leesfragment Niet te stoppen - Nick Vujicic

30
nick vujicic niet te stoppen * Kom in actie en maak je dromen waar *

description

leesfragment Niet te stoppen - Nick Vujicic

Transcript of leesfragment Niet te stoppen - Nick Vujicic

nick vujicicniet te stoppen

* Kom in actie en maak je dromen waar *

BWniettestoppen.indd 3 13-03-13 10:39

Nick Vujicic

Niet te stoppen

© 2013 Uitgeverij Kok

Postbus 13288, 3507 LG Utrecht

www.kok.nl

Oorspronkelijke titel:

Unstoppable

Uitgegeven door WaterBrook Press © 2012 Nicholas James Vujicic

Deze vertaling is uitgegeven met toestemming van WaterBrook Press, een

imprint of The Crown Publishing Group, onderdeel van Random House, Inc.

Vertaling: Linda Schouwstra

Omslagontwerp: Garage BNO

Foto omslag © NoahHamiltonPhoto.com

ISBN 978 90 435 2137 6

ISBN e-book 978 90 435 2138 3

NUR 402/707

Tenzij anders vermeld, zijn de aanhalingen uit de Bijbel overgenomen uit de

Nieuwe Bijbel Vertaling (NBV), uitgegeven door het Nederlands Bijbelgenoot-

schap, Haarlem.

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvou-

digd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar

gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch,

door fotokopieën, opnamen, of op enige andere manier, zonder voorafgaande

schriftelijke toestemming van de uitgever.

All rights reserved. No portion of this book may be reproduced, stored in a

retrieval system, or transmitted in any form or by any means – electronic,

mechanical, photocopy, recording or any other – except for brief quotations

in printed reviews, without the prior written permission of the publisher.

BWniettestoppen.indd 4 14-03-13 14:18

In liefdevolle herinnering aan mijn schoonvader die ik in de hemel zal leren kennen:

Kiyoshi Miyahara

Ik draag dit boek op aan mijn vrouw,Kanae Loida Vujicic-Miyahara.

Zij is het mooiste wat me ooit is overkomen(afgezien van mijn redding).

BWniettestoppen.indd 5 13-03-13 10:39

Inhoud

Inleiding 9

hoofdstuk 1Geloof is actie 13

hoofdstuk 2

Vallen en opstaan 35

hoofdstuk 3

Hartszaken 55

hoofdstuk 4

Leven met doel en gedrevenheid 81

hoofdstuk 5

Het lichaam is zwak, maar de geest is sterk 105

hoofdstuk 6

De strijd wordt vanbinnen gevoerd 129

hoofdstuk 7

Het gevecht tegen onrecht 149

hoofdstuk 8

Loslaten om los te gaan 175

BWniettestoppen.indd 7 13-03-13 10:39

hoofdstuk 9

Zaai het goede 195

hoofdstuk 10

Leef in balans 221

Dankwoord 235Over de auteur 237

BWniettestoppen.indd 8 13-03-13 10:39

9

Inleiding

Welkom als lezer van mijn tweede boek! Ik ben Nick Vujicic (spreek uit: Voi-jie-tsjits). Als je mijn eerste boek, Leven zonder beperkingen, niet gelezen hebt, ben je misschien wel aanwezig ge-weest bij een van mijn optredens als spreker of evangelist of heb je misschien filmpjes van mij op YouTube gezien.

Zoals je waarschijnlijk weet, of op de omslagfoto in elk geval kunt zien, ben ik geboren zonder armen en benen. Wat je niet kunt zien, maar misschien al wel hebt aangevoeld, is dat het ontbreken van ledematen voor mij geen belemmering vormt om fantastische dingen te doen, een bevredigende en zinvolle carrière te ontplooi-en en liefdevolle relaties te hebben. In dit boek wil ik jullie vertel-len over de niet te stoppen kracht van een actief geloof, waardoor het mij is gelukt om – ondanks mijn handicaps – een waanzinnig mooi leven op te bouwen.

Geloof omzetten in daden gaat over vertrouwen en slagen. Het gaat over geloven in jezelf, je talenten, je doelen en bovenal Gods liefde en zijn plan voor jouw leven.

De inspiratiebronnen voor dit boek zijn de vele mensen van alle leeftijden waar ook ter wereld die mij om advies en coaching hebben gevraagd met betrekking tot bepaalde uitdagingen in hun leven. Uit mijn toespraken wisten ze dat ik allerlei tegenslag heb overwonnen, waaronder de zelfmoordgedachten uit mijn jeugd, de angst dat ik niet voor mijzelf kon zorgen, mijn zorg dat ik nooit een vrouw zou vinden die van mij kon houden, pesterijen en an-dere kwesties die bepaald niet uniek zijn voor mij.

Per hoofdstuk worden de meest voorkomende vragen en uitda-

BWniettestoppen.indd 9 13-03-13 10:39

10

gingen behandeld die mij mondeling of schriftelijk zijn voorge-legd op onder andere de volgende gebieden:

•  persoonlijke crises•  relaties•  werk- en carrièrekwesties•  gezondheid en handicaps•  destructieve gedachten, emoties en verslavingen•  pestgedrag, vervolging, sadisme en onverdraagzaamheid•  controle•  dienstbaarheid aan anderen•  balans vinden tussen lichaam, verstand, hart en geest.

Ik hoop dat mijn verhalen en de verhalen van anderen, die hun eigen beproevingen en ongemakken (vaak veel ingrijpender dan de mijne) hebben doorstaan, je zullen helpen en inspireren om de problemen waar jij mee te kampen hebt, te overwinnen. Ik heb natuurlijk niet alle antwoorden. Maar ik heb wel mogen profiteren van de fantastische adviezen van vele wijze mensen en de liefde en zegeningen van mijn hemelse Vader.

Je zult de richtsnoeren in dit boek waarschijnlijk zowel prak-tisch als inspirerend vinden. Het is belangrijk om jezelf er tijdens het lezen constant aan te herinneren dat je nooit alleen bent. Er is hulp beschikbaar van vrienden, familieleden, docenten, raadge-vers en medegelovigen. Denk niet dat je al je lasten helemaal zelf moet dragen.

Onthoud ook dat er waarschijnlijk vele anderen zijn die de-zelfde uitdagingen te verstouwen hebben gekregen als jij. In dit boek staan ook de verhalen van mensen die ik heb ontmoet of die mij hun ervaringen via pen en papier hebben toevertrouwd. In een aantal gevallen heb ik hun naam veranderd, maar de geschiedenis-sen zijn volledig authentiek en zeer inspirerend vanwege de moed, overtuiging en vasthoudendheid die ze uitstralen.

Toen ik als kind in het reine probeerde te komen met mijn han-dicaps, maakte ik de fout om te denken dat niemand het zo slecht getroffen had als ik, en dat mijn problemen onoverkomelijk wa-

BWniettestoppen.indd 10 13-03-13 10:39

11

ren. Dat ik geen armen en benen had zag ik als het bewijs dat God niet van mij hield en dat mijn leven zinloos was. Ik dacht ook dat ik mijn lasten met niemand kon delen, ook niet met degenen die van mij hielden en voor mij zorgden.

Ik zat er helemaal naast, op al deze fronten. Ik stond er niet alleen voor in mijn lijden. Er zijn heel veel mensen die grotere pro-blemen voor de kiezen hebben gekregen dan ik. En God houdt niet alleen van me, Hij heeft mij zelfs geschapen voor doeleinden die ik als kind niet voor mogelijk had gehouden. Hij gebruikt me op manieren waar ik me nog dagelijks over verwonder.

