Kunst Dossier

Samengesteld door: Linda Batenburg - Studentennummer: 0790218

Sophie Calle

Matthew Barney

Wim Delvoye

Gregor Schneider

Aernout Mik

Kunst Dossier

Inhoud:

Sophie Calle

Aernout Mik

Gregor Schneider

Wim Delvoye

Matthew Barney

Bronnen

Kunst Dossier

Voorwoord

In dit kunstdossier bevinden zich verschillende kunstenaars waarbij voorbeelden van opdrachten staan die gegeven kunnen worden op het voortgezet onderwijs.

Persoonlijk ben ik van mening dat je praktisch elke kunstenaar wel in je les kan gebruiken, maar dat dit grotendeels afhankelijk is van de school waarop je les geeft en je kunt te maken krijgen met erg boze ouders, wanneer iets niet naar hun zin is. Desalniettemin vind ik niet dat dat je creatieve geest moet belemmeren, maar zie het als een uitdaging om het toch voor elkaar te krijgen.

De opbouw van het dossier is als volgt: Allereerst wat basis informatie als geboorte-jaar/land, de kunstdisciplines waarin zijn werk zich bevindt en de belangrijke werken van de kunstenaar opgevolgd door een stukje informatie over zijn werk en als afsluiting een aantal ideeën om voor de klas uit te voeren.

Veel lees plezier,

Linda Batenburg

Sophie Calle

Naam: Sophie CalleGeboortejaar: 1953Land van herkomst: Frankrijk (Parijs)Kunstdisciplines: Conceptueel, fotografie, instalaties, literatuur en beeldend

Belangrijke werken: Suite Venitienne (1979), The Sleepers (1980), Address Book (1983) , The Hotel (1981), The Shadow (1981), The Blind (1986), No Sex Last Night (1996), The Gotham Handbook (1998) , Room with a View (2003) , The Mystery Guest: An Account (2006)

Thematiek: Ze werkt voornamelijk vanuit zichzelf of gebruikt anderen om haar opdrachten te geven.

Sophie Calle woont en werkt in Parijs. Haar werk bevindt zich op het snijvlak tussen feit en fictie. Ze overschrijdt de grenzen van privacy en buit de publieke ruimte uit, door deze te confronteren met een gevoel van intimiteit. Calle observeert en schaduwt het gedrag van individuen. Ze is voortdurend op zoek naar verhalen die schuilgaan achter de praktijk van het dagelijks leven.

Ze maakt gebruik van hetgeen ze tegenkomt in het dagelijks leven. Zo vondt zij een adresboekje waar ze vervol-gens een project van heeft gemaakt. Ze belde de personen op die in het boekje stonden om zo een profiel schets te maken van de eigenaar en diens hobbies. Helaas werdt ze door de eigenaar van het boekje gehinderd, omdat hij vondt dat ze hiermee zijn privacy schade. In The Blind (1986), vroeg ze blinden mensen wat zij als “ schoonheid” zagen. Voor The Hotel (1981) werd ze kamermeisje en in Room with a view (2003) sliep bovenop de Eifeltoren waar ze mensen vroeg om haar “ bedtime stories” voor te lezen, zodat ze de gehele nacht wakker zou blijven.In No sex last night (1996) werkte ze samen met Gregory Shephard aan een roadtrip film die niet de standaard romance laat zien. Later werkte zij ook samen met Paul Auster, aan wie zij gevraagd had of hij van haar een fictief personage wilde maken voor zijn roman. Zij beleefde toen wat hij op papier zette en later daagde hij haar uit om een publieke voorziening te veranderen en te onderhouden. Dit werd een telefooncel die zij elke dag schoonmaakte en voorzag van: kladblok, waterfles, sigaretten, bloemen, geld en nog wat andere items. Uiteindelijk heeft het tele-fonie bedrijf de spullen weggehaald eb heeft zij dit gedocumenteerd in: The Gotham Handbook (1998).

Persoonlijk vind ik haar ‘hersenkronkels’ enorm interessant om te volgen, maar ik denk wel dat dit soort kunst lastig uit te leggen is aan kinderen op bijvoorbeeld de havo of het vmbo.

Aan de andere kant is het wel erg leuk om haar werk te gebruiken in een discussie over: Wat is kunst? Vaak begrijpen zij conceptuele kunst nog niet en vinden ze dat grote onzin, omdat iedereen het kan maken. Ze begrijpen (nog) niet dat juist het bedenken ervan de kunst is.

Een andere mogelijkheid zo kunnen zijn om de kinderen te leren samenwerken, zonder dat zij daadwerkelijk samen werken, zoals ook Sophie dat doet.

