krachtig 2015magaZIEN

Mijn verhaal

Kan ik u helpen?

Iets betekenen Knuffelaar in harten nieren

in dit magaZIENKrachtig

Wij stellen de informatie in het MagaZIEN met zorg samen. Wij streven ernaar dat onze informatie

actueel, nauwkeurig, juist en dus betrouwbaar is. Toch kunnen fouten of onvolkomenheden niet worden

uitgesloten. Lunet zorg kan daarvoor niet aansprakelijk worden gesteld. Laat het ons weten als u fouten

ontdekt of als u suggesties heeft ter verbetering.

Kracht is een woord dat je op verschillende manieren kunt uitleggen.

Sterk, spierballen en stoer. Denk maar aan een gewichtheffer.

Of iemand die zich wel honderd keer achter elkaar kan opdrukken.

Maar kracht kan ook heel zacht zijn. Als je een ander eerlijk en open een

verhaal vertelt over jezelf bijvoorbeeld. Daar is moed en lef voor nodig.

Je moet je ook vrij voelen om dat te doen. Op je gemak. Misschien is

karakter wel het goede woord. En als je dat hebt, heb je eigenlijk geen

spierballen meer nodig.

In dit MagaZIEN vertellen mensen met karakter hun verhaal. Sommigen

heel gemakkelijk zoals Samantha. Anderen hebben er lang over gedaan

voordat ze hun verhaal durfden te vertellen. Zoals Annie. Ook de ouders

van Tijs en Syb hebben ieder hun eigen levensverhaal; openhartig en

indringend.

Als mensen hun verhaal vertellen, laten ze veel van zichzelf zien.

Door goed naar dat verhaal te luisteren, begrijp je de ander ook beter.

Bijvoorbeeld waarom iemand niet terugzwaait als jij wel zwaait. Of als

iemand boos is of juist blij. Of als iemand nooit naar een drukke markt wil,

terwijl jij denkt: het is hier toch heel gezellig. Ieder mens heeft zo zijn eigen

verhaal en het is goed om dat verhaal te leren kennen.

Alle begeleiders van Lunet zorg gaan volgend jaar weer terug in de

schoolbanken. Zij gaan leren om goed te luisteren naar de verhalen

van een ander. Dat noemen wij ZIEN. Dat is goed kijken naar de ander.

En kijken doe je vooral met je oren. Zo proberen we anderen steeds

beter te begrijpen.

En als je elkaar begrijpt, wordt de wereld een beetje mooier.

OVER magaZIENMagaZIEN is een tijdschrift voor mensen met een beperking en hun directe sociale netwerk (familie en vrijwilligers). MagaZIEN wordt vier keer per jaar gratis verstuurd.

Wanneer ouders of verwanten - die niet eerste contactpersoon zijn - het blad willen ontvangen, dan kunt u dit kenbaar maken aan de redactie van MagaZIEN door te mailen naar magazien@lunetzorg.nl.

Wilt u het MagaZIEN niet meer ontvangen? Mail dan naam en adresgegevens aan magazien@lunetzorg.nl o.v.v. afmelden MagaZIEN.

MagaZIENPostbus 270 5600 AG Eindhoven088 551 5000magazien@lunetzorg.nlwww.lunetzorg.nl

Redactie MagaZIENKathinka BarbuPaul JanssenFloor van der Putten

VormgevingWapenfeit, Eindhoven

FotografieNick Bookelaar (040fotografie)Paul JanssenEllen Pero

DrukwerkWeemen, Gemert

CoverSamantha Ottenvanger

Kijken naarde toekomst D’n Bolle AkkerOp die fiets

Centrale24Vertrouwdwinkelen

Keukentafel -gesprek

Vrienden makenmet schoendozen Annie Lokhof

Ouders vertellen hun verhaal

Actie tegenhardrijden

4

10

26

6

12

18

28

8

14

24

26

in dit magaZIEN

Iets betekenen

Lief en leed delenmet je huisdier

16

magaZIEN • 4

In november kwamen enkele honderden

cliënt vertegen woordigers op één van de zes

informatiebijeenkomsten in Croy, Eindhoven.

In workshops en kramen konden zij kennis

maken met Lunet zorg 2016.

Kijken naarde toekomst opinformatiebijeenkomsten

Appeltje schillenTeam Kerkebogten uit Eersel had met veel mensen

nog een ‘appeltje te schillen’. Letterlijk, wel te

verstaan, want op de informatiebijeenkomst werd

ook gekookt. Appelmoes in dit geval. Zij doen dit

ook vaak bij de dagbesteding. Het is een leuke

bezigheid, zeggen ze, en het ruikt heerlijk.

En als de hete appelmoes afgekoeld is, eten we

het op. Lekker: ouderwetse smaken en geuren.

Appelmoes maken is een klein onderdeel van de

methodiek ‘Ervaar het maar’. Deze methodiek

zetten ze veelvuldig in bij de Kerkebogten in Eersel.

5

We willen graag dat de

mensen die ondersteuning

krijgen bij Lunet zorg een

goed leven hebben. Dat doe je door

bijvoorbeeld te zorgen voor een fijn

thuis. Of dat je een prettige en zinvolle

dagbesteding hebt. Dat doen we ook

door goede begeleiding. We vinden het

belangrijk dat we altijd blijven kijken

of het nog beter kan. Daarvoor worden

plannen gemaakt. En op de informatie-

bijeenkomst kon iedereen al met de plan-

nen van 2016 en ideeën kennis maken.

ZIENGoed kijken naar het levensverhaal van

anderen. Dat noemen wij ZIEN. Want als

je het levensverhaal kent van een ander,

heb je ook meer begrip voor wat de

ander doet. En als je meer begrip hebt,

krijg jij een betere ondersteuning. In

2016 gaan we daarom starten met ZIEN.

Alle 1850 begeleiders gaan daarvoor een

cursus volgen.

DagbestedingFijn werk. Een passende dagbesteding

voor iedereen. Dat wil toch iedereen?

Daarom gaan de dagbestedingslocaties

en dagbestedingsvormen meer

samenwerken met elkaar. Want we

denken dat er door samen te werken

leuker werk komt dat beter bij je past

en dat er mooiere producten gemaakt

kunnen worden. Producten die we

kunnen verkopen in Lunet zorg-winkels.

En als je dan zo’n product in de winkel

ziet, dan kun jij zeggen: Kijk, daar heb ik

ook aan meegewerkt. Mooi, he!

ECDIn 2016 gaan we werken met een nieuw

Elektronisch Cliëntendossier (ECD).

Gebruiksvriendelijker en overzichtelijker.

In het ECD staat ook het persoonlijk

plan. Dat plan wordt herschreven

in taal die iedereen begrijpt. We

praten bijvoorbeeld niet meer over

‘Persoonsbeeld’ maar over ‘Wie ben

jij’. Het woord ‘Doelen’ vervangen

we door ‘Afspraken’. En ga zo maar

door. Begeleid(st)ers worden in 2016

ook getraind in het schrijven van een

persoonlijk plan in makkelijke woorden.

Beweegplan 2016Bewegen is gezond en op de woon-

parken weten ze daar alles van.

Een sporthal, een zwembad

en een fitnessruimte. Het is er

allemaal. De hele dag zijn er

bewoners van de woonparken

aan het sporten en bewegen.