Bedenk één ding, en wel dat er, zolang je op deze wereld bent, ook voor jouw leven een doel en een plan is. God heeft je lief. Je wordt omringd door mensen – geliefden en hulpverleners – die je graag willen helpen. De lasten die je te dragen hebt lijken mis-schien overweldigend, maar zoals je op elke volgende bladzijde zult ontdekken, schuilt er een ongelooflijke kracht in een actief geloof.

Om dit te gaan begrijpen moet je af en toe maar eens denken aan een man die zonder armen en benen over de wereld reist en voor miljoenen mensen een bron van inspiratie is; een man die zich bovenmate gezegend en geliefd weet. Ik ben net zo onvol-maakt als ieder ander die jij tegenkomt. Ik beleef goede en slechte tijden. Soms word ik in één keer gevloerd door beproevingen die op mijn pad komen. Maar op mijn zwakke punten weet ik me ge-steund door een sterke God. Waar geloof op krachtstroom wordt aangesloten, zijn wij niet te stoppen.

BWniettestoppen.indd 11 13-03-13 10:39

13

hoofdstuk 1

Geloof is actie

Het jaar 2011 liep op zijn einde. Mijn tournee door Mexico zat er bijna op toen ik werd gebeld door een ambtenaar van de Ameri-kaanse ambassade in Mexico Stad. Hij deelde mee dat mijn Ameri-kaanse werkvisum werd vastgehouden vanwege een ‘onderzoek in verband met de nationale veiligheid’.

Omdat ik ben geboren in Australië heb ik dat visum nodig om in Amerika te kunnen wonen. Zonder visum zou ik niet terug kun-nen naar mijn woonplaats in Californië. Omdat er een hele serie spreekbeurten in de Verenigde Staten gepland stond, was dat een serieus probleem.

Samen met Richie, mijn zorgverlener, repte ik mij de volgende ochtend meteen naar de ambassade om uit te zoeken hoe mijn visum ook maar iets te maken kon hebben met de nationale veilig-heid. Toen we daar aankwamen bleek de wachtkamer stampvol te zitten met mensen die allemaal bepaalde besognes te regelen had-den. Net als bij de bakker op zaterdag, moesten we een nummertje trekken. Het duurde zo lang dat ik een heerlijk uiltje kon knappen voor we eindelijk bij een beambte naar binnen werden geroepen.

Als ik gespannen ben, ga ik de lolbroek uithangen. Dat werkt niet altijd. ‘Is er iets mis met mijn vingerafdruk op het visum?’ grapte ik. De medewerker van de ambassade keek mij fronsend aan. Toen belde hij zijn baas. (Was mijn gevoel voor humor soms een bedreiging voor de Amerikaanse staatsveiligheid?)

De baas stapte binnen met ook een behoorlijk grimmige uit-drukking op zijn gezicht. Ik zag mezelf al achter de tralies zitten.

‘Uw naam is bovengekomen bij een onderzoek’, zei de chef met

BWniettestoppen.indd 13 13-03-13 10:39

14

een robotachtige stem. ‘U kunt niet terug naar de Verenigde Staten tot dit is uitgezocht, en dat kan een maand duren.’

Ik werd lijkbleek. Dit kan niet waar zijn!Richie viel op de grond. Ik dacht even dat hij flauwgevallen

was, maar – ten overstaan van tweehonderd mensen – was hij op de knieën gegaan om te bidden. Hij stak zijn armen in de lucht en vroeg of God een wonder wilde doen, zodat wij naar huis konden.

Alles om me heen leek zich tegelijkertijd in fast en slow motion te bewegen. Mijn hoofd tolde. Ondertussen vertelde onze functio-naris dat mijn naam waarschijnlijk binnen de selectiecriteria was gevallen, omdat ik zo intensief de wereld rondreisde.

Werd ik verdacht van internationaal terrorisme? Wapensmok-kel (zonder armen)? Echt waar, ik had niemand met een vinger aangeraakt. (Dat is wat er gebeurt als ik nerveus word. Kan iemand mij stoppen alsjeblieft?!)

‘Zeg nou zelf, hoe gevaarlijk kan ik zijn?’ vroeg ik aan de am-bassademedewerker. ‘Morgen ben ik bij de president en zijn vrouw te gast voor een Driekoningenfeestje, dus zij beschouwen mij dui-delijk niet als een bedreiging.’

De Amerikaanse functionaris was niet onder de indruk. ‘Al had u een ontmoeting met president Obama, u komt de Verenigde Sta-ten niet in voor dit onderzoek is afgerond’, verklaarde hij.

Als mijn agenda niet zo bomvol gestaan had met spreekbeur-ten in dat goeie, ouwe Amerika, was het komisch geweest. Maar ik moest naar huis zien te komen.

Ik was niet van plan om lijdzaam af te wachten tot iemand had besloten dat de Amerikanen veilig waren met Nick binnen hun grenzen. Ik bepleitte mijn zaak nog minutenlang bij het ambassa-depersoneel en voerde aan dat ik verplichtingen moest nakomen; ik schermde met de namen van VIP’s en benadrukte dat mijn werk-nemers op me rekenden en dat de weeskindertjes mij echt niet langer konden missen.

De chef overlegde telefonisch met een hogergeplaatste. ‘Het enige wat ze kunnen doen, is het proces zo snel mogelijk afwerken. Maar er gaan zeker twee weken overheen’, zei hij.

Ik had in die veertien dagen zeker tien optredens op mijn pro-

BWniettestoppen.indd 14 13-03-13 10:39

15

gramma staan. Maar dat liet deze ambtenaar koud. Er zat niets anders op dan terug te gaan naar mijn hotel, waar ik als een ra-zende met allerlei mensen ging bellen met een verzoek om hulp en gebed.

Ik sloot mijn geloof aan op krachtstroom.Je kunt niet volstaan met te zeggen: ‘Ik geloof in’ en noem maar

iets op. Als je in deze wereld een verschil wilt maken, moet je je geloof en overtuiging op krachtstroom aansluiten. Ik belde het team van mijn non-profitorganisatie Life Without Limbs (LWL) in Californië en vroeg of ze een gebedsketen wilden opzetten. ‘We gaan het hogerop zoeken – veel hoger!’ zei ik tegen mijn medewer-kers. De staf van LWL deed een lawine van telefoontjes, e-mails en sms’jes uit en binnen een uur waren er 150 mensen aan het bidden voor een snelle oplossing van het visumprobleem. Ik belde ook met mensen en supporters die misschien invloed konden uitoe-fenen en ik belde familieleden, buren en vroegere klasgenoten die bij het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken werken.

Drie uur later kreeg ik een telefoontje van de ambassade. ‘Ik begrijp er niets van, maar u bent betrouwbaar verklaard’, zei de functionaris. ‘Het onderzoek is van de baan. U kunt morgenoch-tend uw visum komen halen.’

Dat, goede vriend, is de kracht van geloof dat op krachtstoom wordt aangesloten. Het kan bergen verzetten, en het kan Nick uit Mexico krijgen.

Handelen in geloofIk word op mijn reizen regelmatig om advies gevraagd door men-sen die voor moeilijke uitdagingen staan. Vaak weten ze wel wat ze moeten doen, maar ze zijn bang voor verandering of ze durven de eerste stap: hulp vragen of vertrouwen op God, niet te zetten. Misschien heb jij ook wel problemen die je een hulpeloos, angstig, beklemd, onzeker gevoel geven. Alsof je geen kant op kunt. Ik weet wat het is. Ik heb het meegemaakt. Als ik van tieners en jongvol-wassenen te horen krijg dat ze gepest worden, dat ze zich verloren en alleen op de wereld voelen of dat ze bang zijn in verband met

BWniettestoppen.indd 15 13-03-13 10:39

16

handicaps, ziekte of destructieve gedachten, weet ik precies wat ze bedoelen.

