VW: Happy Family?

Generaties:

1. Nel (oud)

2. Jeffrey (oud) x Carlijn (honger)

3. Rebecca (oud) x Xander (geest), Lara (oud) x Ciske (geest) x Tom (oud), Marc (honger)

4. Nina (oud), Tessa (geest) x Adam (oud), Roy (oud), Patrick (oud) x Harriët (oud)

5. Sanne (geest) x Michel (geest), Kevin (geest), Anja (geest) , Thomas (honger) x Saskia (geest) x

Roos x Ryan (oud)

6. Laura, Frank, Michelle (honger), baby, Eric (geest), Merel, Vincent

7. Esther, Lisa, Sander, Robert

x

De vorige keer

- Esther en Steven zoenden voor het eerst

- Lisa en Sander groeiden op tot tieners

- Bas groeide op tot tiener

- Melvin praatte met Laura, maar Celine wilde er niets van weten

- Melissa werd verliefd op Sander, zij en Mariëlle werden vriendinnen

HOOFDHUIS

2 dagen besturen

Steven en Esther werden onafscheidelijk. Bijna iedere dag kwam hij wel even langs – langer konden ze elkaar gewoon niet missen.

Op een mooie zomeravond zoals deze, zaten ze graag in de jacuzzi.

Officieel verkering hadden ze nog steeds niet.

Dat was ook de rest van de familie opgevallen. Vooral Lisa en Merel bemoeiden zich ermee.

De tieners zaten vaak met z’n allen te eten of tv te kijken, het was altijd gezellig.

‘Durf je haar soms niet te vragen, Steven?’ vroeg Merel brutaal. Lisa begon te grinniken. Ze vond het stoer dat Merel altijd zo spontaan was.

‘Laat hem met rust.’ zei Esther kortaf, met een boze blik op de meisjes. ‘Dat zijn onze zaken. Bemoei je daar gewoon niet mee, okee?’

De volgende ochtend was Esther nog steeds geïrriteerd. Merel was een aardige meid, maar soms kon ze zo de baas spelen. Dat ze zich altijd overal mee wilde bemoeien, beviel haar ook niks.

Met een zucht zette ze een kopje koffie, met het nieuwe senseo-apparaat. Haar ouders kwamen binnen, en snel zette ze ook wat voor hen.

‘Ha, lekker.’ zei Frank genietend. Ook Laura trok het kopje meteen naar zich toe, maar zij zei minder.

Toch was het gezellig. Esther zag aan haar ouders dat ze weer om elkaar begonnen te geven. Hun relatie verbeterde. Dat voelde fijn.

Zou het dan weer echt zoals vroeger worden?

Die middag nam Esther Steven mee uit school. Het was een prachtige dag en ze gingen op het balkon zitten om rustig wat te praten. Hier zou niemand hun storen.

‘Steef,’ begon Esther zacht, met de zingende vogels op de achtergrond.

‘Ik weet niet of je het raar vindt, maar mag ik jou verkering vragen?’

‘Natuurlijk mag je dat,’ knipoogde Steven.

‘Vind je dat niet gek? Omdat ik… het meisje ben?’ Esther glimlachte. ‘Okee dan. Lieve Steven, wil je verkering met me?’

Met een kort lachje viel Steven haar om de nek en Esther beantwoordde zijn omhelzing maar wat graag.

‘Natuurlijk Es, dat wil ik.’

Dus nu was het eindelijk officieel.

Esther de Beer en Steven Bartels – een stelletje! Opgetogen zoenden ze elkaar, en de hele verdere middag weken ze niet van elkaars zijde. Esther moest nog huiswerk doen, maar Steven vermaakte zich wel op internet.

Daarna gingen ze naar de woonkamer. Daar was het altijd een gezellige drukte. Bijna elke dag kwamen er wel vrienden mee uit school – in huis was het echt “hoe meer zielen, hoe meer vreugd”. Zeker met zo veel tieners was er altijd wel wat te beleven.

‘Maartje! Nu kun je Steven eindelijk ontmoeten!’ lachte Esther. ‘We hebben nu ook officieel verkering…’

‘Serieus? Aaah!’ Mariëlle klapte enthousiast in haar handen en haastte zich toen naar Steven toe. ‘Aangenaam, meneer Bartels. Dus jij gaat met mijn halfzusje trouwen?’

‘O, trouwen, rustig aan! We hebben net verkering!’ lachte Steven.