Maar er zijn ook bewoners die

niet of te weinig sporten omdat

de beweegruimten altijd vol

zitten. Dat gaat anders in 2016.

Voortaan krijgt iedere bewoner

van de woonparken evenveel

uren om te bewegen.

Eerlijk verdeeld dus.

…en wat nog meer?Op de informatiemarkt kon

je ook kennismaken met

onder andere het nieuwe

Gezondheidscentrum,

de medezeggenschap,

het Clientbureau, team

Innovatie en Centrale24.

Laatstgenoemde was vroeger

de Communicatiecentrale

(lees meer hierover op

bladzijde 10 en 11).•

magaZIEN • 6

Een duofiets. Bewegen, de natuur of de stad in en een ‘eigen’ moment van aandacht tegelijk. Dat leek de bewoners van Laan van Eckart 82 wel iets. En als het even kan een elektrische. Wel zo gemakkelijk.

Op die fiets

Het geld bij elkaar sprokkelen voor een elektrische duofiets kost veel (vrije) tijd. Maar het resultaat maakt alles goed.

Jonie Berkers,cliëntbegeleidster Laan van Eckart 82

7

Zo gezegd, zo gedaan. De

fietsenmaker was ook erg

welwillend. Toen alle wensen

duidelijk waren, noemden hij zijn prijs:

bijna 6500 euro. Toch niet zo gemakkelijk

als we dachten.

Begeleidster Wonen Jonie Berkers krijgt

het er nog heet van. Maar ja, beloofd is

beloofd. Die fiets zal en moet er komen.

“Iemand tipte me om de Vrienden van

Lunet zorg in te schakelen”, vertelt ze.

“Ja, zeiden ze, we denken na over een

bedrag, maar jullie moeten ook geld bij

elkaar ‘sprokkelen’. Hiervoor hebben

we lege flessen verzameld voor het

statiegeld. In een kraam bij de AH XL in

Eindhoven hebben we het winkelende

publiek uitgelegd wie we zijn en waarom

we er staan. Veel mensen vonden dit

een prachtig doel en we verbaasden

ons hoeveel geld sommige mensen

voor onze fiets over hadden! Ook zijn

we naar een rommelmarkt geweest.

We verkochten veel voor kleine prijsjes,

maar kregen ook donaties omdat

bezoekers van de rommelmarkt het

een speciaal doel vonden. Als we niet

bij de AH of op de markt stonden,

schreven we bedrijven aan met de vraag

of ze wilden sponsoren. En sommigen

deden dat. Met een aardig bedrag zijn

we weer teruggegaan naar de Vrienden.

Zij beloonden ons voor het vele werk

met een bedrag van 2400 euro. En de

fietsenmaker? Die gaf een korting van

25%. Tof hé!”

Geld kost tijd“We hebben de fiets nu al weer

twee maanden”, besluit Jonie. “En

de bewoners van Laan van Eckart

82 hebben al de nodige kilometers

gemaakt. Zowel op het woonpark als

daarbuiten. En niet alleen personeel

fietst, ook vrijwilligers en familieleden

staan regelmatig op de trappers. Het is

een hele klus geweest om de financiën

rondom de fiets voor elkaar te krijgen.

We hebben er erg veel (vrije) tijd in

gestopt. Maar het is allemaal meer dan

de moeite waard geweest.”•

De Vrienden van Lunet zorgDe Stichting Vrienden van Lunet

zorg zetten zich in voor cliënten

van Lunet zorg door iets extra’s

te doen. Bijvoorbeeld een

dagtripje of een aangepaste

computer die grote groepen

mensen kunnen gebruiken.

Maar ook individuele mensen

die incidenteel onvoldoende

financiële middelen hebben

voor hun levensonderhoud.

Het gaat dus om zaken die de

kwaliteit van het leven van

mensen met een verstandelijke

beperking vergroten en hun

integratie in de samenleving

soepeler laten verlopen. Zo

kunnen zij zo gewoon mogelijk

en met evenveel kansen als

ieder ander door het leven

gaan.

Meer weten?www.vriendenvanlunetzorg.nl

De duofiets. Gesponsord door:Familie en vrienden

ABN-AMRO

Tritium Advies, Nuenen

Aannemersbedrijf J.A. van

Gisbergen B.V., Hooge Mierde

Kledingboetiek Yes, Bladel

Fietspunt BV., Utrecht

Traditions Kappers, Best

Vrienden van Lunet zorg.

Hans de Groot en cliëntbegeleidster Joni Berkers op de nieuwe duofiets.

magaZIEN • 8

Een kleurrijke zwartwit filmVoor Richard van Lieshout

is het wonen en werken op

D’n Bolle Akker helemaal het

einde. “Wat is er nou niet

leuk aan D’n Bolle Akker?”,

zegt hij enthousiast. “Het

is hier gewoon één grote

familie.” En daar is alles mee

gezegd, volgens Richard,

want hij heeft genoeg te doen.

De varkens moeten gevoerd

worden. Met zijn bolderkar

gaat hij nog oud papier, glas

en plastic ophalen en als

het even meezit leegt hij

voor ’t werrum ete ook de

vuilnisbakken nog even. “En

niet alleen bij ons”, roept hij

nog na. “Ook bij die oudjes.”

Een boeren­samenlevingEén van die ‘ouderen’ is Ad

van Gerven. Met zijn 74 jaar

gaat hij niet meer met zakken

kippenvoer sjouwen. En met

een kruiwagen het land op

is voor hem ook verleden

tijd. “Maar ik mag nog wel

graag kijken naar al die

bedrijvigheid”, zegt hij.

< Daniëlle Mollen,

Ad van Gerven,

mevrouw van Seerden,

Yvonne Waterschoot en

Richard van Lieshout.

Vijf jaar woonzorgboerderij

D’n Bolle AkkerOp 1 november 2010 verhuisden dertien

cliënten naar D’n Bolle Akker. In diezelfde week

vertrok een twintigtal (jong)dementerenden

vanuit Joriszorg Oirschot ook richting de

woonboerderijen aan De Flinkert in Vessem.

En dat is nu vijf jaar geleden. Mensen met

dementie en mensen met een verstandelijke

beperking samen onder één dak? Hoe is dat

nou? We vragen het gewoon even.

9

dat de boodschappen overal

worden thuisbezorgd en als

er een peertje moet worden

vervangen, zijn ze daar niks

te beroerd voor. En zo zijn er

tientallen werkzaamheden

die ze voor en door elkaar

uitvoeren.

Geacht publiekD’n Bolle Akker; een kleine

intieme samenleving waar

de fitste bewoners zorgen

voor de anderen. Ieder

draagt bij naar eigen kunnen.

“En dat de één de hele dag

rondsjouwt, terwijl een ander

toekijkt op een buitenbankje,

geeft niks”, besluit Richard

die na een dag werken zijn

vuile laarzen uittrekt en op

z’n sokken de huiskamer

binnenloopt. “Het is net als in

de film. Als je wilt schitteren,

heb je ook publiek nodig.”•

Bolle Akkermensen hebben echt

iets aan en met elkaar. En dat

maakt het leven hier zo mooi.

Bedrijvigheid is eigenlijk wel het woord

waar het bij D’n Bolle Akker om draait.

