Loslaten en opnieuw beginnen!

23
Marleen Schmitz Marleen Schmitz Zand en zilver Roman

Transcript of Loslaten en opnieuw beginnen!

Page 1: Loslaten en opnieuw beginnen!

Ma

rleen

Sch

mit

z

ISBN 978 94 0190 480 3 NUR 344

w w w. r o m a n s e r i e . n l

Marleen SchmitzZand en zilverZand en zilverZand en zilver

Marleen SchmitzZand en zilver

Marleen Schmitz

Zand en zilver

Roman

Loslaten en opnieuw beginnen!Voor de 25-jarige Monica is tennis haar lust en haar leven. Maar

ook al zet ze daar alles voor opzij, het wil maar niet vlotten met haar sportcarrière. Als ze de fanatieke hardloper Niels ontmoet,

trainen ze samen: hij voor de marathon, zij voor diverse tennistoernooien, en ook gaat de liefde meespelen.Op hetzelfde moment komt Sandy uit Andalusië naar Nederland voor een werkopdracht in Valkenburg. Hij maakt zandsculpturen en is veelgevraagd. Ook hij draagt geheimen met zich mee.Hun levens lijken hoe dan ook met elkaar verbonden te zijn…

De Limburgse auteur Marleen Schmitz schreef met Zand en zilver een indrukwekkende roman over loslaten en opnieuw beginnen. Eerder verscheen van haar Wintervlinder en Twee zussen, drie levens.

Omslag - Zand en Zilver - Marleen Schmitz e.indd All Pages 30-04-15 12:56

Page 2: Loslaten en opnieuw beginnen!

Marleen Schmitz

Zand en zilver

Uitgeverij Zomer & Keuning

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 3

Page 3: Loslaten en opnieuw beginnen!

ISBN 9789401904803ISBN e-book 9789401904810NUR 344

© 2015, Uitgeverij Zomer & KeuningPostbus 13288, 3507 LG Utrecht

Omslagontwerp Villa Grafica

www.romanserie.nlwww.marleenschmitz.nl

Alle rechten voorbehouden

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 4

Page 4: Loslaten en opnieuw beginnen!

1

Hard en vinnig laat Monica haar hakken op de stoep tikken. Hetták-ták weerkaatst tegen de gevels van de donker wordende stad.O, ze gunt haar tweelingbroer Rick het geluk dat hij bij Maartjegevonden heeft. Natuurlijk. Zeker. Maar voor dit moment heeftze genoeg gezellige, knusse koppeltjes gezien en is ze blij dat zein haar eentje over straat loopt.

Gisteravond, bij het uitluiden van het oude jaar, waren er ookalleen maar mensen die bij elkaar hoorden: mam en pap, Rick enMaartje, Maartjes ouders, en zelfs Maartjes tienerzusje had eenvriendje meegebracht. Vier keer twee en één keer één. Raden wiedie ene was? Juist, the one and only, only the lonely: Monica. Omklokslag twaalf uur begon iedereen te kussen, maar er was nie-mand bij wie zij op de eerste plaats komt.

Dat was vorig jaar wel anders. Toen was ze op oudejaarsavondmet Rick en de vriendenkliek van de tennisclub tot ver na middernacht in een kroeg blijven hangen. Wat een verschil. Op 1januari was haar broer nog een zorgeloze vrijgezel geweest en op2 januari ontmoette hij Maartje, die totaal niet sportief was, enbovendien gescheiden en al moeder. En toch was die vonk er.Meteen en onherroepelijk sloeg die over.

Monica trekt de kraag van haar jas verder omhoog. Waarmeemaar weer eens bewezen is dat uitersten elkaar aantrekken.Uitersten… zou ze zelf gelukkig kunnen zijn met iemand dieniets geeft om sport, die niets begrijpt van tennis? Liefde over-wint alles, zeggen ze. Laat maar komen dan, die liefde die allesoverwint…

Onder het lopen kijkt ze door de verlichte ramen naar binnen.Gelukkige gezinnen. Een man en een vrouw samen bij het for-nuis. Een stel voor de tv. Kerstversieringen. Lichtjes. Kaarsjes.Gezelligheid. Ze slaat links af, botst net niet tegen een man opdie zijn hond uitlaat. In een etalageruit ziet ze haar eigen weer-spiegeling. Niet dik, niet dun, gemiddelde grootte, halflang don-kerblond haar, niet superknap, maar ook niet lelijk. Eigenlijkniets mis mee… maar waarom is ze dan nog steeds alleen?

Ze weet het antwoord wel. Alle vrije tijd in tennis gestoken.

5

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 5

Page 5: Loslaten en opnieuw beginnen!

Via het winkelcentrum komt ze bij het station. Nog zes minu-ten. Snel een koffie pakken? Twee wachtenden voor haar. Eenoma met blauwig haar twijfelt tussen koffie en cappuccino.Verdorie, mensen weten nooit wat ze willen. Zo schiet het nietop. Nog vier minuten. Ah, mevrouw wil toch cappuccino. Destoere blonde man die daarna aan de beurt is, wil koffie. Zijn haarhangt in een staartje op zijn rug. Hij heeft iets weg van Brad Pittuit Seven years in Tibet.

‘Met suiker,’ zegt Brad.‘Ik ook alsjeblieft,’ roept Monica gejaagd.‘Suiker en melk vind je daar,’ zegt de verkoper tegen de man,

en hij werpt een geërgerde blik op Monica.Twee minuten! Dit gaat ze niet halen. Nu moet ze kiezen: kof-

fie of de trein. De conducteur laat zijn waarschuwende fluitsig-naal klinken. Monica draait zich om en sprint naar de trein. Ophetzelfde moment pakt Brad zijn bestelling van de balie. De echteBrad Pitt ziet er beter uit, maar deze kan er ook mee door, denktze terwijl ze snel de trein in schiet.

Nog voordat ze een plaats gevonden heeft, rijdt de trein alweg. Ze gaat bij het raam zitten. Aan de andere kant van hetgangpad, schuin tegenover haar, zitten twee mannen te praten.Een vale en een wat nettere spijkerbroek. Allebei sneakers.Sportieve types. Gezichten kan ze niet zien.

‘Goede voornemens?’ zegt de vale spijkerbroek. ‘Daar doe ikniet aan.’