Voorbeeld 1: Laat de kinderen een klein object meenemen van huis. Vervolgens krijgen ze allemaal een ander object en moeten ze dat object in een nieuwe omgeving plaatsen en fotograferen en daarbij mag ook de functie van het object veranderen.

Voorbeeld 2: Laat de leerlingen een kort script schrijven wat omgezet kan worden in een fotoreportage, vervolgens wisselen ze onderling van script en werken ze het script van een ander uit als fotoreportage.

Omschrijving van het werk:

Is het werk van deze Kunstenaar te gebruiken in je les?

The Hotel (1983) Film: No sex last night (1996)

Room with a view (2003)

Sophie Calleís werk

Boek: M’as tu vue? Did You See Me? (2003)

The Shadow (1981)

Aernout Mik is wel een goed voorbeeld van een hedendaagse kunstenaar om aan de kinderen te laten zien, maar het lijkt me lastig om er een opdracht aan vast te knopen. De manier waarop hij “bekende” beelden laat zien en daar een vervreemde situatie mee creëerd is uiterst fascinerend en leerzaam voor de kinderen. De lagere klassen zullen waarschijnlijk meer moeite hebben met het begrijpen van deze vorm van kunst, dan de hogere klassen.Een opdracht die gebasseerd is op choreografie zou een leuke afwisseling zijn tegenover het reguliere CKV aanbod

Voorbeeld 1: Laat bekende journaalbeelden zien en laat ze er één kiezen die ze “anders” uit gaan voeren. Op die manier kan iedereen een taak kiezen die bij hem/haar past en toch werk je allemaal aan één groot kunstwerk, wat weer eens wat anders is dan de normale samenwerk groepjes of individuele aanpak.

Voorbeeld 2: Zoek bekende beelden van tv uit documentaires, het journaal en tv-shows. Geef ieder kind zijn eigen fragment en laat ze een sculptuur maken dat aan sluit bij de beelden of een tegenhanger ervan is. Laat de materi-aalkeuze vrij om de kinderen de ruimte te geven te experimenteren.

Aernout Mik

Naam: Aernout MikGeboortejaar: 1962Land van herkomst: Nederland (Groningen)Kunstdiscipline: beeldend, beeldhouwer en (video) installatie

Belangrijke werken: Lick (1996), Fluff (1996) Organic Escalator (2000), Primal gestures, minor roles (2000), Reversal Room (2001), In Two Minds (2003)

Thematiek: Vervreemding, nieuws, architectuur.

Aernout Mik maakt video-installaties die een vreemde werkelijkheid oproepen. Hij gebruikt bekende beelden die we in het dagelijks leven tegenkomen en zet die om naar een soort gemanipuleerde werkelijkheid.In het werk van Aernout Mik worden de architecturale gegevens van een bepaalde ruimte, zoals een galerie of een museum, gecombineerd met video’s, foto’s en objecten. Deze worden niet zonder meer tentoongesteld, maar in een compleet nieuwe architectuur getoond. Belangrijk is het samengaan van de door Mik gecreëerde omgeving en de situaties die zich in de afzonderlijke werken voordoen. De nieuwe architectuur is zo niet alleen een verdubbel-ing van de echte ruimte van het museum (waardoor een fictieve ruimte ontstaat), maar de videobeelden lijken zich daardoor ook in de werkelijke tijd voort te zetten.

De hoofdpersonen in de films banen zich al slaapwandelend een weg door de ruimte, hun handelingen lijken zonder begin of einde. Zij communiceren niet met elkaar en storen zich niet aan de hinderlijke onderbrekingen van buiten. Eigenlijk is het niet volledig duidelijk wat er aan de hand is: we weten niet waarom de personages er zijn, waarom ze doen wat ze doen, wat het doel is van hun acties. Weten ze het zelf wel? De acteurs gedragen zich een beetje als machines, maar dan in ongewone omstandigheden: ongeacht de gebeurtenissen om hen heen of de acties van anderen, gaan ze onverstoorbaar met hun eigen bezigheden door. Er is weinig of geen interactie, reactie of individuele expressie. De gebeurtenissen kabbelen voort, zonder verhaallijn, plotontwikkeling of climax.

De video’s balanceren tussen echt en gemaakt, documentair en fictief. Mik werkt met niet-professionele acteurs zonder repetitie, waardoor het echte, documentaire karakter ontstaat. Anderzijds geeft hij duidelijke instructies wat de beelden iets gemaakts en fictiefs geeft. Door zijn werk op een specifieke manier te presenteren en de bestaande architectuur aan te passen, grijpt hij bovendien op de kijkervaring van de toeschouwer in.