Het boerenleven in al zijn eenvoud in

een bijna vergeten tempo. Misschien

ken je het nog wel van oude zwartwit

films? En heus niet álle ouderen zitten

met de armen over elkaar te kijken

naar de werkzaamheden van de

overige bewoners. Yvonne Waterschoot,

verpleegkundige Joriszorg: “Eén van

de drie ‘Joriszorggroepen’ bestaat uit

jong-dementerenden. Die vinden het

nog hartstikke leuk om een bijdrage

te leveren aan het boerenbedrijf. Dat

doen ze dan samen met de bewoners

van Lunet zorg. En niet te vergeten de

vrijwilligers.”

“Dat samen werken en samen leven zie

je ook op andere gebieden terug”, vertelt

cliëntbegeleidster Daniëlle Mollen.

“Terwijl de Joriszorgers tijdens de

zondagsmis hun handen vouwen, lopen

Lunetzorgers met de collecteschaal

rond. Dezelfde Lunetzorgers zorgen ook

Vijf jaarD’n Bolle AkkerVijf jaar geleden was

D’n Bolle Akker in Vessem

de eerste in Noord-Brabant

die het aandurfde om twee

typen zorg (dementerende

mensen en mensen

met een verstandelijke

beperking) te bundelen.

De woonzorgboerderij -

bestaande uit vijf boerderijen,

een ontmoetingsruimte en

stallen - aan de Flinkert telt

34 bewoners die ondersteund

worden door medewerkers

van zowel Joriszorg uit

Oirschot als Lunet zorg,

bijgestaan door zo’n veertig

vrijwilligers.

magaZIEN • 10

bijvoorbeeld.” Kay kan heel

veel zelf. Maar sommige

dingen kan hij niet alleen.

Zoals ’s nachts naar de wc

gaan. Dat is moeilijk als je

niet kunt lopen. Vroeger

moest hij dan wachten op de

ronde van de nachtdienst.

Die kwamen hem dan helpen.

“Maar dan moest je soms

wel lang je plas ophouden”,

zegt Kay.

‘ Wish you were here’. Dat

betekent: ‘Ik zou het fijn

vinden als je hier was’.

Het is een nummer van Pink Floyd.

En dat is weer een Amerikaanse

band die hele mooie muziek maakt.

Tenminste, dat vindt Kay Hubers.

Kay is een groot fan van Pink Floyd.

Kay luistert graag naar muziek.

Vooral naar Pink Floyd. “Eigenlijk is

het ouderwetse muziek. Mijn ouders

luisterden hier altijd naar. Dan ga je

zoiets vanzelf mooi vinden.” De ouders

van Kay wilden ook graag dat Kay

dichter bij hen kwam wonen. Daarom

is Kay verhuisd van Zonhove in Son

naar de Poten 85-87 in Eersel. “Het is

hier fijn”, zegt hij. “Ik heb een mooie

kamer en ze luisteren meestal goed

naar mij.”

Koppie koppie Kay zit in een elektrische rolstoel.

Een hele speciale. Hij kan namelijk niet

lopen en ook kan hij zijn armen bijna

niet bewegen. Kay doet alles met zijn

hoofd. “Met mijn hoofd bestuur ik de

rolstoel. Dat is erg moeilijk. Ik heb er

een paar jaar over gedaan om dat te

leren. Ik doe eigenlijk alles met mijn

hoofd, ook op de computer werken

Wish youwere here

11

Fan van Centrale24Sinds kort is Kay verbonden met

Centrale24. Als Kay iets wil, kan hij dit

hardop zeggen. Dit horen de mensen

van Centrale24. Zij worden centralisten

genoemd. Zij horen de vraag van Kay

en bellen dan met de begeleiding.

“Als ik dan zeg: ‘het zou fijn zijn als jullie

hier komen’, dan zijn ze er binnen vijf

minuten. En dat klinkt deze fan van

Pink Floyd als muziek in de oren.

‘Wish you were here’ en hup,

daar zijn ze.”•

Het zou fijn zijn als jullie hier komen.

Kay Hubers,Poten 85-87 in Eersel

Centrale24, de slimme schakelin de zorg.

Centrale24 - voorheen de Communicatiecentrale - legt de verbinding

tussen mensen met een zorgvraag, hun familie, vrienden en

professionele zorgorganisaties. Door gebruik te maken van slimme

technologie bieden ze aandacht en zorg op afstand. Persoonlijk,

gebruiksvriendelijk en op maat. 24 uur per dag, 7 dagen per week.

www.centrale24.nl

Keukentafel

De keukentafel. Vaak een centrale

plek in een huis waar je samen met

anderen de dag doorneemt of vertelt

wat je gaat doen. Gezellig. Maar soms

ook spannend. Want een gesprek

met iemand van de gemeente heet

tegenwoordig ook een keukentafel­

gesprek.

Aan de

met Helen en Johan

magaZIEN • 12

8 Tips voor het keukentafelgesprek

1. Zet op papier wat je

belangrijkste wensen zijn of

waar je gelukkig van wordt

en neem dit mee.

2. Neem iemand mee naar

het keukentafelgesprek.

Samen hoor je meer en

degene die je meeneemt

kan meehelpen. Ook kan

deze persoon opschrijven

wat wordt afgesproken.

3. Schrijf de belangrijkste

punten uit het gesprek op,

zodat je het achteraf nog

eens na kan lezen.

4. Sommige gemeenten

maken een verslag van

het gesprek, anderen niet.

Vraag dit na en vraag een

afschrift van het verslag.

5. Als je het niet eens bent

met de uitkomst van het

gesprek, dan kun je dit

zeggen.

6. Probeer zo eerlijk mogelijk

te vertellen bij welke

zaken je ondersteuning

nodig hebt en hoe die

ondersteuning er uit moet

zien.

7. Je mag vertellen dat dingen

goed gaan, juist omdát je

ondersteuning hebt.

8. Als je tevreden bent over de

begeleiding van Lunet zorg,

mag je aangeven dat je die

begeleiding wilt behouden.

Marcel Kuyck, Johan en Helen Bogers.

In dat gesprek vertel je wat je

allemaal zelf kunt, maar ook waar

je graag ondersteuning bij wilt.

En de mensen van de gemeente bepalen

of je wel of niet zorg mag ontvangen.

Een gesprek waar je wel van tevoren

even over moet nadenken.

Alles op ordeHelen en Johan Bogers wonen in een

appartement in Eindhoven. Ze zijn

getrouwd en ze doen het prima samen.

Ze helpen elkaar goed. Maar er zijn ook

zaken die ze moeilijk vinden. Marcel

Kuyck helpt hen daarbij. Marcel is

begeleider. Johan: “Marcel komt hier

elke week. We praten dan over alles wat

ons bezig houdt. Dingen die goed gaan

en welke niet. En we krijgen tips. Hoe

we het anders kunnen doen of hoe het

beter kan.” Ook Helen is blij dat Marcel

komt: “Soms krijg ik het nog wel eens

te kwaad. Marcel helpt mij dan met de

boel op orde te krijgen in mijn hoofd.

En niet alleen in mijn hoofd, hij zorgt er

ook voor dat andere dingen op orde zijn.

Zoals het huishouden, contacten met

andere mensen en met mijn werk.”

Wie gaat dat betalen?Marcel is een professional. Dat betekent

dat hij verstand van zaken heeft als

het gaat om begeleiden van mensen

met een verstandelijke beperking. Het

betekent ook dat hij daarvoor betaald

wordt. Vanaf 1 januari 2015 bepalen de

gemeenten of inwoners recht hebben op

zorg. De gemeenten betalen deze zorg.

