58

R E I S

C O L O M B I A

Onterecht onbekendonbemind

Van de zandstranden van de Caribische kust naar de toppen van deAndes, van de weelderige jungle naar de glooiende plantages van deZona Cafetera, van eeuwenoude stadjes naar metropool Bogota:Colombia heeft vele gezichten. Voorlopig ankeren cruiseschepenenkel in Cartagena, elders in het land staat het toerisme nog in de

kinderschoenen. Daar vallen nog ontdekkingen te doen.T E K S T & F O T O ’ S J O F R A N S E N

et begint al op de rommelmarktin de grootstad, waar gelegen-heidsverkopers achteloos ach-ter kratten vinylplaten, oude ra-dio’s, geschilderde reclamepa-

nelen of opgezette dieren zitten.Of achter een immense bergthee van coca, het gewas uit deAndes waarvan de indigena’s (deoorspronkelijke bevolking) aleeuwen de bladeren kauwen endat junks wereldwijd als cocaïnedoor hun aderen jagen. Verras-send : het cocablad is hier, netals in de meeste Andeslanden,volstrekt legaal voor thee enkruidenkoekjes. Slechts na eenchemische bewerking ontstaatde drug cocaïne waarmee ditland vereenzelvigd wordt. „Wist je dat de drugskartels inhun hoogdagen boudweg voor-stelden de nationale schuld af telossen, in ruil voor amnestie?”vraagt gids Mauricio Carrasquil-

la. Colombia verkocht zijn zielniet aan de duivel, maar streedop vele fronten. De veiligheidssi-tuatie verbeterde de laatste tienjaren gevoelig. Drugskoning Pa-blo Escobar is niet meer, hetguerrillaleger van de Farc werdteruggedrongen tot de versteuithoeken van de jungle en ookde extreemrechtse milities ver-dwenen van de strijdtoneel. „Al-lemaal verdienen ze fortuinenmet de internationale drugs-handel, met massa’s zwart gelddat terug de normale economiein moet. Alleen omdat de drugsillegaal zijn, brengen ze zo bui-tengewoon veel geld op. De oor-log tegen drugs kún je niet win-nen”, zo meent mijn gids. „Stel je

H▶

niet kan, wordt in een stad vanruim zeven miljoen inwoners el-ke week werkelijkheid. Niet en-kele straten, maar het hele cen-trum is op zondag autovrij.Voetgangers, skaters en fietserskrioelen door de straten, eenchaotische wirwar van eet-kraampjes, kinderkoetsen enstootkarren beladen met ananasen kokosnoten. Hier en daarspeelt een orkest ten dans ofvrolijken schetterende muzi-kanten een straathoek op. Metmijn gids Mauricio vertrok ikvanochtend in de smalle steeg-jes van La Candelaria, het histo-rische hart. Het is een dambordvan kasseistraten, koloniale he-renhuizen en regeringsgebou-wen, een Spaanse provinciestadwaardig. Felle pasteltinten kleu-ren de gevels in een bont palet,zo vrolijk als de salsa die in decafés uit de luidsprekers schalt.Tijdens de fietstocht houden wehalt aan de imposante kathe-draal en bezoeken het overwel-digende Museo del Oro, eenschatkamer van 34.000 goudenobjecten, een van de opmerke-lijkste schatten van het conti-nent. Borstplaten, maskers, ju-welen en hoofdtooien glimmener in goed beveiligde etalages.Ronduit verrassend is de rond-borstige collectie van het muse-um van Botero, waar niet alleengoed in het vlees zittende top-stukken van de Colombiaansekunstenaar pronken, maar ookzijn verzameling Picasso’s, Da-li’s en impressionisten. Cerro Monseratte, een bede-vaartsoord aan het eind van eenkabelbaan, verheven boven hetstadsgewoel, geldt als het letter-lijke hoogtepunt van de stad. Ge-nietend van het schitterende pa-norama over de grootstad aan devoet van de Andes, realiseer ikme plots dat dit een van dehoogst gelegen hoofdsteden terwereld is.

voor: in zijn thuisstad Medelllinwas Escobar (ooit in de top tiender rijksten op aarde) een vrijge-vig filantroop, bouwheer van so-ciale woningen, buitengewoonpopulair bij de gewone man.”Politiek lijkt alomtegenwoordigop de pleinen van Bogota, waarindignados slogans draperenaan het standbeeld van SimonBolivar, verlosser van het conti-nent. De revolutie, het lijkt eeneeuwige bezigheid.