Omschrijving van het werk:

Is het werk van deze Kunstenaar te gebruiken in je les?

Aernout mikís werk

Assistant (1992)

Reversal Room (2001)

Vacuum Room (2005)

Two Men Floating (1999) Raw Footage/Scapegoats (2006)

Omschrijving van het werk:

Is het werk van deze Kunstenaar te gebruiken in je les?

In Duitsland bouwt en verbouwt Gregor Schneider zijn spraakmakende huis ‘Ur’, een desoriënterende, ruimtelijke puzzel waarvan hij fragmenten reconstrueert in tentoonstellingen. Door een bewust vervreemdende ‘verstrenge-ling’ van de kamers ontstond een fysische en visuele desoriëntatie die de grenzen tussen realiteit, kunst en architec-tuur in elkaar lieten overgaan. Gregor Schneider presenteert in tentoonstellingen zowel foto’s als een film over de onophoudelijke transformatie van zijn eigen huis, waar zich tijd en ruimte blijken op te heffen.

Gregor Schneider woont samen met de kunstenaar Hannelore Reuen in ‘Totes Haus ur’, een huis dat bestaat uit ge-heime kamers en wat ogenschijnlijk een labyrint is voor de bezoeker. Kamers die loden vloeren hebben, geluidsdicht zijn en waarin je helemaal gek zou worden als je er in opgesloten zat. Kamers gecreeërd door Gregor, een man die nooit antwoord geeft op de vragen die je hem stelt. Kamers met een macaber interieur, afkomstig van Hannelore. Kamers met (niet echte) lijken. Lijken die stiekem bedacht zijn door Gregor, want Hannelore is een verzinsel van Gregor. Hannelore bestaat niet. Gregor is een kunstenaar die een fantasie nodig heeft om de leegte van zijn kamers op te vullen.

Gregor Schneider bouwde in het Duitse paviljoen een labyrint van smalle gangen, kamers en kruip-door-sluip-door plekken.

Toen ik Gregor Schneider in het interview zag vond ik de man gelijk fascinerend. De manier hoe hij schoonheid ziet in simpele dingen als een radiator of een stopcontact was iets wat mij goed aanstond. DIt is een goed thema om ook kinderen op het voortgezet onderwijs eens aan het denken te zetten over objecten waar je normaal gezien nooit naar kijkt of niet over na denkt. Ook het geheimzinnige aan zijn werk en het feit dat hij samenwoond met een verzonnen vrouw is iets wat de fantasie van kinderen goed kan prikkelen.

Voorbeeld 1: Stuur je leerlingen op pad om foto’s te maken van vergeten plekken en laat ze bij die foto-serie een verhaal schrijven over wat er gebeurt zou kunnen zijn op die plek. Nadat ze dit hebben gedaan zou je er als extra op-dracht een boek van kunnen maken. In dit boek is het de bedoeling dat de tekst afgestemd word op het beeld (qua sfeer)zodat ze leren hoe je beeld en tekst met elkaar kunt integreren.

Voorbeeld 2: Ieder kind heeft vast wel eens gedroomd over een huis vol geheime plekjes en gangen. Zo is Haus Ur een mooi voorbeeld van een uitgebreide fantasie. In plaats van een normale les perspectief tekenen zou je dit kunnen vervangen door haus Ur als voorbeeld te gebruiken. De kinderen ontwerpen nu hun eigen haus Ur met ge-heime gangen enz. Ze maken uiteindelijk 3 voorschetsen, 1 uiteindelijke perspectief tekening van de de voorkant, 1 plattegrond en een begeleidend schrijven met uitleg over de kamers en geheimen die zich in hun huis bevinden.

Gregor schneider

Naam: Gregor SchneiderGeboortejaar: 1969Land van herkomst: Duitsland (Rheydt)

Kunstdiscipline: Fotograaf, beeldhouwer en installatiekunstenaar

Belangrijke werken: Haus UR (1985), Garage (2002), Bondi Beach (2007), Cube Berlin (2006), Mann mit Schwanz (2004), Washing room (2005 - 2007)

Thematiek: Vervreemding, fantasiewerelden, realiteit en architectuur

Gregor Schneiderís werk

Bondi Beach (2007)

Mann mit Schwanz/man with cock (2004)

Cube Berlin (2006)

Garage (2002) Weisse Folter (Detail) Washing Room (2005-2007)

Omschrijving van het werk:

Is het werk van deze Kunstenaar te gebruiken in je les?