Helen en Johan zijn daarom met hun

ondersteuningsvraag naar de gemeente

gegaan. Een paar weken later zaten ze

met een mevrouw van de gemeente

Eindhoven aan de ‘keukentafel’.

Oefenen helptInzet van het gesprek was passende

ondersteuning voor het stel Bogers.

Helen en Johan maken namelijk niet

alleen gebruik van de kennis van Marcel.

Zij komen ook graag in wijksteunpunt

Het Pluspunt in Woensel. Ze komen

daar voor de sociale contacten, ze

eten er vier keer per week en er zijn

professionele begeleiders die je meteen

met kleine vragen - die niet uitgesteld

kunnen worden - kunnen helpen. En

dat alles hebben ze hard nodig. Maar

daar moeten ze wel de uren voor

hebben. Hoe maak je dat duidelijk aan

de mevrouw van de gemeente? Helen:

“Het is goed dat Marcel en ik van te

voren hebben geoefend, want ze stelde

best wel moeilijke vragen”, vertelt Helen.

“Waarom heb je sociale contacten

nodig? Heb je familie of vrienden die

jullie kunnen helpen? En: Wat kun je zelf

en waar heb je moeite mee? En ik weet

heus de antwoorden wel, maar ik kan

niet altijd de goede woorden vinden.

Dan is het fijn als Marcel me daar

mee helpt.”

Het gesprek is goed

verlopen. Ook al twijfelde

Helen daarover. “Maar ik

twijfel over alles, dus da’s

niet zo gek”, lacht ze. En ze

vervolgt: “Een paar weken

later kregen we bericht. Ik

krijg er vier uur per week

bij en Johan ook enkele

uren. Daarnaast krijgen we

een extra begeleider van

WIJeindhoven. Geweldig

toch? Over een jaar is het

volgende keukentafelgesprek.

Laat maar komen, denk ik zo.

De koffie staat klaar en wij

zijn er ook klaar voor.”•

13

DeWmo

is voor….

Cliënten die niet

in het bezit zijn van een

intramurale indicatie (ZZP) en

toch zorg nodig hebben, vallen

onder de Wmo. De gemeente

voert de Wet maatschappelijke

ondersteuning uit.

magaZIEN • 14

Kom maar binnen! Welkom!

Ben je naar iets speciaals

op zoek? Of kijk je liever

even rond?” vraagt Marieke aan

de klant die de winkel binnenkomt.

In de winkel in het DAC op woon-

park De Donksbergen kun je

van alles kopen. Zoals eten en

drinken, verzorgingsproducten,

tweedehands kleren en ambach-

telijke producten gemaakt door

cliënten. Er is een vast winkelteam.

Denice, Desiree, Veronique,

Claudia, Marieke, Karel en Roel

werken mee in de winkel en helpen

de klanten als ze vragen hebben.

Vandaag is er iemand in de winkel

die een cadeautje wil kopen voor

zijn vriendin. En daar weet Marieke

wel raad mee. Ze helpt graag mee

om iets leuks uit te zoeken.

in de winkel op woonpark De Donksbergen

Vertrouwd winkelenMaandag 1 juni openden

Sjopse, Ziezo en de

Donkse Super samen hun

deuren. Deze winkels vind

je onder één dak in het

activiteitencentrum DAC op

woonpark De Donksbergen.

In een vertrouwde omgeving

kunnen cliënten zelf hun

boodschappen doen. De

winkels zijn open van

maandag tot en met vrijdag

van 09.30 tot 12.30 uur en

van 13.00 tot 16.00 uur. In

de winkel werken cliënten.

Ze vullen vakken, poetsen

schappen, sorteren kleren

en hangen die op, maken

ambachtelijke kunst en

helpen klanten.

Voor ieder wat wils“

in de winkel op woonpark De Donksbergen

Kom maar binnen!WELKOM! Ben je naar iets

speciaals op zoek?Of kijk je liever even rond?

Marieke van Lieshout

15

Kleren over?Heb je thuis nog kleren in

de kast liggen die je niet

meer draagt? Breng ze naar

de winkel! Zo kunnen we de

tweedehands kledingwinkel

aan blijven vullen en hebben

de klanten altijd een

ruime keuze.

Voor ieder wat wils

Centraal magazijnVanaf november 2014 kopen

de zorgteams geen producten

meer bij de winkels op de woon-

parken, maar via een centraal

inkoopsysteem. Zo worden

producten op een goedkopere

manier aan de zorgteams geleverd.

De winkels op de woonparken

blijven bestaan voor cliënten.

Het assortiment is aangepast

aan hun wensen.

“Loop maar met me mee,” zegt ze.

Samen lopen ze naar de hoek met

ambachtelijke producten. Na even

zoeken hebben ze een mooi cadeau

gevonden. Een blauw koffertje met

rode hartjes erop. Ze is erg trots dat de

klant het koffertje wil kopen. Ze heeft

het namelijk zelf gemaakt. Als extra

verrassing stoppen ze ook nog een

zakje dropjes in het koffertje.

Marieke komt niet alleen in de

winkel om te werken. Op vrijdag-

ochtend is ze vrij en gaat ze samen

met haar begeleidster Astrid

boodschappen doen. Iets lekkers

halen voor in het weekend.

Bananensnoepjes om precies te zijn.

Die vindt Marieke het lekkerst.•

magaZIEN • 16

De Spaken kleurt Eindhoven een beetje mooier

Cliënten van De Spaken zijn met leerlingen van

de Islamitische school Tarieq aan de slag gegaan

met verf en stoepkrijt. De zonnestralen zorgden

ervoor dat alles er nóg mooier uitzag!

Wilhelmina ArtfairTwinkelbel en Kunst & Ko namen

deel aan de Wilhelmina Artfair

met tekenworkshops en verkoop

van art. Voorbijgangers konden

droedelen op kleine houten

plaatjes. Alle plaatjes samen

vormen een groot kunstwerk!

The BigDraw

17

Voor de tweede keer deed Lunet zorg mee

aan het tekenfestival The Big Draw Eindhoven.

Twinkelbel, Kunst & Ko en De Spaken

organiseerden geweldige activiteiten in het

thema: ‘Samen wat betekenen!’ Het festival

was van donderdag 1 oktober tot en met zondag

4 oktober. ‘De Vrienden van Lunet zorg’ hebben

dit mede mogelijk gemaakt door het sponsoren

van tekenmateriaal.

Samen

wat be­

Beschilderde mokkenbij TwinkelbelBezoekers bij Twinkelbel konden een mok

beschilderen. Zo drink je je thee voortaan uit

je persoonlijke mok, precies zoals jij dat wil.

magaZIEN • 18

Ouders van kinderen meteen verstandelijke beperking

vertellen hun verhaal

En dan!?Onderzoeken, ziekenhuizen, instanties,

zorginstellingen en stapels formulieren

en rapporten liggen dan in het verschiet.

Aan ouders van deze kinderen wordt

niet gevraagd óf ze in die rollercoaster

stappen, vanaf dag 1 zitten ze daar in.

En er even uitstappen is er niet bij, lijkt

het wel.

Het Kinderdienstencentrum De Kempen

in Eersel heeft niet de pretentie de

‘rollercoaster’ waarin ouders van

kinderen met een verstandelijke

beperking zitten stil te (kunnen) zetten.