Mijn fysieke beperkingen springen meteen in het oog, maar de mensen hoeven mij maar een paar minuten te horen spreken om te weten dat ik desondanks enorm van het leven geniet. Vaak krijg ik de vraag hoe ik zo positief blijf en waar ik de kracht vandaan haal om me over mijn invaliditeit heen te zetten. Mijn antwoord luidt steevast: ‘Ik vraag God om hulp, en daarna sluit ik mijn geloof aan op krachtstroom.’

Ik heb geloof. Ik geloof in dingen die niet concreet bewijsbaar zijn; dingen die ik niet kan zien, proeven, aanraken, ruiken of horen. Ik heb bovenal geloof in God. Hoewel ik Hem niet kan zien of aanraken, geloof ik dat Hij mij heeft geschapen met een doel. Ik ben er ook vast van overtuigd dat ik mezelf in een positie breng waar God mij kan zegenen als ik mijn geloof uitbreid met actie.

Of ik altijd krijg wat ik wil? Nee! Maar ik krijg wel wat God wil. En dat geldt ook voor jou. Of je nu christen bent of niet, denk nooit dat simpelweg ergens in geloven voldoende is. Je kunt gelo-ven in bepaalde dromen, maar je zult actie moeten ondernemen om ze te realiseren. Je kunt vertrouwen hebben in je talenten en competenties, maar als je ze niet ontwikkelt en gebruikt, wat heb je er dan aan?Je kunt ervan overtuigd zijn dat je een rechtschapen en meelevend mens bent, maar als je anderen onheus en onver-schillig behandelt, waar is dan het bewijs?

Je hebt een keuze. Je kunt geloof hebben of niet. Maar als je het hebt – in wat dan ook – moet je ernaar handelen. Wat heeft het anders voor zin? Misschien heb je het moeilijk gehad in je werk, je relaties of met je gezondheid. Misschien ben je onrechtvaardig behandeld, misbruikt of gediscrimineerd. Alle dingen die jou zijn overkomen hebben je leven gevormd, tenzij je zelf actie onder-neemt om je leven vorm te geven. Je kunt geloven in je talenten. Je kunt geloven dat je liefde te geven hebt. Je kunt geloven dat je je ziekte of invaliditeit te boven kunt komen. Maar dat geloof op zich zal geen verandering ten goede in je leven teweegbrengen.

Je moet het aansluiten op krachtstroom.Als jij gelooft dat je je leven een positieve wending kunt geven

BWniettestoppen.indd 16 13-03-13 10:39

17

of als je meent dat jij van jouw stad, jouw provincie, jouw wereld een betere kunt maken, handel daar dan naar. Als je een magistraal idee hebt voor een eigen bedrijf, dan moet je je tijd, geld en gaven investeren om dat van de grond te krijgen. Wat heb je aan alleen een magistraal idee? Als je iemand bent tegengekomen met wie je graag door het leven wil gaan, doe daar dan iets mee. Wat heb je te verliezen?

De beloning van een actief geloofGeloof, overtuiging en vertrouwen hebben is prachtig, maar je leven wordt beoordeeld op de acties die je daaraan verbindt. De dingen waar je in gelooft kunnen de basis van een geweldig leven worden. Ik heb mijn leven gebouwd op mijn geloof dat ik mensen die het moeilijk hebben kan inspireren en nieuwe hoop kan geven. Die overtuiging is geworteld in mijn geloof in God. Ik geloof dat Hij mij op deze aarde heeft geplaatst om anderen lief te hebben, te inspireren en te bemoedigen en bovenal te helpen met het maken van een keuze voor Jezus als hun Redder en Heer. Ik geloof dat ik mijn ticket naar de hemel nooit zelf kan verdienen en daarom aanvaard ik het geschenk van vergeving door Jezus Christus. Maar het gaat om veel meer dan alleen ‘binnen’ zien te komen door de paarlen poorten, bijvoorbeeld de zichtbare veranderingen door de kracht van de Heilige Geest en een persoonlijke relatie met Jezus in dit leven; de hemelse beloning volgt pas daarna.

Het feit dat ik zonder armen en benen geboren ben, was geen straf van God. Dat weet ik nu. Ik ben tot het besef gekomen dat deze ‘invaliditeit’ mijn vermogen om Hem te dienen als evange-list en spreker alleen maar heeft vergroot. Je denkt misschien dat het een enorme geloofsstap is om zo te denken, omdat de meeste mensen mijn gebrek aan ledematen als een enorme handicap be-schouwen. Maar God heeft dat gebruikt om mensen naar mij toe te brengen, vooral mensen die ook een handicap hebben, zodat ik hun kan inspireren en bemoedigen met mijn boodschap van ge-loof, hoop en liefde.

De Bijbel geeft aan dat ons geloof blijkt uit onze daden, niet uit

BWniettestoppen.indd 17 13-03-13 10:39

18

onze woorden. Jacobus heeft gezegd: ‘Maar dan zegt iemand: “De een gelooft, de ander doet.” Laat mij maar eens zien dat je kunt ge-loven zonder daden; ik zal u door mijn daden tonen dat ik geloof.’ (Jacobus 2:18)Ik heb wel eens horen zeggen dat het verband tussen onze daden en onze opvattingen te vergelijken is met het verband tussen ons lichaam en onze ziel. Je lichaam is een omhulsel van je ziel, het bewijs van zijn bestaan. Zo zijn je daden het bewijs van wat je ge-looft. Je bent vast wel bekend met de uitdrukking ‘Geen woorden, maar daden’. Je familie, vrienden, bazen, collega’s, klanten en re-laties verwachten allemaal dat je handelwijze in overeenstemming is met je leer. Is dat niet het geval, dan zullen ze dat aan de kaak stellen.

De mensen om ons heen rekenen ons niet af op wat we zeggen, maar op wat we doen. Als je een goede moeder beweert te zijn, zul je zo nu en dan de gezinsbelangen zwaarder moeten laten wegen dan de jouwe. Als jij je geroepen voelt om jouw artistieke talenten met de wereld te delen, dan zul je beoordeeld worden op de werken die je produceert, niet op de werken waar je over fantaseert. Geen woorden, maar daden; anders verlies je je geloofwaardigheid bij anderen – en bij jezelf – omdat er van je verwacht mag worden dat je doet wat je zegt. Is dat niet het geval, dan zul je nooit harmonie en voldoening kennen in je leven.