Wim Delvoye is toch wel van mijn favoriete huidige kunstenaars. Eerder heb ik een presentatie gegeven over zijn Cloaca concept. Het leuke aan zijn werk vind ik de contrasten die hij neer zet: een lelijke graafmachine wordt een sierlijk object, het uitknijpen van puistjes word een mooie documentaire, de normaal religieuze beelden van glas in lood ramen vervangt hij met sexuele rontgenfoto’s en het luxe Louis Vuitton patroon plaatst hij op een varken.Ik kan ok vrijwel met zekerheid zeggen dat ik Wim Delvoye in de toekomst ga gebruiken in mijn lessen.

Voorbeeld 1: Vraag de kinderen om dingen te bedenken in de stijl van Wim Delvoye, dus vreemde combinaties van onderwerpen. Bijvoorbeeld, De koningin en zeewier, jampotjes en sieraden of wat ze ook maar verzinnen. Kies vervolgens een van de woordcombinaties voor ze uit en laat ze die uitwerken met welk materiaal dan ook.

Voorbeeld 2: Een andere mogelijkheid is om de kinderen te vragen een stuk te schrijven met daarin hun mening over de kunst van Wim Delvoye en hun uitleg te zien over zijn werk, waarom kiest hij varkens? waarom gebruikt hij puistjes en poep? enz. Ik ben heel erg benieuwd in hoeverre de concepten van Wim Delvoye te begrijpen zijn door kinderen en wat ze ervan vinden. Dit zou goed gebruikt kunnen worden voor een CKV les waarin je de kinderen leert om verder te kijken dan: mooi, lelijk enz.

Naam: Wim DelvoyeGeboortejaar: 1965Land van herkomst: Belgie (Wervik)

Kunstdiscipline: Conceptueel

Belangrijke werken: Cloaca (2000-2004), tattoo-pigs (1992), Syb-ille II (1999), Gothic works (2002), Caterpillar (2002)

Thematiek: Ambachtelijkheid, religie, banale aardse onderwerpen (varkens, poep, puisten,seksualiteit enz.)

Wim delvoye

Het werk van Wim Delvoye gaat over banale, aardse onderwerpen. Typerend voor zijn werk is het uitdragen van een meervoudige boodschap, waarbij zorgvuldige ambachtelijkheid gekoppeld wordt aan ironische verwijzingen naar populariserende vormen van artistieke creatie.1990 - Deelname aan Biënnale van VenetiëExposeerde op Documenta IX (1992) in Kassel waar hij grote bekendheid kreeg met zijn levende getatoeëerde varkens en met tegelvloeren die gedecoreerd waren met een patroon van drollen.Het varken, dat in oorsprong in het wild leefde en een schrander dier is, is in onze tijd verworden tot een industrieel product, een bleekroze evenknie van de naakte blanke mens, een spreekwoordelijk boegbeeld van stompzinni-gheid. Delvoye liet zijn varkens onder narcose tatoeëren, daarbij deskundig begeleid door dierenartsen. Door deze artistieke handeling worden de dieren tot kunstwerken, die auteursrechtelijke bescherming genieten, en bijgevolg is het slachten ervan niet toegestaan cq strafbaar. De kunstenaar stelt hoge eisen aan de omstandigheden waaronder de varkens tentoongesteld worden. Zo is er onder meer gezorgd voor ruim voldoende plaats, een gezellig nachtver-blijf en zelfs een gezelschapsvarken (dat overigens niet getatoeëerd is).2000 - Cloacamet zijn nieuwste installatie Cloaca heeft Delvoyes vulgaire thematiek een voorlopig hoogtepunt bereikt. Cloaca is een machine die het menselijk spijsverteringsstelsel nabootst. Het apparaat krijgt drie keer per dag te eten, en perst

Wim Delvoyeís werk

Cloaca feces (2000-2004) Cloaca Original (2000-2004)

Tattoo-pigs (1992)

Kiss 2 (2001) Gothic Works (2002)

Caterpillar (2002)

Omschrijving van het werk:

Is het werk van deze Kunstenaar te gebruiken in je les?

Naam: Matthew BarneyGeboortejaar: 1967Land van herkomst: Californië (San Fransisco)

Kunstdiscipline: Conceptueel, (video) installaties, fotografie en sculpturen

Belangrijke werken: Cremaster-serie (1994-heden), Drawing Restraint 9 (2005), Goodyear field (1996)

Thematiek: Mythe, legende, waargebeurde verhalen, popcultuur seksualiteit, lichaam en zichzelf.