Zij kunnen hooguit even de plek van de

ouders overnemen. Even rust. De focus

op andere dingen zetten. Accu opladen.

’t Maakt niet uit hoe je het noemt; tijd

voor jezelf. En die is hard nodig, want

de volgende rit staat al weer gepland.

Strijd

“Mijn opa heette Sybrand,

mijn broer Sijb”, vertelt

Tamara van Eck uit Bladel.

“En ik heb een Syb. Een

naam die bij alle drie

generaties Van Eck past:

strijdlustig, krachtig.

Overwinnaars. Dat de jongste

telg uit het Van Eckgeslacht

het Syndroom van Down

heeft, verandert niets aan

die kwalificaties. Syb is

gewoon de moderne variant

van strijdlustig, krachtig en

overwinnaar: wildenbras, een

eigen persoonlijkheid en…

een zege.”

Een zege. Is dat niet zoiets als

een triomf? Een geschenk?

Als je een kind

krijgt met een

verstandelijke

beperking, krijg je

daar gratis en voor

niets een ticket bij

voor de rollercoaster

waarin je leven

verandert.

Kinderdienstencentrum De KempenIn het Kinderdienstencentrum wordt ontwikkelingsgerichte ondersteuning en behandeling afgestemd op de

hulpvraag en mogelijkheden van kinderen van 0-18 jaar met een ontwikkelingsachterstand. In 2015 heeft dit

centrum een dependance in Eersel (Areven 3ª) om zo ook passende ondersteuning te bieden in de Kempen.

19

Soms denk ik weleens:Wat als Syb geen Down had?

Zou mijn gezin daneen beter leven hebben?

Tamara van Eck

< Karin, Diego en Tijs van der Heijden.

magaZIEN • 20

Tamara van Eck: “Soms denk ik

weleens: Wat als Syb geen Down had?

Zou mijn gezin dan een beter leven

hebben? Maar het is zo als het is. Het

is mij zo gegeven. En ik hou ontzettend

veel van hem. Het is een heerlijk

joch. Een stoere bink met een klein

hartje. Daar niet verliefd op worden is

ondenkbaar. Een beter leven? Nee, dat

niet. Wel een ander leven misschien.”

Er is iets, maar ik weet niet watAls je kind het Syndroom van Down

heeft, weet je meteen bij de geboorte

dat hij of zij een beperking heeft. Dat

is zogezegd van zijn of haar gezicht af

te lezen. Maar wat als je een kind krijgt

waaraan je in eerste instantie niet ziet

of het een beperking heeft? Dat je pas

na een jaar bij jezelf gaat afvragen:

waarom reageert hij of zij niet zoals

andere baby’s? Zoals bij Tijs.

“Hoe noem je het buikgevoel dat

sluimerend aanwezig is en dat zegt

dat er iets niet klopt. Een gevoel dat

dagelijks in strijd is met rationele

gedachten die zeggen: dit is mijn

zoon en dat is gewoon een gezonde

Hollandse jongen.” De vader van

Tijs, Diego van der

Heijden, worstelde een

halfjaar met dit dilemma.

“Op het plaatselijke

consultatiebureau in

Reusel zeiden ze al dat

Tijs achterliep in zijn

ontwikkeling. Maar onze

dochter Roos was een snelle,

dus we dachten; het zal

allemaal wel loslopen.

Tot de dag dat Tijs - hij was

toen anderhalf - aan de

eettafel er steeds niet bij

was. Hij was afwezig en leek

zijn adem in te houden. Twee

dagen later, na een reeks

van ernstige aanvallen en

mond-op-mondbeademing

belandden we in het Maxima,

waar epilepsie werd gecon-

sta teerd.”

Er alleen voor staanNet als zijn oudere broer

Pepijn ging Syb naar een

dagopvang in het dorp.

Moeder Tamara werkte

onregelmatige diensten.

Tenminste, tot de dag dat

de opvang zei dat Syb niet

langer kon blijven. Te veel

handenbinder was de reden.

“Daar sta je dan met een kind

van twee”, vertelt Tamara.

“Ze verwachten dat je dan

maar je kind elke ochtend op

een busje zet naar passende

opvang in de stad. Een kind

van twee? Echt niet.”

Voor de moeder van Syb

breekt een rotperiode aan,

zoals ze het zelf omschrijft:

“Voor mijn gevoel was het

ergste al achter de rug.

Met elkaar communiceren is niet vanzelfsprekend. Dat moet je leren.

21

Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Er werd

een darmafwijking geconstateerd,

dus kwam er een stoma. Zijn hartje

functioneerde niet goed. En ga zo maar

door. Uiteindelijk heb ik mijn werk

opgezegd. Een moeilijke beslissing voor

een alleenstaande moeder.”

EtiketInternet kan een uitkomst bieden als

je op zoek bent naar informatie. Dat

deden de ouders van Tijs ook. “Er

wordt ontzettend veel geschreven

over syndromen, aandoeningen en

beperkingen”, vertelt de moeder van

Tijs, Karin van der Heijden. “Maar er

kwam nooit een moment van; Yes,

dat is onze Tijs ten voeten uit. Het

Angelmansyndroom kwam nog het

dichtst bij. Genetisch onderzoek in het

universitair ziekenhuis in Maastricht

beaamde dit ook. Het lijkt op Angelman,

maar ook weer niet. Uiteindelijk hebben

ze het een naam gegeven: Syndroom

van Angelmanlike. Eindelijk hadden

we een naam”, zegt Karin, “en een

naam opent in Nederland nou eenmaal

deuren die anders gesloten blijven.

Bijvoorbeeld bij het CIZ (Centrum

Indicatiestelling Zorg) en de gemeente.”

Goed gevoelPassende, flexibele opvang en

dicht bij huis. Uiteindelijk vond

Tamara van Eck iets in Eersel. Het

Kinderdienstencentrum De Kempen.

“Rust voor mij en tijd en regelmaat

voor Syb. Niet perse in die volgorde,

maar allebei even belangrijk als ik

eerlijk ben. Als Syb thuis is, dan is hij er

namelijk ook echt. De tijd en aandacht

tussen Syb en Pepijn is dan niet te

verdelen. Dat vond ik misschien wel

het moeilijkste van alles. Pepijn heeft

ook aandacht nodig net als elk ander

kind en hij kwam er vaak bekaaid af. Ik

plande in de periode dat Syb thuis zat

wel ‘Pepijnmomenten’, maar toch; hij

verdiende meer.” En Syb? Die vindt het

helemaal geweldig in Eersel.

Tamara: “Je ziet dat hij er

geniet. Hij komt ook elke

dag - vijf dagen in de week

- vrolijk thuis. Er werken

deskundige en superlieve

mensen die tijd voor hem -

en voor mij - nemen en er

wordt gewerkt aan Syb’s

concentratievermogen en

zelfredzaamheid. En ik? Ik

werk weer en heb genoeg

energie om tijd en aandacht

te besteden aan beide zoons.

En dat voelt heel goed.”

Elkaar begrijpenOuders van kinderen met

een verstandelijke beperking

worstelen in het begin

enorm met de omgang

met hun zoon of dochter.

Zo ook in huize Van der

Heijden. “Onze Tijs is een

vrolijk manneke waar je

veel liefde van krijgt.

Het is ook een jongen

die in zijn leven nooit

zal praten. Met elkaar

communiceren en elkaar

begrijpen is dan niet

iets vanzelfsprekend.

