Creatieve opdracht

Als jij oceaan bentZal ik door je heen zwemmenEn opgaanIn het indigoblauw van het water.

Languit op jouw strand zal ik liggenMijn buik warmen en slapenOp hete verweerde schelpen.

Later zal ik het woud ingaan

Denken aan elkaarDuizend vragen die als dromenTijdloos stollen in mijn hart.

Verlangen naar elkaarGevoelens die als symfonieënWeerloos mijn ziel bespelen.

Slapen naast elkaarMijn naam schrijven in je huidTekens in je hart etsenEen zoen stelenDe een de ander niet kwetsen

BeminnenKruipen in verlangenOntvangenAls regen op droge grondMezelf verdrinkenIn jou en jou en jou

Er moeten woorden zijnZoals wind en waterEn zucht en zoenZoals jij en ik En wijDie dit allesVoor eeuwig zijn.

Er moeten klanken zijnZoals zee en zoethoutEn weefsel en warmteZoals zij en hijEn zij aan zijEn samenZacht beminnenEn levende liefde zijn.

1

2

3

Mijn Top-3

Claire Vanden Abbeele is rouwtherapeute en kunstenares, zowel in woord als beeld. Via haar gedichten slaagt zij er in om stil te staan bij de dingen van het leven, de dingen die ons hart beroeren: het lijden en verdriet, maar ook de liefdevolle nabijheid en de sterke verbondenheid tussen mensen.

In haar gedichtenbundel “onuitwisbare tekens van liefde” werd ik het meest geraakt door deze (bovenstaande) 3 gedichten, die de liefde waar iedereen naar verlangt naar voor brengt.

In het eerste gedicht “Als jij oceaan bent” brengt Claire via een metafoor de liefdevolle verbondenheid tussen 2 mensen in beeld. Het gedicht spreekt tot de verbeelding. Ik zag mezelf door de oceaan zwemmen, op het strand liggen, het woud ingaan… alsof ik het hoofdpersonage in het gedicht was.

Haar gedichten geven niet alleen een mooi visueel beeld, maar roepen ook emoties op als tederheid, warmte, troost.

Het 2e gedicht is een gedicht over sterke nabijheid en verbondenheid, waar iedereen van droomt, geen vuiltje aan de lucht, enkel jij en ik. Claire slaagt er in om die liefde niet enkel te beluisteren, maar met al onze zintuigen waar te nemen: horen, zien, voelen en ruiken.

In het 3de gedicht voel je sterk de allesomvattende liefde, liefde doordrenkt alles! Via het gebruik van alliteraties maakt Claire duidelijk dat liefde overal is: in de lucht en in het water; dat liefde van alle tijden is: nu en eeuwig.

De gedichten van Claire vertolken de interactie van het ‘graag zien en gezien worden’.

Ze geven je een warm gevoel!

Brief

14 mei 2012

Liefste meterke,

Al 5 jaar lang ben jij er niet meer en toch mis ik je elke dag.

Weet je, meterke , het liefste wat ik wil is nog een moment met jou samen zijn, ik wil je vastpakken, met jou door de wondermooie tuin wandelen, zoals de dag dat je bij ons bent weggegleden. Ik weet nog hoe ik je met je rolstoel naar buiten bracht, omhuld in een roos dekentje, hoe je genoot van de laatste zonnestraaltjes op je warme huid. We reden tot ver in de tuin. Jij plukte de laatste rode besjes, ik plukte madeliefjes en legde ze op je schoot.

Weet je nog?

Ik zag ogen die de diepste pijn verzwegen, fluisterde in je oor hoeveel jij voor mij betekend had. Je hoorde me, begreep me, maar je kon zelf niets meer zeggen. Tussen de stilte van onze woorden, nooit uitgesproken, hield ik je hand vast en wist dat deze aanraking de allerlaatste zou zijn…

Maar na al die jaren begrepen we elkaar met één blik, met één enkel woordje.

Dat bracht ons die dag zo intens en zacht als nooit tevoren bij elkaar.

Wat me verwondert is hoe de herinnering aan dit alles me geen moment verlaat!

Ik ben je zo dankbaar voor de zovele mooie herinneringen die als onuitwisbare tekens van liefde met mondjesmaat gegeven in mijn leven verder groeien. Ik voel ze als zonnestraaltjes die de sombere dagen verlichten, als een adem, opstijgend uit broze woorden.

Gerugzakt met deze onuitwisbare tekens van liefde die zich kleuren met herinneringen aan jou, voel ik zelf ook weer de kracht om verder te gaan, ook als het eens moeilijk is, ook als ik eens een rotdag heb. Ik neem je mee telkens en telkens weer in de uren van mijn doen en laten. Dan ga ik op zoek naar jou in mezelf!

Dankjewel, meterke, voor je luisterend oor, je warme blik, je troostende woorden, je geloof en je levenskracht. Dank je voor al de tederheid die ik van jou gekregen heb.

Ik had zoveel dingen nog te zeggen en te doen, zoveel vragen nog te stellen ... Nooit zal ik je vergeten!

Ik knoop je in mijn hart en laat je nooit meer los!

Je achterkleinkind

Elisabeth

Visuele voorstelling

Mijn visuele voorstelling is een filmpje dat ik maakte met de bedoeling mijn eigen ‘visuele’ opvatting over het gedicht zo goed mogelijk weer te geven.

De link van mijn filmpje vind hier:

http://www.youtube.com/watch?v=dSsceZeVKb8&feature=g-upl