Ze gaat iets verzitten. De andere man is lang en slank. Hijheeft steil donkerbruin haar en een dikke gebreide sjaal om zijnnek.

‘Ik wel. Ik wil een halve onder de één dertig doen dit jaar,’ zegthij.

Waar hij het over heeft, snapt ze niet, en het interesseert haarniet genoeg om verder te luisteren. Ze schuift terug naar haarhoekje bij het raam. Goede voornemens, die heeft zij ook. Eenplaats in de top 500! Als ze in het voorjaar dat toernooi inFrankrijk eens zou winnen… dat zou een flinke stap in de goederichting zijn. Dan komt er ook wat geld in het laatje. Dit jaarmoet ze echt doorbreken. Het wordt tijd. Ze is al vijfentwintig.

6

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 6

Page 6: Loslaten en opnieuw beginnen!

En ze wil bij de volgende feestdagen niet weer in haar eentje bijMaartje en Rick op de bank zitten.

Monica tuurt naar buiten. Een vriend… ze haalt het beeld vande Brad van de koffiekiosk terug op haar netvlies. Die was welleuk. Sportief, gebruind gezicht, verschoten haren, ja, zo’n vriendwil ze wel. Dan realiseert ze zich dat ze voor hetzelfde geld nueen praatje met hem had kunnen maken. Waarom zo’n haast omde trein te halen? Thuis wacht er niemand.

‘Jij stomme muts!’ zegt ze hardop.Verbaasd kijken de beide mannen in haar richting. Ze beginnen

te lachen. ‘Muts?’ herhaalt de lange, slanke man grinnikend. Zijn gezicht

is bleek, maar zijn donkere ogen stralen warmte uit. Hij heeft ietsinnemends. De ander heeft sproeten en een bos rode krullen. Ofhet door de gemiste kans komt of door de sporttassen op de bankof een ander onbestemd gevoel; ineens reageert Monica heelanders dan ze normaal zou doen. Ze schuift een plaats naar hetgangpad toe en zegt: ‘Heb jij dat dan nooit, dat je soms denkt: datheb ik niet zo slim gedaan?’

‘Ja, ik ken dat,’ antwoordt hij. Ze glimlacht en vervolgt: ‘Dat had ik dus net.’‘Sóms niet zo slim?’ herhaalt de krullenbol op plagende toon.

‘Ik kan je zo een hele waslijst aan dingen oplepelen waarin Nielsniet zo slim was.’

‘En dat noemen ze nou een vriend,’ zegt de donkere man, dieblijkbaar Niels heet. Hij lacht.

‘Vertel.’ ‘Je houdt je mond, man!’ zegt Niels.‘Nu maak je me echt nieuwsgierig.’ Monica probeert het tafe-

reel van een afstandje te bekijken. Meisje zoekt contact.Overduidelijk. Een vreemde gewaarwording om zichzelf zo tehoren praten, flirten haast.

‘Als jij jouw verhaal vertelt, doe ik dat ook,’ zegt Niels. Man gaat in op contactpoging, denkt ze. ‘Nog even niet,’ zegt ze.‘Dat lijkt me een goed plan.’ Niels klinkt duidelijk opgelucht.De trein remt af. De man met de sproeten staat op en pakt zijn

7

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 7

Page 7: Loslaten en opnieuw beginnen!

tas. ‘Ik moet er hier uit. Dag… muts,’ zegt hij met een grijns, entegen Niels: ‘Jou zie ik morgen op de training?’

Niels knikt. Monica huivert in haar jurkje en haar dunne panty als de deur

opengaat en er een vlaag kou binnenkomt. De trein rijdt weg. Verrast kijkt ze op als Niels ineens voor

haar staat. Hij is nog langer dan ze dacht. ‘Als ik beloof dat ik hetniet over stommiteiten zal hebben, mag ik dan bij je komen zit-ten?’ vraagt hij.

Monica maakt een instemmend handgebaar. Hij schuift zijnlange benen onder de bank en zwijgt. Ook Monica kan niets inte-ressants bedenken. Waar hadden ze het over?

‘Je gaat morgen trainen? Wat voor sport doe je?’ probeert ze.‘Ik ben bij een hardloopgroep. Samen met Joost.’ Hij maakt

een vage handbeweging in de richting van de deur.‘Ah, Joost. Die net weg is.’‘Hij heeft me erbij gehaald. We gaan over veertien dagen mee-

doen aan de halve marathon van Egmond aan Zee.’ Om haar conditie op peil te houden, loopt Monica ook gere-

geld hard. Meestal gewoon een uurtje in het bos of als het nietanders kan op de loopband. Maar een halve marathon, dat is een-entwintig kilometer en nog wat.

‘Een halve marathon, dat is een heel eind.’Hij knikt. ‘En Egmond schijnt een pittig parcours te zijn. Zand,

strand en duinen. Ik ben benieuwd hoe me dat afgaat.’Weer valt er een korte stilte. Zo’n eind over het strand rennen.

De sportvrouw in haar ontwaakt. ‘Hoe vaak in de week train jedaarvoor?’

‘Normaal drie keer per week, maar als ik een goede tijd willopen, soms wel vijf keer.’

Monica knikt. ‘Loop jij ook?’ Die vragende blik in zijn ogen… zou hij haar

leuk vinden? Het verbaast haar dat ze graag ja zou zeggen, maar ze zegt:

‘Soms. Ik tennis.’ ‘Ah, je tennist. Dat is ook leuk.’ Lachende bruine ogen met

bronzen vlekjes. Zijn neus is recht en zijn gezicht is regelmatig.

8

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 8

Page 8: Loslaten en opnieuw beginnen!

Haar blik glijdt naar zijn handen. Lange, smalle vingers, net alszijn lichaamsbouw. Maar het belangrijkste: geen ring.

‘Tennis jij dan ook?’ Oei. Haar wangen worden warm. Datklonk wel erg uitnodigend. Geen reactie op zijn gezicht te zien.Gelukkig.

Hij schudt zijn hoofd. ‘Voor mezelf hou ik het bij hardlopen,maar ik kijk wel graag naar tennis op tv.’

‘Ik loop alleen om mijn conditie te verbeteren. Soms haal ikdaardoor een derde set binnen.’