Als christen geloof ik dat God onze finale rechter is. De Bijbel leert dat Hij zijn oordeel over ons leven zal baseren op onze daden, niet op onze woorden. In Openbaring 20:12 staat: ‘Ik zag de doden, jong en oud, voor de troon staan. Er werden boeken geopend. Toen werd er nog een geopend: het boek van het leven. De doden werden op grond van wat in de boeken stond geoordeeld naar hun daden.’ Ik voeg de daad bij mijn woord door de wereld rond te reizen en mensen aan te moedigen om van God en van elkaar te houden. Dat is mijn levensdoel. Ik geloof oprecht dat ik om deze reden ben geschapen. Als jouw woorden in overeenstemming zijn met je daden, zul jij ook voldoening ervaren. En raak alsjeblieft niet ontmoedigd als je niet altijd honderd procent zeker bent van je levensdoel en hoe je daarnaar moet handelen. Ik heb ermee ge-

BWniettestoppen.indd 18 13-03-13 10:39

19

worsteld. Dat doe ik nog steeds. Jij misschien ook. Ik faal en ik ben verre van volmaakt. Maar daden zijn niets anders dan vruchten; ze zijn het resultaat van een diepgaande, echte overtuiging van de waarheid. Niet een doel, maar de waarheid maakt ons vrij. Ik heb mijn levensdoel gevonden, omdat ik op zoek was naar waarheid. Het valt niet mee om doel of zin te zien in moeilijke omstandighe-den, maar dat hoort bij onderweg zijn. Waarom moet het nou per se een reis zijn? Waarom kunnen we niet door een helikopter wor-den opgepikt en gedropt op de finish? Omdat je door de moeilijke tijden heen groeit in geloof, in liefde voor God, in liefde voor de mensen om je heen. Het is een geloofsreis die begint met liefde en die eindigt met liefde.

Frederick Douglas, een gewezen Amerikaanse slaaf die een maatschappelijk hervormer werd, heeft gezegd: ‘Geen vooruitgang zonder strijd.’ Door moeilijke uitdagingen te onderkennen en te overwinnen vindt karaktervorming plaats. Zie je angsten onder ogen en je moed neemt toe. De toets van je kracht en geloof ge-schiedt in de praktijk van het dagelijks leven.

Mijn geloof op krachtstroomIk heb vele malen ondervonden dat, als we God om hulp vragen en dan tot actie overgaan, in de wetenschap dat Hij over ons waakt, er geen reden is om bang te zijn. Dit heb ik van mijn ouders geleerd, voornamelijk door hun dagelijkse handel en wandel. Zij zijn de treffendste voorbeelden van een actief geloof die ik heb mogen meemaken.

Hoewel ik – om met mijn moeder te spreken – ‘niet helemaal recht van lijf en leden’ geboren ben, ben ik in zeer veel opzichten een gezegend mens. Mijn ouders waren er altijd voor me. Ze heb-ben geen troetelkindje van me gemaakt. Ze straften me als dat no-dig was en ze gaven me de ruimte om fouten te maken. Ze waren bovenal fantastische voorbeelden.

Ik was hun eerste kind en ik mag beslist een verrassingspak-ket genoemd worden. Hoewel de artsen alle routineonderzoeken afwerkten, hadden ze geen enkele aanwijzing dat ik zonder armen

BWniettestoppen.indd 19 13-03-13 10:39

20

en benen ter wereld zou komen. Mijn moeder was een ervaren ver-pleegkundige die honderden zwangerschappen had begeleid, dus toen ze zelf in verwachting was nam ze alle mogelijke voorzorgs-maatregelen.

Overbodig om op te merken dat mijn vader en zij behoorlijk verbijsterd waren toen ik zonder ledematen tevoorschijn kwam.

Mijn ouders zijn toegewijde christenen. Mijn vader was zelfs lekenprediker. Ze baden om leiding toen ik de dagen na mijn ge-boorte aan allerlei onderzoeken onderworpen werd.

Baby’s worden niet geboren met een gebruiksaanwijzing en ik was geen uitzondering, maar een stuk begeleiding zou mijn ouders heel welkom zijn geweest. Ze kenden geen enkel ander ou-derpaar dat een kind zonder ledematen had grootgebracht in een wereld die is ontworpen op mensen met een complete set.

In eerste instantie waren ze behoorlijk van slag, zoals alle ou-ders geweest zouden zijn. In de eerste weken gingen hun gevoelens van boosheid, schuld, angst, gedeprimeerdheid en wanhoop volle-dig met hen op de loop. De tranen stroomden rijkelijk. Ze rouwden om het volmaakt gebouwde kindje dat ze hadden verwacht en niet hadden gekregen. Hun verdriet had ook te maken met hun angst dat het leven ontzettend moeilijk voor mij zou worden.

Mijn ouders konden zich helemaal niets voorstellen bij een plan dat God met zo’n jongen in petto zou hebben. Maar toen ze zich van de eerste schok hadden hersteld, namen ze de beslissing om hun vertrouwen op God te stellen en hun geloof op kracht-stroom aan te sluiten. Ze staakten hun pogingen om te begrijpen waarom ze zo’n kind hadden gekregen en gaven zich over aan Gods plan; wat dat ook wezen mocht. Ze deden hun best mij zo goed mogelijk groot te brengen op de enige manier die ze konden: bij de dag, en met alle liefde die ze in zich hadden.

Op maat gemaakt met een doelToen mijn ouders niet verder kwamen met de medische bronnen die in Australië beschikbaar waren, begonnen ze hulp voor me te zoeken in Canada, de Verenigde Staten en overal waar hoop en

BWniettestoppen.indd 20 13-03-13 10:39

21

kennis leek te zijn. Ze hebben nooit een afdoende medische verkla-ring voor mijn conditie gevonden, hoewel ze vele theorieën aange-reikt hebben gekregen.

Een paar jaar later werden mijn broer Aaron en mijn zus Mi-chelle geboren met het standaardpakket aan ledematen, dus het probleem leek geen genetische afwijking te zijn.

Na verloop van tijd werd het waarom van mijn bestaan over-vleugeld door het hoe omtrent mijn overleving. Hoe moest deze jongen zich zonder benen gaan verplaatsen? Hoe moest hij voor zichzelf zorgen? Hoe moest hij op school komen? Zou hij als vol-wassene ooit een zelfstandig leven kunnen leiden? Mij, onschuldig baby’tje, was niets van dit alles natuurlijk een zorg. Ik had geen idee dat mijn lijfje afweek van het basispakket. Ik dacht dat de mensen naar mij staarden omdat ik zo’n schatje was. Bovendien zag ik mezelf als niet te stoppen en onoverwinnelijk. Mijn arme ouders konden hun angsten soms nauwelijks verbergen als ik me-zelf als een menselijk projectiel van de bank op de vloer, over de autostoelen en door de tuin katapulteerde.

Je kunt je hun bezorgdheid voorstellen toen ze me voor het eerst van een steile skateboardhelling naar beneden zagen suizen. Moet je ’s kijken mam, zonder handen! Ondanks al hun liefdevolle po-gingen om mij van een rolstoel en andere apparatuur te voorzien, ontwikkelde ik met grote koppigheid mijn eigen manieren om me te verplaatsen. De huid op mijn voorhoofd werd zo dik als het eelt onder vrijwel ieders voeten, omdat ik niet ophield mezelf met mijn voorhoofd via muren, meubels of welk niet mee bewegend voor-werp ook, omhoog te werken.

Tot ontzetting van vele argeloze omstanders was ik er ook gek op om in zwembaden en meertjes te duiken. Ik had namelijk ont-dekt dat ik bleef drijven door mijn longen vol te zuigen met lucht en mijn voetje als peddel te gebruiken. Dat kleine, handige aan-groeisel zou van onschatbare waarde blijken na een operatie waar-bij de twee aanwezige tenen van elkaar gescheiden werden. Het resultaat was dat ik ze met verrassende behendigheid kon bewe-gen. Toen het tijdperk van mobiele telefoons en laptops eenmaal zijn intrede had gedaan, kon ik mijn voetje gebruiken om te typen

BWniettestoppen.indd 21 13-03-13 10:39

22

en schermpjes te bedienen en ook dat was een grote zegen. Ik leerde uiteindelijk om vooral bezig te zijn met oplossingen

en niet met problemen; met doen en niet met piekeren. Ik ontdek-te dat er een sneeuwbaleffect ontstond als ik iets in gang zette. Ik leerde het momentum te verzilveren en mijn probleemoplossend vermogen nam toe. Ze zeggen dat actie wordt beloond in deze we-reld en dat kan ik alleen maar beamen.

God liet mij elke dag een stukje van zijn plan zien. Ook jouw angsten en zorgen zullen verdwijnen als je ze aan Hem overgeeft, als je handelt in geloof, oplossingsgericht bent, het juiste moment afwacht en er blindelings op vertrouwt dat God voor je uit gaat.

Je zult tegen moeilijke situaties en teleurstellingen blijven aanlopen. Dat hoort bij het leven. Maar als je je geloof op kracht-stroom aansluit, zul je niet te stoppen zijn en ga je moeilijkheden beschouwen als mogelijkheden om te leren en te groeien. Niet dat ik altijd sta te juichen als er moeilijke uitdagingen voorbijkomen. Dan heb ik de neiging aan God te vragen of Hij me niet al genoeg om handen had gegeven. Maar stukje bij beetje heb ik geleerd mijn winst te doen met wat ik heb meegemaakt en daar sterker uit te komen, hoe moeilijk dat ook was.

Ik heb al zo veel van deze leerervaringen opgedaan dat ik onder-tussen master of the universe1 [de beste van de wereld] zou moeten zijn. Je kunt je vast wel indenken dat de grootste hindernissen op mij afkwamen toen ik in de puberteit kwam, die periode waarin iedereen helder probeert te krijgen wie hij is en wat zijn plek is in het stuk; of die er überhaupt is.

Hoewel ik veel vrienden had en ik op school de nodige popula-riteit genoot, waren er diverse pestkoppen die mij het leven zuur maakten. Ik kreeg regelmatig kwetsende opmerkingen naar mijn hoofd. Hoe optimistisch en standvastig ik van nature ook ben, het werd mij steeds duidelijker dat ik er nooit zo uit zou zien als ieder-een en dat ik nooit hetzelfde kan doen wat mensen met alles erop en eraan wel kunnen.

Hoe ik ook mijn best deed om grapjes te maken over het feit dat

1 Titel van een populaire Amerikaanse sciencefictionfilm uit 1986.

BWniettestoppen.indd 22 13-03-13 10:39

23

ik geen ledematen heb, ik werd hoe langer hoe meer achtervolgd door de gedachte dat ik de mensen van wie ik hield altijd tot last zou zijn, omdat ik niet voor mijzelf kon zorgen. Mijn tweede grote angst was dat ik nooit zou trouwen en zelf een gezin zou hebben, want welke vrouw wil nou een man die haar niet kan omhelzen, haar niet kan beschermen en hun kinderen niet kan vasthouden.

In die puberteitsjaren liep ik constant te neuroten en ik kreeg doemgedachten. Ik snapte niet waarom God me had geschapen voor een leven van louter eenzaamheid en ellende. Ik vroeg me af of dit een straf was van Hem en of Hij eigenlijk wel wist dat ik be-stond. Was ik een vergissing? God houdt toch van al zijn kinderen? Hoe kan Hij zo wreed zijn?

Deze doemgedachten mondden tussen mijn achtste en tiende jaar uit in pure wanhoop en vernietigende ingevingen. Ik begon aan zelfdoding te denken. Ik betrapte me erop dat ik plannen maakte om mezelf van een hoge richel te laten vallen of me te ver-drinken in de badkuip, waar mijn ouders me met een gerust hart alleen lieten omdat ze wisten dat ik kon zwemmen.

Toen ik tien was deed ik ten slotte een zelfmoordpoging in de badkuip. Ik rolde mezelf een aantal keer om en hield mijn hoofd onder water, maar het lukte niet om door te zetten. Ik moest steeds denken aan het verdriet van mijn ouders en de schuldgevoelens waarmee ik ze voor de rest van hun leven zou opzadelen. Dat kon ik ze niet aandoen.

Op dat dieptepunt kon ik onmogelijk zien dat mijn leven een doel had. Als ik niet voor mijzelf kon zorgen en de liefde van een vrouw niet waard was, wat had het dan voor zin dat ik bestond? Ik was zo bang om eenzaam door het leven te gaan en mijn familie tot last te zijn. Mijn jeugdige wanhoop kwam voort uit een gebrek aan geloof in mijzelf, in mijn levensdoel en in mijn Schepper. Om-dat ik de weg die voor mij lag niet kon zien, geloofde ik niet dat ik een zinvol en bevredigend leven kon hebben. Omdat God mijn gebed om een wonder – dat ik armen en benen zou krijgen – niet had verhoord, was ik ook het geloof in Hem kwijtgeraakt.

Misschien heb jij soortgelijke ervaringen. Misschien zit je op dit moment in een moeilijke situatie. Als dat zo is, wil ik je graag

BWniettestoppen.indd 23 13-03-13 10:39

24

vertellen hoe ver ik ernaast zat en hoe erg mijn visie was versmald vanwege het verlies van geloof. Ik was vergeten dat God zich niet vergist en dat Hij altijd een plan met ons heeft.

In de jaren die volgden werd zijn plan langzaam duidelijk en mijn leven ontwikkelde zich op manieren die ik nooit had durven dromen. Mijn ouders moedigden me aan om initiatief te nemen in contacten met medescholieren en ervan uit te gaan dat de mees-ten me zouden accepteren. Toen ik dat deed, ontdekte ik dat ze daadwerkelijk geïnspireerd werden door mijn verhalen over de manier waarop ik met mijn handicap omging. Sommigen vonden me zelfs grappig. Door hun aanvaarding werd ik gemotiveerd om spreekbeurten te gaan houden voor studentenverenigingen en ker-kelijke groeperingen. Door de positieve respons op mijn toespra-ken gingen mijn ogen open. Ik ben uiteindelijk gaan beseffen dat één van mijn doelen bestaat uit mensen inspireren om hun eigen problemen te overwinnen en hen dichter bij God te brengen als ze daarvoor openstaan.

Ik begon te geloven in wat ik waard was en naarmate ik daar meer en meer naar handelde, werd mijn vertrouwen in God ster-ker en sterker. Toen ik mijn geloof omzette in daden en aan een carrière als internationaal spreker en evangelist begon, werd ik beloond met een leven dat onwijs veel vreugde en voldoening geeft en waarbij ik over de wereld reis, miljoenen mensen ontmoet en nu zelfs jou!

Bewijs niet nodigJij en ik kunnen niet zien wat God voor ons in petto heeft. Daarom mag je nooit geloven dat je ergste angsten onherroepelijk bewaar-heid zullen worden of dat je nooit meer uit de put zult komen als je daar eenmaal in zit. Je moet geloof hebben in jezelf, je doel en Gods plan met jouw leven. Vervolgens moet je je angsten en onze-kerheden opzijzetten en erop vertrouwen dat je je weg zult vinden. Al heb je misschien geen flauw idee waar die heen zal gaan, het is beter om zelf de hand aan de stuurknuppel te houden dan je eron-der te laten knuppelen.

BWniettestoppen.indd 24 13-03-13 10:39

25

Als je ergens in gelooft, heb je geen bewijs nodig. Dan leef je ernaar. Je hebt niet zozeer de juiste antwoorden, maar de juiste vragen nodig. Niemand weet wat er in de toekomst ligt. Gods plan is het grootste deel van onze tijd groter dan wij kunnen bevatten; letterlijk en figuurlijk. Als jongen van tien had ik nooit geloofd dat God mij binnen tien jaar op reis door de wereld zou sturen om mil-joenen mensen toe te spreken, ze te inspireren en naar Jezus te lei-den. Ik had ook niet kunnen denken dat de liefde van mijn familie geëvenaard en zelfs overtroffen zou worden door de liefde van een intelligente, geestelijke, moedige en mooie jonge vrouw, met wie ik onlangs ben getrouwd. De jongen die bij de gedachte aan zijn toekomst met wanhoop bevangen was, is nu een man met vrede in zijn hart. Ik weet wie ik ben en ik zet één stap tegelijk. Ik weet dat God met mij is. Mijn leven is barstensvol liefde en betekenis.

Behoren al mijn zorgen tot het verleden? Is het elke dag rozen-geur en maneschijn? Nee. We weten allemaal dat het zo niet werkt in het leven. Maar ik dank God dat Hij van moment tot moment voor me uitgaat op de weg die Hij voor me heeft uitgestippeld. Jij en ik zijn op aarde met een doel. Ik heb het mijne gevonden. Zie mijn verhaal als het bewijs dat er een weg aan je voeten ligt die voor jou persoonlijk is gebaand.

Geloven en bereikenAls je er in geloof van uitgaat dat jij je doel zult vinden en daarna stap voor stap op weg gaat om dat te ontdekken, zul jij er ook ach-terkomen dat Gods vergezicht voor jouw leven veel groter is dan je in je wildste dromen had kunnen bedenken. Ik zal misschien nooit een wonder in de vorm van armen en benen ontvangen, maar ik heb talloze keren ervaren dat ik een wonder voor iemand anders ben. Door alles wat ik heb meegemaakt, inclusief de wanhoop die tot mijn poging tot zelfdoding heeft geleid, kan ik mij helemaal verplaatsen in de strijd waar anderen doorheen gaan.

Ik kan het wonder zijn dat jou de ogen opent, dat je inspireert, dat je moed geeft, dat je ervan verzekert dat je geliefd bent en dat jou het beslissende duwtje geeft om aan je doel te gaan beantwoorden.

BWniettestoppen.indd 25 13-03-13 10:39

26

Liefde activeert geloof Een actief geloof is feitelijk niets anders dan liefde. Ik geef zo veel om jou dat ik het belangrijk vind om je te helpen, een luisterend oor voor je te zijn, je te inspireren en te bemoedigen. Liefde; daar komt het op neer. Altijd. We hebben de macht om eindeloos lief te hebben en we moeten die liefde activeren. We moeten niet alleen ons doel verwezenlijken, maar ook een bijdrage leveren aan een wereld met meer vrede en levensvervulling. Als jouw reis begint en eindigt met liefde, wil ik onderdeel zijn van de goddelijke liefde die jou erdoorheen helpt.

De apostel Paulus heeft gezegd: ‘Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal. (…) had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn.’ (1 Korintiërs 13:1-2)

In een wereld die zo vaak verhard en wreed overkomt, hebben we de neiging te vergeten dat God ons liefheeft. Hij heeft zijn zoon gestuurd om ons los te kopen. Hij is er altijd voor ons. Als je Gods kracht kent, wil je niets anders dan van Hem en van iedereen hou-den. Er zijn momenten dat je dat vergeet. Dat geldt althans voor mij. Maar ik heb een ontdekking gedaan. Als ik in opperste verwar-ring ben over Gods plan met mij, als ik oprecht loop te worstelen om erachter te komen wat ik moet doen om te beantwoorden aan zijn plan, zal Hij iemand op mijn pad brengen of een situatie creë-ren om zijn doelen te openbaren of aan het licht te brengen of mijn woorden kloppen met mijn daden. Een van mijn meest recente en overtuigendste voorbeelden op dat gebied is mijn ontmoeting met Felipe Camiroaga.

Felipe is jarenlang een van de presentatoren geweest van een praatprogramma op de Chileense televisie dat net zo populair is als de Oprah Winfrey Show in Amerika. Samen met Carolina de Moras presenteerde hij de langstlopende talkshow, Buenos Dias a Todos, oftewel ‘Goedemorgen allemaal’. Het is het meest bekeken programma op TVN, het Chileense staatstelevisienet. Toen ik in september 2011 voor de tweede keer in Chili was, werd ik uitgeno-digd voor deze talkshow. Het interview zou twintig minuten duren

BWniettestoppen.indd 26 13-03-13 10:39

27

en dat is lang voor een gastspreker, zeker als er vertaling nodig is. Maar mijn gesprek met Felipe en Carolina ging veertig minuten door, wat vrijwel nooit vertoond is in een dergelijk programma. Wat ik vanuit mijn perspectief nog mooier vond, was het feit dat ik de kans kreeg om te vertellen wat mijn geloof voor mij betekent en hoe ik dat omzet in daden door als evangelist en motivatiespre-ker over de wereld te reizen. Felipe leek aan mijn lippen te hangen en dat verbaasde me.

Ik kende hem niet erg goed, maar ik wist dat hij bekendstond als Chili’s meest begeerde vrijgezel, wiens liefdesleven een veelbe-sproken topic in de Chileense media was. Ik had de indruk dat de meeste mensen hem alleen als een beroemdheid zagen, maar tij-dens ons interview stelde hij serieuze vragen over spirituele zaken.

Hij vroeg mij bijvoorbeeld hoe God een deel van mijn leven was geworden. Ik gaf aan dat daar geloof bij komt kijken, wat neer-komt op het aannemen van iets waar geen zichtbaar bewijs voor is. Ik deelde mijn overtuiging dat Jezus de weg naar de hemel en het eeuwige leven is. Ik onthulde ook hoe ‘hebberig’ ik was: zelfs negentig jaar op deze aardbol zou voor mij nog niet genoeg zijn. Ik wil altijd blijven leven en wel in de hemel. ‘Maar er is één ding dat nog beter is dan naar de hemel gaan en dat is om althans één persoon zo enthousiast te maken dat hij met mij meegaat’, zei ik. ‘Dat geeft mij de kracht. Ik heb een paar schoenen in de kast staan omdat ik in wonderen geloof, maar er bestaat geen groter wonder dan te mogen zien dat iemand tot God komt. Bid dus om geloof, en God zal je elke dag de hulp geven die je nodig hebt.’

Ik werd overmand door dankbaarheid toen ik dit allemaal zei. Ik was zo dankbaar dat ik zo openlijk en uitgebreid van mijn ge-loof kon getuigen in Felipes televisieshow. Het viel me op dat mijn woorden emoties bij hem losmaakten. De tranen sprongen in zijn ogen. Ook Carolina luisterde aandachtig.

Ik ben evangelist, dus het spreekt vanzelf dat ik hun belang-stelling opvatte als vrijbrief om verder te praten. Toen ze vroegen of mijn geloof grenzen kende, antwoordde ik dat ik niet kan zeg-gen dat alles mogelijk is, maar wel dat ik ‘een grenzeloze vrede en vreugde ken, wat er ook met me gebeurt.’ Ik zou zo graag tegen

BWniettestoppen.indd 27 13-03-13 10:39

28

de mensen willen zeggen dat alles goed komt als ze van God gaan houden. Maar de waarheid is dat het lijden dan niet op slag ver-dwijnt. Ze hebben nog steeds te maken met ziekte, financiële te-genspoed, gebroken relaties en het verlies van dierbaren. In elk le-ven komen tragedies voor. Ik geloof dat het de bedoeling is om van die tragedies te leren. Ik hoop dat mensen die het moeilijk hebben zullen zien hoe gelukkig ik ben en dat ze denken: Als Nick dankbaar kan zijn, hoewel hij geen armen en benen heeft, dan wil ik dankbaar zijn voor deze dag en zal ik doen wat ik kan.

Ik vertelde Carolina en Felipe dat ik een paar maanden geleden door een moeilijke periode was gegaan (waarover later meer). ‘Ik weet dat God er altijd is, maar Hij brengt mij nog wel eens in ver-warring. Het is niet makkelijk om door een dal te gaan. Dan houd ik mijzelf voor: “Ik moet hier iets van leren wat ik op geen andere manier had kunnen leren. Dat ik ben wie ik nu ben, heb ik te dan-ken aan alles wat ik heb meegemaakt”’, zei ik tegen hen.

Jij hebt je waarschijnlijk ook wel eens overrompeld gevoeld door dingen die je zijn overkomen. Je begreep niet hoe die in vre-desnaam in Gods plan voor jouw leven konden passen. Zoals ik die dag tegen mijn gastheer en -dame van TVN zei: Je kunt zelfs de donkerste perioden te boven komen door in geloof steeds één stap tegelijk te zetten en je te realiseren dat elke dag, elke ademtocht en elk moment een geschenk is van God, en daar dankbaar voor te zijn. ‘Als je denkt dat je God niet nodig hebt, ben je in groot ge-vaar’, zei ik.

De hele tijd dat ik aan het woord was bleef ik me erover ver-wonderen dat niemand de presentatoren een seintje gaf dat ze mij moesten bedanken en afscheid van me moesten nemen. Op een gegeven moment liet Felipe een voetbal aanrukken en vroeg om een demonstratie van mijn voetbalvaardigheden van wereldklasse. Zoals je vast zult geloven, zijn die beperkt tot kopballen en korte passes.

Tot mijn verbazing draaiden ze ook mijn complete muziekvi-deo, die net uit was. Toen het ten slotte tijd was om de show af te ronden, was ik zo blij met alles wat ze mij hadden gegeven dat ik wel vijf minuten bezig was om Felipe, Carolina en alle kijkers te

BWniettestoppen.indd 28 13-03-13 10:39

29

bedanken. Daarna bad ik voor hen en vroeg de Heilige Geest om hun hart aan te raken, ze te overladen met kracht, vrede en het troostrijke besef dat God van hen houdt, een plan voor hen heeft en altijd met hen is. En ik vroeg Jezus om ons allemaal te helpen om in Hem te geloven.

Andermaal verwachtte ik dat iemand met een zweep de studio binnen zou stuiven om mij uit beeld te jagen, maar dat gebeurde niet. Ik kreeg zoveel zendtijd dat ik me stiekem afvroeg of mijn ouders, neven, nichten en andere supporters de studio hadden be-stormd, de manager overmeesterd en de controle over de camera’s hadden overgenomen. Later hoorde ik dat de regisseur van het programma een overtuigd christen was (en een grote fan van mij) en dat hij de cameraploeg opdracht had gegeven te blijven draaien. Na de show bedankte hij me met tranen in zijn ogen. De teamleden gaven aan dat ze tijdens een uitzending nog nooit zoveel positieve responstelefoontjes hadden gekregen, waarin de omroep werd bedankt dat ik mijn verhaal mocht doen.

Geleid door geloofMijn presentatie in de ontbijtshow van Felipe en Carolina was zo’n fantastische ervaring dat ik nog helemaal hyper was toen we die middag terug waren in ons hotel. Ik zette muziek op en surfte wat op internet. Toen ging de hoteltelefoon; het was de vrouw die mij tijdens de show had vertolkt. Ze zei dat er een ongeluk was gebeurd en dat ik onmiddellijk de tv aan moest zetten. Er werd verslag gedaan van een urgent nieuwsfeit, waarbij een foto van Felipe en de locatie van een vliegtuigcrash in beeld kwam. Ik versta genoeg Spaans om eruit op te maken dat het vliegtuig op een afge-legen eiland was neergestort en tot mijn afgrijzen was Felipe een van de 21 inzittenden, samen met een aantal andere medewerkers van TVN.

Zoek- en reddingsteams waren snel ter plaatste. De crash had plaatsgevonden bij de Juan Fernández Islands, enkele honderden kilometers uit de kust van Chili, dus de berichtgeving bevatte nog maar weinig details. Niemand wist of er overlevenden waren.

BWniettestoppen.indd 29 13-03-13 10:39

30

Felipe was met vier werknemers van TVN naar een van de eilan-den vertrokken om een reportage te maken van de herstelwerk-zaamheden, nadat de hoofdstad van het eiland in februari 2010 door een aardbeving en tsunami vrijwel van de aardbodem was weggevaagd. De verslaggevers zeiden dat het toestel van de Chi-leense luchtvaartmaatschappij in slecht weer was geraakt en twee landingspogingen had gedaan voor het neerstortte. Vlak bij de lan-dingsbaan van het eiland werden koffers en brokstukken van het vliegtuig in de oceaan gevonden.

Ik voelde me ziek en ellendig terwijl ik naar de uitzending over de crash en de reddingspogingen keek. Ik kende Felipe nog maar enkele uren, maar ik wist zeker dat onze discussie over het geloof iets in hem wakker had gemaakt. Hij leek echt geroerd toen ik vertelde over mijn begerigheid naar meer dan een lang leven op deze aarde en over mijn verlangen om voor altijd bij God te zijn. Door het soort vragen dat hij stelde, de intense blik in zijn ogen en de emotionele respons, voelde ik dat deze man op zoek was naar een deur om bij een spiritueler leven te komen. Ik kon aan niets anders denken dan Felipe en de andere inzittenden van dat toestel. Ik dacht aan het verdriet van hun familie en dierbaren. Ik bad en ik bad en ik bad. Het was moeilijk mijn aandacht op iets anders te richten, maar ik stond al maanden ingepland om de vol-gende avond een toespraak te houden voor een vijfduizendkoppig publiek, dus daar moest ik me op gaan voorbereiden; ondanks de ramp die zich op dat moment voltrok.

Mijn optreden van die ochtend werd in de media bestempeld als ‘Felipes laatste interview’ en tussen de macabere reportages van de zoek- en reddingsoperaties door, zonden alle televisiestati-ons herhalingen van de show uit. De uren kropen voorbij, zonder een woord over overlevenden. Eerst werden er alleen wrakstukken gevonden, toen kwamen er berichten over nog ongeïdentificeerde lijken, die een voor een geborgen werden.

Later die middag nam een van de managers van TVN contact met me op en vroeg of ik naar de studio wilde komen om voor te gaan in een live bidstond voor alle slachtoffers, hun gezinnen, vrienden en collega’s. Ik stemde toe, hoewel ik me afvroeg hoe ik

BWniettestoppen.indd 30 13-03-13 10:39

31

tegelijkertijd zowel hoop als ruimte voor rouwverwerking moest geven. Het was nog steeds niet bekend of iemand de ramp had overleefd en zelfs niet of alle passagiers vermist werden. Tijdens de gebedssessie op de televisie vertelde ik wat ik tegen iemand had gezegd toen het nieuws van de catastrofe bekendgemaakt was: ‘Dank God dat er een hemel is.’ Ik voelde me diep ellendig voor de slachtoffers van deze ramp, maar het was een troost om te beden-ken dat ze in het hiernamaals Gods vrede en liefde zouden ervaren. ‘De hemel is echt en God is echt; daarom moeten we ervoor zorgen dat onze wandel met Hem ook echt is’, zei ik in mijn boodschap. ‘We zullen hier doorheen komen door de manier van leven die ik van mijn ouders heb geleerd: leef bij de dag, hand in hand met Christus.’

Gods plan onthuldNa mijn optreden voor de camera vroeg het management van TVN of ik de staf van bijna driehonderd mensen wilde toespreken. Ik moest al mijn wilskracht mobiliseren om mijzelf goed te houden voor deze intens verdrietige groep mensen, die vreesden voor het leven van hun collega’s die bij de crash betrokken waren. Ik werd door emoties overmand toen de tolk die mij in de talkshow had vertaald, in tranen naar me toekwam en me omhelsde. Ze had Fe-lipe altijd erg bewonderd en hij was een groot voorbeeld voor haar geweest, dus het laat zich denken dat ze enorm van streek was.

Nadat ik haar had getroost en met haar had gebeden, nam een van de directieleden mij even apart. ‘Nick, ik wil je vertellen wat er gisteren na de show met Felipe is gebeurd’, zei hij. Ik wist even niet hoe ik het had, omdat hij ondanks de trieste omstandigheden bij-na leek te stralen, maar toen hij zijn verhaal deed, begreep ik het. Dit was de christen die de regie had gehad tijdens de uitzending van de show en die mijn interview twee keer zo lang had laten du-ren dan gepland. Hij vertelde me dat ik Felipes gemoedstoestand goed had aangevoeld. Deze tv-beroemdheid was al langere tijd bezig met een spirituele zoektocht in een poging God te vinden.De manager zei dat hij vaak met Felipe van gedachten had gewis-

BWniettestoppen.indd 31 13-03-13 10:39

32

seld over geloofszaken. Hij hoopte zo dat hij zijn collega tot de Heer kon leiden. Felipe was er steeds meer naar toegegroeid om Jezus in zijn hart toe te laten, maar hij had de beslissende stap nog niet gezet. Een hele poos geleden had de manager Felipe toever-trouwd dat hij ooit nog eens fulltime voorganger hoopte te wor-den, zodat hij arme mensen in Chili kon dienen met het evangelie. Na mijn presentatie in de ontbijtshow had Felipe gezegd dat hij eindelijk de waarde van zo’n carrièreswitch kon inzien.

De manager gaf aan dat ik Felipe slechts een paar uur voor het vliegtuigongeluk waarschijnlijk weer een stap verder op zijn zoek-tocht naar God had geholpen. Toen ik dat hoorde, dankte ik God opnieuw voor het bekendmaken van zijn plan voor mij. Ik word er stil van als ik bedenk dat ik een instrument in zijn hand kan zijn om anderen te zegenen.

Verzilverde kansenLater die avond – ik was net begonnen aan een toespraak voor vijfduizend mensen in de Movistar Arena in Santiago – kwam een jonge vrouw het podium op en fluisterde mij in het oor dat de regering zojuist officieel bekendgemaakt had dat alle passagiers aan boord van Felipes toestel bij de crash om het leven waren ge-komen.

Dit soort dingen kan als ongelooflijk oneerlijk bij ons binnen-komen. Als wij staan te schudden op onze grondvesten door de dood van een dierbare, door ziekte, stukgelopen relaties of finan-ciële crises, moeten wij God niet de schuld geven. Kies ervoor om geloof te hebben. Besef dat Hij je pijn zal verzachten met vreugde, vrede, kracht en liefde.

Ik heb getreurd om het verlies van de mensenlevens en mijn hart ging uit naar de gezinnen van degenen die bij de crash zijn omgekomen. Tegelijkertijd was ik dankbaar dat mijn getuigenis en respons op Felipes vragen tijdens het interview hem wellicht een paar stappen dichter bij zijn eeuwige redding heeft gebracht.

Ik pauzeerde heel even nadat ik had gehoord dat er geen over-levenden van het vliegtuigongeluk waren en vertelde het nieuws

BWniettestoppen.indd 32 13-03-13 10:39

33

toen aan mijn publiek. Mannen en vrouwen zochten troost bij elkaar. Velen snikten het uit in de armen van degene die naast hem of haar zat. Ik vroeg iedereen om met mij in gebed te gaan voor de familieleden en vrienden van de slachtoffers, voor de mensen van TVN, voor heel Chili. Behalve het neerstorten van dit vliegtuig was het land de laatste jaren ook geteisterd door aardbevingen en de mijnramp waardoor 39 mijnwerkers in een ondergrondse val zaten. Deze laatste catastrofe vond plaats toen ik een jaar ge-leden mijn eerste bezoek aan dit mooie land bracht. Nadat ik de mededeling had gedaan, vertelde ik mijn publiek het een en ander over mijn interview met Felipe en Carolina, dat nog maar een dag geleden had plaatsgevonden. Ik beschreef hoe genereus ze mijn spreektijd van twintig tot veertig minuten hadden verlengd. En ik deelde deze gedachte: ‘Ik wist niet dat mijn eerste ontmoeting met Felipe tevens mijn laatste zou zijn.’

Dat is met recht een bitterzoete gedachte. Bitter omdat er een echte klik was geweest tussen Felipe en mij; ik had ernaar uitge-zien om later verder met hem de diepte in te gaan over het onder-werp. Die kans is er nu niet meer.

Het zoet ligt in het feit dat ik de belangrijkste kans met Felipe niet heb gemist. Ik ben een man van geloof en daar heb ik naar ge-handeld door van mijn geloof te getuigen toen Felipe ernaar vroeg. Ik heb geen moment geaarzeld. Ik geloof dat het mijn roeping is om zoveel mogelijk mensen de weg naar God te wijzen en dus han-delde ik in overeenstemming met dat doel.

Ik vind het een groot gemis dat Felipe en de andere passagiers aan boord van dat vliegtuig niet meer bij ons zijn, maar ik heb geen spijt van mijn interactie met de gastheer van de tv-show. Ik ervaar het zelfs als een voorrecht dat God mij in staat heeft gesteld om mijn geloof te delen.

Zorg ervoor dat je nooit een kans mist om uitvoering te geven aan je (geloofs)overtuigingen, want jij kunt de laatste persoon zijn die iemand kan beïnvloeden, bemoedigen of inspireren. Niemand weet wanneer het zijn of haar tijd is om dit leven te verwisselen voor het volgende. Daarom moet jouw levensdoel helder zijn. In-ventariseer wat je weet op basis van feiten en wat je weet op basis

BWniettestoppen.indd 33 13-03-13 10:39

34

van geloof. Neem dan actie om je doelen te verwezenlijken in over-eenstemming met je opvattingen. Dat is een levenswijze waar je nooit spijt van zult krijgen.

Ik heb mijn geloof en mijn overtuigingen voor Felipe, Carolina en hun miljoenenpubliek op tafel gelegd. Ik heb ze precies verteld wat ik denk en waarom ik zo denk. Ik heb toegegeven dat ik niet altijd sterk ben, dat ik af en toe twijfels heb en dat ik het soms even niet meer weet. Ik heb een sterk geloof, maar zo nu en dan is het moeilijk om te zien hoe alles op zijn plek valt. Maar ik probeer an-deren te inspireren tot het omarmen van de reis en te geloven dat ze niet in hun eentje onderweg zijn.

Ik heb geen spijt dat ik open ben geweest over mijn geloof en daarvan getuigd heb. Wat jouw levensdoel ook is, jij moet het-zelfde doen. Als je jouw geloof op krachtstroom aansluit, zul je het leven ontdekken waarvoor je bent geschapen.

BWniettestoppen.indd 34 13-03-13 10:39