/SnowXX

madonna di campiglioItaliaanse verwennerijtekst: marieke boerlage. foto’s: jan bijl

Als negenjarig meisje stond ik voor de allereerste keer op ski’s in het

mondaine Italiaanse wintersportoord Madonna di Campiglio. Ik zie mezelf

weer stuntelen op de babypiste in m’n geleende turquoise salopette. Maar

vooral herinner ik me dat ik mijn ogen uitkeek naar de chique, opgedirkte

Italiaanse dames op de piste. Gehuld in bontjassen, fl itsende skipakken en

grote Moonboots lagen zij - met zilveren refl ecterende schermen op hun

schoot - urenlang op het terras in de felle zon.

Bijna twintig jaar later ben ik, samen met fotograaf Jan, weer op weg naar

Madonna di Campiglio in het Val Rendana aan de voet van de Dolomiti di

Brenta. Na aankomst op het vliegveld van de stad Bergamo vervolgen we

onze reis per huurauto. Een rit die uiteindelijk langer duurt dan gepland. De

Italiaanse bewegwijzering laat hier en daar te wensen over en de dikke mist op de

onverlichte, kronkelige bergweg werkt ook niet in ons voordeel.

Als we rond middernacht eindelijk het Alpen Suite Hotel bereiken, wacht ons een

warm welkom. Het viersterrenhotel mag dan weliswaar van buiten de kitscherige

uitstraling hebben van een soort kasteeltje dat niet zou misstaan in De Efteling,

de suite waar ik de komende dagen in verblijf is geweldig! Een comfortabele

woonkamer, een heerlijk kingsize bed, een enorme badkamer en, jawel, een walk-

in-closet. Gaan slapen met een lege maag is als een doodszonde in Italië en dus

staan er op de tafel in mijn riante onderkomen smakelijke antipasti uitgestald. De

Italiaanse kaasjes, Prosciutto, Spianata Romana en het verse fruit smaken me - ook

op dit nachtelijk uur - prima. Wat een ontvangst!

Ondanks de aanwezige Oostenrijkse invloeden in de Noord-Italiaanse regio

Trentino, ademt het op 1525 meter hoogte gelegen Madonna di Campiglio de echte

Italiaanse sfeer uit. Niet zo verwonderlijk, aangezien het gebied enorm in trek is bij

de Italianen zelf. De langere reis ernaartoe en het feit dat de voertaal Italiaans is,

heeft ons Nederlanders er in het verleden wellicht van weerhouden om deze regio

als wintersportbestemming te kiezen. De laatste jaren zoeken echter steeds meer

Nederlandse sneeuwliefhebbers de Italiaanse pistes op. Afstanden worden kleiner

door de opkomst van lowbudget airlines en de trend in wintersportland verandert.

Want, wees eerlijk, we zijn inmiddels toch wel uitgehost op ‘Anton aus Tirol’ en

verlangen - ook tijdens de wintersportvakantie - naar méér luxe, méér comfort en

méér beleving. En wat dat betreft is Madonna di Campiglio, één van de parels van

de Dolomieten, een bestemming bij uitstek. Naast een veelzijdig skigebied met

mooie pistes, barst het in het kleine autovrije dorp van de exclusieve boetiekjes,

sfeervolle barretjes en chique restaurants. Kortom, de Italianen weten wel wat

genieten is. La vita è bella!

Ook al kijken we nu al uit naar de Italiaanse culinaire hoogstandjes, het fl aneren

door het dorp en ontspannende sessies in de spa van ons hotel, we starten onze

eerste dag uiteraard met het verkennen van het skigebied. De naam Madonna

di Campiglio zal vele wintersportfanaten bekend in de oren klinken dankzij de

‘Canalone Miramonti’. Op deze mythische pikzwarte piste met een gemiddeld

hellingspercentage van 66 procent, ook wel bekend als de 3Tre, vinden jaarlijks de

Worldcup slalomwedstrijden plaats. De extreem technische 3Tre is echter niet de

moeilijkste piste van het gebied. Die eer is weggelegd voor de ‘Streif Schumacher’,

vernoemd naar én in 2006 geopend door de Duitse Formule 1-held Michael

Schumacher himself, die zelf zijn wintersportvakanties regelmatig in Trentino

doorbrengt. Overigens is het wel vaker mogelijk om bekende coureurs te spotten

in het gebied, aangezien de teams van Ferrari en Ducati elke winter in Madonna

di Campiglio bijeenkomen tijdens het vijfdaagse evenement ‘Wrooom’ om hun

nieuwste racewagens en motoren aan de pers te presenteren. Petrolheads, opgelet dus!

Madonna, zoals het gebied door de Italianen ook wel genoemd wordt, is dus een

interessant speelveld voor de geoefende skiër. Maar ook voor de minder ervaren

wintersporter zijn er, met zestien blauwe en dertien rode pistes, meer dan

voldoende mogelijkheden. Cinque Laghi, Pradalago, Grostè en Spinale zijn de

speerpunten van het skigebied en zijn allemaal met elkaar verbonden. Bovendien

Snow/XX

Grote foto: In Italië weet men de smaak van puur eten nog te waarderen. Waar anders vind je zo’n uitgebreid aanbod van biologische pasta’s?Linksonder: Beeldbepalend in Madonna di Campiglio: de Dolomiti di Brenta.Midden onder: Of de gevels van het Alpen Suite Hotel mooi zijn, is een kwestie van smaak. Het comfort en de service die dit viersterrenhotel biedt zijn echter boven alle twijfel verheven.Rechtsonder: Brede, goed geprepareerde pistes, moderne snelle liften en volop la dolce vita; dát is skiën in Madonna di Campiglio.

komen de pistes vanaf elk van de vier toppen direct uit in het centrum van het

dorp. Ook is het mogelijk op ski’s verder te gaan naar de naastgelegen skigebieden

Folgardia en Marilleva. Als we op onze eerste dag in de sneeuw het uitzichtpunt

op Pradalago bereiken, wordt ons duidelijk dat de grootste attractie van de

Dolomieten toch echt het unieke en fantastische berglandschap is. De magnifi ek

gebeeldhouwde pieken, afstekend tegen de strakblauwe hemel, zijn in één woord

prachtig.

We zijn inmiddels overgestoken naar de andere kant van het dorp en zitten in de

lift naar de op 2500 meter hoogte gelegen Passo Grostè. Hierboven ligt het Ursus

Snowpark: een speelweide voor freestyle skiërs en snowboarders van 50.000 m2. Het

park, dat gerund wordt door de Italiaanse snowboarder Alberto Schiavon, bestaat

uit vijf verschillende delen, met halfpipes, rails en jumps voor alle niveaus. We

maken een korte tussenstop op het terras van de grote berghut naast het Ursus

Snowpark om vervolgens een aantal afdalingen te maken van de mooie, brede

pistes.

Hongerig van de sportieve activiteiten en de frisse berglucht komen we terecht bij

een bijzondere berghut; de Fiat Chalet. Niet bepaald een traditioneel restaurant:

het sneeuwwitte interieur is modern en strak en aan het plafond hangen witte

kerstbomen behangen met miniatuur-Fiatjes. In een kleine, afgescheiden ruimte

van het restaurant kan aan keurig gedekte tafels à la carte gegeten worden. Wij

schuiven, met het ‘gewone volk’, aan bij het Italiaanse buff et. Leuk detail: het

personeel wordt van en naar de berghut vervoerd in Fiat Panda’s... op rupsbanden!

De Italianen in Madonna di Campiglio lijken het fl aneren te hebben verheven

tot een kunstvorm. Al vroeg in de middag vult het dorp zich met rondslenterend

volk en draait het allemaal om zien en gezien worden. Bijna alle, oudere dames

dragen dure bontjassen en ook de heren op leeftijd lijken veel zorg te besteden

aan het uiterlijk. Vanaf het terras van Suisse, de meest bekende bar van Madonna

di Campiglio, hebben wij goed zicht op de fl anerende Italianen. Oké, voor ons

Nederlanders oogt dit tafereel misschien ietwat overdreven, maar het is duidelijk

dat deze oudjes nog barsten van de levenslust. Van ‘verschuilen achter de

geraniums’ hebben ze hier nog nooit gehoord.