Niels kijkt haar twijfelend aan. ‘Is dat zo? Heb je daarvoor nietveel meer nodig? Is het niet ook het vastbijten in de wedstrijd?’

‘Tuurlijk. Dat ook. Je moet je kunnen concentreren. En je moetmet de druk kunnen omgaan. Maar als het één-één staat, ben je inprincipe even sterk als je tegenstander. Dan is het handig als jemeer energie hebt.’

‘Klinkt logisch.’ Hij strijkt een lok haar van zijn voorhoofd.‘Heb je zin om een keertje met ons mee te trainen?’

Met een groepje hardlopen. Waarom ook niet. Kijken of zemee kan komen.

De trein mindert vaart. Monica hangt haar tas over haar schou-der en staat op. ‘Ik moet eruit.’ Andere omgeving, andere men-sen, Niels die eigenlijk best aardig is… ‘Misschien wel, maar…’Ze maakt haar zin niet af en loopt naar de uitgang.

‘Als je je bedenkt, we starten elke maandagavond om halfze-ven voor het station. Of misschien zie ik je in Egmond. Als jedurft!’ roept hij haar na.

Wanneer ze over het perron loopt, kijkt ze de trein in. Niels isbij het raampje gaan zitten en vormt het woord ‘Egmond’ metzijn lippen.

Thuis zet ze een pot thee, trekt haar jurkje uit en hangt het op hetbalkon te luchten. De enkellaarsjes gaan terug in de kast. Ze zijnelegant, ze waren ook duur, maar ze knellen. In een spijkerbroeken een fleecetrui stopt ze even later een dvd in de speler. Het iseen klassieke wedstrijd van Justine Henin, een speelster die zeom haar uitzonderlijk goede techniek enorm bewondert.

De tengere speelster flitst over het scherm en slaat scherpe

9

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 9

Page 9: Loslaten en opnieuw beginnen!

punten, maar daar kijkt Monica niet naar. Ze heeft zich voorge-nomen om speciaal op Justines voetenwerk te letten. Vandaag wilze geen speelstijl analyseren, niet naar tactiek kijken, niet lettenop de manier waarop de Belgische haar racket hanteert, hoe zehaar backhand en haar service slaat; vandaag zijn het Justineswitte tennisschoenen die over de baan schieten waar Monica naarkijkt. Justine is snel en beweeglijk en de schoenen kleuren al snelrood door het stof van de gravel dat ze opwerpen. De focus op dematch is van de voeten af te lezen. Constante spanning. Op devoorvoeten. Indraaien links, indraaien rechts. Steeds klaar voorde volgende pas. Maakt niet uit welke richting. Voor, achter,links, rechts; ze is altijd alert. Daar, weer zo’n geslaagd spurtjenaar het net. Een echte sprinter. Is dat wel zo? Is Justine eensprinter of kan ze een halve marathon rennen? Haar gedachtendwalen weg. Eenentwintig kilometer, zou ze dat zelf halen? Zespeelt met de afstandsbediening en als Justine langs de lijn haargezicht met een handdoek droogt, zet ze de dvd-speler uit. Hetwinnende setpunt van Justine heeft ze gemist. Het heeft geen zinom zo een partij te bekijken.

Ze trekt een pluk haar voor haar gezicht. Saaie kleur. Nietblond, niet bruin, niet zwart, niet rood. Als ze tijd en geld heeft,laat ze er blonde plukken in maken. Of ze laat het kort knippen.Ze bindt het donkerblonde haar opnieuw in een staartje. Niets zoirritant als haren in je gezicht. Geen wonder dat zo veel tennis-sters hun haar onder het spelen in een paardenstaart dragen.

Het wordt tijd voor een financiële meevaller. Het eerste wat zedan doet is naar een goede kapper gaan. Dan wordt ze echt blond.Ze grinnikt. Echt, nou ja, echt… En ze wil ook nieuwe kleren.Geen spijkerbroek en geen sportief vest. Daarvan heeft ze ergenoeg. Hoewel dat haar favoriete kledingstukken zijn.Comfortabel en praktisch. En soms ook gewoon mooi. Want doorde blauwe kleur van de trui die ze nu draagt, lijken haar ogenblauwer dan ze eigenlijk zijn. Dat dan weer wel. Ze strijkt overde zachte blauwe stof van haar mouw.

Haar ogen gaan door haar woonkamer. Klein. Een tafel dietevens dienstdoet als bureau. Gewone inrichting. Eigenlijk zelfssaai. Nou ja, veel thuis is ze toch niet. Alleen over de vrolijke

10

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 10

Page 10: Loslaten en opnieuw beginnen!

Mexicaanse plaid die de slijtplekken van de bank verbergt, is zetevreden. Die fleurt haar woonkamer een beetje op. Als ze geldheeft, gaat ze kleurrijke dingen kopen. Rode en blauwe kussens.Een nieuwe lamp. Andere poster aan de wand. Misschien moetdat plankje met haar belangrijkste bekers en trofeeën ook maareens weg.

Ze springt op, loopt naar het plankje toe en pakt er een bekeraf. Het is de allereerste tennistrofee die ze ooit won. Een groot,kitscherig geval, niet in verhouding tot de prestatie, maar Rickwas er wel jaloers op geweest. Ze waren net acht en hadden zich,op initiatief van de clubtrainer, ingeschreven voor de provincialekampioenschappen tot twaalf jaar. Allebei de finale bereikt.

Monica won. Rick niet. Even blijft ze staan met de beker inhaar handen en probeert het gelukzalige gevoel van dat momentterug te halen. De omgeving, haar trotse ouders, de speaker waarhaar naam doorheen schalde, het erepodium waar ze op mochtklimmen, het metaal in haar handen, ja, dat weet ze allemaal nogprecies, en dan dat heerlijke gevoel dat ze iets gepresteerd had.Dat ze het waard was dat de mensen voor haar applaudisseerden.Wanneer komt dat gevoel weer terug?

Abrupt legt ze de beker neer en ze haalt een boodschappenkratuit de gangkast. Haastig doet ze al haar bekers in de krat enbrengt ze naar haar slaapkamer. Boven op de kast verbergt zealles achter een sporttas en een slaapzak.

