> Inhoud

> Bind elkaar vast 714 tips voor in de liefde

> Verheug je nooit op feestjes 239 tips om psychisch ongemak te voorkomen

> Over water lopen? Gooi maïzena in je badkuip 33 7 tips voor in en om het huis

> Maak blunders (en word geliefd) 4118 tips voor op het werk

> Kreun luid! 617 tips voor sportliefhebbers

> Zeg niet tegen rijdende vrouwen dat vrouwen slecht rijden 69

10 tips voor forensen en overige reizigers

> Trek die pleister er snel af 8115 tips voor een gezond lichaam

> Geef je zoon geen vrouwelijke voornaam 978 tips voor (potentiële) ouders

> Serveer gerust hondenvoer 1078 tips voor eters en drinkers

6

> Denk aan een regenboog 1177 tips voor afvallers

> Zombie op je pad? Zet direct de aanval in 12512 tips die reuze nuttig zijn, maar niet in een andere categorie passen

7

> Bind elkaar vast

14 tips voor in de liefde

8

> Aap je date na

Onderzoekers die het fenomeen aantrekkingskracht bestuderen, moeten dolgelukkig zijn met de uitvinding van speeddaten. Potentiële partners ontmoeten elkaar namelijk volgens een strak protocol. De gesprekjes zijn allemaal in dezelfde ruimte, duren precies even lang en achteraf vult iedereen de namen van zijn favorieten in op een formuliertje. Een gecontroleerd laboratorium-experiment, maar dan in het echt! Nicolas Guéguen van Université de Bretagne-Sud haalde drie jonge vrouwen over om tijdens het speeddaten een truc uit te halen. Voorafgaand aan een aantal gesprekjes kregen ze de opdracht de man na te doen. Tijdens de 5 minuten durende ontmoetingen herhaalden ze minstens vijf keer zijn woorden. Begon hij een zin met ‘Ik vind het leuk om…’, dan deed zij dit even later ook. Bovendien spiegelde de vrouw regelmatig zijn gebaren, bijvoorbeeld wanneer hij zijn armen kruiste of aan zijn oor krabde. Bij wijze van controlegroep gedroegen de vrouwen zich bij andere gesprekjes juist als zichzelf. Resultaat na twee avonden speeddaten? Wanneer de vrouw de man na-aapte werd ze een stuk populairder. Mannen vonden een na-apende vrouw aantrekkelijker en wilden achteraf vaker contactgegevens uitwisselen. Bij een volgend experiment van Guéguen bleek dat mannen die vrouwen na-apen zichzelf daar ook bijzonder geliefd mee maken. De kracht van spiegelen kent een evolutionaire verklaring. Kinderen leren van volwassenen door ze na te doen. Imitatie is een krachtige ‘sociale lijm’. Volgens de onderzoeker blijkt uit zijn experimenten voor het eerst dat na-apen ook de seksuele aantrekkingskracht vergroot.

N. Guéguen, ‘Mimicry and seduction: an evaluation in a courtship context’, in Social

Influence 4-4 (2009), pp. 249-255.

9

> Nieuwe liefde? Bekijk zijn fotoalbum!

Eh… lastig. Je hebt twee leuke en aantrekkelijke partners op het oog, en het wordt tijd om te kiezen. Wie neem je? Misschien komt het onderzoek van Ernest Abel en Michael Kruger van pas bij het door- hakken van de knoop. De twee onderzoekers van Wayne State University pakten het Baseball Register uit 1952 erbij. De portretfoto’s van de honkballers die ze daarin vonden, legden ze voor aan een aantal codeurs. Die moesten de glimlach van de spelers beoordelen:

1 geen glimlach2 een flauwe glimlach, waarbij alleen de mondhoeken opkrullen3 een echte glimlach, waarbij niet alleen de mondhoeken opkrullen

maar ook de wangen omhooggaan en kraaienpootjes bij de ogen ontstaan

De glimlachscores werden gemiddeld, waarna de onderzoekers uitzochten op welke leeftijd de honkballers waren gestorven. Vervolgens haalden ze deze informatie door de statistische betonmolen. De resultaten waren opvallend. De niet-lachende honkballers waren gemiddeld drieënzeventig jaar oud geworden, de flauw lachende honkballers vijfenzeventig jaar en de honkballers met een echte glimlach maar liefst tachtig jaar. De auteurs waren niet verrast. Gezichtsuitdrukkingen zijn een barometer van onze emoties, een glimlach duidt op geluk en gelukkige mensen worden ouder. Dus ben je op zoek naar een nieuwe liefde om samen oud mee te worden? Vraag dan eerst naar zijn fotoalbum.

E.L. Abel, M.L. Kruger, ‘Smile intensity in photographs predicts longevity’, in

Psychological Science (2010), online gepubliceerd op 26 februari 2010.

10

> Geef je bloot!

Het eeuwige dilemma van vrouwen die zich voorbereiden op een avondje uit: wat trek ik aan? Gelukkig schiet ook hier de wetenschap te hulp. Onderzoekers van University of Leeds brachten dertig keer een bezoek aan Majestyk’s, een van de grootste nachtclubs van de stad. Vanaf het balkon boven de dansvloer observeerden ze de vrouwelijke bezoekers. De wetenschappers hadden onder hun kleding een microfoontje verborgen, dat verbonden was met een opnameapparaat in een tas. Door daarin te mompelen konden ze onopvallend registreren wat ze zagen. Daarbij draaide het om de volgende variabelen:

> Overall flesh exposure. Hoe bloot gaf een vrouw zich? Een blote arm telde voor 10 procent, een bloot been voor 15 procent, de rest van het lichaam voor 50 procent.