Wie wil winkelen in het dorp, moet in het bezit zijn van een goedgevulde

portemonnee. In de (winter)sportzaken worden de meest hippe outfi ts voor op de

piste verkocht en in de etalages van de verschillende boetiekjes staan naaldhakken

en tassen van merken als Gucci, Prada en Miu Miu uitgestald. Uiteraard zijn er

in het dorp ook de nodige souvenir- en delicatessenwinkels. Aangezien het bijna

Pasen is als wij deze reportage maken, struikelen we tijdens het winkelen over

de enorme, in feestelijk gekleurd cellofaan verpakte chocolade-eieren. In Casa di

Cioccolato - het huis van de chocolade - kost een beetje ei al gauw zo’n veertig

euro, dus toch ook nog maar even kijken bij de plaatselijke supermarkt. Verderop

vinden we in een klein winkeltje alle soorten pasta in de meest vreemde vormen en

kleuren. De brede pastaslierten die we aanschaff en voor het thuisfront hebben nog

het meeste weg van felgekleurde zuurstokken!

Na een ochtend op de pistes van Madonna zijn we onderweg naar het Lago di

Bambino waar we gaan hondensleeën. Een activiteit die ik meer zou verwachten

in het hoge Noorden, maar ook in de Dolomiti kunnen toeristen onder begeleiding

van een gids tochten per hondenslee maken. We worden opgewacht door twee

alternatief geklede Italianen (type natuurliefhebber met dreadlocks) én een stuk

of tien prachtige husky’s. De honden hebben duidelijk zin om een stukje te gaan

rennen. Wild blaff end springen ze op en neer voor de nog stilstaande slee. Als de

husky’s een teken krijgen in een soort universele hondentaal vliegen ze er vandoor.

Het is niet bepaald comfortabel in de hobbelende slee - na een paar minuten zit ik

onder de sneeuw en hondenharen - maar het is toch wel een bijzondere ervaring.

Het standaardrondje dat wij maken stelt helaas alleen niet zo heel veel voor. Ik kan

me voorstellen dat de dagtochten per hondenslee - die ook worden aangeboden -

leuker zijn. En, voor de echte liefhebbers is het zelfs mogelijk een soort cursus te

volgen om zelf de hondenslee te besturen. Voor ons zit dit avontuur er weer op. We

gaan ons klaarmaken voor het diner in Il Gallo Cedrone, het restaurant van het

viersterrenhotel Bertelli.

Trentino wordt ook wel de poort tot Italië genoemd. Allereerst vanwege de

geografi sche ligging, maar wellicht net zo belangrijk: hier begint letterlijk en

fi guurlijk ‘de smaak van Italië’. Het centrum van Madonna di Campiglio telt ruim

dertig restaurants en pizzeria’s en ook buiten het dorp zijn voldoende leuke tentjes

te vinden. Een avond doorbrengen in een echte rifugio (berghut) is een absolute

must. In de berghutten - vaak alleen te bereiken per snowcat of sneeuwscooter - staan

typische gerechten uit de streek op de menukaart, zoals polenta, gegrilde kaas,

strangolapreti (kleine, met spinazie gevulde meelballetjes), wild en lokale worsten.

De ongedwongen sfeer in de berghutten is wel weer heel wat anders dan die in

het restaurant van vanavond. Il Gallo Cedrone staat bekend als een chic restaurant

/SnowXX

Foto’s links: Het aantal pistekilometers mag met 55 kilometer beperkt lijken, het is toch niet onplezierig dat een ervaren skilerares ons begeleidt. Zo leren we het gebied beslist het best kennen.Grote foto rechts: Een onvergetelijke ervaring: een tocht met een slee achter zeven prachtige husky’s. Liefhebbers kunnen zelfs een cursus volgen om de slee zélf te besturen.Foto’s rechtsboven en geheel rechts: Heel bijzonder is het Fiat Chalet, met witte, omgekeerde kerstbomen aan het plafond met ... miniatuur Fiats als kerstballen. Er kan gekozen worden uit een Italiaans buffet of exclusief à la carte.

Snow/XX

infoLogistiek

De afstand vanaf Utrecht is ± 1175 km. De dichtst bij-

zijnde vliegvelden zijn Verona (± 150 km) en Bergamo

(± 175 km).

Skigebied

Hoogste punt: 2500 m (Passo Grostè)

Totaal aantal pistekilometers: 55

Aantal liften: 20

Prijs zesdaagse skipas Madonna di Campiglio voor volwassenen: v.a. € 173.50

Prijs zesdaagse skipas Superskirama Dolomiti-Adamello Brenta voor volwassenen: v.a. € 184.-

De skipas Superskirama Dolomiti-Adamello Brenta geeft

toegang tot 150 skiliften en 380 pistekilometers in de

skigebieden Madonna di Campiglio, Folgarida-Marilleva,

Ponte di Legno-Tonale-Presena, Pejo, Monte Bondone,

Pinzolo, Andalo-Fai della Paganella en Folgaria-Lavarone.

Informatie

Alpen Suite Hotel: www.alpensuitehotel.it

Madonna di Campiglio: www.campiglio.to

Il Gallo Cedrone: www.ilgallocedrone.it

waar het absoluut not done is om in skipak aan te schuiven. Het interieur van het

restaurant is stijlvol en de bediening keurig. We starten met de antipasti di benvenuto,

de welkomsthapjes van de chef. De tafel is al snel gevuld met brood, verschillende

kaasjes, Italiaanse worst en maar liefst zes kleine en bijzonder ogende gerechtjes per

persoon. Ik heb nu al spijt dat ik een voor- én hoofdgerecht heb besteld. Alhoewel,

de huisgemaakte ravioli die ik na de antipasti voorgeschoteld krijg is echt heel erg

lekker. Ik kan eigenlijk niet meer, maar het is té zonde om het malse hertenvlees (als

‘Bambi’ vertaald door het bedienend personeel) dat voor me ligt te laten staan. Als we

na het diner nog een cappuccino drinken in de statige sigarenbar van het restaurant,

besluiten we de auto bij het restaurant te laten staan. Een wandeling in de frisse

buiten lucht kan helemaal geen kwaad na zo’n overdadig, maar heerlijk diner.

De laatste dag in Madonna is aangebroken. We zouden nog een paar uur in de

sneeuw kunnen doorbrengen voordat we in de auto stappen op weg naar het

vliegveld. We kiezen echter voor een heerlijk alternatief. In de spa van het Alpen Suite

Hotel krijgt Jan een ontspannende massage (zo’n zware fotorugzak dragen valt niet

mee!) en voor mij staat er een chocoladebehandeling op het programma. Geen idee

wat me te wachten staat, maar de zoete chocoladegeur in de behandelkamer belooft

veel goeds. Als ik een kwartier later van top tot teen ben ingesmeerd met vloeibare

choco lade krijg ik sterk de neiging aan mijn eigen armen te gaan likken. Maar dat

is niet de bedoeling volgens de Italiaanse dame die de chocolade heeft aangebracht.

Het mag er dan erg smakelijk uitzien, maar het donkerbruine goedje is helaas niet

eetbaar. Wel zou het volgens de Italiaanse een hele goede antioxidant moeten zijn,

waar door het verouderingsproces van de huid wordt afgeremd. Heel goed! En de cacao

zou de aanmaak van endorfi ne in het lichaam moeten vermeerderen, wat weer zorgt

voor een intens en fi jn gevoel. Na het chocolademasker volgt nog een chocolade scrub

en als laatste onderdeel van de behandeling wordt mijn lichaam ingesmeerd met

chocolade olie. Het resultaat is een heerlijk zacht en stralend huidje. Na alle verwen-

nerij van de afgelopen week, beginnen we volledig ontspannen aan de terugreis.

/SnowXX

Boven: Liefhebbers van Versace, Gucci en Prada kunnen in Madonna di Campiglio hun hart ophalen.Midden links: Madonna di Campiglio telt ruim dertig restaurants, waarvan Il Gallo Cedrone de absolute top is. Culinair genieten vraagt wel om enige voorbereiding: aanschuiven in skipak wordt door chef-kok Vinicio Tenni beslist niet op prijs gesteld. En reserveer alvast een taxi, want met een wijnkelder die 20.000 fl essen omvat is het moeilijk zelf BOB te spelen.Midden rechts: Niet eetbaar, maar wel een echte must do: de chocolade-behandeling in de spa van het Alpen Suite Hotel.