Dat moet je leren. En

zo’n leerproces is vaak

een aaneenschakeling

van kleine huiselijke

drama’s.

Er wordt ontzettend veel geschreven over syndromen, aandoeningen en beperkingen.

magaZIEN • 22

Het duurde soms lang voordat we

er achter kwamen wat Tijs bedoelt.

Frustratie en boosheid bij Tijs en

wanhoop bij ons was dagelijkse kost.

In feite spreken we elkaars taal niet en

dan is het lastig communiceren. Stapje

voor stapje leer je dezelfde taal spreken.

Ook op het Kinderdienstencentrum

wordt veel aandacht besteedt aan Tijs

z’n communicatie. Door middel van

voorwerpen kan Tijs nu zelf duidelijk

maken dat hij bijvoorbeeld graag een

appel heeft. Of even wil gaan zitten. Voor

Tijs een hele geruststelling; steeds meer

mensen spreken zijn taal.”

Even terugblikkenen dan weervooruitkijken

“Soms, als ik mijn dochter naar school

breng, zie ik peuters rennen en kletsen

op het schoolplein”, besluit Karin van

der Heijden. “Kinderen in dezelfde

leeftijd als onze vijfjarige Tijs. En dat

doet pijn. Daar had mijn zoon ook

kunnen lopen.” Maar de realiteit is

anders. Uit het genetisch onderzoek

blijkt ook dat Tijs scheefgroei kan

krijgen aan zijn rug. Een rolstoel wordt

niet uitgesloten. Diego van der Heijden:

“Een aangepaste badkamer - we zitten

nu midden in een verbouwing - is een

onverbid delijke spiegel die dagelijks

wordt voorge houden. Mijn - onze -

redding is geweest, dat ik er nu veel

beter over kan praten dan vroeger.

Mijn vrouw en ik zijn daardoor naar

elkaar toegegroeid, maar Tijs zal

voorlopig nog steeds ons tempo en

ritme bepalen. Dat hij overdag op het

Kinderdienstencentrum zit, geeft lucht

en perspectief, maar we zijn er nog niet.”

Terugkijkend naar de

laatste vierenhalf jaar

is Tamara van Eck

openhartig, maar ook

realistisch. “Syb bracht

veel met zich mee wat ik

niet had ingecalculeerd.

Hij heeft ons leven echt

op z’n kop gezet. Als je

zwanger bent, heb je

verwachtingen. Na de

geboorte pas je je aan

en verleg je steeds je

grenzen. Een volgende

stap is school. Ik ben

al gaan kijken, maar ik

zag onze Syb daar nog

niet rondlopen. Te jong.

Te veel wildenbras.

Samen met het

Kinderdienstencentrum

werken we aan deze stap

die toch eens zal komen,

maar voorlopig zit ie

echt op zijn plek.”•

Hij heeft ons leven echt opz’n kop gezet ...

Syb en Tamara van Eck.

DoenWoonpark EckartdalWoonpark De Donksbergen

26 december14.00 - 16.00 uur

Kerst-inn met de Grensmuzikanten

31 december19.00 - 21.00 uur

Oudjaarsavond met

oliebollen en vuurwerk

4 januari13.30 - 15.30 uur

Nieuwjaarsreceptie

3 tot en met 10 februariCarnavalsprogramma

13 maart11.30 - 18.00 uur

Darttoernooi

27 maart14.00 - 16.00 uur

Opening Paastuin

28 maart14.30 - 16.30 uur

Paas-inn

20 december15.00 uur

Optreden door feestband

Community of Noise

26 december14.00 uur

Kerstmiddag

28 december19.00 uur

Kerstfilm ‘Midden in de winternacht’

31 december14.00 uur

Oudjaarsbal met een optreden

van Will Vosters

10 januari15.00 uur

Optreden van smartlappenkoor Rawazzi

5 tot en met 9 februariCarnavalsprogramma

28 maart15.00 uur

Optreden door popkoor Lanara

Ook in de agenda?Wordt er bij jou in de buurt een leuke activiteit georganiseerd en je denkt,

dat is wel iets voor de lezers van MagaZIEN. Laat het de redactie even weten

via magazien@lunetzorg.nl

Vragen over vrijetijdsbesteding?Eindhoven: 088 551 92 27 / vrijetijd.eindhoven@lunetzorg.nl

De Kempen: 088 551 81 51 / vrijetijd.dekempen@lunetzorg.nl23

Wil je graag een cliëntvertrouwenspersoon spreken?M. Langermans Tel: 06 101 22 443 E-mail: vertrouwenspersoonclienten@lunetzorg.nl

R. van Elswijk Tel: 06 429 97 012 E-mail: vertrouwenspersoonclienten@lunetzorg.nl

M. Ubbink Tel: 06 194 62 352 E-mail: m.ubbink@hetlsr.nl

Op zaterdag 23 januari

2016 is de open dag

van arbeidscentrum De

Wisselstroom in Hapert.

Van 10.30 tot 16.00 uur

kun je aan de Melkweg

7 zien en beleven waar

het werk uit bestaat en

zeker zo interessant: op

welke manier er gewerkt

wordt. Je zult zien dat er

heel veel mogelijk is, dat

er innovatieve middelen

ontwikkeld zijn en dat er

hard gewerkt wordt aan

loopbaanontwikkeling.

Eigenlijk niet anders dan

een ander bedrijf. En dat

wil De Wisselstroom ook

zijn: een écht bedrijf.

Open dag De Wisselstroom

magaZIEN • 24

Er is maar één reden om dat niet te

doen: het mag niet. Punt. En dat

is een hele goede reden, vinden

ook de bewoners van de woonparken.

In de maand oktober hebben cliënten,

vertegenwoordigers, medewerkers en

politie op initiatief van de cliëntenraden

Complex en Regulier gezamenlijk

actie gevoerd tegen hardrijden op

de woonparken Eckartdal en De

Donksbergen. Onder het motto ‘Zoetjes

of Zuurtjes’ werden automobilisten

geprezen of gewezen op hun rijgedrag.

Voor de meesten met een beloning

in de vorm van een hartje (zoetjes).

Sommigen met een zuurtje.

“Regels zijn er om overtreden te

worden, zeggen ze weleens en wat

dat betreft is er geen verschil tussen

woonparken en de rest van Nederland”,

aldus coach Patrick Alvares en

contactpersoon van de woonparken

met de politie. Daarom willen we

met een actie de automobilisten op

de woonparken bewust maken van

hun snelheid. Een cadeautje, terwijl je

eigenlijk een boete verdient.

30 is niet stapvoetsDe top 3 van verkeersergenissen op

de woonparken is te hard rijden, fout

Bumperklevers

parkeren en bumperkleven.

Bumperkleven? “Ja hoor”,

zegt Gerard Schaeffer, één

van de actievoerders. “Pas

zag ik een auto vlak achter

een rolstoeler rijden. Het leek

wel alsof de auto de rolstoel

duwde. Zo dicht zat hij erop.”

Maar vaak is (te) hard rijden

ergernis nummer 1. En soms

gebeurt dat heel onbedoeld,

zoals op De Donksbergen.

Op de vraag van een

actievoerder hoe hard ze

15 kilometer per uur. Dat is de maximale

toegestane snelheid op een woonpark. Maar

ja, dat is wel erg sloom als je nog net op tijd op

je werk wilt zijn. Of op een afspraak. Of...och,

noem maar iets. Er is altijd wel een reden om

extra gas bij te geven, lijkt het wel.