> Breast exposure. Hoe diep was haar decolleté? Om dit te bepalen was een hulpmiddel beschikbaar: een foto van een vrouw met een rasterpatroon op haar boezem.

> Fit of clothing. Hoe strak sloot de kleding om het lichaam?> Dancing display. Danste de dame in kwestie? En zo ja, op welke

manier? Wiebelde ze een beetje, bewoog ze ritmisch met haar hele lichaam of danste ze uitdagend waarbij ze haar bovenbenen aanraakte of met haar bekken wiegde?

Als deze informatie vastgelegd was, telden de onderzoekers hoeveel mannen op de vrouw afstapten. Daarbij moest een man op hooguit een halve meter afstand van de vrouw komen en bovendien zijn dansbewegingen tot haar richten. Niet geheel onverwacht kwamen de onderzoekers tot de conclusie dat vrouwen in strakkere kleren meer aandacht kregen, dat blotere vrouwen meer aandacht kregen, dat vrouwen die een dieper decolleté hadden meer aandacht kregen

exclusief voor vrouwen

11

en, jazeker, dat vrouwen die verleidelijk dansten meer aandacht kregen. De 20 procent van de vrouwen die deze kenmerken combineerden, was samen goed voor de helft van de geregistreerde versierpogingen. Dus wil je scoren in een club in Leeds? Geef je bloot en gooi je heupen los!

C. Hendrie, H. Mannion, G. Godfrey, ‘Evidence to suggest that nightclubs function

as human sexual display grounds’, in Behaviour 146 (2009), pp. 1331-1348.

12

> Steek hem niet in de stofzuiger

Dat het gebruik van elastiekjes, metalen ringen en touwtjes tijdens vrijpartijen tot verwondingen aan de penis kan leiden, had Miles Fox van St. Peter’s Hospital in Londen al regelmatig gelezen. Maar nu was hij op een wonderlijk fenomeen gestuit, schreef hij op 25 juni 1960 in het British Medical Journal, waarover nog niet eerder gepubliceerd was. Het ging om de volgende drie gevallen:

1 Nadat een zevenenvijftigjarige weduwnaar in 1957 naar de kroeg was geweest, besloot hij zijn penis in de stofzuiger te steken en het appa- raat aan te zetten. Dat bleek een pijnlijke vergissing. In het ziekenhuis moest zijn gehavende geslacht gehecht worden en de artsen gaven hem tijdelijk een katheter. Hij herstelde volledig.

2 In datzelfde jaar deed een achtentwintigjarige vrijgezelle man het- zelfde. Het leverde hem verwondingen op aan zijn eikel en zijn plasbuis. Ook hij moest gehecht worden, en bovendien besloten de artsen hem te besnijden. Hij hield er verder geen permanente schade aan over.

3 Nog merkwaardiger was het verhaal van de vijfenzeventigjarige weduwnaar die zich in 1959 bij het ziekenhuis meldde. Hij vertelde de artsen dat hij de trap aan het schoonmaken was, toen zijn penis per ongeluk (!) in het uiteinde van de Hoover Dustette stofzuiger belandde. Vervolgens kwam hij op het idee om zichzelf te bevredigen door het apparaat aan en uit te zetten, maar daarbij had hij averij opgelopen. Zonder verdere behandeling herstelde de man in twee weken.

Fox sluit het korte artikel af met een onderkoelde conclusie: ‘De methode om te masturberen die deze patiënten gebruikten was vrij ingenieus maar had desastreuze gevolgen.’ Waarvan akte.

M. Fox, E.L. Barrett, ‘Vacuum cleaner injury of the penis’, in British Medical Journal

(1960), p. 1942.

exclusief voor mannen

13

> Eet geen vlees vóór een date!

Lichaamsgeur is voor een deel aangeboren. Dat blijkt onder andere uit experimenten waarin proefpersonen de geuren van ouders en kinderen bij elkaar moesten zoeken. Maar lichaamsgeur wordt ook beïnvloed door wat we eten. Onderzoekers van Charles University in Praag vroegen zich af welk effect het eten van vlees op de lichaams- geur heeft. Ze selecteerden zeventien niet-rokende mannelijke studenten met ongeschoren oksels, die het geen probleem vonden om een paar weken lang:

1 geen parfum, deodorant, aftershave en douchegel te gebruiken,2 geen drank en drugs te nuttigen,3 geen maaltijden te eten waarin knoflook, uien, chilipeper, azijn,

peper, blauwe kaas, kool, radijs, gefermenteerde melkproducten of gemarineerde vis waren gebruikt.

Alle proefpersonen aten twee weken geen vlees en twee weken wel vlees. Op de laatste dag van elke van deze periodes moesten ze met tape een wattenschijf je onder hun oksels plakken. Na 24 uur leverden ze de watten in, waarna een ploeg dames met de neuzen in de aanslag stond. Zij bleken de geur van de heren in de vleesloze periode lekkerder en aantrekkelijker te vinden dan in de periode dat ze wel vlees aten. De onderzoekers weten niet wat de oorzaak van het geurverschil is, maar de boodschap is duidelijk: heb je een date, laat dat biefstukje dan even staan.

J. Havlicek, P. Lenochova, ‘The effect of meat consumption on body odor

attractiveness’, in Chemical Senses 31 (2006), pp. 747-752.