Matthew Barney

Matthew Barney is voornamelijk bekend voor zij Cremaster-Serie. In 1994 verscheen de eerste: ‘Cremaster 4’, daarna volgden ‘Cremaster 1’, 5 en 2. Barney’s werk kan omschreven worden als een grote schittering van prachtig gestileerde beelden die hunkeren om duiding. Zijn films spreiden decadentie en perfectie tentoon, maar ontberen een traditionele verhaalstructuur. In elke film wordt een heel specifieke wereld gecreëerd, vaak gebaseerd op een bestaande mythe, legende of waar gebeurd verhaal. Naast iconen van de Amerikaanse popcultuur die in de films een belangrijke rol spelen, worden er regelmatig toespelingen gemaakt op zaken uit de medische en biologische wereld en ook op het lichamelijke, het seksuele of juist aseksuele.

‘Cremaster’ is de anatomische benaming voor de draagspier die de testikels samentrekt als reactie op prikkels als kou of angst. De titel suggereert derhalve dat het werk de ‘mannelijkheid’ problematiseert. Dat geldt vaak voor Barney’s sculpturen en installaties, waaronder toestellen en gewichten die regelrecht uit de ‘gym’ lijken te komen, een ruimte waar van oudsher mannelijkheid in de meest letterlijke zin wordt opgebouwd. Deze objecten zijn echter niet van staal, maar nadrukkelijk van zachte materialen gemaakt, zoals gestolde gelei. Soms ook hebben ze typer-ende pastelkleuren, zoals de installatie Cremaster 4 - Isle of Man. In de westerse culturele traditie symboliseert de sater mannelijke potentie en seksualiteit. Barney’s sater heeft echter behalve puntige, afhangende oren als van een schaap, ook rood haar, een roomkleurig mannenkostuum met vest, stropdas en daspin.

Wanneer ik zelf naar het werk van atthew Barney kijk, is één van de meest opvallende dingen, dat hij heel erg sproookjesachtige werk maakt, gecombineerd met het harde van de volwassenwereld. Zo ook in Drawing Restraint, waar je in eerste instantie naar een passionele daad kijkt, tot je ziet dat beide personen een wapen in hun hand hebben. Deze manier van op het verkeerde been zetten is een leuk gegeven om mee te gaan spelen in een opdracht voor je klas.

Voorbeeld 1: Laat de leerlingen hun eigen personage ontwikkelen. Gebasseerd op de sater uit Cremaster 4. Met behulp van tijdschriften, tekeningen en tekst, maken ze een dossier van hun eigen fictieve personage. Stel wel als eis dat de personage minstens 2 tegenstrijdige elementen bevat, dit om te voorkomen dat er teveel zoetsappige, standaard personages uit komen.

Voorbeeld 2: De ouderwetse kijkdoos is een leuk alternatief om een situatie in scene te zetten. Elke leerling kiest een mythe en krijgt de opdracht om deze om te zetten naar een modern stuk. In de kijkdoos laten ze een fragment zien op de nieuwe uitgewerkte manier. Om ze nog wat meer te motiveren kun je ook moderne stukken laten zien van bijv. werk van shakespeare wat in een nieuw jasje is gestoken. Hierdoor leren ze om buiten de beruchte hokjes te denken en een standaard gegeven om te zetten in een andere context.

Matthew Barneyís werk

Drawing Restraint 9 (2005) Cremaster 1: Goodyear, a 1930s glamour girl(1995)

Cremaster 2: Gary Gilmore, a convicted murderer (1999) Goodyear Field (1996)

Cremaster 4: The Loughton Candidate, a tap dancing satyr (1994)

Cremaster 3: the Entered Apprentice and Hiram Abiff, the mythic architect of the Temple of Solomon (2002)

Bronnen

Informatie:

http://www.kunstbus.nl/

http://en.wikipedia.org/

http://www.medienkunstnetz.de/artist/calle/biography/

Beelden:

http://images.artnet.com/artwork_images_114882_252388_sophie-calle.jpg

http://mathpaint.blogspot.com

http://www.ursusbooks.com/thumbnail.php?img=./itemimages/111240a.jpg&maxwidth=700

https://wiki.brown.edu/confluence/download/attachments/2034436/calle2.jpg

http://www.deweerartgallery.com/images/big/image325.jpg

http://cache.daylife.com/imageserve/07F6bfq5cy30f/610x.jpg

http://mailer.e-flux.com/mail_images/1159488851bak.jpg

http://www.cmoa.org/international/images/artists/schneider.gif

http://img5.allocine.fr/acmedia/medias/nmedia/18/36/40/79/18831156.jpg