&

Een tiental ‘actievoerders’

vormen bij de ingang van

het woonpark een menselijk

vangnet voor bezoekende

automobilisten.

Vooral bij de ingang Amazonelaan op woonpark Eckartdal is het soms net

een racecircuit. Marianne Bierens, lid Clusterraad vertegenwoordigers

en lid van de ‘werkgroep veilig verkeer woonpark’

snelheidsmaniakken Boetes

Veel rijplezier!

Op de woonparken gelden de Nederlandse verkeerregels. Overschrijding daarvan kan

een boete opleveren.

Verplichte rijrichting negeren: € 90

Bumperkleven: minimaal € 280

Parkeren zonder ingestelde parkeerschijf € 90

Hinderlijk of gevaarlijk parkeren: € 140

Parkeren op een invaliden­parkeerplaats: € 370

5 km te hard rijden: € 32Administratiekosten bij

boete: € 7

op het woonpark rijden, kreeg hij vaak

het antwoord “zoetjesaan, stapvoets”.

Maar bij doorvragen hoe hard dit dan

is, krijgt hij regelmatig 30 kilometer te

horen. Het goede antwoord moet zijn

20 op woonpark De Donksbergen. En dit

wordt in de toekomst 15 kilometer per

uur. Half zo zacht, zeg maar.

In gesprek blijvenPolitieagenten Robert van Gemert

en Michel van den Heuvel - aandacht-

velders voor Eindhoven Noord - komen

regelmatig op de parken. “We maken

foto’s van overtredingen. Bijvoorbeeld

van auto’s die geparkeerd staan bij

brandkranen, vluchtroutes of buiten de

vakken. Soms schrijven we een boete

uit, maar meestal geven we kenteken en

naam door en krijgt de overtreder een

gesprek met zijn of haar leidinggevende.

Bewustwording; daar gaat het om.”

“Het zijn niet alleen medewerkers

die te hard rijden of fout parkeren.

Ook leveranciers, taxi’s en bezoekers

lappen geregeld de regels aan hun

laars”, aldus Patrick Alvares. “Maar van

medewerkers mag je verwachten dat

ze voorbeeldgedrag vertonen. Juist zij

weten dat bewoners van een woonpark

extra kwetsbaar zijn in het verkeer.

Die springen heus niet even snel opzij

als er een auto de bocht om komt

scheuren.”•

&

25

Ik wilniet vergeten

worden.Samantha Ottenvanger,

Perelaer 16

met een konijnOnderschat nooit de kracht van een vrouw

Huisdieren en Lunet zorg

Voor het hebben van huisdieren is voor

intramurale cliënten toestemming van

Lunet zorg nodig. Daarbij wordt er op

gelet dat er geen sprake is van overlast

voor medebewoners en/of omwonenden

en het welzijn van het huisdier

gewaarborgd kan worden.

magaZIEN • 26

Een eigen willetje, soms een

tikkeltje arrogant en altijd ijdel.

Knuffelaar in hart en nieren

en graag in het middelpunt van de

belangstelling. Dat is mijn konijn

Femme. En nu ik er goed over nadenk;

dat is ook wat ik ben. We lijken nogal op

elkaar, weet je.”

Samantha Ottenvanger is stoer en

breekbaar tegelijk. Naar de buitenwereld

lijkt het een bijdehandte tante, maar in

haar hart is het een kwetsbare griet die

snel van slag is. Dat weet bijna niemand.

Ze vertelt dat eigenlijk alleen maar

aan haar hartsvriendin Femme. Maar

dat is toch een konijn? “Ja hoor”, zegt

Samantha, “maar konijnen oordelen

niet, daar kun je gerust jezelf bij zijn.”

Lief en leed delen met je huisdier. Dat

kan heel fijn zijn. Een luisterend oor – in

dit geval een flapoor – brengt rust. “En

het maakt me sterk”, zegt Samantha en

trots laat ze de tekst op haar sweater

zien en daar staat: ‘Onderschat nooit de

kracht van een vrouw met een konijn’.

“Die opdrukken maak ik zelf”, zegt ze.

“Dat heet plotteren. Ik heb er zelfs een

pers voor aangeschaft.” Maar Samantha

houdt het niet bij plotteren alleen. Ze

laat haar winkel zien die vol staat met

zelfgemaakte creaties. Originele kaarten,

maar ook prachtige bouwwerken van

karton. “Ik vogel alles zelf uit op de

computer en download ingewikkelde

met een konijnOnderschat nooit de kracht van een vrouw

bouwtekeningen. Met een

speciale machine snij ik

secuur alle onderdelen uit

en maak er een bouwwerk

van. Een kerststal of een

fantasiehuis bijvoorbeeld.”

“Ik vind het fijn om hiermee

bezig te zijn”, besluit

Samantha. “De dingen die

ik maak, maken mensen blij.

En elke keer als mensen iets

kopen, gaat er een stukje

Samantha naar iemand

anders. Dat stukje staat dan

te pronken op de schouw,

hangt zichtbaar aan de muur

of is te herkennen in een

schoen. Ik wil niet vergeten

worden en met al die stukjes

lukt dat aardig.”•

Sam’s GiftshopEen origineel kraamcadeau,

bedrukte kleding of schoenen,

raamstickers, autostickers,

luxe kaarten voor bijvoorbeeld

kerst of verjaardag en feesten,

cadeauverpakkingen of

maquettes? In Sam’s Giftshop

staat voor ieder wat wils.

Creatieve oplossingen met

een uniek en persoonlijk tintje.

Winkelen bij Samantha? Kijk op

www.samsgiftshop.webklik.nl

27

magaZIEN • 28

Een cadeau krijgen is leuk.

Met Sinterklaas, Kerst of je

verjaardag. Maakt niet uit, er

is altijd wel een cadeautje. Maar voor

kinderen uit bijvoorbeeld Oeganda,

Irak, Ghana, Kenia of Albanië is dat

niet zo. Daar is gewoonweg geen geld

voor. Dat vonden de mensen van

dagbestedingscentrum Het Laar in

Geldrop maar niks. Ze besloten mee te

doen met het ‘Schoenmaatjesproject’.

Lege schoendozen werden beschilderd

en gevuld met allerlei leuke dingen

die de cliënten meenamen van thuis

zoals speelgoed, toiletartikelen en

schrijfwaren. Al die kleurige dozen

Wij vinden het belangrijkdat onze doelgroep, die vaak zelf als ‘goed doel’ gezien wordt, leert

dat niet alle mensen het overal even goed hebben.

Femke Domen, cliëntbegeleidster Dagbesteding Het Laar in Geldrop

Vrienden makenmet schoendozen

Ook ‘schoenmaatje’

worden? Kijk maar op

www.schoenmaatjes.nl

werden in een grote doos

verstuurd naar kinderen

op scholen, in weeshuizen,

vluchtelingenkampen

en opvangcentra voor

straatkinderen in arme

landen.

En zo voelt iets weggeven

ook als een cadeautje.

In de Wet langdurige zorg (Wlz) staat dat iedere cliënt gebruik kan maken van onafhankelijk cliëntondersteuners. Dit wordt geregeld door het Zorgkantoor via MEE en Zorg belang. Dit zijn mensen die de cliënt en/of diens vertegenwoordigers kunnen adviseren of helpen bijvoorbeeld bij de aanvraag van zorg (intake gesprek) of bij het voeren van het gesprek over het persoonlijk ondersteuningsplan. Voor deze ondersteuning hoef je niet te betalen, dat doet het Zorgkantoor.

