Cora en Vincent kwamen aan bij het huis van de familie Groentje. Die avond was er een feestje ter ere van Wendy’s verjaardag. Wendy was de dochter van Gijs en Gerda Groentje.

“Gelukkige verjaardag, Wendy!” feliciteerde Cora haar buurmeisje. “Oh, bedankt Cora,” zei Wendy dankbaar. “Jullie kunnen al naar binnen gaan, de anderen zijn er ook,” zei Gerda die bij Wendy stond.

Met de anderen bedoelde Gerda: Hanneke Hokkers, Patrick Plezant en haar eigen man Gijs. Vincent keek raar op. “Serieus, zo gaan we toch niet dansen?” “Natuurlijk wel, dat is leuk!” zei Cora.

Even later was iedereen aan het dansen, ook Vincent. Maar Cora had eigenlijk geen zin meer, ze had zin in niets. Ze stond gewoon wat te wiegen op de muziek. Cora stopte met dansen en ging naar buiten.

Ze ging aan het fonteintje zitten op het terras. Haar gedachten waren alleen gericht op Christiaan. Het liefdeloze huwelijk dat ze met hem de laatste jaren had.

Cora merkte niet de Patrick naast haar stond. “Cora, wat is er?” vroeg Patrick, “Je zit hier zo alleen.” Maar Cora lijkt Patrick niet te horen, tot ze merkt dat hij naast haar staat. “Wat is er?” vroeg ze. “Dat wou ik net aan jou vragen.”

Patrick gaat voor Cora op zijn hurken zitten. “Ik zie dat er iets is,” zei hij, “Aan een goede vriend kan je toch alles vertellen?”

“Het is Christiaan,” zei ze, “Onze liefde is gewoon op. Ik snak al heel lang naar een intieme en romantische avond tussen ons, maar hij is altijd bezig met zijn werk. Deze avond ook…” Cora zucht, ze ziet er ongelukkig uit. “Als het zo door gaat, vrees ik dat ik de scheiding moet aanvragen.” Een traantje drupte van Cora’s wang.

Patrick liet zijn hoofd hangen. “Net wat ik heb bij Marie-Louise,” zei Patrick treurig, “Ik dacht nu dat ze zwanger is, dat ze meer tijd voor mij heeft. Nee, ze is aan het slapen of ze zit er levenloos bij.” “Een zwangerschap kan zwaar zijn,” zei Cora. “Ja, dat begrijp ik. Maar toen dat ze nog niet zwanger was, werkte ze altijd, ook thuis. Is een kusje dan te veel gevraagd?”

Dan knuffelen ze elkaar. “Bedankt,” zei Cora. “Jij ook bedankt, daar zijn vrienden voor,” zei Patrick.

“Hier staan we dan,” zei Patrick, “We voelen ons alle twee in de steek gelaten door onze partners.” “Twee zielen, dezelfde gedachten,” zei Cora.

“Ik heb nood aan liefde,” zei Patrick. Hij ging dichter bij Cora staan en zoende haar. Cora had ook nood aan liefde en liet het dus toe dat Patrick haar zoende.

Toen Patrick terug naar binnen gegaan was, twijfelde Cora toch. “Misschien was die kus toch geen goed idee,” dacht ze, “Nee, dat heeft Christiaan eigenlijk aan zichzelf te danken, dat ik iemand anders zoen. Hij had maar meer tijd met mij moeten door brengen.”

Cora wilde terug naar huis en ze zocht haar broer. Ze kende de indeling van het huis van haar buren niet. Dus deed ze de eerste de beste deur open.

Al had ze die beter niet open gedaan. Want wat ze daar zag wilde ze niet zien. Ze was wel blij dat haar broer iemand gevonden had. Haar broer is ook de jongste niet meer en Hanneke Hokkers was een uitstekende partij. Maar dit, dit hoefde ze niet te zien. “Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ga naar huis,” zei ze.

Cora heeft afscheid genomen en ze vertrok naar huis. Ze heeft de deur nog maar net dicht geslagen en ze gaat al terug open. “Cora,” zei Patrick, “Die zoen wat vond je ervan?”

Cora draaide zich om. “Ik vond het geweldig,” zei ze, “Ik heb in nog geen jaren, zo hard genoten van een zoen.” Daarna zoende Patrick en Cora elkaar.

__________