Tien minuten later staat ze buiten in sporttenue. Ze drukt haarstopwatch in en vertrekt. Trainen. Rennen. Conditie. Die rang-lijstnotering.

Jammer dat het donker is, anders zou ze lekker het bos in gaan.Nu moet ze over het asfalt rennen.

Zoals vaak onder het lopen, lukt het haar om haar gedachtenlos te laten. Aan helemaal niets te denken. Het van lantaarnpaaltot lantaarnpaal versnellen laat ze achterwege. Vandaag houdt zeeen rustig constant tempo aan. Ze hijgt dan ook nauwelijks als zebij een rood stoplicht moet wachten. Er komt een gearmd stelaanlopen. Ze gaan naast Monica staan. De vrouw is duidelijk veelte dik, haar man heeft een normaal postuur. Hij bekijkt Monica

11

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 11

Page 11: Loslaten en opnieuw beginnen!

van top tot teen.‘Zo, die is goed bezig,’ zegt hij met een duidelijke boodschap

naar zijn vrouw.‘Je kunt ook overdrijven,’ reageert zij knorrig. Het licht springt op groen. Ze jogt verder. De ruziënde stem-

men blijven haar achtervolgen. Om zich bezig te houden, teltMonica het aantal kerstversieringen per huis. Meer dan één, meerdan twee, meer dan drie? Ze laat het tellen weer varen. Haarhoofd wordt leeg. En dan ineens plopt het plan, dat allang in haarhoofd zat, prominent naar voren.

Het laat zich niet meer wegduwen.Rennen. Egmond aan Zee.Een conditietest. Een sportief uitje dat ze zichzelf cadeau doet.Ze maakt rechtsomkeer en neemt de kortste weg naar huis. Daar gaat ze, zwetend en wel, aan tafel zitten. Ze zet de laptop

aan. De halve marathon. Een kwartier later is haar inschrijvingrond. Ze houdt zich voor dat Niels er niets mee te maken heeft.Dat het komt door de uitnodigende beelden van al die sporters dieover het strand rennen. Een conditietest, meer niet.

De volgende ochtend wordt Monica nog voor zevenen wakkergebeld. Omdat ze op het schermpje ziet dat het Rick is, neemt zemeteen op. ‘Waarom bel je zo vroeg? Is er iets?’

‘Vroeg?’ herhaalt hij. ‘O ja, sorry. Dat zie ik nu pas. Komt doorJoris. Die is al anderhalf uur wakker.’ Hij zucht. Op deachtergrond hoort Monica Joris huilen en vervolgens Maartje diebegint te zingen en het muziekje van de mobile dat wordtaangezet.

‘Waarom huilt hij?’‘Tandjes.’ Monica ziet het tafereel voor zich. Rick die staat te bellen

terwijl hij uit het achterraam kijkt, zijn hoofd een beetje schuinen zijn haar dat in grote onregelmatige plukken overeind staat.

Het huilen van Joris wordt langzaam minder. Ze is dol op haarneefje, ook al is Rick niet zijn echte vader. Wat haar precies zonauw met Joris verbindt, kan ze niet onder woorden brengen.

12

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 12

Page 12: Loslaten en opnieuw beginnen!

Misschien is het dat grenzeloze instinctieve vertrouwen als hij ophaar arm in slaap valt. En misschien heeft het feit dat zij en Rickeen tweeling zijn er ook mee te maken.

Terwijl ze naar het afnemende gehuil en de zachte stem vanMaartje luistert, gaat ze rechtop zitten.

‘Moon?’‘Ja, ik ben er nog. Wat is er dan?’‘De mail!’‘De mail?’ ‘Ja. Heb je mijn bericht niet gelezen?’ Zijn stemklank veran-

dert minimaal, maar voor Monica duidelijk genoeg om te wetendat hij nu de rol van broer loslaat en die van coach aanneemt.

‘Ik spring uit bed en kijk meteen.’‘Hoeft niet. Ik praat je snel bij. We hebben niet veel tijd. Ilse,

die Duitse tegen wie je laatst hebt gespeeld, wil met je dubbelen.Een toernooi in Egypte.’

‘Hè?’ Ze laat zich terug op bed zakken.‘Ilse, die Duitse…’ ‘Ja, ik heb je wel gehoord, maar ik begrijp het niet. Ze wil met

mij dubbelen? Ze heeft toch een vaste dubbelpartner? En ze staatweet ik hoeveel plaatsen boven mij. Ik vraag me af waarom.’

‘Dat doet er niet toe. Je kunt een toernooi in Egypte spelen, datis waar het om gaat. En je moet snel beslissen.’

‘Maar ze is niet aardig!’‘Moon, doe niet zo kinderachtig, dit is de kans waar we op

gewacht hebben!’Monica knikt. Rick heeft gelijk, dit kan de doorbraak zijn waar

ze al die jaren op heeft gewacht. Maar dubbelen met Ilse, diegedreven Duitse. Zal dat goed gaan? Ze herinnert zich Ilseskeiharde, op het lichaam geplaatste serves nog goed. De verbetentrek op haar gezicht bij de tie-break in de eerste set. O, echt, zezou veel liever singelen. Maar als ze echt, echt, écht prof wilworden… ‘Je overvalt me. Vertel me meer. Heeft ze gebeld?’

‘Zij niet, maar Ernst. Je kent hem wel, die met die dure merk-spullen. Hij speelde vroeger best goed. Nu is hij blijkbaar devriend en de manager van Ilse.’

‘Ik weet wie je bedoelt, maar die hele Ernst boeit me niet. Ik

13

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 13

Page 13: Loslaten en opnieuw beginnen!

wil weten waarom Ilse uitgerekend mij als partner wil.’‘Haar oorspronkelijke partner heeft zich teruggetrokken.’‘Hm.’‘Wat hm?’ vraagt Rick geïrriteerd.‘Waarom?’‘Blessure? Familieomstandigheden, weet ik veel.’‘Ik zal het je vertellen,’ zegt Monica. ‘Omdat Ilse niet aardig

is! Ze is dominant. Waarom wil ze mij? Ik sta ver beneden haarop de ranglijst.’ Ze loopt naar de woonkamer en zet de laptop aanterwijl Rick tegen haar blijft praten.