Intussen had Lisa ook iemand meegenomen uit school. Sinds ze de Romantiekwens gekozen had, voelde ze zich anders. Nu ze tiener was wilde ze genieten van alles om haar heen. En dat betekende vooral…de jongens!

Deze jongen kende ze amper, het was een sukkel, en ze had hem binnen de kortste keren om haar vinger gewonden.

Lisa glimlachte tevreden. Dit ging zó makkelijk! Even dacht ze na. Vond ze deze jongen eigenlijk wel leuk? Nee, ze had gewoon zin om te zoenen. Flirten was geweldig, en verslavend. Daarom deed ze het, alleen daarom.

En na een tijdje kreeg ze hem zelfs zover dat hij haar wilde kussen…!

Wauw. M’n eerste zoen – dacht Lisa. Nu wist ze het zeker. Dit wilde ze nog héél vaak doen!

Love was in the air. Ook op Vincents kamer was er iets aan de gang. Hij had een meisje uit zijn klas mee genomen, maar kende haar slechts vaag. Toch voelde hij zich onrustig. Hij was nu al bijna volwassen, en had nog nooit een meisje gehad.

Daar moest verandering in komen.

‘Zeg, zou jij mijn vriendin willen zijn?’ vroeg hij uit het niets.

Het meisje keek hem met één opgetrokken wenkbrauw aan, en opende haar mond om iets te zeggen. Daar kreeg ze echter de kans niet toe, want ineens drukte Vincent zijn lippen op de hare.

Yes. Eindelijk. Ik heb een meisje gekust.

‘JA! HALLO!’ Een fel gekrijs deed Vincent terugkeren in de werkelijkheid. ‘Waar denk jij dat je mee bezig bent? Mij zomaar zoenen, dat dóé je toch niet?’

Vincent sloeg zijn armen over elkaar, en wilde iets zeggen, maar het meisje tetterde eroverheen: ‘Ben je wel helemaal lekker?’

‘Je protesteerde anders niet!’ riep hij. ‘Je had me ook weg kunnen duwen, maar je beantwoordde die zoen maar wat graag.’

‘Dat is niet waar!’

‘O, whatever. Hoepel maar gewoon op, het kan me ook niks meer schelen.’ mopperde Vincent.

Het meisje stampte de deur uit en kwaad liet Vincent zich op de bank zakken. Meteen keek Lisa op. ‘Wat is er met jou?’

‘Gedoe met een meisje. Maar ik heb haar nu weggestuurd.’

‘Ik heb net ook een jongen weggestuurd. Wát een nerd, zeg.’

‘Vind je dat niet moeilijk? Het leek of je hem écht leuk vond.’ zei Vincent.

‘Welnee. Ik ben een Romantieksim, weet je nog.’ zei Lisa luchtig. ‘Ik wil gewoon wat rondkijken, alles uitproberen. Ik ben jong!’

Vincent grinnikte. Dat avontuurlijke van Lisa beviel hem wel. Kon hij zelf maar zo onbezorgd zijn. Hij was daar veel te serieus voor.

Even was het stil.

‘Veel te vermoeiend, al dat romantische gedoe.’ zuchtte Vincent in zichzelf.

‘Je klinkt inderdaad wel moe. Zin in een drankje?’ stelde Lisa voor. ‘Er staat nog wat champagne van oud en nieuw.’

‘Goed idee.’ knikte Vincent. ‘Mag dat wel? Je bent 14?’

‘Tuurlijk, papa is niet zo moeilijk. En van m’n moeder trek ik me niks aan. En jij bent er toch bij? Jij bent 23, jij kunt toezicht houden op mij.’ giechelde Lisa terwijl ze de champagne in twee glazen schonk.

‘Okee, jij zal het wel weten. Ik vind het best gezellig, hoor, zo met z’n tweetjes.’

‘Ik ook! Lekker rustig ook, zonder al die anderen.’

‘Waar proosten we op?’

‘Op de liefde, dan maar.’ zei Vincent grijnzend. ‘Dat we nog maar veel mogen beleven! En dat we succes hebben.’

‘Daar ben ik het helemaal mee eens. Veel geluk in de liefde!’

Ze goten hun glas in één keer achterover.

Vincent keek met grote ogen toe hoe Lisa het ene na het andere glas naar binnen goot. Na het derde glaasje begon ze steeds harder te giechelen en werd ze zelfs handtastelijk.