3 4 . 0 0 0 G O U D E N

O B J E C T E N

Nee, Bogota is niet onveiligerdan een Europese grootstad. Ze-ker niet voor fietsers op zondag-ochtend, zoals Mauricio wiensspoor ik volg. Wat in Brussel

6160

V O L G D E

K O F F I E R O U T E

Vroeg de volgende ochtendvlieg ik over de toppen van deCordillera Central, een bergke-ten naar het westen. Witbe-sneeuwde vulkanen brakenstoomwolken uit, als geisers inde wolken. Dan zwenkt hetvliegtuig naar een zee vangroen, de vruchtbare Zona Ca-fetera. Toegangspoort Armenia(zo genoemd ter herdenkingvan de Armeense genocide) ligtverscholen tussen glooiendeheuvels, begroeid met bananen-plantages en koffieterrassen,

strak in het gelid. „De beste kof-fie ter wereld”, snoeft de gast-vrouw van Finca El Palmar, eenschitterend koloniaal pand inde schaduw van palmbomen.Stemmige kamers, houten bal-kons met hangmatten en eenzwembad met zicht op de plan-tages, de stadsdrukte is plots-klaps ver weg. Sedert de koffiecrisis stellensteeds meer finca’s hun deurenopen voor toeristen. De ‘rutadel café’, een project om Unes-co-erkenning te krijgen voor ditcultureel landschap, moet hetlokale ecotoerisme een cafeï-

neshot geven. Hacienda San Al-berto, een van de meest presti-gieuze koffieboerderijen vanhet land, dompelt de bezoekeralvast onder in een bad van aro-ma’s en smaken, van groene ap-pel en limoen tot caramel enchocolade. Tijdens mijn koffie-doop leer ik dat Colombiaansekoffie zo’n rijke smaak krijgtomdat de bonen in fris bergwa-ter geweekt en gewassen wor-den. Ongetwijfeld draagt ookhet mooie panorama bij aan hetgenot van het kopje ter plekkegebrande espresso.

R E C H T S B O V E N

onderschriftonder-schriftonderschrifton-derschriftonderschrift-onderschriftonder-schriftonderschrifton-derschrift

R E C H T S ON D E R

onderschriftonder-schriftonderschrifton-derschriftonderschrift-onderschriftonder-schriftonderschrifton-derschrift

OND E R

onderschriftonder-schriftonderschrifton-derschriftonderschrift-onderschriftonder-schriftonderschrifton-derschrift

R E I S

▶

62

R E I S

P A LM M E T P U N K KO P

Op een uurtje rijden van Arme-nia ligt het pittoreske Salento,het oudste stadje van de streek.Op het centrale plein, omgevendoor kleurige, koloniale panden,slechts één etage hoog, lijkt hetof de tijd heeft stilgestaan. Bont-geschilderde luiken langs de ra-men, minstens drie contraste-rende tinten per gevel, oude he-ren in poncho wiegend in eenschommelstoel op de pergola.Elk moment verwacht ik nu desoundtrack van een spaghetti-western en Clint Eastwood grijn-zend op een houten balkon.Paard en kar delen de kasseienmet aftandse Willy-jeeps, het rosvan de hedendaagse cowboys. Deoude Amerikaanse legervoertui-gen zijn op het platteland alom-tegenwoordig, het ideale trans-portmiddel voor 25 zakken bo-nen, een lading bakbananen ofeen handvol toeristen. Op enkelekilometers van verstild Salentoligt de Valle de Cocora, de toeris-tische trekpleister van de regio. In een jeep rijden we over kron-kelende bergwegen naar demooie vallei, bekend voor de

unieke Palma de Cera, de hoog-ste palm ter wereld. De waspalm,een endemische soort van de An-des én de nationale boom van hetland, groeit ruim zestig meterhoog. De haast absurd hoge hon-derdjarigen, ranke stammen be-kroond met een punkerige pal-menkroon, vormen het idealedecor voor een wandeling of eenrit te paard, langs én door de ri-vier, hogerop in de vallei, waarhet struikgewas dicht is en hetvogelgezang uitbundig. Net alsde palm wordt de geeloorpar-kiet, waarmee de boom in eenwonderlijke symbiose leeft, be-dreigd. „Sedert de beschermingherstellen de populaties”, sust degids. Allerminst met uitstervenbedreigd is de forel, vers uit de ri-vier, die lokale restaurants alsdagschotel serveren. Ook nabij Pereira overnacht ik inkoloniaal erfgoed. Het antiekemeubilair van de luxueuze ha-ciënda San José, een statige resi-dentie in Spaanse stijl, lijkt eenmuseum waardig. Glimmendehouten vloeren, romantische he-melbedden en zilveren bestekademen de sfeer van een vervlo-gen tijd.

D E Z U S V A N

B R OO K L Y N B R I D G E

Een lange rit door de bergenvoert naar Santa Fe de Antio-quia, een mooi bewaard koloni-aal stadje langs de oevers van deRio Cauca. Stadsrechten — alsregionale hoofdstad — kreegSanta Fe al in 1545 van Filips deTweede, koning van Spanje. Inhet midden van de negentiendeeeuw nam Medellin de leidenderol over en verzonk Santa Fe ineen winterslaap, tot het helestadje in 1960 een Nationaal Mo-nument werd. Mocht dit mooibewaard geheel elders in Latijns-Amerika liggen, je zou er over dekoppen van backpackers en au-tobusreizigers kunnen lopen.Voorlopig heeft de bezoeker hetrijk nog voor zich alleen. De loka-le variant van een taxi is hier demotorriksja, een even vrolijke alshandige driewieler waarmee ikde Puente de Occidente bezoek,een stalen hangbrug over de kol-kende Caucarivier. De legendari-sche José Villa, een dronkemandie de kneepjes van het vak leer-de bij de bouw van de BrooklynBridge in New York, ontwierp enbouwde de ranke brug. De localsgeloofden nooit dat het bijnadriehonderd meter lange bouw-werk de tand des tijds zou trotse-ren, maar de honderdjarigedient nog steeds.

onderschriftonder-schriftonderschrifton-derschriftonderschrift-onderschriftonder-schriftonderschrifton-derschrift

StreamerStreamerStreamerStreamerStreamerStreamerStreamerStreamerSStreamerszefStreamerSStreamerszef

▶

63

R E I S

A L S I N E E N

M Á RQ U E Z R OMAN

Via Medellin vlieg ik naar Carta-gena, de toeristische trekpleistervan het land. Van op afstand doetde skyline van hotels en residen-ties op een smalle strook zandaan miljoenenstad Miami den-ken, maar binnen haar omwal-lingen die zo veel belegeringentrotseerden, heeft de historischestad niets van haar charme inge-boet. Vanzelfsprekend vind jehier, net zoals in de meeste kolo-niale steden op het Nieuwe Con-tinent, een handvol mooie ba-rokkerken in zuurtjeskleuren,een centraal plein met indruk-wekkende regeringsgebouwenen een rasterpatroon van kaars-rechte straten met statige patri-ciërswoningen en kloosters rondbinnentuinen. Maar bovenalbruist deze stad van leven, drukmet markten en venters, metveel volk op straat, en nauwelijkstoeristen, uitgezonderd die mid-dag dat er een cruiseschip aan-meert. De wijk Calamari, het histori-sche hart rond de kathedraal,biedt shoppers een ruime keuzeaan elegante boetieks, artisanaleateliers, Creoolse eethuizen, ou-derwetse ijssalons met bloeme-tjesbehang en intieme pleinen

waar de wereld verzamelt onderde parasols van de caféterrassen.Is het omdat Colombia zo langvan de toeristische radar ver-dween, dat Cartagena nog zo au-thentiek eigenwijs is? Dit is eenstad om kriskras in te verdwalen,om je in te verliezen als in een ro-man van Gabriel García Már-quez. Het mooiste moment van de daglijkt de schemering, als het lichtvan de lantaarns weerspiegelt inde kasseistraten. Het hoefge-trappel van de paardenkoetsgalmt langs de bonte gevels,okergeel, hemelsblauw of ossen-rood. Nu moet je kiezen, een sun-downer op de stadswal, of eensalsabar in de schaduw van deklokkentoren. Plazza de los Co-ches, een driehoekig plein met inhet midden een standbeeld van

◆ Het land Colombia ligt inhet noorden van Zuid-Amerika, en grenst aanPanama, Venezuela, Bra-zilië, Peru en Ecuador.Colombia stond jarenlangsynoniem voor cocaïne-handel en kidnapping,maar de laatste jaren deveiligheidstoestand ergverbeterd. Vooral in afge-legen grensgebieden kanhet nog onveilig zijn. info: www.diplomatie.belgium.be

◆ De Reis Deze reportagekwam tot stand in samen-werking met Atlas Rei-zen, specialist in maat-werk voor de reiziger opzoek naar authenticiteit,en de Belgische tourope-rator Footprints, gespeci-aliseerd in luxereizen à lacarte reizen, www.footprints.be Atlas Reizen, Pand 270 bus 56, 8790 Waregem,056605858, www.atlasreizen.be

◆ Vlucht We vlogen van Brus-sel naar Bogota met Avian-ca, de Colombiaanse lucht-vaartmaatschappij die deambitie heeft snel uit tegroeien tot de belangrijkstecarrier van Zuid-Amerika.Avianca vliegt enkele kerenper week vanuit Madrid enBarcelona naar Bogotá enbedient in het land liefst 21nationale luchthavens.www.avianca.be

◆ Beste reistijd Door de gro-te hoogteverschillen kentColombia allerlei klimaatzo-nes, van de broeierige kus-ten (aan de Atlantische énaan de Stille Oceaan) toteeuwige sneeuw op de An-destoppen, 4500m hoog. Inhet milde hoogland lijkt heteeuwig lente. De hete Cari-bische kust (het noorden)heeft een droog zomersei-zoen van december totmaart, aan de Pacifischekust regent het vaker. Doordie diversiteit tref je bij eenrondreis wel altijd ergenshet geschikte klimaat.

BOTOGAC O L O M B I A

ATLANTISCHEOCEAAN

ATLANTISCHEOCEAAN

B R A Z I L I ËEVENAAR

P R A K T I S C H

onderschriftonderschriftonderschriftonderschriftonderschriftonder-schriftonderschriftonderschriftonderschrift

StreamermerStream erStreamerS treStreamers zefzefStr eamerSStreamersze

de stadsstichter, ontpopt zich ‘savonds tot een drukke uitgaans-buurt, waar toeristen en localsverbroederen op het ritme vande salsa. Als ik dronken van moji-to en muziek de bar verlaat,kleurt de ochtend blauw.

◆