‘Waarom ze jou wil? Omdat je een goede dubbelspeler bent?Omdat je je gemakkelijk aanpast? Omdat je meteen beschikbaarbent? Omdat je in het Duits met haar kunt communiceren?Monica, het waarom doet er niet toe. Hier hebben we op gewacht.Je kunt deze kans niet laten liggen.’

‘Ik bel je zo terug. Mijn laptop is aan het opstarten. Staat allesin de mail?’

‘Ja, alles staat erin.’ ‘Ook wanneer het is?’ Omdat je meteen beschikbaar bent,

schiet het door haar heen. Meteen is toch zeker niet binnenveertien dagen? Toch zeker niet tegelijk met de hardloopwed-strijd waar ze zich net voor heeft ingeschreven? Ze merkt dat zehaar adem inhoudt als ze vraagt: ‘Wanneer?’

‘Volgende maand. Februari.’Opgelucht ademt ze uit. Ze kan toch naar Egmond aan Zee.

Ineens voelt dat erg belangrijk. Rick zegt een beetje aarzelend: ‘En eh… ik heb al min of meer

toegezegd.’‘O, Rick, alsjeblieft!’‘Ik had geprobeerd je te bellen, maar ik kon je niet bereiken.’

Nu klinkt hij verontwaardigd.Shit ja. Ze zwijgt. Hij heeft gelijk, ze had gisteravond tijdens

het joggen haar telefoon niet bij zich. ‘Moon, het is nu of nooit, besef je dat? Je wordt gevráágd, je

wordt betááld, je gaat naar Egypte om een toernooi te spelen datertoe doet. Dit doe je gewoon, het is niet eens een vraag. Zeg, ikmoet nu ophangen, ik moet Joris overnemen.’

14

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 14

Page 14: Loslaten en opnieuw beginnen!

Ze gaat naar de badkamer, haalt snel een nat washandje overhaar gezicht, drinkt een glas water en keert terug naar haarlaptop.

In de inbox zit inderdaad het bericht van Rick. Een halfuur nahaar inschrijving voor de halve marathon binnengekomen. Toenstond haar laptop al weer uit. Rick heeft een aantal links naarhotels en vliegmaatschappijen meegestuurd. Lief van hem.

Al in de juniorentijd, toen ze samen toernooien speelden, deedRick de administratieve rompslomp. Nadat hij zijn racket aan dewilgen hing en fysiotherapie ging studeren, bleef hij dingen voorhaar regelen. Tegenwoordig is hij soms coach en soms manager.En soms is hij niks, denkt ze wrevelig. De laatste tijd is hij steedsvaker niks. Ze kan natuurlijk best haar eigen zaakjes regelen.Maar de tijd die dat kost, steekt ze liever in haar training.

Het toernooi is in Sharm-el-Sheikh, een plaats in Egypte waarveel toeristen komen. Niet gaan zou inderdaad wel heel erg stomzijn.

Voordat ze een betaalbaar hotel en een goedkoop vliegticketheeft gevonden, is de rest van de ochtend voorbij.

*

Onderweg naar Egmond aan Zee stappen er steeds meerhardlopers in de trein. Ze kijkt of er bekende gezichten bij zijn.Nee, om haar heen ziet ze alleen maar onbekende spor tie -velingen: oud en jong, man en vrouw. Sommigen zijn al compleetin hardlooptenue, anderen dragen, net als Monica, een spijker -broek en een sportjack. Onder het jack heeft Monica een nieuwturkooizen shirt aan waarvan ze weet dat het haar goed staat. Inhaar rugzak zitten behalve sportkleding en douchespullen ookeen geurtje, een mascararoller en een doosje oogschaduw. Enhaar telefoon. Voor het geval ze onderweg een foto wil maken. Ofzou dat gek zijn, vraagt ze zich af. Nou, en wat dan nog? Zehoudt van de zee en het strand. Er is daar zo veel ruimte en lucht.Alsof ze nergens beter kan ademen dan aan zee.

Een groepje jongens aan de overkant haalt bananen en flesjessportdrank tevoorschijn. Ze luistert met een half oor naar de

15

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 15

Page 15: Loslaten en opnieuw beginnen!

gesprekken. Het gaat over wedstrijden, startvakken en persoon -lijke records. Tot op de seconde. Of een seconde nou zo belang -rijk is.

Monica heeft geen idee hoelang ze er zelf over gaat doen. Zeheeft die afstand nog nooit gelopen. Als er conditietraining op hetprogramma staat, trekt ze haar schoenen aan en loopt gewoon hetaantal minuten dat op het schema staat. Misschien had ze methaar trainer moeten overleggen of het bij de voorbereiding voorEgypte paste. Hij weet niet eens dat ze hier is. Rick ook niet. Eenbeetje ongemakkelijk gaat ze verzitten. Misschien zijn ze er nietblij mee. Aan de andere kant: ze mag toch zelf weten hoe ze haarvrije dag doorbrengt?

Bij station Heiloo volgt ze de meute en neemt de pendelbus.Een vrouw naast haar kletst haar de oren van het hoofd over vorigjaar. Hoe zwaar het toen was met die verschrikkelijke storm ophet strand en hoe mooi de zon vandaag schijnt. Monica geeftnietszeggende antwoorden. Haar ogen zoeken tevergeefs naareen bepaald gezicht.

‘Je eerste halve, wat leuk!’ zegt de vrouw enthousiast. ‘Danheb je altijd een PR. In welk vak start jij?’

Monica haalt haar schouders op. ‘Ergens achteraan. Denk ik.’ ‘Dat zie je op je startnummer. Ik zit in bruin,’ zegt de vrouw.

Ze ritst haar jack een stuk open en toont het startnummer dat zeop een dun, neonroze jasje heeft gespeld.

‘Mijn nummer zit nog in mijn tas,’ zegt Monica. ‘Ik vind hetsuperspannend. Alles is nog helemaal nieuw voor mij.’

‘Veel plezier,’ zegt de vrouw bij het uitstappen. ‘Geniet ervan.’‘Zal ik zeker doen. Jij ook.’ In de straten van het dorp lopen honderden, nee duizenden

atleten. Onmogelijk om hier iemand te vinden. Hoe naïef om temenen dat ze Niels hier zomaar tegen het lijf zou lopen. Stel jevoor dat ze hem ook bij de finish niet treft. Dat kan, ziet ze nu.Dat kan zelfs heel goed. Dan ziet ze hem dus nooit meer.

Stom ook dat ze niet gevraagd heeft bij welk station ze methun training starten. Het station waar de trein vertrok, of hetstation waar ze naar op weg waren? Of een van de tussenstations?Ze zou ze desnoods allemaal kunnen proberen. In het ergste geval

16

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 16

Page 16: Loslaten en opnieuw beginnen!

staat ze dan een aantal maandagen voor aap op het verkeerdestation.

In een grote tent, tussen honderden andere sporters, kleedt zezich om en rijgt de chip die haar tijd moet registreren tussen haarveters. Ook hier geen Niels. Ze laat haar rugzak bij al die anderetassen in de tent achter en staat om kwart voor een klaar in hetallerlaatste startvak. Niet in bruin of in paars, maar nog verderachteraan, in oranje. Ze strikt haar veters opnieuw en opnieuw.Allebei de schoenen moeten precies even strak zitten. Dat moetvoor elke tenniswedstrijd en dat moet nu ook.

Ze komt overeind, beweegt haar voeten een voor een, maakteen paar sprongetjes. Ja, zo is het goed. Ze bukt weer. Nu om haarsokken precies even hoog op te trekken. Om zich heen voelt zede actie toenemen. Het geroezemoes zwelt aan tot praten, roepen,lachen. Ergens voor haar hoort ze opzwepende muziek. Een stemuit de speaker. Ze trekt aan de mouwen van haar jasje en schuiftze terug tot net aan haar polsen. Dan voegt ze zich in de stroom,laat zich meevoeren, voelt zich één met de massa. Allemaal zijnze op weg om zo snel mogelijk 21.1 kilometer af te leggen. Alsze op de tijdregistratiemat stapt en de piep hoort, neemt ze zichvoor alleen maar van deze nieuwe ervaring te genieten. De uren,minuten en seconden die ze nodig zal hebben zijn onbelangrijk.De eindstreep halen is goed genoeg.

Eerst lopen ze een ronde door Egmond aan Zee. Langs de kantstaat enthousiast publiek de deelnemers aan te moedigen. Wan -neer ze naar voren kijkt, ziet ze alleen maar deinende hoofden.Het lopen gaat vanzelf. Ze lacht.

Het strand is de eerste proef. Los zand waarin haar voeten naarlinks en rechts wegzakken. Monica volgt het lange loperslint naarhet harde, natte gedeelte van het strand. Dit loopt aanzienlijkbeter. Ook het tempo kan ze goed aan. Ze passeert enkelelangzamere lopers. Dat geeft vertrouwen, en de ene na de anderekilometer verdwijnt onder haar voeten. In de stroom lopers dievoor haar het strand af lopen en links de duinen in gaan, ziet zeeen felroze jasje. De vrouw uit de bus? Ze volgt het jasje met haarogen. Kan ze haar inhalen? Om af te buigen naar de duinen toemoet ze weer door los zand, maar nu is ze erop voorbereid. Aan

17

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 17

Page 17: Loslaten en opnieuw beginnen!

haar hijgende ademhaling en haar trekkende kuitspieren schenktze geen aandacht. Ze strekt haar nek om te zien hoe ver het rozejasje nog voor haar is als ze het verharde pad door de duinen opgaan. Daardoor plaatst ze haar linkervoet niet ver genoeg op hetasfalt, zodat die eraf glijdt. Ze struikelt schuin naar voren. Vlakvoordat ze echt valt, hervindt ze haar evenwicht en ze blijft ter-nauwernood op de been. Terwijl ze de stoet lopers langs laattrekken, blaast ze opgelucht uit. Poeh, dat was op het nippertje.Goed dat ze zich net nog kon opvangen. Stel je voor dat ze hierhaar enkel verzwikt. Het toernooi in Egypte…

Om haar neus te snuiten, haalt ze een papieren zakdoekje uithaar zak. Dan voelt ze ook haar telefoon weer zitten. Ze neemteen paar snelle foto’s van het loperslint dat in groepjes en losseindividuen verbrokkelt. In een rustig tempo vervolgt ze haartocht door de duinen.

Als de laatste kilometers aanbreken, begint de vermoeidheidtoe te slaan. Haar ademhaling wordt zwaarder. De souplesse iseruit. Voor de klim op de Bloedweg schakelt ze nog een tandjeterug, maar als ze bij de vuurtoren komt, wordt ze onrustig. Bijnabij de eindstreep. Haar adrenalineniveau schiet omhoog. Zeversnelt, passeert nog enkele lopers en dan is er de piep van decomputerchip in haar veter, die registreert dat ze over de finish -mat gaat.

Vermoeid neemt ze de medaille en de sportdrank aan die vlakna de finish worden uitgereikt. De medaille aan het kleurige lintstopt ze zonder ernaar te kijken in haar zak; het flesje sportdrankzet ze meteen aan haar mond. Onder het drinken loopt ze lang-zaam het finishvak uit en ze kijkt zoekend om zich heen. Er zijnnog steeds een heleboel toeschouwers, maar wel aanzienlijk min-der dan bij de start. Ze drukt haar stopwatch uit. Twee uur en drieminuten heeft ze nodig gehad; echt in de achterhoede is ze niet.Blijkbaar heeft ze toch een hoop lopers ingehaald, want er finish-en nog veel mensen na haar. Haar conditietest is geslaagd.

Bij een afvalcontainer met lege flesjes blijft ze staan. Ze tilthaar linkervoet op en draait een rondje met haar enkel.Buitenwaarts geen probleem, maar binnenwaarts schiet er eenfelle steek doorheen, die gelukkig net zo snel verdwijnt als hij

18

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 18

Page 18: Loslaten en opnieuw beginnen!

gekomen is. Langzaam drinkt ze het flesje leeg en ze laat haarogen over de gezichten links en rechts van de hekken gaan. Erbekruipt haar een gevoel van teleurstelling.

Plots smijt ze het lege flesje met kracht in de bak. Ze recht haarrug. Douchen. Omkleden. Bij de eerste pas die ze zet, voelen haarkuiten aan of ze van hout zijn. Ze rilt, maar klemt haar kaken opelkaar om de teleurstelling niet toe te laten. Rekken. Douchen.Eten. Naar huis.

‘Hé, daar is muts!’ hoort ze ergens achter zich. Voordat zebeseft wat dat betekent, zegt een tweede stem: ‘Ja, ze is het! Ikzei je toch dat ze zou komen.’

Ze draait zich om. Uit de richting van de mobiele toilettenkomen Joost en Niels. Een belachelijk gevoel van opluchtingovervalt haar. Niet hard gaan lachen. Niet snel naar ze toe lopen.Gewoon reageren. ‘Hai.’ Ze zijn allebei al omgekleed, ziet ze.Sjaal. Warme jas. Nat haar. Dezelfde oranje muts, ooit massaalweggegeven door een fabrikant van soep en worst. Ze wijst erhoofdschuddend naar. ‘Dat kan dus echt niet meer.’

Joost grinnikt. ‘Ik wed dat jij koudere oren hebt dan wij.’‘Klopt,’ zegt ze, huiverend, maar met een glimlach. ‘Ik wilde

me net gaan omkleden.’Niels knoopt zijn sjaal los en legt hem over haar schouders.

‘Heb je hem uitgelopen?’ vraagt hij.Met een hand wurmt ze de medaille uit de zak van haar jasje,

met de andere trekt ze zijn sjaal dicht om zich heen. Ze laat demedaille zien.

‘Goed gedaan, hoor. Hoe heet je eigenlijk?’ Hij pakt demedaille uit haar hand en hangt hem plechtig om haar nek.

Een beetje confuus staart Monica hem aan. Niels steekt zijn handen in de zakken van zijn spijkerbroek.

Hij zegt: ‘Ik ben Niels en hij heet Joost. En jij bent…?’‘M…’Meteen valt Joost haar in de rede: ‘Zie je wel, we kunnen haar

gewoon Muts blijven noemen.’ Hij lacht om zijn eigen grap.‘Hou nou eens op, man,’ zegt Niels.‘Ik heet Monica,’ zegt ze, zonder aandacht aan de flauwe

opmerking van Joost te besteden. Ze kijkt in de donkerbruine

19

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 19

Page 19: Loslaten en opnieuw beginnen!

ogen van Niels. ‘Hoelang heb je nodig om te douchen?’ vraagt hij terwijl hij

naar de tent loopt. ‘Dan wachten we bij de ingang op je.’ ‘Met tien minuten sta ik buiten,’ belooft ze prompt. ‘Tien minuten, dat red je nooit. Vrouwen hebben altijd uren

nodig,’ zegt Joost. ‘We gaan in de tussentijd wel ergens wat drin-ken.’

‘Klok me maar,’ antwoordt Monica zelfverzekerd. ‘Hier,Niels, je sjaal. Tot zo.’

Ze haalt haar rugzak op uit de tent en gaat snel de kleedruim-tes binnen. In gedachten streept ze mascara en oogschaduw alvastdoor. Ze heeft in haar leven al zo vaak in kleedkamers van sport-accommodaties gedoucht, dat ze die tien minuten zeker haalt. Zeneemt in haar hoofd alvast het ritueel door. Toilettas en handdoekeruit. Schone spullen klaarhangen. Uitkleden, vuile spullenmeteen opruimen.

Dat er al hordes voor haar gedoucht hebben, merkt ze meteenals ze de kleedkamer binnenkomt. Het lijkt wel een sauna. Erstaan een paar schimmen onder de douche. Twee meiden pratenna over de prestaties van hun clubgenoten.

‘Ook lekker gelopen?’ vraagt er een aan Monica, op een toondie niet tot een gesprek verplicht.

‘Ja, jullie ook?’ Monica wast snel haar haar en haar lichaam. Het warme water

laat ze over zich heen stromen. Ze trakteert zich zelfs nog op eenpaar extra tellen warm water. Dan droogt ze zich af en kleedt zichaan, alles in razende vaart.

Buiten staan Joost en Niels met een groepje andere lopers tepraten. Drie meisjes en twee mannen. ‘Ah, daar is Monica,’ zegtNiels. ‘Nu kunnen we gaan.’

Onderweg naar de bushalte komt een van de meisjes naast haarlopen. ‘Niels zei dat het je eerste halve was. Tevreden?’

‘Meer dan tevreden,’ antwoordt Monica uit de grond van haarhart. ‘En jij?’

‘Ik ook,’ zegt het meisje. ‘Mijn tijd was niet geweldig, maardat maakt niet uit. Het was een mooie loop.’

Monica knikt. ‘Ik hou van de zee.’ Ze haalt haar telefoon

20

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 20

Page 20: Loslaten en opnieuw beginnen!

tevoorschijn. ‘Kijk, ik heb een paar mooie foto’s gemaakt.’‘Je hebt foto’s gemaakt? Onder het lopen? Ben je fotograaf

dan?’‘Nee, hoor.’ Het andere meisje blijft staan. ‘Foto’s onder de wedstrijd… en

je tijd dan?’ Lachend schudt ze haar hoofd. ‘Niels?’ roept ze.‘Kom ’s?’

‘Wat maakt die minuut nou uit,’ reageert Monica onverschillig. Niels komt naar hen toe.‘Wist je dat jouw vriendin onderweg foto’s maakt?’Jouw vriendin… die term bevalt haar wel. Ze hoort niet wat

Niels daarop zegt. Jouw vriendin, het galmt na in haar hoofd.

In de trein naar huis zit Monica naast Niels, maar veel kans ommet hem te praten is er niet. Druk worden er eind- en tussentij-den uitgewisseld en gemiddelde snelheden vergeleken. Er gaateen zak winegums rond. Gevatte opmerkingen vliegen over enweer en ook Monica wordt geplaagd met haar onverschilligehouding tegenover tijden. Ze voelt zich redelijk snel op haargemak in de gezellige groep.

Op een gegeven moment roept Joost: ‘Hé Monica, weet je weldat Niels een echt trainingsbeest is? Dat hij elk idioot schemavolgt om maar een seconde van zijn tijd af te krijgen?’

Niels schudt zijn hoofd en lacht. ‘Zo’n vaart loopt het niet. Ikben gewoon serieus met mijn sport bezig. Trouwens…’ Hij gaatrechtop zitten en zegt met stemverheffing: ‘Monica hier, die ispas serieus bezig. Die speelt toptennis!’

Monica wordt vuurrood. ‘Hoe weet je dat?’‘Toen je daarnet je naam noemde, wist ik bijna zeker dat ik je

in de krant had zien staan. Dat dacht ik namelijk al toen we je inde trein ontmoetten. En nu heb ik je op internet gevonden,’bekent hij lachend en hij stopt zijn telefoon weg.

Ze geeft hem een duwtje met haar elleboog. ‘Waarom zeg jedat nou tegen iedereen?’

‘Dat is toch supergoed van jou? Wees er maar trots op.’ Hijglundert.

Ineens staat ze in het middelpunt van de belangstelling. Van

21

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 21

Page 21: Loslaten en opnieuw beginnen!

alle kanten komen vragen en opmerkingen. ‘Wanneer kom je optv?’ ‘Ik snap niets van die puntentelling. Leg dat eens uit?’ ‘Benje écht prof?’ ‘Speel je ook op Wimbledon?’

Monica zegt: ‘Niels overdrijft. Ik probeer de oversteek naarproftennis te maken. Wimbledon is nog heel ver weg, als ik daarooit al kom. Je moet eigenlijk al voor je volwassen bent op heelhoog niveau spelen om dat ooit te bereiken.’

Iemand vraagt waar ze dan van leeft. Een ander of ze haarrackets weleens kapotslaat.

Monica denkt even na. Ze zou kunnen vertellen dat haar twee-lingbroer veel meer rackets en bespanningen nodig had. Rickverloor niet graag en kon soms moeilijk met zijn verlies omgaan.Nou ja, hij verloor dan ook vaker. Monica weet zeker dat de men-sen om haar heen het verhaal van toen ze dertien waren en eenbelangrijk provinciaal toernooi speelden wel leuk zouden vinden.Uit een soort solidariteit met Rick had ze toen ook haar racketkapotgeslagen. Haar ouders waren verbluft. Vervolgens moest zeeen baantje als babysit zoeken om het nieuwe racket aan papterug te betalen. Rick had al jaren een folderwijk om de kapotge-slagen rackets terug te betalen.

Ze besluit die vraag voorlopig te ‘vergeten’ en zegt: ‘Ik hebeen paar sponsoren, maar daar kan ik niet van rondkomen. Dusverdien ik wat bij als trainer.’

‘Waar kan ik me aanmelden?’ vraagt Joost met een uitdagendeblik.

Ad rem zegt ze dat ze alleen lesgeeft aan jonge talenten. ‘Misschien ben ik wel heel getalenteerd,’ werpt hij tegen.Niels zegt lachend: ‘Maar je bent niet meer jong. Ga verder,

Monica.’‘Waar had ik het over? O ja, geld. Sponsoring, prijzengeld en

lesgeven, daar leef ik dus van. Als ik echt op een houtje moet bij-ten, klop ik weleens bij mijn ouders aan. Maar liever niet natuur-lijk. Begin februari speel ik een toernooi in Egypte en in maart gaik naar Frankrijk. Ik hoop dat ik daar flink wat kan verdienen.’

‘Egypte? Wat leuk, daar ben ik met vakantie geweest,’ zegt eenvan de meisjes.

Niels vraagt of ze ook in Spanje moet tennissen. ‘Daar woont

22

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 22

Page 22: Loslaten en opnieuw beginnen!

een neef van mij.’‘Voorlopig staan jammer genoeg alleen Egypte en Frankrijk op

het programma.’‘Waar ga je precies naartoe in Egypte?’ vraagt het meisje weer.‘Naar Sharm-el-Sheikh.’ ‘O, dat ken ik niet. Ik was in Hurghada. Mooi hoor.’ ‘Geef mij maar Turkije. All-in,’ roept er iemand.‘Of de Griekse eilanden,’ oppert weer iemand anders.Doordat iedereen iets te melden heeft over populaire vakantie-

bestemmingen, krijgt Monica de kans om met Niels te praten. Hijzegt dat hij toch wel verrast was dat ze er was.

‘Het leek me leuk.’ Iets beters kan ze niet verzinnen. ‘Het is ook leuk. En het is leuk dat je erbij bent. Misschien wil

je er wel bij blijven.’ Een duidelijk signaal. Monica bloost.Voordat ze uitstapt, weet ze dat hij achtentwintig is, les geeft

op een basisschool, een broer heeft en de voorkeur geeft aanpasta boven rijst. Hij weet dat haar volledige naam Monica MariaJonkers is, dat ze na de havo is gaan tennissen en dat ze een twee-lingbroer heeft die dat ook deed. Bovendien hebben ze telefoon-nummer en mailadressen uitgewisseld. Best een goede score vooréén dag.

23

Zand en zilver 14-4-2015-romanserie_Romanserie 14-04-15 11:30 Pagina 23

Page 23: Loslaten en opnieuw beginnen!

Ma

rleen

Sch

mit

z

ISBN 978 94 0190 480 3 NUR 344

w w w. r o m a n s e r i e . n l

Marleen SchmitzZand en zilverZand en zilverZand en zilver

Marleen SchmitzZand en zilver

Marleen Schmitz

Zand en zilver

Roman

Loslaten en opnieuw beginnen!Voor de 25-jarige Monica is tennis haar lust en haar leven. Maar

ook al zet ze daar alles voor opzij, het wil maar niet vlotten met haar sportcarrière. Als ze de fanatieke hardloper Niels ontmoet,

trainen ze samen: hij voor de marathon, zij voor diverse tennistoernooien, en ook gaat de liefde meespelen.Op hetzelfde moment komt Sandy uit Andalusië naar Nederland voor een werkopdracht in Valkenburg. Hij maakt zandsculpturen en is veelgevraagd. Ook hij draagt geheimen met zich mee.Hun levens lijken hoe dan ook met elkaar verbonden te zijn…

De Limburgse auteur Marleen Schmitz schreef met Zand en zilver een indrukwekkende roman over loslaten en opnieuw beginnen. Eerder verscheen van haar Wintervlinder en Twee zussen, drie levens.

Omslag - Zand en Zilver - Marleen Schmitz e.indd All Pages 30-04-15 12:56