‘Ik heb eigenlijk nooit geweten dat jij zo aardig bent, Vince.’ Ze knipoogde naar hem en kwam ineens heel dicht bij hem staan. En voor Vincent het wist, kwam haar mond steeds dichterbij…

‘LISA! Wat doe je?’ Geschokt duwde Vincent Lisa van zich af. ‘Met geluk in de liefde bedoelde ik niet dat je je maar gelijk op mij moet storten.’

‘Wát? Ik wilde je alleen maar zoenen.’ giechelde Lisa dronken.

‘Dat merkte ik, ja. Niks daarvan. Ik vind je heel aardig, maar meer niet. Ik denk dat het tijd is om naar bed te gaan, voor jou.’

‘O Vince, doe nou niet weer zo streng! Doe nou eens een beetje spontaan!’

‘Jij gaat nu spontaan naar je bed, want je bent hartstikke dronken.’

Lachend omhelsde Lisa hem, en hij liet het knarsetandend toe. Daarna begeleidde hij haar naar boven, en wachtte net zo lang tot ze sliep.

Meiden…

In de badkamer stonden de broertjes Sander en Robert met elkaar te praten.

‘Al dat gedoe met vriendjes en vriendinnetjes. Moet dat, als je groot bent?’ zuchtte Robert. ‘Ik vind het maar niks.’

‘Natuurlijk moet dat niet. Kijk maar naar mij, ik heb toch ook geen vriendin?’

‘Geeft alleen maar problemen. Laat mij voorlopig maar lekker single blijven. Wij hebben het samen toch gezellig, broertje?’

‘JA!’ riep Robert opgelucht uit. ‘O, gelukkig. Ik wil jou niet kwijt hoor, anders voel ik me helemaal zo alleen.’

‘Je bent niet alleen. Je blijft altijd mijn kleine broertje, wat er ook gebeurt.’

Intussen zat Merel op haar kamer te tekenen. Overdag deed ze altijd zo stoer, maar diep van binnen was ze onzeker.

Ze had de familiewens. Een gezinnetje stichten leek haar geweldig. Daarnaast wilde ze dan de top van de carrière onderwijs behalen.

Maar zou dat lukken?

Ze had tot nu toe nooit een jongen ontmoet die leuk genoeg was om iets mee te beginnen. Wanneer vond ze dan de juiste man?

Ineens bleef haar potlood boven het papier zweven.

Ze had helemaal geen man nodig!

Ze smeet haar potlood en gum neer, en kroop achter haar computer. Razendsnel zocht ze op internet naar sites over adoptie.

‘Hebbes.’ fluisterde ze en haar ogen flitsten langs de regels. Een lachje verscheen op haar gezicht.

‘Okee.’ knikte ze. ‘Zodra ik volwassen ben, adopteer ik een kindje!’

Tussen Frank en Laura ging het steeds beter. Ze genoten weer van het leven, en kwamen ook aarzelend weer steeds dichter bij elkaar.

Laura had nog haar depressieve buien, of dagen dat ze amper iets zei.

Maar dat hoorde bij het zombie-zijn, vermoedde Frank. En dus overlaadde hij haar met knuffels en lieve woordjes, en dan klaarde ze weer op.

Toch kon ze ook ineens weer omslaan. Midden in hun knuffel duwde ze hem van zich af, en trok haar hand uit de zijne.

‘Raak me niet aan.’ mompelde ze nors.

‘Maar Lau…’

Frank zuchtte. Hoe vaak had hij haar wel niet verteld dat ze mooi was? Dat ze altijd de mooiste vrouw van de wereld bleef, voor hem?

‘Jij verdient een veel betere vrouw dan mij, Frank. Neem een levende vrouw.’

‘Laura, zeg dat nou niet. Alsjeblieft.’ fluisterde Frank verdrietig. ‘Je meent er niets van.’

‘Ik meen het wel. Je hebt toch niks aan me? Ik ben een zombie.’ Laura slofte weg en bleef in de hoek staan, haar gezicht naar de muur gekeerd.

‘Maar Laura, ik wil alleen jou. Jij bent de liefde van mijn leven.’

Frank slikte moeizaam, en haalde toen diep adem.

‘Laura, ik hou van je.’

Bij die woorden verstijfde Laura, en zonder nog om te kijken beende ze de kamer uit.

Verward wachtte Frank in de woonkamer tot ze terugkwam. En toen ze binnen kwam, helemaal mooi aangekleed en stralend – gaf ze hem een kus.