Tuinman in sprookjesbos

Harken, schoffelen,

papier opruimen en

werken in de bossen.

Voor André van Dijk

zijn lust en zijn leven.

En waar kun je dit

beter doen dan in

het sprookjesbos op

de Efteling. Dat vond

André ook. En op 15

oktober kwam zijn

wens uit. Na een dag

hard werken kwam hij

weer opgetogen thuis.

Op de vraag hoe

het was bevallen

antwoordde André

- altijd in voor een

grapje: ’t was net

een sprookje.

29

Onafhankelijk cliëntondersteuners een extra mogelijkheid in de Wlz

Wat kunnen onafhankelijk cliëntondersteuners voor je doen?Als je op zoek bent naar een

zorgaanbieder dan kunnen de

onafhankelijk cliëntondersteuners je

helpen bij het zoeken naar de juiste

zorg en de juiste zorgaanbieder. Als je

al in zorg bent bij een zorgaanbieder,

zoals bij Lunet zorg, dan kan de

onafhankelijk cliëntondersteuner je

helpen bij verschillende dingen zoals

het opstellen en evalueren van het

persoonlijk plan. De ondersteuner

kan dit met je bespreken en kan ook

bij de persoonlijk plan bespreking

aanwezig zijn als je dat wilt. Als je

iets wilt veranderen in het zorgplan

of als je zorgvraag verandert kan de

onafhankelijk cliëntondersteuner met

je meedenken over wat beter zou

passen en hoe je dat aan kunt pakken.

De onafhankelijk cliëntondersteuner

kan je ook adviseren over de rechten

die je als cliënt hebt. Hij of zij staat

naast je, denkt mee (los van alle

partijen) en betrekt waar mogelijk je

sociale netwerk (bijvoorbeeld familie,

mantelzorgers en vrijwilligers) bij het

zoeken naar antwoorden op je vragen.

De onafhankelijk cliëntondersteuner

kent het zorgaanbod in jouw buurt.

Ook cliënten en cliëntvertegenwoor-

digers van Lunet zorg kunnen een

onafhankelijk cliëntondersteuner

inschakelen.•

Wil je meer weten?www.mee.nl of bel 0900 999 88 88.

www.adviespuntzorgbelang.

nl of bel 0900 243 81 81. Je kunt

deze informatie ook vinden

op de website van Lunet zorg/

Veranderingen zorg en via het

Cliëntbureau van Lunet zorg.

magaZIEN • 30

Haar verhaal doen, doet Annie

goed. Het lucht op. En ik ben blij

met de mensen om mij heen.

Zij luisteren goed naar mij en ze maken

duidelijke afspraken. Die duidelijkheid

heb ik nodig. Dan weet ik waar ik aan

toe ben.

Maar Annie heeft in haar 58-jarig leven

ook periodes gehad waarin er minder

goed geluisterd werd naar haar.

“Ik groeide op op een boerderij in Hapert”,

vertelt Annie. “Omdat ik moeilijk kon

leren en lezen, kon ik op een gewone

school niet mee. Mijn ouders vonden

voor mij een school voor moeilijk

opvoedbare kinderen in Tilburg.

Ik heb er een leuke tijd gehad.

In de weekenden was ik thuis.

De mensen om mij heen hielden zoveel

van mij dat ze alles voor mij regelden.

Ze beschermden mij. Met alle goede

bedoelingen, maar toch. Ik had niet

veel in te brengen, terwijl ik vond dat

ik inmiddels oud en wijs genoeg was

om voor mezelf te spreken. Daar was ik

vaak verdrietig om. En soms ook boos.”

Annie Lokhof is getrouwd met Martien en samen wonen ze in Bladel. Ze doen het prima met z’n tweetjes. Zo nu en dan krijgt Annie begeleiding aan huis. Onverwachte dingen en veranderingen leveren stress op. Dus even de agenda opschonen en haar verhaal vertellen. Dan kan ze er weer een week tegen.

Hetverhaal

van Annie

Het is fijn dat de

mensen om je heen naar

je luisteren.

Dat je gehoord en

gewaardeerd wordt.

Annie Lokhof,

Bladel

Eigen verhaalis eigen regieNa haar schooltijd ging Annie

werken in een verpleegtehuis.

Koffie zetten en poetsen.

Maar de werkdruk lag wel

erg hoog. En ook bij de WVK

(Werkvoorziening Kempen)

werd er meer van Annie

gevraagd dan ze kon geven.

Sinds een paar maanden

heeft Annie dagbesteding bij

De Wisselstroom in Hapert.

“Ik heb het daar erg fijn. Ik

help mee in de winkel en

als het even niet gaat is er

altijd wel een begeleider die

naar me toe komt en zegt:

Hoi Annie, zullen we effe

babbelen?! En dan doe ik

mijn verhaal.

En dat is toch zo fijn.”•

31

Een ansichtkaart ontvangen is altijd leuk. En zo rond Kerst al helemaal. Dat vindt

ook Mecal, een Nederlands bedrijf dat windturbines ontwerpt voor een wereldwijde

markt. En die ‘markt’ willen ze ook dit jaar weer graag een kerstkaartje sturen.

Maar dan wel een originele. Daarom werden kunstenaars van het Schepenhuis uit

Budel en Kunst en Ko uit Eindhoven uitgedaagd een kerstkaart te ontwerpen.

En op maandag 19 oktober werd tijdens een lunch de mooiste vier uitgekozen.

Deze vier gaan in december een wereldreis maken – de kaarten, niet de kunstenaars

natuurlijk – naar medewerkers en klanten van Mecal op alle continenten.•

op kerstkaartvan Mecal

magaZIEN • 32

Ruggengraat

Karakter

Vertellen

Zelfstandig

Eigen

Spierbal

Vrij

Energie

Pit

Stoer

Eerlijk

Moed

Dapper

Ijzersterk

Geweldig

Trots

Held

Durf

Lef

Zoek de woorden in de puzzel. De letters die overblijven vormen een woord.

Stuur dit woord vóór 1 februari 2016 op naar magazien@lunetzorg.nl. Zet je naam

en adres erbij. Onder de inzenders verloten wij drie kadobonnen.

WINNAARS ACTIEF PUZZELENDe oplossing van Actief puzzelen is Boogschieten. De prijswinnaars zijn:

Henriette van Wilderen uit Asten, Petroeska van Berlo uit Eindhoven en

Erik Rooijakkers uit Oirschot. Zij winnen een kadobon.

krachtig PUZZELEN

Proficiat!

Succes!

Z

I

J

Z

E

R

S

T

E

R

K

E

K

T

R

O

T

S

V

S

U

R

L

R

K

C

O

T

R

S

P

G

V

F

E

A

E

P

I

T

E

I

G

E

S

N

R

K

J

I

L

R

E

E

R

T

E

A

D

E

E

A

W

R

N

T

A

R

K

U

F

I

E

M

B

G

E

N

G

T

R

H

L

G

O

A

R

L

D

I

E

F

D

P

T

E

L

A

L

I

E

R

I

H

E

L

D

N

A

E

G

A

G

D

A

P

P

E

R

T

N

Oplossing: