [email protected]. De vieringen staan onder leiding van Ronald van der Kruk en Albert Jan Treur. Er is muziek en iedereen: cliënten, ouders, familie en begeleiding, is van harte welkom.


Feest in AalsmeerDag van je Leven heeft ook dit jaar weer gezorgd voor een heerlijk dagje uit voor cliënten van Ons Tweede Thuis. In de feestweek Aalsmeer organiseert Dag van je Leven voor honderden mensen met een verstandelijke beperking een feest in de feesttent op het Praamplein. Muziek, dansen, springen, meezingen, een rustig hoekje voor als je wat meer rust wil. En vooral veel bekenden ontmoeten.

Brandweerdag AmstelveenZaterdag 13 juni organiseerde de ‘Kazerne Amstelveen’ de brandweerdag. Speciaal voor cliënten van Ons Tweede Thuis werd er rondgescheurd met loeiende sirenes, geblust en konden mensen naar duizelingwekkende hoogte met de ladderwagen. Een top-uitje! waar zo’n 150 deelnemers van hebben genoten. Met grote dank aan de brandweer van Amstelveen.

Carina van der Zaag exposeerde samen met andere kunstenaars uit Hoofddorp en Amstelveen in het Pop-up Kunsthuis in Amstelveen (van 4 t/m 20 september).

ExpositieIk ben 33 jaar en woon bij mijn ouders in Vijfhuizen. Ik ga met een busje naar

dagcentrum Floriande in Hoofddorp. Samen met andere cliënten. Ik werk drieënhalf jaar op het atelier. Daarvoor heb ik ander werk gedaan bij Ons Tweede Thuis. Maar op het atelier vind ik het heel leuk. Ik vind alles leuk wat ik daar doe.

Ik was op 6 september bij de opening van de expositie in Amstelveen. Samen met mijn ouders. Ik vond de expositie hartstikke leuk. Er hangen twee schilderijen van mij. En ook mijn vogels van papier-maché. Die maak ik eerst met een ballon, en de vleugels van karton. Dan met kranten beplakken en wit papier eroverheen. Oranje is mijn lievelingskleur. Ik doe het in de stijl van Frans Bodner. Vrolijke kleuren. Dat heb ik van hem geleerd. Frans Bodner is een echte kunstenaar. We zijn een paar keer bij hem geweest. In zijn atelier. Hij heeft ons van alles geleerd. Er was ook een tentoonstelling in zijn atelier met onze werken.

Mijn mooiste schilderij vind ik die van een hond. Die hangt bij de expositie. Ik schilder vaak dieren. Vlinders, honden, van alles. De burgemeester was bij de expositie. Dat was echt heel leuk.”

WIE Carina van der Zaag

VAN Floriande

“ IK SCHILDER VAAK DIEREN. VLINDERS, HONDEN, VAN ALLES.”

IN|BEELD

Ons Tweede Thuis maart 201516|

KDC’S GESPECIALISEERDin verstandelijke beperking en autisme


IN|BEELD

Ons Tweede Thuis september 2015 |17

De kinderdienstencentra van Ons Tweede Thuis zijn gespecialiseerd in de behandeling van kinderen met een verstandelijke of meervoudige beperking van 0-18 jaar. Regelmatig is er ook sprake van een stoornis in het autistisch spectrum. Begeleidster Esmée van Helvoort en locatiemanager Maria Hoekstra vertellen hoe zij op De Lotusbloem omgaan met kinderen met een verstandelijke beperking én autisme.

“Elk kind is natuurlijk weer anders en een kind is niet autistisch, maar heeft een stoornis in het autismespectrum. De invloed van deze stoornis op het kind verschilt per kind. Bij onze kinderen zie je vaak dwanghandelingen door hun autisme. Zij hebben een enorme dwang om iets op een bepaalde manier te doen of de situatie kloppend te maken naar hun idee. Een paar voorbeelden: alle keukenkastjes moeten op slot, iedereen moet zijn beker leegdrinken, de bekers moeten op een bepaalde manier in de kast staan. Die dwang is heel sterk en door hun verstandelijke beperking is het moeilijk om uit te leggen dat die handeling niet nodig is. We zoeken steeds naar een balans tussen het accepteren van de handeling en het gedrag in andere banen leiden. Soms kunnen we de dwanghandeling voorkomen door bijvoorbeeld de kastdeurtjes van tevoren op slot te doen. Aan de andere kant willen we ook dat kinderen wat flexibel leren zijn en voldoen aan eisen die door de volwassene en de maatschappij gesteld worden. We kijken altijd of een kind zelf last heeft van zijn dwanghandeling en in hoeverre het invloed heeft op de omgeving.

DuidelijkheidDwanghandelingen hebben een functie, aan ons de kunst om te snappen wat er aan de hand is. De handeling kan het kind veiligheid bieden; een manier om rust voor zichzelf te creëren. Het kind houdt de regie door eigen handelingen in te zetten. Begeleiding signaleert wat de onrust veroorzaakt, om ervoor te zorgen dat de dwanghandeling kan worden voorkomen. Deze kinderen zullen altijd hulp van een volwassene nodig hebben om te kijken wat belangrijk is en dit vervolgens te realiseren. Veel mensen hebben het idee dat een kind met autisme vaste structuren nodig heeft. Onze visie is dat een kind duidelijkheid nodig heeft. Geef aan als er iets verandert in de structuur van de

dag. Het is belangrijk dat een kind duidelijkheid heeft door een vast dagprogramma, maar het is ook belangrijk dat een kind leert daarvan af te kunnen wijken. Als begeleider zeggen wat je doet, en doen wat je zegt: ‘We gaan nu afwassen’ betekent dat je ook meteen gaat afwassen en niet eerst nog een kopje thee gaat drinken. Iedere groep heeft een foto/pictogrammenbord met daarop het dagprogramma en foto’s van kinderen en medewerkers die er die dag zijn. Bij de Bevers (de groep van begeleidster Esmée) hangt onder de foto van het kind een picto die laat zien wat het weektaakje voor dat kind is. Dit geeft duidelijkheid. Een voorbeeld van onduidelijkheid: een kind reageerde een keer heftig toen een medewerker iets eerder wegging. De foto van die medewerker hing nog op het fotobord. Pas toen die foto weg was, was de situatie weer duidelijk en werd het kind weer rustig. Een TimeTimer waarop een kind kan zien hoeveel tijd het nog heeft, geeft ook duidelijkheid. Een

Time Timer is een soort kookwekker. Een kwartier kleurt bijvoorbeeld een kwart deel van de klok rood. Naarmate het rode

vlak kleiner wordt, komt het einde van de activiteit dichterbij. Een ander middel om een situatie voor een kind te verhelderen is het ‘inpuzzelen’ van een voorwerp. Bijvoorbeeld een blokje in een bakje stoppen bij afloop van een activiteit. Steeds als het kind deze handeling doet, weet het: dit is nu klaar. Dit kan een kind helpen om te schakelen naar een volgende activiteit of te schakelen van een dwanghandeling of boze bui naar een volgende activiteit.

EmotiesVoor kinderen met autisme zijn emoties moeilijk te begrijpen en sociale situaties zijn daardoor lastig. De verstandelijke beperking maakt het moeilijk om een situatie uit te leggen. Bij de Bevers behandelen we daarom de basisemoties: blij, boos, verdriet en angst. We gebruiken hiervoor tekeningen, foto’s, liedjes, maskers, pictogrammen of emotiepoppen en leren de kinderen bijvoorbeeld hoe verdriet eruit ziet en wat je dan kunt doen. De kinderen zullen vaak niet begrijpen waarom iemand huilt , maar ze kunnen wel leren wat je dan kunt doen. Om sociale vaardigheden te oefenen, doen we bijvoorbeeld spelletjes met elkaar aan tafel, zo oefenen we beurtnemen, samenspelen en helpen. We zien ook dat kinderen leren van de dagelijkse structuren en van de herhaling van activiteiten. Waar wij wel alert op moeten zijn is dat het soms kan lijken alsof het kind een situatie begrijpt, maar het kan zijn dat het alleen de aangeleerde handelingen uitvoert. (Vervolg volgende pagina)



Dwanghandelingen hebben een functie, aan ons de kunst om te snappen wat er aan de hand is.


(Vervolg vorige pagina)MethodenOp het KDC gebruiken we verschillende methodes zoals, TEACHH (trainen van werkjes aan tafel) ‘Totale communicatie’ en PECS voor de communicatie, of de Heijkoop-methode om gedrag beter te begrijpen. We kijken samen met ouders videobeelden terug van korte situaties. Dit levert vaak nieuwe informatie op. Ook vragen we wel eens advies van het Adviespunt van Ons Tweede Thuis. De behandeling van kinderen met een stoornis in het autistisch spectrum staat volop in de belangstelling. Er komen regelmatig nieuwe behandelmethodes uit. Wij zorgen dat we op de hoogte zijn van de ontwikkelingen en we kijken naar wat voor onze kinderen passende methodes zijn en of we die kunnen integreren in het behandelaanbod.

OudersWe werken nauw samen met ouders. Op het KDC laten kinderen soms andere of meer dwanghandelingen zien dan thuis en andersom. We gaan samen met ouders in gesprek om hier meer duidelijkheid over te krijgen. De situatie van het KDC is heel anders dan thuis en een kind heeft op beide plekken eigen structuren. In gesprek met ouders kunnen we elkaar tips geven om de opvoeding/begeleiding zo vorm te geven dat het kind lekker in zijn vel zit en zich verder kan ontwikkelen. We willen ook graag dat ouders en eventuele broertjes en zusjes lekker in hun vel zitten. In de praktijk wordt de thuissituatie soms zo erg bepaald door het gedrag of de behoeften van het kind, dat dit invloed heeft op alle gezinsleden. Ouders wringen zich regelmatig in bochten om de situatie voor het kind goed te organiseren. Hun eigen huis en sociale leven wordt soms drastisch aangepast. Ons Tweede Thuis biedt graag hulp, bijvoorbeeld thuisondersteuning om ouders thuis te ontlasten of praktische pedagogische gezinsbegeleiding om ouders juist te sterken in hun pedagogische vaardigheden. Alle kinderen op het KDC hebben hun eigen karakter, autisme of niet, met hun eigen aardigheden. Wij leren veel van onze kinderen en hun ouders en kunnen met onze kennis en vanuit onze betrokkenheid een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van deze kinderen.”

Werkbezoek gemeenteHoe kom je tot samenwerking, of meer nog, tot partnerschap in het nieuwe zorglandschap? In ieder geval moet je elkaar dan leren kennen en dat kan natuurlijk het beste als je elkaar ook echt ontmoet. Zo gebeurde het dat beleidsmedewerkers jeugdwet van de gemeenten Aalsmeer, Amstelveen, Amsterdam en Ouder-Amstel op werkbezoek kwamen bij Ons Tweede Thuis, bij De Lotusbloem in Aalsmeer.

De goede wil is er om samen te werken, zo bleek wel tijdens het werkbezoek. Er is nog onwennigheid over en weer want hoe is het overal geregeld. Elke gemeente heeft een eigen werkwijze maar medewerkers van Ons Tweede Thuis benadrukten dat de lijnen sinds de nieuwe zorgwet veel korter zijn. De consulenten van de gemeenten zijn toegankelijk. Maria Hoekstra van De Lotusbloem leidde de bezoekers rond in het kinderdienstencentrum voor kinderen met een beperking van 0-18 jaar. Even de sfeer proeven op een groep, het zwembad en de snoezelruimte zien, kinderen zien spelen in de hal; dat alles geeft een mooi beeld van het kinderdienstencentrum. Ons Tweede Thuis heeft ook speciale buitenschoolse opvang voor kinderen van het speciaal onderwijs. Emmelien, dochter van Babette Rouwenhorst, gaat op dinsdag naar de SBSO zodat haar moeder met haar broertje naar zwemles kan. Als je een kind met een beperking zoals Emmelien hebt, heeft dat veel invloed op het gezin, zo vertelde Babette. Al je verwachtingen rond je kind moet je bijstellen en je leven richt je in rond het kind met de beperking. Babette legde uit wat dat voor haarzelf als ouder en voor haar gezin betekent. Ambulante Dienstverlening is een andere tak van Ons Tweede Thuis met cliënten die onder de WMO en dus de gemeenten vallen. Gezinsondersteuner Joke van Leeuwen belichtte de verschillende diensten van Ambulante Dienstverlening met een aantal voorbeelden zoals een gezin met een jong kind dat het met hulp van gezinsondersteuning net redt. Belangrijk is dat je in de thuissituatie komt en echt ziet hoe het gaat met een gezin. Er kwam nog een dilemma op tafel want wie is er soms verantwoordelijk: de gemeente, de zorgverzekeraar, de woningbouwvereniging?

Elkaar kennen, elkaar vertrouwen, samenwerken, samen bekijken wat de beste hulp is voor een kind of een gezin. En dat alles om de kwaliteit van leven van het kind en het gezin te verbeteren. Dat werd als gezamenlijk doel uitgesproken. Het huisbezoek was daar een waardevol middel voor. Op naar een volgende ontmoeting?

IN|BEELD

De kracht van het netwerkOpvoeden en opgroeien gaan niet altijd vanzelf. Ons Tweede Thuis biedt tijdelijke hulp aan ouders die vragen hebben over de opvoeding van hun kind met een beperking. En aan ouders met een beperking die hulp nodig hebben om alles in hun gezin goed te laten verlopen. Samen met het hele gezin werken we aan oplossingen. Dat doen we gewoon bij mensen thuis, in hun eigen vertrouwde omgeving. Daarbij betrekken we ook anderen in het netwerk die steun kunnen bieden.

“Alles wat we doen, is erop gericht dat mensen weer grip krijgen op hun leven.” Aan het woord zijn Coby van der Stoop, coördinator gezinsondersteuning en Debbie Ziere, locatiemanager, beiden werkzaam bij Ambulante Dienstverlening van Ons Tweede Thuis.

NetwerkCoby: “Onze kracht is dat wij niet alleen met de ouder of het kind met een beperking werken, maar met het hele gezin. En eventueel met familie, buren, vrienden en leraren op school. We betrekken iedereen in de omgeving die kan helpen, het hele netwerk. Zo leren en weten ouders op wie zij een beroep kunnen doen als het even moeilijk gaat.” Coby geeft het voorbeeld van aanstaande ouders met een beperking die een kind verwachtten. “Voor de geboorte zijn we al met opa en oma in gesprek gegaan over wat zij zouden kunnen betekenen voor het gezin.”

Thuis “Onze kracht is ook dat we bij gezinnen thuis komen,” gaat Debbie verder. “We geven dáár waar zich vragen en problemen voordoen direct tips of adviezen. Stel we zijn in een gezin en zien dat een kind onrustig is en in het rond stuitert. Dan kunnen we ouders uitleggen dat een kind behoefte heeft aan structuur en in de situatie voordoen hoe ze het kind die structuur kunnen bieden.”

Eigen regieCoby: “We werken vanuit de visie dat mensen de regie hebben over hun eigen leven en helpen hen om - met hulp van hun netwerk - zelfstandiger te worden. Of we ondersteunen ouders tijdelijk, zodat zij de opvoeding beter aan kunnen. Soms zijn we ook langer in een gezin, bijvoorbeeld als ouders met een beperking geen sterk netwerk hebben of als afspraken die we met het netwerk maken, toch niet werken. Helaas blijkt het soms moeilijk om het netwerk uit te breiden. We kijken steeds kritisch naar welke ondersteuning nodig is en bouwen af zodra dat mogelijk is.”

Eén gezin, één plan, één regieOns Tweede Thuis heeft veel ervaring met het begeleiden en ondersteunen van mensen met een verstandelijke beperking, autisme of ADHD. Debbie: “We zijn specialist, maar werken als dat nodig is nauw samen met anderen. Soms zijn er meerdere problemen in een gezin. We werken dan bijvoorbeeld samen met een voogd, de schuldhulpverlening, verslavingszorg of psychiatrie. En natuurlijk met de sociale teams van de gemeente. Uitgangspunt hierbij is altijd één gezin, één plan, één regie. Samen met ouders (en eventueel de voogd) maken we een plan, gericht op de doelen waaraan ouders willen werken. Het gaat immers om hun leven en hun gezin.”Dit doet Ambulante

Dienstverlening• Praktische pedagogische gezinsbegeleiding: hulp bij opvoeding• Gezinsondersteuning: ondersteuning van ouders met beperking bij administratie, organisatie van huishouden, sociale contacten• Thuisondersteuning: medewerkers nemen even de zorg voor een kind over• Integratiebegeleiding: ondersteuning op reguliere kinderopvang• Psychosociale hulpverlening: maatschappelijk werk• Opstap(je): programma voor jonge kinderen met taalachterstand


VASTE|RUBRIEK

Midden in de samenleving

Sail OuderkerkEen van de grootste evenementen van dit jaar was Sail Amsterdam. Een onderdeel daarvan was Sail Ouderkerk aan de Amstel. Een evenement waarbij 150 historische schepen (het cultureel varend erfgoed) een vaartocht over de Amstel naar Ouderkerk maakten. Als extra attractie was er in de hoofdstraat van Ouderkerk de ‘Pure Markt’. Woon- en dagcentrum Schoolweg was present met een drukbezochte marktkraam.

Berrie Verhoeven, de locatiemanager van de Schoolweg: “We staan hier met een kraam met allerlei producten die gemaakt zijn op het dagcentrum van de voorziening.

Normaal gesproken heb je een een of twee keer per jaar een markt in huis waar iedereen naar toe kan komen, maar dit is eigenlijk veel leuker.

We staan nu met onze kraam midden in het dorp. Zo ben je eigenlijk veel meer een deel van de samenleving hier. We zitten hier nog niet zo lang, maar veel mensen kennen ons al en de kraam wordt dan ook druk bezocht”.

Ivanka, cliënt van het dagcentrum staat een groot deel van de dag achter de toonbank: “We hebben houten vissen met schelpen beplakt, die zijn favoriet. En dienbladen, ook beplakt maar dan met oude kranten en ook glazen potten met een kaarsje er in. Al die dingen hebben we zelf gemaakt op de Schoolweg. We zijn er maar druk mee geweest. En wat dat nou is Sail Ouderkerk? Er komen allemaal bootjes langsvaren en er is een band en een koor van mannen die zeemansliedjes zingen. Zonet ‘daar was laatst een meisje loos’, haha dat kan ik meezingen!”

Begeleidster Marja: “Het is een drukte van belang, maar tegelijkertijd ook erg dorps. We moesten een parasolvoet met water vullen, kon gewoon bij de kroeg op de hoek. Verder komen er constant bekenden langs om even een praatje te maken. Een deel van onze cliënten zit geloof ik nu bij een paar buurtbewoners in de tuin om de botenparade te bekijken; eerste rij dus! We hebben ook iemand langs gehad of er nog vrijwilligers nodig waren bij de voorziening. Hij was wel handig met klusjes zei hij. Zijn naam hebben we natuurlijk meteen genoteerd. Schoolweg is nu een jaar open en ik geloof echt dat de voorziening ‘geland’ is in de buurt. Mensen die bij de kraam komen vragen of ze ook op andere dagen bij het dagcentrum langs kunnen komen om te kijken wat we allemaal aan het maken zijn. Dat kan natuurlijk prima, maar zo hier op de markt is het toch eigenlijk het leukst. Gewoon als Ouderkerker tussen de Ouderkerkers.”

IN|BEELD

WMO: de indicatie van de cliënt verloopt, wat nu?

Voor de zorg en ondersteuning die cliënten van Ons Tweede Thuis krijgen is een indicatie nodig. Mensen met een lichte verstandelijke beperking krijgen deze indicatie tegenwoordig van de gemeente. Tegelijkertijd is een begeleider binnen een zelforganiserend team nu zelf verantwoordelijk voor het verlengen van deze indicaties. Een nieuwe situatie dus voor zowel de gemeente als Ons Tweede Thuis. Hoe gaat dat in de praktijk?

Zelfstandige cliëntenJose Smit is begeleidster bij Begeleid Zelfstandig Wonen. Ze is de persoonlijk begeleidster van tien cliënten. In alle gevallen ambulant. Dat houdt in dat ze bij de mensen thuis langs gaat voor begeleiding en ondersteuning. De noodzaak van die ondersteuning is op het eerste gezicht niet altijd even duidelijk, vertelt Jose: “De cliënten wonen zelfstandig en leiden hun eigen leven. Ze vinden die eigen zelfstandigheid belangrijk en zullen in de meeste gevallen naar buiten toe ook de nadruk leggen op het feit dat ze hun eigen leven leiden. Ondertussen is die ondersteuning wel degelijk van groot belang. Juist het feit dat cliënten weten dat we er zijn om ze te helpen geeft hen het gevoel van meer zelfstandigheid.

Stabiele factorWat voorbeelden om het belang van die aanwezigheid in hun leven aan te geven. Een cliënt van mij gaf bij het begeleidingsgesprek aan een beetje last te hebben van een wondje, maar het was eigenlijk niets. Toch maar even gekeken, het was niet in orde. Vervolgens de dokter gebeld en geëindigd met een antibioticumkuur om de reeds ontstane ontsteking te bestrijden. Een ander was met een vrijwilliger een nieuw bankstel gaan kopen. Door een misverstand hadden ze veel te veel geld uitgegeven. Dat kwam eigenlijk pas uit bij het begeleidingsgesprek en vervolgens zijn we de zaak weer recht gaan zetten. Het zijn maar kleine voorbeelden uit het dagelijks leven, maar het geeft de noodzaak aan van een stabiele factor in het leven van deze mensen. Die rol vervullen wij.

Nieuwe takenAls begeleider was je tot voor kort voornamelijk direct met de cliënt bezig en wat minder met de organisatorische en administratieve processen van deze zorg en ondersteuning. Bij de overgang naar de zelforganiserende teams zijn die werkzaamheden naar de begeleiders toegekomen. Eén daarvan is het verlengen van de indicatie van de cliënt. Je krijgt in ons geval dan te maken met de gemeente die verantwoordelijk is voor het toekennen van het budget binnen de WMO.

Ook zij hebben deze rol pas sinds kort en het is dus voor alle partijen even wennen.

Verschillende manierenIk begon eigenlijk blanco. Ik wist de eerste keer wel dat de indicatie van mijn cliënt bijna afgelopen was, maar wat was nu de weg naar een verlenging daarvan. Ik vond een e-mailadres op de site van de gemeente (zo makkelijk was dus eigenlijk het eerste begin). Vervolgens dacht ik dat we een zogenaamd keukentafelgesprek zouden krijgen maar dat bleek niet het geval.

Een uitgebreid telefoongesprek met mij bleek voldoende voor een plan van aanpak. Dat werd opgestuurd naar cliënt en ouders. Nadat we dat hadden gelezen en ondertekend werd de indicatie verlengd.

Extra verslagleggingBij de tweede cliënt volgde ik dezelfde weg, maar kreeg niet zoveel reactie. De tijd begon wat te dringen, dus ik heb wat intensiever contact gezocht. Uiteindelijk was er wat uitgebreidere verslaglegging rond de cliënt nodig. Dat bleek voldoende voor een plan van aanpak en vervolgens verlenging. Ik begon al te denken dat het een gelopen race was, maar bij de derde cliënt liep het weer anders.

KeukentafelgesprekBij deze cliënt kreeg ik te maken met een andere zorgconsulent van de gemeente. Deze wilde wel degelijk een gesprek. Daarin kwam aan de orde waarom onze ondersteuning niet gegeven kon worden door familie, vrienden of vrijwilligers. De cliënt beaamde dat min of meer met de woorden: ‘Jose komt hier eigenlijk alleen maar koffie drinken!’ Ik heb goed duidelijk moeten maken wat onze rol was, dat de ouders er niet meer waren, de familie op afstand woonde en de vrijwilliger zelf een beperking had. Het was een goed gesprek waarin ik kon praten over de noodzaak van professionele begeleiding rond bijvoorbeeld de gedragsproblematiek van onze cliënten.

Toenadering en begripHet was een intensief, maar productief proces en de indicatie werd verlengd. De waarde van het contact dat je op deze manier met de gemeente krijgt, moet je niet onderschatten. Het is even zoeken naar onze rol, maar datzelfde geldt ook voor de gemeente die immers te maken krijgt met een nieuwe doelgroep en bijbehorende problematiek. Dat contact moet je wel actief onderhouden. Je moet niet gaan zitten wachten op een reactie. Dat is niet in het belang van je cliënt en het bouwen van een relatie met de gemeente als partner in de ondersteuning van die cliënt. En… het heeft resultaat! Inmiddels dus drie verlengde indicaties. “ Ons Tweede Thuis

september 2015 |21

Buurtbewoonster Gerda Baron werkt sinds kort als vrijwilliger bij dagcentrum Floriande. “Ik liep te zoeken naar mijn eigen bus en zag opeens de busjes van Ons Tweede Thuis voorbijkomen. Ik ben gelijk naar het dagcentrum gegaan en heb gevraagd of zij vrijwilligers nodig hebben. Nu ben ik hier iedere vrijdag. Ik voel me heel betrokken en het geeft me voldoening om iets te kunnen betekenen voor mensen met een beperking hier in de wijk.”

In de participatiesamenleving levert iedereen een bijdrage. De overheid vindt het belangrijk dat burgers elkaar meer helpen en om hulp durven vragen. De gedachte is, dat zo minder professionele ondersteuning nodig is. Ons Tweede Thuis speelt hier op in door te werken met vrijwilligers, zoals Gerda.

Gewoon GerdaGerda werkte achttien jaar bij Connexxion in Haarlem in het gehandicaptenvervoer, maar werd na twee knieoperaties afgekeurd. “Ik woon dicht bij dagcentrum Floriande, maar ik kwam daar eigenlijk nooit in de buurt. Nu rij ik iedere vrijdagochtend van half negen tot kwart over negen de bus en haal ik cliënten thuis op. Om half vier rij ik cliënten weer naar huis. In de tussentijd help ik volop mee op de groep met tekenen, spelletjes doen, dansen en bijvoorbeeld punniken. Ook help ik Phia van Renswoude altijd met boodschappen doen en meestal gaat er nog wel iemand gezellig mee. En Lies Cobussen helpt mij weer

met dingen in de keukenkastjes vinden of terugzetten. Zij is daar erg handig in. Weet je wat zo leuk is: iedereen is gewoon zichzelf. Ik ben hier niet ‘de mevrouw met dikke knieën’, nee, ik ben gewoon Gerda.”

GewaardeerdGerda zat zelf tien maanden in een rolstoel en weet hoe het is om afhankelijk te zijn. “Nu kan ik alles gelukkig weer zelf doen. Ik ben voor 80% afgekeurd en prijs me gelukkig dat ik vrijwilligerswerk

mag doen. In het begin moest ik natuurlijk wel wennen, want je moet mensen leren kennen. De een mag je helpen, de ander juist niet. In het begin vroeg ik nog veel aan de begeleiders. Ik voel me altijd door hen gesteund en gewaardeerd. Als ik wegga, zeggen ze vaak ‘Gerda, we vonden het weer leuk dat je er was’. Of ze vertellen mij wat cliënten zeggen als ze in de groep bespreken hoe het was. Ik word ook uitgenodigd voor feestjes en ik ga natuurlijk naar de zomermarkt. Daar neem ik nu vaak iemand mee naar toe, want mensen hebben geen idee wat een dagcentrum voor mensen met een verstandelijke beperking is. Het is goed dat meer mensen in de buurt dat weten!”

VRIJWILLIGERGerda Baron bij DC Floriande

Gerda helpt Phia met boodschappen doen.

Gerda en Lies doen samen de afwas.

Goed dat meer mensen in de buurt het dagcentrum kennen.

Ons Tweede Thuis juni 201522| Ons Tweede Thuis

juni 2015 |21

Gewoon meedoen

Robert Verberg

Voorzitter Cefara

VASTE | RUBRIEK

Maar ‘gewoon meedoen’ zegt misschien veel meer: meedoen met

allerlei activiteiten binnen voorzieningen, maar ook zelf initiatieven

nemen om activiteiten te starten. In deze zomer hielp ik mee op

een bingo-avond bij de woonvoorziening van mijn dochter (mijn

dochter lag overigens toen al heerlijk in haar bed). Heel fijn om

te ervaren hoe leuk de bewoners reageren op de aanwezigheid

van vrijwilligers. Ze willen van alles van jou weten: wat voor werk

jij doet en ze vertellen ook heel trots wat zij zelf doen. Maar ook

wat zij leuk vinden om te doen, wat ze hebben gegeten op die

dag, dat ze op vakantie gaan en ga zo maar door. Voor deze avond

waren ook andere vrijwilligers

opgetrommeld die voor de

eerste keer meededen. Deze

vrijwilligers hebben genoten van

de beleving die uitging van de

cliënten. Bijvoorbeeld de manier

waarop de bewoners genieten van een gewonnen bingo-prijs,

daar kunnen wij nog veel van leren. De vrijwilligers gingen dan

ook zeer voldaan naar huis. En waren ze moe geworden? Nee,

juist niet. Ze hadden er weer energie van gekregen.

Zo was ik op een zondag in augustus bezig om een tuinmeubelset

te bouwen. U kent dat wel, iets met zeer veel onderdelen, bouten

en moeren. En ook toen werd het een drukte van belang met

allerlei cliënten. Mijn dochter Carmen zat heel lief te genieten van

alle rommel in de tuin, Jessica was bezig met alles klaarleggen,

aangeven, opruimen, enz. Toen werd Manon opgehaald, want

die moest toch ook het bouwwerk bezichtigen. Vervolgens kwam

Kees langs op de fiets, en ook Jordy, die ’s middags thuiskwam, liet

zich direct te midden van alle losse onderdelen neerzetten met

zijn rolstoel om maar niets van deze bouwklus te hoeven missen.

U begrijpt het al, het was een zeer gezellige zondagmiddag. Als

je dan naderhand zo’n middag overdenkt, dan geeft het een

zeer goed gevoel dat zoveel cliënten op de een of andere manier

hebben meegedaan, en er bovendien plezier aan hebben beleefd.

Weet u, gewoon meedoen met onze eigen familieleden, oftewel

participeren bij de dagelijkse dingen binnen de voorziening is

eigenlijk heel eenvoudig. Ga gewoon iets leuks doen. Iets wat u

zelf leuk vindt en waar u ook uw familieleden mee kan plezieren.

Een tuinmeubelset bouwen kan

natuurlijk maar één keer, maar

helpen bij een bingo-avond, met

een paar bewoners spelletjes

doen of pannenkoeken bakken

op de woning kan meerdere

malen. En binnen de kortste keren kent u de bewoners bij naam

en toenaam, en wordt u met zeer veel liefde onthaald door die

bewoners, elke keer als u weer langskomt! U zult er in het begin

misschien wat energie in moeten stoppen, maar ik garandeer u: u

krijgt er veel meer energie voor terug.

En dat maakt ‘gewoon meedoen’ met onze eigen familieleden

juist zo leuk. U moet het gewoon eens gaan proberen. En als

laatste wil ik Jessica, Manon, Kees, Jordy en Carmen bedanken.

Want zonder hun hulp was het nooit zo goed gelukt.

CEFARA

De Cefara is vooral de laatste jaren zeer druk bezig om de familie- participatie te vergroten. Ik was dan ook blij verrast toen ik in het vorige Magazine verschillende artikelen las van familieleden die daarmee zijn begonnen. Ik besloot toen dat ik niet meer elke keer iets wil schrijven over participatie, want dan wordt het wel afgezaagd.

U zult er in het begin misschien wat energie in moeten stoppen, maar ik garandeer u: u krijgt er veel meer energie voor terug.


IN|BEELD

Tim doet zelf zijn wasEr staat een wasrek vol met schone was. Twee kaartjes met namen geven aan van wie die was is. Op donderdag hangt er ook het kaartje van Tim Brouwer want donderdag is voor hem wasdag. Hij draait dan vier wassen. Een hele drukte maar hij kan het heel goed. Sinds een paar maanden doet hij zijn eigen was. Helemaal zelf.Tim deed eerst samen met een begeleider zijn was, maar hij wilde het zelf gaan doen. En als cliënten van woonvoorziening De Kwakel, waar Tim sinds een jaar woont, iets willen leren dan kan dat. Tim: “Ik doe eerst de donkere was. Op 30 graden. Dan de witte was. 40 graden. En daarna 60 graden. Dat zijn dekbedovertrek, kussensloop, onderbroeken, sokken, handdoeken en washandjes. Daarna doe ik sportkleding. Op 40 graden. Ik heb het al heel veel keer zelf gedaan. Eerst zei de begeleiding hoe het moest. Dat hoeft niet meer.

Ik kan het heel goed alleen. Ik wil voor mezelf zorgen. De begeleiding hoeft niet meer te kijken.

O ja, over drie weken was ik mijn badjas en badmat. Dat doe ik één keer per maand. Ik heb wasmanden in de badkamer. Zelfstandig, dat wil ik zijn. Ik leer ook fietsen en ik kook en maak mijn eigen kamer en badkamer schoon. Ik ga alleen met de bus naar Middelpolder. Op donderdag was ik. Op vrijdag vouw ik alles op. Dat heb ik van mijn moeder geleerd.” Tim laat zien waar de wasmachines staan. Hij sorteert netjes zijn was voor 60 graden. Op de waskaart staat wat daar in moet. Eerst de onderbroeken uit de stapel zoeken, dan de sokken, handdoeken. Het beddengoed lag nog in zijn badkamer. Ja, als je geïnterviewd wordt en op de foto gaat, gaat alles net even wat anders. Als alles in de wasmachine zit, zet hij hem op de goede temperatuur en zet hij het kaartje met zijn naam erop op de machine. Het zijn industriële??? machines dus waspoeder gaat automatisch. Best handig. Op de waskaart staat precies wat Tim op welk moment moet wassen. Alles op donderdag. Vier wassen. Veel werk? Wel nee, gewoon lekker zelfstandig.


De Wet Langdurige Zorg bepaalt op welke zorg je recht hebt als je bij een zorginstelling woont. Tot voor kort was dat de AWBZ. Twee jaar geleden kwam er een nieuwe folder uit van het Zorginstituut Nederland. Dit was voor Ons Tweede Thuis aanleiding om na te gaan of wij alle regelgeving goed uitvoeren. Een werkgroep heeft gekeken wat er allemaal is aan informatie: de genoemde folder van het Zorginstituut, de bestaande regelingen van Ons Tweede Thuis, de regelingen van collega-instellingen en een brochure van het Nibud over rechten en plichten rond wasgoed. De WLZ geeft aan dat een instelling een vergoeding moet innen voor allerlei kosten zoals waskosten. Indien de instelling dat niet doet, gaat de overheid ervan uit dat het wassen gedaan wordt door mensen die eigenlijk zorg moeten verlenen. Dat vindt de overheid geen terechte besteding van de ZZP-vergoedingen. Kortom, een wasvergoeding is een in Nederland breed gehanteerde regeling waaruit huishoudelijk personeel en afschrijving van machines, etc. vergoed kunnen worden.

Vergoedt dit alle waskosten? Nee zeker niet. Met de wasvergoeding kan een deel van de waskosten worden opgevangen. Volgens de WLZ draagt de cliënt dus zelf zorg voor waskosten en deze waskosten vallen niet binnen de vergoedingskosten vanuit de ZZP. Op het moment dat we constateerden dat wij de regelgeving moesten aanpassen, hebben we een nieuwe ‘regeling kosten dienstverlening cliënten’ ontwikkeld. Daarin staat precies beschreven wat er verandert op verschillende gebieden, bijvoorbeeld op het vlak van kabel en waskosten. Op verzoek van de Centrale Familieraad is besloten de regeling in te voeren per 1 januari 2016 in plaats van 1 juli 2015. Hoe de regeling er precies uitziet, is sinds december 2014 te lezen op onze website onder het kopje ‘algemene informatie’ bij ‘organisatie’, ‘volwassenen’ of ‘kinderen’. In december 2014 is aan alle betrokkenen een brief verstuurd met verwijzing naar de regeling op de website. Ten aanzien van de waskostenregeling zijn er vier varianten.

1. Cliënt wast geheel zelfstandig met eigen wasmachine en droger, eigen wasmiddel. Er worden geen kosten in rekening gebracht. 2. Cliënt wast zelfstandig en maakt gebruik van wasmachine, droger en wasmiddel van Ons Tweede Thuis. Kosten voor afschrijving en onderhoud van apparatuur en wasmiddel: 18,80 euro per maand (de tarieven zijn van het Nibud uit 2012). Ons Tweede Thuis brengt 15,- euro per maand in rekening.3. Medewerkers van Ons Tweede Thuis doen de was met gebruik van apparatuur en wasmiddel van Ons Tweede Thuis. Kosten inzet medewerker, stroom, water, afschrijving en wasmiddel: gemiddeld 73,- euro per maand. Ons Tweede Thuis brengt 70,- euro per maand in rekening.4. Medewerkers doen de was in het appartement van de cliënt, met apparatuur en wasmiddel van de cliënt. Kosten als bij 3 minus afschrijving en wasmiddel, gemiddeld 65,77 euro per maand. Ons Tweede Thuis brengt 60,- euro per maand in rekening.

De invoering van deze nieuwe regeling zullen wij zorgvuldig laten verlopen. Indien u vragen ter verduidelijking hebt, kunt u contact opnemen met de locatiemanager van de voorziening van uw zoon of dochter of familielid.

Kosten dienstverlening cliënten

Een moeder aan het woordIk was alles zelf voor mijn dochter Paula (37 jaar). Gewoon omdat ik alles netjes wil hebben, en gestreken. Dat eigen geurtje, dat vind ik ook belangrijk. Het is wel veel werk, ja, maar ik ga het niet uit handen geven. Ouders gaan er verschillend mee om. Iemand wast bijvoorbeeld de kleren die haar zus bij haar thuis aan heeft, zelf, maar wat zij op Amstel-Meer draagt en beddengoed, wordt op Amstel-Meer gewassen. Een andere moeder wast de kleding terwijl Amstel-Meer het beddengoed wast. Van andere cliënten wast Amstel-Meer alles. Er zijn trouwens nog veel vragen over de nieuwe regeling. Ik begrijp nu dat er vier pakketten komen. Tja, alle cliënten van Amstel-Meer vallen dan onder het duurste pakket van € 70 per maand. Zij hebben zelf geen wasmachine en kunnen zelf gewoon niet wassen. Dat is best veel geld. Kan er niet een overgangsregeling komen? Aan de andere kant begrijp ik het ook wel. Er zijn steeds meer tekorten, er zijn bezuinigingen. Eigenlijk vind ik het ook een stimulans voor meer ouderparticipatie. Ouders zouden bijvoorbeeld op de woning kunnen helpen met de verzorging van de was: vouwen, strijken en in kasten doen. Dat bespaart kosten en zo blijft er meer aandacht voor ons kind over. Het kan cliënten misschien ook wel stimuleren om zelf te gaan wassen en dat is weer goed voor hun zelfstandigheid. Maar ja, dat geldt niet voor cliënten van Amstel-Meer met een ernstige beperking. Toch vraag ik me af of de nieuwe regeling dat je voor de was moet gaan betalen, is om een gat te dichten of om extra mankracht in te huren?

IN|BEELD


“De ontmoetingsruimte in het dienstencentrum is een plek om elkaar te ontmoeten. Lekker en betaalbaar te lunchen, een kopje koffie te drinken. Maar ook om even te ‘ont-moeten’; even niks moeten tijdens je pauze”

Aan het woord is Marleen van der Duin, coördinator

cliëntbegeleiding van de ontmoetingsruimte van het

dienstencentrum.

Marleen heeft een aantal jaren geleden de HBO-studie

ecologische pedagogiek afgerond. “Dat heeft niks met natuur

te maken hoor”, lacht Marleen. “Het ecologische betekent hier

dat alles in verbinding staat

met elkaar. Zo zie ik ook de

rol van iedereen die werkt

in de ontmoetingsruimte.

Samen met collega’s

Karin en Alfons, Roxanne,

Sanjay, Jeroen, Sharona,

Saskia, zorgen we ervoor

dat alles rondom de lunch

en vergaderingen goed

verloopt. Wij zorgen voor

een lekkere en betaalbare

lunch, maar het is ook

prima als je zelf je lunch

meeneemt.

Voorop staat het ontmoeten. Even een praatje maken met elkaar, even loskomen van het werk of juist even afstemmen in een ontspannen sfeer.

Die sfeer vind ik erg belangrijk. De ontmoetingsruimte is van

iedereen. Iedereen is er welkom. Collega’s van de voorzieningen

maken ook steeds meer gebruik van de ontmoetingsruimte.

Soms komen ook cliënten met hun begeleider genieten van

een lekkere cappuccino.

Dat mag van mij nog meer groeien”.

In het begin werd er gesproken over een kantine. Hoe zit dat?

“De term kantine paste gewoon niet bij het doel van ontmoeten.

Het woord kantine riep associaties op als zakelijk, duur, saai.

Dat was nou juist niet wat we voor ogen hadden. Wij gingen

voor betaalbaarheid zoals tweedehands stoelen, lunch tegen

kostprijs, een praatje in een ontspannen omgeving. De naam

ontmoetingsruimte past daar veel beter bij: JIJ&IK. We krijgen

regelmatig positieve reacties,

dat is superleuk, maar stil zitten

is voor mij geen optie. Ik ben een

kritische mogelijkheidsdenker

en zie daarom genoeg

uitdagingen en kansen.

Mijn wens is om nog veel meer cliënten de kans te bieden om in het dienstencentrum zinvol te kunnen werken.

Hier liggen nog zo veel kansen! Ik

wil als begeleider vooral kunnen

gaan coachen in plaats van ‘meehelpen’. Ik wil de cliënten in hun

kracht zetten en ik zie zoveel talenten! Talenten zie ik trouwens

ook bij voorzieningen.

Ik hoop daarom meer te kunnen gaan samenwerken met andere voorzieningen.

Laten we gebruik maken van elkaar. En wat dacht je van het

organiseren van workshops in de avonden? Het dienstencentrum

is in mijn ogen: ‘De Spin in het web’. Al ben ik zelf bang voor

spinnen….hmmm….misschien dus een verkeerde uidrukking in

dezen…”.


Van links naar rechts: Astrid, Marleen en Tamara


IN|BEELD

Astrid en TamaraAstrid Sloot en Tamara Kwint werken op de afdeling

Cliëntenadministratie. “Wij zíjn de afdeling”, vertellen ze lachend.

“Net als in de voorzieningen zijn wij een

zelforganiserend team geworden.”

Jullie hebben dus geen coördinator meer, hoe

is dat voor jullie?

“Wij zijn nu zelf verantwoordelijk voor het werk

en de projecten die met cliëntenadministratie

te maken hebben. We moeten nu zelf het

overzicht zien te houden. Alle vragen van

medewerkers komen nu rechtstreeks bij ons

binnen en niet meer via de teamleiders.”

Dat klinkt alsof jullie het drukker hebben

gekregen.

“Dat klopt, iedereen is nog een beetje aan het zoeken. In de

voorzieningen en wij ook. Maar onze baan is door de grotere

verantwoordelijkheid veel interessanter en uitdagender

geworden. We zijn ook slagvaardiger. We pakken nu zelf zaken

op om voorzieningen beter te ondersteunen. Bijvoorbeeld op

een voorziening uitleg geven over het juist invoeren van de

productiegegevens en het gebruik van PlanCare. We zetten flink

in op bewustwording. Wat gebeurt er nadat je als medewerker

de gegevens hebt ingevuld. En wat zijn de consequenties als je

dit niet op tijd of niet goed doet. Dit persoonlijke contact met

medewerkers vinden wij ontzettend leuk. Het helpt ook om

elkaar beter te begrijpen en knelpunten snel te signaleren en

op te lossen. Wij zitten de voorzieningen best dicht op de huid,

wij sturen regelmatig mailtjes naar de voorzieningen met de

vraag om zaken aan te leveren. Maar daarnaast bieden we ook

ondersteuning in het nogal ingewikkelde administratieve proces.”

Naast jullie werk op de cliëntenafdeling, organiseren jullie samen

met externe partijen verschillende evenementen voor cliënten.

Dat is een bijzondere combinatie, hoe zit dat? “Door ons werk op

de cliëntenadministratie kennen we heel veel cliënten bij naam.

Maar het is natuurlijk veel leuker als je daar ook gezichten bij kent.

Samen met de Stichting Dag van je Leven uit Aalsmeer organiseren

wij ieder jaar de Bootjesdag en het Praampleinfeest. Met de

Stichting Aalsmeer Bloemen Tour organiseren wij de Truckersdag

die een keer per twee jaar wordt gehouden.

Het is zo ontzettend leuk om dit samen met partijen uit de buurt voor onze cliënten te organiseren.

Tijdens die evenementen zien en spreken we cliënten en ook

veel begeleiders. Dit is echt de kers op de taart. Je realiseert je

op die momenten extra goed waarom je het allemaal doet.” Wat

een enthousiasme. “Dat is ook tegelijkertijd ook onze valkuil”,

zegt Astrid. Door ons enthousiasme verdrinken we soms ook in

zaken. Maar dat zien we als een leerproces. We vinden het leuk

om in beweging te blijven en trekken aan de bel als we hulp nodig

hebben.”

Astrid en Tamara zijn samen ook de drijvende krachten achter

het Lief-en-Leedfonds op het dienstencentrum. En verder is

Tamara ook nog ambtelijk secretaris van de Ondernemingsraad.

Twee hele bezige, enthousiaste collega’s dus.



Maandag 31-08-20156.00 uur. Regen en het is weer donker ‘s morgens. Een rondje met Elza, onze Spaanse Pointer. Daarna maak ik mijn twee zonen (Marien, 16 en Rokus, 13) wakker. Ontbijten. Als de jongens de deur uit zijn, ga ik ook. Het normale ochtendritueel. Gisteren hele dag gebeeldhouwd bij het SAKB (Stichting Amstelveense Kunst Belangen) in Amstelveen. Daar maak ik met zes andere beeldhouwers en zes schilders een portret van de burgemeester van Amstelveen. Deze staan zaterdag 5 september een dagje in het Cobra Museum ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van het SAKB. De burgemeester mag één schilderij en een beeld uitkiezen. Op mijn werk op Spoorzicht in Nieuw-Vennep ga ik samen met cliënt Gino verder met het opmaken van een bureau-kalender. Gino kan redelijk zelfstandig op de computer het bestand opmaken. Ik ben altijd zo blij als hij mij komt helpen. Het is alweer snel vier uur. Vanavond komt mijn vriendin Coby eten, dat is altijd gezellig. Ik sla sporten (MuayThai boksen) over, omdat ik nog een mal moet maken voor de sokkel van mijn beeld van de burgemeester..

DinsdagEen uurtje eerder opstaan om de gietmal vol gips te gieten anders is het vanavond niet op tijd droog. Dan het ochtendritueel en om kwart over acht spring ik weer in de auto. Als grafisch medewerker ben ik verantwoordelijk voor het aannemen van opdrachten, printen, onderhoud van de machines en de eindcontrole van de meeste producten op de Repro. Maar dat kan ik niet zonder mijn collega’s Marieke, Hannie, Vivi en Monique die de begeleiding van de cliënten met de opdrachten voor hun rekening nemen. Na het werk eerst nog even boodschappen doen en wat gips halen

bij Karwei. Gietmal eraf en dan komt het spannende moment dat de kop op de sokkel geplaatst moet worden. Na veel passen en meten en het drogen van de gips, staat hij als een huis.

WoensdagEr moet van alles klaar zijn voor het Pop-up museum in Amstelveen, opdracht van het Dienstencentrum. Het lukt net op tijd. We doen veel drukwerk voor het Dienstencentrum maar werken ook voor bedrijven en particulieren. Daarna weer aan het boekje werken van onze beelden en schilderijen van het burgemeestersproject. Het is altijd een race tegen de klok op woensdag want ik werk dan een halve dag. Dit om Rokus op te vangen. Om half twee weer thuis. Als Rokus uit school komt laat hij Elza uit. Naar het Cobra Museum in Amstelveen. Hele middag daar bezig geweest om de ruimte in te richten. Rond etenstijd weer thuis. Mijn ouders eten ook mee op woensdag. Sporten sla ik over. Uitgeblust lig ik op de bank. Het beeld is een soort van klaar en eindelijk veilig afgeleverd bij het museum DonderdagDonderdag is de bezorgdag van de Repro. De opdrachten voor Krijn, de chauffeur moeten klaargezet, stickers erop en een afleverbon erbij. Samen met de hulp van cliënt Gert-Jan lukt het prima. De cliënten wachten alweer tot ik het briefpapier van een mailing heb geprint. De dag vliegt voorbij. Ben de laatste hand aan het boekje voor de burgemeester aan het leggen. Ik ga als laatste weg. Rokus heeft wat hulp nodig bij het plannen van zijn huiswerk maar eerst even boodschappen doen. Ik wilde echt iets koken maar we hebben veel meer zin in pizza. Rokus na het eten geholpen met huiswerk en nu is het weer laat. Het regent pijpenstelen en Elza moet nog uit.Morgen 20 boekjes van het burgemeesterproject printen en afwerken en de tekenboekjes niet vergeten. Het wordt nog spannend of het allemaal op tijd af zal zijn. Maar mijn collega Marieke zegt altijd: “Het komt altijd goed!”

Wil je weten of ik gewonnen heb? Kijk dan naar het filmpje van de presentatie in het Cobra Museum op Amstelveenweb.

DE WEEK VAN... Jeroen Koningen, grafisch medewerker


NIEUWS

Naar Dolfinarium met Korton‘Korton’ de ICT-partner van Ons Tweede Thuis heeft

een aantal cliënten van Middelpolder meegenomen

naar het Dolfinarium in Harderwijk. Een super uitje met

dolfijnenshow, woeste walrussen, lekkere snackjes en

een hoop pret!

Sportdag medewerkersPrachtige uitdossingen van de volleybalteams, bijvoorbeeld

schoorsteenvegers, wandelen, zeskamp op luchtkussens,

spannende volleybalwedstrijden, goede sfeer en lekker eten: de

sportdag medewerkers 2015. Weer een succes!

Hyatt Place op FloriandeVijf mensen van hotel Hyatt Place gaven als een soort teambuilding op dagcentrum Floriande een ochtend workshops. Koekjes bakken en die natuur-lijk heerlijk opeten bij een kop koffie of thee, en mooie versieringen maken voor het zomerfeest van Floriande rond het thema ‘western’. Gezellig!

Bedankt burgemeesterOp twitter lazen we dat burgemeester Mirjam van ‘t Veld van

Amstelveen een vaatje haring ontvangen had. En .. dat ze dit

wilde schenken aan Ons Tweede Thuis. Superleuk! Na wat

over en weer bellen tussen de gemeente en Ons Tweede Thuis

was het geregeld. Op 4 juli leverde vishandel Koning op een

aantal prachtige schalen met haring af bij woonvoorziening

Groenhof in Amstelveen. De bewoners waren blij verrast.

“Bedankt burgemeester”.

Netwerk Palliatieve zorg 2015-2018Ons Tweede Thuis heeft op 3 juni samen met andere organisaties het convenant 2015-2018 palliatieve zorg ondertekend.

We willen samen de zorg verbeteren voor mensen in hun laatste levensfase en hun naasten.

Dit convenant is een vervolg op een eerder convenant 2012-2015. Kernwoorden zijn samenwerking, verbinding en verantwoordelijkheid. Ons Tweede Thuis verleent op de eigen voorziening palliatieve zorg aan haar cliënten.


Anne van der Kooij is onlangs 60 geworden en werkt al 17 jaar bij Ons Tweede Thuis waar hij zich bezig houdt met de financiën. Nu in de functie van controller, het best te omschrijven als het financiële geweten van de organisatie. Hij is verantwoordelijk voor het bewaken van de financiële gezondheid van Ons Tweede Thuis op de lange termijn. In tijden van grote bezuinigingen en maatschappelijke veranderingen geen makkelijke taak. Maakt hij zich zorgen?

Anne: “Nee eigenlijk niet, ik ben me er goed van bewust dat de zorg in Nederland onder druk staat, maar de gevolgen voor Ons Tweede Thuis zijn vooralsnog te overzien. Dat betekent niet dat je op je lauweren mag rusten, integendeel. Het feit dat we als organisatie een goede financiële uitgangspositie heb-ben, wil niet zeggen dat we ons niet moe-ten aanpassen. Sterk aanpassen zelfs. We hebben lange tijd kunnen profiteren van een zorgstelsel waar-in de nadruk lag op het creëren van plekken voor mensen op de wachtlijst. We waren daar echt goed in. De ene na de andere voorziening werd gebouwd. Nu dus al rond de 70.

Door de bezuinigingen op de zorg wordt alles anders. Het gaat op landelijk niveau om 1 miljard, een enorm bedrag! Dat kan je alleen maar opbrengen als je op een andere manier gaat werken. Bijvoorbeeld op het gebied van groei en vastgoed. Er is zeker nog sprake van verbouw en vervangende nieuwbouw, maar we mogen nauwelijks nieuwe plekken creëren. Je moet je als organisatie opnieuw gaan uitvinden. De nadruk zal gaan liggen op efficiency en samenwerking met andere zorg-organisaties en financiers. Met als uitdaging om met minder middelen, wat zich vertaalt in minder personeel,

zeker dezelfde kwaliteit van zorg te bieden. De crux ligt volgens mij in het zorgvuldig ‘uitvinden’ van die beide begrippen. We zijn bijvoorbeeld nu bezig met de onderhandeling met de diverse financiers. Vroeger was dat nauwelijks een factor van

betekenis. Je kreeg een bepaald bedrag vanuit de AWBZ en één of twee andere financiers, daarmee moest je het doen en je hoefde er niet

heel veel verantwoording over af te leggen. Nu heb je te maken met meer dan twintig partners. De zorgverzekeraars, de gemeenten en de diverse subsidieverleners. Al deze partijen hebben te maken met een nieuw stelsel, budgetkortingen en nieuwe samenwerkingsverbanden. Het is dus voor iedereen zoeken naar de beste oplossingen.

Wat we meteen al hebben gemerkt is dat er een grote verschuiving is in de verantwoording over de zorg. Waar dat vroeger, zoals gezegd, van ondergeschikt belang was, moet je nu de zorg uitgebreid verantwoorden aan die twintig verschillende partners en op twintig verschillende manieren. Het leidt tot situaties waarin medewerkers per minuut moeten registeren welke zorg ze hebben geleverd. Als je geen goede verantwoording aflegt,

Anne van der Kooij

over financiën Ons Tweede Thuis

Door de bezuinigingen op de zorg wordt alles anders. Het gaat op landelijk niveau om 1 miljard, een enorm bedrag!

Dat kan je alleen maar opbrengen als je op een andere manier gaat werken.


IN|BEELD

Anne van der Kooij

over financiën Ons Tweede Thuisloop je het risico gekort te worden op je budget en gooi je je goede naam te grabbel. Je leest in de krant natuurlijk over de angst voor fraude met de schaarse budgetten, maar als het zo ingewikkeld wordt loop je al snel het risico van fraude beticht te worden. Anderzijds is natuurlijk goede verantwoording ook noodzakelijk maar dan wel op grond van duidelijke regels met zo weinig mogelijk extra administratieve lasten. Een balanceeract van jewelste. En aan die duidelijke regels ontbreekt het vaak nog bij de gemeenten.

Ondertussen kan je als organisatie wel degelijk inspelen op deze vraag. Door je administratieve processen opnieuw in te richten wordt een groot deel van de verantwoording geautomatiseerd en gaat het op termijn veel minder tijd kosten. Juist dat soort veranderingen kenmerken het nieuwe ondernemende karakter van Ons Tweede Thuis. De invoering van het elektronisch cliëntendossier, het digitaal roosteren en de e-HRM zorgen voor een verslaglegging die beter beantwoordt aan de eisen van de nieuwe tijd. Het wordt ook wel tijd. Laat ik het maar vergelijken met een huis waar je al twintig jaar met volle tevredenheid in woont. Het voldoet prima maar het heeft wel een opknapbeurt nodig en dat merk je eigenlijk te weinig op. En dan tijdens die nodige renovatie stelt de overheid ook nog eens hele nieuwe eisen aan je huis. Je blijkt dan opeens structureel achter te lopen en je moet fors aan de bak om klaar te zijn voor de volgende twintig jaar.

Lig ik wakker over de financiering van al deze hervormingen? Wederom, nee. Ik moet zeggen dat deze ‘opknapbeurt’ van Ons Tweede Thuis mijn baan aanmerkelijk dynamischer heeft gemaakt. Je staat voor de forse uitdaging om de cijfers op lange termijn opnieuw te interpreteren en ervoor te zorgen dat de financiering van de zorg die Ons Tweede Thuis biedt, goed onderbouwd is en blijft.

Als je geen goede verantwoording aflegt, loop je het risico gekort te worden op je budget en gooi je je goede naam te grabbel.

Onderzoek zomerperiodeIn de zomerperiode is er een onderzoek geweest om ervaringen te horen van cliënten en medewerkers over de veranderingen binnen Ons Tweede Thuis. Binnenkort vergaderen we over de uitkomst hiervan. Ook hebben we in elke regio een informatiebijeenkomst gehad over de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning). We zijn heel blij dat er zoveel mensen zijn gekomen. Cliënten, ouders, mensen van de gemeente, begeleiders, locatiemanagers, regiomanagers en medewerkers van de afdeling Zorgbemiddeling. De avonden hebben we samen met de organisatie ‘Aandacht voor Iedereen’ georganiseerd. Die hebben het heel goed gedaan. Zij konden alle vragen over de WMO heel goed en duidelijk beantwoorden en hebben een duidelijk fotoverslag van de bijeenkomsten gemaakt.

ZorginkoopVerder hebben we in de afgelopen periode meegedacht over de zorginkoop. Dat is een nieuw onderwerp voor de Centrale Clientenraad. Best wel moeilijk ook. We hebben meegedacht over onderwerpen die wij voor de cliënten binnen Ons Tweede Thuis belangrijk vinden. Zaken waar Ons Tweede Thuis echt aandacht aan gaat geven.

Zo moet er bijvoorbeeld nog meer aandacht komen voor goede gesprekken met cliënten en hun persoonlijk begeleiders.Ook moet er meer aandacht komen voor vrijheidsvergroting. Bijvoorbeeld als het voor één cliënt nodig is om de voordeur op slot te doen. Wat kun je dan voor de anderen doen die dit niet nodig hebben. Hoe zorg je ervoor dat hun vrijheid niet onnodig beperkt wordt. Zomaar twee belangrijke onderwerpen waar wij goed over gepraat hebben en waar Ons Tweede Thuis het komende jaar hard aan wil werken.

MedezeggenschapWat nog belangrijker gaat worden is de medezeggenschap binnen de voorzieningen. Het is heel goed dat cliënten meedenken met de leidinggevende van voorzieningen. Dat cliënten echt kunnen meepraten over allerlei onderwerpen en er nog meer dialoog ontstaat. We willen stimuleren dat de adviezen van de locatieraden meegenomen worden in het beleid van de voorziening. Natuurlijk gebeurt dat al wel, maar we willen natuurlijk graag dat dit overal gaat gebeuren; bij de woonvoorzieningen, daar waar mensen werken en ook waar zij ambulante hulp/ondersteuning krijgen.

Dag van medezeggenschapOm de leden van locatieraden ook te helpen om goed te praten over allerlei onderwerpen is er, zoals jullie weten, de dag van medezeggenschap op 17 oktober. We hopen dat er van alle locatieraden minimaal drie personen aanwezig zullen zijn die dag. We gaan die dag van elkaar horen waarover je kunt meepraten en hoe het gaat in jouw locatieraad. Ook willen we je graag helpen om onderwerpen te bespreken die soms wat moeilijker zijn, maar wel belangrijk. Dit doen we in verschillende workshops.

Mede namens alle raadsleden wens ik jullie een goede en mooie herfstperiode toe.

Marja van der MaarlCoach Centrale Cliëntenraad

Nieuws vanuit de Centrale CliëntenraadWe hopen dat iedereen een goede zomer heeft gehad.



Sinds kort kent Ons Tweede Thuis een vakbondsconsulent: Maarten Hoeboer, begeleider bij dagcentrum Amstel-Meer en nu ook vakbondsconsulent namens het CNV. Wat doet een vakbondsconsulent?

NIEUW:

vakbondconsulent

“Ja, die functie van vakbondsconsulent is weinig bekend binnen Ons Tweede Thuis. Ik ben dan ook de eerste. Ik ben het aanspreekpunt op de werkvloer voor vragen van collega’s over hun werk, inkomen, CAO, FWG of sociale zekerheid. Een ondernemingsraad is er voor de werknemers als collectief en ik kan ingaan op individuele vragen. Ik heb vier uur per week en ben nu vooral nog bezig om het bekend te maken. Nadat mijn foto met informatie op intranet had gestaan, kreeg ik gelijk een paar mailtjes. Het is heel laagdrempelig om mij als vakbondsconsulent iets te vragen. Sommige vragen kan ik gelijk beantwoorden, soms is er meer juridisch advies nodig. Leden van CNV Zorg en Welzijn krijgen dat gratis, niet-leden krijgen eenmalig advies van de vakbond.

DuidelijkheidHet is belangrijk om de probleemstelling in kaart te brengen en na te gaan wat mensen zelf al hebben gedaan om aan informatie te komen en of zij zelf al in gesprek zijn gegaan met hun leidinggevende. Je moet natuurlijk altijd blijven communiceren met je leidinggevende. Je hebt als werknemer rechten maar ook plichten. Een leidinggevende mag vragen of je wilt overwerken, maar dat overwerk moet niet structureel worden. Vaak is iets te onduidelijk voor medewerkers. Als duidelijk is waarom er in een bepaalde periode of situatie overgewerkt moet worden, accepteren mensen dat veel eerder dan wanneer dat onduidelijk is. Duidelijkheid geeft vaak al rust.

Ruimere blikIk heb een tweedaagse cursus gedaan en heb me ingelezen in de CAO. De cursus was interessant, ook omdat je dan allemaal mede-consulenten tegen komt vanuit het hele land en het hele zorglandschap. We hebben gesprekstechnieken geoefend en valkuilen besproken. Je moet bijvoorbeeld zorgen dat je niet buiten je eigen competenties omgaat en dat je je niet te veel op één probleem stort. Ik ben lid van de vakbond en kreeg een mailtje met de vraag of ik vakbondsconsulent wilde worden. Dat interesseerde me wel want het zorglandschap verandert sterk en ik merk, ook bij mezelf, allerlei vragen en onzekerheden. Ons Tweede Thuis reageerde positief op mijn benoeming maar het is natuurlijk wennen want er was nooit een vakbondsconsulent. Het is erg leuk om op deze manier buiten je eigen voorziening te kijken. Ik verdiep mij meer in de organisatie als geheel en krijg een ruimere blik.

Vragen? Bel of mail: 06 25414068 [email protected]

IN|BEELD

Ons Tweede Thuis september 2015 201534|

Onderzoek Trimbos-instituutAls iemand alcohol of drugs gebruikt en daardoor allerlei problemen heeft, mag je je daar als begeleider dan mee bemoeien? Dus: hoe ver reikt dan iemands autonomie en eigen regie? De persoon ervaart het gebruik van alcohol of drugs zelf niet altijd als probleem. Het Trimbos-instituut heeft hier wetenschappelijk onderzoek naar gedaan met veldwerk bij twee voorzieningen van Ons Tweede Thuis. Er is een handreiking verschenen met handvatten voor begeleiders en er is een onderwijsmodule voor het beroepsonderwijs. In het decembernummer verschijnt een interview met Els Bransen van het Trimbos-instituut en orthopedagoog en GZ-psycholoog Mirjam Wouda van Ons Tweede Thuis.

Tof picknickkleed Medewerkers en vrijwilligers ontvangen jaarlijks een zomerattentie met een brief van de bestuurder als blijk van waardering. Dit jaar was dit een prachtig picknickkleed. Met daarop een afbeelding van een schilderij van Galiëne Hope. Zij vindt het ‘tof’ dat haar schilderij gebruikt is. We kregen veel positieve reacties en bedankjes van medewerkers. De picknickkleden zijn goed gebruikt deze zomer. We zagen foto’s van de kleden op festivals, de camping en het strand voorbijkomen op de mail en social media.

Eind mei werd door de wijkraad van Hoofddorp Oost een feest georganiseerd waarbij er, naast een fancy fair, divers marktkraampjes waren met maatschappelijke initiatieven in de wijk. Natuurlijk was KDC de Zevenster ook van de partij. We proberen steeds beter zichtbaar in de wijk te zijn en samenwerkingen aan te gaan met andere initiatieven in de wijk. Zo hebben we regelmatig contact met de wijkraad en zijn nu ook een contact aangegaan met de volkstuinvereniging. Steeds weer op zoek naar mogelijkheden om samen te werken en elkaar verder te helpen.De wijkraad had besloten de Zevenster te helpen. Ieder jaar gaat de opbrengst van de jaarmarkt naar een goed doel. De wijkraad heeft dit jaar besloten het goede doel in de wijk te zoeken. In de Zevenster zagen ze een mooi doel. In samenspraak hebben we besloten om de van de opbrengst een trampoline te kopen voor de Zevenster. We zijn er op de Zevenster natuurlijk enorm blij mee en dankbaar voor. Wat is het toch fantastisch om onderdeel van een wijk te zijn.

Wijkfeest Hoofddorp Oost leidt tot mooie donatie voor KDC Zevenster!!

Diploma Opstap(je)Wethouder Gertjan van der Hoeven deelde eind juni diploma’s uit aan de kinderen die de cursus Opstap(je) hadden gevolgd. Opstap(je) is een programma voor kinderen met een taalachterstand en hun ouders. Van der Hoeven: “Het is erg belangrijk dat kinderen met een taalachterstand de taal leren. Op deze manier kunnen ze goed instromen in het basisonderwijs. Overigens echt een prestatie dat de kinderen zo snel geleerd hebben. En ze dan een diploma mogen uitreiken, dat is toch eigenlijk het leukste wat er is!”

SPORTDAGDe sportdag van Ons Tweede Thuis in De Estafette in Nieuw Vennep. Alweer een groot succes! Nu ook met aerobics in het zwembad en bloedfanatieke zaalhockeyers.

NIEUWS

Samen in de wijkDe woonvoorzieningen Zijdelveld en Groenhof zetten hun deuren open voor de wijk. In Uithoorn kunnen ouderen uit de buurt sinds begin augustus op woensdagmiddag bij Zijdelveld langskomen voor gezelligheid, een spelletje en een praatje. Ons Tweede Thuis werkt daarbij samen met Vita welzijn en advies en de ouderenbond ANBO. Ook in Amstelveen in de wijk Groenelaan staan de deuren open voor de wijk, in dit geval die van woonvoorziening Groenhof. De samenwerking De Groene Triangel is ondertekend en kon daarna van start gaan. Op woensdagmiddag is iedereen welkom voor thee, sport, bewegen en spelletjes. In De Groene Triangel werken samen: Ons Tweede Thuis, gemeente Amstelveen, Vita welzijn en advies, AanZ, RIBW regio Amstelveen en Wijkkoepel Groenelaan. Natuurlijk met vele vrijwilligers die zich voor hun buurt inzetten. Verbinding is een van onze kernwaarden en dat zie je in deze initiatieven goed terug.


Convenant voor- en vroegschoolse educatieIn het convenant voor- en vroegschoolse educatie (VVE) maken de deelnemende organisaties zoals Ons Tweede Thuis en de gemeente Aalsmeer verschillende afspraken. Zoals welke educatieve programma’s gebruikt worden. Het streven is om 100% van de doelgroep te bereiken. Doel van VVE is dat kinderen zonder achterstand op de basisschool starten. Aanmelding voor VVE verloopt via de GGD. Op dit moment krijgen 55 kinderen een steuntje in de rug, met name op het gebied van taal. Ons Tweede Thuis coördineert VVE in Aalsmeer en Amstelveen.

Zomermarkt

Nifterlake 26 Juni was de eerste zomermarkt op kinderdienstencentrum Nifterlake in Amstelveen met diverse activiteiten: kraampjes van dagcentrum Middelpolder en de Goede Buur (Badhoevedorp). De cliënten verkochten hier hun zelfgemaakte producten.

Er was een ijscoman en kraampjes van de ouders van Nifterlake met zelfgemaakt eten en lekkere drankjes.

Speelgoedwinkel de Ommekeer was er met speciaal aangepast speelgoed. Kinderen konden knutselen, zelf cupcakes maken en spelen op het springkussen. Naast de kramen waren er optredens van clowns Fieps & Katootje, leidster van de groep de Branding en de therapeuten van Nifterlake. De opbrengst van de markt gaat naar een leuke zomeractiviteit van de Nifterlake-kinderen. De eerste zomermarkt van Nifterlake was een groot succes! Volgend jaar weer?


Door de invoering van de zelforganiserende teams is de functie van teamleider verdwenen. Ons Tweede Thuis heeft daardoor afscheid moeten nemen van een aantal medewerkers. Eén van hen is Nicole van der Knaap, voormalig teamleidster van Sluis-Zicht in Nes aan de Amstel. Ze is een nieuwe weg ingeslagen en eigen baas geworden. Haar eerste eigen bedrijf: ‘Mentorschap Nicole van der Knaap’ .

Eigen baas

Afscheid van Ons Tweede ThuisHet afscheid van Ons Tweede Thuis is geen makkelijke tijd geweest voor Nicole. Ze had een intensieve baan bij Sluis-Zicht, een voorziening voor mensen met onder meer ernstige gedragsproblematiek. Toen haar functie verviel, betekende dat het afscheid van een organisatie waar ze zich jarenlang voor had ingezet. Wat moet je vervolgens. Nicole is niet bij de pakken neer gaan zitten en, belangrijker nog, is niet verbitterd geraakt. Ze heeft de ingrijpende gebeurtenis in haar leven goed onderzocht om zichzelf vervolgens opnieuw uit te vinden.

Een nieuwe keusNicole: ”Ik heb de tijd gehad om na te denken wat ik zou kunnen met mijn kennis en energie.

Ik weet dat ik goed ben in mijn werk voor mensen met een verstandelijke beperking. Dus totaal iets anders gaan doen… dat leek me eigenlijk geen goed idee.

Het moest dus een nieuwe vorm worden, maar wel in dezelfde sector. Eigenlijk al vrij snel kwam het mentorschap in beeld. Een mentor behartigt de belangen van een cliënt die zelf gedeeltelijk of geheel wilsonbekwaam is. Ik sta hen bij of vertegenwoordig hen in hun gesprekken met zorgverleners. Vaak gebeurt dat omdat er geen familie meer is, omdat ouders te oud zijn en deze taak niet meer aankunnen of omdat een ouder alleen is en graag iemand naast zich wil hebben om de zorg mee te delen en de kennis van hun kind te borgen voor de toekomst.

MentorHet gaat vaak om fundamentele keuzes voor mensen die daar zelf geen goed beeld meer van hebben. Hoe en waar moet iemand met dementie worden opgevangen. Wat zijn de gevolgen van een grote medische ingreep en wat voor keuzes horen daarbij. Neem bijvoorbeeld het plaatsen van een medicatiepomp voor iemand met spasmes. Er is een duidelijke noodzaak, maar er zijn ook belangrijke bijwerkingen. Er moeten wel degelijk overwegingen worden gemaakt. De cliënt is zelf niet in staat de gevolgen van zijn of haar keuzes goed te overzien en de overheid heeft in deze gevallen bepaald dat er een aangewezen wettelijke vertegenwoordiger

IN|BEELD


moet zijn om dat te doen. Meestal familie, maar als dat niet gaat,

een mentor.

Belangrijke schakelEen mentor is eigenlijk nog veel meer. Het is de vertrouwenspersoon voor de cliënt en de schakel tussen familie en zorgorganisatie. Zeker als de zorg complex wordt, vind ik dat echt een belangrijke schakel. Helemaal nu er in de participatiemaatschappij steeds meer familie en vrijwilligers bij de zorg en ondersteuning van cliënten betrokken worden. Tegelijkertijd staat een mentor vaak ook neutraler tegenover de zorgorganisatie zelf.

Door mijn langdurige werkervaring weet ik goed wat de mogelijkheden zijn en waar je de grens bereikt van wat een zorgorganisatie voor een cliënt kan doen.

Ik kan daarvoor dan weer begrip creëren bij familie, vrijwilligers en natuurlijk de cliënt zelf. Ondertussen ben ik ook sparringpartner voor zowel begeleider als familie en zie ik het als mijn taak om alle betrokkenenen te ontzorgen.

Goede vertegenwoordigingHet belang van de mentor wordt onderstreept door mijn eigen werkervaring. We kwamen veel situaties tegen waarin het niet duidelijk was wie er effectief voor de wilsonbekwame cliënt kon beslissen. Soms lagen de ouders in scheiding, andere ouders hadden zelf een verstandelijke beperking, ouders die te oud waren om de reis te maken en daardoor niet bij gesprekken aanwezig konden zijn. Je komt dan in situaties waarin zorg en dwang aan de orde is en er belangrijke en vaak moeilijke beslissingen genomen moeten worden. Als begeleider wil je op zo’n moment echt dat je cliënt goed vertegenwoordigd is.

Eigen bedrijfNu ben ik dus zo’n mentor. Op papier staat het bedrijf er al helemaal en de eerste cliënten hebben zich al aangemeld. Over een aantal weken komen de eerste beschikkingen van de kantonrechter door waardoor ik ook officieel aan het werk kan.

Ik heb alle vertrouwen dat het gaat werken. Nog wel even wennen aan mijn nieuwe status. Eigen bedrijf, eigen verantwoordelijkheid, een nieuwe toekomst.”

Voor meer informatie: [email protected] tel. 06-82212520

zijn duidelijk zichtbaarJIJ&IK is de nieuwe slogan van Ons Tweede Thuis. Langzamerhand zie je ons nieuwe logo plus JIJ&IK overal in het straatbeeld verschijnen. Bijna alle personenbusjes en andere bedrijfswagens zijn nu voorzien van de nieuwe huisstijl. JIJ&IK, het is een uitnodiging tot verbinding: medewerkers en cliënten, vrijwilligers en cliënten, buurtbewoners en voorzieningen, ouders en medewerkers, Ons Tweede Thuis en de gemeenten. Overal en op alle niveaus gaan we relaties met elkaar aan om zo te komen tot de beste zorg voor onze cliënten. En het werkt! Als je op straat loopt of fietst en er komt een busje langs dan staat daar met forse letters onze slogan op. Dan gaat het dus altijd over jou… en over mij… Jij&IK

NIEUWS

J I J & I K

In memoriamTrix Hofstede

27 mei 1954† 22 juni 2015

Tot ons verdriet is Beatrix (Trix) Hofstede toch onverwacht snel overleden op maandag 22 juni. Zij kwam in OTT wonen in de Parels en verhuisde vervolgens naar de Raadhuisstraat en WV de Ruyterlaan. Met plezier ging zij naar DC Middelpolder. Daarvoor bezocht zij De Ronde Hoep, Alleman en de kinderboerderij in Aalsmeer.

Trix genoot van alles en iedereen. Zij kende veel mensen in Uithoorn en velen kenden haar. We zullen haar missen.

Cliënten en medewerkers van woon-voorziening Admiraal de Ruyterlaan en dagcentrum Middelpolder

In memoriam André Schellingerhout

19 oktober 1957† 26 juni 2015

Op vrijdag 26 juni om 20.50 is André Schellingerhout op 57-jarige leeftijd overleden. Wij kennen hem als een vrolijke en charmante man die hield van dansen, tennissen, geld uitgeven, Ajax, mooie dames en pierewaaien. De uitspraken ‘oliebol’, ‘dikke kont’, ‘schatje’, ‘hou van jou’ en ‘fantastisch’ zullen wij van hem onthouden.

Wij zijn er trots op hoe hij de laatste zware periode heeft doorstaan. Wij zullen hem erg missen. André is nu bij pappa en mamma, die op hem hebben gewacht. Lieve André, rust zacht.

Cliënten en medewerkers van Veldzicht

COLOFON

RedactieJanwillem Witsen Elias Marianne MakHetty SiemelingVormgevingVanessa DekkerDeborah CuiperDrukkerNoordhoek Offset BV

RedactieadresOns Tweede ThuisVuurdoornstraat 111431 RM Aalsmeer, 0297 [email protected]

Ons Tweede Thuis is bereikbaar op het Dienstencentrum van Ons Tweede Thuis Vuurdoornstraat 111431 RM Aalsmeer, 0297 353800 www.onstweedethuis.nl

Overname van artikelen is met bronvermelding en toestemming van de redactie toegestaan.

IN | MEMORIAM

In memoriam Peter Zaal

31 oktober 1956† 18 juni 2015

Als Peter genoot, genoten wij met hem mee. Volop stond hij in het leven met alle uitjes die hij ondernam, zijn toneel, de Aanloop, de gezellige momenten op team 2 en daarna op team groen en met de cliënten die bij hem langs kwam in zijn appartement. Samen hebben we soms verdrietige, maar vooral mooie momenten doorleefd.

Nu is het stil. Geen glimlach meer, geen grapjes, geen enthousiaste praatjes, geen geschuifel op de gang.

Peter is en blijft voor altijd in ons hart.

Woonvoorziening Zijdelveld

In memoriamMarion Benschop

8 september 1971† 17 juli 2015

Na een zeer kort sterfbed hebben wij afscheid moeten nemen van Marion Benschop. Marion kenmerkte zich door haar betrokkenheid, sociale vaardigheden en strijdvaardigheid. Haar laatste jaren woonde zij op wooncentrum Veldzicht te Nieuw-Vennep en werkte zij op het naastgelegen dagcentrum.

Marion was een middelpunt op Veldzicht. Ze zat vaak in de huiskamer en praatte graag met iedereen. Ze voelde zich betrokken bij alles wat er op Veldzicht gebeurde en schoof haar eigen mening niet onder stoelen of banken. Ze hielp haar medecliënten graag en schroomde niet om voor iemand in de bres te springen.

Cliënten en medewerkers van Veldzicht zullen haar missen!

PRODUCTEN IN BEELD

Cadeauwinkel Eigen StijlBeschilderde producten, handwerk en textiel. Bijzondere cadeautjes voor kinderen, huis of tuin.

Hemertplein 22134 DW Hoofddorp023 5541738

2Wieler FloriandeFietsen, asseccoires en reparaties.

Hemertplein 42134 DW Hoofddorp023 5541739

Dagcentrum FloriandeKaarsen, keramiek, schilderingen, houtbewerking.

Waddenweg 252134 XL Hoofddorp023 5569120

Repro SpoorzichtDrukwerk, repro, vormgeving van briefpapier, visitekaartjes, folders, flyers en boekjes.

Luzernestraat 43 2153 GM Nieuw Vennep0252 628060

De MorgensterVoor taarten en bijzondere cadeautjes. Ook voor al uw drukwerk, repro en digitalisering.

De Visserlaan 61422 XV Uithoorn0297 521942

De Goede BuurAppeltaarten, seizoensproducten, decoratiespullen, kunst.

Arendstraat 5B-C1171 DZ Badhoevedorp085 4877701

BedrijfsverzamelgebouwHoutwerkplaats en klussendienst; een facilitaire dienst, horeca en een bakkerij.

Bouwerij 921185 XX Amstelveen020 4260100

Werk- en dagcentrum MiddelpolderSchilderijen, applicaties in stof, werkstukken in hout, breiwerken en nog veel meer.

Veteranenlaan 71183 DL Amstelveen020 4061010

De SpilBakproducten zoals taarten, quiche, koek en cake. Seizoensproducten als jam, gebreide sjaals en kaarten.

Spilstraat 31433HD Kudelstaart0297 385290

Wij zijn De Spil en maken taarten en andere bakproducten zoals quiche, koek en cake. Ook seizoensproducten als jam, gebreide sjaals en kaarten.

Voor bestellingen:[email protected]

WOONVOORZIENING EN RESTAURANT DE SPIL

VERKOOPADRESSENOnze cliënten maken op verschillende dagcentra allerlei producten voor de verkoop. U bent van harte welkom! Het is handig van tevoren telefonisch een afspraak te maken met de betreffende locatie. Ook op het dienstencentrum kunt u terecht voor leuke cadeautjes.

Danielle maakt een appeltaart.

1 Appeltaart klein € 7,50 groot € 10 2 Roombotercake € 5 3 Jam € 2,50 4 Kokoskoekjes € 1

Bakproducten zijn alleen verkrijgbaar op bestelling.

Niet afgebeeld maar ook te koop op De Spil:

Gebreide sjaals € 3,50 p.s. 3D kaarten € 1,50 p.s.

Magazine jij&ik september 2015web

Documents

Transcript of Magazine jij&ik september 2015web