Zomaar, uit het niets. Een zoen vol liefde, precies zoals vroeger.

‘Frank…Ik hou ook van jou.’ zei Laura zacht.

Secondhand Serenade - Fall For You 

Best thing about tonight's that we're not fighting Could it be that we have been this way before I know you don't think that I am trying...... I know you where it thins down to the core

But hold your breath Because tonight will be the night that i will fall for you Over again Don't make me change my mind Or I won't live to see another day I swear its true Because a girl like you is impossible to find You're impossible to find 

This is not what I intended I always swore to you I'd never fall apart You always thought that I was stronger I may have failed But I have loved you from the start 

Oh, But hold your breath Because tonight will be the night that I will fall for you Over again Don't make me change my mind Or I won't live to see another day I swear it's true Because a girl like you is impossible to find It's impossible 

So breathe in so deep Breathe me in I'm yours to keep And hold onto your words 'Cause talk is cheap And remember me tonight When you're asleep 

Because tonight will be the night that I will fall for you Over again Don't make me change my mind Or I won't live to see another day I swear it's true Because a girl like you is impossible to find 

Tonight will be the night that I will fall for you Over again Don't make me change my mind Or I won't live to see another day I swear it's true Because a girl like you is impossible to find You're impossible to find 

En eindelijk – eindelijk vielen Frank en Laura weer dicht tegen elkaar aan in slaap.

In de rest van het huis merkte niemand iets van de romantiek – daar ging het gewone leventje zijn gangetje.

De tweeling had hun kamer een beetje opgeknapt. Nu ze wat ouder werden, begon die kamer toch wel een beetje kinderachtig te worden.

Sander had posters van zijn favoriete bands opgehangen.

En Lisa was dol op mode, stijl en alles wat ermee te maken had – en dat zag je dus ook terug in haar eigen hoekje.

Sander had nog geen zin in posters – hij bleef nog een tijdje lekker kind.

Boven zijn bed had hij een krijtbord gekregen, waar hij dingetjes opschreef die hij moest onthouden.

Het was zaterdagochtend. Er werd aangebeld en Merel deed open.

‘Hey, Melissa!’ De meisjes kenden elkaar nog van de tijd dat ze allebei een baantje in het onderwijs hadden. Inmiddels waren ze ook allebei weer ontslagen.

‘Merel! Hoi!’ Aan de zenuwachtige toon van haar stem te horen, was Melissa duidelijk niet op haar gemak.

‘Merel, ik… Is Sander thuis?’ stamelde Melissa met een rood hoofd.

‘O, dus het is toch waar! Zie je, ik hoorde al van die geruchten.’ glimlachte Merel.

‘Wat b-bedoel je?’

‘Dat jij een oogje op Sander hebt! Oh, dat is zo schattig!’

Melissa wilde eerst boos worden, maar ontspande zich toen.

‘Ja, dat is eigenlijk wel waar.’ gaf ze toe. ‘Ik heb er al met Mariëlle over gepraat. Soms zit ze bij me in de pauze, en heel soms neemt ze Sander dan ook mee.’

‘En weet Sander dat jij hem leuk vind? Ik bedoel…praten jullie wel eens met elkaar?’ vroeg Merel door.

‘Heel soms. Eigenlijk weet ik niet eens of hij me wel ziet staan.’ gaf Melissa toe, haar ogen neergeslagen.

‘Okee.’ zei Merel vastberaden. ‘Daar komen we maar op één manier achter. Kom je mee naar binnen?’

En nog voor Melissa nog iets kon zeggen, sleurde Merel haar mee het huis in.

Tegenstribbelend werd Melissa de woonkamer in getrokken, door Merel die haar pijnlijk bij haar pols vast hield.

‘Hey jongens!’ riep Merel naar het groepje tieners dat aan tafel zat te eten. ‘Er is bezoek! Voor jou, Sander. Ken je Melissa nog?’

‘Wat?’ Sander keek vriendelijk op.

Toen hij het vreselijk verlegen meisje zag staan, kreeg hij spontaan medelijden met haar.

‘Ja, bedankt, Merel.’ zei hij kortaf, en liep toen vriendelijk op Melissa af. ‘Hey,’

‘H-hoi.’ Melissa kreeg nauwelijks geluid uit haar keel.

Wat was dit een afgang, zeg.

‘Ik…kwam even langs.’

‘Jij bent toch vriendinnen met Mariëlle? Ik zie je wel eens in de pauze.’

‘Ja!’ knikte Melissa enthousiast. Hij had haar dus toch gezien! Dat was een goed teken. ‘En eigenlijk zijn we ook verre familie, Sander.’

‘Wat zeg je nou?’

‘Mijn vader Melvin is een neef van jouw moeder Laura.’ vertelde Melissa.

‘O, dat is waar ook!’ riep Sander enthousiast uit. ‘Wat leuk. Onze familie is echt groot, dan vergeet je wel eens dingen.’

Even viel het gesprek stil. ‘Hoe, eh, hoe is het?’ vroeg Melissa onhandig.

‘Met mij is alles goed. Lekker vrij vandaag. Jij?’

‘Eh,’ Melissa keek over haar schouder en zag daar tot haar grote schrik een zoenend stelletje staan. Ze herkende Esther en haar vriendje. Ze slikte moeizaam. Dat kon er ook nog wel bij, nu ze eindelijk met haar crush stond te praten.

Met een rood hoofd wendde ze zich weer tot Sander.

‘Ja, met mij gaat ook alles goed.’

‘Ik heb gehoord dat je twee honden hebt?’ vroeg Sander.

En toen – toen was het ijs gebroken. Melissa babbelde honderduit over Olly en Cookie, en al gauw stonden ze samen te lachen. Er vielen geen stiltes meer.

Toen ze afscheid namen, was het alsof ze elkaar al heel lang kenden.

Lisa stond nadenkend bij het raam.

‘Zo, wat sta jij daar op een plannetje te broeden?’ vroeg Sander.

‘Wat? Welnee. Dat kan ik beter aan jou vragen. Zo te zien had je het erg gezellig met Melissa.’ zei Lisa geheimzinnig.

‘Melissa is echt een leuke meid. Dat ik dat niet eerder gezien heb.’

‘Oh! Ja, betrapt! Verliefd, verliefd! Sander is verliefd!’ zong Lisa hard.

‘Sst, stt, gek!’ gebaarde Sander driftig. ‘Ik vind haar gewoon aardig.’

‘Maar zij is wel verliefd op jou, hoor, weet ik uit betrouwbare bronnen…’

Sander werd rood, mompelde wat, en liep toen weg. Lisa lachte.

‘Mauw?’

Amors tijd was gekomen. Magere Hein bracht zijn zoveelste bezoekje aan de familie. Meteen snelde iedereen naar hem toe, om afscheid te nemen van de kat.

Een kleine urn was alles wat overbleef.

Roos begon zachtjes te snikken. Het verdriet om Isis’ dood was nog steeds groot, en nu ze ook nog Amor verloor voelde ze zich echt diep verdrietig. Haar lieve katten… ze waren echt alles voor haar.

Ook Pandora was helemaal van slag. Waar was Amor nou gebleven?

Snotterend zette Roos de urn naast die van Isis in de kast, en ging erbij zitten op de bank. Ze haalde eens diep adem.

Ze zou die beestjes nog vreselijk gaan missen…

‘Gecondoleerd, mam.’ Merel sloeg haar armen stevig om haar moeder heen. ‘Sterkte.’

‘O, meisje.’ Roos werd meteen weer emotioneel. ‘Bedankt.’

Ze zakte weer op de bank neer, en haar dochter kwam naast haar zitten. Zo zaten ze nog heel lang, stilzwijgend, naast elkaar.

Intussen was het oude aquarium van Sanne verwijderd, en iets nieuws voor in de plaats gezet.

Lisa had namelijk een nieuwe toekomstdroom. Naast sterrenkok wilde ze kapster en schoonheidsspecialiste worden. Een eigen zaak was haar grootste droom.

Nu had ze dus een stoel gekocht, om zo alvast wat te kunnen oefenen.

Klanten kreeg ze eenvoudig. Er waren altijd wel wat vrienden of collega’s in huis. Vooral de mannen had Lisa binnen een minuut om haar vinger gewonden. Met haar charmes kon ze ze alles wijsmaken.

Lisa vond het heerlijk om zo bezig te zijn – en meestal waren de klanten ook heel tevreden.

Maar soms werd ze een beetje melig en deed ze expres niet haar best. Met een mannelijke klant zat ze al de hele tijd grapjes te maken, en nu had ze hem een hele rare make-over gegeven.

‘Kijkt u eens, meneer. Helemaal volgens de nieuwste mode!’ giechelde ze.

‘O, prachtig, juffrouw, dit is precies wat ik wilde!’ jubelde de man grijnzend.

Ook Roos mocht een keertje model zitten.

‘Alleen de dode puntjes van m’n haar af, hoor.’ waarschuwde ze. ‘En geen opvallende make-up.’

‘Ik heb het begrepen.’ knikte Lisa professioneel. Ze ging aan de slag, en toen ze Roos even later een spiegel voorhield, slaakte die een verraste kreet.

‘Dat heb je echt prachtig gedaan, meisje. Geloof me, je hebt hier talent voor. Je zou echt je droom moeten waarmaken, Lisa.’ zei Roos hartstochtelijk.

Lisa bloosde door al die complimentjes.

‘Ik meen het, kindje. Volg je hart. Als je iets écht wilt, dan kun je het ook bereiken.’

Roos pakte Lisa’s hand en gaf er een bemoedigend kneepje in.

‘D-dank je.’ stamelde Lisa, bijna een beetje geëmotioneerd. ‘Een eigen salon zou supercool zijn.’

‘En dat lukt je ook. Ik weet het zeker.’ knikte Roos vastberaden.

Lisa gaf ook de anderen in het huis een knipbeurt en daarna gingen ze met z’n allen aan tafel. De tieners waren altijd samen.

De kleine Robert werd bijna een beetje vergeten in alle drukte.

Als hij vertelde over moeilijke sommen op school, lachte Vincent hem uit. Als hij zei dat hij een nieuw speelgoedautootje gekregen had, luisterde niemand.

Alleen Sander luisterde altijd. Dat gaf Robert een goed gevoel – hij wist dat zijn grote broer er altijd voor hem zou zijn.

En natuurlijk was Esther er ook nog, die zou hem ook nooit negeren.

Toch voelde Robert zich vaak alleen. Vooral op momenten zoals deze, dat hij wel tussen de tieners in zat, maar zich toch eenzaam voelde.

Ze hadden het over dingen die hij niet begreep, lachten hard, deden alsof ze al volwassen waren. Ja, Robert keek wel op tegen de jongens. Vincent en Sander vond hij geweldig stoer – zo wilde hij later ook worden.

Maar later, dat duurde nog zo lang.

Voorlopig bleef hij toch nog maar klein, besloot Robert. Lachen om rare grapjes, uitgaan, drinken en meisjes versieren kon altijd nog – als hij tiener was.

Het was niet leuk dat hij zo klein was, en de anderen al zo groot.

Maar altijd vond hij steun bij zijn knuffelbeer, die bijna uit elkaar viel van ouderdom (en daarom was hij juist zo leuk!).

Frank bracht Robert die avond naar bed en wachtte ook tot alle tieners in bed lagen. Toen liep hij met knikkende knieën naar de slaapkamer. Het ging goed tussen hem en Laura. Geweldig goed, zelfs.

En vanavond… Vanavond was het zover. Hij ging haar weer ten huwelijk vragen.

Nietsvermoedend kwam Laura binnen. Toen ze Frank zag staan, verscheen er meteen een glimlach op haar gezicht.

‘Lieverd,’ Frank streelde vol liefde haar gezicht. ‘Ik wil je iets vragen.’

Heel even keek ze hem afwachtend aan. Frank haalde diep adem.

‘Laura… Wil je weer met me trouwen?’

Frans Halsema - Voor Haar

Zij verstaat de kunst van bij me horenIn mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor tweeIn mijn ogen woont ze, in mijn orenZe hoort en ziet mijn hele leven met me mee

Soms begint ze in mijn hart te zingenWaar het nacht wordt heeft ze lichtjes aangedaanEn door haar weet ik dan door te dringenTot de onvermoede schat van ons bestaan

Zo alleen maar wil ik verder levenSchuilend bij elkaar

En als ik oud moet worden,dan alleen met haar

Zij kent al mijn dromen en mijn wanenAl mijn haast en al mijn honger en m'n spijt

Als ik lach kent zij alleen de tranenDie daar achter liggen in de tijd.

Zo alleen maar wil ik verder levenSchuilend bij elkaar

En als ik oud moet worden, dan alleen met haar

Zij is meer dan deze woorden zeggenIn mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor tweeMaar wie weet een wonder uit te leggenEn een wonder draag ik met me mee

~

x

Tot de volgende update!